Publii Terentii Carthaginiensis Afris poëtae lepidissimi comoediae sex Anglo-Latinae in usum ludi-discipulorum, quo Feliciùs venustatem linguae Latinae ad sermonem quotidianum exercendum assequantur / a Carolo Hoole ... = Six comedies of that excellent poet Publius Terentius, an African of Carthage, in English and Latine : for the use of young scholars, that they may the more readily attain the purity of the Latine tongue for common discourse / by Charles Hoole ...

Act. V. Scen. III.

MITIO. DEMEA.

M.

PArata à nobis sunt, ita ut dixti, Sostrata, Ubi vis. Quisnam à me pepulit tam graviter fores?

D.

Hei mihi, quid faciam? quid clamem, aut quera••? O coelum! O terra! O maria Neptuni!

M.

Hem tibi, [line 5] Rescivit omnem rem, id nunc clamat, scilicet. Paratae lites, succurrendum est.

D.

Eccum adest, Communis corruptela suorum libe••ûm.

M.

Tandem reprime iracundiam, atque ad te redi.

D.

Repressi, redii, mitto maledicta omnia. [line 10] Rem ipsam putemus; dictum inter nos hoc ••uit. Ex te adeò ortum est, ne tu curares meum, Neve ego tuum; responde.

M.

Factum est, non nego.

D.

Cur nunc apud tepotat? cur recipis meum? Cur emis amicam, Mitio? num quid minus [line 15] Mihi idem jus aequum est esse, quod mecum est tibi? Quando ego tuum non curo, ne cura meum.

M.

Non aequum dicis.

D.

Nor?

M.

Nam verus verbum hoc quidem est, Communia esse amicorum inter se omnia.

D.

Facerè, nunc demum istaec nata oratio est.

M.

[line 20] Ausculta paucis, nisi molestum est, Demea; Principio si id te mordet, sumptum filii Quem faciunt, quaeso, facito haec tecum cogites: Tu illos duos pro re tollebas tuâ, Quòd satis putabas tua ambobus fore; Et me tum uxorem credidisti scilicet ducturum;

Eandem illam rationem antiquam obtine; Conserva, quaere, parce, fac quàm plurimum Illis relinquas, gloriam tu istanc tibi obtine; Mea, quae praeter spem evenêre, utantur, sine. [line 30] De summâ nihil decidet; quod hinc accesse∣rit, Id de lucro putato esse: omnia haec si voles, In animo verè cogitare, Demea, Et mihi & tibi & illis dempseris molestiam.

D.

Mitto rem: consuetudinem ipsorum.

M.

Mane: [line 35] Scio, istuc ibam; multa in homine, Demea, Signa insunt, ex quibus, conjectura facilè fit, Duo cùm idem faciunt, saepe ut possis dicere, Hoc licet impunè facere huic, illi non licet: Non quòd dissimilis res sit, sed quòd is qui facit; [line 40] Quae ego in illis esse video, ut confidam fore Ita ut volumus. Video eos sapere, intelligere, in loco Vereri, inter se amare; scire est liberum Ingenium atque animum; quovis illos tu die Reducas. At enim metuas, ne ab resint tamen [line 45] Omissiores paulò; O noster Demea, Ad omnia alia aetate sapimus rectiús; Solum unum hoc vitium senectus affert hominibus, Attentiores sumus ad rem omnes quàm sat est: Quod aetas illos sat acuet.

D.

Ne nimiùm [line 50] Bonae tuae istae nos rationes, Mitio, Et tuus iste animus aequus subvortat.

M.

Tace, Non fiet, mitte istaec; da te hodie mihi: Exporge frontem.

D.

Scilicet, ita tempus fert. Faciendum est; caeterùm rus cum filio [line 55] Cum primâ luce ibo hinc.

M.

Imô, de nocte censeo.

Hodie modò hilarem te fac.

D.

Et istam psal∣triam Unà illuc mecum hinc abstraham.

M.

Pugnaveris. Eo pacto prorsum illic alligâris filium. Modo facito, ut illam serves.

D.

Ego istoc videro; [line 60] Atque illi, favillae plena fumi, ac pollinis Coquendo sit, faxo; & molendo; praeter haec Meridie ipso faciam, ut stipulam colligat: Tam excoctam reddam atque atram, quàm ••arbo est.

M.

Placet. Nunc mihi videris sapere.

D.

Atque equidem filium [line 65] Tum etiam si nolit, cogam, ut cum illâ unà cubet.

M.

Hoc est sapere.

D.

Derides? fortunatus, qui istoc animo sies, Ego sentio.

M.

Ah pergisne?

D.

Jam jam desino.

M.

I ergo intrò, & cui rei opus est, Ei rei hilarem hunc sumamus diem.