The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

ET sperabatur certissime tunc, quod ipse Comes Richardus esset liberaturus terram* 1.1 tunc, tam a Romanorum quam aliorum alienigenarum misera, qua premeba∣tur, servitute, & omnes a puero usque ad hominem senem, crebras in ipsum be∣nedictiones congesserunt. Nec adhaesit aliquis Regi, nisi solus Comes Cantiae H. Quod comperiens Rex, animo & vultu nimis consternatus, nobilium terrae sin∣gulos per nuntios suos interrogavit, diligenter sciscitando, si in hunc vel illum in hac jam exorta tempestate, possit de adiutorio confidere? Cui responderunt univer∣si, praecipue cives Londinenses, asserendo universaliter, quod honori suo, & com∣modo Regni procuratum est circumspecte, quod incipiebatur ab ipso Comite Ri∣chardo, licet ipse Rex salubri consilio ejus non adquiesceret: unde incepta nullo modo impedirent. Haec comperiens Legatus, summam adhibuit, imminere videns pericula, diligentiam, ut Regem suis naturalibus hominibus reconciliaret, secreto admonens Comitem R. & Replicans, quod ipse qui Capitaneus hujus impetus factus est deinceps ab incaepto desisteret, promittens Regem ei ampliores possessiones colla∣turum, & Dominum Papam collatas confirmaturum; addens, quod si omnes terrae in Regem insurgerent, ipse qui frater ejus, cum eo contra omnes stare haberet in∣defessus. Ad quod respondit Comes R. domine Legate, De terris Laicorum et earum confirmationibus nil ad vos, de rebus autem Ecclesiasticis curam geratis. Nec miremini, si status Regni moveat me, cum sim haeres solus apparens. Rex enim cum fere omnium Episcopatuum terrae & multarum escaetarum custodias habuit, nullum tamen Thesaurus ejus sentit ad Regni tuitiones incrementum: cum tamen undique variis vallemur inimicis. Praeterea, redditus & beneficia Ecclesiasti∣ca, a piis praedecessoribus nostris collata (praecipue quae contulerunt antecessores nostri viris religiosis) permittit quasi spolia diripi, & alienigenis, cum abundet ipsa terra viris idoneis, distribui: & fit Anglia quasi vinea sine maceria, quam vin∣demiant omnes qui praetergrediuntur viam.

Cum autem audisset Legatus hos sermones, Regem adiit, una cum Episcopo* 1.2 Wintoniensi P. monens & muniens, ut se ex tunc voluntati suorum juste in eum in∣surgentium, subderet & obtemperaret: nunc minis, nunc monitis, nunc precibus eundem reformantes. Rex videns impetus suos favoribus caruisse, & omnes fra∣tri suo Comiti Richardo inclinantes; quaesivit quae potuit diverticula: inducias deliberandi postulando, ut competentius responderet. Induciae igitur ad instanti∣am petentium concessae sunt Regi (licet cum difficultate) usque in crastinum Domi∣nicae primae quadragesimae. Convenerunt igitur Magnates die statuto Londini super his diligenter tractaturi. Et venerunt multi equis & armis communiti, ut si Rex circumventus per levitatem recalcitraret, ad praemissa complenda cogeretur. Ibi igitur post multas multorum deceptationes, se subjecit Rex quorundam provisioni de gravioribus viris; jurans se eorum provisioni adquiescere. Quod & factum est, & in scripta redactum, & appensa sunt tam Legati quam aliorum Magnatum Sigilla, omnibus in communi manifestanda. Interim his nondum perfectis, sed cum spe ta∣men pendentibus, Simon de Monte forti (who had unlawfully married the Countesse of Pembrock, the Kings and Earls sister, and to prevent a divorce, Extorta prius unde∣cunque potuit immensa pecunia, Romanam curiam adiit quam speravit pecunia cir∣cumvenire, ut illicito matrimonio liceret gratulari) humiliavit se Comi•••• ••. & obtina∣vit ab eo osculum concordiae. Quod gravissime alij Magnates acceperunt, sine quo∣rum conniventia hoc fuit attemptatum, quorum laboribus fuit res hucusque deducta. Quibus enormibus factis totum negotium in magna parte mutilatum, perfectum non sumpsit effectum, sed miserias regni continuavit, & famam Comitis Richardi in magna parte denigravit: & sic factus est deinceps suspectus, qui credebatur bacu∣lus fortitudinis.

Edmond Archbishop of Canterbury, Anno 1237. Hebdomada ante Natale trans∣fretavit & Romam adiit, nec propter Legatum ipsum revocantem, voluit remanere, unde sibi ex tunc adversabantur. The occasion and successe of this his journy against the Legates revocation is thus reported by * 1.3 Matthew Paris. Anno 1238.

