Eidyllia in obitum fulgentissimi Henrici Walliæ Principis duodecimi, Romæq[ue] ruentis terroris maximi quo nihil maius meliâusve terris fata donavere, boniâq[ue] divi nec dabunt, quamvis redeant in aurum tempora priscum.

Idyllium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Alexis.

EXtinctum Musae primo sub flore juventae Daphnin, pastorum decus & solacia ruris Flebant, vos Nymphae testes, & flumina Musis, Pastores testes, quos inter charus Alexis Crudeles Superos crudelia fata revolvens, Musas, pastores, nimphas, & flumina ruris Luctifico questu singultisonâ{que} camaenâ Perdius & pernox vacuo mulcebat in antro. Non illi argutâ jam ludere carmen avenâ, Nec pastorali Liciam cantare cicutâ, Non vltrà placuit juveni (suus ignis) Jolas; Lusus amor{que} animo simul excidit omnis; at illū Vmbrosis latitare jugis juvat, istá{que} maestus Carmina nequicquam ventis fundebat & aurae.

Dicite Phaebaeū mea carmina dicite Daphnin. O Pan Pan pecorum custos, cui Maenala curae, Arcadij cultor nemoris, cui fistula quondam Ausa Palatinum cantando lacessere Phaebum, Adsis ô Tegaee favens, ô mollia ruris Numina capripedes Fauni, nemorum{que} potētes Sylvani, Satyrí{que} & monticolae Satyrisci Et quicun{que} graves pastorum auditis amores. Nunc ô nunc miseros pastorum audite dolores

Dicite Phaebeū mea carmina dicite Daphnin. Vos ô vos vitreis nymphae Thameseides antris, Vos ô vos virides habitantia numina sylvas (Nam Thamesis nymphas, & habent hae numina sylvae,)

Vos ô vos nostri testes estote doloris, Carminis, & cantús, circum{que} agitate choréas Dum cano, dum questus (quanquam nil questibus illis Proficiam) ventis tamen hìc jactamus & vndis.

Dicite Phaebéum mea carmina dicite Daphnin. Vsqueadeoné homini nec laeta aut longa voluptas Nec diuturna quies, nec sano in corpore sana Mens constare diu possit, quin pallida tabes, Aut morbus, vel maestities, aut cura, dolórve, Aut interveniens sanos mors destruat artus! O fera mors! fera sors! quid conspiratis in vnum Gaudia vix dum incaepta abrumpere nostra dolore?

Dicite Phaebéum mea carmina dicite Daphnin Siccine Daphni cadis? teneris{que} relinquis in annis Omnia, ceu primo succisus cortice palmes? Nam{que} quater quinos nondum compleverat annos Stamina cum rumpant durae crescentia Parcae: Siccine Daphni cadis? nec te tua plurima virtus Eripuit fato, nec rarae in pectore dotes?

Dicite Phaebéum mea carmina dicite Daphnin. Siccine Daphni cadis? sic nidos improbus auceps Observans Philomela tuos (dum pabula quaeris) Implumes rapuit faetus; sic turtur ab altâ Incautus cecidit quercu, quem pastor acuto Trajecit calamo: sic & Jovis armiger vngues Intulit in Cygnos, stimulante cupidine ventris.

Dicite Phaebéum mea carmina dicite Daphnin. Heu miser in primâ puer intercepte juventâ Non ego te posthàc pastorum astante coronâ Victorem cantu socijs certare videbo:

Carmina nulla canes: non te superare palaestrâ Aspiciam, & meritâ crines vincire corollâ. Heu moreris! moriens{que} negas haec gaudia nobis!

Dicite Phaebéum mea carmina dicite Daphnin Quis dolor ô sylvae? quae vos ô prata movebat Maestities? quanto tumuerunt flumina fletu Cum fera Tartareo se protulit Atropos antro, Et Daphnim ad caecas praedam fibi duceret vmbras. Credibile est sylvas & prata dolentia & ipsa Flumina luctificos etiam senfisse dolores. Senserunt: nam te vivo at{que} superstite gratas Sylva dedit frondes, & prata nitentia flores, Dulcia limosas recreârunt flumina ripas: At postquam te Daphni truces rapuere sorores, Sylva negat frondes & prata nitentia flores Arida limosis arebant flumina ripis.

Dicite Phaebéum mea carmina dicite Daphnin. At vos sylvestres Nymphae, vos flumina ruris Nereides (quarum toties cantavit amores) Et Dryades, & Hamadryades, molles{que} Napaeae Floribus & sertis tumulum decorate, dolentes: Et vos (quod multùm vivus dilexit Alexin)

Dicite Phaebéum mea carmina dicite Daphnin.

C. F. G. L. F.