Ecclesiastes Solomonis Auctore Joan. Viviano. Canticum Solomonis: nec non Epigrammata sacra, per Ja. Duportum. Accedunt Georgii Herberti Musæ responsoriæ ad Andreæ Melvini Anti-tami-cami-categoriam.

Epigrammata Sacra, Seu, Carmina in Anniversariis Ecclesiae Festis composita.

In Festo Circumcisionis Christi, Calend. Jan.

CUr haec, Jane, tuis celebrantur festa calendis? Cum circumciso quid tibi, Jane bifrons? Jani instar Christus retrò spectavit, & anté: Hinc circumcisus, tinctus & indè fuit.

Aliud.

VErtitur en Jani cardo, caudámque remordet Symbolicus serpens, & novus annus init; Cùm Deus assumptae carnis praeputia ponit; Antiquus serpens scilicet ista videt, Et fremit, & Christo pro nobis talia passo Ringitur, & sese macerat invidiâ.

In Festo Epiphaniae.

MYrrham Homini, pia tura Deo, Regi insuper aurū Persae, (Arabésne?) Magi tres tria dona ferunt. Ex Oriente adsunt, Orientis numen adorant: Omne bonum nobis ex Oriente venit.

Parebit sapiens, & non dominabitur astris, Ad Christum ducit si nova stella Magos.

Aliud.

TRes Reges vulgò & Sapientes Stella vocatos Perduxit trinos ex Oriente Magos, Infantem ut colerent. Christo quàm haec omnia qua∣drant! Quàm propè qui colitur, quíque colit similes! Christus nempe Oriens, Stella, & Sapientia Patris, Denique Rex regum,, & de Tribus unus erut.

In Festo Hypapantes, sive Purificationis B. V. Mariae.

LEx illibatum Mosaica postulat agnum, Femina cùm à partu purificanda venit: Christipera his Virgo parcebat sumptibus: Infans Scilicet, in templum quem tulit, agnus erat. Obtulit at geminas patrio de more columbas, (Lex etenim hoc donum pauperis esse jubet) Sé{que} suúm{que} dedit puerum; nam mater, & infans, Ambo columbinâ simplicitate pares.

Aliud.

OBvia fit Domino, Templo dum sistitur infans, Anna annosa simul cum Simeone sene. † 1.1 Gratia & Obsequium pariter sibi facta Deóque Obvia; quám felix haec Hypapanta fuit!

In Festo S. Matthiae Apostoli.

IMplet Apostolicam sors quali heröe catervam! Nec mirum, hanc urnam cùm movet ipse Deus.

Fortuna amissos reparâsse videtur ocellos, Matthiâ Clerum suscipiente suum. Clerus sorte datus divina hinc jure vocetur, Cujus Matthias prodromus, Ordo sacer.

In Festo Annuntiationis B. V. Mariae.

EVa parens lamia (heu!) malo fiebat edendo, Edendóque bono Diva Maria fuit. Angelus hoc Mariae praedixit: scilicet Eva, Si transponatur littera, fiet Ave. Littera transposita est, occidens Littera Legis, Inque Evangelium Lex abit, Eva in Ave.

Aliud.

FLoris ab olfactu praegnans Saturnia fertur Sic Martem peperisse suum, Jovis aemula, nullo Conjugis auxilio, nec opem dignata virilem. Sic Maria Angelico postquam sermone refecta est, Hauserat & suaves verbi coelestis odores, (Spiritus ut fuerit promissi seminis author, Hinc fore perpetuâ florem de stirpe Davidis, Sharonísque rosam, quam spinae aliquando coronent, Albentem vitâque rosam, lethóque rubentem:) Facta fuit mater, teneróque in flore juventae Nullos passa toros, & virginitatis in ipso Flore, suum peperit miranda puerpera Jesum. Quem, quia tot celebres egit super hoste triumphos, Nec pacem in terras, gladium sed mittere venit, Vel meritò nostrum poterit quis dicere Martem.

In Festo Resurrectionis Christi.

EUrydice conjux Orphei (sic fabula narrat) Lethiferum diro vulnus ab angue tulit. Orpheus ut sponsam eriperet de faucibus Orci, Fertur ad infernas protinus îsse domos. Mortifero pariter conjux Ecclesia Christi Serpentis morsu saucia facta fuit. Christus ad inferni descendit limina regni, Liberet ut sponsam scilicet indè suam. Daemone jam victo, victâ Styge, morte subactâ, Post triduum reducem séque suámque dedit.

