Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

CHAP. III. Papistis, qui Anglorum perstringunt Episcopos, vt merè Nominales, & non Canonicos, respondetur.

• Partes 2.
  • Obiectio. Anglorum Episcopos esse
    • merè nominales. 1
    • non Canonicos. 1
  • Respon. quoad
    • Nomen, eti∣am rem no∣minis, idest,
      • certam sedem
        • nostri habent. 2
        • Pontificij pleri{que} non item. 3
      • munus Epis∣copale;
        • nostri diligenter & frequenter obeunt. 4
        • Pontificij non item. 5
    • Canones in
      • genere, quos Ecclesia
        • Anglicana religiosè obseruat. 6
        • Romana prodigiosè violat. 7
      • Specie, de 3. consecranti∣bus, qui
        • nobis
          • in summo pretio. 8
          • in vsu perpetuo. 9
        • illis non item. 10

PHIL.

AB Episcopis vestris exordiar; qui sunt merè Nomi∣nales, & non Canonici. Merè nominales, quia, vt di∣cit a Suarez, non sunt veri Episcopi, sed nomine tantùm; neque aliquid (vt loquitur b Bellarminus) de Episcopatu habent, praeter nomen & opes.

ORTH.

Nominalis dici potest, qui, Episcopi no∣men seu Titulum sibi vendicans, caret interim vel possessione certae Ecclesiae, vel ordine at{que} Officio Episcopali. Priori modo si intelli∣gas, longè falleris. Sūt enim apud nos in Anglia duo Archiepiscopi,

quibus subsunt alij▪ primariae notae Episcopi, numero viginti qua∣tuor: Nempe Cantuariensi viginti & vnus: Eboracensi reliqui tres: vt de Monae Insulae vel Sodorensi Episcopo nihil dicam. Horum vnusquisque propriam habet Dioecesin, & in Dioecesi Vrbem, & in vrbe Ecclesiam Cathedralem, cui praesidet. Eorum etiam nonnullis Suffraganos apud Regiam Maiestatem c nominandi datur facultas▪ quorum est Episcopo in munere suo Episcopali assistere; vnde Epis∣copi secundarij dici possunt. Horum tamen vsus nostris temporibus non admodum fuit frequens, sed paulatim rarescit, & ferè euanuit. Isti, si cum prioribus conferantur, Episcopi titulo tantùm tenùs vi∣deri possunt, quia proprias non habent Dioeceses: absolutè ta∣men si loquamur, habent & Titulum, & rem Tituli; Nempe, pro sede Episcopali Oppidum illustre, lege Parliamentariâ illis desig∣natum, in quo, & certis locis adiacentibus, munus suum Episcopale exercent, vnde & nomen suum sortiuntur; vt Suffraganeus Bedfor∣diae, Colcaestrie, &c. Quotquot igitur apud nos consecrantur in Epis∣copos, siue Primarios, siue Secundarios, illi omnes ad certi loci ad∣ministrationem destinati sunt, secundum d Canonem sextum Conci∣lij Chalcedonensis.

