To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.
Nomina Episcoporum in Somerset à tempore Danielis Episcopi anno ab In∣carnatione DCCIV. [Ista de Daniele Episcopo initium faciant Historiae Minoris Wellensis, à Majori quae sequitur diversae. Reliqua ejusdem Historiae Majori intexui.]
DAniel (a 1.1) consecratus in Episcopum Congresberye; qui transtulit Sedem Episcopalem à Congresberye ad Welliam. Hic inter Re∣gem Inam & Adelburgam nuptias celebravit; & Reginâ median∣te Manerium de * 1.2 Tyderton nuncupatum ab eodem Rege sibi & successoribus suis impetravit. Qui cùm sedisset in Episcopatu xliii. annos; relictâ terrâ morientium transivit ad terram viventium. Huic successit Si∣garius Episcopus, quem supplantavit Alwynus. Alwynus post obitum Sigari
vixit xiii. diebus. Cui successit Britellinus, huic Burwoldus, huic Leovin∣gus, huic Bridelwynus, huic Alwynus, huic Brithelwynus, huic Merewyt, huic Dudoco, &c.
Historia Episcoporum Bathoniensium & Wellensium.
Sequitur Prohaemium de tempore primaevae inchoationis Sedis Episcopalis Welliae, in qua à sui principio successerunt seriatim xvi. Episcopi, quorum ultimus fuit Johannes natione Turonensis, qui transtulit Sedem Wellensem in Bathoniam, & fuit primus Bathoniensis Episcopus. Cui successerunt in Sede Bathoniensi xx. Episcopi; prout legentibus inferiùs pleniùs patebit.
Anno Domini DCCCCI. b 2.1 Edwardus cognomento Senior, primus sc. ante Conquaestum Normannorum, post patrem suum Alfredum aliàs Alure∣dum super totam Angliam coepit regnare. Cujus anno iv. sc. anno Domini DCCCCV. Formosus Papa propter magnam carentiam Episcoporum in Angliâ per literas suas Apostolicas Regi & populo Anglorum directas male∣dictionem suam transmisit loco benedictionis, quam olim sanctus Papa Gre∣gorius
illuc transmiserat; eò quòd in pluribus locis Ecclesiae Cathedrales in Angliâ vii. annis fuerunt Episcoporum solatio destitutae. Unde factâ per Plegmundum Archiepiscopum Cant••strictâ interpretatione dictarum literarum Apostolicarum in praesentiâ Regis praedicti, idem Plegmundus precibus regiis inclinatus vii. Episcopos unâ die apud Cantuariam consecravit. Un um in Merciâ apud Dorcehster juxta Walingford idem Rex & Archiepiscopus po∣suerunt, cujus Sedes est nunc apud Lincolniam. Secundum verò posuerunt Episcopum apud Selesey super Australes Saxones, cujus Sedes est hodie apud Chichester. Tertium posuerunt apud Wintoniam, cujus Sedes usque hodie ibidem celebris perseverat. Quartum apud Schireburnam, cujus Sedes est nunc apud Sarisberiam. Ulteriùs praefati Rex & Episcopus tres Ecclesias Collegiatas concordi consensu in Cathedrales Ecclesias erexerunt. Quarum prima fuit Ecclesia Collegiata S. Germani in Cornubiâ, in qua quintum po∣suerunt Episcopum. Secunda fuit Ecclesia S. Crucis Cridintoniae in Devo∣niâ, in qua in Ecclesiam Cathedralem erectâ sextum posuerunt Episcopum. Quorum quinti & sexti Episcoporum Sedes Episcopales citò postea fuerunt in unam redactae; & illa in Exoniam fuit translata, ubi in magno honore usque hodie perseverat. Tertia Ecclesia Collegiata fuit S. Andreae Welliae, quam Dominus Rex & Archiepiscopus in Cathedralem Ecclesiam erexerunt; ad quam dictus Rex praefato Archiepiscopo primum praesentavit Episcopum no∣mine Athelmum, priùs Abbatem Glasconiae; qui ab eodem Archiepiscopo primus in Episcopum Wellensem extitit ordinatus: & totus Pagus Somerse∣tiae fuit sibi in Diocesin assignatus. Et sic clarè patet, quòd Somersetia tem∣pore hujus Regis Edwardi primi anno DCCCCV. proprium primò recepit E∣piscopum, quae priùs sub Episcopatu Scireburnensi fuerat constituta. Sedes tamen Episcopalis Wellensis postea tempore Regis Willelmi Rufi per quen∣dam Johannem de Touris Episcopum Wellensem, annuente eodem Rege, in Bathoniam fuit translata, ubi usque hodie manet. Ortâ tamen postea inter Canonicos Wellenses & Monachos Bathonienses grandi discordiâ, utrùm in
Ecclesiâ Bathon. vel in Ecclesiâ Wellensi Episcopalis Sedes praecipuè remane∣ret; Canonicis Wellensibus asserentibus translationem Sedis Episcopalis Wel∣lensis non posse locum tenere, eò quòd dicta Translatio facta sit praeter eorum consensum, juris ordine minime observato, utpote nullâ necessitate cogente, nec aliqua causâ legitimâ id poscente. Cujus discordiae Robertus, quondam Monachus Lewensis, tertius Bathoniensis Episcopus, finem fecit; qui à Sede Apostolicâ impetravit, quòd in utrâque Ecclesiâ Sedes Episcopalis de caetero maneret; nomen tamen Bathoniae debet praeponi. Et sic usque hodie vulgus observat.
Athelmus a 2.2 primus Episcopus Wellensis. Illi successit
Wlfelmus b 2.3, secundus Episcopus Wellensis. Quo post dictum Adelmum ad Sedem Cantuariensem translato, successit ei
Elfeche c 2.4, tertius Episcopus Wellensis; quem Martilogium Ecclesi•••• Wellensis vocat Elfegum. Cui defuncto successit
Wlfelmus d 2.5, quartus Wellensis Episcopus. Cui successit
Brithelmus e 2.6, Monachus Glasconiae, quintus Episcopus. Iste fecit Ar∣chidiaconatum
Glastoniae, & procurante S. Dunstano dedit illum Abbati & Conventui Glasconiae liberum ab omni consuetudine Episcopali. Huic suc∣cessit
Kynewardus f 2.7, sextus Episcopus. Huic successit
Sigarus g 2.8, Abbas Glastoniensis, septimus Episcopus. Cui successit
Adelwynus h 2.9, aliter Ealwynus, octavus Episcopus Wellensis. Cui suc∣cessit
Burwoldus i 2.10, nonus Episcopús; de quo nihil loquitur Willelmus Maims∣beriensis nec in libro suo de Pontificibus, nec in libro suo de Regibus, quod po∣tui reperire. Martilogium tamen Ecclesiae Wellensis ipsum commemorat. Et in eâdem Ecclesiâ Wellensi cernitur sepulchrum nomini suo ascriptum▪ Cui successit
Leovingus l 2.11, decimus Episcopus Wellensis, qui & Elfstanus dictus est,
tempore Regis Ethelredi. Post S. Elfegum ad Sedem Cantuariensem transla∣tus est. Cui successit▪
Eathelwynus (m 2.12), Abbas Eveshamiae, XI. Episcopus Wellensis. Cui suc∣cessit
Brithwinus (n 2.13), XII. Episcopus, qui supplantavit Eathelwinum, & ip∣sum de Sede Episcopali dejecit; qui postea reversus, Brithwinum à Sede suâ ejecit. Brithwinus verò tandem reversus, Eathelwinum de Sede suâ Episco∣pali Wellensi ejecit. Quo ejecto, ambo brevi postea mortui sunt. Sed Brith∣winus supervixit xiii. diebus tantummodo. Quibus defunctis successit
Merewnit (o 2.14), Abbas Glastoniae, XIII. Wellensis Episcopus, qui & Brith∣winus dictus est. Cui successit
Dudocous (p 2.15) sive Dudoc, XIV. Wellensis Episcopus, de Saxoniâ in par∣tibus Alemanniae oriundus. Hic villas de Congresberye & Banewelle à piis∣simo Rege S. Edwardo Confessore sibi & suis successoribus impetravit. Qui cùm sedisset xxvii. annis, vii. mensibus, & vii. diebus, obdormivit in Domi∣no. Huic successit
Giso Hasban (q 2.16), XV. Wellensis Episcopus, natione Lotharingus, de ci∣vitate Hasbaniensi, ex vico S. Trudonis, Capellanus S. Edwardi Regis & Confessoris. Hic cùm in quadam Ambassiatâ cum aliis à dicto Rege ad A∣postolicam Sedem missus fuisset pro quibusdam negotiis conscientiam dicti Regis moventibus; Apostolicus sibi contulit Sedem Wellensem. Et sic in Episcopum consecratus est Romae die Paschae, i. e. xvii. Cal. Maii, anno Do∣mini MLX. Hic invenit tantùm * 2.17 x. Canonicos in Ecclesiâ Wellensi, tam bonis mobilibus & ornamentis ecclesiasticis quàm possessionibus ad Ecclesiam suam spectantibus per Haroldum Comitem Cantiae & Westsexiae spoliatos, & publicae mendicitati subjectos. Unde à Domino suo S. Edwardo Rege † 2.18 pos∣sessionem de Wedmore, & de Reginâ Edithâ terram quae ‖ 2.19 Merken & Mo∣de••••ey vocatur, ad sui & fratrum suorum sustentationem impetravit. Deinde post mortem Edwardi Regis praefatus Haraldus regnum Anglorum invasit in Festo Epiphaniae Domini apud Lambhith; ubi ipse praeter consensum Proce∣rum capiti suo propriis manibus regium diadema imposuit. Is statim omnes possessiones dicti Gisonis & Canonicorum Wellensis Ecclesiae perpetim confis∣cavit. Sed juvante S. Andreâ dictae Ecclesiae Patrono, impius super iniquita∣te suâ paulò tempore gavisus est. Regnavit tamen in Angliâ à vi. die Janu∣arii usque ad xi. diem Novembris proximè sequentis. Quo die in loco, ubi nunc est Monasterium & villa de Bello in Suthsexiâ, in praelio inter ipsum & Willelmum Ducem Normanniae inito est occisus. Nam vi. anno Episcopa∣tûs Gisonis Willelmus Dux Normanniae armatâ manu Angliam ingressus, il∣lam in lxxii. diebus totaliter conquisivit. Et die sequenti, i. e. feriâ secun∣dâ in die Natalis Domini, fuit in Regem Angliae coronatus; & citò postea fere omnes possessiones ab Ecclesiâ Wellensi per Haraldum ablatas Gisoni re∣stituit, exceptis quibusdam ad Monasterium S. Petri Glocestriae applicatis, & exceptis Congresburye, Banewell & Kilmington & * 2.20 plurimis aliis. Anno tamen xi. regni sui restituit Banewell; & donavit eidem Episcopo & suis suc∣cessoribus Jatton cum Ecclesiâ. Giso etiam Ecclesiam de Wynesham à quo∣dam proedecessore suo alienatam de manibus cujusdam Ealsiae recuperavit; & iterum eandem villam de manibus dicti Regis Willelmi Conquestoris Ecclesiae Wellensi restitui procuravit; nonon maneria de Combe S. Nicholai, Wor∣mestorre, † 2.21 Lydtun à quodam Arsero in Willelmi Regis praesentiâ compara∣vit. Auxit numerum Canonicorum in Ecclesiâ Wellensi; fecitque eis Clau∣strum, Dormitorium & Refectorium, & unum de eis nomine Isaac fecit eis Praepositum. Et cùm sedisset circiter xxviii. annos, obdormivit in Domino: sepultus in Ecclesiâ Wellensi prope altare à parte Septentrionali; sicut Dudo∣cus praedecessor ejus à Meridie. Cui successit
Johannes (r 2.22 Turonensis, arte Medicus, in Episcopatum Wellensem suc∣cessit.
Qui destructis Claustro & aliis aedificiis solennibus per venerabilem Gisonem ad usum Canonicorum constructis, Canonicos foràs ejectos inter populares habitare coegit; & fundum, in quo priùs habitabant, sibi & suis successoribus usurpavit; Palatiumque suum Episcopale ibidem construxit. Et licèt ipse confractus senio inde poeniteret; tamen aedificia Canonicorum destructa minimè reparavit, nec fundum eis injustè ablatum restituit. Hic etiam inconsultis Canonicis Wellensibus & praeter eorum consensum transtu∣lit Sedem Episcopalem Wellensem in Abbathiam Bathoniensem; & redditus pertinentes ad mensam Abbatialem Monasterii Bathoniensis mensae suae Epis∣copali univit; & dimisso nomine Episcopatûs Wellensis, primus omnium fe∣cit se Bathoniensem Episcopum appellari. Hic etiam urbem Bathoniae à Re∣ge Willelmo II. sibi & successoribus suis emit pro quingentis marcis argenti. Et cùm sedisser in Episcopatu circiter xxxvi. annis, obiit grandaevus, sepul∣tus in Ecclesiâ Bathoniensi, quam ipse à fundamentis construxerat. Tem∣pore hujus Johannis Episcopi Johannes Archidiaconus terras Ecclesiae Wellen∣sis & praeposituram Canonicorum sibi indebitè usurpavit; dicto Episcopo non resistente, sed potiùs annuente. Unde Canonici Wellenses ad pristinam ino∣piam fuerunt redacti, & publicae mendicitati subjecti. Johanni de Tours primo Bathoniensi Episcopo successit
Godefridus (s 2.23), natione Teutonicus, secundus Bathoniensis Episcopus; qui movit quaestionem contra Johannem Archidiaconum pro terris Canonico∣rum Wellensium & eorum Praepositurâ recuperandis. Sed non praevaluit; obsistentibus sibi Henrico I. Rege & Rogero Episcopo Sarum, qui partes Jo∣hannis fovebant injustè. Unde Godefridus post litem diutinam taedio mul∣tùm confectus, cùm sedisset circiter xiii. annos, obiit; sepultus in Ecclesiâ Bathoniensi.
Robertus (t 2.24), tertius Bathoniensis Episcopus, Monachus Coenobii Lewen∣sis; quem Henricus Episcopus. Wintoniensis commodo illuc acceperat, ut Monasterio suo S. Swithuni ad tempus praeesset; & postea Glasconiam ipsum transmisit, ut res Abbatiae ibidem disponeret, eò quòd non rectè eorum ara∣tra incedebant; Godefrido successit. Hic Ecclesias de Northcory & Peder∣ton à Rege Stephano impetravit; necnon terras & Praeposituram Ecclesiae Wellensis per Johannem Archidiaconum nuper distractas & flebiliter dissipa∣tas eidem Ecclesiae restituit; auxilio & consilio Regis Stephani mediante. Or∣dinavit etiam in Ecclesiâ Wellensi Decanum & Subdecanum, Praecentorem & Succentorem, Thesaurarium & Cancellarium, quem vocavit Archiscolam in statutis Ecclesiae Wellensis, quae ipse primus edidit omnium in eâdem. Tum Decanus, Subdecanus, &c. non habebant tunc temporis illa beneficia eis an∣nexa, quae eorum successores nunc habent in Ecclesiâ antedictâ. Pacificavit etiam Monachos Bathonienses & Canonicos Wellenses super quadam lite in∣ter ipsos suscitatâ, ut praedicitur in Proaemio. Complevit fabricam Ecclesiae Ba∣thoniensis per Johannem Turonensem inchoatam. Dedicavit Ecclesiam Wel∣lensem, praesentibus Gocelino Sarum, Simone Wigorn. & Roberto Herefor∣densi Episcopis. Multas ruinas ejusdem Ecclesiae destructionem ejus in locis pluribus comminantes egregiè reparavit. Distinxit Praebendas Ecclesiae Wel∣lensis, quae fuerunt primitus in communi; & de novo fundavit in eâ duas, viz. Jatton & Hyswish in marisco, cui annexuit Ecclesiam de Compton E∣piscopi. Cùmque sedisset annis ‖ 2.25 xxix. mensibus iv. obdormivit in Domino. Post cujus mortem vacavit Episcopatus annis viii. mensibus viii. & diebus xv.
à Rege Richardo I. ad Terram Sanctam armatâ manu peregrè trans∣eunte manerium de Northcory cum terrâ de Wrentich & † 2.28 Hautre; & dedit illud Canonicis Wellensibus ad commune suum augmentum. Fundavit Hos∣pitale S. Johannis Bathoniae. Hic etiam primus omnium fecit villam▪ Welliae liberum Burgum; & Burgenses ejusdem exoneravit in perpetuum ab operibus servilibus, quibus ipsi fuerant multum priùs oppressi. Multas Praebendas in Ecclesiâ Wellensi fundavit de novo; multaque alia bona fecit tam Bathonien∣si quàm Wellensi Ecclesiis. Et cùm sedisset in Episcopatu Bathoniensi annis xxvii. obiit, sepultus in Ecclesiâ Bathoniensi.
Savaricus x 2.29, quintus Episcopus Bathon. successit annis xii. qui fuit con∣sanguineus Henrici Imperatoris Alemanniae, qui Regem Angliae redeuntem è
Terrâ Sanctâ per Leopoldum Ducem Austriae captum in carcere diu detinuit minùs justè. Hic obtinuit ab Imperatore, quòd idem Rex aliter non debe∣ret carcere liberari, nisi priùs eidem Savarico & successoribus suis concederet Monasterium Glastoniae in excambium pro civitate Bathoniae. Et cùm Rex gravissimam pro suâ libertate redemptionem plenariè solutam ac ex tunc di∣ram incarcerationem & annualem perspiceret se non posse aliter è carcere libe∣rari, nisi votis Imperatoris annueret in hac parte; misit pro Abbate Glasto∣niae; qui in Alemanniam ad Dominum Regem accessit: & Episcopatu Wi∣gorniae ei collato, Savaricus Abbathiam Glastoniae obtinuit; quam Apostoli∣câ, Regiâ & ordinariâ authoritate mensae suae Episcopali univit, ipsamque ad terminum vitae suae tenuit sic unitam; transtulitque Sedem suam Episco∣palem illuc, & se fecit Glastoniensem Episcopum publicè appellari. Hic e∣rexit Ecclesias Parochiales de Ilmestre & Longe-Sutton in Praebendas Ecclesiae Wellensis; quarum primam Abbati de Muchelney, secundam Abbati de A∣thelney & eorum successoribus contulit in perpetuum possidendas. Hic eti∣am Episcopatum suum & Ecclesiam Wellensem multis possessionibus amplia∣vit; & de novo concessit Burgensibus Wellensibus libertatem quam Reginal∣dus concesserat. Hic etiam Archidiaconatum Bathoniae Priori & Conventui Bathoniensi & eorum successoribus integraliter possidendum concessit. Sa∣varico tandem defuncto, & apud Bathoniam tumulato, Eustachius Prior Gla∣stoniae & ejusdem loci Conventus, faventibus eis Rege Henrico & Reginâ cum caeteris regni Magnatibus, à Papâ petierunt, ut Episcopi Bathonienses à pos∣sessione Monasterii eorundem amodo privarentur, & quòd in pristinum sta∣tum Monasterium reduci deberet. Quorum petitionem Papa ad tempus di∣stulit exaudire, pro eo quòd Ecclesia Bathoniensis vacationis suae tempore le∣gitimo caruit defensore.
Jocelinus y 2.30, sextus Bathoniensis Episcopus, successit Savarico annis ‖ 2.31 xxxvi. Contra quem statim in suis primordiis dictus Eustachius Prior & Mo∣nachi Glastoniae coram Papâ gravem quaestionem moverunt; petentes quòd dictus Episcopus & omnes successores sui deberent à possessione dicti Monaste∣rii in perpetuum amoveri: & quòd dictum Monasterium deberet sub regimi∣ne Abbatiali ad pristinum statum restitui & reponi. In qua lite idem Episco∣pus ad tempus viriliter se defendit. Quod considerantes Rex & Regina ac caeteri Magnates regni parti dictorum Monachorum faventes, quòd Episcopus non potuit facilè ad eorum votum in hac parte convinci, quandam inter par∣tes
concordiam procuraverunt; videlicet quòd dictus Episcopus permitteret in audientiâ Apostolicâ definitivam sententiam contra se fieri, & in rem ju∣dicatam transire; & ipse retineret in perpetuum sibi & successoribus suis ma∣neria de Winscombe, Pokilchurch, Blakeford, & Cranemere, ac advocati∣ones Ecclesiarum de Winescomb, Pokilchurch, Aysheberye, * 2.32 Cristin, Man∣felde, Bockland, & liberae Capellae de Blakeford. Quod & factum fuit; & sic pax inter partes praedictas fuit reformata. Iste Episcopus perquisivit de Hugone Lincolniensi Episcopo maneria de Congresberye, Chedder & Ax∣brige, tenenda à Domino Rege ad perpetuam feodi firmam. Isti duo Epis∣copi Jocelinus & Hugo Lincolniensis fundârunt Hospitale S. Johannis Wellen∣sis. Jocelinus fundavit multas Praebendas in Ecclesiâ Wellensi de novo, do∣tavit etiam omnes dignitates, personatus & officia dictae Ecclesiae in formâ adhuc durante: ipsamque Wellensem Ecclesiam vetustatis ruinis enormiter deformatam prostravit, & à pavimentis erexit dedicavitque; assignans ei in dotem ad augmentum communae Canonicorum Manerium de Winescombe cum Ecclesiâ; multosque alios redditus ad augmentum dictae Ecclesiae per∣quisivit, unde Ministri usque hodie sustentantur. Vicarios in Ecclesiâ sin∣gulis Praebendariis ordinavit; tribus exceptis, quibus non provisit morte prae∣ventus. Hic sibi similem anteriorem non habuit, nec huc usque visus est ha∣bere sequentem. Tandem defunctus, in medio Chori Welliae honorificè sepe∣litur. Hic primo anno consecrationis suae servitium B. Mariae in Ecclesiâ Wellensi fecit cotidie decantari. Capellas etiam cum cameris de Welles & Woky notabiliter construxit.
