Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

CAP. XVII. De Registrorum illibata fide contra Fitz-Simonem Iesuitam, Champnaeum, & demonstrato∣rem Anonymum.

• Quae
  • ostenditur. 1
  • defenditur contra
    • Fitz-Simonem, cuius obiectio
      • proponitur. 2
      • dilüitur. 3
    • Champn. & Anonymum, quorum obiectio
      • proponitur. 4
      • dilüitur. 5

PHIL.

HEc quae tantoperè venditas, domestica sunt testimonia, & sanè haud scio an pro veris sint habenda.

ORTH.

Antiquitatum monumenta, vn∣de haec decerpsimus, tam illustria sunt, & il∣libatae fidei, vt nullis planè machinis labe∣fact••ri possint. Nam (vt refert quidam anti∣quitatum nostrarum peritissimus) a 1.1 eam vim in iure habent, vt sine alijs probationum adminiculis plenam, non legenti∣bus solùm, sed & iudicantibus fidem faciant. Et rursus: Ob annorum gestorúmque multitudinem, mandantis authoritatem administrantiúm∣que dignitatem obtinuit Archiepiscopus, vt edita instrumenta, siue au∣thentica & ad formam publicam redacta, siue priuata, in solito & consueto Registri loco custodiae causà posita, sine alterius probationis ope fidem ex se struerent. Cuius rei confirmandae gratiâ librum citat, hunc titulum prae se ferentem, quòd Archiepiscopi Cantuariensis Registrum faciat ex se fi••••m.

PHIL.

Age igitur; videamus quânam ratione arietibus illis,* 1.2 quibus b 1.3 Fitz-Simon Registra tua quatefecit, possis occurrere. Nónne te terrent densa illa contradictionum agmina, ab eodem collecta, & contra te in aciem producta? Nónne Registra tua, & Godwini, tanquam Cadmaei fratres, inter se pugnant & digladi∣antur?

ORTH.

Reuerendus Pater Franciscus, tum Landauensis, nunc* 1.4 Herefordensis, quum in meum de Episcoporum nostrorum con∣secratione librum, Anglicè conscriptum, incidisset, & cum suo

Episcoporum catalogo diligenter contulisset, nos in his omnibus, quae tanto molimine obtendit Iesuita, à nobis muicem discrepare iamdudum animaduertit. Quod vbi intellexit, protinus, verita∣tem exploraturus, Londinum profectus est, &, inspectis Authenti∣cis tabulis, nemine monente, librum suum ad limam reuocauit, & has in tam form oso corpore labeculas (quae siue amicorum quibus hac in cansa vsus est, siue transcribentium, siue Imprimentiū incu∣ria irrepserant) illicò expungendas & elüendas censuit. Quid igi∣tur fecit? Profectò id ipsum quod virum bonum, ac Religiosum vel maximè decuit. Nam antequam Fitz-Simonis nomen vel fan∣do audiuisset, haec tantilla calami, vel preli erratula (quo est can∣dore) & agnouit ipse, & suà sponte libro Anglicè recuso emenda∣uit. Quinetiam me quoque de vno aut altero in notis numerari••s lapsu, quem ipse, lector admodum oculatus, deprehenderat, amicè per literas admonuit; cui co nomine gratias ago. Nec Anglicè modò, sed & Latinè quoque opus suum aeternitate dignum paulò pòst elimatiùs, atque emendatiùs edidit: atque ita apud omnes bonos & pios ingentem sibi gloriam comparau••t. Non igitur me terrent haec contradictionum agmina, quae iam disparüerunt, sed me fouet & refocillat tanti viri candor & ingenuitas.

PHIL.

