The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

CAssatis itaque Electionibus memoratis Dominus Papa nolens diutius susti∣nere,* 1.1 ut gregi dominico cura deesset Pastoralis (the ground of all sub∣sequent provisions to Bishopricks) persuasit Monachis Cantuariensis, qui procura∣tores coram eo constituti fuerant pro negotio Ecclesiae Cantuariensis, ut eligerent Ma∣gistrum Stephanum de Langeton, Presbyterum Cardinalem, virum in literali scientia* 1.2 tum discretum, & moribus ornatum, asserens ipsius promotionem, tam ips•• Regi, quam universae Ecclesiae Anglicanae plurimum profuturam. Monachi vero adhaec respondentes asserebant, non licere praeter Consensum Re∣gium et sui Conventus Canonicam electionem celebrare. At Papa, quasi rapiens verbum ex Ore ipsorum dixit: sciatis vos plenariam habere in Eccle∣sia Cantuariensi potestatem, nec et super electionibus apud sedem Apostoli∣cam celebratis, * 1.3 solet assensus Principum expectari. Vnde vobis qui tot & tales estis, quod plene su••••icitis ad electionem, in virtute obedientiae, et sub paena anathematis precipimus, ut illum in Archiepiscopum eligatis, quem Nos damus vobis in Patrem et Pastorem anima∣rum vestrarum. Monachi quo{que} excommunicationis sententiam in∣currere metuentes, licet inviti et cum murmuratione assensum ta∣men praebuerunt. Solus ex omnibus Monachis Magister Helias de Brantefeld, qui pro parte Regis & Episcopi Norwicensis advenerat, noluit consentire. Caeteri au∣tem omnes cum Hymno Te Deum Laudamus, electum memoratum ad Altare de∣tulerunt. Deinde Decimo Quinto Kalendas Julii in Civitate Viterbii, a Papa prefato munus consecrationis suscepit. The Pope to salve this grand encroachment on King John and the Crown of England, endeavoured by gifts and complements to pacifie and court him out of it: To which purpose,

Sub eisdem diebus, Innocentius Papa cupiens in proposito suo Regem* 1.4 Iohannem habere favorabilem, quia cognoverat eundem Johannem cu∣pidum esse, & diligentem inquisitorem & acquisitorem Gemmarum pretiosarum, * 1.5 misit ei hanc Epistolam cum tali Xenio quod in eadem potest perpendi. Innocen∣tius Papa tertius, Johanni Regi Anglorum: &c. Inter opes terrenas, quas mortalis oculus concupiscit, & quasi clariora desiderat, aurum, obrizum & lapides pretiosas principatum credimus obtinere. Licet autem his & aliis divitiis vestra regalis abundet excellentia, in signum tamen dilectionis & gratiae, quatuor Annulos Aureos cum di∣versis lapidibus pretiosis, tuae magnitudini, destinamus. In quibus te volumus spe∣cialiter intelligere, formam, numerum, materiam, & colorem, ut mysterium potius quam donum attendas. Rotunditas enim Eternitatem significat, quae initio caret & fine. Habet ergo Regalis discretio quod in forma requirat, ut de terrenis transeat ad caelestia, de temporalibus ad aeterna procedat. Quaternarius autem qui numerus est quadratus, constantiam mentis significavit, quae nec deprimi debet in adversis, nec in prosperis elevari, quod tunc laudabiliter adimplebit, cum quatuor virtutibus principalibus fuerit ordinata, viz. Justitia, Fortitudine, Prudentia, Temperantia. In∣telligas ergo in primo, Justitiam quam exerceas in judiciis. In seenndo; Forti∣tudinem quam exhibeas in adversis. In tertio, Prudentiam quam observes in dubiis. In quarto, Temperantiam quam in prosperis non demittas. Per aurum vero sapien∣tia designatur, Quia sicut Aurum praeeminet metallis universis, sic sapientia donis

