§. 2. Cum autem Taric Alkept per Romanorum Taric nosse desideras, annos ad Hilcarnaim cum anno in quo fueris (etsi Elul per unum tantùm diem ingressus sit) accipe; post hoc, ex eo 387 diem abjice, &c.—et collecto, tres semper dies adjunge, et hi sunt dies in quibus Alkepin, Elul Graecos ingressu, quae est Tut, proecedunt, &c.—per hoc autem Taric stellarum ex Canonibus Theum abstra∣huntur postquàm his annis 15 anni superadduntur, eo quod sit à morte Alexandri Macedonis.
§. 3. Romanorum autem Taric per Taric Alkept si nosse quaeris, annos Alkept (qui sunt anni ad Hilcarnaim Aegyptiaci perfecti ) sume, ex quibus 387 ab∣jice, &c.—Et si perfectis annis Alkept 15 annos, ut ab Alexandri Macedonis morte, sic adhibueris. Dehinc collecto 535 annos Aegyptiacos adjunxeris, inde collectum annos libri Ptolemaei, quibus stellarum motus abstrahuntur, efficies, quod est à principio regni Nabuchodonosor primi usque ad annum in quo fue is, ex annis Alkept.
Here the last number 535, being by a manifest error of the first Figure, put for 435, from the beginning of Nabonazar's Reign, to the Alkept year, (in which oera Dhilcarnaim, from the Syro-Graeco-Roman Month, Elul Gor∣pioeus and September began,) doth as manifestly discover the error of 15 twice put for 11, and consequently of 387 days for 283 years, from anno Na∣bonazari 436 to 719, as being the remains of 11 taken away from 294. à morte Alexandri in the 425 year, ad regnum Aegyptiacum Augusti in the same 719. And so likewise in the 42. Cap. Quod si conjunctionem vel proeventionem per Taric Alkept scire volueris, annos ad Hilcarnaim cum anno in quo fueris, licet una dies tantum Elul praeterierat, assume; post hoc, ex annis 587 projice, re∣siduique quartam accipe, quodque fuerit, erit dies quartarum.—Et ei quod ex diebus quartarum provenerit, 3 dies, in quibus mensis Tut ab Alkept priusquam à Graecis habetur, superis junge, eique quod ex diebus post hoc exierit, ab Elul initio, &c. For annis 587, read annis 283.
Now that oera Dhilcarnaim is placed by Albategnius in the beginning of the Syro-Roman Elul or September, falling into the 436 Aegyptian year from Na∣bonazar's Reign, and the 12 from Alexander's Death ending, is further proved, as I said, by the Dates of the most and principal of his Observations. As, namely in the 27 Cap. where he writeth, he observed the Autumnal Aequinoctium at Arac, anno 119 ex annis Adilcanari, qui sunt post mortem Alexandri 1206 Annorum, ante solis ortum 19 die mensis Elul ex Romanorum mensibus, quod est 8 die mensis pachon ex mensibus Alkept per quatuor horas et dimidiam et quartam ferè,—post Ptolemaei observationem (before set down, ejusdem Aequinoctii, anno tertio regni Antonini, quod fuit anno 463 à morte Alexandri, nonâ die mensis Athyr, ex mensibus Aegyptiorum, unâ horâ ferè post ortum solis in Alexandriâ) 743 annis Aegyptiacis et 178 diebus, et medietate et quarta unius diei minutis duabus quintis unius horae ferè; vice 185 dierum et unius medietatis, ac quartae diei partis, &c.
And in the 30 Cap. Medietas autem Eclypsis primae (Solaris,) secundum quod visu deprehendimus, fuit anno 1202 ad Hilcarnaim, qui est annus 1214 ab Alexandri morte, post dimidium unae octavae Diei mensis Ab, in Arracta civi∣tate, per spatium unius horae temporalis, sole existente inter 19 et 20 gradus Leonis. The second Eclipse noted 23d. mens. Huni (sive—secundi) An. 1205. Dhilc. 1554. ab Alex. morte, hath both numbers corrupted, and, as it ap∣pears, to be corrected 1204 and 1215.
Eclypsis Lunaris prima fuit anno 1194 ad Hilcarnaim, quod est anno 1206 à morte Alexandri die 53 mensis Temur (Tamuz). Invenimasque dimidium E∣clypsis in Arracta post hujus diei dimidium, 8 horis, et modicum plus ex horis aequa∣libus:—Sole existente inter 4 et 5 gradus Leonis, &c.
Eclypsis secunda anno 1212 ad Hilcarnaim, quod est anno 1224 à morte Alexandri apparuit, fuitque medietas Eclypsis in Antiochia post medium secundae diei mensis Ab—horis et tertiâ parte horae ferè—sole existente inter 14 et 16 gradus Leonis.