Verùm an hoc apud vos sempèr obtineat, testis sit celeberrimus vester e Panormitanus. Multisunt (inquit) Episcopi sine administra∣tione Episcopatuum, vt sunt illi qui vulgariter Nullatenenses appellantur. Sic ille. Nos verò, Vtopianos non iniuriâ indigitare possumus. Hi magnos, at inanes, prae se ferunt Titulos, in quibus sibi suauiter ad∣blandiuntur; quod nihil est aliud, quàm verum somnium, ac me∣rum ludibrium. Tales cogitanti mihi, f Thrasylao, homini fana∣tico non videntur absimiles, qui naues, quascunque ad portum A∣theniensem appellentes aspiceret, pro suis reputabat, mercesque aduectas in tabulas referebat exultabundus, quum tamen miser ip∣se Iro esset pauperior. Ex hoc lymphatico genere erant g Olaus Magnus, & caecus quidam Robertus, Episcopi merè Nominales, ille Vpsalensis, hic Armacanus, qui ambo ad Concilium h Triden∣tinum, vt numerum complerent, transmittebantur. Robertus Kin∣gus, Coenobij Osniensis Abbas vltimus, splendido Roanensis Epis∣copi gaudebat titulo, cuius sedes in Archiepiscopi i Atheniensis prouincia sita dicebatur: hoc tamen Episcopatu vmbratili relicto, se ad Oxoniensem, veras quidem Athenas, transferri passus est. Thomas Merkes, Episcopus Carliolensis, à propria sede, cuius prouentu commodè alebatur, ad Samoensem in Graecia, vnde ne vnum quidem expectabat teruntium, arte Papali traductus est. Verùm, vt quidam eleganter obseruauit, k Tam foelix fuit, vt nec inimici beneficio vsus, nec personati amici malitia laesus extiterit. An∣tonius Beccus, Episcopus Dunelmensis, in Patriarcham Hiero∣solymitanum à Pontifice sublimatus erat. Quinimò si Episcopatus Dunelmensis vberiorem non l suppeditasset prouentum quàm Pa∣triarchatus, tam glorioso non obstante Titulo, inedia perijsset. Pa∣pa

enim (referente m Iuello) à quatuor praecipuis Mundi Patriar∣chis relictus, totidem Sacellanos suos, vel quoscunque alios desig∣nat, cosque Patriarcharum titulis honestans, primum Constanti∣nopolitanum, secundum Alexandrinum, tertium Antiochenum, quartum Hierosolymitanum appellat. Quos quum vel nutu suo regere, atque hùc illùc, quo vult, flectere valeat, hoc tam dulci commento animum suum demulcens, totum terrarū orbem rege∣re ac gubernare sibi videtur. Non dissimili pompa Magnus ille Tartariae Chamus hodierno die vtitur, qui cùm ipse pransus est, tu∣bas inflare iubet, &, hoc signo dato, caeteris mundi Regibus ac Im∣peratoribus prandendi veniam concedit; quo delirio, totum sibi mundum vendicare ac possidere videtur. Eodem planè modo Pontifex Romanus in pictis suis Patriarchis sibi mirificè placet, & huic somnio suauitèr indulget. Ipsorum autem ambitiosa cerebra ventosis in••lantur titulis, vesicarum instar, fumo & flatibus intu∣mescentium. Huiusmodi Episcopi Nullatenenses verè Nominales, merè Titulares rectè appellantur; qui tamen in Ecclesia Anglica∣na nequaquàm occurrunt, sed in Romanâ.

Hactenùs de prima huius vocabuli significatione. Sin altero quem produximus sensu accipias, age, videamus an hoc nobis Cri∣men possis impingere.

PHIL.

Anglorum Episcopos Nominales voco, quia veri Epis∣copi non sunt, neque aliquid (vt loquitur n Bellarminus) de Episcopatu habent (id est) de ordine ac officio Episcopali.

ORTH.

Pro Episcopis nostris Clarissimus respondebit Epis∣copus. o In nostris (inquit) Episcopis res est, non Nomen solùm; & opus, non opes; adeóque quae Episcopalis numeris sunt obeunt, multò, quàm ve∣stri, & frequentiùs & diligentiùs. Quod sanè quàm verissimè dictum est. Nam, si retroacta tempora animo recolamus, à primis in hac Insulâ iactis fidei fundamentis, nullum occurrit saeculum, in quo Ecclesia Anglicana tam illustri doctissimorum Antistitum, verbum Dei tam sedulò praedicantium, corona insignita fuit. Ipsi etiam Archiepiscopi, licèt summis impliciti negotijs, in hoc opus Chri∣sti, ad Dei gloriam, maxima cum laude, nec sine singulari fructu di∣ligentissimè incumbunt.

Tales opinor Archiepiscopi, vel Episcopi in regno Pontificio sunt rarae aues, nigróque cygno simillimae. Et, vt Cardinales tace∣am, Papam vix Bellarmini (credo) Arauus vnquam audiuit concio∣nantem.

