Vindiciae epistolarum S. Ignatii autore Joanne Pearson ... ; accesserunt Isaaci Vossii Epistolae duae adversus David Blondellum.

AD LECTOREM.

QUoecunque ad Controversiam hoc Opere tract a∣tam rectè intelligendam conferant, in Prooe∣mio jam satìs perspicuè & copiosè exposita sunt; ut aliâ 〈◊〉〈◊〉 uti supervacane∣um planè videatur. Unicum tamen est de quo te, Lector benevole, imprimis monendum duxi. Putarunt hactenus nostri S. Ignatii Epistolas antiquitati Episcopatûs luculentissimum testimonium praebuisse. Nescio tamenquo pacto effectum est ut ex hoc uno Scri∣ptore, & quidem defaecato, satìs firmum argumentum pro novitate ordinis Episcopalis duci posse existiment nonnulli, illúdque in Scholis Theologicis usurpent. Ecce enim inter Theses in Acade∣miâ Salmuriensi sub praesidio Ludovici Cappellide Episcopi & Presbyteri discrimine disputatas, 〈◊〉〈◊〉 Argumentum in hunc modum conficitur, Author Epistolae ad Magnesios primò 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, hoc est, Collegium presbyterorum, & Ecclesiae per illud administrationem atque regimen, vocat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quia ex institutione & voluntate Christi per Apostolos institutum est; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 verò 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, novellam institutionem, vocat eam quae suo tempore Episcopum presbyteris praeponebat. Certum est autem eum scripsisse post Valentini Haeretici tem∣pus, qui Romam venit sub Hygino Papa circa annum à Christo nato 144. Ita fit manifestum novam constitutionem de Episcopi in presbyteros praerogativâ & authoritate factum esse post cen∣tesimum & quinquagesimum à Christi resurrectione, & Spiritûs S. missione in Apostolos, annum. Hoc Argumentum Dallaeus prae∣termisit, vel quòd ei nullam vim inesse put aret; vel quòd Scripto∣rem Epistolarum Impostorem non probaret, sed supponeret; 〈◊〉〈◊〉 quòd suae hypothesi minimè conveniret, qui Impostorem suum vel sub finem tertii, vel sub initium quarti saeculi vixisse putavit; quo tempore nemo, qui non insanivisset, Episcopatum novellam institutionem vocasset. Nos ab illo praetermissum hîc discutien∣dum putavimus; nè quis postea tam ineptum Ignatio sensum af∣fingat, aut ex illo tam falsum & Ecclesiae perniciosum dogma de∣ducat.

Si enim concederetur & Autorem Epistolae ad Magnesios Impo∣storem fuisse, & Episcopatum novellam institutionem vocasse; nul∣lo modo manifestum esset, constitutionem de Episcopi autoritate post annum à Christi resurrectione CL^um factam fuisse. Nam pri∣mò, si Impostor esset, non necesse est ut de suo tempore loqueretur: fingendum enim sibi sumpsisse dicendus esset veterem & Apostoli∣cum Virum, ab Apostolis ordinatum Episcopum, & paulo post S. Joannis Apostoli obitum martyrio coronatum. Quòd si Imposto∣rem bene ageret, ad eam aetatem omnia referre debuit, & ad illud saeculum haec ipsa eum non retulisse probari nullo modo potest. Ni∣hil igitur aliud ex duplici illâ concessione sequitur, quàm quòd ex Impostoris sententiâ Episcopatus, 〈◊〉〈◊〉 presbyteratu superior est, tunc novella institutio fuerit, cùm S. Ignatius ad martyrium per Asiam duceretur. Hoc autem factum est intra LXXV annos post resurrectionem Christi, intra VIII post mortem S. Joannis Apo∣stoli; ut Episcopatus & novella institutio dici, & tamen A∣postolicus esse potuerit. Sub Antonino vel 〈◊〉〈◊〉 vixisse Imposto∣rem suum vult Salmasius, unde pro more suo concludit, Eo saeculo palam est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ppiscopi supra presbyteros in∣troductam esse, ut ex hac Epistolâ sole clariùs dilucet. At si Impostor ille sub hoc vel illo Imperatore vixerit, palam non est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 tunc faisse introductam; fieri enim potuisse, ut 〈◊〉〈◊〉 simius Martyrem ipsum repraesentaret, ad eam aeta∣tem, quâ Ignatius vixit, & Damas adhuc juvenis Magne∣siorum Episcopus fuit, respiceret, omnes vident: unde sequi∣tur eam novellam institutionem primo saeculo introduci po∣tuisse. Et reverâ constitutionem autoritatis Episcopalis ad annum CL^um post Christi resurrectionem, hoc est, ad vulgaris Aerae annum CLXXXIII^um referre ex 〈◊〉〈◊〉 Impostoris ab om∣ni ratione alienum est, cùm illi qui 〈◊〉〈◊〉 Impostorem esse volunt de ejus aetate convenire nunquam 〈◊〉〈◊〉. Circa medium secundi saeculi Epistolam ad Magnesios scriptam fuisse sensit Albertinus, paulò posteriùs fortè Salmasius: at si novella eo tempore institutio fuit, institutio tamen fuit, & quidem ante illud tempus facta; quomodo igitur dici potuit haec constitutio post annum facta CLXXXII^um? Blondellus Ignatium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 post Clementis

