The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

EIdem Domino Papae, Rex salutem. Cum inspirante gratia sancti Spiri∣tus,* 1.1 sitis a Deo supra omnes in eminenti specula cum potestatis plenitudine constituti, et sub vobis alii sunt in sollicitudinis partem gradatim positi, specialiter autem Reges et Principes, in tutelam Ecclesiarum et subsidium oppressorum, ad vos recurrendum esse credimus quotiens negotiorum imminet difficultas, ut per providentiam, et circumspectionem vestram & sacri vestrarum fratrum Collegii dominorum Cardinalium, Ecclesiae sa∣crosantctae remedium adhibeatur, quod expedit, & salubre Consilium apponatur. Cum igitur Wintoniensis Ecclesiae quam tanquam ad nos de speciali jure Patronatus spec∣tantem tueri et exaltare, tanto affectuosius volumus & debemus, quanto specia∣lius in ejus exaltatione & gratia nos contingeret gloriari, ardenti cupiamus desiderio indempnitatibus providere, ac ejus afflictionibus seu oppressionibus obviare, non pos∣sumus ideo, sicut nec debemus, sub dissimulatione sufferre, ipsam per aliquem oc∣cupari, qui ad eam ambitiose per abrupta intendat ascendere, vel transire, non debet

vestra circumspectio admirari, si nos cum nostra intersit interponamus partes no∣stras. Quocirca dominationi vestrae paternitatis Sanctissimae supplicamus, quatenus Episcopum Norwicensem, in nostrum et honoris Coronae nostrae prae∣judicium et non modicum detrimentum, sicut alias scripsimus praedecessori vestro, mandati ejus non servato tenore, & venerabilis patris Domini O. Sancti Nicholai in carcere Tulliano tunc Legati in Anglia, spreto consilio, de quo duntaxat Ecclesiae jam dictae per electionem Canonicam seu idoneam, in Pastorem contra Sanctiones canonicas postulatum, non sustineatis transferri, sicut honorem nostrum diligitis ad eandem; cum Prior ipsius Ecclesiae & ejus complices, utpote illi ad quos per aliorum in obedientiam, peccatum, negligentiam sive culpam tota de jure illa vice devolvebatur, ipsi Ecclesiae providendi potestas, de B. de Sabaudia, secundum tenorem mandati Apostolici, dicti Legati consilio adhaerentes, Canonice ac concorditer providerunt. Quae si forte provisio ad effectum non pervene∣rit, de ipso quem ad altiora provehi, per vos cupimus et speramus, per magistrum Robertum Auketill, & per praesentes literas, cum quanta possu∣mus devotione ac precum instantia vobis & sacro fratrum vestrorum Collegio iterum supplicamus, ut jam dicto Priori, Archidiaconos Winton. & complicibus eorundem quos obediendo mandato dicti Praedecessoris vestri & Domini Legati sequendo con∣silium, nullus debet intelligere peccavisse, sed meruisse potius gratiam de benignitate sedis Apostolicae consueta nostri contemplatione honoris, eo quod semper a nobis requirenda est licentia concedatur facultas iterum eligendi ipsos in hoc & aliis negotiis suis quae nos tangunt, prout praedictus clericus, noster ex parte nostra vobis explica∣verit viva voce, habentes amore nostri & precum interventu nostrarum propensius vestri gratia commendatos, ut affectum quem vos ad nos habere credimus, in hoc facto cognoscamus evidentius per effectum. Quicquid enim pro nobis apud sedem Apostolicam invenerit gratiae, aut favoris, nobis reputabimus esse factum, & ne creda∣tur susurrone aliquo suadente, nos dissimulando velle translationem dicti Norwicensis Episcopi ad Winton. Ecclesiam sustinere, supradictum magistrum procuratorem no∣strum constituimus generalem, ad omnia quae nos tangunt ratione vel occasione provisionis factae de ipso B. Specialiter autem ad proponend. & prosequendum in euria Romana contra eundem Episcopum, ipsumque postulantium personas, & formam factae postulationis, de ipso exceptiones quascunque competentes & competituras nobis secundum quod viderit expedire. Nos opponentes ipsi & eum postulantibus, nec non postulationi suae ut incepimus incessanter, ratum habituri & gratum, quic∣quid super praemissis in praedicta curia ipso Procuratore nostro fuerit factum procu∣rante. Teste ut supra.

The differences between King Henry, the Monks, and this Bishop Elect of Winche∣ster, transmitted to posterity by our Historians, are thus related.

Tempore quoque sub eodem, Episcopus Norwicensis postulatus in Episcopum Wintoniensem, à Domino Papa, quem sibi valde propitium invenit, Rege minus* 1.2 invito et renitente, confirmatus est. (Notwithstanding his foresaid Letters to the Pope.)

Certificati autem Monachi Norwicenses super confirmatione Domini Willielmi de Rale, qui Episcopus eorum extiterat, ad Episcopatum Wintoniensem postulati, invo∣cata spiritus Sancti gratia, magistrum Walterum de Suffeld. virum eleganter literatum, moribus, fama, genere pollentem, unanimiter in Episcopum & suarum pastorem ani∣marum eligerunt. Qui cum Regi, ut moris est, praesentaretur, satis et electum et electionem acceptando reputavit irreprehensibilem. Veruntamen donec plenius constaret ei de confirmatione Wintoniensis, favoris suspendit ad tempus plenitudinem. (He was afterwards confirmed by Boniface Archishop elect of Canterbury.)

