Ecclesiastes Solomonis Auctore Joan. Viviano. Canticum Solomonis: nec non Epigrammata sacra, per Ja. Duportum. Accedunt Georgii Herberti Musæ responsoriæ ad Andreæ Melvini Anti-tami-cami-categoriam.

About this Item

Title
Ecclesiastes Solomonis Auctore Joan. Viviano. Canticum Solomonis: nec non Epigrammata sacra, per Ja. Duportum. Accedunt Georgii Herberti Musæ responsoriæ ad Andreæ Melvini Anti-tami-cami-categoriam.
Author
Vivianus, Joannes, d. 1598.
Publication
Cantabrigiae :: ex officina Johannis Field, celeberrimæ Academiæ typographi. Prostant venales apud Robertum Nicholson bibliopolam,
Anno Domini. 1662.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
Melville, Andrew, 1545-1622 -- Early works to 1800.
Bible. -- O.T. -- Ecclesiastes -- Paraphrases, Latin.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A65140.0001.001
Cite this Item
"Ecclesiastes Solomonis Auctore Joan. Viviano. Canticum Solomonis: nec non Epigrammata sacra, per Ja. Duportum. Accedunt Georgii Herberti Musæ responsoriæ ad Andreæ Melvini Anti-tami-cami-categoriam." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A65140.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed June 14, 2024.

Pages

De Musica Sacra. XXIII.* 1.1
CUr efficaci Deucalion manu, Post restitutos fluctibus obices, Mutas in humanam figuram Saxa supervacuás{que} caues? Quin redde formas, o bone, pristinas, Et nos reducas ad lapides avos: Nam saxa mirantur canentes, Saxa lyras, citharás{que} callent. Rupes tenaces, & silices ferunt Potentiori carmine percitas Saltus per incultos, lacús{que} Orphea mellifluum secutas. Et saxa diris hispida montibus Amphionis testitudine nobili Percussa dum currunt ad urbem, Maenia contribuêre Thebis. Tantùm repertum est trux hominum genus, Qui templa sacris expoliant choris, Non erubescentes vel ipsas Duritia superare cautes.

Page 19

O plena centum Musica Gratiis, Praeclariorum spirituum cibus, Quò me vocas tandem, tuúm{que} Ut celebrem decus iususurras? Tu Diva miro pollice spiritum Caeno profani corporis exuens Ter millies caelo reponis: Astra rogant, Novus hic quis hospes? Ardore Moses concitus entheo, Mersis revertens laetus ab hostibus Exuscitat plebem sacratos Ad Dominum properare cantus. Quid hocce? Psalmos audion'? o dapes! O succulenti balsama spiritus! Ramenta caeli, guttulae{que} Deciduae melioris orbis! Quos David, ipsae deliciae Dei, Ingens piorum gloria Principum, Sionis excelsas ad arces Cum citharis, lituis{que} miscet. Miratur aequor finitimum sonos, Et ipse Jordan sistit aquas stupens; Prae quo Tibris vultum recondit, Eridanús{que} pudore fusus. Tun' obdis aures, grex nove, barbaras, Et nullus audis? Cantibus obstrepens, Ut, quò fatiges verberés{que} Pulpita, plus spatij lucreris? At cui videri prodigium potest Mentes, quietis tympana publicae, Discordijs plenas sonoris Harmoniam tolerare nullam?

Notes

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.