Rogerus z 2.33, septimus Bathoniensis Episcopus successit; qui priùs fuit
Praecentor Ecclesiae Sarum, electus in Bathoniensem Episcopum per Priorem & Capitulum Bathoniae, reclamantibus & appellantibus Decano & Capitulo Ec∣clesiae Well. Habitoque suae electionis decreto, statim igitur ad Curiam Ro∣manam accessit; ubi cùm pervenisset, cernens quòd nullum jus in Episcopatu praedicto sibi per electionem suam competere potuit, eò quòd electio sua fuit omnino invalida, supplicavit Papae, quatinus electione & appellatione reje∣ctis sibi mero motu de Episcopatu dignaretur providere authoritate Apostoli∣câ; ne per hujus litis dependentiam Ecclesia praedicta diu vacaret & gravia dispendia tempore vacationis suae pateretur: quòd & factum fuit. Et sic à Romanâ Curiâ rediit infra breve Bathon. Episcopus consecratus. Decanus tamen & Capitulum Wellense contra Priorem & Capitulum Bathoniense in Romanâ Curiâ fortiter prosequebantur pro injuriâ eis in hac parte illatâ, eò quòd absque sui culpâ eorum mediante dolo Bathoniensis Episcopi electione il∣lâ vice fuerint privati injustè. Unde Episcopus Rogerus in tantum ita in∣stantiùs penès Papam procuravit; quòd ipse pacem fecit inter partes praedi∣ctas; & formam apposuit in eorum mutuis electionibus de caetero faciendis; quae usque hodie observatur. Hic Rogerus donavit Capitulo Wellensi custo∣diam Decanatûs ejusdem Ecclesiae pro toto tempore vacationis ejusdem, quo∣tiescunque, qualitercunque & quandocunque dictum Decanatum vacare con∣tigerit deinceps. Dedit etiam eis duas partes omnium fructuum, reddituum & proventuum ad Ecclesias parochiales in totâ Diocesi Bathoniensi spectanti∣um toto tempore vacationis earundem; qui quidem ad Episcopum & Praede∣cessores suos spectabant. Tertiam verò postea dedit Archidiaconis suis; ut ipsi & eorum Officiales dictos fructus Ecclesiarum per mortem vacantium col∣ligerent, & dictis Decano & Capitulo de duabus partibus integrè responde∣rent. Hic Rogerus cùm sedisset in Episcopatu suo annis tribus, obiit, Ba∣thoniae sepultus.
Willelmus † 2.34 Bytton a 2.35 primus, vii. Bathoniensis Episcopus, successit. Hic voluit abstulisse à dictis Decano & Capitulo donationes per dictum Roge∣rum eis concessas; ipsosque longo tempore impedivit de possessione Ecclesiae de Congresberye, quam bonae memoriae Jocelinus praedecessor suus appropria∣verat ad augmentum communae Canonicorum Welliae residentium, cùm va∣caret post mortem Rectoris ejusdem. Unde dicti Decanus & Capitulum ad Curiam Romanam directè, & tuetoriè Cantuariensem Archiepiscopum,
appellârunt; qui post paucas expensas hinc inde effusas pacem fecit inter par∣tes. Et inde idem Episcopus dictam Ecclesiam de Congresberye mensae Ca∣pitulari de novo univit; & ex tunc illi & eorum successores praefatas Ecclesi∣am & donationes eis priùs concessas, ut praedicatur, possederunt pacificè & quietè. Iste convocatâ Cleri sui Synodo ‖ 2.36 speciali, edidit Constitutiones in Bathoniensi Diocesi obbservandas, quas Synodales appellant. Et cùm sedis∣set annis xvii. obiit, & Welliae in novâ Capellâ B. Mariae Virginis tumula∣tur.
Walterus Gyffarde b 2.37, IX. Bathoniensis Episcopus, successit. Hic fuit Thesaurarius Angliae. Et cùm sedisset in Episcopatu annos ii. translatus fuit ad Episcopatum * 2.38 Dunelmensem. Cui successit
Willelmus † 2.39 Bytton c 2.40 secundus, X. Episcopus Bathoniensis; & cùm esset Decanus Bathoniensis, successit Waltero Gyffarde; & sedit vii. annis, & in Australi parte Chori Wellensis quiescit; ubi ad praesens multis fulget mira∣culis.
Robertus Burnell d 2.41, Thesaurarius Angliae, XI. Bathoniensis & Wellensis
Episcopus, successit annis xviii. & Welliae in navi Ecclesiae solenni tumbâ se∣pultus est. Hic Episcopatum multis franchesiis & libertatibus ornavit; pa∣rentelam suam multùm ditavit, & ipsos magnis honoribus exaltavit. Idem aulam Episcopalem Welliae sumptibus suis fieri fecit; & bona per ipsum & praedecessores suos Ecclesiae Wellensi appropriata chartis regiis & munimentis roborari procuravit.
Willelmus de Marchiâ e 2.42, Thesaurarius Scaccarii Angliae, XII. Bathoni∣ensis Episcopus, sedit annis x. & in Ecclesiâ Wellensi ex parte australi in mu∣ro inter ostium Claustri & altare S. Martini sepelitur. Ad cujus tumbam olim multa praeclara fiebant miracula.
Walterus Haselshawe f 2.43, XIII. Bathoniensis Episcopus, sedit vii. annis; &. Welliae sepelitur in navi Ecclesiae juxta altare ubi prima Missa matutinalis indies celebratur.
Johannes Drokynsforde g 2.44, Custos Garderobae & Locum-tenens Thesau∣rarii Angliae, XIV. Episcopus Bathoniensis, sedit annis xix. Iste Episcopa∣tum suum plurimis aedificiis solennibus insignivit; libertates per Reges Epis∣copatui suo concessas non solùm literatoriè renovavit, sed etiam ampliavit; & quoad ditationem & exaltationem familiae suae similis fuit praedecessori suo Roberto Burnell. Et Welliae sepelitur ante altare S. Johannis Baptistae.
Radulphus de Salopiâ h 2.45, XV. Episcopus Bathoniensis, pater insignissi∣mus, & eleemosynarum largitor copiosus. Hic fuit electus per Decanum & Capitulum Wellense ac Priorem & Capitulum Bathoniense, & per Cantuari∣ensem Archiepiscopum consecratus, non obstante generali Episcopatuum col∣latione ad Sedem Apostolicam reservatâ per Papam Johannem XXII. Unde postea obtinuit per Sedem Apostolicam declarari reservationem hujusmodi pro illâ vice ad Sedem Bathoniensem non debere extendi. Hic appositis labori∣bus magnis & expensis non modicis, procuravit à Rege deafforestari maneria de Chedder & Axbrigge existentia tunc infra Forestam de Mendepe. Et ejus Maneriorum deafforestatio fuit in ejus perambulatione certis metis & bundis inter eandem Forestam & dicta Maneria positis evidenter distenta. Hic etiam annuente Rege omnes feras dictae Forestae venando destruxit: &
sic violentia Forestariorum cessavit, qua ipsi communem plebem solebant in∣dies opprimere. Hic etiam Episcopale Palatium apud Welliam forti muro lapideo circumcinxit; & aquam undique circumduxit. Quandam habita∣tionem perpulchram pro Vicariis & Choristis Ecclesiae Wellensis, loco ad aedi∣ficandum impetrato, suis sumptibus construxit; ipsumque locum sic con∣structum eisdem Vicariis & successoribus suis ad perpetuam ipsorum cohabi∣tationem liberè dedit, & donum chartis regiis confirmavit, absque aliquo redditu inde reddendo praeter Orationes Dominicas & Salutationes Angelicas. Perquisivit etiam x. ‖ 2.46 libras annui redditûs solvendas dictis Vicariis & suc∣cessoribus per manus suas & successorum suorum. Univit Ecclesiam plebana∣lem de Chyw mensae suae Episcopali; decimas terrarum dominicalium ma∣nerii de Chyw & jurisdictionem ordinariam totius Parochiae sibi & successo∣ribus suis tantummodo reservando. Residuum verò omnium decimarum & reddituum ad dictam Ecclesiam de Chyw qualitercunque spectantium assig∣navit Vicario ejusdem Ecclesiae pro tempore existenti; ut inde ipse solvat an∣nuatim Priori & Capitulo Bathoniensi xx. marcas de novo, & v. marcas eis debitas ab antiquo, & * 2.47 v. marcas annuas inter praesentes Ministros Ecclesiae Wellensis dividendas in obitu suo ibi tenendo. Multa etiam vestimenta ec∣clesiastica pretiosa dictis Ecclesiis Bathoniensi & Wellensi in testamento suo reliquit; quae in eis usque hodie perseverant. Palatium Episcopale Wellen∣se muro lapideo batellato & cornellato cum fossatis claudere fecit. Con∣struxit de novo Capellam de † 2.48 Wyvelescombe, & totam Curiam de Claver∣ton, & unam Cameram honestam valde sumptuosam apud Evercrich. Qui∣bus completis, cùm sedisset xxxiv. annis, in Vigiliâ Assumptionis B. Mariae anno MCCCLXIII. apud ‖ 2.49 Wyvelescombe obdormivit in Domino, sepultus in Presbyterio Ecclesiae Wellensis inter gradus Chori & summum altare in tumbâ de alabastro, cui imago supponitur valde conforma figurae illius. Un∣de plures Indulgentiae sunt concessae omnibus locum ejus sepulturae visitantibus & devotè pro animâ ipsius Radulphi orantibus.
Johannes Barnet i 2.50, Thesaurarius Angliae, xvi. Episcopus, sedit tribus annis; & postea ad Sedem Eliensem translatus fuit.
Johannes Harewell l 2.51, nobilissimi Principis Edwardi primogeniti Regis
Edwardi III. in Vasconiâ Cancellarius, xvii. Episcopus, successit annis xix. mensibus iv. qui die vii. Martii anno MCCCLXVI. consecratus est apud Burdeaux in Ecclesiâ Collegiat•• S. Severini per Heliam Archiepiscopum Bur∣degalensem ascitis duobus aliis Episcopis. Iste ad constructionem Occiden∣talis turris in parte Australi Wellensis Ecclesiae duas partes expensarum appo∣suit; ac pro vitro Occidentalis fenestrae ejusdem Ecclesiae centum marcas per∣solvit; duasque magnas campanas in dictâ turri Australi pendentes fieri fe∣cit propriis sumptibus. Dedit etiam eidem Ecclesiae unum Missale pretii xx. librarum, & certa vestimenta ecclesiastica pretiosa. Et Welliae quiescit hu∣matus ante altare S. Kalixti. Cui successit
Walterus Skirlawe m 2.52, utriusque Juris Doctor, priùs Cestrensis Episco∣pus, xviii. Episcopus Bathoniensis, annis ferè tribus; deinde ad Ecclesiam Dunelmensem fuit translatus. Cujus executores dederunt Ecclesiae Wellensi pro obitu suo ibi tenendo xxxi. capas choristales albas pretii, ut creditur, cl. librarum. Cui successit
Radulphus Erghum n 2.53, Legum Doctor, xix. Episcopus; qui ix. die Decembris apud Bruges in Flandriâ anno MCCCLXXV. consecratus est in Episcopum Sarum; ubi sedit Episcopus per xii. annos integros, & ulte∣riùs à ix. die mensis Decembris usque ad Festum Exaltationis S. Crucis anno MCCCLXXXVIII. quo die apud Cantabrigiam praesentatae fuerunt sibi lite∣rae Apostolicae de translatione suâ factâ ab Episcopatu Sarum ad Episcopatum Bathon. Et eâdem die Rex Richardus II. contulit sibi Temporalia sua. Se∣dit in Episcopatu Bathon. annis xii. mensibus vi. diebus vi. & in navi Eccle∣siae Wellensis sepelitur juxta altare S. Edmundi Episcopi. Iste dedit Decano & Capitulo Wellensi patronatum Ecclesiae de Pokulchurche, & l. marcas in subsidium expensarum factarum circa unionem dictae Ecclesiae ad mensam Ca∣pitularem & alia onera in Ecclesiâ Wellensi supportanda, ac unum messuagi∣um in Welliâ, quod vocatur le George, ad supportanda quaedam alia onera per ipsum limitata. Dedit etiam eisdem unum calicem auri cum paten•• pre∣tii liv. librarum, unum Missale pretii xxii. librarum, duas pelves argenti de∣auratas pretii xx. librarum, & unum osculatorium pretii viii. librarum. Fe∣cit etiam construi per Executores suos in vico vocato la Mounterye mansiones pro xiv. Capellanis in dictâ Ecclesiâ Wellensi indies celebrantibus. Cui suc∣cessit
Henricus Bowet o 2.54, Legum Doctor, xx. Episcopus, apud Bathoniam e∣lectus à majori parte Capitulorum Bathoniensis & Wellensis. Sed Pap•• spre∣tâ electione ipsius providit venerabili viro Richardo Clifford Archidiacono Cantuariensi, Custodi Privati Sigilli Regii, de Episcopatu praedicto. Cujus provisioni Rex Henricus IV. noluit consentire. Ideo Richardus, quia libera∣tionem Temporalium Episcopatûs praedicti à Rege non potuit obtinere, di∣ctam provisionem penitus refutavit, vacationemque Sedis Episcopalis Wigor∣niensis modico tempore expectavit, de qua Papa statim sibi providit; ac po∣stea Henrico contulit dictum Episcopatum Bathoniensem. Qui sedit ibi annis ferè viii. deinde translatus ad Sedem Eboracensem. Cui successit
Nicholaus Bubwith p 2.55, xxi. Episcopus, vir utrobique discretus ac in spi∣ritualibus & temporalibus circumspectus & providus, maneriorumque Epis∣copatûs sui sedulus reparator. Ipse priùs fuit London. deinde Sarum, postea Bathoniensis Episcopus. Ipse etiam antiquas libertates Episcopatûs sui literis regiis confirmavit, & eundem Episcopatum suum novis libertatibus ampliavit.
Ob reverentiam bonae memoriae Radulphi Erghum nuper Bathoniensis Epis∣copi hos viros praedictos, temporibus suis magnificos, praesentibus recitare curavi; ipsorumque nomina per oblivionem modernis ferè incognita ad me∣moriam futurorum novae scripturae beneficio commendavi. Quorum animas quaeso pro beneficiis nobis in terris largitis omnipotens Dominus collocare dig∣netur in coelis de suâ ineffabili bonitatis clementiâ.
NIcolao successit vir perquam nobilis juxta ac eruditus Johannes Staf∣ford,* 2.56 filius natu nonus Humfredi Stafford Comitis Staffordiae, postea Ducis Buckinghamiae creati 1444. 14. Sept. & in praelio Northam∣tunensi occisi 1460. 10. Julii, Abbatis-villae in Provinciâ Dorcestrensi natus, ad multiplices honores & dignitates successivè provectus. Ex causarum Ad∣vocato* 2.57 Vicarius generalis ab Henrico Archiepiscopo Cant. constitutus, postea adjunxit Decanatum S. Martini London. & Praebendas in Ecclesiis Lincolni∣ensi & Saresberiensi. Ab Henrico V. Rege Privati Sigilli Custos ab Henrico* 2.58 VI. summus Angliae Thesaurarius 1422. 18. Dec. renuntiatus, munus abdi∣cavit 1426. 18. Martii. Eundem Ecclesiae Wellensis Canonicum Nicolaus E∣piscopus* 2.59 anno 1413. Decanum 1423. creavit. Demum Nicolao successor de∣signatus, in Ecclesiâ Fratrum Praedicatorum Londini consecratus est 1425.* 2.60 27. Maii in Festo Pentecostes. Anno 1432. Cancellariatum Angliae die 28. Febr. sibi delatum suscepit, & ad annum usque 1450. administravit. Hoc* 2.61 munere ab Episcopalibus officiis in Diocesi suâ obeundis avocatus, Johannem Olensem Episcopum 1437. 10. Martii sibi Suffraganeum ascivit. Anno 1442. 10. April. Henricus Archiepiscopus gravi senecture fractus, datis ad Eugenium* 2.62 Papam literis, ut Archiepiscopatum abdicare sibi liceret, enixè petiit; & Jo∣hannem Wellensem Episcopum, quem subrogari sibi voluit, hoc elogio coho∣nestavit. Fidenter ac securè in testimonio conscientiae meae carissimum fratrem meum Johannem Bathon. Episcopum, regni Angliae Cancellarium, ut patrem maximè meritum, & pro utilitatibus dictae sanctae Sedis, si universa virtutum dona, quae in eo concurrunt, quae (quod non dubito) S. V. nota esse debent, pen∣sentur, summè necessarium, ad praesidentiam ejusdem sanctae Sedis V. S. humili∣ter recommendo. Profectò si praeter eminentem scientiam suam & caeteras vir∣tutum dotes, quibus faciliter reliquos superat, nobilitatem sanguinis, potenti∣am amicorum necessariorumque suorum, ac hospitalitatis gratiam in eo probè at∣tendimus; non puto facilè inveniri posse, qui usquequaque in aptitudine, habi∣litate & merito ad tantum regimen commodè subeundum meritis sibi possit aequari. Ejusdem argumenti literas Henricus Rex ad Papam dedit 1442. 24. April.* 2.63 qui Johannem Papae antea commendaverat, si Henricum mori contigerit, 1440. 2. Sept. Archiepiscopatum tamen Henricus ante obitum non dereli∣quit; cui Johannes anno 1443. auspicatò successit, bullâ Papali provisus die* 2.64 13. Maii, à Rege admissus die 6. Augusti.