Alexandrini obitum, hoc est, post initium tertii saeculi, Dallaeus aut circa finem tertii, aut initium quarti, Bochartus sub imperio Constantini, scripsisse statuit; nemo autem sanus diceret, eâ aetate Episcopatum novellam institutionem fuisse.

Sed neutrum concedendum est; non primum, quia Author E∣pistolae ad Magnesios, ut & sex reliquarum, non Impostor, sed ve∣rus Ignatius, Antiochiae Episcopus fuit, ut toto hoc Opere proba∣tum est; non secundum, quia Scriptor ille, quisquis fuit, Episcopa∣tum novellam institutionem nunquam vocavit. Illa enim vox 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non novitatem 〈◊〉〈◊〉, sed 〈◊〉〈◊〉 Episcopi de∣notat. Blondellus verba Ignatii notavit, Latinè non reddidit: Sal∣masius omnium primus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, contra Ignatianum lo∣quendi morem, contra manifestum totius contextûs sensum, con∣tra mentem Scriptoris alibi satìs explicatam, novam institutio∣nem vel novum ordinem reddidit. Ad hanc translationem con∣firmandam locum Ignatii miserè detorsit; & cùm Nostrum locuti∣onem S. Pauli maximè secutum esse novisset, illum etiam perpe∣ram & coactè interpretatus est. In 〈◊〉〈◊〉 Pauli, inquit, ad Timotheum 2, cap. 2. 22. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non sunt juve∣niles cupiditates, sed novae vel novarum rerum, ut alibi nos ex∣plicabimus. Idcirco ut hoc Argumentum prorsus explodatur, pri∣mò, Lector benevole, S. Pauli locus, quem secutum hîc ut alibi No∣strum esse non injusta suspicio est, explicabitur; secundò, 〈◊〉〈◊〉 verba nudè & apertè exponentur, & ab importunis Adversari∣orum glossis vindicabuntur.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nunc juvenem nunc novum significare omnes nôrunt. Glossarium Vetus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Juvenis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Novus, Novellus. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pariter vel junior, vel re∣centior; aut etiam juvenis. Hesychius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Vetus Glossarium, Junior, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et in Excerptis, Juvenis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. A 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vox possessiva 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, juvenilis. Glossarium Grae∣co-Latinum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, juvenalis: Latino graecum, Juvenalis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Juvenile, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 igitur à 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 juvenilis, non rerum novarum cupidus, qui Graecè 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dici∣tur, à verbo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Unde inter vitiosa & vituperanda

