An apology of the treatise De non temerandis ecclesiis against a treatie by an unknowne authour, written against it in some particulars / by Sir Henry Spelman Knight ; also his epistle to Richard Carew Esquire, of Anthony in Cornwall concerning tithes.

Henricus Spelmannus Richardo suo Careo viro praestanti Sal. P. D.

MAnsuetudinis tu•• prorsus est (vir Eximie) ut hominem me parui, & ignotum, tanta be∣nevolentia amplecterere. Quanquam enim secundum honorum vocabula quae fastus mundanus jam obtinuit, Equestris dignitas major sit Armigera; in multis tamē Spelmannus minor est Careo. Nec me certe pudet hoc liberiùs profiteri, Cum magnus ipse sic edocuit Augustinus; & Episcopus licet, presbytero cessit Hieronymo. Placent equidem & literae tuae, & tua omnia; placent seria, placent joci, in no∣mine verò meo quae egregia benignitate lusisti non pos∣sum in tuo (multò illustriori) retribuere. Palmam igi∣tur cedo, & quod Graecis olim, in Caria sua gente ad∣mirati sunt, nos in Carea nostra gente agnoscimus: in∣genium splendidum, bellarumque intentionum faecun∣dissimum. Deus bone! quantum in nomine, & ominis & numinis? Cariae gentes (inquit Herodotus in clione) omnium quae illis temporibus claruerunt ingeniosissimae erant. An fatale hoc Careo nomini? etiam in alio or∣be, & post tot saecula? quin & seni? non equidem invi∣deo, miror magis: sed quem laudas authorem? an non Deus hanc tibi prae caeteris copiam fecit? nec sola haec sed concomitantia multa ••largitus est. Quidi ergo re∣spondit Simon, (Luc. 7. 43.) interroganti domino, Quis plus diliget, nonne is, inquit, cui plus donavit? recte. No∣sti quae volo. Si divina clementia tantas tibi▪ indulserit benignitate••▪ perponde sedulò, quantis tu amoris, mu∣neris

& obsequii vinculis tenearis. Bona haec omnia in te congessit bonus hic dominus, animi, corporis, fortunae: tune in ipsius familiam hostis accingeris? quin & ab ec∣clesia sua praedam referes?

O utinam fortis in re meliore fuisses.

Sed in hoste probitatem agnosco; video enim vacil∣lantem te quasi, & de militia ista dubie cogitantem. laudo. At ••anum illud consilium amplectere, quod om∣nium judicio probatissimum habetur, è dubiis certius tene, nec periculis caput objicias: hoc est, omnino te non immisceas rebus sacris & deo dicatis, hoc porro tu∣tissimum. Vides rem non leviter litigatam à doctissimis: Vides patres, Concilia, omnemque Theologorum scho∣lam, graviter hos insectari, qui in res ecclesiae utcunque involaverunt. Esto quod de decimis dissentiant, an sint de jure divino? in isto tamen non consentire solùm, sed & conjurasse plane omnes videatur, Deo dicata surripi non posse in exitium ecclesiae. Quid autem est ecclesiam excindere si hoc non sit? panem tollere ministrorum, quin & sine noxa? At Ecclesiam (aies) in hoc connivisse; Episcopos conspirasse; parliamentaria ipsa comitia Herculano nodo rem conclusisse, & sanxisse? Sanxisse dicam? imo Deum testor quaenam sit sanctitas in ista sanctione. Sed de re summa, summa cum humilitate. Nosti quàm lenis sit ecclesia, tunicam subtracturo, pal∣lium etiam dimisit. Mat. 5. Num auferre igitur haec li∣ceat innocenti? dicant Corvi.

In eo autem cum salutis spem omnem sacramque ip∣sam posuisti anchoram; id tandem revolvas animo, qui∣nam hi essent Episcopi, & quoti? Valerentne suis suf∣fragiis procerum laicorum multitudini (qui spe haec om∣nia devoraverant) repugnasse? Taceo technas, dolum, insidias, quae in tranfigendo negotio forte non defuerant.

Sed esto ecclesiam laeta fronte haec omnia concessisse; Certe eatenus cum Baronio (Ascanio Cardinali respon∣dente) in sententiam ivero, Ecclesiam nihil posse in se statuere, hoc est, in suam perniciem. Idem enim est & se abnuere, & ministros suos non alere. Nam in primis catalysis illius legibus, nihil statutum est de ministrorum alimonio: mel abripitur, sed nec loculi relinquuntur, nec alveus. Etiam ejiciuntur tam apes, quàm fuci, nulla omnino habita examinis ratione. Hoc justum dixe∣ris? Concilio certe tum lapsum est, quod in caeteras itemque regni ecclesias non grassatum sit. Quid enim emeruit ecclesia Petri, ut suis juribus potius privaretur quàm Pauli? Quid ecclesia unius populi magis quam aletrius? à neutris enim peccatum est. Ecce aenigmatis solutionem. Viatorem duplicem furibus eripuimus; li∣berum hunc adhuc, sed illum vinctum: de utroque sta∣tuimus (misericordes) ut invenimus. Emancipatur li∣ber, perpetuo carceri addictus est vinctus. Sic cine nos edocuit (Luc. 10.) Samaritanus? Sic fidem nostram apud Deum tuemur?

