Threnodia in obitum D. Edouardi Lewkenor Equitis, & D. Susannae coniugis charissimæ. = Funerall verses vpon the death of the right worshipfull Sir Edvvard Levvkenor Knight, and Madame Susan his Lady. With Deaths apologie, and a reioynder to the same.

Pars prior: Quae vt plurimùm fletus habet & querelas.

CVR per vos, Elegi, Lasciua poemata famam Quaerunt, cur proprium destituistis opus? Munera vestra vocant, passis prodite capillis, Pullae sint vestes, funera vestra vocant. Occidit, heu, Lewknor Musarum gloria, tantum Lugeat amissum vir{que} puer{que} virum. Credibile est, nimium iam saeuas, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, benigna Parcas nascenti fila dedisse nanu. Tantus erat morum candor, tanta arte politum Ingenium foelix, tantus vbi{que} fauor: Vt, quanuis stirpem clara de gente referret, Dotibus his claros nobilitaret auos. Nec tamen ingentes fortuna maligna negauit Illi, quas doctis saepe negauit, opes. Huic cumulo accedit pietas insignis in illos, In quos caelestis lex iubet esse pios. Cura Dei, & prolis vitam laudauit, at alter Coniugis, & vita, & morte patebat amor. Cuius vt aspexit morientia lumina, dixit, Aut viue, aut comitem me quo{que} mortis habe. Vota valent. Quos fidus amor, dum vita manebat, Iunxit, disiunctos noluit esse rogus. In terra ossa iacent, animae super astra volarunt, Vtrunque, & meritò fama loquetur anus.

THO. SOTHEBY Coll. S. Ioan.

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

In Coniunctum EDOVARDI LEVVKNORIS Militis dignissimi, & SVSANNAE vxoris eiusdem eximiae obitum.

ERgò Caballinos laticas mihi Musa propinat Torpentem reuocans ad sua pensa? sequor; Par est vt celebrem Par hoc tàm nobile, vinctus Sermo, vinxêrunt quos ita fata, decet: Par est vt metro Par includatur in vno, Cui fuit in seros vnio tracta dies. Vndi{que} par video, nec par tamen vndi{que}; dispar Gaudet inaequali tendere Musa gradu; Eccè palàm numeris subsidit clauda secundis, Nunc laxum fundit, nunc breue cogit iter; Ecquid inamoenis Elegëia Consona bustis? Ecquid & ad moestos ire parata rogo? An quia Par sexu constabat dispare, carmen Iure suum vir habet, foemina iure suum? Praecedit passu subl mior ille virili, Foemineos comitans contrahit illa pedes; Fortunati ambo, fatis aequalibus ambo; Vita pares vidit, vidit & vrna pares; Sic quos cepir amor vitae, dum viuere fas est, Hos vno cepit tempore mortis amor.

E Coll. Regis.

In obitum clarissimi viri Edwardi Lewknêri, Equitis illustriss. & Susannae coniugis, Feminae lectissimae.

QVî fit (inaequali, vos quae sine lege sorores, Ducitis instabili stamina nostra manu) Quî fit, vt indigni superâ, qua v••scimur, aura, Annis tot vestra saepè fruantur ope? Cùm tamen intereá, si quis virtute, vel vnus Prae reliquis clarus, protinus ille perit.

Ah! quid non potiùs vestras conuertitis iras? Ah! quid non illos (mors homicida) petis? Abstulit vna dies, & funere mersit acerbo, Nobile par, restant vix pietate pares; Scilicet eximium clarâ cum coniuge, morti Lewknêrum; nobis funera bina dedit. Funera bina? quid? an non tristis funere luctus Vel satis est vno, plus satis, id{que} Viri? At si Nobilitas quicquam si stemma valeret, Priscum aliquid potuit stemma valere tuum. Si quid relligio, virtus, pietas{que} fides{que} Relligione, fide, quis pietate prior? Sed ne{que} relligio, pietasue auertere mortem, Nec virtus quicquam flectere tanta potest. Crudelis, tantâ nondum satiabere praedâ, Sanguine nec tanti es exsaturata viri? Quin dulcem thalami consortem sauciet vnà Falx tua? quin pereant foemina, vir{que} simul? Numquid non satis est clarum extinxisse maritum, Posset vt in viuis haec superesse tamen? Digna quidem vita hac, dignissima pluribus annis, Et tàmpraeclaro foemina digna viro; Quae facilè primum meruit, virtute, pudicis Moribus, & verâ relligione, locum. Non satis, hanc comitem, fuit, extinxisse iugalem, Posset vt in viuis hic superesse tamen? Sed quos vna dies pariter iuuenilibus annis Coniunxit sancto condiditi in{que} toro; Ecce vno paritèr nunc condidit vrna sepulchro, Et penè vna dies funera bina dedit. Nobile virtutis, vitae, morum{que} dederunt Exemplum; haud post se nomen inane ferent. Scilicet exemplo tandem hoc ediscite viui, Ex horum vita, viuere, morte, mori.