Sed quo demum fretus argumento, Praesulibus nostris Ordi∣nem ac Officium Episcopale derogas?

PHIL.

Quia scilicet secundùm antiquos Canones ordinati non sunt.

ORTH.

Prisci Canones in Ecclesiâ Anglicanâ, quàm Roma∣nâ, longè accuratiùs obseruantur.

PHIL.

Hic ego te verbis patris ^p Fitzsimonis adoriar. Affir∣mas

quidèm in Anglia antiquos ••odie Canones, vt vbi maximè, vigere: quo nihil impudentius, nihil ineptius à memoria hominum dictum est.

ORTH.

Valdè hic irascitur Iesuita, sed vana est sine viribus ira.

PHIL.

Immò ad te debellandum satis habet virium. Nam quod tu struis, id tribus argumentis est demolitus; quae ordine proponam. q Primò ostendunt Puritani, sub finem sui examinis, cano∣nes prorsus nullos vigere aut valere in Anglia, qui Regio calculo ac Sigillo non sunt muniti.

ORTH.

Et meritò. Nonnè Sanctus Leo Imperatorem Mar∣tianum supplex orabat, vt r Concilium secundum Ephesinum, in euersto∣nem fidei agitatum, cassaret, &, vt antiqua Nicenae Synodi constituta per∣maneant, iuberet. Quod & fecit Martianus. Quin & Carolina Con∣cilia Capitula sua s principi supplenda, emendanda, persicienda praesenta∣runt. Porrò Regem Angliae omnes habere libertates in Regno suo, quas Imperator vendicabat in Imperio, erat vox vera & verè t Regia: Re∣gi igitur Canones tum iniquos rescindendi, tum sanctos & aequa∣biles suo calculo & Sigillo muniendi, iusta est & legitima potestas. Sed quale tandem est hoc argumentum? Canones in Anglia non vigent sine authoritate Regia, ergo prisci Canones non adeò Re∣ligiosè obseruantur in Anglia, ac Romae. Quasi verò Roma anti∣quos Canones non vastet quotidie, ac depopuletur, quos tamen Rex noster serenissimus summo in honore ac pretio habet. u Pri∣ma (inquit) quatuor generalia Concilia, tanquam Catholica & orthodoxa, vener••r ac recipio. Et aliorum quoque Conciliorum sanctiones piae & salutares, ô quoties, & quanta cum gratia & dignitate, ab eodem citantur? Hactenùs primum Iesuitae argumentum est elisum: pro∣feratur secundum.

PHIL.

Vos omnes Canones reijcitis, x qui Regni statutis, seu ple∣biscitis aduersantur.

ORTH.

Respublica & Ecclesia, tanquàm duae sorores, mutuo se amore prosequi & complecti debent. Quae ergo in Republicâ benè sunt constituta, contrarijs Canonibus infirmanda non sunt. Quae Christianae reipublicae sunt vtilia & salutaria, Ecclesiae perni∣ciosa esse non possunt. Praeterea, quatuor illa prima Concilia gene∣ralia longè celeberrima, publica nostrorum ordinum sanctione re∣cepta sunt; quod iam pridē fassus est y Campianus his verbis: Domi nostrae, Comitijs Regni, eadem Concilia pristinū ius inuiolatam{que} dignitatē obtinent. Hoccine est priscos Canones antiquare aut reijcere? Sed hoc quoque argumentum quam exangue est & frigidum? Cano∣nes, Regni Statutis contrarij, non recipiuntur in Anglia, ergo sum∣mae est impudentiae, ac imperitiae asserere, priscos Canones in An∣glia meliùs obseruari quàm Romae; quasi Regni Anglicani Sta∣tuta priscis patrum sanctionibus aduersarentur, aut Romanorum Pontificum placita cum ijsdem conspirarent. Quantò concinniùs & veriùs hoc modo conficeres argumentum? Canones, Tyrannidi

Papali repugnantes, non recipiuntur Romae, at prisci Canones Pa∣pali tyrannidi repugnant: Ergo prisci Canones Romae silent & ob∣mutescunt. Iam, secundo quoque retuso telo, praestolamur ter∣tium.

