The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

QUia Rex proponit per auxilium divinum, quod Ecclesia Westm. dedicetur, ante∣quam* 1.1 iter arripiat in Terram Sanctam, videlicet à die Sancti Edwardi, Anno Regni, &c. Tricesimo octavo, in unum annum, quo die per Dei gratiam Regia Coro∣na decorabitur. Mandatum est Phil. Luvel Thesaurario, & omnibus Baronibus suis de Scaccario, quod tria millia Marc. per annum assignari fac. ad opus Ecclesiae praedictae promovendum & expediendum. In cujus, &c. Et mandatum est Reginae & Com. quod hoc fieri fac. Dat. per manum nostram apud Milan. 20 die Marcii, Anno Regni nostri 38.

The King by vertue of his Prerogative Royal, issued Writs to enquire of the real values of the Mannors, Lands, Rents, and Revenues of Religious persons, (in na∣ture of Doomsday Book) that he might the better improve them when they fell in∣to his hands by vacancies, or deaths of Abbots and Priors, towards the debts he con∣tracted by his foreign Wars, which the Monkish Historians thus relate.

Circa idem tempus, scilicet in festo Sancti Edwardi, egressum est breve inauditum* 1.2 à Cancellaria Domini Regis, in quo nil boni poterat sperari vel autumari. Henricus Dei gratia, &c. Inquiratur in Maneriis Religiosorum, quot sint carucae propriae ad co∣lendum Dominicum, & quot sint consuetudinariae, & utrum illae ex sui diminutione possint constituere unam carucam per annum, vel majus vel minus? Similiter inquiratur de carucis precariis. It erum inquiratur cujus aestimationis sit, quilibet per se communibus annis singillatim, deductis expensis necessariè impensis. Item inquiratur cujus aestimatio∣nis sint opera & servitia rusticorum per annum quae praestantur Dominis pro terris suis. Item, qui, & quanti & quales sint redditus eorum in singulis Maneriis per annum. Ista inquisitio fiat per quatuor viros fideles & praepositos loci ex singulis Maneriis Religiosorum.

Rex interea moram in Gasconia protrahens infructuosam, Thesauri sui non tan∣tum* 1.3 habiti, sed habendi inaestimabilem summam consumpsit. Et se suumque Reg∣num & Ecclesiam Anglicanam gravibus debitis irretivit: & si esset venalis Gasconia, non tanti esset, ut arbitramur. Et cum de morte Abbatum memoratorum certifica∣retur, & quorundam aliorum Praelatorum defunctorum, utpote Episcopi Eliensis, & Abbatis Seleby, & multorum aliorum, quorum memores non sumus in praesentiarum, bona Ecclesiarum eorum jussit in fiscum redigi, et usurariis, quibus tenebatur debitis obligatus, non veritus horribilem sententiam Londini latam, persolvi. Nec tamen aliquatenus Chartas pactas observavir.

What new unheard of forgeries, and unjust devices were set on foot by the Pope and his Agents to oppresse the Clergy of England, and involve them in bonds and debts to the Pope and King, (who served each others turns) and that by the trea∣chery of the Bishop of Hereford and other Prelates, to ingratiate themselves with both, these passages fully relate.