Johannem excepit Thomas, vir egregiè eruditus, & insignis eruditorum* 2.65 patronus. Beckhamptonae in Somersetensi pago natus, in Collegio Wicca∣mico Wintoniensi bonis literis institutus est. Exin in Socium Collegii Novi Oxon. anno 1408. ascitus, Legum Doctor & Academiae Cancellarius creatus* 2.66 est. In aulam regiam evocatus, Henrico VI. Regi adolescentulo à studiis, provectiori ab epistolis admotus est; multisque titulis & dignitatibus cumu∣latus. Erat enim S. Leonardi prope Hastinges in Diocesi Cicestr. & Suttonae* 2.67 in Diocesi Saresber. Rector, Decanus Curiae Archiepiscopalis de Arcubus di∣ctae ab anno circ. 1430. Cancellarius Humfridi Glocestriae Ducis, Archidia∣conus Buckinghamensis, Canonicus Eboracensis 1435. 7. Julii, Wellensis* 2.68 1439. 21. April. admissus. Maximis regni negotiis & secretioribus Regis consiliis ab anno circiter 1430. ad acceptum Episcopatum adhibitus, & Pri∣vati Sigilli Custos ante exitum anni 1432. renuntiatus, maximam fidei, pru∣dentiae & doctrinae famam tulit. Incredibilis certè diligentiae & in rebus agen∣dis solertiae indubia argumenta hodie supersunt plura ab ipso conscripta vel congesta literarum, instructionum, orationum, foederum, aliorumque mo∣numentorum res in Angliâ quin & universo orbe Christiano suo tempore ge∣stas spectantium volumina. Ex his tria vidi perinsignia. Primum in Bibli∣othecâ Archiepiscopali Lambethanâ asservatum continet plurimas ipsius Epi∣stolas seu proprio seu regio nomine scriptas, aliorumque seu ad ipsum seu ad Regem, dum Regi ab epistolis esset, missas; aliaque ejus aetatis praeclara monumenta quae in manus ipsius inciderunt, sine ullo ordine congesta. Haud dissimile est secundum, quod in Bibliothecâ Cottonianâ habetur; nisi quòd* 2.69 hoc intuitu congestum videatur, ut Formularii loco inserviat. Innumera fe∣rè in eo reperiuntur instrumenta, epistolae, orationes, pacta, aliaeque formu∣lae rerum in Angliâ & Galliâ gestarum ab anno 1417. Tertio, quòd ibidem extat, ipse titulum dedit: Opus compil••tum per Thomam Bathoniensem Episco∣pum* 2.70 ex literis, allegationibus, conclusionibus, conventionibus & tractatibus, non∣nullisque aliis negotiis concernentibus jus & titulum Regis Angliae ad regnum Franciae, cum aliis multis quae eâ occasione secuta sunt. Incipit à tempore Ed∣wardi III. Regis, & ad media Henrici VI. tempora deducitur. Inibi inter alia habentur Historiae valde prolixae seu Diaria duarum Legationum à Rege Henrico VI. missarum. Prima titulum habet Acta & processus in Conventio∣ne Atrebatensi anno 1435. Secunda Acta in Conventione pro tractatu pacis ha∣bitâ in march••s Calesiae anno 1439. Huic adfuerunt ex parte Regis Angliae Henricus Cardinalis Winton. Archiepiscopus Ebor. Episcopi Norwic. & Me∣nev. qui Calesiam appulerunt die 26. Junii. Eos die crastino secutus est Be∣kyntonus Regis Secretarius. Angliam reversi appulerunt die 2. Octobris. Idem in Vasconiam à Rege medio anno 1442. legatus, diurnalem totius iti∣neris atque legationis Historiam conscripsit; quae in Registro Caroli Booth Episcopi Hereford. locum habet. Anno 1433. mense Novembri domo infe∣riori* 2.71 Convocationis Cleri Angliae praesedit; quando▪ nomine totius Cleri sen∣tentiam ab Episcopis rogati proposuit Concilium generale solo Papae Romani nutu dissolvi posse: adeóque ab Eugenii fide discedendum non esse, si Papam alterum à Basileensi Concilio creari contigerit. Tandem anno 1443. diuturni laboris praemium accepit Episcopatum Bathoniensem. Defuncto siquidem Henrico Archiepiscopo Cant. Rex Johannem Bathoniensem Episcopum Hen∣rico, Thomam Johanni subrogari voluit. Thomas scriptis ad Blondum Fo∣roliviensem Papae Secretarium, quocum maxima sibi intercessit familiaritas, literis 1443. 27. April. regium consilium ostendit; utque rem Papae citò ex∣pediendam commendet, petit. Bullas provisionis Eugenius Papa edidit 1443.* 2.72 13. Maii. Harum autoritate spiritualia Episcopatûs Bathon. Thomas ab Ar∣chiepiscopo
obtinuit die 5. Octobr. Consecratus est autem à Willelmo Lin∣coln. Episcopo, assistentibus Willelmo Sarum. & Nicholao Landav. in Eccle∣siâ* 2.73 Collegiat â veteri Etonensi 1443. 13. Octobr. & mox in Ecclesià novâ ejus∣dem Collegii vix semiconstructâ sub papilione ad altare erectum supra locum ubi Rex Henricus, fundator magnificus, primum posuerat lapidem, primam Missam Pontificalibus indutus celebravit. Episcopatum adeptus, regiis ne∣gotiis & consiliis adhiberi non desiit. Suffraganeum enim sibi Episcopum constituit 1443. 24. Nov. Jacobum Achadensem Episcopum; ipsoque ad Se∣dem Bangorensem translato, Johannem Tinensem Episcopum, Canonicum Regularem Ord. S. Augustini, 1459. 17. Octobr. sibi Suffraganeum ascivit. Anno 1445. antiqua inter Episcopum Bathon. & Monachos Glaston. contentio* 2.74 recruduit. Episcopus Coenobium visitando rem persunctoriè transegisse non contentus, subtile examen de Monachorum moribus & disciplinâ instituit. Abbas è contra visitationem ab Episcopo tamdiu continuari posse negavit. Rei exitus incompertus latet. Beneficia ab ipso praestita Ecclesiae Wellensi & Collegiis Wiccamico & Lincolniensi Oxon. nullus facilè numerabit. Mul∣ta Godwinus memoravit, & legata ab illo in supremis tabulis sigillatim re∣censuit. His tantum addere liceat; quòd 1452. 13. Jan. consecravit altare quod erexerat in Capellâ, quam in Ecclesiá Wellensi juxta Presbyterium con∣strui* 2.75 fecerat in honore B. Mariae Virginis & S. Thomae Martyris: & die 15. Januarii Pontificalibus indutus ornamentis, quae in consecrationis die antea gestaverat, in quibus itidem sepeliri voluit, sepulchrum suum infra dictam Capellam solenniter consecravit. Obiit Praesul optimus 1465. 14. Januarii, in hoc tantùm infoelix, quòd piissimum alumnum at{que} Dominum Henricum VI. Regem seeptro spoliatum & carceri indignè mancipatum ante quadriennium viderit.
Successorem Bekintono dedit Paulus Papa Johannem Free, Collegii Balio∣lensis apud Oxoniam Praefectum. Natus is Londini, & Oxoniae educatus, exteras Academias visendi studio peregrè profectus, elegantiores literas & u∣triusque* 2.76 linguae scientiam haud vulgarem à Guarino Oratore praestantissimo accepit. Dein Medicinam apud Ferrariam, Florentiam & Patavium profes∣sus, Romam postremò advenit; ubi summâ eruditionis famâ intercedente maximorum virorum amicitiam nactus, in ipsius adeò Papae Pauli II. notiti∣am devenit; & ei nuncupavit nonnullas veterum Graecorum Historias Lati∣nè à se versas. Hoc beneficio devinctus Papa Episcopatum Bathoniensem Bekintoni morte vacantem ipsi jure provisionis contulit. Romae autem vir doctissimus post mensem ab accepto munere exactum non sine veneni suspici∣one è medio sublatus obiit. Substituitur Robertus Stillington favore regio. Iste Collegii Omnium Animarum Oxon. alumnus, & Aulae Profundae ibidem Praeses, Canonicus Wellensis Ecclesiae admissus est 1445. 2. Aug. Cancellarius* 2.77 Episcopi Well. 1447. 6. Junii (tunc Legum Doctor) Anchidiaconus Taunto∣nesis 1450. 20. April. Canonicus Eboracensis 1451. Decanus Capellae Regiae 1460. Privati Sigilli Custos 1461. Decanus S. Martini London. 1463. sum∣mus* 2.78 Angliae Cancellarius 1468. 8. Junii, quo munere usque ad annum 1473. perfunctus est. Canonicè electum & mense Aprili 1465. consecratum fuisse* 2.79 Godwinus perhibet. Contra ipsius Stillingtoni Registrum refert illum ab Archiepiscopo Cant. 1466. 11. Jan. fuisse confirmatum, & à Georgio Archi∣episcopo Ebor. apud Westmonasterium in Hospitio Eboracensi consecratum 1466. 16. Martii. Familiae regiae Eboracensis cliens, assiduam ac fidelissi∣mam ipsi operam praestitit adversùs Lancastrensem familiam: quod favo∣rem Edwardi Regis & dignitates amplissimas ipsi primùm conciliavit, post∣modum autem exitio erat. Anno enim 1475. legationem viro ecclesiastico* 2.80
parum convenientem ab Edwardo obire jussus, in Britanniam minorem tra∣jecit, ut Henricum Richmondiae Comitem, unicum familiae Lancastrensis haere∣dem, illi in manus dedi postularet. Impium facinus abhorruit Dux Britanniae, & innocentem juvenem Regi aemulo in carnificinam tradere recusavit. Im∣portunè Robertus instabat, majori sanè quàm Episcopum in re invisâ deceret diligentiâ usus. Unde Lancastrensium, si quando rerum summam adepti fuerint, vindictam veritus, Eboracensium parti tutandae strenuam impendit operam; atque adeò ipsius Ricardi sceleratissimi tyranni, qui Edwardi fra∣tris filiis immani parricidio sublatis regnum invaserat, partes propugnare non erubuit. Medio demum anno 1485. sublato tyranno, regnoque ad Henri∣cum Comitem delato, Robertus ab Aulâ relegatus est; nunquam tamen poe∣nas daturus videbatur, nisi reatum priorem alio posthac crimine cumulâsset. Anno etenim 1486. Lambertus quidam, ex infima plebe juvenis, à Marge∣retâ Burgundiae Ducissâ subornatus, & à Willelmo Simonis Sacrificulo Oxoni∣ensi edoctus, ut personam indueret Edwardi Comitis Warwicensis, proximi Eboracensis familiae haeredis masculini, coronam tanquam lege patriâ ad se spectantem vendicavit, & conscripto ope Margaretae & Anglorum quorun∣dam Procerum exercitu Angliam invasit. Huic Robertus impensè favit, ti∣tulum laudavit, monitis quoscunque potuit ad arma socia concivit, nescio an & praesens suppetias tulerit. Profligatis Lamberti asseclis ineunte anno 1487. Robertus Oxoniam fugiens, ibi tanquam in asylo delituit, se studiorum causâ illuc advenisse prae se ferens. Antiquitus enim Academiae indultum fuerar,* 2.81 ut nullum ibi studentibus negotium regii ministri facesserent. Id ubi resci∣vit Rex, datis ad ipsum literis, propediem coram se comparere jussit. De∣trectante Episcopo, alias ad Academicos Rex transmisit: velle se ut illum Edwardo Willoughby Sacellano suo ad Aulam regiam deferendum tradant. Renuunt Academici, affirmantes Episcopum studiorum gratiâ secum com∣morari, nec sine libertatis Academicae injuriâ tradi posse. Rescribit Rex se omnia Registra consuluisse, nullibi autem ejusmodi privilegium Academiae indultum invenisse. Tandem precibus & mandatis regiis repetitis factum est, ut Academici Episcopum à nunciis regiis prehendi dissimularent. Pre∣hensus Windlesoram ductus est 1487. mense Octobri, & usque ad obitum in carcere adservatus. Obiit anno 1491. apud Ecclesiam Wellensem sepultus in* 2.82 Capellâ, quam juxta Claustra construxerat, pulcherrimâ. Contigit obitus non quidem (quod vult Godwinus) sub exitum Junii, sed mense Maio. In Libro enim Rubro Wellensis Ecclesiae reperio Thomam Tinensem Episcopum à Capitulo Wellensi 1491. 15. Maii petiisse licentiam ad exequendum offici∣um circa sepulturam corporis Roberti Episcopi Bath. & Well. nuper de∣functi. Thomam istum Sedis Wellensis Suffraganeum à Bekintono Episcopo constitutum anno 1459. fuisse supra memoravimus. Episcoporum iste Wel∣lensium Suffraganeus permansit integris annis 54. Nomen illi erat Tho∣mas* 2.83 Cornish. Praepositus Orialensis Collegii Oxon. factus est anno 1493. Can∣cellarius Ecclesiae Wellensis 1499. 17. April. Obiit 1513. 3. Julii.
Postquam novem ferè mensibus Sedes vacâsset, Ricardus Foxus, Praesul sa∣pientissimus, ab Exoniâ ad Welliam translatus est bullâ Innocentii VIII. Papae 1492. 8. Febr. ad Dunelmensem Sedem provectus sub exitum anni 1494. Spi∣ritualia* 2.84 Episcopatûs Well. post translationem ejus in manus Archiepiscopi Cant. accepta sunt 1494. 12. Decembr. & penès eundem remanserunt usque ad initium anni 1496.
Foxo in utraque Sede, Exoniensi illâ, Bathoniensi istâ, successit Oliverus
King, Archidiaconus olim hujus Diocesis Tauntonensis. Spiritualia Episco∣patûs Bathon. ab Archiepiscopo accepit 1496. 8. Jan. & in Ecclesiâ Wellensi* 2.85 die 12. Martii inthronizatus est. Translatum fuisse primùm 1495. 6. Nov. Godwinus refert. Bullae provisionis isto die editae videntur. Oliverus diru∣tâ veteri Bathoniensi Ecclesiâ, aliam magnifici operis inchoavit, & ad fasti∣gium* 2.86 ferè perduxit. Manum autem supremam imponere morte immaturâ abrepto non licuit. Quam si absolvisset, Ecclesiam paucis Angliae Cathedra∣libus secundam Bathonia habuisset. Multum in eâ Priores sequentes insudâ∣runt, & penè perfecerant; quando facrilegi quidam, favente temporis ini∣quitate, laminas plumbeas abripuerunt, & pecuniam ad opus perficiendum collectam interverterunt. Postea quidem virorum piorum devotio damna resarcivit; ita tamen ut Ecclesia hodierna ad magnificentiam ab Olivero E∣piscopo delineatam neutiquam assurgat. Obiit iste 1503. 29. Augusti, ex fide Libri Rubri Wellensis; cui Registrum Ecclesiae Cant. parum discordat, obitum mense Septembri obiisse referens. Sedes Cant. tunc vacavit. Quamo∣brem Spiritualia Episcopatûs Bathon. in Capituli Cant. potestatem devene∣runt, Willelmo Archiepiscopo in manus consignata 1504. 24. Jan. Hinc* 2.87 deceptus Godwinus Oliverum isto die obiisse credidit.
Hadrianus de Castello, homo Italus, Corneti natus, ob eximiam literatu∣ram* 2.88 & elegantem linguae Latinae dictionem summopere celebratus, ab Inno∣centio VIII. Papâ ad componendas Scotiae turbas anno 1488. legatus, Londi∣num advenit. Auditâ ibi Jacobi Scotiae Regis à suis nefariè interempti nece,* 2.89 consedit, & in Johannis Morton Archiepiscopi Cant. notitiam brevi perve∣nit. Is singularem hominis prudentiam atque eruditionem admiratus, idoneum esse censuit, qui negotia Regis & Ecclesiae Anglicanae in Curiâ Ro∣manâ procuraret. Regi ab Archiepiscopo commendatus, provinciam sibi à Rege commissam suscepit, atque ita administravit, ut neque fides neque so∣lertia in ipso desiderari possent. Hujus operâ tum apud Innocentium tum a∣pud Alexandrum Papam Rex diu usus, tandem insigni dignitate remuneran∣dum esse decrevit. Primò itaque Episcopatum Herefordensem contulit, po∣stea Bathoniensem. Ad hunc Rege annuente per Julium II. Papam provisus est 1504. 2. Aug. Presbyterum Cardinalem titulo S. Chrisogoni Alexander* 2.90 VI. Papa ipsum anno superiori renuntiaverat; cùm priùs Quaestor Pontificis in Angliâ primarius & Prothonotarius Apostolicus, authore Baleo, fuisset. Certè isto innotuit titulo, quando Henrici Dene Archiepiscopi Pallium in* 2.91 Angliam anno 1501. attulit. Anno 1504. 13. Octobr. Rex datis ad Oratores suos Romae agentes literis jubet, ut Hadriano Cardinali Temporalia Episco∣patûs Bathon. recepto priùs fidei juramento, tradant. Die 20. Octobr. Ha∣drianus* 2.92 Spiritualia Episcopatûs per Procuratores suos ab Archiepiscopo acce∣pit; eodemque die apud Welliam intronizatus est per Procuratorem alium. Is erat vir libris conscriptis clarissimus Polidorus Virgilius aliàs Castrellen,* 2.93 Papae Subcollector in Angliâ. Hic Archidiaconatum Wellensem Hadriani dono postea adeptus, installatus est 1508. 6. Febr. & integram dehinc aeta∣tem in Angliâ exegit. Certè decretis Synodi Anglicanae medio anno 1536. de abrenunciando suprematu in rebus Ecclesiasticis Papali & regio agnoscen∣do, aliisque religionis articulis, praesens subscripsit. Subscriptionem ejus au∣tographam vidi. Ut ad Hadrianum autem redeamus; ille elocato Anglis re∣demptoribus & postremò Cardinali Wolseio Episcopatu Bathoniensi, Romae* 2.94 suaviter sese oblectavit, immensis adquisitis divitiis, adeò ut Opulenti Cardi∣nalis titulum obtineret. His divitiis Alexander Papa inhians, hominem unà cum aliis quibusdam Cardinalibus veneno decrevit tollere. Ad coenam igitur invitatis vini veneno infecti lagonam praeparavit. Fatali autem pincernae errore
ipse vinum sceleratum hausit, & interiit 1503. 18. Augusti. Alexandri insi∣dias* 2.95 Hadrianus effugit; suâ tamen ambitione exitium sibi tandem conscivit. Ingenii enim & opum suarum viribus sretus Pontificatum ambire coepit, ejus∣que adipiscendi spem conceperat ex fatidicae mulieris vaticinio, quae cum ple∣raque ipsi de rebus futuris interroganti vera praedixisset, assirmavit fore, ut Le∣one* 2.96 Papâ morte immaturâ sublato succederet vir senex nomine Hadrianus, ob∣scuro loco natus, literarum studiis insignis, qui sacros honores solâ nixus virtu∣te sine ullâ majorum commendatione meruisset. Haec omnia sibi adamussim con∣gruere ratus, Hadrianus fortunae suae deesse noluit. In Leonis itaque caput cum Alphonso Petruccio Cardinali aliisque conjuravit, necem ei per vene∣num* 2.97 molitus. Conjuratione detectâ Petruccius capitali poenâ affectus est; reliquis data vitae spes, modò scelus admissum liberè confiteri vellent. Factâ ejusmodi confessione Hadrianus & reliqui conjuratores vitas redemerunt; gra∣vi tamen pecuniâ multati sunt, & Cardinalitiâ dignitate exuti 1518. 2. Julii. Haud constantem tamen forè Leonis fidem de conservandâ vitâ Hadrianus sus∣picatus, brevi pòst messoris habitu urbe clam aufugit; & locis incertis deli∣tescens, nusquam postea comparuit. Sagae oraculo (ne id taceam) fides ne∣quaquam deerat. Pontificalem enim thronum post Leonem conscendit Ha∣drianus Batavus, vir obscuri generis, literaturâ autem insignis & annis gra∣vis. Nostri Hadriani in Episcopatu Bathoniensi post Thomae Tinensis obi∣tum* 2.98 Suffraganei erant Thomas Lacedaemonensis, Thomas Solubriensis, & Jo∣hannes Majorensis Episcopi.
Hadriano dignitatibus ecclesiasticis nudato, magnus ille Cardinalis Tho∣mas Wolseius, Archiepiscopus Eboracensis, Episcopatum Bathoniensem si∣bi* 2.99 à Leone Papâ jure provisionis delatum 1518. 30. Julii suscepit, Tempora∣libus à Rege acceptis die 28. Augusti; & usque ad Aprilem anni 1523. Com∣mendatoris titulo administravit.
Wolseio substitutus est ipsius in Cariâ Romanâ Procurator ac Regis Orator* 2.100 Johannes Clerk, Legum Doctor, Decanus Windesoriensis; qui Rotulorum custodiam 1522. 20. Octobr. sibi à Rege commissam acceperat, & secretiori∣bus* 2.101 consiliis ante annum 1520. admotus fuerat. Huic Leo Papa Bullas pro∣visionis contulit 1523. 26. Martii. Ipse plures post acceptum Episcopatum* 2.102 annos legationibus pro Rege obeundis exegit. Ab anno ferè 1523, ad 1527.* 2.103 in Galli Regis Aulâ Legatus resedit. Anno 1527. Angliam reversus, rebus maximis gerendis adhiberi non desiit. Suffraganeos interim sibi constituit Willelmum Abbatem de Bruton Majorensem Episcopum, & Thomam Abba∣tem* 2.104 de Monteacuto Solubriensem Episcopum. Anno 1533. in Synodo totius Cleri praesens, suffragium pro matrimonio cum uxore fratris defuncti licitè* 2.105 ineundo solus ex Episcopis tulit. Anno 1540. ad Clivensem Ducem legatus, ut Annae sororis ab Henrico Rege repudiatae rationem redderet, veneno (ut perhibent) in Germaniâ infectus, non sine gravi difficultate sub exitum anni repatriavit, & Londini obiit 1541. 3. Januarii, in Monialium Coenobio ibi∣dem* 2.106 sepultus. Suffraganeus illi datus fuerat Willelmus Finche, Prior de Bre∣mar, titulo Episcopi Tauntonensis consecratus 1538. 7. April.* 2.107
HEnricus de Juliaco, Abbas Glastoniae à Ricardo I. Rege factus, priùs fuit Prior de Bermondsey; vir de regiâ stirpe progenitus; quem laudare non vererer, si sese apposuisset in protectionem domûs Dei Israel, & non sicut mercenarius videns lupum fugisset. Hic teras Ecclesiae su∣is impendens, multaque contra voluntatem Conventûs attemptans, eorum provocavit indignationem; sicque oriuntur odia & detractationes. Interim Richardus Rex Jerosolimam proficiscitur anno secundo regni sui. Anno de∣inde tertio pòst rediens, à Duce Ostricensi captus est, & Imperatori ut Domi∣no suo traditur. Savaricus quidam erat circa Imperatorem, consanguineus ejus & Cancellarius; qui à Rege jam vincto obtinuit Episcopatum Wellen∣sem; eò quòd ei multas impenderet humanitates & obsequia. Et quoniam Episcopatus non videretur sufficere▪ quùm esset ambitiosus & prodigus; pe∣tiit etiam Abbatiam Glastoniensem in suo Episcopatu sitam. Ad Imperatoris preces Rex concessit, in arcto positus, maximam partem regni sui si sic pete∣ret concessurus; ut postea liber testabatur; datâ tamen Regi villâ Bathoniae in excambium pro Abbatiâ. Quam concessionem sic à Rege extortam à Coe∣lestino Papâ tunc senio confecto, praemissâ multiplici falsâ suggestione, confir∣mari sibi obtinuit, Abbate & Conventu Glastoniae totum haec penitus igno∣rante. Ut autem citiùs Monasterium invaderet Savaricus, Henricum Abba∣tem spe magnae promotionis in Alemanniam ad Regem accersiri procuravit. Qui ante Festum S. Petri ad Vincula, comitatus Eustachio Cumin Monacho & Ricardo de Beverlaco, ad Regem profectus venit apud Agenoye; & in die S. Aegidii ab eo receptus est in osculum pacis, hoc dicente. Si priùs venisses chare cognate, priùs liberatus fuissem; & ut citò sim liber, oportet dare Sa∣varico in augmentum Episcopatûs sui Abbatiam Glastoniensem; ad quod me arctat Imperator, procurante Savarico cognato suo. Verùm hoc solatium habebo, in excambium urbem Bathoniae; quae, ut dicitur, valet annuatim centum libras; & providebitur tibi in Episcopatu Wigorniensi, qui modò vacat. Jussitque, ut Savaricum hac de re conveniat. Recessit igitur in An∣gliam, praemissis servis, ut omnia mobilia quae possent Glastoniae venditioni exponant. Ipse statim post Festum S. Michaelis rediit, atque moratus est us∣que ad Adventum Domini: Conventu istarum rerum penitus ignaro. Post∣haec Savaricus impetrato à Rege, Cantuariensi Archiepiscopo Huberto, & Willelmo Eliensi, aliisque Magnatibus literis supplicatoriis ad Papam de uni∣endo Bathoniensem & Glastoniensem Ecclesias, suggerendo quòd inimicitiae quaedam perpetuae inter illas alioquin sopiri nequirent; ad Coelestinum Pa∣pam senio confectum nuncios misit. Henricus parum ante Adventum Do∣mini Londoniam vocatus est. Quo profecto, Haraldus Prior Glastoniae cum Roberto de Wanton & Johanne Cusinton Monachis ad vocationem Savarici venit Bathoniam; à quibus petiit ubi esset eorum Abbas. Respondent, Lon∣dini. Absolutiestis, inquit, ab eo; & ego sum Abbas vester. Eodem die
anno MCXCII. venerunt nuncii Savarici Glastoniam Magister R. de Leche∣lade & R. Capellanus; & domum cum omnibus pertinentibus authoritate Regiâ in manus Savarici seisaverunt, prudenti usi consilio, Priore jam absen∣te tunc capite. Eodem tempore saisita est pro Rege urbs Bathoniae in argu∣mentum Simoniae evidens. Prior reversus inveniens ministros Savarici om∣nia regentes in Conventu, Sedem Apostolicam appellavit; appellationem∣que suam scriptam super altare B. Andreae apud Welles posuit sub hac formâ.