G. H. T. C. C.

In obitum clarissimi & pientissimi viri, Domini EDOVARDI LEVKENER Militis, quà generis splendore, quà omni virtutum genere ornatissimi, necnon lectissimae foeminae, eiusdem coniugis, Dom. SVSANNAE LEVKNER, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

HEu miseranda lues! audax corrodere sanctum Diuinâ pectus nobilitate viri, Foedere qui sacro nulli pietate secundus, Hanc sibi coniunxit relligione parem. Nam prudens & doctus erat, decus at{que} piorum; Virtutis cultrix nec minùs illa fuit: Mecoenas, columen, spes, deliciae{que} bonorum; Solamen miseris nec minùs illa fuit. Christicolae pariter{que} fuerunt Coelicolae{que}: Semper luce pares, nunc quo{que} morte pares. Sed cùm nomen habet de CANDESCENTE LVCERNA: Hoc iam perge tuis pandere Musa modis.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

Heu miseranda lues! hac non splendente lucerna, Hinc tot pullati syrmate longo gemunt. Quin si non cunctis gratissima vita fuisset, Nunc tua tam multis funera moesta forent?

G.E. C.Eman.

In Edouardum Lewkenor Militem, viri tum pietate, tum doctrinâ summè spectabilem; & Susannam ipsius coniugem, foeminam lectissimam, simul mortuos, eodem{que} tumulo conditos, Epicedium.

ERgóne iam extinctus gelidi sub mole sepulchri Ille iacet verae relligionis honos? Ergóne & illa simul lectissima foemina coniux Morte perempta graui contumulata iacet? Hei mihi, quis poterit lachrymas retinere cadentes? Hei, perijt nostri gloria magna soli! Heu, iacet Eduardus, niueus cui pectore candor, Vnum cui coelum cura labor{que} fuit. Cui pietas, doctrina, genus, prudentia constans, Cana{que} honorandâ cum probitate fides. Heu Susanna iacet, coeli germana propago. Verae foeminei deliciae generis; In miseros cui larga manus, pia cura suorum, Virtutis studium, & relligionis amor. Sic vno quos vita thoro coniunxerat, vna Mors tulit, & vno condidit hoc tumulo. Ergo ambos flete ô vates, totum{que} iubete Parnassum alternos ingeminare sonos. Has{que} illis lachrymas isthaec monimenta sacrate, Et funus luctu concelebrate graui. At vos ô manes, quorum nec longa vetustas, Nobile nec delet nomen auara dies, Vos iuuat interea meliores quaerere sedes, Queîs datur aeternâ cum Ioue pace frui.

G.S. C.Eman.

In obitum praeclarissimi viri Dom. EDVARDI LEVVKENORIS Militis, & eius charissimae coniugis, Dominae SVSANNAE LEVVKENORIS.

MIlitis egregij meditaberis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 miram? Proh dolor extinctum conspice Lewkenorem,

Non modò diuitijs & auito stemmate clarum, Sed musa, ingenio, sed pietate virum. Clerus, eques, populus pullata veste Britannus Hunc cassum lugent lumine Lewkenorem. Te quo{que} (quâ sociâ plures foeliciter annos Lewkenor exegit) chara Susanna, tuum Lewkenorem moestae properantem ad limina mortis Et pudor & pietas deseruisse vetant. Vos simul extinctos crudeli funere mecum Defleturo puto pectora mille pia: Vos & longa dies & vita nouissima iunxit, Nec nostro licuit dissociare metro.

C.O.

In obitum viri nobilissimi iuxtà ac doctissimi Edouardi Leukenor & Susannae suae.

EXtincta vt nuper petijt pia foemina coelos plausa{que} supernos vidit adit{que} locos Nos o noster adi: quid enim disiungimur, inquit, tam nos quid separat terra minuta duos? Dixit & in pennas cessit visura penates pennas quas pietas struxit & egit amor. Quae te dulce caput diuis diuortia nostris disiungunt, cur pars tu mihi pacis abes? Astra inter iuncti carpamus gaudia, dixit, tenuat & in nihilum cessit imago suum: Ille nihil notam effigiem sed prendere captans excussit terras induitur{que} polos.

