Marmora Oxoniensia ex Arundellianis, Seldenianis, aliisque conflata recensuit & perpetuo commentario explicavit Humphridus Prideaux ... ; appositis ad eorum nonnulla Seldeni & Lydiati annotationibus accessit Sertorii Ursati Patavini De notis Romanorum commentarius.

Thomae Lydiati OXONIENSIS ANNOTATIONES AD Chronicon Marmoreum.

Lectori Praefatio.

QUanquam Lydiati nomen apud Eruditos jure merito in honore sit, non videtur supervacuum eorumquae, scripserat, Catalogum apponere; quia cum dispersa jaceant, ad publicam notitiam vix pervenere.

Praeter Annotationes hasce scripsit.

• Tractatum de variis Annorum formis.
• Praelectionem Astronomicam de Coelo & Elementis.
• Disquisitionem Physiologicam de origine Fontium.
• Defensionem tractatus de variis Annorum formis.
• Additamenta quaedam ad praedictum opus.
• Solis & Lunae periodum, sive Annum magnum.
• De Anni Solaris mensurâ.
• Emendationem Temporum.
• Numerum Aureum.
• De Sabbato.
• Tractatum de Altaribus in Ecclesiis cum defensionibus variis.
• Mesolabum Geometricum.
• Canones Chronicos.
• Seriem Summorum Magistratuum & Triumphorum Romano∣rum.

Annotationes primae ad Chronicon Marmoreum, de Morte Darii Hystaspis, &c.

VELIM sanè ad magis asserendam Marmorei hujus Chronici digni∣tatem & Autoritatem, quam equidem maximopere assertam cupio, ut, perinde ac de Consularibus Romanorum Fastis Marmoreis, ante annos plus minus octoginta Romae in Comitio effossis, memoriae mandetur, ubi, quando, & quomodo, inventum sive repertum fuerit; quod etiam forte nonnihil ad melius intelligenda ejus nonnulla conduxerit. Quum vero citimus ejus terminus sive finis fixus sit principio Olympiadis centesimae vicesimae nonae; primū animadverti idem ipsum esse tempus suscepti à Romanis, scilicet Appio Claudio Caudice & Marco Fulvio Flacco Consulibus, belli Pu∣nici primi, adeoque primi transmarini, nimirum in Siciliâ geri coepti (scili∣cet ubi Polybius suam Historiam inchoavit, quem terminum etiam Historiae suae posuit Dionysius Halicarnasseus, qui & ipse quoque breve Chronicon per Atheniensium tempora digestum edidit.) Unde subinde subit animum meum suspicio, quam tamen adjunctum Smyrnaeorum & Magnesiorum foe∣deris monimentum nonnihil retundit, an non ad Pharum Insulam Adriatici maris aliquo modo spectet, & ipsam quidem Pariorum Coloniam, secundum Oraculum quoddam conditam, Dionysio Seniore Siciliae tyranno auxilia sup∣peditante, anno quarto Olympiadis nonagesimae octavae, Archonte Athenis Dexitheo, juxta Diodorum Siculum, libro 15. Hoc tantum ausim dicere me haud temere credere posse, Epocham Chronici Marmorei casu fortuito in∣cidisse in initium primi Romanorum belli Punici, primi inquam transmarini, e∣jusque in Siciliâ suscepti.

Porro quod anno 1252. mancum extat —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, forsitan non tam Phoenices reges Cadmum & Phoenicem, quam Laconices Eurotam & La∣cedaemonem spectat: quandoquidem auctor ferme intra Graeciae fines se con∣tineat, nisi in Persicis Imperatoribus, sed & iis finium Graeciae invasoribus.

Ad annum 292. nempe primum Olympiadis quinquagesimae sextae, n••men Archontis Atheniensis mutilum —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod Latine redditur Populo•• ••ea series summorum Magistratuum Romanorum & Archontum Athenien••ium manuscripta ante annos sedecim, unáque cum aliis manuscriptis nostris apud me suppressa, & in tenebris delitescens, exhibet Euthydemum: autore, si bene memini, libris jam ferme biennium viduatus, Diogene Laertio in vita Chi∣lonis.

Anno 253. quarto Olympiadis sexagesimae quintae, initium regni Darii Hy∣staspidae, Mago defuncto, positum quadriennio serius quam Ptolemaeo Astro∣nomo, & aliis, videtur commodissime referri posse ad Babylonem ab eo captam Zopyri dolo, quam antiquissimam Imperii Metropolim Magi factio, & forsan aliquis ex eadem Consanguinitate eo usque rebellem contra ipsum tenuerat: quâ occasione postea idem Darius appellatus sit Assyriae Rex, Ezrae 6. quemad∣modum annotavi nostra Emendatione Temporum ad annum Mundi 3489.

Anno 227. ac secundo Olympiadis septuagesimae secundae nomen Archon∣tis Atheniensis obliteratum, relicto solum, secundo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quo Datis Darii Hystaspidae Dux praelio Marathonio à Miltiade & Atheniensibus profligatus est, restituatur è Plutarcho in Aristide, Phanippo sive Phaenippo secundo. Fuit autem prior Phaenippus Archon, initio Olympiadis quadragesimae octavae, jux∣ta Clementem Alexandrinum, primo stromate, si recte memini: cum apud Eusebium in Chronico, idem Phaenippus Archon Athenis, tanquam ex eo∣dem Clemente referatur ad Olympiadem 47. Insequente Anno, nempe 226. (ita enim legendum apparet, licet Seldenus ambigat utrum ita, an 225. uno

anno minus) ac tertio Olympiadis septuagesimae secundae Darii Hystaspidae mors assignata, Archonte Athenis Aristide, quem idem Plutarchus. in ipsius Aristidis vitâ diserte asseverat, Archontem Eponymum fuisse proxime post Phaenippum, quo Archonte praelium Marathonium commissum fuerat: li∣quido confirmat nostram ex Ctesia Chronologiam, referentem ejusdem Darii mortem, ejusque filii Xerxis regni initium, quinquennio citius quam auctore Herodoto vulgus autumat: quae ex consequenti viam sternit statuendo Ar∣taxerxis Longimani filii Xerxis etiam regni initio, citius eodem quinquennio, pariterque nostrae restitutioni initii septuaginta hebdomadum Danielis, anno regni hujus vicesimo, tantopere controversi, & tanti momenti. Quam quidem Chronicam Annotationem antiquissimi & nobilissimi Monimenti, eodem nomine, utcunque alii aestimaverint, ipse sane magni aestimo: neque enim paucorum millium animarum salutis aeternae interest, demonstratum habere Articulum temporis quo Messias ille manifestandus fuerat.

Anno 193. quum mentio fiat Archontis Calliae prioris, iterumque anno 143. forte hic pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legendū videatur, vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nisi potius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nempe divite illo Hipponici filio, qui Conviviū Xenophonteum prae∣buit. Verum haec aliaque hujusmodi minutiora sunt, quam ut animadversione digna videri queant, adeoque magis mirum videatur, doctissimos & diligentis∣simos vetustissimorum & obliteratorum marmorum Interpretes tot obscuris∣sima tam acute vidisse, quam haud usquequa{que} omnia perspexisse; Me vero quod attinet, veniam à literatis omnibus peto, quod haec hactenus absque prom tâ librorum supellectili attingere ausus sim, quae sine abundanti eorum copia protractari nequeant. Ut autem eodem desinam unde exorsus sum, hortor ipsos Interpretes, ut sciscant porro de modo, loco, tempore, aliisque circumstantiis reperti talis monimenti, confirmandae ejus dignitati & authori∣tati, quo honoratissimus Comes nostrâ quidem sententiâ praeclare de posteritate meritus est.

Disquisitio de tempore Dynastiae, & Mortis Gelonis Sy∣racusani, in quo Marmoreum Chronicon Arundelia∣num septennio differt à Diodoro Siculo, & communi o∣pinione. Eâque occasione de aliis quibusdam differen∣tiis ejusdem Chronici à receptis opinionibus.

STATUIT Auctor Chronici Marmorei Gelonem Dinomenis filium tyrannidem obtinuisse (sc. Syracusis, antea enim Gelis aliquandiu domi∣natus erat juxta Herodotum, Lib. 8.) annis 215. ante Epocham suam sive Chronici finem, nempe Olympiadem 129. id est, Olympiadis 75. anno secundo, Archonte Athenis Timosthene: Hieronem autem Gelonis fra∣trem septennio postea, annis 208. ante Epocham, id est, Olympiadis 73. an∣no primo, Archonte Athenis Charete; tanquam Gelone tunc demum mortuo. Atqui Diodorus Siculus, in rebus suae gentis, inquam Siciliae, pro ratione in∣stituti operis prope dixerim nimius, libro undecimo, scribit, Hieronem Ge∣loni fratri tanquam mortuo, postquam regnaverat annos 7. successisse in Princi∣patu, anno tertio Olympiadis 75. Archonte Athenis eodem Timosthene: & inde regnavisse Syracusis annos undecim & menses octo; ac proinde etiam hunc, Olympiadis 78. anno secundo reliquisse Regnum Thrasibulo fratri Archonte Lysistrato: atque hunc post unum tyrannidis annum ejectum esse à populo Sy∣racusano, anno tertio ejusdem Olympiadis Archonte Lysaniâ; indeque Syra∣cusanos popularem statum servasse propemodum 60 annos, usque ad tyranni∣dem

Dionysii. Libro autem 13 scribit, Dionysium ex scribâ & promiscuae multitudinis idiotâ maximae Civitatum Graecarum tyrannum evasisse, Olympia∣disque anno tertio, Archonte Athenis Calliâ, utique integro annorum 60 in∣tervallo postea, qui contra in marmoreo Chronico legitur tyrannus Syracusis extitisse quinquennio citius, utpote annis 147 ante Epocham, i. e. anno secundo Olympiadis 92 Archonte Athenis Euctemone. Eusebius autem in Chronico, refert Gelonem obtinuisse Syracusas anno secundo Olympiadis 73, ac Hiero∣nem Syracusis regnasse anno tertio Olympiadis 75, i. e. novennio postea. Ad quae loca annotat Arnoldus Pontacus Episcopus Vazatensis, in suâ Chronici Eusebiani editione nuncupatâ Henrico IV. Galliarum Regi, A. D. 1604. etiam Dionysium Halicarnasseum, Libro 7. referre initium imperii Gelonis ad annum secundum Olympiadis 72, ejusque exitum Fabio & Aemilio Mamerco Ro∣mae Consulibus, qui inciderunt in annum primum Olympiadis 74: Pausaniam quoque scribere, Libro 6. Gelonem rerum potitum Syracusis anno secundo O∣lympiadis 72: sed & Aristotelem Politicorum Libro 5. cap. 12. scribere Ge∣lonem regnasse annos 7, ac mortuum esse anno octavo.

Veruntamen etiam in iisdem ipsis Auctoribus nihilominus videor mihi videre expressa vestigia veritatis à redivivo Chronico Marmoreo stantis. Nam & in Chronico Eusebiano, quum ad annum tertium Olympiadis 75, crassius & im∣perfectius ponatur, Hieron Syracusis regnat: triennio postea distinctius & signi∣ficantius exprimitur, Hieron post Gelonem Syracusis tyrannidem exercet. Annotat autem Pontacus nonnulla vetustissima Chronici Eusebiani Exempla∣ria, nominatim verò Fuxense, sc. è Bibliotheca Collegii Fuxensis Tholosae depromtum, Gelonis regnum Syracusis in Sicilia statuere demum anno secun∣do Olympiadis 75, nempe eodem ipso quo Marmoreum: nec ullam habere mentionem Hieronis ante Olympiadem 76: Graeca autem Eusebiani Chro∣nici apud Georgium Syncellum, & Cedrenum testantur Gelonem Syracusis re∣rum potitum annis 17: qui deducti ab anno secundo Olympiadis 73, differunt ejus mortem & Hieronis initium ad annum tertium Olympiadis 77, etiam se∣rius biennio quam Chronicon Marmoreum: verum iidem coepti integrâ Olym∣piade citius juxta Dionysium Halicarnasseum & Pausaniam, decennium ejus terminant ad Xerxis transitum in Graeciam: & reliquum septennium uno anno infra posteriorem regni Hieronis situm in eodem Chronico, nempe ad annum tertium Olympiadis 76, tantummodo biennio citius quam Marmoreum; ita ut hoc inter illa duo extrema medium feriat.

Porro autem Chronicon Eusebianum suppeditat aliud etiam validius ar∣gumentum & tecmerion veritatis Chronici Marmorei. Nam ad annum ter∣tium Olympiadis 79. in Eusebiano legitur, Sicilia à populo regebatur, adje∣cto in Exemplari Fuxensi, seditione factâ: ubi quin de Syracusis à Thra∣sibuli tyrannide liberatis agatur, nullum dubium videtur, ne Scaligero qui∣dem in Eusebii Chronico à se edito, biennio post Pontaci editionem, nihilo∣minus imputanti istic errorem & metachronismum triennii Eusebio. Ve∣rum quum non modo Diodorus Siculus, sed etiam longe antiquior eo Aristo∣teles, Lib. 5. Politicorum cap. 12. Geloni, Hieroni, & Thrasibulo ascribat omnino annos 18. tyrannidis Syracusanae (ubi Aristotelis verba sunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) illi anni 18. retro putati à tertio Olympiadis 79 desinente, referunt nos ad desinentem an∣num primum Olympiadis 75, id est, ad ipsum initium regni Gelonis in Chro∣nico Marmoreo anno insequente praelium ad Plataeas.

Si quis vero rationem quaerat, cur hinc demum fiat initium regni Gelonis Syracusis, nempe post illud biennale bellum Medicum dictum apud Diodo∣rum, satis idoneam suppeditat ipse Diodorus, scilicet, quod post clarissimam vi∣ctoriam ab illo partam contra Poenos & eorum finitimos, Xerxi confoederatos,

eodem die quo Leonidas rex Lacedaemonius cum Persis conflixit ad Ther∣mopylas; ex nuncio accepto victoriae Graecorum navalis contra Xerxem ad Salaminem, omisso apparatu quem studiosissime fecerat ferendi suppetias Graecis, renovans foedera, & stabiliens pacem tum inter ipsos Siculos, tum etiam cum Poenis, deinceps voluntate & consensu populi una voce proclaman∣tis eum benefactorem & servatorem, & Regem, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, regnavit Syracusis, quas antea vi armatâ obtinuerat; ac tunc demum ausus est publicis caetibus si∣ne stipatoribus aut satellitio, adeoque nullis indutus armis, absque militari tu∣nicâ, se committere, quod nunquam antea fuerat.

Cujusmodi initium regni Gelonis demum dono Populi, etiam Aelianus significat, variae historiae lib. 13. cap. 37. scribens in hanc sententiam, "Ge∣lon Syracusanorum tyrannus mansuetissime se in regno gessit. Seditiosi vero quidam ei tendebant insidias. Quod cum rescivisset Gelon, convocatâ Syracusiorum Concione, armatus in Concionem ascendit, & commemo∣rans quantorum bonorum illis causa fuerat (〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) simulque detegens insidias, mox arma deposuit, dixitque ad universos: Ecce igitur tuniculâ solum amictus absque armis asto, & dedo me vobis, ut pro vo∣luntate libituque mecum agatis. Quare Syracusani mirati ejus sententiam, tum insidiatores puniendos ipsi tradiderunt, tum etiam regnum ei dederunt, (〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) Hic contra populo puniendos istos reliquit." Quam∣obrem Syracusani statuam quoque ei posuerunt in discincta tunica. Atque hoc fuit ejus ad populum Concionis monimentum, & postea in secula regnaturis do∣cumentum. Quinetiam antea, nempe lib. 8. cap. 11. idem Aelianus diserte significat hoc factum esse post pugnam ad Himeram Siciliae urbem, ubi Gelon Poenos, occiso Amilcare eorum duce, devicit: & quidem ejusdem victoriae po∣tissimâ occasione, ita scribens, "Gelon postquam ad Himeram devicerat Car∣thaginenses, universam Siciliam in potestatem suam adegit. Inde prodiens in forum nudatus armis, aiebat se redditurum civibus potestatem. Hi vero no∣lebant accipere, experti ejus humanitatem, & quod popularius potestate utere∣tur, quam Monarchae solerent. Quapropter etiam (nimirum reddito & Con∣firmato ei regno) posita est ipsi in Junonis Siculae templo statua nudatum armis ostendens, opposita quoque scriptura quae id Gelonis factum declararet." Ha∣ctenus Aelianus.

Denique antiquus Scholiastes Pindari Lyrici Poetae, in ejus Pythionicis, Odâ 3. diserte refert initium regni Hieronis Syracusis ad desinentem O∣lympiadem 76, utpote Pythiadem 28. cujus annus primus coepit ultimo aut penultimo mense anni tertii ejusdem Olympiadis, quum primus Agon Pythi∣cus Stephanites institutus sit eodem anno tertio Olympiadis 49. aeque juxta Chronicon Eusebianum ac Marmoreum. Quare initium septennis absolutae tyrannidis sive dynastiae Gelonis non potuit praevertere initium Olympiadis 75. Itaque nullo modo verum esse potest, quod Pontacus Dionysio Halicarnasseo autore refert, Gelonis Mortem Fabio & Aemilio Mamercino Consulibus Ro∣mae, qui juxta ipsum Dionysium inciderint in annum primum vel secundum Olympiadis 74: hoc pacto enim mortuus fuisset triennio aut minimum biennio ante conflictum Graecorum & Persarum ad Thermopylas, quo tempore ipse Amilconem sive Amilcarem, & Poenos celeberrimo praelio vicit in Siciliâ: quum ipse Dionysius, initio libri noni, Xerxis expeditionem in Graeciam ascribat Consulatui ejusdem Caesonis Fabii secundo, & Spurii Furii Fusi, tanquam in∣cidenti juxta ipsum quidem in primum, verum juxta Fabium Pictorem & nos in quartum annum Olympiadis 75. ideoque Gelonis mors multo propius con∣veniat in Aemilii Mamercini à Pontaco memorati Consulatum secundum, in∣certo Collega, sive is fuerit Servilius Structus juxta communem opinionem, sive Cornelius Lentulus juxta Diodorum Siculum, sive idem, sive alius cogno∣mento Esquilinus juxta Fastos Marmoreos, sive ipse Caeso Fabius, an∣no proxime praecedente tertium, hoc autem quartum Consul: aliis habitus

eodem anno omnium Romanorum primus Proconsul, creatus gerendo bello Veienti, quod anno praecedente genti suae Fabiae deposcerat, & quo bel∣lo, anno insequente, cum tota sua gente ferme usque ad internecionem occisus est. Hi autem Consules, juxta nostram seriem summorum Magistratuum Ro∣manorum, inciderunt in annum tertium Olympiadis 76, perinde ac in deci∣mum septimum à primo initio tyrannidis Gelonis Syracusis, juxta ipsum Dio∣nysium. Quocirca ad eandem Olympiadem quasi desinentem haud dubie spectat tempus mortis ipsius juxta eundem.

Hic est noster 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quum ipse Auctor non sit ad manus impraesentiarum, nec ullo modo mihi parabilis. Ubi etiam ambobus quod aiunt ulnis ample∣xamur insperatum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive Accessorium ultro se nobis offerens ad con∣firmationem Calculi Annorum Romae Conditae, quem in nostra Emendatione Temporum innuimus, amplius autem in illa serie nostrâ demonstrandum, & confirmandum suscepimus, nempe Fabiani omnium antiquissimi, statuentis Romam Conditam initio octavae Olympiadis saltem triennio serius quam Catoniani & Dionysiani.

At vero, quid si dicamus Pontacum hallucinatum esse in nomine Aucto∣ris, referentem Dionysium addere Gelonem vitâ functum Coss. Fabio & Ae∣milio Mamerco: quum neutiquam ita scripsit Dionysius, verum Diodorus; ii autem Consules juxta Dionysium quidem inciderint in annum Olymp. 74. at juxta Diodorum in annum tertium Olymp. 75. Archonte Athenis Timosthene, quo ipse Gelonem vitâ functum refert. Ita demum videtur manifesta halluci∣natio Pontaci in nomine Auctoris, levicula illa quidem, & quae meritissime do∣ctissimo ac diligentissimo, summaeque ingenuitatis viro condonetur. Cete∣rum quod ad initium tyrannidis Dionysii senioris Syracusis attinet, agnoscit Pontacus illud in Eusebiani Chronici exemplaribus manuscriptis plerisque pa∣riter ac editis respondere, anno 16, aut 17 Imperii Persici Darii Nothi, i. e. anno primo Olympiadis 93. quo etiam editio Scaligeri idem refert; quan∣quam nec Pontaco, nec sibi satis probatum; Pontaco propter auctoritatem non modo Diodori Siculi, lib. 13. sed etiam Dionysii Halicarnassei, lib. 7. scri∣bentium, Dionysium invasisse tyrannidem anno tertio Olympiadis 93. incur∣rente in annum 19 Darii; Scaligero propter concurrentia eodem anno initia Dionysii senioris tyranni Siciliae, & Archelai posterioris, regis Macedoniae, mortesque duorum celeberrimorum Poetarum Tragicorum, Euripidis & So∣phoclis, utrique vero pariter improbatum propter ipsius Dionysii mortem post annos 38 tyrannidis suae completos demum anno primo Olympiadis 103.

Verum enimvero redivivum Chronicon Marmoreum etiam ipsum conjuncta exhibet initium tyrannidis Dionysii mortesque amborum Tragicorum Poeta∣rum; viz. tribus annuis Atheniensium Archontibus Euctemone Antigone & Calliâ continuo succedentibus: quorum primi exitus tertiique initium pote∣rat, nimirum, in eundem cum medio annum Lunarem Macedonicum è Cyclo vitioso Cleostrateo, aut Harpalio, aut etiam Oenopideo Embolimaeum, sive intercalarium incidere. Unde ecce quam audaculus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sim: (quum edi∣tio Seldeniana praesto non sit, nec alia mihi ex ea annotata praeter paucula illa huic disquisitioni praemissa, in qua forsan, vel idem, vel simile quippiam jam ante fuerit annotatum:) Quandoquidem constet tres illos Archontas Atticos convenire juxta Diodorum quidem, & communem sententiam in annos pri∣mum, secundum, & tertium Olympiadis 93. juxta ipsum autem Marmoreum Chronicon, è congrua serie ceterorum Archontum eodem exaratorum, vel in eosdem annos, vel in proxime praecedentes; subit animum meum Conjectura, pro annis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ferme obliteratis, ideoque lectu difficilibus, & ambi∣guis ascriptis Archonti Euctemoni, facillimâ emendatione legendos esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ac proinde pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ascriptis Antigeni, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: quo pacto Dionysii Senioris tyrannidis initium omnino contigerit circa finem anni primi Olympiadis 93. consentaneè Chronico Marmoreo cum Eusebiano, &

exigui momenti differentia à Diodoro Siculo & Dionysio Halicarnasseo: quum Auctores utriusque Chronici tempus quo Dionysius novas res agere, publicis∣que actionibus se immiscere, & adversus duces exercitus Syracusani insurgere, potentiamque affectare coepit: illi vero tempus quo rerum potitus tyrannidem obtinuit, respexerint.

Sed & ea occasione videtur dilatum initium tyrannidis Dionysii apud alios, quod intra biennium ejus usurpatae, nec dum confirmatae, ab eadem exactus & exul factus sit: unde Trogus Justini, Lib. 5. notat eundem annum insignem fuisse expugnatione Athenarum à Lacedaemoniis, & morte Darii Nothi Re∣gis Persarum, & exilio Dionysii Siciliae Tyranni: atque Xenophon libro se∣cundo Historiarum Hellenicarum, statuit initium tyrannidis ejusdem (nimirum ab exilio redintegratae & confirmatae) medio illo anno, quo expugnatae sunt Athenae, praecedente autem Olympiadem 94.

Porro autem, quatenus incidimus in mentionem Archelai Regis Macedoniae, apud quem Euripides Poeta mortuus sit; mira quaedā de eo comminisci videtur Josephus Scaliger in sua Olympiadum Anagraphâ, & Animadversionibus in Chronicon Eusebii ad initiū regni Archelai filii Perdiccae & Orestis filii ejus, ac Dionysii Senioris Syracusani, alterius{que} Archelai Macedonici juxta ipsum eodē anno, de quo, inquit, praecipue advertendum; nam oportet initio ejus regni Euripidem extinctum apud eum fuisse; necnon sub finem libri tertii Cano∣num Chronologiae Isagogicorum, in successione Regum Macedoniae, asserens Archelaum, undecimum in ordine Regum, mortuo Perdiccae in regnum suc∣cessisse anno tertii Belli Peloponesiaci, assignatis nimirum suo more duobus certis Characteribus, Epaminonis Archontis Attici, & Mortis Periclis eodem anno: praeter tertium omnium certissimum, scilicet annum suae Periodi Julia∣nae; unde astruit initium regni ejusdem Archelai, annis 26. citius quam ipse proposuerat, è Diodori Siculi reliquiis sive fragmentis, nec illius solum, sed Theopompi, & Dexippi, atque aliorum, parum belle compactis, tanquam ab Africano in suo Commentitio libro priore Chronographiae Eusebii. Atqui Thucydides Auctor idoneus sine satisdatione, qui iisdem temporibus claruit· & scripsit, libro secundo, & anno tertio ejusdem belli (nisi me fallunt adversaria mea) de Perdiccâ rege Macedoniae scribit in haec verba, —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nempe suppetias eorum adversariis. Posteaque, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [Thracum Rex] 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [fratris ejus] 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Rursumque postea 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Posteaque rursum, Sitalces —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui nimirum etiam post Sitalcem regno Thraciae potitus est. Ergo adhuc vivebat Perdiccas, atque etiam aliquot annis postea; Nam libro quarto, & octavo anno belli, ita porro de eodem scribit Thucydides, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [nempe celeberrimum illum ducem Lacedaemoniorū] 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quinetiam ipse Diodorus Si∣culus, Diodorus inquam ipse, non ejus umbra vel larva Scaligerana, libro 12. de morte quidem Periclis anno quarto Olymp. 87. Archonte Epaminondâ jux∣ta ipsum, qui Athenaeo dicitur Epaminon, scribit in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Verum de Perdicca Macedoniae rege adhuc vivo, anno insequente O∣lymp 88. primo, Archonte Diotimo, scribit ita, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quapropter omissa Scaligeri Re∣gum Macedoniae Chronologiâ (quamlibet accommodatâ suae decantatae Perio∣do

Julianae) pariter ac spuriis Diodori reliquiis ab ipso ostentatis; quod Au∣ctor Chronici Marmorei notat Perdiccam Alexandro patre mortuo, apud Macedonas regnare coepisse, anno 199. ante Epocham suam, i. e. anno se∣cundo Olympiadis 79. Archonte Athenis Euthippo. Archon quidem hic vi∣detur idem qui apud Diodorum legitur Euippus, & qui apud eundem ac∣commodatur anno quarto ejusdem Olympiadis, sicut annus postremus re∣gni Alexandri patris & decessoris Perdiccae, in Chronico Eusebii. Unde equidem suspicor saltem unam virgulam, unum inquam iota redundare nu∣mero annorum in Chronico Marmoreo, legendumque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 198, cum Archonte Euthippo accommodandum anno minimum tertio Olympia∣dis 79. Archilaus autem, Perdiccâ mortuo, apud Macedonas coepisse regnare, numero annorū obliterato in Chronico Marmoreo, legitur Archonte Athenis Astyphilo: qui nimirum fuerit Diodori Aristophilus, ascriptus anno primo O∣lympiadis 90. sed istic forsitam imputatus anno 157. ante Epocham suam, quarto autem Olympiadis 89, completis 41 annis regni Perdiccae: quod confirmat conjecturam nostram de Euthippo Archonte referendo summum haud ultra annum unum ante calculum Diodori, sicut neque ullo alio Ar∣chonte per totum illud Chronicon: quippe quum ubicunque numerus an∣norum ab Archonte discrepet, tutius fidatur Archonti quam annorum nu∣mero; & apud Diodorum post Euippum ascriptum, anno 4. Olymp. 79. Aristo∣philus ascriptus anno primo Olymp. 90, est Archon 41, quibus proinde utris{que} annis Olympiadicis ascribendi videantur Archontes Euthippus & Astyphilus Chronici Marmorei. Namque Perdiccae omnino totidem, viz. 41 annos regni ascripsisse Nicomedem Acanthium historicum (scilicet ex Acantho urbe ad pedem Montis Athô, & Xerxis fossam in confinibus Thraciae & Ma∣cedoniae) refert Athenaeus, lib. 5. atque totidem intra unum, nempe 40, Anaximenem, (quem Diodorus, lib. 15. notat fuisse Lampsacenum, suam{que} historiam primam rerum Hellenicarum, terminasse pugnâ Mantineensi, quâ etiam Xenophon historiam suam) quorum utriusque numeri annorum finis, ac majoris initium exacte repraesentatur Chronico Marmoreo, mino∣ris vero initium eidem fini congruum Eusebiano. Atque Archelaum Mace∣doniae regem tantummodo hunc unum agnoscere videtur Diodorus; quem lib. 13. ac anno tertio Olymp. 92. Archonte Athenis Glaucippo, refert Pydnaeas rebelles domaisse: libro autem 14. decennio postea, utpote anno primo Olym. 95. Archonte Lachete, (quo etiam Socratem Cicutâ potatum, morteque mulctatum unà cum Marmoreo Chronico refert) idem scribit il∣lum interfectum esse à Cratero amasio s••o, postquam regnaverat annos septem, manifesto mendo in numero annorum regni ejus; huic autem suc∣cessisse filium Orestem puerum: quo sublato ab Aeropo tutore, hunc regnasse annos sex, ac deinde ejus filium Pausaniam annum unum: tum vero Amyn∣tam annos 24. (circa initium regno pulsum ab Illyriis per biennium, Argeo illud vel usurpante, vel administrante) patrem Alexandri secundi, atque etiam Ptolemaei Aloritae, & Perdiccae, & Philippi Patris Alexandri Magni, qui omnes post illum regnaverunt: nullo loco relicto alteri Archelao, cu∣jus regni initio Euripidem extinctum esse apud ipsum sciscit Scaliger. Sed & locus Aristidae Sophistae de Archelao, quantum conjicere licet non haben∣ti librum, videtur male allegatus à Scaligero, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, videtur enim legendum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, accusat. casu, subaudito nominat. Aeropus, agi{que} de caede Archelai ac ejus filii Orestis ab ipso Aeropo, aliis{que} conjuratis Cratero sive Craterâ & Decamnico. De Cratero praeter Diodorum, etiam Aelianus meminit, lib. 8. cap. 9. nomine Craterae, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Decamnico autem Aristoteles, lib. 5. Politico∣rum,

cap. 10. ita, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nisi igitur Aeropus, caput ut videtur hujus Conjura∣tionis, demum regnum adeptus, nomen Archelai sibi imposuerit, alius certe Archelaus Macedoniae Rex, praeter illum Perdiccae filium, non fuit. Atque illi, Perdiccae inquam filio, Euripidem Poetam convixisse, etiam hoc Aristo∣telis testimonio constat, secus quam Scaligero visum. Hujus autem regni completi sunt viginti anni, à Perdiccae morte, juxta Marmoreum Chronicon ad Archontem Lachetem, quo Diodorus ipsum mortuum refert: apud quem proinde pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legendum videatur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, haud insolenti Scripturae diffe∣rentiâ. Alexander vero ille, cujus regni mentio fit in Chronico Marmoreo, ad annum 104, Archonte Nausigene, quo Dionysius junior, mortuo seniore, Syracusis tyrannidem obtinuit, dubium est an intelligatur secundus Mace∣donicus Amyntae filius, an potius Alexander Pheraeus à quo Pelopidas The∣banorum Dux praelio occisus est, quem Diodorus, libro 15. sublato fratre Polydoro, sub hoc ipsum tempus Thessaliae regno potitum esse scribit.

Antequam vero huic disquisitioni finem imponam, illud etiam observetur, complures Archontas Atheniensium in Chronico Marmoreo à Calliade, quo Xerxes invasit Graeciam, usque ad Lachetem, quo Cyrus minor expeditio∣nem fecit contra fratrem Artaxerxem Memorem, uno anno Olympiadum antevertere calculum Diodori: Chronici autem calculum referentem Cal∣liadae Magistratum, pariter ac Xerxis transitum in annum quartum Olympi∣adis 74. (in quem annum nostra Emendatio temporum viginti abhinc an∣nis edita hunc retulit) quos Diodorus cum vulgo refert in primum Olympi∣adis 75, liquido confirmari memorabili illâ solis eclipsi, quam Xerxe Sardi∣bus movente contigisse diserte narrat Herodotus, libro 7. his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hanc solis eclipsim octodesexcentenaria Periodus nostra monstrat contigisse anno à Mundi con∣ditu, 3524. sextae indidem Periodi, anno 564, ac 288. posterioris partis ejus, die vicesimo tertio ab apparente Aequinoctio Verno, sole obtinente ferme vicesimum tertium gradum Dodecatemorii Arietis, secundo ejusdem anni Novilunio, die septimanae quarto, circum meridiem Sardibus, Lunâ appro∣pinquante nodo devehenti à septentrionali latitudine ad Austrinam. Fuit autem haud dubie totalis, si non ipsis Sardibus, ubi forte parallaxi Lunae ma∣jori quam latitudine, supremus solis limbus relictus est, at in locis aliquanto magis Austrinis. Fieri vero potuit ut Herodotus eam historiae mandaverit, quemadmodum praedicabatur, ubi maxima conspecta est; quae eadem Sardi∣bus, totique adeo Xerxis exercitui inde moventi valde notabilis fuerat. Ea∣dem autem aestate quâ Xerxis transitum, non modo pugnam ad Thermopy∣las, sed etiam navalem victoriam Graecorum ad Salaminem statuit Chroni∣con Marmoreum, & quidem recte juxta Herodotum aeque ac Diodorum, at∣que etiam Plutarchum in Camillo, referentem hanc circa Boëdromionis tertii mensis Attici ab aestivo Solstitio diem vicesimum. Quanquam ego in illa nostra Emendatione Temporum, atque etiam in Defensione nostrâ, cap. 5. antequam Herodotum denuo perlegerem ac perpenderem, quasi fascina∣tus Scaligeri Authoritate, libro 1. suae Emendationis, cap. de transitu Xer∣xis, & libro tertio Canonum in caput octavum primi, victoriam ad Salami∣nem retulerim, integro anno revoluto post transitum, in ver sequens ex mala Interpretatione loci Plutarchi in libro, Utrum Athenienses clariores fuerint ob bellum quam ob sapientiam, ubi scribit in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Enimvero haec victoria diligentius rem consi∣deranti demum videtur nullo modo potuisse esse illa totius Classis Graeco∣rum

prope Salaminem insulam oppositam orae Atticae, in qua summus Prae∣fectus, sive Praetor navalis fuit, non Themistocles Atheniensis, quanquam ejus potissimum industriâ parta fuit, sed Eurybiades Lacedaemonius: neque primas tulerunt Athenienses, quanquam eorum maxime interfuit, sed Ae∣ginates (si recte memini) ipsorum aemuli: quin potius illa Atheniensium jam adeptorum principatum Graeciae, ceterorumque Graecorum illis modo vel subditorum, vel saltem obnoxiorum, ad Salaminem Cypri urbem prima∣riam, alterius Salaminis coloniam à Teucro conditam, tempore mortis Ci∣monis filii Miltiadis, De qua Thucydides libro primo scribit ita▪ —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [Athenienses] 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Atque etiam Diodorus Siculus, libro duodecimo, ita anno tertio Olympiadis 82. Archonte Euthydemo. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [intel∣ligendum utique 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Porro insequente anno, quarto Olympiadis 82, Ar∣chonte Pedieo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hanc igitur victoriam equidem tandem existimo esse illam Atheniensium & ceterorum Graecorum partam contra Persas mense Munichione: illam vero priorem contra Xerxem invadentem Graeciam de∣sinente aestate, eâdem sc. quâ transitus factus est, mense Boëdromione: ne∣que ullam fuisse Plutarchi hallúcinationem in assignatione temporis utrius∣que, ut arbitratus est Scaliger, sed suam ipsius. Ceterum quod Plutar∣chus scribit Athenienses & Graecos vicisse Persas, praedicti mensis Boëdro∣mionis, die sexto in Marathone, tertio autem ad Plataeas pariter, ac circa Mycalem: ab eo discrepare videtur Aelianus, l. 2. c. 25. referens Athenien∣ses ob Persas devictos sexto die mensis Thargelionis, sacrificâsse Agroterae trecentas capras, juxta votum Miltiadae, (eccujús Miltiadae praeterquam illius qui Persas devicit in Marathone?) ejusdemque mensis incipientis die sexto pugnam factam esse ad Plataeas, ac vicisse Graecos: Paucisque inter∣jectis, etiam victoriam Graecorum ad Mycalen praedicari donum haud aliûs diei: siquidem eodem die victoriâ potiti sunt ad Plataeas & ad Mycalen. Ad quae breviter respondeo, caput illud Aeliani videri haud uno loco aut modo corruptum & mutilum: cui si ego in totum mederi coner, absque praepara∣tâ materiâ medicâ, i, e. libris, demens videar. Tantummodo quod ad prae∣sens negotium attinet, quum Aelianus illis de pugna ad Plataeas continuo subjiciat, priorem cladem ipsorum cujus antea meminerat, fuisse illam ad Artemisium: inde confestim inferens mentionem victoriae ad Mycalem: plusquam probabili argumento est proxime superius, pro ad Plataeas legen∣dum esse ad Pylas, ubi Leonidem conflixisse cum Persis idem Author scri∣bit, lib. 3. c. 25. ita, "Leonides Lacedaemonius unaque cum ipso trecenti illi viri, mortem vaticinio praedictam ultro oppetierunt ad Pylas fortiter dimi∣cantes pro libertate Graeciae." Pugnam autem ad Pylas sive Thermopylas, & navalem ad Artemisium contra Persas eodem tempore factas esse, clare testatur Herodotus: quo tempore etiam Gelonis pugnam ad Himeram re∣fert Diodorus. Quare neque pugna ad Plataeas, nec pugna ad Mycalem,

multo; minus illa Miltiadae ad Marathonem facta est sexto die mensis Thar∣gelionis: verum tres aliae celeberrimae, utique navalis ad Artemisium, Ge∣lonis ad Himeram, & Leonidae illa fatalis ad Pylas, eodem die, quasi altero mense post solis eclipsin Herodoto memoratam sub Xerxis transitum in Graeciam: omnes inquam Attico mense Thargelione (qui debebat esse se∣cundus Vernus) prolapso, Octoeteridis vitio ad initium aestatis: cujus ipsi∣us mensis plenilunio, quasi octiduo post illas pugnas, celebrata sunt in Grae∣cia non quidem Olympia, ut opinatus est Herodotus, & secundum eum Di∣odorus Siculus, cum vulgo Historicorum, verum Pythia, sub initium anni quarti Olympiadis 74, juxta Marmoreum Chronicon, atque nostram Emen∣dationem temporum.

Quocirca nihil adhuc occurrit in redivivo illo Chronico Marmoreo adeo paradoxum, quod non aliorum Historicorum suffragiis & autoritate com∣probetur. Quapropter etiam Darii Histaspidae Imperii Persici, initium pa∣riter ac finem par est existimare idoneis rationibus, recteque in eodem esse constitutum. Atque huic disquisitioni, quâ aliquanto longius provectus sum quam initio proposueram, hic finis esto.

Redintegratae Annotationes ad Chronicon Marmoreum. Pars prima à Cecrope ad Trojam Captam.

POTERAM pro confirmando tempore mortis Darii Hystaspidae (quo dudum restituto, & nuper comprobato redivivâ antiquissimâ Chronologiâ Marmoribus incisâ, vix aut ne vix quidem me à glo∣riatione aliquâ, saltem in levamen & solamen aegritudinis meae quâ teneor cohibere valui) ad asserendam veritatem ejusmodi Chronolo∣giae contentus esse iis quae de Gelonis Siculi Dynastae celeberrimi, aliorum∣que temporibus circa illud seculum, per eandem correctis & corrigendis, haud ita pridem disputavi. Sed ecce animus inquies à studio inquirendi ve∣ri, nec (ut verum fateor) ullam aliam humanam huic fimilem, aut secun∣dam aegritudinis medelam inveniens, quanquam mediis (inquam libris) fere omnino destitutus, nec alia propemodum subsidia habens praeter aliqua ad∣versaria nostra, eaque interlineationibus & lituris adeo plena, ut ne mihi quidem ipsi absque autoribus è quibus olim ea collegi, usquequa{que} sint le∣gibilia, nihilomiuus subinde eodem relabitur, ut etiam in antiquiora ejus∣dem Chronologicae Inscriptionis inquiram, in quorum plerisque major tem∣porum à communiter receptis differentia cernitur: tentemque an non etiam nobiliorum ex illis eventorum & gestorum tempora, tametsi non ad explo∣ratam veritatem & liquidam certitudinem (quod de adeo antiquis eisque Ethnicis vix sperandum videatur) attamen ad probabilitatem & verisimili∣tudinem saltem acquiri & perduci queant. In hunc itaque finem ante ali∣quot dies Seldenianam editionem illius Inscriptionis mutuatus sum, in quâ eorum pleraque diligenter notata esse, quum Oxonii eam utendam habe∣rem, lapsante licet cespitanteque memoriâ, aliquatenus recordabar.

Antiquissima redivivi Chronici Marmorei Epocha est initium Regni Ce∣cropis primi Athenis, nempe mille trecentis & octodecim annis ante citi∣mum terminum sive Epocham ejusdem, ad quam praecedentes omnes refe∣runtur, & per quam determinantur, quam ipse conferens ad Manuscriptam nostram seriem summorum Magistratuum & Triumphorum Romanorum, cum annis Nabonazari Babylonii & Olympiadum Graecanicarum, & Ar∣chontum

Atheniensium, inserto breviario Romanae Historiae, conscriptam annis ab hinc ferme octodecim, mox deprehendi esse initium primi Romano∣rum belli transmarini in Siciliâ contra Poenos suscepti, quem Dionysius Halicarnasseus suae viginti librorum Historiae Romanae uti{que} terminum fixit. Claruit autem eodem tempore Timaeus Siculus, historicus longe & erudi∣tissimus vel Ciceronis judicio, & celeberrimus: qui praeter Chronicum Bre∣viarium Olympionicis distinctum, Suidâ è veterribus authoribus referen∣te, scripsit Sicula duplicia, altera Hellenica, sc. cum Graecis communia, altera vero Italica, tanquam cum Romanis cohaerentia; separato autem vo∣lumine Bellum Tarentinum Pyrrhi Epirotarum Regis cum Romanis, au∣tore eodem Dionysio in prooemio suae historiae, & Cicerone Epistolâ ad Lu∣ceium libro quinto ad familiares. Fuisse autem Timaeum exactissimum tru∣tinatorem Scrupulorum Chronologicorum, tum agnoscit Diodorus Sicu∣lus, lib. 5. tum colligere licet è Censorino, cap. 18. libelli de die Natali, ubi ipse etiam diligens temporum notator citat ejus calculum intervalli temporis inter Ilium captum, & Epocham Olympicam decennio exceden∣tem vulgarem Eratostheneam. Verum autor Chronici Marmorei, prae∣terquam quod videtur destinatâ operâ vitasse supputationem temporum per Olympionicas, sive Olympiades, de quibus nulla omnino extat in eo mentio; deprehenditur etiam statuere intervallum inter Ilii excidium & O∣lympiadum Epocham plusquam altero decennio majus quam Timaeus. A∣lioqui sane haud omnino improbabiliter referri posset tum occasio termini Chronici Marmorei, fixi bello à Romanis primum trans Mare in Siciliâ ge∣ri coepto, ad hujus historiam Italico-Siculam: tum editio ejusdem ad vici∣nam Pharum Insulam Adriaticam sive Liburnicam, quippe quae etiam ipsa Paros quoque appellata fuerit teste Scymno Chio Historico apud Stephanum de urbibus scribentem in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Est autem altera Paros, Insula Li∣burnorum, ut ait Scymnus Chius, libro primo descriptionis Orbis terrarum.

Quum vero Epochae Chronici Marmorei consignentur omnino omnes per Atheniensium Regum, & Archontum sive Principum annos, non est dubi∣um quin hae ex ipsorum Historicis potissimum desumtae, & determinatae sint. Articarum autem rerum Historici propter insignem Atheniensium & virtu∣tem bellicam, & doctrinam fuere multi; nobiliores vero qui ad notitiam no∣stram pervenerunt, hi.

Antiquissimus eorum, qui de Atheniensium Antiquitatibus ex professo scripserit, videtur fuisse Pherecydes Historicus, dictas & Lerius, quod ex Insula Lero ortus vel oriundus esset, & Atheniensis, quod Athenis vitam degeret, & Genealogus, quod Atheniensium Archaeologias & Geneologias perquam amplè & fuse decem aut duodecim libris pertractaverit: Pherecy∣de illo è Syro Insulâ Philosopho & Ethnico Theologo aliquanto junior, Hecataeo Milesio Historico ferme aequalis: quem Dionysius Halicarnasseus, libro primo Archaeologiae Romanae citans ornat hujusmodi elogio, Phere∣cydem Atheniensem, virum ex antiquis scriptoribus, sive historicis Athe∣niensium Genealogorum nulli secundum: quem etiam apparet ex Marcel∣lino in vita Thucydidis deduxisse historiam saltem ad Miltiadem, nempe il∣lum Victoriâ Marathoniâ contra Darii Histaspidae duces partâ celeberri∣mum, utpote de cujus genere fragmentum ex eo citat.

Hellanici Lesbii sive Mitylenaei, alias per errorem ut videtur, dicti Mi∣lesii, secundus liber Historiae Atticae citatur ab Harpocratione in Lexico, dictione Alope. Ejus autem Historiae Conclusio videtur fuisse brevis Con∣geries gestorum ab Atheniensibus post victoriam Marathoniam, usque ad sua tempora, cujus meminit Thucydides libro primo. Eodem autem spe∣ctant ejusdem Gentium & Urbium Origines, atque Historia Deucalionea pluribus libris conscripta, citata ab Athenaeo, lib. 10.

Marsyas Pellaeus, natus eadem aetate, eademque civitate, unaque edu∣catus cum magnanimo illo Pellaeo Juvene, cui unus non sufficiebat Orbis, praeter librum de educatione 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sui, inquam Alexandri Magni, & de∣cem rerum Macedonicarum à Carano primo Argivo, Macedoniae Rege, e∣didit etiam 12 libros, de rebus Atticis, teste Suidâ.

Demetrius Phalareus, eruditissimus etiam Ciceronis judicio, si non pror∣sus, certe propemodum attigit citimum terminum Marmorei Chronici, utpote regnum Ptolemaei Philadelphi in Aegypto, cujus Bibliothecae eum praefuisse multi sunt autores: quum Diogenes Laertius scribat eum à Phi∣ladelpho post mortem Ptolemaei Lagidae sive Soteris patris sui, quod huic suaderet ut filio ex altera matre regnum relinqueret, asservatum esse tan∣quam in libera custodia (forte circa ipsam Bibliothecam) ubi maestior vixit, donec veluti dormitans, ab aspide manum morsus è vita migraret. Hic Demetrius, quum antea Athenis magnâ gloriâ decennio praefuisset, statu∣isque tercentum sexaginta, ferme tot quot luces habet annus absolutus, ho∣noratus esset, libro edidit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 descriptionem, sive recensionem Archontum Atheniensium: quam idem Diogenes saepe citat in vitis Phi∣losophorum, ut primi omnium Thaletis, quem ex eodem refert primum sa∣pientem appellatum Archonte Athenis Damasiâ, posteaque Autore Apol∣lodoro in Chronicis, natum anno primo Olympiadis 35, quod videtur ita intelligendum, quasi hoc anno, eodem Archonte natus fuerit Thales, qui postea demum primus sapiens appellatus est.

Istrus sive Ister, Callimachi Cyrenaei discipulus, inde cognominatus Cal∣limachius, cum ad ipsum finem Marmorei Chronici claresceret, Timaeo Si∣culo aetate fere aequalis, cujus etiam historiis contrarias edidit, indito ipsi cognomine Epi-Timaei, ob ejus crebras & acerbas reprehensiones: scripsit Atticarum Antiquitatum Collectanea, multis libris: quippe cum eo∣rum decimum tertium citet Athenaeus libro 14, idemque opus Plutarchus in Theseo.

Sed omnium fusissime & amplissime Antiquitates, & res Atticas, universam inquam Atticam historiam explicuit Philochorus Atheniensis, Cycni filius, annis ferme viginti post Chronici Marmorei terminum, libris 17. teste Sui∣dâ, usque ad tempora Antiochi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui regnare incepit omnino quatuor annis post finem ejusdem Chronici instituto opere adversus Leonidae Da∣monis historiam Atticam (cujus librum quintum etiam Athenaeus citat, Plu∣tarcho in Theseo vocatur Demon:) tum aliis bonis autoribus saepenumero, tum etiam Eusebio in Chronico memoratus. Eorum librorum pars fuisse videtur opus de Archontibus Atheniensibus, nisi potius fuerit eorundem, sal∣tem ex quo tempore Athenis Archontes annui creati sunt, Epitome: quam haud satis certò ex Suidâ colligitur, an ipse Philochorus, an vero aliquot sae∣culis posteâ, Pompeio Magno Romae potente, & post eum Julio Caesare Di∣ctatore; Asinius Pollio Trallianus, Romae Scholam habens, fecerit.

Apollodorus Atheniensis circa Olympiadem 165, scripsit Chronica tum aliis multis scriptoribus memorata, tum saepenumero Diogeni Laertio, ut∣pote in Carneadis vitâ, quem ex eo refert mortem oppetiisse anno quarto Olympiadis 162, quo tempore Luna eclipsin passa est: Eundem autorem se∣cutus Diodorus Siculus prooemio historicae Bibliothecae suae statuit à Troja capta ad Heraclidarum reditum in Peloponesum annos octaginta, inde ve∣ro ad primam Olympiadem dinumerans tempora per Lacedaemoniorum re∣ges annos trecentos & duodetriginta: quo pacto statuit intervallum inter Trojae excidium; & Epocham Olympiadicam annorum 408, uno tantum∣modo anno majus quem Eratosthenes.

Porro Archontum Atheniensium pariter ac Olympionicarum recensionem edidit etiā Stesiclides Atheniensis, teste Diogene Laertio in vita Xenophontis, ubi eo auctore scribit Xenophontem obiisse anno primo Olympiadis 105, Ar∣chonte

Callidemide: quo Archonte etiam Philippus Amyntae filius in Mace∣donia regnare incepit. Sed hujus seculum ignoratur; ut & seculum Ascle∣piadae Alexandrini, quem Atheniensium utique populi sigillatim sive per De∣mocratiam, id est, ut videtur, singularum tribuum Atticarum Archontes scri∣pto consignâsse, autor habetur Scholiastes in Nubes Aristophanis; & An∣dronis, quem Atticam historiam scripsisse refert Strabo, libro 6, & Andro∣tionis, forte ejusdem ac Andronis, quem idem fecisse refert Pausanias, libro sexto sive posteriore Eliacorum & Phocicis, ubi agit de origine Amphyctio∣num; & Clitodemi, quem vetustissimum Auctorem Atticorum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 lau∣dat Pausanias item in Phocicis: forte ejusdem quem Athenaeus lib. 6. Clide∣mum vocat, Atthidis scriptorem, Plutarchus etiam citat in Theseo, &c. & Posidonii Olbiopolitae, quem Atticas historias scripsisse libris 4, testis est Suidas. Et Phonodemi, quem literis tradidisse Atticam Archaeologiam asserit Dio∣nysius Halicarnasseus libro primo Archaeologiae Romanae: horum inquam igno∣rantur saecula, nisi quod his ipsis qui eorum meminerint antiquiores esse con∣stet. Thucydides vero Xenophon & Democrates, Demosthenis sororis filius non veniunt in hunc numerum, quia non Archaeologiam Atticam, sed sui tan∣tum modo saeculi historias scripserunt.

Hi sunt qui nobis impraesentiarum occurrunt Historici & Chronographi An∣tiquitatum Atticarum, usque ad Dionysium Halicarnasseum, & postremorum aliqui forsitan aliquanto post ipsum: in quorum recensione me quatuor libris Joannis Vossii, Leidae editis, A. D. 1623. de Graecis Historicis, adjutum esse ingenue agnosco. Ecquem vero horum sibi in omnibus sequendum proposu∣erit Auctor Chronici Marmorei, an ipse ex omnium collatione hoc suum pecu∣liare Chronicon fecerit, haud facile dictu est. Etiamsi vero non magis affir∣mare possumus ipsum esse aeque antiquum ac Chronici sui finem sive citimum terminum, quam Dionysium Halicarnasseum ac suae Romanae historiae finem: tamen satis est verisimile, illum haud ita multo fuisse juniorem. Atqui vigente adhuc Ethnicismo Marmora haec ita insculpta erectaque, ac propterea Chroni∣cam hujusmodi Inscriptionem perantiquam esse, id vero plane constat. Jam ad primam & antiquissimam ejus Epocham, scilicet initium antiquissimi & primi Atheniensium Regis Cecropis, venimus.

Epoch. 1. A.M.C. 2423. Ante Evan. 1610. Periodis 55.

A quo Cecrops Athenis regnavit, & Regio Cecropia dicta est, quae prius dicebatur Actica ab Actaeo Indigenâ, [fuerunt] anni MCCCXVIII.

Recte observavit industrius & eruditus amicus noster Seldenus initium regni Cecropis primi Athenis, antiquius statui in hoc Marmoreo Chronico, quam in Eusebiano, viginti sex annis. Sed & aliorum deinceps Regum & Archontum Atheniensium initia, ferme usque ad annuos Archontas relata sunt antiquius illic quam istic propemodum annis totidem. Id vero primum de ipso Cecrope ita demonstratur. A decimo quinto Anno Imperii Tiberii Caesaris, & Ex∣ordio, sive Initio praedicationis Evangelii Domini nostri Jesu Christi, Con∣sulatu Romano Caii Rubellii, & Caii Fusii, utriusque cognomento Gemini, fere completâ Olympiade ducentesimâ primâ, quae vera est & genuina Epocha Chronici Eusebiani, ab ipsis Evangelistis suppeditata; sicut vera & genuina ab Eusebio in Praefatione Chronici sui, pro stabiliendo ejus fundamento, ad∣hibita ratio supputationis inde retrorsum, sc. versus antiquiora, quâ supputan∣di ratione convenit illi cum Chronico Marmoreo; à Principio inquam Evan∣gelii,

& fine Olympiadis 201, ad secundum annum regni Darii Hystaspis, initio Olympiadis 65 retro supputat Eusebius Olympiades integras 137, annos vero quater totidem, sc. 548. Inde ad primam Olympiadem, Olympiades 64, annos autem 256: qui cum 548 componunt annos 804: inde item retrorsum ad Trojam captam supputat 406, una cum 804, omnino 1210: atque hinc itidem retro ad initium regni Cecropis Diphyis primi Atheniensium regis, an∣nos 374; simul cum 1210 compositos, 1584. At Chronici Marmorei citimam Epocham, convenientem initio Olympiadis 129, deprehendimus antiquiorem Epochâ Evangelii, Olympiadibus 73, id est, annis octodetrecentis sive 292, cui addita haec antiquissima initii regni Cecropis Diphyis, scilicet 1318, con∣stituit temporis intervallum inter initium ejusdem regni, & Principium Evan∣gelii 1610 annos: omnino 26 plures quam fert Eusebiana supputatio.

Veruntamen haud propterea falsi temere arguendus fuerit Marmoreus cal∣culus. Siquidem antiquissimi Chronologi etiam Christianorum, Tatianus As∣syrius, Clemens Alexandrinus, & Julius Africanus, quos alias laudat, & à quibus Chronologicorum praecipua mutuatus est ipse Eusebius, initium regni Cecropis primi Athenis, statuunt aliquot annis antiquius quam ille: ita ut Mar∣moreus cadat inter Eusebianum & illorum calculum, propius autem accedens ad hunc. Hujusmodi autem calculuni nobis exhibent Barbaro-latina Excer∣pta ex Africano, quae Claudius Puteanus Scaligero communicavit; hic autem una cum Eusebii Chronico edidit: de quibus vere dicere liceat multas auri mi∣cas in sterquilinio projectas esse. Haec Excerpta statuunt ab initio regni Ce∣cropis Proceri (ita interpretantur Diphyem) ad finem Codri annos 492, quin∣que plures quam Chronicon Eusebianum exhibens 487: verum ab initio regni Cecropis ad primam Olympiadem anno secundo Aeschyli Archontis ad termi∣num vitae annos 814, quum Eusebii Chronicon habeat tantum 780, nimirum 34 pauciores. Itaque juxta Excerpta ex Africano, initium regni Cecropis primi Athenis fuerit annis 1618. ante principium Evangelii, octo annis anti∣quius calculo Marmoreo, ac triginta quatuor Eusebiano calculo. Atque hoc etiam alio in iisdem subjecto calculo confirmatur: ubi ad finem Erygiae prin∣cipatûs annorum 10, dicitur cessasse regnum sive Principatum Atheniensium in Olympiade vicesimâ quartâ, anno sc. ejus primo: factosque esse totius Do∣minatûs Atheniensium, à Cecrope usque ad Oxurium (utrobique legendum Eryxiam) annos nongentos & septem. Additis enim Olympiadum 23 annis 92 ac primo 24 Olympiadis (quo consentaneè Chronico Eusebiano ad E∣ryxiae Archontis Decennalis finem statuitur terminus Decennalium Archon∣tum Athenis) summae annorum 814 ante primam Olympiadem, conflatur an∣norum 907 summa in Excerptis consignata. Sed & particulares numeri anno∣rum singulis Regibus & Archontibus Atheniensium, ab initio Cecropis primi ad Eryxiae Exitum, in excerptis assignati, licet alias eadem innumeris nume∣rorum mendis scateant, majores summas conflant. Namque ab initio primi Cecropis sub finem Menesthei & initium Demophontis, ubi ab aliis statuitur Troja capta, etsi istic nulla fiat ejus mentio, colliguntur anni 384, decem plu∣res quam putat Eusebius. At à fine Menesthei ad mortem Codri anni 117 Eusebio putante 112 quinque pauciora. Porro à morte Codri Regis, ad completum secundum annum Aeschyli, & primam Olympiadem, anni 324, Eusebio putante summùm 293, viz. triginta & uno pauciores. Demum vero a prima Olympiade, & tertio anno Aeschyli ad finem Eryxiae, primumque an∣nuum Archontem Athenis, colliguntur in Excerptis anni 93 totidem quot Eu∣sebio, sed aliter quam huic. Itaque è particularibus Excerptorum numeris, ab initio Cecropis primi ad mortem Codri postremi Regis Atheniensium, col∣liguntur anni 501, quorum compositorum cum 324, inde ad primam Olym∣piadem summa est annorum 825, additisque postremis 93, 918, utraque un∣decim annis major. Ceterum ab exitu Menesthei Regis, & initio Demophon∣tis, sub quod tempus alii statuunt captam Trojam, ad primam Olympiadem,

in iisdem Excerptis colliguntur anni 44: atque neglecto hoc undecennio è particularium numerorum mendis emergente, saltem 430, viginti quatuor plures quam putat Eusebius, ac tantummodo tres pauciores, quam exhibet Calculus Marmoreus signans 433. Interim vero, quoad Intervallum ab ini∣tio regni Atheniensium usque ad finem Diogneti, sive Diogeneti, septimi Archontis Medontidae, ad terminum vitae, atque etiamnum aliquanto po∣stea, videtur convenire Eusebiano calculo cum Marmoreo. Ac proinde eousque singulorum Regum & Archontum Atticorum initia & fines, adeo{que} singulos regni & Magistratus annos apparet pari intervallo annorum 26, se∣rius statui in Eusebiano Chronico, quam in Marmoreo.

Praeterea vero Paulus Orosius Presbyter Christianus, tempore antiqui Pa∣tris Augustini Episcopi Hipponis libro primo, capite 9, ponens Amphictyo∣nem Athenarum tertium à Cecrope Regem annis 810 ante Romam Condi∣tam, eo pacto initium regni Cecropis facit etiam antiquius quam Excerpta. Posito enim Romae Conditu juxta Fabium Pictorem circa initium octavae O∣lympiadis sexcennio serius quam vulgo statuitur, id est, ante Evangelium 776, additisque 810, regnum Amphyctionis, vel iniens convenit anno 1585 ante idem, ac proinde Cecropis undesexaginta annis antea, anno ante Evangelium 1643, nempe annis 60 antiquius quam statuit Chronicon Euse∣bianum, 34 quam Marmoreum, ac 26 quam Excerpta. Praeterea ipse quo∣que Eusebius in Chronico ad annum 1555 ante Evangelium, Diluvio quod Deucalionis tempore contigit, adjungens Incendium, sive aestum & squal∣lorem tempore Phaetontis evenientem, tanquam saltem eodem seculo, vel∣uti intra summum triginta annos postea, quasi circa annum 1525, eo pacto arguit regnum Cecropis serius quam par erat, à se poni. Siquidem Apol∣lodoro teste, libro tertio, Phaeton fuit quintus à Cecrope, utpote Tithoni filius saltem supposititius, vel eo patre dubio, alicujus Adulteri sub solis aut Phoebi larvâ nothus, Cephali Nepos, Herses pronepos, Cecropis Abnepos, cujus propterea regni initium, quanquam admodum juvene ac pene puero tunc Phaetonte, juxta illud Patris monitum, Parce puer stimulis, &c. plus minus centum annis antecesserit.

Porro autem ab hoc (ad viginti sex annorum Intervallum) diverso situ Re∣gum Atticorum apud diversos Autores, est, quod in Chronico Eusebiano, subinde idem eventus eodem Intervallo ac distantia temporis repetitur. Verbi gratiâ, in Editione Scaligeranâ, Pontaco quoque in notis suffragante, Apollinis Delii templum ab Erysichthone filio Cecropis fabricatum est, ad annum Regni Cecropis 37, 13 ante ejus finem, ac 1548. ante Evangelium; iterumque post 26 annos Templum Deli constructum ab Erysichthone filió Cecropis, ad annum regni Amphyctionis 4, ac 1522. ante Evangelium. Cu∣jus rationem cum nesciret Scaliger, ita ad hunc annum inquit. "Vide quae supra notavimus. Nam eadem est perioche, & cur hic repetatur, aut cu•• ibi locum habeat, si hic ponenda erat, non video." Nimirum juxta Chroni∣con Marmoreum, applicatâ alterâ remotiore Epochâ Evangelica ad alterius citerioris regis annum, convenit in annum quidem 4 Amphyctionis, verum in 1548. ante Evangelium.

Itaque hinc consequens est regnum Amphictyonis, ideoque & Cranai, & Cecropis Regum praecedentium constitutum esse viginti sex annis antiquius ab aliis etiam ipsius Eusebii Autoribus, quam ab aliis. Actaem vero illum, à quo terra prius dicta est Actaea, sive Actica, quae postea à Cecrope Cecropia, agnoscit etiam Eusebius, referens eum ad tempus Phorbantis regis Argivo∣rum libro 10. de Praeparatione Evangelicâ, cap. 3. ubi ita scribit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Verum Strabo, lib. 9. eundem vocat Actaeonem, scribens ita, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pau∣sanias vero in Atticis eundem perinde ut Autor noster & Eusebius Actaeum

nominat, inquiens 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Addit autem Cecropem Actaei filiam habuisse uxorem cujus jure ei in regno suc∣cesserit.

Epoch. 2. A. M. C. 2431. ante Evang. 1602. Period. 5. 63.

In quo Deucalion apud Parnassum in Lycoreâ regnavit, re∣gnante Athenis Cecrope, anni MCCCX.

Initium regni Deucalionis circa Parnassum in Lycoreâ, quod Marmorea Inscriptio statuit anno nono regni Cecropis, in Eusebiano Chronico parum certo statuitur juxta Pontaci Editionem, anno 20, juxta Scaligeranam anno 16 ejusdem. Quanquam vero octennii aut duodecennii differentia parvi est momenti, praesertim in re tam antiquâ, atque in novorum regnorum initiis, qui∣bus paulatim acquiritur potentia, & per Intervalla, quasi gradibus quibusdam scanditur ad illud absolutae potestatis fastigium: tamen ipse Eusebius suppeditat probabile Argumentum propinquioris accessûs initii regni Deucalionis ad ini∣tium regni Cecropis: quatenus triginta annis ante hujus initium, refert quos∣dam scribere Prometheum & Epimetheum (sc. Deucalionis ejusque uxoris Pyrrhae parentes) & Atlantem fratrem Promethei fuisse illis temporibus: non∣nullos autem ante Cecropem annis 60 aut 90, quemadmodum ipse duobus locis antea posuerat. Enimvero siquidem Prometheus & Epimetheus claru∣erint vel triginta annis ante Cecropem, par est Deucalionem & Pyrrham eo∣rum liberos coepisse clarescere intra quadragesimum annum postea, i. e. intra primum decennium regni Cecropis. Itaque quod eodem hoc tertio loco ad∣jicit Eusebius, alios scribere Prometheum ceterosque ejus Coaevos fuisse aetate Cecropis, hi nimirum fuisse videantur iidem quos Orosius Autores secutus est, statuentes initium regni Cecropis annis 60 antiquius quam Eusebius; 34, quam marmora, ac 26, quam Excerpta-Barbarolatina, & ipsa eosdem regno Cecro∣pis referentia. Quod autem Eusebium istic vellicat Scaliger, quasi male refe∣rentem ipsos ante regnum Cecropis, è Tatiano & Clemente, scribentibus eos∣dem fuisse tempore Triopae regis Argivi, cujus in Eusebiano Chronico initium statuitur anno quinto Cecropis, id haberet nihil ponderis, si iidem Autores non magis augerent & longius extenderent ultra Eusebianas rationes Argivi regni antiquitatem (quemadmodum à nobis dudum observatum est nostrâ Emendatione temporum ad annum Mundi, 2049.) quam Autor Chronici Marmorei, antiquitatem regni Attici. Lycoreae autem regionis circa Parnas∣sum, ubi Autor Chronici Marmorei Deucalionem regnasse statuit, meminit Strabo, Lib. 9. Dictio vero significat montanum tractum lupis abundantem. Pausanias in Phocicis scribit ita dictam, quia luporum in montana refugienti∣um à Diluvio, servandi sui causâ, ululatum homines secuti sunt, vel à Lyco∣ro Apollinis & Coryciae filio.

Epoch. 3. A. M. C. 2473. ante Evang. 1560. Period. 5. 105.

A quo lis Athenis intercessit Marti & Neptuno super Halirrothio Ne∣ptuni filio, & locus dictus est Arius Pagus, anni MCCLXVIII. regnante Athenis Cranao.

A quo tempore Mars in judicium capitis arcessitus est à Neptuno patruo su∣per occiso Halirrothio hujus filio, eoque criminis absoluto, locus judicii dictus est Arius pagus, sive Martia rupes, ponuntur Marmoreo Chronico anni 1268

ante ipsius finem, (id est, 1580. ante Evangelium) regnante Athenis Cranao; nimirum anno regni ejus primo, post Cecropis annos 50. At in Eusebii Chro∣nico, ex Arnoldi Pontaci editione, collatâ praecipue ad Henrici-Petrinam Ba∣sileensem, vulgari anno Dom. 1529. factam, tanquam aliis castigatiorem, ad annum ante Evangelium 1536, regni autem Cecropis 49, sive penultimum, le∣gitur; "Areopagus apud Athenas nomen judicii constitutus, id est, tribunal Ju∣dicii Athenis constitutum loco, qui ex eo tempore nomen obtinuit ut dicere∣tur Areopagus; nimirum à Martis in judicium ibi vocati absolutione à crimine caedis Halirrothii patruelis sui, filii Neptuni." De hac autem caede duplex fertur Narratio, altera fabulae propior, altera historica verisimilior. Utraque vero satis apte quadrat tempori assignato Marmoreâ Inscriptione. Fabulam narrat Servius Honoratus Virgilii Scholiastes in illud Georgicorum, Oleaeque Minerva Inventrix—, his verbis. "Eo tempore (scilicet Minerva invenit o∣leam) quo adversum Neptunum de nomine Civitatis Athenarum (ipsa dicta Graece 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) contendit: Quod (inquit) jam supra dictum est. Cui fabulae hoc additur, quod postquam Minerva Neptunum inventâ oleâ vicerit, indi∣gne ferens Halirrothius Neptuni filius, oleas coepit excidere; cui dum hoc fa∣cit, ferrum de manu decidit, & ei caput amputavit. Neptunus vero dolens filii sui obitum, Martem homicidii coepit arguere. Inde effectum est ut Mars & Neptunus de hac re judicium apud Athenas experirentur, unde locus ubi Judices sederunt Areopagus (nimirum quod Mars ibi causâ vicerit) Judices au∣tem Atheniensium (sc. in causis capitalibus, sive quibus capitis rei aguntur) Areopagitae appellati." Hactenus Servius. Igitur hoc acciderit quoad annos Regum Atticorum, tantummodo biennio serius; & quoad Epocham Evangelii annis 24, (intra idem biennium sc. illis supradictis, 26 sitûs regni illorum) ci∣tius Chronico Marmoreo quam Eusebiano. Judicium vero de contentione Neptuni & Minervae super nomine regionis & urbis Athenarum notatur Euse∣biano, regni Cecropis anno 23, ac ante Evangelium 1562, quod Marmoreo juxta eundem viginti sex annorum superiorem & antiquiorem situm regni Ce∣cropis, commodissime convenit regni ejus anno 49, biennio ante litem Ne∣ptuni & Martis. Verum historiam de illa caede & lite Apollodorus libro 3. narrat in hanc sententiam, quod Mars Halirrothium Neptuni ex Euryta Nym∣pha, filium deprehensum in violanda pudicitia Alcippae filiae suae, neptis autem Cecropis ex ejus filiâ Aglauro, interfecerit. Apollodori testimonium de causa caedis Halirrothii confirmat Pausanias in Atticis, ita scribens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Est in Aesculapii aede fons, apud quem aiunt Neptuni filium Halirrothium, quum filiae Martis Alcippae pudorem violasset, morte mulcta∣tum esse à Marte, primumque capitis judicium de hac caede fuisse factum. Posteaque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Juxta Apollinis & Panis aedem est Arius pagus. Dictus autem est Arius pagus, quia primus Ares nempe Mars ibi judicium capitis sub∣iit. Dictum vero mihi superius, ut Halirrothium interfecerit, & quam ob causam. Atque ibidem postea Orestem aiunt subiisse capitis judicium de caede matris. Porro celebrem fuisse historiam caedis Halirrothii inde liquet, quia Libanius Sophista pro subjecto contrariarum Declamationum, Neptuni sc. ac∣cusantis, Martis autem defendentis eam sumsit, Declam. 22, & 23. Itaque aeque convenit initio regni Cranai, quod Alcippe Cecropis ex Aglauro filiâ neptis, tunc fere nubilis fuerit, atque antiquiori viginti sex annis situi regni Cecropis, quod Mars tunc ex Aglauro ejusdem filiâ Alcippem jam fere maturam viro susceperit.

Epoeh. 4. A. M. C. 2476. ante Evang. 1557. Period. 5. 108.

A quo diluvium tempore Deucalionis evenit, & Deucalion imbres fugit è Lycorea Athenas [veniens & Jovi Phyxio] pro vitâ ser∣vatâ, gratulatoria Sacra obtulit, anni MCCLXV, regnante Athenis Cranao.

Diluvium tempore Deucalionis, quando is imbres fugiens, Athenas ve∣nit, ibique Jovi Phyxio, id est, fugientium servatori Eucharistica Sacra fecit; quod Chronologica Marmorum Inscriptio refert annis 1265. ante citimam Epocham suam, i. e. 1557. ante Epocham Evangelii, quoad tempus conve∣nit Eusebii Chronico intra biennium aut triennium, exhibenti idem anno 1555. aut 1••54. ante Evangelium. Verum in rege Attico sub quo evenerit, est dif∣ferentia, Eusebio referente ad annum 30 vel 31 regni Cecropis, Marmore autem ad Cranaum regem, regni nimirum ejus annum 4. viz. propemodum eo∣dem discrimine annorum 26 inter utrumque in situ regum Atticorum. Hac autem in re Marmor non modo medium ferire, quod ipsum per se admodum probabile est veritatis Argumentum, sed etiam verum proxime attigisse locu∣pletissimo suffragio, apparet. Medium inquam ferit inter Eusebii Autores referentes illud ad Cecropis regnum, & Autores Pauli Orosii referentes idem ad regnum Amphyctionis loco paulo superius allegato, ubi scribit in haec ver∣ba, Anno 810 ante Romam Conditam, Amphictyon Athenis tertius à Ce∣crope regnavit, cujus temporibus aquarum illuvies majorem partem populorū Thessaliae absumsit, paucis per refugia montium liberatis, maxime in monte Parnasso, in cujus circuitu Deucalion tunc regno potiebatur. Verum autem proxime attigit Marmoreum Chronicon locupletissimo suffragio & testimonio Marci Terentii Varronis, nempe illius qui seculo Romanorum doctissimo, Doctissimus Romanorum habitus est: adeoque cujus praeter ceteram doctri∣nam, diligentiam & sagacitatem etiam in Chronologicis laudat Censorinus, e∣rudito libello suo de die natali. Hujus vero testimonium profert gravissimus Pater Augustinus Hipponensis Episcopus, in eximio illo suo opere de Civitate Dei, Lib. 18. cap. 10. scribens ita; His temporibus, ut Varro scribit, re∣gnante Atheniensibus Cranao successore Cecropis, ut autem nostri, Eusebius & Hieronymus, adhuc eodem Cecrope permanente Diluvium fuit, quod appel∣latum est Deucalionis, eo quod ipse regnabat in earum terrarum partibus, ubi maxime factum est. Varronis autem sententiam non fuisse eam, ut existima∣ret diluvium Deucalioneum tanto serius contigisse, sed plane eandem ac Chro∣nici Marmorei, Granaum tanto citiùs regnare coepisse, docebimus duplici ipsius Varronis calculo, quorum utrumque attigimus libello nostro de Emen∣datione Temporum ad annos Mundi 1852. & 1878. Alter est ab initio regni antiquissimi Ogygis, primumque ab eo conditis Thebis Boeotiis: de quibus in prooemio tertii sui libri de re Rustica (nisi me fallit fragilis memoria, quum li∣ber sit domi meae, ego autem sexaginta fere millibus passuum inde distans) scribit in haec ferme verba: nempe eo tempore, quando ipse scripsit, vere dici posse, quod Ennius Poeta falso cecinerat de suo

Septingenti sunt paullo plus aut minus anni, Augusto augurio postquam inclyta condita Roma est.

Atque ad hoc tempus ab eo quo Ogyges ille rex antiquissimus, primum in Graecia Oppidum condidit Boeotias Thebas, fuisse annorum duo millia & cen∣tum. Statuit autem Varro Romam conditam circiter medium Olympiadis sextae, post duos & viginti annos (ut loquitur Velleius) quam prima con∣stituta erat, i. e. annis septingentis octoginta duobus ante Epocham Evange∣lii. Itaque Thebas Boeotias statuit antiquiores Româ bis septingentis, i. e.

mille & quadringentis annis, tanquam conditas annis 2182. ante Evangelii principium, Ogyge tunc iis locis regnante: cujus regni anno 27 circiter an∣num 2155. ante Evangelium, contigerit Diluvium Graeciae prius, ab ipso di∣ctum Ogygium. Ab eo autem ad posterius dictum Deucalioneum, Caio Ju∣lio Solino etiam teste, Polyhistoris cap. 17. statuit idem Varro intercessisse annos sexcentos. Quapropter Varronis sententiâ Deucalioneum diluvium con∣tigit circa annum ante Evangelium 1555, vel tanto tempore citius,▪ quanto O∣gyges regnare inceperit; antequam Thebas condere coepisset, veluti plus mi∣nus biennio; quod Marmoreae Chronologiae prorsus congruit. Alter Varronis calculus habetur apud Censorinum, cap. 21, quo à priore cataclysmo dicto Ogy∣gio ad Olympiadem 1. colliguntur anni mille & circiter CD: ita enim legendū esse constat, non DC juxta vulgata Exemplaria, inquam mille & quadringenti. Unde iterum deductis sexcentis inter Ogygium & Deucalioneum, relinquitur Deucalioneum contigisse annis ferme octingentis, haud dubie vero propius octingentis, quam septingentis ante Olympicam Epocham. Quocirca de∣ducto Intervallo annorum 804 inter Epochas Evangelii & Olympicam, ab in∣tervallo annorum 1557 inter diluvium Deucalioneum & Evangelii principium juxta Chronicon Marmoreum, relinquitur intervallum annorum omnino 753, inter idem diluvium & primam Olympiadem; quo minus hic Varronis calcu∣lus profecto non admittit. Porro Deucalionem Athenis aedificasse Templum Jovi Olympio, ibique mortuum & sepultum esse tradit Pausanias in Atticis.

Epoch. 5. A. M. C. 2483. ante Evang. 1550. Periodi 5. 115.

A quo Amphictyon Deucalionis filius regnavit Thermopylis, & [pri∣mates] in vicinia habitantes convocavit, & appellavit Am∣phictyones, & [Pylaicos conventus instituit, quibus] etiam nunc adhuc sacrificant Amphictyones, anni MCCLVIII. regnante Athenis Amphictyone.

Amphictyonem Deucalionis filium regnasse Thermopylis, & convocatis finitimis, eorum primores appellasse Amphictyones, & Pylaicum Concilium instituisse, quo ad suum usque seculum sacrificarent Amphictyones, refert Autor Chronici Marmorei annis 1258. ante citimam Epocham, nempe 1550. ante Evangelium, regnante tunc Athenis etiam Amphictyone, nempe anno secundo. Ac sane initia regnorum filiorum Deucalionis maturâ senectute, magnâque autoritate defuncti, confirmant initium regni ipsius Deucalionis, ante annos 52, ejusque diuturnitatem & durationem per tot annos Marmoreo Chronico consignatam. Regni autem Amphictyonis, natu majoris, ut appa∣ret ex Amphictyonum Senatu autoritate ejus instituto, initium confirmatur ex initio regni Hellenis fratris junioris, quo de, insequente Epochâ. Senatus vero Amphictyonum summae autoritatis in Graecia, eorumque Concilii Pylis sive Thermopylis instituti antiquitatem si non testaretur Dionysius Halicarnas∣seus, libro 4, in Servio Tullio Rege Romanorum, Strabo lib. 8 & 9, Pausa∣nias in Phocicis, Demosthenes oratione 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Diodorus Siculus libro 16. anno Archontis Athenis Elpini, praecipue vero Archontis Archiae (ubi Philip∣pum Macedonum Regem conscriptum esse in ipsum, eique concessum duplicem calculum, sive duplex suffragium narrat, quod prius habuerant Phocenses, ejus jure propter Philomeli sacrilegium exuti & depulsi) aliique; ipsum certe no∣men ejus originem satis arguit.

Epoch. 6. A. M. C. 2484. ante Evang. 1549. Periodi 5. 116.

A quo Hellen Deucalionis filius [in Phthiotide] regnavit, & Hel∣lenes appellati sunt, qui prius Graeci dicebantur; & Agonem Panathenaicum [instituendum suasit] MCCLVII. regnante A∣thenis Amphictyone.

Hellenem Deucalionis filium regnavisse in Phthiotide, & ab eo Hellenes appellatos, qui antea dicebantur Graeci, eundemque suasisse instituendum Agonem Panathenaicum, quod significatur Chronico Marmoreo, annis 1257. ante citimam Epocham (qui sunt 1549. ante Evangelium) regnante Athenis Amphictyone, sc. anno tertio; utique in Chronico Eusebiano, ab Hellene Deucalionis & Pyrrhae filio, hi qui prius Graeci Hellenes nuncupati sunt, juxta Arnoldi Pontaci Editionem annis 1547. ante Evangelium, tan∣tummodo biennio serius: quantulo & quam exigui immo nullius momenti discrimine, in tanta rei antiquitate. At juxta Scaligeranam annis 1548. uni∣co duntaxat anno serius, in notis vero annis 1549. nec unico quidem: verum ad Cecropis annum 35, 15 ante finem, utpote siti annis 26 inferius in hoc quam in illo. De hoc Hellene Deucalionis filio, & Hellenibus ab eo appel∣latis in Phthiotide regione Thucydides in historiae suae prooemio ita scribit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Item, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Latine ita, Videtur vero mihi, ante Hellenem Deucalionis filium, nondum fuisse appellatio haec [Helladis] sed secundum gentes tum alias, tum praeci∣pue Pelasgicam à se denominationem habuisse, sc. qui postea uno nomine dicti sunt Hellenes. Quinetiam Homerus, qui vel Trojano bello multo po∣sterior extiterit, nusquam universos nominavit Hellenes, sed solummodo eos qui cum Achille duce è Phthiotide ad bellum Trojanum profecti sunt. Aristoteles autem sub finem libri primi Meteorologicorum, loquens de di∣luvio Deucalioneo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; Latine, Factum est prae∣cipue circa regionem Hellenicam, & hujus regionis, circa Helladem anti∣quam. Ea autem est circa Dodonem & Acheloum Fluvium: ibi enim habi∣tabant Selli, & qui appellati sunt tunc Graeci nunc autem Hellenes. Etenim∣vero in Dicaearchi fragmentis ad Theophrastum, editis cum aliis Grae∣corum Geographorum fragmentis, Augustae, anno vulgari 1600. in quo le∣gitur ita, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pauloque post citatur versus Homericus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. adjectâ hâc Interpretatione, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Itemque post, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. La∣tine; Hellas antiquitus cum esset Civitas, ab Aeolo filio Hellenis nominata conditaque fuit, in Thessaliae regione sita, inter Pharsalum & Meliteorum civitatem— Quocirca Poeta ait. Myrmidones dicti sunt Hellenesque & A∣chaei, Myrmidones appellans eos qui circa Thessaliam Phthiam incoluerunt, Hellenes vero paulo antea dictos. —Hellas igitur ab Hellene habitata est & Ci∣vitas & Regio. Fortasse vero post 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, deest 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉,

paulo antea dictos Graecos. Siquidem secundum Aristotelem etiam Plinius significat prius dictos Graecos qui postea Hellenes, Lib. 4. cap. 7. ita scribens, "Illam partem Thessaliae cognominatam Graeciam à Graeco Rege ibi genito, & Hellada, atque Hellenes ab Hellene item Rege, hos eosdem, viz. qui prius Graeci." Atque eidem sententiae accedit Apollodorus, qui Hellenis filios tres recensens, Dorum, Xuthum, & Aeolum, subjungit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ipse quidem Hellen à se, qui di∣cti fuerant Graeci agnominavit Hellenes. Ubi animadversione dignum, o∣mnium trium Hellenis filiorum, atque etiam nepotis è Xutho filio Ionis, nomina videri Hebraicae originis. Dorus enim Hebraice fuerit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ Xuthus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Aeolus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Ion manifeste 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Atque iidem fuerunt Autores trium praecipuarum Dialectorum linguae Graecae, nempe Doricae, Aeolicae & Ionicae, praeter communem omnibus Hellenismum, à quo quarta Dialectus Attica, ab Atthide Cranai filiâ, Hellenis etiam tempore orta, quam minimum differebat. Pausanias vero scribit, Amphictyonem Atheniensem, quum ductâ Cranai fi∣liâ Atthide in uxorem, à qua regio dicta Attica, eum nihilominus regno ex∣pulisset, ipsum postea regno privatum esse ab Erichthonio: quem Apollo∣dorus Lib. 3. è Cranae Atthidis filiâ, natum esse refert. Graeci vero filius Thessalus, Thessaliae rex in Chronico Eusebiano statuitur annis 270 ante Hel∣lenem circiter annum 1820. ante Evangelium. Ceterum duos fratres Deu∣calionidas, Hellenem cum fratre Amphictyone, suasisse Erichthonio regi Atheniensium hospiti suo, ut Panathenaicum certamen institueret, colligi∣mus paulo post in regno Erichthonii.

Epoch. 7. A. M. C. 2486. ante Evang. 1547. Period. 5. 118.

A quo Cadmus Agenoris filius Thebas advenit [& condidit Cadme∣am, anni MCCLV, regnante Athenis Amphictyone.

Cadmum Agenoris filium advenisse Thebas, ibique condidisse Cadmeam arcem in Marmore notatur annis 1255. ante Epocham, i. e. anno ante Evan∣gelium 1547. regnante Athenis Amphictyone, anno sc. 5. Eusebius vero in Chronico Cadmi adventum Thebas statuit, annis ferme nonaginta po∣stea plerisque aliis astipulantibus. Haud tamen propterea error temere im∣putandus fuerit Marmoreo Chronico. Siquidem Cadmus post adventum The∣bas, uxorem accepit Harmoniam Martis & Veneris filiam, ex qua numero∣sam prolem suscepit, magnaque felicitate diu floruit, antequam in calami∣tatem recideret, quemadmodum canit Poeta Ovidius.

Jam stabant Thebae; poteras jam Cadme videri Exilio felix; soceri tibi Marsque Venusque Contigerant: huc adde genus de Conjuge tanta, Tot natos natasque, & pignora chara Nepotes: Hos quoque jam Juvenes.

Quandoquidem igitur Alcippe ab Halirrhothio violata, & Harmonia Cadmo in uxorem tradita, eodem patre Marte (adhuc sc. terrestri Heroe, nondum coelicola in divorum numerum relato, aut per vicarium adulterum rem gerente in terra) prognatae fuerint: certe Cadmus videtur advenisse Thebas, circiter hoc idem tempus. Quod ex aetate Dionysii Nepotis Cadmi è filia Semela paulo post confirmabitur.

Epoch. 8. A. M. C. 2489. ante Evang. 1544. Period. 5. 121.

A quo Eurotas & Lacedaemon in Laco] nicâ regnarunt, anni MCCLII. regnante Athenis Amphictyone.

Epochâ proxime sequente in Chronico Marmoreo, quidam, quorum no∣mina obliterata sunt, dicuntur regnasse in regione, cujus etiam terminatio sola—〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉—nicâ superstes est, ante citimam annis 1252. id est, anno ante Evangelium 1544. regnante Athenis Amphictyone, nimirum anno 8. Eos au∣tem (quemadmodum dudum ratus sum) fuisse Eurotam & Lacedaemonem Eurotae fratrem uterinum juxta nonnullos, generum vero juxta alios, utpote Apollodorum lib. 3. ac Pausaniam initio Laconicorum, qui secundum Le∣legem & Myletem obsoletae antiquitatis, veluti secundum Actaeum Cecrops in Attica memorantur primi regnasse in Laconicâ, à quorum altero fluvius, al∣tero urbs nomen accepit; satis probabili argumento fuerit, quod in Chronico Eusebiano legitur Lacedaemon condita à Lacedaemone Semeles filio, anno primo Regis Atheniensium Ericthonii; id est, tantummodo triennio post octavum annum Amphictyonis, verum anno ante Evangelium 1515. utique eodem duntaxat triennio superante solenne illud discrimen annorum 26 inter utrumque in situ regum Atticorum.

Epoch. 9. A. M. C. 2494. ante Evang. 1539. Periodi 5. 126.

A quo Navis—ex Aegypto in Helladem appulit, quae appellata est pentecontoros, & Danai filiae—& Helice, & Archedice, sorte lectae ab aliis—& sacrificabant super littus—in Lindo Rho∣diâ urbe, anni MCCXLVII. regnante—.

Danai cum quinquaginta filiabus, navi quae dicta est Pentecontoros, nempe quinquaginta-remis, ex Aegypto appulsum in Helladem, refert Chronicon Marmoreum, annis 1247. ante citimam Epocham, anno 1539. ante Evan∣gelium; regnante eo Athenis, cujus nomen quoque obliteratum est, verum ut apparet, post decennium regni Amphictyonis Erichthonio, & quidem anno tertio. Eusebianum vero ponit annum quintum & postremum regni Armei sive Danai in Aegypto, quem Josephus, è Manethone, & Apione Ae∣gyptiacis Historicis refert regnasse ibi praecise annos 4 & mensem 1) anno quarto regni Erichthonii, ac 1512. ante principium Evangelii. Quocirca convenit Danaum circa finem ejusdem anni quinti ab initio regni sui in Aegy∣pto, appulisse in Helladem, annis omnino 27 citius quam statuit Eusebius: quorum unus tantummodo imputandus fuerit annis regum Atticorum, reli∣qui autem 26, inferiori eorum situi in Chronico Eusebiano, quam in Marmo∣reo. Orosius hoc refert annis 12 citius, utpote 775 ante Romam conditam, id est, 1551. ante Evangelium.

Epoch. 10. A. M. C. 2499. ante Evang. 1534. Period. 5. 131.

A quo Eri]chthonius Panathenaeis primo celebrandis currum junxit, & Agonem edidit, & Athenienses—: Sacra d]eorum matris in Cybelis instituta sunt: & Hyagnis Phryx tibias primus invenit; &— [harmoniam d]ictam, juxta Phrygium modum primus ti∣biis cecinit, & alios nomos sive Harmonices leges aut modos Ma∣tris [deûm] Bacchi, Panis, &—; anni MCCXLII. regnante Athenis Erichthonio, qui currum junxit.