Sanctorum Patrum & sanctorum Canonum statuunt sanctiones; quòd cùm Ecclesiarum jura & libertates longissimis temporibus obtenta in suâ de∣bent stabilitate firmiter conservari, nec ullius impulsione aut molestiâ ali∣quatenus immutari. Ecclesia siquidem Glastoniae à primâ fundatione suâ in statu Abbatiae noscitur constituta; & hunc statum longissimis retro tempo∣ribus obtinuit; & ipsam in eodem statu suo Romanorum Pontificum vene∣randa clementia suis multipliciter privilegiis communivit. Et quoniam Dominus Bathoniensis pro voluntate suâ praefatae Ecclesiae statum contra Ro∣manorum Pontificum privilegia nititur immutare; quoniam ipsius Ecclesiae maximum detrimentum imminet & gravamen; nos Monachi Glastonienses unanimi consensu totius Capituli Sedem Apostolicam appellamus: nos & antiquum Ecclesiae nostrae statum, jura, libertates, privilegia sub protecti∣one beatorum Petri & Pauli & sacrosanctae Romanae Ecclesiae ponentes; ne aliquatenus immutetur, aut juri ipsius aut libertati vel privilegiis in aliquo derogetur; & ab istâ Ecclesiâ quamprimum appellamus.
Abbas Henricus Londoniam veniens, statim eligitur Episcopus Wigorniae; & paulò pòst Dominicâ tertiâ Adventûs Domini fuit consecratus. Glastoni∣am deinde rediens, die S. Thomae Apostoli divina celebravit▪ à ministris Sa∣varici officiatus. Post duos dies Wrimpton adiit, & inde Wigorniam; ubi haud multò pòst obiit. Rex Richardus eodem anno in Quadragesimâ domum venit; & ad Pascha Wintoniae coronam portavit anno sexto regni sui: quò venit Haroldus Prior cum aliquot Monachis. Cui occurrit Cancellarius Willelmus Eliensis Episcopus, qui Savarico favebat, dicens. Multum fuit litigatum in Alemanniâ inter Henricum & Savaricum; & ad tollendas lites Rex consilio Archiepiscopi & aliorum Romam misit ...... Episcopum & Decanum Eboracensem ad Curiam; ut Ecclesia vestra & Bathoniensis uni∣rentur. Expectate igitur donec nuncii revertantur. Qui si obtinuerint▪ inanis est labor vester. Sin minus; revertimini, & consilio Regis utimini. Eodem anno Rex in Normanniam transivit; ad quem missi sunt duo Mona∣chi à Conventu, ut ad pristinum statum reducere ad Abbatem dignaretur. Quibus benignè responsum; quòd de hoc libenter cogitaret tempore opportu∣no: multùm enim ei displicere, quod vi mortisque metu fecerat. In Qua∣dragesimâ sequenti Savaricus Turonis existens recepit privilegium Coelestini de uniendis Ecclesiis ad vitandam discordiam, & cum eo literas executorias Archiepiscopi Cantuariensis, quas simul misit in Angliam ad Decanum Wel∣lensem, ut Hubertum Archiepiscopum supplicaret, ut mandatum Apostoli∣cum exequeretur. At Archiepiscopus negotia simulans rem prolongavit; sed Autumno sequenti Decanus & nuntii venerunt Glastoniam; ubi privilegi∣um Priori & Monachis legerunt multùm confusis. Fit Capitulum die se∣quenti super his; & in die S. Matthaei miserunt Jordanum de Spinowas Sub∣priorem cum Ricardo Cantatore & Henrico Infirmario Wellias appellantes Sedem Apostolicam pro se & Ecclesiâ suâ super hoc facto; terminum appel∣lationis suae praefigentes in Festo Petri & Pauli, exhibentes Decano appellati∣onem in scripto. Et paulò pòst Londinum profecti, idem fecerunt coram Archiepiscopo, Episcopo Sarum. & aliis. Savaricus his auditis ipse Roman advolat cum regiis literis supplicatoriis pro se (si de conscientiâ Regis nes∣cio) ubi inhibitionem obtinuit, ne Monachi Abbatem eligerent; quam per
nuncios suos Magistrum Arnulfum & Willelmum Subdecanum Wellensem Decano Wellensi transmisit; qui eam statim Glastoniam misit Monachis publicandam in Februario tribus annis post abscessum Henrici Abbatis. Pri∣or non fuit domi: literae oblatae sunt Subpriori, qui absente Priore negavit se recepturum. Publicè igitur leguntur; Monachi verò recesserunt audire recusantes. Prior postridie reversus, Subpriorem ad Archiepiscopum mit∣tit ad renovandam coram ipso appellationem. Interrogavit is, num prio∣rem appellationem essent prosecuti? Negant illi. Quibus Archiepiscopus▪ Vos vultis somniando negotia perficere; sed Savaricus non dormit. Jamdu∣dum possessionem habuisset; ni ego me exposuissem. Interim Savaricus ob∣tinuit literas executorias Archiepiscopo; ut Monachi de caetero Bathoniensi Episcopo talem exhiberent obedientiam, qualem solent Abbati; & quòd re∣sponderent Hugoni Clerico & Bardulfo de Ivorâ Militi procuratoribus ejus in spiritualibus & temporalibus, donec ipse veniret. Veniunt cum his literis Glastoniam Hugo & Bardulfus; publicè legunt. Putant Monachi optimum factu esse ad tempus cedere malis, expectantes Dei gratiam. Mandato igitur Papae & Archiepiscopi parent; recipiunt procuratores Hugonem & Bardul∣fum; administratores regii illis cedunt.
Monachi igitur inermes, consilii inopes penuriâ expensarum in negotio hoc tepidi devenerunt. Savaricus interim multis modis in eos saevit; quos∣cunque eorum negotia sua procurantes suos fugitivos appellavit, capiebat, spoliabat & miserè tractabat, maxime defuncto Rege Richardo. Eos ta∣men interim plurimùm adjuvavit M. Martinus de Suremis; qui transforma∣to habitu pro illis saepe transiit mare, & per invia insidias vitans Curiam Ro∣manam petiit; & illic negotia Conventûs per amicos cognatosque suos huic admodum praesentes egit suis sumptibus de proprio patrimonio. Huic obtu∣lit Savaricus, ut infeudaret ei Manerium de Domersham; si cessaret à defensi∣one Monachorum. Verùm vir constans moveri non potuit nec corrumpi. Circa idem tempus mittuntur ad Regem Richardum in NOrmanniam à Ma∣nachis, quùm Savaricus inductus esset in possessionem, Johannes de Lusinton & Willelmus Pica; ubi accepto responso benigno, Johannes Glastoniam re∣diit. Willelmus Romam cum regiis literis de hac re supplicatoriis ad Coe∣lestinum Papam proficiscitur; & ut Savarico contradiceret, ibi moratur; conversione novitius, professione Medicus. Interim discursum est utrinque à Savarico & Conventu jam ad Regem, jam ad Archiepiscopum cum que∣relis. Interim Johannes Cusington & Eustachius Cumin Monachi à Rege è Normanniâ redeunt, quò missi fuerant, literas regias Justiciariis suis deferen∣tes; in quibus continebatur, quòd Abbathiam Glastoniae in manus regias re∣ciperent: quod & factum est ad Festum Decollationis S. Johannis. Savaricus advolat ad Archiepiscopum Cant. supplicat ut curaret ut mandato Papae obe∣diretur. Obtinet literas Conventui inhibitorias ut antea; quas detulerunt Decanus Wellensis & Prior de Briwedon parum ante Nativitatem B. Mariae & publicè legerunt. Ad Festum Michaelis rediit Româ Willelmus Pica. In viâ scripsit Priori se obtinuisse quod petebatur. Voluit mitri ad se Johan∣nem & Eustachium Monachos; ut secum Regem adirent: quod factum est. Deinde Glastoniam reversi dixerunt se obtinuisse tum alia, tum ut Abbatem eligerent; literasque à Rege ad Papam Innocentium mortuo jam Coelestino; quòd metu mortis vel carceris ad priora coactus esset, aliasque literas ad Car∣dinales amicos. Ita ad electionem consentiunt Monachi, ut eorum esset Ab∣bas Willelmus Pica. Mittitur ad Scaccarium Regis Haroldus Prior cum aliis, ut confirmaretur. Postridie quo illi discesserunt, ••venit Glastoniam à Savarico Magister Alanus Officialis & Nicholaus de Lovers, denuntiantes Monachis, quòd Savaricus Episcopus in Manerio suo de Melvers excommu∣nicaverat Willelmum Picam & fautores ejus. Postridie igitur Jordanus de
Spinerwaus, Robertus Giffard, Ricardus de Stelesey venenum inclusum ape∣rientes appellaverunt; ne aliqua fieret electio contra privilegium Savarici. Subprior eos in carcerem conjici jussit: recantant caeteri; solus Jordanus con∣tumax in carcerem detruditur, ibidem per xx. hebdomadas & plures custodi∣tus. Willelmus Prior Glastoniae rediens ut Electus recipitur; qui evectus magnam coepit exercere authoritatem, externis talliam ruricolis imponendo difficilem, internis subtrahendo à ministris quae Savaricus concesserat ad gra∣tiam impetrandam. Unde magnam statim incurrit indignationem.
Interim Savaricus electionem authoritate literarum Papae cassavit; Electum excommunicavit, ac Pandulpho Legato Papae & Archiepiscopo Cant. literas obtinuit, quas fecit promulgari per omnes Ecclesias. Willelmus electus à die S. Nicholai ad Purificationem B. Mariae Glastoniae omnia praesens rege∣bat. Tunc in Normanniam ad Regem Richardum cum aliquot Monachis transivit, inde Romam, ubi moratus est usque ad mortem Regis, quae citò pòst evenit. Interim Eustachius Rothomagi à Savarico comprehensus in carcerem conjicitur; eodem tamen die ab Archiepiscopo liberatus Glastoni∣am revertitur. Die Jovis ante Dominicam Passionis Decanus Wellensis lite∣ras deferens, quòd Archiepiscopus interdicebat Monasterium, excommuni∣cabatque Priorem & totum Conventum, quia communicaverant Willelmo Picae contra privilegium Savarici. Qui interdicto parentes, miserunt ad Ar∣chiepiscopum pro absolutione. A quo mittuntur literae Abbati de Schirburne & Abbedesbery; ut illi Glastoniam cum aliquo Clerico Episcopi receptâ à sin∣gulis juratoriâ cautione quòd starent mandato Ecclesiae, eos absolverent, re∣servata sibi correctione: quod & factum est ad Pascha. Die octavo pòst ve∣nerunt Glastoniam Abbates de Malmesburye & Evesham cum authoritate ab Archiepiscopo; qua excessus correxerunt, & ut dehinc Savarico obedirent mandârunt. Moritur Rex Richardus: Savaricus obtinet à Johanne possessi∣onem Glastoniae; procurante etiam Archiepiscopo Cant. & aliis obtinuit in∣cathedrari ibi. Venit Glastoniam Savaricus in die Pentecostes in manu vali∣dâ, non sicut decuit Pastorem. Et cùm non admitteretur à Monachis; fecit ostia confringi, etiam seras Ecclesiae & Thesaurarii; arreptis vestimentis fe∣cit indui Canonicos Wellenses & alios Saeculares; & processionaliter in Eccle∣siam introductus est; occurrentibus viii. Monachis, sc. Jordano de Spiner∣waus, Eustachio Camerario, Ricardo de Selesiâ, & aliis Ecclesiae proditori∣bus. Et illic est intronizatus. Omnes verò reliquos Monachos, qui appel∣laverunt, ab Ecclesiâ fugatos eliminavit; totâ die illâ & nocte Claustrum cum manu armatâ gladiis extractis & fustibus obsedit; nec aliquos praeter illos octo admisit, praeter Infirmarium; ubi inclusos excommunicatos denun∣tiavit, fameque punivit, nec aquam illis concessit. Postridie omnes in Ca∣pitulum vocavit, ubi praestitâ cautione absoluti sunt, & praesentibus multis etiam Laicis verberati sunt; quibusdam metu aliis blanditiis se subjicienti∣bus. Reliquos renitentes gravissimis calumniis & damnis lacessivit. Extor∣sit tamen subscriptionem proprii nominis ab unoquoque vi; & scriptum si∣gillo Ecclesiae communivit. Priorem Haraldum & fideles degradavit; ali∣osque suos fautores eorum loco substituit, recepto fidei juramento. Jacobum quendam Priorem fecit; qui tempore Henrici Abbatis à Prioratu ob scelera degradatus fuit.
Die Commemorationis S. Pauli sequente Glastoniam ad Capitulum vene∣runt Willelmus de S. Fide Praecentor Wellensis, Thomas Dinant Subdecanus, Jocelinus postea Episcopus, Johannes de Ronâ, cum multâ manu Laicorum, ad enervandam Monachorum constantiam. Monachi nec metu nec blandi∣mentis cedentes, timore in Ecclesiam fugientes se ad Altaris officium praepa∣rabant, sacris induti vestibus; i. e. Stephanus de Marisco, Walterus Niger, Henricus Bagge, Willelmus de Abbedeston tunc Diaconi, Galfridus de Lan∣geport
Subdiaconus; qui à praedictis Clericis vi comprehensi sunt juxta Alta∣re. Stephanus crucem tenens per virilia inhonestè est arreptus, eodem Wil∣lelmo praecipiente semetipsum per alios abstrahi; ut Stephanus sine violentiâ Laicorum sit violenter abstractus. Monachi praefati in carcerem sunt conje∣cti; vesperè verò Welliam adducti sunt in jumentis: ubi per octo dies in car∣cere fuerunt cum ludibrio & opprobriis; post ad diversa Monasteria sunt transmissi. Mittuntur interim à Monachis Romam Willelmus de Abbede∣ston & Magister Adam Monachi, & M. Martinus de Suremis Clericus; qui à servis Savarici Episcopi extra Wintoniam sunt comprehensi, equis & pecu∣niâ spoliati, in compedibus sunt detenti. Evasit tamen callidê Magister Martinus; reliqui duo ad diversa Monasteria missi. Conventus his intelle∣ctis, eorum loco mittit Eustachium & Philippum de Pisâ; qui Londini à Sa∣varici ministris intercepti sunt. Liberati verò tandem, Eustachius ad Regem transfretavit; Philippus cum Martino Romam adiit; ubi dicitur Willelmum Picam & confratres ante eorum adventum fuisse mortuos.
Vacante Ecclesiâ de Strete, Monachi Magistrum Martinum de Suremis praesentabant. Savaricus verò dedit eam Johanni Chaurt. Mittitur à Mo∣chis Thomas de Edinton, qui Ecclesiae de Strete pro iis acciperet possessionem corporalem: Henricus Bagge etiam de Capellâ de Wanton. Sed Ministri Savarici ita eos tractabant; ut Thomas inde dicatur interiisse: Henricus in compedibus detentus, donec juraret se contra Savaricum nunquam quicquam acturum. Interea Willelmus Pica literas revocationis super excommunicati∣one in se & suos impetravit. Savaricus verò omnibus rebus dispositis Romam proficiscitur; quem secuti sunt Monachi Jordanus de Spinerwaus, Reginal∣dus de Pewton, & Wazo; ubi lis utrinque agitata est seriò. Tandem verò Innocentius electionem Willelmi Picae cassavit; & ad ministros Savariei man∣datum misit, ne Monasterii bona dilapidarent. Interim Willelmus Pica li∣tem sequens veneno, ut dicitur, à Savarico procurato tollitur è medio cum quibusdam collegiis suis. Obtinet literas Innocentii Savaricus; ut obediant ei Monachi.
Interim Savaricus, ne Monachi suas procurationes consignarent, sigillum Capituli Abbati S. Augustini de Bristoll & Priori Glocestriae commendavit. Monasterium jubente etiam Papâ interim in manibus Huberti Archiepiscopi & Eustachii Episcopi Eliensis mansit. Interim M. Martinus de Suremis ob∣tinuit literas Pontificis ad Judices delegatos; ut inducerent Savaricum ad sa∣tisfaciendum Monachis de omnibus injuriis & damnis eis ab eo illatis infra du∣os menses; alioquin Monasterium ad statum antiquum reducerent. Mona∣chi verò dolo Savarici circumventi literas has minimè prosequebantur, qui sin∣gulis & universis humiliter scripsit, multaque promisit. Judices autem variis modis impediti, mandatum minimè exequebantur: quapropter aliud etiam mandatum Apostolicum receperunt. Quare partes convocatae sunt ad S. Al∣banum die Jovis post Nativitatem B. Mariae; ubi constitutum est, ut posses∣sionum pars cederet Episcopo Savarico, reliquum Monachi tenerent; & mul∣ta alia, quae admodum prolixè in exemplari declarantur.
Thomas Haroldus iterum fit Prior. Savaricus verò haud multò pòst diem clausit extremum anno MCCV. & Pontificatûs sui xiii. Monachi igitur re∣spirantes, de reformatione Papam sollicitabant. Rex etiam Johannes & Magnates hoc ipsum literis postulabant; etiam Ecclesia Wellensis, ut lite va∣caret. Interim Thomas Prior Glastoniae multa optimè constituit & fecit. Jo∣celino verò Wellensi, fratre Hugonis Lincolniensis Episcopi, Episcopo Ba∣thoniensi constituto, Monachi Glastoniae contra eum ad Papam scripserunt; quia tempore Savarici semper strenuissimè contra eos laboraverat. Thomas Prior Romam proficiscens anno MCCXV. Trecis moritur; cui successit Eustachius Cumin, vir pius & prudens. Interim perpetua fuit contentio
cum Jocelino Episcopo in Curiâ Romanâ & domi. Tandem verò fit pax mandato Honorii Papae; compositioque facta Romam defertur à Willelmo Capellano & Michaele de Ambresbery Monachis ad confirmationem. Qui∣bus Glastoniam reversis in Octavis Petri & Pauli, die B. Grimbaldi Willelmus in Abbatem eligitur. Quem Bathoniensis à Conventu sibi praesentatum tan∣quam Patronus admisit in Vigiliâ Translationis S. Benedicti; & in crastino eundem benedixit tanquam Di••cesanus anno MCCXIX. Forma verò con∣cordiae factae fuit ista: ut remaneant Episcopo & successoribus suis in perpe∣tuum Maneria de Wynescumb, Pokeleschirche, Blakford & Cranemere, cum omnibus suis pertinentiis. Ad Monachos verò reverterentur Maneria sub∣scripta de portione ipsius Episcopi, quam priùs habuerat, viz. Mere, Boke∣lond, Kinton, Cristmaleford, Badbury, & Assebury, exceptis advocationi∣bus Ecclesiarum eorundem Maneriorum, praeterquam de Mere. Acta sunt haec anno Domini MCCXVIII. in Octavis S. Johannis Evangelistae. His ita peractis, Willelmus & Michael Monachi versùs Curiam Romanam iter arri∣puerunt; ubi unionem praedictam penitus dissolvi, & liberam facultatem Ab∣batem eligendi juxta regulares observantias impetraverunt; privilegio & ali∣is literis super unione per Episcopum obtentis penitus irritatis. Revocatio∣nem quoque privilegii de usu ornamentorum Pontificalium & vestimenta sa∣cerdotalia benedicendi per Papam Coelestinum priùs concessi pro Abbate ob∣tinuerunt. Et ita Monasterium Glastoniae, quod privatum fuerat dignitate Abbatiae anno MCXCII. usque ad annum Domini supradictum videlicet MCCXVIII. per xxvi. annos, per dictum Dominum Papam Honorium resti∣stutum est, quamvis non in toto, ad statum pristinum, sub regimine Abba∣tis gubernandum. Willelmus Abbas electus anno MCCXIX. obiit anno MCCXXIII. die xiv. Cal. Octobr. sepultus in Capitulo. Monachi quùm convenire non possent de electione Abbatis, judicium ad Davidem Abbatem S. Augustini Bristoll, Aegidium Priorem Cartusiensem, & M. Willelmum de Bardeney Archidiaconum Wellensem agente Jocelino, qui tunc praesens erat, remiserunt: protestantes nihilominus se Robertum Priorem Bathoniae sponte non admissuros. Willelmus de Bardeney promisit se nullo modo in eum con∣sensurum. Tunc, inquit, malam guttam mihi imprecer. Hac spe seducti Monachi, de compromissione literas suas patentes eisdem fecerunt. Joceli∣nus verò Episcopus Bathoniensis electores inclinans, Robertum tunc multis renitentibus Monachis Abbatem procuravit; eundemque in Ecclesiâ Bathon. benedixit die xxi. Octobris, virum sanè civilem, modestum, pium & bonum. Willelmus verò Bardeney postea apud Domersham guttâ periit.
