Ecclesiastes Solomonis Auctore Joan. Viviano. Canticum Solomonis: nec non Epigrammata sacra, per Ja. Duportum. Accedunt Georgii Herberti Musæ responsoriæ ad Andreæ Melvini Anti-tami-cami-categoriam.

CAP. VIII.

1

VEri sagacem quis potis Aequare? quisvè certior Obscura promere? hinc decor Pudore mistus enitet Vultu modesto plurimus.

2

Sic os verendum Principis Quo sancta majestas sedet, Demissus observa, ut Dei Jurata decreta haurias.

3

Tum nè labora eludere Oculum sagacem, neu malis Confise nequiquam artibus Insiste. Quidlibet potens Patrare Regum dextera,

4

Ac verba inevitabili Suffulta robore personant, Cuiquam haud levia refellier.

5

Dicto audiens sed cautiùs Peccata vitabis, quibus Corda sapientum obsistere

6

Tempúsque, normáque omnibus Praescripta rebus, ordine

Docent perenni: sed sibi Mortalis ultrò fabricat Perplexa quisque incommoda.

7

Dum nil futura praevidens Cuncta experitur, irritis Conatibus, nec anxio Ostendit ullus quo cadent Ventura quaeque sub exitu.

8

Quis ferre legem flatibus Praesumat aurae, ut reprimat, Laxétve dum lubet? diem Sistátve mortis, si manum Injecit illa? quis animos Ad bella suggerat? ac neque Fides malignis artibus Poenam prementem evadere.

9

Perspecta longo proloquor Usu priús: nec destiti Secretiora persequi Si quae laterent maximo Sub aethere. An hominum genus Pronum imperare, nesciat Modum nocendi cuilibet?

10

Hoc usque calle stat tamen Securus impius, suo Senex sepulchro & conditur, Et tot nefanda, tot sacra Elusa, vidi civium Oblivione obvolvier. Quae maxima est inanitas.

11

Sic lenta vindicis manus Dum scelera differt, hoc sibi Indulget audendo, nefas In omne propensum genus Ab usque prima origine.

12

At ipse non, si centies

Peccatur, ultor nec manum Urget potentem extendere: Metuam bonis quin omnia Cessura prosperè, ut Dei Verenda majestas, pio Tremore mentes occupat.

13

Malísque contrà, queis fluet Inanis aetas, qualibet Celerior umbrâ: quòd nihil Pavore tanguntur Dei Nutu tenentis omnia.

14

Inde aliud occurrens malum Multam facessebat mihi Molestiam: ut justos frequens Haberi iniquorum loco, Malósque contrà, ceu bene Vitam ordinantes comperi. Quin vidi utrósque non sui Referre meriti praemium, Mecúmque mirabar nihil Non vanitati obnoxium.

15

Quis inter haec non efferat Hunc laude, vitae qui sciat Florem beatae carpere, Et mente purâ fructibus Vesci laborum, quamdiu Decurrat aetas, Numinis Concessa amici munere?

16

Hìc ego tamen quid tendere Mens posset ultrà, cùm diu Noctúque somni nescios Homines viderem involvier Multo labore, exactiùs Mecum parabam expendere.

17

Omnémque mentis impetum In opera converti Dei,

Quae multa; sed nefas tamen Hoc ingenî modulo assequi Ut quaeque concinnet, licet Omnia revolvens omnia Tecum fatiges▪ non sacra Arcana si quis altiùs Adîsse praesumat, putet Se quid profecisse ampliús.