Diebus autem sub eisdem, Episcopus Herefordensis Petrus de Eg••••l••••ke (cujus* 1.4 memoria sulphureum foetorem exhalat ac deterrimum) ad Regem vo••••t, quem no∣verat totis nisibus Thesauros desiderare, & eis indigere: illiusque auribus instillavit hoc virosum consilium, dicens: Consenti Domine mi proposito meo, & inopiam tuam non tantum relevabo, sed te faciam us{que} ad summam abundantiam Thesauris abundare. Si enim quasi ad aliquod leve negotium mihi feceris tria vel quatuor sigilla de aliquibus authenti∣cis Angliae Praelatis haebere: ego nova interpretatione inducam Dominum Papam (ut firmiter spero) ad hoc, ut obligent se singuli Angliae Praelati, quasi coacti nolentes, ad maximam pecuniae solutionem, ut indigentiae tuae ad plenum satisfiat. Et cum incli∣nasset cor Regis ad consensum, gavisi sunt quamplurimum. Et confestim transalpi∣navit Episcopus, ut promissa effectui manciparet, adjuncto sibi quodam socio Roberto videlicet Walerano, ut efficacius Dominum Papam fascinaret. Et cum Romam perve∣nisset, invenit Papam moestum & confusum, pro adversis quae Ecclesiae nuper contige∣runt. Erat insuper tot debitis innodatus, quod audientium mentibus merito stupo∣porem poterant generare. Quae omnia, Rex Angliae sub poena exhaereda∣tionis solvere tenebatur. Instabant insuper Mercatores transalpini usurarii, exigentes urgentissimè & assiduè, ut persolvantur eis debita sua: quae quotidiè propter usuras, poenas, & interesse, non minima suscipiebant incrementa. Et cum sic angeretur Papa, respondit Episcopus: Sancte Pater, ne sollicitetur paternitas tua de quantitate & numero debitorum, licet inaestimàbili, quia ante recessum nostrum ab Anglia, Dominus Rex, ego & hic miles peritissimus, providimus tutam viam & certam formam, qualiter omnia sine difficultate solventur: dummodò de favore & licentia tua, liceat mihi, quae cor meum parturiunt, prosequicum effectu. Dominus enim Rex tibi & Eccle∣siae Romanae devotissimus, adeò Ecclesiae & viris Ecclesiasticis pronus est & munificus, tot exhibens officia, tot conferens beneficia, in holosericis, aedificiis, cereis, donativis, pre∣tiosis & variis, quod Dei & omnium hominum sibi gratiam comparavit. Similiter & Nobilibus suis tot confert munera, interris, gardis, & redditibus, ut meritò debeat cha∣rissimus omnibus reputari. Nuper per Franciam transiens, tot Ecclesiis cyphos argenteos, pallas, monilia, & Magnatibus Francorum & Praelatis tot contulit donativa in vasis, annulis, zonis, & firmaculis, tàm opere quàm materia pretiosis; ut Francis suscitaret laudem & admirationem, per quod nomen Anglorum famosum sydera penetravit. Hinc est quod desiderant Angli sitienter, & multum complaceret eis, ex praecepto tuo seipsos ex∣inanire & gravare, & ad hoc obligare, ut cogerentur pia voluntate ipsum jam dilectum Regem à debitis omnibus liberare. Et ostendens Literas, quas vulpina calliditate de quibusdam Praelatis extorserat, & sigillis eorum consignaverat, se reddidit de prae∣dictis commentis credibilem, & Papam fallaciis proniorem. Cui Papa: Frater & amice charissime, fac super hoc quod industria vestra quamplurimum commendamus, viderit expedire.

Episcopus igitur Herefordensis adjunctis sibi quibusdam Cardinalibus, quorum ar∣bitrio* 1.5 bulla exponebatur, quorumque consilio Papa praedecessoris sui praesumptuo∣sum factum exequebatur, Praelatos Angliae hujus fraudis penitus ignaros ad libitum obligavit, ita graviter, ut si omnia retroacta gravamina recenseren∣tur, hujus exactionis respectu levia possent reputari, annectens in Li∣teris quaedam mendacia manifesta. Quod scilicet tenebantur Praelati singuli, ad solvendum tali & tali Mercatori Senensi, aut Florentino, tantam pecuniam; quam mutuò, ad expedienda quaedam utiliter negotia Ecclesiarum suarum, receperunt; cum tamen nullum eorum unquam vidisset, vel cognovisset, vel de aliqua mentio pe∣cunia facta fuisset. Sin autem infra brevissimum terminum injuncta non persolve∣rent, plenam habebant potestatem ipsi usurarii, (quos Franci Bugeros vulgariter ap∣pellant) insontes Dei famulos, Ecclesiae Praelatos, ommmodis punire sententiis, jacturis gravibus condemnare, & angariis fatigare, sicut sequens sermo loco suo & tempore declarabit. To promote these Papal frauds and other Exactions.

Circa dies eosdem, Dominus Papa Alexander destinavit ad partes Anglicanas, Ma∣gistrum* 1.6 Rustandum Legistam, natione Gasconiensem, Subdiaconum suum, dans Do∣mino Archiepiscopo Cantuariersi, & Ep scopo Herefordensi, & eidem Rustando po∣testatem colligend decimam de Anglia, de Scotia, & de Hibernia, ad opus Domini Papae vel Regis indifferenter, non obstantibus aliquibus Literis indulgentiis prius directis, sub quacunque forma verborum, vel etiam causa, pro qua concessa ••uit, vel omni quod intelligi pos∣sit

obstaculo. Dedit etiam eisdem Dominus Papa potestatem absolvendi Do∣minum Regem crucesignatum a voto suo, * 1.7 ne iret in terram Hierosoly∣mitanam, ita tamen ut iret in Apuliam hostiliter, ad debellandum Manfredum filium Frederici quondam Imperatoris validum Ecclesiae Romanae inimicum. Accepto à Domino Rege Sacramento per Episcopum Bononiensem, specialiter ad hoc à Do∣mino Papa destinatum, & ad investiendum Aedmundum de Regno Siciliae, ut prae∣dictum est.