Illo quoque Anno, &c. data est sententia a Domino Papa pro Monachis Roffensi∣bus, super controversia mota inter Archiepiscopum Aedmundum & eosdem Mona∣chos, de eligendo sibi Episcopo, & data est senteutia pro eis, tam de petitorio quam

de possessorio: & confirmatus est electus eorum, magister Richardus de Wendoure, die sancti Cuthberti. Convenerat autem eosdem Monachos dictus Archiepiscopus, expensis & laboribus exinanitos: insuper transalpinaverat, ut sicut jus dictaret, lis tanta debito fine determinaretur. Similiter data est sententia tunc temporis contra eundem Archiepiscopum, qui tunc in Curia Romana praesens fuit, super gravi causa, quae versabatur inter eum & Comitem Arundelliae: & condemnatus est utro∣bique in expensis, circiter mille marcarum: relaxata sententia quam tulerat, idem Archiepiscopus in Comitem supradictum. Habuit enim adversarium validissi∣mum Ottonem Legatum: qui & ad hoc etiam Regem efficaciter stimulavit.

After the death of Henry de Sandford Bishop of Rochester, the Monks of Rochester* 1.4 elected Richard Windeley, a learned man, for their Bishop; who being presented by the Monks to Edmund Archbishop of Canterbury for his confirmation, he refused to admit him, unde Monachi Domini Papae praesentiam appellarunt. Upon this Ap∣peal the Pope gave judgment for the Monks against the Archbishop, and condem∣ned him in costs of suit, confirming their Election in dispite of the Archbishop, with whom the Pope was very angry for opposing his shamelesse and intolerable exacti∣ons in England: whereupon this Bishop elect was consecrated at Canterbury in St. Gregories Church, by the Archbishop, the Bishop of London, and other Bishops; quia Archiepiscopus suspenderat Ecclesiam Cantuar. à divinarum celebratione, praemissa debita postulatione à Priori Roffenfi Ricardo, & installatus fuit in die S. Andreae apud Roffen.

Although the Archbishop miscaried in these two precedent suits at Rome, yet he obtained an Indulgence from the Pope to the prejudice of the Monks of Canter∣bury, thus related. † 1.5 Archiepiscopus Cantuariensis Aedmundus, a curia Romana redi∣ens, venit in Angliam. Qui contra Monachos suos Cantuarienses, quamvis cum gratia Conventus ab Anglia recessisset, a Domino Papa pro se impetravit: unde sub∣orta est discordia nimis enormis & indecens inter gregem & Pastorem; & passa est Ecclesia damna multa, & dedecus, suspensionem & ignominiam. Unde vocatus Le∣gatus ad reformationem illius deformationis, dum in capitulo Cantuariensi praesideret, propter quoddam scriptum, in quo privilegium quoddam, tempore beati Thomae impetratum, continebatur (quod quidam imprudenter combusserunt) Priorem Can∣tuariensem deposuit, & ad districtiorem ordinem, ut ibidem perpetuam ageret pae∣nitentiam, destinavit, quosdam Monachorum dispersit, quia (ut dicebatur) in praedicto privilegio, quae sibi videbantur manifeste adversari, pietate minus discreta oc∣culte abraserat, & quae pro eis agere apposuerat. Et quia tales rasurae in tam authen∣tico scripto non poterant diligenter intuentes latere, ne † 1.6 notam infamiae falsarii Conventus incurreret, unus fratrum combussit inconsultus. Unde Legatus, cum mentionem illius scripti fecisset Archiepiscopus, interrogassetque, & non invenire∣tur, & licetinviti de re gesta veram facerent confessionem, Legatus, merito commo∣tus in vindictam tanti excessus; Priorem ab administratione amovens, aliquos qui rei videbantur dispersit, commonens ut arctius viverent perpetuo poenitentes. Post∣ea, quia Prior cum saecularibus Capitulum intravit, contra domus approbatam consu∣etudinem, ad electionem celebrandam, Conventus sibi priorem absque assensu Ar∣chiepiscopi elegit. Unde hoc audito, Archiepiscopus electionem reprobando cassavit: totum Conventum, praecipue electum & electores, non tantum suspensionis, sed etiam anathematis vinculis innodavit. Conventus autem contra Archiepiscopum in hoc ad praesentiam domini Papa constanter appellavit. The Legate lodging at this time in the Archbishops Palace, and the Archbishop lying in the Monastery of St. Au∣gustines, lest he should thereby claim a Jurisdiction over it, made this Protestation* 1.7 in writing; Noverit universitas vestra, quod cum de mandato sedis Apostolicae spe∣ciali, Dominus Otto Apostolicae sedis Legatus, in domibus nostris apud Cantuariam morabatur, nos de speciali gratia Abbatis & Conventus Monasterii Sancti Augustini Cantuariae, ad Romanam Ecclesiam nullo medio pertinentis, & in eorum domibus in∣fra septa sui Monasterii per aliquot dies in nostris expensis hospicium habuimus: Protestantes, per hoc eorum privilegiis, & compositioni inter nos & ipsos initae, nos in nullo velle in posterum derogari, & ut de hac nostra protestatione & voluntate successoribus nostris liqueat, in futuro has literas nostras fecimus, &c.

