The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

SAnctissimo Patri ac Domino, divina providentia Summo Pontifici, H. eadem gra∣tia, &c. salutem. Sanctitati vestrae petitiones nostras tanto cum* 1.1 majori porrigimus fiducia obtinendi, quanto non solum ad regni no∣stri commoda, set etiam ad Ecclesiae Romanae fructuosum honorem per ea quae petimus aspiramus. Quicquid enim honoris vel commodi reg∣no nostro accreverit, ad vestrae dominationis augmentum est speci∣aliter referendum. Cum igitur nuper Ecclesia Cantuar. per mortem bonae memoriae E. quondam ipsius Archiepiscopi destituta pastore, petita prius, prout moris est, a nobis eligendi licentia, et obtenta, Prior et Conventus ejusdem, vocatis omnibus, ut intelleximus, qui vocandi erant, et praesentibus qui debebant et poterant inter∣esse, de prudenti viro et nobis Charissimo Bonifacio de Sabaudia pro∣curatore Bellic. Ecclesiae avunculo nostro, sibi canonice ac concorditer providerint in Archiepiscopum et in patrem: Et Nos pro∣visionem eandem ratam habeamus quantum nostra, interest et ac∣ceptum, dilectum & fidelem Clericum Nuncium & Procuratorem nostrum magi∣strum Robertum Anketil. Canonicum Dakensem, & nobis gratum, ad hoc & alia nostra negotia, quae sibi hac vice apud sedem Apostolicam promovenda commisi∣mus constitutum, ad sanctae Paternitatis vestrae pedes transmisimus, devote per eum & praesentes literas nostras ex affectus cordis intime, quantum possumus humiliter supplicando, quatenus in eodem B. avunculo nostro geminam nobilitatem morum & generis, & tam ipsius quam suorum devotionem erga. Deum & Romanam Eccle∣siam attendentes, nec non utilitatem Regni tanquam rei vestrae pensantes, dictum B. jam a Deo promissum nobis in subsidium speciale, & proli nostrae non modicum ful∣cimentum, & Cantuariensi Ecclesiae in Archiepiscopum, difficultate qualibet & impe∣dimento postpositis, impenso, de sedis Apostolicae liberalitate consueta confirma∣tionis munere concedatis. In hoc vel de Jure quo dictum B. juvari credimus••, vel si necesse fuerit, de gratia speciali petitionem nostram sic efficaciter admittentes, quod ex eo paternae dilectionis affectum quem erga nos & Haeredes nostros geritis, manifestis ut optamus, indiciis ostendatis. Et nos ad exaltationem Coronae nostrae fructum quem bene de sublato nobis majore fratre speravimus, de minore per Dei gratiam consequentes, vobis & S. Romanae Ecclesiae fortius imposterum astringatis. Rogamus & attentius supplicamus, ut in praesenti negotio & aliis ad nos spectanti∣bus, dicto Clerico nostro exauditionis aures benevolas praebeatis, de sedis Aposto∣licae clementia consueta, personam ipsius nichilominus nostri contemplatione habentes vestri gratia propensius commendatam, utaffectum quem Sanctitatem vestram ad nos & haeredes nostros habere credimus, in hoc facto cognoscamus evidentius per effectū. Quicquid enim in nostris maxime negociis quae habet procurare apud sedem Aposto∣licam, gratiae invenerit aut favoris, nobis reputabimus esse factum. Teste Rege apud Burd. 17. die Feb.

Super eodem negotio, & consimiliter scribitur omnibus Cardinalibus, videlicet, Dominis Roman. Portuen. & Sanctae Ruffin. Reg. Hostiens. & Velletr. Jacobo Penetrino E∣piscopis S. Titulo Sanctae in Transtiberim, Johanni Titulo Sanctae Praxedis; Senobaldo Titulo Sancti Laur. in Latin. Presbyteris; Reinero Sanctae Mariae in Cosmedi. Egidio Sanctorum Cosmae & Damiani, Ottoni Sancti Nicholai in Carcere Tulliano, & Ri∣chardo Sancti Angeli Diaconis.

