The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

Mat. Westminster, superadds; Rex insuper concepit magnam indignati∣onem* 1.1 adversus omnes qui haec procuraverant, praecipue adversus electum Cantuariensem Bonifacium, quem maxime redarguit in∣gratitudinis; imponens ei, quod esset laesor Regiae dignitatis •••• principio suae promotionis. Et ab imo trahens Rex suspiria, tacitus tandem ait, Merito haec patior, quia impediens liberam electionem Cantuar. ubi tot sancti prae∣cesserunt, prorsus indignum ibi censui promovendum.

Cum haec agerentur, Cantuariensis electus Bonifacius, & Wigorni••nsis & Herefor∣densis* 1.2 Episcopi, qui inter omnes alios Angliae Episcopos erant Domino Papae specialiores, et Anglis suspectiores, ad voluntatem ejus perficien∣dam, etiam in detrimentum regni, quia ipse eos creavit, proniores, Dominum Papam propter quaedam, (quae nesciebantur ab univer∣sitate) secreta negotia subito adeuntes transfretarunt: ad votum fa∣cta dispositione in domo Cantuariensi, tam de conventu, quam curiae familia, obedi∣entiariis, & obedientiis, plus quam alicui antecessorum alii ejusdem me∣morati Bonifacii unquam permissum exstiterat. Asserebat etiam idem Ele∣ctus Bonifacius, quod facta diligenti inquisitione, obligata fuit Ecclesia sua Cantua∣riensis ex parte Archiepiscopatus, alieno aere plus quam quindecim Millibus Marcarum, et quasi irrestaurabilirer compedita. Vnde naves ascensurus apud Dover am in recessu suo, jussit nemora Archi∣episcopatus abscindi et vendi, et quasdam collectas et tallias, tam in Clero, quam in populo, fieri graviores. Et constituit quendam suum officialem natione Pictaviensem, Magistrum Hugonem de Mortimer, qui diligenter mandata sua exequebatur. Quas quidem Tallias multi factas effe dicebant ad quendam militem Provincialem expugnandum. Qui audito testamento Comitis Provinciae Reimundi filiam ejus juniorem furto repentino ac nocturno surripere proponebat, &c. Ele∣ctus igitur Cantuariensis Bonifacius, a praedecessorum suorum vestigiis imprudenter & impudenter exorbitans, cum fratre suo Philippo Ball, eo quod avunculi fuerunt Puell•• supradictae, hinc negotio martio curam apposuerunt, Anglieanae sumptuosum & damnosum Ecclesiae, ad quae sustinenda diversa acquirendi pecuniam argumenta consingentes, thesauros thesauris cumularunt, militibus stipendariis, & aliis viris sanguinum distribuendo. Asserebant itaque ut aliquo colore peccatum tegeretur, se hac pecunia necessario eguisse ad Ecclesiae Cantuariensis liberationem, quam (ut di∣cebant, non sine magna injuria antecessorum sanctorum, Ecclesiae eidem qui praee∣rant eamque irrepraehensibiliter rexerant) aere alieno fere irrestaurabiliter praece∣dentes Archiepiscopi obligaverant. Impetravit electus Bonifacius a Domino Pa∣pa inauditum privilegium, quod nunquam alii meminimus praecon∣cessum. Similiter effrater ejus Philippus in hoc negotio deditus armis, privilegium, non sine multae paecuniae effusione, scilicet ut li∣ceret redditus, quos obtinuit in Anglia, et Episcopatus proventus Valentini similiter, et quaedam majora, quae tunc sibi fuerant, pro∣futura, tenere a Curia Romana impetravit.

Soon after the Bishop of Chichester, obtruded by Boniface and his suffragans into that See, without any election at all, against the Kings will and prohibition, departing privily out of Engl. resorted to Boniface and the Pope for protection & consecration; the like did the Bp. of Coventry secretly elected without the Kings privity, for fear he

should have hindred their consecrations. Where the Pope in despite and contempt of the King and his Proctors Appeal against them: these two Bishops were consecrated by the Pope himself, together with Archbishop Boniface their Patron, as Mat. Paris and Mat. West. thus commemorate.* 1.3