omnibus antecellit. Propheta testante. Requiescet super eum spiritus sapientiae, &c. Nihil est autem quod Regem magis oportet habere. Unde Rex ille pacificus Solo∣mon, ••olo a Domino sapientiam postulavit, ut populum sibi commissum perinde sci∣ret gubernare. Porro Smaragdi Viriditas fidem, Saphiri serenitas spem, Gran••ti rubicundit••s Charitatem. Topatii Claritas operationem bonam significat, de qua Dominus; Luceat Lux vestra. Habes igitur in Smaragdo quod credas, in Saphiro quod speras, in Gran••to quod diligas, in Topatio quod exerceas, ut de virtute in vir∣tutem ascendas donec Dominum Deorum videas in Sion. Haec autem cum ad Re∣gis presentiam pervenissent, primo 〈◊〉〈◊〉 ei complacuerunt, sed post non mul∣tos dies subsequentes aurum, obr••zum, in s••oriam, & derisum, gemmae in gemitus amor in rancorem, sicut sequens sermo declarabit, sunt flebiliter commutata, ut ex sequentibus constiterit.

* 1.6 His ita gestis Papa Innocentius Reg•• Anglorum literas direxit, exhortans humiliter & devote, ut Magistrum Stepha〈◊〉〈◊〉 •••• 〈◊〉〈◊〉getune, Sancti Chrysogoni Presbyterum Cardinalem, ad Archiepiscop〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉▪ Canonice electum, benigne susci∣peret, & qui de Regno suo originem 〈◊〉〈◊〉. non solum in saecularium scientia lite∣rarum Magistri nomen prome••uit, sed & Doctor ••sse in Theologicis disciplinis. Et cum praecipue vita ipsius & mores scientiae magnitudinem excedant, ejus persona tam anim•• suae quam corpori erit non mediocriter profutura. Denique cum multis in hu••c modum verbis tam blandis quam persuasoriis Regem ad consensum induce∣re p••rstitisset, Priori & Monachi Cantuariensibus, per literas in virtute Sanctae obedi∣entiae praecep••, ut Archiepiscopum jam dictum in pastorem susciperent, eique in tem∣po〈◊〉〈◊〉 simul & spiritualibus humiliter obedirent. * 1.7 Cumque tandem Literae Do∣〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 ad Regis Anglorum notitiam pervenissent, ••ratus est Rex vehementer de promotione Magistri 〈◊〉〈◊〉, ••ari••er & Norwicensis cassatione, crimenque proditi∣onis in Monachos Cantuarienses refundere sa••ege••at. Dixit enim quod in praejudicium ••uae libe〈◊〉〈◊〉, ••••••e ipsius licentia Suppriorem suam e••egerant, & post∣modum, ut quod ma•••• gesserunt, quasi sibi satisfaciendo palliarent, eligerunt Epis∣copum Norwicensem, & pecuniam de fisco accipientes ad itineris expensas, ut electionem de Episcopo memorat•• factam apud sedem Apostolicam impetrarent confirmari, in cumulum iniquitatis suae elegerunt ibi Stephanum de Langetune, inimicum suum publicum, eumque fecerunt in Archiepiscopum consecrari: Ob hanc quoque causam idem Rex in furorem versus, et indignationem, misit Fulco∣nem de Cantelou, & Henricum de Cornhelle, Milites Crudelissimos et humanitatis ignaros cum ministris armatis, ut Monachos Can∣tuarienses, sicut crimine laesae majestatis reos, a Regno Angliae ex∣pellerent, vel sententia Capitali condemnarent. Illi autem manda∣tum Domini sui non segniter exequentes, Cantuariam sunt profecti, et nudatis Ensibus Monasterium ingressi, voce furiosa Priori et Mo∣nachis ex parte Regis praeceperunt, ut velut Proditores Regiae Ma∣jestatis, incontinenti de Regno Angliae exirent. Et si hoc facere* 1.8 noluissent, affirmaverunt cum Iuramento, quod ipsi injecto igne, tam in ipso Monasterio, quam in aliis officinis omnes illos cum ip∣sis aedificiis concremarent. Monachi vero nimis inconsulte a∣gentes, sine violentia et omni manuum injectione, recesserunt omnes praeter Tredecim valetudinarios; qui in domo infirmorum jacentes, incedere non valebant. Et protinus trajecti in Flandriam, in Abbatia Sancti Bertini honorifice recepti sunt, & in aliis Monasteriis transmarinis. Deinde jubente Rege substituti sunt in Ecclesia Cantuariensi Monachi quidam de Sancto Augustino, ad Ministrandum ibidem, Fulcone prefato procurante, imo omnia bona corundem Monachorum distrahente, et confiscante, ter∣ris tam Archiepiscopi quam Monachorum remanentibus incultis. Exierunt autem Monachi saepe dicti, de Monasterio suo in exilium.

