An essay on translated verse by the Earl of Roscomon.

About this Item

Title
An essay on translated verse by the Earl of Roscomon.
Author
Roscommon, Wentworth Dillon, Earl of, 1633?-1685.
Publication
London :: Printed for Jacob Tonson ...,
1684.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
Poetry -- History and criticism.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A57628.0001.001
Cite this Item
"An essay on translated verse by the Earl of Roscomon." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A57628.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed May 16, 2025.

Pages

Page [unnumbered]

Ad illustrissimum Virum; Dominum Comitem de ROSCOMON; In Tentamen suum sive Specimen de Poetis transferendis.

Carmen Encomiasticon.

ANglia si claris pollet faecunda Poetis Mundo praereptos jactans in pace triumphos; Pallada nutrivit si non minus ubere glebâ, Augusto quam magna tulit sub Caesare Roma; Hoc Tibi debetur Comes illustrissime secli: Nam postquam per te patuit, populoque refulsit Ars Flacci, vatum surrexit vivida proles Divinis instructa modis & carmine puro. Iam non sola sequi vestigia sacra Maronis Sed transferre datur: Vos O gaudete superbi Angligenae, meritisque virum redimite corollis Quem penes arbitrium est & jus & norma loquendi. Nam duce Te vatum series aeterna sequetur, Qui tentare modos ausi immortalis Homeri, Heroasque, Deosque canent, plausuque secundo Non male ceratis tendent super aethera pennis. Et tua, docte Maro, (ni fallor) carmina reddent Majestate pari; dum laeta vagaberis umbra Per sacrum spatiata nemus: Versu{que} Britanno

Page [unnumbered]

Aeneadas mirata cani, bellumque, ducesque Et Pastoris Oves, his vocibus or a resolves. Quam bene Te poteram patulis amplectier ulnis Magne Comes, nostrae O famae defensor & haeres! Nunc licet insulsi vertant mea scripta Poetae, Mollior ac Elegis Ovidî sonet Ilias, ausit Maevius infaelix calamo disperdere Versus, Cuncta piat Silenus, & haud imitabile carmen Prima quod infantis cecinit cunabula mundi Durabit, famamque per omne tuebitur aevum. Grandibus ille modis & mirâ pingitur arte: Per Te, Dulce decus, nostri viget ille laboris Relliquiae, multum Britico celebrandus in ore. Tu Genio da fraena tuo, nec voce beatam Hâc tristere animam—cape dona extrema Tuorum. Carmina adhuc cineri exequias persolve Maronis, Pulchrior in tanta splendet mea gloria musâ. Plurimus Angligenum manibus versabere, plebi Sordebunt excusa ducum simulacra tabellis; Te melius vivo pingentem carmine cernent. Dum translatorum sudant ignobile vulgus, Vt captent oculos Phaleris, & imagine falsâ Lactent lectorem, & vanâ dulcedine pascant; Me mihi restituis versu, sensusque latentes Eruis, & duplicem reddit tua charta Maronem.

E Collegio S. S. & Indi∣viduae Trin. Cant.

Carolus Dryden.

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.