PHIL.

Ius z Canonicum in Anglia est abrogatum, sicut fuit, sub ini∣tio reformationis, Witenbergae combustum.

ORTH.

Abrogatum quidem ex parte, id est, quatenùs Regni Statutis, aut Regiae praerogatiuae aduersatur, vel quatenùs est Pon∣tificium (id est) Romani pontificis authoritate stabilitum: non ta∣men simplicitèr & absolutè. Permulta enim in magno illo Iuris Canonici corpore occurrunt praeclara & eximia, ex quibus Ec∣clesia nostra, quae sibi expedire & conducere iudicat, tanquam Ro∣sas, relictis spinis, seligere solet & decerpere. Ius ergo Canonicum tantifacimus, quanti debemus; non vti vos Romae, vbi, vt elegan∣ter doctissimus a Episcopus, Racemus Iuris Canonici pluris est, quàm vindemia Theologiae.

PHIL.

Abrogari constat. b Alioquì profectò non ità omnia sur∣sum deorsum conturbarentur, non ita (vt reliqua taceam) centum & qua∣draginta plus minus sacrati presbyteri, à solo Schismatis huius exordio, in{que} non degradati, sed in foro seculari, & à laicis condemnati, ferinum in mo∣dum dilaniarentur.

ORTH.

Elizabetham perstringit impius Iesuita, Reginam omnium, quas Sol vidit, clementissimam; sub cuius Regno com∣plures Sacerdotes, ob violatam Maiestatem Regiam, morte plecte∣bantur, id{que} meritò. Age enim; nonne Salomon summo Sacerdo∣ti laesae Maiestatis reo, dixit c Dignus es morte. Vndè patet viros eti∣am Ecclesiasticos, huic crimini obnoxios, mortem mereri. Praete∣rea dum adiungit Salomon, Attamen hoc die non afficiam te morte, cla∣rè demonstrat, se, licet propter officia in Dauidem patrem suum praestita, vitam illi ex misericordia indulgeret, ex regulâ tamen Iu∣stitiae, ob admissum crimen morte mulctare potuisse. Sacerdotes igitur, ob crimina secularia, à seculari Iudice, in foro seculari, plecti possunt. De Ecclesià Anglicanâ hactenùs; de Romana de∣inceps est agendum.

Quanto olim apud Maiores vestros in pretio fuerunt Canones, testatur Baronius. d Quae tunc facies sanctae Ecclesiae Romanae? quàm fae∣dissima, quùm Romae dominarētur potentissimae aequè ac sordidissimae mere∣trices? quarum arbitrio mutarētur sedes, darentur Episcopi, &, quod auditu horrendum & infandum est, intruderentur in sedem Petri earum amasij, pseudopontifices, qui non sunt, nisi ad consignanda tantùm tempora, in Cata∣logo Romanorū Pontificum scripti. Quis enim à scortis huiusmodi intrusos, sine lege, legitimos dicere posset Romanos fuisse Pontifices? Nusquam Cleri eligentis, vel postea consentientis aliqua mentio; Canones omnes pressi silentio; decreta Pontificum suffocata, proscriptae antiquae traditiones, vete∣resque in eligendo summo Pontifice consuetudines; sacri{que} ritus & pristinus vsus prorsus extincti. Hucús{que} Baronius. De posterioribus autem sae∣culis