Erichthonium Atheniensium regem Panathenaeis primo celebrandis, junxisse equos currui & Agonem edidisse, & Sacra Matris Deorum in Cybelis Institu∣ta, atque Hyagnem Phrygem tibiarum primum Inventorem, & Harmoniae dictae juxta Phrygium modum, peculiares nomos sive Harmonices leges & modos peragendis Sacris Matris Deûm Dionysii & Panis, accommodâsse statuit Chronicon Marmoreum ante citimam Epocham annis 1242. anno ante Evan∣gelium, 1534. eodem Erichthonio regnante, sc. anno 8. Nolo ego hic me immiscere disputationi de prima quadrigarum Inventione, ludorumve Pana∣thenaicorum aut aliorum celebratione, vel de distinctis Harmonices nomis sive legibus & modis: de quibus fuse & erudite Seldenus noster ad hunc lo∣cum: neque animus est immittere falcem in alienam messem, sed propositum solummodo urgere, quod erat ostendere veritatem sive probabilitatem Chro∣nologicam Chronici Marmorei; idque ad confirmandum & illustrandum tempus Mortis Darii Hystaspidae, à me dudum libello de Emendatione tem∣porum restitutum, ac nuper redivivi hujus Chronici calculo, haud mediocri nostro solatio, inter tantum à lividis Momis contemtum, & vituperationem studiorum ac laborum nostrorum per Dei gratiam comprobatum. Eri∣chthonium primum quadrigam junxisse in Graecia, quum antea esset apud alias nationes, quod annotatur in Chronico Eusebiano, è suo loco plura non ca∣piente luxatum significat Arnoldus Pontacus: atque in aliis exemplaribus positum ad Erichthonii annum 17, in aliis vero ad 13, quae Scaliger in sua Editione secutus est. Itaque haud injuriâ utriusque generis exemplaria cor∣rigantur Marmoreâ Inscriptione, quae licet annum regni Erichthonii non assignet, tamen per annum Epochae suae assignatum satis aperte significat Sca∣ligerano situi adhuc deesse quinquennium ad annum regis Attici, & ex conse∣quenti viginti sex annos plures, omnino autem 31, ad verum situm ante E∣pocham Evangelii. Ad alteram vero partem ejusdem Periochae quod attinet, quâ Hyagnis Phryx dicitur invenisse Musicos modos aptatos Sacris solennibus Cybeles Deorum matris tum primum institutis, item Dionysii sive Bacchi, Panis, &c. tametsi non est rationi consentaneum intelligere ita quasi Phrygius ille Harmostes omnes hos modos Harmonicos simul invenerit, aut primis illis Cybeles Sacris singulos tibiis cecinerit; tamen oportet haud aliter accipere quam eum, quum primos inventos ejusdem Cybeles Sacris, sive Festo ceci∣nisset, (enimvero ita accipio quasi non modo eodem tempore, sed etiam eo∣dem loco primum Artissuae specimen ediderit) deinceps invenisse, ac eorun∣dem aut aliorum similium Sacrorum & Festorum solennium celebritate ceci∣nisse, tum alios nomos, tum etiam Dionysii, quando nimirum hujus Sacra dicta Dionysiaca sive Orgia primum instituta & celebrata sunt, eodem Eri∣chthonio adhuc regnante. Atqui in Chronico Eusebiano, Dionysius, qui La∣tine Liber Pater, natus ex Semele fertur annis ferme 120 postea. Hinc itaq, Dionysii Semeles filii, & ex antecedente avi ejus materni Cadmi patris Seme∣les, seculum, quod supra recepimus, diligentius investigandum, & confir∣mandum

nobis est. Enimvero in Eusebii Chronico supra ad postremum an∣num Cecropis ex editione Arnoldi Pontaci, ac 1535. ante Evangelium, legi∣tur, Vitis inventa à Dionysio, sed non Semeles filio: quae postrema verba vi∣dentur addita sub eorum personâ qui opinati Dionysium Semeles filium mul∣tis annis, adeo{que} aliquot seculis juniorem, negare tamen non possent, Vitem sive Vitis culturam apud Graecos hoc seculo inventam esse, idque à Dionysio quodam, quicunque ille fuerit- Atqui Graeca Eusebii ad eundem locum spe∣ctantia sunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Vitis cultura nota facta est à Dionysio illo Semeles filio, nimirum Cadmi è Semele filiâ Nepote. Ecquem enim alium quam Bacchum, illum inquam ipsum Semeles filium, vini inventorem agnovit Graeca Antiquitas? Ut merito annotet Sca∣liger, Augustinum Lib. 8. cap. 12. (Operis de Civitate Dei) hunc Eusebii locum habuisse in animo, quum scriberet, His temporibus Dionysium, qui etiam Liber Pater dictus est, & post mortem ejus Deus habitus, Vitem fe∣runt ostendisse in Attica terra hospiti suo. Quid? quod ferme quadraginta annis postea etiam in Eusebii Chronico legitur, Dionysius Nysam in India condidit, & à suo nomine eam sic appellavit. Quae verba etiamsi amovenda censeat Arnoldus Pontacus in Notis, sicut proxime praecedentia, quod ite∣rum occurrant plus minus centum annis postea, quo minus tamen expunge∣ret, prohibuerunt eum nonnulli manuscripti libri, ac praeterea editi omnes: ideoque inquit, quum eorum lectio recepta sit, nefas nos ea rejicere. Atqui Scaligero postea nulla religio fuit, in sua editione silentio praetermittere, ne uno quidem verbo ratione omissionis redditâ. Unde quâ integritate ac quam sincero ac sano judicio in ea se gesserit, apparet. Incidit hic Nysae Conditus in annum ante Evangelium 1494. Erichthonii vero Regis Athenarum annum 22, juxta Eusebium. Verum retentis utrobique iisdem annis Epochae Euse∣bianae ante Evangelium, propter antiquiorem annis 26 situm regum Attico∣rum in Chronico Marmoreo, Culturae vitis inventio contigerit septimo an∣no Erichthonii anno proxime praecedente prima ejus Panathenaica, Nysae autem Conditus ejusdem anno 48. Quod si hoc pacto Vitis Inventio juxta si∣tum ejus in Chronico Eusebii videatur propius accedere ad Cadmi adventum Thebas, longiusque antecedere Nysae conditum quam par est: possit haud improbabiliter differri decennio ad primum annum Amphictyonis juxta Eu∣sebium, juxta Marmora vero Erichthonii annum 17, at ante Evangelium 1525. Ad quem annum in Eusebii Chronico annotatur, Dionysium quan∣quam non Semeles filium sed Deucalionis (opinione sc. eorum qui Semeles filium Cadmi nepotem multo juniorem autumarunt) quum in Atticam per∣venisset, hospitio acceptum à Semacho, filiae ejus caprinam pellem largitum esse. Sed nimirum hic diligenter attendendum ista Latina longe alium prae se ferre sensum, quam habent Eusebii Graeca, viz. haec, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Latine, Tempore Amphictyonis filii Deucalionis quidam aiunt Diony∣sium advenientem in terram Atticam, hospitio acceptum esse à Semacho, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ejusque filiam caprinâ pelle donasse. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Hic vero Dionysius alius erat à Semelae filio. Quocirca cujuscunque filius hic Dionysius fuerit, neutiquam istic dicitur fu∣isse filius Deucalionis, sed tantum temporibus Amphictyonis filii Deucalionis in Atticam advenisse. Ne{que} vero hic Amphictyon Deucalionis filius fuit tunc rex Atticae, ut colligit Scaliger ex Apollodoro in notis ad hunc locum: ne{que} enim hoc affirmat Apollodorus verbis ab eo citatis, nempe his, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cranaum vero ejiciens Amphictyon, regno potitus est. Hunc quidam di∣cunt fuisse filium Deucalionis, alii vero Autochthonis sive Indigenae cujuspi∣am. Quinimo hoc praestantissimum Chronicon Marmoreum docet nos Am∣phictyonem Deucalionis filium regnâsse Thermopylis, magnaque autori∣tate

Amphictyonum Senatum & Pylaicum Concilium instituisse, & Sacra or∣dinâsse, eodem tempore quo Hellen ejus frater regnabat in Phthiotide Thes∣saliae, atque Amphictyon alius, qui ejecerat Cranaum Athenis. Ad ipsum vero Dionysium quod attinet, si paulo diligentius attendisset Scaliger, quae è Pausania & Stephano de eo, eodem loco ipse citat, haud puto expunxisset è Chronico Eusebii periocham de Nysa ab eo condita, haud ita multo post. Pausaniae in Atticis verba sunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Post lucum est aedes, in qua statua quaedam lutea, Amphictyon Atheniens••∣um rex epulo excipiens tum alios deos, tum Dionysium. Stephani vero de Semacho & Semachidis verba habentur hujusmodi: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Semachidae sunt gens Attica, à Semacho, à cujus nimirum filiabus hospitio exceptus est Dionysius: è quibus proinde Sacerdotes ei in∣stitutae sunt. Est autem ea gens sive natio è tribu Antiochide. Donatione autem sive traditione 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 caprinae pellis, ait Scaliger Dionysium do∣cuisse illas Semachidas mysteria & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, scilicet initiationes sive Sacra, ni∣mirum Orgya sua. Idcirco, inquit, filiae Semachi fuerunt ab eo tempore Sacerdotes Bacchi, ut apud Stephanum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Sacra mini∣strabant Dionysio. Ecquis jam alius, vel ipso Scaligero judice, hic fuerit Dionysius, quam Bacchus ille Semeles filius, cujus famosissima Orgya festa{que} solennia Dionysiaca dicta, celebrabantur Athenis, Thebis, & alibi? Quan∣quam quod de Amphictyone rege Atheniensium epulato Dionysium legitur apud Pausaniam, videtur rectius convenire vel Erichthonio, qui Amphicty∣onem regno ejecerit, perinde ut Amphictyon Cranaum, vel certe Amphi∣ctyoni Deucalionis filio regi Pylarum, Erichthonii Confoederato, Athenas ad eum veniente, quemadmodum venerat Pater ejus Deucalion ad Cranaum: tum ad redintegrandum foedera cum ipso, tum ad renovandum patris sui Sa∣cra gratulatoria sive Eucharistica, quibus nimirum sacrificiis haud inepte di∣ctus fuerit epulatus esse tum alios Deos, tum ipsum Dionysium: idque forte uno aut altero decennio postea, viz. circitur annum 27, aut 37 regni Erich∣thonii: siquidem ab Amphictyone Atheniensi Epulum sive Sacrificium diis oblatum Athenis, videatur vix notatu dignum, utpote quotidie solitum. Nec alia probabilior occurrit ratio, cur expresse notetur Dionysium temporibus Amphictyonis filii Deucalionis venisse Athenas, quam quod idem Amphicty∣on aliquando eodem veniens, illum cum ceteris diis Atheniensium ibidem e∣pulatus fuerit. At{que} hoc fit eo verisimilius, quia etiam Erichthonius ante regnū dum proficisceretur in Scythiam, ut Hyginus refert capite 274, ubi quadrigam jungere didicerit, inde{que} domum reverteretur, videtur hospitio exceptus esse ab Amphictyone & Hellene Deucalionis filiis: quando Hellen Agonem Panathe∣naicum instituendum ei suaserit, quemadmodū superius significatur Chronico Marmoreo: & quorum utriusq, tum consiliis tum auxiliis, ad ejiciendū regno Atticum Amphictyonem usus sit. Quinetiam Marmoream Chronologiam seculi Cadmi, ejusque ex Semele filiâ Nepotis Dionysii sive Bacchi, quantumlibet re∣fragante Chronico Eusebiano, & differente ad centum fere annos, liquido con∣firmat Herodotus Historiae Graecae pater: item{que} Diodorus Siculus. Apud He∣rodotum enim Euterpe sive libro secundo, de Dionysii filii Semeles, & Herculis filii Alcmenes, & Panis filii Penelopes, seculis legitur ita, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

A Dionysio quidem certe, qui ex Semele filiâ Cad∣mi genitus fertur, ad meam aetatem sunt anni fere mille & sexcenti.

Ab Hercule vero Alcmenae filio ferme nongenti. A Pane autem filio Penelopes—octingenti fere ad me anni. Ubi nullum est dubium quin pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legendum sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, pro sexcenti, inquam, sexaginta. Siquidem

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

Herodotum censuisse Bacchum annis paulo plus centum & sexaginta anti∣quiorem Hercule filio Alcmenae, colligere licet ex eo quod superius eodem libro refert Thasum conditam, inque ea Templum Herculi Thasio sive Ty∣rio, à Phoenicibus, qui ad investigandum Europam navigarunt, (viz. Thaso, cujus iterum meminit libro sexto, aliisque Cadmi comitibus) quinque aetati∣bus virorum prius quam Hercules Amphictyonis filius in Graecia existeret; & libro quarto, refert Theram, quartum à Polynice, obtinuisse insulam à se ita nominatam, hominum aetatibus octo postquam Cadmus Europam quaeritans, eoque appellens ipsam Membliari cognato & comiti suo incolendam concesse∣rat. Ac sane in confesso est, Polynicem patrem Thersandri, avum Tisameni, proavum Autesionis, abavum Therae, fuisse filium Oedipi, Nepotem Laii, pro∣nepotem Labdaci, abnepotem Polydori, Cadmi filii sero geniti: quo adhuc minorenne Pentheus rector Thebarum à Cadmo avo surrogatus (uti refert Apollodorus libro 3.) à matre Agave, utique Cadmi filia Echioni sparto nu∣pta, aliisque Moenadibus ejus Comitibus Bacchi furore percitis discerptus est. Fuisse vero Polydorum Cadmi sero genitum apparet ex eo, quod Nycteidem filiam Nyctei, filii Cthonii al••erius è Spartis Cadmi aulicis uxorem duxerit, uti refert Apollodorus eodem libro. Itaque constat Herodotum censuisse aetates ferme quinque inter Bacchum sive Dionysium Semeles & Herculem Alcmenes filios: qui sunt juxta ejusdem calculum sub initium Sermonis, de Dionysio Hercule & Pane, ascribentis ternas aetates centenis annis, centum & sexagin∣ta propemodum anni. Scripsit autem Herodotus Historiam suam circa ini∣tium Belli Peloponnesiaci, factum Plataearum occupatione à Thebanis duce Eu∣rymacho, cujus meminit libro 7: atque Atticae populatione à Lacedaemoniis, exceptâ tamen Deceleâ, uti refert libro 9: quum libro 7. etiam mentionem faciat legatorum Lacedaemoniorum, Nicolai filii Bulis, & Aneristi filii Sper∣thiei, unaque Corinthii Aristeae filii Adimanti proficiscentium ad Imperatorem Persicum, proditorum à Sitalce Thraciae rege, & necatorum ab Atheniensibus: quod Thucydides libro 2. scribit factum secundâ aestate Belli, id est, fine anni secundi Olympiadis 87: annus vero secundus Olympiadis 87 erat 167 ante ci∣timam Epocham Chronici Marmorei, & 459 ante Evangeliū. Quibus si addan∣tur 900 referent nos ad annum 1067 ante Marmoream Epocham, ac 1359 ante Evangelium, atque annum 3 regni Pandionis secundi Athenis, quo Hercules natus sit; ita ut annus regni Aegei 34, quo in Chronico Eusebiano legitur con∣summasse Certamina, fuerit annus 57 aetatis ejus. Eidem autem tempori He∣rodoti aetatis additi 1060 anni, referunt ad 1227 annum ante citimam Epo∣cham Marmorum, ac 1519 ante Evangelium, atque 23 annum regni Erichtho∣nii, quo natus fuerit Bacchus Semeles filius, anno 28 ante regni ejus finem, 38 post Cadmi adventum Thebas, ac 91 ab initio regni Cecropis primi Athenis, juxta Chronicon Marmoreum, calculo Herodoteo ita à nobis juxta manifestam ipsius mentem correcto, adeo quasi ad amussim congruum. Forsitan vero ro∣tundo numero annorum 900, quo exponitur natale Herculis, minuendi fue∣rint 20, aut praeter-propter, ut consummatio Certaminum ejus, vel saltem ipsius Agon Olympicus evenerit decimo anno regni Thesei, quemadmodum dubiâ illâ Epochâ ejusdem anni, mutilis Marmoribus innuitur.

Porro Diodorus Siculus lib. 9. recensens varios Thebarum casus à Cadmi Instauratione ad postremam earum restaurationem à Cassandro, clare signifi∣cat Cadmum eo advenisse paulo post diluvium Deucalioneum; unde conse∣quitur congrua Antiquitas Dionysii sive Bacchi Nepotis ejus. Ita enim scri∣bit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. "Post Deu∣calionis diluvium Cadmo condente denominatam à se Cadmeam, confluxit eo populus, quem alii nominarunt Spartum, quod undique congregatus esset: alii Thebigenam, quod prius Thebis genitus per diluvium exactus & dispersus

esset." Itaque Diodorus eosdem Thebanos, qui diluvio Deucalioneo di∣spersi erant, Cadmi adventu Thebas reversos significat: quod intra decen∣nium contigisse verisimillimum est. Quod autem paulo post refert, Theba∣nos dum fortissimi suorum aberant ad obsidionem Trojae, ejectos à Pelasgis, ac deinde variis casibus conflictatos, vix demum post quartam aetatem, juxta proditum de Corvis Oraculum, reversos Thebas incoluisse ad annos ferme octingentos; donec ab Alexandro Magno exciderentur; quas, libro 17 refert excisas ab Alexandro, anno regni ejus primo, Olympiadis 111. secundo, Archonte Athenis Euaeneto. Erat hic annus Olympiadicus 111. ante citi∣mam Epocham Marmorum Chronologicorum, ac 403 ante Evangelium, quibus additi octingenti referunt ad 911 ante illam, ac 1203 ante hoc, at{que} 33, eumque postremum Demophoontis regis Athenarum: vel numero rotun∣do diminuto annis 40, ad annum 871 Marmoreum, 1163 Evangelicum, ac 19 annum Melanthi regis Athenis. Inde vero quatuor generationibus im∣putatus annorum tantummodo centenarius, refert ad annum Marmoreum 971, ac Evangelicum 1263: quo pacto hic Diodori calculus statuerit Trojae obsidionem annis 17 etiam antiquiorem quam Chronicon Marmoreum: quod obiter observatu dignum censui.

Porro autem Bacchum fuisse aetate supparem Cybelae sive Rheae, ejusque exiguo admodum temporis intervallo post hujus Sacra instituta esse, ita ut idem Hyagnis utrisque solennes Harmonicae modos adaptare potuerit, intel∣ligere licet ex eo, quod Apollodorus libro memorato Dionysium Semeles filium, post vitem inventam, ad Cybelam Phrygiae urbem profectum, atque ibi expiatum à Rhea, & Cybeliis Ceremoniis initiatum, stolâque ab eâdem donatum, ad Indos contendisse; & postquam Indiâ peragratâ Thebas repe∣dasset, Pentheum ab Agave matre aliisque Mimallonidis, Bacchico tanquam divino furore percitis, membratim dilaniatum fuisse scribit. Bacchum vero ex India reducem absoluto triennio, ideoque ejus Sacra instituta fuisse trie∣terica refert Diodorus Siculus, initio libri quarti.

Ceterum quod ad Panem attinet, cujus item perinde a Cybeles & Dio∣nysii Sacris Hyagnidem adaptasse modos Musicos significat Chronicon Mar∣moreum, satis manifeste innuit Herodotus loco memorato, alios ejus quo{que} nominis fuisse ante illum Penelopes filium. Pausanias autem libro 8. inscri∣pto Arcadicis, passim celebrat Panem Deum Arcadiae Indigenam, ibique ha∣bitum inter potentissimos Deorum: qui etiam antiquitus oracula edere di∣ceretur; adeoque habuisse Oraculorum suorum Prophetam sive Interpretem Erato Nympham, nuptam Arcadi Nepoti Lycaonis ex unica filia Callisto, & successori, post Nyctimum natu maximum sex & vigin ti filiorum Lycaonis, in regno Arcadiae, Lycaonis inquam, cui eandem aetatem ac Cecropi, nimi∣rum ejus nominis primo regi Atheniensium, initio libri, ascribit. Unde ap∣paret, Pani perinde ac Dionysio sive Baccho, regnante Athenis Erichthonio, Sacra tanquam Diis fieri coepta, perquam congrue Chronologicae Marmorum Inscriptioni.

Epoch. 11. A. M. C. 2549. ante Evang. 1484. Period. 5. 181.

A quo Minos primus regnavit,—L [yct] iam instauravit: & ferrum inventum est in Idâ, inventoribus Idaeis Dactylis, Celmi, & —, regnante Athenis Pandione.

Minoem priorem ejus nominis Regem Cretae, urbem Minoam Lyctiam (ita equidem legendum existimaverim) habitavisse, & ferrum inventum esse in Ida monte, inventoribus Idaeis Dactylis Kelmi & sociis, innuitur mutilis

Marmoribus, obliterato anno, relictoque solum seculi Indice, videlicet regnante Athenis Pandione. Primum istic laudem meretur Autor Chronici Marmorei, quatenus duos Minoes Reges Cretae clare distinguit: hunc in∣quam antiquiorem, & alterum juniorem, hujus & uxoris Itônis filiae Lyctii è Lycasto filio nepotem, ut intelligere licet è Diodoro Siculo libro 4: quo∣rum gesta vulgo confunduntur. Hic quidem prior in Chronico Eusebiano, Asterio Cretae Rege & Europâ Phaenicis filiâ natus ante annos ferme 40, re∣gnat in Creta, anno 30 Pandionis eo nomine prioris Atheniensium regis, qui fuit juxta Chronicon Marmoreum annus 1170 ante Citimam ejus Epo∣cham, ac 1462 ante Evangelium. Urbem autem quam à Minoe illo aedifica∣tam & habitatam innunt Marmorum fragmina, probabile est intelligendam Minoam Lyctiam, sive Minoam Lyctyorum, à se & uxoris patre Lyctio pa∣riter denominatam: utpote quam fuisse praecipuam trium urbium in tribus Insulae aequaliter divisae partibus aedificatarum, quarum aliae duae fuerint Knos∣sus & Phaestus; significat Strabo libro 10, si modo recte ego rem in adversa∣ria mea retuli.

Recte vero constitutum esse tempus regni hujus Minois, confirmat altera Epochae periocha de ferro invento ab Idaeis Dactylis. Namque antiquus Chronographus apud Clementem Alexandrinum primo Strom. statuit ab Idae montis incendio & ferro invento ab Idaeis Dactylis ejus Incendii occasio∣ne, ad primam Iphiti Olympiadem annos 664, atqui Eusebius in Chronico 642, noster vero calculus 658, utrumque illorum intercedens, sed multo propius ad antiquiorem & verisimiliorem accedens. Horum autem Idaeorum Dactylorum cum alii multi meminerunt, tum etiam Strabo eodem libro 10, agens de Curetibus, tum Cretensibus, tum Aetolis, tum Phrygiis, inter alia his verbis utens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. tum etiam Diodorus Siculus libro 13, ubi de Creta, tum denique Autor Phoronidis apud Apollo∣nii Argonauticorum Poetae Scholiastem, ita canens—〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c.

Herculis autem tanquam unius ex Idaeis Dactylis diversi ab Hercule Alcme∣nes filio, utpote antiquioris illo, meminerat Strabo antea quoque libro 8, agnoscens nonnullos illum primum Olympiorum Autorem dicere, quo de ipse quidem dubitat, Pausanias vero Eliacis id confidenter asserit his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Herculi igitur Idaeo debetur gloria, quod & Agonem primus insti∣tuerit, & Olympia nominaverit. Idem quinque fratres Idaeos nominat Her∣culem, Paeoneum, Epimedem, Jasium, & Idam: & ob eam rem Olympia ab Hercule Idaeo constituta fuisse quinquennalia.

Epoch, 12. A. M. C. 2596. ante Evang. 1437. Period. 5. 228.

A quo Ceres adveniens Athenas fruges seminavit, & —Triptolemo Celei & Neaerae filio, anni MCXLV. regnante Athenis Eri∣chtheo.

Cereris Adventum Athenas, frugum sationem, ejusque cognitionem com∣municatam Triptolemo Celei & Neaerae filio, statuit Chronologica Marmo∣rum Inscriptio annis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 1145 ante citimam Epocham, id est, 1437, ante Evangelium, regnante Athenis Erichtheo, scilicet anno 15. Deinde autem sequitur.

Epoch. 13. A. M. C. 2599. ante Evang. 1434. Period. 5. 231.

A quo Triptolemus fruges sevit in Raria dicta Eleusine anni 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [item 1145] regnante Athenis [eodem, sc. Erichtheo, quanquam istic obliterato nomine.]

Ego vero hic in postrema litera numerali erratum suspicor, tum quia nus∣quam alias in tota hac Inscriptione Marmoreâ idem numerus, sive eadem E∣pocha repetitur, tum etiam quia admodum probabile est alterum aut ter∣tium annum intercessisse inter primum communicatam hujusmodi cognitio∣nem, & ejus experientiam in tam celebri loco factam. Legendum itaque posteriori loco 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 1142, id est, ante Evangelium 1434 regnante eodem Erichtheo, & quidem anno 18. Atque ita in Chronico Eusebiano circa eundum annum Evangelii, verum octennium ante regnum Erichthei, juxta inferiorem annis 26 in hoc situm regum Atticorum, legitur, Eleusine Celeum regnasse, quo aevo Triptolemus erat, quem Philochorus ait longâ navi ad urbes accedentem distribuisse frumenta, navem vero ejus existima∣tam pinnatum serpentem, utpote habentem fere similem figuram. Hic enim est Graecorum Eusebii eo loco sensus. Rarium vero dictum Eleusinis agrum quo Triptolemus primam frumenti sementem fecerit, agnoscit Pausanias: quod quidem videatur fuisse Rari illius, quem nonnullos patrem Triptolemi existimâsse antea retulerat. Fortasse socer ejus fuit.

Epoch. 14. A. M. C. 2606. ante Evang. 1427. Period. 5. 238.

—Puellae raptum & Cereris Investigationem, & — eorum qui susce∣perant fruges, anni MCXXXV: regnante Athenis Erichtheo.

Raptum Puellae sc. Proserpinae Cererisque Investigationem ejus refert Chronicon Marmoreum ante citimam Epocham annis 1135, anno 1427 ante Evangelium, regnante Erichtheo, sc. anno 25. Eusebianum autem anno 1425 ante Evangelium, ac primo Erichthei, biennio intra solitum discrimen. Quanquam Scaligero videtur magnus Anachronismus, utpote tanto ante∣vertens seculum Thesei: qui tamen diffiteri nequit Eusebium hic secutum esse Tatianum, referentem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in tempora Lyncei Argivorum Regis, cujus regni anno 39, ac 13 ante finem, in Chronico Eusebii, convenit idem ipse annus 1427 ante principium Evangelii.

Epoch. 15. A. M. C. 2607. ante Evang. 1426. Period. 5. 239.

—Mysteria instituit in Eleusine, & illas —[Mu] saei poëses edidit— [Erichthe] o Pandionis filio.

Erichtheum, ut verisimile, instituisse Mysteria in Eleusine, quando pri∣mus Musaeus Poêsi claruerit, innuunt mutila marmora, anno utique obliterato, residuo duntaxat seculum monstrante, ipso tunc regnante Athenis Erichtheo, sc. filio Pandionis prioris. Quum vero Eumolpus Thrax, habitus ejusmodi Mysteriorum Autor, Eleusiniis Rebellibus contra Erichtheum suppetias tu∣lerit, at que id Bellum sub Eumolpo, in Chronico Eusebiano referatur anno 26 regni Erichthei; hic nimirum annus juxta Chronicon Marmoreum fuerit 1134, ante citimam Epocham, ac 1426 ante Evangelium; Proxime autem in∣sequente,

tanquam primo regni Erichthei in Eusebiano notatur, sub hoc mysteria coeperunt. Pausanias vero in Atticis Erichtheum praelio contra Eumolpum pariter ac Immarradum Eumolpi filium, interfectos refert.

Epoch. 16. A. M. C. 2679. ante Evang. 1354. Periodi 5. 311.

A quo Lustratio primum instituta est—... XII: regnante Athenis Pandione Cecropis filio.

Lustrationem urbis Athenarum primum factam arguunt mutila Marmora anno ante citimam Epocham terminato; ....〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 12, regnante Athenis Pan∣dione Cecropis filio, viz. Pandione secundo. Incepit vero Pandion ille regnare juxta Chronicon Marmoreum anno ante citimam suam Epocham, 1069, ac 1361 ante Evangelium, regnavitque annos 25. Itaque annus as∣signatus fuisse videtur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 1062, quandoquidem nullus alius annus toto ejus regno praeterea in easdem numerales notas desinat. Erat igitur annus 1354 ante Evangelium, & octavus regni Pandionis posterioris. Neque oc∣currit quicquam ex alia historia in contrarium. Lustrationem vero sive expiationem illam fieri solitam sexto die mensis Thargelionis, mactatis vi∣ctimis, & quidem humani generis duabus, mari & femina, pro utroque sexu (quemadmodum etiam apud Ethnicos Romanos Februa, mense Februario) ex Helladio apud Photium numero 279, aliisque annotat Seldenus noster.

Epoch. 17. A. M. C. 2681. ante Evang. 1352. Periodi 5. 313.

—A quo in Eleusine gymnicus [Agon]—

Gymnicum Agonem in Eleusine institutum innuunt mutila adhuc Mar∣mora, item obliterato anno, regnante Athenis eodem Pandione. Tem∣plum in Eleusine aedificatum in Eusebiano Chronico legitur anno regni Pan∣dionis tertio, juxta Pontaci Editionem, quinto juxta Scaligeranam. Tam∣etsi vero aliud erant Mysteria Eleusinia, aliud certamina sive Ludicra Eleu∣sinia, videntur tamen fuisse affinia & loco & tempore: quemadmodum O∣lympica Sacrificia & certamina, atque id genus alia. De Olympicis vero lo∣cum insignem exhibent Adversaria nostra è Thucydidis libro 5, & anno Belli Peloponnesiaci duodecimo, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et paulo post, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. "Illa aestate celebrata sunt Olympia quibus An∣drosthenes Arcas Pancratiam vicit primo. Lacedaemonii autem ab Elêis Templo Olympico arcebantur, ne sacrificarent, neve certarent." Qui pro∣inde, quandoquidem arcerentur Templi Olympici sacrificio pariter ac cer∣taminibus, domi sacrificabant, nimirum Jovi Olympio. Atqui, ut dictum, aliud sane erant sacrificia, aliud ludicra sive certamina: adeoque aliud erant Mysteria proprie dicta, aliud autem communiter dicta sacrificia: haec fere illis posterius addita, majoris pompae & celebritatis gratiâ. Quum itaque Templum Eleusine aedificatum sit tertio vel quinto anno regni Pandionis ju∣nioris, quo tempore ex Acesidoro & Androtione antiquis Autoribus apud Scholiasten Sophoclis in Oedipum Coloneum, intelligitur Mysteria Eleusi∣nia in absolutam formam redacta ab Eumolpo tertio Musaei Poetae filio, Temploque& sacrificiis solennibus ornata esse, quae à primo Eumolpo Thrace, ejus atavo primum instituta fuerant rudiore quodam ritu; verisi∣simile

est intra quadriennium, vel quinquennium postea ludicris certaminibus etiam eadem fuisse illustrata, circiter decimum annum Pandionis, ac 1352 ante Evangelium. Haec autem Eleusinia, & antiquitate, & celebritate pro∣xime accedebant ad Panathenaica: quanquam ab iis distincta, ut ex Aristide Oratore, Helladio in Chrestomathia, Pindari Scholiaste in septimam Oden O∣lympionicarum, aliisque colligitur.

Epoch. 18. A. M. C. 2696. ante Evang. 1337. Period. 5. 328.

A quo —Lycaea, sive Lupercalia in Arcadia instituta, & —Lycaonis dabantur Graecis —regnante Athenis Pandione filio Cecropis.

Lycaea sive Lupercalia Sacra in Arcadia primum à Lycaone instituta, nunc restaurata & aucta, innuunt utique mutila Marmora, etiamnum obliterato an∣no, regnante adhuc Pandione Cecropis secundi filio: nimirum sub annum 1337 ante Evangelium; quo anno Pandion hic regno fugit, à Metionidibus passus insidias, ut legitur apud Eusebium in Chronico, & Pausaniam libro primo. Itaque quod praecedente Epoch•• innuimus in hac apparet verum: nempe Ethnicorum superstitiones habuisse suos quosdam incrementi gradus, à rudibus primo initiis, quoad summum attigissent. Sic enim etiam Lycaeis istis, primum institutis, ut à Pausania in Arcadicis colligitur, à Lycaone, sub quo fuerit diluvium Deucalioneum, hoc autem tempore restauratis & auctis: demum circiter decimum annum Oxyntae Atheniensium regis, ut in Chro∣nico Eusebiano annotatur, ac 1193 ante Evangelium, Agon quoque additus est. Sed & his quoque Sacris solitum litari humano sanguine, Theophrasto autore asserit Porphyrius libro secundo, de Abstinentia ab Animalibus.

Epoch. 19. A. M. C. 2706. ante Evang. 1327. Periodi 5. 338.

A quo —esiae Hercules —regnante Athenis Aegeo.

De Hercule incertum quippiam innuitur mutilis etiamnum Marmoribus, anno itidem obliterato, regnante Athenis Aegeo. In Chronico Eusebiano prima Herculis (sc. filii Alcmenes) occurrit mentio inter Argonautas: quo∣rum secundam & mediam mentionem exhibet Pontaci Editio ad annum 13 Aegei. Nescio an illa Navigatio hic innuatur, an de Hercule aliquid aliud, quod intra praecedens duodecennium, nempe ab anno primo Aegei, & 1336 ante Evangelium contigerit. Argonautarum quidem Navigationi tertia & postrema sedes in Eusebiano allocatur anno 18 Aegei in Editione Pontaci, hanc prae ceteris approbantis, in notis autem agnoscentis aliquot manuscripta & transcripta referre circiter annum 22 Aegei, nempe 1315 ante Evangelium, juxta Marmoreum, quae in sua editione sequitur Scaliger, priorem mentionem referens ad annum 10 Aegei, videlicet 1035 ante citimam Marmorei Epocham, ac 1327 ante Evangelium, ac eas duas solas agnoscens.

Epoch. 20. A. M. C. 2710. ante Evang. 1323. Period. 5. 342.

A quo Athenis —frugum evenit, & oraculum consulens — sustinuit — Minos postulaverit, anni MXXXI regnante Athenis Aegeo.

Ob frugum sterilitatem consulto Oraculo ab Atheniensibus, ad Minois (eo nomine secundi Regis Cretae) imperatum, impuberum adolescentum Virgi∣numque tributum persolutum innuit mutilum Chronicon Marmoreum, ante citimam Epocham annis 1031, anno 1323 ante Evangelium, regnante Athe∣nis

Aegeo, nempe anno 14. Prima hujus secundi Minôis mentio in Chroni∣co Eusebiano occurrit ad annum 1319 ante Evangelium, Pandionis vero regis Atheniensium patris Aegei annum 17, ac 9 ante finem, his verbis, "Eae quae de Daedalo Fabulae feruntur, &c. nec non quomodo cum filio Icaro Minoem navi fugerit, & propter investigabilem fugam avolâsse pennis existimatus sit. Verum juxta situm Regum Atticorum annis 26 antiquiorem, Daedali fuga con∣venerit anno 18 Regis Aegei, quam juxta adversaria nostra è Plutarchi Theseo, illud Impuberum tributum, Atheniensibus à Minoe imperatum, ob Androgei filii sui caedem Athenis perpetratam, antecesserit. Cui propterea tempus In∣scriptione Marmoreâ assignatum recte quadrat. Quinetiam in Graecis Euse∣bii per satyram congestis Androgei caedes ante Daedali fugam ponitur.

Epoch. 21. A. M. C. 2746. ante Evang. 1287. Period. 5. 378.

A quo Theseus— Atheniensium duodecim civitates in unam coegit, & rempublicam & popularem statum—Athenis, Isthmiorum Agonem instituit, postquam Sinin occiderat, anni DCCCCXCV.)

Theseum duodecim Civitates Atheniensium in unam conciliavisse, & De∣mocratiae fundamenta Athenis jecisse, atque Isthmiorum Agonem instituisse, postquam Sinin occiderat, statuit Marmoreum Chronicon annis 995 ante citi∣mam Epocham suam, viz. 12••7 ante Evangelium. In Chronico Eusebiano hoc statuitur juxta Pontaci Editionem, anno primo regni Thesei, tanquam 1262 ante Evangelium: at juxta Scaligeranam, anno 7 Thesei, quasi 1256: verum juxta antiquiorem Regum Atticorum situm, annis 26 in redivivo no∣stro Chronico omnium maxime probabiliter, anno regni ejusdem secundo.

Epoch. 22. A. M. C. 2749. ante Evang. 1284. Periodi 5. 381.

Ab —XCII. regnante Athenis Theseo.

Aliquid prorsus obliteratum innuitur utique mutilis Marmoribus, anno ....〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nempe integro 992 ante citimam Epocham, regnante Athenis Theseo, viz. anno regni ejus quinto, ac 1284 ante Evangelium.

Epoch. 23. A. M. C. 2754. ante Evang. 1279. Periodi 5. 386.

A quo Argivi—regnarunt, & Agonem—: anni DCCCCLXXXVII. regnante Athenis Theseo.

Argivorum aliquot regnantium & Agonis incertū cujus mentio fit in Chro∣nico Marmoreo, istic quo{que} mutilo, ante citimā Epocham annis 987, annis 1279 ante Evang. regnante Athenis Theseo, nempe anno 10. at in Eusebiano juxta Pontaci editionem 1280 ante Evang. nimirum proxime praecedente, juxta Sca∣ligeranam vero anno 1277, altero anno postea, legitur, "Hercules consum∣mat certamina, Antaeum interficit, &c. sed illic anno 31, hic 34 regni Aegei, nempe annis 18, vel 15 ante finem regni ejus, ac initium Thesei, utique soli∣to discrimine annorum 26 sit••s regum Atticorum inter Chronicon utrumque. Erat vero annus ille 1279 ante Evangelium, juxta Eusebium annus undecimus regni Atrei & Thyestis, ac juxta vulgatas Editiones, quanquam improbatus & Pontaco & Scaligero, quartus Euristhei (an alius à decessore Atrei & Thyestis, an ejusdem aliter siti, juxta alios Eusebii Autores) Argivorum, Mycenis, qui

quidem etiam istic videntur innui, quo sensu considerent alii; mihi enim absque librorum suppellectile, disquirendo aut divinando cerebrum fatigare, fuerit dementia, vel prona ad dementiam via. Contigit hoc, quodcunque fuit, annis 475 ante primam Olympidaem Iphiti. Eusebii autem Graeca te∣stantur Herculem instituisse Agonem Olympicum annis 470 ante Iphiteam Olympiadum Epocham: quod proxime attingit hoc tempus. A primis vero gestis Herculis hoc Chronico significatis regnante Aegeo, hucusque sunt plusquam 44 anni, ita ut haud diu post hoc tempus vitam produxisse videa∣tur, quippe quem etiam, saltem annis 40 ante captam Trojam mortuum esse constet, utpote annis 120 ante Heraclidarum reditum in Poloponnesum octo∣ginta post Ilii excidium, juxta Velleium. Itaque probabile sane est, de in∣stantato Agone Olympico, regnante Athenis Theseo, Mycenis autem sive Argis Atreo Pelopis filio, quo praecipuus Agonista Hercules, & si quidem Velleio credimus, omnis generis certaminum Victor extitit, vel saltem lucta & Pancratio, Pausaniâ etiam suffragante, hic agi. Sunt autem anni 475 quibus hic Agon Olympicus, Olympiadum Iphitearum Epocham antecesserit, cycli Enneadecaeterici 25 absoluti.

Porro annus 1279 ante Evangelium quo Herculeus ille Agon Olympicus institutus mutilis Marmoribus innuitur, quum fuerit 2754 à Mundi conditu juxta Chronologiam nostram, erat 386 annus Periodi octodesexcentenariae quintae, quo juxta Tabulas nostras novae editioni Tractatûs de variis Anno∣rum formis inserendas, Aequinoctium Vernum contigit sexto die septimanae, quarto autem Aprilis mensis Juliani, primum autem Novilunium decimo die post Aequinoctium, septimanae primo, Aprilis decimo tertio: ac proinde quartum Novilunium Civile post secundum mensem Lunarem Graecanico ritu cavum sive undetricenarium, contigit undecimo die Julii Juliani, septi∣manae sexto, septimo post Aestivum Cardinem Solstitialem contingentem eo seculo sub sextum diem Julii. Annus autem Iphiteae Epochae Olympicae, quum fuerit 804 ante Evangelium, Mundi autem conditi 3229, erat 269 annus no∣strae magnae Periodi sextae, cujus vernum Aequinoctium contigit primo die septimanae, tricesimo primo Martii Juliani: primum vero Novilunium se∣ptimanae die 5, die 11 Aprilis, utpote 12 post Aequinoctium: itaque quartum Novilunium Civile ritûs Graecanici, contigit nono die Julii, septimanae ter∣tio, die utique nono post Solstitialem Cardinem aestivum contingentem hoc aevo, primo & secundo diebus Julii. Rursum autem annus Olympici Agonis Herculei, erat 68 annus P••olepticae Periodi Calippi, undecimus quartae En∣neadecaeteridis ejus▪ qui mense Hecatombaeone Attico, sive Loo Macedoni∣co incepit die 8 Julii Juliani utique proleptici. Verum annus primae Olympia∣dis Iphiti, erat 11 annus Periodi Calippi, utique undecimus primae Enneade∣caeteridis ejus, qui incepit item die 8 Julii Juliani. Quocirca inane videtur commentum Josephi Scaligeri ad Eusebiani Chronici numerum 810 ab Abra∣hamo, id est, 1235 ante Evangelium, quo legitur, Hercules Agonem Olym∣picum constituit: à quo usque ad primam Olympiadem supputantur anni 430: ubi agnoscit Pontacus impressa Exemplaria cum aliis quibusdam manu∣scriptis referre eum quinquennio citius, nempe ad annum 1240 ante Evangeli∣um: sed contra Scaliger causatur, quod non relatus sit quinquennio serius, viz. ad annum 1230 ante Evangelium: necnon erroris annorum 15 redarguit ve∣tus Chronicon apud Clementem Alexandrinum primo Stromateo, statuens eum annis haud amplius 34 ante Trojam captam, tanquam citius vero, quod quidem eundem statuere videtur saltem 8 annis serius justo. Praeterea vero ibidem, & Canonum lib. 3. Annotatione, Ad ludicrum Olympicum cui prae∣fuit Pelops, imaginatur illud Pelopis, anno Eusebiano ab Abrahamo 701, id est, ante Evangelium 1344 nescio an uno Eusebiani Chronici exemplari forte ita referente, quum ne sua quidem ejus Editio, vel in contextu, vel in notis,

quicquam ejus habeat ad hunc annum, sed quinquennio antea, Pontaci vero Editio sexennio ad annum 1350: Pelops Peloponnesi regnans Olympiis quo{que} praefuit, ipso annotante hunc esse infimum Perioches ejus situm; aliis exem∣plaribus referentibus ad quinquennium, vel sexennium superius. Inde vero post quinque Enneadecaeterides comprehendentes 95 annos, anno 1249 ante Evangelium, ponit Ludicrum Atrei, ita relatum à Velleio: at enim integrâ Enneadecaeteride, nempe sextâ annis 114 revolutâ ab illo Pelopis, ante Her∣culis Agonem, tanquam diversum ab Atrei Ludicro, adeoque una integra En∣neadecaeteride posterius, contra Vellei sententiam; id est, anno 12••0 ante E∣vangelium, ac 426 ante primam Iphiteam, qui sunt Enneadecaeterides 22, & anni 8. Illa autem Ludrica omnia opinatur celebrata esse die 23 Julii Juliani, Novilunio contingente nono die Julii, postride aestivi Cardinis sive Solstitii constituti octavo die Julii; atque hinc constare quo tempore Heroes illi, Pe∣lops, Atreus, & Hercules claruerint, scilicet. Consimiliter vero primum Iphiti Ludicrum Olympicum autumat celebratum eodem die 23 Julii, à Novi∣lunio die 9 Julii, itidem postridie Cardinis aestivi, utpote semper constituti octavo die Julii. Atqui praeter alia (quae relinquimus redarguenda aliis qui∣bus libitum aut otium fuerit) hoc nimirum praecipuum commento Scalige∣rano deerat, quod prima Iphiti Olympias, ab Olympico Agone Herculis, a∣liisque praecedentibus ita suppositis, haud quaquam simili absolutarum Ennea∣decaeteridum numero distaret, quod quidem ad tale commentum stabilien∣dum maxime & potissimum requirebatur.

Epoch. 24. A. M. C. 2787. ante Evang. 1246. Period. 5. 419.

A quo Graeci in Trojam Expeditionem susceperunt, anni DCCCCLIV. regnante Athenis [Men] estheo, anno decimo tertio.

Graecos suscepisse famigeratam illam expeditionem in Trojam Marmorea Inscriptio statuit annis 954 ante citimam Epocham suam, id est, 1246 ante Evangelium, regnante Athenis Menestheo anno decimo tertio, hic primum expresso Regis Atheniensis anno, quo omnes superius à nobis assignati com∣probantur. Trojani Belli decennalis initium in Chronico Eusebiano editio∣nis Scaligeranae statuitur anno ante Evangelium 1219. Menesthei autem filii Petei regis Atheniensium, anno 14: quoad annum Regis Atheniensis, uno, at quoad situm Regum Atticorum, solenni illo discrimine aliorum annorum 26 serius quam in Marmoreo.

Epoch. 25. A. M. C. 2769. ante Evang. 1237. Period. 5. 428.

A quo Troja capta est, anni DCCCCXLV, regnante Athenis [Menesth] eo, * secundo anno: mensis [Thargelio] nis septimo ante finem.

Troja capta eodem Chronico redivivo refertur, annis ante citimam ipsius Epocham 945, id est, ante Evangelium 1237: regnante Athenis Menestheo, secundo anno (nimirum supra vicesimum, quem vel Autoris confidentia tan∣quam satis notum, vel quadratarii incuria videtur omisisse) mensis Tharge∣lionis die septimo ante finem. Atque in Eusebiano Chronico ponitur Troja capta anno Menesthei 23 utique quasi ineunte, ut & ante Evangelium 1210, nempe adhuc durante discrimine illo solenni annorum 26, quibus singulorum

Regum Atticorum ab initio Cecropis primi hu cusque, atque etiammum post∣hac statuuntur serius & inferius in Eusebiano Chronico quam in Mar∣moreo.

Hujus autem discriminis ratio hic jam explicanda venit, utpote quae depen∣deat ab Intervallo Temporis inter Trojam captam, & Epocham Olympicam: quod quum plerique statuerint annorum 407 secundum Eratosthenem & Dio∣nysium Halicarnasseum, vel uno aut altero anno minus, ut secundum Epho∣rum Eusebius, vel uno majus, ut secundum Apollodorum Diodorus Siculus: alii idem retulerint annis 24, 25, aut 26 majus, id est, annorum 430, 431, 2, 3, aut summum 434: quorum minimum, nempe 430, habet Autor Excerptorum ex Africano in regum Atheniensium Catalogo, pene maximum, sc. 433 Autor Chronici Marmorei, maximum autem Aretes Dyrrachinus apud Censorinum cap. 21. libelli de Die Natali, siquidem ego eum recte lego & intelligo.

Quoniam autem locus ille misere depravatus est quoad numeros, ut alii a∣pud eundem Autorem, adeo que plerique apud alios Autores antiquos: recte vero intellectus comprehendit summam totius Ethnicae Chronologiae; hic ex∣primam primum ut vulgo legitur, deinde ut legendus videtur. Nostro exem∣plari impresso Lutetiae anno MDLXXXIII in octavo, ita legitur. Varro tria discrimina temporum esse tradit: primum ab hominum principio ad Ca∣taclysmum priorem, quod propter ignorantiam vocatur adelon. Secundum à Cataclysmo priore ad Olympiadem primam, quod quia in eo multa fabulosa referuntur, mythicon nominatur. Tertium à prima Olympiade ad nos, quod dicitur historicon, quia res in eo gestae veris historiis continenrur. Primum tempus sive habuit initium, sive semper fuit, certe quot annorum sit non po∣test sciri. Secundum non plane quidem scitur, sed tamen ad mille circiter, & DC annos esse creditur: à priore sc. Cataclysmo quem Ogygium dicunt, ad Inachi regnum anni circiter CCCC: hinc ad Olympiadem primam paulo plus CCCC, quos solos quamvis mythici temporis postremos, tamen quia memo∣riâ scriptorum proximos quidam certius definire voluerunt: Et quidem Sosi∣bius scripsit esse CCCXCV: Eratosthenes autem septem & CCCC: Timaeus CCCCXVII Aretes DXIV: & praeterea multi diverse; quorum etiam ipsa dissensio incertum esse declarat. Ita inquam hic locus vulgo legitur. Verum enimvero ita legendus videtur: Secundum non plane scitur, sed tamen ad mille circiter & CD annos esse creditur: à priore sc. Cataclysmo, quem Ogygium di∣cunt, ad posteriorem dictum Deucalioneum anni DC: inde ad Ilii Excidium minus CCCC; hinc ad Olympiadem primam paulo plus CCCC: quos solos —quidam certius definire voluerunt: & quidem Sosibius scripsit esse CCCC & V—Aretes CDXXXIV, &c. Varronem enim à primo Ogyge, tanquam ab ultima cognita antiquitate Ethnicâ putâsse annos non mille DC, sed trans∣positis literis numeralibus, mille CD tantum, ad primam Olympiadem, con∣stat ex initio ejus tertii libri de Re Rusticâ à nobis superius allegato, ubi toti∣dem, id est, bis septingentos haud amplius putat indidem ad Romam condi∣tam, suâ opinione annis 22 post primam Olympiadem. Cum autem postea bis quadringentorum (CCCC) solum occurrat mentio, universae summae de∣esse sexcentos (DC) liquet. Eos autem consummatos esse non ab Ogyge ad Inachum, sed ad Deucalionem, utique ipsius Varronis testimonio apud Soli∣num & alios convenit.

Porro autem Eratosthenem putasse annos septem & CCCC, aliosque prae∣terpropter, non quidem ab Inachi regno, sed ab Ilii excidio sive Ilio capto, ad primam Olympiadem, certissimum est. Reliquum igitur est Varronem putâsse residuos minus quam CCCC annos neutiquam ab Ogyge ad Inachum, sed à Deucalione ad Ilium captum. Jam vero quoad Intervallumà capto Ilio ad primam Olympiadem, quum secundum Varronem collatis omnibus de eo opinionibus Censorinus pronunciet esse paulo plus CCCC: inde colligere li∣cet neminem visum ei dignum cujus haberetur ratio, arbitratum illud vel non

attingere CD, vel attingere annos CDL, imo ne quidem CDXL: neque e∣nim paulo excedit CCCC quod dimidium alterius Centenarii propemodum attingit. Quare multo verisimilius videtur Sosibium putasse annos, CCCC & V, atque Aretem Dyrrachinum (servatis totidem literis numeralibus) sta∣tuisse tantummodo CDXXXIV, non DXCIIII annos inter captum Ilium & primam Olympiadem. Haec est nostra Correctio ejus depravati loci, com∣prehendentis praecipuos articulos Archaeologiae Ethnicae, de quâ judicet quis∣que ut volet, sciat tamen profectam esse ab eodem Ingenio, quo Correctio∣nes depravatorum numerorum in recensione Annorum Magnorum & Perio∣dorum Lunarium capitibus 18 & 19 ejusdem libelli Censorini, enucleatae ca∣pitibus 13, 14, & 15 Tractatûs Lidyatei de variis annorum formis.

Ceterum de anno regni Menesthei, quo capta fuerit Troja, nonnihil con∣tro vertitur. Autores quos sequitur Clemens Alexandrinus primo Stroma∣teo, referunt captam anno ejus postremo, ac Demophontis primo. Euse∣bius in Chronico, anno Menesthei vicesimo tertio, tanquam ultimo, addens regredientem à capta Troja (quo praefectus Classis Atheniensium cum cetera classe Graecorum profectus fuerat, juxta Homerum in Navium Catalogo ita canentem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) mortuum esse in Melo Insulâ. Apud Lycophronis Scholiastem legitur, eum quum Melum advenisset re∣gno Insulae potitum esse, Polyanacte ejus rege defuncto. Quod ridiculum Scaligero visum. Quomodo enim inquit spreto regno suo Atticae, alienum & nihil ad se pertinens praetulisset? Mirum vero hominem tanto ingenii a∣cumine praeditum, non conjecisse causam morae Menesthei in Melo: quam ap∣paret fuisse, quod Demophon legitimus regni Attici haeres jam vir factus, & occasione absentiae Menesthei ad Trojam desidentis usus, vel siquidem ipse quoque eodem profectus fuerat, ante hunc domum reversus, confirmatâ suâ factione possessionem ejus occupasset, è quo Menestheus (ut post Plutarchum in vita Thesei, scribit Aelianus libro 4 variae historiae, cap. 5.) Tyndaridarum ope, patrem illius Theseum ejecerat. Ita calamitosa fuit Menestheo Trojae obsidio, perinde ac ipsi Regi Regum Agamemnoni, & plerisque omnibus Graecorum Ducibus eodem profectis: utpote quos inde reduces eae excepe∣rint calamitates, quae ipsos vcl Trojanorum reliquiis miserandos reddere po∣tuerint: adeo quidem ut ingens illa mille ducentarum Navium Classis non tam ad Trojae Excidium, quam ad Graeciae exitium comparata fuisse videre∣tur, certe ad exitium Graecorum Ducum in Trojae excidium Aulide conjura∣torum: ubi Agamemnon, nescio an furiosus, ut Stoico Horatiano visus, haud dubie male sanus filiae suae Iphigeniae immolatione, id est, suo sanguine Deos, sc. pacaverat, aut verius irritaverat. Atqui Scaliger, sive diuturni∣oris morae Menesthei in Melo probabilitatem, sive alicujus antiqui exempla∣ris Chronici Eusebiani fidem, (quod ad liberandam fidem suam prudentius haud tacuisset) sive Excerptorum Barbaro-Latinorum Menestheo ascribenti∣um tantummodo 19 annos, autoritatem aliquo usque saltem secutus, pro eo quod Pontacus in omnibus suis Exemplaribus, quae erant sane plurima, legit usque ad Captivitatem Trojae, & usque ad 23 annum Menesthei, habet tan∣tummodo usque ad vicesimum annum Menesthei. Putassem equidem Typo∣graphi erratum fuisse, nisi etiam in Annotationibus item repetitum invenis∣sem ad vigesimum annum Menesthei. Verum donec manifestior & certior reddatur ratio retrahendi excidium Ilii ad vicesimum annum Menesthei, vel aliquod antiquius Exemplar in lucem proferatur, quod ita scriptum habeat: Menestheo in Excerptis ascriptos annos XIX errore numeri (quales fere innu∣meri in iis occurrunt) existimare licet, pro XXI transpositâ unitatis notâ, in∣quam undeviginti pro uno & viginti, completis usque ad captam Trojam, inde autem ad compensationem duorum postremorum in Chronico Eusebiano ei ascriptorum, quos in reditu à Troja, & tanquam exul in Melo Insulâ absum∣serit, ascriptos esse totidem plures (viz. 35 pro 33) regno Demophontis, qui

interea Athenis patrio regno recuperando & stabiliendo occupatus fuit, ideo{que} perinde ac inter 20 sive 21, & 23 medium ferit, item verissimum apparet, quod Marmoreo Chronico significatur, anno Menesthei secundo supra vicesimum Trojam captam esse: quod etiam alibi idem Scaliger, quanquam imprudens, suffragio suo comprobat, nempe secundo libro Canonum Isagogicorum, ca∣pite tertio, in primae Atheniensium Dynastiae Regum Catalogo, asserens Me∣nesthei anno penultimo Ilion deletum esse, modo intelligatur penultimo ante vitae finem contingentem quasi completo vicesimo tertio anno à regni sui ini∣tio; alioqui vero juxta Clementis Alexandrini Autores, ultimo: quandoquidem circa initium anni 22, ac tempus captae Trojae, revera regno exciderit, utpote occupato à Demophonte, annis 35 juxta Excerpta ante finem regni & vitae hu∣jus. Troja itaque capta est anno 22 regni Menesthei, ac 433 ante Epocham Olympicam, juxta Marmoream Inscriptionem. Serus autem domum reditus Graecorum Ducum post captam Trojam, effecit ut decennium integrum Bello Trojano imputaretur: quanquam post novennium exactum capta fuerit, ad∣ultoque vere sub initium aestatis anni decimi ab eo suscepto nuper incepti, captâ & excisâ urbe reditus institutus, perinde uti Marmoreo Chronico significatur: quemadmodum etiam cecinit Propertius Elegiarum quarto—Danâum decimo vere redisse Duces: quod item novem pullos passerinos Aulide à serpente de∣voratos portendisse praedixit Calchas vates Homericus Iliade secundâ.

De die vero quo capta sit Troja, etiam expresso in Chronico Marmoreo, sc. septimo desinentis, id est, ante finem, sive vicesimo quarto mensis Thargeli∣onis, convenit ei cum aliis antiquis Graecorum historicis, utpote Ephoro & Callisthene, & Damaste, & Phylarcho, apud Plutarchum in Camillo. Etsi Dionysius Halicarnasseus, lib. 1. refert ad praecedentem diem ejusdem mensis; alii autem apud Clementem Alexandrinum primo Strom. ad alterutrum diem mensis insequentis, sc. Scirophorionis. Sed dies septimus desinentis sive ante finem Thargelionis aliis est probatior. Erat annus à Mundi Conditu, nostro calculo 2796, quintae vero nostrae Periodi Octodesexcentenariae annus 428, quo primum Novilunium vernum contigit quarto die septimanae, Aequino∣ctium vero secundo & sexto die mensis Lunaris. Huic autem diei con∣venit dies tertius Aprilis Juliani, Novilunio autem undetricesimus dies Martii. Ejusdem mensis Lunaris die secundo incepit Atticus Elaphebo∣lion. Igitur Elaphebolione incipiente quinto die Septimanae, ac tricesimo Juliani Martii, Thargelion ab eo tertius inceperit Septimanae die 1, Maii au∣tem vicesimo octavo: ita ut dies 24 Thargelionis convenerit diei 20 Junii, Septimanae tertio, quindecim diebus ante Solstitium Aestivum, conveniens diei Julii quinto. Ita inquam juxta nostram Periodum. Erat vero idem an∣nus 34 Periodi Calippi, utique juxta prolepsim, incipientis die 23 Julii, prae∣cedente Xanthico, sive Elaphebolione anni Embolimaei, incipiente die 26 Febr. Bissextilis: ita ut Daesius, & Thargelion inceperint Aprilis die 25, Thargelio∣nis vero dies 24 inciderit in Maii diem 18. Ea est differentia inter duas Perio∣dos. Scaligeri Atticam aut Julianam cum his conferat cui otium est. Petavia∣nas nondum vidi. Dionysii Halicarnassei Thargelion Calippicus captae Trojae non cadit in eosdem dies anni Juliani, quia non in eundem annum Periodi Calippicae, utpore non in eundem annum ante primam Olympiadem. Hacte∣nus igitur apparet redivivum Chronicon Marmoreum, nec in Mythicis qui∣dem temporibus, vel eorum prope antiquissimis & fabulosissimis, à vero ablu∣dere: nedum in Historicis: quod etiamnum hâc Diatribâ, quasi ex abun∣danti, illustrando tempori mortis Darii Hystaspidae, eodem Chronico secun∣dum nostram Emendationem Temporum consignati, amplius arguere & de∣clarare institui. Sed pergamus porro ad Examen sequentium Epocharum à Trojae Excidio, usque ad Praelium Marathonium.

Epoch. 26. A. M. C. 2804. ante Evang. 1229. Period. 5. 436.

A quo Orestes—Aegisthi filiae—in Areopago, quam Orestes vicit— CCCCXXXII: regnante Athenis Demophonte.

Orestes judicium subiit in Areopago, Clytemnestrae matris & Aegisthi A∣dulteri (parricidarum patris sui Agamemnonis) eorumque filiae caedis causa, quo vicit, regnante Athenis Demophonte, Chronico Marmoreo ante citi∣mam Epocham annis 942, ut legit Seldenus noster, agnoscens numerum mu∣tilum esse, utpote ita in Marmore extantem, ...〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.. ubi quar∣tam Δ, sc. Decadem interiisse putat: eoque pacto hoc contigisse omnino tri∣bus annis haud amplius post captam Trojam. Atqui praeterquam quod in Chronico Eusebiano demum circiter annum septimum Demophontis utique post Trojam captam, legitur, Mycenis post necem Aegisthi Orestes regna∣vit. Velleius scribit, post occisum Agamemnonem Mycenarum regno po∣titum esse Aegystum per annos septem. Quod longe ante eum asseruit Ho∣merus libro tertio Odysseae ita canens

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Quapropter apparet sub finem numeri deesse neutiquam Δ Decadem, sed Π Pentadem tantummodo, ideoque integrum numerum ita concipiendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 937 octennio post Trojam captam, atque ante Evan∣gelium annis 1229.

Epoch. 27. A. M. C. 2803. ante Evang. 1230. Period. 5. 435.

A quo [Salaminem in] Cypro Teucer instauravit, anni DCCCC∣XXXVIII. regnante Athenis Demophonte.

Verum à quo Salaminem in Cypro urbem patriae cognominem condidit Teucer annos 938 clare & perspicue repraesentat Marmorea Inscriptio, re∣gnante Athenis Demophonte, id est, 1230 ante Evangelium: anno uno prius, & propius captae Trojae, quam proxime praecedentem Epocham. Quod quanquam haud alias in eadem occurrit: (quae ratio maxime movisse vide∣detur Seldenum ut praecedentem legeret 942) nihil tamen absurdi habet; sed eâ occasione accidisse videtur, quod post praecedentem expositam demum Au∣tori in mentem venerit, eique propterea subjecta fuerit; additâ forte notâ transpositionis, quam quadratarius haud animadverterit. Etenim vero Teu∣cri à Troja reducis repulsam à patre Telamone, regnante in Attica Insula Sa∣lamine, contigisse ante necem Agamemnonis, ideoque Salaminem Cypriam ab eo conditam ante necem Aegisthi diserte significat Velleius. Alioqui si in Homerico legendum fuerit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel illud Aegisthi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 putandum à biennio ante captam Trojam: Marmoreus calculus fuerit —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 939, ac 1231 ante Evangelium.

Epoch. 28. A. M. C. 2938. ante Evang. 1095. Periodi 5. 570.

A quo Neleus incoluit—Ephesum. Erythras, Clazomenas—Colo∣phonem, Myuntem—Samum—Ioniam fiebat; anni XIII▪ re∣gnante Athenis [quidem Neleo] anno decimo tertio.

Celeberrimam illam Ionicam migrationem Athenis in oppositam occiden∣talem Asiae minoris, sive proprie dictae oram, è mutilatis Marmoribus Selde∣nus concipit in hanc sententiam. Ex quo Neleus inhabitavit..... Ephesum, Erythras, Clazomenas, Colophonem, Myuntem.....Samum.....[quando, sc. migratio] in Ioniam fiebat anni.....XIII, regnante Athenis Menestheo, de∣cimo tertio anno. Superstites enim istic tres postremas numeri annorum no∣tas legit.....〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quas autumat ita supplendas esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 813; eâ po∣tissimum ratione ductus, quod nullus alius numerus iisdem notis terminatus adeo prope accedat ad Intervallum annorum 140, inter Trojae Excidium & Ionicam Migrationem, ab Erat••sthene in Canonibus temporum constitutum, & vulgo receptum: quanquam haec Epocha ita lecta & intellecta octennio il∣lud minuit, facitque annorum tantummodo 132: atque ita non solum in anno regis (quocunque is fuerit nomine dictus) annis aliquot ab aliis discre∣pat, sed etiam prochronismo sive anticipatione annorum ferme 36 in Epo∣chae constitutione: utpote quam constituat ante vulgarem annum Domini annis 1077, id est, ante Evangelium annis 1105, Eusebiano Chronico eam referente juxta Pontaci Editionem in annum 1087, juxta Scaligeranam in 1070 ante Evangelium; juxta illam anno 11, juxta hanc anno 8 Acasti A∣thenarum Regis, sive Archontis ad terminum vitae. Verum enim vero quum Autor Chronici Marmorei intervallum inter captam Trojam, & primam Olympiadem statuat annis summum viginti sex majus quam vulgo receptum, perinde ac inter plerasque omnes suas Epochas praecedentes, non videtur du∣bium, quin hanc etiam Epocham vel pari discrimine, vel certe quo propius ad citimam Chronici sui Epocham accesserit, minore potius quam majore constituerit. Itaque apparet numeralem notam tertiam ante finem, aliquo errore Δ pro Η acceptam esse, integrumque numerum juxta Autoris Chro∣nici mentem legendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, intelligendumque 803 ante citimam Epocham suam, id est, 1095 ante Evangelium, ac 142 post captam Trojam, hunc nimirum aliquantulo majorem, uti par est, potius quam tanto mino∣rem vulgari 140, illum autem proxime repraesentantem pristinum & consue∣tum discrimen annorum 26. Ea quidem nostra est conjectura de tempore Ionicae migrationis significato Marmoreâ Inscriptione.

Sed quid dicetur de rege vel regis anno quo evenerit: quem nonnulli re∣ferunt Medontem Codri filium, Eusebius vero in Chronico Acastum, sive Acatum Medontis filium, hujusque annum 8 aut 11, ut supra dictum: at no∣stri è Marmoribus colligunt Menestheum, ejusque annum decimum tertium, tanquam eodem nomine, eodemque anno Regis recurrente quo suscepta Tro∣jana Expeditio. An dicemus quadratarii incuria etiam hoc contigisse? Ne∣que enim negari potest ejusmodi oscitantias quadratariorum tunc fuisse, per∣inde ac Typothetarum nunc esse nimis frequentes. Ego vero, pace omni∣um existimaverim istic pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 regnante Athenis quidem Neleo, anno decimo ter∣tio, si quidem Medontem & Neleum Codri filios Athenis de regno certasse sub tempus Ionicae migrationis, Neleoque abjudicatum Oraculo regnum occasionem ejus extitisse, è Pausaniae Achaicis colligitur. Atque Aelia∣nus libri 8. variae Historiae, cap. 5. de eadem ita infit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quod Justus Vulteius Interpres ita reddit, Neleus Codri filius, quum regno pulsus Athenas relinqueret, propterea quod Oracu∣lum Apollinis Medonti qui in Coloniam ex urbe migrabat imperium destina∣ret, &c. Sed in Graeco videtur legendum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, atque ita reddendum, Quod Neleus Codri filius regno pulsus, sive regni expers factus, relinqueret Athenas, quoniam Pythium Oraculum Medonti principatum addiceret, in Coloniam migrans. Reliquit autem Codrus praeter Medontem natu maxi∣mum, forsitan è priore uxore susceptum, plures filios, ut constat è Pausania, & quidem ut videtur, impuberes, sc. Neleum, Androclum, atque, ut ex Vel∣leio colligere licet, etiam Ionem, neutiquam illum Xuthi filium, Hellenis nepotem, juxta errorem Velleio à Lipsio in Annotationibus errore imputa∣tum. Horum maximus Neleus, quod Medon altero pede truncus claudica∣ret, & propterea bello inhabilis regnoque parum idoneus videretur, post∣quam adoleverat, litigare cum eo de regno coepit; adeoque ut ex eorundem Autorum cum Chronico Marmoreo collatione apparet, regnum tandem ob∣tinuit; sive ipse Codrus morti se devoturus tale quippiam testamento desti∣nârat, siquidem propter maximi sui filii corporis mutilationem & debilita∣tem è republica futurum videretur; sive populus Atheniensis pronus in fa∣ctiones, hujusmodi inter eos lites seminabat alebatque, quibus potestatem Regiam illis minueret, suam autem ipsorum libertatem (cujus principium jamdudum Theseus illis indulserat) augeret. Quod & factum est. Hos enim deinceps, horumque successores Atheniensis populus solummodo titulo tenus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Reges, ut ex Marmoreo Chronico intelligitur, re vero ipsâ tantum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Principes rationibus reddendis obnoxios habuit. Sub∣ductis itaque 12 ab 142, relinquitur annus 130, post captam Trojam, quo Neleus motâ contra Medontem seditione Athenis regnare coeperit, qui juxta Chronicon Eusebianum erat annus 16, ac quintus ante finem regni Medontis. Anno autem inde decimotertio, Oraculo jussus abdicare regno Attico in Co∣loniam migraverit, quum octennio antea Medon, completo regni sui anno vicesimo, à morte Codri, ut videtur, populi favorem captans, propter de∣bilitatem Corporis, Acastum filium in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 principatûs societatem & succes∣sionem cooptasset, cujus proinde completo anno 8, ineunte 9 suscepta Ioni∣ca migratio fuerit, exacti•• annis 142 post Trojae Excidium: & repetitis Navi∣gationibus continuata usque ad annum ejusdem 11, juxta Eusebianum Chroni∣con, haud levi confirmatione conjecturae nostrae de vero numero annorum hu∣jus Epochae exarato in Chronico Marmoreo.

Epoch. 29. A. M. C. 3069. ante Evang. 964. Period. 6. 109.

A quo Hesidus Poeta claruit anni DCLXX.... regnante Atheni.

Epoch. 30. A. M. C. 3098. ante Evang. 936. Periodi 6. 138.

A quo Homerus Poeta claruit, anni DCXLIII. regnante Athenis Diogneto.

Hesiodum Poetam claruisse (videlicet editis sive publice recitatis Poema∣tum suorum primitiis) annis saltem 672 (ita enim malim supplere lacunam, numeri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉... notâ binarii II, quam denarii Δ;) Homerum autem regnante, sive ad terminum vitae Archonte Athenis Diogneto, annis 643 ante citimam Epocham suam, i. e. undetriginta annis postea, statuit Chro∣nicon

Marmoreum: illum proinde annis 964, hunc 935, ante Evangelium. Quànquam enim Agellius lib. 3. Noctium Atticarum cap. 11. Ephoro Hi∣storico Graeco, & Accio Poetâ Latina Autoribus, Hesiodum nonnihil anti∣quiorem facit; quemadmodum etiam Criticorum (Josephi Scaligeri veniâ dixerim) seculi modo elapsi Coryphaeus Justus Lypsius, notis ad Velleium aliter statuentem, ait se imbibisse è majore Poematum ejus simplicitate, & rudiore antiquitate; tamen perperam fuisse id, satis testatur lib. 17. cap. 21. quod totum est Chronologicum, his utens verbis. De Homero & Hesiodo inter omnes fere scriptores convenit, aetatem eos egisse iisdem fere tempo∣ribus. Quinetiam Euthymenes antiquus Chronologicus & Archemachus Historicus, libro tertio rerum Euboicarum, & Dion Chrysostomus secundâ oratione de regno, eos aetate aequales fecerunt. Jam vero Homerum floru∣isse asserit Velleius annis 950 ante Consulatum Marci Vinicii, proxime inse∣cutum illum celeberrimum duorum Caiorum cognominibus Geminorum, Rubellii inquam & Fusii: id est, 949 ante Epocham Evangelii, medio inter∣secantibus utriusque Poetae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 intervallum Marmoreum. Agellius au∣tem eodem illo Chronologico capite Autore Cornelio Nepote in primo Chronicorum ante Romam conditam annis circiter centum & sexaginta, id est, ante Evangelium juxta Varronianum conditae Romae calculum annis 942, at juxta Fabianum & nostrum 936, uno tantummodo anno excedentibus Mar∣moreum. Atque hi nimirum fuerunt illi tres libri Chronici Cornelii Nepo∣tis eruditissimi Historici (amicique Ciceronis & Attici hujus quoque accura∣tissimi Chronographi, cujus vitam etiam idem Nepos scripsit) quorum no∣mine Catullus Poemation suum ei dedicans admiratur ipsum, quod ausus esset, unus Italorum, id est, primus Romanorum,

Omne aevum tribus explicare Chartis, doctis sc. & laboriosis.

A quo Phidon Argivus nummum argenteum in Aegina cudit, quum esset undecimus ab Hercule, annos 631 ante citimam Epocham statuit Marmorea Inscripto, id est, ante Evangelium 923. Utcunque aliis, sibi certe ipsi, quod haud contemnendum est veritatis argumentum, probe convenit Autor noster, quum Herculis mentionem fecisset, regnante Athenis Aegeo, ultra annum 1323 ante Evangelium, at citime innuisset regnante Theseo anno 1279, istic undecimum ab eo claruisse statuit, anno 923, viz. annis saltem 350 postea, quae revera est media undecima generatio sive aetas inde juxta calculum Hero∣doti imputantis ternas aetates singulis centenariis. Atque hoc pacto Phidonis hujus aetas congruit regno Archelai Euristhenidae septimi Regis Lacedaemo∣niorum, qui fuit utique undecimus ab Hercule juxta eundem Herodotum lib. 7. Verum duabus minimum generationibus antecedit Phidonem fratrem Carani primi Argivi Regis Macedoniae, qui fuit saltem decimus tertius, vel deci∣mus quartus (Velleio quidem decimus sextus) ab Hercule: & qui regnare in∣cepit in Macedonia juxta Eusebium anno 841 ante Evangelium, eodem quo Alcamenes Archelai Nepos Lacedaemone, & quarto anno Alexandri decimi Regis Corinthi, qui fuit item tertius decimus ab Hercule juxta Pausaniam & Apollodorum, atque pronepos ejusdem Regis septimi, cujus Regni initium statuit Eusebius anno 920 ante Evangelium. Quod autem Strabo libro 8. scribit (si rem recte retuli in adversaria) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 &c. Phidonem Argivum decimâ generatione à Temeno, primum cudisse nummum argenteum, atque etiam invadentem Elidem vi & armis, statuisse Agonem Olympicum: hic ubi ma∣xime videtur contradicere Autori nostro, haud leve veritatis testimonium ei exhibet. Nam qui invitis Eleis statuit Agonem Olympicum, quum esset de∣cimus à Temeno fratre Aristodemi, ideoque decimus tertius exclusive ab Hercule, haud dubie fuit alius, viz. saltem nepos vel pronepos Phidonis illius quem primum cudisse nummum, centum & undeviginti annis ante primam O∣lympiadem

hoc loco statuit Autor Chronici Marmorei. Erratum igitur fu∣erità Strabone in Phidone, perinde ac libro 14, in Neleo Mileti Conditore, quem Pylo ortum facit, tanquam alienum ab Androc••o genuino Codri Athe∣niensium Regis filio Conditore Ephesi, quum uterque fuerit Codri filius, Melanthi vero Pylo orti Nepos, & Neleus Androcli frater natu major.

Porro autem quae Plutarchus de Lycurgo Lacedaemonio in ejus vita tradit, haud parum faciunt ad illustrandum & confirmandum hoc Phidonis aevum: nec Phidonis modo, sed etiam Homeri, de quo in proxime praecedente Epo∣châ dictum est. Ita enim scribit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Latine. "Qui vero è successionibus regum Spartanorum colligunt tempus, ut Eratosthenes & Apollodorus, ostendunt Lycurgum haud paucis annis fuisse antiquiorem primâ Olympiade. Timaeus autem suspicatur, quum duo fuerint Spartae Ly∣curgi, non eodem seculo, alteri propter claritatem attributas esse utriusque actiones, ac priorem quidem paulo juniorem Homero fuisse, nonnulli quo{que} in conspectum Homeri venisse. Pauloque post, Plerique genealogiam ejus ita texunt—Patroclis (sive Proclis) quidem filii Aristodemi filium fuisse So∣um, Soi Euritionem, Eurytionis Prytanim, Prytanis Eunomum, Eunomi autem Polydectem quidem è priore uxore, Lycurgum vero juuiorem è Dia∣nassâ, nimirum ut Eutychidas in Historiam retulit, sextum à Patrocle, un∣decimum ab Hercule.

Posteaque Charilaum ejus è Polydecte fratre Nepotem & pupillum, con∣fert cum Archelao, alterius Hera••lidarum stirpis, una regnante, sic scri∣bens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Erat vero Charilaus Polydectis filius natu∣râ mitis, quemadmodum etiam fertur, Archelaum qui una cum ipsa regnavit, de eo dicere solitum. Rursum autem in Solonis vitâ, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed & antea quoque in ipsius Lycurgi vitâ, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Latine, "Tan∣tum enim antecelluit haec Civitas Graeciae legum praestantiâ & gloriâ quin∣gentorum annorum tempore, Lycurgi usa legibus, quas quatuordecim re∣gum ei succedentium usque ad Agin Archidami filium nemo mutavit, &c. Xenophon autem libro tertio Hellenicorum significat Agidi filio Archidami mortuo, ferme quadriennio post finem Belli Peloponnesiaci, successisse fra∣trem Agesilaum, circiter annum 429 ante Evangelium: Cui additi 500 anni, constituunt 929, quanto tempore ante Epocham Evangelii claruerit Lycur∣gus, quasi sexcennio ante Phidonem Argivum, perinde ab Hercule undeci∣mum, atque tantidem post Homerum, juxta Plutarchum Marmoreo calculo eatenus suffragantem. Erastosthenis vero Canones Chronologici statuunt Lycurgi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 tuitionem sive tutelam omnino undecim haud amplius annis post Marmoream Phidonis Epocham.

Itaque Chronicon Marmoreum istic duos Phidones Argivos distinguere nos docet, quemadmodum antea duos Minoes Cretae Rege••, quorum primus Asterii filius regnarit regnante Athenis Pandione primo, quo tempore Id••i Dactyli ferrum invenerunt, annis ferme 73 post diluvium Deucalioneum, juxta antiquum Chronologum apud Clementem Alexandrinum, primo Stro∣mateon circiter annum 1484 ante Evangelium: alter illius è Lycasto filio Nepos imperium maris obtinuit, regnante Athenis Aegeo juxta Diodorum Siculum, libro 4, quorum utriusque gesta vulgo inter se confunduntur, sicut etiam duorum imo trium Eumolporum, juxta Sophoclis Scholiasten in Oedi∣pum Coloneum ex Acesidoro, primi Thracis qui Elusiniis suppetias tulit con∣tra Erecthea Atticae Regem; secundi, Nepotis primi, tertii autem Pro∣nepotis secundi: itemque plurium Musaeorum, & aliorum propemodum

infinitorum, quorum iisdem nominibus aequivocatio illam confusionem non modo in Ethnica sed etiam in Sacra Historia peperit, quam dolemus: aliis vero ut prudenter & caute distinguant, praesertim in tantopere controverso illo tempore Monarchiae Persicae, persuadere vix aut ne vix quidem possu∣mus.

Archiam Evageti filium, qui fuit decimus à Temeno, è Corintho deduxisse Coloniam Syracusas, refert Autor Chronici Marmorei (numero annorum obliterato) regnante Athenis Aeschylo, anno vicesimo & uno, istic feriens prope medium inter aliorum calculos. Siquidem in Eusebiano Chronico Syracusae conditae feruntur, juxta Pontaci quidem Editionem anno quarto nonae Olympiadis, juxta Scaligeranam vero anno quarto undecimae: illic annis 17, hic 25 post annum 21 Aeschyli convenientem Olympiadis quintae anno saltem tertio (Seldenus applicat quarto) id est, anno Olympiadico unde∣vicesimo, anno autem ante Evangelium 786. Neutiquam vero contigisse serius hoc tempore, satis evidenti argumento est, quod Strabo libro 6. (citante e∣tiam Scaligero ad Naxum conditam anno praecedente juxta Thucydidem uti{que} libro 6.) Autore Ephoro refert primas urbes Graecas in Sicilia conditas Na∣xum & Megara, decimâ generatione post Troica tempora, id est, eodem Sca∣ligero calculum subducente annis plus minus 330, viz. 907 ante Evangeli∣um, 122 ante calculum Marmoreum. Quinetiam Marcianus Heracleota in Periegesi Jambicis versibus scripta suffragatur Ephoro de conditis in Sicilia primis Hellenicis urbibus

—〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Quanquam videtur uterque intelligendus una cum nostro de generatione deci∣ma post Heraclidarum reditum in Peloponnesum annis 80 post captam Trojam, ac 1157 ante Evangelium. At vel sic quoque decima generatio sive aetas He∣rodotea terminatur anno 824 ante Evangelium, ac ferme 40 ante illum Mar∣more mutilo significatum: ut necesse sit tricenos quinos, aut tricenos octonos annos singulis generationibus imputare. Quocirca haec Epocha ser••us anno 786 ante Evangelium, sive 494 ante Epocham Marmoream videtur nullâ ratione statui posse. Rursum vero ex altera parte ne citius statuatur, praeter Chro∣nicon Eusebianum, intercedit gravissimus & omnium Ethnicorum Historico∣rum certissimae fidei Autor Thucydides, scribens initio lib. 6. in hanc (si mo∣do inquam recte ego eam in adversaria retuli) sententiam: Siculos Megaren∣ses quum jam Lamis eorum dux, circiter annum quintum post conditas ab Archiâ Syracusas, Trotilum condidisset, hoc defuncto, Hyblone autem Si∣culo rege prodente illis regionem, factoque ipsorum Duce, condidisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Megaricam Hyblam, sive Hyblea Megara, quam urbem post∣quam incoluerant annos 245, ejectos esse ex ea tum urbe, tum regione, à Gelone Tyranno Syracusanorum. Ut enim supponamus Gelonem Hyblâ po∣titum esse circa idem tempus quo Dionysius Halicarnasseus, & Pausanias scri∣bunt eum primum obtinuisse Syracusas, viz. anno secundo Olympiadis 72, hoc est anno 519 ante Evangelium, huic additis 245, ascenditur ad annum 764 ante Evangelium, quo condita fuerit Hybla, anno decimo septimo post con∣ditum Trotilum & Catanam, atque vicesimo secundo post conditas Syracusas, juxta Marmoreum calculum. Quapropter apparet Syracusarum Urbem, ab Archia Corinthio fuisse conditam, neque citius, neque serius quam significat ille calculus.

A quo annuus Archon Athenis extitit primus Creon (ita nomen primâ & tertiâ literâ mutilâ suppletur è Velleio & Eusebio) numerantur Chronico Marmoreo anni 420, id est, ante Evangelium 712, qui annus erat primus Olympiadis 24. Haec nimirum Epocha ferme convenit calculo Eusebiano aeque juxta Scaligeranam editionem tum Latinam, tum Graecam referentem postremi Archontis decennalis annum postremum ad primum Olympiadis 24,

ac juxta Pontaci editionem utique intra annum, utpote quâ primus Archon annuus refertur ad annum secundum ejusdem Olympiadis, perinde atque Ex∣cerptis Barbarolatinis, atque etiam ipso Africano apud Georgium recensente annuos Archontes 903, usque ad Olympiadem 250. Ceterum à calculo Di∣onysii Halicarnassei, ut dudum eum in nostra Serie exposui, biennii differen∣tiam praefert, utpote referentis eundem ad tertium annum ejusdem Olympiadis annis 70 post initium Charopis primi decennalis Archontis relatum anno pri∣mo Olympiadis 7: Altrinsecus vero exhibet quadriennii differentiam à cal∣culo Pausaniae in Messenicis, referentis quintum annum Hippomenis quarti decennalis Archontis ad primum annum decimae quartae Olympiadis, & Tle∣siam, ut videtur, sequentem Archontem annuum ad quartum annum Olym∣piadis vicesimae tertiae. Sed Marmoreum Chronicon, quo medium attingit pro∣pius eo videtur probabilius.

Anno 418 ante citimam Epocham, Chronico Marmoreo incisum fuit ali∣quid, quòd omnino disparuit, relicto solummodo ejusdem anni Archonte A∣thenis Lysiâ, annuo viz. tertio; quod nec ipsum silendum. Erat autem 710 ante Evangelii Epocham. Huic Lysiae proximus fuit Tlesias ille apud Pausa∣niam, nisi potius idem vero nomine Lysias.

A quo Terpander Derdenis filius (ita mihi videtur potius Patris nomen affine Derdae Macedonico in adversariis meis, è quinto Xenophontis Hellenicorum, quam Patriae sive civitatis) Lesbius, nomos sive modos Musicos [sc. novos à se inventos] tibiis aptavit, & lite 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 coram populo (ita equidem pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legendum existimaverim) solutus est: Marmoreâ Inscri∣ptione numerantur Archonte Athenis Dropilo, anni 381: qui sunt ante E∣vangelium 673. Derdae viri nomen memorat etiam Aristoteles Politicorum libro 5, c. 10. aevoque praecedente Thucydides. lib. 1. Sed ne{que} Lesbus à Troade adeo distat, quin qui alterius dialecto appellatus fuerit Dardanus, alterius di∣ctus sit Derdenes. Ipsum vero Terpandrum quod attinet, in Chronico Eu∣sebiano Terpander Musicus insignis habetur, juxta Scaligeranam quidem Edi∣tionem anno 675 ante Evangelium, biennio antea; juxta Pontaci vero anno 670, aut ut in notis agnoscit 671, biennio postea. Ita hic quoque Autor no∣ster medium ferit.

A quo Alyattes Lydorum Rex extitit, è mutilis Marmoribus colliguntur an∣ni 341 ante citimam ipsorum Epocham, Archonte Athenis Aristotele, ante Evangelium anni 633. Hujus regni initium in Chronico Eusebiano statuitur annis 639 ante Evangelium, sexennio antiquius. At in Excerptis Barbarola∣tinis triennio serius quam in Eusebiano, ac tantidem citius quam in Marmoreo. Cujus ratio reddetur paulo post ad initium regni Croesi.

Sapphonem Poetriam Lesbiam è Mitylenâ in Siciliam trajecisse, fugientem sive desiderium amasii Phaonis, seu quid aliud, significatur mutilis Marmo∣ribus anno obliterato, inter initium regni Alyattis & decimum quartum ejus annum, quo tempore Athenis Archon erat Critias prior, Syracusis vero fini∣timi sive vicini, sc. agrorum ad urbem pertinentium Coloni principatu po∣tiebantur. Id quidem apparet contigisse anno Alyattis juxta idem Chronicon duodecimo, ac 611 ante Evangelium: Utpote quo ejusdem Regis anno Sap∣phonem pariter ac Alcaeum Poetas claruisse referant non modo impressa Chronici Eusebiani Exemplaria, sed etiam pleraque Manuscripta, teste Pon∣taco.

Espoliis direptorum Cirrhaeorum, solitorum latrociniis & depraedationi∣bus infestare eos qui consultum irent Oraculum Pythicum, restauratum esse gymnicum Agonem Chrematitem, praemii scilicet pecuniarii, ante annos 723, Archonte Athenis Simone, ante Evangelium annis 619, novennioque postea eundem Agonem Pythium Stephaniten, id est, Coronarium, denuo institu∣tum esse, annis 318 ante citimam Epocham suam, Archonte Athenis Damasiâ secundo; (primum viz. superius notavimus non quidem è Diodoro Siculo, sed

Demetrio Phalareo apud Diogenem Laertium) annis vero ante Evangelium 610: deinceps Chronico Marmoreo refertur. Quorum posterius exacte congruit non modo calculo Pausaniae Phocicis, sed etiam Chronico Eusebiano referenti Isthmia post Melicerten, & Pythia primum acta eodem anno, ni∣mirum tertio Olympiadis 49. Priore autem confirmatur id, quod innuit Cen∣sorinus capite 18, & affirmat Scholiastes Pindari in Argumento tertii Pythi∣corum ejus, Agonem Pythicum antea fuisse Enneatericum, viz. novennio quoque revolvendo fuisse repetitum. Ceterum de vindicta sumta à Cir∣rhaeis, propterea quia latrociniis infestabant peregre proficiscentes consul∣tum oraculum Delphicum; collectanea sive adversaria nostra memorabilem locum exhibent è Plutarcho in vita Solonis, ubi scribit in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suspiciebatur vero & celebrabatur maxi∣me inter Graecos Solon. Propter sententiam dictam de eo, quod oporteret auxilia mittere ad defendendum Templum Delphicum, neque sinere Cirrhae∣os contumeliis afficere Oraculum, sed bellum suscipere pro Deo Delphis. Persuasi enim ab eo bellum movendum decreverunt Amphictyones: ut tum alii testes sunt, tum etiam Aristoteles in Pythionicarum recensione; Soloni sententiam eâ de re dictam ascribens. Duces vero huic bello ex Amphicty∣onum decreto constitutos fuisse Clisthenem Sicyonium, Alcmaeonem Athe∣niensem, & Eurylochum Thessalum, apparet ex eodem Plutarcho, Pausaniae Phocicis, & tribus Pindari Pythionicarum argumentis; quorum primo de eorum uno dicitur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Superavit ipsos, nempe Cirrhaeos, Archonte Athenis Simonide. Secundo autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pythicum Agonem statuit Eurylochus Thessalus, Ar∣chonte Athenis Simone: viz. eodem quem Marmora nostra exhibent. Et mox: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [lege juxta Marmora, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [lege iterum juxta eadem Marmora 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. post novennium autem, quum ceteri duces devicissent reliquos Cirrhaeorum, Archonte A∣thenis Damasiâ posteriore, etiam coronarium statuerunt. De novennio au∣tem porro confirmat tertium argumentum, iis verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· observabatur autem Agon primum, novennii intervallo. Unde denique constat reliquum locum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· uti{que} cor∣rigendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Anno autem nono post captam Cirram, edi∣xerunt celebrandum Deo coronarium, Archonte Athenis Damasiâ.

Epoch. 40. A. M. .......

A quo Athenis Comoèdiae—Icariensium, inventore Susarione, &—

Susarion Icariensis Poeta, quem primum excogitavisse Comoediam refert Clemens Alexandrinus, primo Strom. & cujus Iambos quosdam de muliere citat Stobaeus, cap. 87, mutilis Marmoribus, obliterato anno & Archonte, innuitur claruisse inter primam Pythiadem coronariam, & primum usurpa∣tam à Pisistrato tyrannidem Athenis; nempe inter annum 610, & 589 ante Evangelium, de quo nihil amplius occurrit.

Epoch. 41. A. M. C. 3444. ante Evang. 589. Periodi 6. 484.

A quo Pisistratus Athenis tyrannidem occupavit, anni CCXCVII. Archonte Komiâ.