Haec minutiora sunt, nec tanti ponderis; at quae se∣quuntur, causae caput & iugulum petunt. Siquidem in Parkeri (qui vestrorum ordinum & totius ministerij sons est) consecra∣toribus enume••andis ipsa Registra toto coelo discrepant. Qua de re sic Champnaeus, c 1.5 Masonus, Sutcliffus, & Butlerus, om∣nes Protestantes, de Parkeri consecratione loquentes, dum dus con∣secratores reserunt, apertè inter se dissentiunt. Masonus enim di••it, Barloum, Scoraum, Couerdallum, & Hodgskinsonum illum confe∣crâsse. Sutcliffus tribus hîc primò nominatis addit duos Suffraganeos •• adeo vt quinque fuerint secundùm ipsum; qui dicit hoc constare ex actis illis publicis adhuc extantibus. Butlerus verò dicit, Suffragane∣um Derobornensem vnum fuisse ex consecratoribus Parkeri. Qui ta∣men neque in literis patentibus Reginae, quibus potestas Parkerum con∣secrandi concessa suit (aliâ cnim authoritate isti noui pseudopastores non fuerunt inaugurati) non continetur, neque à Masono nominatur: vndè tandē colligitur, istos tres authores iria distincta habuisse, vel vidisse huius vnius consecrationis acta. Et quia cui illorum credendum sit▪ incertumom∣ninò est, nulli illorum fidem esse adhibendam, quiuis, vt arbitror, corda••u•• facilè iudicabit. Hucvsque Champnaeus, &, ante eum, author ano∣nymus, cuius liber inscribitur, Protestantium demonstrationes prore∣cusatione Catholicorum: d 1.6 Edico Magistro Francisco Masono, & directo∣ribus eius, qui Magistrum Parkerum à quatuor veris Episcopis, velsal∣tem à tribus & Suffraganeo sacratum esse perhibent, nullis qui splendidè mentiuntur, & sibi ipsis mutuò contradicunt, fidem esse adhibendam, prae∣sertim cum res tantae sit molis & momenti: sed omnes, vel saltem plerique Protestantes, qui hanc Parkeri consecrationem nobis retulerunt, suo ipsorum

testimonio sunt mendaces, ergofides illis non est adhibenda. Maior pro∣positio est manifestò vera; minor autem sic probatur. Nam primò quum tres occurrant huius praetensae consecrationis & Registri Parkeran•• relato∣res, D. Butlerius, D. Sutliuius, & Magister Masonus (quem in suo opere concinnando direxerunt alij) primus eorum, nempe Butlerius, Iohannē Suf∣raganeum Doueriensem inter hos consecratores recenset. Sutliuij autē ver∣basic se habent: Parkerus Episcopus sacratus fuit impositione manuum Bar∣loi Episcopi; Couerdallij Episcopi, Soraei Episcopi, & duorum Suffragane∣rum, de quibus in consecrationis acto, adhuc conspiciendo, facta est mentio. Masonus autem vnicum duntaxat inter fuisse Suffraganeum, eúm{que} Bed∣fordiensem, nobis narrat. It a in his Scriptoribus Protestantibus, & relatori∣bus huius consecrationis approbatis tres occurrūt diuersae, & omninò repug∣nantes narrationes, ex quibus (si non vniuersae) dua ad minimum sunt splendidamendacia, & corruptelae; hi tamen singuli Matthaei Parkeri ci∣tant Registrum. Quare si vlla fides his hominibus sit adhibenda, profectò tria à se inuicem discrepantia, eáque omnia falsi insimulanda inspexerant Registra.

ORTH.

Immò vnicum est publicum & authenticum harum consecrationum Registrum, ab Archiepiscopi protonotario ex in∣strumentis authenticis fide publicâ exaratum.

PHIL.

Vnde igitur tanti fluxerunt errores?

ORTH.

Butlerius Protestantium numerum verè recensuit. Quinetiam ex his tres extitisse Episcopos, Suffraganeum verò vnum, rectè obseruauit, in hoc tantùm lapsus quòd pro Suffraga∣neo Bedfordiensi Doueriensem substituat. Quantillus hic error? Quitamen fortènon fuit authoris, sed transcriptoris, vel Impresso∣ris. Sutliuius autem primò tres interfuisse Episcopos fideliter narrat; secundò, eorum nomina accuratè commemorat; in hoc tantùm hallucinatus, quòd praeter tres Episcopos, duos quoque adfuisse Suffraganeos dicat, cùm vnicus tantùm fuerit. Error au∣tem inde manauit, quòd in literis Reginae patentibus duo Suffra∣ganei nominentur. Hinc ex lapsu memoriae error procliuis. Nec dubito quin si opera sua aliquandò ad limam reuocauerit, hanc la∣beculam, quae in quemuis mortalium, licèt doctissimum, & diligen∣tissimum incidere potuit, pro suo candore & veritatis amore sit ab∣stersurus. Hoc enim ipsemet mihi non ita pridem coram significa∣uit, neque interim, vt ita eius nomine responderem, monuit.

PHIL.

Negari non potest quin haec sint magna & memoran∣da mendacia, & horum concinnatores insigniter mendaces.

ORTH.

Bona verba. Dic enim an Campianus, Baronius, Be∣da, & Gregorius Magnus videantur tibi inter nobiles mendacio∣rum Architectos numerandi.

PHIL.

Mihi? Nequaquam. Sed quorsum haec?

ORTH.