sic amici vestri conqueruntur. Budaeus: f Sacrosanctos Canones ••••••lioribus a••••i•• factos, vt ijs velut regulis vita Clericorum dirige••etur, & 〈◊〉〈◊〉 patrum praesoriptis posteri formarentur, iam in amusses plumbe•••• ••••asisse▪ quis non videt? quales olim fuisse Can••nes Lesbiae structurae tradit Aristoteles. Nam vt Canones plumbei & molles non structuram operum tenore aequabi••i dirigunt, sed▪ ex structorum commodo & libi dine flexiles, structurae accommodantur ••sic Canones Pontificij, ex vsa Ecclesiae antisti∣tum flexibiles, plumbei, & cerei facti sunt: vtiam di•• instituta maiorum, & sanctiones pontificiae, non moribus regendis vsui esse, sed, prope••••odi•••• dixeram, argentariae factitandae authoritatem accommodare videantur. Fr••nciscus de Victoria, Iesuira, & publicus in Academia Salamanti∣censi professor; g Videmus (inquit) quotidiè à Romana curia tam lar∣gas, i••••••o omnino dissolutas dispensationes profectas, vt Orbis ferre non possit, nec solùm in scandalum pusillorum, sed maiorum. Et rursus: h Nul∣lus quaerit dispensationem quin obtineat. Porro, non obscurè innuit es∣se Romae expectantes, an quis velit petere dispensationem omnium quae legi••us sancita sunt. Si tu haec, Philodoxe, sigillatim cognoscere vo∣lueris, lege Claudium Espensaeum, Theologum Parisiensem, in Sancti Pauli ad Titum Epistolam, &, nisi frons sit planè adamanti∣na, te rubore plusquam coccineo suffundet. Rem totam dicto Ru∣a••••i Tapperi, Cancellarij Louaniensis, obsignabo, conquerentis, i Ahusus Romanae Curiae inexcusabiles agnosci oportere; totum Ecclesiae corpus contaminatum lapsu disciplinae; vonalia esse omnia per monstrosas pro••is••on••s, regressus, & retrogressus, per commendationes Abbatiarum & Episcop••t••vm, per dispensationes super pluralitate benoficiorum, & su∣per abijs plur••••s, super quibus nec Christus ipse dispensare posset. En tibi quam bellè ac religiosè in Ecclesiâ Romanâ obseruentur Cano∣nes. Tibi verò, Philodoxe, Ecclesiam Anglicanam, tanquam Ma∣iorum instituta, & Sacrarum legum repagula perfringentem, cri∣minanti, respondeo. Primò, omnes apud nos Antistites canonicè ordinari. Secundò, licet fortè in hunc vel illum canonem incurre∣re contingeret, non tamen sequitur illicò Episcoporum nostrorum ordinationem esse irritam. Non enim cuiuscunque Canonis qua∣liscunque violatio sacrorum ordinum nullitatem secum semper trahit. Quod vt exemplis illustrem, in magno Concilio Sardicensi cautum est, k Ne quis priùs Episcopus ordinaretur, quàm Lectoris, Diaconi, & Presbyteri ministerium peregerit; vt fi in vnoquoque gradu dignus existimatus fuerit, ad Episcopatus fastigium, per progressiones, posset ascen∣dere. Volunt insuper Sardicenses patres, vt in vnoquoque gradu pertempus satis prolixum maneat, vt eius fides, probitas, constan∣tia, & moderatio possint cognosci. His tamen non obstantibus, l Nectarius, non modò Laicus, sed ne baptizatus quidem, in Patri∣archam Constantinopolitanum eligitur, statimque in generali Concilio m Constantinopolitano Episcopus constituitur. Simi∣liter Sanctus n Ambrosius, o Tharasius, p Nicephorus, q Eusebius Caesariensis, nonnulli etiam Romani Pontifices, verbi gratia, Pe∣trus

r Moronaeus, ex Laicis ad munus Episcopale, conglobatis or dinibus, sunt prouecti. Mihi tamen fixum & persuasum est, nolle te, immò ne audere quidem, horum ordinationes irritas reddere. Quamobrem, cum liquidò constet non omnem Canonum violati∣onem nullitatem inducere, explicandum est tibi porrò quosnam intelligas Canones, & quo tandem modò à nobis violentur.

PHIL.

Illos dico, qui Episcopum à tribus Episcopis ordinari iubent: quod institutum patribus s Tridentinis traditio habetur Apostolica.

ORTH.

