Tempora, mox atro veniunt signanda lapillo.
Nil stabile & fixum; succedunt funera festis,
Excipiúntque hilares Epicedia moesta choreas.
O quantos plausus, & jubila quanta tulisti,
Magne triumphali rediens cùm Carole curru
Captivos duxisti animos, & corda tuorum!
Quàm subitò inversis plorat nunc Anglia fatis,
Induitúrque atras (heu I falso nomine) vestes
Albion, & resonant lugubri compita lessu!
Carolus, Henricus, dolor hinc, par inde voluptas:
In duo distrahimur. Concedas, Carole, fratri
Tantisper; liceátqué recentem plangere cladem.
Te quanquam salvo, chari dum Principis umbrae
Mittimus inferias, tumulo & libamus honores.
O Henrice, decus Britonum, dulcissime rerum,
Deliciae populi, sec'li spes magna futuri,
Terribils dextrâ, formâ peramabilis Heros;
Flos, Henrice, Ducum, & patriae virtutis imago,
Flos, Henrice, Ducum, Dux florentísque juventae:
Flos peramoene virûm, Florū & plucherrime Princeps,
In te nempe uno, veris formosa propago,
Lilia mixta rosis, simul ore, & stemmate certant.
Henrice, ô lumen gentis columénque Britannae,
Grande tuis, gratúmque Anglis (tot sidera testor,
Tot Reges, Patruúmque tuum) per secula nomen!
O dolor atque decus, Princeps charissime, nostrum,
O dilecte Deo, nondum sed deb••te coelo,
Quò fugis? ah! miseros & nos, terrásque relinquis?
Víxque salutatos, heu! tam citò deseris Anglos?
Ostendent nobis te tantùm fata, neque ultrà
Esse sinent, reducem tam nuper, inhospita fata?
O nimiùm surda ad nostras Libitina querelas!
O Parcae immites, & nescia carmine flecti
Fatorum series, & ineluctabilis ordo,
Et fixae astrorum leges & dura potestas!
Parcite vos Superi, si vestra palatia pulsat