Aliud.

CUrtius insiluit foveam, pestémque furentem Sedavit, nequiit sed Curtius indè reverti. Túque etiam Veneris multùm dilecta propago, Aenea, poteras mediis elapsus Achivis Tartareos penetrare sinus, atque intima tutus Regna Infernorum, Stygisque palatia Ditis. Nec tamen Anchisésve pater, conjúxve Creüsa Vindice te demum superas evasit ad auras. Scire erat in votis, quid ferret serior aetas, Atque futurarum casus cognoscere rerum, Venturas hominum sortes, arcanáque fata Ipse evasisti, nil movit cura tuorum, Nec si movisset, poteras educere tecum. Quid memorem plures? petiit quo{que} Tartara Theseus, Necnon Threïcius vates, Rhodopéius Orpheus. At neque Pirithoo dirupit vincula Theseus, Nec miser eripuit sese pallentibus umbris, Quin Diti captivus erat, dum vindice dextrâ Suppetias illi tulerit Tirynthius Heros. Nêve suam Eurydicen reparavit Thracius Orpheus, Carmine flexanimo quamvìs à Dite redemptam;

Namque avido amplexu, nim ióque ardore videndi Vestibulum ante ipsum, primísque in faucibus Orci Perdidit infelix nuper quam repperit umbram. At noster solus Stygios impunè recessus Contigit Alcides, solus compage solutâ Strenuus insolitos egit de morte triumphos, Inflixit Diti plagas, & terruit umbras, Pallentes queis tunc pallor novus obtigit, umbras: Terruit ille umbras, fundamináque ima Barathri Rupit, & umbrosum nutu tremefecit Avernum. Cerberon indè novis attritum colla catenis, Aeratásque Erebi portas compescuit atri: Compede tum tandem diruptâ, sé{que} suúmque Thesea restituit terris Deus Hercule major, Theseus at Christo fuerit quicunque fidelis.

Aliud.

TRina tropaea dabant Christo Mors, Tartara, Dae∣mon (Tertius invidiam néve triumphus habet.) Non illum rigidis tumuli sub carcere vinc'lis Captivum tenuit Mors, quia Vita fuit. Non illi tenebrarum error, Stygiaeque paludis Coecum iter obstabat, quòd fuit ipse Via. Non illi Satanas, author falsîque dolíque, Offecit, Verum quippe quòd ipse fuit.

Aliud.

PAlma fuit Christus, quò plùs depressus in urnam, Tantò plùs rutilans extulit ille caput. Palma triumphantes designat: nempe resurgens Exitium super, & Tartara victor ovat. Hinc etiam sacros sequitur pax alma triumphos, Nobilis & Palmae mitis Oliva comes. Morte redux victâ, Pax vobis, dixit Iësus, Pacis erat, nactus tanta tropaea, memor.

Ergò & Olivarum montem petere antè solebat: Doctori cathedram pacis Oliva dedit. Morte triumphator, pacis, cùm viveret, Autor; Palma reviviscens, vivus Oliva fuit.

Aliud.

ARmari baculo Cynicus post fata volebat, Corvis & canibus nè miser esca foret. Mortuus ipse suis fieret nè praeda ministris, Praesidium Christo firmius ecce datur. Conscia mens hominum! nam si Deus esset Iësus, Membra quid affigunt non moritura cruci? Sin homo, quid custode opus est? quid marmore duro? Haud ullus tumuli vincula rupit homo. Scilicet abstineant fures à corpore, faxint Armati vigiles, impositúsque lapis. At quis custodes tandem custodiet ipsos, Nè pavidi fugiant? Angelus ecce venit. Custodes fallit perrupto carcere Christus; Quid tum Pontifices? quid Pharisaeus agit? Venales vigilum conducunt munere linguas, In vulgum ambiguos spargere nempe sonos: Militibus somno media sub nocte sepultis, Discipuli Dominum surripuere suum. Haec igitur verpos etiam nunc fabula fallit: Credula gens, nugas nata fovere suas! Ergóne cui fures socios in morte dederunt, Post mortem praedam furibus esse volunt? At quàm pellucet mendax hic rumor, & instar Soricis indicio proditur ipse suo! Dicite, Pontifices, vestrum hîc quid proficit aurum, Aut quis corrupti militis usus erit? Dicite▪ dum sacro spoliatum est hospite marmor, Custodum intereà dormierítne cohors? Si minùs, obstiterant nudis armata caterva: Sin ita, surreptum quî scîerint Dominum?