Robertus Abbas multum, ut statum antiquum Monasterii revocaret, labo∣ravit; multaque obtinuit privilegia; & Monachos in summam religionis ar∣cem provexisset, si per discordias licuisset. Sed Monachi, qui coacti rece∣perunt, eò quòd Capellanus Savarici eorum subversoris fuerat, ejus imperi∣um aegrè tulerunt. Abbas è contrario minùs eis cedebat. Monasterium igitur ita divisum continuò incurrit dispendium; olim dispersa revocari ces∣satum, possessa minimè strenuè defendere. Tandem verò senex considerans regimen detractantium jugum non obtemperantium, saluti suae & eorum qui∣eti consulens, sponte se de regimine deposuit die Jovis hebdomadâ Passionis anno MCCXXXIV. Calendis Aprilis, cùm praefuisset annis quasi xi. & re∣versus est Bathoniam. Et provisum fuit ei singulis annis, quoad vixit, de lx. libris auri. Michael de Ambresburye successit, die Martis sequenti una∣nimi omnium consensu electus, die S. Marci benedicitur à Jocelino Episcopo Bathoniensi anno MCCXXXV. Maximos conflictus habuit cum Jocelino Episcopo Wellensi, & eo mortuo cum Rogero Praecentore Bathoniensi succes∣sore suo, tum pro aliis rebus tum pro iv. Maneriis & advocatione vii. Ecclesi∣arum; quae missis Romam Roberto de Pereton & Willelmo de Briton Mona∣chis
Papali decreto non obtinuit. Interim mortuo etiam Rogero Episcopo Bathoniensi, successit Willelmus de Bucton Archidiaconus Wellensis; cum quo certatum etiam est, sed frustra. Michael Abbas plurima ornamenta con∣tulit Ecclesiae. Tandem cùm senio gravaretur, & caligine oculorum se in∣eptum regimini reputans, & requiem expetens, Abbatiam in manus Willel∣mi Bathoniensis Episcopi resignavit anno MCCLII. Calend. Martii; qui qui∣dem Episcopus illi cameram cum Capellâ & horto infra septum Monasterii cum aliis pluribus commodis constituit anno MCCLII. cùm sedisset annis ferè xviii. Memorandum, quòd Episcopus in cessione Abbatis nihil omnino abstulit de instauro aut aliis rebus Abbatiae.
Rogerus de Forde, Glastoniae oriundus, loci tunc Camerarius, successit, aeta∣te provectus, literatissimus, facundissimus, eâdem hebdomadâ electus quâ cessit Michael, iv. Nonas Martii, benedictus apud Wellas vii. Id. Martii. Qui licèt antea Wellensibus devotus, Abbas factus strenuè contra eos jura Mo∣nasterii defendit. Unde non permittens Episcopum medium fieri inter ipsum & Regem sicut priùs, debita servitia Regi per suos immediatè ministrare vo∣luit; unde lites maximae oriuntur. Renovavit etiam planctum praedecessoris sui de iv. Maneriis & vii. Ecclesiis. Quod quùm jam ad terminum ducere sperâsset; morte praeposterâ interemptus est apud Bromlegh manerium Epis∣copi Roffensis anno MCCLXI. vi. Non. Octobr. & Londini apud Westmo∣nasterium sepultus est.
Robertus de Pereton, undè etiam oriundus erat, successit, à Conventu una∣nimi consensu electus mense Novembri anno MCCLXI. Vir aetate medio∣cris, &c. Memorandum, quòd defuncto Willelmo primo Episcopo Batho∣niensi dicto de Bucton, successit Dominus Walterus Giffarde, Regis Henrici amicissimus; qui factus est statim regni Angliae Cancellarius. Hic impetra∣vit literas regias; quòd non obstante deadvocatione, qua Rogerus Abbas Glaston. se deadvocaverat se tenere feuda vel aliquid aliud de Episcopis Bathon. Episcopi Bathonienses medii essent inter Regem & Abbatem Glastoniae; & dicti Abbates forent intendentes Episcopis tanquam Dominis & patronis suis. Quibus Abbas multis laboribus & expensis obviare conatus est; vi tamen regiâ compulsus est pacem cum Episcopo facere & componere, quamvis non ad li∣bitum. Nam per hanc Compositionem remanserunt Episcopo iv. Maneria & advocatio vi. Ecclesiarum. Quam compositionem licèt idem Episcopus & Willelmus successor illius expeterent totis viribus in Curiâ Regis chirogra∣phari; tamen nunquam ad effectum pervenire poterant, pro eo quòd Domi∣nus Edwardus Regis Henrici primogenitus contra eandem pacem & composi∣tionem factam viriliter resistebat. Nec multò post idem Edwardus adiit Terram Sanctam, Rex verò Henricus obiit xvi. Cal. Dec. anno MCCLXXIII. Abbas autem phtisi laborans, sentiensque finem imminere, audiens quòd Do∣minus Edwardus novus Rex patronatum Glastoniensis Monasterii sibi liben∣ter applicaret, misit Fr. Johannem de Taunton ad Regem trans mare ad illi∣us explorandum beneplacitum; accepitque mandatum ab eo, quòd à nullo alio praeterquam ab ipso eligendi Abbatem licentiam postularent. Revertens verò in Vigiliâ Paschae, Abbati adhuc viventi omnia declaravit; qui nocte sequenti mortuus est. Quo die Mercurii pòst cognito, Senescalli Episcopi ceperunt fidelitatem ab omnibus ministrantibus infra curiam; unicuique eo∣rum aliquem adjungentes; & per maneria singula singulos Baillivos ordinan∣tes. Quo etiam die Fr. Adam de Domersham in formâ debitâ appellavit pro statu Monasterii. Et eâdem die circa vesperam venit Dominus Johannes de Musseres, custos Castri Bristolliae, nomine Regis ad capiendam seisinam Mo∣nasterii; cui facilè patuit ingressus, fugientibus Episcopalibus universis. Mansit illic per x. dies; reliquitque Gaufridum Foliot custodem nomine Re∣gis. Post quindenam profecti sunt ad Regem ultra mare Fr. Paulus & Johan∣nes
de Taunton pro licentiâ eligendi. Quibus reversis cum licentiâ, venerunt nuntii Wellenses fortiter appellantes. Verùm Fratres unanimi consensu ele∣gerunt in Abbatem Johannem de Taunton. Publicatâ igitur electione, mis∣sum est decretum electionis Diocesano Episcop••; ut eum con••••rmaret, & ele∣cto munus benedictionis imperideret. Signata fuit etiam litera Domino Re∣gi mittenda, supplicando ut electioni factae regium praeberet tanquam Patro∣nus assensum. 〈…〉〈…〉igitur Conventûs cum suo Electo iter arrlpuerunt ver∣sùs Dominum R••gem•• Ad q••e•• cùm pervenissent; ipsam electionem ac∣ceptans eidem consensit; atque diem eis praefixit, qùa comparerent coram eo in Angliâ, die octavo Assumptionis B. Mariae. Interim mandavit Dominus Rex Episcopo Bathon. seu ejus locum tenenti; quòd eodem similiter die com∣pat••r••t, ut quod sibi compet••r•• videret in ••ac parte execqueretur.
Joh••nne•• de Ta••••ton, Doctor ••n Theologiâ, Abbas electus Glastoniae, & Decanus Wellensis coram Rege apud Windleshores die dicto cum omnibus Wellensibus [comparuit.] Ubi judicatum est Regem esse patronum; & E∣lectus admissus est ab eo tanquam à vero patrono; qui cum literis regiis pro∣curatores Episcopi adivit, petens munus benedictionis; qui post moram rever∣so Episcopo, ad eum referebant rem. Verum Episcopus responsis frustrato∣rlis tempus protraxit, donec circa Festum S. Andreae mortuus est. Petivit igitur benedici Electus ab Archiepiscopo Cant. ad quem devoluta est. Qui causâ ventilatā electionem cassavit die Veneris proximâ post Festum S. Va∣lentini anno MCCLXXIV. tum quia Electus munus benedictionis non quae∣stvit infra tempus à jure statutum, tum quia non fuit petita licentia à quo de∣beret. Attamen de officio suo providit dicto Monasterio de dicto Fr. Johanne de Taunton; & in Abbatem eum benedixit anno MCCLXXIV. Et eo∣dem die Archiepiscopus Robertum Electum Bathoniensem consecravit, reten∣tâ tamen sibi p〈…〉〈…〉 〈…〉〈…〉te benedicendi Abbatem. Post haec significavit Archie∣piscopus Domino Regi literis suis patentibus; quòd providerat Ecclesiae Gla∣ston. de Abbate & Pastore; rogans ut eidem Abbati Temporalia Abbathiae suae restitueret, quae in manu suâ tenebat nomine custodiae secundùm consue∣tudinem regni sui. Verùm quia Dominus Rex Robertum jam in Episcopum Bathon. consecratum, quem sibi à primâ juventute amicissimum & familia∣rem habuerat, ex amissione patronatûs Monasterii Glaston. perpendit turba∣tum; volens ejus animum qualitercunque refocillare, liii. libras, quas ex Rer∣tonâ Bathon. & de Cungresbury annuatim percipere solebat, in augmentum sui Episcopatûs dicto Episcopo remisit in perpetuum. Veruntamen quòd hanc gratiam Episcopo noluit Rex sibi omnino fore damnosam; de terris Mo∣nasterii Glaston. voluit sibi recompensari. Sed Abbate Johanne nullâ ratione adquiescente, & quòd dicebatur quòd idem Abbas habebat jus & clameum ad recuperandum iv. Maneria & advocationes vi. Ecclesiarum, quae Robertus quondam Abbas Glastoniae praedecessor suus contra voluntatem suam remiserat Waltero Episcopo, eò quòd advocatio Abbathiae Glaston▪ tanquam jus Regis ad manus ipsius esset reversa, ac per hoc remissio maneriorum ac advocatio∣num Ecclesiarum esset quasi penitus adnullata; distulit Rex Abbati commit∣tere Temporalia praedicta; quous{que} componeret cum Bathoniensi Episcopo de maneriis & advocationibus Ecclesiarum praedictis. Facta fuit ergo quaedam compositio inter eosdem Robertum Episcopum & Johannem Abbatem, & in Curiâ Regis chirographata. Sic{que} factum est, ut Rex, qui quondam hujus∣modi compositioni restiterat contra Episcopum, jam propter affectionem quandam eandem fieri celeriter compelleret. Ex praemissis igitur pater, qua difficultate Johannes Abbas Glaston. non sine gravibus laboribus & expensis possessionem & libertates ipsius Monasterii sit adeptus. Obiit iste apud Domer∣sham nocte Festi B. Michaelis anno Domini MCCXC. Corpus Glastoniae se∣pultum est.
Coenobium apud Bathoniam primus posuit Offa Rex anno 775. Tem∣poris injuria collapsum & à Danis demum incendio deletum restaura∣vit* 2.108 Edgarus Rex, & S. Petro dicavit. Primus restaurati Abbas fuit Elphegus, qui ad Episcopatum Wintoniensem anno 984. evectus est. Ex se∣quentibus Abbatibus duos solummodo reperio, Stigandum quem anno 1067. praefuisse Harpsfeildius ex Catalogo quodam Bathoniensi (nescio qua fide)* 2.109 refert; & Alfsium sive Elsi, quem Synodo Londinensi anno 1075. interfuisse, & diem supremum anno 1087. obiisse constat. Vacantem istius obitu Abba∣tiam Johannes Wellensis Episcopus à Willelmo Rege obtinuit anno 1088. &* 2.110 in Ecclesiâ Bathoniensi Sedem Episcopalem collocavit. Ab eo tempore Ab∣batis privilegia atque emolumenta Episcopo cesserunt; 〈…〉〈…〉 Monachis Prae∣fectus ab Episcopo datus titulo Prioris praefuit. Integram 〈…〉〈…〉orum successi∣onem frustra quaesivi; quotquot autem invenire potui, Episcopis promote subjeci.
Petrus praefuit anno 1159, & 1175.* 2.111
Walterus, ex Subpriore Hidensis Monasterii Prior Bathoniensis factus, post* 2.112 aliquot annos in Prioratu exactos Monachus Cartusiensis factus est. Sed bre∣vi post Bathoniam reversus Prioratum recepit, & apud Werewellam obiit 1198. 31. Maii.* 2.113
Robertus, Walterum excepisse videtur. Certè praefuit ab anno 1205. & ad Abbatiam Glastoniensem electus anno 1223. benedictus est die 21. Octobr.* 2.114
Thomas, Prioratum tenuit annis 1237, 1239, 1243.
Walterus, praefuit annis 1264, & 1275.
Thomas, Prior erat anno 1300.
Robertus de Cloppecote, praefuit annis 1303, 1321. sepultus est 1332. die Cinerum. Episcopus licentiam eligendi Monachis dedit die 27. Februarii.
Robertus de Suttone, à Monachis electus, ab Episcopo confirmatus est anno 1332. mense Martio. Papa autem, cujus provisionibus & usurpationibus nil intactum manebat, Prioratum Thomae Christy jure provisionis contulerat. Bullis igitur Papalibus prolatis, exauthoratus est Robertus 1332. 24. Sept. & eidem Prioratus de Dunster & pensio annua 20. librarum concessa sunt die 24. Octobris sequentis. Ejus loco
Thomas Christy admissus est 1332▪ 24. Sept. virtute provisionis Papalis; sed* 2.115 brevissimo tempore dignitati malè partae superfuit.
Robertus enim Prioratum tenuit anno 1333. mense Junio; alius tamen à* 2.116 Roberto Sutton. Supradictam enim pensionem Priori de Dunster anno 1335. solutam invenio.
Johannes de Iford. Hunc Wolstanus Wigorniensis Episcopus adulterii in* 2.117 Diocesi suâ commissi coram se convictum fuisse ad Radulphum Bathoniensem
Episcopum retulit anno 1346. Radulphus propterea illum à Prioratu deposu∣it; nisi forsitan criminis pudore cesserit vel interierit. Prioratum enim anno 1347. vacasse comperio.
Johannes incerti cognominis successit. Johannes enim Prior anno 1363. in Registris Ecclesiae Wellensis, memoratur.
Johannes Dunster, praefuit anno 1406. obiit 1412. 6. Febr.* 2.118
Johannes de Telesford, electus est 1412. 10. Martii, confirmatus ab Epis∣copo* 2.119 23. Martii. Obiit anno 1425.* 2.120
Willelmus Southbroke, praefuit anno 1426. obiit 1447. 7. Junii.
Thomas Lakok, electus 1447. 16. Sept. confirmatus est 25. Sept. Praefuit anno 1451.
Ricardus Prior Bathoniensis anno 1476. in Historiâ Theokesberiensi (in Monastico tom. 1. p. 160.) memoratur.
Johannes Cantlowe, praefuit anno 1489. Eodem Prioratum tenente Coe∣nobium* 2.121 Bathoniense Archiepiscopus Cant. visitavit anno 1494. Obiit 1499. mense Augusto.
Willelmus Bird, electus est 1499. 31. Aug. sed rejectus ab Episcopo, & me∣diante* 2.122 Conventu ab eodem demum authoritate propriâ collatus & admissus. Hujus tempore Capitulum Cantuariense, Sede utrâque vacante, Ecclesiam Bathoniensem visitavit 1503. 2. Octobris. Obiit 1525. 22. Maii.
Willelmus Holway, electus est 1525. 2. Julii.* 2.123
Willelmus Gibbs, Prior ultimus, multùm novae Ecclesiae Bathoniensis stru∣cturae* 2.124 insudavit. Temporis autem iniquitate coactus, Regi Coenobium Ba∣thoniense cum aedificiis, fundis & redditibus suis transcripsit 1539. 27. Janua∣rii. Ipse pensione 8. librarum annuâ & aedibus lautis in urbe Bathon. dona∣tus, privatam deinceps vitam egit. Conventus eo tempore valere annuatim consebatur 617. lib. 2. sol. & 3. den. vel juxta alios 695: lib. 6. sol. & 1. den.
DEcanum in Ecclesiâ Wellensi primus instituit Robertus Episcopus.* 2.125 Factum id ante exitum anni 1139. Chartae enim institutionis (quae in Registro Drokensford habetur) subscripsêre Willelmus Cant. Thurstinus Ebor. & Rogerus Sarum Episcopi. Ab eo tempore Ecclesia Wel∣lensis Decanis subdita permansit. Horum accuratus, si usquam aliàs, Indicu∣lus expectari meritò potuisset à Godwino, qui plusquam 30. annis Canonicus Residentiarius Ecclesiae Wellensis erat, & archiva ejus adhuc integra inspex∣it. Nuper enim direpta sunt, & impio furore mutilata ac discissa à Schis∣maticis in rebellione Somersetensi anno 1685. motâ. Integris tamen monu∣mentis usus vir eruditus plerosque errores admisit, & Decanorum tempora non adeò subtiliter distinxit. Nos successionem paulò magis castigatam da∣mus.
Ivo, Decanorum primus, à Roberto Episcopo anno circiter 1139. prae∣fectus,* 2.126 superfuit anno 1159.
Ricardus de Spakeston, Decanatum tenuit anno 1164. & tempore Reginaldi* 2.127 Episcopi post annum 1174. Decanum fuisse anno 1160. Godwinus refert; quod fide ipsius dictum sit.
Alexander, tempore Reginaldi & Savarici Episcoporum, atque anno 1205.* 2.128 praefuit.
Leonius, Decanus erat annis 1213, & 1215.* 2.129
Radulphus de Lechlade, praefuit tempore Jocelini Episcopi, qui ab anno* 2.130 1206, ad 1242. sedem tenuit.
Petrus de Cicestriâ, Decanatum obtinuit annis 1220, 1226, 1229, 1235.* 2.131
Willelmus de Merton Petro successit, & anno 1236. praefuisse in Registro Ecclesiae Well. memoratur.
Johannes Saracenus, Papae Subdiaconus & Capellanus, Decanatu potitus* 2.132 est annis 1242, 1247, & 1250.
Aegidius de Brideport Decanus subscripsit Compositioni inter Abbatem &* 2.133 Monachos Abendonienses initae 1253. 20. Dec. Episcopus Saresburiensis post medium annum 1256. creatus est.
Edwardus de la Cnoll, electus est 1256. mense Septembri, obiit 1284. 16.* 2.134 Sept.
Thomas de Button, electus 1284. 15. Nov. ex Decano Wellensi Episcopus* 2.135 Exoniensis sub exitum anni 1292 evasit.
Willelmus Burnell obiit anno 1295.* 2.136
Walterus de Haselshaw, Decanatum anno 1298. tenuisse in Registro Wel∣lensi dicitur; eundemque Episcopum Wellensem anno 1302. creatum fuisse constat. Manet igitur difficultas inextricabilis de Petro de Insulâ, qui Deca∣ni* 2.137 Wellensis titulo ad Parlamentum à Rege vocatur annis 28, 30, & 32. Ed∣wardi I. Regis. Idem Canonicus Eboracensis 1311. 25. Febr. admissus in Registro Grenfeld legitur. Suspicor Petrum fuisse Subdecanum vel Archidia∣conum Wellensem.
Henricus Husee Decanus in Registro Wellensi anno 1302. memoratur. Cantariam is insignem in Ecclesiâ Wellensi fundavit.
Johannes Godele successit ante annum 1308. Obiit 1333. 6. Febr. Cano∣nicus* 2.138 Eboracensis admissus fuerat anno 1306.
Ricardus de Bury, aliàs de S. Edmundo, Decanus electus 1333. 8. Martii in Registro Wellensi, admissus autem virtute provisionis Apostolicae 1333. 20. Febr. in Registro Radulphi de Salopiâ dicitur. Ad Episcopatum Dunelmen∣sem ante exitum ejusdem anni provectus est.
Wibertus de Litleton, electus est 1334. 23. Febr. Anno 1335. 5. Febr.* 2.139 nondum ab Episcopo installatus fuerat. Obiit 1335. mense Augusto.