Upon the receipt of these flattering Letters fraught with overmuch Courtship, (and the intercession of some golden Angels superadded thereunto) the Pope con∣firmed Boniface, to the admiration of many; as Matthew Paris thus stories.

Eisdemque diebus Bonifacius Electus Bellicensis Avunculus Reginae, natione Pro∣vincialis,* 1.2 non sine multorum admiratione, in Archiepiscopum Cantuariensem, Rege hoc diligentissime procurante, a Domino Papa confirmatur. Dominus Rex ut efficacius Bonifacium promoveret in Archiepiscopatum Cantuari∣ensem confecit unum scriptum, in quo miro modo ipsum Bonifacium, licet ipsum non cognovisset, commendavit in moribus, & scientia & generositate, instinctu Reginae. Et apposito signo suo, fecit ut fere omnes Angliae Praelati consequenter apponerent. Solus autem Abbas Sancti Albani hoc falsum testimonium caute decli∣nando vitavit. Cum enim vidisset signum Abbatis Westmonasterii appensum, dixit, in∣jurjatum fuisse ei, cum Abbas Sancti Albani digniorem esse constet, dicente ejus pri∣vilegio, sicut beatus Albanus Protomartyr est Angliae, ita & ejus Abbas primus sit omnium Abbatum Angliae ordine & dignitate, ergo ejus signum deberet apponi. Et sic permissum est hoc donec excuteretur. Hoc scriptum missum est Domino Papae, ut de bonitate Bonifacii plenius certificaretur.

There being a great contest between the King and the Prior and Monkes of Win∣chester about the election of their Bishop, they electing first William de Raeley Bishop of Norwich; whom the King and Pope opposing, thereupon they elected Ralph * 1.3 Nevill, whose election was likewise vacated: After which, according to their first resoluti∣on, they elected the Bishop of Norwich again; whose election was suddenly made, and quickly confirmed at Rome: yet the King ceased not to spurn againstit, comman∣ding the Mayor of Winchester to forbid the New Bishop entrance into the City, which he did; who thereupon excommunicated him for his labour and interdicted the whole City. The King thereupon so persecuted the Monks, that he imprisoned di∣vers ofthem, and so afflicted the Bishop, that he was forced to flye the Realm, and passe into France for a season. Thus related by Matthew Paris, and Mat. Westm.* 1.4

Curriculo temporum eorundem Rex continuans conceptam iracundiam aggrava∣vit adversus Episcopum Norwicensem eo quod postulationi consensit de se factae ad Episcopatum Wintoniensem; Noluit enim, quia nec decuit renunciare. Exigebat ta∣men Rex chartam ab eodem de renunciatione, quod idem Episcopus facere constanter renuebat. Orta exinde occasionaliter quadam dissensione gravi in Episcopatu suo per quendam scriptorem Curiae, qui pro sua temeraria usurpatione vulneratus est, multa inconvenientia sunt secuta. Unde multi tam Clerici quam Laici baculati, vul∣nerati, & pugnis impie sunt percussi, & per brachium secularem multis damnis & in∣juriis lacessiti. Nec voluit aliquo modo Rex, ut jurejurando affirmabat, a talibus gra∣vaminibus desistere, nisi dictus Episcopus, ut praetactum est, chartam conficeret quod nunquam ad Episcopatum Wintoniensem transferri se permit∣teret, quod omnino dissonum fuit rationi, et Episcopali contrarium professiom. Quia si Dominus Papa in virtute obedientiae id ei praeciperet, nullo modo, si filius esset obedientiae, aliquatenus posset contradicere.

Sub illis diebus, quidam Aulici satellites, qui de Regiis praeceptis confidentes & e∣normia* 1.5 saepe ex levibus nanciscentes, venerunt Wintokiam, sciscitantes arroganter, qui Monachorum noluerunt Regiis mandatis obedire super electione, vel postulatio∣ne Wintoniensis Episcopi, quique illi erant qui Episcopum Norwicensem, Willielmum videlicet de Raele, Regi non obtemperantem, tam procaciter postularent, ut nullo terrore vel precibus resilire dignarentur? O Monacho∣rum superbia, cucullatorum improbitas obstinata. Facta igitur inqui∣sitione per Priorem intrusum, qui totius turbationis fuit Machinator, ejecerunt a Monasterio eosdem Monachos, non senium, non personas, vel ordinem, vel demum

reverentiam Ecclesiae vel claustri considerantes. Quos etiam carcere, fame, convi∣tiis & infamia, viliter & indigne, in totius ordinis Monastici dedecus, & ignomini∣am, afflixerunt.