Anno Domini M. DD. XXX VIII. Edmundus Archiepiscopus mandavit officiali∣bus* 1.8 & Decanis suis, ut in Capellis & Ecclesiis Parochialibus denunciari facerent in ge∣nere, excommunicatos omnes illos qui maliciose terras vel possessiones occuparunt, libertates scienter impugnarunt, decimas vel redditus injuste

detinuerunt ad istud Monasterium de jure spectantes. Hoc addens in fine, Hoc mandatum nostrum exequentes, quod non de negligentia redargui, sed de diligentia debeatis merito commendari.

How corrupt the Pope, Court of Rome, and what unjust sentences were given by them for bribes and money in that age, this story, amongst others, will inform us. * 1.9 Interim S. de Monte forti, cum gratia Imperatoris & Literis supplicatoriis, se trans∣fert ad Curiam Romanam: & effusa & promissa infinita pecunia, a Domino Papa im∣petravit: ut ratum habeatur Matrimonium, quod non sine laesione conscientiae con∣traxerat cum Alienora Regis Henrici 3. sorore. Votum enim solenne fecerat coram Aedmundo Archiepiscopo, continuanda in vita sua castitate. The Pope for money dispensed with this Marriage; Quamvis votum solenniter factum coram Aedmundo Archiepiscopo Cantuariensi repugnaret, ut liceret illicitis abuti amplexibus. Scripsit∣que Dominus Papa Legato Ottoni, ut pro praefato Simone de Monte forti, solenniter sententiaret. Quo audito, frater Willielmus de Abendune, de ordine Praedicatorum, & multi alii periti, Zelum Dei prae oculis habentes increpaverunt hanc sententiam; sanctitatem Papae circumveniri, & animas periclitari, Christumque Zelotypari vera∣citer affirmantes. Quia licet, sicut pars adversa protestatur, habitum cum velo non assumpserit mulier de qua agitur; annulum tamen, quo se Christo subarravit, vel potius desponsavit, assumpsit, & sic sponso Christo indissolubiliter copulatur; testan∣te authentico scripto in Sententiis Magistri Petri, in tractatu de voto; scilicet libro quarto. In quo, praemissis rationibus & authoritatibus Sanctorum & Canonum, subinfert. Ex his apparet, virgines vel viduas voto continentiae astrictas, sive fue∣rint velatae, sive non, nullatenus conjugium sortiri posse. Quod itidem de omnibus in∣telligendum est, qui continentiam voverunt. Quod autem erat ante licitum, post vo∣tum erit illicitum. Sed aliquid forte subtilius, quam nobis datum sit intelligi, Romana Curia speculabatur. The sight and receit of Golden Angles at Rome, over-ballanced all Laws, Canons, Decretals, both of God, Man, Councils, and Popes themselves. Hence King Henry the 3d. soon after, when Simon de Montefort and his Wife, came to visit him and his Queen, and to accompany her to a Monastery for her Purificati∣on; * 1.10 Rex eum excommunicatum vocavit; prohibuitque ne ipse vel uxor ejus, quam ante Matrimonium inter eos contractum, nequiter & furtive maculaverat, festivis suis solenniis interesset: & cum multiplicaret convitia, Comes confusus cum uxore sua ad hospitium suum, per aquam venire properavit. Sed Rex statim eos praecepit ejici truculenter. Et cum flentes & ejulantes reverterentur, veniam flagi∣tantes, Regiam iram non sedarunt. Dixit enim: Sororem meam seduxisti ante spon∣salia, quod cum comperissem, ut vitaretur scandalum, dedi sed invitus. Et ut votum suum Matrimonium non impediret, Romam adiisti, Romanamque Curiam donis et promissis impreciabilibus, ut illicitum tibi liceret, corrupisti. Novit tunc praesens A. Cantuariensis Archiepiscopus, qui Papae veritatem super his intimavit: sed victa veritas Romanae cessit avaritiae, muneribus multiplicatis. In cujus pecuniae solutione cum defecisti, excommunicationis sententia innodari me∣ruisti. Ad cumulum etiam miseriae tuae, me inconsultum & nescium, fidejussorem per falsum testimonium interposuisti. Comes vero, cum haec audisset, erubuit, & cum dies inclinasset, per Tamesim in cymba minima cum uxore tunc & pauca familia ad mare festinanter declinans, continuo transfretavit.

