Selected parts of Horace, prince of lyricks; and of all the Latin poets the fullest fraught with excellent morality. Concluding with a piece out of Ausonius. and another out of Virgil. Now newly put into English.

Q. HORATII FLACCI LIBER I. CARMINVM: (Book 1)

ODE I.

Alios aliis rebus duci▪ se Lyricorum versuum studio teneri.

MAECENAS atavis edite Regibus, O & praesidium, & dulce decus meum; Sunt quos curriculo pulverē Olympicum Collegisse juvat: metáque fervidis Evitata rotis, Palmáque nobilis, Terrarum dominos evehit ad Deos. Hunc, si mobilium turba Quiritium Certat tergeminis tollere honoribus: Illum, si proprio condidit horreo Quidquid de Libycis verritur areis, Gaudentem patrios findere sarculo Agros: Attalicis conditionibus Nunquam dimoveas, ut trabe Cypriâ Myrtoum pavidus nauta secet mare. Luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens, otium, & oppidi Laudat rura sui: mox reficit rateis Quassas, indocilis pauperiem pati. Est qui nec veteris pocula Massici, Nec partem solido demere de die

Spernit, nunc viridi membra sub arbuto Stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae. Multos castra juvant, & lituo tubae Permistus sonitus, belláque matribus Detestata; manet sub Jove frigido Venator, tenerae conjugis immemor: Seu visa est catulis cerva fidelibus, Seu rupit tereteis Marsus aper plagas. Me Doctarum hederae praemia frontium Dîs miscent superis: me gelidum nemus, Nympharúmque leves cum Satyris ch••ri Secernunt populo: si neque tibias Euterpe cohibet, nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton; Quod si me Lyricis vatibus inseres, Sublimi feriam sidera vertice.

ODE II. Ad AUGUSTUM CAESARE••.

Deos omnes iratos esse Romanis, ob Caesaris caede••▪ unam imperii spem in Augusto constitutam.

I Am satis terris nivis, at que dirae Grandinis misit pater: & rubente Dexterâ sacras jaculatus arceis Terruit Ʋrbem.

Terruit genteis, grave ne rediret Seculum Pyrrhae nova monstra questae, Omne cùm Proteus pecus egit altos Visere monteis;

P••scium & summâ genus haesit ulmo, Nota quae sedes fuerat columbis,

Et superjecto pavidae natarunt Aequore damae.

Vidimus flavum Tiberim retortis Littore Etrusco violenter undis, Ire dejectum monumenta regis, Templáque Vestae:

Iliae dum se nimium querenti Iactat ultorem, vagus & sinistrâ Labitur ripâ, (Iove non probante,) Ʋxorius amnis.

Audiet, civeis acuisse ferrum Quo graves Persae meliùs perirent: Audiet pugnas, vitio parentum Rara juventus.

Quem vocet divûm populus, ruentis Imperî rebus? prece qua fatigent Virgines sanctae minùs audientem Carmina Vestam?

Cui dabit parteis scelus expiandi Iupiter? tandem venias precamur, Nube candenteis humeros amictus Augur Apollo:

Sive tu mavis Erycina ridens, Quam Iocus circumvolat, & Cupido: Sive neglectum genus, & nepotes Respicis auctor.

Heu nimis longo satiate ludo: Quem juvat clamor, galeaeque leves, Acer & Mauri peditis cruentum Vultus in hostem.

Sive mutatâ juvenem figurâ, Ales in terris imitaris, almae Filius Majae, patiens vocari Caesaris ult••r:

Serus in coelum redeas, diúque Laetus intersis populo Quirim:

Neve te nostris vitiis iniquum Ocyor aura

Tollat; hic magnos potius triumphos, Hic ames dici pater, atque princeps: Neu sinas Medos equitare inultos Te duce Caesar.

ODE IV. Ad L. SEXTIUM Consularem.

Adventu veris, & communi moriendi conditione pro∣positâ hortatur ad voluptates.

SOlvitur acris hyems gratâ vice veris, & Favoni: Trahúntque siccas machinae carinas: Ac néque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni: Nec prata canis albicant pruinis. Iam Cytherea choros ducit Venus, imminente Luna: Iunctaeque Nymphis Gratiae decentes Alterno terram quatiunt pede, dum graveis Cyclo∣pum Vulcanus ardens urit officinas. Nunc decet aut viridi nitidū caput impedire myrto, Aut flore, terrae quem ferunt solutae. Nunc & in umbrosis, Fauno decet immolare lucis, Seu poscat agnam, sive malit haedum. Pallida mors aequo pulsat pede pauperum tabernas, Regúmque turreis, ô beate Sexti. Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam; Iam te premet nox, fabulaeque manes, Et domus exilis Plutonis; quo simul mearis, Non regna vini sortiere talis, Nec tenerum Lycidam mirabere, quo calet juventus Nunc omnis, & mox virgines tepebunt.