A quo Pisistratus Athenis tyrannide potitus est numerantur Chronico Mar∣moreo anni 297, (qui sunt ante Evangelium 589) anno 4 Olympiadis 54, Ar∣chonte Athenis cujus nomen propemodum obliteratum est, relictâ solummo∣do 1. & duabus postremis literis K...〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: unde nihilominus constat nobis è Plutarcho, sub finem vitae Solonis, (si qua fides adversariis sive notis meis) legendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Comiâ: ei succedente, insequente anno, Hegesistra∣to, quo Phanias Ephesius autor erat Solonem Atheniensem, Sapientem il∣lum, secundo anno tyrannidis Pisistrati mortuum esse: interim Heraclide Pontico, & quidem ut videtur rectius scribente eum supervixisse coeptae Pisi∣strati tyrannidi, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, haud exiguum tempus. In Eusebiano Chro∣nico, juxta Pontaci editionem ad annum 592, juxta Scaligeranam ad 590 ante Evangelium, nempe annum 3 Olympiadis 54, legitur; Pisistratus Athenien∣sium tyrannus in Italiam transgreditur: ad quem in Annotationibus recte meâ quidem opinione conjicit Pontacus, Italiam errore ex Etruriâ, Etruriam au∣tem ex Eretriâ factam esse; quo Herodotus lib. 1. scribit Pisistratum paulo post usurpatam tyrannidem Athenis ejectum secessisse: Eretriam inquam, sive Thessaliae urbem, ut Pontacus (nescio an ex Herodoto mihi non ad manus) seu potius Euboeae insulae celeberrimam, ut alioquin ego existimaverim. Ita{que} ex hâc Epochâ Marmoreâ, suffragante doctissimo Plutarcho, corrigendus est situs initii tyrannidis Pisistrati in Chronico Eusebii: quemadmodum etiam si∣tus Comiae Archontis in Atticis Fastis Caroli Sigonii, referentis eum, ut etiam notat Pontacus, ad annum 3 Olympiadis 53, quum hic conveniat anno 4 O∣lympiad. 54, Meursii Archontes, aut Pisistratum, ceterosve ejus tractatus historiae Atticae, ab industrio Seldeno allegatos, quanquam valde cupiens, atque etiam amicos ea propter sollicitans, (malo fato à libris detentus) videre nondum potui. Ideoque hic ego Pisistrato & Pisistratidis (quorum Hip∣parchi, tanquam ab Harmodio & Aristogeitone interfecti post haec annis 29, Hippiae autem 66, illius annis 540, hujus 523 ante Evang. in mutilis Mar∣moribus parum clara aut certa fit mentio) plura istic inquirere omitto, quo∣niam à doctissimo illo viro jamdudum diligenter conquaesita esse existimo. Si quid tamen de his posthac nobis occurrerit, suis temporibus exponemus.

Epoch. 42. A. M. 3449. ante Evang. 584. Period. 6. 489.

A quo Croesus, Asiae—XXXXII. Archonte Athenis Eu∣thydemo.

A quo Croesus regnare incepisse è Marmoribus mutilis colligitur, anni (ut è fine numeri extante .....〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 apparet) numerati sunt 292, 584 ante E∣vang. Archonte Athenis Euthydemo; quemadmodum dudum, è prima collatione Archontis cum numero annorum conjeci. Ita vero situm initium regni Croesi, definit regnum patris ejus Alyattis annis 49, quot ei ascribunt tum Chronicon Eusebianum, tum etiam excerpta barbaro-latina: unde con∣sequitur eadem prorsus differentia sitûs regni Croesi in his, quae superius Alyattis exposita est. Sed judicium de veritate utriusque faciendum est, è fine regni Croesi, eui Eusebius & Excerpta imputant annos 15, verum

Herodotus 14 tantummodo. In Chronico Eusebiano post annum 15 Croesi, ad annum▪ Olympi••dis 58 quasi desinentem, ••c 576 ante Evang. legitur Croe∣sus à Cyro cantus est, & Lydorum regnum destructum est quod stetit annos 230. Ac nihilominus 〈◊〉〈◊〉 postea, in Scaligerana editione, Cyrus Sardes capit▪ annotante Scaligero▪ Eusebium istic, ut alias saepissime, referre diver∣sa tempora è diversis autoribus. Atque haec eadem verba in Pontaci editione ponuntur anno 14 Croesi, annotante ipso pleraque Eusebii exemplaria ita ha∣bere, quaedam etiam ad annum 10 ejusdem, nonnulla vero ad annum 16 Cyri, quartum autem Olympiadis 58, uno anno serius quam habet Scaligerana e∣ditio. Excerpta vero barbaro-latina suggerunt, ac bis terve regerunt, Ly∣dorum regnum tenuisse sive stetisse annis 2••2, ab initio regni Ardysi pariter ac primae Olympiadis, ad finem Croesi pariter atque Olympiadis 58, quot O∣lympica quadriennia comprehenduntur annis 232. Verum Sosicrates, autor perantiquus, apud Diogenem Laertium in vita Periandri Corinthii, ait hunc mortem obiisse ante Croesum (sc. regno excussum) annis quadraginta & uno, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sub Olympiadem 49: unde conse∣quens est Croesum fuisse captum circa initium anni secundi Olympiadis 59, quod lucem fert insequenti Epochae.

Epoch, 43. A. M. C. 3452. ante Evang. 571. Period. 6. 522.

A quo Cyrus ille Persur••m Rex Sardes cepit & Croesum sub —etiam Hipponax secundum hunt, Iambi••us Poeta.

A quo Cyrus ille primus Imperator Persarum Sardes Lydiae regiam cepit, & Croesum sub jugum misit, in mutilis utique Marmoribus, temporis notae non extant, neque annus, inquam▪ neque Archon. Verum-enimvero ab initio regni Croesi constituto iisdem, anno 584 ante Evangelium, sive anno primo Olympiadis 56, annus 14, quo & Herodotus regni Cyri finem, & ple∣raque Chronici Eusebiani exemplaria Sardes Croesi Regiam a Cyro captas sta∣tuunt, convenit utique anno secundo Olympiadis 59, anno autem ante citi∣mam Chronici Marmorei Epocham 279, ante Evang. vero 571, quo Croesi regni finis contigerit, juxta Sosicrat••m atque Herodotum: cujus propterea initium calculo Marmoreo consignatum confirmaverit idem Herodotus; Pa∣tris autem ejus Alyattis▪ una cum excerptis Eusebius. Scaliger quidem, lib. 3. Canonum Isagogicorum, in notis ad Dynastias Regum Lydiae, nullo au∣tore prolato statuit exitum Croesi in exitu Olympiadis 59, tametsi Eusebius, & Solinus cap. 4. statuerint in Olympiade 58 sed nobis satis fuerit Marmoreâ Inscriptione admonitis, Sosicrate autore, distulisse, usque ad autumnum vel sub hyemem anni secundi ejusdem Olympiadis, integrâ Olympiade sive quadriennio serius quam statuimus libello Emendationis temporum. Caete∣rum quod Marmoreâ Inscriptione additur, tempore capti à Cyro cum Sardi∣bus Croesi, Hipponactem Poetam Iambicum extitisse, confirmat Plinius, lib. 36. cap. 5▪ addens mentionem de aetate Poetae Hipponactis; quem certum est fuisse Olympiade 60; quanquam Hippona•• Philosophus, si quis ejus pro∣fessionis unquam fuit, in Eusebiano Chronico statuitur Olympiade 23.

Epoch. 44. A. M. C. 3468. ante Evang. 563. Period. 6. 508.

A quo Thespis Poeta—docuit Alcestin Tragoediam, (cujus praemi∣um) proponebatur Hircus; anni CCL...... Archonte Athenis ...naeo priore.

Thespis Poeta docuisse Tragoediam Alcestin, ejusque operae praemium re∣portasse Hircum significatur mutilis Marmoribus inter captum è Cyro Croe∣sum, & initium regni Darii filii Hystaspis, obliterato numero annorum, & potiore parte nominis Archontis Atheniensis, relictâ solummodo .....naeo, sive Keo priore: Ut fuisset Alcaeus: cujus nominis posterior fuit anno 3 O∣lymp. 89. Quum autem & Clemens Alexandrinus primo Strom. & Plutar∣chus in Solone, & Horatius in arte Poeticâ, nominent Thespim primum,

Carmine qui Tragico vilem certârit ob Hircum.

Eumque ipsum docuisse primum Olympiade 61 referat Suidas; tanquam nu∣mero Marmoreo 272, ac ante Evang. anno 564: quod in Chronico Euse∣biano, ad Olympiadis 47 annum secundum, ac 619 ante Evang. legitur, his temporibus certantibus in Agone (sc. Tragico) Tragus, i. e. Hircus praemio dabatur, unde aiunt Tragoedos nuncupatos; videtur ita accipiendum, quasi post alios aliquot ignobiles, Thespis certârit primus memoriâ dignus, sc. cu∣jus nomen posteritati commendaretur.

Epoch. 45. A. M. C. 3488. ante Evang. 545. Period. 6. 528.

A quo Darius super Persas regnavit, Mago defuncto; anni ...LIII. Archonte Athenis—

Quod ad initium regni Darii filii Hystaspis attinet, Chronico Marmoreo relatum anno 253 ante citimam Epocham, ac 545 ante Evang. quanquam non est dubium coepisse eum regnare octennio post mortem Cyri, ac Septimestri post mortem Cambysis, quadriennio ante hoc tempus: absoluto tamen im∣perio hoc demum tempore, captâ Babylone, occisoque reliquo Mago poti∣tum esse, ut dudum annotavimus, suffragatur etiam autor quem secutus est Otho Frisingensis, lib. 2. cap. 16. scribens, Magos regnasse post Cambysem, annis 3. mensibus 7.

Epoch. 46. A. M. C. 3493. ante Evang. 540. Periodi 6. 533.

A quo Harmodius & [Aristoge] iton interfecer [unt Hippar] chum Pi∣sistrati — & Atheniensibus —Pisistratidas —anni CCXL∣VIII. Archonte Athenis—

De Pisistratidis inquirendi plura animum desponderamus, veluti quod hîc significatur Chronico Marmoreo, de Hipparcho Pisistrati filio interfecto ab Harmodio & Aristogeitone, ac forte Hippiâ se includente intra arcis muros ob metum anno 248 ante citimam Epocham, Archonte obliterato, anno au∣tem ante Evang. uti diximus, 540. Veruntamen quandoquidem nihil aliud sit quod aeger animi agere malim vel possim, quid si istic quo{que} in institutâ disqui∣••itione resumto in manus Calamo progredientem saltem quousque adversaria nostra, unica mihi relicta adminicula, sublevaverint & manuduxerint? Igitur

in Chronico Eusebiano legitur ad annum ante Evang. juxta Pontaci editio∣nem 548, juxta Scaligeranam 547: Harmodius & Aristogiton Hipparchum tyrannum interfecerunt; & Leaena meretrix, amica eorum, quum tormen∣tis cogeretur ut socios proderet, linguam suam mordicus amputavit: anno∣tante Pontaco, situm horum esse varium, sc. in diversis exemplaribus: at{que} Scaligero tum illud, quosdam Codices habere hanc periocham anno antece∣dente; tum etiam hoc, sed horum Pisistratidarum interitus non certâ refer∣tur à veteribus, nec satis constanti fide. Nimirum Thucydides suo seculo, jam tunc, intra centum annos postea, lib. 1. in prooemio historiae suae, gene∣ralem ipsorum Atheniensium popularium suorum de hoc facinore errorem redarguit. Atqui nihilominus quod ad tempus attinet, haud improbabilis videtur eventûs istius situs sive annus assignatus in Chronico Marmoreo. Nam∣que idem Thucydides, lib. 6, iterum mentionem ejusdem, & quidem pluri∣bus faciens, inter alia haec habet verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Latine, Tyrannide vero potitus Hippias (post Harmodii & Aristogitonis insidias) ad∣huc annos tres Athenis, quarto autem anno cedere coactus à Lacedaemoniis & exulibus Alcmaeonidis, induciis factis, discessit Sigeum, indeque Lampsacum ad Aeantidem (generum suum) ac deinde ad regem Darium: unde redux in Marathonem postea, anno vicesimo, jam senex, cum Medis militavit. Prae∣lium Marathonium superius à nobis observatum est Marmoreâ Inscriptione referri ad annum 519 ante Evang. cui additis 20 pervenitur ad annum 539, scilicet proxime insecutum caedem Hipparchi, occasionem ejectionis Hippiae, juxta eandem inscriptionem. Porro autem Aristoteles, Politicorum lib. 5. cap. 12. inductione probans nullas Graecorum tyrannides fuisse diuturnas; scribit in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Latine, Tyrannis Pisistratidarum Athenis non fuit con∣tinua: bis enim è tyrannide in exilium actus est Pisistratus: ita ut ex annis 33 ab initio tyrannidis suae, eâ potitus sit tantummodo 17; filii autem ejus annis 18, itaque omnes tyrannidis eorum anni fuerunt 35. Verum Herodo∣tus, lib. 5. scribit Pisistratum & Hippiam tyrannide potitos esse annis 36: proculdubio numerans annos à quo tempore Pisistratus tertia & postrema vice recuperatam tyrannidem stabilivit. Quinetiam Trogus Justini, lib. 2. scribit Pisistratum regnasse annis 34, ita enim & impressis, & manuscriptis e∣jus exemplaribus legi testatur Bongarsius, Libro variarum ejus lectionum. Quo∣circa apparet, à Pisistrateae tyrannidis initio ad exactum eâ Hippiam, trans∣actos esse annos 52. Qui si subducantur anno 589 ante Evang. quo Marmorea Inscriptio statuit initium tyrannidis Pisistrati: residuus fit annus 537, quo Hippias ejectus fuerit, triennio post Hipparchi necem, ac annis ferme 18 ante pugnam Marathoniam, juxta eandem inscriptionem, calculo tum Aristote∣lico, tum Thucydideo, tum Herodoteo, tum etiam Trogi Pompeii, ita prope & probe consentientem.

Epoch. 47. A. M. C. 3497. ante Evang. 536. Periodi 6. 537.

A quo chori primum certarunt virorum, cujusmodi primum docuit Hypo—cus Chalcidensis & vicit: anni CCXXX—Archonte A∣thenis Lysagorâ, [an Isagorâ.]

Choros viriles primum certasse, talisque chori doctorem Hypodicum, aut alium quempiam simili nomine vicisse, significatur mutilis Marmoribus, cir∣citer annum 244 ante citimam Epocham suam ac 536 ante Evang. Archonte Athenis (ut quidem videtur legendum) Isagorâ, quo Archonte, anno primo Olympiadis 69 primos Romae Consules statuit Dionysius Halicarnasseus, lib. 4. & initio lib. 5.

Epoch. 48. A. M. C. 3510. ante Evang. 523. Period. 6. 550.

A quo—Hippias—Athenis, anni CCXXXI: Archonte Athenis Py∣thocrito.

Quod in mutilis Marmoribus deinceps de Hippiâ videtur innui Archonte A∣thenis Pythocrito, annis 231 ante citimam Epocham, 523 ante Evang. qua∣driennio ante Marathonium praelium; forte spectat ad priorem expeditionem Medicam, quâ Darius Hystaspides misit Mardonium ducem, tunc juvenem, cui paulo ante in uxorem dederat filiam suam Artozostram, quemadmodum re∣fert Herodotus lib. 6. cum classe 300 navium, quae naufragio pessundata est ad montem Athon, & praeterea exercitu pedestri, quo subjugavit reliquos Ma∣cedones, qui antea non submiserant se Imperio Persico, atque etiam Thraces dictos Brygas: in qua priore expeditione, quâ reipsâ plus actum est, quam posteriore Marathoniâ, aeque verisimile est Hippiam fuisse, ac in posteriori: ac praesertim in legatione circa idem tempus à Dario missâ ad poscendum Grae∣cos aquam & ignem in signum subjectionis: cui multi Graecorum populi pa∣ruerunt, praecipue vero Aeginates, tunc temporis ex omnibus Graecis mari plu∣rimum potentes, & Atheniensium aemulorum suorum contra ipsos propterea exclamantium, infesti inimici: à quo demum verisimilius, quam ab Hippiâ persuasi? Cujus occasione recruduerunt inimicitiae inter duos Lacedaemonio∣rum Reges, Cleomenem & Demaratum; Demaratusque regno abdicatus, haud ita multo post, ad Darium utique fugit. Ne cui autem hoc minus fiat verisimile, quia Thucydides nullius reditûs Hippiae in Graeciam meminit, ante praelium Marathonium: etiam ante hoc tempus, circa initium rebellionis A∣ristagorae Milesii, Hippiam à Cleomene & Lacedaemoniis revocatum, volen∣tibus eum reducere Athenas in pristinum dominatum: quod ne fieret, longâ & vehemente oratione, â Sosicle Corinthiorum legato dissuasum esse, fuse nar∣rat Herodotus, lib. 5. Thucydides igitur postremi tantummodo reditûs Hippiae meminit; quo in Atticam, atque ipsarum Athenarum conspectum venit, summaque spe recuperandi dominatus decidit: & siquidem non in ipsa pu∣gna Marathonia, quod à nonnullis traditum, occubuit; at paulo post, senio pariter ac moerore perinde ac Darius ipse, juxta Marmoream nimirum & no∣stram Chronologiam, contabuit. Quicquid vero id est, quod de Hippia innuunt mutila Marmora hoc anno ut dictum est 231 ante citimam Epocham, ac 523 ante Evang. Archonte Athenis Pythocrito: dimovet certe eodem anno, nempe secundo Olympiadis 71, Philippum Archontem, Caroli Sigonii ut puto, & aliorum recentiorum Fastis Atticis ei assignatum: cui proinde alius à nobis infra locus assignabitur, post octennium, videlicet duas integras Olym∣piades, anno eodem secundo Olympiadis 73.

Jam vero antequam finem imponamus huic disquisitioni, opportunum vide∣tur

ut ostendere conemur, ubi demum statuendus sit terminus discriminis il∣lius solennis annorum 26 inter Chronicon Marmoreum & Eusebianum, in situ Regum Atheniensium, iisque succedentium Archontum ad terminum vitae▪ Apparet autem terminum ejusmodi esse statuendum inter Diognetum, sive Di∣oginetum, & Aeschylum. Quod siqua fides particularibus regum annis rela∣tis in Excerptis barbaro-latinis, reposito Thersippo in locum suum inter Ar∣chippum & Phorbantem, unde Interpretis nec Graecae linguae gnari nec Latinae, vel imperitiâ, vel negligentiâ videtur excidisse in dorsum Aeschyli penultimi Archontis perpetui, sive ad finem vitae: quum tres proxime praecedentes Ar∣chontes, Ariphron, Thespieus, & Agamestor habeant apud Eusebium annos o∣mnino 67, in excerptis vero 96: deductis huic excerptorum summae, & qui∣dem medii Thespiei magistratui tribus, conciliatio facta fuerit. Igitur si pla∣cet, tantisper donec aliquid certius aut melius ex historiis probatioribus de∣prehensum fuerit, accommodentur Ariphroni, pro Eusebianis annis 20, Ex∣cerptorum anni 30, Thespieo autem pro Eusebianis 27, Excerptorum 40 mi∣nus 3, tredequadraginta inquam 37 pro 27, atque Agamestori pro Eusebia∣nis 20, Excerptorum anni 26: ita tres illi Archontes Aeschylum proxime an∣tecedentes, habuerint simul 92 annos, viz. 26 quos requirit calculus Marmo∣reus plures quam permittit Eusebianus. Vicissim vero annus postremus, nempe vicesimus tertius, minuendus videtur Aeschylo, ut primus Archon annuus conveniat initio Olympiadis 24, itaque situs Regum & perpetuorum Archon∣tum Atheniensium conveniens Chronico Marmoreo, in annis Epochae Euse∣bianae ante Evangelii principium, & à mundi conditu juxta nostram Chrono∣logiam, per quos periodo octodesexcentenariae accommodari possunt, fuerit ta∣lis, qualem in subjecta Tabula exposuimus.

Anni Mundi conditi, & ante Evangelium, quibus singuli Reges & Ar∣chontes Atheniensium inceperint, juxta Marmoreum Chronicon.

Reges Athen.	Anni M. C.	Anni ante Evang.	Anni Regū
1. Cecrops.	2423.	1610.	50.
2. Cranaus.	2473.	1560.	9.
3. Amphyction.	2482.	1551.	10.
4. Erichthonius.	2492.	1541.	50.
5. Pandion.	2542.	1491.	40.
6. Erichtheus.	2582.	1451.	50.
7. Cecrops. 2.	2632.	1401.	40.
8. Pandion. 2.	2672.	1361.	25.
9. Aegeus.	2697.	1336.	48.
10. Theseus.	2745.	1288.	30.
11. Menestheus.	2775.	1258.	23.

Menesthei anno regni penultimo capta est Troja, juxta Chronicon Marmoreum, annis 433 ante Epocham Olympiadum.

12. Demophoon.	2798▪	1235.	33.
13. Oxyntes.	2831.	1202.	12.
14. Aphidas.	2843.	1190.	1.
15. Thymoetes.	2844.	1189.	8.
16. Melanthus.	2852.	1181.	37.
17. Codrus.	2889.	1144.	21.

Archontes ad terminum vitae.

1. Medon.	2910.	1123.	20.
Archontes Athen.	Anni M. C.	Anni ante Evang.	Anni Regū
2. Acastus.	2930.	1103.	36.
3. Archippus.	2966.	1067.	19.
4. Thersippus.	2985.	1048.	41.
5. Phorbas.	3026.	1007.	31.
6. Megacles.	3057.	976.	30.
7. Diogenetus.	3087.	946.	28.
8. Phereclus.	3095.	918.	19.
9. Ariphron.	3134.	899.	30.
10. Thespieus.	3164.	869.	37.
11. Agamestor.	3201.	832.	26.
12. Aeschylus.	3227.	806.	22.
13. Alcmaeon.	3249.	784.	2.

Post Alcmaeonem constituti sunt Archontes Decennales, circiter▪mediam Olymp. 6.

1. Charops.	3251.	782.	10.
2. Aesimedes.	3261.	772.	10.
3. Clidicus.	3271.	762.	10.
4. Hippomenes.	3281.	752.	10.
5. Leocrates.	3291.	742.	10.
6. Apsandrus.	3301.	732.	10.
7. Eryxias.	3311.	722.	10.
Archon annuus	3321.	712.	1.

Verum enimvero non sufficit ad confirmationem calculi Marmorei inter ca∣ptum Ilium & primam Olympiadem, accommodasse ei Regum & Archon∣tum Atheniensium annos omnino 26 plures quam vulgo iis imputantur: nisi aliorum regnorum Graecorum, quorum initia putantur ab Ilii capti Epochâ, an∣ni eidem item accommodentur: videlicet Lacedaemonii & Corinthii, ab He∣raclidis in Peleponesum redeuntibus conditorum Heraclidas fratres tres, filios Aristomachi, filii Cleodaei, filii Hylli, filii Herculis, tres inquam fratres, A∣ristodemum, Temenum, & Cresphontem, bello repetentes & recuperantes Peleponesum, condidisse ibi regna: ac Aristodemi filios, Euristhenem & Proclem sive Patroclem, regno Lacedaemonio potitos esse: ex Herodoto, Diodoro Siculo, Apollodoro, Plutarcho, Pausaniâ, Velleio, aliisque intelli∣gitur. Tempus autem ejus conditi notat Thucydides, prooemio historiae, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Dores octogesimo evoluto anno post Ilii excidium, cum Heraclidis Pe∣loponesum obtinuerunt. Ei autem suffragatur primus Canon Chronicus E∣ratosthenis apud Clementem Alexandrinum, Stromat. primo, statuens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. A Capta Troja ad Heraclidarum reditum, annos 80. Porro autem secundus & tertius ejusdem Canones simul statuunt. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Inde ad tutelam illam Lycurgi, annos ducentos novendecim. Ac quartus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Inde ad primam Olympiadem annos centum & octo: qui à reditu Heraclidarum & initio re∣gni Lacedaemoniorum consummant annos 327. Eusebianum vero Chroni∣con exequens annos regum Euristhenidarum tantum, non etiam Proclida∣rum, è quibus fuit Lycurgus; regibus novem ab Euristhene primo ascribit annos summum 325: ad 1. Olymp. juxta Ephorum. Atqui Marmoreus cal∣culus requirit 353, id est, 28 plures quam Eusebianus, 26 quam Erato∣stheneus: & concessis 219 inter reditum Heraclidarum & Lycurgi tutelam po∣stulat 134 inter hanc & Olympiadum Epocham. Plures multumque discre∣pantes fuisse opiniones de tempore Lycurgi, & è Plutarcho ante significavi∣mus, & è Chronico Eusebiano apparet. Omissis autem enormibus, proba∣biliores videntur conciliari posse ex eo quod asserit Plutarchus in Solonis vitâ, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Lycurgum regnasse multos annos Lacedaemone: nimirum à morte fratris Polydectae, plus mi∣nus semestri ante natum filium posthumum ••harilaum; quousque legibus latis▪ Charilao nepoti annos jam 25 nato regnum reliquerit. Ab initio igi∣tur tutelae Lycurgi, ad primam Olympiadem fuerint juxta calculum Marmo∣reum anni 134: à fine juxta Eratostheneum, 108. Rursum ab initio, annis 299 post captum Ilium, juxta quosdam. Clementis autores, non quidem ad primam Olympiadem, quo pacto intervallum eousque esset annorum 440, verum ad constitutos primum Ephoros Lacedaemone, haud ita multo post primam Olympiadem, nempe initio quintae, fuerunt anni 150. A fine au∣tem, juxta Plutarchum in ejus vitâ, ad Elatum atque Socios primum consti∣tutos Ephoros, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, anni summum 130, id est, 124. Item, ab initio, ad finem belli Peloponesiaci, sub finem regni Agidis filii Archidami, ab illo decimi quarti juxta eundem ibidem, (habentem ut videtur rationem Zeuxidami patris Archidami mortui ante Leotychidem ipsi∣us patrem, alioqui vero unus deest catalogo Herodoteo, lib. 8. inter Pro∣clem & Leotychidem) fuerunt anni plus minus quingenti; vel paulo plures quam quingenti, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. quingenti & sex, juxta praecisiorem Thucydidis rationem, prooemio historiae, si modo pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legantut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ut ratio postulat: ubi ita legitur. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, omnino legendum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Atque totidem propemo∣dum

fuerunt à fine ejusdem tutelae, ad devictos à Thebanis Lacedaemoni••••, vastatamque ferro & igne Laconicam▪ Ep••minondâ duce: juxta Diodo∣rum Siculum, initio lib. 15. iterumque postea, Archonte Athenis Al••i∣sthene; atque etiam postea, Archonte Lysistrato: nec non Aelianum, variae Historiae lib. 13. cap. 43. E quibus vicissim corrigendus est locus Plutarchi in Agesilao, ubi in ejusdem temporis assignatione perperam legitur contra, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quum vero Lycurgus asse∣ratur, Pausaniâ autore, tulisse leges Lacedaemoniis regnante Agesilao E••ri∣sthenidâ ex altera Heraclidarum stirpe: id quidem juxta Chronicon Eusebia∣num stare non potest, utpote quo tribus regibus Agesilaum, postquam re∣gnârat annos 44, insequentibus usque ad primam Olympiadem, ascribantur 137 anni, Archelao 60, Teleclo 40, & Alcameni 37: nimirum tres plures, quam ab ultimo initio tutelae Lycurgi putantur ad eandem. Verum juxta Puteani Excerpta barbaro-latina, potest: utpote in quibus legatur; Age∣silaus, annos 30. Cemenelaus annos 44. Archelaus, 60. Celeclus, 40. Alca∣manus 27. Automedus, 25. Simul Reges Lacedaemoniorum permanserunt in regno [usque ad primam Olympiadem] annos 350. Ubi pro Cemenelaus, Scaliger legendum autumat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Menelaus. Sed quum nullus e∣jus nominis rex Lacedaemonius agnoscatur, nec ab Herodoto recensente o∣mnes ab Euristhene ad Leonidem, lib. 7. nec à Pausania, nec ab Eusebio, nec à quoquam, quod sciam, alio; & anni huic ascripti in Excerptis sint plane iidem quos Eusebius ascribit Agesilao: videatur potius legendum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & quidem alius, sive alius autem, sc. Agesilaus▪ ideoque duo Reges Agesilai, alter alteri in regno succedens, ab aliis perperam in unum confusi, in his Ex∣cerptis, utcunque alias mendosissimis, videntur recte distincti esse. Perinde autem postremus ille, Automedus, quum à nemine agnoscatur; & particularem summam annorum singulis regibus ascriptorum, extendat longe ultra summam universam 350, utpote usque ad 370▪ videatur ab ineptissimo & igna••issimo Interprete, qui ne legere quidem potuerit Graeca, ne dum intelligere, confictus esse è Graeci Autoris verbis, quibus significatur eundem Alcamenem, juxta alios regnasse 25: forte his, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ipse vero nonnullis, sc. autoribus, annos 25. Quocirca ascriptis Alcameni annis tantummodo 25 ante primam Olympiadem, quo pacto initium tutelae Lycurgi annis 134 antea inciderit no∣vennio ante mortem Agesilai posterioris; ut omnibus praecedentibus Euse∣bianis regibus Euristhenidis maneant sui annorum numeri: priori illi Agesilao in Excerptis significato imputandi fuerint non 30 tantum sed 40 anni. Qui∣bus admissis series & situs Lacedaemoniorum Regum ab Euristhene, inter He∣raclidatum reditum & primam Olympiad••m, fuit hujusmodi.

Reges Lacedaem.	Anni Mundi	Anni ante Evang.	Anni reg.
1. Euristhenes.	2876.	1157.	42.
2. Agis.	2918.	1115.	1.
3. Echestratus.	2919.	1114.	35.
4. Labotas.	2954.	1079.	37.
5. Doryssus.	2991.	1042.	29.
6. Agesilaus 1.	3020.	1013.	40.
7. Agesilaus 2.	3060.	973.	44.
8. Archelaus.	3104.	929.	60.
9. Teleclus.	3164.	869.	40.
10. Alcamenes.	3204.	829.	25.
Prima Olymp.	3229.	804.	0.

Ceterum quod post Charilai ex altera Heraclidarum stirpe, nepotis Lycur∣gi, annos 64 regni, Nicandrum regnasse annos 39, autor fertur Sosibius Laco in Chronographia; ejusque anno 34 actam esse primam Olympiadem: pro 39 & 34 legendum esse 49 & 44, ex iis quae dicta sunt apparet. Ac sane ex illis 108 annis Charilai & Nicandri ante primam Olympiadem, videatur Era∣tosthenes

composuisse Canonem tutelae Lycurgi; sed perperam imputans tu∣telam primis annis absoluti liberique jam ab ea regni Charilai: qui ex hac sup∣positione nonagesimum aetatis annum attigerit. Nisi forte desit unus etiam inter Charilaum & Nicandrum. Qui Plutarcho praestet reges 14 à Lycurgo ad Agidem, & quidem incluso in numerum utroque.

Omnino autem Heraclidarum reditum in Peloponesum, regnique initium Lacedaemone, contigisse non modo annis 350 ante primam Olympiadem, quemadmodum & Excerpta, & Eusebii Graeca Syncellana, quanquam haud sibi constantia agnoscunt, sed etiam integris 353, juxta Chronicon Marmo∣reum, ex eorundem regno Corinthi intelligere licet. Cujus initium ab A∣lete, quinto vel sexto ab Hercule, etsi Eusebius statuit una cum initio regni Euristhenis & Proclis Lacedaemone: Didymus tamen apud Scholiastem Pin∣dari, Olympionicarum Odâ 13, asserit Aleten coepisse regnare Corinthi an∣nis 30 post Dorum, sc. cum Heraclidis, advectum in Peloponesum. Cui suffragatur quoque Velleius. Regibus autem Corinthi duodecim ab Alete, & Excerpta, & Eusebius tum Latinus, tum Graecus, & fragmentum Diodori Siculi ex Syncello, ascribunt saltem 323 annos ante primam Olympiadem. Quorum Catalogum Eusebianum, nostris Epochis accommodatum utique hic subjicimus.

Reges Corinthi.	Anni Mundi	Anni ante Evang.	Anni regni
1. Aletes.	2906.	1127.	35.
2. Ixion.	2941.	1092.	37.
3. Agelaus.	2978.	1055.	37.
4. Prumnis.	3015.	1018.	35.
5. Bacchis.	3050.	983.	35.
6. Agelas.	3085.	948.	30.
7. Eudemus.	3115.	918.	25.
8. Aristomedes.	3140.	893.	35.
9. Agemon.	3175.	858.	16.
10. Alexander.	3191.	842.	25.
11. Telestes.	3216.	817.	12.
12. Automenes.	3228.	805.	1.
Prima Olymp.	3229.	804.	0.

Post annos 952, quam ab Alete erat condita, Corinthum funditus diruit Lucius Mummius, juxta Velleium, summum uno anno ante nostrum calcu∣lum: quum nostra Series rerum Romanarum conferat Corinthi, ut & Car∣thaginis excidium in annum 3859. M. C. qui erat 174 ante Evang. Porro au∣tem praeter tria illa Graecorum regna exposita in Chronico Eusebii Latinum quoque dependet ab Epocha Trojae captae. Quod proinde etiam Chronici Marmorei Epochae capti Ilii accommodandum est. Quanquam igitur Diony∣sius Halicarnasseus, lib. 1. Roman. Antiquitatum, Porcio Catone autore sta∣tuit Romam conditam ad Latini regni finem, quadringentis triginta duobus annis post captam Trojam: tamen cum agnoscat illum nullam Graecam tem∣poris notationem exposuisse, ideoque ipse calculum Catonianum applicet Canonibus Eratosthenis ponentis annos quadringentos & septem inter Ilium captum & primam Olympiadem: haud perinde liquet Catonem ipsum ad e∣osdem Canones referri voluisse: quin potius, quum idem Dionysius in pro∣xime praecedentibus retulerit Timaeum Siculum scripsisse Romam conditam annis duobus de quadraginta ante primam Olympiadem; Cincium autem, & alios, annis plus minus totidem post: probabile sane est, Catonem censuisse conditam circiter ipsam Epocham Olympicam; ideoque eundem numerum annorum 432 accommodasse pariter utrique Epochae, inquam, & Olympi∣cae, atque Romae conditae. Quo pacto proxime Chronici Marmorei calculo, nimirum intra unum annum convenit. Jam vero Puteani Excerpta Barbaro-latina statuentia Ilii excidium, Epochae suae anno 4355, Romam vero à Ro∣mulo conditam, anno 4820 intervallum annorum 465 interea, pro regni

Latini duratione admittunt. Chronicon autem Alexandrinum ponens ca∣ptum Ilium anno 4249 Epochae suae: Romam conditam statuit anno quarto septimae Olympiadis, à Romulo & Remo, tunc 24 annis natis, Epochae suae ejusdem anno 4775; nempe 526 post Ilii excidium. Itaque hi calculi inter∣valli temporis ab excidio Ilii ad conditum Romae, sive durationis regni La∣tini, satis superque conferunt ad confirmandum intervallum Chronico Mar∣moreo expositum ab Ilio capto ad primam Olympiadem. Verum ubi anni illi 26, quibus Canon Marmoreus excedit Eratostheneum, in••erendi sint, innunt Excerpta Puteani, collata cum Eusebianis Graecis Georgii Syncelli. Quum enim Dionysius Halicarnasseus referat Aeneam occubuisse in praelio contra Mezentium Tyrrhenorum regem, annis 7 post captum Ilium, & 4 post Latini mortem: Puteani Excerpta, duobus locis, priore inter Judices & Reges Israeliticos, posteriore inter Atheniensium & Lacedaemoniorum regna, ascribunt ei regni annos 38 post Ilii excidium, quorum priores 19 communes ei cum Latino: Syncelli vero Graeca Eusebiana, primum imputantia tres pri∣mos annos regni Aeneae communes cum tribus postremis regni Latini post ca∣ptum Ilium, & tres alios post Latini mortem; deinde agnoscunt nonnullos ascribere Aeneae regni annos 8, putandos à 9 post captum Ilium: ac demum referunt Aeneam post captam Trojam, regnasse annos 23. Atque his videli∣cet Excerptis Puteani & Syncelli, convenire Eclogam Graecam Isaaci Casau∣boni de regno Latino significat Scaliger: quam nescio quare inter alias illius Eclogas, praeter institutum hic omiserit, nisi quod suo calculo & Canoni Era∣tostheneo neutiquam quadraret. Itaque si regni Aeneae anni 38 suppeditati ab Excerptis Puteani, & 23 ab Eusebianis Syncelli, ita componantur; ut prior numerus priorum, posterior autem posteriorum admittatur: fient 33, viz. 26 plures quam Dionysii Halicarnassei calculus Eratostheneus exhibet: quorum primi tres utique communes fuerint Aeneae cum Latino, juxta Dio∣nysium pariter ac Syncellum; deinde autem 30 proprii Aeneae, post Latini mortem: ut proinde regnum Latinum steterit annis 461 proxime, ab Ilio capto ad Romam conditam; undetriginta pluribus quam statuit idem Dio∣nysius. Etenimvero, quum nos autore Quinto Fabio Pictore, suffragante etiam Chronico Alexandrino ut modo vidimus, Romam conditam statuamus triennio serius quam Dionysius, nempe sub exitum septimae Olympiadis & initium octavae, Eusebianus numerus annorum 44 regni Amulii penultimi regis Latinorum, biennio superans Dionysianum, una cum primo anno Nu∣mitoris regis ultimi, eo nos deducet: quemadmodum sequens catalogus re∣gum Latinorum cum particularibus summis annorum cujusque, ceteroqui Dionysianus, accommodatus nostris Epochis annorum Mundi conditi, & ante principium Evangelii, manifestum faciet.

Reges Latini.	Anni M. C.	Anni ante Evang.	Anni Regni
1. Latinus.	2796.	1237.	3.
2. Aeneas.	2799.	1234.	30.
3. Ascanius.	2829.	1204.	38.
4. Sylvius posthum.	2867.	1166.	29.
5. Aeneas Sylvius.	2896.	1137.	31.
6. Latinus. 2.	2927.	1106.	51.
7. Alba.	2978.	1055.	39.
8. Capetus.	3017.	1016.	26.
9. Capys.	3043.	990.	28.
10. Capetus. 2.	3071.	962.	13.
11. Tiberinus.	3084.	949.	8.
12. Agrippa.	3092.	941.	41.
13. Allades.	3133.	900.	19.
14. Aventinus.	3152.	881.	37.
15. Procas.	3189.	844.	23.
16. Amulius.	3212.	821.	44.
17. Numitor.	3256.	777.	1.
Roma Condita.	3257.	776.	0.

Pergamus vero etiamnum ulterius, ad examen Epocharum Chronici Mar∣morei sequentium deinceps à praelio Marathonio usque ad finem.

Epoch. 49. A. M. C. 3514. ante Evang. 519. Periodi 6. 564.

A quo praelium in Marathone commissum est ab Atheniensibus contra Persas, — Darii —ducem vicerunt Athenienses: anni CC∣XXVII. Archonte Athenis Phanippo secundo. —praelio una certavit Aeschylus Poëta quando erat annorum XXXV.

Praelium Marathonium quo Athenienses, Miltiade duce praecipuo, secundo autem Aristide, profligarunt Datim Darii Hystaspidae Persarum Imperatoris praefectum, Marmorea Inscriptio assignat anno 227 ante citimam Epocham, ac 519 ante Evang. Archonte Athenis Phaenippo secundo, cui successerit ipse Aristides: quemadmodum è Plutarcho in Aristidis vitâ jamdudum declaravi: quanquam alii Diogneto, alii Hybrilide Archonte, tanquam Dionysio Hali∣carnasseo, lib. 5. vel Pausania, lib. 6. autoribus idem referunt. Sexto autem die Attici mensis Boëdromionis, sub Autumni aequinoctium, eodem Plutar∣cho Autore, tum in Camillo, tum etiam libro, Doctrina, an virtute cele∣briores Athenienses? praelium illud commissum esse, pridem quoque annota∣vi: quemadmodum Salaminium praelium navale contra Xerxem, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 circiter vicesimum diem ejusdem mensis, juxta eundem item in Camillo. Marathonium autem anno decimo, summum absoluto pauculis illis diebus ante Salaminium contigisse, cujus asserendi gratiâ haec repetimus; clare te∣statur Thucydides, in Historiae suae Prooemio, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Post exactos tyrannos è Graecia haud multis annis interjectis, pugna in Marathone à Medis contra Athenienses commissa est, decimo autem anno post illam pugnam, rursum Barbarus in∣gente classe & apparatu bellico tanquam subjugaturus Graeciam invasit. Sed & Plato de Legibus, lib. 3. absolutum decennium inter eadem duo praelia, Marathonium & Salaminium, intercessisse refert. Unde constat Marathoni∣um neutiquam antevertisse annum secundum Olympiadis 72, nostro calculo congruentem, aut tricesimum primum regni Darii Hystaspidae; etiamsi Jose∣phus Scaliger, Arnoldus Pontacus, aliique secundum Chronicon Eusebianum, ad praecedentem, viz. primum ejusdem Olympiadis referunt: quandoquidem Navale contra Xerxem ad Salaminem, neutiquam antevertisse annum quar∣tum Olympiadis 74, in confesso apud omnes sit.

Eodem autem praelio Marathonio Aeschylum Poetam Tragicum animose pugnasse, & cum fratre suo Cynigiro quasi de fortitudinis palmâ contendisse, ab aliis quoque proditum est: eum vero tunc natum fuisse annos 35, etiam Marmoreâ Inscriptione annotatur. Verum in Chronico Eusebiano, Aeschy∣lus Tragoediarum scriptor agnoscitur ad initium Olympiadis 71: imo juxta quaedam ejus exemplaria, Olympiade 70. quod etiam Suidae testimonio con∣firmatur; referentis Pratinam cum eo certavisse eâdem 70 Olympiade: imo vero etiam juxta alia Eusebii exemplaria, Pontaco teste, sub Olympiadem 69: qua ipsa Olympiade, nempe, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, (tametsi prior numeralis litera, exemplari in∣terciderit) alias apud eundem Suidam, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Aes∣chylus certavit, natus tunc annos 25. Siquidem decimus annus ante praelium Marathonium, ac annus 25 aetatis Aeschyli, juxta Chronicon Marmoreum, est annus quartus Olympiadis 69, ac 529 ante Evang. Haec quoque nota aetatis Aeschyli confirmat praelium Marathonium anno 2 Olympiadis 72, neque prius nec posterius contigisse.

Epoch. 50. A. M. C. 3915. ante Evang. 518. Period. 6. 555.

A quo Simonides avus Simonidis Poetae, Poeta etiam ipse —: & Darius mortuus est, Xerxes autem ejus filius regnum adeptus: —...XVI; Archonte Athenis Aristide.

Simonidem Poëtam, Simonidis etiam Poetae avum anno praelium Mara∣thonium insecuto, quo mortuus sit Darius Hystaspides Imperator Persicus, nempe 226 ante citimam Epocham, 518 ante Evang. Archonte Aristide, cla∣ruisse significat Marmoreum Chronicon. Dubitat Seldenus utrum numerus desinat in π, 5, an πι, 6. Sed Phaenippo secundo adjunctus Aristides Archon, clare evincit, post 227, immediate legendum esse 226. Plutarchi verba in Adversariis nostris, è quibus hoc asseveramus, ita habent, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· pauloque post 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Latine. Postquam vero Datis à Dario mis∣sus, verbo quidem ut vindictam sumeret de Atheniensibus, quod Sardes in∣cendissent, Marathonem venit: summa quidem imperii fuit penes Miltiadem, dignitate autem & potestate secundus ab eo fuit Aristides. —Quapropter Aristides statim insequente anno creatus est Archon Eponymus, è vestigio post Phaenippum, quo Archonte Marathoniam victoriam obtinuerant. Simo∣nidem quod attinet, in Eusebiano Chronico, quatuor locis sive temporibus diversis mentio ejus fit. Primum cum Archilocho, anno 693 ante Evang. Secundo, immediate post Stesichori Poetae mortem, anno 589. Tertio cum Phocylide, anno 566. Quarto cum Pindaro, anno 514 ante Evang. hoc Elogio; Pindarus & Simonides Lyrici Poetae insignes habentur: istic demum quadriennio serius quam in Marmoreo, ut eundem intelligi agnoscamus. Atque hic nimirum est, quem & aliquanto antea, Eualcidam Eretriensium du∣cem interfectum Sardensi Atheniensium expeditione, quae Dario Maratho∣niae occasionem dedit, planxisse scribit Herodotus, lib. 5. & quem postea Graecorum victorias contra Xerxem partas, planxisse refert Suidas; quan∣quam ut videtur, eum pererrorem, Leoprepis filium dicens, qui gener ejus fuerit, ac pater Simonidis junioris: etsi nihil quod sciam obstet, quo minus etiam avus Leoprepis filius fuerit. Veruntamen Suidas suum ipse errorem detegere videtur, dum Leoprepis filio reminiscendi artem tribuit, quae haud dubie nepoti convenit.

Darium vero mortuum esse hoc anno, postquam imperaverat omnino an∣nos 31, non modo expresse scribit Ctesias Cnidius Historicus, qui in Perside historiam scripsit, quum esset Artaxerxis Memoris Imperatoris medicus, cu∣jus Eclogae Graecae à Photio excerptae, excusae sunt primum in octavo ab Hen∣rico Stephano, deinde autem in folio cum Herodoto, ac demum una cum re∣liqua Photii Bibliothecâ: sed etiam haud obscure significat Thucydides, pro∣oemio historiae suae, cum praelio Marathonio Darii mortem conjungens, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. —Pauloque ante Medica & Darii mortem qui Imperavit post Cambysem. En quam signanter Thucydides, Darii bello Medico quod fini∣tum est praelio Marathonio, ipsius mortem tanquam continuo succedentem adjungat! Porro autem autor quem secutus est Georgius Tarasii Patriarchae Syncellus, sive ipse Ctesias fuerit, sive Dinon, seu quis alius; non conten∣tus cum Ctesia apud Photium dicere, Darium acceptâ clade Marathoniâ rever∣sum in Persidem, quum aegrotasset aliquot dies, mortem obiisse, imperio po∣titum

annis 31: diserte addit, illius cladis ignominiam fuisse mortis causam, narrationem de ea concludens, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ipse autem Darius non ferens probrum, ex ani∣mi dolore sive aegritudine interiit. Et horum quidem notulas margine no∣strae Emendationis Temporum, ad annum 3514▪ M. C. & 31 eundemque po∣stremum regni Darii Hystaspis, in secundam Editionem adjeceramus; ante∣quam Marmora Arundeliana typis excusa essent. Judicium ferant quicun{que} Scholastico liberalique ingenio & ingenuitate praediti sunt, justamne inter aerumnas gaudii causam illorum editio nobis dederit.

Epoch. 51. A. M. 3519. ante Evang. 514. Period. 6. 559.

A quo Aeschylus Poeta Tragoedia primum vicit▪ & Euripides Poeta natus est, & Stesichorus Poeta Greciam— anni CCXXII. Archonte Athenis Philocrate.

Aeschylum Poetam, Tragoediae certamine primum vicisse statuit Chroni∣con Marmoreum anno 222 ante finem suum, Archonte Athenis Philocrate; viz. anno 514 ante Evang. eodem quo Eusebianum, Pindarum & Simonidem, Lyricos Poetas insignes exhibet; quod ipsum etiam postea, an. 505 ante Evang. de Aeschylo ante dictum repetit, nempe eundem Tragoediarum scriptorem agnosci: Marmoreo ferme medium amborum tempus signante. Plures au∣tem victorias Aeschylum reportasse, è vitae ejus Autore, & Scholiaste ipsius, atque Suida intelligere licet. Etenim post Xerxis fugam è Graecia, Persas quoque Tragoediam docuit.

Eidem Epochae additur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et Euripides Poeta fuit, sive extitit, sive natus est: quo pacto ejus natale statuitur saltem quinquennio, vel sexennio citius quam apud Laertium in Socratis vitâ, ubi natus fertur anno primo Olympiadis 75, Archonte Calliade, quem Marmorea Inscriptio refert ad annum quartum Olympiadis 74. Huic autem suffragatur Chronicon Eusebianum referens Sophoclem atque Euripidem claros habitos, anno 498 ante Evang. quo tempore Euripides, juxta Marmora fuerit natus annos 16, at juxta Laertium tantummodo 10. Verum quid Laertium in er∣rorem impulerit, apparet ex Hesychio Illustrio in Catalogo literatorum, ita scribente, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Euripides natus est eodem die quo Graeci Persas navali contra Xerxem pugnâ vicerunt: portendens prosperum successum Atheniensibus. Inquit eodem die, non eodem anno, sed ante prae∣cedentes aliquot annos quo portendebatur Atheniensibus prosper successus, po∣stea demum eodem die.

Porro autem eadem Epocha subjicitur, & Stesichorus Poeta Graeciam (quan∣tum è mutilo Marmore intelligere licet) obivit aut illustravit. In Eusebiano Chronico Stesichorus Poeta clarus habetur, anno 640 ante Evang. Olympiade 42, cui Suidam convenire annotat Pontacus: & Stesichori mors annis 51 po∣stea, 589 ante Evang. utpote qui fuerit unus è Luciani longaevis. Verum qui istic intelligitur Stesichorus, videtur fuisse ille, quem Gelonis Syracusani Dy∣nastae tempore, nimirum circa 507 annum ante Evang. claruisse asserit Conon in catalogo codicum quos legit Photius, numero 186, periocha 42: ut Sel∣denus noster. Fortasse vero istic idem innuitur de Stesichoro, quod refert Illustrius Hesychius in Onomatologo doctrinâ clarorum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Appellatus est Stesichorus, quia primus ad citharae cantum statuit chorum: antea enim Ti∣sias nominabatur.

Epoch. 52. A. M. C. 3524. ante Evang. 509. Periodi 6. 564.

A quo Xerxes navigiorum pontem junxit in Hellesponto, & — in Thermopylis pugna commissa est, & navale praelium circa Sa∣laminem, à Graecis contra Persas, quo vicerunt Graeci, anni CCXVII, Archonte Athenis Calliade.

A quo Xerxes Hellespontum ponte è navibus compacto stravit, & à Graecis praelium commissum est in Thermopylis contra Persas, & navale ad Salami∣nem, quo victoriam obtinuerunt Graeci; Chronico Marmoreo statuuntur anni 217 ante citimam Epocham, qui sunt 509 ante Evang. Archonte Athe∣nis Calliade. Is annus est quartus Olympiadis 74; quo, item in Eusebiano Chronico, Xerxes tum pontem in Hellespontiaco mari fecit, tum Athenas venit, urbemque incendit, sub Principe Calliâ, juxta editionem Pontaci: simul in notis agnoscentis, praecipua manuscripta transcriptaque una cum vul∣gatis editionibus, in eundem annum 4 Olympiadis 74 consentire. Quinetiam in Scaligerana editione quanquam nulla habetur mentio pontis in Hellespon∣to facti, nihilominus eodem anno, Xerxes quum Athenas venisset incendit urbem, sub Principe Calliâ: ipso quoque Scaligero in Annotationibus fa∣tente, quantumlibet improbante, tum prioris sive antiquioris exempli codi∣ces cum spatio Historico, tum posterioris, sine eo, tum denique editos; hoc gestum comparare cum anno quarto Olympiadis 74: his autem subjiciente, quum tamen palam sit, anno primo sequentis Olympiadis hoc contigisse. At vero quomodo palam? quandoquidem praeter Eclipsim solis Herodoteam vin∣dicantem Xerxis transitum Sardibus per Hellespontum Thermopylas, eidem veri: Thucydides etiam in prooemio Historiae, reditum Xerxis è Graecia, post navalem cladem acceptam ad Salaminem, statuat anno quinquagesimo ante initium belli Peloponesiaci, suscepti vere desinentis anni primi Olympiadis 87: nimirum exactis inter utrumque annis quadraginta novem & dimidio. Concludit enim digeriem rerum ab Atheniensibus interea gestarum, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Haec omnia gesta sunt in annis summum quinquaginta, inter Xerxis retrocessum, ac initium hujusce belli. Idem autem annuus Princeps Atheniensis sive Archon, ab aliis Graecorum Histori∣cis nominatur Callias, ab aliis Calliades; sicut insequentis anni, ab aliis Xan∣thippus, ab aliis Xanthippides; imo vero subinde ab iisdem: ut à Laertio i∣dem, in vita Socratis, 〈…〉〈…〉 vita Anaxagorae, Callias: cujus nimirum ratio videtur, quod iidem 〈◊〉〈◊〉 filii aut nepotes patrum, aut avorum proa∣vorumve celebrium iisdem no••••nibus.

Epoch. 53. A. M. C. 3525. ante Evang. 508. Period. 6. 565.

A quo praelium ad Plataeas commissum est ab Atheniensibus contra Mardonium Xerxis ducem, quo victoriam obtinuerunt Atheni∣enses, & Mardonius occubuit in praelio; atque ignis erupit in Sicilia apud Aetnam, anni C... VI. Archonte Athenis Xan∣thippo.

A quo ad Plataeas pugna commissa est ab Atheniensibus ceterisque Graeci▪ contra Mardonium Xerxis militiae praefectum, quâ vicerunt Athenienses,

Mardouiusque occisus est: atque ignis erupit è monte Aetna in Sicilia: Mar∣moreo Chronico quanquam priore parte numeri mutilo, eliciuntur anni 216 (qui fiunt 508 ante Evang.) Archonte Athenis Xanthippo. Utcunque vero in Chronico Eusebiano bellum in Plataeis & in Mycale, integrae Olympiadis errore transponitur ad initium Olympiadis 76, Xerxis tamen bellum Medi∣cum confectum esse intra biennium; ipsumque Xerxem nullam, Mardonium autem ejus copiarum relictarum praefectum unam tantum hyemem in Grae∣cia transegisse, praeterquam quod ex Herodoto copiose hoc bellum descri∣bente, eoque historiam suam consummante, manifestum est, Thucydides etiam historiae suae prooemio haud obscure significat, inquiens: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Antehac vero gestorum à Graecis maximum patratum est bellum Medicum. Atque hoc tamen duobis maritimis praeliis (videlicet ad Artemesium, & Salaminem) duobusque pedestribus (ad Thermopylas, & Plataeas) cito confectum determinatumque est. Sed & Diodorus Siculus li∣bro 11. ejus historiam sub duobus Archontibus Atheniensibus, Calliâ, & Xan∣thippo, ita concludit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Igitur bellum dictum Medicum, quum durasset biennium, hunc finem habuit. At enimvero idem Diodorus hunc posteriorem ejus belli an∣num, una cum Archonte Xanthippo quo finitum est, refert ad annum secun∣dum Olympiadis 75. Atque eidem suffragari existimatur Eratosthenis Ca∣non Chronicus apud Clementem Alexandrinum, primo Strom. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nec non alius Anonymus Chronologus apud eundem, inquiens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ Uterque viz. statuens, à prima Olympiade, sive à proposito anno primorum Olympiorum, ad Xerxis transitum, annos ducentos nonaginta septem. Sed & insequens Canon Eratosthenis videtur idem magis confirmare. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hinc ad initi∣um belli Peloponesiaci, anni quadraginta octo. Quanquam hunc nodum ante viginti annos solvimus libello Emendationis temporum, ad annum à Mundi conditu juxta Chronologiam nostram, 3524: tamen hic locus & occasio po∣stulare videtur, ut eidem explicando unum aut alterum verbum istic adjiciam. Bellum Peloponesiacum, cujus initium facit Thucydides, initio libri secundi, vernâ tempestate desinentis anni primi Olympiadis 87, & Archontis Athenis Pythodori, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Semestri post pugnam ad Potidaeam, alii incipiunt ab eadem ipsa Potidaeensi pugnâ, Autumno praece∣dente haud ita pridem incepti ejusdem anni primi Olympiadis 87. Secundum quos Meton Astronomus Enneadecaeteridis suae Epocham fixit ad initium e∣jusdem Olympiadis, anno ab Epocha 〈…〉〈…〉 316. Archonte Athenis A∣pseude Pythodori praecessore. Jam vero ad 〈◊〉〈◊〉 anni primi Olympia∣dis 87, completi sunt anni 48, Olympiades autem integrae 12; ab Autumno anni primi Olympiadis 75, quo Xerxes Sardibus praestolans eventum belli sui Medici, accepto nuncio cladis duplicis, ad Plataeas in Graecia, pariter ac ad Mycalen in orâ maritimâ Ioniae, Sardibus discessit Susa, uti narrat Herodotus, quemadmodum Autumno praecedente acceptâ clade ad Salaminem, è Graecia discesserat Sardes. Etsi vero utrâque victoriâ, ad Plataeas & ad Mycalen, po∣titi sunt Graeci tertio vel quarto die mensis Boëdromionis, uti refert Plutar∣chus, libro de virtute & doctrina Atheniensium, & in vita Aristidis: tamen hyems brumaeque Solstitium prope fuit, antequam vel Xerxes ipse Susa perve∣nisset, ceterique suarum partium victi & fuga elapsi in tuta se recepissent: vel ipsi victores non modo Leotychides Rex Lacedaemonius & Xanthippus Ar∣chon Atheniensis, Graecorum classis praetores cum suis Mycala; sed etiam ter∣restrium copiarum praefecti Pausanias alterius Regis Lacedaemonii tutor, & A∣ristides Atheniensis, reliquique duces cum suis copiis è castris Plataeensibus

domos quisque suas reduces fuerint. Etenim mortuis suis sepeliendis, spo∣liis colligendis & dividendis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 palmas sive primas virtutis▪ juxta suum cujusque locum & merita decernendo, praemiaque & honores largien∣do, sacraque & triumphalia ludicra peragendo, de vindicta sumenda contra Thebanos, aliosque qui à Xerxis partibus steterunt, reque publica Graecorum contra Persam deinceps incolumi servanda consultando, &c. plusquam bi∣mestre eos insumsisse ad Plataeas significat Plutarchus in Aristide, nempe us{que} ad medium mensis Maemacterionis Atheniensibus, Alalcomenii Boeotis dicti; ita scribens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉] Maemacterionis men∣sis [Attici,] qui Boeotis dicitur Alalcomenius, die decimo sexto mittunt pompam sive ferculum iis qui ceciderunt acie Plataeensi. Quandoquidem igitur annus ille primus Olympiadis 75, jam media ex parte transactus esset, antequam etiam victores Graeci è bello Medico domum salvi se recepissent; aliter autem ne biennium quidem illud durasse diceretur, nisi tempus pute∣tur à desinente hyeme anni tertii Olympiadis 74, quâ Graecorum duces sub Xerxis transitum in Graeciam, copias conscriberent, cogerentque ad sui de∣fensionem, usque ad ineuntem hyemem hujus anni, quo easdem Sacramento militari solverent & dimitterent: Eratosthenes aliique eum sequentes hunc annum imputarunt Bello Medico, cujus potior pars potissimae parti illius in∣sumta fuit; colligentes annos 297 ab Epocha Olympica ad Xerxis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 intelligentes idem quod Thucydides per 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, scilicet di∣scessum, & fugam, & quidem duarum posteriorem & ultimam, quâ procul à belli conspectu, quo aliquatenus adhuc fruebatur Sardibus, ad intima tutissi∣maque Imperii sui se recepit: atque ab eadem triumphali hyeme insecutâ Plataeensem & Mycalensem victorias, ad hyemem insecutam pugnam Potidae∣ensem, quâ totâ hyeme jam incensum illâ pugnâ gliscebat bellum Pelopone∣siacum, quod sequente vere, (& quidem primo actu hostili, earundem Pla∣taearum Athenis confederatarum invasione à Thebanis confederatis Lacedae∣moniorum) exarsit, annos 48: quot nimirum anni tum à victoria Plataeensi ad pugnam Potidaeensem, tum à sine hyemis triumphalis illam victoriam insecutae ad Thucydideum initium belli Peloponesiaci praecise exacti sunt.

At si Eratostheneam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 intelligamus transitum Xerxis in Graeciam, vernâ tempestate anni Olympiadici 297, sive prima Olympiadis 75, nec dum quidem finiti, sed propemodum desinentis: praelium Salaminium cadet in an∣num secundum ejusdem Olympiadis, Plataense vero in tertium: quod neque ipse Scaliger defendere ausus fuerit.

Porro eodem anno, quo pugna ad Plataeas Mardonius occisus est, & con∣fectum bellum Medicum: ignis effluvium in Siciliâ factum circa Aetnam, mu∣tilis Marmoribus significatur. Thucydides autem fine libri tertii, & anni sexti belli Peloponesiaci, in adversariis nostris scribit in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Effluxit autem circa hoc ipsum ver, effluvium ignis ex Aetna, anno quinquagesimo post prius effluvium. Sextus annus belli Peloponesiaci juxta Thucydidem incepit desinente fere secundo Olympiadis 88, Archonte Athe∣nis Euclide; atque ineunte anno 454 ante Evang. inter quem & Xanthip∣pum Archontem, intervenerunt anni 53. Unde colligere licet, prius illud effluvium, subinde iteratum post aliquot dierum aut mensium intervalla, du∣rasse ad triennium, inde vero cessasse demum perannos 50, usque ad tempus à Thucydide notatum; tunc autem rediisse, & ut fieri solitum, diebus sive vicibus aliquot utique continuatum iterum cessasse, usque ad Olympiadem 96 ineuntem Archonte Athenis Phormione, annum autem 424 ante Evang. quo tempore refert Diodorus Siculus, libro 15. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, factâ subito ignis eruptione ex Aetna ad mare usque, nullo modo potuisse pedestrem exercitum Himilconis Carthaginiensi∣um

ducis praeterire una cum Magonis eorundem Praetoris navalis classe littus adversum interea praetervectâ. Atque in Chronico Eusebiano secundum ef∣fluvium ponitur anno 455 ante Evang. uno anno citius quam à Thucydide. Tertium autem fuit, quod Paulus Orosius, lib. 2. cap. 18. refert post bellum Artaxerxis Memoris & Cyri junioris; & quidem recte, quanquam Scaligero aliter visum.

Epoch. 54. A. M. C. 3526. ante Evang. 507. Period. 6. 566.

A quo Gelon Dinomenis f.— tyrannidem obtinuit; anni CCXV. Archonte Athenis Timosthene.

De eo quod Gelo Dinomenis filius tyrannide potitus Chronico Marmoreo statuitur annis 215 ante citimam Epocham, nempe 507 ante Evang. Archonte Athenis Timosthene, qui fuerit Olympiadis 75, annus 2, diximus in Dia∣triba de eo instituta. Hic tantummodo addimus, legitimae Dynastiae ejus ini∣tium intelligendum circa initium hujus anni.

Epoch. 55. A. M. C. 3527. ante Evang. 506. Period. 6. 567.

Aquo Simonides filius Leoprepis, Ceius, qui memorandi artem in∣vênit, eam docens Athenis vicit, & positae sunt imagines Har∣modii & Aristogeitonis▪ anni CC.... Archonte Athenis [Adi]∣manto.

A quo Simonides Ceius, Leoprepis filius, qui Mnemonicon, Reminiscen∣tiae artem invênit, vicit Athenis hanc docens, mutilis Marmoribus innuuntur anni 214, nempe 506 ante Evang. Archonte Athenis Adimanto. Hic ni∣mirum fuit Simonides Ceius junior, Lyrici ex filia nepos, appellatus Meli∣certa, & Genealogus; quem aliquanto ante bellum Peloponesiacum, circiter Olympiadem 82, ac 481 ante Evang. claruisse scripsisseque inter alia, etiam ad historiam spectantes, Inventorum libros tres, totidemque Genealogiarum; ex Suida, & Scholiaste Apollonii in librum 2, refert Gerardus Johannes Vos∣sius, libro 4. de Graecis historicis, cap. 6. forsitan autem hic idem Poeta fue∣rit alias dictus etiam Carystius, atque Eretriensis, à locis diuturnioris morae, (quod non insolitum,) quem de Graecorum conjuratione in Aulide, & de I∣phigenia, & tres libros Trimetrorum scripsisse, eodem Suidâ autore refert idem cap. 13. lib. 4.

Quod autem additur eâdem Epochâ, inquam eodem Archonte Adimanto, anno proximo post Timosthenem, quo Gelo tyrannide Syracusis volente po∣pulo potitus est, erectas esse Athenis Imagines Harmodii & Aristogeitonis: innuit Athenienses agnovisse hos duos autores libertatis suae, ideoque pu∣tasse ejus initium à caede Hipparchi fratris Hippiae per eos facta triennio ante ejectum ipsum Hippiam. Quod etiam facit Lyricorum Poetarum memi∣ni, Alcaeus, si recte, vir in arte eâ satis clarus, qui ita iisdem adula∣tus atque adblanditus: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ In insulis Bea∣torum vos aiunt esse; (hoc nimirum ob meritum quod Hipparchum tyrannum occidistis) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & aequi juris Par∣ticipes Athenas fecistis. Adeoque eodem pacto nimirum confirmat calcu∣lum Thucydideum annorum viginti assertae libertatis Atheniensium ante praelium Marathonium, ab illa caede Hipparchi, triennio ante ejectionem Hippiae ineundum esse. Atque eundem calculum etiamnum magis confirmat

alter ejusdem Thucydidis ipsius calculus, circa initium libri octavi, & anni vicesi••i primi belli Peloponesiaci▪ ubi, sub quadringentorum virorum con∣stitutionem, scribit in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Difficile e∣nim erat, populum Atheniensem, anno summum centesimo post expulsos tyrannos, libertate privare. Siquidem hic annus erat iniens 439 ante Evang. quo à caede Hipparchi circa finem anni 540 juxta Chronicon Marmoreum exacti sunt praecise centum anni.

Epoch. 56. A. M. C. 3533. ante Evang. 500. Periodi 6. 573.

A quo Hieron Syracusis Tyrannidem obtinuit, anni CCVIII. Ar∣chonte Athenis Charete. Claruit autem Epicharmus Poëta ejus tempore.

A quo Hiero mortuo Gelone tyrannide Syracusarum potitus est, Chronico Marmoreo assignantur anni 208 ante citimā Epoch. qui sunt 500 ante Evang. Archonte Athenis Charete. Et quidem annus iste convenit primo Olympia∣dis 77, quo Charetem Archontem assignat Diodorus Siculus, libro 13. Huic autem proxime convenit calculus & Chronici Eusebiani emendatus juxta pro∣batiora exemplaria, & Scholiastis Pindari, Pythicâ Odâ 7, referentis regni Hieronis initium ad Olympiadem 76, pariter ac Pythiadem 28, quae coepit sub finem anni tertii ejusdem Olympiadis: uti praecedente Diatribâ declara∣vimus. Atque ad hoc initium regni Hieronis, ita Situm, Gelo annis inte∣gris 7 dominatum absolutum Syracusis obtinuerit, nempe ab initio anni 2 Olympiadis 75, usque ad coeptum annum primum Olympiadis 77: anno do∣minatûs octavo mortuus; juxta Aristotelem, Polit. lib. 5. c. 12. Hieronis Syracusani Dynastae tempore fuisse Epicarmum Poetam atque etiam Philoso∣phum Siculum, eidem Epochae additur: quod absque controversia est: ut∣pote quem Diogenes Laertius adjungat Empedocli, tanquam supparem aetati ejus, qui attigerit octogesimam quartam Olympiadem, & annum 472 ante Evang.

Epoch. 57. A. M. C. 3535. ante Evang. 498. Period. 6. 575.

A quo Sophocles Sophili f. è Colono, Tragoedia vicit, quum esset annorum 28; anni CCVI. Archonte Athenis Apsephione.

A quo Sophocles Coloneus, Tragoedia vicit tum juvenis annorum 28, sta∣tuit Chronicon Marmoreum annos 206, Archonte Athenis Apsephione: an∣nis 498 ante Evang. Quo ipso anno, in Eusebiano Sophocles & Euripedes clari habentur: ac biennio ante, imo juxta nonnulla manuscripta & transcri∣pta, teste Pontaco, atque etiam Graecum, anno proxime proecedente, Sopho∣cles Tragoediarum scriptor, primum ingenii sui opera publicavit, sive edidit, id est, primam fabulam docuit, sive primum Tragoediâ certavit, quâ etiam vicit. Hic enim est sensus ejus quod Graeca Eusebii ibidem habent, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Caeterum retrogradientibus spatio annorum 28, natale Sophoclis occurrit ante 7 Olympiades, ad annum 4 Olympiadis 70: saltem novennio ante calculum Suidae referentis eum natum Olympiade 73, annis 17 ante Socratem: etiamsi Suidae adstipulari videtur vetus Criticus in vita Sophoclis, natum referens Olympiade 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, modo legatur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, anno non 24 sed proximo ante natale Euripidis

quo pacto etiam Philippus Archon, alieno loco superius Chronici Marmorei monitione amotus, in suum restitutus fuerit. Vid. Plutarch. in Cimone.

Epoch. 58. A. M. C. 3536. ante Evang. 497. Period. 6. 576.

A quo in Aegospotamis lapis cecidit, & Simonides Poeta obiit, XC annos natus; anni CCV. Archonte Athenis Theagenidâ.

A quo lapis decidit in Aegospotamis, ponit Chronicon Marmoreum an∣nos 205 ante citimam Epocham suam, Archonte Athenis Theagenidâ: qui sunt ante Evang. anni 497. In Eusebii Chronico casus ille ponitur quadri∣ennio postea juxta vulgatas editiones: verum annorante Pontaco nonnulla manuscripta ejus exemplaria ponere tantummodo biennio serius, & idem si∣gnificare Plinium, lib. 2. cap. 58. scribentem ita. Celebrant Graeci Anaxa∣goram Clazomenium, Olympiadis 78 anno 2, praedixisse coelestium literarum scientiâ, quibus diebus saxum casurum esset à sole: idque factum interdiu in Thraciae parte ad Aegos flumen. Ubi Plinius, quoad annum quidem Olym∣piadis, biennio, sed quoad vulgarem Archontum Atticorum situm, uno tan∣tummodo anno serius id accidisse significat; nempe Archonte Lysistrato pro∣xime insecuto Theagenidam: exigui momenti discrimine. Etenim vero Laertius, in Anaxagorae vita, quum Apollodoro Autore retulisset, eum mor∣tuum esse anno primo Olympiadis 78: (quanquam in Chronico Eusebiano mors ejus ponitur anno quarto Olympiadis 79) postea refert Silenum in pri∣mo historiarum scripsisse de eo sic, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (imo Archonte eo cujus nomen intercedit) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Bimolarem lapidem, (videlicet instar duarum mo∣larum magnitudinis, quod Plinius interpretatur; magnitudine vehis sive ve∣hiculi) de coelo cecidisse: Anaxagoram autem tunc dixisse, totum coelum è lapidibus esse compositum, ac vehementi circumgyratione ne decidat cohibe∣ri; alioqui remisso motûs impetu ruiturum esse. Unde apparet lapidem il∣lum decidisse vivente adhuc Anaxagorâ, eoque casu dedisse ei occasionem e∣jusmodi assertionis: adeoque evenisse compluribus annis ante illius mortem, quod alii quoque calculi ibidem apud Laertium evincunt. Ait enim natum Anaxagoram (Apollodoro Autore) Olympiade 70, quasi ineunte, postea tem∣pore transitûs Xerxis in Graeciam circa finem Olympiadis 74, annorum aeta∣tis 20, coepisse Athenis Philosophari, Archonte Calliâ: ibique moratum (Au∣tore Demetrio Phalereo in Archontum Atheniensium recensione) annis 30, id est, usque ad medium Olympiadis 82: vixisse vero annos 72, id est, Olym∣piades integras 18: ac proinde mortuum esse, vel fine Olympiadis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel initio 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut apud Laerti∣um perperam legitur.

Videtur autem lapis ille, non quidem è stellato coelo sive firmamento, vel à sole usque cecidisse; sed è media regione aeris; ibi in nubibus concretus, perinde ac fulmina: unde subinde lapides è coelo decidisse, ut haud ita dudum, si recte rumorem accepi fulmineum praegrandem in Anglia nostra, atque lapi∣dibus pluisse saepius in historiis legimus. Et aliae quidem regiones orbis terra∣rum, ejusmodi eventibus magis videntur obnoxiae, quam aliae; veluti Tra∣cia, in qua item circiter annum Evang. 434, ac Marciani Imperatoris tertium, quo anno Aquileia civitas in Italia ab Attila Hunnorum rege excisa est, tres magnos lapides è coelo cecidisse, refert Marcellinus Comes in Chronico suo. Quanquam autem non nego esse quaedam prognostica tempestatum, si non certa ad saltem probabilia, aeque tonitruum, fulgurum, & fulminum, ac ven∣torum,

pluviarum, nivium, grandinum, &c. existimo tamen nulla humana arte vel peritia astrorum praedici posse lapidem sive fulmen è coelo casurum certo aliquo loco aut tempore, veluti illo Thraciae oppido & illo anno, ne dum mense aut die. Quo propius vero mihi videtur, haud satis certa fide ab Au∣toribus hoc narrari de Anaxagora: neque e••m praedixisse ipsum lapidis ca∣sum, verum è lapidis casu insolito & mirabili divinasse aliquod magnum gra∣veque praeter & supra hominum expectationem eodem loco aliquando de∣mum eventurum, forte etiam sub postrema sua tempora addito, Atheniensi∣bus ominosum: postquam scilicet eum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut loquitur Plutarchus in Pericle, incipientibus jam intumescere oririque flu∣ctibus Belli Peloponesiaci, compactum in carcerem, mortique condemnatum, ac Periclis discipuli autoritate vix ereptum Athenienses in exilium ejecerant, immerentem & innocentem accusatum impietatis, quod deos ab Athenien∣sibus cultos non agnosceret, nec aliud Numen, praeter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Animum sive Spiritum omnium creatorum Architectum; solemque haudquaquam ut illi Numen, sed massam sive glebam igneam praedicaret: quemadmodum refe∣runt Laertius in ejus vita, & Plutarchus in Periclis. Ac certe exitialis ca∣lamitas tandem eodem loco evênit Atheniensibus, oppressâ eorum classe à Lysandro Lacedaemonio, qua de erudite disserit idem Plutarchus in Lysandro: exacto juxta Chronicon Marmoreum sexagesimo tertio anno postea, insigni illo Climacteri••o, atque post mortem Anaxagorae vicesimo quarto: ejus cor∣pore, quod macie confectum ex Atheniensium carcere ad tribunal, prae debi∣litate identidem cespitans & recidivum aegre prorepere poterat, dudum in materiam primam resoluto; verum Divina vindicta quanquam interea dilata, non tamen expiata vel delinita.

Eodem autem anno quo in Aegospotamis cecidit lapis, refert Chronicon Marmoreum, Simonidem mortuum nonagenarium: qui proinde natus fue∣rit annis 587 ante Evang. quo ipso anno, secundo Olympiadis 55, juxta quae∣dam Chronici Eusebiani transcripta apud Pontacum, atque Scaligeri e∣tiam editionem, nec Latinam modo, sed Graecam quoque, statim post Ste∣sichori mortem legitur, Simonides clarus habetur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pro∣culdubio igitur utrobique emendandum, pro clarus habetur, natus perhibe∣tur; & pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Itaque hic abs{que} omni controversia avus fuit Simonidis filii Leoprepis: qui Pausaniae Lacedae∣monio post victoriam Plataicam superbienti occinuit illud, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Memento te esse hominem; quod ille tunc contemnens, postea demum in Chalciaeco fame enectus, jamque expirans, sapienter dictum recordatus & vociferatus est. Idemque qui grandi jam senectute, Hieronis Syracusani, (triennio antehac regno potiti, juxta nostrum) benificentiâ invitatus, eum accessit; uti refert Aelianus, lib. 9. c. 41. & 1. Ceterum utroque horum Si∣monidum antiquior, & Archilocho coaevus videtur fuisse ille 〈◊〉〈◊〉 filius pa∣tria Amorginus, Poeta Jambographus, ex Amorgo una Cycladum Insularum: cujus mentionem faciunt Strabo sub ••inem libri 10, & Eustathius, Scholiis in Dionysium Periegeten: idemque forte aliter dictus Carystius & Eretri∣ensis, qui illam Graecorum ducum Aulide conjurationem, & Iphigeniam carmine panxerit.

Epoch. 59. A. M. C. 3543. ante Evang. 490. Period. 6. 583.

A quo Alexander mortuus est, filius autem ejus Perdiccas apud Ma∣cedones regnavit, anni CXCIIX. Archonte Athenis Eu∣thippo.

De morte Alexandri, primi eo nomine Macedonum regis; (is erat, quem hyeme insecutâ navale Praelium ad Salaminem, à Mardonio Xerxis praefecto legatum ad Athenienses de pace scribit Herodotus, sub finem libri 8. & quem nocte praecedente praelium ad Plataeas, transientem ex ejus castris in Graeco∣rum, monuisse Aristidem, Mardonium crastino pugnaturum, refert Plutar∣chus in Aristidis vitâ) & de initio regni Perdiccae filii ejus, Archonte Athe∣nis Euthippo, sive Evippo, diximus item in Diatriba de tempore dynastiae Ge∣lonis Syracusis. Omnino autem in Marmoribus, pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legen∣dum videtur summum —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 198, saltem unâ virgulâ minus, nempe 490 ante Evangelium: quo pacto ille quoque Archon uno summum anno priorem situm obtineat, quam apud Diodorum Siculum.

Epoch. 60. A. M. C. 3548. ante Evang. 485. Period. 6. 588.

A quo Aeschylus Poeta, natus annos LXIX, diem obiit; —Sici∣liae, anni CXCIII, Archonte Athenis Calliâ priore.

A quo Aeschylus Poeta, postquam vixerat annos 69, mortuus est (in Aet∣na Siciliae, ita enim mutilis Marmoribus videtur innui) anni fuerunt 193, Archonte Athenis Calliâ primo, 485 ante Evang. Juxta eadem is annus fu∣erit sextus decimus ab initio Dynastiae Hieronis Syracusis, & quintus post mortem ejus: apud quem dum conderet urbem Aetnam, Aeschylum mortu∣um esse, ab Autore vitae ejus traditur. Erat autem annus 34 post praelium Marathonium, & quartus Olympiadis 80, non primus Olympiadis 76: ne{que} 65 tantummodo annus aetatis ejus, ut ab eodem Autore traditur, nedum 58, ut apud Suidam legitur. Quorum inter se dissensus, fidem & autoritatem conciliat Autori nostro, sibi saltem probe consentienti, quum neuter istorum ei dissentientium, vel sibi consentiat, vel alteri. Quinetiam hoc confirmat calculum Marmoreum, quod Aeschylus in Siciliam profectus fertur, ea oc∣casione, quia Sophocles Athenis eum Tragoediae certamine commissus vicerit, qui primam victoriam adeptus supra statuitur demum anno tertio Olympia∣dis 77, tertioque ab initio regni Hieronis, sexennio post mortem Aeschyli, juxta Autorem vitae ejus. Videtur igitur Autor iste voluisse aut debuisse di∣cere, Aeschylum venisse in Siciliam, quo tempore Hieron Aetnam urbem con∣debat: atque in eadem urbe ab Hierone nuper condita, postea mortem obiisse.

Epoch. 61. A. M. C. 3563. ante Evang. 470. Periodi 6. 11.

A quo Euripides quum esset annorum XLIII, Tragoediâ primum vi∣cit; anni CLX... Archonte Athenis Diphilo. Claruit autem Eu∣ripidis aevo Socrates & Anaxagoras.

A quo Euripides natus annos 43, Tragoediâ primum vicit, assignantur mutilo uti{que} Marmore anni ultra CL... Archonte Athenis Diphilo, Diphilo Archonti assignat Diodorus Siculus, lib. 12. annum 3, Olympiadis 84. Anno autem

proxime praecedente, nempe 179 ante citimam Marmorum Epocham, ac 471 ante Evang. atque secundo Olympiadis 84, in Chronico Eusebiano, Euripi∣des Tragoediarum scriptor clarus habetur, haud dubie ob hanc victoriam, eodemque anno complentur 43 ab ejus natali supra assignato. Quod autem eâdem Epochâ additur, floruisse tunc Socratem sc. juvenem, & Anaxagoram senem: de Socrate nulla est controversia, de Anaxagora etiam modo dubium solvimus.

Epoch. 62. A. M. C. 3585. ante Evang. 448. Periodi 7. 33.

A quo Archelaus apud Macedones regnavit, Ferdiccâ mortuo; anni C... Archonte Athenis Astyphilo.

De Perdiccae regis morte, & initio regni Archelai in Macedonia, Archonte Athenis Astyphilo (cujus nominis Archontem hoc tempore agnoscit etiam Athenaeus, lib. 5. quum Diodorus eundem ut apparet appellans Aristophilum referat anno 1 Olympiadis 90, ut Marmoreum Chronicon in numero annorum mutilum, retulerit ipsum eodem anno 156 ante citimam Epocham, ac 448 ante Evang. vel forte praecedente) utique in Diatriba de tempore Gelonis diximus.

Epoch. 63. A. M. C. 3597. ante Evang. 436. Period. 7. 45.

A quo Dionysius Syracusis tyrannus extitit, anni CXLIIII. Archonte Athenis Euctemone.

In duabus sequentibus Epochis, re perpensa demum pro certo statuo, nu∣meros annorum, utcunque à quadratario sive sculptore expressi sint, ab ipso Chronici Autore ita conceptos fuisse, quemadmodum praecedente Diatribâ interpretatus sum.

Proxime enim quod legitur, Dionysium Syracusis tyrannidem occupasse, ante citimam Epocham annis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Archonte Athenis Euctemone: non videtur dubium quin Autor Chronici lectum & intellectum voluerit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 144, qui annus est 436 ante Evang. Olymp. autem 93 annus 1: cui anno Olympiadico non modo Diodorus Siculus, sed etiam eo longe antiqui∣or Xenophon Atheniensis, lib. 1. Hellenicorum eundem Euctemonem Ar∣chontem ascribit. Cetera hujus Epochae dicta sunt in disquisitione de tempore Gelonis.

Epocha 64. A. M. C. 3598. ante Evang. 435. Period. 7. 46.

A quo Euripides mortuus est, anni CXLIII. Archonte Athenis Antigene.

Deinde vero quod legitur, Euripidem mortuum esse Archonte Antigene, proxime succedente Euctemoni tum apud Diodorum, tum etiam apud Xe∣nophontem; huic utique necessario ascribendus est annus non quidem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed levi sane hic quo{que} mutatione 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 143 ante citimam Epocham, & 435 ante Evang. viz. insequens annus 2 ejusdem Olympiadis 93: sub quem, in Chronico Eusebiano, tum Latino, tum etiam Graeco, nec non apud Suidam, mors Euripidis ponitur.

Epoch. 65. A. M. C. 3599. ante Evang. 434. Period. 7. 47.

—Sophocles Poeta postquam vixerat annos XXXXI, mortuus est, & Cyrus ascend— Archonte Athenis Calliâ posteriore.

Porro autem quod insequente Epochâ dicitur, Sophoclem postquam vi∣xerat annos 91, mortuum esse Archonte Calliâ: etsi mutilo Marmore annus Epochae deficiat, tamen quum non modo apud Diodorum Siculum, lib. 13. verum etiam apud Xenophontem, lib. 1. Hellenicorum, Xenophontem in∣quam Atheniensem, qui eodem tempore Athenis degebat, hi tres Archontes, Euctemon, Antigenes, & Callias, collati cum tribus Lacedaemoniorum E∣phoris, Evarchippo, Pantacle, & Pitya, tribus annis continuis immediate se consequantur: necesse est ut Calliae huic, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉,) ascribatur annus 142 ante citimam Epo∣cham, 434 ante Evang. ac tertius ejusdem 93 Olympiadis: Itaque hactenus Chronicon Marmoreum iis convenerit. Trium vero Epocharum harum ce∣tera jam dudum in Diatriba, de Gelone dicta sunt.

Ceterum quod hac Epocha mortis Sophoclis, praeterea innuitur mutilis Mar∣moribus de ascensu Cyri explicabitur post Epocham insequentem.

Epoch. 66. A. M.C. 3602. ante Evang. 431. Period. 7. 50.

A quo Telestes — vicit Athenis, anni CXXXIX, Archonte Athe∣nis Micone.

A quo Telestes Selinuntius Poeta vicit Athenis, ponit Chronicon Marmo∣reum annos 139 ante citimam Epocham suam, id est, 431 ante Evangelium, Archonte Athenis Micone: quem Diodorus, lib. 14. appellatum Micionem exhibet anno sequente. Quadriennio autem postea, Archonte Ithicle, idem Dio∣dorus mentioni Ctesiae Historici, eodem anno historiam suam rerum Persicarū terminantis, subjicit Telestem hunc, una cum aliis pluribus insignissimis, Di∣thyramborum Poetis floruisse, ita scribens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Epoch. 67. A. M. C. 3604. ante Evang. 429. Period. 7. 52.

A quo —cum Cyro expeditionem fecerunt, & Socrates Philosophus mortuus est septuagenarius, anni CXXXVIII. Archonte Athe∣nis Lachete.

Cyri minoris, sive junioris, nempe filii Darii Ochi, sive Nothi, Impera∣toris Persici, à patre constituti Sardium, minorisque Asiae & Ioniae praefecti, ascensum sive reditum postea in Persidem, innuunt mutila Marmora dupli∣cem: videlicet alterum priorem, quo anno mortuus est Sophocles, Archonte Athenis Callia; apud Xenophontem, libro primo Hellenicorum, & Diodo∣rum Siculum, libro 13. relato ad annum tertium Olympiadis 93, id est, ad annum 434 ante Evangelium. Hic autem prior ascensus videtur ille cujus occasionem significant adversaria sive collectanea nostra, ex eodem Xenophon∣tis libro primo Hellenicôn, quod Cyrus interfecisset cognatos suos Artobaesa∣cen & Mitraeum, propterea quia venientes ad se non continuissent manus in

Chirotheca, quemadmodum Persici moris erat venientes ad Imperatorem o∣portere: quo facto Ipse imperium affectare visus, ideoque à patre ad redden∣dam ejus rationem arcessitus sit. Illum autem reditum, seu potius illius re∣ditûs consequens, nempe commissam interea Praefecturam suam Lysandro Lacedaemonio, Diodorus Siculus, utique eodem lib. 13. refert ad Archontis Alexiae annum, proxime insecuti Calliam Archontem. Unde apparet eun∣dem priorem Cyri ascensum institutum esse sub finem anni principatûs Calliae: Lysandri autem gesta in illa praefectura initium habuisse, circa initium magi∣stratûs Alexiae, circiter initium anni 433 ante Evangelium. Quadriennio ve∣ro postea, hunc alterum posteriorem celeberrimumque Cyri Junioris ascen∣sum, sive Expeditionem bellicam contra fratrem Artaxerxem Mnemonem jam Imperatorem, eadem Marmora mutila innuunt sub tempus Mortis So∣cratis, & Archontis Lachetis, anno 137 ante citimam Epocham suam▪ ac 429 ante Evangelium. De quo Xenophon libro tertio Hellenicorum scribit ita, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Latine. Samius vero Praetor navalis Lacedaemoniorum, suam clas∣sem jungens cum classe Cyri, circumnavigavit in Ciliciam: effecitque ne Ci∣liciae praefectus Imperatorius Syennesis impedire potuerit Cyrum terrâ profi∣ciscentem contra Imperatorem. Quomodo vero Cyrus coegerit exercitum, & cum eo ascenderit contra fratrem; quomodo etiam praelium commissum sit, & quomodo Cyrus eo occubuerit, adeoque quomodo Graeci superstites de∣inde ad mare Euxinum, & secus id in Ioniam reducti sint, à Themistogene Syracusano historiae mandatum est. Ita Xenophon, nimirum intelligens suos ipsius libros septem, de Cyri expeditione, in qua ipse fuit, & reductis ex ho∣stico post Cyri mortem, suâ potissimum prudentiâ, fortitudine & felicitate, Graecis militibus: quemadmodum disserte narrat Plutarchus, libro de Atheni∣ensium virtute an doctrina celebriore, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Xenophon Atheniensis sui ipsius fuit historia sive historicus, scribens res à se bene gestas in militia: verum dicens Themistoge∣nem Syracusanum ea scripsisse, ut major fides haberetur narranti se tanquam alium, alteri scriptionis gloriam largiens. Refert autem Laertius in Xeno∣phontis vitâ, eum una cum Cyro ascendisse, Archonte Athenis Xenaeneto, anno praecedente Socratis mortem. Ac Diodorus Siculus, lib. 14. scribit Cyrum suscepisse expeditionem contra fratrem Artaxerxem, & acie occisum esse Archonte Exaeneto, nimirum eodem: anno{que} insequente, Archonte La∣chete Socratem extinctum esse. Unde utique apparet, quod mutilis Marmoribus significatur, METAK 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sub tempus mortis Socratis Phi∣losophi, eodem Lachete Archonte, intelligendum esse de reducibus Graecis, qui cum Cyro ascenderant anno praecedente. Siquidem uti scribit sive Xeno∣phon, sive Themistogenes, in fine 7 lib. expeditionis ejus: Totum tempus a∣scensûs & descensûs, fuit annus & trimestre. Eo autem tempore Praefectus clas∣sis Lacedaemoniorum annuus erat Thimbron; cui tunc in Ionia versanti milites reduces transdidit Xenophon: Thimbron, inquam, post Samium: Samius vero post Lysandrum, qui Athenis captis finem imposuit bello Peloponesiaco.

Quod autem Socrates anno aetatis 70 mortuus sit, quemadmodum eâdem Epochâ Chronici Marmorei significatur: confirmat Laertius in ejus vitâ, autore Apollodoro in Chronico, addens etiam natum esse Archonte Athenis Apsephione, anno Olympiadis 77.

Epoch. 68. A. M. C. 3606. ante Evang. 427. Period. 7. 45.

—Athenis anni CXXXV. Archonte Athenis Aristocrate.