Annè expilatum nôrunt per somnia bustum? O homines mirâ calliditate vafros!

In Festo S. Marci Evangelistae.

MArce, Antonino melior, meliórque Catone, Nec Bruto Orator, nec Cicerone minor: Qui sacro eloquii perfundis nectare terras, Et cogis suavi subdere colla jugo: Macte, Evangelicae pars non obscura quadrigae, Quâ cuncta in mundi climata vecta Salus. Scilicet hic Christi currus toto orbe triumphat, Quatuor & penetrant Scripta quaterna plagas.

Aliud.

ACcumbit lateri torvus Leo, néve nocivus, Nec timet hunc Christi de grege Marcus ovis. Sic Maro, Nec magnos metuent armenta leones, Cùm nova progenies coelitùs orta venit.

In Festo SS. Philippi & Jacobi Apostolorum.

Quàm faustum laeto sedem cepistis in anno, Cùm Maius viridi gramine pingit humum! O quàm jucundo florebant secula vere, Secula Apostolicâ tam bene culta manu! Cùm tu plantâsti Jacobe, Philippe rigâsti, Quàm ver foecundum, quam bona messis erat!

Aliud.

ERgò laborâsti frustrà, Proverbia dicunt, Scilicet Aethiopem, Sancte Philippe, lavas.

Verùm tu labes animi, non corporis aufers; Néve cutem curas, mens modò pura sier. Cor Electorum modò conscribatur in album, Aethiopis corpus nigrius esto pice.

In Festo Ascensionis Christi.

ANgelus in coelos Christum comitatur euntem: Sic abiit, quali venerat ille modo. Interea Petrum tenet insatiabilis ardor Spectandi, & viso lumina pascit hero. Perstat, & intentis Dominum rimatur ocellis; Terrifico sed mox Angelus ore tonat: Discipulum increpitans, quasi coelo inviderit ipsum E terris reducem scandere ad astra Deum.

In Festo Pentecostes.

SPiritus ignitae veniens sub imagine linguae (Talis enim zelo congrua lingua fuit) Suggerit omnigenas diverso idiomate voces: Relliquias Babel conglomerâsse putes. Hinc meritò astantes subitus stupor occupat omnes, Dum capiunt miris dissona verba modis. Dumque vident Arabas positâ feritate, Scythásque, Et, qui non serò jam sapuêre, Phrygas. Et dum Cappadocem cernunt (miracula narro) Dextera cui nullis assuefacta dolis: Quódque magìs mirum, recitantem oracula Cretem, Materiem folii, dia Sibylla, tui.

Aliud.

PEctus Apostolicum percellit Spiritus; ergò Ictus Piscator jam sapuisse potest:

Hinc variis uti linguis, hinc spargere voces In vulgum ambiguas, atque stupenda loqui. Mirantur populi quid dia poemata narrent; Non sacer, at visus Bacchicus iste furor. Quid blaterant isti? (dicunt) quidve ebria turba Ventosos jactant, irrita verba, sonos? Quàm bene conjiciunt! Vapor inflammaverat omnes, Plenus enim sacro flamine Flamen erat. Garrula quin ultrò ebrietas arcana recludit; Hi quoque pandebant mystica sacra Dei: Adde quòd (ut perhibent) Bacchus fuit ortus in igni, Symbolon & sancti Pneumatis ignis erat. Denique bis genitum veteres dixêre Lyaeum, Sic inspiratus quisque renatus erat.

Aliud.

INgruit horrisono stridens cum murmure ventus, Et totam replet, quâ coïêre domum. Sat jam plena domus; sed nè Penetratio detur, Clausum in Apostolico pectore Pneuma latet. Concepêre sacrum mox Enthea turba furorem, Exiliítque premi nescius ore vigor.

Aliud.

SPiritum Apostolicae collatum munere dextrae Dum vidit magicâ notus in arte Simon: Jam divina auro venalia dona putavit Improbus, & nummos obtulit indè suos. Annè quòd impositis fierent miracula dextris, Ergò imposturam credidit esse magus? Quin nummi tecum poreant, Impostor; imago Caesaris haud prodest hîc, sed imago Dei. Haec longè humanas superant mysteria fraudes, Non penes est magicam Spiritus iste manum. Si sapis ergò, Simon, Romam pete, Spiritus illic Caesaris effigie vilior esse solet.