Jurarunt sane hi omnes, jurarunt, inquam, nostri ma∣jores, Reges, proceres, parliamentariae ipsae celebritates, hoc est, Regnum integrum, omnisque populus, non suo solum sed & nostro, & nepotum nostrorum nomine, in∣terpositis etiam horrendis execrationibus nulla se un▪ quam temporum aeternitate, haec ecclesiae surrepturos. Quis obsecro nos liberos faciet ab his vinculis? Quis audax orator causam hanc apud Deum aget? An ••locci pendeas? Cave ne fidem, quam apud me splendidam habes illico labefactes. Si beati Rechabitae, qui nuda ip∣sa patris sui mandata observaverunt, An non maledicti nos, qui non singularis unius, non privati cujusdam pa∣rentis mandata contemnimus? Sed quos dixi ••••orum

omnium fides sanctione•• vot••, iurament••a, per 〈◊〉〈◊〉 qua∣si improbitate per fringimus,vi••amus, mandataqu••ne potibus anathemata, in singulorum capita tanquam ex desiderio per••ra••imus, cum refractariis Judaeis dicontes, Super no•• sint, & natos nostros.

Vereor insa••os nos (u••i Judaeos) non discernere quae ex his nobis proveniunt cal••••itates▪ Deum enim p••••e∣mus nec mortalium curare vota, sed nec perfidiam: Quid si lex una repentina, ter dena concilia, Senatus-consulta totidem, omnium patr•••• dedreta, una explosione disru∣perit? adeone in ea sic inhaerendum est ut ne in judici∣um, ne in examen vocetur? non cogitabo equidem quod in Tridentinum Concilium solus ausus est & satis faelici∣ter Chemnitius. Sed iniquas leges peccanti faepe populo irrepere novum non est▪ etiam in poenam alias à Domino immissas esse, ut scriptum est, Dabo ijs leges quae non sunt bonae. Mihi autem videtur, cum de abolendis monasteri∣is cogitaret Senatus ille consultus (Anno 27. Henrici octa∣vi) nihil etiam tunc in animo habuisse de tollendis paro∣chialium decimis praedijsve; sed de his tantum egisse quae ipsis caenobiis inherebant: vel si quis id in cornu haberet faeni, latuisse hoc opinor sanctos patres qui concilio ad∣erant: in illo enim Actu ne verbum quidem de parochi∣anis decimis nec de ecclesiis, praediisve parochialibus. Sed nec de ipsis (quas vocant) appropriatis Cum verò in vulgus jam exiisset Actus ille parliamentarius, caeperint∣que omnia demoliri, & vi eripi, è jurisconsultorum pro∣diit interpretatione, ut praed•• haec etiam in casses regios redigeretur. Pardita ergo ea demum inter regni nobiles, necessariò tandem habitum est, ut subalternis legibus corroboraretur.

Sed quò me rapiet fili hujus deductio? disium pendum certe est, ne ulterius trahar in labyrinthum. P••ture•• in∣caepturus

silentii veniam (verbo uno aut altero) à te exo∣rasse; quod in rus vocatum, itineris me cura jam sollici∣tat; Quandoquidem vero neque brevis est (dum rede∣am) via, sed nec tempus; haec interea nobis excussit amor erga te noster fusiùs multo quàm cogitarem. Academici autem nitoris nihil in nostris paginis disquiras, oportet. Commune enim illud (quod scribis) mihi tecum est. Cantabrigia (miserum me) mater exuit cum 17. aestates non salutaveram, trajectoque celerrime Lincolniensi ho∣spitio, in patrium solum adolescens revocor. Gravibus hinc inde implicitus negotiis privatis, (nec à publicis li∣ber) ter rapior in Hiberniam. Quod reliquum fuit vi∣tae spatium, domi satis aerumnose exegi, denuò otii desi∣derio captus Londinum tertio hinc anno veni: pace vero mihi videbar exoptatissimâ fruiturus, qua Musarum limi∣na ex voto delibarem. Sed En! nova in me rerum tem∣pestas, nova litium moles, inopinatè proruit; qua luctan∣tem adhuc varieque agitatum, nescio quousque detinue∣rit. Poetae autem illud teneo,—dabit Deus his quoque fi∣nem. Habes vitae nostrae compendium; & (quam vides) magnam amoris effusionem donec aliis tuis (per literas) quaesitis respondero. Sancte & faeliciter vale.

Londini, 18. Septemb. 1615.