Mutilis deinde Marmoribus incertum quippiam innuitur Athenis, annis 135 ante citimam Epocham, 427 ante Evang. Archonte Athenis Aristocrate: hoc demum Archonte, & sequentibus deinceps omnibus, Marmoreo Chro∣nico relatis in eosdem annos ac Diodoro Siculo.

Epoch. 69. A. M. C. ......▪

A quo —me —rianus Dithyrambis vicit Athenis, anni —

Proximo loco alius quispiam Poeta Dithyrambicus, Athenis Dithyrambo vicisse, significatur, obliterato pariter anno Epochae atque Archonte.

Epoch. 70. A. M. C. 3625. ante Evang. 408. Periodi 7. 73.

A quo Philoxenus Dithyrambicus Poeta mortuus est, transactis annis aetatis LX, anni CXVI. Archonte Athenis Pythea.

A quo Philoxenus Poeta Dithyrambicus mortem obiit, natus annos 60, refert Marmorea Inscriptio annos 116 ante citimam Epocham, qui sunt 408 ante Evangelium, Archonte Athenis Pytheâ, nempe Olympiade 100 ineunte. Erat is primus è quatuor insignissimis Dithyrambo-Poetis, paulo superius è Diodoro numeratis: quem Dionysio Siciliae tyranno familiarem fuisse te∣statur Pausanias, fere initio Atticorum.

Epoch. 71. A. M. C. 3628. ante Evang. 405. Period. 7. 76.

A quo Anaxandrides Comicus —Athenis Calleâ.

Anaxandridem Comicum mutila Marmora vicisse innuunt Archonte Cal∣lea, obliterato anno Epochae, qui illi Archonti convenit 113, nempe 405 ante Evangelium: anno quarto ejusdem Olympiadis 100, suffragante Suidâ. Hic Archon Diodoro Siculo dicitur Callias, nonnullis Chabrias.

Epoch. 72. A. M. C. 3632. ante Evang. 401. Period. 7. 80.

A quo Astydamas Athenis vicit, anni CIX. Archonte Athenis A∣steio. Exarsit autem tunc [cometa].

A quo Astydamas Athenis vicit, Chronico Marmoreo ponuntur anni 109, qui fuerint 411 ante Evang. Archonte Athenis Asteio. Quod autem Diodo∣rus, lib. 14. annis 26 antea eundem Poetam Tragicum vicisse refert: ea nimi∣rum fuerit prima ejus victoria; haec forte postrema, aut alias celeberrima.

Eâdem vero Epochâ innuitur arsisse tunc etiam Cometam. Atque hic Co∣meta videtur ille ingens, quem in Achaiâ conspectum se puero, significat A∣ristoteles, Meteorolog. lib. 1. cap. 6. Archonte eodem per errorem dicto A∣ristaeo. Et de quo Diodorus Siculus, lib. 15. Archonte Alcisthene proxime insequente, sub tempus datae occasionis praelii inter Thebanos & Lacedaemo∣nios ad Leuctra, quo Lacedaemonii amiserunt Principatum Graeciae, scribit in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quum Lacedaemonii plus minus quingentis annis, Graeciae Imperio sive Prin∣cipatu potiti essent, Divinum Numen praesignificavit illis Dominatûs jactu∣ram. Conspecta enim est Coelo ad multas noctes, magna fax ardens, à figura dicta ignea trabs. Ubi non videtur contradicere Diodorus, quin fax illa con∣specta sit praecedente Archonte Asteio; quo Helicen & Buram terrae motu absorptas mari, retulit: licet mentionem ejus distulerit ad prooemium sive narrandam occasionem pugnae Leuctricae. Quâ de perinde nostra Chrono∣logica Inscriptio, insequente Epochâ.

Epoch. 73. A. M. C. 3634. ante Evang. 399. Period. 7. 82.

A quo commissa est pugna inter Thebanos & Lacedaemonios, qua vi∣ctoriam obtinuerunt Thebani, anni CVII. Archonte Athenis Phrasiclide —regnavit.

A quo pugna commissa est inter Thebanos & Lacedaemonios, quâ victori∣am adepti sunt Thebani, juxta Chronicon Marmoreum, anni fuerunt 107, Archonte Athenis Phrasiclide 2 annis 399 ante Evang. ac 2 Olympiadis 102. Atque eo ipso nimirum anno Olympiadico, & Archonte Atheniensi à Theba∣nis praelio Leuctrico devictos Lacedaemonios, occiso eorum Rege Cleombro∣to, (quod forte innuitur Marmore, si pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legatur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Rex) refert Diodorus Siculus, lib, 15. suffragante Pausaniâ in Arcadicis.

Epoch, 74. A. M. C. 3635. ante Evang. 398. Period. 7. 83.

A quo Stesichorus Himeraeus secundus Athenis vicit, & condita est Megalopolis —.

Stesichorum Himeraeū secundū vicisse Athenis, at{que} conditam Megalopolim post pugnam Leuctricam, innuitur mutilis Marmoribus, incerto anno, atque incerto Archonte. Secundus quidem hic Stesichorus Poeta, ex Himera urbe Siciliae, videatur fuisse unus illorum cum quibus Dionysius senior Siciliae ty∣rannus, etiam ipse Poetaster, certare, atque subinde interstrepere anser olo∣res, gestierit, uti significat Diodorus Siculus, lib. 15.

Megalopolis vero in Arcadia, à Pausania in Arcadicis scribitur condita, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Illo ipso anno & aliquot insuper mensibus post cladem Lacedaemoniorum acceptam Leuctris; quae quidem clades (ita Pausaniam in∣terpretor) accepta est Phrasiclide Athenis Archonte, anno 2 Olympiadis 102. Itaque urbs illa coepta quidem fuerit condi anno 3 Olympiadis 102, ac 398 ante Evang. Archonte Athenis Dysniceto: absoluta vero atque habitari coepta biennio postea, circa initium Olympiadis 103 Archonte Nau∣sigene: quando uti scribit Diodorus, eodem lib. 15. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, per 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 intelligens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Epoch. 75. A. M. C. 3637. ante Evang. 396. Periodi. 7. 85.

A quo Dionysius Siculus mortem obiit, ejusque filius Dionysius tyrannide potitus est, & Alexander regnavit, anni CIV, Ar∣chonte Athenis Nausigene.

A quo Dionysius senior Syracusarum tyrannus mortuus est, & filius ejus Dionysius tyrannidem obtinuit; & Alexander (Pherarum in Thessalia ty∣rannus, ita equidem supplenda existimo mutila Marmora) regnavit; anni fuerunt 104, (qui sunt 396 ante Evang.) Archonte Athenis Nausigene. Dio∣nysii senioris mortem, & junioris initium tyrannidis, eodem anno 1 Olym∣piadis 103, eodemque Nausigene Archonte, refert Diodorus: eodemque an∣no Olympiadico Eusebianum Chronicon.

Liquet etiam Alexandrum istic significatum, esse Pheraeum, Jasonis Pheraei, & Polydori fratrem, potentissimum Graecorum sui seculi, inter Dionysii se∣nioris mortem & acquisitam Philippi Macedonis potentiam, Dynastam; qui Pelopidam celeberrimum post Epaminondam Thebanorum ducem magno praelio occidit: & quem sub hunc ipsum annum refert Diodorus, fratrem Po∣lydorum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, provocatum ad potandum, Pharmaco sive ve∣neno sustulisse, & in Thessaliae Dynastiâ ei successisse, regnasseque annos un∣decim.

Epoch. 76. A. M. C. 3639. ante Evang. 394. Period. 7. 87.

A quo Phocenses in Delphis — Athenis Cephisodoro.

A quo Phocenses 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [scilicet 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, (ita quidem videntur supplenda mutila Marmora) Templum Delphicum sacrilege expilarunt] anni item sunt obliterati, relicto solum Archontis Athenis nomine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cephisodorum Diodorus, lib. 15. Archontem refert anno 3 O∣lympiadis 103. Cephisodotum vero, lib. 16. octennio postea, viz. anno 3 O∣lympiadis 105, anno autem 34 ante citimam Marmorei Chronici Epocham ac 386 ante Evang. sub initium belli Phocici, sive Sacri, quod anno inse∣quente, uti refert idem Diodorus, suffragante Pausaniâ in Phocicis, susce∣ptum est, occasione sacrilegii Philomeli Phocensis, hoc anno perpetrati, juxta Marmoreum Chronicon.

Epoch. 77. A. M. C. 3648. ante Evang. 385. Period. 7. 96.

A quo Timotheus nonagenarius fato functus est, [Philippus Ma]∣ced. &c.

A quo Timotheus natus annos 90, mortuus est, mutilis Marmoribus, Sel∣deno nostro videtur desiderari tum annus Epochae, tum etiam Archon. Etsi vero Timotheus Cononis filius, Atheniensis civis, & militiae dux prudentissi∣mus fortissimusque circa hoc tempus magno natu fuit, uti scribit Aemilius Probus sive Cornelius Nepos in ejus vitâ: istic tamen intelligi videtur Timo∣theus Milesius Musicus celeberrimus, cujus supra mentio facta est è Diodoro. Quum autem Cephisodotum Archontem apud eundem Diodorum continuo insequatur Agathocles, qui etiam istic in mutilis Marmoribus proxime occur∣rit, videatur utique haec Periocha cum sequentibus in eandem Epocham com∣pingenda.

—[Philippus Ma] cedonum rex, & A [lex— mortuus est — duces — vicit; anni XCIII. Archonte Athenis Agathocle.

Periochis vero sequentibus existimat Seldenus innui mentionem initii re∣gnorum Philippi Macedonis, & Artaxerxis Ochi Persae. Atqui horum u∣trumque aliquamdiu ante initium belli Phocici fuit. Praeterea cum anim∣adverterem nullius Imperatoris Persici hactenus in Chronico Marmoreo mentionem factam, praeterquam Cyri qui Ioniam Graecorum coloniis habi∣tatam, una cum Croeso & Sardibus subjugavit, Dariique Hystaspidae, & Xer∣xis ejus filii, quorum uterque Graeciam bello invasit; ac Cyri junioris, Grae∣corum auxiliis moventis bellum contra fratrem: dubito an Artaxerxis Mne∣monis vel Ochi hic ulla fiat mentio. Insignis sane habetur annus Archontis Agathoclis, nempe 4 Olympiadis 105, apud Diodorum Siculum, in Adversa∣riis meis (ipsum enim non habeo) tum Dionis successu Dionysium juniorem ejicientis tyrannide Siciliae; tum Alexandri Pherarum tyranni nece perpe∣tratâ uxoris suae ejusque fratrum Lycophronis & Tisiphoni dolis; tum prae∣sertim initio belli Phocici sive Sacri orti è Philomeli Phocensis sacrilegio▪ quâ occasione etiam complures historicos idem notat, qui eodem anno histo∣rias suas vel inchoarunt, vel terminarunt, utpote Ephorum, & Callisthenem, ibi terminantes suas; Demophilum autem Ephori filium, & Diyllum Athe∣niensem indidem inchoantes suas. Praeterea vero sub finem anni praeceden∣tis, Philippum Macedonum regem aggressum urbem antea dictam Krenidas, instaurare & ampliare, numeroque civium augere, ac propterea demum mu∣tato nomine, de nomine suo Philippos appellasse scribit. Quibus ita se ha∣bentibus equidem moveor ut existimem, residuum ejusdem Epochae in muti∣lis Marmoribus, hujusmodi fere verbis conceptum fuisse, —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉— Et Phi∣lippos urbem condidit Philippus Macedonum rex; & Alexander Pheraeus uxoris dolo interfectus est; & Dionysii duces vicit Dion: anni 93, Archonte Athenis Agathocle, erat annus 385 ante Evang.

Epoch. 78. A. M. C. 3650. ante Evang. 383. Period. 7. 98.

—anni XCI, Archonte Athenis Callistrato.

 

Epoch. 79. A. M. C...... &c.

—sophus— hoc.

Quod deinde Marmoribus magis magisque mutilis, anno 91 ante citimam Epocham, ac 383 ante Evang. Archonte Athenis Callistrato innuitur, nescio an spectat ad ea quae Diodorus scribit de Philomelo conante trahere Archidamum Lacedaemoniorum regem ad partes suas, ita— 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Philomelus secreto e∣jusmodi sermones contulit cum Rege Lacedaemoniorum Archidamo, quod commune certamen esset de Amphictyonum judiciis irritis faciendis, vel de Philomelo cogente Pythiam vatem conscendere Tripodem ad oraculum eden∣dum, &c.

Epoch. 80. A. M. C. ...... &c.

Postrema denique Epocha, cujus aliquod quanquam perobscurum ve∣stigium extat, forte innuitur, Callippum, sive (Cornelio Nepoti in Dionis vitâ) Callicratem, interfecto Dione, Syracusis tyran∣nidem occupâsse: quod insequente Callistratum Archonte Dioti∣mo contigisse refert Diodorus, anno 3 Olympiadis 106 (id est, 90 ante citimam Marmorei Chronici Epocham, ac 382 ante Evang.) ad menses tredecim. A quo Ca— anni L..... Ar∣chonte —.

Restat vero adhuc nonnihil difficultatis in explicanda ratione, qua situs an∣norum Archontum Atheniensium subinde uno anno prior & antiquior de∣prehendatur in Chronico Marmoreo quam apud Diodorum Siculum, & alios, saltem à Xerxis transitu in Graeciam Archonte Calliâ, sive Calliade, usque ad reditum Graecorum militum à Cyri junioris expeditione, mortemque Socra∣tis, Lachete Archonte: hinc autem annus interjectus videatur inter hunc & Aristocratem in nostro; quum apud Diodorum Aristocrates Archon, Lacheti proxime insequente anno succedat. Quod quidem ad hoc postremum tem∣pus attinet, triginta virorum tyrannidem captis Athenis à Lysandro Lacedae∣monio impositam, tametsi Diodorus Siculus, lib. 14. referat sublatam à Thra∣sibulo, anno praecedente mortem Socratis, quo Cyrus minor expeditionem fecit contra fratrem Artaxerxem, Archonte Athenis Exaeneto: apparet ta∣men è Laertio in vita Euclidis, aliquamdiu post mortem Socratis durasse. Ibi enim Laertius scribit in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ad hunc (Euclidem Megarensem) ait Hermodorus, venisse Platonem ceterosque Philosophos, post mortem Socratis, metuen∣tes saevitiam tyrannorum. Similia habet Hesychius in Euclide, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Euclides Megarensis, post Socratis mor∣tem, Platonem, reliquosque Philosophos hospitio excepit, timentes cru∣delitatem tyrannorum. Atque eodem spectant quae Laertius in vita Plato∣nis, scribit ita, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De∣inde quum esset annorum duodetriginta (Plato) ut ait Hermodorus, Mega∣ra ad Euclidem cum aliis Socraticis, discessit. Paulo antea retulerat natum Platonem Aminiâ Archonte, eodem quo Pericles mortuus; inter quem & Lachetem Diodorus exponit nimirum Archontes duodetriginta. Fuisse vero tempus illud circa quod sublati sunt triginta tyranni Athenis turbulentissi∣mum, nemo dubitet. Et apparet haud parvam illarum turbarum partem acceptam ferri decem Praetoribus, sive Archontibus, quorum primus fuit E∣ponymus, nempe anno nomen & titulum dedit; qui etiam ipsi tanquam alio∣rum saevitiâ & crudelitate infecti, in tyrannos degeneraverant. Ita enim Cornelius Nepos, in vita Thrasibuli. Pausanias rex Lacedaemoniorum, in∣ter Thrasibulum & eos qui urbem tenebant, fecit pacem his conditionibus, nequi praeter 30 tyrannos, & decem, qui postea Praetores creati, superioris more crudelitatis erant usi, afficerentur exilio. Item Trogi Abbreviator, sub finem lib. 5. Reversus in urbem exercitus 30 tyrannos migrare Eleusina jubet, substitutis decem qui rempublicam regerent: qui nihil exemplo prio∣ris

dominationis territi, eandem viam crudelitatis aggressi sunt. —Pausa∣niae Rex Lacedaemone mittitur. —Patriam miseris civibus restituit: & de∣cem tyrannos (nimirum Praetores) ex urbe migrare Eleusinem ad ceteros jubet. —Interjectis diebus—tyranni—bellum Atheniensibus inferentes,—per insidias comprehensi, ut pacis victimae trucidantur. Ex his nimirum apparet, qui toto illo quadriennio vel quinquennio triginta virorum tyrannidis Athe∣nis, Praetores sive Archontes annui, ad retinendam pristinae reipublicae um∣bram facti sunt; quum ab ipsis 30 tyrannis populi suffragia ad libitum tor∣quentibus crearentur, eorum crudelitatis asseclas & ministros fuisse: ideoque actos in exilium paulo post illos, ac demum una cum illis fuisse trucidatos: ac proinde sicuti post captas à Lysandro Athenas, ante eorum constitutionem, ita quoque post ipsorum necem, aliquanti temporis Anarchiam Athenis absque ullis Archontibus sive Praetoribus evenisse, adeoque eam ad semestre plus mi∣nus durasse; atque ita autori Chronici Marmorei occasionem interjecti anni inter Lachetem & Aristocratem, alioqui proximos Archontes dedisse.

Hic pedem figere statuebam; sed ad disquisitionem redintegrandam incitabar, cum legerem à Johanne Meursio, Arch. ita scriptum, lib. 1. cap. 14. Tyran∣nidem Pisistratus constituit, Olympiadis 50, anno 1, ut ex Anonymo discere licet. Atque tunc Archon Comias erat Plutarchus in Solone, &c. Ad Ano∣nymum illum quod attinet, quem toties totiesque in eo opere aliisque citat, vehementer miratus sum, non suboluisse viro literato & prudenti, fuisse ipsum Josephum Scaligerum, quanquam non animadvertisset eum pluribus locis in opere Eusebiano, & alibi, diserte affirmasse, se fuisse collectorem illius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quod quum verum sit, vel antiquiore autoritate, vel potioribus ra∣tionibus opus est, ad figendum initium tyrannidis Pisistrati initio Olympia∣dis 50, ubi Scaliger ponit, aut ad dimovendum ipsum ab anno 4 Olympiadis 54, ubi Chronicon Marmoreum statuit, annis ferme 20, haud paucioribus, serius opinione Scaligeranâ & Meursianâ. Ceterum in Pisistrato, statim ini∣tio, cap. 1. Tyrannis, inquit, Pisistrati & qui accepere ab ipso filiorum, an∣nis 68 usurpata. Cap. autem 3. è Clemente Alexandrino, & Tatiano refert Onomacritum Atheniensem claruisse, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & cap. 13. interfectus autem Hipparchus anno Princi∣patus sui 32. Nemo id expresse dicit, verum certa conjectura est. Denique postremo Cap. inquirens, quod tyrannidis universae tempus fuerit, & quod ante fecerat, Fortunae Atticae, cap. 10. hic reponens, ut ait, paulo magis ac∣curate pertractatum: affirmat ipsum Pisistratum per 33 annos variâ fortunâ tenuisse, ejus autem filios quos autores Pisistratidas appellaverint, 35. Ita ut tyrannidis tempus universum fuerit anni 67; ejectusque Hippias fuerit jam vertente sexagesimo octavo. Quod ita confirmat, Tyrannidem incepit Pisi∣stratus, ut dictum, cap. 3. Olympiadis 50, anno 1, Hippias vero ejectus, ut ait Thucydides, anno vicesimo ante pugnam Marathoniam commissam, in∣quit Meursius, Olympiadis 72, anno 1, annis 88 ab initio Pisistrati: quibus si demantur viginti ab Hippiae ejectione, restant 68. Verum cum haec ratio nitatur aetate Onomacriti clarescentis sub Principatum Pisistratidarum, circa quinquagesimam Olympiadem: de quo praeterea refert Meursius, cap. 12. autore Herodoto, lib. 7. ejectum Athenis fuisse Onomacritum ab Hipparcho Pisistrati filio, quod à Laso Hermionensi in ipso facto deprehensus esset in∣••erens Musaei oraculis, fore, ut insulae Lemno adjacentes mari submergerentur; hâc de causâ Hipparchum ejecisse ipsum, quum antea familiarissime eo fuisset usus: non est inde consequens quod autumabant Scaliger & Meursius, Pisi∣stratum tyrannide potitum esse initio quinquagesimae Olympiadis: sed tan∣tum Onomacritum qui coepisset clarescere circiter eandem Olympiadem, eo∣dem ferme tempore quo Pisistratus coeperat clarescere Athenis nobilitate & potentiâ, utpote militiae clarus ante tyrannidem, devictis Megarensibus &

Nisaeâ, expugnatâ, uti ipse Meursius notat, initio cap. 8. deinde claruisse ibi per annos plus minus 50, Pisistrato & ejus filiis per maximam ejus tempo∣ris partem dominatu potientibus, donec, ab Hipparcho ejiceretur. Ut ni∣hil causae fuerit cur Meursius restringeret Herodoti verba, lib. 5. prolata de toto Pisistrati ejusque filiorum tyrannidis tempore, ad tyrannidem filiorum so∣lum, superius eodem vicesimo & postremo capite, anteaque capite 16, at{que} 1. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Postea vero excessere (Pisistrati∣dae) in Sigeum situm ad Scamandrum, cum Atheniensium Principatu annos 36 potiti essent; quasi valde erraret etiam Aristoteles, qui 18 tantum annos tyrannidis ascribit Pisistrati filiis, Politicorum lib. 5. cap. 12. ita scribens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Tertia (tyrannis) Pisistratidarum Athenis non fuit continua: nam Pisistratus bis eâ exactus est; ita ut de tribus & triginta annis, decem & se∣ptem eam obtinuerit, filii vero annos 18, itaque anni universim fuerunt 35. Quibus si addantur anni 16 duplicis exilii Pisistrati: fiunt omnino 51 ab ini∣tio Pisistrati ad exitum Hippiae. Enimvero hos tum Herodoti, tum Aristo∣telis calculos confirmant verba Scholiastae Aristophanis à Meursio producta haud ita multo post, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Videtur autem tyrannis Pisistraditarum durasse, ut ait Erato∣sthenes, annis 50, nonnihil errans ab exacto calculo: quum Aristophanes dicat 41, Herodotus vero 36. nequicquam reclamante Meursio Scholiastem non tenuisse Herodoti mentem; quum pro 41 nihilominus 51 emendandum omnino censeat: quemadmodum etiam apud Isocratem oratione 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, de eadem loquentem, pro 40 restituendum 50. Quinetiam agnoscit Meur∣sius, cap. 5. annotatum & ab Eusebio & ab Hieronymo, in Chronico in∣quam Eusebiano, tum Graeco, tum Latino, ad annum 1, Olympiadis 58. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pisistratus secundâ vice A∣thenis regnavat: quod ipse ad tertiam regni vicem tanquam tunc secundo re∣cuperati torquere nititur. Imo vero quandoquidem cap. 4. idem agnoscat, illum tyrannidem primum amisisse, cum non diu tenuisset, autore Herodoto, lib. 1. scribente in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Non multo post conspirantes Megaclis ac Lycurgi sectarii, ejiciunt ipsum. Atque ita quidem Pisistratus primum obtinuit Athenas, & tyrannidem na∣ctus nondum valde firmatam amisit: praeterea quum fine ejusdem cap. pri∣mum exilium colligat fuisse 5 annorum, quum Herodotus scribat secundum fuisse 11: manifestum fit, initium tyrannidis Pisistrati, Archonte Comiâ, neutiquam antevertisse calculū Marmoreum, quum enim annus 1 Olymp. 58, sit ab Olympiadis 54 anno 4, decimus tertius: reversus Pisistratus anno 6 exilii, videtur summum anno 7 ab initio tyrannidis primum exactus esse. Quapropter apparet Anonymum illum, inquam, Scaligerum, & Meursium, initium tyrannidis Pisistrati, tempusque Archontis Comiae, haudquaquam paucioribus quam undeviginti annis anticipasse: tantumque amborum erro∣rem, Marmoreum Chronicon redarguisse.

Porro observandum, quum inter Calliadem, adeo{que} inter Adimantū & Cha∣retem Archontes, appareat unum deesse calculo Dionysii Halicarnassei, & Dio∣dori Siculi, juxta Chronicon Marmoreum: quidem pace omniū existimaverim hunc fuisse Themistoclem Neoclis filium; illum victoriâ navali ad Salaminem

contra Xerxem partâ celeberrimum. Nam quum plerique omnes existiment fuisse illum Themistoclem, Dionysio Halicarnasseo, lib. 6. memoratum sub O∣lympiadem 72, quâ Tisicrates Crotoniates iterum stadio vicit: omnino id temporis Neoclis filius videtur fuisse aetate junior: atque etiam ignobilior, quam ut supremum Athenis Magistratum gereret, praesertim quum lege quo∣que sanciverit Solon Atheniensis, nequis ullum magistratum gereret admo∣dum juvenis, neve ad capienda consilia de republica admitteretur, quamlibet alioqui prudentissimus haberetur. Itaque per id seculum, quadragenario, ne dicam, quinquagenario, minorem fuisse annuum sive Eponymum Archon∣tem Athenis, neutiquam sit verisimile. Themistoclem vero Neoclis filium, tunc fuisse summum 36 annos natum, colligere licet ex Plutarcho in ejus vita, scribente eum, postquam Magnesiae, longo tempore tranquille vitam egisset, ac tandem Aegyptus regi Persico rebellasset, auxiliaque rebellanti misissent Athenienses; vivendi finem fecisse, transactis aetatis annis 65, qui si retro pu∣tentur à coepta rebellione anno 2, Olympiadis 79, ad 4, 71; quemadmodum sint 30, relinquunt Themistoclis aetatem tunc annorum tantummodo 35. Sed & Plutarchus haud obscure significat, & Trogi abbreviator diserte testatur eum fuisse juvenem adhuc Praelio Marathonio, biennio postea, nec dum egisse quicquam memorabile: quum nec Aristides quidem, eo haud dubie aliquanto major natu, utpote eodem Plutarcho autore in hujus vita, Clisthenis socius in cōstituenda post ejectos Pisistratidas tyrannos Democratiâ, & secūdus à Milti∣ade dux in Praelio Marathonio, Archon fuerit, nisi anno demū insequente. Quo∣circa ille antiquior Themistocles videatur potius fuisse hujus patruus, nempe patris sui Neoclis frater: cujus ipse mentionem facit in epistolis suis, haud ita pridem in lucem editis, viz. Epistolâ ad Leagrum, ita scribens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et ne{que} Leager Sodalis meus inhibere me voluerit ab instituto (sc. proficiscendi ad regem Persarum:) neque enim inhibere potuerit; neque Neocles ipse Pa∣ter, vel Themistocles patruus, redivivi & huc profecti. Atque hinc solva∣tur difficultas apud Aelianum, variae historiae lib. 3. cap. 21. de incredibili a∣lioquin aetate Themistoclis; quatenus refert eum redeuntem è Schola, & à Paedogogo monitum, obvio Pisistrato tyranno cedere de via recusasse, in∣quientem, an non viae satis ei reliquum? quippe intelligendum, aut de The∣mistocle patruo, & avo Pisistrato, aut de Themistocle nepote, ac nepote quo{que} Pisistrato, nimirum Hippiae filio; quem dominante patre, etiam ipsum annuum Archontem fuisse testatur Thucydides, lib. 6. superstite etiamnum quando ille scribebat ejus monumento, altari Apollinis extructo ab eo, cum hac Inscri∣ptione,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

In Pythii statuit sacrâ Pisistratus Aede, Imperii Hippiades haec Monumenta sui.

Quinetiam inter pugnam Marathoniam & Salaminiam adhuc videtur fuisse ignobilior, quam ut Archon fuerit. Nam bellum Corcyraeum eo duce ge∣stum, cujus meminit Cornelius Nepos in ejus vita, apparet nullum fuisse, sed tantummodo compositionem belli▪ eo arbitro inter Corcyraeos & Corinthios factam; idque incertum utrum ante an post pugnam Salaminiam: imo ne{que} Aegmeticum, sed tantummodo consilium ab eo datum de paranda classe, prae∣textu quidem contra Aeginates, quorum Athenienses quoad maris dominatum essent aemuli, re autem vera contra recrudescens bellum Medicum. Minus autem clarae adhuc eo tempore nobilitatis Themistoclis, aliquot argumenta observare licet è Plutarcho in ejus vita. Veluti quod scribit de Graecorum

offensione ob ejus aemulationem magnificentiae Cimonis filii Miltia∣dis, Olympiis, his verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Profectus ad Olympia, ibique aemulatus Cimonem, conviviis & tabernaculis, ceterâque magnificentiâ & apparatu in∣currit offensionem Graecorum. Cimoni enim juveni, & ex illustri familiâ, existimabant aequum concedere haec talia. Verum iste qui nondum evasisset nobilis aut celebris, sed è tenui censu ac nullis prope opibus supra dignitatem efferri visus, debuit ludibrium elationis & arrogantiae. Haec neutiquam convenire videntur personae illius qui supremum Magistratum Athenis vel modo gesserat, vel propediem gesturus existimaretur. Praeterea ingruente jam bello Xerxis, quum Athenis comitia haberentur deligendo Imperatori, & optimatum praecipui deterriti magnitudine periculi profiteri nomina sua ad ejus Imperii sive Praeturae petitionem detrectarent: Themistocles etiam tunc tantum ab eo dignitatis gradu, civium suorum opinione abfuit, ut Epicidem quendam quasi quintae classis hominem, nec alio quam declamatoriae cujus∣dam facultatis nomine notum, ut sibi petitione cederet, datâ pecuniâ mercari necesse haberet. Quod non est credibile ita eventurum fuisse, si vel supremo magistratu Athenis gesto, vel alicujus belli memorabilis, sive Corcyraei, sive Aeginetici, seu cujuscunque alius, terrâ marive gesti Imperio aut Praeturâ jam ante nobilitatus fuisset. Praeterea vero etiam alio argumento ••it admodum probabile Themistoclem non fuisse Archontem ante Adimantum, quartum à Calliade & pugna Salaminia; nempe eo quod Themistocles fuerit Choragus ludis scenicis, quo anno Adimantus fuit Archon: quod Plutarchus scribit testatum fecisse monumentum Inscriptione hujusmodi. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Themistocles erat cho∣ragus, Phrynichus Poeta, Adimantus Archon. Enimvero aeque absurdum est existimare Themistoclem fuisse choragum Athenis postquam fuerit Ar∣chon, atque aliquem fuisse Aedilem Romae postquam fuerat Consul. Porro Thucydides, lib. 1. narrationi de restauratis urbis Athenarum moenibus post Xerxis fugam & Mardonii caedem, praecipuâ Themistoclis astutiâ, subjungit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 — utramque partem ita concludens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suasit autem Themistocles Atheniensibus aedificare reliqua Piraeei Portûs: quem ipse prius inceperat, suo Principatu, quo annuus Archon A∣thenis erat: existimans tum locum commodum esse habentem tres portus ipsâ sitûs naturâ: —Athenienses igitur ita moenibus alioque apparatu muniti sunt è vestigio post Medorum discessum. Thucydidi autem de portu Pyraeeo aedificato à Themistocle, quo anno fuit Archon, suffragatur quoque Pausa∣nias Atticorum initio, ita scribens, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Piraeeus quidem, vicus sive villa, erat antiquitus; portus vero sive navale, antequam Themistocles Athenis Archon fuit, non erat. Sed Phalerus iis por∣tus erat, hic enim minimum urbs à mari distat. —Verum Themistocles quando Archon fuit, animadvertens Piraeeum navigantibus commodius esse situm, eodemque sinu complecti tres portus pro uno Phalero, eum Atheni∣ensibus ut navale esset apparavit. Sed Thucydidis Scholiastes, ad ea verba,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, apponit Scholion, sive interpretationem, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quo anno praetor fuit; nam ante bella Medica Archon erat Themistocles an∣num unum: haud dubie respiciens Themistoclem antiquiorem, quem supra diximus, Archontem anno 4, Olympiadis 71, altero ante proelium Mara∣thonium, eoque deceptus. Etenim nullum fuisse Atheniensium portum Pi∣raeeum ne inchoatum quidem, vel alium quam Phalericum, quo tempore Xerxis classis Atticae oram obtinebat, demumque ad Salaminem profligata est; è toto Herodoti historiae contextu liquet. Siquidem lib. 8. numero sive Paragrapho (editionis Jungermanni) 66, ita scribit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Qui veto in Xerxis exercitum navalem, sive classem conscripti sunt —post alios tres dies tenuerunt Phalerum. Et 67 n. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Postquam igitur venissent Athenas omnes, praeter Parios; —reliqui vero postquam pervenerant Phalerum: tunc Xerxes ipse descendit ad naves, vo∣lens eas invisere, & cognoscere classariorum sententias: & 85 n. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Contra Athenienses quidem ordinati sunt Phoenices; hi enim tenuerunt alterum cornu, Eleusinem & occidentem versus: contra Lacedaemonios vero Iones, hi autem tenuerunt alterum versus orientem & Piraeeum: nimirum villam sive pagum, quemadmodum Eleusinem. Hic itaque opportuna fuisset oc∣casio mentionis Piraeei portûs, siquidem ullus ibi portus adhuc vel inchoatus saltem esset. Porro 91 n. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Barbaris autem in fugam versis, & navibus evadentibus ad Phalerum. Et 93 n. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Barbari vero, quorum naves superruerant, fugâ evaserunt ad Phalerum sub defensionem pedestris exerercitûs. —Erant vero etiam alii quorum naves servatae fuerant, in Phalero, & 107 n. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. —Noctu vero, jubente Rege, navibus eductis è Phalero solverunt retro versus Helle∣spontum. Ac denique 108 n. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ut vero dies il∣luxit, videntes Graeci exercitum pedestrem eodem loco manentem, spera∣bant etiam classem adhuc esse circa Phalerum. Ex his omnibus locis manife∣stum fi••, unicum tunc prope Athenas fuisse portum Phalericum, quod si ul∣lum Piraeei portûs vel inchoati vestigium tunc apparuisset, rei tanti momenti mentio neglecta esse non poterat. Ac sane alii quoque Historici, post mu∣rorum urbis restaurationem, universum ejus apparatum narrant. Verbi gra∣tiâ, Diodorus Siculus, lib. 11. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Annuo tempore praeterito, A∣thenis quidem Archon erat Adimantus; Romae autem constituti sunt Con∣sules Marcus Fabius Silvanus, & Lucius Valerius Publius. Horum anno The∣mistocles, propter militarem peritiam & solertiam, magno honore fuit non solum apud cives suos sed etiam apud universos Graecos. Quapropter etiam elatus gloriâ, aliarum multo majorum rerum gerendarum consilia animo versavit, tendentium ad augendum principatum patriae suae. Locus enim dictus Piraeeus quum iis temporibus non esset portus, sed Athenienses ute∣rentur navali appellato Phalerico, illo quidem valde exiguo: instituit Pirae∣eum facere portum, habentem opus haud magno apparatu, quo fieri posset maximus & pulcherrimus portus per universam Graeciam. —itaque Themi∣stocles acceptâ licentiâ faciendi, paratisque operis ad propositum necessariis, rursus instituit stratagemate fallere Lacedaemonios. Probe enim nôrat, quem∣admodum murorum urbis restaurationem impediverant Lacedaemonii, eo∣dem modo conaturos etiam impedire Atheniensium machinationes in appa∣rando portu. Ita Diodorus Siculus refert Piraeei portûs aedificationem pri∣mum institutam Archonte Adimanto; unde consequitur susceptum esse de∣mum anno insequente: quo proinde annuus Archon fuit Themistocles, juxta Thucydidem & Pausaniam. Quod confirmandum suscepimus. Perinde vero de portu omnino aedificato post restauratos urbis muros consentit etiam Plu∣tarchus: cujus verba sunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Iis rebus gestis, nempe profligato bello Me∣dico, è vestigio aggressus est urbem reaedificare & muris circundare. Paulo{que} post, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Deinde vero Piraeeum apparavit, portuum commodum à natura situm observans, urbem que omnino accommo∣dans mari. Quod vero Cornelius Nepos, post celebratam victoriam Salami∣niam Themistoclis potissimum virtute partam, inter pacis artes ejusdem qui∣bus deinde promovit Atheniensium Rempublicam & Principatum, dat pri∣mam laudem constructioni triplicis portus Pyraeei, secundam autem moenio∣rum urbis restaurationi; eatenus non tam temporis quam dignitatis ordinem servat: alioquin haud obscure significans, urbis muros prius fuisse restitutos quam aedificatum portum.

Ceterum septennio postea, anno 498 ante Evang. ac 3 Olympiadis 77, quo apud Diodorum Siculum habetur Demotion Archon, Chronico Marmoreo ponitur Apsephion, & anno insequente Theagenidas, uterque rursus anno citius: quasi mortuo Demotione circa initium magistratûs, Apsephion eo∣dem anno successerit: quo etiam juxta Apollodorum Atheniensem in Chroni∣cis, apud Diogenem Laertium in Socratis vita, hic natus fuerit: quem hâc eâdem Olympiade 77, natum refert quoque Suidas. Quocirca Phaedon, quem Demotionis successorem ponit Diodorus, videatur potius successisse Theage∣nidae, anno 1 Olympiadis 78, quanquam Dionysius Halicarnasseus quoque, secutus eundem calculum Archontum quem Diodorus, Theagenidam hujus Olympiadis initio ponat. Porro autem circa hoc idem tempus, Aristidem fuisse iterum Archontem paulo ante morbem, asseruit Demetrius Phalereus in suâ Archontum Atheniensium recensione, omnium quarum occurrit mentio apud Historicos antiquissimâ: ut intelligere licet è Plutarcho in Aristidis vita, scribente in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Tam∣etsi quoque post Plataeensem pugnam Archon fuerit, ut ipse Demetrius scri∣psit, & valde probabile est tantâ gloriâ & tot rebus praeclare gestis clarum, habitum fuisse dignum eo honore ob virtutem, quem alii propter divitias

adepti sunt. Posteaque etiamsi Demetrius Phalereus, ait illum fuisse Archon∣tem, paulo ante mortem, post pugnam ad Plataeas.

Quinetiam posterioribus & citerioribus temporibus, verbi gratiâ, anno 4 Olympiadis 87, quo Diodorus habet Archontem Epaminondam, Athenaeus vero Epaminondam, quo sc. mortuus fuerit Pericles: Diogenes Laertius eo∣dem anno ascribit Aminiam, in Platonis vita, utpote quem tunc natum re∣fert. Ac post triennium, nempe anno tertio Olympiadis 88, quo Diodorus & Athenaeus referunt Archontem Euthydemum, Philochorus, secundus à Demetrio Phalereo memoratus autor Recensionis Archontum Atheniensium, apud Aristophanis Scholiastem ad Pacem Comoediam, habet Scy••hodorum, tanquam septimum à Pythodoro. Sed & post defectum Marmorum, Archon∣tum confusio est apud Diodorum & Dionysium per 3 Olympiades, ab 113, ad 115. Ne praejudicium fiat Chronico Marmoreo, quod in ejus seculi Archon∣tibus, subinde à Diodoro Siculo ac Dionysio Halicarnasseo, aut aliis, uno alterove anno differre videatur: praesertim quum ceteris illud quoque haud leve momentum accedat, quod post cladem Siculam, & constitutionem Quadringentorum, propter continuas reipublicae turbas videri possint luxata initia Archontum Athenis: quemadmodum consulum Romae saepius evenisse constat. Nec omittendum fieri potuisse propter diversas periodos Lunares, partim octaëterides, partim alias in usu apud diversos Graeciae populos ejus se∣culi, ut annus Olympiadicus subinde inciperet postremo verno mense anni At∣tici, nempe Scirophorione; qui alias inciperet insequente aestivo primo, viz. Hecatombaeone: ideoque tum Calliadem, sive Calliam revera fuisse Archon∣tem Athenis ineunte anno 1 Olympiadis 75, nimirum quo tempore celebrata sunt Olympia; nec non Theagenidam, anno 1 Olympiadis 78, quo tempore renunciati & in Tabulas publicas relati sunt victores Olympiis; quemadmo∣dum Diodorus Siculus, & Dionysius Halicarnasseus, quum ex iisdem publicis tabulis eos desumsissent, memoriae mandarunt; verum non incipientes tunc Magistratum, ut vulgo intelliguntur, sed finientes juxta Chronicon Marmo∣reum: ita ut annuus eorum Magistratus convenerit anno 4, & postremo Olym∣piadis praecedentis: idemque evenisse compluribus aliis Archontum; donec primum Metonis Enneadecaeteris simplex, deinde vero Calippi quadruplica∣ta per universam Graeciam usu accepta fuerit. Quicquid erat, & utcunque haud facile fuerit rem exacte determinare: ex iis quae annotata sunt, Marmo∣reum Chronicon Arundelianum, per Atheniensium tempora digestum, com∣probatum est omnium ejus generis Monumentorum Antiquitatis, quae nostrâ patrumve aut avorum memoriâ hactenus in lucem edita sunt, longe praestan∣tissimum.

Quoniam in praecedentibus adeo frequens facta est mentio annuorum Ar∣chontum Atheniensium, visum est hic è nostra serie summorum Magistratuum, & Triumphorum Romanorum, &c. quae nunc in lucem prodit, illorum seri∣em Coronidis loco adjicere.

Archontes.	A. M	Ante Ev.	Olymp.
Creon.	3321.	712.	24.1.	M. Chr. Epoch. 33.
Lysias.	3323.	71••.	24.3.	M. Chr. Epoch. 34.
Tlesias.	3324.	709.	24.4.
Leostratus.	3334.	699.	27.2.
Pisistratus.	3336.	697.	27.4.
Autosthenes.	3337.	696.	28.1.
Miltiades.	3341.	692.	29.1.
Miltiades II.	3346.	687.	30.2.
Dropides.	3360.	673.	33.4.	M. Chr. Epoch. 35.
Damasias.	3365.	668.	35.1.
Epaenetus.	3369.	664.	36.1.
Dracon.	3381.	652.	39.1.
Haeniochides.	3390.	643.	41.2.
Aristocles.	3400.	633.	43.4.	M. Chr. Epoch. 36.
Critias I.	340*.	62*.	44. *.	M. Chr. Epoch. 37.
Megacles.	340*.	62*.	45. *.
Philombrotus, Cleombr.	3410.	623.	46.2.
Solon.	3411.	622.	46.3.
Dropides II.	3412.	621.	46.4.
Eucrates.	3413.	620.	47.1.
Simon *.	3414.	619.	47.2.	M. Chr. Epoch. 38.
Phaenippus.	3417.	616.	48.1.	M. Chr. Epoch. 39.
Damasias II. *	3423.	610.	49.3.
Archestratides.	3428.	605.	50.4.
Aristomenes.	3435.	598.	52.3.
Hippoclides.	3443.	590.	54.3.
Comias. *	3444.	589.	54.4.	M. Chr. Epoch. 41.
Hegesistratus.	3445.	588.	55.1.
Euthydemus.	3449.	584.	56.1.	M. Chr. Epoch. 42.
Erxiclides.	3457.	576.	58.1.
Alcaeus prior.	3468.	565.	60.4.	M. Chr. Epoch. 44.
Thericles.	3469.	564.	61.4.
Heraclides.	3472.	561.	61.4.
Miltiades.	3481.	552.	64.1.
Pisistratus Hip. f.	3493.	540.	67.1.
Isagoras.	3497.	536.	68.1.	M. Chr. Epoch. 47.
Acestorides.	3501.	532.	69.1.
Myrus.	3505.	528.	70.1.
Hipparchus.	3509.	524.	71.1.
Pythocritus.	3510.	523.	71.2.	M. Chr. Epoch. 48.
Lacratides.	3511.	522.	71.3.
Themistocles.	3512.	521.	71.4.
Diognetus.	3513.	520.	72.1.
Phaenippus II.	3514.	519.	72.2.	M. Chr. Epoch. 49.
Aristides.	3515.	518.	72.3.	M. Chr. Epoch. 50.
Hybrilides. *	3516	517.	72.4.
Anchises.	3517.	516.	73.1.
Philippus.	3518.	515.	73.2.
Philocrates.	3519.	514.	73.3.	M. Chr. Epoch. 51.

Phaedon.	3520.	513.	73.4.
Leostratus.	3521.	512.	74.1.
Nicodemus.	3522.	511.	74.2.
Aphepsion.	3523.	510.	74.3.
Calliades, -lias.	3524.	509.	74.4.	M. Chr. Epoch. 52.
Xantippus.	3525.	508.	75.1.	M. Chr. Epoch. 53.
Timosthenes.	3526.	507.	75.2.	M. Chr. Epoch. 54.
Adimantus.	3527.	506.	75.3.	M. Chr. Epoch. 55.
Themist. Neocl. f. *	3528.	505.	75.4.
Phaedon. II.	3529.	504.	76.1.
Dromoclides.	3530.	503.	76.2.
Acestorides.	3531.	502.	76.3.
Menon.	3532.	501.	76.4.
Chares.	3533.	500.	77.1.	M. Chr. Epoch. 56.
Praxiergus.	3534.	499.	77.2.
Demotion.	3535.	498.	77.3.
Apsephion. *	3535.	498.	77.3.	M. Chr. Epoch. 57.
Theagenidas.	3536.	497.	77.4.	M. Chr. Epoch. 58.
Phoedon. Aristides II.	3537.	496.	78.1.
Lysistratus.	3538.	495.	78.2.
Lysanias.	3539.	494.	78.3.
Lysitheus.	3540.	493.	78.4.
Archidemides.	3541.	492.	79.1.
Tlepolemus.	3542.	491.	79.2.
Conon.	3543.	490.	79.3.
Euthippus. Euippus.	3544.	489.	79.4.	* M. Chr. Epoch. 59.
Phrasicles. Phrasiclides.	3545.	488.	80.1.
Philocles.	3546.	487.	80.2.
Bion.	3547.	486.	80.3.
Mnesithides.	3548.	485.	80.4.
Callias. I.	3549.	484.	81.1.	* M. Chr. Epoch. 60.
Sosistratus.	3550.	483.	81.2.
Ariston.	3551.	482.	81.3.
Lysicrates.	3552.	481.	81.4.
Chaerephanes.	3553.	480.	82.1.
Antidotus.	3554.	479.	82.2.
Euthydemus.	3555.	478.	82.3.
Pedieus.	3556.	477.	82.4.
Philiscus.	3557.	476.	83.1.
Timarchides.	3558.	475.	83.2.
Callimachus.	3559.	474.	83.3.
Lysimachides.	3560.	473.	83.4.
Praxiteles.	3561.	472.	84.1.
Lysanias.	3562.	471.	84.2.
Diphilus.	3563.	470.	84.3.	M. Chr. Epoch. 61.
Timocles.	3564.	469.	84.4.
Myrichides.	3565.	468.	85.1.
Glaucides.	3566.	467.	85.2.
Theodorus.	3567.	466.	85.3.
Euthymenes.	3568.	465.	85.4.
Nausimachus. Lysi.	3569.	464.	86.1.
Antilochides, tioch.	3570.	463.	86.2.
Chares.	3571.	462.	86.3.
Apseudes.	3572.	461.	86.4.

Pythodorus.	3573.	460.	87.1.
Euthydemus.	3574.	459.	87.2.
Apollodorus.	3575.	458.	87.3.
Epameinon Epaminon∣das, Aminias.	3576.	457.	87.4.
Diotimus.	3577.	456.	88.1.
Euclides. Euclees.	3578.	455.	88.2.
Euthydemus. Scythodo∣rus. Philoch.	3579.	454.	88.3.
Stratocles.	3580.	453.	88.4.
Isarchus. Hipparchus.	3581.	452.	89.1.
Aminias. *	3582.	451.	89.2.
Alcaeus.	3583.	450.	89.3.
Aristion.	3584.	449.	89.4.
Astyphilus. Aristoph.	3585.	448.	90.1.	M. Chr. Epoch. 62.
Archias.	3586.	447.	90.2.
Antiphon.	3587.	446.	90.3.
Euphemus.	3588.	445.	90.4.
Aristomnestus.	3589.	444.	91.1.
Chabrias.	3590.	443.	91.2.
Pisander.	3591.	442.	91.3.
Cleocritus. Clearchus.	3592.	441.	91.4.
Callias.	3593.	440.	92.1.
Theopompus.	3594.	439.	92.2.
Glaucippus.	3595.	438.	92.3.
Diocles.	3596.	437.	92.4.
Euctemon.	3597.	436.	93.1.	* M. Chr. Epoch. 63.
Antigenes.	3598.	435.	93.2.	* M. Chr. Epoch. 64.
Callias. *	3599.	434.	93.3.	M. Chr. Epoch. 65.
Alexias.	3600.	433.	93.4.
Pythodorus, sive Anarch.	3601.	432.	94.1.
Euclides.	3602.	431.	94.2.	Captis à Lysandro Lacedaemonio Athenis. Xenoph. Hellenic. l. 2.
Micion. Micon.	3603.	430.	94.3.	* M. Chr. Epoch. 66.
Exaenetus. Epaen. Xaenen.	3604.	429.	94.4.
Laches.	3605.	428.	95.1.	* M. Chr. Epoch. 67.
Aristocrates.	3606.	427.	95.2.	M. Chr. Epoch. 68.
Ithycles.	3607.	426.	95.3.
Lysiades.	3608.	425.	95.4.
Phormio.	3609.	424.	96.1.
Diophantus.	3610.	423.	96.2.
Eubulides.	3611.	422.	96.3.
Demostratus.	3612.	421.	96.4.
Philocles.	3613.	420.	97.1.
Nicoteles.	3614.	419.	97.2.
Demosthenes.	3615.	418.	97.3.
Antipater.	3616.	417.	97.4.
Pyrgion. Pyrrhion.	3617.	416.	98.1.
Theodotus.	3618.	415.	98.2.
Mystichides.	3619.	414.	98.3.
Dexitheus.	3620.	413.	98.4.
Diotrephes.	3621.	412.	99.1.
Phanostratus.	3622.	411.	99.2.
Evander. Menan.	3623.	410.	99.3.
Demophilus.	3624.	409.	99.4.

Pytheas.	3625.	408.	100.1.	M. Chr. Epoch. 70.
Nicon.	3626.	407.	100.2.
Nausinicus.	3627.	406	100.3.
Callias. Calleas.	3628.	405▪	100.4.	M. Chr. Epoch. 71.
Chariander.	3629▪	404.	101.1.
Hippodamus.	3630.	403.	101.2.
Socratides.	3631.	402.	101.3.
Astëius. Aristeus.	3632.	401.	101.4.	M. Chr. Epoch. 72.
Alcisthenes.	3633.	400.	102.1.
Phrasiclides.	3634.	399.	102.2.	M. Chr. Epoch. 73.
Dyscinetus.	3635.	398.	102.3.
Lysistratus.	3636.	397.	102.4.
Nausigenes.	3637.	396.	103.1.	M. Chr. Epoch. 75.
Polyzelus.	3638.	395.	103.2.
Cephisodorus.	3639.	394.	103.3.	M. Chr. Epoch. 76.
Chion.	3640.	393.	103.4.
Timocrates.	3641.	392	104.1.
Chariclides.	3642.	391.	104.2.
Molon.	3643.	390.	104.3.
Nicophemus.	3644.	389.	104.4.
Callimides. Callidemid.	3645.	388.	105.1.
Eucharistus.	3646.	387.	105.2.
Cephisodotus.	3647.	386.	105.3.
Agathocles.	3648.	385.	105.4.	M. Chr. Epoch. 77.
Epines. Elpinices.	3649.	384.	106.1.
Callistratus.	3650.	383.	106.2.	M. Chr. Ep. 79. Hinc deficit.
Diotimus.	3651.	382.	106.3.
Eudemus.	3652.	381.	106.4.
Aristodemus.	3653.	380.	107.1.
Thessalus.	3654.	379.	107.2.
Apollodorus.	3655.	378.	107.3.
Callimachus.	3656.	377.	107.4.
Theophilus.	3657.	376.	108.1.
Themistocles.	3658.	375.	108.2.
Archias.	3659.	374.	108.3.
Eubulus.	2660.	373.	108.4.
Lyciscus.	3661.	372.	109.1.
Pythodorus, vel dotus.	3662.	371.	109.2.
Sosigenes.	3663.	370.	109.3.
Nicomachus.	3664.	369.	109.4.
Theophrastus.	3665.	368.	110.1.
Lysimachides.	3666.	367.	110.2.
Charondas. Chaer.	3667.	366.	110.3.
Phrynicus.	3668.	365.	110.4.
Pythodemus, dorus.	3669.	364.	111.1.
Euaenetus.	3670.	363.	111.2.
Ctesicles.	3671.	362.	111.3.
Nicocrates.	3672.	361.	111.4.
Nicetes. Niceratus.	3673.	360.	112.1.
Aristophanes.	3674.	359.	112.2.
Aristophon.	3675.	358.	112.3.
Cephisophon.	3676.	357.	112.4.
Euthycritus. crates.	3677.	356.	113.1.
Chremes. Hegemon.	3678.	355.	113.2.

Chremes. Anticles.	3679.	354.	113.3.
Anticles. Sosicles.	3680.	353.	113.4.
Hegesias.	3681.	352.	114.1.
Cephisodorus.	3682.	351.	114.2.
Philocles. Polycl. Diocl.	3683.	350.	114.3.
Apollodorus. Archip.	3684.	349.	114.4.
Archippus. Neaech.	3685.	348.	115.1.
Apollodorus.	3686.	347.	115.2.
Phocion. Archip.	3687.	346.	115.3.
Demogenes.	3688.	345.	115.4.
Democlides.	3689.	344.	116.1.
Praxibulus.	3690.	343.	116.2.
Nicodorus.	3691.	342.	116.3.
Theophrastus.	3692.	341.	116.4.
Polemon.	3693.	340.	117.1.
Simonides.	3694.	339.	117.2.
Hieromnemon.	3695.	338.	117.3.
Demetrius Phal.	3696.	337.	117.4.
Charinus.	3697.	336.	118.1.
Anaxicrates.	3698.	335.	118.2.
Chorebus, vel Xenias.	3799.	334.	118.3.
Xenippus. Euxen. Xeni.	3700.	333.	118.4.
Pherecles.	3701.	332.	119.1.
Leostratus.	3702.	331.	119.2.
Nicocles.	3703.	330.	119.3.
Calliarchus.	3704.	329.	119.4.
Hegemachus.	3705.	328.	120.1.
Euctemon.	3706.	327.	120.2.
Mnesidemus.	3707.	326.	120.3.
Antiphates.	3708.	325.	120.4.
Nicias.	3709.	324.	121.1.
Nicostratus.	3710.	323.	121.2.
Olympiodorus.	3711.	322.	121.3.
Philippus. Diphilus.	3712.	321.	121.4.

Hinc defecit continuata Ar∣chontum Series, autoribus de∣inceps mutilis nec amplius extantibus: annis 28, sive se∣ptem Olympiadibus ante citi∣mam Marmorei Chronici E∣pocham.

AD Veteres Graecorum Epochas, NOTAE HISTORICAE▪

CUm plerisque hujus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 primae lineae elementis, etiam Autoris nomen disparuisse credo. Autorum nomina, in orationis textus ini∣tio, locos seculis vetustioribus habuisse, nemo nescit qui Herodotum aut Thucydidem salutavit. Atque ut eorum codices Membranei aut Chartacei, ita noster, qui à prima persona sermonem auspicatur, Marmoreus erat. Nam ut temporis injuriam propulsando, posteritati tutius consulere∣tur, cippis saxeis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, velut libris seu tabulis publicis, tam res veterum gestas & temporum rationes, quam Leges, Pacta, Deorum & Mor∣tuorum titulos, vota, incidi solenne erat.

Euhemerus Siculus res gestas Jovis & ceterorum, qui Dii putabantur, collegit, historiamque contexuit ex Titulis & Inscriptionibus sacris, quae in antiquissimis templis habebantur, ut diserte meminit Lactantius de Falsa religione, cap. 11.

Etiam Columnae aureae in fano Jovis Triphylii positae, qua perscripta erant ejusdem Numinis gesta, eidem historico, quem postea interpretatus est Ennius, usus erat maxi∣mus. In Sicyone item 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 erat seu descriptio ejusmodi sacrata, unde Heraclides in librum suum de Musicis, Junonis Argivae antistitum, Poetarum etiam, & Musicorum celebriorum nomina traduxit. Testis est Plutarchus libro de Musica, cui hujusmodi Scriptores 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 generatim sive de∣scriptionum aut recensionum Autores non semel dicuntur. Columellae item quibus Cretenses Sacra descripserant Corybantum, à Porphyrio in secundo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 memorantur. Quin obvium est quod de columnis illis Sethi nepotum, lateritia altera, altera saxes, quibus sideralis scientiae inven∣ta sua mandarunt, habet Flavius Josephus. Et de priscis Danis, Saxo Gram∣maticus libro de situ Dani••••;

Majorum acta patrii sermonis carminibus vul∣gata, linguae suae literis, saxis ac rupibus insculpenda curabant. Paulo item post, voluminum loco vastas moles amplectebantur, codicum usum à cau∣tibus mutuantes.

Et Lacuna haec ita forsan partim supplenda, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ &c. Superiora tempora descripsi auspicatus, &c.

Lin. 2. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) supple 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vix enim fieri potest, ut aliud sit nominis initium. Autorem autem hinc Parium fuisse aequum est ut conjectemus. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 suam, sive opus Chronologicum popularis Archontis nomine signavit, ut ita & patriae ho∣norem haberet, & popularium captui rem facilius accommodaret, omnia ad calculi terminum domi fixum & notissimum deducendo. Atticum vero in∣super adjecit, idque meritissimo, non solum quod reipublicae Atheniensis majestatem (quam tamen eo aevo varie affligebant Macedonum Reges) Parii proculdubio observabant, sed etiam quia Epocharum, unde intervalla puta∣rat, characteres communes & perpetui erant sive Reges sive Archontes A∣theniensium, quod genus Characterum apud Parios, quorum Respublica mi∣norum erat gentium, haud omnino est verisimile extitisse. Hactenus Selde∣nus. Errat autem vir Celeberrimus, dum ulterius de Paro addens, autori∣tatem forte a 1.1 Stephani Byzantini consecutus, dicit illam insulam inter Cy∣cladas

maximam & florentissimam fuisse; b 1.2 cum Delo, Andro, Naxo, Melo, fortunâ plerumque & divitiis, magnitudine semper apud peritiores Geo∣graphos & Historicos inferior fuisse existimaretur. Hae insulae, c 1.3 quarum in∣signiores sunt numero quinquaginta tres, in mari Aegaeo à Peloponneso fere us{que} ad Ioniam extensae, d 1.4 Delum quasi in circulo, inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Cycla∣des dictae, circuibant: inter has e 1.5 Parus Naxo dimidio minor, circuitu quin∣quaginta mille passuum patebat, eique è parte occidentali maxime vicina, & circa 160 mille passus seu 53 leucas ab Athenis distans, sub latitudine gra∣duum f 1.6 36, min. 50, sub longitudine graduum 46, min. 40 situm habuisse ob∣servatur. Ut g 1.7 ceterae in mari Aegaeo insulae, sic etiam haec antiquissimos in∣colas à Phoenicibus, qui primi fuere maris Domini, habuisse videtur, à qui∣bus Zacynthi nomen, h 1.8 quod olim habuisse apud Stephanum Byzantinum constat, ob naturam loci asperam & montanam, à voce Phoeniciâ, seu He∣braeâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae asperitatem significat, derivatum accepisse putat i 1.9 Doctissi∣mus Bochartus. Postea autem à Caribus fortasse, qui etiam post Phoenices aut cum iisdem k 1.10 Cycladarum incolae fuerunt, l 1.11 Pactea vocata fuit. Cum autem Minos Cretensium Rex, expulsis Caribus & Phoenicibus m 1.12 maris Aegaei omniumque in illo insularum dominium obtinuisset, n 1.13 Cretenses, quos hanc insulam tenuisse constat, huc ab illo primum adductos fuisse satis inde probari videtur, quod ab ejus nomine o 1.14 Minois diu vocaretur, donec p 1.15 Arcades huc venientes, Creticos{que} aut expellentes, aut cum illis in unam gentem coalescen∣tes, à Duce suo Paro filio Parrhasii primariam urbem, ab illis forte primo con∣ditam, totamque inde insulam, Minois nomen sola urbe Minoâ retinente, eodem nomine Parum vocarunt. q 1.16 Sed Bochartus hoc etiam nomen vult à Phoenicibus imponi, propter cuniculos ad eruendum marmor in illa passim fa∣ctos, minimeque se dubitare dicit, quin, quicunque cognoscunt apud He∣braeos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 apud Syros s 1.17 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 cuniculos significari, statim etiam agnoscent, Parum insulam inde nomen habuisse. Sed pace tanti viri, qui talibus conje∣cturis ineptis saepe mihi videtur nimis indulgere, non agnosco ego. Cum e∣nim tam antiquis temporibus, t 1.18 utpote ante omne Graecae historiae initium, quibus hic Phoenices dominium habuisse creduntur, nondum Dii v 1.19 signis nisi ex x 1.20 ligno aut y 1.21 rudi lapide factis, aut homines statuis colerenturz 1.22, alterutrisve aedes nisi quam humillimae exstreurentur, & constet inde Marmor Parium ad nullum adhuc usum adhiberi, testeturque Plinius, libro Naturalis suae hi∣storiae 35 ante 50 Olympiadem nunquam adhibitum fuisse, cuinam potest ve∣risimile videri, insulam Parum propter cuniculos nomen habuisse, cum ibi nullo adhuc eruto Marmore nulli effoderentur? Praeterea hi cuniculi non per totam insulam, sed tantum a 1.23 in monte Marpeso facti fuerunt, qui▪ in medio insulae situs totus Marmoreus fuit, unde apud Virgilium pro duro saxo est— Marpesia Cautes. b 1.24 Marmor hic è cuniculis effossum, sine venis candidissi∣mum, & per totam Graeciam apud Statuarios & Architectonicos celeberrimum fuisse perhibetur. Ex hoc c 1.25 Alcmaeonidae à Pisistratidis Athenis pulsi Tem∣plum Delphicum de novo condidere, d 1.26 ex eoq, plerum{que} deorum imagines, & insignium virorum statuae excisae fuerunt. A nomine insulae Parium vocabatur, sed quod in cuniculis ad lucernas caederetur, e 1.27 Lapis Lychnites etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellari invenitur.

Haec etiam insula 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 f 1.28 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicta fuit, Ceres enim hic, r 1.29

aeque ac Apollo in Delo colebatur, g 1.30 Templumque sibi conditum & Sacer∣dotes 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sic dictos, ut tradit h 1.31 Stephanus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cultui suo consecratos in Paro insulae Metropoli habuisse traditur. i 1.32 Pausanias vero narrat non Cabarnum, sed Chrysanthi∣dem Argivum, Cereri de filiae raptu primum indicasse. Verisimilius autem est hunc Cabarnum illum esse, qui Eleusinae Cereris mysteriis initiatus, illa pri∣mum in Parum transtulit, ibique Templum Deae condidit; ab illoque non tan∣tum Sacerdotes ibi ministrantes 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed totam etiam insulam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 idem l 1.33 Stephanus tradit appellari.

Haec insula longe nota fuit ob m 1.34 praestantissimum Marmor ibi erutum, de quo supra egimus. Celebrem etiam reddidit n 1.35 Archilocus ibi natus, Poeta ob Iambos suos contra Lycambem scriptos, ab illoque primum inventos in∣signissimus. Coloniae hinc eductae fuerunt o 1.36 in Thasum insulam in sinu Stry∣monico sitam, p 1.37 in Parium Propontidis urbem in Graeca Historia satis ce∣lebrem, & in r 1.38 Parum insulam Liburnicam ob s 1.39 Demetrium Parium, & ob res ibi gestas in bello Illyrico contra Romanos, nemini in Romana Historia medi∣ocriter versato ignotam.

Parus cum ceteris Cycladibus sub Atheniensium potestatem, paulo ante primum bellum Persicum, t 1.40 à Miltiade ad illas classem appellente primo re∣dacta fuit, sed postea illo oborto bello, Datique Persa cum magna classe in∣sulas invadente, v 1.41 Parii cum ceteris Insulanis Persarum potentiam timentes, illis primi omnium Graecorum terram & aquam dederunt, & cum illis ad pugnam Marathonicam profecti Athenienses sibi adeo infensos reddidere, ut statim post victos expulsos{que} Persas, injuriae memores, ad illam ulciscendam x 1.42 Miltiadem, qui ex spe obtinendae urbis tunc florentissimae expeditionem maxime suaserat, cum magna classe misere: sed illo post obsidionem 26 die∣rum infelici successu coacto redire, maxime tunc celebres esse coepere Parii, quod fortissimi ducis, & suo tempore insignissimi frustranea, eidemque ob lethale acceptum vulnus, gravemque mulctam infectâ re à populo ir∣rogatam infelicissima, suscepta in eos extiterit expeditio; indeque etiam apud postera secula satis infames erant, a 1.43 quod, cum pactas cum Miltiade deditionis conditiones, quod sperarent Persas in auxilium adfuturos, mox rupta fide violassent, quicunque deinde per totam Graeciam foedifragi, aut pactorum violatores extiterint, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur.

Bello Persico secundo b 1.44 incerti cuinam parti adhaererent, suspendi diu ma∣nebant, expectantes ad quos inclinaret victoria. Persis autem ad Salaminem vi∣ctis, & Themistocle cum classe ad insulas appellente, c 1.45 Atheniensibus deinde tri∣butarii facti, cum omnibus aliis Insulanis praeter d 1.46 Melios & Therios in omnibus bellis socii sub illorum imperio, e 1.47 donec capta à Lysandro urbe dis∣solveretur, per annos 76 inviolatâ fide permansere, eodemque modo quo f 1.48 Delii ceterique insulani statum politicum ad exemplar Democratiae A∣theniensis conformantes, eodem deinde modo per Senatum & Archontes Rem∣publicam Democratic eetiam administratam habuerunt. Spartani autem ad∣epti imperium, g 1.49 eodemque studio Oligarchiam, quo Athenienses Democra∣tiam omnibus civitatibus obtrudentes, videntur Pari etiam ab Atheniensi∣bus acceptam immutasse politiam. Sed cum post annos undecim ^h Conon, Lacedaemoniis pugnâ navali prope Cnidum superatis, Athenarum moenia ite∣rum

reparans urbem restituisset, i 1.50 Insulani iterum antiquis Dominis subjecti, ab iisdem expulsam denuo recipientes politiam, diu illam à nullo alio victore interruptam videntur tenuisse. Certe usque ad initium primi belli Punici, quando hoc Marmor exaratum fuit, Parios rempublicam eodem modo quo Athenienses administratam, & Archontas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui fastos & acta publi∣ca signarunt, ex eo Astyanactis Archontis Parii simul ac Diogneti Archontis Atheniensis nominibus signato constat habuisse.

Lin. 3. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. a 1.51 Athenienses per Archontes eodem modo, quo Romani per Consules, fastos suos & acta publica signabant. b 1.52 Archontes enim apud illos supremi Magistratus fuere, qui post Codri c 1.53 pro patriae inte∣ritum (d 1.54 in ejus honorem nemini alii Regio nomine aut imperio concessis) Regum loco titulo & autoritate diminutis constituti, primo e 1.55 perpetui nu∣mero tredecem sibi invicem succedentes per annos 307, f 1.56 deinde Decennales septem per annos 70 è Codri familia omnes, à primoque illorum Medonte Co∣dri filio g 1.57 Medontidae dicti, reddendae regiminis rationi obnoxii, Rempubli∣cam administrabant. h 1.58 Postea autem annuis ex quacunque familiâ, modo census habuerint legibus requisitos, constitutis, i 1.59 potestas, quae prius uni in∣erat, inter novem dividebatur, l 1.60 qui populi suffragiis primo electi, m 1.61 po∣stea in Sacello Thesei praesidentibus prioris anni Thesmothetis magistratus in∣ter se partiebantur: n 1.62 solus Aristides extra sortem, ob justitiam suam tunc Rei∣publicae necessarius, jubente populo primus Archon creabatur. o 1.63 Hujus au∣tem primi Archontis officium fuit Bacchanalia & Thargelia curare, orpha∣norum & viduarum tutelam habere, de omnibusque illis rebus inter cives ju∣dicare, de quibus Praetor Urbanus Romae. p 1.64 Secundus Archon 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictus, eo∣dem modo, quo Rex Sacrorum apud Romanos, res Sacras curabat, de litibus∣que▪ & controversiis circa illas ortis, & de criminibus contra easdem commis∣sis judicabat. q 1.65 Tertius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictus in acie semper sinistram alam ducebat, r 1.66 domi vero sacrificia Martis & Dianae, certamen funebre eorum qui bello occubuerunt, & Parentalia Harmodio & Aristogitoni celebrata cu∣rabat, & Praetori Rustico apud Romanos similis, eodem modo circa inquili∣nos, rusticos & peregrinos, quo Archon primus circa cives, judicia exercebat. Sex ultimi s 1.67 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicti, à Dracone primo constitui videntur, ut illius le∣gum, quae t 1.68 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, nomina inde sortiti, curam haberent. v 1.69 Hi in criminalibus judices fuere, x 1.70 illisque incumbebat primo in ipsas leges inqui∣rere, an rectae, & sufficientes, an superfluae, aut sibimet invicem contrariae fuerint: & deinde deprehensis circa illas defectibus per Nomothetas correctis, curare ut secundum easdem ab omnibus civibus ageretur. y 1.71 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ad statuas Eponymorum, i. e. Heroum, à quibus Tribus nomina sua habuerunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in Porticu regiâ, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in Lyceo, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ad Thesmothesium Tri∣bunalia sua habuerunt, ibique ante Solonis tempora omnia seorsim admini∣strabant, ab illo z 1.72 autem in unam Curiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictam congregati, a 1.73 ibi de rebus capitalibus, & inferiorum Magistratuum electione, non nisi junctis suffragiis decernebant. Exacto Magistratus anno, b 1.74 datâque in Senatu Regi∣minis

ratione in Curiam Areopagitarum omnes, nisi alicui obstiterit male actus Magistratus, c 1.75 adoptabantur. d 1.76 Communi titulo hi omnes Archontes dicti fuerunt; primi autem solius nomine, qui ob hanc rationem e 1.77 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebatur, Fa••ti & acta publica signabantur: atque ideo cum Dio∣gnetus hunc Magistratum gesserit quando hoc Marmor exaratum fuit, Epo∣chae in illo descriptae retro ab illius principatu omnes supputantur. Cum De∣metrius f 1.78 victo Cassandro Olymp. 118, an. 2. urbi, expulso illius praesidio, libertatem restituisset, inter alia foedissimae adulationis specimina, Athenienses in illius & Patris Antigoni honorem, depositis Archontibus, illorum loco 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Sacerdotes constituerunt. Sed post annos 22 Demetrio è Macedoniâ à Pyrrho fugato, g 1.79 Archontes antiquum iterum adepti imperium, illud per multa secula à nemine alio interruptum, usque ad Vespasiani tempora tenu∣erunt, h 1.80 ab illo autem libertate exuti Athenienses cum ceteris Achaeis Roma∣no Proconsuli, & Romanis legibus parebant, i 1.81 à Nervâ autem omnibus ci∣vitatibus, quae eâ exutae fuerant, restitutâ libertate, Athenienses suis legibus Archontibusque antiquis magistratibus restitutis, quamvis non plenâ semper libertate, deinde iterum frui videntur: k 1.82 Adrianus enim, & l 1.83 Gallienus Impe∣ratores Romani hunc Magistratum Athenis gessisse leguntur; post Gallieni autem tempora Archontum Magistratui m 1.84 praevaluit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 praef••ctura, quo quotannis ab Imperatoribus electo, urbisque regimini praeposito, nullam deinde Archontes nisi subordinatam autoritatem habuerunt. Hunc Ma∣gistratum n 1.85 ipse Imperator Constantinus gerens, videtur primum, Archontum autoritate antiquâque politiâ totâ abrogatâ, totum urbis Regimen soli Stra∣tego commisisse, quem deinde o 1.86 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocari voluit▪ sub primis enim Strategis diminutum tantum, non abrogatum fuit Archon∣tum imperium: p 1.87 Theodoreti autem temporibus, qui sub utroque vixit Theo∣dosio, nec Archontem, nec Polemarchum, nec Thesmothetas, nec Areo∣pagum, nec Heliaeum, nec Delphinium, nec Quingentorum Senatum, nec aliquid aliud antiquae politiae in urbe hâc fuisse, in illius libro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 me∣moratur. Tota enim potestas tunc temporis penes Strategos seu Duces fuerat, q 1.88 qui tandem perpetui facti usque ad Turcarum Imperium, r 1.89 urbemque ab il∣lis expugnatam, Anno Dom. 1440. plenâ ibi & Regiâ autoritate per multa secula imperarunt.

Ep. 1. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c.) Ab Actaeo sive Actaeone, a 1.90 qui ante Cecropem in Atticâ regnavit, b 1.91 illique, filiâ Agraulo in uxorem datâ, pro dote regnum reliquit, Atticam olim, Acticam seu Acten, vocari cum nostro Marmore multi consentiunt c 1.92 Autores. d 1.93 Strabo vero potius vult hanc regionem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia maritima est, hoc nomen olim habuisse: quae videtur etiam esse sententia illorum, e 1.94 qui tradunt Acten ante Ogygis tempora urbis Eleu∣sinae, totiusque hujus Regionis nomen fuisse. f 1.95 Stephanus Byzantinus, Isaaci∣us Tzetzes, Eustathius, & Suidas, incerti quaenam sit potior, utramque tra∣dunt Etymologiam. Hanc litem nostrum dirimit Marmor, quod quatenus non longe post Alexandri tempora eo anno, quo primum bellum Punicum in∣ceperat, à viro in Historicis, ut ex ipso constet Marmore, admodum diligen∣ti & perito, omnibusque supra memoratis multis aetatibus antiquiore exara∣tum,

iisdem omnibus longe majoris est autoritatis, praesertim in hac re, pro quâ etiam faciunt antiquarum tribuum Atheniensium nomina, quae cum nu∣mero tantum quatuor, g 1.96 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocaban∣tur, non omnino verisimile est duas illarum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, scilicet & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ob eandem rationem nomina sortiri.

Ante Actaeum primus omnium in Attica Ogyges, h 1.97 à Cedreno & i 1.98 Theophi∣lo pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legentibus Gyges dictus regnasse k 1.99 memoratur, ab il∣loque tam l 1.100 Attica, quam m 1.101 Boeotia, quibus utrisque imperabat, Ogygia vocari. n 1.102 Hujus temporibus Atticam à Diluvio ab illius nomine Ogygia∣no dicto inundatam, o 1.103 postea per 190 annos, usque ad Cecropem sine Rege, sine incola desertam mansisse tradunt, p 1.104 ita ut Philochorus, antiquus de rebus Atticis scriptor, Actaeum, Porphyrionem, Colaenum, qui ante Cecropem in Atticâ regnasse memorantur, ut ficta nomina omnino rejiciat. Sed non omni∣no verisimile videtur antiquos illos Graeciae incolas, q 1.105 qui pro ceteris Graeciae partibus crudeliter dimicantes semet invicem in ulteriores terras quotannis expellebant, hanc regionem totius postea Graeciae gloriam, & quamvis ad cetera minus fertilem, r 1.106 frugum tamen oleique semper feracem, tam diu negle∣xisse: aut velle Oenotrum & Peucetium, s 1.107 qui non diu post Ogygis tempo∣ra 17 aetatibus ante bellum Trojanum in Italiam primi colonias duxerunt, multosque alios, circa illorum tempora ob inopiam agrorum coactos, (t 1.108 Graeciâ tunc suis incolis nimis angustâ) per mare in occidentales partes tam longinquas, & ob artis nauticae his temporibus imperitiam periculosissimas suscepisse migrationes, si propius suis in ipsa Graecia Atticam, aut incolis de∣sertam, aut à paucioribus habitatam poterant occupare. Sed longe ante Cecropis tempora Pelasgos in Attica v 1.109 Herodotus, & ex illo x 1.110 Eustathius, & y 1.111 Marcianus narrant habitasse▪ quibus assentit etiam z 1.112 Dionysius Halicar∣nasseus, ulteriusque addit, illos ex Argis coloniam duxisse, & ab Achaio duce Achaiae nomen, quod in posteris temporibus retinuerat, toti regioni impo∣suisse, qui iidem inde iterum pulsi in Italiam transierunt, & Aboriginibus juncti cum illis in unam gentem coaluerunt. Praeterea totum illud quod de diluvio Ogygiano Atticam absorbente narratur, plane fabula videtur, cum utrumque hoc aeque impossibile sit, regionem illam a 1.113 situ altam & monta∣nam, aut posse ex quocunque casu inundari, aut illâ inundatâ totam Graeciam iisdem simul aquis non absorberi: & hac ratione forsan motus b 1.114 Hieronymus in interpretatione Latinâ Eusebii ab illius verbis discedens, diluvium Ogygis temporibus non in Atticâ, sed in Aegypto accidisse scribit. Sed cum apud Graecos quicquid vetus, quicquid antiquum c 1.115 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicatur, illi per Ogy∣gianum diluvium nullum aliud praeter antiquum illud Noachi intellexisse vi∣dentur, illudque idem est, quod postea Deucalioneum dicebatur à Deucalio∣ne Thessaliae seu potius Phocidis rege, ob hanc rationem sic vocatum, ut ex Eusebio dicunt se habuisse d 1.116 Cedrenus, & e 1.117 Johannes Antiochenus Malala, quod ille Athenas veniens de universali diluvio multa populum docuerit, de eoque ibi scriptam ediderit historiam: sed cum apud plerosque alios autores constet literas in Graecia tam antiquas non fuisse, verisimilius videtur dilu∣vium à Deucalione ideo nomen habuisse, quod cum ob exsiccatas post dilu∣vium terras soli seu Apolloni, f 1.118 qui Pythonem ibi occidisse fingitur, Tem∣plum Delphicum condidisset, Athenasque veniens ob praeservatum in paucis humanum genus, g 1.119 Jovi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu liberatori etiam ibi Templum aedificâsset,

Festaque in memoriam illorum, qui perierant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicta, (h 1.120 quae Athe∣nis, in aliisque per Graeciam locis usque ad Syllae tempora celebrata fuerunt) primus, ut magis quam verisimile est, instituisset, inde per illum maxime hu∣jus diluvii memoriâ interiturâ aliter apud posteros praeservatâ, ab iis tandem illius etiam temporibus traditione depravatâ accidisse crederetur. Praete∣rea cum eodem tempore, quo Cecrops in Atticam, i 1.121 Deucalion etiam in a∣lias Graeciae partes religionem Deorumque cultum primus induxerit, l 1.122 eodem modo praecipua argumenta sua, quibus Deorum suaserat metum, à diluvio e∣tiam deduxisse videtur, quae cum saepe, ut probabile est, inculcasset, saepe per totam Graeciam praedicasset, inde etiam poterat evenire, ut illius pariter ac montis Parnassi, ad quem habitaverat, nomen in diluvii Historiam apud Grae∣cos pessimos omnis Historiae corruptores quam facillime irreperet. Sed omis∣sis his conjecturis, quaecunque de Ogygis & Deucalionis diluvio narrantur, tantum reliquias veteris traditionis de diluvio universali fuisse, satis inde con∣stat, quod nihil fere de alterutro illorum circa diluvium ab antiquis traditur Autoribus, quod non etiam in Sacris Scripturis de Noacho pariter narratum esse inveniemus. m 1.123 Diluvium Ogygianum novem menses duravit, tot Noa∣chanum: n 1.124 Deucalion vir justus & pius fuisse dicitur, atque ideo o 1.125 cum cete∣rum humanū genus ob impietatem & perjuria exscinderetur, p 1.126 ille solus cum uxore & liberis in arcâ, q 1.127 quam venturae cladis praescius sibi ideo fabricave∣rat, universale evasit excidium. r 1.128 In hanc etiam bina unius cujus{que} speciei ad∣misit animalia, s 1.129 appulsâque arcâ ad cacumen montis cum defecissent aquae diluvii, t 1.130 emisit columbam ad explorandam terrae faciem. v 1.131 Sub illo destructa animalia iterumque reparata fuere, post finitum{que} diluvium x 1.132 Deo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. liberatori, per quem cladem evasit, aram posuit. Haec omnia e∣tiam de Noacho, quicunque primas tantum Sacrae Scripturae paginas inspexe∣rit, vera fuisse quam facillime agnoscet. Praeterea etiam ulterius suadet, di∣luvia in Atticâ & Thessaliâ seu Phocide post universale illud Noachi nunquam accidisse, quod jam per 4000 annos ex nullâ constet historiâ, aut Atticam & Thessaliam iterum tali diluvio, quale illas olim inundasse fingunt, aut aliquas alias regiones situ adeo altas & montanas, y 1.133 Deo promissi sui memore, unquam periisse.

Dicunt Ogygem z 1.134 temporibus Mosis vixisse: quod si verum esset, diluvi∣um ejus nomine appellatum, quod a 1.135 Hieronymus potius vult in Aegypto ac∣cidisse, ad cladem Aegyptiorum in mari rubro acceptam bene referri potest, de cujus miraculosâ & subitâ inundatione totum illud intelligendum est, quod de fluvio 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ob subitaneam celeremque inundationem sic dicto Aegyptios temporibus Promethei aquis suis absorbente, b 1.136 apud Diodorum Siculum narratum invenimus. Sed cum Ogyges c 1.137 secundum calculum Eusebii 597 annis ante Trojae excidium in Attica inceperit regnare, ejus regni initium ad Isaaci tempora referendum est: anno enim Julianae Periodi 3530 d 1.138 Troja capta fuit, si inde demas 597 annos, qui inter initium Regni Ogygis, & Trojae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 intercesserunt, relinquitur annus Julianae Periodi 2935, qui est juxta computum Scaligeri annus Mundi 2171, & aetatis Isaaci 123, idemque in quâ Ismael vita defunctus est. Regnavit hic in Attica annos e 1.139 32, & ex f 1.140 Thebe filia Jovis & Iodamae duos filios g 1.141 Cadmum, & h 1.142 Eleusinem, & i 1.143 tres filias, Alal∣comenem, Aulidem, & Thelxineam, suscepisse dicitur, ab Alalcomene, k 1.144 A∣comenae,

vicus in Boeotiâ, nomen habuere, ubi illa Minervam Ogygis tem∣poribus l 1.145 ad lacum Tritonium natam, & inde m 1.146 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictam n 1.147 educa∣vit. Ab Aulide o 1.148 Aulis urbs Boeotiae nomen habuit. Thelxinea forte illa est ex his sororibus, p 1.149 quae Tremilo, q 1.150 à quo Lycia olim Tremila dicta erat, nupta fuisse dicitur. r 1.151 Hae omnes apud Graecos pro Deabus habitae, & communi no∣mine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, è quibus Alalcomene, quod Minervam educave∣rat, quae inde etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocata est, eminentius & nomen, & cul∣tum habuisse videtur, s 1.152 creditaque est dicta ac facta ad finem producere; in∣deque est, quod t 1.153 Menalaus capto Ilio domum redux, quasi opere perfecto, ei simulacrum dedicaverat, quod antiquis v 1.154 Teraphim simile x 1.155 nihil praeter ca∣put erat, y 1.156 illique tantum capita victimarum immolabant. Qui Ogygis filii perhibentur, Cadmus (si aliquis fuerit Cadmus ante Agenoris filium) in Boeo∣tia, Eleusinis in Atticâ a 1.157 à quo Eleusina urbs condita, & sic appellata fuerat, patri successere. Post Eleusinem multi alii usque ad Cecropem in Attica re∣gnarunt, inter quos Periphas ab Antonino Liberali b 1.158 in Metamorph. c 1.159 Por∣phyrion, Colaenus & Actaeus à Pausania memorantur. d 1.160 Actaeus ex illis qui ante Cecropem regnarunt ultimus fuit, illo natae fuerunt duae filiae e 1.161 Agrau∣lus e 1.162 & Phoenice, à Phoenice 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, apud Hesychium & Suidam dicuntur, f 1.163 Agraulus Cecropi nupta illi post patris obitum pro dote regnum attulit.

Cecrops autem g 1.164 primus in Atticâ regnasse dicitur, quod illuc h 1.165 ex Aegypto adveniens, moresque civiles secum advehens, statum politicum primus insti∣tuit, in colasque prius sine urbibus ferarum more huc illuc in specubus habitan∣tes i 1.166 in 12 civitates collegit, illisque leges dedit, quibus jussit eos, Graeciae I∣dololatriae autor,l 1.167 Jovem primum ut summum Deum, Saturnum, Opim, & Mi∣nervam colere, & matrimonium contrahere, cum prius m 1.168 promiscuâ Venere uterentur, n 1.169 atque hinc illum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vocari dicunt. o 1.170 Poetae autem volunt il∣lum hoc nomen habuisse, quod à dentibus Draconis ortus, partim homo, par∣tim serpens fuerat. p 1.171 Probabilior autem est aliorum ratio, qui dicunt illum sic appellari, quod ex Aegypto ortus, & in Graeciam veniens utriusque gen∣tis mores & linguas calleret. Aliae hujus nominis rationes habentur apud De∣mosthenem Orat. Fun. Diodorum Siculum, lib. 1. Plutarchum de Serâ Nu∣minis vindictâ. J. Tzetzen, Chil. 5. c. 18. & Isaacum Tzetzen ad Lycophron∣tem, Suidam in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Eustathium in Dionysium ad ver∣sum 391.

Inter duodecim illas civitates, in quas Atticae incolas Cecrops primum congregavit, maximae fuerunt Athenae, q 1.172 quae ab illo conditae primo Cecro∣pia, indeque tota r 1.173 regio eodem nomine, & populi Cecropides dicebantur: s 1.174 cum autem ceterae urbes in istam unam congregatae fuerint, t 1.175 illaque à Miner∣vâ illi sac rata novum nomen acceperit, antiqua urbs eodem modo, quo Cad∣maea Thebis, Acricorinthus Corinthi, Byrsa Carthagine, & Capitolium Ro∣mae pro arce tantum habebatur, illaque sola antiquum Cecropiae, & prima so∣la tribus Cecropidum nomen retinuerunt.

Ex Agraulo Actaei filia Cecrops unum filium, & tres filias suscepit, v 1.176 filius Erisichthon vocatus Delum insulam occupavit, ibique primum anno regni pa∣tris Cecropis trigesimo septimo, eodem quo Corinthus condebatur, Delii Apollinis Templum exstruxit, quod post Templum Delphicum ille Deus habuit sanctissimum, & celeberrimum, x 1.177 cui postea etiam tota insula ab Athenien∣sibus consecrata fuit. y 1.178 Erisichthon inde Athenas rediens in itinere obiit, & Prasiis vivo adhuc patre sepultus fuit, ^z de quo in cista à Minerva incluso, & sororum custodiae commisso, multas fabulas narrant Poetae, & Mythologici. a 1.179 Sorores autem illius, Cecropis filiae Agraulus Hirce & Pandrosus dictae, pro Deabus habitae b 1.180 mysteria & festa sibi celebrata Athenis habuerunt. c 1.181 Agraulo Templum exstructum fuit in Arce Castoris & Pollucis templo vicinum, ubi d 1.182 Ephebi, cum pueritiae annos excesserant, & in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 album inserendi es∣sent, armati jurabant, se pro patriâ pugnatur••s ad mortem usque. Hic illi Sacerdotes e 1.183 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictae Sacra faciebant, & quotannis festa 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicta celebrabant. f 1.184 Haec autem festa male confundunt nonnulli cum Plyn∣teriis g 1.185 Minervae sub nomine Aglauri celebratis, in his enim non 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, h 1.186 sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Sacerdotes ministrabant, quae Thargelionis die 26 festa Mi∣nervae celebrantes, i 1.187 ornamenta Deae detracta lavabant, l 1.188 simulacrum vela∣bant, & m 1.189 massam Caricarum (quod hunc fructum primum post glandem com∣edentes indigenae, exinde ad victus rationem magis humanam & mansue∣tam introducti fuerant) in Pompa ferebant, quae inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebatur. n 1.190 Agraulus etiam Salamine Cypri Templum habuit, ibique quo∣tannis immolato homine ei festa celebrata fuisse narrantur.

Pandro sus etiam o 1.191 festa Athenis habuit, & p 1.192 Templum in Arce conditum Templo Minervae vicinum, q 1.193 ubi illi ove, quoties Minervae bove immolato, sacra facta fuisse dicunt. In hujus Templo fuit r 1.194 Oliva ab ipsa Minerva planta∣ta, cum de urbe cum Neptuno certaverit. s 1.195 Hic etiam erat ara Jovis Hercaei, sic dicti, quia t 1.196praeses, & tutelaris deus Athenis habebatur omnium illorum, qui ejusdem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. septi participes fuerunt, cujus tutelam tanti fecerunt Athenienses, ut neminem aut in tribum inter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 referrent, aut in nu∣mero civium recenserent, quem non ad illius Sacra prius admissum, illum etiam tutelarem Deum habuisse constabat, v 1.197 ita ut quando Quaestio habebatur de novis Magistratibus, an cives Athenienses fuerint, sub hac forma proponeba∣tur, An esset illis Jupiter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Tutelaris Deus, & Apollo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Patrius Deus: Apollo autem ab Atheniensibus Patrius dicebatur, x 1.198 quod Creusam Erychthei filiam uxorem duxisse apud eosdem crederetur.