Oratoris aut Demagogi epitheta haec enumerantur à Julio Polluce, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eo igitur loco ubi hoc Timotheo Apostolus 〈◊〉〈◊〉 dat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non novas, sed juveniles cupiditates reddi debere omnibus rectè interpretandì rationibus probabimus. Nam primò, sive rem ipsam, quae vetatur, spectes, sive personam, 〈◊〉〈◊〉 praeceptum datur, respicias, utrique 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 imprimis convenit. Nam reipsâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive cupiditates, sive libidines, sive desideria, sive appetitus vel appetentias vertere 〈◊〉〈◊〉, ab omnibus semper juvenili aetati praecipuè tributae sunt. Aristoteles Rhetoricorum lib. 2. cap. 〈◊〉〈◊〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ac rursus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Idem Topicorum lib. 3. c. 2. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Inde Varro in Tithono apud Nonium, Quam dereliquit multicupida juvenilitas. S. Basilius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellavit Philo Judaeus. S. Chrysostomus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quis igitur cùm 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vetitas cernat, iisque vocem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 adjunctam 〈◊〉〈◊〉 at, non statim eas juveniles esse judicabit? Est enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vox possessiva, ut Grammatici 〈◊〉〈◊〉, & formâ & significatione. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in∣quit Etymologus. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autem resolvitur in genitivum ejus vocis à qua originem duxit, ut idem sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Jam verò persona cui praeceptum hoc datum est juve∣nis fuit. Nam 1 Tim. 4. 12. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nemo adolescentiam tuam contemnat, vel, ut antiquior translatio apud Ambrosiastrum, juventutem. Secunda autem Epi∣stola proximo post primam anno scripta est: adhuc igitur Timo∣theus juvenis fuit. Juvenem igitur Apostolus monet ut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fugiat, eas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 indigitat; sine dubio nempe juveni∣les intellexit. Secundò, hunc esse horum verborum sensum liquet ex omnibus Veterum Translationibus. Vetus Interpres Latinus, Juvenilia autem desideria fuge, aliique eo antiquiores Latini.

Quomodo Syri Apostolum intellexerint, inter quos versatus est S. Ignatius, non meliùs intelligitur quàm ex Veteri Versione Syriacâ, quae sic haec verba reddidit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ab omnibus cupiditatibus adolescentiae fuge. Sunt enim, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut Matt. 19. 20. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 1 Tim. 4. 12. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ita utrobique juventutem Timothei respiciens eandem vo∣cem usurpavit. Non aliter Versio Arabica, & Aethiopica. Tertiò, Veteres omnes tum Graeci tum Latini eodem modo hunc locum in∣terpretati sunt. Ambrosiaster qui sub Damaso scripsit, Juveni∣lia tu desideria fuge. Juvenilia desideria adversa sunt: sunt enim voluptates mundanae, quae omnibus illecebris mancipatae sunt, ac per hoc à Dei servo fugiendae sunt. Sectare verò justitiam, fidem, charitatem, pacem.] Haec sectanda jubet, quae juvenili aetati devia videntur & aspera. S. Chrysostomus ad locum. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Juveniles hae cupiditates non solius forni∣cationis sunt, sed omnis cupiditas absurda juvenilis est. Audi∣ant senes, quòd non oporteat ea facere quae sunt juvenum. Hanc interpretationem sequuntur Theophylactus & Oecumenius. Pelagius, ut videtur, in Commentario sub Hieronymi nomine edito, Juvenilia autem desideria fuge.] Quia hi ex senioribus esse non possunt, si haec agant quae gravitati non conveniunt Christianae; & à juvenibus vincuntur, si habeant levitatem. B. Theodoretus in Commentario. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hoc est, delicias, risum immoderatum, vanam gloriam, & quae sunt his similia: quae quidem non sunt novae, aut novarum re∣rum cupiditates, sed juvenilis aetatis comites. Primasius, Juveni∣lia autem desideria fuge] Juvenilia desideria & in senibus esse possunt, si haec agant, quae gravitati non conveniant Christia∣nae: & à juvenibus vinci possunt, si caveant levitatem. Seduli∣us, Juvenilia desideria fuge] id est, fornicationem; quam 〈◊〉〈◊〉 novam esse nemo dixerit. Quartò, Veteres Ecclesiae Scriptores se∣cundum