Anni quoque sub illius curriculo consecratus est a Domino Papa Lugduni in Archi∣episcopum Cantuariensem Bonifacius, natione Provincialis, plus genere, quam sci∣entia coruscus: plus armis Martialibus, quam spiritualibus formidabilis, qui pro∣curantibus Rege Angliae & Regina nepte sua ad hanc promotus est, foeliciter uti∣nam dignitatem. Hujus frater Philippus Bal. electus Valentiae, ipsis diebus ad Archiepiscopatus Lugdunensis promotus est possessionem: Priore cedente ob causas post dicendas. Qui tantam a Domino Papae meruit obtinere dispensationem, ut Ar∣chiepiscopatus retenta cum suis commodis potestate, Episcopatus Ʋalentini Bal. pro∣ventus perciperet, uberrimorumque reddituum quos in Anglia & Flandria possederat, quod plus ut videbatur, ob quasdam causas seculares fiebat, quam spirituales, libere & licenter asportaret, & praeposituram Brugensem obtineret. Hic igitur elegans cor∣pore, & armorum peritia praepollens, copios••sque redditibus saginatus, factus est quasi Princeps Papalis Militiae, et Cusros praepotens pacis in Concilio Lugdunensi celebrando. Et idcirco potissime, quod generis Claritate coruscabat. Consecrati sunt etiam Magister Richardus de Withz in Episcopum Cicestrensem, et Magister Rogerus de Weseham, Decanus Lincolniensis in Episcopum Cestrensem, a Domino Papa Lugduni, vixi moribus et scientia adornati. Nec est omissum pro appellatione procuratoris Regii constanter recla∣mantis, eo quod in horum promotione Regius assensus non requi∣rebatur. Imo in facie dictum fuit ei, quod quia Rex sibi concessa dignitate et privilegio abutebatur, indignum se reddidit hoc honore laecabundum. Et sic Regis et Regni ipsius, Regiis peccatis exi∣gentibus, dignitas vacillabat. Haec igitur postquam Regi innotue∣tunt duorum Episcopatus, scilicet Cicestrensis et Cestrensis, bona temporalia jussit infiscari.* 1.4

At last after much mediation, Anno 1246. Dominus Rex, precibus amicabilibus mitigatus, Domino Episcopo Cicesirensi Rogero (eo quod esset vir benignissimus, & omnium haberet favorem) Baroniamsuam in pace benigne restituit.

Matthew Westminster thus breifly relates the story of those Bishops elections and consecrations by the Pope, and Kings proceedings against them.* 1.5

Eodem quoque tempore Gulihelmus de Monte Pessulano, electus Coventren. nolens amplius injuriosos impetus, quos a Rege diu sustinuerat, tolerare, jus suum in ma∣nus Papae patienter resignavit. In cujus loco Magister Rogerius de Weseham, Theolgus, videlicet Decanus Lincoln. electus est Episcopo Lincoln. procurante, Rege penitus irrequisito. Vnde antequam plenam Episcopatus sui posset obtinere possessionem, ••ulta sustinuit dispendia et pacis damnosam (nec immerito) dilationem. Simili quoque modo, ipso eodem tempore ir∣requisito Regio assensu, cassata electione Roberti Pessuleu, ele∣ctus est in Episcopum Cicestren. Magister Richardus de Withz, uude ne tanta Regis injuria remaneret inulta, Baronia ad Episco∣patum pertinente privari meruit, multo tempore, donec multiplica∣tis intercessionibus impetravit, tam ipse quam electus Cestren. ut uterque ex Regis gratia suae possessionis gauderet plenitudine. (A pregnant evidence of the Kings Ecclesiastical Prerogative over them and their Bi∣shopricks.) Eodem Anno Consecrati sunt Lugduni, ubi ad huc Domi∣nus Papa commorabatur, Bonifacius de Provincia in Archiepiscop. Cantuar. et Magister Richardus de Withz, in Epis. Cicestren. et Magister R. in Episcopum Cestren. a Domino Papa, non sine Regni Angliae magno damno ac periculo. Papa enim sic Episcopos attraxit,* 1.6 ut magis ei tenerentur obligati, et contempto Rege, fierent in dam∣num Reg. proniores. The true reason of these Papal encroachments on the Crown.

The Archbishop of Armach in Ireland committing two high contempes against, and Usurpations upon the Kings Royal Prerogative and Priviledges, both in holding Pleas of Advousons and Patronages in the Ecclesiastical Court, belonging only and immediately to the Kings Temporal Court and Dignity, and drawing them into an Ecclesiastical Judicature, and out of the Realm, before the Popes Delegates, contrary to his duty and Allegiance, in a suit between the Prior of Lanton and him; the King thereupon issued this most memorable Prohibition, to prohibit him to proceed there∣in, under pain of seising all his Temporalties, since such proceedings tended to the ut∣ter prostration and overthrow of his Crown and Royal Dignity, which he neither would nor could permit, nor any Loyal Subject desire.

Notes

• * 1.1

  Flores Histor. 1244. p. 184.
• * 1.2

  Anno 1245. Mat West. p. 189, 190. Mat. Paris, Hist. Angl. p. 634. 635.
• * 1.3

  Anno 1245. Mat. Westm. p. 192. Mat. Paris Hist. Angl. p. 641.
• * 1.4

  Mat. Paris, p. 685. Baronia Epis∣copo Cestrensi restituta.
• * 1.5

  Flores Histori∣arum. p. 192.
• * 1.6

  Nota.