Gregorius Magnus Augustinum Cantuariensem à Germaniarum e 1.7 Episcopis sacratum esse tradit. f 1.8 Baronius, g 1.9 Bedam secutus, hoc à Galliarum Episcopis factum esse praedicat. h 1.10 Champia∣nus

tamen nec in Germania, nec in Gallia, sed Romae sacratum es∣se affirmat. An hinc sequitur vel omnes tres, vel duos ad minimum esse insigniter mendaces? Deindè i 1.11 Beda eundem ab Etherio Archiepiscopo Arelatensi inauguratum esse tradit. At k 1.12 Baronius contendit Virgilium tunc fuisse Episcopum Arelatensem, & Ethe∣rium non Arelatensem, sed Lugdunensem. Quid igitur? An v∣terque, vel alter ad minimum erit egregius mendaciorum artifex?

PHIL.

Nequaquam. Nam aliud est mentiri, aliud falsum di∣cere. Qui per memoriae lapsum, aut incogitantiam falsum enunci∣at, is non mentitur, sed ille demùm qui data operâ, & ex instituto hoc facit. Nostri igitur hîc leuiter lapsi sunt, mentiti non sunt.

ORTH.

Eandem tibi de nostris responsionem regero ac repo∣no. Nec vlla erat causa cur dolo malo agerent. Nam siue Parke∣rus sacratus sit à tribus Episcopis & vno Suffraganeo, vel à tot E∣piscopis cum duobus Suffraganeis, ad rei summam nihil interest. Vtroque modo & Canoni, & Statuto satisfieri est clarissimum. De∣indè si vnus tantùm intererat Suffraganeus, vtrum hic Doueriensis esset, vt Butlerius, an Bedfordiensis, vt Masonus & veritas habent, quid refert? Nulla igitur hîc fraus subesse potuit. Nam cuibo∣no? Hactenus de splendido, quód tantoperè crepas, mendacio. Sed quaero vlteriùs, an his Augustinianae consecrationis relatori∣bus vlla fides sit adhibenda?

PHIL.

Quid ni? Quamuis enim in loco discrepent, inreta∣men ipsâ summa est concordia; quoniam sacratum esse omnes concedunt.

ORTH.

It à licèt nostri aliquantulum inter se dissentiant, in hoc tamen omnes conueniunt, Parkerum scilicet à Barloo, Couer∣dalio & Scoraeo Episcopis, ac ab vno praeterea ad minimum Suf∣fraganco esse sacratum. In hoc (inquam) omnes inter se cum Ma∣sono & cum veritate ipsa consentiunt.

PHIL.

Vndè verò constat, Masonum in tanta opinionum va∣rietate, ipsam veritatis metam attigisse?

ORTH.

Primò, nihil hac in causa ex solo auditu accepit, sed Registra proprijs inspexit oculis. Neque Parkeri consecrationem semel duntaxat, aut iterùm perlegebat, vt fortè alij, sed (vt sanctè prositetur) plusquam decies; neque obiter, sed ex instituto. Neque quod indè excerpserat, fragili mandauit memoriae, vnde elabi pos∣sit & ef••••uere, sed firmis illicò, quasi ad perpetuam rei memoriam, inscripsit tabulis, idque illum ipsum in finem, vt ad posteros trans∣mitteret. 2^o. (nam tibi cumulatè satisfactum fore discupio) quum Fitzherb. sacerdos Pontificius, de Parkeri consecratione à Maso∣no ex Registris ad sertâ at{que} defens â Romae mirabund▪ accepisset, impensè rogauit, vt haec ipsa Registra viris quibusdam Romano-Catholicis ostenderētur. Quocirca Reuerendissimus Pater Geor∣gius, Archiepiscopus Cantuariensis, voto eius abundè satisfecit, cademque Registra quatuor viris prudentiae ac eruditionis apud

vos fama florentibus conspicienda exhibuit; de quibus paulò l 1.13 post vberiùs sum dicturus. Illi, ijsdem perspectis, & Parkeri consecra∣tione perlecta, eximium Masono & veritati testimoniū dederunt.

Notes

• a 1.1

  Antiq. Brit•• t. 33.
• * 1.2

  2
• b 1.3

  Fitz-Sim. Britannom. l. 3. c. 5. p. 322.
• * 1.4

  3
• c 1.5

  Champ p. 475.
• d 1.6

  P. 28.
• e 1.7

  Greg. l. 7. epist. 30 ••nd. ••.
• f 1.8

  Bar. an. 597. n. 27.
• g 1.9

  Bed. l. 1. c. 26. & 27.
• h 1.10

  Champ. ••••t. 10▪
• i 1.11

  Quo suprà.
• k 1.12

  Baronius quo suprà.
• l 1.13

  Cap. proximo, n. 16.