Aliud.

EXhibet in teneris infans Ecclesia cunis Triste senescentis symbolon ipsa sui. Scilicet ille gravis vehementi flamine ventus, Quíque replet totam, quâ coïêre, domum, Naufragii fluctus, aerumnarúmque procellas, Et tempestates indicat innumeras. Ignis, quo radiant linguae, tormenta piorum Ignea designat, martyrii{que} rogos. Denique divisae bifido discrimine linguae Haeresin, & sectas, schismaticós que notant.

In Festo S. Trinitatis.

Jupiter, & Pluto, & Neptunus, somnia vatum, Regna tenent fratres tres tria, quisque suum. Jupiter in coelis, Neptunus regnat in undis, Dis Erebi sedes, tertia sceptra, capit. Ethnica si sacris, magnis componere parva Si liceat quadrant sancta, profana Trias. Est Pater in coelis, devicit Tartara Christus, Ergò in quem vicit, jus habet ille locum. Et non immeritò dici dominarier undis, Quo baptizamur, Spiritus ipse potest. Indivisa tamen nostra est; ea dissita, quantum A terris coelum distat, & Orcus aquis.

In Festo S. Joannis Baptistae.

ANte tuos, Paptista, senex obmutuit ortus: Quid mirum? nondum Vox quia nata fuit.

Aliud.

FEsta agit Herodes (procul, ô procul este, pudici!) Festa Thyesteas appositura dapes. Scilicet in patina virgo truculenta Joannis Affert en sacrum saeua ministra caput. Quid majus Progne scelus, aut conviva deorum Tantalus admisit, Tantalidûmve genus? Vultus, Phoebe, tuos cur non pudibunde recondis? Scilicet Herodis coena, Thyestis erat.

Aliud.

COnde, Tyranne, tuos enses; spem pascis inanem, Decollâsse potes, non necuisse virum. Esto tamen, perimas; & adhuc spem pascis inanem, Nam necuisse potes, non nocuisse viro. Néve potes necuisse, caput de corpore tollens, Ille caput totus, Vox quia totus erat.

Aliud.

VOx Baptista fuit, Vox mellea, Nestoris instar, Quoque edit dulces, edidit ore favos. At validus sub melle latebat aculeus illo, Cujus & Herodes cuspide punctus erat.

Aliud.

FActus erat Christi, truncante Herode, Joannes Prodromus in vita, prodromus inque nece.

In Festo S. Petri Apostoli.

O Quanto maduit lacrymarum flumine Petrus, Piscator medio visus inesse salo! Marmoream in Nioben liquefactum credite Petrum, Tristia dum nimiis fletibus ora rigat.

Quid ni? petra fuit, fuit atque columna; columnam Marmoream credas, marmoreámque petram: Hinc quoque marmoreis ornantur templa columnis, Nempe Petrus templi petra, columna fuit. Hinc quo{que} quòd lacrymis etiam nunc marmora manā••▪ Haec monumenta tui, Petre, doloris erunt.

Aliud.

PEtrus Apostolicae petra indubitata coronae Fluctuat in media, suberis instar, aquâ. Mira cano; periisset aquis, ni petra fuisset; Subsidisset aquis, si fluitâsset aquis Si levis & dubius vitae, incertúsque fuisset. Descensum levitas en, Stagirita, facit. Sed tetragonus erat noster Petrus, & sibi constans, Christus enim Petrae petra, columna fuit.

Aliud.

ERgò mare est mundus, piscator Apostolus omnis▪ Sunt homines pisces, retia verba Dei. Non est piscator Romanus Episcopus, etsi Se successorem jactitet esse Petri. Piscator nunquam pisces à retibus arcet, At populo verbum subtrahit ille Dei. Praedam etiam captans, argenteis utitur hamis, † 1.2 Non talis Petro scilicet hamus erat.

In Festo S. Jacobi Apostoli.

HErodes, Sanctum qui sustulit ense Jacobum, Paulò pòst vivus vermibus esca fuit. It clamor coelo, Sanctorum sanguine fuso, Et necis ultorem cogit ad arma Deum. Nec mirum, hic sanguis si sic clamaverit altùm; Scilicet hic clamor vox Boanergis erat.