ODE V. Ad PYRRHAM.

Miseros esse qui illius amore teneantur; se ex co, tan∣quam è naufragio, enatasse.

QƲis multa gracilis te puer in rosa Perfusus liquidis urget odoribus, Grato, Pyrrha, sub antro? Cui flavam religas comam Simplex munditiis? heu, quoties fidem, Mutatósque deos flebit, & aspera Nigris aequora ventis Emirabitur insolens, Qui nunc te fruitur credulus aureâ: Qui semper vacuam, semper amabilem Sperat, nescius aurae Fallacis! miseri, quibus Intentata nites. Me tabula sacer Votiva paries indicat, uvida Suspendisse potenti Vestimenta maris deo.

ODE VIII. Ad LYDIAM.

Obseurè juvenem quendam, quem Sybarin vocat, ut amo∣re perditum, & voluptatibus collique factum, notat.

LYDIA dic, per omneis Te deos oro: Sybarin cur properes amando

Perdere; cur apricum Oderit campum patiens pulveris, atque solu? Cur néque militaris Inter aequaleis equitet; Gallica nec lupatis Temperet ora fraenis? Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivā Sanguine viperino Cautiùs vitat? néque jam livida gestat armis Brachia, saepe disco, Saepe trans finem jaculo nobilis expedito? Quid latet, ut marinae Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Trojae Funera, ne virilis Cultus in caedem & Lycias proriperet catervas?

ODE IX. Ad THALIARCHUM.

Hyeme indulgendum voluptati.

VIdes, ut altâ stet nive candidum Soracte: nec jam sustineant onus Silvae laborantes: gelúque Flumina constiterint ácuto. Dissolve frigus, ligna super foco Large reponens: atque benignius Deprome quadrimum Sabina O Thaliarche merum diota. Permitte divis coetera: qui simul Stravere ventos aequore fervido Depraelianteis, nec cupressi Nec veteres agitantur orni. Quid sit futurum cras, fuge quaerere: & Quem sors dierum cúmque dabit, lucro

Appone: nec dulceis amores Sperne puer, neque tu choreas. Donec virenti canities abest Morosa, nunc & campus, & areae Lenésque sub noctem susurri Compositâ repetantur horâ: Nunc & latentis proditor intimo Gratus puellae risus ab angulo: Pignúsque direptum lacertis, Aut digito male pertinaci.

ODE XIII. Ad LYDIAM.

Dolet sibr Telephum anteponi.

CƲm tu Lydia, Telephi Cervicem roseam, & cerea Telephi Laudas brachia; vae meum Fervens difficili bile tumet jecur▪ Tunc nec mens mihi, nec color Certâ sede manent; humor & in genas Furtim labitur, arguens Quàm lentis penitus macerer ignibus. Ʋror, seu tibi candidos Turpârunt humeros immodicae mer•• Rixae: sive puer furens Impressit memorem dente labris notam. Non, si me satis audias, Speres perpetuum, dulcia barbare Laedentem oscula, quae Venus Quintâ parte sui nectaris imbuit. Felices ter, & amplius, Quos irrupta tenet copula, nec malis

Divulsus querimonii•• Supremâ citius solvet amor die.

ODE III. In VIRGILIUM Athenas proficiscentem.

Secundam ei navigationem precatur: deinde occasio∣nem nactus; hominam audacium detestatur.

SIc te diva potens Cypri, Sic fratres Helenae, lucida sidera, Ventorúmque regat pater, Obstrictis aliis, praeter Iapyga: Navis, quae tibi creditum Debes Virgilium, finibus Atticis Reddas incolumem precor: Et serves animae dimidium meae. Illi robur, & aes triplex Circa pectus erat, qui fragilem truci Commisit pelago ratem Primus, nec timuit praecipitem Africum Decertantem Aquilonibus, Nec tristeis Hyadas, nec rabiem Noti: Quo non arbiter Adriae Major, tollere seu ponere vult freta. Quem mortis timuit gradum, Qui siccis oculis monstra natantia, Qui vidit mare turgidum, & Infameis scopulos Acroceraunia? Nequicquam Deus abscidit Prudens Oceano dissociabili Terras, si tamen impiae Non tangenda rates transtliunt vada. Audax omnia perpeti Gens humana, ruit per vetitum nefas.