hunc Paulinum sensum vocem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 usurpabant, ut Eusebius, libro de Martyribus Palaestinae cap. 4. ubi describit for∣tissimum Martyrem Apphianum nondum viginti annos natum, qui Beryti vixerat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Incredibile dictu est quo pacto in tali ci∣vitate adolescentiae cupiditatibus superior, nec vigore corporis, nec juvenum sodalitio mores suos corrumpi passus modestiam amplexatus est. S. Chrysostomus de seipso adhuc juvene, 〈◊〉〈◊〉 de Sacerdotio primâ. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cùm autem oporteret beatam monasticam vitam persequi, verámque philosophiam, nec jam nobis par statera esset, sed illius lanx utpote levior sublimis fer∣retur, ego verò mundanis cupiditatibus impeditus, meam lancem deorsum traherem, & inferiùs manere cogerem, juvenilibus eam aggravans cogitationibus. Hîc enim pariter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 usurpavit, ac in Expositione loci ad Timotheum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Autor Constitutionum Apostolicarum, lib. 2. c. 1. ex Didascaliâ, ut videtur, 〈◊〉〈◊〉 quae Ignatio tribuebatur, docet Episcopum non debere esse minorem natu quàm annorum quinqua∣ginta, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quòd ea aetas quodammodo jam juveniles petulantias, & eorum qui foris sunt obtrectationes effu∣gerit: nisi fortè quis dignus sit Episcopatu, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in juventute mansue∣tè & compositè vivendo senectutem ostendens. 〈◊〉〈◊〉, opinor, modis explicatio vocis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae semel tantùm in Scripturâ re∣peritur, confirmari non potest: cùm, si rem ipsam quae vetatur, si personam cui datum est praeceptum, consideres, si Interpretes, si Commentatores, si vulgatum vocabuli apud Veteres usum spectes, 〈◊〉〈◊〉 in hac unâ expositione consentiant atque conspirent. Quòd

si ea vocis hujus acceptio apud Apostolum recipi omnino debcat, plusquam verisimile est apud Ignatium nostrum, quem tum in re∣bus tum in verbis S. Paulum praecipuè imitatum 〈◊〉〈◊〉 & nostri fatentur, & Adversarit queruntur, eandem vocem eodem sensu ac∣cipiendam esse.

Ut autem hoc dilucidiùs appareat, locum ipsum, ut apud nostrum extat, integrum apponam. Ex Codice Mediceo in Epistolâ ad Mag∣nesios haec transcribimus. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Interpres Usserianus. Sed & vos decet non couti aetate Episcopi, sed secundum virtutem Dei Patris reverentiam ei tribuere, sicut cognovi & sanctos presby∣teros, non assumentes apparentem juniorem ordinem, sed ut prudentes in Deo concedentes ipsi. Primò igitur hunc Interpre∣tem habemus consentientem, qui ad aetatem Episcopi respiciens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non novellam institutionem, sed juniorem or∣dinem vertit. Huic adjungimus Interpolatorem sive Paraphra∣sten, qui pro Ignatianis sua haec posuit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Vulgatus Interpres, Non propter juventu∣tem quae in eo videtur arbitrantes eum contemnendum. Unde occasionem nactus communem locum de prudentiâ juvenum pro suo instituto latiùs tractat, & exemplis ex Veteri & Novo Foede∣re confirmat. Hos ex Veteribus solos Ignatii interpretes habemus, qui totius contextûs tenore ducti hunc nobis verborum sensum tradiderunt. Secundò, res ipsa clamat, & hanc interpretationem necessariò postulat. Autor Epistolae ostendit se vidisse Damam eo∣rum Episcopum, & Sotionem ejus Diaconum laudat, quòd Episcopo suo, ut oportuit, subjectus esset. Monet igitur populum Magnesia∣num, ut illi etiam nolint 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non nimis familiariter cum eo agant, aut ipsum contemnant, quòd videatur junior aetate, sed ut reverentiam ei exhibeant. Urget exemplum presbyterorum, quo∣rum duos secum tunc habuit, Bassum & Apollonium, quosque no∣vit eidem Episcopo quamvis juniori debitam reverentiam praesti∣tisse.

