The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

REX Priori & Conventui Sanctae Trinitatis Cant. salutem. Ex insinuatione* 1.1 quorundam Episcoporum, de regno nostro suffraganeorum Cantuariensis Ecclesiae nobis innotuit, quod finibus vestris non con∣tenti, manus ad ea quae ad dignitatem pertinent Archiepiscopalem, aliter quam deceret extendere nitimini, quantum in vobis est in∣tendentes libertates ecclesiarum suarum hactenus obtentas adnul∣lare, et ipsis ac subditis suis quasi jugum quoddam servitutis impo∣nere, non solum in grave ipsorum praejudicium, set et manifestam Re∣giae dignitatis laesionem, ut asserunt. Cupientes igitur sic ipsis regni nostri Praelatis, qui nostrum inde consilium invocarunt, adesse, quod vobis aut Ecclesiae vestrae Juri non videamus praejudicasse, devotionem vestram monendam duximus et rogandam; vobis etiam singulis ac universis consulimus et mandamus, sicut alias Man∣davimus, quod Articulos qui materiam contentionis inter vos

linquunt, utpote insolitos et hucusque ut dicitur inauditos, tene∣atis in suspenso, quousque in Anglia revertamur, ut tunc convoca∣to consilio totius Regni nostri liberius deliberemur, qualiter super tam arduo negotio ad concordiam vos revocemus. Mandavimus enim Eborum Archiepisco, Karl. Episcopo, et W. de Cant. quod nichil no∣vum aut insolitum, vel aliqua quae lisi non fuistis die quo ultimo transfretavimus vel antea, in perturbationem Cleri et regni nostri vos interim attemptare permittant. In quo non intendimus Juri ve∣stro in aliquo derogare. Teste Rege apud Burd. 26. die Junii.

During the vacancy of the Archbishoprick of Canterbrury, the King wanting victuals to supply his forces in France, * districte praecipendo, significavit Archiepisco∣po* 1.2 Eboracensi Regni custodi, ut blada Archiepiscopatus Cantuariensis, & aliorum ma∣neriorum & Episcopatuum tunc vacantium, cum Baconibus & sale, & aliis hyematuro necessariis, pannis quoque advestes faciendas adjectis, sibi sine morae dispendio us{que} Burdo∣galiam, transmitterentur. Unde abs{que} denariorum multitudine, missa sunt decem mille summarum frumenti, & quin{que} millia avenae, cum totidem Baconibus, ac si esset Anglia puteus inexhaustus. Most of these Provisions were raised out of the Tempo∣ralties of the Archbishopricks and Bishopricks then in the Kings hand:

The Archbishoprick being voyd by the * 1.3 death of Edmund, King Henry used his utmost endeavours to procure the Monks of Canterbury to elect Boniface his Queens uncle (a forraigner and every way unfit for such a trust) to succeed him, whom they accordingly elected upon the ensuing considerations.

Temporibus sub eisdem, Monachi Cantuariae Romam ex parte Conventus destina∣ti,* 1.4 pro absolutione obtinenda, qua Archiepiscopus, E. eos terribiliter innodaverat, mense Aprili a Romana curia redierunt. Qui impetraverant, ut existentibus eo∣rum negotii Abbate & Archidiacano Sancti Albani, & Priore de Dunestaple execu∣toribus, ad cautelam absolverentur.