The Pope having conferred Sicily and Apulia upon the King, to engage him against Conrade and Manfred, writ Letters to Richard Earl of Cornwall to lend him monies and promote an ayd to carry on that War, which the Earl, Nobles and Pre∣lates assembled in Parliament utterly refused to lend or grant upon the Popes account.

Anno verò sub eodem, ad festum Sancti Edwardi, fuerunt apud Westmonasterium* 1.8 omnes ferè Angliae Magnates. Inter quos prius Rex alloquebatur fratrem suum Comitem Cornubiae Richardum, petens ab eo instantissimè auxilium pecuniare. Cui Comiti Dominus Papa similiter Literas deprecatorias direxerat, supplicans in quadra∣ginta millibus, salvo fratri suo, mutuò subveniret, ut quasi dans ea eidem, pium daret aliis exemplum subveniendi. Comes autem nec preces Regis, nec Papae voluit exaudire, & eo maximè, quod negotium eundi in Apuliam assumpsit sine consilio suo & assensu Baronagii su••, sibilis Transalpinantium fascinatus. Ab aliis autem interpellatum fuit, de subventione facienda. Et responsum fuit, quod omnes tunc temporis non fuerunt juxta ••enorem Magnae Chartae suae vocati, & ideo sine paribus suis tunc absentibus, nullum voluerunt tunc responsum dare, vel auxilium con∣cedere, vel praestare. Rex itaque ad consuetas conversus cavillationes, ut Magnates flecteret ad consensum, per multos dies negotium Parliam••nt•• distulit inchoati, ita ut usque in mensem, fictis occasionibus negotium protelaret. Et tunc ad alium locum conciliaturos, evacuatis in Civitate Londinensi crumenis, potius provocavit, quam convocavit. Comes verò Richardus, vir cautus & circum spectus, Episcopum Here∣fordensem, & Robertum Walerannum socium suum, acriter & merito redarguit, eo quod tam enormiter in Regni subversionem, Regem infatuarent. Et sic infecto negotio singuli provocati, ad propria remearunt. Sciendumque quod quando Do∣minus Rex rediit de Gasconia, tenebatur debito trecentarum millium Marcarum & quinquaginta. Nec tamen idcirco desiit inconsultè, tàm prodigialiter, quàm prodi∣galiter quotidiè Thesaurum suum habitum & habendum alienigenis distribuere, quem Anglia, quam puteum reputavit inexhaustum, fuerat ejectura. Electo etenim Tho∣let••no, redditum & Thesaurum contulit non modicum. Similiter & Episcopo Bono∣niensi, Rustando quoque cum donativis charissimis, contulit unam opimam Praebendam in Ecclesia Eboracensi.

How much the Bishop of Hereford, and Rustand the Popes Legate, abused, op∣pressed the Religious persons and Clergy of England this year, and what complaints they made against them, these passages discover.

Episcopus Herefordensis cum suo Rustando in Praelatos Angliae, maximè Religiosos,* 1.9 authoritate Apostolica roboratus, desaevire coepit his Literis. ALEXANDER Episcopus servus servorum Dei, Episcopo Herefordensi, &c. Cum te sciamus pro utilita∣tibus & Conventus Sancti—ac Monasterii Sancti—pro quibus ad sedem Apostolicam accessisti, magna oportere subire gravamina expensa∣rum, nepro defectu ipsarum eadem inexpedita remanere contingat, fraternitati tuae contrahendi mutuum propter hoc usque ad summam quingentarum, vel sexcentarum, vel septingentarum, vel amplius Marcarum sterlingorum, nomine dictorum Abbatis et Conventus, et Monasterii, et ipsos Abbatem et Conventum, ac successores eo∣rundem, et ejusdem Monasterii bona creditoribus obligandi, ac re∣nunciandi constitutioni de duabus diaetis editae in Concilio generali, & beneficio restitutionis in integrum & omnibus Literis indulgentiis Apostolicis impetratis, & impetrandis, necnon & conventioni judicum, si ipsorum creditorum nomine Apostolicas Literas super hoc cujuscunque tenoris in posterum impetrari contigerit, plenam auctoritate praesentium concedimus facultatem. Ita tamen, quod ipsi & successores eorum creditori∣bus hujusmodi pecuniam solvere, necnon ad damna & expensas ac interesse, si à termino à te statuendo, pecuniam eandem non solverunt, super quibus juramento ipsorum vel