The like corruption, bribery, and partiality appeared in their proceedings, sen∣tences at Rome, concerning the elections of Bishops, witnesse that concerning Win∣chester. * 1.11 Anno quoque eodem, quinto Idus Junii, obiit Episcopus Wintoniensis, Pe∣trus scilicet de Rupibus. Qui cum Ecclesiam Wintoniensem circiter triginta duobus annis strenue rexisset, & laudabiliter peregrinationem fuam in Terra Sancta, una cum Exoniensi Episcopo, peregisset, domosque religiosorum plurimas construxisset; apud Fernham manerium suum, plenus dierum, facto nobili testamento, diem clausit ex∣tremum. Sepultus est autem in Ecclesia sua Wintoniensi, ubi etiam dum viveret, hu∣milem elegit sepulturam. In cujus obitu totum Concilium Regni Anglicani, tam Regale quam Ecclesiasticum, jacturam incurrit irrestaurabilem. Rex vero audito de obitu Petri Wintoniensis, omnem quam potuit adhibuit diligentiam, ut inclinaret corda Monachorum Winton. ad electionem Gulielmi electi Valentini, ut eundem in praesulatum promoverent. Sed Monachi videntes ipsum esse alienigenam, & No∣bilibus Regni suspectum, posseque de facili nocere ipse Regno, cum frater ejusdem electi Comes sit Flandrensis, & si forte in subversionem Regni conspirarent, alter al∣teri

auxiliaretur, noluerunt aliquo modo consentire. Vnde Rex ipsis damna incessanter et gravamina undique inferre molicbatur. Ipsi vero maluerunt per∣secutionem pati pro justitia, quam soli Regi acceptum virum, curae pastorali in∣sufficientem, moribus, gestu & literatura incompositum, natu alienum, & de effusi∣one sanguinis infamem, in suarum animarum pastorem eligere, contra suarum con∣scientiarum puritatem. Dissimulantes igitur Monachi, sub induciis a Rege impe∣tratis, eligerunt Gulielmum de Raele, virum discretum, & Regi familiarissimum, quem nullo modo credebant Regem velle repellere. Quod cum Rex cognovisset, iratus valde, nec electionem, nec electum acceptavit, imo ipsum Gulielmum electum a consilio suo et familiaritate propulsavit. Similique impetu, Episcopum Cicestrensem, quem Monachi pro spiritus postularent, ab officio Cancellariae privavit, & a sua familiaritate & consilio exclusit. Necnon Authoritate Domini Papae, mis∣sis ad Curiam Romanam Magistris Simone Normanno, & Alexandro seculari, legistis conductitiis, non sine multae pecuniae effusione, cassari procuravit.

Matthew Paris thus relates the proceedings in this election, a little more largely. * 1.12 In illisdiebus, Rex omnem quam potuit, plus & secus quam deceret, adhibuit dili∣gentiam (quamvis prius saepe jurasset alienigenas amovere, non promovere) ut electus Valentinus (qui tamen vir sanguinum esse dicebatur) in Episcopum Wintoni∣ensem promotus eligeretur. Quod constanter Monachi, ad quos specialiter ex anti∣quo jure pertinere dignoscitur electio, inter se renuentes, sicut moris est, Regem adierunt, licentiam eligendi postulantes. Rex autem antequam responderet, eos de electione & promotione electi Valentini, quem suum vocavit avunculum, sollici∣tavit. At Monachi dissimulantes, inducias super hoc deliberandi simul cum Conven∣tu, ad quem pertinebat electio, postularunt. Sed cum Rex preces suas talibus indu∣ciis sensit effectu caruisse, divertens ad solitas cavillationes, petitioni Monachorum respondit: Intimatum est mihi, quod duo Archidiaconi Episcopatus Wintoniensis, electi∣oni vestrae tenentur interesse; nec eos in praesenti video, unde petitioni vestrae non est annuen∣dum. Cui Monachi responderunt: Quod et si electioni interesse (quod nimis absurdum & justitiae dissonum esse videtur) debeant, postulationi electionis interesse non debent. Et ita Rex, licet diu recalcitraret, justae postulationi eorum non potuit contradicere. Sed cum postea fida relatione cognovisset, quod iidem Monachi communiter de Willi∣elmo de Raele, viro utique per omnia laudabili, diligenter tractarent, ut in Episcopum eligeretur, & omnes jam in eum consensisse: Rex iratus, nimis procaciter respondit: Renuistis electum Valentinum, dicentes eum virum sanguinum, & Willielmum de Raele, qui multo plures lingua, quam alius Gladio trucidavit, elegistis. Et in superbia & abusi∣one juravit, se nunquam hoc ullo modo tolleraturum. Monachi igitur indignati∣onem Regiam pertimescentes, declinarunt ab incepto. Interim Rex possessiones Episcopatus & instaurationes demoliendo, crebro in maneriis Episcopatus jacuit, ag∣mine stipatus numeroso. Monachi igitur Wintonienses, videntes moram destitutionis damnosam; de sibi eligendo pastore diligenter tractaverunt. Quod cum cognovisset Rex, illuc illico acceleravit, & instantius quam deceret vel expediret, in Capitulum intrans; Conventum comminando & promittendo petiit, quatenus electum Valenti∣num, avunculum suum, in Episcopum eligerent. At illi, caute volentes Regiam in∣dignationem declinare, impetus indiscretos induciis emollire studuerunt: & nolen∣tes injustis petitionibus annuere, Episcopum Cicestrensem Radulphum de Neville, Re∣gis Cancellarium, unanimi consensu sibi in Episcopum & Pastorem animarum suarum postularunt. Cum autem videret Rex, iterum instantiam precum suarum effectu caruisse; justae postulationi Monachorum adversando, multa convitia congessit in eundem Episcopum, dicens eum impetuosum, iracundum, perversum; vocans om∣nes fatuos, qui eum in Episcopum postularunt. Insuper sigillum suum, quod idem Episcopus per universitatem Regni receperat custodiendum, Rex violenter abstulit, & fratri Galfrido Templario, & Johanni de Lixintuna commisit bajulandum: emolu∣mentis tamen ad Cancellariam spectantibus, Episcopo, quasi Cancellario, redditis & assignatis. Prosequens autem Rex conceptum impetum, misit ad Curiam Romanam, Simonem Normannum, & Alexandrum saecularem, Legistas conductitios. Qui mul∣ta data et promissa pecunia, virum justum de jure suo privando, et justum judicium subvertendo, praedictam postulationem perperam cas∣saverunt: Such was the Bribery and Injustice of the Court of Rome in this age.