Sub eisdem diebus, ipse Brito, quem violenter Dominus Rex praeposuerat Con∣ventui* 1.6 Wintoniensi, quasi Priorem, Conventum multis modis affligere satagebat. Pro∣curante enim eodem Impostore, ut justam causam habere videretur, quod Conven∣tus ei contradicens excommunicaretur, ortae sunt dissensiones. Et vocatis Regiis sa∣tellibus post quadraginta dies elapsos, dixit: Ite & vindicate Regiam & nostram in∣juriam in rebellibus nostris, excommunicati enim sunt, nec est aliqua offensa in eos manus violentas injicere. Catervatim igitur ruunt aeditui Regales, & crudelius quam a Rege imperatum est, vel a falso Priore persuasum, manus prophanas in Mo∣nachos ad majus Altare fugientes, ut ibidem tutum haberent refugium, violenter injecerunt. Et impellentes viriliterque trahentes, ita ut pavimentum cruentarent, ab Ecclesia ejecerunt. Et in conspectu Civium, prae dolore et admiratione flebiliter eju∣lantium, us{que} ad castrum Regium, & ad Husvebeie raptim tractitabant, pugnis coedentes,* 1.7 baculis impingentes, probris afficientes, hos hic, hos illic incarcerantes, vinculis & compedibus binos & binos manciparunt. Et spreto Dei timore, religione, habitus{que} reverentia, squalore carcerali, tenebris, fame & frigore, cum opprobriis, non sine palma martyrii, cruciarunt. Ipsi autem scientes haec omnia sibi pro executione ju∣stitiae violenter inferri, patienter, imo gaudenter sustinuerunt, qui digni sunt pro Christo contumeliam tolerare.

The King likewise writ to the Pope, not to permit the Monks of Winton (then at Rome to justifië their election) to take up any provisions or monies upon the account of the Church or Monastery of Winton, whereof he was Patron; and likewise impor∣tuned him, by way of Provision, to conferr the Bishoprick upon his Uncle * Boniface; who being soon after elected and confirmed Archbishop of Canterbury, he moved the Pope both by his Letters and Proctor, not to consent to the Bishops translation from Norwich to Winchester, to the prejudice of his Crown and honour; and to give way that the Prior and Monks might proceed to the election of another Bishop, as these Letters to the Pope entred in the Patent and Charter Roll of 27 H. 3. inform us;

Notes

• * 1.1

  Pat. & Chart. Anno 27. H. 3. m. 17. dorso.
• * 1.2

  Mat. Paris Hist Angl. p. 586 Mat: Westmin∣ster, p:▪ 160. Confirmatur Bonifacius in Archiepiscopa∣tum Cantuar. Mat: Parker, & Godwin in Bo∣nifacio.
• * 1.3

  See here, p. 500, 501, 502: a Godwins Ca∣talogue of Bi∣shops, p. 174, 175. Mat: Westminster Anno 1243. p. 175.
• * 1.4

  Mat. Paris Hist. Angliae, p. 554. Rex Iratus Episcope Norwicensi.
• * 1.5

  c Mat. Paris, Hist. Angl. p. 538. Constantia & oppressio Mona∣chorum Win∣toniensium.
• * 1.6

  Mat: Paris, p▪ 554. Matth: Westminster, p. 160. Vexa∣tio Monacho∣rum Wintoni∣cnsium.
• * 1.7

  * Mat. Westm: Anno 1241. p•• 160. Fecit etiam Rex personam Bonifacii electo Bellac: magnifi∣cando commen∣dari, ut dignus videretur esse vel ad Archiepiscop. Cantuar: aut E∣piscopatum Win∣ton: quo promo∣veretur. Sed res effectum non est sortita licet mul∣torum Praelato∣rum testimoniis tituli ipsius roborarentur.