Publii Terentii Carthaginiensis Afris poëtae lepidissimi comoediae sex Anglo-Latinae in usum ludi-discipulorum, quo Feliciùs venustatem linguae Latinae ad sermonem quotidianum exercendum assequantur / a Carolo Hoole ... = Six comedies of that excellent poet Publius Terentius, an African of Carthage, in English and Latine : for the use of young scholars, that they may the more readily attain the purity of the Latine tongue for common discourse / by Charles Hoole ...

Act. II. Scen. I.

LACHES. SOSTRATA.

La.

PRob D••û•• atque hominum fidem, quod hoc genus est? quae hae•• conju••at••••? Ut omnes mulieres eadem aequè studeant, noli•••• que omnia? Neque de••linatam quicquam ab alia••um ingenio ullam re∣peries. Itaque adeo uno animo omnes socrus oderunt nurus. [line 5] Vi••i, esse adversas aequè studium est, similis per∣tinacia. In eodem omnes mihi viden••u•• ludo doctae ad malitiam: Et ei ludo, si ull••s est, magistram ha••c esse satis certò scio.

So.

Me miseram, quae nunc, quamobrem accuser, nes••io.

La.

Hem, Tu nes••is?

So.

Non ita me Dii ament, mi Laches; [line 10] Itaque unà inter nos agere aetatem liceat.

La.

Dii mala pro∣hibeant.

So.

Meque abs te immeritò esse accusatam postmodum r••scisces.

Lach.

S io, Te immerito; an quicquam pro istis factis dignum te dici potest Quae me, & te, & familiam ded••coras, filio luctum paras?

Tum autem ex amicis inimici ut sint nobis affines facis; [line 15] Qui illum decrerunt dignum, suos cui liberos commit∣terent. Tu sola exorere, quae perturbas haec tuâ im∣pudentiâ.

So.

Egóne?

La.

Tu, inquam, mulier, quae me omnino lapidem, non hominem putas. An quia ruri crebrò esse soleo, nescire arbitramini, Quo quisque pacto hîc vitam vestrorum exigat? [line 20] Multò meliùs, hîc quae fiùnt, quàm illic ubi sum affiduè, scio. Ideò quia ut vos mihi domi eritis, proinde ego pro famâ foris. Jampridem equidem audivi cepisse odium tui Phil••men••m: Miniméque adeò mi••um; & ni id fecisset, magis mi••um foret. Sed non credidi adeò, ut etiam hanc totam odisset domum; [line 25] Quod si scissem, illa hîc mane••et po••iùs, tu hinc isses forás. At vidè quàm immeritò aeg••itudo haec oritur mihi abs te, Softrata; Rus habitatum abii, concedens vobis, & rei ser∣viens, Sumptus vestros otiúmque ut nostra res posset pati, Meo labori haud parcens, praeter aequum atque a tatem meam. [line 30] Non te pro his cu••âsse rebus, ne quid aeg••è esset mihi.

So.

Non meâ operâ, neque pol culpâ evenit.

La.

Immo maximé. Sola hîc fuisti, in te omnis haeret culpa, Sostr••••••. Quae hîc erant, curares, cùm ego vos solvi c•…•… caeteris. Cum puellâ anum suscepisse inimicitias non pudet? [line 35] Illius dices culpâ factum.

So.

Haud equidem dico, mi Laches.

La.

Gaud••o, ita me Dii ament, gnati causa. Num de te qui∣dem Satis scio, peccando detrimenti nihil fieri potest.

So.

Qui scis, an ••â causa, mi vir, me odisse se a•…•…. verit,

〈◊〉〈◊〉 cum matre unà plus esset?

La.

Quid ais? non signi sat est, [line 40] Quod heri nemo voluit visentem ad ••am te intrò admit∣tere?

So.

Etenim lassam ••am oppidò tum ai••bant: eò ad ••am non ad∣missa sum.

La.

Tuos esse illi mo••es mo••bum magis quàm aliam rem arbi∣tror: Et meritò adeò; nam vestrarum nulla est, quin g••atum velit•…•… Ducere uxorem; & quae vobis placita est conditio, datur. [line 45] Ubi duxêre impulsu vestro, vestro impulsu easdem exi∣gunt.