the Pope, his own Bishops and rebellious subjects, who were Christians, he re∣solved to put himself and his Realm into their hands, and to renounce the Christian Religion, which the premised proceedings of the Pope and Prelates against him made him repute as vain and ineffectual. Such was the fruit of these Antichristian proceedings against him, Misit ergo nuncios secretissimos cum festi∣natione summa, videlicet Thomam Hardentonum, & Radulphum filium Nicholai Milites, & Robertum de Londino clericum, ad Admiralium Murmelium Regem mag∣num Aphricae, Marocchiae, & Hispaniae: significans eidem, quod se et Regnum suum libenter redderet eidem et dederet et deditum teneret ab ipso, si placeret ei, sub tributo. Necnon et legem Christianam quam vanam censuit, relinquens, legi Mahometae fideliter adhaereret. To which message being delivered, Murmelius after a little deliberation returned this modest an∣swer. Modo inspexi librum in Graeco scriptum, cujusdam Graeci sapientis & Christi∣ani, nomine Pauli (the Apostle) cuju•• actus & verba mihi maxime complacent, & accepto: Ʋnum tamen de ipso mihi displicet, quod in lege sub qua natus est non stetit, sed ad alia tanquam transfuga & i••co••st••ns avolvit. Et iddico de domino vestro Anglorum Rege, qui relicta piissima et mundissima lege Christiano∣rum sub qua nascebatur, cereus et instabilis gliscit transmeare. No••it qui nihil ignorat D••us omnipoteks, si exlex essem, illam prae omnibus eligerem, & acceptam amplexar m. Postea vero sciscitabatur, cujus conditionis esset Rex Angliae & regnum ejus. Of which T. Hardenton gave this account of the King, that he was Egregie & ingenue a∣tavis Regibus magnis procreatus: & of the kingdom, terra ejus opulenta & suis contenta bo∣nis, &c. Regnum etiam ab injuncto & coronato gubernatum, ab antiquo liberum esse dignoscitur, ad nullius pr••terquam Dei spectans Dominationem: (the more shame for the Pope to invade & make it Tributary) Ecclesia etiam & nostrae cultus reli∣gionis plus quam in aliqua mundi parte ibidem prosperatur, ac Papalibus & Regiis legibus pacifice gubernatur. Hereupon, Tracto igitur abalto praecordiali suspirio, respondit▪ Rex, Nunquam legi vel audivi, quod aliquis Rex tam prosperum Regnum possidens subjectum et obediens, suum sic vellet sponte pessundaxe Principatum, ut de libero faceret tributarium, de suo alienum, de fae∣lici, miserum; et se alterius sine vulnere victum, dedere voluntati. Quinimo de multis legi & audivi (qui) sibi libertatem (quod laudabile est) compararent: Modo autem audio, quod Dominus vester miser, deses et imbellis, qui nullo nullior est, de libero servus fieri desiderat, qui omnium mor∣talium miserrimus est. Postea vero sed cum contemptu inquisivit cujus aetatis esset, staturae a•• streunitatis: Cui Responsum est quod aetate fuit quinquagena∣rius, & omnino canus, corpore fortis, nec procerus, sed potius compactus, & formae ad robora convenient••s &c. Quod cum audisset Rex, respondit, Virtus ejus juve∣nilis ac virilis tepuit jam & refrigescit. Infradecennium, dato quod tamdiu victurus sit, virtus ejus deficiet antequam arduum quid consummaverit, si nunc inciperet in defectum declinaret, nec aliquid valeret. Quinquagenarius enim decidit occulte, sexagena∣rius manifeste. Pacem de caetero sibi adquirat & quiescat. Colligens ergo omnia inquisita & responsa Nunciorum, post parvum silentium, facta subsannatione, in signum magnae indignationis, sprevit ille Admiralius Regem Johannem, dicens, nullius est Rex ille, sed Regulus jam desipiens & senescens; nec curo de eo: Indignus est mihi confederari; & conspiciens Thomam & Radulphum torvo vultu, Ait, Non redeatis iterum ad meam praesentiam, nec videant oculi vestri amplius faci∣am meam. I ama, sed potius infamia Domini vestri, jam Apostatae desipientis faeto∣rem exhalat in conspectu meo teterrimum. Recedentibus igitur cum Rubore nunciis, intuebatur Rex ille Admiralius Robertum Clericum, qui tertius erat Nun∣ciorum, qui p••rvus erat & niger, unum brachium longius habens reliquo, & digitos inordinatos, scilicet duos sibi Cohaerentes & faciem Judaicam. Perpendens igitur Rex, quod tam despicabilis persona, ad tam arduum negotium declarandum non desti∣naretur, nisi saperet ut callidus & intelligeret, videns ejus coronam & tonsuram, & inde discernens quod esset clericus, jussit eum ad se evocari, quia aliis loquentibus adhuc tacuerat, stans remotus. Ipso igiter retento & spretis aliis, Rex cum eo multa loquebatur secretius quae postea ipse Robertus amicis suis pateficit. Inquisivit autem dictus Rex ab eodem, si Rex Angliae Johannes * aliquibus polleret moribus, & si liberos strenuos procreasset; & si potens esset in vi generativa. Addiditque quod si