These Appeals and contests about Elections, as they brought much filthy lucre to

the Pope, his Court and Officers, so they extraordinarily advanced, and in a great measure confirmed his injurious Usurpations over the King, Kingdoms▪ Prelates, Covents, Chapters, Churches of England and Ireland, so as they could not for many years after retrench them, with all their complaints, diligence, oppositions against them. Soon after▪ Electus Valentinus Gulielmus Romam adiit, vocante eum Domino* 1.13 Papa ad qu••m fama ipsius pervenerat, quod vir crat in negotiis bellicis strenuus & circum∣spectus, (an ill qualification for a † 1.14 Bishop, in St. Pauls judgement) & procurante eodem Papa, in Curia Romana postulatus est in electum Leodiensem, & nihilominus tamen, ut electus Valentinus diceretur & esset, mutato solummodo nomine; scilicet, ut diceretur electus Leodiensis, & procurator Valentinus, ut abusio vocabulorum vitaretur. D monstruosa humanae caecitatis ambitio! Adhuc et ad Winton. non habito tamen respectu ad officium Pontificale, sed emolumentum temporale, Rege favente totis nisibus adspiravit. Which Matthew Paris thus relates. * 1.15 Tunc temporis vocatus est Willielmus electus Valentinus, procu∣rante Papa (quia, ut dicebatur, proposuit eum habere ducem exercitus sui contra Imperatorem) ad Episcopatum Leodiensem, retenta procuratione Valentini Episco∣patus, quasi non esset notatus de perpetrato homicidio: unde nec mirum, si cum stu∣pore admirarentur haec audientes, quod adhuc tam anhelo spiritu and Episcopatum Wintoniae aspiravit, Regemque Angliae diligentem ad hoc constituit procuratorem. Heu, heu, quae numerosa pecunia Curiam Romanam adconsensum et permissionem inclinavit? * 1.16 Circa idem tempus, Rex vehementer op∣pressit Ecclesiam Wintoniensem, & quendam alienigenam, contra voluntatem totius Conventus, in eandem violenter intrusit, ut praeesset Conventui: (because they op∣posed the election of this Bishop W. de Valentia) Qui inordinate se gerens, timore Dei postposito, omnia subvertit, omnes pervertit: & thesaurum Ecclesiae dilapidan∣do, foli Regi placere cupiebat. Unde libera electio Monachorum, dum idem Prior adulterinus fere medietatem stellarum secum cauda sua traxit, periclitabatur, & mul∣torum corda ad electionem Willielmi avunculi Reginae in Episcopum, corrumpendo inclinavit: Rex enim ad hoc summo nisu anhelabat. But this William, cum a Domi∣no Papa impetrasset, ut in Episcopum Leodiensem eligeretur, & Episcopatum Winto∣niensem obtineret: apud Viterbium potionatus, ut dicitur, diem clausit extremum, die omnium Sanctorum, procurante Magistro Laurentio Anglica, sed postmodum eo rite purgato. Quod cum Papa audisset, doluit nimis, quia proposuerat de ipso facere ducem militiae suae in bello suo contra Imperatorem: et idcirco eundem quasi monstrum spirituale, et belluam multorum capitum effecerat. Noverat eum ad stragem strenuum, ad caedem pronum, ad incendia protervum: Magistrum Regis Angliae, amicum Regis Francorum, sororium utriusque, avunculum Reginarum, fratrem Comitis Sabaudiae, & aliis multis vel affinitate, vel consanguini∣tate confoederatum. Sed haec mors inopinata, omne hoc propositum transmutavit. Rex autem, cum hos lugubres rumores audivit, non se prae dolore capiens, scidit vestimenta sua, & ea projecit in ignem; & rugitum magnum emittens, noluit alicu∣jus admittere consolationem. Regina quoque, quam causa familiarior stimulavit, funus avunculi deflevit tempore diuturno. So much was the death of this warlike, wicked, unpreaching, avaritious scandalous Prelate lamented, especially by the Pope.

