Ecclesiastes Solomonis Auctore Joan. Viviano. Canticum Solomonis: nec non Epigrammata sacra, per Ja. Duportum. Accedunt Georgii Herberti Musæ responsoriæ ad Andreæ Melvini Anti-tami-cami-categoriam.

CAP. I.

Vers.

HAec ea sunt toto celeberrima Cantica libro, Mysticus ambigui vel Solomonis Hymen. Oscula mî jungat, plenóque infigat ab ore, Namque tuus vino praestat amoenus amor. Quàm tibi suavis odor, spirans myrothecia tota! Unguenta ut redolent, dulcis amice, tua! Tale tuum nomen, qualis de pyxide fusi Spargitur unguenti suaveolentis odor. Ergò puellarum tu lux, tu sola voluptas, Virgineíque amor es, deliciaeque chori. Attrahe me, gressu te non dubitante sequemur, Parentes ductu, nec mora, quaeque tuo: In thalamos Rex ipse suos me duxit amanter; Nostra salus tecum, gaudia nostra manent: Plusquam vina tuos meminisse juvabit amores: Haeret in amplexu sancta caterva tuo. Nigra quidem, fateor, sum, eadem tamen ipsa decora, O germana cohors, quam fovet alma Salem. Is color in facie, qualis tentoria tingit Cedraea, ambustas sole Arabúmve domos:

Is decor in vultu, quali Solomonis in aula Fulgere cortinae, pictáque vela solent.

6

Nigra mihi cutis est, oculos avertite vestros, Me solare suo torruit igne jubar. Hei mihi, quòd fratium sensi fera corda meorum, Qui vineta mihi nempe colenda dabant; Cùm tamen ipsa meas vidi sterilescere vites, Squaluit & dominâ vinea cassa suâ.

7

Dic age, chare, precor (miseresce rogantis amicae) Dic ubi, chare, tuum pascis, amice, gregem: Dic mihi, qua medios soles, qua fallis in umbra, Nè ferar in comites devia fortè tuos.

8

Si nescis, formosa, gregum vestigia serves, Et secus attegias coge, puella, pecus.

9

Te Pharaonis equis similem, mea Vita, putavi:

10

Gemmis formosae sunt tibi, Nympha, genae. De niveo pendent lasciva monilia collo, Inque sinus gaudent labier usque tuos.

11

Aurea mox pulchras cinget tibi simbria vestes, Argenteis bullis fiet & illa gravis.

12

Dum Rex discubuit, misit mea nardus odores.

13

Fasciculus myrrhae naribus ille meis. Ergò etiam nostris placidè requiescet in ulnis, Non intermisso ritè sopore fruens.

14

Cyprius Engediana inter vineta racemus Qualis odoratu, sic mihi Charus olet.

15

En quàm formosa es, mea candida, quám{que} decora Quámque columbinis dulcè nites oculis!

16

Tu quoque formosus, mi candide, túque decorus; Qui netiam vernat noster, amice, torus.

17

Cedrina tigna domûs nostrae, & laquearia tecti Abiete de secta sunt nitidaeque trabes.