Vindiciae epistolarum S. Ignatii autore Joanne Pearson ... ; accesserunt Isaaci Vossii Epistolae duae adversus David Blondellum.

REVERENDO VIRO AND REAE RIVETO S. P.

QUod Hagâ descedens tibi promiseram, Vir Re∣verende, nimirum ut rationes perscriberem, cur me non omnino permovere potuerint argumen∣ta illa quae David Blondellus ad evertendam Epistolarum Ignatii veritatem adtulit; id nunc quàm brevissimè tibi exhibeo, tum ut tuo sa∣tisfacerem postulato, tum etiam quòd ipse Ignatius hoc mihi mereri videretur. Primum quo opinionem suam firmare conatur Vir Clarissimus, est genus di∣cendi, ut ait, affectatum, & putri Epithetorum turgens fermen∣to, & planè Apostolorum discipulo indignum. Mihi a 1.1 id certè nondum licuit. Non nego magìs in Ignatio ubique b 1.2 zelum & fervorem martyrii, quàm in aliis veterum Patrum monumentis adpa∣rere; verùm id quod ipse objicit nondum c 1.3 videre contigit. Esto ta∣men ut in Ignatii Epistolis aliquid elevatius & d 1.4 elegantius sit, quàm in aliis primorum Christianorum, quae habemus, scriptis; an necessa∣riò credendum omnibus unam ut fidem e 1.5 it à etiam linguam fuisse? Aliter certè Syrus, aliter Graecus etiam de eâdem re loquebantur: non una erat dictio docti & indocti, rustici & urbani, servi & ingenui. Verum quidem est primorum Christianorum longè maximam partem f 1.6 servos & indoctos, & proinde etiam eorum genus dicendi rude & sine arte fuisse; sed uti non omnes ex eodem nido & ovo prodiêre;

ita neque omnibus idem fuit genius. Sed quid, rogo, g 1.7 compositae istae dictiones aut fidei, aut antiquitati adversantur? Si quis 〈◊〉〈◊〉 sim∣plicitatem Christianam simplicia quoque requirere vocabula, ac pro∣inde si quis Christianam olim amplexus fuisset religionem, debuisse h 1.8 quoque vitare Epitheta & voces compositas, quamvìs id penitus ridiculum videatur, per me tamen licet. Verùm quàm id non sit, hoc satìs docuerit, i 1.9 quòd ex paucis illis vetustiorum Christianorum operi∣bus ingens Epithetorum & talium vocum confici possit Lexicon. Praeterea quare illa vocabula, quae ex duabus tantùm componuntur vocibus, k 1.10 pro turgidis & affectatis censenda sunt? Si dithyrambica aliqua verba l 1.11 suis literis inseruisset, jam id rectè dictum videri possit. Sed quàm non apud Ignatium solum voces illae reperiantur, videre est apud Clementem m 1.12 Alexandrinum in quo haec ipsa occurrunt; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod etiam est apud Clementem n 1.13 Romanum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cùm alibi saepius tum o 1.14 etiam in libris sacris. Plura quoque apud Justinum Mar∣tyrem p 1.15 leguntur, quae non sit operae pretium annotare. Quare au∣tem voces aliquot Latinè in Ignatio occurrant, ejus rei rationem reddidi in notis, quam q 1.16 sexcentis locis comprobabo si opus fuerit. Eadem est causa in vocabulis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, uti etiam in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & innumeris aliis id genus, quae satìs constat à Romanis quaquaversum unà cum Imperio fuisse translata. Pergit

