Page 11
In Edouardum Lewkenor Militem, viri tum pietate, tum doctrinâ summè spectabilem; & Susannam ipsius coniugem, foeminam lectissimam, simul mortuos, eodem{que} tumulo conditos, Epicedium.
ERgóne iam extinctus gelidi sub mole sepulchri Ille iacet verae relligionis honos? Ergóne & illa simul lectissima foemina coniux Morte perempta graui contumulata iacet? Hei mihi, quis poterit lachrymas retinere cadentes? Hei, perijt nostri gloria magna soli! Heu, iacet Eduardus, niueus cui pectore candor, Vnum cui coelum cura labor{que} fuit. Cui pietas, doctrina, genus, prudentia constans, Cana{que} honorandâ cum probitate fides. Heu Susanna iacet, coeli germana propago. Verae foeminei deliciae generis; In miseros cui larga manus, pia cura suorum, Virtutis studium, & relligionis amor. Sic vno quos vita thoro coniunxerat, vna Mors tulit, & vno condidit hoc tumulo. Ergo ambos flete ô vates, totum{que} iubete Parnassum alternos ingeminare sonos. Has{que} illis lachrymas isthaec monimenta sacrate, Et funus luctu concelebrate graui. At vos ô manes, quorum nec longa vetustas, Nobile nec delet nomen auara dies, Vos iuuat interea meliores quaerere sedes, Queîs datur aeternâ cum Ioue pace frui.G.S. C.Eman.