INNOCENTIUS Episcopus, &c. Charissimo in Christo filio, Regi Anglorum* 1.1 illustri, salutem & Apostolicam benedictionem. Erga personam tuam, tanquam filii & devoti Apostolicae sedis, specialis paternum gerentes dilectionis affectum, precibus tuis, quantum cum Deo possumus, libenter attentum accommodamus auditum, & benignum im∣pertimur assensum. Sane per dilectum Magistrum Laurentium, Nuncium tuum aepud sedem Apostolicam constitutum, & per Literas Regias, a nobis humiliter postulasti, ut cum instanti aestate proponens ad perfidiam quorundam tuorum rebellium conterendam, ex∣ercitu congregato dirigere gressus tuos, Venerabilem fratrem nostrum Carleolensem Epis∣copum, & ailectum filium Abbatem Westmonasteriensem, custodiae Regni tui, quamdiu in expeditione permanseris, providè deputaris, ipsos & Venerabiles fratrem nostrum Epis∣copum Landavensem, omnibus bonis Episcopatus sui, per inimicos Regios denudatum, & dilectos filios Sancti Edmundi, morbo podagrico laborantem, ac de Wautham senio con∣fractum & confectum, Abbates, ne ad Concilium veniant, quod in instanti festo Nativi∣tatis beati Johannis Baptistae, Deo dante, celebrabimus, haberemus benigne ac mi∣sericorditer excusatos. Nos itaque Celsitudinis Regiae Regnique tui propensius affect∣antes commodum & quietem, & tibi, ac pro te tuis, quantum pro Deo fieri potest, exhibere parati, gratiam & favorem devotioni tuae praesentium authoritate concedimus benignitate postulata: sublimitatem tuam hortantes attente, ut moleste non feras, quod petitionem tuam pro Venerabili fratre nostro Eboracensi Archiepiscopo, in Literis Regiis praedictis expres∣sam, & per memoratum Magistrum ex parte tua insuper nobis inculcatam, super excusati∣one consimili, non duximus admittendam. Quia cum ipse sit honorabile Ecclesiae Dei membrum, ejus praesentiam praefato Concilio credimus opportunam. Datum Lugduni, x. Calend. Junii, Pontificatus nostri anno secundo.
Similiter quidam alii Angliae Praelati, tam Abbates quam Episcopi, diversis causis* 1.2 expressis praepediti, & sese rationabiliter excusantes, quia valetudinarii, vel senes, vel infirmi, (utpote Episcopus Eliensis, & Abbas Sancti Albani, & quidam alii) per procuratores suos, per quos Dominum Papam & Cardinales, sic volentes, salutarunt, & preciosis muneribus respexerunt, licenter remanserunt. Abbas autem de Burgo, vir sine querela, qui specialius aliis super hoc mandatum Papale suscepit, & non sine molestia ad Curiam Romanam cum pervenisset, per Magistrum Martinum Papae Cleri∣cum, in Anglia commorantem, graviter accusatus est, pro eo quod quandam Ecclesiam, quam cuidam viro idoneo contulerat, ad opus cujusdam consanguinei Domini Papae, ipsi Magistro Martino noluit, sicut nec debuit, conferre: (procuring a Prohibition from the King, forecited.) Unde dictus Abbas cum in Curia Papali apparuisset, ipsum Dominus Papa, vel per Papam, Papales, probose objurgatum, a Palatio suo jussit ejici, tam turpiter et irreverenter, quod nunquam postea plenam admittens consolatio∣nem, contristatus, in incurabilem praecipitatus est infirmitatem. Unde eodem anno, * 1.3 post multas indignas vexationes, tribulationes, & infirmitatem, quam in jura Romana ob id initiaverat, in magnum Ecclesiae suae damnum, jacturam & perturbationem, quam prudenter rexerat, viam universae carnis est ingressus. Such was the Tyranny of this peremptory, usurping, Antichristian Pope, trampling the persons, priviledges, Crowns, Rights of all Christian Emperors, Kings, Princes, Prelates, Abbots, Nobles, Kingdoms under his Papal feet, and more particularly those who had either any courage or conscience to withstand his injurious Usurpati∣ons, as this Abbot did at first.
Per idem quoque tempus, Dominus Rex sano fretus Consilio, ex quo certificaba∣tur* 1.4 de Concilio generali in proximo Lugduni celebrando, Nuncios solennes ad Concilium destinavit, videlicet Comitem Rogerum Bigod, Johaennem filium Galfri∣di, Gulihelmum de Cantilupo, Philippum Basset, Radulphum filium Nicholai, Milites, & Gulihelmum de Powic, Clericum, ut Domino Papae et toti Concilio gra∣vamina exponerent, quae Regno Angliae in multis a Romana Curia diatim inferuntur: praecipue de Tributo in guerrae tempore extorto,