Rex autem eisdem diebus nimis commotus erga Episcopum Wintoniensem Willel∣mum* 1.3 de Rale, eo quod se quasi Episcopum Wintoniensem gerebat; & a cunctis, prae∣ter quosdam Monachos Wintonienses habebatur & dicebatur, renuit recepi ab eo in osculo, vel ipsum in aliquo amicabili verbo recipere. Qui tamen omnes Angliae Nobiles praecipue Ptaelatos, & in osculo, & in gratis eloquiis, post adventum suum de partibus ultramarinis, tam gratanter quam gratulanter susceperat, & civiliter advocarat. In eujus rei tristi prognostico, Episcopus luce clarius perpendens, Regis

iram inveteratam in odium pertinax induratam fuisse, penes amicos suos, quos for∣tunae minime credidit esse sectatores, donec visitaret eum oriens ex alto, & tepesce∣ret Regis indignatio, latitavit. Rex autem, persistens in ira sua, ad maneria sua arctam posuit custodiam per suos satellites: qui, ut de more solent, limites praecepti tyrannici saeviendo transgredientes, Episcopatui subjectos satis inhumane tractantes, propriis emolumentis avidius intendebant. Et cum Episcopus praenominatus causa intrandi in civitatem, ad suam sedem Cathedralem specialiter spectantem, scilicet Wintoniam pervenisset, jussit Rex portas Civitatis arctissime custodiri. Pri∣orautem Wintoniensis, si dignus est nomine Prioris censeri aut nominari, magnam partem Monachorum, in unam conflavit conspirationem, ut in suum Episcopum calcaneum levarent; asserens in propatulo, omnes qui ei pr••berent auxilium vel consilium, inimicos Domini Regis fore manifestos, et proinde graviter puniendos: ita ut tam inter Monachos quam seculares, ortum est schisma, & usque ad sanguinis effusionem gravis & detestabilis discordia.

Igitur ipse miser, habitum tantummodo portans religionis, qui nomen non officium* 1.4 Prioris Ecclesiae Winton. sibi temere Usurpaverat, & praecepto regio se fecit Prior nomi∣nari, & a multis haberi, postquam illam nobilem Ecclesiam diversimode, non sine multa delapidatione, scandalo, & conventus ipsius Ecclesiae, variis afflictionibus turba∣verat, multis afflictam sollicitudinibus, animam miseram exhalavit, viarum suarum fructus recepturus.

Rex autum, nulla ratione refraenatus, sed propriae voluntatis impetu potius exa∣gitatus,* 1.5 manum aggravans potentissimam, & in Episcopum praedictum & ejus bona gravando protendens, clamari fecit, et prohibuit, ne quis Willielmum de R••l••, (qui se falso, ut ait, Episcopum Wintoniensem fecit) solenniter accla∣maret, hospitio susciperet, vel eidem in venalivus communicaret, vel necessaria victualium ministraret, et qui ei in aliquo horum sub∣veniret, hostis Regis, imo publicus haberetur. Misit etiam idem Rex literas suos Oxoniam, ut eundem Episcopum coram Universitate diffamaret, asserens eundem per falsam suggestionem a Domino Papa impetrasse, ut in Epis∣copum Wintoniensem postularetur, et transferretur, & quod omnem do∣lum suum coram curia Romana & Regno sufficienter probando detunicaret. Ad quod effectui mancipandum, cursores suos Romipedas jam destinavit. Fecit etiam Episco∣patum Norwicensem infiscari, ut ubique, & omnino eidem aditus ad solatium exclu∣deretur. Misit insuper dictus Dominus Rex contra memoratum Episcopum Theobal∣dum Monachum Westmonasteriensem, Priorem Hurleiae, ad Romanam curiam, nec non & Magistrum Alexandrum Legistam cognomento S••cular••m, ut ipsi dictum Episco∣pum, vel quacunque prece, vel quantocunque precio, a sua dignitate praecipitarent. Episcopus autem memoratus Gulielmus, ne Ecclesiam suam visitaret, Winton. adi••t. Major autem civitatis, & suorum concivium nonnulli, super hoc prae∣muniti, & praecepto ipsius Regis animati, omnes portas Civitatis contra ipsum praeclusit. Episcopus vero nudis pedibus ad unam portam civitatis, & postea ad alias ex∣tra civitatem, cum suis presbyteris & clericis, aditum humiliter, ut Ecclesiam suam* 1.6 intraret, postulavit; omnes enim portas in adventu suo clausas inveniebat. Ob∣stantibus autem Majore civitatis & ministris Regis, & ubique introitum procaci••er denegantibus, & probra probis cumulantibus, Episcopus civitatem totam, cum Ecclesia Cathedrali, et omnibus aliis interdicto supposuit, nec non, et omnes Monachos sequaces et fautores Prioris intrusi per Regem, Anathematis vinculo terribiliter innodavit.

I shall now proceed to informe you what our Records attest concerning it. The King having appealed to Rome against the Bishop of Norwich Election, and translation to Winchester, sent his Appeal to Robert Ludlowe, to publish and execute: he against the Kings intention, exceeding his commission, by armed force, seised the Bishops goods and provisions, as well within as without his Church, which the King disliked, reprehended, and commanded to be restored, by this Writ.

Notes

• * 1.1

  Pat: & Chart: 27 Hen. 3. Ib. mem: 17
• * 1.2

  Anno 1243. Mat. Paris Hist. Angl. p. 586. Mat. Westm. Anno 1241. 1244. p. 160. 185. Godwins Catalogue of Bishops, p. 345. 346.
• * 1.3

  Mat. Paris, p. 587. Mat. West. p. 174. 175.
• * 1.4

  Prior Winton. moritur.
• * 1.5

  Anno Dom. 1243. Mat. Paris. p. 587. 588. Mat. West. p. 175.
• * 1.6

  Civitas Winto∣niae supponitur Interdicto.