After his death, * 1.17 Monachi Wintonienses a Romana Curia redeuntes, a Domino Pa∣pa impetrarunt, ut nullam alienigenam personam, & invisam universitati Regni, per Regis acerbam instantiam, vel imperiosas ejus preces in suarum animarum custodem & Episcopum eligerent; sed rite, ut justum & Canonicum est, quemcunque viderent idoneum, libere & sine exactione in suum Antistitem sumerent & Pastorem. Qua∣propter Dominus Rex in vehementem iram excanduit, quasi non potens invenire Angligenam illi Episcopatui sufficientem. Et ex tunc Priorille, quem Rex intruserat, diligentem curam adhibuit; ut constantiam Mona∣chorum enervaret, & eorum qui pro Ecclesia hactenus viriliter steterunt, concordem unitatem dissiparet.

Though K. Henry the 3d. was very obsequious to this Pope Gregory, yet the Pope was so unchristianly malicious towards the Emperor Frederick, (who married his sister by this * 1.18 Popes solicitation) that he grew extremely angry with K. Henry for sending some few English Souldiers and money to the Emperour, to help subdue the Italians, who rebelled against him, and for writing an Epistle to him, to deal more

mildly with him, so that he neglected all businesses, especially such as related to the King and English for a season▪ although his intended General the Bishop of Win∣chester cautelously passed over with Trublevile, laden with monies and plate, to assist the Pope. * 1.19 Eodem anno; statim post Pascha, misit Dominus Rex Angliae militare praesidium ad Dominum Imperatorem juvandum contra rebelles suos, in partes Itali∣c••••, sub ducatu Henrici de Trubleville, viri in re militari peritissimi. Cum quo etiam misit J. Mansell, & Willielmum Hardel Clericum, & Civem Londinensem, cum pecunia stipendiariis distribuenda. Et strenue per totam aestatem exercitus Re∣gis Imperatori militavit; & quarumdam Civitatum Cives, volentes obstare, vicerunt, & Imperio reddiderunt: ubi strenue se dictus J. Mansell gessit. Quod Papa nimis moleste tulit. Et circa idem tempus, direxit Rex elegantem Epistolam Papae: petens ut mitius ageret cum Domino Imperatore; Quod gravius accepit Papa, secus respondens quam deceret, et commotus est in tantam iram, ut per aliquod tempus omnia negotia, praecipue Anglicorum, sus∣penderentur. Cumque audiret electus Valentiae, quod profecturus esset talis ex∣ercitus in Italiam: caute, quasi Dux eorum; associavit se Domino Henrico de Tru∣bleville, & cum eo transfretavit. Sub illis quoque diebus, electus Valentinus, videns nulli placere moram suam in Anglia: sponte, vel invitus, caute tamen, quia clitellis suis refertis, & equis oneratis auro & argento & vasis Regalibus, transfretavit.

These * 1.20 differences and Wars between the Emperor, Pope, King, Italians, and Greek Church, upon the Popes account, hindred the Emperors voyage to the Holy Land, and ayde of the Christians against the Sarazens.