deinde Clarissimus Blondellus, & reprehendit r 1.17 id quod in Epistolâ ad Smyrnaeos legitur, Christi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in quo ta∣men nihil absurdi video. Dicit Christum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 resurre∣xisse, id est corpore & animâ simul, non solâ animâ, ut quidam s 1.18 ejus temporis Haeretici putabant. Quid verò t 1.19 facilius quam hoc intelligere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; aut istud; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; manete in fide Christi carne & spiritu, id est, & corporis & animi functionibus. Eodem modo & reliqua intelligen∣da. Ad illum verò locum nimiùm argutatur Blondellus, ubi fidem ga∣leae, patientiam panopliae, &c. comparavit Ignatius; quia scilicet ali∣ter Paulus illâ similitudine usus est apud Ephes. VI. 15. Quasi u 1.20 eaedem res non possint diversis saepe rebus comparari. Verba quae sequuntur, malè intellexit, x 1.21 quoniam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 hominem interpretatus est, cùm trochleam significet. Et hoc quoque perperam reprehendit in eâdem Epistolâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nam, inquit, quid spirituale in vinculis Martyri injectis ab infidelibus? aut quae in illis resurgendi spes esse potuit? Ad quod facilis est responsio. Vincula enim spirituales nuncupat margaritas, quoniam spiritualem y 1.22 mercedem & vitam aeternam promittunt. Po∣lycarpus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pari ratione z 1.23 & hîc aliquis roget, quid 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in vinculis? Illud autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, hîc est, quorum ergo; passim ità accipitur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quamvìs non absurdum fuerit, etiamsi aliter accipiatur, ut etiam a 1.24 in ipsis vinculis resurgere optaverit, quo tanto apud Deum esset orna∣tior. Nam vincula Martyrum Cyprianus alicubi vocat vera monilia & ornamenta apud Deum. In iis autem quae postea reprehendit, non b 1.25 video quid reprehendi possit, cùm verissima & verisimillima sint, aut moribus

saltem & generi dicendi antiquissimorum Patrum convenientissima. Perperam c 1.26 quo{que} accepit locum illum ex Epistola ad Ephesios, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Tanquam si id non verum sit. Atqui ità ea verba intelligenda, Paulus totâ Epistolâ vestri meminit, id est, totam Epistolam ad vos scripsit: nam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 particula saepissimè redundat. Ità 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 telo percussus. Imò & ipse Ignatius ad Trallia∣nos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et ad Romanos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed & hoc in Epistola ad Magnesios rectè sese habet, ubi jubet eos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Namque d 1.27 duplex est fermentum, vetus & novum; sive Pharasaicum & Christianum. Prius in malam semper sumitur partem, alterum non item. Itaque fermento e 1.28 com∣parat Regnum coelorum Dominus noster apud Matthaeum 13. 33. Locum ex Epistolâ ad Polycarpum explicavi in notis meis: sed ad reli∣qua pergamus: uti omnium Ignatianarum, ita etiam tollit autoritatem Epistolae ad Romanos. Quod in ea carpit hoc maximè est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 &c. Tanquam f 1.29 si ex pusillanimitate haec scripserit. Atqui non ob hoc, sed ideo sese devorari optat, ut citius Deo & coronâ martyrii fruatur. Transit deinde vir Clarissimus ad principale argumentum, in quo diu satìs moratur, nimirum quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Deae Valentinianae meminerit, quae multis demum annis postea nata sit. De eo satìs g 1.30 ad ipsum Ignatium egi: si tamen quis iis non adquiescat, habeat & hoc sibi responsum. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est etiam in Sy∣mioniana & Menandrianâ h 1.31 sectis: atqui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, utì quoque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: idem i 1.32 Valentino. Itaque k 1.33 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 etiam ante Valentinum. Sed & hoc jam addo. Ignatius reprehendit eos, qui dixerunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 prodiisse. Atqui non immediatè l 1.34 hoc dixit Valentinus, sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 interposuit. Aliam itaque m 1.35 haeresin indicat hîc Ignatius, quae

prior fuerit & simplicior illâ Valentinianâ. Ista autem n 1.36 est Simoniana, & priorum Gnosticorum. Simon quippe ex conjugatione o 1.37 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 produxit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Haec duo argumenta p 1.38 potiora puto quam quicquid contra hunc locum adtulit Cl. Blondellus. Verùm & alterum telum profert ex eadem Epistolâ, quod in authorem suum retorqueat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Putat hîc tangi Valentinianos. At vero haec q 1.39 de Simonianâ & r 1.40 Basilidianâ (quae multò s 1.41 antiquior quàm cre∣dit Cl. Blondellus) & aliorum Gnosticorum haeresi, intelligi & pos∣sunt & t 1.42 debent. Sed in eo non minùs u 1.43 fallitur, quòd 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de Valentino x 1.44 hîc dici putet. Unde se rem confectam habere arbitra∣tur, Ignatianarum scilicet autorem Epistolarum, plus y 1.45 duobus saeculis