Ostendit juventutem ejus esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, innuit eum aetate quidem & conspectu juvenem, moribus autem senem fuisse: obe∣dientiam ei praestandam docet, aut potiùs in eo Deo ipsi omnium Episcopo. Nam ut rectè observavit S. Cbrysostomus, Apostolus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, De Episcopis praecepta dans nullibi annorum numerum statuit, Orat. in Viduam juvenem. Haec omnia ex ipso contextu enata adeò plana, perspicua, sibique 〈◊〉〈◊〉 sunt; ut nec alium sen∣sum haec verba aut fundant aut admittant. Neque quicquam ha∣bent quod opponant Adversarii nisi quod modum loquendi spectat: qui si inusitatior videatur, eo minùs Ignatianus videri non de∣buit. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de juventute Damae Episcopi intelligi nolunt, quia 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ad aetatem referri non potest, ut censet Sal∣masius. Sed ea vox tam latae significationis est apud Graecos, ut ad aetatem aut quemlibet humanae vitae statum sive conditionem re∣ferri possit. Quamvis enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 saepe pro ordine sacro, aut or∣dinatione 〈◊〉〈◊〉 sumatur, non infrequentiùs tamen ad alia refertur, & quidem ea quae sacris ordinibus opponuntur. S. Chry∣sostomus Homil. 5. adversus Judaeos. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Hic A∣braham progenitor Levitarum, Judaicorum Sacerdotum, sub Melchisedec, qui nostri Sacerdotii typus erat, laici ordinem, vel locum obtinuit. Idem alibi distinguit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eodem modo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dixit, & sacerdotes 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quotcunque modis homines dividi & distribui possunt, in quotcunque classes redigi, ad tot 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 à Graecis referuntur. It a legimus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & similia. In 〈◊〉〈◊〉 autem civitate semper di∣stincti sunt juvenes, viri, senes: & hae ubique hominum secun∣dum aetatem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In duas classes 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 divi∣dunt Apostoli populum Christianum in unaquaque Ecclesiâ, ut 1. Tim. 5. 1. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Seniorem nè increpato, sed obsecra ut pa∣trem, juniores ut fratres, anus ut matres, juvenculas ut sorores. Ad Titum 2. 2, 6. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Senes, ut sobrii sint, Juvenes similiter. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, idem 〈◊〉〈◊〉 quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ut cùm Plato rempublicam in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aliós∣que divisit, Proclus in Timaeum illos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈◊〉〈◊〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellat, quae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 rectè dicitur. Nihil aliud hîc voluit Ignatius, & satìs bene 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Paraphrastes per 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 expressit.

Jam verò qui hic non aetatem Episcopi, sed novitatem ordinis Episcopalis denotari volunt, & rem inducunt ab Autoris mente prorsus alienam; & ut id faciant totum contextum mirè contor∣quent. Neque enim ipse Ignatius, neque sanus quisquam sub illius personâ, de novitate Episcopatûs disseruisset, in quo ipse jam consenuerat. Quomodo ille Episcopatum novellam instituti∣onem esse diceret, & quidem tot annis, ut illi volunt, post omnium 〈◊〉〈◊〉 mortem introductam, qui ordinis Episcopalis institu∣tionem semper Deo & Christo tanquam autori tribuit? Hoc ipso loco laudat Sotionem quòd subjectus sit Episcopo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, tanquam gratiae Dei. Epistolâ ad Ephesios, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Vetus Interpres, Ipsi, vel Episcopi, secundum terrae fines determinati Jesu Chri∣sti sententiâ sunt. Describit Episcopum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quem mittit Dominus domûs in propriam dispensationē, qui est Christus. Epistolâ ad Trallianos, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Vale∣te in Jesu Christo, subjecti Episcopo, ut Dei mandato. Si no∣vitatem Episcopalis ordinis notare voluisset Autor Epistolarum, cur non alibi 〈◊〉〈◊〉 id fecit? Si novella haec institutio fuisset, ea ob∣jectio tam in Polybio, Onesimo, & Polycarpo, quàm in Dama va∣luisset; & consultiùs multo fecisset, si tunc eam tollere conatus esset, cùm grandior Episcopi aetas, cum gravitas & spectata vi∣ri prudentia aliquam novello ordini autoritatem conciliarent. Non