In Festo S. Bartholomoei Apostoli.

PElle suâ exutus, subjecit colla securi, Deinde cruci affixus Bartholomaeus erat. Sic cujus triplici pendebat stamine fatum, Quis triplici hunc fato non cecidisse putet? Sic trinam triplici placavit morte Sororem, Coelestem Triadem Martyrisque Trias.

Aliud.

NUndinum & hinc epulum, pueri quae junximus olim, Ambo ornant festum, Bartholomaee, tuum. Nam tu mercator, simul & conviva Tonantis: Ipse tibi merces Christus, & ipse dapes.

In Festo S. Matthaei Apostoli.

QUi vectigales solitus corradere nummos, Exigere & toto larga tributa foro; Quantùm mutatus, Christi fit voce columba Tam subitò mitis, qui modò milvus erat. Scilicet is sacrâ signatur imagine Christi, Cui nuper cordi Caesariana fuit. Caesaris argentum, Christi Matthaeus imago; Id meritò Regi redditur, iste Deo. Redditur iste Deo, misso jam Caesare; nuper Nummos, nunc numen non patienter amat. Cui modò Chirographum, & nummaria tessera curae, Pagina nunc illum non nisi sacra juvat. Perpendítque pios, divina volumina, libros, Qui solitus libras pendere nuper erat. Quin & servat adhuc veteris vestigia fraudis; Consuetásque artes dedidicisse negat. Scilicet electum, regale numisma, popellum In fiscum Domini colligit ille sui.

Atque Evangelii fretus diplomate, pendit Credentes animas, grata tributa, Deo.

In Festo S. Michaelis Archangeli.

ANgele, Seraphicae dux, & coryphaee catervae, Angelici princeps indubitate chori; Miramur quòd tam divinos praestet honores Roma tibi, fundens supplice voce preces? Sub te devictum sentit cecidisse Draconem, Quem sibi jamdudum vendicat illa patrem. Namque is adoptavit Romam sibi, scilicet haeres Bellua septemplex facta Draconis erat. Quae tremit, & pavidâ te conscia voce precatur; Nè luat ipsa patrem, non bona nata, malum.

Aliud.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Michael vel nomine damnat, (Re magis) aeterno* 1.3 par quia nemo Deo. At Romae, dum divinos sortitur honores, Quis sicut Deus est? Angelus ecce Dei.

In Festo S. Lucae Evangelistae.

AN Pictor suerit Lucas, Petre, nescio: certè Ad vivum expressit te, sociósque tuos. At medicâ egregium se ostendit in arte magistrum, Quisquis Apostolici scripserit Acta chori. Historici reparant etiam post funera vitam, Dignos laude viros charta perire vetat. Praestitit hoc Lucas, quod non Podalirius ullus, Nullus Apollineâ praestitit arte potens.

Quae prodest vivis, eadem post fata quiescit; Amittit vires tum medicina suas, At vos aeternùm scriptis vivetis in istis, O Piscatorum nobilitata cohors: Historiam vestram scripsit divinus Apollo, Mors in vos poterit juris habere nihil.

Aliud.

CUr hic è geminis solus latronibus unum Inter coelicolas narrat habere locum? In promptu causa est; medicam qui calluit artem, Scilicet hic inter quatuor unus erat. At dum spirat homo, medicus sperabit; & aegrum Ah! piget extremis deseruisse malis. Sic quoque semianimi huic hodiernus Apollo salubrem Latroni necdum serò paravit opem. Cúmque illum primis haerentem faucibus Orci Jam propè mors tenebris mergeret atra suis; Provida mens Lucae (quàm felix nomen & omen!) Luce vel hâc fecit, vel meliore frui.

In Festo SS. Simonis & Judae Apostolorum.

OMnibus ex aliis placet urbs Philadelphia Christo; Festáque fraternus cuncta coronat amor. Tertium Apostolico en par fratrum fulget in albo, Post Jonae geminos, &, Zebedaee, tuos. Scilicet & fratres, & Christo sanguine juncti, Simon, & Judas, atque Jacobus erant. Adsciscis comitem tu, Sancte Philippe, Jacobum, Conjungit reliquos lux hodierna duos, Nec natu tantùm, coelesti at semine fratres, Relligione, fide, foedere, amore pares.