Eurydicen quaestus Lewknor, vt nulla superstes comparuit terris aequoreisue fretis: Nequicquam sperent coniux te tartara dixit, emicat & coeli coerula scandit ouans.

G.H. T.C.

In obitum religiosissimi Militis Edouardi Leukneri.

DIcitur Ismarius chara pro coniuge vates Per vada Cocyti, per Phlegetontij aquas Transmisisse viam, nigri{que} ad limina Ditis Sistens, Threijciae succinuisse lyrae: Vmbrarum{que} deum neruis{que} & carmine mulcens Eurydicen proprio restituisse Lari. Heu nunc aut alter nigrantia tecta Tyrannus Possidet, aut peior quam solet esse Dea est. Nuper Leuknerus funesta morte perempta Coniuge, sponte sua liuida stagna petit: Per tenebras{que} iter emensus, manes{que} silentes, Constitit ad furui limina caeca dei: Plangens orabat miseram sibi reddere sponsam, Moturus verbis marmora dura suis. Cum{que} diu frustra tot singultantia verba Misisset, (tantus est feruor amoris) ait; Vt potero lucem aut coeli connexa tueri Cùm mihi surrepta est lux mea vita mea? Vel mihi reddatur coniux aut ipse maritae, Vel seruato duos, vel mage perde duos! Dixerat, assensit diri inclementia Regis At{que} ambos contra ius{que} pium{que} tenet. Hoc ego non agitem? dic o saeuissime custos Tartarei claustri, quid velit iste furor? Quid? tibi commissa est nigri custodia regni Imperium in manes est tibi sorte datum, Imperium in manes miseros tibi cessit & vmbras! Diceris in sanctos iuris habere nihil; Foelices sanctorum animae sunt cura Tonantis. Sed quid ego haec frustra: vindicis ira venit. Nam quoniam inuitis rapuisti hos inuide nobis, Inuito rapiat qui colit astratibi.

In obitum viri verè Mecoenatis Eduardi Leuknori, & Susannae eius coniugis pientissimae, Epicedium.

SIc turtur moritur, suum{que} plorat Solas flebiliter virum inter vlmos: Sic fretus cytharâ maritus audax Tristeis ingreditur domos profundi: Ereptam sequitur suam vt Susannam Leuknorus reducem suam vt Susannam Concinnet, (pietas!) opes{que} spernit: It virtus comes, vt chorus sororum Et quicquid Charitum, Cupidinum{que} est: Si fas est tumulo tegi ipsum Amorem Hoc vellet tumulo tegi ipsius ipso.

Anagr. in nomen: LEVCENORVS, Luce nos vre.

At tua quando dedit virtus iam viuere coelis Seu diuus epulis vnà cum coniuge Diuûm Accumbis, siue orbe sedes pars dignior orbis Respice NOS, ac LVCE tuâ foeliciter VRE.

H.G. T.C.

VNde mihi insolito stupuerunt corda dolore? Quidue grauis versat tantum mea pectora luctus? Mens equidem praesaga mali, quid triste minetur Nescio, sic caeco turbantur corda tumultu; An mihi dilectus nimiùm decessit amicus? An mihi chara parens? An multùm frater amatus? Hei mihi quòd multo merser grauioribus vndis: Occidit (heu pietas!) pietatis amantior alter Quo nusquam in terris vixit, nec mortuus vsquam est: Quandoquidem nobis nec mortuus ille putandus; Semper enim viuet nato dum vita supersit, Felicem ô natum donat qui viuere patri.

T.B. Clar.

In obitum illustrissimi Equitis Eduardi Leukenor: vxoris{que} clarissimae, Carmen lugubre.

HEu, quanti gemitus? infoelix ales ab vlmo Quos memorat casus? volucres in damna trahuntur. An amor extinctae moliri tanta palumbae Impulit, vt sociam sibi mortem quaereret vltrò? Impulit vnus amor. nec enim sine coniuge coniux Ibit adastra. Duos eadem lux perdat amantes Optauit toties, sed cui nil fata negare Ausint; aut poterant superi; pia vota secundant, Vna dies inter tantùm fluit, ambo feruntur.