eorum alicujus, sine aliqua probatione, qui dictam pecuniam mutua∣verint, credi volumus, teneantur. Et dictis creditoribus praetextu alicujus constitutionis Canonicae vel civilis, aut cujuscunque privilegii vel indulgentiae, de quibus in nostris literis plenam & expressam oportet fierimeutionem. Et ne ipsi successores eorum, amplius in aliquo valeant se tueri, dictam pecuniam in utilitatem ipsorum Abbatiis & Conventus, & Monasterii versam esse, probandi necessitas non incumbat. Data, &c. Eodem tempore, petiit Papa pecuniam sibi commodari à Comite Richardo, scilicet quinque millia Marcarum, ad promotionem nepotis sui Aedmundi. Cui Comes: Nolo thesaurum superiori commodare, quem non possum distringere. Haec et alia detestabilia, a sulphureo fonte Romanae Ecclesiae, proh pudor, imo et proh dolor, tunc temporis emanarunt.

Hereupon, Rustandus tunc temporis universos Aagliae Praelatos convocavit au∣ctoritate* 1.10 Papali Londinum conveniendos; ut ibi Domini Papae praeceptum obedien∣ter audirent, in quindena sancti Michaelis. Et de arduis tam Domini Regis quam Papae negotiis contrectantes, tanquam filii obedientiae, discretè ac favorabiliter de rebus postulatis & postulandis responderent: Ubi cùm dictis loco & tempore convenissent, lectis & intellectis Rustandi potestatibus, fecit idem sermonem fieri ab Vniversis, exigendo infinitam pecuniam per scripta plena in∣juriis et iniquitate, quae possent patientissimi cor virulenter sau∣ciare. Quae pecunia, si consideretur et colligeretur, Ecclesia An∣glicana, imo totum Regnum vilissimae subjaceret servituti, et irre∣staurabili laederetur paupertate. Erat autem onus importabile, quod aliis imposuit bajulandum, nolens illud digito movere. Vt enim de aliis sileam, soli domui Sancti Albani injunxit sexcentas Mar∣cas Domino Papae numerare; exceptis usuris et gravibus condi∣tionibus, quibus ipsam domum arctarent Mercatores usurarii, qui∣bus concessa potestas ad suae voluntatis fuerit arbitrium Ecclesias opprimendi. Praeterea conabantur Rustandus & Episcopus Herefordiensis, & eo∣rum complices, terminum solutionis festinando abbreviare, sub poena suspenti∣onis et excommunicationis. Quem terminum, nullo modo tene∣re possent Obligati. Sed hoc factum est, ut cogerentur Praelati mutuo accipere ipsam pecuniam a Mercatoribus, et eorum usuris illico intricati subjacere. Quod omnibus & singulis non tam difficile, sed impossibile videbatur. Et cùm strictissimum consilium super his per plures dies ha∣beretur, longa trahens, praecordialiter suspitia Episcopus Londinersis Fulco, ait. An∣tequam tantae Ecclesiae consentiam servituti et injuriae, ab intolera∣bili oppressione profecto decapitabor. Cujus constantiam cum au∣disset Episcopus Wygorniensis Walterus, ait in propatulo: Et ego priusquam tali subjaceat Ecclesia sancta subversioni, suspendio con∣demnabor. Quorum salubribus assertionibus omnes alii firmiter animati, constanter promiserunt se vestigia beati Thomae Martyris, qui pro libertate Ecclesiae se permisit excerebrari, pedetentim sequu∣turos. Attamen arctabantur undique, Rex adversabatur, Papa pecuniae inhians inimicabatur, Magnates matri suae Ecclesiae non compatiebantur. Rustandus homo literatus & efficax ad nocendum stimulabat. Archiepiscopus Cantuariensis, qui vacillantis Ecclesiae Petri ac naviculae fluctuantis nauclerus esse teneretur; in partibus transmarinis ac remotis, terrenis negotiis im∣plicatus, gregem suum minus quam expediebat gubernavit. Eboracensis Archie∣piscopus, vir magni consilii & profundi pectoris, in fata concessit. Electus Winto∣niensis, tum quia Pictaviensi••, tum quia frater Regis persequentis, tum quia nou Episcopus, suspectus habebatur, atque idcirco vitabatur. Herefordensis verò Episcopus non suspectus, sed manifestus adversarius habebatur. Invocata igi∣tur Sancti Spiritus consolatione, appellantes ad praesentiam Papae, qui sinum refugii pandere habet omni oppresso, super tam intole∣rabili et inaudita exactione, contradixerunt voluntariis et impetuo∣sis