Quos irrupta tenet sacro sic copula nexu, Vincula fraternis hos propiora ligant.

Aliud.

QUi duo discipuli festo junguntur in uno, Simon & Judas, quàm bene conveniunt! Simon obsequium, laudem designat Iudas, Maxima nam laus est morigerare Deo. Sed Judas erat alter, & alter nomine Simon, Primus hic, in sacro pessimus ille choro. Utque ille infandi sceleris reus Iscariota, Judas & Dominum vendidit ipse suum: Sic alius Simon, Magus atque impostor avarus Venalem nummis credidit esse Deum. Quid tituli sine re? quid splendida nomina prosunt, Sint nisi personis scilicet apta suis?

Aliud.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

In Festo Omnium Sanctorum.

SIccinè fronte suâ signantur stigmate Sancti? Perfrictae frontis praemia fortè putes.

Immò cave credas nigro carbone notatos; Talia furciferûm stigmata inusta genis. Cretâ signantur Sancti, niveóque lapillo, Scilicet haec canâ praemia digna fide. Purpureóve nitent succo, minióque rubenti, Sic teneras signat Pastor amicus oves. Haec ergò numeranda dies meliore lapillo, Conveniet Sanctis sic sua festa dies.

Aliud.

QUisquis in hac vita Sanctorum inscribitur albo, Huic inter Superos vestis & alba datur. Si Sancti in coelis niveo velantur amictu, Indutúsque albis† 1.4 Angelus ipse venit; Dic mihi, dic, quaeso, mi frater Episcopomastix, Cur adeò in sacris displicet iste color?

In Festo S. Andreae Apostoli.

SEdulus aequoreas dum retia spargit in undas Andreas, laqueos pisciculísque struit, En subitò apparet propè stans in littore Christus: Sic effert placidum rex maris ipse caput. Petrum ad se, fratrémque vocat, dehinc talia fatur, Innectent posthàc retia vestra viros. Protinus obsequitur Christo par nobile fratrum, Et piscatores indé fuêre virûm. Sat validi officio; nam primus Petra pernnis, Alter & ex ipso nomine fortis erat. Piscis vi parvâ capitur, sed robore magno, Immò Andreâ opus est, ut capiatur homo.

Aliud.

PEtrus & Andreas, cum fratre Joanne, Jacobus, Primitiae Domini, deliciaeque sui.

Fratrum par geminum, geminum par Discipulorum, Primi adeò Christum qui meruêre sequi. Fratrum par geminum: quàm faustum & amabile signū Zodiaco hoc primum fulsit Apostolico! Signum erat hoc, Christo nullos parere vocanti Quos non fraterno foedere iunxit amor. Sed Piscatorum paria haec quoque bina fuêre, Squamigero fraudes nectere sueta gregi. Sol Evangelii duodena haec signa pererrans, Anne fuit primùm in Piscibus, an Geminis?

In Festo S. Thomae Apostoli.

ABfuerat Thomas reliquis cùm virbius olim Discipulis Christus comparuit omnibus uná: Hinc incredulitas, hinc vulnera cura videndi, Hinc & tangendi lateris vesana cupido. Mox videt, & viso credit, noxámque fatetur: Sit semel ô peccâsse satìs. Bene providus ergò Jam cavet, in lapidem nè bis impingat eundem Quassa fides; etenim pocthac nè longiùs absit, Proximus ante suum sortitur festa Magistrum.

Aliud.

† 1.5 QUando vides, credis? testis, mihi crede, fidelis Est oculus, sed non est oculata fides: Non radios, axémve capit, non corpora palpat; Non habet illa oculos, non habet illa manus. Credere qui non visa potest, & nescia tangi, Crede mihi, veram, Thoma, habet ille fidem.

Aliud.

CUm Domino in coelis Didymus regnare meretur, Cum Domino,* 1.6 in terris qui, moriamur, ait.

In Festo Nativitatis Christi.