The same year, * 1.21 Dominus Legatus Otho, omnes Abbates Angliae Nigri ordinis* 1.22 Authoritate Domini Papae citavit, ut coram eo apparerent Londini in Ecclesia Sancti Martini: de statutis, quae Dominus Papa, habita deliberatione, ordinavit, de ordine Monastico reformando, tractaturi. Abbatibus igitur ordinis Nigri congregatis, exorsus est Dominus Legatus sermonem elegantem; & animans omnes ad patientiam, incepit sic. In nomine Domini nostri Jesu Christi, Patris, & Filii, & Spiritus Sancti, Amen. Cum grande sit opus & ar∣duum, Civitatem Dei, quae est religio, novis & innovatis propugnaculis praemunire, contra versuti hostis insidias, qui eam novis & antiquis jugiter nititur machinis debel∣lare: Nos Otho, miseratione divina, Sancti Nicholai in carcere Tulliano Diaconus Cardinalis, Apostolicae sedis Legatus; ex injuncto nobis Legationis officio, ad ju∣vandum pro viribus tam favorabile opus nos obnoxios reputantes, quaedam tum ex Sancti Benedicti Patris regula, tum ex sacris Conciliis & Canonicis sanctionibus, tum ex statutis Abbatum ordinis ejusdem beati Benedicti, colligi fecimus & notari: quae si servata fuerint, sacrae religioni erunt in subsidium & tutelam. After which follow several Canons and Statutes, recorded at large by Matthew Paris, for regulating the abuses among Monks and Nuns, whereof this was one▪ relating the grosse Symony then in use among these pretended Religious Orders. a 1.23 Quoniam Symoniaca labes plerasque Moniales infecit, ut vix aliquas sine pretio recipiant sorores, paupertatis pretextu, volentes hujusmodi intolerabile vitium & scandalum totius religionis palli∣are: Ne id de caetero fiat, penitus inhibemus. Statuentes, ut quaecunque de caetero talem commiserit pravitatem, tam recipiens, quam recepta (sive sit subdita, sive Praelata) sine spe restitutionis, de suo Monasterio expellatur: in aliquem locum arctioris & strictioris regulae, ad agendam poenitentiam retrudenda. De his autem, quae ante hoc Synodale statutum taliter sunt receptae, ita duximus providendum: ut remotae de Monasteriis, quae sic perperam sunt ingressae & receptae, in aliis locis ejus∣dem ordinis collocentur. Quae si forte, propter earum nimiam multitudinem alibi nequiverint commode collocari; ne damnabiliter iterum in saeculo evagentur, reci∣piantur in eisdem Monasteriis dispensative; de novo mutatis Prioribus locis, & in∣ferioribus deputatis & assignatis. He closeth his Canons thus. Hoc etiam circa Mo∣nachos, vel alios regulares, decernimis observandum. Verum, ne per simplicita∣tem vel ignorantiam se valeant excusare, praecipimus ut Diocaesani Episcopi singulis annis hoc faciant per suas Diocaeses, de verbo ad verbum fideliter publicari, &c. His* 1.24 igitur perlectis, Abbates & Priores congregati, audientes quod sancta religio per hoc non modicum reformata, foelix susciperet incrementum, verbum quasi hostiam coelitus missam cum omni alacritate & unanimi consensu susceperunt, facientes hoc in omnibus suis Capitulis publicari, transgressores ejusdem, graviter disciplina

regulari percellendo. Fecerunt autem quamplures haec in martyrologia scribi: ut saepius in Capitulo recitata, sicut solet regula beati Benedicti, audientium cor∣dibus inhaererent.

b 1.25 Anno 1238. Dedicatae sunt nobiles Ecclesiae conventuales, in Diocaesi Lon∣colniensi, in Marisco, videlicet Rameseie, Burgi, & Sautereie, a Venerabili Episcopo Lincolniensi Roberto. Ecclesia Rameseie, decimo Calend. Octobris, die scilicet Sancti Mauritii sociorumque ejus. Ecclesia de Burgo, quarto Calend. Octobris. Ecclesia de Sautereie, eadem septimana. The next year, (Anno 1239.) Dedicata est Ecclesia conventualis Abendunensis, similiter Ecclesia de Welles, & Ecclesiae Eveshamensis, Glo∣vernensis, Theukeburiensis, Wicumberiensis, Persorensis, Alencestrensis, & multae aliae Ecclesiae per totam Angliam, secundum Constitutionem Londini per Legatum Otto∣nem celebratam. Which Constitution runs in these words. c 1.26 Basilicarum de∣dicatio, a veteri Testamento initium dignoscitur habuisse, & in Novo est a Sanctis Patribus observata; in quo est eo dignius & studiosius facienda, quo in illo tantum offerebantur hostiae animalium mortuorum: in isto vero coelestis hostia viva & vera, ipse scilicet unigenitus Dei filius, in altari offertur pro nobis, manibus Sacerdotis. Quare statuerunt provide Sancti Patres, ne in * 1.27 aliis locis quam Deo dicatis, nisi ne∣cessitatis causa, celebraretur officium tam sublime. Porro, quia vidimus per nos ip∣sos, & a plerisque audivimus tam salubre ministerium contemni, vel saltem negligi a nonnullis, dum multas invenimus Ecclesias, & etiam Cathedrales, quae licet sint ab antiquo constructae, nondum tamen sunt consecratae oleo Sanctificationis. (An ar∣gument that their consecration was not so necessary as this Constitution pretends.) Volentes huic periculosae negligentiae obviare, statuimus, & statuendo praecipimus, ut omnes Ecclesiae Cathedrales, Conventuales, & Parochiales, quae perfectis parieti∣bus sunt constructae, infra biennium, per Diocaesanos Episcopos, ad quos pertinent, vel eorum authoritate, per alios consecrentur. Sicque infra simile tempus fiat de caetero construendis. Et ne tam salubre statutum transeat in contemptum, si loca hujusmodi non fuerint infra biennium a perfectionis tempore dedicata, a Missarum solenniis usque ad consecrationem, manere statuimus Interdicta; nisi aliqua rationabi∣li causa excusentur. Ad hoc, ne praesumant Abbates, Ecclesiarum rectores, antiquas Ecclesias consecratas, sub praetextu pulchrioris vel amplioris fabricae faciendae, diru∣ere, absque licentia Diocaesani Episcopi & consensu, praesenti statuto districtius inhi∣bemus. Diocaesanus vero diligenter consideret, utrum expediat dare licentiam, vel negare; & si dederit, attendat & intendat, ut opus quam celerius poterit, consum∣metur: quod extendi statuimus & volumus ad jam coepta. De Capellanis vero mi∣noribus, nil novi duximus statuendum. Consecrationes earum, qualiter & quando fieri debeant, diffinitionibus Canonicis relinquentes.

