Pontici Virunnii viri doctissimi Britannicæ historiæ libri sex magna et fide et diligentia conscripti: ad Britannici codicis fidem correcti, & ab infinitis mendis liberati: quibus præfixus est catalogus regum Britanniæ: per Dauidem Pouelum, S. Theolog. professorem.

Annotationes in Cap. 8.

1 GRuffinus filius Conani Venedotiae Prin∣ceps duxit sibi vxorem Ancharetam filiam Oeni filij Edvini Tegenniae do∣mini, quae hunc Oenum Principem illi peperit. Oe∣nus primò Matrimonio sibi copulauit Claudiam (alias Gladusiam) filiam Lomarchi filij Traherni filij Caradoci, ex qua natus est Ioruerdus Simus Leolini Magni pater, Deinde vinculis iugalibus sibi sociauit hanc Christianam consobrinam suam filiam nempe auunculi sui Grono praedictae An∣charetae fratris.

2 De humana commixtione cum spiritibus aut incubis aut succubis, variae sunt atque discrepantes doctissimorū virorum sententiae. Omnes enim Pla∣tonici daemonas cum mulieribus commisceri & ex eis generare posse affirmant: Quorum opinioni, Mi∣chael Psellus in libro de Daemonibus, (quem Fici∣nus latinitate donauit) Lactantius & alij recentio∣res accedunt. Augustinus autem quòd rumore ac∣cepisset duntaxat recenset, nec ipse certi quic quam statuit. E contrà verò Aegyptij, Iamblicus, Cassi∣anus, & è recentioribus, Steuchus Scaliger, Wie∣rus & vniuersa medicorum turba, solidis rationi∣bus in medium productis, id ipsum fieri posse con∣stanter pernegant: asserentes daemonas spiritus esse corpore nudatos, & ideo non posse amore foemina∣rum capi. Sublata causa tollitur effectus: vbi non

est corpus, non sunt actus corporei naturales: vbi non sunt membra genitalia, non est desiderium co∣eundi: vbi non est cibus & potus, non est sper∣ma: vbi non requiritur successio aut propagatio, non adhibuit natura generandi facultatem. Sicut spiri∣tus nudi sitire aut esurire non possunt, sic Ʋeneris libidine nequeunt inflammari. Mortale & im∣mortale, corporeum & incorporeum, aeternum & caducum non commiscentur, neque in propagando naturae cursu conueniunt. Haec spiritualis gene∣randi ratio, ab hominibus conficta (vt scribit Wie∣rus) & excogitata est, vel per adulationem, ad prin∣cipum ac potentum familias illustrandas & extol∣lendas: vel per pudorem ad obscuritatem generis aut natalium turpitudinem tegendam: vel per ti∣morem ad stupra mulierum aut adulteria celanda: vel per artem ad ociosorum sacerdotum aut iuue∣num libidinem explendam: quod prudentiores sem∣per verum esse perspiciebant. Memoriae proditum est, Iouem aliquando Danaae mississe in gremium imbrem aureum. Et Cherea consimilem iam olim lusisse se lusum ait, deum sese in hominē conuertisse, at{que} per alienas tegulas venisse clanculum per im∣pluuium, fucum factum mulieri. At quem Deum? qui templa coeli summa sonitu concutit. Ego ho∣muncio id non facerem? Harum technarum infi∣nita apud Historicos reperiuntur exempla. Nota est illa elegantissima narratio apud Iosephum An∣tiq. Iud. lib. 18. cap. 4. de turpi lenocinio Sacer∣dotum Isidis, in prodenda castitate Paulinae foe∣minae probatissimae, Decio Mundo, qui cum

