Horat. Lib. 3. Ode VI.
Ad Romanos, de Moribus sui Saeculi corruptis.
DElicta Majorum immeritus lues
Romane: donec templa refeceris
Aedesque labentes deorum, &
Foeda nigro simulacra fumo.
Diis te minorem quod geris, imperas:
Hinc omne principium, huc refer exitum.
Dii multa neglecti dederunt
Hesperiae mala luctuosae.
Jam bis Monaeses, & Pacori manus
Non auspicatos contudit impetus
Nostros: & adjecisse praedam
Torquibus exiguis renidet.
Pene occupatam seditionibus
Delevit urbem Dacus & Aethiops:
Hic classe formidatus, ille
Missilibus melior sagittis.
Foecuuda culpae sacula, nuptias
Primum inquinavere, & genus & domos.
Hoc fonte derivata clades
In patriam populumque fluxit.
Motus doceri gaudet Ionicos
Matura virgo, & fingitur artibus
Jam nunc, & incestos amores
De tenero mediatur ungui.
Mox juniores quaerit adulteros
Inter mariti vina: neque eligit
Cui donet impermissa raptim
Gaudia, luminibus remotis;
Sed jussa coram non sine conscio
Surgit marito; seu vocet institor,
Seu navis Hispanae magister
Dedecorum pretiosus emptor.
Non his juventus orta parentibus
In••ecit aequor sanguine Punico;
Pyrrhumque & ingentem cecidit
Antiochum, Annibalem{que} dirum.
Sed rusticorum mascula militum
Proles Sabellis d••cta ligonibus
Ʋorsare glebas, & severae
Matris ad arbitrium recisos
Portare fustes; sol ubi montium
Mutaret umbras, & juga demeret
Bobus fatigatis, amicum
T••mpus agens abeunte curru.
Damuosa quid non imminuit dies?
Aetas parentum pejor avis, tulit
Nos nequiores, mox daturos
Progeniem vitiosiorem.
FINIS.