De hoc Canone, siue ab Apostolis, siue à quocunque alio originem duxerit, nos perquam honorificè & I••ntimus, & lo∣quimur. Ecquid enim est, quod ad Ecclesiae non modo incolumi∣tatem, sed & dignitatem etiam & splendorem magis conducit, quàm optimorum Episcoporum designatio? Ecquid magis pe∣riculosum, quàm si ipsi fontes veneno inficerentur? Summa igitur danda est opera, vt Episcopi (qui omnium in Ecclesia ordinum, omnis Iurisdictionis spiritualis, iuxta Deum, perennes sunt fontes, & Scaturigines) ab omni labe puri & integri custodiantur. Quod non aliâ ratione magis commodè & accuratè fieri potest, quàm si plures eiusdem ordinis, doctrina & probitate praestantes viri, in v∣num confluant. Sic enim Sacrosancta fidei mysteria pura & illiba∣ta retinentur; sic salutaris disciplina suas vires & robur obtinet; Sic denique vnitas Spiritus seruatur in vinculo pacis.

Eximia igitur laude ornanda est nostra Anglia, quae hanc saluta∣rem sanctionem nō modò in Ordinale suum retulit, sed authoritate etiam t Parlamentaria stabiliuit: vnde factum est, vt nobis in vsu sit perpetuo, adeo vt aliter ordinatus (vel Sandero u teste) apud nos Episcopus haberi nequeat. Age, Philodoxe, vniuersos no∣stros Praelatos sub Eduardo Sexto, Elizabetha, & serenissimo no∣stro Rege Iacobo dignitate Episcopali decoratos, circumspice, & lustra oculis; si quempiam ex illis alitèr ordinatum comperias, eundem ex albo Episcoporum eradi, & expungi non inuiti patie∣mur.

Vestra verò Ecclesia, quoties pro Episcopis Abbates substituit (quod aliquandò apud vos fieri suo loco probabitur) toties hunc clarissimum & vtilissimum Canonem eludit & elidit.

Notes

• a

  Suarez def. fidei, pag. 84.
• b

  Bell. Apol. pag. 119.
• 2
• c

  26. H. 8. c. 14.
• Jbid.
• d

  Bin. tom. 2. pag. 119.
• 3
• e

  Panorm. de offic. ordin. c. quoniam, n. 4.
• f

  Athenans dip••••s••p••. ••. 12.
• g

  Gentilletus in exam.
• h

  Sleidan com∣ment. l. 17.
• i

  Franc. Land. de Praesulib.
• k

  Idem in Episc. Carliol.
• l

  Leland. in comment. in Cygn. Cantio∣nem.
• m

  Desens. part. 5. c. 6. dist. 10.
• 4
• n

  Apol. pro Resp. ad lib. Reg. c. 7. p. 119.
• o

  Eliensis Resp. ad Apol. Bell. p. 168.
• 5
• 6
• q

  Ibid.
• r

  Leo. Epist. 43.
• s

  Vide Tort. Tort▪ p. 162.
• t

  W. Rufus apud Matth. Paris, pag. 17.
• u

  Praef. moni∣tor, p. 43.
• x

  Fitz▪ ibid.
• y

  Ra••. 4.
• z

  Fitz. p. 309.
• a

  Eliensis in Resp. ad Apolog. ••. 1. p. 31.
• b

  Fitzs. ibid.
• c

  1. Reg. 2. 26.
• 7
• d

  Baron. an. 912. num. 8.
• f

  De Ass•• l. 5.
• g

  Rel 4. de po∣test. papae pr. 6. p. 139.
• h

  P. 148.
• i

  Ruard. Tap. orat. 10. an. 1552.
• k

  Concil. Sard. c. 10. Bin. t. 1. p. 437.
• l

  Soz. l. 7. c. 8.
• m

  Vide epist. Synod. Bin. t. 1. p. 529.
• n

  Socr. l. 4.
• o

  Zach. in Conc. 8. Bin. t. 3. p. 887
• p

  Jbid.
• q

  Jbid.
• r

  Marc. Cor. Sacr. Cerem. l. 1. s. 2.
• 8
• s

  Catech. Trid. de ord. Sacram. cap. 5.
• 9
• t

  25. H. 8. cap. 20
• u

  De Schis. l. 3. p. 296.
• 10