tam imprudentē Ignatium, non tam stultum Impostorem quis putet, ut populo juventutem Episcopi, & Presbyteris simul novitatem or∣dinis Episcopalis probare conaretur. 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 institutionis mentio ab hujus loci naturâ, & scriptoris instituto prorsus aliena est. Quod adhuc luculentiùs apparebit si animadvertamus, quibus cuniculis Autoris sententiam subruant, quibus machinis omnia conturbent, qui novellam hanc institutionem hactenus inaudi∣tam hinc extundere conantur. Primò Salmasius observat Im∣postorem suum, Ignatium nostrum, dixisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia ex institutione & voluntate Christi introductum est, Sotionem autem laudâsse, quòd Episcopo subjectus esset, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut gratiae Dei, quò novam hanc institutionem Episcopi presbyteris superponendi Deo etiam placere ostenderet. Sed quis unquam ex eo ostenderet Episcopatum presbyteris primò superim∣positum fuisse gratiâ Dei, quia presbyterium ex lege Dei praescri∣ptum est, Episcopatus illo superior ex voluntate hominum intro∣ductus, & quidem diu post Apostolorum omnium mortem? Aut quis colliget, ex eo, quòd quid gratiâ Dei factum esse dicitur, idem ex voluntate & institutione divinâ etiam 〈◊〉〈◊〉 profe∣ctum non esse? Salmasium ipsum appello, cujus haec verba sunt, 〈◊〉〈◊〉 verò ea quae ex institutione Christi manatunt, non eti∣am Dei gratiam praeferant. Ea sine omni dubio Scriptoris mens fuit, qui Episcopalem ordinem, quatenus presbyterio super∣impositus est, nunc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nunc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nunc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellat, adeóque ex gratiâ 〈◊〉〈◊〉, ex sententiâ Christi, ex mandato divino institutum fuisse docet. Frustra igitur ex∣cogitata est illa distinctio inter gratiam & legem Dei Evange∣licam. Secundò, adhuc manifestiùs vim loco infert minimè ferendam, dum duplicem ex his verbis petitionem proponit, ut de rebus duabus Scriptorem agere, de juventute scilicet Episcopi, & novitate Episcopatûs doceat. Unam petitionem ad plebem, aliam ad presbyteros dirigit. Petit, inquit, à plebe, ut non nimis familiariter cum Episcopo agat, quòd videatur junior: petit à presbyteris, ut sine praejudicio adprobandae & recipi∣endae novellae hujus institutionis, honorem ei deferrent. Ita

Epistolam duplici nomine petitoriam proponit, cùm nè una qui∣dem bîc petitio sit, nedum duae. Non petit Ignatius quicquam à po∣pulo, sed docet quid eos deceat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, indecorum esse ostendit, ut Episcopo suo, quamvis 〈◊〉〈◊〉, familiariter utantur; tantam ei of∣ficio dignitatem attribuit, ut ab personam evilescere non debeat. A presbyteris nihil omnino petit, quod eorum officium in hâc re sit nè docet quidem,. quòd eos satìs ad hoc praestandum promptos & alacres esse novisset. Eorum igitur exemplum plebi proponit, aequis∣simum esse judicans ut illi populus cum omni reverentiâ subjicere∣tur, cui presbyteri sine ullâ excusatione parerent. Hoc autem sibi probè cognitum esse profitetur, qui non tantùm Damam Episco∣pum cum Sotione Diacono ejus, sed & Bassum, & Apollonium presbyteros secum, tunc cùm scriberet, habuit; à quibus probè in∣tellexit quam Episcopo suo presbyteri reverentiam exhibuerint: unde per totam Epistolam nunquam presbyteros monet ut Episcopo suo, sed populum tantùm, ut & Episcopo & presbyteris ut pote opti∣mè consentientibus subjecti sint. Nihil igitur à presbyteris petit, nè minima quidem vocula est, quae ullam speciem talis petitionis aut exhortationis prae se ferat. Qui rem novam sententiae inferre vo∣luit, novam petitionem excogitavit, sine 〈◊〉〈◊〉 ea inferri nullo modo potuit. Sed Ignatius unicam exhortationem ad populum persequi∣tur, quam exemplo presbyterorum premit urgétque, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in∣quit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quemadmodum cognovi presbyteros animatos esse, ita & vos animati sitis. Nullâ igitur arte populum aggreditur Ignatius, multo minùs aliâ populum, aliâ presbyteros arte aggre∣ditur, ut vult 〈◊〉〈◊〉, quos ex ipsorum conversatione novit ad reverentiam Episcopo exhibendam 〈◊〉〈◊〉 sponte suâ ferri. Adeò miserè hunc locum torsit Salmasius, ut ad suam sententiam eum tra∣heret. Neque mirum. Totum enim illud aedificium quod ipse cum Blondello, de successione proximi presbyteri in locum seu prima∣tum decedentis, extruxerat, hoc uno testimonio subruitur, & fun∣ditus evertitur. Ubi enim illa successio primi secundum institutio∣nem presbyteri in locum defuncti, ubi Damas aetate junior toti presbyterio praeficitur? Unde tanti privilegii usus apparet, 〈◊〉〈◊〉 ipsi presbyteri ei rei tam promptè consentirent?

