Publii Terentii Carthaginiensis Afris poëtae lepidissimi comoediae sex Anglo-Latinae in usum ludi-discipulorum, quo Feliciùs venustatem linguae Latinae ad sermonem quotidianum exercendum assequantur / a Carolo Hoole ... = Six comedies of that excellent poet Publius Terentius, an African of Carthage, in English and Latine : for the use of young scholars, that they may the more readily attain the purity of the Latine tongue for common discourse / by Charles Hoole ...

Act. III. Scen. II.

GETA. SOSTRATA. CANTHARA.

G.

NUnc illud est; quòd si omnes omnia sua consilia con∣ferant, atque Huic malo salutem quaerant, auxilii nihil adferant, Quod mihique, heraeque, filiaeque herili est: vae misero mihi! tot res repentè Circumvallant, unde emergi non potest; vis, egestas, [line 5] Injustitia, solitudo, infamia. Hoccine esse seculum? O sce∣lera! O genera sacrilega! O hominem impium!

So.

Me miseram,

Quidnam est, quòd sic video timidum & properantem Getam?

G.

Quem neque fides, Neque jusjurandum, neque ulla misericordia repressit, neque re∣flexit, neque Quòd partus instabat propè; cui miserae indignè vitium per vim obtulerat.

S.

[line 10] Non intelligo satis, quaeloquitur.

C.

Propiùs, obsecro, Accedamus, Sostrata.

G.

Ah, me miserum! vix sum compos animi, Ita ardeo iracundiâ. Nihil est, quod malim, quàm totam illam familiam Dari mihi obviam, ut iram hanc in eos evomam omnes, dum aegritudo est haec Recens, satis mihi id habeam supplicii, dum illos ulciscar modó. [line 15] Seni primùm animam extinguerem ipsi, qui illud perduxit scelus; Tum autem Syrum impulsorem, vah, quibus illum ulciscar mo∣dis! Sublimem medium arriperem, & capite primùm in terra statue∣rem, Ut cerebro dispergat viam: adolescenti ipsi eriperem oculos, post haec praecipitem darem: Caeteros ruerem, agerem, raperem, tunderem, prosternerem; sed cesso [line 20] Hoc malo heram impertiri properè.

S.

Revocemus Geta,

G.

Hem, Quisquis es, sine me.

S.

Ego sum Sostrata.

G.

Ubi ea est! Teipsam quaerito, te expecto, oppidò opportunè te obtulisti mihi Obviam hera.

S.

Quid est? quid trepidas?

Ge.

Hei mihi!

S.

Quid festinas, mi Geta? animum recipe.

G.

Prorsus.

S.

Quid istuc prorsus ergo est?

G.

Periimus. [line 25] Actum est.

S.

Obsecro te quid sit.

G.

Jam.

S.

Quid Jam, Geta?

G.

Aeschinus.

S.

Quid is ergo?

G.

Alienus est ab nostrâ familiâ.

S.

Hem, perii, quare?

G.

Amare occoepit aliam.

S.

Vae miserae mihi!

G.

Neque id occultè fert: ab lenone ipsus etipuit palàm.

S.

Satin' hoc certum?

G.

Certum: hisce oculis egomet vidi, Sostrata.

S.

[line 30] Me miseram! quid jam credas? aut cui credas? nostrúmne Aeschinum, Nostram vitam omnium, in quo nostrae spes opesque omnes sitae erant, Qui sine hac jurabat se unum nunquam victurum diem, qui in sui Gremio positurum puerum dicebat patris, ita obse∣craturum, Ut liceret hanc sibi uxorem ducere.

G.

Hera, lachry∣mas mitte, [line 35] Ac potiùs quod ad hanc rem opus est, porrò consule; patiamúrne, An narremus cuipiam?

S.

Au, Au, mi homo, sanu'••' es? An proferendum hoc tibi videtur esse usquam?

G.

Mi∣hi quidem non placet. Jam primum, illum alieno animo à nobis esse res ipsa indicat. Nunc si hoc palàm proferemus, ille inficias ibit, sat scio, [line 40] Tua fama & guatae vita in dubium veniet; tum si maxumè Fateatur, cùm amat aliam, non est utile hanc illi dare; quapropter, Quoque pacto celato est opus.

S.

Ah, minimè gen∣tium; non faci••m.

G.

Quidagis?

S.

Proferarr.

G.

Hem, mea Sostrata, vide quam rem agas.

S.

Pejore res loco non potest esse, quàm in quo nunc sita est; primùm indotata est; [line 45] Tum praeterea, quae secunda ei dos erat, periit; pro virgine dari nuptum Non potest; hoc reliquum est, si inficias ibit, testis mecum est annulus Quem ipse amiserat; postremò, quando ego conscia mihi sum, à me culpam esse hanc procul, Neque pretium, neque rem ullam intercessisse, illâ aut me indignam, Geta,

Experiar.

G.

Quid istuc? accedo, ut meliùs dicas.

S.

Tu quan∣tum potes, [line 50] Abi, atque Hegioni cognato hujus rem enarrato omnem ordine; Nam is nostro Simulo fuit summus, & nos coluit maximé.

G.

Nam he••cle Alius nemo respicit nos.

So.

Propera tu, mea Canthara, curre, Obstetricem accerse, ut, cùm opus sit, ne in morâ nobis siet.