post Ignatium floruisse. Quod si locum Origenis vidisset,z 1.46 qui extat Homiliâ 4. in Lucam, certè non id dixisset. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 hîc non adpellantur 〈◊〉〈◊〉, quae putat Vir Clarissimus, sed Graecoruma 1.47 Poēta∣rum fabellae & figmenta; è quibus cum omnes ferè Gnosticorum hae∣reses promanârint, meritò SS. Patres haeresesb 1.48 istas vocant veteres. Innumeris id locis probari possetc 1.49 ex Irenaeo, Tertulliano, Epiphanio, aliisque. Gnosticos autem intelligo non Valentinianos, quos posteri∣or aetas propriè Gnosticos adpellavit, sed his antiquioresd 1.50 Simonianos, aliósque qui unà cum Apostolis floruerunt, nam & illi Gnosticorum nomine continentur. De illise 1.51 ausim adfirmare intelligenda esse haec Apostoli verba 1 ad Timotheum 1. 4. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nuganture 1.52 enim illi qui haec de Geneathliacis, aut de Genealogiis Judaeorum interpretantur: namque quid Genethlia∣cis commune cum hoc, aut quid malig 1.53 in altero? Fabulash 1.54 autem & Genealogias infinitas vocat figmenta illa Hesiodi, Orphei, Antiphanis, & aliorum Poetarum qui Generationes Deorum scripserunt, quas pri∣mi illi Gnostici in suam haeresin transferebant: eas mox alii haeretici auxerunt. 〈◊〉〈◊〉 primus in aeones digessit. Valentinusi 1.55 nihil nisi formam adjecit. Vanum igitur est credere eum vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vel aliquid aliud quod ad substantiam sectae pertineat, addidisse. Inde ad aliud ar∣gumentum digrediturk 1.56 Clarissimus Blondellus, nimirum quod eos taxet, qui Christum dicant 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sed eo mox abstinet, 〈◊〉〈◊〉 & hoc in Simonianâ habeatur sectâ. Itaque & ego nè verbum hîc addidero. In illis quae deinceps Cl. Blondellus profert, l 1.57vix dixerim quoties erret. Putat siquidem Reum & Agathopodem m 1.58

esse diversum, cùm Rheusn 1.59 Agathopus unum sit nomen. Juliumo 1.60 Cen∣turionem cùm Paulum captivum traheret, solum fuisse & sine militibus. Ignatium circumvectum esse per tot 〈◊〉〈◊〉 littora, quae nèp 1.61 eminus qui∣dem vidit. Dicitq 1.62 praeterea Hellespontum sex minimùm gradus latum esse, cùm vix plurium sit stadiorum; ubi apparet eum Hellespontum pro toto mari Aegeo accepisse. Sed mitto reliqua, quae ne{que}r 1.63 vera sunt, neque aliquid ad rem faciunt: nam nulla comparatio institui potest inter iter Pauli & Ignatii, cùm alter mari, alters 1.64 terrestri itinere Romam deductus sit. Id ex Eusebiot 1.65 discere potuisset Vir Clarissimus, cùm de Ignatio inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod nisi de terrestri itinere intelligi non potest. Nè quis mihi objiciat locum ex Epistolâ ad Romanos, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Dicitu 1.66 enim hoc, quia sciebat an∣tequam Romam perveniret transeundum sibi esse mare Ionium. Ve∣rùm quoniam pluribus difficultatem injecit iter illud Ignatianum, ope∣rae pretium est illius rationem ostendere. Sciendumx 1.67 igitur è Syriâ Romam tendentibus duplex iter fuisse, terrestre ac maritimum. Terre∣stre veròy 1.68 idem semper erat. Quippe è Syriâ, ut dixi, Romam tenden∣tibus