Herce nullum Templum Athenis, a 1.199 festa autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicta habuisse traditur, b 1.200 haec autem male confunduntur à nonnullis cum Arrhephoriis, illa autem non Hercae sed Minervae celebrabant c 1.201 4 virgines, d 1.202 aetatis non ma∣joris quam 11, nec minoris quum 7 annorum. Quae ex nobilibus electae familiis Deae ministerio per unum annum devotae fuerunt, e 1.203 quarum duae texturae pepli praepositae, illud in diem festum praeparabant, f 1.204 aliae duae nocte festum praece∣dente secreta quaedam in cistis à Deae Templo ad antrum quoddam in urbe de∣ferentes, inde alias eodem modo referebant, indeque festa 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Vir∣gines

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, quia 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ob quam rationem etiam apud g 1.205 Pausaniam, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Canistro illas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictas fuisse invenimus. h 1.206 Quam diu Deae Ministerio devotae fuerunt, se∣orsim à parentibus in Arce prope Deae Templum habitabant, i 1.207 vestibus sacris albis & deauratis indutae, paneque sacro l 1.208 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicto vescentes. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autem panis erat mellitus & Aromatibus conditus. m 1.209 Post autem peracta ministeria in festis Arrhephoriis Virginibus his ad parente remissis, aliae eodem die in earum loco cooptabantur. Festum hoc ab Erichtheo primum institutum fuit, & vi∣detur fuisse Panathenaeis praeparatorium, nec aliquid aliud occultum in illis cistis ferri o 1.210 praeter illa, quae ad sacrificia hoc magno festo peragenda necessa∣ria fuerunt in Suida narrat Philochorus.

Cecrops regnum Atticae adeptus est secundum computum p 1.211 Eusebii, circa vigesimum annum aetatis Mosis, quod cum tenuisset q 1.212 annos 50 Athenis ob∣iit, r 1.213 sepulchrumque ibi habuit in Templo Minervae juxta ipsam Deam, ille au∣tem in Zodiacum translatus s 1.214 Aquarii locum obtinuisse putatur.

Ep. 2. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Deu∣calionem a 1.215 Pthiotidis in Thessalia regem fuisse plerique narrant Autores; non tamen desunt, qui etiam in Regionibus circa Parnassum dicunt regnasse. Hoc b 1.216 Eusebius iisdem fere, quae in Marmore habentur, usus verbis. Hoc c 1.217 Orosius, multique alii tradunt Autores. Quin & omnes illi, qui de dilu∣vio Deucalionis scribunt, dum illum cymbâ suâ e 1.218 ad Parnassum dicunt evasisse, satis aperte innuunt inde in Regionibus circa illum montem ejus Regnum fu∣isse. Non igitur falsum est, ut dicit f 1.219 Salmasius, quod in nostro Chronico habetur, Deucalionem in Regione, quae Parnasso circumjacet, regnasse; ma∣leque ille ad evitandam vim illius, quo hoc probamus, argumenti, supponit Autores illos, qui Deucalionem ingruente diluvio ad montem Parnassum scri∣bunt evasisse, velle illum è Thessalia illu•• adnavigasse. g 1.220 Interjacent enim Oe∣taei montes, qui cum Thessaliam à Regionibus circa Parnassum disterminantes altioribus, quam Parnassus, ascendant verticibus, altius etiam supra aquas e∣minentes Deucalioni, si in Pthiotide passus esset diluvium, multo tutius ab in∣undantibus aquis in ipso vicinio praebuissent effugium, omnino occlusissent iter ulterius navigaturo; atque ideo non omnino videtur verisimile viros illos doctissimos, Graecaeque Geographiae, utpote Graeciae incolas, peritissimos rem tam absurdam unquam cum Salmasio cogitasse. h 1.221 Strabo Deucalionem etiam Cyni in Locride Opuntiorum dicit regnasse, quae urbs i 1.222 ad fretum Euboicum sita Opuntis navale fuit, in fretoque sibi oppositas habuit duas insulas, qua∣rum una Deucalionis, altera Pyrrhae illius uxoris, nomina diu referebant. l 1.223 A∣thenienses autem Templum Jovis Phyxii, Molossi m 1.224 Templum Jovis Dodo∣naei à Deucalione condita, Argivi aram Jovi Aphesio ab eodem consecratam ostendunt, illumque singuli apud se regnasse contendunt haec esse Monumen∣ta. Videtur igitur his omnibus Regionibus imperasse: nec mihi dubium est, cum apud omnes Autores, qui de rebus antiquis scripserunt, constet Deuca∣lionis filios totius Graeciae imperium inter se divisum tenuisse, quin totum il∣lud sub patre quamdiu vixerat fuerat unitum. Lycoriam autem regni sedem fuisse nostrum testatur Marmor, quae cum p 1.225 prope urbem Delphicam sita esset, ^q & proinde in medio Graeciae eodem modo quo Graecia in medio orbis fuisse n 1.226 o 1.227

ceretur, ubi melius in tota Graecia, qui Graeciae imperabat, poterat habitare. r 1.228 Lycoria, ut ceterae omnes apud antiquos civitates, in vertice montis sita e∣rat, primumque condita fuisse dicitur ab illis, qui Deucalionis ingruente di∣luvio, Luporum ululatum sequentes, in hunc montem feris ducibus salvi evaserunt, & inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quasi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabatur, ubi cum Deucalion etiam appulisset, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 qua evasit, mons inde primo t 1.229 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & postea mutatâ primâ literâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellari per∣hibetur. Sed cum ante diluvium in nostro Marmore Lycoriam conditam fuisse, & tam hanc, quam Parnassum sua nomina sibi indita habuisse invenia∣mus, alia utriusque nominis exquirenda est Etymologia; multoque magis hoc mihi approbandum videtur, quod v 1.230 in Pausania, & Graecis x 1.231 Lexicogra∣phis invenitur, Lycoriam à Lycoro indigenâ avo Celenûs, ex qua Apollo Del∣phum genuit, qui Delphorum urbi nomen dedit, & Parnassum à Parnasso, qui augurandi artem primo invenerat, in illisque montibus solitus fuerat avi∣um volatum observare, qui utrique ante Deucalionis tempora vixerunt, no∣mina habuisse.

Parnassus erat y 1.232 longus montium tractus, z 1.233 qui à fluvio Asopo ipsâque At∣ticâ primo incipientes, quamdiu Boeotiam à Megaride disterminabant, Mon∣tes a 1.234 Cithaeronis à Cithaerone, antiquo Plataeae Rege dicebantur; inde vero versus occasum tendentes b 1.235 in Boeotia circa Thespiam Montes Heliconis, c 1.236 in Phocide circa Delphos Montes Parnassi incipiebant appellari, à Delphis au∣tem versus Septentrionem exporrecti, Phocidem à Locride Ozolarum, & de∣inde ulterius tendentes Locridem etiam Opuntiorum, & Epicnemidiorum ab eadem Regione, è parte occidentali disterminabant; tandem vero per Doridem transeuntes in Montes Oetaeos, cum iisdem facientes angulum a∣cutum, circa illum locum, quo isti montes ulterius versus occasum inter Thes∣saliam & Epirum exporrecti incipiunt Pindi vocari, perhibentur desiisse. d 1.237 Totus hic Montium tractus sacer erat. e 1.238 Cithaeron Jovi, qui inde Cithae∣ronius dicitur, Helicon Musis, & Parnassus Apollini consecrati fuerunt. In Cithaerone etiam f 1.239 Bacchi orgia agitabantur, celebrisque fuit ille Mons ob clades g 1.240 Penthei & Actaeonis Cadmi nepotum, quorum illum Bacchae, hunc canes ibi narrantur discerpsisse. In Helicone Lucus Musarum, fontesque Hip∣pocrene & Aganippe iisdem consecrati; In i 1.241 Parnasso Templum Apollinis Delphici, Fons Castalius, Antrum Corycium, & Mons Biceps maximam, praesertim apud Poetas, habuerunt sanctitatem. Cum Aristoteles lib. Me∣teor. 1. ponat Parnassum in Asia, intelligendus est de Parnasso monte in Ba∣ctria sito, de quo Dionysius Afer in Perieg. carm. 736.

—〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Ubi notat Scholiastes Eustathius hunc Montem etiam Parpamissum ap∣pellari.

k 1.242 Helicon ob dulcissimos fontium latices, umbrosam arborum crebritatem, suavissimum{que} omnium, qui ibi nascebantur, fructuum saporem, omnium in Graeciâ Montium fuit amoenissimus; tantaque illius perhibetur fuisse soli praestantia, ut nihil unquam tulerit mortiferum; & si quid tale aliunde illuc fuisset advectum, venenatam cito mutaverit naturam; meritoque ideo, non tantum ob sacra, sed etiam ob delicias suas, non minus quam Baiae apud Ro∣manos, aut Daphne apud Antiochenses, Helicon apud Graecos semper habe∣batur h 1.243

celeberrimus. l 1.244 Ad radices hujus montis Orientales sita erat Thespia, urbs Boeotiae post Thebas insignissima. Supra hanc in ipso monte erat Lu∣cus Musarum. Illuc è Thespia ascendenti ad laevam erat Fons Aganippe, sic dictus ab Aganippe filia Termessi, qui fluvio, in quem defluunt hujus fontis aquae, nomen dedit. In Luco praeter Musarum fanum, & illarum ibi posita simulacra, erant etiam statuae Apollinis, Mercurii, Lini, Orphei, Thamyris, Hesiodi, Arionis, multorumque aliorum, qui in Musicis olim maxime in∣claruerunt. Thespienses hic Musis quotannis festa Musaea dicta celebrantes, ludos etiam & certamen Musicum in earum honorem exhibebant; celeberri∣mique illi Musici & Poetae, qui statuas hic sibi erectas habuerunt, quod in his certaminibus aliquando vicissent, hunc honorem videntur obtinuisse. Circa 20 stadia ultra Lucum in ipso fere Montis vertice oritur alter fons Musis sa∣cer, Hippocrene dictus, m 1.245 quem fingunt Poetae & Mythologi, ungulâ equi Bel∣lerophontis effossum, indeque quasi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. fons equi, nomen ha∣buisse, atque ideo apud n 1.246 Persium, fons Caballinus vocatur. o 1.247 Notat Theon in Aratum hunc solum fontem primitus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocari, indeque ad alios fontes nomen transiisse. Tam Aganippen, quam Hippocrenem Musis consecrarunt veteres: utrique igitur hi fontes apud Poetas maxime celebrantur, quorum q 1.248 hic in Holmium, ille in Permessum labentes, per eosque in Lacum Copai∣dem defluentes, hos etiam fluvios sacros fecerunt. Notandum autem, qui a∣pud Strabonem Holmius & Permessus vocantur, apud r 1.249 Pausaniam Lamum, & Termessum appellari, ideoque inconsulte videtur s 1.250 Bochartus Hesiodum cor∣rigens pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 posuisse, cum aut constet hinc utrumque no∣men fluvio impositum fuisse, aut saltem quodnam sit verius ob aequalem Au∣toritatem maneat incertum. t 1.251 Sub hoc Monte erat Ascra, urbs & patria He∣siodi, qui cum in v 1.252 Theogoniae initio dicat se, cum sub Helicone oves pasce∣ret, Poetico ingenio à Musis inspirari, x 1.253 credit Casaubonus, inde natam fuisse in animis veterum opinionem, eos qui in hoc loco aliquantisper versarentur, & illius potarent aquas, statim Poetas evasuros; y 1.254 sed cum longe ante Hesiodi tempora hic locus Musis consecratus esset, ibique pro Poetico ingenio, ab ipso inter Graecos Poeticae initio, his Deabus veteres, interque illos ipse etiam He∣siodus, preces suas effudissent, longe antiquior videtur fuisse haec super∣stitio.

Primae, quae hic colebantur, Musae z 1.255 tres tantum numero fuerunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Meditatio, Memoria, & Cantilena dictae, (quibus Ci∣cero in libro tertio de Natura Deorum quartam Thelxiopen addit) illisque Aloei filii Otus & Ephialtes, postquam sub eo Ascram condidissent, hunc Montem teste Pausaniâ primo consecrarunt: cum autem singulis his tria si∣mulacra tres statuarii aequali efformassent pulchritudine, omniaque ideo illis consecrata fuissent, a 1.256 inde evenisse è Varrone dicit Augustinus, ut, quae prius tres, postea novem fuisse crederentur, Hesiodumque primum in Theo∣gonia sua effinxisse ea, quae apud posteriores Poetas decantantur toties Mu∣sarum nomina. Novem Musarum simulacra illis in Helicone consecrata à tribus Statuariis Chephisidoto Strongylione & Olymphiosthene dictis, & tria à singulis efformata fuisse apud b 1.257 Pausaniam etiam invenimus: sed si Plinio ad∣hibenda sit fides, qui ante 50 Olympiadem negat Marmor unquam in Graecia sculptum fuisse, tam antiquitus haec ibi posita esse non omnino videtur verisi∣mile. d 1.258 Alii dicunt antiquas Musas tantum tres fuisse à Coelo genitas, & no∣vem illas apud Poetas decantatas longe posteriores esse e 1.259 à Mnemosyne ex p 1.260 c 1.261

Jove natas, & priores solas antiquitus in Helicone cultas. f 1.262 Postea vero cum Pieres è Pieria, quae tunc Thraciae, postea Macedoniae provincia fuerat, in Boeotiam commigrassent, in eâque Regione circa Heliconem habitassent, ab illis novem etiam Musis locum consecratum fuisse, g 1.263 à quibus & Apolline, cu∣jus sequaces fuerunt (atque ideo ille 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu dux Musarum, dicebatur) Musica, Poetica, ceteraeque omnes apud Graecos disciplinae, teste Platone, di∣cuntur initium habuisse. In Pieria h 1.264 natae ibi primum pro i 1.265 Deabus colebantur; ubi k 1.266 Heliconem fluvium, l 1.267 Pimpliam, Libethrum, multaque alia loca sibi consecrata habuere. Cum Pieres in Boeotiam commigrassent Heliconis & Libethri nomina illuc etiam secum transtulerunt, quaeque in ea Regione sic vocantur loca, ab Helicone & Libethro in Pieria videntur nomina mutuata fu∣isse. m 1.268 Pieria sic vocabatur à Piero indigenâ, qui maximus Musarum cultor fuit, & novem quas habuit filias, Musarum nominibus appellavit, il∣laeque, sunt quae Orphei, Lini, ceterorumque omnium, qui Musarum filii di∣cuntur, matres fuere. Illis autem apud posteros tandem pro veris Musis ex depravata traditione habitis, inde evenit, ut Musae, quasi Pieri filiae essent, Pierides dicerentur. Sed de his rebus ob antiquitatem fateor vix certum ali∣quid posse pronunciari. n 1.269 Hoc autem compertum est, Orpheum, Linum, Tha∣myrin, (qui Masculae Veneris etiam apud Graecos primus inventor fuisse per∣hibetur) Musaeum, & Eumolpum, qui primi omnium Graecorum Musicae & Poeticae operam dederunt, Thraces è Pieria fuisse: Ibi igitur antiquissima Mu∣sicae & Poeticae Dearum sedes, in eâque solâ Regione olim colebantur, atque ideo ab Hesiodo in initio operum dicuntur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Musae quae ex Pieria venistis: o 1.270 cum vero Pieres à Macedonibus expulsi cogerentur novas sedes in Boeotia quaerere, & cum illis ad ceteros etiam Graecos transiisset Musi∣cae & Poeticae studium, eâdem Religione quâ olim Pimpliae & Libethri à Pie∣ribus, in Helicone deinde ab omnibus Graecis colebantur.

Ubi desinit Helicon ibi incipiunt p 1.271 Parnassi Montes, inter quorum primos depressioresque q 1.272 celebris ille est, in cujus vertice urbs Delphica condebatur. r 1.273 Hic Parnassum urbem olim condidit Parnassus, cui cum suum nomen impo∣suisset, inde illud ad ceteros omnes hujus tractus Montes derivabatur. Urbs autem non diu nomen retinuit, sed Deucalionis tempore secundum ve∣terum traditionem à diluvio diruta, & postea à Delpho Lycori abnepote ite∣rum restaurata, ab eo deinde coepit Delphi vocari. De Templo Apollinis cele∣berrimoque illius oraculo infra ad Epocham 42 dicturi sumus.

Supra Delphos è parte urbis septentrionali in vertice Montis longe altioris s 1.274 sita erat Lycoria, ubi in nostro Marmore Deucalion olim dicitur regnasse. Antiquissima haec, & maxima olim hujus Regionis urbs fuit. Antiquitus il∣lam Delphi dicuntur incoluisse, sed postea, cum Templum Apollinis Delphi∣ci per totam Graeciam inceperit celebrari, illuc sedes suas transferentes circa ipsum Templum prope fontem Castalium deinde habitarunt, ab eoque tem∣pore deserta relictaque Lycoria, pro parva contemptissimaque villa semper ha∣bebatur, atque ideo apud t 1.275 glossographos Graecos illam tantum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocari invenimus. Mons in cujus vertice haec urbs condebatur ab ejus nomine v 1.276 Lycorius dicebatur, qui ab urbe Delphicâ non longe dissitus eidem superimminere videbatur. x 1.277 Qui scribunt Persas & Gallos Templum Apol∣linis expilaturos, saxis à Parnasso sponte disruptis dejectisque obrutos periisse, illa ab hoc Monte in sacrilegos volunt demissa.

Fons Castalius in ipsa a 1.278 Delphorum urbe exiliens non longe à Templo di∣stabat.

Nomen à Castalia muliere indigenâ dicunt habuisse, quae teste Panyasi apud Pausaniam Acheloi, qui fluvio Acheloo nomen dedit, filia fuit. Ab aliis autem Castalia Nympha fuisse perhibetur, quae Apollinem fugiens illius metu ad hunc fontem se praecipitem dedit. Non tamen desunt, qui virum volunt esse Castalium dictum, à quo hic fons Castalius vocabatur, illumque patrem esse Thyiae, à qua, cum Liberi patris Sacerdotio fungeretur, illique prima Orgia agitaret, mulieres omnes, quae Bacchico furore agitatae huic Deo festa celebrabant, Thyiades dicebantur. Hic fons ob fatidicas aquas fuit ce∣leberrimus, nec minus ex illis, quam ex vicino Apollinis Oraculo, futura olim praecognita fuisse narrant, atque ideo appellatur à b 1.279 Luciano 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, à c 1.280 Nonno 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; qui etiam narrat Cadmum, quando primum in Boeo∣tiam venerat, has aquas consuluisse: & inde illud hausisse oraculum, cujus monitu Thebas olim condidisse perhibetur. d 1.281 Prope Antiochiam in Syria a∣lius etiam erat Castalius fons eâdem vicinitate Templo Apollinis Daphnico, quâ alter Delphico, adjunctus, qui cum etiam aquas fatidicas eodem modo habuisse crederetur, ob multa ibi edita foedissimae Idololatriae specimina, apud antiquos Ecclesiae Christianae d 1.282 patres saepius memoratur. e 1.283 A Seleuco Nica∣nore Antiochiae, Templique Daphnici conditore primo consecratus fuit, & usque ad Adriani tempora magnâ semper Religione colebatur: f 1.284 ille autem Principatum adeptus, quod consultis illius aquis cum adhuc privatus esset, ex oraculo ab illis dato praecognovisset se Imperatorem futurum, veritus, ne alii ibi similia docerentur, ipseque ideo minus tutum haberet imperium, in∣genti saxorum mole fontem obstruxit; & huc respexisse videtur g 1.285 Clemens Alexandrinus, cum Castalium fontem divinatorium dicit periisse. Post annos autem 248 h 1.286 Julianus Apostata, cum summo studio omnia Idololatriae genera restituisset, occlusas etiam hujus fontis venas iterum aperiebat, &, ut locus circumcirca vicinus sanctior inde haberetur, exportatis omnibus ibi humatis cadaveribus, Daphnem eodem modo, quo Athenienses olim Delum, teste Ammiano Marcellino expurgabat. i 1.287 Christiani autem aliter rem narrant, di∣cuntque tantum Babylae martyris ossa, quod oraculum Apollinis Daphnici ab Imperatore consultum ad bellum Persicum profecturo, ob eorum vicinita∣tem nullum poterat dare responsum, illinc illius jussu translata fuisse. k 1.288 Sed cum eodem die quo Imperator Apostata, Deo & Christianae veritati, à quâ defecerat, indicens bellum, tantâ curâ locis Templo Daphnico vicinis anti∣quam restituerat Religionem, ipsum Templum igne à Coelo demisso totum concremaretur; quamcunque aut Daphne, aut fons Castalius in Ethnicorum animis habuerat sanctitatem, cum eo tota videtur periisse. Quomodo au∣tem ab his fontibus data fuerant oracula varie ex ponitur, l 1.289 Hermius Sozome∣nes in Ecclesiastica Historia dicit Adrianum, quod de futuro imperio è fonte Castalio habuerat oraculum, ex eo in lauri folio, quod in illius aquas rite pri∣us immerserat, inscriptum extraxisse. m 1.290 Verba autem Ammiani Marcellini sunt, qui hanc etiam narrat Historiam, quod Adrianus ex praecinentibus fon∣tis Castalii aquis capessendam rempublicam compererit. n 1.291 Plerique vero nar∣rant 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui his aquis praepositi ex observatis illorum motu & strepi∣tu, eodem modo quo Pullarii apud Romanos ex observatis in pastu avium Tripudiis, in futurorum cognitionem pervenerunt, responsa data fuisse. Ni∣cetas autem dicit, hos vates aquas sic motas bibisse, indeque ex Daemonis af∣flatu effudisse ea, quaecunque ad hos fontes dabantur oracula.

In Parnassi montibus, Parnassi jugis quam Delphis propius, fuit etiam o 1.292 An∣trum Corycium, à Corycia Nymphâ, ex qua Apollo Lycorum genuit, sic di∣ctum, Nymphis Coryciis & Pani sacrum, quod ob longissimos recessus, va∣stamque illius magnitudinem Pausanias omnia alia, quae aut viderat, aut audi∣verat, narrat longe superasse. p 1.293 Aliud Antrum Corycium in Cilicia ad radi∣cis Montis Coryci fuerat, Antro Corycio in Parnasso ob magnitudinem proxi∣mum, & ob optimum ibi natum crocum celeberrimum, qui cum apud Phoe∣nices, cujus coloni fuerunt Cilices, q 1.294 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellatur, ab ea voce putat r 1.295 Bochartus Montem & Antrum Corycium ideo nomen suum deri∣vatum habuisse. Dicunt s 1.296 Mythologi Jovem in bello Gygantum à Typhone captum in hoc antro, donec à Mercurio libertati restitutus fuerat, dissectis manuum pedumque nervis incarceratum mansisse. Hujus antri descriptio∣nem satis prolixam habes in Exercitationibus Salmasii, ad caput 38 Julii Solini Polyhistoris.

A Corycio antro t 1.297 directe ad Parnassi juga ascenditur, quae cum duo fuerint, Mons ideo v 1.298 Biceps, x 1.299 Bivertex, & Bicornis, & apud Graecos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabatur, y 1.300 eorum unum Apollini, alterum Baccho consecratum fuerat. Atque ideo Parnassus a 1.301 Lucano dicitur Mons Bromio Phaeboque sa∣cer—. Ibi b 1.302 Thyiades feminae sic vocatae ob eam, quam supra dixi, ratio∣nem ex Attica profectae, & feminis Delphis conjunctae, cum illis quotannis his Diis orgiis aliisque ritibus festa celebrabant, cum autem priusquam Par∣nassum ascenderant in Panopeo illis solenne erat choros instituere, inde apud Homerum Panopeus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellatur. c 1.303 Haec duo Parnassi juga non mi∣noris, quam Caucasus in Scythia, altitudinis fuisse perhibentur, verticibus{que} suis d 1.304 ipsas nubes superasse. De illorum autem nominibus varie disceptatur. e 1.305 Multi volunt ex Herodoto illorum unum Tithoreum, alterum Hyampeum appellari, sed nihil tale dicit Herodotus, f 1.306 inter multos Parnassi montes duos memorat sic dictos, hos autem illos altissimos esse, à quibus Parnassus biceps dicebatur, ex illo non omnino constat, ex Pausania facile potest probari con∣trarium, g 1.307 qui illum montem vocat Tithoreum, in cujus vertice urbs Titho∣rea condebatur, cum vero secundum eundem autorem haec urbs 80 stadia à Delphis distaret, & iste mons, quem Herodotus vocat Hyampeum, h 1.308 teste ipso Herodoto, Delphis fontique Castalio valde vicinus esset, ob tantam distan∣tiam satis evidenter constat, illa duo Parnassi juga apud Poetas decantata, ab omnibusque illis ut contigua celebrata, Tithoreum & Hyampeum non fuisse. Alii praesertim i 1.309 Juvenalis interpretes ad septimam illius Satyram, ubi Apol∣linem & Bacchum Cirrhae Nysaeque Dominos appellat, Cirrham & Nysam nomina jugorum Parnassi volunt fuisse, & credunt Apollinem & Bacchum, quod in his jugis festa sibi quotannis à Thyiadibus habuerint celebrata, ideo à Juvenali illorum dominos nuncupari. Quâ nixi autoritate haec asserunt, fa∣teor me omnino ignorare, hoc tantum scio in nullo probato autore, qui jam extat, aliquid tale posse invenire. k 1.310 Brietius etiam Doctissimus Jesuita hoc idem asserit Lactantii Grammatici antiqui in Statium commentatoris, ut ipse dicit secutus autoritatem, Lactantius autem nihil tale habet, sed plane asserit contrarium, turpissimo enim l 1.311 Servii antiqui in Virgilium Scholiastae m 1.312 dece∣ptus errore non Cirrham & Nysam, sed Cithaeronem & Heliconem celeber∣rima illa Parnassi juga dicit fuisse.

Cirrham vero ad Parnassi radices n 1.313 ponens in hac re cum aliis etiam consen∣tit Geographis. Si autem jam quaeras, quaenam igitur vera fuerant nomina

his jugis olim imposita, fatendum est, cum in hac re deficiant autores, me omnino ignorare, meliusque igitur mihi videtur illorum nomina omittere, quam Lectorum fidei ficta imponere. Hoc tantum certum est, nec Tithore∣um, nec Hyampium, nec Nysam, nec Cirrham jugorum Parnassi nomina a∣pud antiquos unquam existimata. Cum igitur Juvenalis Apollinem & Bac∣chum Cirrhae & Nysae dominos vocet, non intelligendum est hoc de Parnassi jugis, sed de celeberrimis urbibus, in quibus isti Dii maxime olim cole∣bantur.

o 1.314 Cirrha ad Parnassi montis radices prope sinum Corinthiacum sita Delpho∣rum navale fuit, ubi cum Ludi Pythici in honorem Apollinis celebrati essent, & ille ibi maxime coleretur, merito ideo illius urbis Dominus à Juvenale vo∣catur. De hâc urbe & Ludis Pythicis ibi exhibitis infra ad Ep. 38. plenius dicturi sumus.

Multae urbes apud antiquos Nysae nomina habuerunt, quarum unam in Boe∣otia p 1.315 prope Heliconem, q 1.316 aliam in India, q 1.317 aliam in monte Caucaso, q 1.318 aliam in Lybia ponunt Geographi; Celeberrima autem illa, in qua Bacchus maxi∣me colebatur, atque ideo Dominus Nysae apud Juvenalem vocatur, r 1.319 Arabiae urbs fuerat in monte Mero sita, ubi cum Bacchus natus & enutritus fuerit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ideo vocabatur, atque inde, s 1.320 teste Eustathio, apud Graecos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro femore accipientes, fabula de Baccho è Jovis femore nato habuit originem. t 1.321 Bocharto autem placet, Bacchum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellari, non quod in monte Mero dicto, sed potius quod in urbe ad montis latus sitâ nasceretur, quod u∣sitatâ apud Phoenices, & Hebraeos Phrasiologiâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 i. e. femur montis dicebatur. Sic Judicum cap. 19. com. 1. legitur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 i. e. se∣cundum LXX 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. & 2 Reg. cap. 19. com. 23. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quod etiam secundum Versionem LXX. est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cui simile est etiam illud Homeri, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & iterum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & illud Diony∣sii Afri, vers. 737. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pro hâc opinione etiam facit, quod apud v 1.322 Strabonem, qui de monte Mero scribit, constat in latere illius montis Nysam conditam fuisse. Graeci vero x 1.323 Bacchum è Semele Cadmi filiâ Thebis natum volunt, indeque à Jove patre Nysam, ut illic à Nymphis edu∣caretur, missum: ubi cum adultus usum vini inveniret, atque ideo ab incolis illius Regionis pro Deo habitus, in eâ primo divinis honoribus coleretur, di∣cunt ob eam solam rationem Baccho maximae Nysam semper sacram existima∣ri. Sed cum constet, longe ante adventum Cadmi in Graeciam Bacchum usum vini invenisse, ideoque apud orientales ab antiquissimis temporibus pro Deo haberetur (Baccharum enim mentio est a 1.324 apud Athenaeum in Nini Epitaphio, qui multis seculis ante Cadmum vixerat, & Euripides, c 1.325 Servius, multique a∣lii Bacchum longe antiquiorem fuisse plane agnoscuut) fingunt igitur Graeci tres Bacchos, quorum duos priores Arabes seu Aegyptios, tertium Graecum fuisse dicunt. Verior autem mihi videtur illorum opinio, qui unum tantum eundemque Bacchum & apud Graecos, & apud Barbaros coli volunt, quem vel d 1.326 Osirem, vel aliquem alium Aegyptiorum Regum, qui Nysae regnabat, fuisse tradunt. Nysam autem quamvis Arabiae urbs dicatur, sedem tamen Regum Aegyptiorum antiquitus fuisse non omnino videtur absimile: cum enim teste Homero apud e 1.327 Diodorum Siculum, Nysa prope Nilum fuerit, satis inde constat, illam non in Arabia, quae ad partem Maris Rubri Orientalem; sed in illa, qua ad Occidentalem inter ipsum Mare & Aegyptum extensa fuerat, si∣tum

habuisse. f 1.328 Illam autem Aegypti partem, quae Mari Rubro contigua est, Arabiam & incolas Arabes, non tantum apud antiquos, sed etiam ad nostra us∣que tempora omnes sciunt appellari. Aegyptus, si stricte accipiatur, pratis nostris humilioribus, atque uvidis, quae fluviis vicina ab iisdem quoties cres∣cunt inundantur, non absimilis inter duos longos montium tractus ad u∣trasque ripas fluvii Nili à Septentrione in Austrum extendebatur, lati∣tudinem, si Delta excipias, tantum centum mille passuum, & longitu∣dinem quingentorum haberi existimata. g 1.329 Montes, qui ad latus Aegypti Occidentale exporrecti fuerant, à Lybia ideo Libyci dicti, qui ad Orientale ab Arabia disterminabant, h 1.330 Arabici montes dicebantur. In his suppono Ny∣sam conditam fuisse, in qua Bacchus sive Osiris, sive aliquis alius Regum Ae∣gyptiorum fuerat, Regni sedem habens, tam Aegyptiis, quam Arabibus impe∣ravit, & ab illis ob inventum vini usum, & i 1.331 victorias suas, quibus totum fere orbem pervagatus fuerat, tandem pro Deo habebatur. Ex Aegypto in Graeciam ejus cultum primus transtulit Cecrops, circa ejus enim tempora Bacchum Athenis cultum, & vites ibi plantatas fuisse, l 1.332 Servius in antiquis suis ad Virgilium Scholiis testatur. Ejus cultum labefactatum & neglectum, cum Cadmus ab oriente in Graeciam profectus iterum restituisset, inde eve∣nit, ut Bacchus Cadmi Deus primo vocatus, tandem illius nepos fuisse crede∣retur. Cum enim Amphictyon Atheniensium Rex, dicatur Athenis primus festa n 1.333 Baccho celebrare, & illi aram ut Deo ponere, qui post Cadmi in Grae∣ciam adventum, ut o 1.334 ex Marmore nostro & Eusebio constat, sex tantum an∣nos ibi regnaverat, quis non mihi assentietur, illum potius à Cadmo hujus Dei cultum accepisse, quam ab illius nepote, cujus matrem, à qua nasceretur (cum Cadmus p 1.335 ante octavum annum post adventum suum in Graeciam nullam duxerit uxorem) constat Amphictyone Athenis regnante nondum genitam fuisse? Herodotus lib. 2. Melampum Amythaonis filium, Diodorus Siculus lib. 1. & Apollodorus lib. 1. Orpheum Bacchi mysteria ex Aegypto in Grae∣ciam primum intulisse dicunt. Bacchum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 à Nysa, cujus urbis Rex fu∣rat, quoad posteriorem nominis partem appellari q 1.336 omnes consentiunt Ety∣mologici, de priore discrepant. Graeci dicunt hanc Jovis nomen esse nomi∣ni urbis praefixum, ita ut illorum sententiâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 r 1.337 sit vox hybrida ex nomi∣ne patris 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Nysae urbis, ubi educatus fuerat, conflata. Sed nominis A∣rabici Regis magis placet Arabica Etymologia, quae habetur s 1.338 apud Etymolo∣gici autorem, qui dicit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 esse, quase 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, à 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae vox apud Indos Regem significat (Graeci t 1.339 enim praesertim recentiores Arabes, & quas∣cunque gentes procul remotas, eodem modo, quo nostri aevi homines, Indos vocabant) & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ita ut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sit, quasi Nysae Rex. Hanc Etymologiam approbat, & autoritate suâ apud omnes doctos merito semper venerandâ con∣firmat v 1.340 vir celeberrimus, qui nos docet non tantum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 à voce Arabicâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 du, Dominus, vel in obliquo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 di, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Nysa derivatum fuisse, sed nomen Bacchum etiam esse Arabicae originis, illasque apud Arabes voces, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Bacche, Bacche, (quae solent ab illis ingeminari, cum rem aliquam lau∣dibus efferant, vel admirabundi exclament, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Baccha, i. e. grande, ma∣gnum, vel praeclarum aliquid esse denotant, eaedemque plane sunt cum Grae∣corum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) illam esse inconditam Bacchanalium vocife∣rationem,

propter quam Eustathio placet 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, apud Graecos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, eti∣am nuncupatum fuisse. Qui omnes quae de Baccho narrantur vult fabulas co∣gnoscere, adeat Diodori Siculi, lib. 3. & 4. Apollodori lib. 3. Pausaniae lib. 9. Consulat etiam, si placeat, Eustathium ad ζ Homeri Iliad. pag. 629. alios∣que in Graecos Poetas antiquos Scholiastas. In narrandis vero de Baccho fa∣bulis maxime prolixus est x 1.341 Johannes Antiochenus, cujus Liber Manuscriptus in Bibliothecâ Bodlianâ habetur: quae etiam à Cedreno, sed magis succincte recitantur; ita ut cum minore temporis dispendio ibidem legi possint: quis enim nisi cui vitae spatia nimis longa videntur, in puerilibus nugis evolvendis, bonas horas eripi sibi patiatur?

Restat adhuc, ut de Deucalionis Genealogiâ pauca dicamus. Ex illius pro∣genitoribus antiquissimus memoratur a 1.342 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quem totius Occidentalis mundi b 1.343 Regem, & Astronomiae peritissimum dicunt fuisse, cujus scientiae studio cum maxime operam dedisset, inde evenit, ut ipse, &, quod contem∣plabatur, Coelum eodem nomine dicerentur. c 1.344 Hic ex uxore Titeâ, quam alii Vestam, alii Tellurem vocant, Saturnum, Japetum, Oceanum, ceteros∣que eos, qui à matris nomine apud Poetas Titanes dicuntur, genuisse memo∣ratur.

Ab Oceano fluvius Nilus olim Oceanus dicebatur, indeque ad omne Mare significandum nomen transiisse memoratur. Diodor. Sicul. lib. 1.

Japetum cum ceteris Titanibus à Jove e 1.345 in Tartarum detrusum fuisse fin∣gunt poetae, Saturni enim frater erat, atque ideo ob ejus antiquitatem deliri, & decrepiti senes per convitium f 1.346 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 apud Graecos dicebantur, qui eti∣am, cum aliquid vetustissimum esse significarent, quibus hoc plerumque ex∣primebant, g 1.347 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & h 1.348 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, notissima habuerunt proverbia. Hunc ob nominis similitudinem Japhetum Noachi filium i 1.349 Sal∣masius multique alii volunt fuisse; sed cum Deucalion, cujus avus fuerat Japetus, Mosi coaevus fuisset, satis inde apparet Japetum Graecorum Japheto Noachi filio multo recentiorem fuisse. Japetus ex uxore Clymene l 1.350 tres fi∣lios, Atlantem, Epimetheum, & Prometheum genuisse dicitur. Quos m 1.351 Ta∣tianus tradit Triopae septimo Argivorum Regi fuisse coaevos; sed cum Trio∣pas n 1.352 teste Eusebio ante quartum annum Regni Cecropis Argis non regnasset, ejusdemque Cecropis anno nono Deucalion Promethei filius in o 1.353 nostro Mar∣more Lycoriae regnasse dicatur, multo potius in hâc re praeferenda est p 1.354 Syn∣celli autoritas, qui hos fratres tempore Criasi quinti Argivorum Regis, qui q 1.355 85 annis ante initium Regni Cecropis imperium adeptus illud per 54 annos tenuerat, dicit maxime floruisse.

Atlas iisdem quibus avus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, studiis deditus sphaerarum doctrinam pri∣mus docuisse memoratur, quarum contemplationi cum multum invigilasset, Astronomus omnium sui temporis evasit peritissimus; atque ideo à Poetis coe∣lum humeris suis s 1.356 sustinuisse fingitur. Alii autem volunt hanc fabulam t 1.357 ab altitudine montis Atlantis originem habuisse, qui ab Atlante sic dictus in A∣frica prope Oceanum Occidentalem, qui ab eodem etiam Atlanticus diceba∣tur, situm habens v 1.358 usque ad ipsum coelum ascendere, illudque verticibus suis sustentasse videbatur. x 1.359 Atlas in Regionibus huic Monti vicinis olim regna∣vit, r 1.360

y 1.361 ab eoque Atlantes, qui hic diu dicuntur habitasse, originem deduce∣bant. Atlantem autem unum tantum filium Hesperum dictum, & septem filias habuisse invenimus: ab Hespero, z 1.362 Hispaniam & Italiam olim Hesperiam, & Astrum, quod mane Luciferum vocamus, Vesperi a 1.363 Hesperum volunt appel∣lari. b 1.364 E filiabus Maia Mercurium, Electra Dardanum, Taygete Lacedaemo∣nem à Jove compressae peperere; cum Jovi etiam Celaeno, Halcyone cum Neptuno, Asterope cum Marte rem habuisse dicuntur: Merope Sisipho Hel∣lenis nepoti nupta fuit. Hae à patre Atlante, aut ab aliquo alio, qui constel∣lationibus primo nomina dederat, inter stellas relatae c 1.365 Pleiades dicuntur, in∣ter quas unam, quam Meropen esse volunt, d 1.366 ideo dicunt esse obscurissimam, quod, cum ceterae sorores Diis nuptae fuissent, illa sola mortalem habuit ma∣ritum.

Epimetheus ob solam uxorem Pandoram, ex quâ Pyrrham genuit, e 1.367 celebratur; de fabulis quae de illius è luto formatione, & Pyxide omnibus morbis plenâ finguntur, consule Poetas.

Prometheus f 1.368 Deucalionis pater erat, quem ex uxore Asiâ avunculi sui O∣ceani filiâ, à qua g 1.369 secundum Herodotum quarta orbis pars Asiae nomen habu∣erat, genuisse dicitur. h 1.370 Hic inter veteres sapientissimus, & ob Philosophi∣am non minus, quam frater Atlas ob Astronomiam, insignis fuisse memora∣tur: i 1.371 quam cum primus docuisset, & homines eâ imbutos à barbaris & ferinis moribus ad vivendi genus magis humanum & civile deduxisset, inde finxerunt Poetae, illum è luto formasse homines. Ab illo omnes artes & scientias ini∣tium habuisse Aeschylus in Tragoediâ suâ de Prometheo saepius testatur. Hoc etiam Theophrastus apud l 1.372 Phavorinum, multique alii dicunt. m 1.373 Artes etiam, quae circa Metalla sunt, primus invenerat; ideoque à Poetis fingitur ignem hominibus dedisse, quod illius in emolliendo ferro primus docuerit usum; n 1.374 ob quam rationem Athenienses statuam, & Aram ei in Academiâ ponentes eodem, quo Vulcanum, semper cultu honorabant, o 1.375 eique festa 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicta, & p 1.376 Lampadiferorum certamen eodem modo, quo in Panathenaeis & Vulcani festo, celebrabant. Qui in eo certabant ab illius arâ, quae in Aca∣demia fuerat, accensas faces sumentes, cum iis ad destinatam metam simul de∣currebant, ad quam si quis accensam suam facem detulisset, eamque primus attigisset, Palmam obtinebat; si vero omnes faces in cursu extinctae fuissent, illa in medio relinquebatur.

Prometheus etiam q 1.377 artis sigulinae inventor fuit, atque ideo Athenis figuli, & omnes illi qui circa lutum versabantur, r 1.378 Promethei dicebantur.

Prometheum Scythis s 1.379 Regiones circa Caucasum incolentibus dicunt im∣perasse, qui cum ob inundationem fluvii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 magnâ fame laborassent, Re∣gemque ideo suum, ei irati, quod illorum inopiae subvenire non poterat, in vinculis detinuissent, donec Hercules illuc adveniens, per multas fossas deri∣vatis in mare aquis eum liberasset: inde fabulam illam notissimam de aquilâ, quae Promethei jecur devorabat, ab Hercule occisâ t 1.380 Herodorus, qui de vin∣culis Promethei scripsit, originem suam dicit habuisse. v 1.381 Agraetas antiquus de Rebus Scythicis scriptor idem fere narrat, nisi quod, omissâ de vinculis histo∣riâ, tantum dicit moerorem, quem Prometheus ob devastatas provincias in a∣nimo suo conceperat, huic fabulae de Aquilâ Promethei jecur devorante ori∣ginem

praebuisse▪ Sed x 1.382 Diodorus Siculus haec de Prometheo narrata, non in Scythia, sed in Aegypto regnante Osiride facta fuisse scribit, dicitque, cum ille expeditionem in Asiam suscipiens, Herculem & Prometheum, ex consilia∣riis suis sapientissimos, Aegypti provinciis praeposuisset, & Nilus ob celerem cursum tunc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictus Promethei praefecturam inundans, eamque, occisis multis millibus incolarum, totam fere deperdens, Prometheum maximo dolo∣re excruciasset, donec Hercules illi subveniens fluvium extructis aggeribus intra proprium alveum conclusisset, inde fabulam hanc de Promethei cruci∣atu natam fuisse. Cum autem omnes hi Autores negent Prometheum Grae∣cum fuisse, nec aliquis alius hoc asserat, compertum est inde Deucalionem e∣jus filium advenam in Graeciam venisse, an vero ex Scythia seu ex Aegypto il∣lic commigraverit, ob aequalem autoritatem eorum, qui utrumque asserunt, non satis constat. Illis, qui Deucalionem Scytham fuisse volunt, assentit y 1.383 Lucianus. z 1.384 Cum autem Deucalion dicatur inter Graecos primus instituisse duodecim Deorum cultum, quem a 1.385 Herodotus, b 1.386 Diodorus Siculus, multique alii testantur ex Aegypto in Graeciam primum allatum fuisse, hinc videtur pro∣bari posse, Deucalionem ex Aegypto potius venisse. Cum autem requirat Promethei aetas, ut supra memorata Osiridis expeditio ante Cecropis in Atti∣cam, & Deucalionis in Phocidem ex Aegypto adventum susciperetur, tam Deucalionem, quam Cecropem cum coloniis suis ab hoc victore in illis Regi∣onibus relictos fuisse valde videtur verisimile. Cum Deucalion in Graeciam primum advenisset, c 1.387 Locrensibus & Aetolis, quos Curetes & Leleges tunc di∣ctos aut ex Aegypto secum in coloniam duxit, aut ibi inventos fecit subditos, tantum imperasse perhibetur: postea autem d 1.388 victis Pelasgis, qui ante illius adventum e 1.389 potentissimi fuere, totâque Thessaliâ, f 1.390 quam incolebant, expul∣sis, totius deinde Graeciae obtinuit imperium. Uxorem habuit g 1.391 Pyrrham A∣vunculi sui Epimethei filiam, quam ideo apud h 1.392 Ovidium conjugem, & soro∣rem appellat, eique dicit,

—O femina sola superstes, Quam commune mihi genus, & patruelis origo, Deinde torus junxit.—

Thessaliam, unde expulerat Pelasgos, ab iis tunc i 1.393 Pelasgiam dictam k 1.394 à Pan∣dora Pyrrhae matre Pandoram, & postea ab ipsa Pyrrha, l 1.395 Pyrrhaeam appel∣lavit. Ex ea Deucalion tres filios m 1.396 Hellenem, n 1.397 Amphictyonem, & o 1.398 Ore∣stheum, & unam filiam p 1.399 Protogeniam suscepisse memoratur. Philastrius in libro de Haeresibus, cap. 3. autoritatem Hesiodi poetae, ut ipse dicit, secu∣tus, alium etiam Deucalionis & Pyrrhae filium Paganum dictum, eundemque magnum Regem, & apud posteros pro Deo cultum tradit fuisse, ab illiusque nomine Gentiles à Christianis Paganos appellari contendit. Sed de hoc Pa∣gano nihil in Hesiodo, aut aliquo alio autore invenitur. meliorem igitur hu∣jus nominis rationem videas in notis nostris ad Epocham tertiam. q 1.400 Protogenia Locro (qui Locridi nomen dedit) nupta r 1.401 Opuntis, & Aethlei mater fuit. Ab Opunte Opuntii, ab s 1.402 Aethlio Elei, Paeones, & Aetoli deducunt originem. t 1.403 Hellenem in Thessalia, v 1.404 Amphictyonem in Locride orientali, Trachiniâ, &

Boeotiâ Orestheum in Locride Ozolarum, & Aetoliâ pater Deucalion, cum haec regna per x 1.405 53 annos tenuisset, post obitum suum habuit successores. Deu∣calion y 1.406 Athenis, Pyrrha z 1.407 Cyni in Locride Opuntiorum sepulti fuerunt, in iisque urbibus usque ad Strabonis & Pausaniae tempora illorum monumenta perhibentur mansisse.

Deucalionis Genealogia.

• 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu Coelus anti∣quissimus in Heroum Ge∣nealogiis à Graecis memo∣ratus uxorem habuit ••i••e∣am, à qua o∣mnes nati filii Titanes, & fi∣liae Titanides vocabantur.
  • Coeus uxorem habuit Phoebe sororem suam
    • Latona, Jovis pellex.
      • Apollo.
        • Aescula∣pius, &c.
          • Machaon.
          • Podalirius, à quo decimus sextus Hippocrates Cous Medicorum maximus.
      • Diana.
    • Asterea.
  • Crius.
  • Hyperion.
  • Saturnus uxo∣rem habuit Rheam, quae & Ops, & Cy∣bile, & mater deorum ap∣pellatur,
    • Jupiter genu∣it ex
      • Junone
        • Vulcanum.
        • Martem.
        • Heben.
      • Dione
        • Venerem.
      • Themide Coeli filiâ
        • Horas, & Parcas.
      • Eurynome, Oceani filiâ
        • Gratias.
      • Semele
        • Bacchum.
      • Alcmena
        • Herculem.
      • Europa
        • Minoem & Rhodomanthum.
      • Niobe
        • Pelasgum. &c.
    • Pluto
    • Ceres
      • Proserpina.
    • Neptunus
      • Belus.
      • Agenor.
      • Triton.
      • Eryx, &c.
  • Oceanus
    • Nereus, Nereides, inter quas insignissima Thetis mater Achillis.
    • Doris, Nereides, inter quas insignissima Thetis mater Achillis.
    • Asia. Deucalion.
      • Hellen.
      • Amphictyon.
        • Aeolus, à quo Aeoles▪
        • Dorus, à quo Dores.
        • Xuthus
          • Achaeus, à quo Achaei.
          • Ion, à quo Iones.
      • Orestheus.
      • Protogenia
      • Locri uxor.
        • Opus, à quo Opuntii.
        • Aethlius, à quo Elei.
        • Paeones & Aetoli.
• Japetus uxo∣rem habuit Clymenen.
  • Prometheus. Deucalion.
    • Hellen.
    • Amphictyon.
      • Aeolus, à quo Aeoles▪
      • Dorus, à quo Dores.
      • Xuthus
        • Achaeus, à quo Achaei.
        • Ion, à quo Iones.
    • Orestheus.
    • Protogenia
    • Locri uxor.
      • Opus, à quo Opuntii.
      • Aethlius, à quo Elei.
      • Paeones & Aetoli.
  • Epimetheus uxorem habuit Pyrrha.
    • Hellen.
    • Amphictyon.
      • Aeolus, à quo Aeoles▪
      • Dorus, à quo Dores.
      • Xuthus
        • Achaeus, à quo Achaei.
        • Ion, à quo Iones.
    • Orestheus.
    • Protogenia
    • Locri uxor.
      • Opus, à quo Opuntii.
      • Aethlius, à quo Elei.
      • Paeones & Aetoli.
  • Pandoram Pyrrha.
    • Hellen.
    • Amphictyon.
      • Aeolus, à quo Aeoles▪
      • Dorus, à quo Dores.
      • Xuthus
        • Achaeus, à quo Achaei.
        • Ion, à quo Iones.
    • Orestheus.
    • Protogenia
    • Locri uxor.
      • Opus, à quo Opuntii.
      • Aethlius, à quo Elei.
      • Paeones & Aetoli.
  • Moenetius.
  • Atlas.
    • Hesperus, à quo Italia, & Hispania Hesperia dicebantur.
    • Maia Jovis Pellex. Mercurius.
    • Celaeno
    • Electra, Jovis Pellex
      • Dardanus, à quo Dardani.
      • Jasion.
    • Taygete, Jovis Pellex
      • Lacedaemon▪ à quo Lacedae∣monii.
    • Merope, Sisyphi uxor.
    • Halycone, Neptuni Pellex
      • Halcyone Ceycis Trachiniae, Regis uxor.
    • Asterope, Martis Pellex
      • Oenomaus.
• Ceteri Teta∣nes, qui omnes numero erant 45. Diodor. Sic. lib. 3.
• Mnemosyne, Jovis conjux,
  • Erato.
  • Calliope, Apollinis Pellex.
    • Orpheus.
    • Linus.
  • Terpsichore.
  • Thalia, Apollinis Pellex.
    • Corybantes.
  • Clio, Pieri Pellex.
    • Hyacinthus.
  • Polihymnia.
  • Melpomene, Acheloi Pellex.
    • Sirenes.
  • Euterpe, Strymonis Pellex.
    • Rhesus.
  • Urania.
• Tethys.
• Themis.
• Ceterae Titanides.

Ep. 3. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉] Martem ob caedem Hallir∣rothii, a 1.408 quem vim filiae suae Alcippae inferentem occiderat, à Neptuno pa∣tre ejus coram duodecim Diis in jus vocatum fuisse, ab iisdemque absolutum, & locum, ubi causam dixerat, ab illius nomine deinde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appella∣tum

fuisse, multi narrant b 1.409 autores. c 1.410 Aeschylus autem ab his omnibus dis∣sentiens, nomen loco impositum dicit, quod Amazones, cum regnante A∣thenis Theseo arcem obsiderent, in eo castra sua ponentes, ibi Marti bello∣rum Deo hostias immolassent. d 1.411 Eustathius non propter sacrificia ab Ama∣zonibus facta, sed quod illae Martis filiae fuisse crederentur, locum postea, ubi castra posuerunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu Martiam rupem potius putat appellari; e 1.412 quam eandem etiam Etymologici autor habet Etymologiam: sed utraque haec frivola ratio, nec alterutra illarum mihi suadet, ut non potius approbem primam, quae cum non tantum in nostro Marmore antiquissimae autoritatis Chronico, sed etiam apud tot probatissimos habeatur autores, longe potior videtur Etymologia, cum sive Mars, qui pro Deo postea colebatur, ob cae∣dem in Areopago causam vere dixerit, sive, quod multo probabilius est, tan∣tum dixisse fingeretur, utraque ratio aeque valet, ut locus inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 diceretur.

Hic autem locus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictus, non vicus aut Plataea aliqua Athenis, ut plerique credunt, Etymologiâ vocis decepti, sed collis, seu potius rupes alta & praerupta, in medio fere urbis sita; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 enim apud Graecos, non ut pagus apud Latinos vicum, sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. collem, clivum, tumulum, seu rupem significabat. Sic f 1.413 doctissimi Graeci Gramma∣tici, & Lexicographi; sic g 1.414 Theophylactus, h 1.415 Oecumenius, i 1.416 Isidorus Pelusi∣ota▪ sic l 1.417 Demetrius Triclinius Scholiastes Sophoclis, & Stephanus Byzanti∣nus, multique alii autores vocem interpretantur; qui iidem etiam Areopa∣gum talem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuisse omnes testantur: Atque ideo Areopagum ab m 1.418 Aeschylo, & n 1.419 Euripide 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, o 1.420 ab Ovidio, Mavortis scopulum, p 1.421 ab Herodoto 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ab q 1.422 Interpretibus Anglicanis Novi Testamenti Mars-Hill vocari invenimus. Quod igitur de Areo∣pago dicit Dominus Owenus, r 1.423 in libro suo de Progressu Idololatriae, quasi esset vicus seu Plataea aliqua Athenis à columna, quam vult apud Graecos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocari, in ea erectâ & Marti consecratâ sic dicta, hinc scias contra Graecae linguae analogiam, & scriptorum omnium fidem ab eo traditum fuisse. Cum autem vici seu oppidula s 1.424 in tumulorum & collium verticibus, ut incolae ibi essent à furibus tutiores, apud antiquos plerumque conderentur, obtinuit inde, ut tandem ipsa etiam oppida sic in alto condita, & postea quaecunque moenibus non munita, apud Latinos recentioresque Graecos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu Pagi dicerentur, (ss) Atque ideo cum Constantius Imperator, anno Christi 351, contra Magnensium rebellem profecturus, Ethnicos omnes exautorasset, & ab exercitu in hos pagos dimisisset, ab eo tempore obtinuit, ut Ethnici omnes apud Christianos tam Graecos quam Latinos Pagani dicerentur. Talis autem pagus Areopagus non fuit, nullos enim incolas ibi habitasse, aut oppidum, aut aedificium aliquod praeter Areopagitarum Curiam, & Templa vicina conditum fuisse memoratur; sed, ut supra dixi, collis seu rupes fuit, quae prius simplici∣ter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 audiebat, eoque nomine ob eminentiam suam satis nota fuisse vi∣detur; postea autem cum Mars hic causam dixerit, aut dixisse crederetur, ab eo deinde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Martia rupes, seu Martius collis dicebatur. Rupi Tarpeiae apud Romanos similis fuisse videtur, & ab arce non longe distabat,

extra autem illam positam fuisse non tantum autoritate t 1.425 Valerii Maximi, & Luciani, qui arcem, & Areopagum plane sejungunt, sed eo maxime, quod v 1.426 Amazones, & postea x 1.427 Persae in Areopago dicuntur castra habuisse, quando arcem obsidebant, contra y 1.428 Hesychium aliosque, quorum contraria est sen∣tentia, satis mihi probatum esse videtur. Quod autem arcem obsidentibus, unde eam oppugnarent, sic Areopagus semper maxime idoneus videbatur, in∣dicat hoc loci altitudinem, & cum ab illo z 1.429 Persae in ipsam arcem sagittas suas potuissent immittere, indeque etiam in totam urbem a 1.430 prospectus capi posse dicatur, constat inde Areopagum altitudine arci quoad minimum aequalem, ceteris autem omnibus urbis locis multo superiorem fuisse; & ob hanc ratio∣nem quando b 1.431 Epimenides è Creta Athenas accersitus, urbem tunc peste la∣borantem ob Cylonium piaculum lustraverit, iisdem, quibus c 1.432 Judaei in ma∣gno expiationis die, usus ritibus, eodem modo Athenienses ab hoc scelere ove nigrâ & albâ, quo illi semetipsos hirco 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, expiabat; eodem etiam modo, quo illi hircum ab alta rupe d 1.433 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sic oves suas hic ab altissima Athenis Martiâ rupe populi scelera secum ablaturas demittebat.

In vertice e 1.434 hujus rupis, seu collis Areopagi dicti, Tribunal, ad quod Mars causam suam dixisse traditur, in areâ septo undeque munitâ f 1.435 sub dio positum fuisse perhibetur. In illud sedentes Areopagitae, ab hoc Martis judi∣cio originem habuisse existimati, de caedibus capitalibusque aliis criminibus quam sanctissime dicuntur judicasse. Coram Tribunali erant g 1.436 duo scabella ex argento facta formam lapidum habentia, atque ideo satis improprie lapi∣des Argentei dicti; alter, Lapis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, alter, Lapis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabatur; in hunc reus, in illum actor insistentes causas suas, quoties ab Areopagitis de cri∣mine aliquo habebatur judicium, coram iisdem alternis vicibus dicebant. Prope hos lapides h 1.437 Epimenides 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aras etiam posuit, ejusdem{que} suasu i 1.438 mox Templum superstruxere Athenienses, in quo videntur sedisse Are∣opagitae, cum ob pluviam, aut coelum minus serenum sub dio non poterant judicare. Et haec domus est, quae à Vitruvio Areopagus dicta, obdurato luto te∣cta, in monumentum antiquae Architecturae usque ad suum tempus mansisse k 1.439 ab eodem perhibetur: cum enim Areopagitae tenerentur sub dio judicare, nulla illis Curia ut aliis judicibus, condita fuisse memoratur. Juxta hoc templum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aliud erat in Areopago, multo prius post judici∣um de Oreste ibi habitum l 1.440 Eumenidibus consecratum, in quo arae etiam his deabus ponebantur, ad quas sacra faciebant m 1.441 quotcunque dictâ in Areopago causâ absolvebantur. Ibi etiam n 1.442 signa horum Deorum ceterorumque infer∣nalium numinum posita erant, quae nihil horribile prae se ferentia, illâ solâ, quam apud antiquos habuerunt, spectabantur formâ. Aeschylus enim Tragoe∣dus, circa tempus primi & secundi belli Persici, Athenis insignissimus, infer∣nis deabus horribiles vultus, & serpentinos crines primus dedisse memoratur. Has autem Deas prope tribunal suum Areopagitae ideo posuisse dicuntur, ut easdem o 1.443 in judiciis ad coarguendum facinus, si quid lateret, semper habe∣rent adjutrices: atque ideo p 1.444 Sacerdotes illis, inter quos q 1.445 Demosthenes nar∣rat se tertium fuisse, ex ipsis eligebantur Areopagitis, ut illi pro semetipsis ce∣terisque judicibus sacra facientes, easdem inde ad auxilium ferendum in omni∣bus judiciis haberent paratas. Hae, cum severissimae scelerum ultrices crede∣rentur,

apud Athenienses inde r 1.446 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Has Epimenides ut placaret, cum urbem lustrasset, illarum templum & aras de novo consecrasse s 1.447 memoratur. Extra haec Templa in eâdem Areâ, quâ Tribunal Areopagita∣rum, sub dio erat t 1.448 ara Minervae Ariae ab Oreste consecrata, quo tempore, co∣ram Areopagitis ob matris caedem causam agens, Deae calculo, ut dicunt, ab∣solvebatur. Ab illa autem in eadem area non longe distabat v 1.449 Oedipodis Tu∣mulus, cujus ossa huc à Thebis translata fuere. Prope autem judicum Tribunal, quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebatur, positae erant x 1.450 columnae, in quibus leges, secundum quas Areopagitae judicare tenebantur, inscriptae fuerunt, è quibus y 1.451 Seleucus Locrensis perhibetur transcripsisse suas. Cum autem minoribus causis z 1.452 pau∣ciores è ceteris sorte electi darentur judices, qui de iisdem seorsim à magno Senatu judicarent, suppono ideo etiam minora 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ubi de his causis ju∣dicium haberetur, in eadem areâ fuisse.

A loci Nomine Senatus, qui in hac curiâ sedebat, c 1.453 Areopagus, & Senato∣tores Areopagitae dicebantur: qui ex praestantissimis electi civibus d 1.454 supre∣mum Athenis in rebus criminalibus e 1.455 praestantissimumque totius Graeciae con∣stituebant concilium, de f 1.456 omnibusque fere delictis, g 1.457 ut de furtis, h 1.458 insidiis, i 1.459 vulneribus voluntariis, k 1.460 veneficiis, l 1.461 incendiis, praecipue vero de m 1.462 homi∣cidiis judicasse memorantur. n 1.463 Religionis etiam curam habuerunt, &, ut o∣mnia recte secundum eandem fierent, in o 1.464 conventus sacrificiorum aut nuptia∣rum gratiâ habitos inquirebant, deprehensisque novorum rituum introducto∣ribus, aut Deorum contemptoribus, de iisdem quam severissimas sumebant poenas; atque ideo ab his secundum nonnullos condemnatus p 1.465 Socrates, ob contemptos Deos cicutam bibit. Ab his etiam ob eandem causam ad idem supplicium condemnatus fuit Theodorus q 1.466 Atheus, aut secundum alios con∣demnandus esset, nisi illum Demetrius Phalereus Athenarum tunc Tyrannus judicio liberasset: atque ideo etiam r 1.467 Divus Paulus, cum Atheniensibus Evan∣gelium primo annunciasset, ab Epicureis & Stoicis ad Areopagitarum Tribunal attractus, novi introducti numinis accusabatur, qui cum ibi patefecisset se non novi Dei, sed illius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cujus aras in urbe viderat antiquitus con∣secratas, cultum suasisse, judicium ideo videtur evasisse; nisi verisimilius vi∣deatur, illum, non ut causam diceret, sed ut doctrinam suam explicaret, in Areopagum, ut in locum publicum, à Philosophis ductum fuisse. Penes hos etiam s 1.468 cura Aedificiorum, & viarum, & morum t 1.469 censura fuisse perhibentur: juventuti igitur v 1.470 praefectos dabant, qui illorum morum rationem deposcerent, eosque in bonis moribus recte instituerent; x 1.471 & in vitas civium, qui aut suspe∣ctae improbitatis, aut malae famae fuerant, tam severe inquirebant, ut quam∣diu horum integra fuisset autoritas, vix aliquis Athenis aut contra bonos mo∣res, aut civiles leges impune poterat peccare. Graviora crimina morte, leviora mulctis puniebant, quas in aerario reponentes, ex eo rursus b 1.472 bonorum civium insigniora renumerabant merita, totique reipublicae deficiente publicâ pecu∣niâ

saepe praebebant subsidia, praesertim in secundo bello c 1.473 Persico, in quo Areopagitarum pecuniâ armatâ classe, quae ad Salaminem pugnavit, insignis∣simam ibi partam victoriam, defensamque ideo libertatem tota Graecia illis maxime videtur debuisse. Areopagitis etiam d 1.474 à Solone commissa est legum Custodia, ideoque, ut omnia secundum easdem fierent prospiciebant, e 1.475 auto∣ritatemque habuerunt, si aliquis alius judicum consessus, sive Heliaeum, sive Palladium, sive generale totius populi concilium perperam aliquid judicasset, causam iterum resumendi, de eâque justiorem ferendi sententiam. Saepe igitur injustitiae, & temeritati populi restitisse, saepe eorum decreta rescidisse me∣morantur, f 1.476 & sine eorum approbatione nihil omnino majoris mo∣menti Athenis, ante diminutam eorum per Ephialtem autoritatem, de repub∣lica unquam decernebatur. Totam g 1.477 igitur, ut paucis dicam, regebant rempublicam, tamque necessarium ad illam recte instituendam eorum semper videbatur consilium, ut de illis dicat h 1.478 Cicero, Atheniensium Rempublicam non magis posse sine Areopagi concilio, quam mundum sine providentiâ Dei, administrari.

Cum igitur hujus Senatus tanta fuerit autoritas, tanta etiam erat illius di∣gnitas, tantaque ei ab omnibus praestita reverentia, ut coram i 1.479 eo ridere A∣thenis habebatur illicitum; omnibusque aliis Graecis tam venerandum semper videbatur concilium, ut vix unquam ab aliquo autore memoratur, quin e∣tiam ab eodem aut l 1.480 religiosissimum judicium, aut m 1.481 honoratissimum totius Graeciae Tribunal, aut n 1.482 sanctissimum concilium appellari, aut o 1.483 aliquo alio titulo aeque augusto honorari inveniemus. Hanc autem reverentiam ut sibi integram semper conservarent, tantam gravitatem, tantamque severitatem prae se ferebant, ut p 1.484 Comoedias scribere, aut ob quaecunque merita q 1.485 coro∣nari, quod aliis civibus gloria fuit, illis semper inhonestum, eorumque mo∣ribus indignum putabatur; ideoque est, quod r 1.486 qui in vita & moribus seve∣riores fuisse observati fuerunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 inde proverbio dicebantur. Ab his etiam tam s 1.487 sanctissime semper judicatum fuisse memoratur, ut de sententiis ab illis latis nec actor, nec reus unquam merito quaeri poterat; ideoque alio enato proverbio, qui justissimum in aliquo judicio obtinuerat sententiam, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 inde dicebatur.

Hic Senatus in initio v 1.488 tribus tantum ultimis diebus uniuscujusque mensis ad jus dicendum conveniebat, in soloque Areopago habuit Tribunal; postea autem x 1.489 singulis diebus habitis judiciis, ab iisdem non in ipso y 1.490 Apaturiorum sanctissimo Athenis festo, priusquam publico prohibebatur decreto, abstinuisse memoratur. Atque ideo cum sic multiplicatis causis ob difficultatem ascen∣sus incommodum esset quotidie in Areopago convenire, ad Porticum etiam z 1.491 Regiam habuit Tribunal, ubi de levioribus causis quocunque die ferebat sententiam, de gravioribus autem non nisi in ipso Areopago iisdem, quibus antiquitus, diebus videtur semper judicasse. Utrumque a 1.492 sub dio positum habuit Tribunal: & ne cognitis illis, qui causam dicebant, illorum gratiâ minus juste ageret, b 1.493 in tenebris semper judicasse memoratur. Cum Judices in Curia convenissent, subselliaque singuli occupassent sua, c 1.494 per praeconem indicto silentio,d 1.495 qui datis pro numero causarum sortibus primam obtinuerant, t 1.496

primi in judicium ferebantur, quos ille ex Archontibus, qui e 1.497 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dice∣batur, ad Tribunal sistens, f 1.498 ipse postea depositâ coronâ inter Judices sede∣bat, cum illisque pariter de acta causa ferebat sententiam. Primo autem g 1.499 Apro, Tauro, & Ariete rite mactatis, tam actor, quam reus coram Tribu∣nali eorum carnibus insistentes per Eumenidas, aliosque item Deos h 1.500 jurabant, reus se crimen non admisisse, actor se falso non accusasse, sibique, si pejura∣rent, totique familiae i 1.501 imprecabantur, k 1.502 & tum reus in Lapidem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, actor in Lapidem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ascendentes, causas suas l 1.503 alternis vicibus per seipsos, aut patronos suos agebant: m 1.504 illis autem prooemiis, aut Oratoriis artibus ad conciliandos sibi Judices, movendosve illorum ad misericordiam animos, uti non omnino licuit. Quamdiu causam agentes ad causam dicebant suam, pla∣cide audiebant Judices; si vero ab hac aberrarent, Praeco n 1.505 imposito silentio non sinebat coram tam venerando nugari concilio. o 1.506 Judices interim nihil di∣cebant, nihil interponebant, nihil interrogabant, sed audito quodcunque pro se reus, vel contra reum actor dicere poterat, immissis in urnas, quas post actam causam Praeco circumferebat, calculis, sententiam de acta causa tacite ferebant: atque inde est quod apud Juvenalem p 1.507 dicitur—Occulta teges ut Cu∣ria Martis Athenis; ideoque etiam qui taciturni fuerunt q 1.508 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 proverbio dicebantur. r 1.509 Calculi nigri condemnabant, albi s 1.510 absolve∣bant reos, qui ut etiam in tenebris distinguerentur à judicibus in tenebris ju∣dicantibus, t 1.511 hi integri, illi perforati fuere, nigri & perforati in urnam v 1.512 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictam: aibi & integri in urnam x 1.513 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 immissi fuerunt, inde iterum extractis, & per y 1.514 praeconem numeratis, si ille plures albos calculos in urna 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quam nigros in urna 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 invenerit, in tabella cera obducta lineam breviorem, si plures nigros in urna 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quam albos in urna 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, lineam longiorem ungue faciebat, z 1.515 linea brevis absolvebat, linea longa condemna∣bat reum. a 1.516 Si vero calculi in utraque urna fuerint pares, alium in urnam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 injiciebat Praeco, qui Minervae calculus ideo dicebatur, quod cum Ore∣stes coram Areopagitis causam dixerit, pariaque condemnantium & absol∣ventium fuerint suffragia, b 1.517 Minerva suo adjecto calculo reum liberasse crede∣batur, atque ideo tam in hoc, quam in aliis omnibus Atheniensium curiis, quoties paria fuerint judicum suffragia, absolvebatur reus. Condemnatus autem statim in vincula conjectus ad poenas rapiebatur; ante enim latam sen∣tentiam in vinculis non detinebatur reus, ita ut, antequam haec ferebatur, si de sua causa desperaret, è Curia poterat se proripere nemine prohibente, exi∣lioque c 1.518judicium evitare: d 1.519 urnam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 esse aeneam, urnam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ligneam, & hanc etiam e 1.520 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. impropriam illam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. propriam appella∣tam fuisse, memoratur. Calculi olim è marinis conchis facti f 1.521 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocati fuerunt, postea vero ad horum similitudinem ex aere formati 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 diceba∣tur. Ante judicium singuli Judices duos horum à Praecone accipientes eo∣rum

unum post actam causam in alterutram urnarum ab eodem cogebantur immittere, qui cum hanc g 1.522 judicum cogendi habuerit potestatem, omniaque in curia ceteris tacentibus solus direxerit, judicibus ipsis nec autoritate nec dignitate videtur fuisse inferior.

In initio actor & reus per se ipsos h 1.523 solos causas agebant; postea autem i 1.524 de∣cem sorte electi constituebantur hujus Curiae patroni, in eaque pro quocun{que} reo k 1.525 drachmam pro mercede accipientes poterant perorare: tandem vero l 1.526 cui∣cun{que} pro quocun{que} reo causam agere concessâ libertate, patroni deinde dimi∣nutâ mercede m 1.527 dimidium tantum drachmae, i. e. tres obolos (qui nostrae monetae Anglicanae tres tantum denarios, & tres quadrantes conficiunt) pro acta causa accipiebant. Si causae leviores essent, quae ad Senatum ferebantur, pauciores n 1.528 Judices, aliquando tantum tres, aliquando quinque, aliquando plures, se∣cundum causae gravitatem sorte electi de illis seorsim judicabant; singuliqu•• Judices pro singulis, de quibus judicabant, causis, sive uno die, sive pluribus ab∣solvebantur, o 1.529 eandem semper, quam patroni, accipiebant mercedem, cum hac sola differentia, quod his à clientibus, illis à republica solvebatur.

Hi Judices olim ante Solonis tempora promiscue ex omnibus civibus, modo ceteris probitate anteirent, eligebantur, illius autem latis legibus, per easdem p 1.530 sancitum fuit, semperque in republica observabatur, ut illi soli, qui Ar∣chontes fuissent, post exactum Magistratus annum, illiusque bene acti coram Logistis datam rationem, in Curiam Areopagitarum deinde cooptarentur, il∣liusque constituti perpetui Senatores, non nisi ob gravissimum aliquod crimen ab eadem unquam moverentur. Cum igitur novem quotannis (tot enim an∣nui Archontes fuerunt) ceteris adderentur, incertusque omnium sit vitae ter∣minus, Areopagitarum numerum inde constat etiam incertum fuisse. Quod igitur Nicephorus dicat illos r 1.531 esse tantum novem, aut, ut solet, mentitur, aut de illis tantum intelligendus est, qui quotannis electi ceteris addebantur. Quod Scholiastes s 1.532 Aeschyli dicat esse triginta, erravit forte ideo, quod, cum legerit apud t 1.533 Isocratem, Lycurgum ad Areopagi exemplar 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 suam La∣cedaemone instituisse, putavit etiam Senatorum numerum, ad numerum A∣reopagitarum constitutum fuisse; concludebatque inde, cum v 1.534 30 tantum Se∣natores in Senatu Lacedaemoniorum invenerit, plures in Areopago non fuisse: sed fallitur inde, quod Lycurgus, quamvis cetera in Senatu suo, non tamen Senatorum numerum ad imitationem Areopagi instituerat,x 1.535 sed cum in Legi∣bus ferendis suis 28 ex praestantissimis civibus habuisset adjutores, ex illis igi∣tur solis, duobusque regibus Senatum, quando primum instituerat, voluit constare. Quod vero y 1.536 Maximus, ad Dionysium Areopagitam Scholiastes, dicat Areopagitas esse numero 51, illos cum Ephetis plane confundit, z 1.537 qui tot numero à Dracone constituti, ab eoque in 5 Curias distributi, de caedibus aliisque criminibus eodem modo, quo Areopagitae, judicabant. Qui Socra∣tem in Areopago condemnatum fuisse volunt, Areopagitas plusquam trecen∣tos fuisse ex historia illius condemnationis apud a 1.538 Diogenem Laertium, ne∣cesse est ut concludant, condemnatus enim fuit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. ducentis octaginta uno suffragiis, quae plu∣ra fuerunt suffragiis absolventium, sic enim locus intelligendus est, ut inter Diogenem & Platonem fiat conciliatio, b 1.539 qui dicit illos, qui Socratem con∣demnarunt absolventibus tribus tantum suffragiis praevaluisse: cum igitur 281 condemnarent, 278 absolvebant, qui simul juncti efficiunt numerum 559

judicum, qui in causa Socratis suffragia sua tulerunt. Cum autem non omni∣no verisimile sit, tot ex illis qui Archontes fuerunt, simul superstites fuisse, dicendum est, aut praeter hos Archontes, alios etiam in hanc Curiam cooptatos fuisse, quod ex nullo constat autore, aut Socratem non in Areopago, sed potius in Heliaeo causam dixisse, ubi vel c 1.540 1500, vel 1000, vel 500 secundum causarum gravitatem, vel tot eorum, quot adesse voluerunt, de allatis in judicium causis ferebant sententias; quod verisimilius ideo videtur, quia Anaxagoras, & Aspasia Periclis uxor ejusdem cujus Socratis impietatis accu∣sati, d 1.541 coram hoc concilio in judicium vocati fuisse memorantur. Et profecto cum Socrates tam injuste condemnaretur, in illiusque condemnationis histo∣riâ tumultum judicum, detractumque ab iisdem Platonem, cum Magistri cau∣sam dicturus suggestum ascendisset, narret e 1.542 Diogenes Laertius, tam haec, quam multa alia, quae in Apologiis pro Socrate à Platone, & Xenophonte scriptis extant, ex supra dictis satis constat Areopago non omnino posse convenire.

Senatum Areopagiticum antiquissimum esse totius Graeciae concilium, pri∣mumque de caede judicium coram eo habitum fuisse apud multos habetur f 1.543 au∣tores: quando autem primum inceperat pauci explicant. g 1.544 Demosthenes in∣certum fuisse profitetur: sed hanc incertitudinem nostrum tollit Marmor, quod & causam institutionis, caedem scil. Hallirrhothii, & ipsum Originis tempus, annum scilicet Epochae Marmoreae, 1268. Annus autem Epochae Marmoreae, 1268. erat primus annus regni Cranai, Cecrops enim incepit regnare anno Ep. Mar. 1318. regnavitque annos h 1.545 50, ab anno igitur Ep. Mar. 1318. si demas annos 50, relinquetur annus 1268. qui primus erat regni Cranai successoris illius. i 1.546 Eusebius autem novem annos prius, anno Cecropis 41, Marianus vero Scotus k 1.547 tres posterius, anno Cranai 4^o, hanc causam de caede Hallirrhothii actam fuisse dicunt. Haec differentia in re tantae antiqui∣tatis non magna est. Cum autem Alcippe, cujus pudicitiam Hallirrhothius tentaverat, quando occisus fuerat, l 1.548 Cecropis à Marte è filia illius Agraulo genita neptis fuerit, nostrum assensum contra Eusebium Marmor ideo vide∣tur mereri, quod non omnino verisimile sit Hallirrhothium aut quemcunque alium à vi Alcippe inferendae regnante adhuc avo tanto injuriae vindice non deterreri. Cum autem defuncto Cecrope m 1.549 Cranaus nullâ illi affinitate con∣junctus in regno successisset, quodnam tempus magis opportunum inferendis regiae domui injuriis poterat haberi, quam quo illa rege nudata suo inceperat vivere sub alieno? Cum autem Marianus Scotus sit modernus autor, & de Eusebii Chronico fere totum transcribat, quod de his rebus habet in suo, quando ab Eusebio dissentit, nisi meliorem proferat autoritatem, tantam a∣pud nos, ut fidem mereatur, non habet. Post hoc de Marte habitum judici∣um n 1.550 Cephalus regnante Erectheo ob occisam uxorem Procridem, & o 1.551 Daeda∣lus regnante Aegeo ob caedem discipuli & ex sorore nepotis suis Tali, quem, quod ab eo in arte suâ superaretur, ex invidiâ p 1.552 occiderat, in Areopago con∣demnati fuisse memorantur. Regnante Demophoonte q 1.553 Orestes hic ob ma∣tris caedem causam dicens absolvebatur. Hic etiam r 1.554 Dorici, quot Athenis post occisum Codrum inventi fuerunt, nisi ad Eumenidum aras confugissent, con∣demnandi essent. Huic etiam Senatui s 1.555 Messenii Polycharem, qui ob caedem Lacedaemoniorum circa Olympiadem nonam belli Messeniaci praebuit cau∣sam, si ipsi annuissent Lacedaemonii, tradidissent judicandum. Et diu ante initium belli Messeniaci t 1.556 Lycurgus ad imitationem Areopagi Senatum Lace∣daemone

constituisse memoratur. Longe igitur ante Solonis tempora, qui Olympiadis 46, anno 3. leges suas tulit, institutus fuit hic in Areopago Sena∣tus: quod vero v 1.557 ille depositis Ephetis, quos x 1.558 Draco supremos Athenis de caedibus aliisque rebus criminalibus constituerat Judices, Areopago antiquam restituisset autoritatem, in illumque y 1.559 Archontes solos coaptandos fuisse pri∣mum sanxisset, multi ideo Solonem hujus Senatus institutorem putabant fu∣isse. Contrarium autem satis evidenter probant ea quae de Judiciis in A∣rereopago actis longe ante Solonis tempora supra narravi. Quinetiam cum z 1.560 Solonis leges exules omnes revocassent, exceptis illis qui ab A∣reopagitis, Ephetis, aut Archontibus illis qui Reges dicebantur, in aperta curia condemnati fuerunt, Areopagum ante Solonis tempora▪ plane suppo∣nunt extitisse. a 1.561 Ab illo autem hic Senatus maximam obtinuit autorita∣tem, qui ab Atheniensibus tunc gravi seditione laborantibus ad instituen∣dam recte Rempublicam Legislator constitutus, b 1.562 penes duos Senatus vo∣luit esse Reipublicae regimen. Primus erat Areopagus, quem Plutarchus ideo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellavit. Secundus Quadringentorum, quem postea c 1.563 Clisthe∣nes post expulsos Pisistratidas, additis aliis centum, Quingentorum fecit esse Senatum; hunc in rebus Politicis, illum in Criminalibus voluit esse supre∣mum. Areopagus autem, cum legum custodiam d 1.564 à Solone etiam sibi de∣mandatam habuisset, obtinuit inde illam quam supra descripsimus autorita∣tem; quâ cum populi temeritatem in plebiscitis, juventutis in moribus li∣centiam, omniumque judicum in judiciis injustitiam reprimeret, maxime ideo us{que} ad initium belli Peloponnesiaci e 1.565 florentem reddidit Rempublicam. Circa illud autem tempus, cum Pericles, quod curiae illius Senator non esset, ut∣pote qui Archontis magistratum nunquam gesserat, operâ f 1.566 Ephialtae Orato∣ris in hac re usus, Areopagi autoritatem, cum circa annos 135 integra mansisset, primo imminuisset, Athenienses g 1.567 inde, & in Plebiscitis & in moribus, nullâ repressi autoritate, inceperunt ea facere, ob quae non tantum totius Graeciae diutius non tenuerunt imperium, sed etiam h 1.568 à Lacedaemoniis ad deditionem redacti libertatem amisere suam. Semper tamen de caedibus aliisque criminibus i 1.569 judicabat Areopagus: hanc Ciceronis, hanc k 1.570 Dolobellae, hanc l 1.571 Luciani tem∣poribus habuit autoritatem. Primum quo non habuit m 1.572 Theodoretus, qui sub Theodosio secundo Cypri fuit Episcopus, tempus memorat suum: quo cum non tantum Areopagus, sed etiam omnia alia ex antiqua politia desussent A∣thenis, Senatus idem fere, quod ipsa Atheniensium Respublica, habens ini∣tium, postquam duraverat circa annos 1800, non nisi cum eâdem videtur periisse.

Ib. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.) Cecrope sine masculis liberis defun∣cto successit a 1.573 Cranaus indigena ex Actaei forte cognatione, qui Regnum ade∣ptus, eodem modo quo Actaeus Acticam & Cecrops Cecropiam, ipse etiam à suo nomine Regionem hanc, cui imperaverat, b 1.574 Cranaen, Athenas c 1.575 Cranaas, & populum d 1.576 Cranaos appellavit. Postea vero mortuâ filiâ Atthide quam maxi∣me dilexerat, in ejus honorem mutato nomine totam Regionem e 1.577 Atticam vo∣luit appellari, quod nomen illi per multa secula usque ad Turcicum Imperium permansit immutatum. f 1.578 Mutatis etiam Tribuum nominibus, Primam à se∣ipso 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Secundam, à nomine filiae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Tertiam, quia Mediterra∣nea

fuerat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Quartam, quia Montana, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocavit. Praeter At∣thidem ex uxore g 1.579 Pediade filia Menetis Lacedaemonii, suscepit etiam filium h 1.580 Rharum (qui Triptolemi aut i 1.581 pater, aut k 1.582 Avus fuerat, l 1.583 Eleusineque Re∣gnans m 1.584 Campo Rhario nomen dedit) & n 1.585 duas filias, Cranaen & Chranecmen, o 1.586 quarum unam cum Amphictyoni Deucalionis filio in uxorem dedisset, ab illo regno pellitur, cum regnasset p 1.587 annos novem. Hujus q 1.588 Monumentum apud Lamprenses populum Atticae, ad quos fugerat, suo tempore extitisse memo∣rat Pausanias, inter quos etiam divinos honores obtinuisse videtur, cum ex Charidarum familia Sacerdotes illi consecratos fuisse r 1.589 apud Hesychium inve∣niamus.

Ep. 4. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas Palmerius sic sup∣plet, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. i. e. Deuca∣lion imbres effugit ex Lycoria Athenas primum, & Jove cessante per seipsum Templum Apollini aedificavit, & ob salutem sacra fecit. De conjecturae suae ratione sic dicit. Nunc conjecturae nostrae firmandae sunt & earum ratio ex∣plicanda, & de voce ΠΡΟΤΕΡΟΝ nihil est credo dubii: nam ea saepe usus est autor Marmoris in eo usu. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 optime dicitur pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: cuilibet enim notum est Graecis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Latinis Jovem saepissime sumi pro imbre. In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 monendus est lector literam M, quae est in Marmore immediate ante T, ibi descriptam fuisse vel errore quadratarii, vel exscriptoris, vel operarum in antigrapho. Non enim patitur Hellenis∣mus litteram M ante T unquam poni. Nam in una voce non possunt sic co∣pulari, & T quidem ante M aliquando ponitur, ut in voce 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; nunquam autem invenietur vox Graeca in antiquo Hellenismo, in qua M ante T imme∣diate ponatur. Nec in duabus vocibus, quarum primae M esset finalis, se∣quentis vero prima litera foret T, id fieri potest: litera enim M nunquam est finalis in Hellenismo, nisi aliquando in Ionica dialecto, quando N finalis mu∣tatur in M ob sequentem B, vel M, vel Π, vel Φ, ut supra hoc eodem Mar∣more, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aliter nunquam invenietur M in fine dictionis. His positis necesse est mutare eam literam, quae vel errore quadratarii posita est in Marmore, vel tractu temporis quodam accidente mutata, vel ab exscri∣ptore male excepta, vel denique Typographorum incuria male excusa, & ex∣cogitare, quae litera praecesserit ΤΟΥ. Ea meo judicio fuit Υ, quae impactis duabus fissuris mutata fuerit in M, & ideo supplevi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, id est, suis manibus, per se ipsum, nullo ministerio usus vel ex voto, vel quod verius vi∣detur, eo quod omnes opifices diluvio perierant, quod censet Ovidius, dum canit Metamorph. 1.

Jupiter ut liquidis stagnare paludibus orbem, Et superesse videt de tot modo millibus unum, Et superesse videt de tot modo millibus unam.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. aliquis forte id supple∣mentum non admittet, eo quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vox est Ionica. At licet saepius uta∣tur dialecto communi Marmor, saepe etiam Ionicam dialectum sectatur, sive id fecerit autor Chronici, sive quadratarius, qui ut ratio suadet, fuit Ion,

quando ea Marmorum fragmenta inventa sunt Smyrnae, quae civitas erat inter Ionicas insignis. Sic supra dixit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ionice pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Unum restat; quod cum non inveniatur apud ullum antiquum autorem, Deucalionem Apollini Templum aedificasse, id illi nullo autore per meum supplementum tribuo, cum inveniatur Deuca∣lionem Jovi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aram posuisse, non Apollini. Id fateor. Sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Jovi aram posuit Athenis ob fugam tempestivam & evitatum diluvium. Nam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 interpretatur Tzetzes ad Lycophronem, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Qui potest facere, ut periculum fugiamus. Et postea: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Fugiens vero aliquis invocat Jovem Phyxium. Sic Phryxus novercam fugiens, postquam Colchos pervenit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Jovi Phyxio pellem sacravit. Ut ait Pindari Schol. ad Pythiorum 4. & ita cogunt supplere Marmoris reliquiae, quae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 habent. Nam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 voces sunt poeticae & periphrasticae, quibus non utitur Marmor, sed vocibus in soluta oratione usurpari solitis: & fuit magis rationi consentaneum, ut Deucalion reversus Apollinem veneraretur, qui nubes discutit, & sereni∣tatem facit, quam Jovem, qui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicitur nubium coactor & aduna∣tor, & imbres mittit, quibus sedatis post multos dies Sol non visus serenita∣te reducta tanquam salvator & sospitator apparuit. Ideo non tam Jovi de∣buit rem sacram facere Deucalion, quam Soli vel Apollini. Quod si nullus antiquorum id dixit, cogita, quam pauci libri ex antiquis illis usque ad nos ex immensa copia pervenerint, quam fuerint variae veterum in tanta antiqui∣tate opiniones: adde, quod cum non inveniatur apud antiquos, quis primus Delphicum Templum aedificaverit, cujus fuit tanta antiquitas, ut dicatur pri∣mum ex Lauri ramis implexis aedificatum fuisse casulae pastoritiae more (quod ait Pausanias in Phocicis) cui melius tribuetur id subitaneum aedificium, quam Deucalioni antiquissimo, & qui solis suis manibus usus non poterat il∣lud ex materia, quae magis ad manum esset & faciliori struere, &, ut credere est, ex eo tempore Deucalion Parnassum suum Apollini dicavit, qui antea vel Terrae, vel Themidis dicebatur esse. Nec mirum, s•• in re tam antiqua con∣jecturis ago, quando nullus autor dixit, quis primus eum montem Apollini dicaverit, & ara & templo aedificato consecravit ei numini. Itaque non sine multis probabilibus conjecturis supplevi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, augmento 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ionice abjecto.