R. Theol. C.T.

In obitum verè illustrissimi viri, & tam gratiae, quàm naturae & artium praesidijs instructissimi, D. Eduardi Leukenor Militis, nec non in Susannam vxorem charissimam foeminam lectissimam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

HEi mihi quàm subitò passim tua funera flere Cogimur inuiti Lewkenori, diem{que} supremum Condecorare tuum lachrymis rorantibus ora? Quem pietas celebrem, patriae prudentia charum, Integritas vitae illustrem grauitas{que} senilis, Natales clarum, mundo quem fecerat ardens Conspicuum Zelus de relligione tuenda. Dotibus ingenij ac artis quem docta Minerua Ornârat mirè, cuius suadela sedebat In labijs; nunc te miseri deflemus ademptum, Quem Deus e coelo virtutibus auxerat istis. Sed nec diuini satis est heu stamina vitae Abrupisse viri Parcis, nisi coniugis alma Vno eodem{que} ictu filum fatale rescindant. Quam pietas, quam castus Amor, Prudentiae, forma Grata{que} quam comitas, sancto{que} modestia vultu Foeminei ornabant vera ornamenta pudoris.

Vos studiosa cohors, Respublica, Curia, Templa, Vos rus deplorat. lachrymas Academia fundit. Vnicè vos deflent proles generosa superstes, Et famuli famulae{que} omnes vos vnicè deflent. Non tamen in medio hoc luctu solatia desunt. Nam quos iunxit amor & connubialia iura, Non mors disiunxit, non funera, neuè sepulchrum: Ambo sed aethereis volitant super aethera pennis, Limen & augusti simul ingrediuntur Olympi, Et coelo regnant cum Christo rege, supremo.

S.W.C. Eman.

Ad viri clarissimi nomen qui nuper migrauit ad caelites, allusio.

SInescis (Hospes) iste Lewkenor cui Plebes, Patres{que}, paruulis misti senes, Moesti, dolentes, lacrymas impendimus; Quis qualis olim: Sic habe; Lychnus fuit. Ellychnium hoc mortale cui corpusculum, Nunc ecce puluis tenuis & cinisculus: Diuiniori accensa mens spiramine Depasta corpus, flammula huic lychno fuit: Oleum, charisma sanctioris Spiritus: Iam dignitatis gradus iste celsior, Qui quem{que} solus indicat quanti siet, Lychnuchus; vnde latius puro nitens Radiata virtus emicabat lumine. O quanta noctis insecuta est illico Caligo; quanta in hoc quidem coenaculo Obscuritatis vmbra communis domus, Extinctus hinc vt iste Lychaus ignibus Suam rem sit flammulam coelestibus!

G.B. C.E.

In obitum D. EDOVARDI LEVVKENOR pietatis, simul ac eruditionis exemplaris, natalium splendore illustris, & doctorum patroni benignissimi, carmen funebre.

E Effugit fatum miseros; ferendum: D Ducit inuitos alios; sequendum: V Vnicum nostri decus (ah dolendum) A Abstulit aeui. R Regijs aequant humiles tabernas, D Dum ferae cunctos rapiunt sorores. V Viue, fata instant, animae{que} gaudent S Soluere claustra.

L Lugeat quisquis, te, Edouarde, nouit, E Et tuum corpus tumulo repostum V Vidit indignum perijsse, longum V Viuere dignum. C Charior Diuis pietate nemo, N Nemo, quem Musae magis approbarent, O Omnibus gratus, patriae pater{que} R Rite vocandus.

T. SOTHEBY. Coll. S.I.

Ad Lectorem.

CArmina qui tristes quae dictauere Camoena Culta parum; verùm qualiacun{que} legis, Da veniam: decuit sic indulgere dolori, Materiae cultus conuenit iste suae. Perlege non ficto quas fundimus ore querelas: Sollicitâ verus non eget arte dolor. Dum{que} legis luge, tristi{que} adscribere turbae, Nec pudeat socijs ingemuisse malis. Forsitan & duro tibi ni de robore pectus'st Decurrit moestis guttula fusa genis;

Sic sine: Neué pium tibi mascula forte doloris Officium virtus impedijsse velit. O bene si multis fuerit signata lituris, Pagina si lacrimas quas petit omnis habet! His quo{que} (quos omnis iam deficit humor) ocellis Qui prope iam tantis diriguêre malis, Dum mihi quae cernis scribuntur carmina, Lector Si qua fides, calidam defluit imber aquae. Sed lacrimis modus esto. Alias iam tangere chordas Incipe vel Cleîo vel magis Vranie.