Miror autem Dionysium Petavium, qui Salmasio adcò ad∣versatus est, eum tamen in hac interpretatione duorum voca∣bulorum secutum esse, & ad novam conjecturam indè confugisse. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit ille, novitia & recens est ordinatio & institutio. Per illam autem non intellexit institutionem ordinis Episcopalis cum Salmasio, sed aliam, quam ipse commentus est; illam nempe, quae commoveri & jactari tum coeperat, nonnullis per ambitionem & cupiditatem introducere molien∣tibus; nimirum ut Episcopatus non liberâ electione ab iis quo∣rum intererat, sed ex aetatis vel temporis antecessione quo in Clerum erant assumpti, ut non dignissimus quisque, sed anti∣quissimus caperetur. Ita duo magni viri ex diametro opposui sunt. Ille hanc antiquam institutionem putat, hic novitiam, ille ab Apostolicis temporibus deductam, hic non tam per ambitionem introductam, quàm à presbyteris, dum alii nescio qui eam intro∣ducere conarentur, repudiatam. Sed talem institutionem aut unquam 〈◊〉〈◊〉 aut tunc repudiatam esse neuter probat. Timo∣theum Ecclesiae Ephesinae, & Damam Magnesiane juniorem prae∣positum fuisse fatemur: sed quinam illi fuerint, qui ut antiquita∣tis ratio praecipuè duceretur per ambitum & factionem pugna∣bant, nondum intelligimus. Nam quòd ejusmodi fuisse contenti∣onem illam credat Petavius, quae à Clemente Epistolam ad Corin∣thios expressit, id sine ullo fundamento dicitur. Illi enim unus & alter si se praeteritos esse doluerint, tam juniores quàm seniores esse, tam pro merito quàm pro aetate pugnare potuerunt. Quicunque autem fuerint, eos ipse non de Episcopatu sed presbyteratu conten∣disse fatetur, & conjecturam suam Salmasianâ verisimiliorem tantùm esse dicit, pro veritate ejus asserendâ nihil affert. Sed vi∣deo unde in tantam incertitudinem, tamque improbabilem conje∣cturam inciderit Vir doctissimus. Verba illa Ignatiana 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 malè cepit. Omnino, inquit, presbyteros repudiâsse nec admisisse illud asserit, quodcunque tandem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellat. Cùm igitur nec juventutem, nec Episcopalem ordinem repudiaverint Magnesii, ut ex ipso loco constat; aliud aliquid ex∣cogitandum putavit Petavius, quod abillis repudiatum est, quód∣que

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocari posset. Et omnes quidem qui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 novellam institutionem reddunt, in illâ voce 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 explicandâ haerent. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sic reddit Salmasius, Sicut cognovi presbyteros, non ut accipientes eam, quae nova apparet, institutionem, sed tanquam prudentes in Deo, ce∣dentes ipsi. Ubi primò 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 particulam omittit ut explicationi suae inimicam, quòd ea ostendat Scriptorem de eadem re loqui, cùm presbyterorum exemplum proponit, de qua populum monuerat, scilicet de aetate Episcopi: aliter enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 exponi non possunt. Secundò, voculam ut de suo addidit; vidit enim, non accipientes, hîc locum habere non posse. Theseos Capellianae Autor aliter versionem suam temperavit, Quomodo censeo sanctos presbyteros, si minùs recipiant novellam istam quae jam est institutionem, saltem tanquam prudentes in Deo ce∣dant Episcopo, ut, cùm omnia confuderit, nihil dicat. Pita∣vius à versione cautè abstinuit, hac observatione contentus, presbyteros 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 repudiâsse. Mira haec sanè in∣terpretatio illius, qui profitetur Ignatium iisdem verbis presbyte∣ros plebi proponere imitandos. Sed hi quid sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 hoc loco non viderunt. Patricius Junius legit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non praeoccupato animo respicientes, haud malè; sed ut literam omitteret, opus non erat. Suidas, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nihil aliud hîc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quàm 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sonat. Ita igitur verto, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non cogitantes, non considerantes, non respicientes. Ut Paraphrastes, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Non enim hîc Ignatiana miserrimè per∣vertit ille, ut vult Salmasius, sed fideliter & planè ex∣plicat.