Walterus de London, electus medio anno 1335. obiit 1350. mense Aprili.* 2.140
Johannes de Carleton, Archiepiscopi Cant. Cancellarius, successit ante Fe∣bruarium* 2.141 anni 1351. ad Parlamentum à Rege vocatus 1356. Obiit 1361. mense Augusto.
Willelmus de Camel, Ecclesiae Wellensis Praecentor, ad Decanatum electus* 2.142 1361. mense Septembri, consentire noluit.
Stephanus de Pympel, electus est 1361. mense Septembri, die electionem* 2.143 Willelmi proximè sequenti. Obiit 1379. 2. Febr.
Johannes Fordham, electus est 1379. 22. Febr. unanimi Canonicorum nu∣mero* 2.144 33. suffragio. Decanatum autem autoritate literarum Papalium Ro∣bertus Stretton vendicavit. Johannes tamen Decanatum retinuit, donec E∣piscopus Dunelmensis medio anno 1381. creatus fuerit.
Thomas de Sudburiâ, L. D. praefuit annis 1385, & 1389.* 2.145
Nicolaus Slake, Decanatum tenuit anno 1396. si Godwino fides. Eundem Archiepiscopi Cant. sententiâ anno 1401. amotum fuisse Registrum Bowet docet: ut locus desit Henrico Beauford, quem Cancellarium Oxoniensem & Decanum simul Wellensem anno 1398. fuisse Author Antiquitatum Oxon. scribit.
Thomas Tuttebury, ab Archiepiscopo Cant. 1401. 14. Nov. collatus est ad Decanatum, cujus advocatio ob diuturnam vacationem ad ipsum devoluta fue∣rat,* 2.146 & ab Episcopo Wellensi admissus die 26. Novembr.
Thomas Stanley Decanus erat anno 1403. obiit. 1410. 11. Martii.* 2.147
Ricardus Courtney, electus 1410. 27. Maii, confirmatus est ab Episcopo die 19. Junii. Canonici in Ecclesiâ Wellensi tunc numerabantur 52. Ricar∣dus ad Episcopatum Norwicensem transiit anno 1413.
Thomas Karneka successit, & ejusdem anni mense Septembri defunctus* 2.148 est.
Walterus Metford L. B. confirmatus est ab Episcopo 1413. 8. Nov. praefuit* 2.149 anno 1420.
Johannes Stafford L. D. confirmatus est ab Episcopo 1423. 9. Sept. Episco∣pus* 2.150 Wellensis consecratus est 1425. 27. Maii.
Johannes Forrest confirmatus est 1425. 19. Nov. Huic senectute fracto* 2.151 quatuor Coadjutores ab Episcopo dati sunt 1444. 12. Octobr. Obiit 1446. 25. Martii.
Nicolaus Carent L. D. annorum circiter 32. electus est 1446. 22. Aug. con∣firmatus* 2.152 die 27. Aug. In electione ipsius aderant per se vel procuratores suos Canonici 52. Papa Decanatum jure provisionis contulerat Johanni de la Vere aliàs Dalberd▪ magno Regis Angliae Eleemosynario. Episcopus autem Ni∣colaum confirmaverat, antequam Johannes Bullas suas praesentaret. Utrùm Johannes postea admissus fuerit, haud satis constat. Illum Registra Wellen∣sia non agnoscunt. Nicolaus tamen Papa eum in Bullâ provisionis ad Epis∣copatum Menevensem 1447. 15. Sept. datâ Decanum Wellensem appellat.* 2.153 Certè Nicolaus Decanatum anno 1460. tenuit.* 2.154
Henricus Webber Decanus erat anno 1466. Vacavit Decanatus 1467. 3.* 2.155 Maii.
Willelmus Witham, L. D. praefuit anno 1469. obiit 1472. 16. Julii.* 2.156
Johannes Gunthorp, vir impensè literatus, postquam in utrâque Acade∣miâ* 2.157 Anglicâ bonis studiis operam dedisset, in Italiam profectus, Guarini Veronensis disciplinae se tradidit. Domum reversus, Archidiaconus Essexi∣ensis, Privati Sigilli Custos, & magnus Regis Eleemosynarius creatus est.* 2.158 Decanus autem Wellensis electus 1472. 18. Dec. confirmatus 1473. 19. Jan. Obiit 1498. 25. Junii.
Willelmus Cousyn, Archidiaconus Bathoniensis admissus est 1497. 17. Mar∣tii. Decanus Wellensis electus 1498. 25. Dec. confirmatus 1499. 15. April.
Thomas Winter, Decanatum anno 1525. obtinuisse à Godwino dicitur.
Ricardus Woolman, praefuit anno 1535. & 1536. medio.* 2.159
Thomas Cromwell, Essexiae Comes, Henrici Regis in Spiritualibus Vica••ius generalis, & primarius in rebus agendis Minister, vir Laicus, Decanatum Wellensem ab anno 1537. pessimo exemplo tenuit. Capite plexus est 1540.* 2.160 28. Julii.
Willelmus Fitzwilliams successit anno 1540.* 2.161
Statutum à suscepti operis initio mi∣hi erat de fabulosis Britanniae Episcopis ta∣cere. Cùm autem Historicus noster de Da∣niele Congresberiensi mentionem ingesse∣rit; hunc penitus intactum praetermittere non possumus. Sic igitur habet fabula, pro∣ut apud Chronicon Glastoniense legi∣tur. Anno Domini CLXVII. Episcopatus Somers••ti•• per SS. Faganum & Deruvianum sumpsit exordium, & in Kungresburiâ per multu•• tempus Sedes Episcopalis fuit. Sede∣runt itaque in eâdem Sede plurimi Pontifices suc∣cessivè usque ad tempus In•• Regis Westsaxo∣num; 〈…〉〈…〉rum numeru••••, gesta & tempora nus∣quam rep••••••mus descripta. In tempore autem praedicti Regis Daniel, qui in Cathedrâ de Kungresburiâ sedebat ultimus, Sedem illam, quae illic per DC. annos vel ampliùs remanse∣rat, ad villam quae tunc Tethiscine, nunc verò Well•••• nominatur, Inâ Rege donante & ei con∣sentiente, transtulit. Ist•• autem Daniel in ••od••m Episcopatu ultimus erat Episcopus Bri∣tonum. Translationem Sedis Episcopalis istam Cl. Usserius in annum 721. retulit in Indice Chronol. ad Antiqu. Britann. An∣nus 704. Historico nostro magis placuit Welliam eo tempore Tethiscine dictam fu∣isse Chronicon Glastoniense prodit. Et sanè T••dingtun eam antiquitus dictam fu∣isse Registrum Wellense confirma〈…〉〈…〉 ali∣unde Theodoroduni nomen hausit Lelan∣dus, qui ut voces barbaras in Latinas con∣vertat, vim priscis vocabulis inferre solet. Coenobium hic loci Ina Rex posuisse dicitur, idque amplis praediis Kenulphus anno 766. dotâsse. Kenulphi Chartam Godwinus E∣piscopus exhibuit, quasi indubium antiqui∣tatis Wellensis monumentum, consuetâ de∣ceptus in curiâ. Quod si Episcopos subscri∣bentes investigâsset, annosque Dominicae Incarnationis & Indictionis contulisset, com∣mentitium esse facilè perspexisset. Quos Danieli successisse Historicus noster perhi∣bet, Sigarius &c. vix ••nte trecentos annos à Danielis aetate exactos Episcopatum obti∣nuerunt▪
Tydesto••▪ Cod. alter.
Ad veriora, nobis tamen haud ma∣gis nota, accedimus. Invaluit enim apud plerosque nostros Historicos sides de septem Episcopis à Plegmundo Archiepiscopo apud Cantuariam unâ die consecratis, & manda∣to Formosi Papae eâ de re anno 904. vel se∣quenti ad Plegmundum misso. Rem nar∣rant Malmsburiensis, Florilegus & Re∣gistrum Cantuariense in anno 905. Di∣cetensis in anno 909. Indiculus Epis∣coporum ad calcem Florentii 7. Episco∣pos unâ die consecratus habet; de anno autem & mandato silet. Integram rem praetermittunt Chronologi plures Saxoni∣ci, Florentius & Historici potiores. For∣mosi Papae Epistolam imprimis fictam esse constat. Ipse enim sub initum anni 996. obiit; Edwardus autêm Rex anno 90••. pri∣mùm regnare coepit. Sequentium saeculo∣rum religio vetuit; ne res tanti momenti ecclesiastica ▪ Papâ inconsulto fieret; atque hinc Papale mandatum intercessisse Histori∣ci sequiores crediderunt. Necesse igitur erat Bullam consingere; quamvis miselli homunciones Chronologiae ignari tempori∣bus malè compositis fraudem prodiderint. Dein quae de septennali Sedium Episcopa∣lium in totâ Westsaxoniâ vacatione iidem Historici narrant, planè falsa sunt. Win∣toniae enim Denewlphus sedit ab anno 879, ad 909. testibus Florentio & Chronologiâ Saxonicâ: & Asserius Sedi Schireburnensi ab Alfredo Rege praepositus, ante annum 909. non obiit. Porrò annus 905. novo∣rum Episcopatuum fundationi & Parochia∣rum distributioni minùs erat accommodus. Dani Northumbriam & Eastangliam tunc insederunt; neque Mercii ad Edwardi Re∣gis nutum adhuc spectabant. Utrosque autem▪ Edwardus frequentibus praeliis hoc ipso anno debellavit, atque anno sequenti pace factâ in ditionem accepit. Ab anno 906, ad 910. pax ubique per Angliam ob∣tinuit; omnesque totius gentis Provinciae Edwardi nutum suscipiebant. Hoc igitur potissimum tempore Ecclesiae diuturno bel∣lo aff••••ctae damna resarciri, novae Sedes in∣stitui, & singularum limites definiri opt••••é possent▪ Sanè tam constans est traditio de 7. Episcopis uno die à Plegmundo ordina∣tis; ut ei sidem temerè abrogare nollem. In his designandis Historico nostro reliqui omnes conveniunt. Factum id anno 909. fuisse solus Dicetensis (in Abbrev. Chron. p. 453.) narrat; forsitan & solus veritatem attigit. Denewlfum Episcopum Winton. & Asserum Scireburn. hoc anno oblisse tan∣tùm non constat▪ Ealhardum Episcopum Dorcestr. circa annum 897. obiisse Chrono∣logia Saxonica docet▪ neque alium ipsi sub∣rogatum reperio ante Kenulfum, qui inter septem Episcopos à Plegmundo consecratus dicitur. Seolesiénsium Episcoporum suc∣cessio adeò est obscura; ut ex eâ nullum in utram vis partem argumentum duci queat. In hoc igitur propendeo; ut septem Epis∣copos simul à Plegmundo consecratos fuisse concedam, & annum à Diceterisi positum non rejiciam. Neutiquam tamen dissimu∣landum arbitror, me in Excerpta quaedam Historiae à Monacho quodam Abendoniensi ante exitum saeculi decimi conscriptae inci∣disse; in quibus sic legebatur. Anno 904. quia per annos plenè 7. tota Westsaxonia va∣câsset Episcopis, Australium etiam Saxonum Provincia, & Australium Merciòrum; Rex cum Archiepiscopo Plegmundo singulis Provin∣ciis Gewissorum, singulos Episcopos ordinari con∣stituit, in quinque sc. parochias Sedem distri∣buens, quod ante•• duo possederant. Ordinati sunt ergo septem unâ die. Frithestanus ad Winton. Aethelstanus ad Cornubiensem pri∣mus, Werstanus ad Scireburnensem, Aethe∣helmus ad Fontanensem primus, Eadulfus ad Cridiatunensem primus, Suthsaxonibus quo∣que Beornocus, & Suthmerciis Caenulfus a∣pud Dorcacestram nostram. Neque sic ta∣men res conficitur. Praeterquam enim, quòd qua fide Excerpta fuerint facta, nul∣latenus constet; Monachus iste Abendo∣nensis manifesto errore tenetur. Si enim novorum Episcopatuum Praesules anno 904. consecrati fuerint; septem simul E∣piscopi consecrari non poterant: Non∣dum enim Sedes Wintonlenses & Scire∣burnenses vacârunt. Sin autem septem fuisse simul ordinatos statuatur; ordinatio anno 904. fieri non potuit. Hoc igitur modo rem conciliari & difficultates maxi∣mas eximi posse arbitror. Edwardus Rex & Plegmundus Archiepiscopus communi consilio atque authoritate Synodum anno 904. vel sequenti coegerunt; & in eâdem decreverunt, ut tres novi Episcopatus in Westsaxoniâ instituerentur. Isti ex parochi∣iis Episcoporum Wintoniensis & Sciruber∣nensis assumendi erant. Horum autem E∣piscopatus ipsis viventibus mutilare iniquum duxerunt; praesertim cum eorum uterque de Rege & republicâ egregiè meruisset. Rem itaque conficiendam decreverunt, quam∣primum hos Episcopos è vivis excedere contigerit. Sic etiam olim integra West∣saxonia, quae ad Episcopi Winton. ditio∣nem spectabat, post Heddae Episcopi obi∣tum anno 703. in duas Dioceses divisa fue∣rat; atque aliae parochiarum divisiones Se∣de Episcopali vacante fieri solebant. Anno autem 909. commodum accidit, quòd uter∣que Episcopus tam Wintonlensis quàm Scireburnensis obierunt. Mercia itidem Australis in Edwardi ditionem anno 906. redacta Episcopo carebat; quinetiam Suth∣saxonia eodem tempore Pastore suo viduata est. Tribus igitur novis Episcopatibus in Westsaxoniâ institutis, & Episcopis ad qua∣tuor antiquas Sedes tunc vacantes à Rege nominatis, Plegmundus septem simul Epis∣copos anno 909. consecravit.
Athelmus sive Adelmus, à Florentii Indiculo MS. Aethelhelmus appellatus, pri∣mus Sedi Wellensi praefuit, anno 909. si calculos supra rectè posuimus, consecratus. Hunc priùs Abbatem Glastoniae fuisse Hi∣storicus noster supra malè retulit. Frustra enim in successione Abbatum Glastoniensi∣um quaeritur. Ex Monacho quidem Glasto∣niensi Episcopum Wellensem evasisse Histo∣ria Glastoniensis (in Monastico tom. 1. p. 8.) prodit. Verùm neque huic fides sem∣per est habenda. Plures apud eum Praesu∣les è Coenobio Glastoniensi prodiisse dicun∣tur, qui Glastoniam nunquam viderunt; plures etiam sequentium Episcoporum Wellensium ejusdem Monasterii Abbates seu Monachi fuisse feruntur, qui è Clero Saeculari vel ex aliis saltem Coenobiis delecti sunt. Neque tamen idcirco isti Historiae tempora eorundem exhibenti fides est abro∣ganda. Monachis enim solemne erat Epis∣coporum, quibus subjacebant, obitus in Fa∣stis & Martilogiis suis notare: quod Ano∣nymum Historiae Compilatorem inducere potuit, ut eosdem in Abbatum seu Mona∣chorum album inferret. Certè Athelmum Monachum non fuisse Johannes Bromton (p. 838.) disertè affirmat. De Athelmi translatione ad Sedem Cantuariensem supra egimus p. 99. eamque anno 923. vel sequen∣ti factam fuissè ostendimus.
Wulfhelmus Athelmo in Sede Wel∣lensi anno 923. in Cantuariensi 927. vel 928. successit. Rationes calculi supra p. 100. expedivimus.
Elfeche, Malmsburiensi Elfeh, Flo∣rentio Elfeagus, Dicetensi Alfeth, Textui Roff. Aelfheah dictus est. Nil de ipso me∣moratum superest.
Wulfhelmus Chartae Ethelstani Re∣gis Coenobio Malmsburiensi datam anno 938. Indictione 8. confirmâsse dicitur apud Malmsburiensem in Vitâ Aldhelmi p. 32. Verùm Indictionis numerus Chartam frau∣dis arguit. Hoc tamen tempore Wlfhel∣mus sedisse non malè censeri potest.
Brihthelmus successit, ad Cantuari∣am ab Edwio Rege translatus sub initium anni 959. ad Welliam ab Edgaro Rege re∣missus ante exitum ejusdem anni: quâ de re vide supra in Dissertatione de Archiepis∣copis Cant. p. 101. Obiit anno 973. Wel∣liae sepultus, teste Florentio. Obitum die 15. Maii contigisse Historia Glastoniensis docet. Quod verò & illic & apud Histori∣cum nostrum additur, Brithelmum fuisse Monachum▪ Glastoniae, vero est absimile. In accerrimâ enim inter Monachos & Cleri∣cos Iuctâ Edwius Rex, qui Clericis impensè favebat, Monachos maximè odit, hunc po∣tissimum ad thronum Cantuariensem evex∣it; eundem{que} Edgarus Rex, Monachis de∣vinctissimus, dejecit. Privilegium itidem Brithelmi de jure Archidiaconali Monachis Glaston. collato commentitium videtur. Id quidem juris in Ecclesiis suis vicinis Glasto∣nienses ex Brithelmi dono post ducentos circiter annos vendicârunt; quando plures ejusmodi exemptiones à jurisdictione Epis∣coporum seu Archidiaconorum ordinariâ à Monachis impetratae, plures confictae fue∣runt. Verùm hisce saeculis virorum religi∣osorum simplicitas nil tale meditata est.
Kynewardus, Middeltunensis Ab∣bas, successit anno 973. obiit 975. authore Florentio. Sic etiam Chronologia Saxoni∣ca. Anno 975. decem noctes ante Edgari Re∣gis obitum (viz. die 8. Julii) cessit Episcopus iller per indolem naturae bonus, cui Cyneweard nomen. Istum die 28. Junii obiisse, & Mo∣nachum Glastoniensem olim fuisse Historia Glastoniensis refert. Florilegus Kinewal∣dum vocat, & anno 985. decessisse tradit; quem Godwinus sequitur. Male uterque.
Sigarus, nonnullis Sigegarus dictus, successit anno 975. Abbatem fuisse Glasto∣niensem Willelmus Malmsburiensis in Histo∣riâ Glaston. agnoscit; eundemque Coeno∣bio ab anno 972, ad 1000. praefuisse docet. Abbatiam itaque cum Episcopatu simul te∣nuit▪ quod aetate illâ non infrequens erat. Hunc sanè Chartae Ethelredi Regis anno 995. editae subscripsisse in Textu Roffensi f. 154. reperlo; nomenque ejus in chirogra∣pho Siricii Archiepiscopi (quod suprà ha∣betur p. 104.) occurrit: ut illum anno 995. superfuisse parùm dubitem. Neque sic ta∣men Willelmi calculos in Historiâ Glaston. comprobatos habeo; ut el multum tribu∣am. Satiùs videtur, ut cum Florilego obi∣tum Sigari in anno 997. reponamus; ne A∣delwyno successori locus auferatur. Illum die 28. Junii obiisse Historia Glastoniensis docet, in Monastico tom. 1. p. 9.
Adelwynus, Malmsburiensi Elwinus, Florentio Alfwinus dictus, successit anno 997. ex Florilegi fide. Obiisse circa annum millesimum videtur.
Hunc▪ nullibi memoratum invenio. Fidem tamen Historico nostro, qui sua ex Archivis Ecclesiae Wellensis hausit, negare haud aequum est. Sedem itaque brevissimo tempore tenuisse Burwaldus censeri potest. Unde factum est, ut de illo altum sit apud alios silentium.
Livingus, qui & alio nomine Elstan seu Ethelst an appellatus est, Burwaldum ex∣cepit, ipso saeculi initio consecratus, si Char∣tarum subscriptionibus ••ides sit habenda. Chartam enim Ethelredi Regis Coenobio Sceptoniensi datam anno 1001. atque aliam ejusdem Ecclesiae Christi Cant. datam 1002. subscriptione suâ roborâsse legitur in Mo∣nastico tom. 1. p. 217, 507. Ad Cantuari∣ensem thronum anno 1013. translatus est, teste Florentio. Diversum à Livingo Elf∣stanum facit Catalogus Episcoporum Wel∣len. anno circiter 1220. scriptus; & Livin∣go Elfstanum, Elfstano Ethelwinum suc∣cessisse perhibet. Perperam id factum credo.
Eathelwynus successit. Ethelwinum appellant Malmsburiensis & Florentius, & Abbatem Eveshamensem antea fuisse con∣firmant. Adelmum Dicetensis vocat in Hi∣storiâ de Episcopis Angliae cap. 9. Fidem Flo∣rentio addit Historia Eveshamensis; quae El••wardum Abbatiam Eveshamensem post Ethelwinum anno 1014. suscepisse refert. Hunc à Brithwino ejectum fuisse, & Epis∣copatum suum recuperâsse, & ab eodem ite∣rum exauthoratum fuisse, narrant praeter Historicum nostrum Malmsburiensis & Di∣cetensis, qui tam Ethelwinum quàm Brith∣winum in Sede Episcopali bis reponit. Nul∣lus tamen mutuae ejectionis & successionis tempora exhibuit, quae aliunde investigan∣da sunt. Constat itaque utrumque ante exitum anni 1027. quo Merewit Episcopus successit, interiisse. Ethelwinus Sedem te∣nuit anno 1019. Isto siquidem anno char∣tam Canuti Regis Ecclesiae Exoniensi datam (in Monastico tom. 1. p. 228.) confirmavit. Brithwinus autem Episcopatum anno 1023. adierat. Illum enim medio anno 1023. Canuto Regi in Translatione corporis S. El∣phegi ad fuisse Annales Petriburg. & Saxon. testantur. Nulla insignis rerum in Angliâ publicarum mutatio inter annos 1019, & 1027. contigit; & Canutus Rex optimus à Simoniae labe procul abfuit; ut tantae in E∣piscopatu Wellensi turbae vix in aliud com∣modiùs referri possint, quàm in mutatio∣nem Archiepiscoporum, qui in rebus eccle∣siasticis ferè nil non poterant. Livingus itaque à Welliâ ad Cantuariam anno 1013. translatus, Ethelwinum sibi subrogari fece∣rat. Livingo anno 1020. defuncto, Ethel∣winus patrono destitutus ab Ethelno••••o Archiepiscopo in Brithwini gratiam exau∣thoratus videtur. Post annum 1023. Ethel∣winus Episcopatum ejecto Brithwino recu∣peravit; & ab eodem iterum ejectus anno 1026. vel sequenti, brevi pòst interiit. Ista mihi verisimiliora sunt.