usitato itinere, omnino adeunda erat vel Smyrna vel Ephesus. Indè rect à ad Hellespontum proficiscebantur. Quo transito per Mace∣doniamz 1.69 Epidamnum pergebant. Hinc Brundusium, atque ita tandem Romam. Eandem insistebant viam, qui Syriam petebant. Ferè sem∣pera 1.70 transeundus erat Hellespontus, semper quoque vel Ephesus vel Smyrna erat adeunda. Quoniam scilicet alio tempore Ephesus, alio Smyrna 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 censebatur. Id ita esse,b 1.71 alibi fusiùs osten∣dam. Antiochiâ verò Ephesum iter erat trigintac 1.72 dierum, ut testaturd 1.73 Evagrius. Istud verò per Taurum montem fiebat, ut patet ex Livio, & ex reipsâ. Innumera possem adferre exempla. Praesides & Procura∣tores cùm Syriam peterent, aut cùm Romam reverterentur, non aliam institisse viam. Illam etiam carpsit Vespasianus Hierosolymam obses∣surus, illam toti institere exercitus. Quid jam rogo, hîc absurdi?f 1.74 aut cur dicendum, Ignatium, tanquam ad Pompam & ostentationem per oppida Asiatica passim fuisse circumductum,g 1.75 cum à viâ regiâ & com∣muni usquam recessisse à nullo possit probari? Atque haec quidem ve∣rissima & certissima esse puto. Quod verò damnationem Ignatii adti∣net, quoniam in eâ hoc Cl. Blondellus miratur, quòd post damnatio∣nem Romam raptus sit, contrà atque Paulus Apostolus, ejus haec est ratio. Paulus quoniam erat civis Romanus, neque damnari,h 1.76 neque puniri à Rectore provinciae poterat. Ignatius autem damnari ab eo po∣terat ad bestias, non tamen iis objici, quia factiosorum capita Romam mittebantur. Et hujus rei plura possem adducere exempla, sed puto clarè satìs id colligii 1.77 ex famosissimâ L. ad bestias Tit. de poenis. Haec sunt, Vir Reverende, propter quae non me movere po∣tuerint argumenta quae Cl. Blondellus ad evertendas Ignatii E∣pistolas adtulit. Nihil quod sciam omisi, nisi illa tantùmk 1.78 quae ex adul∣terinis hausta sunt, quarum ego nolo suscipere defensionem. Sedi 1.79 vi∣detur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Blondellus, & has, & illas, eodem ordine habere, cum e 1.80

m 1.81 tamen illae antiquissimae sint, & ab ipso Ignatio scriptae, alterae de∣mum confictae, tempore, ut arbitor, Anastasii Imperatoris. Qui etiam earum quae genuinae essent, stylum mutari jussit. Nam & SS. Evan∣gelia, tanquam ab idiotis conscripta, suppresserat, aliáque fieri curâ∣rat. Sed haec non sunt hujus loci, reservabo ea in aliud tempus.

Amstelodami M D C XLVI. XVIII Octobris

Tuus ex animo ISAACUS VOSSIUS.

Notes

• a 1.1

  Sive licuerit, sive non licuerit, nihil ad me.
• b 1.2

  Aliud zelus, aliud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cujus ex∣emplum inter alia notabile p. 54 & 298 edit. Vossianae, ubi 9 epitheta conca∣tenata 〈◊〉〈◊〉, & p. 24 ubi 4.
• c 1.3

  Exempla congessi.
• d 1.4

  Elegantius aliquid in Ignatio adscriptis epistolis esse non dixi, nec in mentem venit; sed epistolarum earum scriptorem, etsi 〈◊〉〈◊〉 elegans dici mereatur, affe∣ctato sermone usum fuisse, quod & in∣eptis convenire potest.
• e 1.5

  Omnibus unam linguam fuisse, aut esse debere nec sensi nec scripsi, sed nulli ex primis Christianis sermonis spumam in pretio fuisse credidi.
• f 1.6

  Clemens Romanus (si veterum de eo te∣stimonia audiamus) nec indoctus, nec servilis conditionis fuit, sed Senatoriae; ejus tamen simplicissima 〈◊〉〈◊〉 & aliorum Apostolicorum phrasis fuit.
• g 1.7

  Non dixi compositarum dictionum usum fidei aut antiquitati adversari, sed inu∣tilem compositarum dictionum congeriem, qualem in Ignatio affictis Epistolis 〈◊〉〈◊〉, scriptoris non fuisse simplicitatis Apostolicae studioss.
• h 1.8

  Non omnia Epitheta & composita vitare debuit, sed affectata, ut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 p. 15, & ad pompam conge∣sta, ut p. 22 & 54.
• i 1.9

  Detur ergo vel unus ad annum usque 400 qui pios 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dixerit, aut 9 imò 4 〈◊〉〈◊〉 continuando ita, psex∣do-Ignatii exemplo.
• k 1.10

  Ubi sine necessitate & ad nauseam con∣geruntur (ut in Ignatio affictis Episto∣lis) 〈◊〉〈◊〉 sunt & putida.
• l 1.11