Quare, cùm haec aetatem Damae Magnesiorum Episcopi tan∣tummodò respiciant, cùm Autor Epistolarum ubique Episcopa∣tum à Christo institutum esse significet, cùm Christianos omnes, etiam presbyteros, quos à Deo institutos fuisse docet, ut Episcopo pa∣reant constanter moneat, cùm omnes qui illi jam ipsis superimposito

refragantur malâ conscientiâ premi, & diabolo inservire osten∣dat, palam est hunc locum de 〈◊〉〈◊〉 Episcopatûs institutione intelligi non posse. Aut siquis sit qui adhuc dubitet an haec omnia ad aetatem Damae referri debeant; cum omnino oportet 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de recenti, non Episcopatûs, seu officii, sed hominis, seu Episcopi ordina'ione interpretari; nisi velit Scriptoris instituto 〈◊〉〈◊〉 centradicere. Fateor enim vocem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de re ali∣quâ recenti, seu modernâ usurpari posse, & fatìs quidem origini sue congruè. Ut de Hierace Epiphanius, Haeresi 67, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Psalmos complures recentes, seu, novitios confinxit. Et qui ita hunc Scriptorem intellexerit de ordi∣natione Damae recenter factâ, doctrinam Ignatianam alibi 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 haud violabit; sed quàm congruum huic loco sensum eâ interpretatione tribuere possit, ipse viderit. Vox enim illa 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 praeter alia superiùs adducta mihi postulare vide∣tur, ut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ad aetatem referatur. Denotat enim sine dubio aliquid quod ex conspectu Damae apparebat; ut ostende∣ret eum vultu juvenem, moribus virum. Quò etiam illa, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae statim in eâdem periochâ se∣quuntur, spectant.

Dum haec, Opere penitus finito, Lector benevole, scribo, perve∣nerunt ad manus meas, SS. Patrum qui temporibus Apostolicis floruerunt Opera, à Joanne Baptista Cotelerio Societatis Sorboni∣cae Theologo doctissimo edita. Quo libro conspecto, hisce tempori∣bus non potui non seriò gratulari, quòd etiam in Ecclesiâ Galli∣canâ Libertatibus suis optimè usâ, Theologi ex omni ordine ma∣ximè eruditi non tantùm pro veris antiquae Ecclesiae monumentis strenuè concertent, sed & de libris spuriis & supposititiis, qui ha∣ctenus mundo imposuerunt, & suevi vetastatis somnio animos hominum deliniverunt, sine omni partium studio judicent; quòd post Sirmondum, Petavium, Petrum de Marca, Morinum, Lounoium, post Valesium, Huetium, aliósque complures, etiam 〈◊〉〈◊〉 candidè de his rebus pronunciet, eruditorum inter nostros virorum diligentiam saepe probet, eademque cum libertate omnia discutiat. Unde spes est aliquando fore, ut Dogmatibus Ecclesiasti∣cis

major lux affulgeat, Controversiae in Scholis agitatae, pudendo Impostorum patrocinio nudatae, & fictâ Antiquitatis larvâ spolia∣tae, aequiùs tandem & sedatiùs terminentur, animique hominum eâ, qua par est, reverentiâ primitivam Ecclesiam, suâ simplicitate conspicuam, nec alienis coloribus depictam aut potiùs deformatam prosequantur. Inter haec B. Ignatii Epist. etiam Notis Cotelerii illu∣stratae prodierunt; quas jam ad editionem nostrorum festinans, avi∣dè, quantum per temporis angustias licuit, percurri. Video autem, nisi me festinatio fefellit, Viri doctissimi sententiā cum nostrâ pla∣nè conspirantem; idem de Ignatianis judicium, eandem de argu∣mentis Adversariorum opinionem, similem fere locorum explicati∣onem 〈◊〉〈◊〉. Unde mihi haud malè augurari videor, senten∣tiam nostram viris doctis, & in hoc literarum genere optimè ver∣satis approbatum iri, eos{que} statim judicaturos me nihil in his mo∣litum esse, quod non aliis eadem tractantibus veritati maximè aper∣tissiméque consentaneum primâ facie videatur. Quòd si 〈◊〉〈◊〉 quae obiter tractavi, & in tui potissimùm gratiam, Lector benevole, dissertationibus inserui, (qualia haud pauca in nostris invenies) aut minùs rectè aut minùs accuratè dicta judicaveris; nolim ea cum causae susceptae injuriâ conjungas, sed desiderio potiùs tibi pla∣cendi imputes. Vale.