Birthwinum Florentius vulgatus, Byrhwinum Codex MS. appellat. De tem∣pore hujus supra in Ethelwino dictum est.
Merewnit, Malmsburiensi Mervith, qui & Brithwi, Dicetensi Merethwith, Flo∣rentio Birthwi••s dicitur. Abbas Glastoniae factus est anno 1017. & post decem annos, anno sc. 1027. in Episcopum Wellensem est promotus. Obiit 1034. Glastoniae se∣pultus in aquilonari porticu. Ista Malms∣buriensis in Historiâ Glaston. docet. Eun∣dem anno 1034. obiisse, & loco dicto ad S. Johannem Baptistam tumulatum esse Histo∣ria Glastoniensis in Monastico tom. 1. p. 9. confirmat. Sepulturam etiam confirmant Annales Petriburg. & Sax. obitum autem anno 1033. reponunt; quibus suffragantur insignes Annales Saxonici Domitian A. 8.
Dudocus à Florentio appellatur, Bo∣deca ab Indiculo ad calcem ejus, Dudeca à Radulpho Dicetensi, Duduc ab Annalibus Petriburg. Sax. Obiit anno 1060. ex fide Florentii, Annalium Petriburg. & West∣monasteriensis. Anno itaque 1033. Sedem capessivit; siquidem 27. annis & 7. mensi∣bus prae••ederit.
Giso sen Gisa, Florentio MS. Bisa di∣ctus, Romam adiit in Aldredi Archiepisco∣pi electi Ebor. Comitatu sub initium anni ••0••••. atque ibidem consecratus est 1061. 〈◊〉〈◊〉. Aprilis die Paschali. Annum defignat ••••orilegus: & verum esse ••am Aldredi co∣mitatus quàm dies Paschalis comproba••••. Malè itaque Canonicus noster annum 1060. ••al•• & Godwinus 1059. posuit. Anno 1070. Giso Lanfrancum consecravit, Synodo Lon∣dinensi interfuit 1075. obiit 1088. Floren∣••ius, Act•• Concil. Angl. tom. 2. Annal. Winton.
v. Cod. alter.
Manerium. Hist. minor.
Werke. Id.
Paucis. Cod. alter.
Lutton. Cod. alter.
Johannes de Villula, Turonensis Ec∣clesiae Presbyter, (sic eni•• in professione autogr. Lanfranco datâ appellatur) post∣quam maxim•••• ex Medicinâ quaestus fecis∣set, Episcopatum Wellensem obtinuit, ve∣reor ne nummis ex Medicinâ con••••atis eme∣rit. Willelmus enim Rex junior Praesula∣tus gratis dare piaculum duxit; & Johan∣nes in rebus aliis à Simoniâ penitus non ab∣horruit. Melius tamen sperari posset; si Malmsburiensem secuti, illum tempore Wil∣lelmi Senioris Episcopatum adivisse admit∣tamus. Refert enim Malmsburiensis (de Pontif. l. 2. f. 144.) Johannem translatio∣nem Sedis suae à Welliâ ad Bathoniae Wil∣lelmi senioris tempore frustra meditatum, juniore regnante perfecisse. Malmsburien∣sis sanè Johannem familiariter novit; ut error ipsi difficilis fuerit. Quotquot tamen Gisonis obitum & Johannis introitum me∣morant, Annales sc. Brutonenses & Win∣tonienses, annum 1088. designant. Histo∣ricus quidem noster annos 36. Episcopatûs gesti dedit illi, quem anno 1122. obiisse constat. Verùm 34. legendum esse nume∣rus annorum Gisoni ab eodem datus & An∣nales Brutonenses suadent. Anno 1091. Jo∣hannes impetratâ à Willelmo Rege Abbatiâ Bathoniensi, Sedem Episcopalem ad Batho∣niam transtulit▪ Verba Chartae Regiae, quae in Registro Wellensi extat, sic se habent: Concessi Johanni Episcopo. Abbatiam S. Petri Bathon. cum omnibus appendiciis, &c. Dedi, inquam, ad Sumersetensis Episcopatûs augmen∣tationem, eatenus praesertim ut inibi instituat Praesuleam Sedem, anno Dominicae Incarnatio∣nis 1090. (lege 1091.) regni verò mei 4. Tunc sc. confirmatum est donum; factum autem priùs fuisse anno 1088. idem Regi∣strum docet. Integram postea urbem Ba∣thoniam ab Henrico Rege quingentis argen∣ti libris mercatus est, authore Malmsburi∣ensi; urbem sc. à Willelmo emptam ab Henrico confirmari obtinuit. Obiit Johan∣nes 1122. 29. Decembr. teste Florentii Continuatore. Simeon Dunelmensis diem 26. Godwinus diem 9. Decembr. errore fa∣cili posuerunt: quamvis id Godwinus in emendationibus suis postea correxerit.
Godefridus, Reginae Capellanus (Cancellarium Regis fuisse error est God∣wini) nominatus est à Rege ad Episcopa∣tum Bathon. anno 1123. tempore Paschali, consecratus à Willelmo Cant. in Ecclesiâ S. Pauli London. 1123. 26, Augusti. Obiit 1135. 16. Augusti. Annal. Winch••••cum••. Contin. Florentii, Rad. de Diceto, Ann••le•• Waverlei, Bruton.
Robertus, Henrici Episcopi Winto∣niensis operâ ad hunc Praesulatum evectus, successit anno 1135. quo praesidente Eccle∣sia Bathoniensis cum totâ civitate confla∣gravit 1137. 29. Julii, authore Monacho Wigorniensi qui Florentium continuavit. Iste litem acerrimam inter Monachos Ba∣thon. & Canonicos Wellen. jamdiu motam hac lege consopivit; ut Episcopus neque à Sede Bathoniensi nec à Wellensi solâ, sed ab utrâque simul, titulum duceret: ut in electione Episcopi Monachi & Canonici si∣mul coeuntes paria haberent suffragia, so∣lennis autem electionis pronuntiatio penès Decanum Wellensem esset; utque Episco∣pus in utrâque Ecclesiâ intronizaretur. Ex∣tat compositio in Registro Drokensford: quam ante annum 1139. initam esse constat ex eo quòd Willelmus Cant. Thurstinus Ebor. & Rogerus Sarum Episcopi subscripserint. Eandem postea confirmavit Alexander III. Papa. Obitus Roberti diversis cal∣culis dubius redditur. Illum Annales Coe∣nobii Brutonensis (quod in Diocesi Wellen∣si situm erat) sic exprimit. Robertus Epis∣copus Bathon. obiit anno 1166. pridie Cal. Sep∣tembr. qui dedit domui Brutoniae Ecclesias de Westbury & Banwelle; cui successit Reginal∣dus: & in Catalogo Episcoporum Well. ad calcem Annalium. Anno 1166. obiit Rober∣tus, cùm sedisset annis 31. Iidem tamen Annales Episcopum Bathoniensem dedica∣tioni Ecclesiae de Keynsham anno 1171. in∣terfuisse referunt. Verùm Priorem legen∣dum esse suspicor. Robertum enim anno 1166. obiisse Annales Wintonienses & Ca∣nonicus noster confirmant; & Sedem ab anno 1166. ad 1170. vacâsse ex Epistolis S. Thomae constat. Tempus vacationis se∣quentis à nostro positum cum veritate ne∣mo conciliabit. Credidisse videtur Cano∣nicus Robertum anno 1165. obiisse.
xxxi. Hist. minor.
Regnaldi gesta Historicus noster breviùs quàm pro viri dignitate enarravit. Nos ex Radulphi Dicetensis libro de Episco∣pis Angliae supplebimus. Reginaldus, Sares∣biriensis Archidiaconus, electus est tempore Henrici II. Regis. Iste suit consecratus à Ri∣cardo Cant. Archiepiscopo, cùm regrederetur à Curiâ Romanâ, inter valles Morianae in Ec∣clesiâ S. Johannis, & in Vigiliâ S. Johannis Baptistae, Archiepiscopo Tarentasiae praesente, manum etiam apponente, acceptâ priùs purga∣tione, quòd mortem B. Thomae neque verbo ne∣que facto neque scripto procuravit scienter. Alii juraverunt, quòd sicut opinabantur, con∣ceptus fuit, priusquam Jocelinus pater suus ad gradum sacerdotii promoveretur. Et sic cum Archiepiscopo rediit in Angliam. Introniza∣vit autem eum praedictus Archiepiscopus Richar∣dus solemniter viii. Cal. Decembr. Iste Regi∣naldus, eùm sedisset annis xvi. & septimanis vi. & diebus ii. nominatus est à Monachis Cant. Cantuariensis Electus. Transcursis au∣tem à die nominationis xxix▪ diebus, die Nata∣lis Domini anno bissextili, feriâ iv. obiit apud Dogemeresfeld in territorio Wintoniae. Sepul∣tus est autem Bathoniae prope majus altare die S. Thomae Martyris. Filius erat Reginaldus Jocelini Episcopi Sarum, Archidiaconatu Saresberiensi à patre donatus. Scriptis ad hunc paulò ante Episcopatum susceptum li∣teris Petrus Bathoniensis Archidiaconus (E∣pist. 61.) nimium aucupii studium castigat, & Praesulatum brevi conferendum augura∣tur. Ejusdem ad Episcopatum electi, & in inimicitiarum S. Thomae, qui Jocelinum patrem olim suspenderat, suspicionem ad∣ducti Petrus innocentiam tuetur & praecla∣ras dotes laudat epistolâ 45. Consecratum fuisse 1174. 23. Junii, intronizatum 1174. 24. Nov. Dicetensis (in Imag. Hist. p. 585.) rectè posuit, & Gervasius astipulatur. An∣no 1179. ad Concilium Lateranense pro∣fectus est. Ante annum 1180. conventio∣ne inter ipsum & Abbatem Glastoniensem Robertum factâ, Abbas dedit Ecclesiae Wel∣lensi Ecclesiam suam de Pilton, ita quòd de eâdem duae fierent Praebendae in Ecclesiâ Wellensi. Episcopus autem Abbati & Con∣ventui vicissim concessit, ut in perpetuum Archidiaconi essent decem Ecclesiarum, viz. S. Johannis in Glastoniâ, de Mera, Stret, Budekeleg, Siperwica, Sowi, Miriling, Pilton, Pennard, & Dichesicte. Conven∣tionem Henricus Rex diplomate suo confir∣mavit. Anno 1189. 27. Nov. manerium de Northcurri de Ricardo Rege emit. Ec∣clesias de Northcurri & Perretonâ Stepha∣nus Rex olim dederat Roberto Episcopo ad faciendum Praebendas in Ecclesiâ Wellensi. [Ex Registro Wellensi.] Denique ut vale∣tudinariorum inopiam sublevaret, Nosoco∣mium Bathoniae posuit. Electum fuisse ad Cantuariensem thronum 1191. 27. Nov. & obiisse 1191. 26. Decembr. supra ostendi∣mus p. 113. Radulphus enim tempora ob∣itûs malè disposuit. Plura de Reginaldo suppeditat Liber de gestis S. Thomae post mar∣tyrium. In eo inter Clericos S. Thomae eru∣ditos memoratur Reginaldus natione Anglus, sed educatione & cognomento Lombardus, pro aetate prudens & industrius, animosus & efficax in agendis: qui cum S. Thomâ aliquamdiu stetit, sed postea animo deficiens ad Henri∣ci Regis partes se transtulit; & demum ab aulâ ad Ecclesiam assumptus, in Bathonien∣sem Episcopum promotus est. Medio an∣no 1171. à Rege ad Papam legatus est; ut suspicionem caedis S. Thomae ab ipso amo∣liretur.
In margine xxiv. ut non∣nulli tradunt.
Hacch. Cod. alter.
Savaricus, Geldewini filius, Archi∣diaconus Northamtunensis, & Thesaurari∣us Ecclesiae Sarum, electus est à Monachis Bathon. sine Canonicis Wellensibus, ipsis irre∣quisitis & hoc penitus ignorantibus. Verba sunt Registri Wellensis. Romam adveni∣ens, Coelestini Papae mandato Presbiter or∣dinatus est ab Albano Albanensi Episcopo 1192. 19. Sept. teste Dicetensi. Die fe∣quenti juxta disciplinae ecclesiasticae leges eundem consecratum arbitror. De Abba∣tiâ Glastoniensi in Episcopalem Sedem ab isto transmutatâ Adamus Monachus in Hi∣storiâ proximè sequenti fusè agit. Id so∣lummodo hic loci addendum existimo, Sa∣varicum nempe Bathoniensis & Glastonien∣sis Episcopi stilum deinceps assumsisse, eo∣demque Jocelinum successorem usum esse: quod ex Archivis Ecclesiae Wellensis constat. Anno 1203. 6. Octobr. edito decreto Sava∣ricus Praebendas omnes Ecclesiae Wellensis à jurisdictione Archidiaconi Wellensis exe∣mit. Obiit apud Scienes la vielle 1205. 8. Augusti, fide Annalium Prioratûs de Suthwerk. Diem confirmant Parisius, Hi∣storia Roffensis, Annales Bruton. & Obitu∣arium Cant. Annos regiminis 12. ipsi tri∣buunt Annales Brutonenses & Canonicus noster; & die 19. Sept. (quae Dominica anno 1193. erat.) consecratum fuisse Pari∣sius asserit: ut in eam adducar sententiam, Savaricum anno (non 1192. quem Parisi∣us & Dicotensis posuerunt, sed) 1193. con∣secratum fuisse. Ista de Savarico adnotan∣da habui. Quae de rebus ab illo in Germa∣niâ gestis Godwinus ex Hovedeno narrat, certiùs ex isto peti possunt.
Jocelinus sive Gocelinus de Welles 1204. 1. Sept. factus est Justiciarius Com∣munium Placitorum, saltem unus ex Justi∣ciariis, coram quibus mulctae levatae sunt: inquit C••. Dugdalius in Orig. Juridic. p. 41. Eundem Jocelinum Troteman Annales Mar∣ganenses vocant. Electus est à Monachis Bathon. & Canonicis Wellen. coadunatis: cujus electionis occasione inter utrosque ite∣rum convenit de electione Episcopi simili modo in perpetuum faciendâ. Mutatis autem paululum antiquis conditionibus, Pri∣ori Bathoniensi reservatum est jus Episco∣pum electum denuntiandi & postulandi; utque Episcopus in Ecclesiâ Bathon. sem∣per priùs inthronizari deberet, concorda∣tum est. Electum Jocelinum Capitula Ba∣thon. & Well. in literâ certificatoriâ de e∣lectione sic commendant. In sinu Ecclesiae nostrae à primo lacte coaluit, & sine querelâ hactenus inter nos est conversatus. [Ex Re∣gistris Ecclesiae Well.] Consecratus autem est à Willelmo Episcopo London. (Sede Cant. tunc vacante) apud Radingam in Ca∣pellâ S. Mariae anno 1206. 28. Maii, die S. Trinitatis, ex ••ide Annalium Waverl. & Suthwer••. & duplicis Registri Cant. Res ab illo gestas Historicus noster ubertim sa∣tis retulit; nos tempora singularum ex Re∣gistris Ecclesiae Wellensis apponemus. An∣no 1218. 17. Maii concedente Jocelino Ho∣norius Papa dissolvit unionem inter Eccle∣sias Bathon. & Glaston. Savarico procu∣rante ante 24. annos factam; statuitque ut deinceps Conventus Glaston. proprii Abba∣tis regimini subesset; salvo jure patrona∣tûs, quod Rex Johannes Episcopis Bathon. in Monasterio eodem contulit. Johannes enim Rex chartâ 1215. 9. Jan. datâ Joceli∣no & successoribus suis concesserat patrona∣tum Abbatiae Glaston. si contigerit, quòd Ecclesia Glaston. Abbatis regimini iterum subderetur. Antiquitus in Eccclesiâ Wel∣lensi duae erant Praepositurae, de Wyne∣sham, & de Cumbâ. Primam Jocelinus assentiente Capitulo univit secundae, utque unica deinceps esset, statuit 1234. 26. Dec. Ecclesiam Wellensem in honore S. Andreae dedicavit 1239. 23. Octobr. quando Mane∣rium de Wynescumb ipsi dedit. Eodem anno dedit Ecclesiae Wellensi Ecclesias de Chedder & Northcurri, quinetiam Ecclesi∣as de Congresbury, Mudeford, Lideard, & S. Cuthberti, in augmentum communae Canonicorum ejus. Anno 1242. constitu∣it, ut cessante formâ prioris distributionis Canonicis factae in pane degrangiâ, Epis∣copus singulis diebus, quibus apud Welli∣am fuerit, accipiat 13. denarios pro com∣munâ, Decanus autem, Praecentor, Archi∣diaconus, Cancellarius, & Thesaurarius si∣gillatim 12. denarios, alii omnes Canonici singulis diebus 6. denarios, Vicarii unicum denarium. Obiit 1242. 19. Novembr. Ex Registr. Well. & Annal. Bruton.
xxxvii. Cod. alter.
Cristyn mal∣ford. Cod. alter.
Mortem Jocelini Episcopi Canonici Wellenses Monachis Bathoniensibus denun∣tiârunt 1242. 22. Nov. Rescribunt Mona∣chi 1243. 30. Januar. Licèt neque de jure nec de consuetudine ad vos unâ nobiscum Epis∣copi electio pertinere•• noscatur; ex abundanti tamen vos vocamus, &c. Ipsi interim, im∣petratâ priùs Regis licentià, Canonicis non expectatis Rogerum eligunt. Electum Rex ad temporalia admisit 1243. mense Junio. Canonici Papam appellant. Papa editâ an∣no 1244. sententiâ parem esse debere Mo∣nachorum & Canonicorum in Episcopo eli∣gendo potestatem definivit; Episcopatum tamen Rogero non ritè electo contulit, eâ lege, ut Praebenda ejus Saresberiensis nepo∣ti suo concederetur. Consecratus est Ro∣gerus apud Radingam 1244. 11. Sept. Ex Registr. Well. & Cant. & Annal. Teokes∣bir. Obiit 1247. 21. Dec. juxta Annales Brutonenses, 1248. circa Festum S. Hilarii juxta Parisium, Florilegum & Johannem Walingford. Hinc ipso S. Hilarii die Ro∣gerum obiisse Godwinus temere posuit. An∣nales forsitan Bruton. diem 12. Cal. Jan. pr•• 12. Jan. corruptè substituerunt.
Button. Cod. alter.
Willelmus Button, Archidiaconus Wellensis & Rector Ecclesiae de Sowy, ele∣ctus est sub initium anni 1248. Consecratus in Curiâ Romanâ eodem anno in Octavis Pentecostes, viz. die 14. Junii, in Angli∣am anno sequenti rediit. Anno 1253. ab Henrico Rege ad Ferdinandum Hispaniae Regem legatus, Alianoram Hispani filiam Edwardo Angli filio primogenito nuptum dari impetravit. Anno 1256. Dominicâ 2. Adventûs Domini, professionem obedi∣entiae apud Otteford praestitit Bonifacio Archiepiscopo, quem post susceptum Epis∣copatum tunc primùm vidit. Anno 1263. Ecclesiam B. Mariae de Stall Monachis Ba∣thoniensibus appropriavit. Obiit 1264. 3. April. Ex Historiâ Glaston▪ Matthaeo Pa∣ris, Rotulo 5. Profess. autogr. Registris Cant. & Well. & Annalibus Bruton.
Generali. Cod. alter.
Defuncto Willelmo, Capitula licen∣tiam eligendi à Rege petierunt 1264. 9. A∣pril. Die 22. Maii convenientibus in Ec∣clesiâ Wellensi quatuor ex singulis Capitulis Bathon. & Wellen. electus est Walterus Giffard, Canonicus Wellensis, Subdiaconus & Capellanus Papae. [Registr. Ecclesiae Wellensis] Consecratum fuisse à Parisi∣ensi Episcopo in absentiâ Bonifacii Archi∣episcopi Godwinus narrat; qui id à Joce∣lino accepit, quamvis pro more authorem non laudat. Errâsse autem Jocelinum con∣stat ex Professione autographâ inter conse∣crandum lectâ; in cujus tergo adnotatur ipsum à Petro Episcopo Herefordensi vice Bonifacii consecratum esse. Anno 1265. 10. Augusti Walterus summus Angliae Can∣cellarius renuntiatus est, datâ sibi pensione 500. librarum quotannis percipiendâ. E∣boracum translatus est 1266. 15. Octobr. Dugdal. Chron. Ser. p. 20. Annal. Bruton. & Stobaeus.