Hactenus Palmerius, sed Lacunarum spaciola tot vocibus nimis angusta haec supplementa non possunt recipere: ipsaque Palmerii conjectura, ut penes lectorem est facile judicare, tam insulsa est, & argumentis confirmata plane frigidis, ut mihi non omnino videatur admittenda. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu prius nun∣quam inseritur sine relatione ad posterius, illud autem in hac Epocha nec exprimitur, nec bene intelligi potest. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro pluvia cessante est Phrasiologia raro usitata. Templum Apollini à Deucalione Athenis conditum fuisse (ibi enim, si de Templo Apollinis in hac Epocha agatur, condi necesse est) nunquam dicitur, nec hoc, cum illius vestigia aliqua ibi extitisse nunquam memoretur, dici potest. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sunt vo∣ces in Prosa nunquam lectae, nec mihi videntur proprie connecti posse▪ Quod Deucalion 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, plane eo indicatur de Jove Phyxio hic agi, a 1.590 cui Deucalion post finitum diluvium ob vitam praeservatam hostias dicitur immolasse. Palmerii igitur conjecturâ totâ rejectâ, Lacunae meo judicio multo melius sic possunt suppleri. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Marmore enim tanta antiquitate exeso pro I in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & pro E

in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 P facili errore à Seldeno legi poterant. Deucalionem autem Jovi ob praeservatum in paucis humanum genus à diluvii aquis non tantum sacrifi∣cia Eucharistica obtulisse, sed Templum etiam Athenis condidisse testatur b 1.591 Pausanias, quod cum tandem ob magnificentiam structurae, & spatiis quod occupabat amplitudinem, non tantum Graeciae, sed fere totius etiam orbis e∣vasisset c 1.592 insignisissimum, Chronographum nostrum, qui de rebus Atticis tam diligenter scribit, hujus primam dedicationem velle omisisse non videtur verisimile; nec voces, quae in hac Epocha manent integrae, nisi cum Palme∣rio ab omni receptâ Historiâ decedentes fingamus inaudita, ut de aliqua alia re hic agi credamus, omnino patiuntur. Hoc Templum d 1.593 prope Delphinium, eumque locum, quo olim Palatia sua habuerunt antiqui Atheniensium Re∣ges, in insignissima urbis Regione situm fuit. Per annos circiter 950 usque ad Olympiadem quinquagesimam antiquum Jovis Phyxii nomen videtur semper retinuisse; tunc autem e 1.594 Pisistratus Athenarum Tyrannidem adeptus, anti∣quo Templo aut diruto, aut vetustate collapso, novum in eodem loco Jovi Olympio dicatum, operam ei navantibus quatuor peritissimis Architectis An∣tistate, Callaeschro, Antimacide, & Porino, tantâ magnificentiâ condere in∣cepit, ut f 1.595 Dicaearchus structurae tantum delinationes sine stupore spectari non potuisse, g 1.596 Livius unicum in terris opus pro magnitudine Dei inchoatum fuisse dixerit, ad quod cum tot opifices adhibendi fuissent, Pisistratus eodem consilio, quo h 1.597 Tarquinius Cloacas & Capitolium Romae, i 1.598 Polycrates opera Samia, & Aegypti Reges Pyramidas, ut subditi tantâ operâ impediti & ex∣hausti contra Tyrannum nihil molirentur, tam stupendum opus l 1.599 perhibetur suscepisse. Sed cum ejus m 1.600 Tyrannis duplici exilio fuisset interrupta, hoc opus, cum moreretur, valde imperfectum reliquit; n 1.601 continuarunt autem filii Hippias & Hipparchus: sed cum, altero horum o 1.602 ab Harmodio & Aristo∣gitone occiso, altero Athenis pulso, Athenienses Democratiam & antiquam libertatem iterum recuperassent, opus hoc populo ob tam grave illis in eo ex∣struendo à Tyrannis impositum onus semper invisum, quamdiu libera fuit Respublica, nemo iterum aggrediebatur, nec privati alicujus opes tam magni∣ficae structurae unquam fuerunt pares. p 1.603 Diu igitur imperfectum mansit, donec tandem post annos circiter 350 q 1.604 Perseus Macedonum Rex, & post eum r 1.605 Anti∣ochus Epiphanes Syriae Rex, qui Templū Hierosolymitanū vastaverat, & Judaeos tantâ afflixerat crudelitate, iterum ad extruendum opus manus admoverunt: sed quod hi addiderunt, s 1.606 Sylla expugnatis Athenis iterum destruxit, & co∣lumnas inde in Capitolinas aedes avexit. Imperante autem Augusto, t 1.607 in ejus gratiam varii Reges socii, & amici, cum singuli in suis regnis urbes Caesareas condidissent, cuncti simul hanc Jovis Olympii aedem perficere communi sumtu destinaverunt, & ejus Genio dedicare; sed aut Augusti obitu, aut aliquo alio casu iterum interruptum opus usque ad Adriani tempora imperfectum man∣sit; qui Imperium adeptus, inter cetera ea magnifica, quae exstruxit & Diis dedicavit opera, hujus etiam Aedis structuram, à tot Regibus toties frustra susceptam, v 1.608 anno tertio 227 Olympiadis circa sex & septingentos annos, post∣quam à Pisistrato primum inchoatum fuerat, x 1.609 ingenti sumtu perfecit, illius{que} encoeniis multis sacrificiis & hymnis, y 1.610 quos inter alios accinebat Polemon So∣phista, celebratis Jovi Olympio iterum dedicavit, & z 1.611 Draconem ex India

allatum in eo consecravit. Sed cum, praevalente contra impios Paganorum ritus Christianâ veritate, Constantini Maximi & Theodosii primi temporibus a 1.612 omnia Deorum Templa & Fana per totum Romanum Imperium eorum e∣dictis destruerentur, hoc etiam tot Seculorum opus, in cujus structuram tot Reges totos suos expenderunt Thesauros, per alterutrum illorum dirutum usque ad Tricentesimum annum à dedicatione sua non videtur permansisse. Templum sane permagnificum erat omnibus Architectorum artibus adorna∣tum, Quoad aedificii genus b 1.613 Hypaethrum fuit, quod omnium apud antiquos Templorum quoad figuram maximum, & quoad formam praestantissimum fuisse perhibetur. Circumcirca enim habuit ingentem porticum duobus or∣dinibus columnarum c 1.614 Corinthiacarum sustentatam, quae in Pronao & Postico Decastylum fecerunt; d 1.615 mendum enim plane est in Vitruvii editionibus, in quibus Templum Jovis Olympii Athenis Octastylum fuisse legitur. Cum enim ibi formationem Hypaethri Decastyli Vitruvius describat, quis dubitat, quin Templum Jovis Olympii, quod post illam descriptionem pro exemplari af∣fert, Decastylum fuisset, qui totum caput attentius perlegit, & autoris metho∣dum & Sententiarum connectiones accuratius considerat, plures inveniet ra∣tiones, ob quas à recepta lectione omnino est discedendum. Illud autem Tem∣plum e 1.616 Decastylum dicitur, quod in fronte & postico decem columnas habue∣rat, Octastylum, quod octo. Intra parietem, quem porticus circuibat, erat Cella, ad quam & in pronao, & in postico per valvas patebat aditus. Haec tantae f 1.617 magnitudinis fuit, ut tota tegi non poterat, g 1.618 atque ideo intus etiam peristylium, seu porticum circumcirca habuit uno ordine columnarum in al∣titudine duplicium sustentatam. Medium autem eodem modo, quo medium h 1.619 Templi Apollinis apud Milesios sub i 1.620 Dio seu aethere sine tecto fuerat aper∣tum, & ob hanc rationem tam haec, quam omnia alia Deorum Templa secun∣dum hanc formam aedificata Hypaethra dicebantur; cujus generis fuisse Tem∣plum Hierosolymitanum l 1.621 Dion Cassius, cum illud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuisse scri∣bat, nisi Atrium, in quo erat ara Holocausti, pro Templo accipiat, magno errore, utpote qui multos annos post illius destructionem temporibus m 1.622 A∣lexandri Severi vixerat, videtur existimasse.

Ad exteriores n 1.623 columnas porticus externae ponebantur simulacra earum urbium, quae Atheniensium Coloniae fuerunt, in Tabulis aeneis delineata. Extra autem Templum o 1.624 in area circumcirca erant innumerae statuae, quae à civitatibus Graeciae, in Adriani honorem ei ibi dedicatae fuere, omnes autem longe superarunt Athenienses, qui prope Templi posticum Colossum, nec Romanis, nec Rhodensibus inferiorem Imperatori erigentes, dignum Templi magnificentiâ obtulerunt donarium. Spatium, quod hoc Templum occu∣pabat, tam amplum fuit, ut in ambitu suo p 1.625 quatuor stadia continens inter omnes Deorum Aedes, quarum mensurae ab aliquo scriptore nobis traditae fu∣erunt, magnitudine solam Aedem q 1.626 Beli Babylonici, quae duplo major erat, habuit superiorem. Celeberrimo illi r 1.627 Templo Hierosolymitano ad amussim erat aequale. Tam ingens, & tot seculorum opus sine ingenti sumtu perfici non poterat. In illud, & Propylaeum arcis s 1.628 plusquam decies Talentorum millia impensum fuisse perhibetur, in t 1.629 Propylaeum autem, cujus structurae historia apud Plutarchum in vita Periclis habetur, duo tantum & duodecim millia erogata fuere, remanent igitur octo millia Talentorum, quorum im∣pensa hoc aedificium perfectum fuerat. Cum autem singula Talenta Attica con∣tineant

v 1.630 6000 drachmas, quarum unaquaeque est octava pars unciae, seu Co∣ronae Anglicanae, octo millia eorum efficiunt nostrae monetae 1500000 libras, quae Athenis, ubi x 1.631 tres drachmae erant Bovis pretium, ingens summa fuerat, & si reducatur ad valorem nostrae monetae in Anglia, ubi Bos minori pretio, quam sex libris, raro venit, sexagies & quater multiplicanda est, efficietque 96000000 librarum, summam plane mirandam, & si uno seculo expensa fu∣isset, fere incredibilem. Ut vero melius intelligatur qualis fuerat hujus Tem∣pli forma, illius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 subjecimus, qua magis dilucide indicabitur.

[illustration]

A. Porticus duobus ordinibus columnarum sustentata. B. Pronaos De∣castylus. C. Posticum. D. Aditus ad Cellam in Pronao. E. Adi∣tus ad Cellam in Postico. F. Paries Templi. G. Porticus interior uno ordine columnarum in altitudine duplicium sustentata. H. Me∣dium sub Dio sine tecto. I. Colossus Adriani.

In hoc Templo festum, quod in memoriam universalis diluvii instituerat Deucalion, Athenienses quotannis y 1.632 primo die Anthesterionis celebrantes z 1.633 in hiatum, qui in eo loco, quo diluvii tempore aquas defluxisse memorant, dedu∣cto ad cubiti instar solo factus fuerat, polientam è melle & triticeâ farinâ obla∣tionis loco solebant projicere.

Quid sit ....Δ....MTOY non possum divinare, cum Palmerio autem sup∣ponere Deucalionem tam potentem Regem propriis manibus Templum Athe∣nis aedificasse est plane ridiculum. Forsan Seldenus male legit in exeso Mar∣more Δ pro A, & T pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, deletis ex utroque latere lineolis, atque igitur sic Lacuna supplenda est, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Qui hanc le∣ctionem non approbat, inveniat meliorem. De diluvio Deucalionis prius dixi. De Tempore quo dicunt illud accidisse, consule Notas Chronologicas Lydiati ad hanc Epocham.

Ep. 5. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna suppleo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in secunda 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in tertia 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in quarta a 1.634

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in quinta 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae supplendi ratio ob voces, quae relinquuntur in∣tegrae, tam obvia est, ut omnibus, qui in his rebus mediocriter versantur, fa∣cile appareat, deletas in exeso Marmore easdem omnino fuisse, quas resti∣tuimus, voces. Hunc Amphictyonem Deucalionis filium, qui Thermopylis regnavit, eundem fuisse cum Amphictyone, qui in hac eadem Epocha Rex Atheniensium dicitur, a 1.635 apud Apollodorum extat opinio eorum, qui negant. Sed assentiendum est pluribus, b 1.636 qui asserunt contrarium. An vero Amphi∣ctyon fuisset primogenitus Deucalionis filius, seu Hellene junior, non tanti est, ut inquiramus; c 1.637 Autores sunt, qui tradunt utrumque. Quomodo hic Amphictyon impiâ fraude expulso Cranao socero suo Athenarum regnum in∣vaserat, d 1.638 supra dixi. Non diu postea Bacchum Athenas venientem e 1.639 à Se∣macho ibi hospitio exceptum fuisse, & ab Amphictyone f 1.640 ad Epulas vocatum ei miscendi vini modum indicasse, ab eoque tempore divinos honores, & a∣ram in Horarum fano Nympharum arae adjunctam Athenis habuisse dicunt Mythologici; sed g 1.641 Osiris, qui verus Dionysus seu Bacchus fuerat, Amphi∣ctyone multis annis vetustior, Cadmi vero nepos, qui fictus, multis h 1.642 recen∣tior fuit. Fabula autem originem inde habuit, quod, cum Amphictyon i 1.643 u∣sum vini diluti à Semacho forte inventum ad epulas introduxisset, ab eoque tempore homines recti & sobrii à compotationibus decessissent, qui prius e∣poto meraco ebrietate incurvati fuerant, Baccho Recto l 1.644 Aram ponebat, quam prope Nympharum aram m 1.645 ideo collocavit, ut de diluendo vino, si qui uti vellent, admoneret. Hoc idem dicet Eustathius, in Scholiis ad Odyss. Ho∣meri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed in Scholiis ad Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. primum diluti vini usum ad tempora Lycurgi refert, qui Osiridi coaevus in Thracia regnabat, fabulamque illam de bello Bacchi cum Lycurgo, illiusque ad Nymphas fugâ à quibus servatus fuit, ex eo, quod Lycurgus, cum vidisset vino inebriari homines, ejus usum in toto regno suo severissimis legibus prohibuisset, eum{que} post inventam diluendi artem iterum admisisset, ortam fuisse. Amphictyon cum Regnum male par∣tum n 1.646 decem annos tenuisset, Athenis eodem modo, quo ab eo prius Cranaus, ipse o 1.647 vicissim ab Erichthonio expulsus fuerat; Regna autem, quae à patre acceperat, semper tenebat, iniisque p 1.648 Itonum filium habuit successorem, prae∣ter Itonum unicam etiam cujus nomen non traditur habuit filiam, q 1.649 quae Rharo Cranai filio nupta Triptolemi & Cercyonis mater fuisse perhibetur. r 1.650 Itono nati fuere Boeotus & Chromia, à Boeoto Boeotia nomen habuit, Chro∣mia autem s 1.651 nupta Endymioni t 1.652 filio Athlii, Protogeniae Deucalionis filiae nepoti, qui expulso Clymeno in Eleâ prope Olympiam regnavit, ei peperit v 1.653 Paeonem, Epeum, & Aetolum, quibus jussu Endymionis, in Olympia de imperio cursu certantibus, victoriam obtinuit x 1.654 Epeus, atque ideo patri in regno successit, quod male ferens Paeon y 1.655 à Peloponneso decessit, regionem∣que circa Axium fluvium in confiniis Thraciae & Macedoniae occupans, ibi genti Paeoniae nomen & originem dedit. z 1.656 Aetolus autem cum fratre mansit, eique sine mascula prole defuncto in regno successit, a 1.657 sed ob caedem Apidis filii Jasonis, quem imprudenter occiderat, è Peloponneso fugere coactus ad Curetas venit, qui regionem circa fluvium Acheloum incolebant, ubi cum, occisis Doro, Laodoco, & Polypoete, à quibus receptus fuerat, regnum ad∣eptus esset, ab eo deinde regio Aetolia, & incolae Aetoli dicebantur. Ejus fi∣lii fuere Calydon, & Pleuron, à Calydone urbs & silva Calydonia, à Pleu∣rone

urbs Pleuron nomina habuerunt. A Pleurone tertius erat Oeneus pater b 1.658 Meleagri, c 1.659 Tydei, d 1.660 Deianirae Herculis uxoris, & e 1.661 Gorges matris Thoantis, qui Aetolis tempore belli Trojani imperavit. Thoantis filius fuit f 1.662 Hae∣mon, Haemonis f 1.663 Oxylus, qui Heraclidas in Peloponnesum duxerat. Aetolo autem in Eleâ successit g 1.664 Eleus illius ex sorore Eurycyde nepos, à quo Elei, qui prius ab Epeo dicebantur Epei, nomen primo dicuntur habuisse. Epeus filium habuit Augeam, ob agrum suum ab Hercule stercoribus purgatum cele∣brem, Augeas genuit Agasthenem, Agasthenis filius fuit Polyxenus, qui h 1.665 Bello Trojano interfuit, Polyxeni nepos erat Epeus ejus nominis secundus, quem i 1.666 Oxylus ex Aetoli posteris Eleâ pellens ejus regnum occupavit, cujus posteri (è quibus fuit Iphitus, qui ludos Olympiacos instauravit) donec Re∣gimen Monarchicum dissolveretur, in Elide dicuntur regnasse.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c.] Am∣phictyonicum concilium ab Amphictyone de communibus Graeciae rebus con∣sulturum primum congregatum fuisse, ab eoque Amphictyonicum vocatum, communi fere omnium scriptorum l 1.667 constat autoritate. Cum primo insti∣tutum fuisset, ex illis solis gentibus, quibus Amphictyon, & fratres illius im∣perabant, videtur constitisse, nondum enim Dores, Iones, aut ulla Pelo∣ponnesiaca gens ad illud conveniebat. Dores enim & Iones ab Hellenis po∣steris m 1.668 ortum habentes Amphictyonis temporibus non nati erant, Peloponne∣sii nondum Hellenici fuere, aut cum Hellenicis linguam aut mores habebant communes, n 1.669 sed antequam Xuthus, & illius filii Ion & Achaeus ad illos com∣migrassent, omnes erant o 1.670 Pelasgi, qui cum p 1.671 Deucalioni acerrimi hostes fu∣issent, utpote ab eo Thessaliae totiusque Graeciae, quae extra Isthmum est, im∣perio exuti, non omnino videtur verisimile, eos cum Deucalionis filiis ali∣quam societatem aut foedus velle iniisse. Soli igitur ii populi, qui Deucali∣oni olim parebant, & à filio illius Hellene postea 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, hujus concilii participes fuere. Cum enim Regnum Deucalionis, quem hoc ipso anno, quo institutum est concilium, supponimus occubuisse, inter filios illius dividendum esset, illi timentes, ne sejuncti hostibus suis essent impares, aut ex aliqua lite inter se belligerarent, hoc commune instituerunt concilium, quod ab Amphictyone ideo, quod fratrum forsan natu maximus esset, Am∣phictyonicum dicebatur, ut dum per illud omnes lites inter civitates sine bel∣lo componerentur, communique illius decretis provideretur saluti, semper essent q 1.672 sibimet invicem amici & hostibus terribiles. Communi igitur sum∣tu r 1.673 Templo Cereri condito in Thermopylarum angustiis prope s 1.674 ostium fluvii Asopi (qui locus utpote in limitibus Regnorum Hellenis & Amphicty∣onis, in medioque earum Regionum, quibus imperabat Deucalion, situs con∣ventui maxime erat opportunus) decreverunt, ut bis quotannis t 1.675, in initio sci∣licet veris, & autumni, Senatores à singulis populis electi ibi convenirent, sacrisque Deae factis pro communi salute, de eadem postea consultarent. De Thermopylis postea ad Epoch. 52. dicturi sumus, illae autem cum insignissimae totius Graeciae angustiae fuissent, plerumque simpliciter v 1.676 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, x 1.677 abeaque voce consessus hic celebrari solitus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Senatores 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabantur.

Cum autem Acrisius Argivorum Rex y 1.678 ob timorem Persei nepotis sui, quod ex oraculo audivisset se ab eo occidendum esse, in Thessaliam decedens obser∣vasset multa desiderari in hoc concilio, ut recte & cum felici successu habe∣retur, sive quod processu temporis labefactatum esset, sive quod in initio satis prudenter institutum non fuisset, z 1.679 illud circa a 1.680 230 annos, postquam ab Amphictyone primo congregatum fuit, de novo ordinavit, & scriptis legi∣bus, b 1.681 secundam quas de causis ad Concilium latis judicaretur, assignatisque populis, qui illius participes essent, quot suffragia singuli haberent, & quo tempore & loco convenirent, omnia de hoc concilio sancivit, quae in illius celebratione à Graecis postea semper fuerant observata. Ab illius igitur tem∣poribus non tantum Templi Cereris in Thermopylis, sed Apollinis c 1.682 etiam Delphici procurationem habuerunt Amphictyones; in utrisque igitur Tem∣plis alternis vicibus, in Templo Apollinis Delphici scilicet initio Veris, in Templo Cereris Thermopylis initio Autumni conventus suos habue∣runt. Populi vero, qui Acrisii decretis concilii participes fuere, d 1.683 du∣odecim numerantur, Thessali, Phthiotae, Magnetes, Perrhoebi, Aenianes, Malienses, Dolopes, Locrenses, Phocenses, Boeoti, Iones, Dores. Septem priores e 1.684 Thessalicae gentes fuere, & extra Pylas habitabant; & cum Thessalia in quatuor partes dividatur, scilicet f 1.685 in Phthiotin, Thessaliotin, Aestiaeotin, & Pelasgiotin, Dolopes & Perrhoebi Aestiaeotidis, Thessali, Thessaliotidis, Magnetes Pelasgiotidis sub montibus Pelii & Ossae, Phthiotae, Malienses, & Aenianes Phthiotidis incolae fuerunt, Malienses in ipsis Pylis ad Sinum Malia∣cum habitabant, Aenianes sub montibus Oetoeis, atque ideo ab Aeschine g 1.686 Oe∣taei dicebantur. Locrenses erant, qui in triplice Locride, Boeoti, qui in Boe∣otia, Phocenses, qui in Phocide, Iones, qui in Atticâ, Euboeâ, Maris Aegei insulis, & Ionia▪ Asiana, Dores, qui in Doride sub Pindo monte, & in Pelo∣ponneso habitabant. Hi olim populi ad Concilium conveniebant, h 1.687 singu∣lique eorum duo suffragia habentes Amphictyonatus jus sine ullâ immutatio∣ne usque ad Regnum Philippi Macedonis retinuerunt, tunc autem, Olympia∣dis scilicet centesimae octavae anno tertio,i 1.688 Phocensibus, quod expilato Templo Delphico sacrilegium commisissent, & è Dorica gente k 1.689 Lacedaemoniis, quod sacrilegis auxilia tulissent, concilio motis, jus Amphictyonatus duplicisque suffragii, quod prius habuerunt Phocenses, ad l 1.690 Macedones, qui Sacrilegos vi∣cerunt, fuerat translatum. Sed cum Phocenses post annos 67, Olympiadis scilicet 125 anno secundo, contra Gallos Delphos direpturos fortissime pu∣gnantes, illud Templum, quod prius expilaverant, jam ab expilatione libe∣rassent, his meritis priora scelera compensasse judicati, m 1.691 in concilium com∣muni Graecorum decreto, eodem modo quo amoti fuere, iterum recipiun∣tur, in eoque illa, quae olim Dolopum fuerunt, n 1.692 qui sub Macedonico im∣perio, eodem tempore quo Perrhoebi, libertate & nomine amissis interie∣rant, forte habuerunt suffragia. Perrhoeborum autem loco Delphi, qui ante Templi expilationem o 1.693 suffragia cum Phocensibus habuerant communia, ne qui sacrilegio p 1.694 maxime obstabant cum sacrilegis mulctarentur, & à Tem∣pli participatione excluderentur, qui illius perpetui Curatores fuerunt, in concilium cum pleno Amphictyonatus jure non diu post exclusos Phocenses videntur fuisse cooptati. Cum enim q 1.695 Pausanias Delphos, eodem modo quo Boeoti, Thessali, Macedones, & aliae gentes, quae ad concilium convenie∣bant,

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

bina suffragia tradit habuisse, quae r 1.696 penes eos ab initio non fuere, il∣lique etiam ab s 1.697 Harpocratione, s 1.698 Suida, t 1.699 Michaele Apostolio & v 1.700 Alexandro ab Alexandro inter gentes Amphictyonicas numerantur, quonam tempore probabilius est, eos hoc jus primo consecutos fuisse? Post victoriam Actia∣cam x 1.701 Nicopolis etiam, quam Augustus prope eum locum, quo Antonium superaverat, y 1.702 in victoriae monumentum condidisset, Imperatoris decreto fa∣cta est Amphictyonica, & Magnetes, Aenianes, Phthiotae, & Malienses z 1.703 jussi se Thessalis conjungere, ab eo tempore non nisi cum illis participarunt bina ea, quae prius singuli habuerunt, suffragia. Pausaniae igitur tempore, qui Imperante Antonino Pio circa medium secundae post Christum Centuriae a 1.704 maxime floruerat, qui Concilii participes fuere hi populi b 1.705 recensentur, Thessali, Macedones, Nicopolitani, Delphi, Phocenses, Locrenses, Boeoti, Dores, Iones. c 1.706 Harpocration, c 1.707 Suidas, d 1.708 Michael Apostolius, & e 1.709 Alex∣ander ab Alexandro, inter eos etiam numerant Achaeos: sed de his nihil Pau∣sanias: non omnino tamen videtur verisimile, quin hi, cum sub Arato, Phi∣lopoemone, & Lycorte Polybii patre fortissimis ducibus Graeciae f 1.710 domini e∣vasissent, Amphictyonatus jus tunc fuissent consecuti, quod olim etiam ante Heraclidarum in Peloponnesum descensum, cum Acrisius, qui gentes Amphictyonicas ordinavit, g 1.711 Achaeus fuisset, videntur habuisse. In initio suffragia Amphictyonica penes solas Gentium Metropoles fuerunt, atque ideo h 1.712 Strabo Amphictyonici concilii duodecim civitates primo participes fuisse tradit, postea aliis etiam civitatibus erant i 1.713 communicata, & tandem, cum Do∣res & Iones plures habuissent urbes insignissimas, ut hae etiam in concilium admitterentur, ultra justum numerum multiplicata fuere, cautum tamen est, ut in nullo conventu, plura quam viginti quatuor, duo scilicet pro sin∣gulis gentibus, secundum antiquum institutum haberentur: atque ideo cum Pausaniae temporibus l 1.714 penes urbes Amphictyonicas triginta essent suffragia, soli Delphi, Athenienses, & Nicopolitani omnibus conventibus, ceteri non nisi vicibus suis interfuerunt.

Senatores ad concilium missi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 m 1.715 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 di∣cebantur: penes hos erant civitatum suffragia, quot vero à singulis delegati fuere incertum est, Athenienses in eo concessu, quo Phocenses ob excultum agrum Cirrhaeum Apollini sacratum condemnarunt, n 1.716 quatuor habuerunt Py∣lagoras (delirant enim, qui lectâ oratione Aeschinis contra Ctesiphontem: praeter Aeschinem, Midiam Anagyrasium, & Thrasiclem Lesbium, Demo∣sthenem etiam in illo conventu supponunt non fuisse Pylagoram.) Videtur igi∣tur numerus eorum esse ex arbitrio civitatum, quae eligebant: quotcunque vero ab eadem mittebantur, si penes eam esset unum tantum suffragium o 1.717 plu∣ra in conventu non habuerunt. Quam subito conveniebant Pylagorae, Am∣phictyonum juramento omnibus proposito, eo & semetipsos & civitates, à quibus missi fuere, obstrinxerunt p 1.718 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. urbem nullam Amphictyonicam seeversuros, neque aqua profluente se prohibituros, sive pace, sive bello; si quis contra fecisset, se bellum illaturos, & urbes excisuros, & si quis Apol∣linem spoliaret, vel conscius esset illius injuriae, vel consilium daret contra

Templum, eum se ulturos, & pede, & manu, & voce, & omnibus viribus. Juramento diram execrationem addiderunt contra eos qui violaverint, & de∣inde q 1.719 sacris factis, sive Delphis, sive Thermopylis convenissent, primo de rebus r 1.720 Templi in quo sedebant, & cujus procuratores erant, scil. de donariis, Thesauris, Sacrificiis, an omnia circa ea rite sancteque facta fuissent, & de∣inde de publicis Graeciae rebus, an commune jus ab omnibus inviolatum ser∣varetur, inquirebant: & si aliqua civitas, aut tota Gens circa haec peccasse accusaretur, ad conventum s 1.721 citabant, ut causam dicerent, deprehensaeque circa haec peccasse, si sacrilegium aut impietatem contra Deum admisissent, dicto Anathemate, exclusione à Templi participatione, & à concilio, si Am∣phictyonicae fuissent; si autem injuriae tantum contra aliquam Graecam civi∣tatem, ob violatas aut in pace, aut in bello Gentium leges reae fuissent, pe∣cuniâ quanta laesis faceret satis pro injuriâ, communi decreto mulctabantur. t 1.722 Posteriori modo Lacedaemonii ob occupatam tempore pacis arcem Cadme∣am, v 1.723 priori modo Phocenses, & iidem Lacedaemonii paulo postea ob expi∣latum Templum Delphicum fuerunt condemnati. Quando in concilio ali∣quid majoris momenti agebatur, x 1.724 quicunque ex aliqua Graeca civitate, aut ob oraculum, aut ob sacrificia forte aderant, ad illud convocati fuere. Conven∣tus, qui ex his constabat, y 1.725 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui ex solis Pylagoris, z 1.726 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebatur. De privatis litibus, aut privatorum criminibus judicare infra con∣cilii dignitatem habebatur, nec unquam privatus aliquis, si excipias a 1.727 Ephi∣altem Trachinium, qui Xerxi per montes Oetaeos, cum à Lacedaemoniis oc∣clusae fuissent Thermopylarum angustiae, in Graeciam monstravit viam, in hoc concilio unquam fuerat judicatus. Sed si aliquis talis, aut impietatis con∣tra Deum, aut injuriae contra Graecos accusaretur, contra Gentem, seu civi∣tatem, cujus civis erat, si non ab eadem fuisset punitus, intendebatur actio. Si condemnati sententiae non submitterent, bellum indicebatur rebellibus: hoc autem Amphictyonum decreto duobus solis Graeciae populis, b 1.728 Cirrhaeis scilicet & c 1.729 Phocensibus unquam fuit illatum, tam sanctum hujus concilii de∣cretis parere à ceteris semper habebatur. Cirrhaeis autem Duce Solone, Pho∣censibus Duce Philippo Macedone debellatis, priores deleti posteriores misere mulctati fuere.

Omnia Amphictionum Decreta d 1.730 summi Sacerdotis Templi Delphici, eodem modo quo acta publica apud Romanos Consulum, & apud Athenien∣ses Archontum nomine signabantur, eaque incisa in columnis Marmoreis sub hac forma promulgata fuere, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Totum hoc decretum, & aliud ejusdem formae in oratione Demosthenis de Corona legi potest.

Omni Pylaico conventui cum Pylagoris etiam e 1.731 interfuerunt Hieromne∣mones: apud Graecos autem duplicis generis & officii fuerunt Hieromnemo∣nes, alii enim erant civiles Magistratus, apud quos in scripta redigebantur f 1.732 contractus & judicum sententiae, atque hi non omnino differebant ab iis, qui simpliciter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. notarii dicebantur, nisi quod forte in hoc mu∣nus electi, ut sanctius ab iis praestaretur, etiam Sacerdotes fuerint, atque ideo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabantur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autem scribam seu notarium fuisse inter∣pretatar g 1.733 Eustathius ad Homerum. Alii autem Hieromnemones, qui per hunc vocem magis proprie significabantur erant Sacerdotes, qui ideo, quod

circa res sacras & deorum cultum docti & periti fuerint, memoriâ que tenu∣erint, quo ritu, & quibus sacris quisque eorum colendus esset, h 1.734 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nomen sortiebantur, iidemque omnino fuere cum illis, qui apud Aegyptios 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & apud Judaeos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Sacerdotes enim, qui apud Aegyptios in Sacris Mercurii libris, & Aegyptia••a Theologiâ versati fuere, i 1.735 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui apud Judaeos in libris Mosis, & Judaicâ Theologia, l 1.736 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabantur; & secundum hanc vocis significa∣tionem, & non de capitibus Ephemeriarum, aut familiarum interpretandus est locus, ubi Herodes dicitur congregasse, m 1.737 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: cum enim docti apud Judaeos, & legis periti, quales erant Synedriorum asses∣sores, erant vel Levitici, vel Laici, Laici 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Levitici sive essent è familia Aharonis, sive tantum Levitae, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, qui cum ideo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 opponuntur, quod è clero fuerint, aeque proprie etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 poterant appellari, utrique au∣tem, scilicet tam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 generali voce n 1.738 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 i. e. scribae dicebantur. Hieromnemones qui cum Amphictyonibus conve∣niebant utriusque generis fuere, & non tantum Sacerdotum, sed etiam scriba∣rum seu notariorum praestabant officia, cum enim ad omnem conventum Py∣laicum mitterentur, o 1.739 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Pylagorae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Hie∣romnemones 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuerunt, p 1.740 hi igitur in eo solenni conventu sacra Deo peragebant, omniaque ad ea peragenda necessaria singuli parabant pro civi∣tatibus suis, atque ideo etiam q 1.741 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 di∣cebantur. r 1.742 Iidem in consessu scribae seu notarii fuere, omniaque ea, quae de∣creverunt Pylagorae in Tabulas referebant, curabantque ut inde in s 1.743 columnas Marmoreas transcripta tum in Templo Apollinis Delphici, tum in Templo Cereris in Thermopylis promulgarentur, atque ideo cum Amphictyones in Templo Apollinis Delphici sedentes contra Phocenses decreta fecissent, jusse∣runt Hieromnemonas, ut illi t 1.744 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad Pylas cum illo decre∣to convenirent, ut ibi scilicet etiam in columnis Marmoreis incisa, quae con∣tra illam gentem decreta fuerant, in utroque consessus loco in publico pro∣ponerentur.

Qui Acrisium primum hujus concilii institutorem fuisse tradunt, illud Am∣phictyonicum appellari volunt v 1.745 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 enim dicunt antiquam vocem fuisse usurpatam pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & pro exemplis afferunt illa Homeri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vocisque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae bene habitatum significat, ab 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 bene & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 deducunt originem. Sed si haec admittenda esset Etymologia, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 essent quasi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut vox cum litera▪ scriberetur, & non cum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, omnino requireret originis ratio. His Etymologicis similes sunt etiam ij, qui hunc conventum non 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia in Thermopylarum angustiis conve∣niebat, sed quia ^x Pylades ob Clytemnestrae caedem coram eo primus causam dixerat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 volunt appellari. Sed approbatae autoritatis historicis, qui tradunt contrarium, potius quam insulsis Grammaticis adhibenda est fides.

Vir apud nostrates y 1.746 insignissimus existimavit duos & diversos fuisse Am∣phictyonicos conventus, qui Delphis, & Thermopylis conveniebant, & unum ab Amphictyone, alterum in hujus similitudinem ab Acrisio fuisse in∣stitutum.

Sed cum Strabo, ubi agit, de Amphictyonico conventu ab Acrisio instituto, z 1.747 dicat illum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellari, quia etiam ad Pylas seu Thermo∣pylas conveniebat, ideoque etiam assessores Pylagoras vocatos fuisse, eosque Cereri in Thermopylis sacrificasse, ex nullo loco mihi evidentius apparet▪ conventus Delphis & Thermopylis celebrari solitos unum eundemque fu∣isse, quam ex hoc, unde ille probavit fuisse diversos. Nec differentias, quas inter hos conventus ponit vir clarissimus, quod unus scilicet ex 12 civitatibus, alter ex tot gentibus constaret, & quod unus publicas Graeciae, alter tantum Templi res procuraret, omnino agnosco. Cum enim Amphictyones Delphis conventus suos celebrarent, cum contra a 1.748 Cirrhaeos, & postea cum contra b 1.749 Phocenses bellum decrevissent iis communibus Graeciae armis in••erendum, & iidem etiam Delphis, ut c 1.750 Diodorum Siculum legenti facile patebit, Lace∣daemonios ob turbatam publicam pacem, occupatamque Cadmeam arcem condemnassent, conventumque ideo eo in loco celebrari solitum, d 1.751 Plinius publicum totius Graeciae vocet concilium, quis dubitat, quin ibi etiam de pub∣licis rebus consultatum fuisset? Et profecto illuc non tantum 12 civitates, sed tot gentes convenisse, easdemque omnino fuisse cum illis, qui conventum in Thermopylis celebrabant, ab e 1.752 Aeschine & f 1.753 Pausania ita disertis verbis as∣seritur, ut ipsi qui asserit contrarium, si hos tantum inspexisset autores, non poterat non evidentissimum apparuisse. Quare autem Strabo dicit hoc con∣cilium olim ex 12 tantum civitatibus constare, supra monui. Praeterea cum dicat Pausanias Achaeos Conventum Aegii celebrasse, g 1.754 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & in decreto h 1.755 Amphictyonum à Demosthene lato sancitur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & ex eadem Aeschinis oratione constet conventum, in quo hoc decretum fuerat Delphis, proximum vero in Thermopylis, & illum in initio veris, hunc igitur in initio Autumni celebratum fuisse, inde ulterius probatur, concili∣um quod in utrisque locis habitum fuerat unum idemque fuisse, & in hoc tan∣tum differre, quod illius Senatores, qui in initio veris Delphis, in initio Autumni, ut ex loco ultime citato conjecturam sumimus, Thermopylis sem∣per conveniebant.

Cum Macedones, & postea Romani obtinuissent Graeciae Imperium, valde diminuta erat Amphictyonum autoritas, nec ulla, nisi umbra illius, quam o∣lim habuerunt, penes eos deinde fuisse videtur, hanc autem diu retinuerunt: quando vero primo desinebant convenire incertum est. l 1.756 Pausaniae tempori∣bus conventus suos semper celebrabant, sed cum in illis tantum res sacras & Idololatricos deorum cultus curarent, Constantini temporibus, cum hi inter∣dicti fuissent, cum Templo & Religione suâ videntur omnino periisse.

Ep. 6. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima lacanâ suppleo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Hellenem enim Deucalionis filium & Phthiotidis Regem fuisse quis ignorat? In secunda & tertia suppleo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Festo Panathenaico hic agi ex lite∣ris quae relinquuntur integrae manifeste apparet, sed illud nondum celebratum fuisse indicat Epocha decima. Hic igitur secundum m 1.757 Lydiatum innuitur Hellenem non instituisse, sed Erichthonico postea persuasisse, ut instituere∣tur. Sed inimicitiae, quae necessario supponendae sunt intercessisse Helleni

& Erichthonio, qui Amphictyonem Hellenis fratrem n 1.758 regno expulerat, hoc non admittunt. Praeterea instituti ratio à Chronographo nostro in omnibus aliis Epochis observata, ut res ad illum annum referantur, sub quo de illis a∣gitur, omnino requirit: atque ideo lego potius in plurali numero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & verbum illud ad Athenienses referens, opinor hic innui, eos Festum Pana∣thenaicum in imitationem conventus Amphictyonici, ut hujus beneficio in∣ter Atticae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, eodem modo quo illius inter Graeciae gentes pax & amici∣tia inviolatae praeservarentur, decretis suis constituisse, quamvis ob aliquem casum, forte o 1.759 ob bellum inter Amphictyonem & Erichthonium de regno ortum, primam illius celebrationem usque ad annum regni Erichthonii no∣num, & Epochae Marmoreae p 1.760 1242. distulissent. Si vero potius velis, quod illud Epochae decimae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod dubium mo∣vet, de Panathenaeis absolute primis non intelligatur, non refragor, cum sic etiam ne Chronographus noster dicat repugnantia aeque verisimiliter possis cavere.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉] Ut melius intelliga∣tur, quando Graeciae incolae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quando 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aliaque, quae antiqui∣tus habuerunt, nomina primo adepti fuerunt, & quinam erant qui his nomi∣nibus vocabantur, liceat ab illis, qui primo Graeciam incoluerunt, exordiri. Post confusionem Babylonicam, & dispersiones Gentium, multae elapsae sunt aetates, priusquam aliquis populus fixam in Graecia sedem obtinuerat. Re∣centes enim incolae, priusquam urbes aliquas condidissent, aut semitipsos in nova colonia satis firmiter munivissent, à potentioribus advenis, & illi rur∣sus ab aliis diu semper q 1.761 pellebantur, nec aliquis ante Inachum (Sycionio∣rum enim Reges, ut ficta nomina, merito rejiciunt r 1.762 doctissimi) in hac Re∣gione regnum stabilivit: ille vero Peloponnesum occupans, & natura loci munitus, utpote ad quem nullus, nisi per angustum Isthmum, patebat aditus, ibi Argivis s 1.763 300 annos priusquam Cecrops in Attica regnaverat, circa an∣num aetatis Patriarchae Isaaci vigesimum primum, per annos 50 t 1.764 primus im∣p••rasse perhibetur. Hujus v 1.765 filius erat Phoroneus, cujus temporibus x 1.766 Aezius, & post illum filius illius Lycaon in Arcadia primi regnabant, Phoroneus au∣tem genuit y 1.767 Nioben, quae z 1.768 prima omnium mortalium secundum Mytholo∣gicos Jovi mista peperit Pelasgum, qui a 1.769 ductâ Deianirâ Lycaonis filiâ, illi in Regno Arcadiae successit, & b 1.770 Regionem illam, c 1.771 quae prius ab Aezio, & Ly∣caone, Aezia, & Lycaonia dicebatur, totamque Peloponnesum à suo no∣mine Pelasgiam, & incolas Pelasgos appellavit, d 1.772 quod nomen usque ad Danai tempora, qui mutato nomine eos Danaos vocavit, per 300 annos semper re∣tinuerunt. e 1.773 Cum Pelasgi temporibus homines solis radicibus & herbis ves∣cerentur, easque saepe quae perniciosae erant incaute comedissent, ille glan∣dium esum apud Poetas toties decantatum, utpote multo salubriorem, pri∣mus introduxit, quibus Arcades etiam post inventas fruges diu vescebantur: atque ideo in Responso non diu ante Olympiadum initium Lacedaemoniis dato, qui tum Arcadibus bellum illaturi Oraculum Delphicum consulebant, Pythia dixit,

f 1.774 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Hujus Pelasgi filius erat g 1.775 Lycaon ejus nominis secundus, qui Jovem Lycae∣um humanis sacrificiis primus coluit, & Lupercalia instituit. Lycaonis aut filius aut nepos erat Piasus, h 1.776 qui filiâ suâ Larissa vi vitiatâ ex ea genuit alium i 1.777 Pelasgum, Phthium, & Achaeum, qui (cum, ut vitiatae honor illaesus praeservaretur, apud l 1.778 antiquos semper in more esset, si femina insignioris fuisset notae, fingere eam ab aliquo Deo compressam fuisse) m 1.779 Neptuni filii dicebantur. n 1.780 Hi non multos annos, postquam o 1.781 Oenotrus filius Lycaonis ex eâdem regione in Italiam transierat, eodem modo agri inopiâ coacti Pelo∣ponnesum tunc incolis suis nimis angustam sextâ aetate, i. e. circa annos 125 (aetas enim Dionysio Halicarnasseo qui haec tradit p 1.782 ex 25 annis constat) post∣quam haec Regio à Pelasgo ibi regnante primo Pelasgia dicebatur deseruerunt, magnoque secum educto exercitu Thessaliam, totamque fere Graeciam, quae extra Isthmum est, occuparunt, & à gentis nomine etiam q 1.783 Pelasgiam appel∣larunt, ita ut tota ea Regio quae postea Graecia, ab hoc tempore usque ad Deu∣calionis regnum per annos circa 125 Pelasgia dicebatur. r 1.784 Partes autem illi∣us, quas singuli fratres obtinuerunt, Pelasgiotis, Phthiotis, & Achaea ab eo∣rum nominibus vocabantur. s 1.785 Pelasgiotis & Phthiotis notae erant in Thessalia provinciae, utpote quae ea nomina usque ad Augusti Imperium, t 1.786 qui primus jussit omnes Thessalicas gentes eodem nomine Thessalos appellari, apud anti∣quos semper retinuerunt. Regio, quam Achaeus à suo nomine Achaeam de∣nominavit, inter Oetaeos montes, & Isthmum Corinthiacum sita fuit: illa autem non diu postea à diversis populis occupata in minores Regiunculas di∣videbatur, scilicet in Atticam, Megaridem, Boeotiam, Phocidem, Locridem, & Aetoliam, quae ab incolis suis diversa obtinentes nomina uno communi & sibi proprio nunquam iterum vocabantur, donec Romani eas omnes in unius Provinciae formam redigentes antiquam, utpote à Pelasgis orti restituerent nomen, & Achaeam iterum appellarent. Potentissimus autem fratrum erat Pelasgus, qui in septentrionali Thessaliae parte regni sedem habens multas ibi condidit civitates, tres autem insignioris notae, quarum duas, v 1.787 unam scili∣cet ad fluvium Peneum, alteram ad mare sitas, in matris honorem Larissas, a∣liam autem ab urbis Argivae nomine, è qua coloniae partem eduxerat, x 1.788 Ar∣gos appellavit: ut autem ab ea distingueretur, hoc y 1.789 Pelasgicum Argos, il∣lud z 1.790 Achaicum ab incolis suis postea dicebantur. Argos Achaicum ob emi∣nentiam suam saepe simpliciter Argos, illud vero semper Pelasgicum apud scriptores vocatur, atque ideo in Homero est, — a 1.791 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pelasgi filius & successor erat b 1.792 Chlorus, Chlori c 1.793 Aemon, Ae∣monis d 1.794 Thessalus, Thessali e 1.795 Graecus. Hi omnes Pelasgis per quinque aeta∣tes, hoc est circa annos f 1.796 125, priusquam Cecrops in Attica regnaverat, im∣perasse perhibentur. Ab Aemone g 1.797 Aemonia, à Thessalo h 1.798 Thessalia, à Grae∣co i 1.799 Graecia regio, cui imperaverant, primo vocabatur. l 1.800 Eusebius non Thessalum Graeci, sed è contrario Graecum Thessali patrem fuisse scribit. Sed cum plures sint, qui tradunt Thessalum Aemonis filium fuisse, cum Doctissimo m 1.801 Scaligero potius assentiendum est n 1.802 Stephano Byzantino, in quo habentur hi Pelasgorum Reges eodem, quo à me recensentur, ordine.

Ultimus autem Pelasgis in Thessalia imperavit Graecus, quo à Deucalione o 1.803 victo Pelasgi Thessaliâ expulsi in varias regiones dissipati fuere, nonnulli e∣nim in Peloponnesum iterum remeabant, alii in Epirum, alii in Boeotiam, & inde post multos annos in Atticam commigrabant ad cognatos suos; qui enim Epirum olim incolebant p 1.804 teste Strabone, & qui Atticam teste q 1.805 Herodoto Pe∣lasgi fuere, quorum hi ab Achaeo, illi à Pelasgo in iis regionibus videntur fuisse collocati, atque ideo hae gentes, utpote ab antiquissimis Graeciae incolis ori∣ginem deducentes, semetipsos r 1.806 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabant. Maxima vero Pelasgo∣rum pars per multas regiones ciconiarum more diu vagati fuerunt, prius∣quam aliquam fixam sedem iterum obtinuerant, atque ideo ab Atheniensibus s 1.807 per convitium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. ciconiae dicebantur: tandem vero t 1.808 in Asiam transeuntes totam illius maritimam partem, quam postea Aeoles, Iones, & Dores eos expellentes occuparunt, vicinasque insulas dicuntur incoluisse, multasque ibi condidisse civitates, quarum insigniores à Larissae Pelasgi Ma∣tris nomine, v 1.809 Larissas appellabant; omnes enim, quae aut in Asia, aut in Grae∣cia Larissae erant, à Pelasgis conditae fuerunt. Plurimae autem Larissae sunt in Asia, quae indicant in ea potissimum regione praevaluisse Pelasgos; ibi x 1.810 ve∣ro potentissimi fuere circa tempus belli Trojani, cui interfuisse Pelasgos sub ducibus Hippothoo & Pylaeo Priamo & Trojanis auxilia ferentes indicat y 1.811 Homerus. Illo autem bello maxime attriti z 1.812 inceperunt deinde viribus de∣crescere, donec ex hac etiam regione à Graecorum colonis expellerentur. Nec meliori usi sunt fortunâ, qui in Atticam commigrabant: a 1.813 cum enim ibi re∣gionem, quae sub Hymetto monte fuerat mercedem pro navatâ operâ in ex∣tructione muri Pelasgici, quo antiquas cingebant Athenas, accepissent, eam∣que sterilem prius & neglectam ita excoluissent, ut fertilis deinde fieret, & amoena, ab Atheniensibus, à quibus eâ donati fuere, cupidine agri potiundi captis, inde iterum ejiciebantur, qui cum in Lemnum transeuntes conati essent hanc injuriam in eos per feminarum rapinas ulcisci, ab iisdem duce Mil∣tiade tandem omnino delebantur. b 1.814 Qui vero in Epirum ad Dodonaeos se re∣cepere multo fuerunt feliciores, ab iis enim in partem agri recepti religione loci ab omnibus aliis belli injuriis tuti reddebantur, c 1.815 cum illius Regionis in∣colae, eodem modo quo postea Delphi, sacri existimati, sine impietatis reatu judicio eorum, qui tunc fuerunt, hominum non poterant bello vexari. Tem∣plum enim Jovis Dodonaei apud eos situm, quod commune erat Pelasgorum Templum, eodem modo quo postea Templum Delphicum Graecorum, quam∣diu perduraverat Pelasgorum Imperium, d 1.816 sanctissimum totius Graeciae sem∣per habebatur; illis autem ab Hellenibus devictis, Templi Delphici ab iis con∣diti praevaluit religio: Templum tamen Dodonaeum diu etiam retinuerat su∣am, e 1.817 & ibi à quercu, eodem modo quo Delphis à Tripode, dabantur Oracu∣la per feminas vaticinatrices, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictas: quae vox f 1.818 cum ambigua esset, & non tantum has fatidicas, sed columbas etiam apud Graecos significa∣ret, inde originem habuit fabula, Oracula Dodonae à Columbis quercui in∣sidentibus data fuisse. Hoc antiquissimum Graeciae Templum, & à Pelasgis conditum fuisse, testantur g 1.819 Strabo & h 1.820 Eustathius, atque ideo Homerus habet,

i 1.821 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉— Et Hesiodus. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Cum autem hi Pelasgi l 1.822 sensissent se cognatis suis à quibus recepti fuerant, quod omnibus ager non sufficeret, tandem graves esse, inde in Italiam trans∣euntes,

se conjungebant iis Pelasgis, Aboriginibus tunc dictis, quos diu an∣te ex Arcadia in hanc regionem duxerat m 1.823 Oenotrus, cum iisque in unam gentem coalescentes Tyrrhenicae, Latinae, & Romanae genti praebuerunt originem.

Pelasgis, qui antiquissimi fuere Graeciae domini, sic victis & dissipatis, Grae∣ciam deinde n 1.824 Deucalion, & posteri illius, o 1.825 à Pelasgis & moribus & linguâ diversi tenuerunt, utrisque enim plane barbari fuere Pelasgi, nec in iis aliquid cum Hellenibus habuerunt commune: quaenam autem fuerat quâ hi antiqui∣tus utebantur lingua, à nullo autore indicatur. p 1.826 Herodotus opinatur eandem esse, quâ postea loquebantur Crotoniatae ad lacum Thrasymenum in Italia habitantes: sed cum Latina Gens, exceptis paucis iis, qui cum Aenea à Troja venerant, q 1.827 ex solis Pelasgis tribus Coloniis, prima scilicet ex Arcadia Duce Oenotro, secunda è Dodona, tertia è Pallantio urbe Arcadicâ Duce Evan∣dro in Italiam ductis constitisset, quid prohibet quo minus asseramus, illam quâ antiquitus utebantur Pelasgi Latinam linguam fuisse, eamque quoad vo∣ces pure Latinas linguâ Graecâ ideo longe fuisse antiquiorem? Graeca enim r 1.828 lingua à Deucalione in Graecia prima habuit primordia, à quo, cum Graeciae Imperium expulsis Pelasgis adeptus esset, & à posteris illius ad devictas gen∣tes propagata, sic tandem apud easdem obtinuit, ut omnes per totam Graeci∣am, qui prius aliis utebantur linguis, hâc receptâ diu ante bellum Trojanum de∣didicere suas, omnes enim, qui isti bello interfuerunt, eâdem linguâ utebantur.

Defuncto Deucalione, ejusque imperio inter filios diviso, illi in Thessaliâ successit s 1.829 Hellen, ubi cum magnam adeptus esset potentiam, eam regionem à Graeco ultimo Pelasgorum Rege prius Graeciam, & deinde à Pyrrha Deu∣calionis uxore t 1.830 Pyrrhaeam dictam, à suo nomine Helladem & incolas Hellenes appellavit. Graecos autem prius vocatos fuisse, qui ab Hellene Hellenes po∣stea dicebantur, v 1.831 Apollodorus iisdem fere, quae in nostro Marmore haben∣tur, testatur verbis. Hoc idem etiam tradunt x 1.832 Aristoteles, & y 1.833 Plinius: & z 1.834 Isaacius Tzetzes in Scholiis ad Lycophronem dicit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Delirat igitur a 1.835 Sal∣masius, qui contra tantam autoritatem ineptis tantum nixus conjecturis as∣serit contrarium. Aristotelis verba, quae habentur in primo libro Meteoro∣logicorum, haec sunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. b 1.836 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Dodonaei erant prope fluvium Acheloum habi∣tantes: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (scilicet Deucalionis temporibus, ut ex praecedentibus a∣pud Aristotelem patet) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Pelasgi fuere, qui à Deucalione victi c 1.837 ad Dodonaeos confugiebant, cum iisque eandem regionem incole∣bant, ibique, quod à Rege suo Graeco habuerunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 retinebant nomen; qui cum postea inde in Italiam transvecti Aboriginibus se con∣junxissent, qui Latinae genti praebuerunt originem, Regionemque, à qua profecti fuerant, retento semper antiquo nomine, quod illi ab eorum Rege Graeco inditum fuerat, Graeciam appellassent, inde obtinuit, ut tota ea Regio, quae ab incolis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, à Latinis Graecia semper vocaretur. Nec antiquum hoc Graecorum nomen in ipsa Graecia omnino abolitum fuit: qui Parium enim incolebant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabantur. d 1.838 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autem & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 teste Stephano Byzantino, eodem modo quo Graeci & Graii apud Latinos, ii∣dem fuere. e 1.839 Oropus etiam Euboica urbs, quod ab antiquis Graecis forsan

conderetur, teste Aristotele 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabatur. Homerus etiam habet f 1.840 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉— Duae priores appellationes, non dubito, quin ab antiquis Grae∣cis ortae fuerint: postremae autem, quae Tanagrae urbis Boeoticae fuerat, aliam rationem tradit Pausanias, dicit{que} illam urbem sic vocatam fuisse, quod Tana∣gra Aeoli filia ejus conditrix, cum multos annos vixisset, ob longaevitatem suam à vicinis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 etiam i. e. anus dicebatur, & ab hâc forte voce 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nomen, cum eos ideo, quod antiqui fuissent, sic vocatos velint, inepte deducunt h 1.841 Sim∣psonus & i 1.842 Meursius: nullam enim aliam agnosco, à qua hoc nomen dedu∣ci potest, quam ad hanc significationem possis torquere; à 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autem est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: sed cum haec vox non antiquos, sed aniles significat, Graecis, nisi pu∣tes omnes longaevas fuisse feminas, non omnino potest applicari. Et pro∣fecto hoc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nomine pro omnibus Graecis non tantum Latini, sed ipsi etiam Graeci, praesertim Poetae, non raro utebantur. l 1.843 Stephanus enim dicit apud Sophoclem & Alcmanem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellari 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lycophroni Protesilaus est, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Apud Callimachum legitur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: & apud Alexandrum Aetolum,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. —

Hellenes, & Regionem, quam incolebant, Helladem ab Hellene Deuca∣lionis filio sic vocatos fuisse, m 1.844 apud Autores satis constat: quo tempore ve∣ro hoc nomen per totam Graeciam primo obtinuit, à nullo scriptore asseri∣tur. Primo enim n 1.845 una tantum urbs in Phthiotide ab Hellene condita Hellas dicebatur, & haec est de qua dicit Homerus,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Et rursus

p 1.846 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉—

Cum vero in hac urbe Hellenis potentia magna evasisset, inde etiam ad Re∣gionem circumcirca vicinam nomen transiisse perhibetur: de tota enim hac intelligendus est Homerus ubi dicit,

q 1.847 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Latius vero illud per multa secula non extensum fuit: Homerus enim eos so∣los, qui sub Achille ad Trojam militaverant, Hellenes vocat, quos antiquae solius Helladis incolas fuisse iisdem versibus sic testatur,

r 1.848 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Omnes vero Graecos in toto suo poemate nunquam communi nomine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nuncupat: atque ideo s 1.849 Thucydidis est sententia, Homeri etiam aetate solos Thessalos sic audire, eo nomine cete∣ris Graeciae populis nondum communicato: quod etiam ulterius probat, quia nec apud eum Poetam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellatio usquam occurrat, opposita autem & relata sunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, si ergo Barbaros ignoravit Homerus de ceteris gentibus, quae Graecae non essent, nec Hellenes novit de omnibus Graecis. Sed utrisque his Thucydidis argumen∣tis g 1.850 o 1.851

opponit t 1.852 Strabo, primo Hesiodum & Archilocum meminisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, de Graecis universis, secundo v 1.853 Homerum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocasse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed hujus postremi argumenti vim satis eludit ipse Strabo, dum x 1.854 quae alibi ha∣bet, satis innuunt Cares ab Homero non generali nomine, & omnibus a∣liis gentibus, quae Graecae non fuerant, communi, sed particulari & proprio, quod linguam Graecam male pronunciassent, secundum vocis significationem antiquam & magis propriam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellari. Nec quoad Archilochi autoritatem valet primum argumentum, quia ille Homero multo recentior erat: cum vero Hesiodus secundum y 1.855 nostrum Chronographum, & plerosque alios Homero vetustior esset, si ex Hesiodo probasset illius Poetae tempori∣bus Graecos generali nomine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocatos fuisse, vicisset Strabo. Sed Hesiodi verba, quae contra Thucydidem affert, hoc non probant, ea enim haec sunt, z 1.856 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (scilicet Hesiodum) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Hesiodum de Proetidibus dixisse, universos Graecos eorum connubia ambivisse. Quis autem hic probatum videt, Hesiodi temporibus o∣mnes Graeciae incolas uno communi nomine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellari? 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 e∣nim non omnes eos significat, qui regionem postea 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictam incole∣bant, sed qui tunc Hellenes dicebantur. An vero Hesiodi temporibus illi soli, qui antiquam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 incolebant, an vero omnes Graeciae populi Hellenes di∣cebantur, quoad hanc autoritatem aeque manet incertum. Nos vero a 1.857 Thu∣cydidis gravissimi scriptoris autoritatem secuti, neutrum verum putamus. Qui antiquam enim Helladem incolebant ipsius Hellenis temporibus, Hel∣lenes dicebantur: cum autem illius filii & nepotes multi essent, & poten∣tes, atque ideo in omnes fere totius Graeciae civitates eduxissent colonias, (ut mox de singulis ostendam) inde factum est, ut per totam Graeciam dispersi fuerint, qui, quod ex genere Hellenico essent, communi privatorum ser∣mone 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, publice autem diversa habuerant gentium nomi∣na, inter quas habitabant, atque ideo ab Homero Athenienses, Elei, Ar∣givi, Boeoti vocabantur Graeci, Hellenes vero nunquam: & sic intelligen∣dus est b 1.858 Thucydidis locus, ubi dicit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. ut interpretatur Scholiastes Graecus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut vero hi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ceteris Graeciae incolis immisti magis magis{que} praevaluissent, sic hoc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nomen magis magisque inceperat praedicari, donec tandem circa primam Olympiadum celebrationem pro communi omnium Graeciae incola∣rum agnosceretur. Cum enim Iphitus, quando hos ludos instauraverat, to∣tius Graeciae incolas, qui tunc omnes aut Hellenici, aut sub Hellenicorum imperio fuerant, ad illos convocasset, iisque solis, c 1.859 ceteris lege prohibitis, concessisset certandi jus, eo tempore, quo communem primo celebraverant conventum, commune nomen primo videntur accepisse, & semetipsos ge∣nerali appellatione 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & omnes alios barbaros appellasse. Vox enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non, ut aetatibus recentioribus, rudes & moribus feros tunc signifi∣cabat. Secundum d 1.860 Strabonem enim ii soli, qui blaesi erant, & geminatis saepe syllabis voces vitiose pronunciabant, nomine per onomatopoeiam facto primo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur; deinde vero, voce pro omnibus iis, qui asperâ crassâ aut quocunque modo vitiosâ utebantur pronunciatione, acceptâ, apud Graecos tandem omnes alienigenae, quia illi, utpote à cunabulis aliis assueti linguis pronunciatione aliena & iis insuavi utebantur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellati fu∣ere, & secundum hanc solam significationem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 primo fue∣runt oppositi. Posterioribus vero seculis, cum Graeci politiâ & Philoso∣phiâ celebres esse inceperint, ex eorum fastu, quod solos suos doctos, civi∣les, aut bene moratos existimabant, factum fuit, ut tandem apud eos alieni∣genae

omnes, & moribus rudes eodem nomine dicerentur. Ut vero Helle∣nes à Barbaris ob diversam pronunciationem, sic etiam Hellenes inter semet∣ipsos e 1.861 ob diversas dialectos in Aeoles, Dores, & Iones, illique rursus in mul∣tos alios, qui in ejusdem dialecti usu discrepabant, dividebantur. Quinam erant, & quam Graeciae partem incolebant, qui Aeoles, Dores, & Iones di∣cebantur, lecturis Graecam historiam valde utile existimo, ut cognoscant; atque ideo operam adhibebo, ut in sequentibus, quinam ex his erant singuli Graeciae populi, & quo modo à Deucalione & Hellene communibus eorum omnium patribus deducebant originem, ubi nobis non deficit antiquitas, breviter & dilucide ostendam.

Hellen Deucalionis filius, dum in Phthiotide regnavit, f 1.862 tres genuit fi∣lios, Aeolum, Dorum, & Xuthum. Dorus & Xuthus eductis coloniis regna in aliis regionibus sibi acquirebant. g 1.863 Aeolus vero, utpote fratrum natu ma∣ximus, patri in Phthiotide successit, à quo Regio cui imperaverat, h 1.864 ea sci∣licet quae fluviis Asopo & Enipeo terminata ab Hellene prius Hellas voca∣batur, i 1.865 Aeolis, & incolae quique ab iis ortum habuerunt Aeoles, & Diale∣ctus apud eos usi tata Aeolica, dicebantur. l 1.866 Hic ductâ Enarate Deimachi fi∣liâ, ex eâ suscepit numerosam sobolem, illius enim decem filii, & sex filiae nu∣merantur. Filiae erant Pisidice, Canache, Tanagra, Perimide, Halcyone, & Ca∣lice; filii autem Athamas, Mimas, Circaphus, Dioneus, Salmoneus, Ma∣gnes, Perieres, Sisyphus, Macedon, & Critheus. Cum ab his & à posteris eo∣rum, quod Phthiotis omnibus non sufficeret, multae in omnes fere Graeciae partes educerentur coloniae, multaque ibi nova conderentur regna, per eos maxime effectum fuit, quod Hellenum appellatio & lingua per Graeciam ita innotescerent, ut utraeque tandem omnibus illius regionis incolis fierent com∣munes.

Pisidicen duxit m 1.867 Myrmidon, illiusque jure post Achaeum Xuthi filium, qui defuncto Aeolo n 1.868 regnum obtinuerat, in Phthiotide regnavit, eosque qui∣bus imperaverat, ab Achaeo prius o 1.869 Achaeos dictos, mutato iterum nomine p 1.870 Myrmidones appellavit: atque ideo Homerus de Phthiotidis incolis dicit,

q 1.871 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Myrmidonis & Pisidices filius erat r 1.872 Actor, qui patri in regno successit, ductâ∣que s 1.873 Aeginâ Asopi filiâ, è quâ prius à Jove, ut dicunt Mythologici, vitiatâ t 1.874 Aeacus nascebatur, u 1.875 Menaetium multosque alios filios genuisse perhibe∣tur, quos cum jam adultos regni sui avidos esse, & de eo adipiscendo conju∣rasse deprehendisset, omnes perpetuo exilio damnatos Phthiotide x 1.876 expulit, y 1.877 filiâque suâ Philomelâ Peleo in uxorem datâ, illum in regno successorem, & in omnibus bonis solum haeredem constituit. Hic autem z 1.878 Peleus Aeaci fi∣lius erat, qui in Aegina insula regnavit, è qua cum ille, & frater Telamon ob caedem Phoci, a 1.879 quem Aeaco ex alia matre natum, quod in omnibus cer∣taminibus praestantior esset, ex invidia occidebant, à patre expulsi ob tam impium scelus perpetuo exilio damnarentur, b 1.880 hic in Salaminem ad Cychre∣um

insulae Regem, ille c 1.881 in Phthiotidem ad Actorem, qui post natum Aeacum e 1.882 Aeginam avam illius duxerat, profugiebant, à quibus expiati, & iisdem generi facti in regnis etiam, Telamon scilicet Salaminis, Peleus Phthiotidis jure uxo∣rum f 1.883 successere, ibique hic Achillem, ille Ajacem, uterque filium fortissi∣mum, susceperunt. g 1.884 Telamon autem Ajacem non ex Glauce Cychrei filia, cujus jure regnavit, sed è Periboea Alcathoi Megaridis regis filiâ Pelopis ne∣pte, quam post Glauces obitum duxerat, genuisse dicitur. h 1.885 Achillis vero Philomela Actoris filia mater erat, illum enim è Thetide deâ marinâ natum esse, fabula est, de cujus origine sic dicit doctissimus Scholiastes, i 1.886 ad librum quartum Apollonii Rhodii. Chiron vir sapiens, & Astronomiae peritus, cum cuperet Peleum gloriosum reddere, Philomelam Actoris filiam Myrmidonis neptem ad se arcessivit, & rumorem in vulgus disseminavit, fore ut Thetin Jove concedente Peleus in uxorem acciperet, deosque ad nuptias cum imbre & tempestate venturos: hanc famam ubi sparsisset, tempus observabat, in quo imbrium copiam futuram & ventorum flatus inusitatos praeviderat, tum Peleo dat uxorem Philomelam; atque hinc invaluit opinio, quod Peleus The∣tin duxerat. Post mortem autem Achillis, l 1.887 qui in bello Trojano occubuit, Peleus jam aetate provectus, & Myrmidonibus suis, qui ad Trojam milita∣bant, nudatus ab Aeolibus, qui non aequo animo ferebant exterum in Aeoli eorum patris regno successisse, facile pellebatur, &. m 1.888 in Co insula paupertate & exilio oppressus vitam dicitur finiisse. Pyrrhus igitur Achillis filius, n 1.889 quem è Deidamia Lycomedis Scyri insulae Regis filiâ genuerat, o 1.890 post excidium Tro∣jae vatis Heleni monitu, omisso in Thessaliam reditu in Epirum decessit, du∣ctâque ibi Andromache Hectoris viduâ ex ea suscepit Molossum, Pielum, & Pergamum. p 1.891 Pergamus cum matre Andromache, defunctis Pyrrho & He∣leno, quibus utrisque post Hectorem ea nupta fuerat, in Asiam rediit, ibique Teuthraniae regnum occiso Ario Rege adeptus, duas eas condidit civitates, quarum una matris Andromaches, altera sub Attalicis Regibus, q 1.892 utpote his regnantibus totius Asiae metropolis satis nota ipsius Pergami nomen re∣ferebant. r 1.893 Molossus paternum regnum adeptus in Epiro regnavit, eamque à suo nomine Molossiam & incolas Molossos appellavit. Cum autem hujus progenies deficeret, ad s 1.894 Pieli posteros regnum venit, ab eoque t 1.895 Tharrytas, Alcetas, Arymbas, Aeacides, & Pyrrhus, qui Romanis bellum intulit, omnes que, qui post Pyrrhum in Epiro regnabant, deducebant originem.

Menoetius Actoris filius à patre expulsus cum omnibus iis, quos conjura∣tionis conscios habuerat, ad v 1.896 Opuntios in Locridem migrasse, eosque pri∣mum Aeolidarum imperio subjecisse perhibetur. Menoetio, dum Opuntiis imperabat, natus erat Patroclus, x 1.897 qui occiso per ludum astragalorum Cle∣onymo, seu ut aliis placet Aeante Amphidamantis filio, solum vertere coactus in Phthiam venit, ibique à Peleo ob generis proquinquitatem susceptus, Achil∣lis deinde Pelei filii amasius, & in omnibus comes fuerat.

Calyce Aeoli filia y 1.898 Aethlio Protogeniae filio nupta ei peperit Endymio∣nem, qui eductâ è Thessalia Aeolensium coloniâ Elidem occupavit, z 1.899 ibique è Chromia Itoni filia genuit Paeonem, Epeum, & Etolum, de quibus su∣pra dixi.

Tanagra Aeoli filia a 1.900 Poemandro Tanagrae conditori nupta illi urbi prius Poemandriae dictae nomen indidisse traditur.

Canache alia Aeoli filia b 1.901 peperit Aloeum, & Triopem. c 1.902 Aloeus ex Iphi∣mediâ fratris Triopis filia genuit Otum & Ephialtem, qui d 1.903 Ascram sub He∣licone condidere, illumque montem Musis primi consecrarunt. Viri fortes fuere, & cum in expilando e 1.904 Templo Delphico Phlegyae Minyarum Regis adjutores forte fuissent, inde orta fuit fabula apud Poetas, eos contra Deos bellum gessisse. Triops Dotium agrum in Thessalia possidebat, ubi cum sa∣cro f 1.905 nemore exciso ad Regiae structuram abusus esset, atque ideo populi odium incurrisset, g 1.906 in Cnidiam profugiens Triopium, urbem ob ludos h 1.907 à Do∣riensibus ibi postea celebratos satis celebrem, condidit, indeque profectus totam Chersonesum, & magnam Cariae partem suae ditionis fecit. i 1.908 Alii au∣tem Triopium à Tropa Argivo Phorbantis filio potius conditum fuisse vo∣lunt. De ceteris Aeoli filiabus nihil memoriâ dignum apud scriptores in∣venitur.

Perieres Aeoli filius l 1.909 post extinctos posteros Polycaonis, qui sextâ retro ae∣tate in Messenia primus regnavit, à Messeniis in regnum accersitus duxit Gor∣gophonem Persei filiam ob Gorgonem à patre occisam sic dictam, ex eaque peperit Aphareum, & Lucippum, qui patri in regno successerunt, autori∣tate autem superior erat Aphareus, qui urbem Arenem condidit, & Neleum à fratre Pelia Iolco expulsum domo recepit, & parte agri donavit. Leucippi filia erat Arsinoe, quae Aesculapium peperit medicorum Deum, m 1.910 cujus filii Macaon & Podalirius bello Trojano interfuere, in eoque n 1.911 Machaon ab Eu∣rypylo Telephi filio interfectus occubuit, Podalirius autem salvus evasit: qui, cum deleto Ilio reditum in patriam tentasset, tempestate o 1.912 Syron in Cariam delatus ibi consedit, p 1.913 à quo Hippocrates Cous medicorum peritissimus se∣decim generationibus ab eo remotus originem dicitur habuisse. q 1.914 Apharii filii fuere Lynceus ob visum perspicuum celebris, & Idas, quibus utris{que} sine liberis defunctis eorum regnum ad Nestorem Nelei filium delatum fuit.

Salmoneus è Thessalia r 1.915 in Elidem coloniam duxit, parteque illius regionis occupatâ urbem Salmoneam condidit, ubi s 1.916 condito ponte aeneo equis per eum actis, & facibus jaculatis tonitrua & fulmina imitatus fuisse, atque ideo à Jove in Tartarum vero fulmine detrusus dicitur. Hujus Salmonei etiam me∣minit t 1.917 Nazianzenus, dicitque illum coriis siccis, & lebete currui adaptatis hanc tonitrus imitationem fecisse. Sed cum Homerus hunc Salmoneum v 1.918 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. inculpatum vocet, x 1.919 Eustathius dicit Salmoneum expressisse fulmina, non ut esset in Jovem impius, sed ut artifex egregius, quemadmo∣dum Archimedes finxit urentia fulgura ex spiculis, & alius quidam terrae motus est imitatus. Hujus Salmonei filia erat y 1.920 Tyro, quae à noverca, quam illi pater Salmoneus superinduxit, male tractata ad Cretheum patruum suum, qui Iocli regnabat in Thessaliam fugiebat, à quo, postquam ad Enipium flu∣vium à quodam vitiata, quem Neptunum fuisse dicunt Mythologici, Peliam & Neleum peperisset, pro uxore accepta Amythaonis etiam Aesonis & Phe∣retis mater fuisse dicitur. Pelias post Crethei obitum z 1.921 Iocli regnabat, & Ja∣sonem fratris Aesonis filium, quod de eo cavere ab Oraculo monitus fuisset,

periculosam in Colchidem navigationem jussit suscipere. Huic à filiabus a 1.922 do∣lo Medeae occiso successit filius Acastus, cujus filiae erant Sthenele & Laoda∣mia, b 1.923 quarum haec Protoselai, illa Menoetii Patrocli patris uxoris fuere.

Neleus autem à fratre c 1.924 Pelia, postquam cum eo de regno diu certasset, Jol∣co expulsus cum omnibus suae partis fautoribus in Peloponnesum commigra∣vit ad Aphareum cognatum suum, qui in Messenia regnabat, à quo e•• regio∣ne donatus, quae in confiniis Elidis & Messeniae ad mare sita erat, ibi Pylum condidit, d 1.925 ductâque Chloride Amphionis Orchomeni Regis filiâ, insignissi∣mae pulchritudinis faeminâ, ex ea genuit Periclymenum, Chromium, & Ne∣storem, e 1.926 ex aliis vero faeminis multos alios habuit filios. f 1.927 Hos autem omnes, excepto solo Nestore, occidit Hercules, cum Pyliis, quod Augeae Elidis Re∣gi in bello contra eum gesto misissent auxilia, bellum intulisset. Nestor au∣tem, quod à Pylo aberat, hanc cladem evasit, ob pueritiam enim suam ad∣huc Gereniae manserat, ubi natus & enutritus fuit, atque ideo apud Home∣rum saepius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicitur. Hic patri in regno succedens post defunctos si∣ne prole Idam & Lyncium Apharii filios g 1.928 Messeniae etiam regnum obtinuit, h 1.929 indeque cum filiis Antilocho & Thrasymede ad bellum Trojanum profe∣ctus est, in quo Antiochum i 1.930 à Memnone occisum amisit, l 1.931 ipse autem Tro∣ja deleta cum Thrasymede altero filio, qui ei in regno successit, salvus rediit. Thrasymedis filius erat m 1.932 Sillus, Silli n 1.933 Alcmaeon, o 1.934 cujus temporibus Messe∣niâ ab Heraclidis tunc duce Oxylo in Peloponnesum reversis occupatâ, p 1.935 ille cum Poeone Antilochi filio, & Melantho Codri patre Medontis avo, qui è posteris Periclymeni erat, Athenas fugiebant, ibique illis celeberrimis familiis Medontidarum, penes quos fuerat urbis imperium, & Poeonidarum & Almaeonidarum praebuerunt originem.

Macedonem unum è decem Aeoli filiis fuisse, ab eoque Macedoniam, quod haec Regio sub illius auspiciis à Graecis primo fuisset habitata, nomen habu∣isse testatur q 1.936 Eustathius. Nec quod r 1.937 alii tradunt, Macedonem scilicet è Thya Deucalionis filia natum fuisse, omnino prohibet, quin Aeoli etiam fili∣um fuisse dicamus, Graecos enim in ducendis uxoribus ad generis propinquita∣tem non omnino respexisse Crethei & Tyrus, de quibus dixi, & s 1.938 Cimonis, & sororis Elpinices nuptiae satis ostendunt.

Magnes t 1.939 Regionem, quae sub montibus Pelio & Ossa sita est occupavit, à suoque nomine totam eam Regionem, & primariam illius civitatem à se con∣ditam Magnesiam appellavit. Hujus filii fuere, v 1.940 Alector, x 1.941 Pierus, Dictys & Polydectes. y 1.942 Dictys & Polydectes insulae Seriphi Reges fuere, a quibus Perseus educatus fuisse dicitur. Fabulas, quae de iis, & Perseo narrantur, apud Apollodorum lib. 2. & ceteros Mythologicos videas. z 1.943 Pierus in regione Ma∣gnesiae è parte septentrionali vicinâ regnavit, eamque à suo nomine Pieriam appellavit, de novem filiabus illius, quae Musarum nominibus vocabantur, & Orpheo & Lino, qui ab iis nati fuere prius diximus ad Epocham secundam. Alector patri in regno Magnesiae successit, ejus filius erat a 1.944 Haemon, Hae∣monis Hyperochus, Hyperoch Tenthredon, Tenthredonis b 1.945 Prothous, qui Magnetibus ad Trojam militantibus imperavit. c 1.946 Hic post Trojae excidium cum decimam praedae partem ex voto Delphis Apollini consecrasset, assumtis

secum Delphorum non paucis naves iterum conscendebat, & in Cretam tran∣siit, sed inde vi repulsus in Asiam navigavit, ibique ad fluvii Meandri ripas celeberrimam illam condidit civitatem, quae ab urbis nomine, è quâ primi illius conditores illuc migrabant Magnesia dicebatur: circa quam cum plu∣rimi eorum lapidum, qui ferrum trahunt, nascerentur, illi inde Magnetes dice∣bantur. De iis sic dicit d 1.947 Eustathius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. i. e. sciendum est, è Magne∣tibus Asianis Heraclius lapis fuit, dicit igitur Aelius Dionysius sic, Heraclia etiam est Magnesia, octodecim autem urbes sunt Heracliae dictae, è quibus una in Lydia est, unde lapis Heraclius à nobis Magnes vocatus, qui ferrum tra∣hit. De differentiis autem, quae sunt inter lapidem Heraclium & Magnetem, & quot sunt genera & lapidis Heraclii seu Lydii, & Magnetis dignissima le∣ctu sunt, quae apud Salmasium habentur in doctissimis illius exercitationibus, in Solinum pag. 1102.

Deïoneus Aeoli filius in Phocide regnavit, sic dicit e 1.948 Apollodorus. f 1.949 Sim∣sonus autem ibi pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legendum suspicatur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: sed receptam lectionem confirmat, quod Oeneum Cephali filium Deïonei nepotem Pho∣cidis regem fuisse testatur g 1.950 Diodorus Siculus. Deïonio è h 1.951 Diomeda Xu∣thi ejus patrui filiâ nascebantur i 1.952 Cephalus, Aenetus, Phylacus, Actor, Dia, & Philonis. Cephalus l 1.953 Procridem Erecthei filiam duxit, quam cum in sil∣vis, ubi Zelotypia acta se occultasset, ut maritum venantem observaret, pu∣tans feram esse emisso jaculo m 1.954 occidisset, ab Areopagitis ob eam caedem con∣demnatus Thebas in exilium abiit, n 1.955 indeque in insulam sinui Corinthiaco op∣positam coloniam ducens expulsis Telebois eam totam occupavit, & à suo no∣mine Cephalleniam appellavit. Hujus filii erant o 1.956 Celeus, & p 1.957 Oeneus. q 1.958 Celeus post patrem in Cephallenia regnavit, hujus filius & successor erat Arcesius pater Laertae, cujus filius erat Ulysses, qui cum r 1.959 Cephalleniis, Za∣cynthiis, & Ithacensibus, quibus imperabat, ad Trojam profectus, omnium Graecorum, qui illi bello interfuerunt, habebatur sapientissimus. s 1.960 Oeneum alterum Cephali filium avo Deïoneo in Phocidis regno successisse, & Evad∣nem Peliae filiam duxisse tradit Diodorus Siculus. t 1.961 Phylacus alter Deïonei filius in Thessaliam rediens Phylacem urbem condidit, & Regioni circumcirca vicinae imperavit. v 1.962 Hujus filius erat Iphiclus, x 1.963 qui genuit Philacum Iphicli secundi & Poeantis patrem, y 1.964 quorum Iphiclus Protesilaum & Podarcem, Poeas Philoctetem, qui profecti sunt ad bellum Trojanum, filios habuerunt. z 1.965 Protesilaus & Podarces Thessalis, qui Philacem, Pyrrhasum, Itonem, An∣tronem, & Pteleum; Philoctetes, qui Methonem, Thaumaciam, Meliboe∣am, & Olizonem incolebant, dicuntur imperasse. Philoctetes post redi∣tum à Meliboeis per seditionem exactus in Italiam transiisse, & Petiliam pri∣mariam Lucanorum civitatem condidisse perhibetur, Strabo lib. 6. p. 254. De Aeneto & Actore ceteris Deïonei filiis nihil in scriptoribus invenio, nisi quod nonnulli moderni hunc Actorem Pelei socerum fuisse nomine decepti existimarunt. a 1.966 Diam Deïonei filiam duxit Ixion Lapitharum Rex, qui cum

à socero acrius admoneretur, ut pro more illius temporis ei munera matri∣monialia penderet, illum ad convivium invitatum in foveam igne plenam de∣jecit, primusque in Graecia fuisse à b 1.967 Pindaro arguitur, qui cognatum san∣guinem effuderat. Hic ex Dia genuit c 1.968 Pirithoum Thesei amicum, cujus d 1.969 filius Polypoetes Lapithis in bello Trojano imperavit. e 1.970 Pirithoi frater Cen∣taurus fuisse dicitur, & Centauris nomen dedisse, f 1.971 qui cum equitandi artem in Thessalia primi exercuissent, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 etiam dicebantur, & inde fabula de duplici eorum naturâ habuit originem. g 1.972 His equitibus subditis suis fisus Centaurus aggressus est fratrem Pirithoum regno deturbare, atque inde or∣tum est bellum Lapitharum cum Centauris à Poetis toties decantatum. De origine & etymologia nominis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 postea in notis ad aliud Marmor dicturi sumus. h 1.973 Philonis altera Deïonei filia Doedalioni nupta ei peperit Autolycum, i 1.974 qui locis circa Parnassum imperavit, cujus filia l 1.975 Anticlea Ulyssis mater fuit, quae cum in Ithacam iter suscipiens in via à latrone quodam m 1.976 Sisypho dicto vitiaretur, priusquam cum Laerte novo marito concubuerat, inde orta est suspicio, Ulyssem, qui primogenitus illius filius erat, non à La∣erte, sed à Sisypho genitum fuisse, quod ei exprobrat Ajax apud Ovidium, n 1.977 cum eum dicit sanguine cretum Sisyphio, & Philoctetes apud Sophoclem, ubi dicit,

o 1.978 —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 —

Cercaphus filius Aeoli p 1.979 genuit Ormenum, qui Ormenium sub Pelio monte condidit, ibique regnans q 1.980 Amyntorem & Euaemonem genuit, quorum r 1.981 hic Eurypyli, qui Ormeniis, Asteriis, Hyp••reis, & Titaniis, s 1.982 ille Phoenicis A∣chillis tutoris, qui Dolopibus in bello Trojano imperarunt, patres fuere.

Athamas Aeoli filius, postquam t 1.983 per multas Graeciae partes vagatus esset, tandem in Boeotiam venit v 1.984 ad Andreum Penei filium, qui Orchomeniis tunc à suo nomine Andreis dictis primus imperavit, à quo Regionem, x 1.985 quae erat circa montem Laphystium, accipiens in ea regnavit, & post mortem The∣mistûs Hypsei filiae, y 1.986 è qua genuerat Ptoum, Schoeneum, & Leuconem, z 1.987 duxit Ino Cadmi filiam, quâ non diu post nuptias repudiatâ, tertiam uxo∣rem habuit Nephelen, è qua genuit a 1.988 Phrixum & Hellen: eâ vero insaniâ cor∣reptâ, Ino iterum recepit, & ex ea genuit b 1.989 Learchum, & Melicertam. c 1.990 Haec ob odium, quo Nepheles filios habuerat, iis insidias struens persuasit rusticis mulieribus, ut clam maritis triticum, quod serendum erat, torrerent, & eos, quos sequente anno ob frugum defectum, quod ager tostum triticum accipiens proventum suum non reddidisset, Athamas ad consulendum oracu∣lum Delphicum miserat, ad id induxit, ut responsum referrent, Phrixum & Hellen Jovi immolandos esset: sed hos periculo abstu••it d 1.991 Chrysomallus A∣thamantis famulus & Phrixi tutor, cum iis trans Hellespontum fugiens, in cujus tranatione Helle è navicula in aquas delapsa e 1.992 periit, indeque illi freto nomen Hellesponti datum fuit. f 1.993 Phrixus autem ad Aetam Colchidis Re∣gem

salvus evasit. Hâc fraude tandem detectâ, g 1.994 cum Ino vidisset maritum suum adeo irâ excandescentem, ut per eam mentis non satis compos Learchum filium, quod matri forte opem tulerat, occidisset, cum alio filio Melicerta ad rupes Moluridas fugiens, inde eum & semetipsam in mare praecipitasse dici∣tur. Quibus postea pro diis marinis habitis, h 1.995 Ino Leucotheae, Melicerta Pa∣laemonis nominibus à Corinthiis colebantur, & iis i 1.996 Ludi Isthmici l 1.997 à Glauco primo celebrati fuere, quos postea omissos m 1.998 Theseus in Neptuni honorem i∣terum restauravit. Athamas ob hanc Tragoediam, exosus locum in quo acta fuit, n 1.999 regnum suum Corono & Haliarto fratris Sisyphi nepotibus tradidit, & in Thessaliam o 1.1000 rediens condidit Alum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sic di∣ctam, cujus p 1.1001 cives sub Achille Trojae dicuntur militasse. Schoeneus, q 1.1002 quem Athamas è primâ uxore susceperat,r 1.1003 urbem Schoenum in Boeotiâ condidit, fili∣amque ibi genuit s 1.1004 Atalantam, quam aureis pomis in cursu vicit Hippome∣nes. A Ptoo t 1.1005 Templum Apollinis Ptoi ob oraculum celebre, quod in monte Ptoo prope Thebas conditum fuit, nomen habuit. v 1.1006 Leucon ante patrem ob••it, illius autem filia Euippe ab avo Athamante Andreo Orchomeniorum regi pro uxore data ei peperit Eteoclem, qui Andreo in regno succedens x 1.1007 Gratiis templum primus condidisse dicitur: illo sine liberis defuncto, Sisyphi po∣steri in ejus regno usque ad Orchomenum successerunt, quo etiam sine filiis defuncto, regnum venit ad Phrixi posteros. y 1.1008 Hic enim ex Aetae filia genuit Presbonem, aliosque filios, ad quos & Phrixi tutorem Chrysomallum reducen∣dos (Phrixus enim ante eam navigationem z 1.1009 in Colchide diem obierat) mit∣tebantur Argonautae, indeque, quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aureum vellus significat, fabula de aureo vellere ab iis repetito habuit originem. Presbon autem ab Argonautis reductus, a 1.1010à Corono & Haliarto avi Athamantis regnum recepit, in eoque successorem habuit filium Clyminum, qui Orchomeno defuncto Or∣chomeniis etiam imperavit, frater Clymeni erat Aspledon, qui Aspledonem urbem Boeoticam condidit, cujus incolae sub Ascalapho & Jalmeno cum Orchomeniis Trojae Militarunt. Eustath. & Didymus ad Homeri Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ver. 510. De Clymeni successoribus infra, ubi de Sisyphi posteris dicturus sum, potius placet disserere.