magistri Rustandi oppressionibus et comminationibus. Et illico acclamatum est Londini voce praeconia, auctoritate Episcopi Londinen∣sis, ne aliquis auctoritate literarum magistri Rustandi placita move∣ret, vel exqueretur diebus pluribus. Quod cum eidem Rustando intima∣retur, conquestus est Regi gravissimè, asserens quod Episcopus Londinensis omnes alios Praelatos animavit, ad contradicendum voluntati Regiae ac Papali. Rex au∣tem iratus valdè conviciabatur Episcopo, asserens, quod nec ille Episcopus, ne aliquis de genere ejus ipsum Regem dilexisset. Et quod efficaciter pro urar••t, ut Papa animad∣verteret in ipsum et puniret. Ad quod Episcopus; Auferant Episcopa∣tum, quem tamen, non possunt de jure auferre, Papa et Rex qui me fortiores sunt. Tollant mitram, galea remanebit. Ipso etiam tempore instillatum est multorum auribus quoddam incredibile, quod quidem absurdum est & nefas credere, quod scilicet quidam falsarii Bulla nequiter abutebantur. Et sce∣dulis vacuis, Bullam appendebant; ut quid placeret, postea in∣scriberetur. Dicebant enim ad invicem: Non placeat Christo, ut Dominus Papa, qui proculdubio vir sanctissimus est, talibus consentiret enormitatibus, quem con∣stat esse ad tantum apicem divinitus sublimatum; Qui fecit, quod nunquam a∣liquem Papam fecisse meminimus, postulavit enim ab Ecclesia precum devotionem sibi impendi. Et quomodo credi potest, quod hic faciat pejora prioribus? absit. Et ita querentes solatium suae imperitiae et angustiae, falsariistalia deliramenta sub involucro im∣putabant.* 1.11

Procurare interim summoperè nitebantur Episcopus Herefordensis & Rustandus, & alii Transalpini, suscitare schisma & divisionem inter Praelatos Angliae, ne concor∣diter cohaerentes, Dominum Papam in viam dirigerent veritatis; Et sic à proposi∣to frustarentur, pecuniis inhiantes, secundum illud Evangelicum: Omne Regnum in se divisum desolabitur.* 1.12

Per idem tempus, dum omnium Angliae Praelatorum universitas iterum coram magi∣stro Rustando Londini congregarentur, & nimis quotidianis deceptationibus vexaren∣tur: Tandem propter absentiam Archiepiscopi Cantuariensis, qui in ultramarinis partibus morabatur, & propter Ecclesiam Eboracensem, quae secunda est in R••gno, vacantem, & propter aliquorum Episcoporum absentiam; cepit certa responsio super postulatis à Domino Papa per magistrum Rustandum, dilationem usque ad festum Sancti Hilarii, ut tunc omnes ibidem congregati, efficaciter & precisè responde∣rent. Et sic divisi, singuli post multa damna, expensas, & taedia, nescientes quid acturi forent, ad propria remearunt. Sic enim sive juste, sive injuste, per dictum magistrum Rustandum suspenderetur quis, vel excommunicaretur, Rex quasi leo in abscondito, quaerens quem devoraret, post quadraginta dies omnia diriperet in∣fiscata. Papa et Rex, velut Pastor et Lupus, in ovium exterminium confoederati, omnibns ruinam minabantur. Ex tunc igitur quasi cae∣ci palpantes ad parietem, divisi sunt; & quilibet sibi consulere more Anglicorum sa∣tagebat. Qui si de communi assensu communem syndicum & prolocutorem ad Ro∣manum Curiam destinassent, foelici pace congauderent communiter.