illa sub persona Anubidis in ipso templo rem habu∣it. Est & alia huic non dissimilis historia apud Eu∣sebium Pamph. in ecclesiastica Hist. De tyranno Saturni sacerdote, qui Dei sui nomine incubum a∣gebat. Hinc existimare possumus ac dignoscere, quomodo Matrona Romana fuerit à Marte com∣pressa: & alij huiusmodi quas Val. Max. & alij hi∣storici referunt. Fuit haec fraus semper vsitata sa∣crificis, vt hac de causa, simulachra deorum, ip∣sósque deos & comedere & bibere & coire finge∣rent. Atque hic sanè fructus est votiui & coacti coelibatus. Gulielmus de Sancto Amore in libro de periculis nouissimorum temporum, negat alios esse incubos daemonas praeter fratres mendicantes, qui (inquit) priùs in simplicitate cordis viuebant, post ingressum sectae eorum, sunt astuti hypocritae. Hi incubi daemones (inquit Auhor operis de bono vniuersali li. 2. cap. 56.) ita religiosas virgines illis diebus opprimebant, vt nulla eos crucis signatio, nec aqua benedicta, nec ipsum corporis Christi Sacra∣mentum, abigere valeret. Qua de re Paulus Ae∣milius, De gestis Gallorum sic scribit. Anno Do∣mini 1260. Mendicantium ordinum fratres su∣um genus vitae, miris laudibus, ac religionis sancti∣tate, schismaticè ac seditiosè commendabant. Gu∣lielmus à fano Amoris Sorbonicus doctor alijque doctrina clari mendicitatem illam vulgò, ac voti∣uam sine causa paupertatem improbabant, conten∣dentes speciem & praetextum religionis dari inerti ac desidiosae vitae & mendicationi: liber eius qui ad∣huc extat in Bibliotheca Sorbonnae, damnatus est.

Haec Aemilius. Huiusmodi in omni aetate extite∣runt miracula ab improbis & sceleratis hominibus conficta. Ʋnde satis manifestum est neque Mer∣linum nec quemquam alium mortalem hominem ab incubo genitum esse, non obstante eo, quod ex Apuleio fabulatur Maugantius (vt est apud Gal∣fridum) de mediante incubi natura inter huma∣nam & angelicam. Mendacissimè itaque Simon Magus ex virgine se natum iactabat, vt Deum mentiretur: Nec minùs falsò Seruius Tullus La∣ris familiaris filius creditus est: Nam & hi mor∣tales erant, & partes eorum viri & matres foemi∣nae fuerunt. Merlinus ipse natus est in Cambria, non ex incubo daemone (vt inquit Baleus) sed ex furtiua venere cuiusdam Romani Consulis cum virgine Vestali, in Maridunensi monialium coe∣nobio, vt in Breuiario apud Gildam habetur. Et quia in Britannorum gente rigida lex erat, si qua puella in patris domo ex scortatione esset grauida, vt de montis vertice mox praecipitaretur, & vt eius corruptor capite plecteretur: miris illusioni∣bus & mendacijs hoc facinus celatum est, ne ve∣niret in lucem: Aliunde ergo per impostores asse∣ritur eius conceptio, quàm ex communi hominum officio & vsu, vt facilè deciperentur creduli. Sic ex Apuleio Maugantius medicus interroganti Vortigerno regi incubos adduxit, vt prodigium fu∣isse putaret. Narratur ab historicis, Merlinum istum carminibus magicis daemonas quosdam in colloquium vocasse, eduxisséque fertur praestigijs miris ex stagno hoc apud Dynas Embrys dormi∣entes

dracones, qui impedimento erant Ʋortiger∣no ne turrim aedificaret: Et ex Hibernia per Gi∣gantum choream, prodigiosam in agro Seueriano lapidum structuram. Dicitur etiam quod suis in∣cantationibus Vtheriū regem in Gorloidis Cornu∣biae ducis speciem transformauerit, vt Igernae vx∣oris potiretur amplexu, & quòd ex eo scelerato cō∣cubitu Arthurum & Annam genuerit. Sed de his prudentes iudicent. De Maridiui vrbis nomi∣ne vide ea quae annotauimus suprà in Cap. 10. li. 1. Extant apud Galfridum Histor. Britannicae libro quarto Merlini vaticinia, obscura quidem illa, & nihil certi continentia, quae vel antequam eue∣niant, sperare, vel cùm euenerint promissa, vera audeas affirmare: Praeterea ita composita sunt, vt eadem ad multa diuersarum rerum euenta sensibus ambiguis & multiplicibus, circumflectere & ac∣commodare quis possit. Et quanquam multi his & huiusmodi imposturis delusi & decepti perierint: tamen hominum credulorum tanta est insania, vt quae non intelligant, quouis Sacramento, vera esse contendere non dubitent: nec in manifesto in∣terim deprehensi mendacio, se coargui pati∣antur. Ea est humani ingenij vanitas & stultitia cùm à vera diuini verbi regula deflex∣erit.

Notes

• De incubis & succubis.
• Spiritus car∣nem & ossa non habet. Luc. 24. 39. Vide Maxi∣mum Tyrium Ser. 27.
• Spiritualis generatio vnde.
• Vide suprà lib. 1. cap. 12. pag. 112.
• Merlinus.
• Eius mira∣cula.
• Vaticinia.