O'r Dannedd.
Y Dannedd yn yr ên uchaf sŷdd 〈◊◊◊〉〈◊◊◊〉 ceraint, neu y tylwŷth goreu o'r 〈◊◊◊〉〈◊◊◊〉 dannedd isaf sŷdd yn arwŷddo y ceraint g〈◊◊〉〈◊◊〉
Rhaid i chwi ddeall fôd y safn yn arwy〈◊◊〉〈◊◊〉 y dannedd y tylwŷth: Y rhai o'r tu deheu y 〈◊〉〈◊〉 neu'r gwrŷw, y dannedd o'r tu asswŷ y mer•••• neu'r benŷw.
Neu mewn môdd arall, y dannedd o'r tu deheu a arwŷdda y rhai hynaf o'r tylwŷth, a'r dannedd o'r tu asw y rhai ieuengaf; Y dannedd a elwir dannedd y Ilygaid, sŷdd yn arwŷddo y rhai sŷdd o ganol oedran.
Gan hynnŷ pa ddaint bynnag a breuddwŷdio un ei fôd yn ei golli, fe a geiff golled am y fâth ddŷn ac a mae y daint hwnnw yn ei arwŷddo.
Ond pan fo dannedd yn arwŷddo colled am ddâ, y dannedd mawr a arwŷddant drysor cuddiedig, a'r lleill a arwŷddant lestri, neu beth o gyfri gwaelach.
Pa ddaint bynnag a breuddwŷdio un (a fo mewn dyled) ei fôd yn i golli, I mae'n arwŷdd iddo a rhyddhaiff efe ei hun, ac a tâl ef ei ddylêd.
Breuddwŷdio fôd yr holl ddannedd yn syrthio ar unwaith, sŷdd yn arwŷddo i'r holl Drigolion adael y tŷ yn anghyfanedd.
I'r sawl a fo'n glâf, I mae breuddwŷdio eu bôd yn bwrw rhai o'u dannedd, yn arwŷdd o hir glefŷd, Ond heb farwolaeth; Gwell i'r clâf freuddwŷdio e ei fôd yn bwrw ei holl ddannedd (na rhai) canŷs ••n