JUpiter humanae visus sub imagine formae Dicitur aethereas deseruisse domos. Déque jugo (ut perhibent) summi delapsus Olympi, Admeti teneros pavit Apollo greges. Barbara vaniloqui sileant miracula vates, Et transmutatos numina magna Deos. Descendisse Deos ultrà nè jactitet aetas, Lascivum terras nec petiisse Jovem. Devenit summo nostrum quoque Numen Olympo, Seu Phoebum mavis dicere, sive Jovem. Se dedit & Vitae lucem, Patrémque juvantem, Nominis & meritò jus utriusque tulit. Ast illum non traxit Amor, qui saepe Tonantem Devolvit coelo, sed quoque traxit amor. Ignea non illum tetigêrunt tela, nisi illa, Quae infixit nobis, ignea tela, Satan. Vulnera sanavit Deus hic, & spicula fregit, Hinc meliùs dici forsan Apollo queat. Quadrat & hoc Jesu; quin & Jove natus Apollo, Filius & nostri noster Apollo Jovis. Hic hodiernus Apollo fuit, qui cessit Olympo Pastor, ut errantes cogeret almus oves. Hinc inter pecudes etiam cunabula fixit; Pastori an potuit gratior esse locus? Nec solùm in stabulis; sed & in praesepibus ipsis; Scilicet ipse sui pastor, & esca gregis. Pastores alii pecori sua vellera nudant, Et mactant miseras, queis saturentur, oves. Ille suam chlamydem teneris superinduit agnis, Séque suo praebet pabula laeta gregi.

In Festo S. Stephani Protomartyris.

DEucalionaei jactûs verissima proles Quósque genus durum pagina Sacra vocat. Immeritum saxis Stephanum dum sternere certant Judaei, stirpis dant documenta suae. Quàm felix utcunque malo fuit omen in illo! Humani generis semina saxa ferunt: Sic lapidum jactu nata est Ecclesia, quippe Cui Stephani▪ sanguis fertile semen erat. Pro poena donum Stephanus, pro morte coronam Rettulit; usque adeò 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Deucalionaeo ritu Judaica saxa Traxerunt formas jacta subinde novas. In gemmas abiere, refulgentésque Smaragdos: Quisque lapis missus jam pretiosus erat. Compacti lapides pulchram fecêre coronam, Nec Stephano vanum nominis omen erat; Qui simulac variis fuit obsitus undique gemmis, Splenduit Angelico quantus in ore nitor! Hinc quoque Martyrium meruit diadema vocari, Martyrium Stephani, Martyrii Stephanus.

In Festo S. Joannis Apostoli.

CHriste, tuo lateri dilectus Apostolus haeret, Et Natalitiis proxima festa tenet. Ergò gestit adhuc tuus hic conviva Joannes In gremio Domini discubuisse sui.

In Festo SS. Innocentium.

SAevit in infantes Judaicus ille Tyrannus, Insontes animas praecipitátque neci.

Nescio num nati fuerint priùs, anne renati, Martyrium in cunis qui subiere suis. Herodes facto pius & sceleratus eodem, Qui gladio jugulat, martyrióque beat.

Aliud.

PUrpureis ut mixta rosis cùm lilia certant, Improba vel candens purpura tingit ebur: Sic niveas animas nativo sanguine tinxit Herodes, Christum se jugulasse putans. Quantillum erravit! mactatus scilicet infans Quàm similis Domini Martyr imago sui! a 1.7 Lilium is & Rosa nempe fuit,b 1.8 candéns{que} rubénsque, In vita niveus, purpureúsque nece.

In Calendas Januar. unà cum Festo Cir∣cumcisionis denuo recurrentes.

SAlve iterum, tu Jane biceps, bone claviger orbis, Dux anni, tecum Dodecamenon agens. Jane pater, coeli atque horarum, magne Patulci, Pande fores, templi at Clusius esto tui. Plurima sic festas tibi ditet strena calendas, Sacra Dei inprimis, & recutita, caro. Tu simul exeris ora, senex dat terga December, Ferre nequit facies scilicet ille tuas. Te rerum renovante vices, redit annus in orbem, Anguis & in gyros vertitur ecce suos. Cúmque anno redit & Musis labor actus in orbem, Carminum & hinc prodit Circulus usque novus. Circulus at quamvìs fuerit sine fine figura, Sit tamen hoc nostri nunc Epigramma libri

FINIS,

Notes

• † 1.1

  Ita sonant Hebr. Anna & Simeon.
• † 1.2

  Act. 3. 6.
• * 1.3

  Quis sicut Deus? Ita Michael sonat Hebraice.
• † 1.4

  Matth. 28. 3.
• † 1.5

  Joan. 20. 29.
• * 1.6

  Joan. 11. 16.
• a 1.7

  Cant. 2. 1.
• b 1.8

  Cant. 5. 10.