  Imò 〈◊〉〈◊〉 composita, ut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.12

  Clemens humanae literaturae cujuscun{que} admirator, toto fere centenario Ignatio posterior fuit, quód{que} de Ignatii Epistolis tacuit obvia quaeque 〈◊〉〈◊〉 haeretica cor∣radere solitus, 〈◊〉〈◊〉 post A. D. 200 non 〈◊〉〈◊〉 fuisse indicio est.
• n 1.13

  Clementem nunc ad manum non 〈◊〉〈◊〉 amico commodatum, fortè 〈◊〉〈◊〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 usus est; 〈◊〉〈◊〉 id alicujus mo∣menti, cùm non omnem epithetorum 〈◊〉〈◊〉 Apostolicis viris denegem, sed 〈◊〉〈◊〉 earum congeriem.
• o 1.14

  Libri illi sacri 2 〈◊〉〈◊〉.
• p 1.15

  〈◊〉〈◊〉 & philosophus vix è cunis emerserat, cùm Ignatius martyrium fecit, & plura illa quae in eo legi dicun∣tur adnotanda fuerunt; 〈◊〉〈◊〉 nullibi 4 nedum 9 epitheta 〈◊〉〈◊〉. Imò Crescentem eo nomine sugillat quòd 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuerit.
• q 1.16

  Bene erit.
• r 1.17

  〈◊〉〈◊〉 reprehendi absolutè, sed monui benig∣nā interpretatione indigere, in solo Igna∣tio reperiri, id unúm{que} meret suspectum esse.
• s 1.18

  Qui illis & veteribus haereseologis uni∣versis ignoti?
• t 1.19

  D. Vossio nihil difficile gaudeo, sed si tam facile est haec intelligere, imò si Dei mar∣tyre digna sunt, cur nemo imitatur?
• u 1.20

  Sed Pauli discipulum Paulum non imi∣tatum parùm verisimile.
• x 1.21

  Veterem interpretem secutus sum qui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ducem vertit: fuit etiam li∣berum in ambiguā voce alterum ex si∣gnificatis eligere. Non absurditate vacat, quòd spiritüs donum trochleae, spiritus ipse doni largitor funi trochleae aptato comparatur.
• y 1.22

  At aliud vinculum, aliud mercesvincti martyris. An ex D. Vossii sententia un∣gulae quibus torti martyres spiritua∣les fuerint.
• z 1.23

  Par ratio nonerit: sanctos enim quod De∣us vult gestare decet; de iis quae gestan∣tur falsa & impossibilia asserere, nun∣quam sanctos decebit.
• a 1.24

  Quasiverò id pio cuiquam 〈◊〉〈◊〉 mentem venerit, ut beatā resurrectionem carnali more 〈◊〉〈◊〉 conciperet, & adhumanorum spectuculorū modum futuram crederet.
• b 1.25

  Esto, quid ad me sive videat, sive non videat?
• c 1.26

  Judicent 〈◊〉〈◊〉. An verò Ignatium quis∣quam adeò desipuisse crediderit, ut E∣phesios ad se totam quam Paulus scripsit 〈◊〉〈◊〉 missam, 〈◊〉〈◊〉 putaret?
• d 1.27

  Est fortè D. 〈◊〉〈◊〉: sed fermentum illud duplex non docuit Paulus Ignatii doctor.
• e 1.28

  Nusquam nos fermentatos esse jubet scri∣ptura, multo 〈◊〉〈◊〉 fermentnm fieri jusserit.
• f 1.29

  Nihil tale cogitavi; sed non esse sancti cujusquam quocunque 〈◊〉〈◊〉 necis in∣strumenta in semet concitare, nec Igna∣tio digna 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 p. 300.
• g 1.30

  Ego contrarium evincam.
• h 1.31

  〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nulla.
• i 1.32

  At non idem Simoni, 〈◊〉〈◊〉, &c.
• k 1.33

  Conclusio haec ex praemissis non sequitar, sed alia ista, nimirnm quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocavit Valentinus primus, ante eum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 alii vocaverunt, sed ad rem non esse, cum alii illi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 suam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non dixerint.
• l 1.34

  Imò immediatè prout ex libro Valentini docuit Epiphanius haec. 31. c. 5.
• m 1.35

  Imò Valentinianam solam quae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 proces∣sisse 〈◊〉〈◊〉.
• n 1.36

  pseudo-Ignatius scripsit in Simonia∣nos non cadunt. 1. Simon se patrem, fili∣um, Spiritum S. asserebat, adeóque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 patrem. 2. ex 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sed Angelos processisse som∣niabat, ut hic esset processionis ordo: somnium ipsum