a 1.9 Exclusis hoc ordine Monachis Cantuariensibus, b 1.10 Rex Anglorum Johannes ad Papam nuncios cum literis direxit, in quibus expresse et quasi comminando ip∣sum arguebat, quod electione Norwicensis Episcopi turpiter repulsa, Stephanum quendam de Langetuna sibi penitus ignotum, et in Regno Francorum inter

hostes suos publicos diutissime conversatum, fecerat in Cantuari∣ensem Episcopum consecrari. Et quod magis in prejudicium, et subversionem Libertatum ad Coronam suam spectantium redundat, ipsius Consensu a Monachis qui illum postulasse debuerant, nec rite requisito, eundem Stephanum temere promovere praesumpsit. Unde asserebat se sufficienter admirari non posse, quod tam ipse Pa∣pa quam universa Curia Romana ad memoriam non reducunt, in quantum ejus dilectio Romanae sedi fuerit hactenus necessaria, in hoc rationis oculum non figentes, quod uberiores sibi fructus per∣veniant de Regno suo Angliae quam de omnibus Regionibus ci∣tra Alpes constitutis. Addit insuper, quod pro Libertatibus Co∣ronae suae stabit si necesse fuerit, usque ad mortem; immutabiliter af∣firmans* 1.11 se non posse ab electione simul et promotione Norwicensis Episcopi quam sibi utilem intelligit, revocari. Tandem negotii sum∣mam in hoc conclusit, quod si de premissis non fuerit exauditus, omni∣bus Romam petentibus maris semitas angustabit: ne terra sua diutius evacuata ipsi minus ad hostes ab ea depellendos sufficiat. Et cum Archiepiscopi, Episcopi, et alii Ecclesiarum Prelati, tam de Regno Angliae, quam aliarum terrarum suarum, in omnium scien∣tiarum plenitudine sufficienter abundent, si necessitas coegerit, ex∣tra* 1.12 terras suas Iustitiam vel Iudicium ab alienigenis non Emen∣dicabit: A most royal; heroick, just and equal resolution.

Cumque haec omnia ad Domini Papae audientiam, per Regis nuntios pervenissent* 1.13 Regi Anglorum scripsit in haec verba, which are very High, arrogant, menacing, and Antimonarchical, displaying his Antichristian pride and spirit.

Notes

• * 1.1

  Mat. Paris Hist. Angl. p. 213. 214. Mat. Westm. p. 85. 86.
• * 1.2

  Mat. Parker on the life of Stephen Lang∣ton.
• * 1.3

  This Pope could produce no Pre••ident to prove this pre∣tended custom.
• * 1.4

  Mat. Paris, p. 214. 215.
• * 1.5

  Munera qui∣dem magna misit, sed misit in hamo.
• * 1.6

  Mat. Paris, p. 214.
• * 1.7

  Mat Paris, p 215, 216. Mat. Westm. p. 86.
• * 1.8

  Nota.
• a 1.9

  Mat. Paris Hist. Angl. p. 215, 216.
• b 1.10

  See Fox Acts & Monuments vol. 1. p. 325.
• * 1.11

  Nota.
• * 1.12

  Nota.
• * 1.13

  Mat. Paris p. 215, 216. Fox Acts and Monuments, vol. 1. p. 325, 326.