Sed huic impetrationi antiquus eorum persecutor, Magister Simon de Langetune, Archidiaconus Cantuariensis, se statim appellando opposuit contradicens, asserens constanter, quod per falsam suggestionem & veri suppressionem, fuerant litterae talis absolutionis nequiter adquisitae. Sed ipsi, qui Regi certissime promise∣rant se Bonifacium in Archiepiscopum suum electuros, juxta quod R. de∣votissime supplicaverat, gravem super Archidiaconi Simonis illata injuria & ex∣cogitata malitia coram Rege querimoniam deposuerunt. At Rex partem fo••ens Monachorum, & acceptans de Bonifacio promissam electionem, terribiliter est ei∣dem Simoni Archidiacono comminatus, quod si non a temerario proposito suo quam citius desisteret, Regiam cum effectu, per omnia sentiret indignatio∣nem. Quod cum comperit dictus Simon Archidiaconus, sciens quod Papa in nullo Regem offenderet, et sentiens se jam senem et inveteratum transalpinatorem, quievit, et a proposito concepto resilivit. Mo∣nachi autem Cantuarienses, comperientes Papam et Regem sibi vicissim indulgere, et alt. alterius quibuscunque precibus incli∣nari, elegerunt sibi in pastorem animarum suarum, invocata Spi∣ritus sancti et Regis gratia, Bonifacium electum de Bal. Hominem procerae staturae, elegantem corpore, avunculum dominae Alienorae, illustris Anglorum Reginae, Monachis tamen praenotatis, scientia, moribus, etaetate penitus incognitum, et tantae dignitati, respe∣ctu praedecessorum Archipraesulum Cantuariensium (ut dicebatur) insufficientem; Hac tameu consideratione, quia si alium elegissent, Rex adinventis erceptionibus quibuscunque, electionem cassasset reprobatam, qui favorem Papalem in omnibus obtinebat. Rex autem omnibus modis volens memoratum Bonifacium, vel jam electum, vel cito eligendum, promovere, & nomen ejus exaltare, ne forte dominus Papa, quasi insufficientem, eundem reprobaret; imo ut potius videretur sufficiens & idoneus tantae dignitati, jussit chartam confici, in qua commendabatur supra modum perso∣na

dict: Bonifacii, & eidem scripto sigillum Regium in testimonium appendit veritatis. Et misit eam Episcopis Abbatibus, praecipiens, vel imperiose supplicans, ut & ipsi sigilla sua similiter apponentes, huic Regiae assertioni certum testimonium per∣hiberent. Multi ergo conscientiae suae integritatem nolentes infringere, & timen∣tes illud praeceptum Dominicum, Non falsum testimonium perhibebis, firmiter ei∣dem renuerunt obtemperare. Quamplurimi autem digniorum clericorum, videli∣cet Episcopi & Abbates aliqui, Regiis comminationibus perterriti, & enerva••i, sigilla sua, scilicet pignora & testimonia suae fidei, spreto Dei timore, plus hominem quam Deum reverentes, apposuerunt, & eundem Bonifacium in suum superiorem gratanter acceperunt. Quippe cum de nobilissimo sanguine natus, & Regnorum utrorumque Principibus, ipse procerus & satis sufficiens; fuerit specialissimus. Mo∣nachi tamen Cantuarienses, Regis praeventi supplicatione, vehementer doluerunt se Regi in hoc consensisse. Unde quidam Monachorum ad se reversi, suam mise∣riam cognoscentes, ut perpetuam poenitentiam agerent ab Ecclesia sua recedentes, ad ordinem Curtusiae convolarunt.

Boniface being thus elected Archishop, the King thereupon dispatcshed his Letters and Proctor to the Pope and Cardinals at Rome, for his confirmation, thus entred in our Records, though not extant in historians, wherein he thus flattered the Pope beyond all measure, to obtain his desired purpose.

Notes

• * 1.1

  Claus. 27 H. 3. m. 7. dorso.
• * 1.2

  Mat. Paris p. 577.
• * 1.3

  S. e here p. 563. 564.
• * 1.4

  Anno Dom. 1241. Mat. Paris. Hist. Angl. p. 536. Monachi Can∣tuarienses abso∣lutionem a Pa∣pa impetranit & Bonifacium Eligunt in Ar∣chiepiscop. See Mat. Parker Antiquitates Ecclesiae Brita∣nae, Godwins Catalogue of Bishops in the life of Boniface.