The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

DOmino Papae salutem, & debitam tanto Domino ac Patri cum devotione reve∣rentiam.* 1.1 Sanctitati vestrae grates referimus multiplices, de Literis vestris pro nobis a paternitate vestra Domino Cantuariensi Archiepiscopo & ejus Suffraganeis porrectis, ne•• non Magnatibus & Baronibus terrae nostrae, pro certo scituri, quod Barones ipsi Literas vestras in nullo exaudierunt; Dominus vero Cantuariensis Archiepiscopus, et ejus Suffraganei mandatum vestrum executioni demandare supersederunt. (Though they were very forwards to pronounce the Popes Interdict against the whole Realm, and Excommunication of King John himself, and promote his deposition at the Popes command.) Nos vero attendentes praemissa, asserebamus Baronibus nostris▪ Quod terra nostra* 1.2 Patrimonium erat Beati Petri, (A grosse mistake, since St. Peter was never actually possessed of it in his life time, nor trans∣mitted

the inheritance thereof to Popes, as his Children or Successors.) et eam de Beato Petro et Ecclesia Romana, et de vobis tenebamus. (When as the Barons would never acknowledge England to be St. Peters Patrimo∣ny, nor yet this King but only in complement and policy, to gain the Popes assist∣ance to suppresse the Bishops and Barons insolencies and Rebellions, St. Peter having no Patrimony at all therein.) Adjecimus etiam, Quod cruce signati eramus, & pet••ba∣mus beneficium & privilegium cruce signatorum, ne turbaretur terra hostra, (therefore the Kings, not St. Peters Patrimony, nor the Popes) & ne consumeretur in malos usus quam in subsidium terrae Sancta expendere proposueramus, & appellavimus, per W. Maraschallum, Comitem Pembrock, & W. Comitem Warren. contra perturba∣tores pacis terrae nostrae. Verum quia cruce signati fuimus volentes in omnibus cum humilitate & mansuetudine procedere, salva appellatione nostra, obtulimus Baronibus illis, quod omnes malas consuetudines suscitatas, et per quemcunque introductas temporibus nostris penitus aboleremus, nec non et ma∣las consuetudines tempore Regis Richardi, fratris nostri, subortas extirparemus; de consuetudinibus autem tempore Patris nostri suscitatis, si quae essent quae eos gravarent, per consilium fidelium nostrorum operare••ur. Sed nec hiis nec aliis supradictis contenti, omnia praemissa recusarunt. Videntes igitur quod ipsi manifeste nitebantur ad turbationem Regni nostri, rogavimus Dominum Cantuariensem Archiepis∣copum, et ejus Suffraganeos, quod exequerentur mandatum ve∣strum, scilicet, quod secundum tenorem Literarum vestrarum con∣sueta nobis exhibere et servitia. Et postea si quae a nobis petere vellent, cum humilitate et sine armis ea a nobis peterent, denunci∣antes eos excommunicatos qui p••st praedicta eis oblata pacem Reg∣ni nostri perturbarent. Et videbatur Episcopa Exon. et Magistro Pandulfo qui praesentes erant, quod de jure per sententiam excom∣municationis eos compescere debebant: sed Archiepiscopus respon∣dens ait, quod sententiam excommunicationis in eos nullo modo proferret, quia bene sciebat mentem vestram, et videbatur nobis simi∣liter, quod ita facere debebat, quia mandavimus gentem copiosam de terris extraneorum ad succursum terrae nostrae. Et promisit no∣bis quod si eos revocare vellemus, non solum sententiam excommu∣nicationis in eos inferret, verum etiam in quantum posset eis re∣sisteret: Vnde gentem nostram revocavimus. Postmodum autem ob∣tulimus eis per Literas nostras Patentes, per Dominum Cantuariensem Archiepisco∣pum, & duos vel tres Suffraganeos ejus eis delatas, quod nos eligerimus, ex parte nostra quatuor, & ipsi ex parte sua quatuor; Ita quod vos superiores constitu∣eremini, de omnibus querelis Libertatum quas ipsi proponerent et ad suas nos responderemus, quod quicquid vos una cum illis Octo statueretis super omnibus quae ipsi peterent a nobis, nos gratum haberemus et teneremus. Et quamvis se humiliare noluerunt versus nos sicut debuerunt, nos tamen pro servitio Dei, et succur∣su Terrae Sanctae in tantum nos humiliavimus, quod haec praedicta eis obtulimus. Et praeterea eis obtulimus quod de omnibus petitio∣nibus suis per considerationem Parium suorum Iustitiae plenitudi∣nem eis exhi••eremus. Quod ipsi recusarunt. Ad haec Domine, die Veneris in crastino Ascensionis Domini, venit ad hos frater Willielmus de Camera vestra, vester familiaris, deferens nobis Literas vestras continentes, quod disposito peregrinationis nostrae itinere sanctitatis vestrae pedibus aliquem de nostris in Concilio representa∣remus, paternitatem vestram de processu nostro et itineris nostri expeditione certi∣ficantes, super quo pie paternitati vestrae taliter respondemus, quod cum perversis Baronum praedictorum inquietationibus ut ex praemissis vobis inno∣tuit affligamur, nec possumus in eis bonum pacis invenire, quosal∣••em concordes afficiamur, ut sic facilius proposito insisteremus, vos

de itinere nostro, et itineris nostri expeditione certos reddere non possumus: Unum pro certo scientes, quod multi signatorum qui ad Terrae Sanctae succursum se accinxerunt de partibus longinquis, viri magni & nobiles ut in consor∣tio nostro eos reciperemus benigne per suas Literas & Nuncios postulaverunt, quos pro praedictis incommodis super mandatis suis adhuc certificare non potuimus. Prae∣terea Pater Reverende in praesentia praedicti fratris Willielmi vestri familiaris, nec non & Venerabilium Patrum Wygorniensis & Coventrensis Episcoporum, obtulimus prae∣dictis Baronibus, quod de omnibus petitionibus suis quas a nobis exigunt in vos benignissime compromitteremus, ut vos qui pleni∣tudine potestatis gaudetis, quod justum foret statueretis, et haec omnia efficere renuunt. Igitur pie Pater dominationi vestrae prae∣sentia duximus declaranda, ut de consueta benignitate vestra quod nobis videritis expedire inde statuatis. Teste meipso apud Odiham, xxix. die Maii.

Soon after this Letter of complaint to the Pope (whose power and usurpations in∣creased* 1.3 by the Barons Rebellions) there was a General Council held at Rome, to which the Archbishop was summoned, and there suspended from his Archbishoprick upon the Kings complaints against him.

Notes

• * 1.1

  Claus. 17 Joh. Regis, m. 32. dorso.
• * 1.2

  Patrimonium signifies only an inheritance actually vested in the Father, and from him descending or bequeathed to his Children, not to his Suc∣cessors or meer strangers, as Popes are to St. Peter.
• * 1.3

  An. Dom. 121••