  • Simon seu Pater
  • Ennoia
  • Angeli
  • Mundus.
• o 1.37

  Quis dixit? auctorem suum edat D. Vos∣sius, ut meritum ejus agnoscamus: tale enim nihil 〈◊〉〈◊〉, Tertull. Cyrillus Hie∣rosol. Epiphanius, Theodoretus, Augusti∣nus, &c. docuerunt de Simone. 2. Si quis Simonem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 combinati∣onem scripsit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illam Simoni 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictam non docuit.
• p 1.38

  Per me 〈◊〉〈◊〉 sed unde sumpta sunt? fon∣tem suum aperiat D. Vossius.
• q 1.39

  De Simonianā jam falsum docui.
• r 1.40

  De Basilidianâ, quae ex Abraxa 〈◊〉〈◊〉 suo Deo, no secundario, logo tertio, 4 phro∣nesi, 5 ab Dynami & sophia, 7 Angelis, Deos 365 alios minores procudit, falsi∣us: sed verum largiamur, si adversus Basilidianos sub Hadriano post Ignatii Martyrium exortos disputavi: auctor Epistolae, Ignatius nec fuit 〈◊〉〈◊〉 esse po∣tuit. Systema Basilidis

  • ...〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉
  • ...〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉
  • ...〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉
  • ...〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉
  • ...〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉
  • ...〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉
  • 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 365.
• s 1.41

  Credidi patribus ex professo docentibus: si quid melius habet D. Vossius promat; 〈◊〉〈◊〉 à patribus deceptos errare non sinat.
• t 1.42

  Hoc probari debuit 〈◊〉〈◊〉 gratis 〈◊〉〈◊〉.
• u 1.43

  Hoc rursus probandum.
• x 1.44

  De Judaeorum & Valentinianorum com∣mentis vide p. 34.
• y 1.45

  Non dixi plus duobus 〈◊〉〈◊〉, sed 100 ab Ignatii morte 〈◊〉〈◊〉, id ipsum dico.
• z 1.46

  Vide Homiliam 4 in Lucam in qua de Ig∣natio nihil, Homilia 6 habet quae è 4 pe∣tita putavit D. Vossius: ejus autem est probare Homiliam illam non Ruffini somnia sua Origeni affingentis, sed Ori∣genis ipsius esse.
• a 1.47

  Hoc rursus gratìs fingitur.
• b 1.48

  Non inde 〈◊〉〈◊〉, sed haereticorum nugis poetarum figmenta praelu serunt, & stultitiâ paria fuerunt.
• c 1.49

  Fiat rogo.
• d 1.50

  Quibus scil. de 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ex 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 prode∣unte Valentini somnia aptari nequeunt.
• e 1.51

  Iliis aptari posse non negaverim: sed 〈◊〉〈◊〉 & directè de 〈◊〉〈◊〉 solis, qui se legis Doctores vocabant locutus est, hunc titulum Gnosticis legis detestatoribus à Paulo tributum, quî D. Vossius affir∣mare audeat, non video.
• e 1.52

  Nugatus scil. Paulus, qui de 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 id est Judaeorum genealogiis intellexit.
• g 1.53

  Id mali fuit, quod in Genealogiis illis quasi ad pietatem pertinerent tempus te∣rebant.
• h 1.54

  Quasi verò poëtae illi Paulo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuerint.
• i 1.55

  Et formam & materiam adjecit; quan∣doquidem Nicolaus è Barbelo 7 Aeo∣nes, non plures editos finxit: Valenti∣nus 30, non ex Barbelo, sed ex Bytho & Syge.
• k 1.56

  Imò non digredior, sed argumentum infir∣mum esse, eóque me abstinere doceat.
• l 1.57

  Quid si nullibi?
• m 1.58

  Quod exemplar ipsum Vossianum, & ve∣tus interpres, & 〈◊〉〈◊〉 is editio 〈◊〉〈◊〉 sequendum putavi, vide p. 7.
• n 1.59