••. Eboracen∣sem.
Button. Cod. alter.
Willelmus de Buttone, Willelmi pri∣mi Episcopi cognominis nepos, & Walteri Giffard consanguineus, electus est 1267. 10. Febr. & temporalia à Rege accepit die 4. Martii. Archidiaconum Wellensem fu∣isse Matthaeus Paris testatur: ut tres ejus∣dem nominis in hoc Archidiaconatu succes∣serint. Willelmum enim de Button Archi∣diaconum Wellensem anno 1244. Regi∣strum Well▪ memorat. Iste Episcopatum anno 1248. assecutus, Archidiaconatum tra∣didit nepoti ipsius Willelmo, qui Episcopa∣tum anno 1267. obtinuit. Denique in Re∣gistro Walteri Giffard Archiepiscopi Ebor. reperio Willelmum Button Archidiaconum Wellensem Ecclesiae Ebor. Canonicum esse factum 1270. 16. Octobr. Dedit ille Ca∣pitulo Wellensi Ecclesiam de Stokegum∣mer 1271. 2. Oct. eâ conditione ut 50. so∣lidos Capellano pro animâ ipsius quotidiè ce∣lebraturo, & totidem pro anniversario e∣jusdem, annuatim solverent. Obiit 1274. 4. Decembr. frequenti plebis vicinae cultu post obitum celebratus. Inoleverat enim opinio de eximiâ ipsius sanctitate; quae ip∣so vivente famam adeò praeclaram merue∣rat, ut ab illo potissimum Robertus Cant. Archiepiscopus anno 1273. consecrari volu∣erit, isthoc argumento motu••, quòd famâ sanctitatis inter caeteros multùm efflorebat; re∣ferente Matthaei Paris Continuatore p. 108.
Licentiâ eligendi 1274. 13. Dec. po∣stulatâ, septem ex utroque Capitulo desig∣nati in Ecclesiâ Wellensi 1275. 23. Febr. co∣euntes elegerunt Robertum Burnell, Cano∣nicum Wellensem & Archidiaconum Ebo∣racensem. Electionem Rex confirmavit die 3. Febr. Electum Archiepiscopus conse∣cravit in Ecclesiâ de Merton 1275. 7. April. quamvis Annales Wigorn. Londini conse∣cratum perhibeant. Cancellarius Angliae creatus fuerat 1274. 21. Sept. idque munus usque ad obitum administravit. Thesau∣rarium fuisse neutiquam reperio. Sub ini∣nitium Pontificatûs sui patronatum Mona∣sterii Glaston. Regi remisit, acceptâ loco e∣jus civitate Bathon. seu potius possessione civitatis uberioribus privilegiis auctâ. Urbs enim jamdiu penès Episcopos fuerat. Tunc etiam Episcopus & Abbas Glaston. jus suum in plurimis Maneriis & Ecclesiis invicem re∣miserunt, chirographo 1275. 3. April. con∣fecto. Ecclesias de Jevelton, Burnham, Stanton, Dru, & Coleworth Ecclesiae Wel∣lensi adquisivit. [Ex Registro Ecclesiae Well.] Medio anno 1278. post Robertum Kilwar∣by ad Cardinalatum S. R. E. translatum Ar∣chiepiscopus Cant. à Monachis canonicè e∣lectus est. Electi causam Rex Nicolao Pa∣pae impensè commendavit literis datis 1278. 10. Julii; aliisque ad Robertum dignitatem oblatam detrectantem 1278. 11. Aug. scri∣ptis ipsum enixè rogat, ut electioni de se factae consentiat. Paruit Robertus, mis∣sisque ad Curiam Romanam nunciis electio∣nem confirmari petiit. Incassum autem. Pa∣pa enim spretâ electione Archiepiscopatum Johanni Peckham contulit. Assiduam Re∣gi operam Robertus in rebus Angliae, Wal∣liae, Franciae & Scotiae gerendis praestitit. Anno 1286. 13. Maii cum Rege in Franci∣am transfretavit; & cum eodem in Angli∣am rediit 1289. 12. Augusti. Obiit in Co∣mitatu regio apud Berwicum in confiniis Scotiae 1292. 25. Octobr. apud Welliam se∣pultus die 23. Nov. Ex Registr. Cant. Rotu∣lis Cancellariae, Annalibus Bruton. & Wigorn. Inter benefactores Academiae Cantabrigi∣ensis idem commemoratur.
Willelmus de la March, Clericus Regis, Thesaurarius Angliae anno 1290. constitutus, officio isthoc amotus est medio anno 1295. Interea temporis ad Episco∣patum Bathon. & Wellen. (Canonicus tunc Wellensis) in Capitulo Bathoniensi electus 1293. 30. Jan. confirmatus est à Rege die 1. Martii, à Capitulo Cantuariensi (Archie∣piscopatu vacante) die 12. Martii: consecra∣tus in Ecclesiâ Cant. per Ricardum Episco∣pum London. die Pentecostes, sc. die 17. Maii. Sic Registra Cant. & Well. & An∣nales Bruton. & Wigorn▪ tradunt. Die Jovis in septimanâ Pentecostes Annales Lon∣dinenses consecratum dicunt, errore mani∣festo. Obiit Willelmus 1302. 11. Junii, relictâ haud vulgari sanctitatis famâ. An∣nis enim 1324, & 1325. Capitulum Wellen∣se Procuratores suos ad Papam legavit ad petendam illius Canonizationem. Idem & Episcopi Angliae universi postulârunt literâ datâ 1325. 4. Dec. idem & Edwardus Rex. Transmisit insuper Capitulum amplam mi∣raculorum, quae ab illo post mortem patra∣ta dicebantur, relationem. Nil tamen im∣petratum reperio. In fatis enim non erat, ut Willelmus Sanctorum albo inferretur.
Walterus de Haselshawe, Canoni∣cus, Archidiaconus & Decanus ordine Wel∣lensis, ad Episcopatum electus 1302. 7. Aug. ab Archiepiscopo confirmatus est die 11. Septembr. à Rege ad Temporalia admissus die 12. Septembr. ab Archiepiscopo apud Cantuariam consecratus die 4. Novembr. intronizatus apud Welliam die Natalis Do∣mini, apud Bathoniam die Epiphaniae se∣quentis. Die 28. Octobr. Annales Wigorn. consecratum produnt. Diem autem 4. Nov. exhibent bina Ecclesiae Cant. Registra, Re∣gistrum Winchelse, & Annales Bruton. O∣biit 1308. 11. Decembr. apud Welliam se∣pultus die 15. Decembris, fide Annalium Bruton.
Johannes de Drokenesforde, Cano∣nicus Wellensis, Eboracensis & Suthwellen∣sis, Rector Ecclesiae de Balsham in Comita∣tu Cantabr. vestiarii regii Praefectus, & Lo∣cum-tenens Thesaurarii Angliae ad Curiam Romanam profecturi constitutus 1305. 22. Octobr. Episcopus Bathon. & Wellen. in Capitulo Bathoniensi electus est 1309. 5. Febr. ab Archiepiscopo apud Lametham confirmatus die 15. Maii, apud Cantuari∣am consecratus die 9. Novembr. Anno 1312. Rege Edwardo in Galliam profecto, totius Angliae praefecturam sibi commissam vice Regis gessit. Obiit apud Dogmersfeld 1329. 9. Maii, apud Welliam sepultus die 23. Maii in Capellâ B. Caterinae, in qua Cantariam mense superiore fundaverat. Ex Registris Grenfeld, Corbrig, Winchelse, Dro∣kensford, Cant. & Well. Historiâ Adami Merimuth, & Annalibus Bruton. Sedit annos 20. menses 3. dies 9. juxta calculum istorum Annalium.
Radulphus de Salopiâ, vestiarii re∣gii Custos, Praebendâ in Ecclesiâ Sarum à Rege donatus est 1297. 20. Junii. Idem postea anno 1328. Cancellarius Academiae Oxon. in Episcopum à Canonicis Wellensi∣bus 9. & totidem Monachis Bathoniensibus in Capitulo Wellensi electus est 1329. 2. Junii, ab Archiepiscopo confirmatus die 21. Julii, à Rege ad Temporalia admissus die 3. Sept. (quamvis Rex scriptis ad Papam literis alium quendam ad Episcopatum pro∣moveri postulaverat) ab Archiepiscopo a∣pud Cantuariam consecratus eodem die. Sic quidem narrant Registrum Cranborn & Wil∣lelmus Dene. Annales autem Bruton. (qui in reliquis conveniunt) die 3. Decembr. consecratum fuisse produnt. His magis ac∣cedo. In ipsius enim Radulphi Registro comperio ipsum die 17. Decembr. solvisse donaria (feoda vulgò dicuntur) servis Ar∣chiepiscopi familiaribus pro consecratione suâ debita, quae 19. librarum summam illo saeculo confecerunt. Episcopatûs provisio∣nem Johannes Papa sibi reservaverat, sal∣tem reservâsse prae se tulit; eumque electi∣one canonicâ sibi praereptum fuisse aegrè tu∣lit. Radulfum itaque accusari fecit, quòd Episcopatum invito Rege per vim & arma occupâsset; & hac strophâ usus, virum in∣tegerrimum ingenti pecuniae summâ mul∣ctavit. Rem pluribus narrat Registrum ipsius, paucis Walsinghamus. Cancellari∣atum Oxon. unà cum Episcopatu aliquam∣diu tenuit. In eleemosynarum largitione erat valde profusus, & multis aliis piis operibus semper devotè intentus: inquit anonymus Higdeni Continuator. Plurima charitatis opera Historicus noster retulit. Nos ex Registro Islip apponemus illum in supremis tabulis facultates suas trifariam distribuisse. Harum unam partem pauperibus & colonis suis, aliam Fratribus Mendicantibus, reli∣quam amicis tenuioribus & famulis suis transcripsit. Obiit apud Wyvelescombe 1363. 14. Augusti, teste Registro Islip.
Marcas. Cod. alter.
viii. Hist. mi∣nor.
Wynescom∣be. Cod. alter.
Windlescourt Hist. minor.
Post Radulphi mortem Walterus de Mo∣nyngton Abbas Glastoniensis in Episcopum sub∣dolè electus est. Electio autem cassata est à Si∣mone Archiepiscopo Cant. Sic Registrum Wellense. E contra Monachus Evesha∣mensis, qui Higdeni Polychronicon conti∣nuavit, in gregalium suorum partes pro∣nus, rem ita narrat. Loco Radulphi Abbas Glastoniensis, vir multùm vener abilis, unani∣miter erat electus. Sed ab aemulis, qui ad il∣lum Episcopatum conspiraverunt, ne ad Curi∣am Romanam transiret, impediebatur. Wal∣terum enim, Canonicis Wellensibus invitis vel praetermissis, Monachi Bathonienses ele∣gisse videntur. Isto igitur justè rejecto, Johannes Barnet, summus Angliae Thesau∣rarius, translatus est à Sede Wigorniensi ad Bathoniensem bullâ Urbani V. Papae 1363. 24. Nov. Spiritualem Episcopatûs sui juris∣dictionem ab Archiepiscopo accepit 1364. 7. April. Ad Eliensem demum Sedem transiit bullâ ejusdem Papae translatus 1366. 15. Dec. Ex Registris Islip & Langham. Dum Sedi Bathoniensi adhuc praeesset, anno 1365. dedit Ecclesiae Paulinae London. mo∣lendinum aquaticum & 98. jugera terrae & annuum 44. solidorum redditum, eâ con∣ditione, ut Hymnus decantetur, & Oratio ad B. Virginem & altera pro Defunctis reci∣tentur quotidie coram Imagine B. Virginis.
Johannes Harewell, Legum Bacca∣laureus, & Archidiaconus Bercheriensis, post legitimam electionem provisus est ab Urbano V. Papâ ad Episcopatum Bathon. 1366. 15. Dec. Spiritualia ab Archiepisco∣po accepit 1367. 7. Maii, authore Registro Langham; apud Burdegalam antea conse∣cratus anno 1366. (exeuntem intellige) die 7. Martii, fide Canonici Wellensis. Nil praeterea de ipso memoratum invenio, nisi quòd testamentum condiderit 1386. 29. Ju∣nii, quod post obitum ipsius ab Archiepisco∣po probatum est die 20. Augusti sequentis. Ex Registro Courtney.
Walterus Episcopus Lichfeldensis translatus est Bathoniam ab Urbano VI. Papâ 1386. 18. Aug. Dunelmum iterum ab eodem translatus 1388. 3. April. Factum istud intercessione Baronum Angliae rebelli∣um; quorum partes Walterus plus justo fove∣bat. Registr. Courtney. Ignoscas, quaeso, Lector errori superiùs commisso p. 450. ubi dixi Walterum à Sede ditiore Lichfeldensi ad pauperiorem Bathoniensem translatum fu∣isse. Revera enim Bathoniensis opulentior erat Lichfeldensi; adeò ut Walterus aut translationem invito Rege impetraverit à Papâ, aut Baronum partes nondum sectatus fuerit.
Radulphus, Sarum Episcopus, ad Bathoniam translatus est bullâ Urbani VI. Papae datâ 1388. 3. April. Professionem Archiepiscopo apud Cantabrigiam fecit die 14. Sept. & Spiritualia die sequenti acce∣pit. Bullae in Capitulo Wellensi lectae sunt die 19. Sept. Cantariam in Ecclesiâ Wel∣lensi fundavit 1399. 20. Januar. pro animâ Gilberti & Agnetis parentum suorum & Agnetis Robas sororis suae. Testamentum ejus in Curiâ Archiepiscopali probatum est 1400. 19. April. Ex Registris Courtney, Wel∣lensi, & Arundel. Si tamen Canonicus noster annos Pontificatûs gesti rectè posue∣rit; Radulphus 1401. 20. Martii obiit. Obitum 1401. 10. April. contigisse God∣winus refert; cui in Historiâ Episcoporum Bathon. praecipuè credendum est. Eam e∣nim prae aliis diligenter contexuit, Ecclesiae Wellensis Canonicatu diu potitus. Erro∣rem itaque in Registro Arundel aut in ex∣cerptis meis cubare arbitror.
Henricum Bowet, Archidiaconum Lincolniensem, Capitula Bathon. & Wellen. canonicè elegerunt. Episcopatum interea Bonifacius IX. Papa, Rege inconsulto, Ri∣cardo Clifford Atchidiacono Cantuariensi jure provisionis contulit. Hunc à Rege re∣jectum Papa, ut repulsam aequiùs ferre posset, ad Episcopatum Wigorniensem transtulit 1401. 19. Aug. eodemque die Henricum Bowet Sedi Bathoniensi provisi∣onis titulo praefecit. Spiritualia Henricus ab Archiepiscopo accepit, professione per Procuratores factâ, 1401. 28. Sept. & con∣secratus est à Thomâ Archiepiscopo in Ec∣clesiâ S. Pauli London. 1401. 20. Novembr. praesente Henrico Rege. Neque enim antea ipsum Archiepiscopus confirmare vel conse∣crare ausus fuerat, intercedente Papali alte∣rius provisione. Anno 1401. 9. Dec. Suffra∣ganeum sibi Episcopum constituit Fr. Jo∣hannem Grenlaw O. M. Episcopum Solta∣niensem; qui paulò antè consecratus fuerat à Johanne Sorensi & Thomâ Constantiensi Episcopis. Ipse enim Henricus arduis reg∣ni negotiis admotus, Thesaurarius Angliae 1402. 27. Febr. creatus est: & medio anno 1406. Henrici Regis filiam Danorum Regi matrimonio jungendam in Daniam dedux∣it. Horum laborum mercedem tulit Archi∣episcopatum Eboracensem; ad quem à Gregorio XII. Papâ, Rege postulante, pro∣visus est 1407. 7. Octobr. Ex Registris A∣rundell & Bowet. Multis ante Episcopatum susceptum annis juratissimus Henrici Ducis Herefordensis postea Regis Angliae cliens fuerat; adeò ut Ricardi Regis mandato sub exitum anni 1398. Iaesae majestatis accusatus ad capitale supplicium damnatus fuerit. Vi∣tam tamen illi Ricardus indulsit eâ conditio∣ne, ut deinceps exularet.
Nicolaus Bubwith, supremus Angliae Thesaurarius, qui spiritualia Episcopatûs Sarum ab Archiepiscopo Cant. acceperat 1407. 2. Octobr. ad Episcopatum Batho∣niensem à Gregorio Papâ provisus die 7. e∣jusdem mensis, spiritualem illius jurisdicti∣onem ab Archiepiscopo apud Maydenston recepit 1408. 1. April. eodemque die Tem∣poralia à Rege obtinuit. Anno 1414. ad Concilium Constantiense legatus, iter iniit sub sinem anni; & in electione Martini V. Pontificis 1417. 11. Nov. unus ex 30. electo∣ribus constitutus, suffragium tulit. Anno 1423. Ecclesiam de Buckland-Abbatis Dio∣ceseos Sarum, cujus patronatus ad Sedem suam spectavit, Ecclesiae Wellensi appro∣priavit ad sustentandos tres Capellanos quo∣tidie pro animâ ipsius celebraturos ad alta∣re in navi Ecclesiae sumptibus suis erectum. Anno itidem sequenti in Ecclesiâ Bathon. Capellam aedificavit; & in eâdem perpetu∣am Cantariam posuit. Obiit 1424. 27. Octobr. Ista omnia Registrum ipsius docet, cui in multis consonat Registrum Arundell.
Mill. C••tal. ho∣nor. p. 432.
Jocelin p. 286.
Pat. 1. H. 6. p. 1. m. 15.
Reg. Bubwith.
Reg. Stafford. Well.
Dugdal. Chron. Ser. p. 60.
Epist. Bekin∣ton. f. 53.
Ibid. f. 54.
Reg. Stafford. Cant.
Chaundler in Vitâ ejus.
Antiq. Oxon: p. 134.
Reg. Chichley.
Reg. Ebor. & Well.
Tiberius B. 6.
Tiberius B. ••2.
Reg. Chichley, vol. 2.
Reg. Stafford.
Reg. Bekynton.
Epist. Bekin∣ton. f. 92, 93.
Reg. Bekynton.
Bale cent. 8. cap. 38.
Reg. Bekynton.
Reg. Bourchier.
Dugdal. Orig. Jurid. p. 70.
Stow p. 449.
Antiq. Oxon. par. 1. p. 234.
Reg. Morton.
Reg. King.
Reg. Morton.
Reg. Morton. Liber ruber Well.
Camden Bri∣tan. p. 171.
Reg. Warham.
Bale cent. 13. cap. 44.
Hall. Chron. p. 5. f. 20.
Reg. Warham.
Jocelin p. 302.
Reg. Warham.
Lib. ruber Well.
C••vendish in Vitâ Walseii, c. 4.
Guiccia••din Hist. Ital. l. 6. p. 201.
Jovius in Vitâ Leonis l. 4. p. 77.
Id. p. 75.
Registr. ejus.
Reg. Warham. Pa••. 10. H. 8. par. 1. Reg. Wolsey. Well.
Polydor. Vir∣gil. lib. 27.
Act. Concil. H. 8.
Reg. Warham.
Hall. par. 6. f. 158.
Registr. ejus.
Hist. Reform. 1. p. 129.
Weaver Mo∣num. p. 427.
Reg. Cranmer.
Osbern. in vitâ Elphegi p. 124.
Hist. Eccl. p. 254. Florentius.
Registr. Well.
Registr. Well.
Annal. Winton.
Registr. Well.
Hist. Glaston. Reg. Drokens∣ford. Reg. Well. & Liber ruber. Prynn. vol. 3. p. 871. Reg. Radulfi de Salopiâ. Id.
Id.
Id.
Id.
Reg. Bubwith.
Reg. Bubwith, & Stafford.
Reg. Stafford, & Bekinton. Reg. Bekynton, & Well.
Reg. Morton, Well. & King.
Reg. King. Cant. & Clerk.
Reg. Clerk.
Monastic. 1. p. 185.
Hist. Well.
Reg. Eccl. Well.
Id.
Id.
Id.
Id.
Id.
Id. & Claus. 34. H. 3. m. 15.
Placita Parlam. p. 392.
Reg. Eccl. Well.
Id. & Pat. 20. E. 1. m. 19.
Reg. Well.
Dugdal. sum∣mon. ad Parl. p. 29, 45.
Reg. Grenfeld.
Reg. Well. & Radulfi Salop.
Id.
Id. & Dugdal. Summon Parl. p. 260.
Reg. Well.
Id.
Id.
Id. & Chartae antiq. Vespas. B. 13.
Reg. Bowet.
Id. & Reg. Bub∣with. Reg. Bubwith.
Id.
Id. & Reg. Chichley.
Reg. Bubwith.
Reg. Stafford, & Bekinton.
Reg. Bekinton.
Reg. Stafford.
Reg. Bekinton.
Reg. Stilling∣ton.
Id.
Bale cent. 8. cap. 42.
Reg. Stilling∣ton. Reg. King. Liber ruber Well. Reg. King.
Reg. Clerk, &c.
Stow p. 580.
Reg. Cranmer.