Audax Iapeti genus Ignem fraude mala gentibus intulit. Post ignem aetherea domo Subductum, macies, & nova febrium Terris incubuit cohors: Semotique prius tarda necessitas Lethi, corripuit gradum. Expertus vacuum Daedalus a••ra Pennis non homini datis; Perrupit Acheronta Herculeus labor. Nil mortalibus arduum est. Coelum ipsum petimus stultitia: neque Per nostrum patimur scelus Iracunda Iovem porere fulmina.

ODE XVIII. Ad QUINTILIUM VARUM.

Vini potu moderato hilarari animum▪ immoderato ••ixas excitari.

NƲllum, Vare, sacra vite prius severis arborem Circa mite solum Tiburis, & moenia Catili. Siccis omnia nam dura Deus proposuit: neque Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines. Quis post vina gravem militiam aut pauperiem cre∣p••••? Quis non te potius Bacche pater, teque decens Ve••us? At ne quis modici transiliat munera Liberi, Centaurea monet cum Lapithis rixa super mer. Debellata: monet Sithoniis no•• levis Evius: Cum fas atque nefas exiguo fine libidinum

Discernunt avidi. Non ego te candide Bassareu Invitum quatiam: nec variis obsita frondibus Sub dium rapiam; saeva tene cum Berecynthio Cornu tympana: quae subsequitur caecus amor sui, Et toll••ns vacuum plus nimio gloria verticem, Arcanique fides prodiga, perlucidior vitro.

ODE XXVII Ad SODALES.

Ad Sodales inter pocula rixantes, & poculis ipsis pugnan∣tes, invitatus ut bibat, id se ea lege facturum, si frater Megillae nomen amicae suae proferat, vel sibi in aurem dicat.

NAtis in usum laetitiae scyphis Pugnare, Thracum est. tollite barbarum Morem: verecundumque Bacchum Sanguineis prohibite rixis. Vino & lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat. impium Lenite clamorem sodales, Et cubito remanete presso. Vultis severi me quoque sumere Partem Falerni? dicat Opuntiae Frater Megillae, quo beatus Vulnere, qua pereat sagitta. Cessat voluntas? non alia bibam Mercede. quae te cumque domat Venus, Non erubescendis adurit Ignibus, ingenuóque semper Amore peccas. quicquid habes, age, Depone tutis auribus. ah miser, Quanta laboras in Charibdi! Digne puer meliore flamma.

Quae saga, quis te solvere Thessalis Magus venenis, quis proterit Deus? Vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera.

ODE XXXI.

Se non opulentiam, sed tranquillam hilaren••que vitam ab Apolline poscere.

QƲid dedicatum poscit Apollinem Vates? quid orat, de patera novum Fundens liquorem? non opimas Sardiniae segetes feracis, Non aestuosae grata Calabriae Armenta: non aurum, aut ebur Indicum, Non rura, quae Liris quieta Mordet aqua, taciturnus amnis. Premant Calena falce, quibus dedit Fortuna vitem: dives & aureis Mercator exsiccet culullis Vina Syra reparata merce, Diis carus ipsis: quippe ter & quater Anno revisens aequor Atlanticum Impune. Me pascunt olivae, Me chicorea, levesque malvae. Frui paratis & valido mihi Latoe dones, & (precor) integra Cum mente: nec turpem senectam Degere, nec cithara carentem.

ODE XXIV. Ad VIRGILIUM

Deflet Quintilii Vari mortem.

QƲis desidero sit pudor, aut modus Tam cari capitis? praecipe lugubreis Cantus Melpomene: cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit. Ergo Quintilium perpetuus sopor Ʋrget? cui pudor, & justitiae soror Incorrupta fides, nudaque veritas, Quando ullum invenient parem? Multis ille bonis flebilis occidit: Nulli flebilior, quam tibi Virgili. Tu frustra pius, heu, non ita creditum, Poscis Quintilium deos. Quid si Threicio blandius Orpheo Auditam moderere arboribus fidem? Num vanae redeat sanguis imagini, Quam virga semel horrida Non lenis precibus fata recludere, Nigro compulerit Mercurius gregi? Durum; sed levius fit patientia, Quicquid corrigere est nefas.

ODE XXXIV.

Poenitere se, quod dum Epicueram disciplinam sectare∣tur, parum studiose Deos coluerit.

PArcus Deorum cultor, & infrequens, Insanientis dum sapientiae Consultus erro, nunc retrorsum Vela dare, atque iterare cursus Cogor relictos. Namque Diespiter Igni corusco nubila dividens, Plerumque per purum tonanteis Egit equos, volucremque currum: Quo bruta tellus, & vaga flumina, Quo Styx, & invisi horrida Taenari Sedes, Atlanteusque finis Concutitur. Valet ima summis Mutare, & insignem attenuat Deus, Obscura promens; hinc apicem rapax Fortuna cum stridore acuto Sustulit: hic posuisse gaudet.