  Cùm Rheum suum ab Agathopode 〈◊〉〈◊〉 me docuerit Epistola ad Smyrnen∣ses scriptor, quem vetus interpres secutus est, improbabile putavi & puto eum E∣pistolā ad 〈◊〉〈◊〉 Rheum cum Agathopode confudisse. Interpolator certè 〈◊〉〈◊〉 quem pro Rheo substituit div r∣sum ab Agathopode fecit p. 188; unde sequitur eum in exemplari suo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legisse: utcunque sit, si Rheus & Agathopus unus homo fuisse 〈◊〉〈◊〉, binominis fuerit, nec (quod D. 〈◊〉〈◊〉 scribit) Rheus Agathopus unum nomen 〈◊〉〈◊〉.
• o 1.60

  Julium Centurionem solum & sine mili∣tibus fuisse nè cogitavi quidem: sed uni tali (〈◊〉〈◊〉 nescio quot capiti) com∣mendatum cum aliis Paulum, qui in captivoram turbam conjectus est, non seorsim (quod de Ignatio fingitur) de∣portatus.
• p 1.61

  Non viderit, si terrestri itinere Romam tractum 〈◊〉〈◊〉 D. Vossius.
• q 1.62

  Dixi quod res est, mare inter Troadem & Philippos porrectum 6 minimùm gradus latum esse. Hellespontum autem vocavi non fre um 7 〈◊〉〈◊〉 latum, quod nunc S. Gregorii brachium vocatur, sed illam 〈◊〉〈◊〉 partem quae Helle 〈◊〉〈◊〉 provinci∣am à Lampsaco (cujus proprium 〈◊〉〈◊〉 Hellespontiacus Deus audiit) ad 〈◊〉〈◊〉 (unde solvisse dicitur Ignatius) ad Latum promontorium allidit è regio∣ne Lesbi: hoc ad freti Hellespontiaci me∣ridiem positum ut & Tenedos, Ptolemao Hellespontiaca insula Lampsacus ad se∣ptent ionem freti ubi major Propontidis latitudo jacuit.
• r 1.63

  Gratum tamen fuisset, meliora doceri.
• s 1.64

  Hoc probandum.
• t 1.65

  Ex Eusebio didici ipsum, ut & alios vete∣res, ab Epistolarum Ignatio suppositarum scriptore falsum esse.
• u 1.66

  Verè dicere non potuit (fi semari non dum commiserat) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 se pugnare cum bestiis, cùm postea mare 〈◊〉〈◊〉 fuerit.
• x 1.67

  Monere scil. necesse fuit, aliud ab alio di∣versum esse.
• y 1.68

  Nemodubitat. Sed cui verisimile siet iti∣nere nè terrestri quod 〈◊〉〈◊〉 & lon∣gè 〈◊〉〈◊〉 missum bomiuem addi∣ctum, & populo quàm citò fieri 〈◊〉〈◊〉 exhibendum?.
• z 1.69

  Imò per Thraciam quae Hellespontiaco fre∣to adjacebat.
• a 1.70

  Si scil. per Thraciam iter fiebat.
• b 1.71

  Quaudocunque libuerit.
• c 1.72

  XI longitudinis gradus 〈◊〉〈◊〉.
• d 1.73

  Ex Epistola Joannis Antiocheni
• f 1.74

  Hoc absurdum est, Ignatium hominem nullius inter infideles pretii longiore via decaplo, majore impensa. Romam stipan∣te militum manu 〈◊〉〈◊〉; iter fa∣cienti Ecclesias integras occurrisse ab Antiochiâ Troada, &c.
• g 1.75

  Certè fiterrâ marique pugnavit, & ter∣restri & maritimo itinere deportatus est, ab utroque nonnunquam recessit.
• h 1.76

  Quia scil. appeliatio ad principem inter∣posita fuerat; nisi fuisset, Hierosolymis opprimendus fuisset.
• i 1.77

  Ex lege illâ id tantum colligitur, si juberet princeps, Romam mittendos reos fuisse: si mittendos putaverit praeses, non ante mittere debere quam principem consu∣luerit. De factiosis ibi ne mentio quidem.
• k 1.78

  Atqui nè syllabā ex adulterinis illis hausi.
• i 1.79

  Malè videtur.
• e 1.80

  Copiâ illâ 〈◊〉〈◊〉 non 〈◊〉〈◊〉.
• m 1.81

  Illae 7 quae Eusebio & 〈◊〉〈◊〉 lauda∣tae sunt, antiquissimae sunt utpote 3 sae∣culo ab impostore scriptae: reliquae post adjectae.