On what weak and false grounds these Consecrations were prescribed, appears by this Constitution; the chief end whereof was only to gain monies by such consecra∣tions, made with most ridiculous, absurd, superstitious Ceremonies, Formalities, Conjurations, and Prophanations of sacred Scripture, as those who please may read at large in Pontificale Romanum, p. 209, to 282. cap. De Ecclesiae Dedicatione: and in Matthew Parker Archbishop of Canterbury, his Antiquitates Ecclesiae Britaniae, p. 85, 86, 87. Bishop Pilkington his Exposition of Aggeus, cap. 1. vers. 7, 8. & cap. 2. vers. 2, 3. Thomas Beacon his Reliques of Rome, and Mr. Calfhill his Book against Marshall, fol. 91, 92, 93. who censure them as d 1.28 Superstitious and Papal Innovations.

Pope Gregory being informed that King Henry the 3d. by ill advice had alienated, or given away, and dissipated to sundry Bishops, Churches, and Noblemen, divers Liberties, Possessions, Dignities, and other things appertaining to the Right and State of the Crown of England, to the great prejudice of the Church of Rome, to which the Realm of England was well known to belong, obliging himself by his Charters and Oathes, not to revoke those Grants and Charters, commanded the King to revoke them, notwithstanding his Oathes, by this Bull, which I found extant under Seal in the White Tower.

Notes

• * 1.1

  Mat. Paris, Hist. Angl. p. 451. 452, 453.
• * 1.2

  Legatus studet Pacem facere inter Regem & suos magnates.
• * 1.3

  Mat. Paris p. 463. 465, 468, 469. Edit Lon∣dini, Mat. Par∣ker, and God∣win in Vita Edmundi.
• * 1.4

  Mat. Paris, Hist. Angl. p. 395. Godwins Cata∣logue of Bi∣shops. p. 150. Mat. Westm. Anno 1238. p. 150. Mat. Parker, p. 164, 165.
• † 1.5

  Mat. Paris p. 457. Mat. Par∣ker, and God∣win in Vita Edmundi.
• † 1.6

  Note the rasures and forgeries of Monks.
• * 1.7

  Chronicon, Willielmi Thorn. Col. 1884, 1885.
• * 1.8

  Willielmi Thorn. Chron. Col. 1883.
• * 1.9

  Mat. Paris, Hist. Angl. p. 455. Mat. Westm. p. 148.
• * 1.10

  Mat. Paris, Hist. Angl. Edit. Londini 1640. p. 497, 498.
• * 1.11

  Mat. Paris, Hist. Angl. p. 456. Mat. Westm. p. 148, 149. Godwins Cata∣logue of Bps. p. 174, 175.
• * 1.12

  Mat. Paris, Hist. Angl. p. 457, 458.
• * 1.13

  * Mat. Westm. p. 149.
• † 1.14

  I Tim. 3. 3.
• * 1.15

  Mat. Paris, p. 499.
• * 1.16

  Mat. Paris, p. 509.
• * 1.17

  Mat. Paris, Hist. Angl. Edit. Londini 1640. p. 519.
• * 1.18

  See here p. 450, to 455.
• * 1.19

  Mat. Paris, p. 454, 455.
• * 1.20

  Mat. Paris, p. 450, 455, &c.
• * 1.21

  Mat. Paris, Hist. Angl. p. 459, to 465.
• * 1.22

  Anno 1238.
• a 1.23

  Mat. Paris, p. 463, 464. De Symonia.
• * 1.24

  Acceptatio Statutorum.
• b 1.25

  Mat. Paris, p. 465, 564.
• c 1.26

  Mat. Paris, p. 433. See Gra∣tian de Consc∣cratione, Dist. 1. Bochellus Decreta Eccles. Gal. l. 4. Tit. 1. Hostiensis Sum∣ma l. 3. Tit. De Consecratione Ecclesiae, Sum∣ma Angellica & Rosella, Tit. Consecratio.
• * 1.27

  Christ and his Apostles institu∣ted and celebra∣ted it alwayes in unconsecrated places.
• d 1.28

  See my Can∣terburies Doom p. 114, to 127.