Transit igitur annus ille Romanae Ecclesiae, et Papali Curiae, si devotio∣nem* 1.13 Populi reputet, virulentissimus. Expiravit enim, quae con∣suevit haberi devotio habita a Praelatis et populo penes matrem no∣stram Romanam Ecclesiam, et patrem et pastorem nostrum, Domi∣num videlicet Papam. Et si illa Curia fideles Christi multoties usque ad amaritudinem spiritus cruentaverit, nunquam tamen, si∣cut hoc, et sequenti anno, tam lethaliter Vniversos Christi servos et singulos sauciavit. Coguntur enim insontes idololatrare, et quasi Apo∣statae, veritati, quae Deus, abrenunciare. Et praeter hoc, quod etsi intolerabile sit, tamen tolerabilius reputatur, bonis temporalibus violenter depraedantur. Quae autem inconvenientia Annus iste Angliae praesentavit, praesenti pagina duximus inserenda. Cassantur San∣ctorum

privilegia indulgentiae, nec reputantur, et hoc non sine inju∣ria eorundem; Potestatem habet * Papa in his quae operantur in ae∣dificationem,* 1.14 non in his quae ad ruinam, secundum Episcopum Lincolniensem Robertum. Pro triennio commutatur quinquennium, in promissione decimae, subito, et tacite quia promissa sit per triennium. Novum super terram, consueverunt semper laici Praelatis decimare tantum, nunc Praelati laicis decimare coguntur. Concessa fuit decima in subsidium Terrae Sanctae, cogimur transferre eam in subsidium Apuliae contra Chri∣stianos. Concessa fuit decima pro observatione Chartae, quam te∣nere predictus Rex Henericus tenebatur, quae tamen non observatur. Concessa fuit decima ut Regi in Terram Sanctam peregrinanti, particulatim secundum provisionem distribueretur, non uti nunc; de Obligatione injustis∣sime graviora subire cogimur, multipliciter mentiri, falso profecto ju∣ramento, quod caelitus prohibetur in utroque testamento. Conce∣dere cogimur terminos solutionis, quos nullo modo tenere possumus, ut incida∣mus in laqueos usurariorum suorum, quos socios eorum novimus, & participes. Datur potestas personis prorsus indignis super Nobiles Ecclesias, & eorum Praela∣tos excellentes▪ Venduntur Praelati ut Boves et Asim, Ecce ultimae condi∣tio servitutis. Ecce venditores ejiciendi a Templo, flagellandi. Sed quia ignobilius est facere injuriam violenter, quàm pati cum innocentia, cre∣dendum est, quod super hoc Clamor ascendat quaerulus ad Deum Dominum ultionum.

There being many suits and controversies between the Archbishop of Canterbu∣ry, and Bishop of Rochester, (much vexed, oppressed by his power) the King up∣on the Bishops complaint, as Supream Patron and Ordinary, to preserve publick peace, issued this Writ to the Justices Itinerant, to stay all suites between them; to summon the Archbishops Bayliffes, and the Bishop and their witnesses before him, his Nobles and Council the next Parliament, where he would hear and decide all dif∣ferences between them by their and the Justices advice.

Notes

• * 1.1

  Rot. Vascon. 38 H. 3. m. 4. intus. De dedicatio∣ne Ecclesiae Westm.
• * 1.2

  Mat. Paris Hist. Angl. p. 866. Inauditum mandatum Re∣gis Angliae.
• * 1.3

  Mat. Paris Hist. Angl. p. 867. Rex ex bonis Abbatium va∣cantium solvit suis debitoribus
• * 1.4

  Mat. Paris Hist. p. 881, 882. Mat. Westm. Anno 1255. p. 274. Episcopi Here∣fordensis consi∣lium pr••••••m.
• * 1.5

  Proditio inau∣dita.
• * 1.6

  Mat. Paris Hist. p. 884, 885. M. Rustandus à Papa desti∣natus, venit in Angliam.
• * 1.7

  Notwith∣standing all his former Writs, Oathes, En∣gagements, De∣clarations to foreign Princes, to perform this voyage.
• * 1.8

  Mat. Paris Hist. p. 884, 885. Mat. Westm. Anno 1254. p. 261. Parliamentum celebratum, propter com∣missionem M. Rustandis
• * 1.9

  Mat. Paris Hist. p. 885, 886. Literae Papales impetratae pe•• Episcopum He∣refordensem.
• * 1.10

  Mat. Paris Hist. p. 886, 887. Consilium Londini habi∣tum à Praelatis Angliae.
• * 1.11

  Episcopus Here∣fordensis & sui nituntur schis∣ma inter Praela∣tos suscitare.
• * 1.12

  Mat. Paris Hist. p. 888, 889. Secunda con∣gressio Praela∣torum coram Rustando.
• * 1.13

  Anni Conclu∣sio.
• * 1.14

  Mat. Paris Hist. p. 889, 890.