Sisyphus Aeoli filius b 1.1011 Corinthum c 1.1012 ab Ephyra Epimethei filia, quae eam primo condidit circa annum d 1.1013 37 Regni Cecropis in Attica, tum Ephyram di∣ctam occupavit, quam sic auxit, munivit, & quasi de novo condidit, ut pro primo urbis conditore e 1.1014 apud plerosque autores habeatur. Cum secunda post hunc aetate alius esset in Graecia Sisyphus ob latrocinia sua & vim Anticleae Ulyssis matri illatam celebris, nominis convenientia effecit, ut omnia, quae ab isto latrone commissa fuerunt, scelera Sisypho Corinthiorum regi attribue∣rentur, atque ideo à Poetis à Jove in Tartarum detrusus fuisse, gravissimas∣que ibi poenas saxum insuperabile volvendo subiisse fingitur. f 1.1015 Sed autoritate eorum, qui fide digniores sunt, constat Sisyphum Regem justum, & omnium Graecorum sui temporis praesertim in vita medicinis & temperantia praeser∣vanda sapientissimum fuisse. Hujus quatuor numerantur filii g 1.1016 Ornytion, Glaucus, Thersander, & Halmus. Ornytion patri successit, duosque habuit filios h 1.1017 Phocum, & Thoantem. Phocus in regionem, i 1.1018 quae circa Parnassum

& Tithoream erat, duxit coloniam, eamque à suo nomine Phocidem appel∣lavit, in quam cum una aetate posterius l 1.1019 Phocus Aeaci filius cum nonnullis Aeginae insulae incolis commigrasset, eamque regionem quae circa Cirrham & Crissum ad sinum Corinthicum sita erat occupasset, hoc nomen latius fe∣cit patere, totamque eam regionem Phocidem appellavit, quae eo nomine apud Graecos semper cognoscebatur. m 1.1020 Thoas patri in regno succedens Corin∣thi mansit, cujus filius forte erat Creon, quo regnante Jason Corinthum ve∣nit, & illi sine liberis defuncto successit frater n 1.1021 Demophon. Creontem enim Sisyphi filium fuisse prohibet temporis ratio. o 1.1022 Demophontis filius erat Propidas, cui in Regno Corinthi successerunt filii illius Doridas, & Hyanthi∣das, p 1.1023 quibus ab Alete Heraclida victis & regno exutis, Sisyphidae qui ex pactis pacis conditionibus q 1.1024 in urbe mansere, in ordinem deinde redacti, Co∣rinthi imperium, cum ultra ducentos annos tenuissent, omnino amisere. r 1.1025 Glaucus, quem secundum diximus Sisyphi filium, dum in ludis funebribus, quos Acastus patri suo Peliae celebraverat bigis certaret, à suis equis discer∣ptus interiit. Filius illius erat s 1.1026 Hipponous, qui postea cum Bellerum magna∣tem quendam Corinthium occidisset, p 1.1027 inde Belleriphontes, i. e. Belleri oc∣cisor dicebatur. Ob hanc autem caedem Corintho exulare coactus, q 1.1028 ad Prae∣tum Argivorum regem fugiebat, à quo cum ab illius uxore Antaeâ tentati adulterii, quod ei ad illud sollicitanti non auscultasset, falso accusaretur, ad socerum illius Jobatem Lyciae regem cum literis, ut occideretur missus fuit, ubi cum omnia pericula quibus ut interiret expositus fuerat, ingenti for∣titudine superasset, Jobates ejus virtutem admiratus datâ ei filiâ suâ, generum suum & regni haeredem fecit. Ex hâc Jobatis filiâ r 1.1029 Bellerophonti nasceban∣tur Isander, Hippolychus, & Laodamia. s 1.1030 Isander contra Solymos Pisidiae incolas (quos t 1.1031 nonnulli Hierosolymitanos fuisse ridicule supponunt) pugnans occubuit. v 1.1032 Hippolocho Glaucus, Laodamiâ Sarpedon, qui Lyciis Priamo & Trojanis auxiliantibus imperarunt, nati fuere. Thersandri x 1.1033 filii fuere Haliartus & Coronus, y 1.1034 qui ab Athamante, quod putasset Phrixum occubu∣isse, adoptati eo in regno successere, & Haliartum, & Coroneam urbes Boe∣oticas condidere, quarum Haliartus z 1.1035 ob mortem Lysandri praestantissimi La∣cedaemoniorum ducis, qui in illius obsidione occisus fuit, postea evasit in∣signissima; sed hi cum a 1.1036 Presbon Phrixi filius à Colchide ab Argonautis re∣ductus esset, regnum quod iis ab Athamante concreditum fuit, nepoti illius iterum tradidere. Halmus, quem postremo loco diximus Sisyphi filium fu∣isse, b 1.1037 ad Eteoclem Orchomeni, tunc Andreidis dictae, Regem profectus ab eo agri partem accepit, ubi Halmones vicos condidit. Hujus filiae fuere Chry∣sogenea & Chryse. Chryses filius erat Phlegyas, à Phlegya, c 1.1038 Ixionis fratre, & Gortyniorum Rege diversus, qui defuncto Eteocle d 1.1039 illi in regno successit, urbemque in qua regnabat, ab Andreo illius conditore prius Andreidem di∣ctam, à suo nomine Phlegyas appellavit. Hic fortissimus e 1.1040 bellator erat, & quamdiu vixerat totius Graeciae terror: f 1.1041 sed cum Templum Apollinis Del∣phici diripuisset, ob illud sacrilegium in Tartarum detrusus g 1.1042 gravissimas poe∣nas à Poetis ibi fingitur subiisse. h 1.1043 Huic sine liberis defuncto successit Chry∣ses è Chrysoneâ alterâ Halmi filia natus, cujus filius & successor erat Miny∣as, à quo Phlegyae deinde mutato nomine i 1.1044 Minyae dicebantur. Hic poten∣tissimus

& ditissimus omnium Graecorum fuit, primusque memoratur, qui ae∣rarium ad pecunias servandas in Graecia aedificaverat. l 1.1045 Minyae filius erat Or∣chomenus, à quo cum patri in regno successisset, urbs quae prius Andreis, Phlegyae, & Minyae dicebatur, m 1.1046 Orchomeni appellationem adepta nomen iterum non mutabat, retento tamen antiquo nomine Orchomenus Minyea ideo dicebatur, ut ab Orchomeno, quae in Arcadia est distingueretur, atque ideo habet Homerus,

n 1.1047 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Orchomeno sine liberis defuncto, o 1.1048 ad Clymenum Presbonis filium Phrixi nepotem regnum veniebat, quo à Thebanis dum Neptuni festa Onchesti ce∣lebrabat occiso, Erginus, qui filiorum illius natu maximus in regno succes∣sit, cum fratribus Azeo, Arrhone, Pyleo, & Stratio Thebas adortus urbem cepit, p 1.1049 & Thebani pro caede Clymeni annuum deinde tributum Ergino pen∣debant, donec ab Hercule, qui iis in auxilium venit, Orchomeniis vicissim victis, eo iterum liberarentur. q 1.1050 Hoc bello Erginus maxime attritus cum deinde hoc unum solum omni studio agebat, ut vastatam patriam ad pristi∣nas opes & felicitatem iterum restitueret, matrimonium usque ad extremam senectutem distulisse dicitur, tunc cum multa congestâ pecuniâ de suscipiendis liberis coeperit esse sollicitus, oraculi monitu adolescentulam uxorem duxit, quae ei peperit Agamedem & Trophonium, qui celeberrimi Architecti & omnium fere veterum, quae in Graecia erant, Templorum conditores fuere: de ceteris quae de Trophonio & Agamede narrantur, & de insignissimo Tro∣phonii antro & oraculo, vide Pausaniam in Boeoticis, & Plutarchum in li∣bro de Socratis daemone. r 1.1051 His fratribus mortuo patre ob aetatem regno in∣idoneis, Orchomeniis post Erginum imperavit frater illius Aezeus, cujus fili∣us erat Actor, qui genuit Astyochem matrem Ascalaphi, & Jalmeni, s 1.1052 qui Orchomeniis in bello Trojano imperarunt, in quo Ascalapho t 1.1053 à Deiphobo occiso, v 1.1054 Jalmenus cum suis delatâ Trojâ in Pontum proficiscebatur, à quibus deducebant originem, qui in ea regione Achaei dicebantur. Post bellum Tro∣janum quinam Orchomeniis imperarunt incertum est, hoc à nullo autore in∣dicato, illi autem à Phlegyae temporibus usque ad reditum Boeotiorum è Thes∣salia omnium Graecorum potentissimi, x 1.1055 & ditissimi semper fuere, atque ideo apud Homerum dicit Achilles,

y 1.1056 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 —

z 1.1057 à Boeotis autem post eorum reditum circa 80 annos post bellum Trojanum vi∣cti Thebanis deinde subditi fuere, & Orchomenus, quae adhuc sejuncta erat, ceterae Boeotiae addebatur.

Scholiastes Apollonii ad librum illius 3. ver. 1238. dicit Corinthum, à quo urbs nomen habuit, etiam Sisyphi filium fuisse, & ludos Isthmicos in honorem Melicertae instituisse; sed de hoc Corintho nihil ceteri antiquarum rerum scri∣ptores. Pausanias in Corinthiacis nonnulla narrat de Corintho quodam Ma∣rathonis filio, à quo Corinthus dicta; sed cum ibi Aetam Colchidis Regem Aloëo coaevum, & Sisyphum Jasone & Medeâ recentiorem facit, omnibus iis, quae ibi narrat de Corinthorum origine, temporum ratio & aliorum scri∣ptorum

autoritas omnino repugnant. Clemens Alexandrinus dicit non Co∣rinthum sed Glaucum Sisyphi filium Ludorum Isthmicorum institutorem fu∣isse; quis igitur ille fuit, qui urbi Corintho nomen dedit, & unde illud no∣men habuit originem, hoc à nullo autore satis manifeste indicato, manet in∣certum.

Mimas a 1.1058 Aeoli filius Arnae, quae urbs Thessalica est, regnabat: hujus filius erat Hippotes, qui genuit Aeolum secundum Patrem Arnes, quae ur∣bi nomen dedit prius alio nomine appellatae. Hanc è furtivo concubitu gra∣vidam esse deprehensam pater iratus mercatori Metapontino vendidit, qui eam Metapontum in Italiam abduxit, filiosque ex ea natos, qui b 1.1059 Aeolus & Boeotus dicebantur, adoptatos habuit pro suis, donec ab caedem ab iis com∣missam urbe expellerentur. Aeolus igitur c 1.1060 ad Liparum Ausonis filium in∣sularum Liparaearum regem paratâ classe fugiebat, ductâque illius filiâ ei in regno successit: ubi cum artis nauticae d 1.1061 studio multum se dedisset, & Ulyssi ad se venienti carbasis, & ventorum beneficio in navigando uti docu∣isset, inde orta est fabula apud Poetas illum ventorum promum fuisse, & U∣lyssi utrem ventis plenum, quo felicius navigaret, dedisse. e 1.1062 Hujus filii fu∣ere Astyochus, Xuthus, Androcleus, Pheremon, Jocastes, & Agathyrsus▪ quorum Astyochus in Liparaeis insulis, Jocastes in regione circa Rhegium post patris obitum regnarunt, ceteri à Siculis & Sicanis Siciliae incolis, ut bel∣lum, quod contra se invicem diu gesserant, ab iis componeretur, Reges ele∣cti fuerunt, eique & posteri eorum, donec Dorienses huc deduxissent Coloni∣as, hujus insulae tenuerunt imperium, quaeque in Siciliâ loca Xuthia & Aga∣thyrsis vocantur, e 1.1063 à Xutho & Agathyrso Aeoli filiis dicuntur nomina habu∣isse. f 1.1064 Boeotus alter Arnes filius cum matre in Thessaliam reversus patri Aeolo in regno successit, quo regnante g 1.1065 Boeoti tempore belli Trojani, cum eorum copiae Trojae abfuissent, à Pelasgis & Thracibus Boeotiâ expulsi ad Arnam venerunt, qui ab Arnensibus in partem agri recepti cum iis in unam gentem coalescebant, & tunc primum h 1.1066 secundum nonnullos uterque populus Boeoti dicebantur; sed longe antiquius fuit Boeotorum nomen, bello enim Troja∣no interfuerunt, qui Boeoti dicebantur. Alii igitur i 1.1067 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quo duce ex oraculi monitu Cadmus in Boeotiam venit; alii autem l 1.1068 multo verius à Boeoti Itoni filio Amphictyonis nepote, qui secundâ post Cadmum aetate Boe∣otis imperavit, illius nominis deducunt originem. Non igitur Boeoti ab Arnensibus; sed è contrario Arnenses à Boeotis nomen sortiebantur, eodem∣que modo Boeoti, quo Athenienses Iones, ab iis quos recipiebant, fuerunt appellati, ab eoque tempore pro Boeotis reputati cum iis circa m 1.1069 60 annos post bellum Trojanum, quo tempore utraque gens à ceteris Thessalis Arnâ expulsa fuerat, Boeotiam quasi terram suam repetivere, eamque pulsis in Atticam Pe∣lasgis eodem jure quo ii, qui inde expulsi fuere, sibi vindicantes agrum, qui cir••a fluvium Cephissum est & locum Copaidem, occupabant, ibique urbem condidere, quam in memoriam illius, è qua profecti sunt, Arnam appella∣runt, quae postea n 1.1070 Chaeronea dicta, o 1.1071 ob cladem ibi Atheniensibus à Philippo Macedone illatam, & ob civem suum Plutarchum multum fuerat celebrata.

Cretheus quem decimo loco numeravimus, Aeoli filium fuisse p 1.1072 è Tyro fra∣tris Salmonei filia genuit Pheretem, Amythaonem, & Aesonem. Aeson cum Peleâ fratre uterino Jolci manens q 1.1073 è Polymede filia Autolychi genuit

Jasonem, qui ad Colchidem navigavit. r 1.1074 Pheres urbem Pheras, ob Alexan∣drum Pherarum Tyrannum celebres, à suo nomine sic dictam in Thessalia con∣didit, hujus filii fuere s 1.1075 Admetus & Lycurgus. t 1.1076 Lycurgus circa Nemeam regnum habuit, ibique Opheltem Archemorum etiam dictum genuit, v 1.1077 quem cum à nutrice Hypsipile in herbâ relictum, dum ea Argivis ad bellum Troja∣num proficiscentibus fontem iverat indicatum, serpens intermisset, in ejus honorem Argivi Nemeaea certamina instituerunt, quae postea ab Hercule quod ibi leonem Nemeaeum occidisset, Jovi Nemeaeo dicata singulis bienniis, eodem modo quo Isthmica, quamdiu apud Graecos manebat Jovis honor semper fue∣rant celebrata. x 1.1078 Admetus patri successit, ductâque Alceste Peliae filia Eume∣lum genuit. Fabulas, quae de Admeto & Alceste narrantur, legas apud Apol∣lodorum lib. 1. & Eustathium ad Homeri Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. p. 326. Eumelus tum patri in Pherarum tum avunculo Acasto Peliae filio in Jolci regno successit, y 1.1079 utris∣que enim earum urbium incolis in bello Trojano imperasse dicitur. z 1.1080 Amy∣thaon cum Neleo fratre uterino in Peloponnesum commigravit, a 1.1081 ibique ge∣nuit Biantem & Melampodem. Melampus insignissimus b 1.1082 Augur erat, at{que} ideo avium voces intellexisse dicitur. Hic in Aegyptum profectus c 1.1083 multos Aegyptiorum ritus circa Bacchi & Cereris cultum, & obscoenissimam Phalli Pompam in Graeciam primus introduxit, praecipuusque post Orpheum fuit Graeciae Theologiae Autor; ob magiam etiam & medicandi artem, quas ab Aegyptiis didicit, omnium sui temporis Graecorum fuit insignissimus. Haec ab Anaxagora Megapenthis filio Argivorum Rege accersitus, ut feminas d 1.1084 Ar∣givas insaniâ correptas ad mentis sanitatem restitueret, tertiam regni par∣tem pro mercede postulavit, quam cum Anaxagoras non concederet, secun∣dâ vice cum feminae magis insanirent, accersitus tertiam partem sibi & tan∣tundem fratri Bianti postulavit. Veritus igitur Rex, ne si tempus longius pro∣traheret, mercedem ille peteret ampliorem, postulatis assensus est, ab eoque igitur tempore, feminis Argivis e 1.1085 Helleboro nigro, inde Melampodio dicto, seu secundum alios f 1.1086 lacte caprarum, quae Helleborum pastae fuissent à Me∣lampode sanatis, Melampus & frater illius Bias & posteri eorum regno tripar∣tito Argivis imperarunt. Fabulas, quae de Melampode & Biante narrantur, legas apud Apollodorum lib. 1. & Didymum, & Eustathium ad Homeri O∣dyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. v. 289. ^g Melampodis filius & successor erat Antiphates, Antipha∣tis Oïcles, Oïclis Amphiaraus, qui omnes fuere Magici & vates insignissimi. h 1.1087 Amphiaraus contra Adrastum Talai filium Biantis nepotem seditionem mo∣vens eum Argis expulit, ille autem ad Polybum Sicyoniorum regem avum s••∣um maternum secedens illi in regno Sicyonis successit, indeque, sorore suâ Euriphyle Amphiarao in uxorem datâ, Argos iterum reversus i 1.1088 Tydeum Oenei filium & Polynicem Oedipodis filium à patria exulantes domo recepit, & ge∣neros fecit, & l 1.1089 cum eodem Amphiarao, & fratre suo Mecisteo, aliisque duci∣bus primum bellum gratiâ Polynicis Thebanis intulit, in quo omnes praeter Adrastum periere. Amphiarai filii fuere m 1.1090 Alcmaeon & Amphilochus n 1.1091 Alcmae∣on in secundo bello, quod Thebanis filiis eorum, qui in priori interierant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicti Euryalus scilicet Mecistii filius, Diomedes Tydei, Sthenelus Capanei, Aegialeus Adrasti, Polydorus Hippomedontis & Promachus Par∣thenopaei

in patrum vindictam intulere, dux exercitus fuit, o 1.1092 qui; cum post expugnatas Thebas & regnum Thersandro Polynicis filio restitutum Argos reversus matrem Eriphylen, quod acceptis à Polynice donis patri eundi ad illud bellum, quo periit, necessitatem imposuerat, occidisset, conscientiâ illius sceleris tactus relictis p 1.1093 Argis in Acarnaniam secessit, in qua re∣gione filius illius Acarnan post patrem regnans illam à suo nomine Acarnani∣am, & incolas Acarnanes appellavit. q 1.1094 Amphilochus alter Amphiarii fili∣us post deletam Trojam, ad quam cum ceteris Argivis militaverat, omisso in Argos reditu ad fratrem venit, occupatâque Regione, quae ad fontes fluvii A∣cheloi sita Acarnaniae è parte septentrionali vicina fuit, in ea condidit ur∣bem, quam à suo &urbis, è quâ profectus est, nominibus Argos Amphilochi∣cum appellavit, à quo Regio circumcirca vicina etiam Amphilochia, & in∣colae Amphilochi dicebantur. Adrasti filius erat r 1.1095 Aegialeus, qui in Epigo∣norum bello Thebanis illato à Laodamante jugulatus interiit, hujus filius e∣rat Cyanippus, quo tempore belli Trojani pubertatis annos nondum conse∣cuto Diomedes Tydei filius, & Euryalus Micestii filius s 1.1096 Tutores illius cum Sthenelo Capanei filio, qui è posteris Anaxagorae regnabat, Argivis ad Tro∣jam profectis dicuntur t 1.1097 imperasse. Usque adhuc igitur Argivi, Messenii, Elei, plurimique Peloponnesi incolae Aeoles fuerunt, illi autem v 1.1098 circa 80 annos post bellum Trojanum x 1.1099 ab Heraclidis Peloponneso expulsi classem Au∣lide parabant, indeque duce y 1.1100 Penthilo Orestis filio in Asiam transiere, pri∣moque z 1.1101 Troadem, & deinde Lesbum insulam, & in continente Lesbo vicinâ Larissas, Cumam, Cillam, ceterasque è duodecim civitates, quae Aeolidem Asianam a 1.1102 antiquitus constituebant, expulsis Pelasgis occuparunt, eaque ma∣xima est Colonia, quam Aeolenses extra Graeciam unquam emisisse memo∣rantur. Praeter hanc aliae antiquitus Aeolensium emittebantur Coloniae, post bellum enim Trojanum b 1.1103 Philoctetes in Italiam, Prothous in Asiam, de quibus diximus, transiere; circa idem etiam tempus c 1.1104 Thoas Aetolorum Dux Tem∣psam apud Brutios, & Diomedes d 1.1105 Argyrippam quasi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sic dictam, Canusium, & Beneventum apud Apulos post deletam Trojam in Italiam transvecti condidere, & in eandem regionem è genere Aeolico e 1.1106 Locri Ozo∣lae è sinu Crissaeo circa Olympiadem f 1.1107 24 transeuntes ibi, quod urbem mari∣timam ventis ab occasu flantibus expositam incolebant, Locri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Aeolicum autem genus maxime propagabant g 1.1108 Aeolidis Asianae incolae, à quibus omnes fere Graeci, qui septentrionalis Asiae partes incolue∣runt, deducebant originem, & ab his etiam secundum nonnullos orti erant, qui Cumam in Italia incolebant, illuc è Cuma Aeolica transvecti. Sic enim di∣cit h 1.1109 Strabo,

Cuma Chalcidentium & Cumaeorum est opus vetustissimum; omnium enim Graecorum urbium, quae sunt aut in Italia, aut in Sicilia, est antiquissima. Duces Coloniae Hippocles Cumaeus, & Megasthenes Chalci∣densis inter se pepigerunt, ut alterius populi Colonia, alterius Coloniae ap∣pellatio esset, urbs itaque Cumae nomen gerit, videtur autem à Chalciden∣sibus condita fuisse.

Hic autem Cumam Aeolicam non posse intelligi esse Hippoclis patriam, quis non videt? Si enim secundum Strabonem Cuma an∣tiquissima sit in Italia Graecorum colonia, ex ejusdem mente ante Diomedis, Philoctetis, & Thoantis tempora, quos ipse dicit mox post bellum Trojanum urbes in Italia condidisse, necessario fuit educta: Cumam autem Asianam

multos annos post bellum Trojanum conditam fuisse ipse testatur i 1.1110 Strabo; se∣cundum igitur Strabonem Cuma in Italia Cumae Aeolicae, utpote eâ multo antiquior, Colonia esse non poterat. De vetustate Cumae Italicae Straboni assentit l 1.1111 Velleius Paterculus. Fatendum vero est m 1.1112 secundum Eusebium eductionem Coloniae sub Hippocle & Megasthene multo recentiorem fuisse, cum tamen ab eo ad annum 131 post deletam Trojam referatur, Cuma Italica secundum hunc etiam Cumâ Aeolicâ est antiquior; n 1.1113 Herodotus enim dicit 130 annos post Trojae excidium Lesbos caepit Oppidatim habitari, 20 annos post Lesbum habitatam Cuma Aeolica condebatur, 19 igitur annos Cumâ I∣talicâ est recentior, atque ideo ei originem praebuisse nunquam poterat. Cum ergo apud o 1.1114 Stephanum Byzantinum inveniatur in Eubaea etiam fuisse urbem Cumam dictam, assentiendum est magno Casaubono tam Cumam quam Chalcidem è quibus profecti sunt qui Cumam in Italia condidere urbes Euboi∣cas fuisse, atque ideo dicit Virgilius,

p 1.1115 Et tandem Euboicis Cumarum allabitur oris.

E Cuma profecti sunt, qui Neapoli condidere. Quasnam Graeciae, Italiae, & Asiae partes Aeoles incolebant, & quomodo ab Aeolo deducebant, origi∣nem, hactenus explicavi, De Doribus & Ionibus rectat dicendum.

Dorus secundus Hellenis filius r 1.1116 regnum in Estiaeotide adeptus Regionem Doridem & incolas Dores appellabat. Posteri autem illius proximâ post ejus obitum aetate inde iterum à Perrhaebis s 1.1117 pellebantur; illi enim, postquam E∣stiaeam in Euboea everterant, hanc regionem occupantes Estiaeis, quos se∣cum ex Euboea eduxerant, tradidere incolendam, ab eoque primo tempore, quae prius Doris, Estiaeotis deinde accepto ab incolis nomine caepit appella∣ri. Doribus autem patriâ ejectis, nonnulli eorum ad t 1.1118 Macedones cognatos suos circa Pindum montem habitantes commigrabant. Tectamus autem Do∣ri filius cum maxima Dorum parte Jolcum ad Cretheum socerum suum & istius urbis regem profectus paratâ ibi classe cum iisdem, assumtis etiam se∣cum è Pelasgis, qui in Thessalia relicti erant, & ex Aeolibus Crethei subditis non paucis, v 1.1119 in Cretam transiit, totamque eam occupans insulam in illa pri∣mus omnium Graecorum imperasse perhibetur. Hujus filius & successor erat x 1.1120 Asterius, qui Europam y 1.1121 duxit, quae cum vi rapta è Phaenicia in Cretam transvecta fuisset in navi, quae z 1.1122 taurum in prora 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 habuerat, inde se∣cundum plerosque, eam à tauro raptam fuisse, secundum Doctissimum vero a 1.1123 Fullerum, quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 apud Phoenices tam taurum quam navem significa∣bat, fabula habuit originem. Asterii & Europae filius erat b 1.1124 Minos ejus no∣minis primus; qui in nostri Chronici Marmorei Epochâ undecimâ tempori∣bus Pandionis primi, Athenarum regis in Creta regnasse, & Cydoniam condidisse dicitur. Hic insignissimus c 1.1125 legislator fuit, omnesque eas Cre∣tensium leges tot laudibus apud antiquos celebratas condidisse perhibetur, quas, ut populus majori cum reverentia acciperat, & sanctius observaret d 1.1126 se à Jove accepisse dixit, atque ideo per novem annos, quos in formandis suis legibus assumserat, saepissime in antrum, quod in Idae montibus erat, ascen∣dens, ibi, eodem modo quo e 1.1127 Numa postea cum Nymphâ Egeriâ, ille cum

Jove se colloquium habuisse finxit, & ob hanc rationem ab Homero f 1.1128 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicitur, verum haec vox 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. g 1.1129 Platoni explicatur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. nono quoque anno; atque inde est, h 1.1130 quod Valerius Maxi∣mus dicit Minoem nono quoque anno leges à Jove accepisse, i 1.1131 Strabo vero l 1.1132 Eustathius, & l 1.1133 Didymus vocem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. novem annos explicant. m 1.1134 Minos ex Itona Lyctii filia suscepit Lycastum, urbis Lycasti conditorem, qui ex Ida Corybantis filia n 1.1135 procreavit Minoem secundum, Sar∣pedonem, & Rhadamanthum; cum enim Sarpedon & Rhadamanthus duabus tantum aetatibus bello Trojano vetustiores essent, Minois primi, qui o 1.1136 Pan∣dioni primo Athenarum regi coaevus circa 224 annos ante Trojae excidium in Creta regnaverat, fratres fuisse omnino prohibet temporis ratio. Sarpe∣don à patre Minoe Cretâ expulsus primum in Cariam appulit, o 1.1137 ibique Mile∣tum, (cujus alii p 1.1138 Miletum Sarpedonis amasium conditorem volunt) Mileto Creticae cognominem condidit; ibi autem non diu manens inde ad interiores Asiae partes transiit, Regionemque tunc q 1.1139 Milyada dictam occupavit, quae postea r 1.1140 à Lyco Pandionis filio, qui à fratre Aegeo Athenis pulsus à Sarpe∣done, ad quem venerat, in regni societatem acceptus fuit, Lycia dicebatur. Sar∣pedonis filius erat s 1.1141 Evandrus, qui ductâ Laodamiâ Bellerophontis filiâ, ex ea genuit alterum t 1.1142 Sarpedonem, qui Trojae contra Graecos militabat. Rha∣damantho alteri fratri v 1.1143 Minos, cum illum obejus justitiae laudem ex invidia in Creta ferre non poterat, maris Aegei insulas tradidit regendas. Minos enim omnium sui temporis x 1.1144 classe potentissimus fuit, atque ideo totius maris, quod circa Graeciam est, imperium adeptus, omnes in ea insulas, expulsis latronibus & piratis, quorum prius receptacula fuerant, occupavit. Quomodo hic ab mortem filii Androgei Atheniensibus & Megarensibus bellum intulit, & Daedalum in Siciliam cum classe persequens, ibi fraude filiarum Cocali regis insulae diem obiit, vide Plutarchum in vita Thesei, y 1.1145 Diodorum Siculum, a∣liosque. Tam hic autem Minos, quam alter, avus illius se à Jove procreatos fu∣isse gloriabantur, & alterutrius eorum sepulchrum diu in Creta suit, in quo inscriptum erat, z 1.1146 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, postea autem voce 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, è Mar∣more vetustate exesâ solum relictum fuit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, atque inde orta est opinio a 1.1147 Jovis sepulchrum apud Cretenses fuisse. Rhadamanthi filius erat b 1.1148 Thoas, c 1.1149 quo in Lemno regnante mulieres Lemniae omnes viros suos & paren∣tes occidere excepto solo Thoante, quem Hypsipyle filia absconditum serva∣vit, & hinc pessima facinora per totam Graeciam deinde d 1.1150 Lemnia dicebantur. Hypsipyle à Jasone, dum ad Colchidem navigabat, ad Lemnum appellente compressa peperit e 1.1151 Euneum, qui Lemniis tempore belli Trojani impe∣ravit.

Dores, qui ad Macedones commigrabant, quamdiu cum illis habitabant f 1.1152 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu Macedones dicebantur, inde autem profecti Regionem, g 1.1153 quae inter Phocidem & Oetaeos montes sita est, occuparunt, ibique quatuor civi∣tatibus Pindo scilicet, Erineo, Boeo, & Cytinio sibi conditis, antiquum recipientes nomen semetipsos iterum Dores & Regionem illam Tetrapolin

Dorida appellabant. h 1.1154 Hic è Dori posteris Aegei & Thesei temporibus re∣gnabat Aegimius, qui à Lapithis regno pulsus in auxilium vocavit Herculem, à quo in regnum iterum restitutus, ut ei pro tanto beneficio gratias referret, i 1.1155 Hyllum illius filium adoptavit, & cum filiis suis Pamphylo & Dymante regni haeredem constituit, in quod cum ille post Aegimii obitum cum iisdem aequali jure successisset, ab eo tempore Dores l 1.1156 in Hyllenses, Pamphylos, & Dymanes dividebantur, m 1.1157 quae in omni postea Doricâ civitate tribuum nomina fuerunt, & Heraclidae jure adoptionis Dores facti pro Doribus deinde semper reputati fuerunt. Heraclidae autem erant Herculis filii, inter quos praecipui erant Hyllus, Antiochus, Tlepolemus, & Ctesippus. Hi post patris obitum sub Jolai tutelâ cum Lycimnii filiis & ceteris Herculis commilitonibus n 1.1158 Trachiniae a∣pud Ceycem regem aliquandiu manebant, cum autem adulti virile robur con∣secuti fuissent, Eurystheus Mycenarum Rex de iis sibi regnoque suo metuens eos totâ Graeciâ pellere constituit, atque ideo Ceyci ceterisque Graeciae Re∣gulis edixit, ne Heraclidis hospitium praeberent iis bellum minitans, qui con∣tra facerent, Heraclidae igitur ceterâ Graeciâ pulsi o 1.1159 ad Theseum Athenarum regem fugiebant, qui solus Eurysthei minas non timens supplices ob amiciti∣am, quam cum Hercule habuerat, & in hospitium & in agri partem recepit, & eorum gratiâ etiam bellum contra Eurystheum, qui Atticam eos inde ex∣pulsurus invaserat, cum Atheniensibus suis suscepit, quorum auxilio victis fu∣gatique Mycenaeis, p 1.1160 Hyllus Eurystheum è curru deturbatum occidit, fuga∣tosque hostes in Peloponnesum q 1.1161 persequens multas ibi cepit civitates, sed inde peste & oraculi monitu iterum recedere coactus in Atticam rediit. Cum vero jam expulso Theseo r 1.1162 Menestheus regnum obtinuisset, illeque Heracli∣das, ut quos Thesei partibus favere timuerat, in Attica non ferret, Hyllus inde etiam recedere compulsus cum omnibus suis in Doridem secessit, ibique in tertiam regni partem, quam ei Aegimius legaverat, succedens s 1.1163 Heracli∣das Doribus conjunxit, quos cum in eandem gentem cum suis fecisset coales∣cere, eorum copiis adjutus ad bellum Peloponnesiacum quam vis Atheniensi∣bus nudatus satis iterum fuit instructus. t 1.1164 Illud autem, quod ab oraculo Del∣phico monitus esset tertium fructum expectandum esse, triennium dici arbi∣tratus per tres annos distulit, illis vero exactis reditum in Peloponnesum auxiliantibus v 1.1165 ei Pamphylo & Dymante Aegimii filiis iterum tentabat, sed cum Atreus Pelopis filius, qui, Eurystheo sine liberis defuncto, in Mycenarum regno successerat, cum magno exercitu in Isthmo Corinthiaco occurrisset, x 1.1166 Hyllo & Echemo Tegeatarum Regi bellum singulari certamine dirimen∣dum committebatur iis conditionibus, ut si Hyllus vinceret, Heraclidae Pe∣loponnesum obtinerent, si vinceretur, per 50 annos reditum in illam iterum non tentarent, victo igitur occisoque Hyllo Heraclidae in Doridem iterum redierunt, ibique cum Doribus sterilem istam & montanam regionem per centum annos, priusquam cum felici successu reditum iterum tentassent, di∣cuntur incoluisse. Tlepolemus autem unus ex Herculis filiis post occisum Hyllum cum proavunculo suo Lycimnio y 1.1167 ab Argivis receptus Argis habita∣bat, sed cum Lycimnium forte z 1.1168 occidisset inde iterum ob eam caedem fugere coactus exstructâ classe cum suis in Rhodum transiit, ubi cum invenisset inco∣las in duas factiones divisas contra semetipsos belligerantes, uni parti adjunxit suos, debellatâque alterâ ab iis, quibus auxilium tulerat, totius insulae obti∣nebat

imperium, inde autem ad bellum Trojanum cum ceteris Graecis profectus a 1.1169 à Sarpedone interfectus fuisse dicitur. b 1.1170 Dores vero, quos ille in Rhodum secum abduxerat, ibi semper manebant Lindum, Jalysum, & Camirum inco∣lentes, quibus circa 115 annos post Trojae excidium alii se jungebant c 1.1171 Dores; ex iis qui in Atticam regnante Codro expeditionem suscipientes proposito istius regionis obtinendae exciderunt, eorumque auxiliis Con insulam occu∣pabant. Post Homeri deinde aetatem d 1.1172 Anthes è Troezenia aliam in Asiam Doriensium eduxit coloniam, & in Chersoneso Rhodo vicinâ Cnidum, & Ha∣licarnassum condidit, quae cum aliis quatuor Doricis civitatibus Co scilicet, Lindo, Jalyso, & Camiro foedus ineuntes cum iisdem in Asia e 1.1173 Doridem, Hexapolin constituebant, quae postea exclusâ à foedere Halicarnasso Penta∣polis vocabatur. E Lindo f 1.1174 Antiphemus & Lacius fratres circa Olympiadem 26 colonias eduxerunt, eorumque hic Phaselidem in Pamphylia, ille Gelam in Sicilia condidere. Hylli filius erat g 1.1175 Cleodaeus, quo duce Heraclidae exactis 50 annis, quibus ex pactis obligati erant à bello Peloponneso inferendo absti∣nere, tertio in avitam patriam reditum tentant, sed cum nondum venisset ter∣tia post Hyllum aetas, quam Pythia per tertium fructum significabat expectan∣dam, priusquam in Peloponnesum redirent, in hac expeditione non minus in∣felici successu, quam in duabus prioribus à Peloponnesiis victi repressique in Doridem amisso duce, h 1.1176 qui in praelio occubuit, iterum redierunt. Cleo∣daei filius erat i 1.1177 Aristomachus, qui, cum ei Pythia victoriam promisisset, si per viam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 rediret, quarti Heraclidarum in Peloponnesum descensus dux fuit, sed cum ille oraculum non recte intelligens per Isthmum Corinthia∣cum exercitum duxisset, eodem modo quo pater victis repulsisque suis in prae∣lio occidebatur, Aristomachi autem filii k 1.1178 Temenus, Cresphontes, & Aristo∣demus tandem intelligentes per tertium fructum, quem Pythia dixit expectan∣dum esse, priusquam Heraclidae in Peloponnesum redirent, tertiam genera∣tionem, & per viam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non terrae, sed maris Angustias significari, clas∣sem Naupacti in Aetoliâ (quae urbs l 1.1179 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellationem sortita est) fretum Corinthiacum transituri parabant, sed dum ibi manebant, quod Hippotes Phylantis filius Antiochi Herculis filii nepos Carnum vatem, qui futura praedicens Doriensium castra intraverat, putans magum esse ab ho∣stibus in exercitus perniciem immissum m 1.1180 occidisset, pestis exercitum invadit; ab oraculo igitur edocti mali causam vatis caedam fuisse, Hippotem exilio damnant, & in vatis honorem festa n 1.1181 Carnia instituerunt, o 1.1182 quae à Lacedaemo∣niis ceterisque Doribus in Peloponneso ab eo tempore Apollini, ut pro morte vatis placaretur, quotannis semper quam sanctissime fuerant celebrata. Cum jam parata esset classis Heraclidae ab oraculo moniti, sibi p 1.1183 trioculum ducem constituendum esse, Oxylo Aetolo Thoantis, qui Aetolis in bello Trojano im∣peraverat, nepoti, quem unoculo equo insidentem obviam habuerant, exer∣citus imperium commisere, sub cujus auspiciis in Peloponnesum transeuntes, q 1.1184 circa 80 annos post Trojae excidium Elidem, Argos, Messeniam, & Lacedae∣monem expulsis Aeolibus & Achaeis, quorum hi in Joniam postea Achaeam dictam duce Tisameno, illi in Asiam duce Penthilo Orestis filiis inde commi∣grarunt, occupavere, quibus inter Duces divisis r 1.1185 Oxylus Elidem, s 1.1186 Teminus

Argos, t 1.1187 Cresphontes Messeniam, & v 1.1188 Aristodemi filii Lacedaemonem obti∣nuerunt. x 1.1189 Aristodemus enim, dum Heraclidae adhuc in Aetolia manebant, Delphis à Pyladae filiis Tisameni consobrinis occidebatur, quod autem illi de∣bebatur occupatâ Peloponneso filii obtinuerunt imperium.

Oxylum, qui Elidem obtinuit, non Dorem sed Aeolem fuisse ab Aetolo Ae∣oli nepote ortum y 1.1190 supra diximus: z 1.1191 quicunque postea in Elide regnabant, ex Oxyli posteris fuerunt, inter quos insignissimus fuit Iphitus, qui circ 274 an∣nos post Heraclidarum discensum Ludos Olympiacos instauravit.

Temenus, qui Heraclidarum primus Argis regnavit, a 1.1192 praeter Cisum, Phal∣cem, aliosque filios unam habuit filiam Hyrnethonem, quam cum Deiphonti Ctesippi Herculis filii pronepoti in uxorem dedisset, eoque ob prudentiam il∣lius in bellis Duce, & in omnibus rebus consiliario usus fuisset, filiorum odi∣um incurrit, & ab iisdem tandem, cum timerent ne in Deiphontem etiam re∣gnum transferret, interficitur. Deiphontes igitur cum Hyrnethone uxore suisque fautoribus relictis Argis regionem circa Epidaurum occupavit, b 1.1193 illi∣usque urbis & Aeginae insulae primus Dorum obtinuit imperium. Phalces se∣cundus Temini filius nocturno impetu c 1.1194 Sicyonem occupavit, imperioque il∣lius urbis cum Lacestade Legitimo rege (quem, quod Heraclida fuerat à Phae∣sto Herculis filio ortus, nec urbe nec regno expulerat) communicato, ibi re∣gnavit, introductisque dialecto & moribus Doricis Sicyonios pro Doribus pri∣mo fecit reputari. Hujus filius d 1.1195 Rhegnidas apud Phliasios regnum obtinuisse dicitur expulso Hippaso, qui inde cum suis fratoribus profugiens in Samum transiens ibi genuit e 1.1196 Euphronem patrem Mnosarchi, qui Pythagoram cele∣berrimum illum Samium Philosophum dicitur genuisse: sed Diogenes Laer∣tius dicit f 1.1197 Cleonium fuisse, qui Phliunte profugit, & Cleonii filium fuisse Euthyphronem, Euthyphronis vero Hippasum, & Hippasi Marmacum, ab eoque genitum fuisse Pythagoram. Secundum utramque genealogiam Pytha∣goras Numae Pompilio Romanorum regi, cujus g 1.1198 praeceptor dicitur fuisse, po∣terat esse coaevus; secundum alios vero, qui illum h 1.1199 Polycratis Samiorum Tyranni, i 1.1200 & Servii Tullii Romanorum Regis temporibus volunt floruisse, circa 200 annos fuit recentior. Cisus, qui Temeni filius natu maximus erat, l 1.1201 post patrem Argis regnavit, cujus filius erat m 1.1202 Althaemenes, n 1.1203 qui regnante Codro Dores in Atticam duxerat: o 1.1204 sed cum morte Codri, quo occiso Athe∣nienses non posse vinci Pythia praedixerat, spe illius regionis obtinendae omni∣no excidisset, p 1.1205 Megaridem occupat, eamque dirutis illis columnis, quae us∣que ad hoc tempus in Isthmo Corinthiaco positae q 1.1206 in scriptum habuerant, eo usque Ioniam seu Atticam pertigisse, Doribus suis tradidit incolendam, in∣ter quos cum captum agrum divisisset, ipse Nicaeae paratâ classe cum aliâ ex∣ercitus parte in Cretam solvit, ibique decem civitates r 1.1207 condidit, totiusque insulae obtinuit imperium. t 1.1208 Post Cisum usque ad tertiam aut quartam gene∣rationem Argis regnabant Temenidae; ab Argivis vero sic in ordinem redi∣gebantur, ut omni autoritate regiâ exuti vix umbram illius retinebant: tan∣dem vero Melta ultimo Timenidarum deposito damnatoque ipsum etiam no∣men Regis Argis abolitum fuit, donec Phidon v 1.1209 decimus ab Hercule sextus à Temeno illud vi & armis iterum resumsit, x 1.1210 qui Argis multisque aliis Grae∣ciae civitatibxs occupatis, tum ob potentiam suam, tum ob nummum argen∣teum, y 1.1211 ab eo circa 120 annos ante Olympiadum initium primo in Graecia ex∣cusum

fuit omnium Graecorum sui temporis insignissimus. Phidonis frater e∣rat z 1.1212 Caranus, qui ex Argis educto exercitu a 1.1213 Macedoniam occupabat, prima{que} illius potentissimi Macedonum imperii posuit fundamenta, à quo magnus A∣lexander b 1.1214 cum fuerit septimus decimus, jure materni generis Achille autore paterni Hercule gloriatus est. Cresphontes, c 1.1215 qui Messeniae regnum obtinuit; postquam illud non diu tenuerat, quod plebis nimis studiosus esset, ab optima∣tibus cum omnibus filiis excepto Aepyto interficitur, & Polyphontes conjura∣torum princeps imperio praeficitur. Aepytus autem, quod apud Cypselum Arcadiae regem avum maternum suum puer adhuc educaretur, cladem evasit, & cum ad virilem aetatem adolevisset, auxiliantibus ei Arcadibus, Lacedae∣moniis, & Argivis regnum paternum iterum recuperavit, quod cum optime administrasset, omnes, qui post illum in Messenia regnarunt, in ejus hono∣rem Aepytidae dicebantur. Aepyti filius & successor erat Glaucus, Glauci Isthmius, Isthmii Dotadas, Dotadae Sybotas, Sybotae Phintas, Phintae suc∣cessurunt filii illius Antiochus & Androches, post illos regnum adiit Euphaes Antiochi filius anno secundo Olympiadis nonae, quo anno circa 387 annos post Heraclidarum descensum incepit d 1.1216 primum bellum Messenicum cum La∣cedaemoniis, quod Euphaes usque ad decimum quartum regni annum quam fortissime gessit, tum vero illo sine filiis in praelio defuncto, regnum obtinuit Aristodemus ex Aepyti posteris, qui cum patriam à ruina vindicare non po∣terat praevalentibus Lacedaemoniis, semetipsum occidit, postquam regna∣verat annos sex, & Messenii deinde per 39 annos victoribus servi fuerunt, il∣lis autem exactis anno quarto tertiae & vicessimae Olympiadis e 1.1217 bellum pro li∣bertate iterum renovarunt, quod per annos octodecim duce Aristomene sum∣mâ cum fortitudine & felici saepe successu usque ad annum primum 28 Olym∣piadis gesserunt, tunc autem iterum victi & in graviorem servitutem redacti per multos deinde annos, eodem modo quo Helotae, inter publicos Lacedae∣moniorum servos numerati fuerunt. Qui vero exilium tum gravi servituti praeferebant, ad Anaxilam Rhegii Tyrannum, cujus proavus f 1.1218 Alcidamidas circa initium primi belli Messenici, cum per seditionem Messeniâ expulsus fuisset, Messeniorum & Chalcidensium coloniam in Italiam ducens istius ur∣urbis primus conditor fuit, duce Gorgo Aristomenis filio transeuntes istius au∣xilio victis Zanclaeis eorum urbem anno primo Olympiadis vicessimae nonae occuparunt, eamque ob falcis, quam habuerat, similitudinem g 1.1219 prius Zanclen dictam à nomine Regionis, è qua expulsi fuerunt, deinde h 1.1220 Messenen appella∣runt. De tertio bello Messenico, & quomodo Messeni eo iterum victi pa∣tria expulsi fuerunt, ab eâque omnes per multos annos exularunt, donec à Thebanis iterum reducti fuerunt, legas i 1.1221 Xenophontem, l 1.1222 Diodorum Siculum, m 1.1223 aliosque. Eurysthenes & Procles Aristodemi filii, qui post Heraclidarum de∣scensum Lacedaemonem obtinuerunt, n 1.1224 quod gemini essent, & forma adeo si∣millimi, ut à se invicem distingui non poterant, oraculo Delphico jubente ibi utrique aequali jure simul regnabant, ab iisque duae Regiae familiae, è quibus bini Reges erant, qui Lacedaemone simul regnabant, originem habuerunt. o 1.1225 Cum antem hi fratres impuberes adhuc essent, cum Haraclidae Peloponne∣sum occupassent, Therae Thebano Autesionis filio Tisameni nepoti Thersan∣dri Polynicis filii pronepoti, è cujus sorore Augeâ nati fuerunt, eorum tutela committebatur; illis autem adultis Theras, qui tam diu regni administratio∣nem

habuerat, aliis parere nesciens p 1.1226 coloniam è Lacedaemoniis & Mlnyls, qui à Pelasgis Atticâ expulsis Lemno ejecti Lacedaemonem venerunt, in Callistem insulam duxit, in eaque sibi regnum condidit, & tam colonis suis, quam an∣tiquis insulae incolis, qui Cadmei fuerant, imperans eam deinde à suo nomi∣ne Theram appellavit. Ex hujus Therae posteris erat Battus, q 1.1227 qui Oraculi Delphici monitu educta ē Thera coloniâ r 1.1228 Olympiade primâ & quadrigessimâ 513 annos post Heraclidarum descensum, paulo ante initium captivitatis Babylonicae Cyrenas in Lybia primus condidit, s 1.1229 quae urbs postea illuc ex omni Graecia novis colonis confluentibus in tantum crevit, ut Cyrenaei tan∣dem ipsis Aegyptiis divitiis fere aequales, bello saepe superiores evasere. Ex ipsa autem Lacedaemone duae tantum coloniae felici cum successu unquam e∣ducebantur, quorum primae dux erat Phalanthus, t 1.1230 qui Parthenias, eos scilicet, qui tempore primi belli Messenici v 1.1231 promiscuo concubitu nascebantur, cum ob originis ignominiam Lacedaemone non sustinuissent diutius manere, in Ita∣liam duxit, ibique Tarentum expulsis Peucetiis occupans illam civitatem iis tradidit incolendam, à quibus sic munita & amplificata fuit, ut inter celeber∣rimas Italiae urbes deinde caeperit numerari. Secundam coloniam, x 1.1232 quae ex 3000 Lacedaemoniis & 6000 Peloponnesiis constabat, y 1.1233 voto vere sacro, anno sexto belli Peloponnesiaci Trachiniam transtulerunt, eamque civitatem, quae tum in ruderibus jacebat, de novo conditam Heracleam deinde appellarunt. Ver sacrum erat, z 1.1234 quando aliquis populus omnem unius anni proventum deo vovens eidem pecudes in eo natas immolando, liberos, cum adoleverint, in coloniam emittendo consecrabat, atque ideo de Gallis dicit * 1.1235 Justinus, quod trecenta millia hominum ad novas sedes quaerendas, velut ver sacrum, mi∣serunt.

Non diu postquam Heraclidae Peloponnesum obtinuerant a 1.1236 Aletes Hippotae illius filius, qui ob caedem vatis Carni exulaverat, victis Sisyphidis Corinthum occupavit, in eam{que} introducens Dores suos promoto pomoerio sic auxit, ut pro Corinthi b 1.1237 conditore à nonnullis habeatur, tantamque adeptus est potentiam, & tam firmiter regnum suum stabilivit, ut ille posterique illius usque ad an∣num tertium tricesimae Olympiadis, quo Cypselus Tyrannidem invasit, c 1.1238 per 444 annos Corinthi semper regnarunt. Quartus ex Aletae posteris, qui Co∣rinthi regnabat, erat d 1.1239 Bacchis, à quo, cum magnâ adeptâ potentiâ majori∣bus suis valde illustrior evasisset, Corinthi reges, qui post illum regnabant, & posteri illorum neglecto Heraclidarum nomine deinde Bacchiadae dicebantur. Ultimus Bacchiadarum regnabat Telestes e 1.1240 cujus regni anno quinto f 1.1241 Corin∣thi primum ex omni Graeciâ Trieres fuerunt aedificatae. Teleste vero al∣tero ante Olympiadum initium anno g 1.1242 à gentilibus suis occiso, plures deinde Bacchiadae numero ducenti pro Regimine monarchico Aristocraticum in∣troducentes aequali autoritate rempublicam administrabant, electoque quo∣tannis Prytane è Bacchiadarum familia, qui, eodem modo quo Archon A∣thenis, senatui & judiciis praesideret, multo saevius quam Reges Co∣rinthiis per annos 121 imperarunt. Anno vigesimo primo postquam hi imperium adepti fuerant, h 1.1243 Archias Euageti filius, qui secundum nostrum

Chronographum decimus à Temeno Argivorum rege, secundum alios vero •• Bacchiadarum familia fuit, ob caedem Actaeonis pueri venustissimi, quem vim ei inferre tentans occidisset, Corintho jubente oraculo Delphico coactus exu∣lare, educto secum magno exercitu primo l 1.1244 Corcyram insulam Thesprotiae vi∣cinam l 1.1245 prius Phaeaciam & Scheriam dictam expulsis Liburnis occupavit, eam∣que colonis suis tradidit incolendam, qui ibi quamvis Corinthiis primo sub∣diti fuissent maxime m 1.1246 sub Cypseli & Periandri imperio, tantam tamen po∣stea praesertim in mari adepti sunt potentiam, ut n 1.1247 circa initium belli Pelo∣ponnesiaci, cui illi originem praebuerunt, ipsis Corinthiis multo superiores evaserunt. Archias autem Corcyrae non diu mansit, sed coloniae regimine o 1.1248 Chersocrati Heraclidae tradito, ipse Oraculi Delphici monitu inde in Sicili∣am solvit, expulsisque Siculis sub idem tempus, quo Megara & Naxus in ea∣dem insula conditae fuerunt, anno tertio quintae Olympiadis, qui vicesimus primus annus erat regni Aeschyli Athenis, & sextus ante jacta Romae funda∣menta p 1.1249 Syracusas condidit, duasque ibi genuit filias q 1.1250 Ortygiam & Syracu∣sam dictas, quarum haec urbi, illa insulae urbi vicinae nomina dederunt. Sy∣racusae autem ab Archia conditae sic brevi creverunt, ut regnantibus ibi Gelone & Hierone, r 1.1251 opinione Scaligeri omnium non tantum Siciliae, sed totius etiam Europae urbium longe maximae fuerunt, multisque aliis urbibus tum in Sici∣lia, tum in magna Graecia praebuerunt originem. Cum autem Aristocratia Corinthi à Bacchiadis constituta usque ad annum tertium trigesimae Olympia∣dis durasset, Cypselus Eetionis filius s 1.1252 abolito eo Regimine Tyrannidem in∣vasit. Bacchiadis igitur Corintho pulsis & in varias Graeciae partes profugien∣tibus, t 1.1253 Damaratus, qui inter eos & divitiis, & honore valde excelluit, in I∣taliam decedens inter Tarquinios in Etruria habitabat, ibique genuit Lucium Tarquinium, qui post Ancum Martium Romae regnavit. Quomodo Cypse∣lus & filius illius Periander Tyrannidem Corinthi exercuerunt narrat v 1.1254 Hero∣dotus. Post Cypseli autem & Periandri obitum, qui utrique 74 annos regna∣runt, Corinthi deinde eodem modo quo in ceteris Graeciae urbibus Regimen penes plebem fuit.

Corintho vicina erat Megara, quam Doricam civitatem fuisse ab Althae∣mene Temeni nepote post Codri obitum primo occupatam, supra diximus. Haec cum postea potentia crevisset, x 1.1255 Chalcedoni & y 1.1256 Byzantio ad ripas Helle∣sponti conditis, & z 1.1257 Megarae aliisque in Sicilia urbibus originem praebuisse perhibetur.

Tertius Hellenis filius erat a 1.1258 Xuthus, qui, quod ^b paternos Thesauros de∣peculatus esset, à fratribus Thessaliâ pulsus c 1.1259 cum fautoribus suis in Atticam commigravit, ubi cum Erichtheo Atticae regi d 1.1260 contra Chalcidenses Euboeae incolas belligeranti auxilia tulisset, illiusque virtute insignis parta esset victo∣ria, e 1.1261 regionem quae postea (cum in ea Oenoën, Marathonem, Probalynthum, & Tricorythum condidisset) Tetrapolis vocabatur, in praemium fortitudinis allatique auxilii accepit, & dignus insuper habitus, qui Regis gener esset, f 1.1262 Creusam illius filiam duxit, ex eaque genuit g 1.1263 Ionem & Achaeum, quorum

Ione, cum vir fortissimus esset, Erichtheus in omnibus bellis duce utebatur, praesertim in eo, quod contra Eumolpum & Eleusinios gessit, cui h 1.1264 cum Ion insignissimâ partâ victoriâ ipsoque Eumolpo occiso finem felicissime posuisset, tantam deinde consecutus est apud Atticos potentiam, ut defuncto Erich∣theo, qui in bello contra Immaradum Eumolpi filium i 1.1265 occubuit, totius regni l 1.1266 administrationem adeptus, mutatâ gentis appellatione m 1.1267 Atticos deinde à suo nomine Iones, & regionem à Sunio promontorio usque ad Isthmum Corin∣thiacum Ioniam jussit appellari. Et hinc Ionum nomen & origo; & non à Ja∣van, ut sciolis & dilirantibus potius placet. Postea autem Ion ab Erichthei filiis n 1.1268 Atticâ exactus cum patre Xutho & fratre Achaeo in Peloponnesum commi∣gravit, ibique ductâ Helice filiâ Salinuntis Aegialiae Regis ab eo in agri par∣tem accipiebatur, in eaque, quâ donatus erat, Regione urbem Helicem ab uxoris nomine sic dictam condidit, quae, o 1.1269 priusquam anno quarto centesi∣mae primae Olympiadis miraculoso eo, qui totam Peloponnesum concusserat, terraemotu destrueretur, maxima inter omnes Achaiae urbes habebatur; in qua cum Ion, ut pote omnibus administrandae reipublicae & gerendi belli arti∣bus instructus, potentiâ maxime crevisset, ab eo deinde p 1.1270 illa etiam Regio, quae prius Aegialia, postea Achaea, usque ad Heraclidarum descensum Ionia dicebatur. Achaeus autem Ionis frater, acceptis ab Ione & Atheniensibus au∣xiliis q 1.1271 Thessaliam invasit, ibique post Aeolum regnum Phthiotidis obtinuit, ab eoque illa Regio r 1.1272 Achaia etiam & incolae Achaei dicebantur. Filii autem illius s 1.1273 Archander & Architeles ab Aeolidis iterum pulsi in Peloponnesum re∣dierunt, quorum cum alter Argis, alter Lacedaemone habitasset, tantam in iis urbibus adepti sunt potentiam, ut utriusque incolae ab iis deinde t 1.1274 Achaei seu Achivi dicerentur, eoque nomine apud Homerum plerumque vocantur. Eos enim Danai filias duxisse, (ut tradit Pausanias) cum Danaus in Graeciam venisset cum filiabus suis v 1.1275 circa 140 annos ante Erichthei obitum, qui A∣chaei avus fuerat, omnino prohibet temporis ratio. Sed cum Argos & Lace∣daemon ab Heraclidis occuparentur, expulsi ab illis civitatibus x 1.1276 Achaei in Io∣niam duce Tisameno Orestis filio commigrarunt, eamque regionem & duo∣decim illius civitates, pulsis in Atticam Ionibus, occupantes illam deinde, abolito Ioniae nomine, Achaiam appellarunt, ibique nunquam iterum muta∣tis sedibus primo sub Tisameni nepotum postea vero sub Strategi, y 1.1277 quem qua∣tannis eligebant, imperio semper habitabant; auctique deinde divitiis, po∣tentiâ, & multitudine incolarum duabus celeberrimis in Italia civitatibus Crotoni scilicet & Sybari, eodem tempore, quo Archias Syracusas condidit, praebuerunt originem. z 1.1278 Myscellus enim Achaeorum coloniae dux, & Archias eodem tempore ad consulendum de novis sedibus oraculum Delphos vene∣runt, ubi cum datâ optione Myscellus urbem saluberrimam, Archias ditissi∣mam elegissent, Pythiae monitu hic ditissimas Syracusas, ille saluberrimam Crotonem condidere. Conditâ autem Crotone Myscellus cum parte Coloniae emisit a 1.1279 Iseliceum, qui Sybarin condidit, quae utraeque urbes sic brevi creve∣runt, ut ducentis & decim annis postquam conditae fuerant, b 1.1280 Sybaritae con∣tra Crotoniatas belligerantes, quamvis trecenta militum millia in aciem pro∣duxissent, hostes tamen viribus tanto superiores habuerunt, ut ab iis praelio victi amissà deletâque urbe omnino interiere.

c 1.1281Iones autem, qui ab Achaeis pulsi ad Athenienses commigrarunt, ab iis

ob cognationem in agri partem, & in jus civitatis accepti ibi per 50 annos permansere, iis autem exactis, d 1.1282 Neleus Codri filius, qui Medonte fratre, quod claudus esset, deposito regnum invaserat, jubente oraculo Delphico illud ite∣rum abdicare coactus 130 annos post Trojae excidium, ductis secum Ionibus & ex aliis Graeciae gentibus non paucis, cum ceteris fratribus, qui multi fue∣runt, in Asiam transiit, expulsisque Lelegibus, Pelasgis, & Caribus, eam Re∣gionem, quae à novis incolis Ionia deinde dicebatur, occupavit, suis{que} tradidit incolendam, qui duodecim illius civitates incolentes beneficio maris, cui vicini fuerant, sic brevi creverunt, ut omnes etiam e 1.1283 maris Aegaei insulas, multas{que} alias & in Thraciâ & in Asiâ maritimas regiones cum Atheniensibus, quorum plerumque socii fuerunt, totiusque maris imperium obtinuerunt; ob quod, & mercaturam, quam cum Phoenicibus & Aegyptiis exercuerunt, cum prae omnibus aliis Graecis orientalibus maxime noti fuissent, inde obtinuit, ut ab omnibus illis tota Graecia f 1.1284 Ionia & incolae Iones, eodem modo quo ab iisdem Enropaei occidentales omnes Franci, quod ea gens ob bellum sacrum in oriente gestum illis prae ceteris occidentalibus innotesceret, usque ad hunc diem ap∣pellantur. Graecorum enim Gens, apud Arabes, & Persas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & Graecus a∣pud Chaldaeos, & Rabbinicos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & apud Syros 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellantur; Quod notat Scholiastes Aristophanis ad Acharnenses. Totam Ionicae migrationis Historiam satis prolixam habes apud Pausaniam in Achaicis, de qua etiam con∣sulas f 1.1285 Strabonem, & Herodotum. g 1.1286 Una è duodecim Ioniae civitatibus erat Phocaea, cujus incolae post victum à Cyro Croesum à Persis patriâ pulsi Veliae in Italia, & Massiliae in Gallia conditores fuere.

E Graecis igitur Thessali, ceterique omnes h 1.1287 extra Isthmum Corinthiacum habitantes (exceptis Atheniensibus, Megarensibus, & Doridis Tetrapoleωs incolis) Aeolidis Asianae incolae, & è Peloponnesiis Elei & Achaei Aeoles fu∣erunt. Quamvis enim Achaei ab Aeolo originem non habuissent, cum tamen Aeolica dialecto utpote è Thessalia in Peloponnesum profecti uterentur, Aeo∣libus etiam annumerati fuere. Qui Atticam, Euboeam, Ioniam Asianam, omnesque maris Aegaei insulas, & Thraciae maritima incolebant, Iones erant. Ceteri autem omnes Graeci nominis pro Doribus reputati fuere. Dialectus primo apud omnes, quamdiu in Thessalia habitabant, una erat, postea vero in Aeolicam & Ionicam, & Ionica rursus Ionicam, & Atticam; & Aeolica, in Aeolicam, Boeoticam, & Doricam dividebantur. i 1.1288 Ionica enim & Attica, & tres hae Aeolica, Boeotica, & Dorica eaedem antiquitus dialecti fuerunt. Hactenus de primis originibus omnium Graecarum gentium, & insigniorum urbium egimus: quibus explicatis, cum haec sola ob obscuram antiquitatem aliquid difficultatis habeant, non omnino opus erit ut in ceteris simus prolixi.

Ep. 7. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna bene po∣nit Palmerius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, atque ideo legendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. l 1.1289 Dicunt enim Graeci Cadmum ab oraculo Delphico, quod de nova condenda urbe consuluerat, jussum vaccam in utro{que} latere habentem signum candidum circulo plenilunii simile, cum in Boeo∣tiam venisset, itineris ducem habere, eo in loco, quo ea defessa primo pro∣cubuit, Thebas condidisse. Sed maculam illam candidam in speciem Lunae superstitionem Aegyptiacam in cultu m 1.1290 Apidis denotare, & Cadmum non tam ex oraculo Delphico, quam è patria religione tanta superstitione hanc bovem

observasse multo verisimilius videtur. Cadmus enim Aegyptius fuit, qui ta∣men è Graecia etiam habuit originem, n 1.1291 Io enim Jasii Argivi filia erat, quae ab Aegyptiis rapta Osiridi Aegyptiorum regi nupta fuit, eademque est, quam Aegyptii ^o Isidem vocabant, hujus filius erat p 1.1292 Epaphus, qui genuit Libyam matrem Agenoris & Beli, q 1.1293 quorum hic Danai & Aegypti, ille Phoenicis, Thasi, Cilicis, & Cadm•• patres fuere. r 1.1294 Agenore autem & filiis Aegypto aut ex∣actis, aut ultro ad quaerendas novas sedes decedentibus, s 1.1295 Phoenix & Agenor Phoeniciam, t 1.1296 Cilix Ciliciam, & Thasus v 1.1297 Thasum insulam & vicina Thraciae maritima occuparunt. x 1.1298 Cadmus vero in Boeotiam venit, victisque Hyanti∣bus & Aonibus in eorum regione anno Epochae Marmoriae 1255. qui est annus 50 aetatis Mosis Cadmeam condidit. Hyantes igitur Boeotiâ expulsi Hyampo∣lin in Phocide condidere. Aones autem supplices & deprecantes à Cadmo manere permissi sunt, & cum alios sibi adjungentes Boeotos circa Cadmeam habitassent, eam{que} multum auxissent, Cadmus promoto pomaerio urbem suam novo muro muniebat, totamque eam à nomine Thebarum in Aegypto, unde profectus fuerat, Thebas appellavit, & Cadmea deinde Thebis, eodem modo quo Cecropia Athenis, pro arce tantum habebatur. Quae de Cadmo ad quae∣rendam Europam misso narrantur, omnia fabulae sunt, secundum enim no∣strum marmor Cadmus Helleni & Doro coaevus erat, Asterius autem Cretae Rex, qui Europam rapuit & duxit, Dori nepos fuit; multo igitur veriora di∣cere videntur, qui Europam non Agenoris, y 1.1299 sed Phoenicis filiam volunt fu∣isse. Plura de Cadmo & de iis quae post Cadmum Thebis regnarunt legas a∣pud Pausaniam in Boeoticis, Apollodorum lib. 3, Diodorum Siculum lib. 4, Eustathium ad Homeri Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. pag. 269, Johannem Antiochenum MS. in Bib∣liotheca Bodlianâ non longe ab initio, Chronicon Alexandrinum, & Cedre∣num lib. 1. Maxime autem celebratur Cadmus ob literas ab eo in Graeciam primo allatas, de iis lege ex antiquioribus Herodot. lib. 5. Diodorum Sic. lib. 4. Eustathium ad Homeri Odyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. pag. 1757. Plinium lib. 5. cap. 12. Tacitum lib. 2. & Tatianum: E modernis vero Domini Johannis Marshami, Canonem Chronicum pag. 119. Bocharti Geographiae sacrae partem secun∣dam lib. 1. c. 20. & Waltoni Prolegomina ad Biblia Polyglotta, cap. 2. Sed in∣star omnium est Doctissmus Scaliger, in notis ad Eusebii Chronica.

Ep. 8. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunam Seldenus, & Palmerius sic supplent. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed quid nostro Chronographo, qui de solis rebus Graecis scribit, cum Phoenicum regibus? multo igitur melius, z 1.1300 Lydyatus & Dominus Johannes Marshamus legunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Primus, qui b 1.1301 in Laconia regnabat, erat Lelex, qui ex c 1.1302 Aegypto in Graeciam unâ ante Deucalionem aetate profectus Lelegibus no∣men dedit, hujus filii erant Myles & Polycaon. d 1.1303 Polycaon ductâ Messene Triopae Argivorum Regis filia Regionem Laconiae è parte occidentali vici∣nam occupavit, eamque ab uxoris nomine Messeniam appellavit, in qua po∣steri illius per quinque aetates, donec tandem iis deficientibus regnum ad Pe∣rierem Aeolidam veniebat, regnasse perhibentur. Myles qui in Laconia re∣gnabat genuit Eurotam, qui fluvio Eurotae nomen dedit, hujus filia erat Sparte, quam cum Lacedaemon duxisset, ab Eurota in regni societatem acceptus cum eo simul anno Epochae Marmoreae 1252. i. e. 308 annis ante Trojae exci∣dium vv 1.1304 a 1.1305

primo caepit regnare, & ad fluvium Eurotam Lacedaemonem condidit, quam ab uxoris nomine etiam Spartam appellabat. Lacedaemonis filius & successor erat Amyclas, qui urbem Amyclas condidit, Amyclae filius erat Cy∣nortas, qui genuit Oebalum patrem Tyndarei, cujus filii erant Castor & Pol∣lux, & filiae Helena & Clytemnestra, quarum haec Agamemnonis, illa Menelai uxore fuere.

Ep. 9. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ...................: Palmerius in pri∣ma & secunda Lacuna aut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 inserendam putat, vocem autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 praefert, quia Libya Danai regnum erat: Dicit enim e 1.1306 Apol∣lodorus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (legit f 1.1307 Scaligerus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Sed rejectis utrisque mihi potius placet legere, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, penes tamen lectorem sit aut mea aut Palmerii uti Con∣jecturâ, aut utrisque invenire meliorem. In tertia lacuna supple 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, g 1.1308 quae una erat è filiabus Danai, quarum alia erat, cujus nomen in quarta la∣cuna quoad medias literas obliteratur, quodnam autem fuerat, cum reli∣quias illius perlectis omnibus Danai filiarum nominibus, quae apud h 1.1309 Apol∣lodorum extant, eorum nulli possim adaptare, mihi omnino manet incertum. In quinta Lacuna Palmerius ponit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia Danaus Argis deficienti∣bus ob siccitatem aquis, filias suas, narrante i 1.1310 Apollodoro, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed quod hic de Danai filiabus narratur, non Argis, sed Lindi in Rhodo actum fuit, atque ideo potius lego, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Danai enim filias cum patre ex Aegypto profugas ad Lindum in Rhodo appulisse, ibique Templum Mi∣nervae Lindiae condidisse, & illi sacrificasse l 1.1311 Strabo, m 1.1312 Diodorus Siculus, n 1.1313 Herodotus, aliisque testantur. In sexta Lacuna Palmerius ponit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in ultima 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Primus enim annus, quo Erichthonius A∣thenis regnavit secundum Eusebium est Epochae Marmoriae 1249, annus igi∣tur Epochae Marmoriae 1247. est regni illius tertius.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Danao & filiabus 50, passim veteres. Sed de Pentecontori no∣mine, navis longae qua ex Aegypto profugêre indito, raro. Ita dictam scri∣bit diserte Apollodorus Bibliothecae, lib. 2. idque à filiarum numero, uti e∣tiam Eustathius ad Iliados 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed nominis originatio ea mira est. A remo∣rum potius numero seu versus aut ordine unico, qui ex quinquaginta consta∣bat, impositum est, uti & Argonavi. Ita etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & similiter naves aliae longae dictae. Hanc primam fuisse navem longam scri∣bunt nonnulli. Hyginus Fabula CCLXXVII.

Minerva prima navem bi∣proram Danao aedificavit in qua Aegyptum fratrem profugit.

Tantundem etiam Fabula CLXVIII. Et Plinius lib. 7. cap. 46.

Navem primus in Grae∣ciam ex Aegypto Danaus advexit. Ante, ratibus navigabatur, inuentis in Mari rubro inter insulas à rege Erythra.

Consule item Nonni 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ad Gregorii Nazianzeni invectivam primam numero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Erythras autem rex non alius quam Edomus Jacobi patriarcha frater viris doctis, nec imme∣rito, habetur. Adi, si placet Josephum Scaligerum ad Festi Aegyptinos, & Nicolai Fulleri Miscellanea sacra, lib. 4. cap. 20. Postea ad plures remorum ordines deventum est, de quibus visendi quidem Lazarus Baisius, & Graego∣rius Gyraldus in iis quae de re navali edidere, sed in primis ante alios, magnus Scaliger ad numerum Eusebiarum MCCXXX, & Willebrodus Snellius in

praefatione ad suam Histiodromicen, & Th. Rivius in Historia navali anti∣qua quam 4 libris edidit Londini, A. D. 1633.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ Danaum fuisse Beli filium & Cadmi patruelem su∣pra diximus. o 1.1314 Hic à fratre, cum quo de regno certaverat, Aegypto exactus conditâ nave, quam à filiorum seu potius à remorum numero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ap∣pellavit, in ea primo in Rhodum, & inde in Argolidem venit, cujus regio∣nis post Stheneli obitum, pulso Galenore legitimo haerede, regnum adeptus il∣lius deinde incolas, qui prius Pelasgi dicebantur, à suo nomine Danaos ap∣pellavit. Plura de eo & quinquaginta illius filiabus legas apud Apollodorum lib. 2. Pausaniam lib. 2. & 3. Eustathium & Didymum ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 42. & apud Eustathium in Scholiis ad Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, v. 805. Diodorum Si∣culum lib. 5. Herodotum lib. 2. Strabonem lib. 5. pag. 221. & lib. 8. & è Modernis Dominum Johannem Marshamum, in Canone Chronico, pag. 125.

p 1.1315 Eusebius, q 1.1316 Theophilus, & r 1.1317 Josephus è Manethone antiquo rerum Ae∣gyptiarum scriptore Danaum etiam Armaim vocant; illiusque fratrem Aegy∣ptum maximum illum Aegyptiorum regem Sesostrim s 1.1318 plerique volunt fuisse; quam vere nescio; hoc autem certum est Sesostrim valde antiquum fuisse. t 1.1319 Aristoteles diu ante Minois primi tempora, v 1.1320 Agathias ante Nini & Semira∣midis regnum, x 1.1321 Valerius Flaccus, & y 1.1322 Apollonius Rhodius ante Argonauta∣rum expeditionem, y 1.1323 Scholiastes Apollonii 2900 annos ante primam Olym∣piadem, z 1.1324 Strabo vero, a 1.1325 Herodotus, b 1.1326 Diodorus Siculus, & omnes, qui un∣quam de Sesostre aliquid scripserunt, ante bellum Trojanum illum dicunt vix∣isse. Qui igitur Josephi, ut ipsi credunt, autoritatem secuti Sesostrim Se∣sacum esse volunt, qui 234 an. post Trojae excidium c 1.1327 regnante Rehaboamo Templum Hierosolymitanum expilaverat, ex nimis levi fundamento, si hoc dixisset Josephus, tot autoribus aequali fide dignis contradicunt. Sed nihil tale est apud Josephum, ejus verba enim haec sunt, d 1.1328 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non igitur secundum Josephum Sesostris idem est cum Sesaco, sed Herodotus male ascripsit ea Sesostri, quae à Sesaco gesta fuere: qui vero his Josephi verbis contrarium sensum volunt imponere, ex ipso Josepho, e 1.1329 qui postea Sethosin seu Sesostrin nominat, eumque Danai fratrem fuisse di∣cit, satis apparet, eos, quae scripsit Josephus, non omnino intellexisse; nec si haec illius scriptoris conjectura pro ea opinione faceret, omnino crederem, de hoc maximo totius orbis rege, qui Asiam atque Europam f 1.1330 victoriis suis pervagatus fuit, tam pauca in omni Graecâ Historiâ posse narrari, nisi ab hi∣storicis temporibus per multa plura secula fuisset remotus. g 1.1331 Hunc Eusebius etiam Rhamesem vocat, atque ideo de eo intelligenda esse omnia ea, quae de Rhamse Aegypti Rege & totius Asiae victore h 1.1332 à Tacito narrantur, & rerum gestarum & nominum similitudo suadet. i 1.1333 Scholiastes Apollonii dicit il∣lum Ori filium & Osiridis nepotem fuisse, ego vero eum eundem esse cum O∣siride seu Dionyso credo. l 1.1334 De utrisque enim narratur eodem, quo nasceban∣tur, die data esse vaticinia, eos orbis dominos futuros. m 1.1335 Utri{que} in Aethio∣piam, Arabiam, Persiam, Indiam & Scythiam, eodem ordine & successu expeditiones susceperunt; utrique versus occasum n 1.1336 Thraciam expeditionis terminum habuerunt; utriusque in ea o 1.1337 regione periclitabatur exercitus; u∣trique

p 1.1338 Priapis erectis illi obscoeno deo originem dicuntur praebuisse; & in reditu q 1.1339 utrique fratres habuere rebelles. Qui acuratius examinabunt, quae de utrisque narrantur, eos in multis aliis invenient convenire, ob eaque, non dubito, quin facile concessuri sint, non omnino verisimile esse, eos, quorum Historiae in tot circumstantiis conveniunt, diversos fuisse. Sesostris igitur non Danai frater, sed illius abavus fuit, Danai enim r 1.1340 pater Belús; cujus mater e∣rat Libya filia Epaphi, quem ex Io seu Iside genuit Osiris, Sesostris etiam di∣ctus, qui s 1.1341 Prometheo Deucalionis patri coaevus erat. Cum igitur Deucalion anno Epochae Marmoreae 1310, qui est annus aetatis Mosis quartus, in Graeci∣ani venisset, inde colligitur Osiridem seu Sesostrim circa tempus, quo Israelitae ab Aegyptiis primo afflicti fuerunt, maxime floruisse; t 1.1342 cum igitur hic dicatur ingentes à Nilo usque ad mare rubrum deduxisse fossas, v 1.1343 insignissimos eos, quos Romam transtulerunt imperatores Romani, obeliscos è montibus Ara∣bicis excisos in urbe Heliopoli erexisse, multasque civitates, & quam pluri∣ma alia ex iis aedificiis & structuris, quae in Aegypto diu cum stupore videban∣tur, condidisse, omniaque haec opera x 1.1344 nullo Aegyptio ad laborem adhibito per solos servos perfecisse; tam ex his, quam ex temporis convenientia mi∣hi satis evidenter apparet, illum Aegyptiorum regem, qui Israelitas in servo∣rum censum redactos y 1.1345 tam gravi afflixit servitute, Sesostrim fuisse; ab il∣liusque altero nomine Ramese urbs z 1.1346 Rameses una earum, quas pro Aegyptiis Israelitae condidere, appellationem videtur habuisse.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quomodo Erichthonius expulso Am∣phictyone Athenarum regnum adeptus sit, supra diximus, maxime vero cele∣bratur ob currus inventionem, & Panathenaea ab eo primo celebrata, de qui∣bus utrisque noster Chronographus agit in sequentibus. Tribuum etiam no∣mina mutavit, easque, quae prius, a 1.1347 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, deinde b 1.1348 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, voluit appellari. Regnum tenuit 50 annos, illudque moriens filio Pandioni reliquit. Cetera, quae de eo narrantur, legas in Meursii libro de regno Attico, lib. 2. cap. 1.

Ep. 10. ...........〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna supplet Palmerius. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; in secunda 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; sed suspicor Seldenum, cum Chronicon hoc è Marmore tran∣scripserit, hanc vocem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut plures alias, quoad finales literas non manifestâ lectione sed conjecturâ tantum consecutum fuisse; & etiam in syl∣laba 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 O pro Ω legisse, non enim mihi, ut Palmerio, placet hic Ionismus, quia in ceteris Marmoris Epochis non invenitur; atque ideo potius legerem, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Panathenaea enim, cum in c 1.1349 Minervae honorem pri∣mo instituta fuissent, à deae nomine d 1.1350 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, eaque tandem in omni fere per totam Atticam vico quotannis celebrata fu∣ere. Postea vero cum e 1.1351 Theseus omnes horum vicorum incolas in unam ur∣bem congregasset, pro multisque illis festis instituisset, ut unum commune ab omnibus Atticae incolis Athenis celebraretur, ab eo tempore quae prius

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia pro omnibus Athenaeis celebrata, appel∣lari, & Theseus pro illorum institutore reputari coeperunt. Vocem autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ideo ve••lem rejicere, quia non ab Erichthonio, sed ab f 1.1352 Erichtheo Athenarum cive•• 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & urbs 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Quamvis enim Ce∣crops cum urber•• suam primo condiderit ^g Minervae consecrabat illis, qui Ne∣ptuno hunc honorem vellent contribuere suffragiorum numero superatis (de qua contentione lege h 1.1353 Meursium) ea tamen ab initio non illius deae, sed con∣ditoris nomen Cecropia dicta usque ad Erechthei regnum referebat, illo au∣tem regnante, abolito antiquiori nomine, haec urbs 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 olim consecra∣ta ab illius etiam nomine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 primo coepit appellari. De his mihi visum est lectorem monere: sed quia in Seldeni autographo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legitur hanc po∣tius vocem in textu placuit retinere. In tertia & quarta lacuna cum Palme∣rio & Domino Johanne Marshamo lego, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vox enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 multo potius de simulacro Cybeles, quam de illius Sacris (ut volunt Seldenus & Lydiatus) primo institutis, hic verba fieri suadet. In quinta, sexta, & septima lacunâ bene supplet Palmerius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, literas enim NN in ..〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.. pro IN, aut quadratarii aut exscriptoris errore scriptas fuisse non o∣mnino dubitandum est. Celaenae enim in Phrygia Hyagnidis patria fuit, quod Palmerius inde bene probat, quod Marsyas, quem i 1.1354 Strabo, k 1.1355 Plutarchus, & l 1.1356 Nonnus dicunt Hyagnidis filium fuisse m 1.1357 Celaenis habitasset. n 1.1358 Apol∣lodorum autem, qui non Hyagnidem sed Olympum Marsyae patrem dicit, & supra citati autores, & etiam o 1.1359 Pausanias convincunt errasse, ille enim in Pho∣cicis satis aperte innuit Olympum non Marsyae patrem, sed discipulum fuisse, quod idem in libro de Musicâ saepius dicit Plutarchus. In septima Lacuna le∣gendum esse, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Seldenus, Lydiatus, & Palme∣rius consentiunt, apud Aristotelem enim, & alios, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 occurrunt, & Aristoxenus p 1.1360 apud Athenaeum, quod maxime huic loco quadrat, dicit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In ultima Lacuna supplet Palmerius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae vo∣ces & Lacunae spacio & iis, quae praecedunt, maxime mihi videntur conve∣nire.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Panathenaea inter omnia Athenien∣sium festa q 1.1361 maxima fuere r 1.1362 ab Erichthonio in honorem Minervae urbis tutatri∣cis instituta. s 1.1363 Duplicia haec erant majora & minora, minora quotannis t 1.1364 die 20 Thargelionis, majora quinto quo{que} anno t 1.1365 die 25 Hecatombaeonis celebra∣ta fuere. In utris{que} certamina equestria, gymnica, & Musica proponebantur. Si de his plura velis cognoscere, consulas Josephum Scaligerum in Eusebianis a∣nimadversionibus ad numeros DCCLXXXIX, & MCCCCLIV; in primo de emendatione temporum capite de Periodo Delphorum Pythica; in adden∣dis eidem operi, pag. 739. & in Canonum lib. 3. pag. 224. & 225; Petrum Ca∣stellanum in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; Coelium Rhodiginum lib. 2. cap. 27. Eustathium ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 551; & Michaelem Apostolium Centuria 15. Proverb. 80. instar autem omnium est Johannes Meursius, qui omnia, quae de hoc festo narrantur, in librum singularem summâ cum industria congessit.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hyginus Poetici Astronomici, lib. 2.

Alii, inquit, angui∣na crura habuisse Erichthonium dixerunt, eumque primo tempore adolescen∣tiae ludos Minervae Panathenaea fecisse, & ipsum quadrigis cucurrisse, pro quibus factis inter sidera dicitur collocatur.

Quadrigis igitur in ipsis Pa∣nathcnaeis certavit & victor evasit primus. Virgilius Georg. 3.

Primus Erichthonius currus & quatuor ausus Jungere equos rapidisque rotis insistere victor.

Dum victorem ait fuisse, celebratos ab eo ludos indicat. Et frigide nimis ibi Servius, cui victor apud doctissimum Poetam sui propositi effector tantum habetur. Eum tria equarum millia, quarum plerisque pulli erant, nutrivisse etiam meminit Joannes Tzetzes Chiliade 3. cap▪ 43. Quadrigarum etiam in∣ventionem Erichthonio tribuebant plerunque Graeci, saltem in Graecia. Eu∣sebius numero DXLIII. Erichthonius primus quadrigam junxit in Graecia. Erat quippe apud alias nationes. Sed numero CCCCXLVII. Trochilus primus fertur junxisse quadrigam. Trochilus ille Callitheae filius erat, primae Junonis Argivae sacerdotis; ut Theon in Commentariis ad Aratum. Calli∣thia Spirantis Filia ea dicitur Africano apud Eusebium, Chronicorum parte priore, pag. 25. At quin Trochili nomen pro Argivo Orsilocho apud Hygi∣num, in Heniocho, substituendum sit, dubitare non possum. Alibi enim quisnam, Orsilochus dictus, quadrigarum inventor reperitur? Et de ea re, atque depravato apud alios Trochili nomine, optime Paulus Leopardus in E∣mendationum, lib. 1. cap. 15. Tantum abest ut magno Scaligero assentiam ubi Corippi lacunam, in Eusebianis, hoc nomine supplet. Corippus lib. 1.

—referam primum junxisse quadrigas Et currus armasse novos, Pelopemque secundum In Soceri venisse necem—

Orsilochum referam, legi vult ille; corrupto nomine, ab Hygino desum∣to. Thomas Dempsterus fidenter ibi Cecropidem, pro Erichthonio, inserit. Sensus placet; sed vocabulum insertum non omnino. Erichthonium junxisse primo quadrigas à Corippo ibi innui, non est cur non plane fateamur. Ea enim vulgo obtinuit opinio; ut scilicet Pelopem secundo, instituto etiam certamine. At vero Cecropidis nomine Erichthonium satis obscure desi∣gnâsset, neque aliter quam qui nude Romulidis, singularem aliquem Roma∣norum Imperatorem. Quid dubitemus Heniochum referam primas, &c. le∣gere? Ita res ipsa suadet, & notissimum Erichthonii nomen; notissimum sci∣licet priscis Astronomis, saltem quotquot eorum eum primum junxisse qua∣drigas cum plerisque sensêre. Neque ideo est Heniochus magis appellativum quam proprium, quod Aurigam interpretetur. Ita migravit heic in propri∣um, uti olim etiam Heniochi, à Telchio & Amphito Castoris & Pollucis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu aurigis, ad designandam gentem illam in Sarmatia; de qua Plinius lib. 6. cap. 5. Etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Auriga, ut proprium ejus nomen, usurpatur, uti apud Arabas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu retinens habenas, quod id ipsum cum Heniocho sonat; cum interim figuram huic nomini, ut proprio, interdum pingant Ara∣bes mulum clitellatum erectum, quod ex Scaligeri notis in Manilium discimus. Sed vero & Ophiucus, Sagittarius, Arctophylax, Engonasin, Aquarius, non tam appellativa sunt quam propria in coelo nomina Aesculapii, Centauri, Ar∣cadis, Herculis, Ganymedis, aut aliorum quos ibi finxit vetustas. Atque ita Heniochus Erichthonii, Corippi lacunae restituendus.

Ibid. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Non licet per operarum formas, omnes archetyporum fi∣guras ubique repraesentare; quod tamen plerunque in universis, sed in prio∣ribus binis exacte, fecimus, exceptis tantummodo 〈☐〉〈☐〉 & Z. de quibus & aliis a∣liquot ejusmodi rebus minutulis heic simul visum est monere. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 tum in Chronologico hoc Marmore, tum in Smyrnaeorum Decretis & Foedere, per∣petuo, crus quod ad dextram vergit, habet dimidiatum ad hunc modum Π. In recentioribus Inscriptionibus quas dedimus, utrunque crus aeque semper ex∣tenditur; & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 etiam non aliter quam usitatis Typographorum formis exa∣ratur.

In vetustioribus autem hisce binis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 hac semper figura 〈☐〉〈☐〉 occurrit, quae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sive eta supinum dicitur Alypio. Hanc autem 〈☐〉〈☐〉 formam pro Ξ usurpatam nondum animadvertimus. Imo suspicamur virum doctum qui id ex multis antiquitatum vestigiis à se observatum ait, affini figura deceptum esse. Vide Ortelii Thesaurum Geographicum in Cyzicus & in Sangarius. Et vereor sane ne 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in ΚΥΤΙΚΗΝΩΝ (procul dubio pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) apud Adolphum Occonem in Antonini Philosophi numismatis inde natum fuerit, quod vetus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu 〈☐〉〈☐〉 figura eum, qui descripsit, fefellerit. De literarum Graecarum formis vetustioribus, non est cur plura heic adjiciamus. De eis vide eruditissimam V. Cl. Claudii Salmasii diatribam ad Consecrationem Templi in agro Herodis Attici, ubi etiam magni Scaligeri errores de Ionicarum for∣mis, quas ad Eusebium memorat, meritissimo castigat. T〈☐〉〈☐〉K K autem in Γ, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 N in M, cum nempe finales essent, non aliter fere, quam in compositione transiisse (quod à pronuntiationis more fluxisse nemo dubitet) bina illa Mar∣mora legentibus palam est. Adjectum porro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 plerunque tertiis personis singularibus temporum aliquot & dativis casibus pluralibus, tametsi vocalis non sequatur, legenti observandum est. Neque de eo ita sentiendum ac si aut ab Attico idiotismo aut quadratarii errore manâsset. Certe vetus mos Graece scribendi, ut videtur, id plerumque exigebat. Servatur in Bibliotheca in∣structissima nobilissimi viri Roberti Cottoni mutilum Geneseos exemplar ante annos M, ni fallor, literis quadratis exaratum, in quo illa scribendi formula obtinet; ut cap. 8. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Passim in eodem codice eadem scribendi ratio.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. u 1.1366 Hoc matris Deorum simulacrum ru∣dis & nullius formae lapis erat, quem Phryges à coelo x 1.1367 delapsum & Pessinunte in Phrygia primum apparuisse dicunt, eamque urbem, x 1.1368 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, incolae volunt nomen accepisse; sed secundum nostrum Marmor non Pessinunte, sed in Cybelis montibus primo apparuit, illinc igitur Pessinuntem delatum fuit, ibi enim in insignissimo ^y tem∣plo Deûm Matri exstructo repositum erat, & summâ cum religione coleba∣tur, donec tandem a 1.1369 Romani tempore belli Punici secundi in Sibyllinis libris legentes, Poenos non posse Italiâ pelli, nisi mater Deorum è Phrygiâ Romam allata fuisset, hoc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Pessinunte Romam transtulerunt, in qua urbe deinde eodem modo & eâdem superstitione, quibus prius Pessinunte, colebatur.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Cybeli montes erant in Phrygia, b 1.1370 à quibus Deum Mater Cybele, eodē modo quo ab Idaeis montibus Idaea, à Dindymenis Pessinunti vicinis Din∣dymene, ab urbe Sipylo Sipylene, & ab urbe Berycintho Berycinthia diceba∣tur, in his enim Phrygiae locis haec dea maxime colebatur, in quibus Sacerdotes c 1.1371 Curetes & Corybantes dicti sacra Bacchi orgiis non dissimilia, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 insa∣ni quodam furore correpti peragebant. De his Sacerdotibus & Dea quam cole∣bant legas plura apud Strabonem lib. 10. Diodorum Siculum lib. 3. Rosinum de antiquitatibus Romanis, lib. 2. cap. 4. & Dempsterum ad illud caput, & Dominum Johannem Marshamum in Canone Chronico, pag. 130. & Vossium de Idololatria, lib. 1. c. 20. & lib. 2. cap. 52, & 53.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Alexander, autor de rebus Phrygiis vetustus, apud Plutarchum libro de Musica testatur item 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Hyagnin Phrygem primo tibiis cecinisse. Et Apuleius fusius & eleganter, Floridem 1.

Hyagnis, inquit, fuit, ut fando accepimus, Marsyae tibicinis pater & ma∣gister,

rudibus adhuc Musicae seculis, solus ante alios catus canere; non∣dum quidem tum flexanimo sono, nec tam pluriformi modo, nec tam mul∣tiforatili tibia. Quippe adhuc ars ista repertu nova commodum oriebatur. Nec quidquam omnium est quod possit in primiordio suo perfici; sed in omnibus ferme est ante spei rudimentum quam rei experimentum. Pror∣sus igitur ante Hyagnim nihil aliud plerique callebant quam Virgilianus o∣pilio seu bubsequa, Stridenti miserum stipula disperdere carmen. Quod si quis videbatur paulo largius in arte promovisse, ei quoque tamen mos fuit una tibia, velut una tuba, personare. Primus Hyagnis in canen∣do manus discapedinavit. Primus duas tibias uno spiritu animavit. Pri∣mus laevis & dextris foraminibus, acuto tinnitu, gravi bombo, concen∣tum musicum miscuit.

Hujusmodi cantum Phrygium biforem nuncupa∣vit Virgilius. Aeneidos. 9.

—ite per alta Dindyma, ubi assuetis biforem dat tibia cantum.

Ad quem locum, Servius; Bisonum, imparem. Et servavit eis tibiarum suarum, id est, Phrygiarum naturam. Tibiae, porro, inquit, aut Serranae dicuntur (Sarranae; à Sarra quae Tyrus est) quae sunt pares, & aequales habent cavernas; aut Phrygiae, quae & impares sunt & inaequales habent cavernas. Ergo biforem, dissonum, dissimilemque. Non sunt pari modulatione com∣positae. Et, apud eundem, Varro de tibiis maxime quarum inventor Hya∣gnis, id est, Phrygiis; Tibia Phrygia dextra unum foramen habet, sinistra duo; quorum unum, acutum sonum habet, alterum gravem. Inde est quod tibiis interdum paribus dextris & sinistris, etiam & Sarranis, ludos actos habe∣mus apud Terentium; interdum imparibus primum, & postea duabus dextris, ut in titulo Heautontimoroumenou. Vide item Julium Pollucem, lib. 4. & observa Midae Agrigentini tibicinis victoriam in Olympiadis OA, anni tertii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Scaligerianae, & schemata apud Gruterum in Inscriptionum corpo∣re, pag. 27, & 28. Atqui de tibiarum inventione, vide plura apud Plutar∣chum de Musica, Strabonem lib. 10, Pausaniam in Corinthiacis, Aristotelem Politicorum 8. cap. 6. Pindarum Pythionicarum 12, & ibi Scholiasten, Mar∣tianum Capellam lib. 9, Eustathium ad Iliados σ. Eusebium in Chronico Graece pag. 32. Hyginum, Palaephatum, Ovidium. Adi item Julium Sca∣ligerum Poeticis, lib. 1. cap. 20. Sunt vero qui ab hominum ferme initio tibi∣arum inventionem petunt. Etenim quae apud sanctum autorem in Geneseos cap. 4. com. 21. de Jubale habentur, ea de tibiis intelligunt. Ibi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ei tribuuntur, quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 interpretantur Hellenistae, alii ci∣tharam & organa. Sed paraphrasis Chaldaea utraque pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 substituit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Abuba quae pro tibia etiam sumitur. Et Ambubaiarum collegia apud Horati∣um explicans Acro, Ambubaiae, inquit, dicuntur mulieres tibicines lingua Syrorum. Etenim lingua eorum tibia sive Symphonia Ambubaia dicitur. De loco autem illo sacrae historiae, consule Marinum Mersenium ad Genesim quaest. 61. Ceterum Hyagnidi filii erant Marsyas & Olympus, musici celeber∣rimi. Sed corrigendus, puto, obiter Hyginus Fabula 165, ubi Marsyas Oe∣agri filius legitur. Hyagnis filius restituendum videtur. Neque enim Mar∣siae, sed Orphei pater erat Oeagrus. De Hyagne, vide porro Caelium Rho∣diginum, lib. 9. cap. 8.

....〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Potius syllabas in versione cauti retinuimus, quam id▪ quod res est, forte expressimus. Autorem scripsisse puto, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Harmoniam, quae Phrygia vocatur, tibiis pri∣mus

cecinit. Athenaeus lib. 14, Aristoxenus, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Harmoniae Phrygiae inventionem Hya∣gnidi Phrygi assignat. Nihil ejusmodi in Harmonicis Aristoxeni quae extant, reperitur. Sed scripsit etiam ille de Tibiis, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu de Ti∣biis perforandis, & de Musica opus aliud, quae omnia, cum aliis summi viri lucubrationibus, interciderunt. In harum, quas nominavimus aliqua hoc de Hyagnide occurrisse dubium non est. Sed singularem nostro heic esse harmo∣niae Phrygiae notionem mox ostendimus.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nomos etiam in versione retinuimus, non sine viro∣rum doctorum exemplo. Idem ipsum est vocabulum quod Leges sive Civi∣les, sive alias quae ad administrationem publicam attinent, significat. Sed heic ad Musicam spectat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autem Musicorum notio plerunque duplex est; alterâ ex alterâ, ut fit, natâ. Interdum, idque primario praescriptae regulae sonorum, phthongorum, chordarum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu intentioni, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & diastematis, quas ultra progredi citrave regredi non licuit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 diceban∣tur. Et tum singula instrumenta musica, tum ipsae cantiones suos habebant praescriptos Nomos, quorum unicuique erat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu intensio propria, ut docet Plutarchus. Citharae praescripti 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicti, tibiis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Ita 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Et Musica inde legitima erat, de qua re vide Boetii initium, Athenaeum lib. 14, Plutarchum libro de Musica. Atque hujusmo∣di Nomorum autores praecipui dicuntur qui chordas & tonos adjiciebant. In∣de Terpander (de quo plura infra) cum citharam seu Lyram septichordem primo, ut volunt nonnulli, fecisset, Nomos etiam, ut necesse erat, simul fecit chordarum numero accommodos; & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, secundum quemlibet Nomum, & Homeri, & suis carminibus heroicis modos aptavit, quod ait Plutarchus. Timotheo i∣tem Milesio, qui chordas porro auxit, Nomi similiter novi tribuuntur; ut Auloedici, hoc sensu, Clonae tibicinum principi. Nec dubitandum etiam no∣morum hac notione autorem fuisse Hyagnidem, qui item lyricus Orphei te∣trachordo Chorebi quinto nervo aucto, sextum etiam adjecit, ut testatur Boetius de Musica lib. 1. cap. 20. Hoc sensu usurpatur vocabulum in hymno ad Apollinem qui Homeri dicitur, sed Cynaetho qui circa 69. Olympiadem floruit ab aliis tribuitur, ut videre est apud Scholiastem in Pindari Nemaeo∣rum 2.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Et Athenaeus lib. 14, apud Arcadas, inquit, pueri ab infantia 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Cantare solent jux∣ta leges, seu Nomos, hymnos & paeanas, quibus singuli, ut mos patrius ob∣tinet, Gentis suae heroas & Deos celebrant. Dein vero, Timothei & Phi∣loxeni Nomos edocti, saltant quotannis in Theatris ad tibicinum cantum, qui Bacchanalibus inserviunt. Quod autem specimina Nomorum cantiun∣culis expressa erant, inde varia illa, sive à primis cantiuncularum verbis, sive à metri aut rythmi ratione, sive ab alia ejusmodi causa, nomina Nomis, hac notione, indita puto habemus apud Plutarchum & Pollucem, lib. 4. quos vide. Neque aliter Plutarchum intelligendum sentio ubi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Nomos antiquitus ex carminibus heroicis compositos, ait, & Ti∣mothei exemplum affert, quam si dixerat Heroicis carminibus maxime ex∣pressa fuisse prima Nomorum specimina; quorum libros 18 composuit Timo∣theus ille; ut testis est Stephanus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ita etiam capi∣enda, quae de Terpandro atque aliis habet Proclus in Chrestomathia. Et ab

ejusmodi nomorum varietate tibicinium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicitur Telesti Seli∣nuntio apud Athenaeum libro jam citato. Neque forsan aliter intelligendum est illud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 apud Pindarum Pythiorum 12, quam de multiplicibus tibiarum cantui praescriptis legibus. Vide tamen Scholiastem ibidem & Polycephalum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 apud Plutarchum. Scribit etiam Plutarchus Timotheum, Nomis carminibus heroicis aptatis, dictionem nihilominus dithy∣rambicen seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 cantasse, ne citius quam par erat videretur ve∣terem musicam innovasse. Quod perpendant qui veterem Musicam callent, & simul morem illum Graecorum, notulas seu figuras, alias ad dictionem, alias ad pulsum denotandum, adscribendi recolant. Nam in cantionum suarum dia∣grammatis duplices habebant figuras seu notas musicas; alias, quae inferiores, ad instrumentorum phthongos seu pulsum, alias, quae superiores, ad Dictio∣nem spectantes: utrasque memorat & exhibet Boetius de Musica lib. 4. cap. 3. Et de eis (quod in eorum gratiam qui fugientia veterum artium vestigia re∣vocare student, obiter liceat adnotare) Alypius in Isagoges praefatione, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Figurae superio∣res dictionem indicant, inferiores pulsum. Finitâ autem praefatione, se∣quitur in codice meo Ms. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Lydii modi figurae in genere Musices diatonico. Dein vero, figurae, minio notatae, octo∣decim scilicet figurarum paria Lydii modi, in genere diatonico, phthongos ita signabant, ut inter canendum superior Dictionem, inferior cujusque pa∣ris Pulsum denotaret. Primum nempe par, quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; atque illud Dictionem, hoc Pulsum. Se∣cundum quod, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dixere, similiter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Atque ita deinceps in phthongorum Systemate. Eadem ratione id genus aliae figurae ceterorum modorum & generum, Enharmonici nimirum & Chroma∣tici, phthongos itidem signabant. Quod tamen me satis intelligere profite∣ri non ausus sum. Autorum verba duntaxat & figuras de hac re adjicio, ut melioris nimirum judicii acumen expectent. Mentem autem heic de Dicti∣one & Pulsu adsequi hactenus (neque fateri pudet) nequivi. Sed vero ita passim intelligendus Alypius, ut figura quae ei primo nominatur, pro superio∣re habeatur; tametsi non solum in codice meo, quae Christophori Longolii erat, ante annos 100 aut circiter manu exaratus, sed etiam in Mss. tam Gau∣dentii Isagoges Musicae quam Alypii exemplaribus, tum bibliothecae Merto∣nensis, tum Bodleianae Oxoniis, altera cujuslibet paris figura alteram in porre∣ctum plerunque sequatur, & proprius ille male negligatur omnino situs quo diversa utriusque officia notari debuissent. Nam, in codicibus illis, minia∣ta delineatio figurarum descriptioni illi, quae sola in vulgatis habetur, accessit, De figuris etiam hisce Gaudentius sub Isagoges finem; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (lege 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et postea, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Id ipsum dicit quod Alypius. Et ad eandem rem Ari∣stides Quintilianus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 lib. 1. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Codex Aristidis Quintiliani manuscriptus habetur tam in Bibliotheca Magdalenensi Oxoniis quam Bodleianâ. Sed Magdalenensis est vetustior. Scripsit de Mu∣sica tres libros ad 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Eusebium & Florentium, & compluria habet de figuris Musicis, earum ratione, usu, situ, quae neque apud Alypium nec Gaudentium reperiuntur. Quae autem ex Manuscriptis hisce Oxonien∣sibus huc transtulimus, cum quamplurimis aliis notatu dignissimis, quibus

nempe locus hic non est, ea omnino debemus insigni humanitati V. Cl. & e∣ruditissimi Petri Turneri sodalis Mertonensis qui nobis ea communicare a∣micissime dignatus est. Fusius haec explicent qui Musicam callent, & cum Bacchii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Autoris Graeci vetusti, Isagoge comparent. Bacchius habetur integer apud Marinum Mersenium in Genesim pag. 1887. Eundem etiam Marinum de hac re consulant, pag. 1883, 1666, & 1707. Atque hisce quae obiter indicavimus rite intellectis, cognosci demum, opinor, satis pote∣rit quale fuerit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illud seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu figura plana vires eorum quae canuntur continens apud ve∣teres Graecos, uti appellatur Cleonidi in Harmonica quae Euclidi vulgo tri∣buitur. Diagrammatum vero seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 hujusmodi (Tablature hodie voca∣mus) primum faciunt nonnulli autorem Stratonicum citharoedum, de qua re consule virum summum Isaacum Casaubonum in Animadversionum in Athe∣naeum, lib. 8. cap. 12. Alius omnino & multo simplicioris generis sunt notu∣lae recentiores Graecorum quas habet Mersenius in Genesis cap. 4. quaest. 56. pag. 1527. Vide porro eundem quaest. 57. artic. 17. pag. 1694. & quas V. Cl. Jano Rutgersio ostendit Graeculus ille de quo lepidissimum habet vir ille do∣ctissimus politissimusque narrationem. Sed ad Nomos redimus, de quibus vide etiam Coelium Rhodiginum, lib. 9. cap. 3. & Scaligerum Poetices, lib. 1. cap. 19. Et in prima hac notatione usurpari opinor 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 à Maximo Tyrio Dissertatione 7. ubi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Id genus alia sunt. Altera 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 notio est quando pro ipso genere cantici tam ex vocabulorum scilicet metris aut rythmis quam modulis musicis legiti∣mis in honorem Deorum maxime composito sumitur. Hanc à prima deflu∣xisse palam est. Cantica nempe quaedam secundum nomos formata etiam ipsa Nomi tandem dicta; ut, in Ecclesiis tam Orientali, quam Occidentali, can∣tus sacri horae qui horis Canonicis canuntur. Sed ad ea cantica quae in Deo∣rum honorem componebantur Nomorum vocabulum etiam restrictum est, non aliter fere quam Versus, Antiphona, Introitus, Psalmus, Hymnus, & id genus cetera, quae ex origine sua latissime patent, ad sacras in Christianis∣mo cantiones. Etiam in choris praecipue canebantur Nomi, sed sine anti∣strophis. Nec omnia in choris cantica Nomi dicti. Aristoteles Problemate 19. sect. 15. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; Unde factum est quod nomi sine antistrophis peragebantur, aliae autem quae ad choros spectant cantilenae non item? Vide quae sequuntur. Et de Nomis hoc sensu consule si placet, praeter Plutarchum, Suidam in Timotheo, in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Suetonium in Nerone, cap. 20. Proclus autem in Chre∣stomathia, diviso in tria genera carmine melico, quorum primum ait ad Deos spectare, secundum ad Homines, tertium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu ad ea quae obiter eveniunt, ad Deos spectare ait Hymnum, Prosodium, Paea∣nem, Dithyrambum, Nomon, Adonidia, Iobacchum & Hyporchemata. At∣qui in singulari omnium explicatione Nomon Apollini proprium facit. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quin & ab Apolline nomen sumsit. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nam & Apollo Nomimus nuncupabatur. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 eum dictum non memini, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 saepius, uti & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 melopoeiae speciem quae item 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabatur. Martianus Capella lib, 9. Neotoides quae & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 consuevit vocari, quae plures sonos ex ultimis recipit. Nomen utrunque forte à nomi, quam tractamus, notione deductum. Nomos autem Apollini pro∣prios fuisse, nullus omnino credo. Nomus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Palladi sacer erat, uti etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ut aliqui apud Hesychium; licet etiam hic de Hectore curru seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 tracto nonnullis accipiatur. Vide Suidam. Et noster heic plane Pro∣clo adversatur. Quin 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, apud Graecos in usu memorantur Plutarcho. Et Polluci lib. 4. Nomi tam Jovi & Palladi quam Apollini tri∣tribuuntur.

Sed vero de vocabuli ratione, Aristoteles Problemate 19. sect. 28. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Unde evenit quod Nomos, quos canunt, ita nominantur? anne inde fit, quod, priusquam literas callebant, Leges cantabant, ne scilicet earum obliviscerentur, id quod etiamnum Aga∣thyrsis in usu est? atque ideo recentiorum cantilenarum primarias eo voca∣bant nomine, quo ipsas primas. Certe memorant alii Graecis in usu antiqui∣tus fuisse Leges & Decreta ad lyram recitare. Harmonia apud Martianum Capellam, lib. 9.

Quid pacis, inquit, munia? nonne nostris cantibus ce∣lebrata? Graecarum quippe urbium multae ad lyram Leges Decretaque pub∣lica recitabant.

Et de ea re vide quod infra habemus de Terpandro. Ni∣hilo secius, summi philosophi pace, persuasum non possum non habere, pri∣mariam vocabuli causam eandem fuisse quam ex Plutarcho supra adtulimus, nec à canendis legibus omnino emanâsse. Duplici hac Nomi notione non animadversâ, plurima de veterum, & Musica, & Poesi loca male capi necesse est. Sed desiit plerunque prima; postquam Musicis legibus, etiam autori∣tate publica olim subnixis, soluti, pro artificum ingenio ad alios, atque ali∣os Chordarum & phthongorum, tum numeros, tum intensiones, ut hodier∣nus mos est, transire solebant. Et secundae usus frequens erat; unde & Mar∣moreo nostro autori heic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed dum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicit, mutilam illam periochae partem, quae praecessit, de Nomo etiam intelligendam innuit. Har∣moniam illam Phrygiam, quam Hyagnidi tribuit, non Modum duntaxat fu∣isse Phrygium, non Nomos prima notione modo Phrygio praescriptos sen∣tio, sed cantilenarum ipsarum modulis instructarum genus, seu melica carmina quae Deûm Matri propria etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. De eis locutus est, puto, Telestes Selinuntius, ubi Phrygium hujus numinis nomum à Pelopis comitibus in Graeciam primum traductum scribit, & hymnum Lydium diserte simul memorat:

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Leguntur apud Athenaeum lib. 14. Nam ut hymnus Lydius plane Cantilena heic, ita nomus Phrygius. Sic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Persicus, eodem libro, Diogeni Tra∣gico memoratur. Ita etiam recte interpretatus est B. Hieronymus Eusebium (modo verbo Citharicorum venia detur) ubi Mesomedem Cretensem sub An∣tonino Pio, Citharicorum carminum Musicum poetam vocat, quem Euse∣bius, numero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellat; uti ad I. Capitoli∣num doctissime animadvertitetiam V.C. Claudius Salmasius contra magnum virum, qui non modo, notis ad Eusebium, aliter omnino hallucinatus scripsit, verum etiam inde, memoriae lapsu, in prolegomenis, D. Hieronymum, quid 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 essent 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ne minimum quidem odoratum esse temere satis asserit. Sed error fuit etiam plurium, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro modis tantum accepisse. Tam au∣tem modorum quam sacrorum carminum ad citharam aptatorum poeta erat Mesomedes, uti & fuerant quamplurimi alii, tametsi saepius etiam in scena o∣peras suas poetis locarent tibicines & modos faciebant, ut videre est apud Te∣rentium. Certe tam Modos quam Carmina, seu dictionem, sive metricam, sive rythmicam componere ejusdem erat, seculis vetustissimis; unde cantores & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, poetae passim dicti. Et trajectio est jocularis literarum apud Hesy∣chium, ubi habent vulgati codices 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Quod vir do∣ctissimus

& de Graecis praesertim literis maxime meritus, utraque Glossarii edi∣tione accepit ac si Bardi vias, quae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sunt, Gallis significasset. Dejerare au∣sim scripsisse Hesychium, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Bardi poetae, seu can∣tores sunt Gallis, uti etiam Britannis, quod ex Athenaeo, Marcellino, aliis{que} scimus. Et Festus diserte, Bardus Gallice cantor appellatur, qui virorum for∣tium laudes canit. De Bardi porro voce videsis Turnebi Adversaria, lib. 23. cap. 15.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Praeter Nomos, Deum matri proprios, etiam alios ei, Baccho, Pani, Satyris, communes cecinit primum Hyagnis Phryx. Et modus Phrygius, ante alios, religiosus signanter dicitur Apuleio, Floridorum primo. De communibus horum sacris, unde orta & Nomorum seu cantilenarum communio, consule in primis Strabonem libro 10, ubi de Curetibus agit, & Euripidis Bacchas. In Nomis hisce & qui fuere ceteris diis dicati, mira erat & ridicula theogoniarum, amorum, peregrinationum, fraudum, portentorum seges, & sexcenta tam puerilia quam fabulosa. Ne{que} aliter fieri potuit. Atque inde recte capiendus est locus Philosophorum prin∣cipis hactenus à viris alioquin doctissimis alio per tot secula, idque subinde pueriliter nimis, detorsus. In Metaphysicorum 2. cap. 3. de potentissima consuetudinis vi locutus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Qualis sit consuetudinis vis etiam ipsi Nomi demonstrant, in qui∣bus fabulosa & puerilia, eo quod eis assueti sumus, plus valent quam vera eo∣rum cognitio. Etiam ratio eadem in loci interpretatione forte obtinebit. Commentariis enim assuevimus plerunque, qui de Legibus sive Civilibus, sive Gentium, Philosophum loqui dictitant, quo nihil fabulosius, aut puerilius. Ubinam amabo habentur, sive apud veteres Graecos, sive alibi, ejusmodi le∣ges? Legum, Imperiis in quibus vim sortiuntur, aliquando nonnullae ine∣ptae reperiuntur; Enantiophan〈☐〉〈☐〉n in eis cumulus non deest; rabularum fo∣rensium saepe distorquentur vafritie; alia eis insunt & in plerarumque gentium Legibus semper inerant quae emendatione, explicatione, obrogatione, abro∣gatione indigent. Sed quam fabulosa & puerilia nihil omnino minus. Etiam perquam puerile est, quod habet heic Alexander Aphrodisiensis de fabula den∣tium satorum unde homines prognati; ac si inde pro patria pugnandum fore lex exegisset. Et prudentius Petrus Fonseca in explanatione capitis, post∣quam vulgatam de Legibus Civilibus opinionem tradiderat, fortasse adjicit, tamen nomine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, intelligit Aristoteles veteres quasdam cantilenas, & ad Problemata lectorem relegat.

Hactenus Cl. Seldenus. Nos quae de Veterum Nomis, & Diagrammate de∣siderat Vir summus supplere conabimur. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Scaliger atque Casaubonus legem vertunt. Casaubonus praeterea illud Athenaei, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 exponit prae∣scriptis numeris, & Terpandri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ibidem modos vocat. Omnino autem re∣tinendum videtur Nomi vocabulum, adhibendumque tum alibi in Musicis, tum apud Strabonem, lib. 10. Ubi Thaletem Lycurgi comitem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellat, dicitque illi tribui Paeanas, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nam & apud Aristidem Quintilianum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de melopaeia dicitur, & ab eodem memorantur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ Unde & fortasse Proclus loco superius citato Apollinem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellatum recte dixerit, nisi & apud Strabonem pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 scribendum sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod tamen minus verisimile est, siquidem & apud Platonem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in praedicto sensu occurrunt. Coelius Rhodiginus in Lectionibus Antiquis.

Sciendum, inquit, in Carmine & cantilena Nomon significare qualitatem vocis, & moderationem qua vel remissiore vel acutiore utimur: eandem itaque cantilenam duobus tribusve nomis modulantur Musici.

Ubi quod primo dicit non intelligo, posterius falsum est. Eundem enim Nomon pluri∣bus

membris distinctum cum Polluce, pluribus strophis modisque varium cum Plutarcho agnoscimus; at eandem cantilenam pluribus nomis modulari ne∣mo unquam Musicorum aggressus est, sed contrarium potius ex pluribus can∣tilenis unum Nomon componere soliti sunt, ut inferius constabit.

Sed pergit, Ratio autem nominis ea est, quia Graece 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 lex est, Veteres autem prius∣quam literas scirent, leges cantabant, ne illas oblivioni mandarent, quod temporibus suis in more Agathyrsis fuisse scribit Aristoteles. Ergo primas posteriorum cantilenarum eodem appellarunt nomine quo omnes vocaban∣tur superiores.

Et potuit fateri rationem integram ex Aristotelis Probl. sect. 19. (& pene verbum verbo) redditam. Pro qua etiam facit Carminis apud Romanos intellectus quoque forensis. Nam solennem Juris formulam appellari Carmen ex Cicerone colligimus, & Livio Lex horrendi Carminis appellatur, quam Duumviri in causa Horatii pronuntiarunt. Sed & Cha∣rondae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 easque non cantilenas sed leges Athenis cantari solitas ex Athe∣naeo Stephanus agnoscit. Ipse tamen & post eum Seldenus recipiunt potius Plutarchi sententiam, qui in libro de Musica haec habet: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quae si vera sint, erit sane Nomus Veteribus idem quod nostris, The Tuning, quae in Po∣lychordis pro Clavium diversitate (The Key, nostri vocant) varia est. Quod si cuilibet Nomo assignata sit sua tensio, quam omnino transgredi esset illici∣tum, non ita facile videtur intelligere quae idem scribit inferius, Sacadam scil. Argivum in Nomo suo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nam utroque modo scri∣ptum reperitur) praecepisse choro, ut canerent tres ejus strophas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Neque commode reci∣pient Nomi partitionem ab eodem proxime memoratam quando 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 recenset. Siquidem accurate loquentibus tibiae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non magis convenit quam chordae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Neque loca quibus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 apud Musicos occurrit contrarium aliquid modo recte intell••ct•• suadebunt; sed nolo cum Grammaticis contendere. Fuisse autem utriusque generis No∣mos extra dubium est: Quare ut utrisque, & cantui quoque accommodetur Nomi intellectus, videbitur potius accedere ad solennes illas statasque canti∣neas, quas Magistri nostrates discentibus primas commendant, ut loquuntur ipsi, To give a good shape in singing, & To make a hand for playing, ad formandam vocem erudiendosque digitos: iis enim rudimenta totius Pra∣xeos complectuntur, Clavis cujusque indolem aperiunt, docentque quas principalis recipiat sibi cognatas, quas tanquam nimis alienas rejiciat, & qua demum arte felicissime exprimi possint quas admittit. Atque ad hunc fere modum scriptos fuisse credo Nomorum libros 18. quos Timotheum reliquisse Stephanus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 affirmat. Vocabuli autem originem quod attinet, si (quod nolim) ab Aristotele recedatur, dici potest (sicut cithara qua Nomos modulati sunt, ab inventorum patria Asias dicta est, ita & Nomorum vocabu∣lum) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vel etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 esse deductum. Nam & apud Athenae∣um, lib. 14. Duris asserit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nomos scil. Cereris, quos & autor noster Marmoreus memorat. Hujusmodi porro Etymologiae & alibi frequentes sunt; sed ne extra Musicam vagemur, toni ipsi Dorius, Phrygius, Lydiusque, gentium nominibus appellantur: Nobis quoque an Alman, vocatur cantilena quam primi omnium invenisse feruntur Alemanni; eademque ratione apud Italos, Spagnolettas, Francescas, Graecas, &c. dici Zarlinus prodidit. Atque hic obiter notandum est, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quod hoc loco simpliciter tibia canere, vel modulari significat, apud Athenaeum tamen libro eodem, ubi ex Theophra∣sto dicit Ischiacos sanari siquis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 incan∣tationem

intelligi, nequis Musicae tribuat quod Magiae debetur. Sed nec extra Licentiam Grammaticam esset, si derivatum dixeris nomon à Pronomo illo Thebano, qui ut Athenaeus etiam inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nomos autem aulaedicos, citharaedicis antiquiores fuisse ve∣risimile est, sicut & Tibiam cithara antiquiorem esse Julius Scaliger adnota∣vit.

Inter eos qui ex professo Musica scripsere, solus (quantum memini) Ari∣stides Nomi mentionem facit, lib. 2. uti superius innuimus; ibidemque ori∣ginem vocis aliam affert: Ait enim,

Veteres, cantilenas, rythmos, atque saltationes adhibuisse, tam privatis laetitiis, quam publicis Deorum festis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, firmitatem ipsis inde machinatos quod in sacris adhiberentur, mansurasque immobiles per appel∣lationem bene ominatos, ut vertit Meibomius.

Scribit Aristophanis Scho∣liastes, Nomos quasi primario dici de iis quae canuntur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod Stephano displicet, quoniam exemplum desiderat. Esto igitur è multis u∣num illud Athenei 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut etiam moneamus pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illic scribendum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; non enim con∣suetudines legesque intelligit, ut ibidem interpres existimat, sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 atque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, de quibus statim dicemus.

Aristides, Quintilianus, atque ex illo ut videtur Bryennius, Melopoeiae tres constituunt species Systemate diversas; Hypatoidem, Mesoidem, & Netoi∣dem, uterque (ut aiunt) secundam praedictas sibi vocis proprietates. Modos insuper Melopoeiae tres; Dithyrambicum, qui mesoides, Nomicum, qui ne∣toides, Tragicum, qui hypatoides. Apud Euclidem ceterosque haec distri∣butio non occurrit: Sed nec apud Aristidem, aut Bryennium, proprietates illae, quas tamen praedictas dicunt, ut Meibomius adnotavit. Nisi forte Bry∣ennius ad illud comma respexerit; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quibus subjungit & alias harum differentias; quartam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quintam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Gaudentio 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Bryennius ex Euclide verbatim, ubi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quadrifariam accipi dicit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. At tres tantum Tonos Modosve antiquissimos fu∣isse discimus ex Ptol. Harm. l. 2. c. 10. & Bryennius diserte, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Ceterum de morum differentiis Euclides, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, magnificentiam atque virile animi robur, actiones heroicas, atque his similia signare; & proinde illo praecipue uti Tragoediam, reliquaque quae ad hunc proxime characte∣rem accedunt.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vero, quo animus ad humilitatem atque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 contrahitur, convenire ideo amatoriis affectibus, lamentis, at{que} id genus aliis. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 denique, quem tranquillitas animi sequatur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, proinde aptari hymnos, paeanas, laudes, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, atque his similia.

Neque dubium est quin idem sit hoc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quod Aristidi & Bryennio dicitur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; Nam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ut illi loquuntur, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut Euclides: & in ce∣terorum tam Nominibus, quam charactere consentiunt.

Ex hisce invicem collatis existimo satis constare, Modum illum Tragicum, Hypatoidem, Diastalticum quoque fuisse, & Doristi modulatum. Accedit autem, quod Heraclides Ponticus apud Athenaeum, veterem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ratio∣nem, ••••sdem pene verbis describat atque Euclides 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Dithy∣rambicum vero mesoidem, Lydisti modulatum, & ad Systalticum pertinere, & Nomicum denique Netoidem, Phrygisti cantatum, & ad Medium illud

Ethos referendum, verisimillimum duco. Sed ut apertius constet, praemittenda sunt nonnulla; nam quae huc spectant apud Autores multa sunt, sed obscura, sed intricatissime scripta, promiscue habita, quae & alias, & aetatibus distincta oportuit, nec sibi quisquam satis constat, & ab omnibus aliis dissentit: quo minus mirabitur Lector, siqua hic praeter spem, receptae, & verisimillimae prima fronte sententiae adversa invenerit, & ignoscentior erit si cubi erratum senserit.

Heraclides Ponticus apud Athenaeum, quum nec Phrygiam debere harmo∣niam, nec Lydiam dici contenderet, Aeoliam substituit, ejusque characterem Systaltico simillimum; habere scil. illud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 superbi aliquid tumidique, subinanis, & laxi, nihilque magis exprimere quam elatum & confidentem animum; & proinde illi maxime convenire, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; at ejusdem Systaltici 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c.

Eu∣clides docuit. Modos autem fuisse Lydios videtur multifariam constare: sunt enim tam Lydi quam Aeoles Doriensium coloni, & severitatem illam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 paribus utrosque Flexibus fregisse vetus querela est. Mesoidem fuisse Aeolum harmoniam, docet & Pratinas apud Athenaeum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in∣quit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Mesoidem quoque Lydiam, sub perso∣na Socratis apud Aristotelem, Plato ostendit, ubi & illam repudiat inter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Denique ut toti Systal∣tico characteri respondeat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉,

Niobes nuptiis accommodavit modos Lydios Pindarus, negantque ab eo id primum institutum, sed aliorum more factum; Melanippides contra Lydiis modis Epicedia cecinisse fertur, uti & Scaliger in Poeticis observat.

Fuit autem Melanippides 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 celebris, eoque (ni fallor) nomine apud Athenaeum laudatur. Illum certe Suidas in Dithyrambicis praecipuum, sed innovasse plurima memoravit, quod & Ion fecisse dicitur, & ex illius Dithyrambis citat nonnulla Euclides carmine elegiaco: illud vero inter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuisse, uti & Phrygiam in illis harmo∣niam pro Lydia aliquando substitutam, perspicuum videtur. Cum enim A∣ristoteles de suis temporibus loquens, dicat in Politicis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, idem tamen ab antiquo deflexisse, tam carminibus, quam cantu Dithyrambos in Problematibus queritur. Strabo etiam poëtas, praecipue tragicos, Lydorum Phrygumque tam nomina, quam instituta per∣miscuisse prodidit; iis autem Plato dial. de Legibus id praecipue imputat, quod (〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉·) inventioni suae nimium indulgentes, & verae musices rationis ignari, & no∣mici cantus imperiti, mutassent 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, (i. e. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ut ex Aristide supra didicimus) & permiscuissent 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ Luctibus scil. & Dithyrambis qui Systaltici 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sunt, modos facientes ex More 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sive nomico, ut etiam clarius infra constabit. Atque il∣los secutum existimo Bryennium loco supra citato, ubi perperain dicit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nisi credatur potius à librario hic, ut alibi saepissime, manifestissime{que} peccatum. Certe 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 esse cantum Mesoidem, sive Phrygius sit, sive Lydius, abunde de∣claratum est. Cumque ex ipsius Bryennii sententia, Systalticum sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, illud modis Phrygiis fieri posse nemo unquam mortalium co∣gitavit. Neque huic adversatur quod Bryennio 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 effecisse dicitur quod nos modis Phrygiis antiquitus tributum contendimus. Nam Medium dici videtur, quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illa eadem sit quam Ptolemaeus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocat. Et si omnes 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 varietates tripartitio ista complectatur, erit illud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Systaltici, & Diastaltici 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 intermedium.

Hisce sic constitutis, relinquitur tertium illum Melopoeiae modum, Nomi∣cum scil. netoidem, ad 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 omnino pertinere,

idemque res ipsa suadet. Cum enim ab Euclide accenscantur illi Paeanes, En∣comia, Hymni, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, atque his similia, Leges à Veteribus cantatas, or∣tamque inde Nomorum appellationem, ex Aristotele superius didicimus; Hymnos vero, sive juxta Platonem significent 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ex eodem constat Nomos fuisse antiquitus appellatos, sive sumto latius vocabulo, ut in communi sententia, significent generaliter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non solum ex antedictis apparet, eo etiam sensu Nomorum appellationem sortitos, sed & multae eorum species, multa nomina apud Autores occurrunt, & in hoc spe∣ciatim Marmore Cereris aliorumque Nomi memorantur. Quod autem Pae∣anas, sive, ut vulgo audiunt, hymnos in Apollinem attinet, sacros illi prae ce∣teris Polycephalum, Xynauliam, Trimer〈☐〉〈☐〉, Pythicum, aliosque bene multos fuisse, ex Plutarcho, Athenaeo, aliisque manifestissimum est.

Quod si cum Scaligero placeat non ad Deos solum reliquos, sed & Heroas extendere, suc∣currit uberrimum Athenaei testimonium: quod Apud Arcadas (〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut Strabo, —solos cantare peritos Arcadas, ut Virgi∣lius dicit, apud eos inquam) pueri ab infantia consuescunt hymnos & Pae∣anas cantare 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quibus singuli ut patrius mos est Gentiles Heroas, & Deos celebrant; deinde postea cum Timothei quoque & Philoxeni 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 perdidicerint, ad tibias in Theatris quotannis saltant per Bacchanalia, pueri quidem puerili certamine, Juvenes virili, totoque vitae decursu, &c. quibus omnino convenire videntur quae Aristides memorat loco superius citato.

No∣mici autem modos fuisse Phrygios, quanquam ex antedictis liquere videatur, tamen nec illud negligendum est, quod Olympus atque Hyagnis Nomotheta∣rum antiquissimi, Phryges fuerint. Non me fugit posteriore seculo, quum Musica pluribus tonis luxuriaret, alium illis fuisse quam simpliciore aevo cha∣racterem; si quis tamen aliter sentiat, fruatur per me licet opinione, etsi non penitus falsa, at certe minus antiqua.

Caeterum ex proxime allatis videtur facillimum definire quomodo intelli∣gendum sit illud Plutarchi, quod perpendant, inquit Cl. Seldenus, qui ve∣terem Musicam callent. Verba haec sunt L. de M. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quae Seldenus ita reddit.

Nomis carminibus heroicis aptatis, dictionem nihilominus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 cantasse, ne citius quam par erat videre∣tur veterem Musicam innovâsse.

Ubi notandum, 1. Dictionem hic cum Boethio appellari qui cantus est, eadem nempe 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 opponitur in distributione 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quorum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 2. Illud nihilominus temere interpositum, mutasse commatis sensum. 3. Ci∣tius quam par erat: non bene respondere, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod potius prima fronte statim, facile, aut ejusmodi voce aliqua reddidisset. 4. Praeterquam quod illud veterem Musicam innovasse non satis congrue dictum sit, vocabulum innovasse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nullo modo respondere. Timotheum vero intelligi Milesium illum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 à Diodoro adnumeratum, & eorum fortasse antiquissimum, qui etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Spartae poenas dedit, admonere super∣vacaneum est. Sensum igitur commatis existimo hunc esse. Timotheum scil. Dithyrambicum quod canebat dissimulasse admixtis veterum Nomis (qui & heroico carmine conscripti & lege stabiliti erant) ne illum Judices quibus id etiam lege demandatum est, facile deprehenderentcontra sancitam legibus harmoniam, cantu ut ita dicam praeterno mico peccantem. Videtur enim, ex loquendi formula, Plutarchus omnino respexisse ad illum Platonis locum, quem etiam fortasse male reddendo suam Nomi etymologiam invenit. Est autem in dialogo de legibus tertio, in haec verba, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ut & hinc obiter constet, quid sentiendum sit de Virga quam Rhapsodiis (h. e. Nomis) Homericis nomen fecisse vetus sententia est, ut Eustathius tradit. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. In sequentibus ve∣ro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illa declaratur; quod nempe, ut supra diximus, Poetae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (& ut inferius dicit,

Musicam insci∣ente & imperita vecordia ementientes, quasi certo solidoque fundamento mi∣nime consisteret) miscuerant Threnos Hymnis & Paeanas Dithyrambis.

Veri∣tus igitur indictam Paranomiae mulctam Timotheus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dissimulavit uti diximus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Atque Timothei exemplo verisimile est aequalem illi Philoxenum (Timotheus enim Ol. 83. Philoxe∣nus vero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Olym. 85. floruit) conatum ut Aristoteles memorat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, atqui non potuisse, sed incidisse in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cujus harmonia, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad Dithyrambicum propius accessit.

Nomorum multa extant apud Autores nomina, siquidem appellati sunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. ut inquit Julius Pollux in Onoma∣stico. Apud Plutarchum quoque (ut ceteros mittam) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. & inferi∣us, Olympum dicit invenisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quoque & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Clonae tribuit. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Sacadae Argivo. Illum ex Plutarcho superius exposuimus; de ceteris non satis con∣stat. Quod enim Scaliger affirmat, Dictum à numerorum frequentia 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 profecto non capio.

Multo minus admittendum censeo quod Magi∣ster ejus Rhodiginus protulit, diversum forte non esse à nomo quem Synauli∣am vocant, ea vero est quum tibicines duo incinunt idem, aut certe ubi ci∣thara & tibia concentum faciunt.

Desumtum hoc à Scholiaste Aristophanis, qui hunc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocat. Scholium vero tum ex se ineptum est, tum Athenaeo prorsus contrarium. Erat enim ex illo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pessime omni∣um Pindari Scholiastes, scitissimum illud Poetae commentum, Tibiam scil. invenisse Pallada sibilum illum imitatam, quem ediderant serpentes Medusae à Perseo obtruncatae, modosque illis aptatos communicasse mortalibus, & ab anguium multitudine appellasse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, historica fide dignum existimat. Quod si Nomorum ingenium propius intueri libeat, commodis∣simus videtur locus ille Pollucis supra citatus: antedictis enim subjungit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· ubi si animi gratia com∣mentari liceat, crediderim Nomon sic distributum illi non absimilem fu∣isse quem nos A suit of Lessons, vocamus, Theatro praecipue destinatum, & antiquissimam Dramatis partitionem secutum; ut fortasse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 praecesserit prologum; aut si malis accuratius distinguere, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illud fuerit quod nos An Entry, dicimus, breve aliquod praeludii genus, & ut Plutarchus inter Terpandri inventa memorat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae pri∣mam ariam introducit. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vero Epitasin proxime antecesserit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Catastasin, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Catastrophen, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Epilogum; to∣tam denique Fabulam clauserit & quasi obsignaverit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cujus pars ulti∣ma 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuerit; qualem nos a Brouch appellamus. Eodemque ut vide∣tur consilio, Sacadas ille Argivus Nomum suum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in quinque membra dissecuit: quanquam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ille Terpandrio aliquantulum provectior sit,

propriusque accedat ad illas Italorum Operas, quas nunc Theatra, tam nostra, quam Gallica imitantur. Apud Pollucem enim describitur, his verbis. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aliis porro tempo∣ribus videtur Nomorum vocabulum indifferenter tributum cuilibet cantile∣nae, quae ut Phavorinus ex Suida inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nam & in symposiacis scribit Plutarchus, ubi saliantur equae No∣mon incini solitum quem vocant Hippothorum. Neque credibile est, ita defecisse felicitatem illam Graecorum in nominibus fingendis, ut suis etiam appellationibus caruerint Nomi, quibus, ut inquit Julius Pollux, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et quidem de Nomis hactenus, Superest ut de Diagrammate nonnulla qua possumus brevitate subjungantur.

Est igitur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 secundum Euclidem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cl. Seld. supra & D. Chilmead in suis ad Dionysium notis Tabulaturae nostrae comparant, Causabonum opinor secuti, sed ex intellectu vocabuli illius a∣pud nostrates non satis accurate. Nobis siquidem Tabulatura dicitur, quae Alphabeti literis designat cantilenas, Instrumentis praesertim Polychordis a∣ptas, cantui vero accommodari nec solet unquam, nec fortasse potest nisi ma∣gno & inutili molimine. Opponitur itaque modo communi, qui penta∣grammis notisque vulgaribus melodiam vel vocibus, vel etiam instrumentis scribit. At diagrammate antiquo comprehensa sunt duum generum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quorum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· alter ordo vocibus, alter in∣strumentis convenit. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit Aristides, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ipsum autem Diagram∣ma ejusque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Generibus tonisque omnibus, & tam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 propria, exhibuit Meibomius in sua Musicorum editione, rectene an secus Kir∣cherus viderit, qui aliam omnino formam alios Characteres tuetur in sua Mu∣surgia. Nobis res ipsa non videtur tanti, neque operae pretium Chara∣cteres hic apponere: nisi superessent aliqua saltem veteris Musicae specimina hisce alphabetis expressa, nam ipsum profecto commentum crassius est quam ut in usum denuo revocari possit. Sufficiet igitur adnotare, Veteres cum ignora∣rent, tactum quod nos Tempus Itali battutam vocant, illius defectum partim duplici hoc Charactere, partim rhythmis metris{que} aliqualiter supplevisse. Fru∣stra enim se torquent Grammatici, ut putidam suam & impossibilem de Ryth∣mis sententiam tueantur, quibus tam nihil à veteribus tributum est ut Athenae∣us diserte dicat, Homerum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod ipse Musices uti & scientiarum omnium peritissimus sibi modos faceret, rhythmicam susque deque habuisse, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Xenophanem vero aliosque, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui ipsi Musicae rudes aliorum in Melopoeiis ute∣bantur opera, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, prae

ignorantia, scil. in eo industriam laudemque posuisse, quod Musicorum juxta & Poetarum, Philosophorum quoque atque omnium fortasse hominum sine exemplo maximus consultissime neglexerat. Idemque serio advertentibus adeo res ipsa suggerit, ut autoritate vix sit opus ad convellendam istam opi∣nionem, quae tam densis laborat absurditatibus ut sit infra confutationem. Sed ista fusius prosequi non est hujus instituti, uti nec cognatum illud antiquorum Musicam cum nostra conferre; neque profecto opus esset si vel nostram intel∣ligerent qui exagitant, vel antiquam qui laudant.

Ep. 11. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In quatuor primis Lacunis suppleo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· De iis vocibus, quas in tribus prioribus Lacunis inserui, nullum est dubium, quin eaedem sint, quae obliteratae fuere. In quarta La∣cuna aut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legendum est, aut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; literae enim, quae relin∣quuntur integrae nec Lyctiae, ut placet a 1.1372 Lydiato, nec ulli alii antiquae ali∣cujus Creticae civitatis nomini possunt adaptari. b 1.1373 Apollonia autem & Cydonia ejusdem civitatis nomen est; antiquitus enim Apollonia postea Cydonia di∣cebatur, c 1.1374 quae cum inter tres celeberrimas Cretae civitates numeretur, & d 1.1375 omnium istius insulae antiquissima esset, quam optime antiqui istius Regis Minois Regia esse poterat: sed cum Chronographus noster nomina locis, habitâ ad sua tempora ratione, imponat, & Apolloniae nomen, longe prius∣quam hoc Marmor exaratum fuit, e 1.1376 antiquatum esset, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 potius quam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in lacuna insero, primamque literam Δ, quae lacunam praece∣dit reliquias literae A in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & A in —〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro Δ, & O pro Ω scriptas fuisse non omnino dubito. In quinta lacuna lego, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Celmis enim & Damnaneus inter Idaeos Dactylos, qui fer∣rum invenerunt, insignissimi fuere; atque ideo Clemens Alexandrinus iis so∣lis ferri inventionem attribuit, f 1.1377 inquit enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (legendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) Phoronides autem apud Apollonii Scholiastem Celmi & Damnaneo (quem ille eodem mo∣do, quo saepius Nonnus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocat) Acmonem jungit his versibus.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Annum Epochae, qui deletur in Marmor••, restitui ex Eusebio, g 1.1378 ille enim dicit Minoem, primo anno Pandionis primi Atheniensium Regis trigesimo secundo primum in Creta regnasse, qui annus secundum Eusebii Canonem Regum Atheniensium (cum quo in omnibus convenit nostrum Chronicon) est 1168. Epochae Marmoreae.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hic Minos Cretensium Rex primus dicitur, ut distin∣guatur ab altero Minoe illius nepote, qui secundus illius nominis temporibus Aegei Athenarum regis in Creta regnavit, de utrisque satis diximus in notis ad Epocham sextam, pag. 146, & 147.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ab Idaeis Dactylis ferrum in Idaeis montibus in Creta primum inventum fuisse notissimum est. h 1.1379 Cum enim silvae istorum montium fortuito conflagras∣sent, & vi istius ignis ferrum è visceribus montis emissum fuisset, inde hi

utpote istius montis accolae, hoc metallum, eodem modo quo i 1.1380 Galli ex tali casu argentum, igne elaborare, & ad humanos usus adhibere primi omnium Graecorum didicere. Hi Idaei l 1.1381 à monte Ida, cujus accolae fu∣erunt, dicebantur, & Dactyli à numero, tot enim erant quot 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in manu, postea vero plures fuerunt, & tandem in gentem crevere, è quibus semper electi erant, qui Jovis in Creta Sacerdotes fuere. Hi à nonnullis Cu∣retibus & Corybantibus originem praebuisse, ab aliis iidem cum illis fuisse exi∣stimati fuerunt. De iis & ferro ab illis invento ex antiquis ante alios legas Stra∣bonem lib. 10. & Apollonii Scholiasten ad lib. 1. Consulas etiam, si placeat, Diodorum Siculum lib. 5. & 17. (qui in hoc à ceteris dissentiens errat, quod Idaeos Dactylos Idae in Phrygia, & non Idae in Creta accolas dicit) Eustathium ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 353. Clementem Alexandrinum Strom. lib. 1: Pau∣san. lib. 5. & è recentioribus Dominum Johannem Marshamum, in Canone Chronico pag. 246. Vossium de Idololatria, lib. 2. c. 53. & ante alios. Scali∣gerum ad numerum Eusebianum DXCVIII, & Canonum Isagogicorum, lib. 3. pag. 249.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pandion n 1.1382 quintus erat Athenarum Rex. o 1.1383 Hic bello contra Labdacum de finibus excitato, in auxilium vocavit Te∣reum p 1.1384 Thracum, qui Dauliam in Phocide occupaverant, Regem, eique victo hoste, filiam q 1.1385 Prognen in uxorem dedit, de cujus & sororis Philomelae infortunio legas Poetas. Cetera, quae de Pandione narrantur, habes apud Meursium de Regno Attico, lib. 7.

Ep. 12. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima lacuna obvium est supplere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In tribus aliis supplet Palmerius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. iliceum mansuefecit vivendi genus per Triptolemum. Sed durior est expressio, quam admitti potest, nec lacunae spatio convenit, atque ideo cum notissima sit fabula fruges à Cerere per Triptolemum ad gentes missas fuisse, lego potius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, P enim pro E post Π in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 obliteratâ infimâ lineolâ in vetusto Marmore facile legi poterat A vero in-〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉- est dimidia pars literae M, cujus alterâ parte obliteratâ, ea à Sel∣deno pro A facile errore accipiebatur.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Fabulae, quae de Cerere Athe∣nas ad quaerendam filiam veniente narrantur, satis notae sunt. Quae veritati pro∣priora videntur narrat, r 1.1386 Diodorus Siculus,

Cum per totum fere orbem ter∣rarum, Aegypto tantum exceptâ ob regionis naturam, omnium confessi∣one ingens siccitas cum magnâ simul frugum hominumque pernicie orta esset; Erichtheus ex Aegypto magnam frumenti copiam Athenas ob cogna∣tionem advexit, ideoque beneficio affecti cives Regem sibi virum bene de se meritum constituerunt, qui principatum suscipiens initia illa Cereris in Eleusine docuit, & mysteria instituit.

Per illud igitur, quod hic dicitur de Cerere anno Ep. Marm. 1145. qui est annus Erichthei 15, Athenas veni∣enti intelligendum est, Cultum & ritus istius deae ex Egypto translatos per E∣richeum hoc anno primum Athenis institutos fuisse, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 enim, seu Ce∣res Graecorum s 1.1387 est Isis Aegyptiorum, de qua re vide Vossium de Idololatriâ lib. 1. cap. 17.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Erichtheus omnium, qui Athenis re∣gnarunt, excepto Theseo erat celeberrimus, ab eoque, qui post illum usque

ad Melanthum Codri patrem Atheniensium Reges erant, originem habuere. Omnia, quae de eo ab antiquis scriptoribus narrata fuere, invenies apud Me∣ursium de Regno Attico, lib. 2.

Ep. 13. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ....... In prima Lacuna 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In secunda H, In tertia 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, obvium est supplere.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Triptole∣mum à Cerere edoctum fruges serere, easque serpentibus alatis per aerem vectum urbibus distribuisse canunt poetae. Veritati autem historicae propius est, Triptolemum fruges ab Erichtheo acceptas in campo Rhario seruisse, productumque in illo campo frumentum quaestus gratiâ ad Graeciae urbes lon∣gâ nave apportasse, quod apud t 1.1388 Eusebium narrat Philochorus antiquus rerum Atticarum scriptor, indeque secundum v 1.1389 Scaligerum, quod illa navis ob lon∣gitudinem serpenti similis esset, secundum alios vero, quod Draconem in prorâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 habuerat, fabula de Triptolemo ab alatis serpentibus vecto habuit originem.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Prope Eleusinem erat Campus Rharius x 1.1390 à Rharo y 1.1391 filio Cranai, & z 1.1392 patre Celei, à quo natus est Triptolemus, sic dictus, in quo Triptolemum fruges primum seruisse testatur a 1.1393 Pausanias; in cujus rei memoriam b 1.1394 hic campus ad solum illud hordeum ferendum, quod in Mysteriis Eleusiniis ad molas & liba adhibebatur, destinatus, quamdiu sacra Eleusinia in Graeciâ manebant, semper sacer erat.

Ep. 14. ....〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Cerere, Triptolemo, & Proserpina in mutilis hisce periochis egisse autorem liquet. Monemus nos tantum, utcun∣que Mysteriorum seu Eleusiniorum initia hoc anno collocanda fuerint (de qua re videsis Eusebium numero DCXIX.) tamen vestigia, tam hujus, quam proximae periochae, quae supersunt Graeca, sive de Musaeo, sive de Eumolpo, sive de utrisque, quibus Mysteria à nonnullis tributa sunt, breviusculam nar∣rationem prae fe ferre. Hactenus Seldenus. Palmerio autem aeque verisimile est de Pampho, ac de Musaeo aut Eumolpo hic agi, ipse etiam addo Orphe∣um. Deesse enim in prima Lacuna antiquissimi alicujus Poetae nomen, qui de Proserpinae raptu & Cereris erroribus scripsisse putabatur, ea quae relin∣quuntur satis ostendunt. De his autem Eumolpum, & Musaeum c 1.1395 Suidas, Pam∣phum & Orpheum, d 1.1396 Pausanias, aliique circa haec tempora testantur scripsisse. Sed quod de Musaei poematibus agatur in sequentibus, ejus nomen hic resti∣tuendum esse non credo; quisnam vero è ceteris tribus, & an necessario u∣nus eorum sit, de quo in hoc loco agitur, è nullo fundamento possum certo affirmare, atque ideo Lacunam semper linquo hiantem. In quarta Lacuna restituo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in fine ultimae Lacunae, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, interposito υ, quod aut à quadratario aut exscriptore omissum fuisse non dubito. Quodnam vero sit, quod in initio illius Lacunae obliteratur, cum nulla in ea literarum vestigia supersint, mihi non omnino liquet.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Proserpinae raptu satis multa apud poetas. Erich∣thei etiam filia erat e 1.1397 Proserpina dicta, quam pater accepto oraculo se in bello, quod contra Eleusinios gesserat, hostes profligaturum, si unam è filia∣bus Diti immolasset, ad aram adductam caedebat, & inde forte fabula de Pro∣serpina à Dite raptâ habuit originem.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Qui fruges & sacra Eleusinia à Cere∣re dicebantur accepisse, teste f 1.1398 Homero erant Celeus, Triptolemus, Eu∣molpus, & Diocles. g 1.1399 Clemens autem Alexandrinus Baubonem, Dysaulem, Eubuleum, Eumolpum, & Triptolemum nominat, eorumque Eumolpum subulcum, Triptolemum pastorem, Eubuleum bubulcum, tradit fuisse. h 1.1400 Ar∣nobius autem de iis dicit,

Illud temporis has partes incolebant terrige∣nae, quibus nomina haec fuerunt Boum Triptolemus, capellarum Dysaules custos, Eubuleus pecorum, lanitii gregis Eumolpus.

Ep. 15. .................〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna supplet Palme∣rius i 1.1401 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia dicit. Pausanias, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed quid haec ad rem? Caucon in Messenia initia magnarum dearum docuit: sed hic agitur de eo, qui initia Cereris in Eleusine instituit. Suppleo igitur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eumolpum enim Musaei filium mysteria in Eleu∣sine primum instituisse l 1.1402 plures dicunt; N autem in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro AI in exeso Marmore à Seldeno facili errore legi poterat. In ceteris autem Lacunis sup∣plendum esse, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ea quae relinquuntur integra satis o∣stendunt: de anno vero ex nullo certo fundamento possum conjectare.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hic Eumolpus erat adnepos alterius Eumol∣pi. l 1.1403 Eumolpus enim Thracum Rex genuit Cerycem. Cerycis filius erat Eumolpus secundus, m 1.1404 qui cum Tereo è Thracia profectus, eodem tempore quo ille Daulidem in Phocide, Eleusiniam in Attica occupavit, ibique fili∣um habuit Antiphemum, qui genuit Musaeum Poetam, cujus filius erat Eu∣molpus tertius, qui n 1.1405 in sacris Eleusiniis ab Erichtheo institutis▪ primus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu Antistes fuit. Cum igitur solius antistitis seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 offici∣um esset mysteria Eleusinia 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu initiatis manifestare, quis alius mysteria primo in Eleusine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 praeter primum Antistitem dici potest? Cum autem haec sacra magnâ religione inceperint observari, & Antistitis igi∣tur dignitas magna evasisset, o 1.1406 Eumolpus eâ elatus de regno etiam coepit co∣gitare, de eoque cum Erichtheo diu bellum gessit; tandem vero tam Eumolpo quam Erichtheo praelio occisis, p 1.1407 inter superstites conventum fuit, ut Erich∣thidae Reges, Eumolpidae Antistites semper essent, atque inde est quod qui in Eleusiniis postea Antistites erant ex Eumolpi omnes genere fuerunt.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Haec mysteria ab Atheniensibus cele∣brata q 1.1408 in honorem Cereris, & in memoriam frugum sationis ab ea inventae instituta fuere. r 1.1409 Majora erant & minora, s 1.1410 illaque quotannis Agris, t 1.1411 haec tantum quinto quoque anno Eleusine celebrata fuere. u 1.1412 Minora 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, majora x 1.1413 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu perfectiones mysteriorum fuerunt: qui y 1.1414 illis initiati erant 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui his 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. De hoc festo omnibusque illius my∣steriis & Ceremoniis legas Meursium, qui omnia quae de eo traduntur in li∣brum singularem summâ cum industriâ congessit.

De Temporibus quibus haec festa celebrata fuere monet Seldenus quod ma∣jora k 1.1415

mysteria mense Boedromione seu sub autumnum, Minora Anthesterione seu tempore verno peragi solebant. Et utriusque Festi tempestatum & no∣minum discriminis rationem à Solis ad aequinoctia accessu & recessu petit Ju∣lianus Imperator in Oratione, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, idque ac si mysteria utra{que} utcunque nomine tenus Cererem & Proserpinam, revera tamen Solem ipsum, quem velut summum, ad Gentilitatis Theologiam, Deum colebant, prima∣rio respexissent. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit ille, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 potius legendum) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Orationem Juliani unde hoc descripsimus. Ms. mecum pridem communicavit, ut solet id genus alia, pro sua humanitate, vir doctrina & morum suavitate insignis Patricius Juni∣us Bibliothecarius Regius; & de hoc loco me monuit. Integram Oratio∣nem cum duabus aliis Apostatae nondum in lucem editis ante sexenium trans∣misit ad V. Cl. doctissimumque Dionysium Petavium qui eas publici juris fa∣cere pollicitus est. Seld.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Musaei hujus antiquissimi Poetae carminibus omnibus∣que aliis illius nominis qui Poetae fuerunt, legas Doctissimum Meursium Attica∣rum lectionum, lib. 2. c. 19.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Erichtheum Pandionis cui successit filium fuisse z 1.1416 tradit Apollodorus. Diodorus autem Siculus in loco supra citato eum non Atheniensem sed Aegyptium dicit fuisse.

Ep. 16. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lustratio urbis quae in Thargeliis sev 6 die Thargelionis quotannis celebrari solita est, forsan hic in∣telligenda. Urbem scilicet immolatis duobus viris, pro viris altero, altero pro sexu sequiori, februabant. Vide Harpocrationem in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Helladium apud Photium cod. CCLXXIX. pag. 1590. Joannem Tzetzem Chiliad. 5. cap. 23. & Chil. 8. cap. 239. Michaelem Apostolium Centuria 16.3. & Suidam in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Adde Meursii Atticarum lectionum lib. 4. cap. 22. & Graeciae fe∣riatae lib. 4. in Thargeliis. Festum ejusmodi mense Februario Romanis e∣rat. Vide Pompeium in Februario. Et Februa victimis humanis peracta ex veteribus copiose narrat praestantissimus Vir Hugo Grotius in defensione Fi∣dei Catholicae. Victimas autem humanas seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 plerunque su∣stulit Adrianus Imperator quod memorat Porphyrius lib. 2. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hactenus Seldenus. Sed huic Seldeni sententiae opponit Palmerius temporis repugnantiam, urbis enim lustratio mense Thargelione celebrata non Pandione, sed Aegeo Athenis regnante ob pestem, quae propter caedem Androgei immissa fuisse putabatur, a 1.1417 teste Helladio coepit fieri; de lustratione igitur ob caedem facta illiusque ritibus primo Athenis institutis hic locus illi potius videtur interpretandus, pro qua opinione facit, quod syllaba 〈☐〉〈☐〉, quae relinquitur integra post primam Lacunam, in ea 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 restituendum esse videtur innuere. Sed cum in praecedentibus & sequentibus de Panathenaeo∣rum,

Eleusiniorum, & Lycaeorum initiis, de novo vero ritu introducto nun∣quam in toto Chronico agatur, suadetur inde praeferendam esse Seldeni opi∣nionem hic potius de Festi, quam ritus alicujus primâ institutione verba fieri, Helladii enim Grammatici testimonium, qui dicit ob Androgei caedem urbis lustrationem primo fieri, non tanti est, ut autoritatem nostri Chronographi, qui multis seculis antiquior fuit, & in historicis longe peritior destruat. Ob Androgei caedem, & pestem, quae eam secuta est, Athenienses forte eadem so∣lemnitate, qua postea b 1.1418 Epimenides ob pestem, quae propter Cylonium pia∣culum urbem invadere putabatur, Athenas lustrabant; eaque forte lustratio, cum antiquissima esset, de qua in historia scribebatur, Helladio occasionem dedit opinandi, omnes, quae quotannis postea Athenis fierent, lustrationes ab ea originem habuisse, atque ideo in prima Lacuna lego potius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia haec lustratio per caedem immolatis viro & feminâ facta fuit. Literae numerales ..〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quae relinquuntur integrae, satis ostendunt in ultima Lacuna restituendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cum enim Pandion inceperit regnare anno Ep. Mar. 1069. & regnum c 1.1419 per 25 tantum annos tenuerit, nullus alius per totum illius regnum annus in easdem notas numerales potest desinere. Quae in ce∣teris Lacunis obliterantur, mihi non omnino videntur posse restitui.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Erichthei d 1.1420 filii erant Ce∣crops, Orneus, Pandorus, & Metion. e 1.1421 Orneus Orneis nomen dedit. Pan∣dorus in Euboeam f 1.1422 coloniam duxit. g 1.1423 Cecrops autem regnum obtinuit, il∣ludque moriens filio h 1.1424 Pandioni reliquit, qui eo tandem i 1.1425 à Metionis filiis pulsus Megarae in exilio obiit, cum regnasset annos 25. Quae de Pandione & patre illius Cecrope narrantur, omnia invenies collecta apud Meursium de re∣gno Attico, lib. 2.

Ep. 17. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ............................ Post vocem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 obvium est supplere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & in fine 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 proxima enim Epocha ostendit ejus regnum non dum exiisse.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cum Festum Eleusinium per novem dies celebratum fuisset, inter plures alios ritus & Ceremonias, quae per eos peragebantur, Certamen Gymnicum, de cujus primâ institutione hic agit Chronographus noster, in honorem Cereris, & in memoriam frugum ab ea inventarum l 1.1426 septimo Festi die proponebatur, ut m 1.1427 homines inter se certantes periculum facerent quantum roboris ex alimento illo mansueto iis accessisset, n 1.1428 Ei qui victoriam obtinebat, pro praemio dabatur hordeum; illud enim o 1.1429 an∣tiquissimum apud Athenienses frumentum fuit, cujus serendi artem p 1.1430 cum à Cerere dicantur accepisse, in ejus solius inventionis memoriam, Tritico, aliis{que} frugibus diu postea primo inventis, hoc Festum fuit celebratum. Monet Sel∣denus hallucinatos esse viros doctissimos qui certamen Panathenaicum idem cum Eleusinio fuisse putarunt. De illo satis ante dictum est. De utroque Aristides in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Celeberrima aestimantur Graeciae certamina. Horum autem vetustissi∣mum est Panathenaicum, aut, si mavis Eleusinium. Nam de tempore Eleusinii instituti, ne Aristidi quidem ea in oratione constitisse sentio: sententiam saltem eum dissimulasse; unde nata est illa de utriusque vetu∣state vacillatio, quam male interpretati viri alioquin praestantissimi u∣trumque certamen confudere.

Sed id ipse Aristides in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, oratorie saltem dixit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Primum gymnicum certamen Eleusine peractum esse, cum quidem ex frugibus natis constaret praemium; periculum facien∣tibus hominibus, quantum ipsis ex alimento mansueto roboris accessisset.

Sed & aperte distinguuntur apud optimum Pindari Schol. ad Olymp. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 7. De Rhodio pugile; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et diserte in Chrestomathia Hel∣ladius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉,

Primo Panathenaea instituebantur, deinde Peliae mortuo Eleusinia certamina instituerunt Thessali.

Cetera facit re∣centiora. Vide Photium, pag. 1590. Adi si placet Petri Fabri Agonistici, lib. 3. cap. 29. Seld.

Ep. 18. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima & secunda Lacuna supplet Palmerius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; q 1.1431 in Lycaeis enim Arcades humanas victimas immolabant. In quatuor ultimis Lacunis legit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉... de ceteris difficile est aliquid conjectare.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lycaea antiquissima e∣rant inter omnia Graecorum Festa, r 1.1432 à Lycaone istius nominis secundo Ar∣cadiae rege, de ^s quo supra diximus, circa 150 annos priusquam Cecrops in Attica regnaverat instituta. t 1.1433 Ille enim postquam Lycosuram primam totius Graeciae urbem in Lycaeis montibus condidisset, ibi etiam Jovi Lycaeo aram posuit, in quam cum humana sacrificia immolasset, inde orta est fabula, il∣lum Jovi Epulas ex humanis carnibus praebuisse, & ob illam immanitatem in lupum mutatum fuisse. De tempore, quo haec Festa iterum instaurata quo∣tannis deinde inceperint celebrari, hic agit Chronographus noster. Imma∣nia enim haec sacrificia quotannis ab Arcadibus celebrata fuere, eaque usque ad suum tempus permansisse dicit Theophrastus v 1.1434 apud Porphyrium. Et non tantum apud Arcades, sed alios etiam Peloponnesios obtinuit immanis haec homines immolandi consuetudo: Lacedaemone autem eam sustulit Lycurgus, instituitque, ut abolito hoc ferali ritu, x 1.1435 ejus loco pueri tantum, donec sangui∣nem emitterent, ad aras quotannis caederentur. Prope Jovis aram in monte Lycaeo etiam erat Hippodromus, y 1.1436 in quo antiquissimum totius Graeciae age∣batur certamen, iique qui victoriam obtinebant z 1.1437 aenea arma pro praemio ha∣buere. De hoc Agone & de Lycaeis plura legas apud Scaligerum in notis ad Eusebii Chronica, numero DCCCLXVI. Johannem Meursium in Graecia Feriata in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Dominum Johannem Marshamum in Canone Chroni∣co, pag. 275.

Ep. 19. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Herculis labores aliquot sub Aegeo rege collocan∣tur apud Eusebium, numero DCCLXVIII. sed an de his in mutilo Marmore agatur incertum est. a 1.1438 Dominus Johannes Marshamus de initiatione Herculis, & parvorum mysteriorum initiis hic agi opinatur, quae conjectura maxime mihi placet, cum non omnino verisimile videtur, Chronographum nostrum, qui tempora, quibus alia Atheniensium festa inceperant, tam diligenter ob∣servat, hoc festum, quod quotannis celebratum post magna Eleusinia omni∣um insignissimum fuit, velle neglectum praetermisisse: atque ideo hunc mu∣tilum Marmoris locum sic restituo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 enim ante 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 omittit, & T post 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro E deletis duabus inferioribus lineolis legi facile po∣terat.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hercules enim post b 1.1439 Centaurorum caedem, cum ab Erystheo ad alios labores demandatus es∣set, priusquam eos adiret, & initiari vellet, Athenas venit. c 1.1440 Lex autem pro∣hibebat peregrinum initiari, nec tamen hoc Herculi denegare audebant Athe∣nienses: ejus igitur gratiâ minora mysteria in d 1.1441 Agris instituerunt, iisque Her∣cules, postquam ob caedem Centaurorum lustratus fuerat, initiabatur, ab eo∣que tempore e 1.1442 haec mysteria quotannis celebrata fuere. Qui iis initiati erant, prius f 1.1443 ad Ilissum fluvium ob omnes pollutiones prius admissas lustrabantur, & deinde g 1.1444 sacris, & votis de futurâ vitâ sanctius agendâ rite factis, praemis∣soque castitatis exercitio, sine quo nihil prodesse putabatur initiatio, pelle victimae Jovi immolatae operti h 1.1445 per Daduchum in sacellum, quod Agris e∣rat i 1.1446 Sacello Eleusinio multo minus, introducebantur, minoribusque myste∣riis initiati, iis l 1.1447 praeparati erant, ut proximis Eleusiniis, quae quinto quo∣que anno celebrata fuere, ad majora etiam admitterentur. Nam ut lustra∣tiones ad minora mysteria, sic minora ad majora initiandos praeparabant, ut apud Clementem Alexandrinum habetur, inquit enim, m 1.1448 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉·

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aegeus n 1.1449 adoptivus tantum Pandionis filius erat, naturalibus tamen Lycio scilicet Pallanti & Niso, quod illius forti∣tudo in expellendis Metionidis qui o 1.1450 Pandionem Athenis ejecerant maxime emicuisset praelatus, regnum obtinuit, illudque filio suo Theseo moriens reli∣quit. Hujus res gestas satis prolixe narratas habes apud Meursium de regno At∣tico lib. 3.

Ep. 20. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.... Omnes has Lacunas Palmerius sic supplet. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae supplendi ratio tam obvia est, ut ad pleniorem illius explicationem nihil o∣mnino deesse videtur, nisi ut historia, quam hic attigit Chronographus noster, plenius narretur. p 1.1451 Eam sic habes apud Diodorum Siculum.

Ex Minois fi∣liis Androgeus quidam regnante Aegeo ad solenne festum Panathenaeorum profectus concertantes omnes vicit, unde familiaritatem Pallantis filiorum conciliavit, quam cum suspectam haberet Aegeus, ne forte Minos opem fe∣rens Pallantis filiis eum regno spoliaret, insidias Androgeo struxit, dum∣que Thebas ad spectaculum quoddam sacrum proficiscitur, dolo eum inter∣fecit operâ popularium ad Oenoem Atticae. Minos vero cognito filii casu Athenas venit ad exigendam de Androgei caede poenam, sed cum nihil im∣petraret, bello Atheniensibus indicto Jovem precatur, ut immittat siccita∣tem, atque famem Civitati Atheniensium. Neque mora statim Atticam Graeciamque universam siccitas corruptis frugibus infestabat, quâ de causâ

postquam principes civitatum convenissent, deum rogant, quonam pacto liberari malis possent. Ille vero Aeacum adire jubet Jovis & Aeginae fili∣um, atque eum convenire, ut pro salute omnium vota faceret, qui manda∣ta cum fecisset, perfecit quidem vota Aeacus, siccitasque apud ceteros Grae∣cos desiit, sed Athenienses tamen porro etiam premebantur; itaque cum deum ipsi sciscitari cogerentur, quanam possint ratione malis istis liberari, responsum accipiunt dandas esse pro Androgeo interfecto Minoi poenas, quas is exacturus foret, cumque deo morem Athenienses gererent, jussit ipsos Minos dare pueros septem ac puellas item totidem, idque septimo quo∣que anno, quibus datis liberata malis Attica universa & à bello Minos disti∣tit.

His similia etiam habes apud q 1.1452 Apollodorum, r 1.1453 Plutarchum, s 1.1454 Pausa∣niam, t 1.1455 Theodoretum, u 1.1456 Chrysostomum, & Servium x 1.1457 Virgilii Scholiasten. De hoc autem Minoe qui secundus illius nominis Cretae regnavit y 1.1458 satis dixi in praecedentibus.

Ep. 21. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna obvium est supplere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quid sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in secunda nescio, nulli enim Graecae voci ad∣aptari potest, suspicor igitur Seldenum omnes has literas ex exeso Marmore male transcripsisse, atque ideo in ea Lacuna lego 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aut enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aut aliquam aliam vocem ejusdem significationis hic inserendam esse satis ostendunt ea, quae prae∣cedunt, nec, cum in omnibus aliis Epochis illius, qui tunc Athenis regna∣bat, nomen inseratur, hic ullo modo omissum puto, atque ideo potius lego, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 cum Palme∣rio, q••ia quamvis Theseus nonnihil de suo jure populo concessisset, semper tamen & nomen, & dignitatem regis retinebat.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Historiam quam hic attigit Chronographus noster, sic plenius narrat z 1.1459 Plutarchus.

Theseus post Aegei obitum grande & mirificum opus in animo agitans omnes Atticae incolas in unam civitatem collegit, uniusque urbis unum reddidit populum, qui adhuc dispersi erant, & aegre ad agendum in communi de republica con∣vocari poterant, nonnunquam etiam dissidebant mutuo, belloque certa∣bant. Hos adiit, proposuitque eam rem singulis populis, & familiis, cujus consilium privati & inopes cito acceperunt, opulentis vero & potentiori∣bus quum rempublicam regno fore liberam proponeret, in qua omnis pe∣nes populum esset futura potestas, ipse vero moderator tantum belli, & legum custos foret, cetera paria omnibus, haec iis persuasit: alii vero opes ejus veriti jam amplas atque audaciam, malebant sponte his, quam vi compulsi assentiri. Dissolvit igitur vicatim Prytanea & Curias, & Magistratus, u∣noque statuto omnibus communi Athenis Prytaneo, & una curia, ubi hoc tempore conspiciuntur, Asty & urbem Athenas appellavit, & Panathenaea, ut commune esset pro omnibus sacrificium, instituit. Celebravit etiam Me∣toecia, i. e. Festum demigrationis sexto decimo die mensis Hecatombaeonis, quem etiam nunc Festum agunt, depositoque, ut promisit, regno, rempub∣licam ordinavit à Diis auspicatus.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Adeo ut popularis libertatis osoribus, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 solenne inde fuerit, Theseum veluti omnium primum autorem ma∣lorum civitati incusare; quod notat Theophrastus capite 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Vi∣desis Isocratem in Panathenaica & Sigonium de Republica Atheniensium, lib. 1. c. 5. Seld.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ludos Isthmicos à Glauco Co∣rinthi Rege in honorem Inûs, & Melicertae primo institutos a 1.1460 fuisse supra dixi∣mus. Hos b 1.1461 Theseus, eodem modo quo postea Iphitus Olympicos, post∣quam Sinin occidisset, è voto forte in pugna facto iterum instauravit, & Ne∣ptuno consecravit, in cujus honorem c 1.1462 singulis bienniis deinde in Isthmo Co∣rinthiaco inde Isthmici dicti celebrati fuere, & victores d 1.1463 primo pinu è luco Pineo templo Neptuni Isthmici vicino decerptâ, postea vero in imitationem Nemaeorum apio coronati fuere. Post excisam à Romanis Corinthum, e 1.1464 Si∣cyoniis datum est negotium ut hos ludos curarent. Postea vero sub Imperato∣ribus Romanis restauratâ iterum Corintho ad illius urbis f 1.1465 incolas pristinus honor iterum rediit, ab iisque deinde, certaminibus Musicis, gymnicis, & be∣stiariis seu venatoriis in Theatris immensis sumptibus propositis, multo ma∣jori solennitate & vicinorum conventu, quam unquam antea, celebrati fuere.

Ep. 22. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In ultima Lacuna obvium est supplere, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed quid sit, quod hoc anno actum fuit, cum ea, quae relinquuntur, nullum o∣mnino praebeant conjectandi fundamentum, non possum divinare.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Theseo hoc celeberrimo & maximo A∣thenarum Rege legas Plutarchum, qui vitam illius scripsit, & Johannem Me∣ursium, qui tum ea, quae habet Plutarchus, tum omnia alia quae de hoc Rege ab aliquo alio antiquarum rerum scriptore narrantur, in librum singularem congessit.

Ep. 23. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna Palmerius supplet, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed quid significat illud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 omnino nescio, nullo enim modo huic loco videtur convenire, suspicor igitur has duas literas esse tantum reliquias al∣terius vocis, quae tota legi non poterat, atque ideo mihi videtur locum sic restitui debere, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, omnes enim hos simul Argivis imperasse g 1.1466 supra monui, in voce autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 litera Y pro T ob similitudinem earum literarū in antiquis marmori∣bus facile legi poterat. Ceteras quas restitui literas, aut Quadratarii, aut exscri∣ptoris errore omissas puto. In ceteris Lacunis rectissime videtur Palmerius resti∣tuisse, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hi enim Argivorum reges ad bellum Thebanum profecturi ludos in Nemaea primi celebrabant. Rem sic narrat Apollodorus. h 1.1467

Porro Adrastus cum ducibus septem collectum ex∣ercitum in Thebas ductare maturat. Profecti vero in Nemaeam, cui Ly∣curgus Rex praeerat, aquam deposcunt, & his ad fontem viae dux fuit Hyp∣sipyle Lemnia, relicto in herba parvulo infante Ophelte nomine Euridi∣ces & Lycurgi filio, cujus nutrix erat. Dum autem ea demonstrat iter ad fontem, relictus puer à Dracone occiditur, Draconem vero Adrasti appa∣ritores interemerunt, ac puerum sepeliunt. Tum Amphiaraus id inquit prodigium futura praenunciat. Sed & hunc puerum Archemorum vocarunt, & in hujus memoriam Nemaeae certamen instituerunt, in quo Adrastus equo vicit, cursu vero Eteoclus, Caestibus Tydeus, cursu & disco Amphiaraus, jaculo Laodocus, lucta Polynices, & arcu Parthenopaeus.

Cum Hercules Nemaeum leonem occidisset, hos ludos interum instaurabat, & i 1.1468 Jovi Nemaeo

dicabat, in cujus honorem deinde l 1.1469 singulis bienniis celebrati fuere, m 1.1470 & vi∣ctores coronam ex viridi apio pro praemio habuere. Primo eodem modo quo Isthmica singulis bienniis, postea vero Imperatoris Juliani temporibus n 1.1471 singu∣lis annis celebrati fuerunt. De his plura vide apud Fabri Agonisticon, lib. 2.

Ep. 24. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ea quae relinquuntur integra satis ostendunt omnes has Lacunas sic supplendas esse. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De hac expeditione & tempore, quo suscepta fuerat satis multa tradi∣dere alii, quos vide.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hic Menestheus o 1.1472 erat filius Petei, qui patrem habuit Orneum unum è filiis Erichthei, qui Theseo per seditionem Athenis pulso ejus loco regnavit annos 23. Omnia quae de eo in aliquo anti∣quo scriptore narrantur, habes apud Meursium de regno Attico, lib. 3. cap. 5.

Ep. 25. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Non est dubium quin Lacunae sic debent suppleri, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Bene enim monet Seldenus. Alius quam Thargelion mensis esse nequit. Neque enim alius mensis sive à Θ, sive ab aliqua figura huic si∣mili incipit. Attici item scriptores Thargelione mense Trojam captam ple∣rumque tradunt, de qua re postea in notis Chronologicis ad Canonem Chro∣nicum.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quadratarii incuria omissum est proculdubio hic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ita ut annus Menesthei vigesimus secundus ab autore signatus fuerit. Nam si anno ejus 13. expeditionem fecere, quid hoc est anno 2. Trojam cepisse? Res palam est. Numerorum autem notae tum de expeditione, tum de Troja capta subobscurae sunt in Marmore, nec tamen alias, quam quas repraesenta∣mus, credet quisquam, qui optima perspicllorum fide, etiam justa Elemen∣torum alibi in Marmore quantitate nixus, eas denuo elicuerit. Seld.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Notandum est menses apud Athenienses lunares fu∣isse. Cum igitur Luna cursum suum Synodicum 29 diebus, & dimidio absol∣vat, menses unicujusque anni in plenos & cavos dividebantur, sex pleni ex 30 & sex cavi ex 29 diebus constabant, singulique eorum in tres partes divi∣debantur. Decem enim primi dies mensis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, decem pro∣xime 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ultimi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Dies 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ab initio, dies vero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 retro à fine numerati fuere. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 igitur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est septimus mensis dies, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est deci∣mus septimus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est septimus à fine, i. e. si mensis sit plenus, vigesimus quartus, si cavus, vigesimus tertius mensis dies.

Ep. 26. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna legit Pal∣merius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 I enim pro Y, & O pro Θ, in vetusto Marmore fa∣cili errore à Seldeno legi poterant. Ceteros vero mutilos locos sic restituit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cui in omnibus consentio, nisi quod p 1.1473

in quarta Lacuna pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 mihi potius placeat legere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, de caede enim Aegisthei causa acta erat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, vana & non admittenda est repetitio. Quomodo Orestes ob matris caedem furiis actus fuit, & in Scythiam ad sororem Iphigeniam Dianae Tau∣ricae Sacerdotem venit, ab eaque sanatus fuit, satis notae sunt fabulae. Eas le∣gas apud Pausaniam, lib. 1, 2, 3, & 8. Sophoclis Electram, & Aeschyli Eu∣menides, & Scholia ad illas Tragoedias, Euripidis Iphigeniam in Tauris, ma∣xime vero prolixus est in fabulus de Oreste narrandis Johannes Antiochenus lib. 5. quae ipse narrat, eadem contractius habentur omnia apud Epitimato∣rem illius Cedrenum.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Areopago, & quomodo coram illud concilium Ore∣stes in jus vocatus ob matris caedem absolutus fuit, satis diximus in notis ad Ep. 3.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Demophoon Thesei q 1.1474 filius erat, qui post Menesthei obitum paternum regnum iterum recuperavit, illudque per tri∣ginta tres annos tenuit. Omnia, quae de eo ab aliquo scriptore narrantur, ha∣bes apud Meursium de regno Attico, lib. 3. c. 6, 7, & 8.

Ep. 27. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna supplendum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. r 1.1475 Teucer enim cum post reditum à Troja, quod fratris Ajacis obitum non vindicasset, seu secundum alios quod illius cineres secum non reportasset, à patre Telamone non reciperetur, cum iis quos secum à Troja reduxerat in Cyprum solvit, ibique, eodem tempore quo Agapenor s 1.1476 cum Arcadibus suis in eadem insulâ Paphum extruxerat, urbem Salaminem ab insulae nomine à qua exulaverat sic dictam condidit, t 1.1477 in eaque urbe posteri illius per multa secula us{que} ad Euagoram ob encomium illius ab Isocrate scriptum celebrem, qui circa centesimam u 1.1478 Olymp. Salaminis rex fuit, semper regnasse perhiben∣tur. De Colonia à Teucro in Cyprum ductâ Historiam fusius habes narratam apud Stephanum Lysignanum, Cyprium in Cypri Chorographia Italiae scriptâ.

Ep. 28. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Ionica migratione & duodecim civitatibus in Asia ab Ionibus Duce Neleo occupatis in mutilo hoc Marmoris loco agi ex iis, quae relin∣quuntur integra, satis apparet. Palmerius igitur omnes has Lacunas sic sup∣plet, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed Lebedus non erat sub Colophonem, sed z 1.1479 20 stadia ab illa distabat, nec Lacunae spacium admittit, ut vox 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 iterum repetatur. Eâdem igitur licentiâ, quâ Pal∣merius pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ponit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ego pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 lego 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ultimam par∣tem hujus loci Lydyatus in notis Chronologicis, quas vide, sic restituit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, at{que} ideo mutilus hic Marmoris locus repletis omnibus Lacunis sic legendus est, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De hac Ionum colonia Duce Neleo in Asiam du∣cta dixi in praecedeutibus, de qua etiam Pausanias, Aelianus, & Strabo multa tradidere, quos videas in locis supra, ad Ep. 6. notatis.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Panionia a 1.1480 communia erant omnium Ionum Festa in Neptuni honorem celebrata, ad quae duodecim Ioniae civitatum incolae quotannis convenientes pro communi salute Deo sacra faciebant, & deinde de eadem inter semetipsos, eodem modo quo in Panboeotiis Boeoti, & in aliis Festis alii ejusdem gentis Graeci, consultabant. Haec Festa antiquitus b 1.1481 in loco prope Mycalen Panionio dicto habita fuere, postea vero cum ob crebra bella cum Caribus aliisque Gentibus gesta illic amplius celebrari non pote∣rant, ad locum magis tutum ab Epheso non procul c 1.1482 translata fuerunt. Eorum Curatores erant d 1.1483 Prienenses, ex iisque quotannis nobilis juvenis electus fuit, qui sacrificiorum & ludorum curae praepositus Rex Sacrorum dicebatur.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 hic non posse legi omnium Histo∣ricorum suadet autoritas, excepto enim illo Menestheo, qui secundum nostri Chronologi computum 154 annos ante Ionicam migrationem Theseo succes∣serat, nullus alius illius nominis Athenis unquam regnasse memoratur. Pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 igitur restituendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De ratione emendationis, & tem∣pore quo Neleus Iones in Asiam primo duxit, legas Lydiati notas Chrono∣logicas. Notandum autem est Neleum hic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 improprie dici, quia post Codrum Nelei patrem e 1.1484 nemo unquam Athenis regnabat. Postquam enim Codrus in bello Dorico semetipsum pro publica salute devovisset, A∣thenienses Regi tam optime de se merito nullum alium succedere satis dignum existimantes decreverunt, ut abolito regio nomine Archontes deinde rei∣publicae praeessent, qui primo perpetui, postea decennales, & tandem annui fuere. Perpetui & decennales erant è sola Codri familia, annui vero è quacunque, modo census habuissent dignitati pares, populi suffragiis elige∣bantur. De his plura vide in notis ad Chronici prooemium.

Ep. 29. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉...... In prima Lacuna legendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ex iis, quae in proxima E∣pocha habentur integra, satis apparet. In secunda Lydiatus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Seldenus vero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 restituunt. Seldeno qui Marmor inspexit po∣tius assentiendum est. In tertia Lacuna 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive enim annus sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; Megacles Athenis Archon fuit f 1.1485 principatum e∣nim anno Ep. Mar. 684 adeptus usque ad an. Ep. Mar. 655 secundum Euse∣bii computum tenebat.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hesiodus g 1.1486 Cumae in Aeolide Asianâ nascebatur, indeque puer adhuc à patre Dio & matre Pycimede in Boeotiam deductus in urbe Ascrâ, ubi parentes sedes figebant, educatus fuit, ubi cum sub Helicone monte, cui Ascra vicina erat, oves pascens Poeticae operam dedisset, h 1.1487 inde secundum nonnullos mons ille, quasi musarum sedes esset, Poetis primo caepit sacer haberi. De Hesiodi operibus haec apud Pausaniam habentur. i 1.1488

Boeoti qui circa Heliconem domicilia habent ex opinione quadam à majoribus ac∣cepta Hesiodum negant aliud quicquam praeter poema, quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellatur, scriptum reliquisse; quin & ex eo Musarum invocationem, quae in exordio est, removent, principium poemati statuentes illud carmen (undecimum scilicet) à quo de Contentionibus agere incipit. Quin & plumbeam mi∣hi tabulam ostenderunt juxta fontem Hippocrenen positam, sed vetustate

magna ex parte vitiatam, in qua Hesiodi Poema 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictum inscribebatur. Diversa est ab hac eorum sententia, qui multa alia versuum volumina Hesi∣odo ascribunt, ea videlicet, quae in mulieres decantata sunt, & quas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in Melampodem vatem Carmen, Thesei cum Pirithoo ad inferos descensum, Chironis praeceptionem ad Achillem institu∣endum, tum quae operibus & diebus continentur. Iidem Boeoti Hesiodum divinandi artem ab Acarnanibus tradunt didicisse, & extant sane ejus de di∣vinatione Carmina, quae ipsi legimus, ac praeterea ostentorum enarrationes.

De his Hesiodo peribus etiam legas quae habet Meursius Atticarum lectionum lib. 2. cap. 19. & Heinsii introductionem ad Hesiodi libros. De Hesiodi mor∣te haec narrantur. l 1.1489 Milesius quidam, cum quo hospitii & convictus usus He∣siodo intercedebat, apud Locros hospitis filiam clam vitiabat. Recompertâ Hesiodum ut flagitii conscium puellae fratres interficiunt, & illius cadaver in mare praecipitant, quod ad Rhium eo tempore, quo Locri publica pro totâ gente eo in loco sacra faciebant, fluctibus devolutum m 1.1490 ab omnibus agno∣scebatur, quaesiti igitur percussores & ab Hesiodi n 1.1491 cane proditi ob caedem tanti viri cum tota familia o 1.1492 interfecti fuerunt; Poetae autem cadaver eo in lo∣co, quo inventum fuit, publicâ totius gentis curâ sepeliebatur. p 1.1493 Pausaniae vero temporibus Hesiodi sepulchrum Orchomeni videbatur, illic illius ossi∣bus oraculi Delphici monitu ab Orchomeniis cum peste laborassent in mali re∣medium postea translatis.

Ep. 30. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna supplendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Diognetus enim an. Ep. Mar. 657 Athenis principatum adeptus illum per 25 annos ab Eusebio dicitur tenuisse.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Homeri vitam habes ab Herodoto scriptam, de eo etiam apud Strabonem & Pausaniam multa in omni fere libro habentur, de tempore, quo ille & Hesiodus floruerunt, legas notas Chronologicas Ly∣diati, Seldeni notas ad Canonem Chronicum, & eos Autores, qui à Seldeno citantur, quibus addas etiam Dominum Johannem Marshamum, q 1.1494 qui in Ca∣none suo Chronico, multa de utrisque his Poetis è variis autoribus magnâ cum industria congessit.

Ep. 31. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna supplendum est, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Phidonem enim fuisse, qui in Aeginâ insulâ nummum argenteum primo excudebat satis notum est. Quid sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.. omnino nescio, si legam, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocis significatio nec alicui de Phidone narratae historiae, nec ob vo∣ces quae hoc activum verbum debent sequi Lacunae spacio quadrat. Cum i∣gitur Phidon Rex Argivorum esset, & nostri Chronographi constans me∣thodus sit, quando de aliquo rege agat, ab illius regno incipere, ut in Epo∣cha quintâ, sextâ, & undecimâ, aliisque videas, suspicor hic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.. aut Quadratarii, aut exscriptoris errore pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 scriptum fuisse, atque ideo in secunda & tertia Lacuna suppleo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 In ultima lacuna syllaba 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 relicta monet supplendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed tempus repugnat; Phericles enim ante annum Ep. Mar. 626. r 1.1495 secundum Eusebium principatum Athenis non obtinuit, Diognetus igitur an. Ep. Mar. 631. adhuc in imperio fuit, atque ideo potius legendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & lite∣ram

Σ, aut in Marmore aut in Seldeni ectypo superabundasse supponendum; nisi eum computum, quo doctissimus Meursius in libro de Regno Attico u∣titur, potius sequeris, secundum quem fatendum est, annum Ep. Mar. 631. secundum imperii Phericlis fuisse. Sed prior computus ad eum, quem noster Chronographus sequitur, multo propius accedit.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. s 1.1496 Postquam enim Argivi Temini posteros à regno deposuissent, & reipublicae regimen ut penes populum esset constituis∣sent, Phidon vi & armis avitum regnum iterum resumpsit, & non tantum Argivis, sed ceteris etiam Peloponnesiis imperans omnium in Graecia Regum sui temporis evasit potentissimus.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Phi∣donem pondera & mensuras invenisse t 1.1497 Strabo, v 1.1498 Plinius, x 1.1499 Pollux, y 1.1500 Scholia∣stes Pindari, z 1.1501 Herodotus, a 1.1502 Syncellus, b 1.1503 Eusebius, aliique, nummum etiam argenteum ab eo primum cusum fuisse iidem autores, eorum{que} Strabo & Pol∣lux hoc in Aegina insula factum fuisse cum Chronici nostri autore consenti∣unt. c 1.1504 Aeginetae enim insulae sterilitate laborantes in mari negotiari coacti erant, unde ad commercia nummi argentei iis primo à Phidone Argivorum rege cusi fuerunt, dicit igitur d 1.1505 Aelianus de Aeginetis quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & hinc Aeginaeae drachmae, & Aeginaea talenta, eodem modo quo Euboicae drachmae, & Euboica talenta, ab Euboea Argolidis loco, ubi idem e 1.1506 Phidon nummum aureum primo excudebat, & non ab Euboea insula no∣mina habuere. De differentiis nummorum apud Graecos, & valore eorum le∣gas Pollucis onomasticon, lib. 9. cap. 6. & quae inde transcripsit Doctissimus Brerewoodus, in libro de Nummis, ponderibus, & mensuris antiquorum.

Antequam Phidon hos nummos excudebat narrante f 1.1507 Pausaniâ apud Graecos, mos fuit, ut sibi, quae quis{que} vellet per commutationem bobus, servitiis, rudi auro & argento ultra citroque datis & acceptis compararet, atque ideo illud Homeri ubi de Glauco dicit quod, g 1.1508—〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. intelligendum est de tot bobus, & non de nummo (ut nonnulli volunt) bove signato, quod Didymus ad hunc locum annotat.

Dicit enim, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustathius autem aliter locum interpretatur. Roma∣ni h 1.1509 Q. Fabio Pictore, & Q. Ogulnio gallo Coss. anno U. C. 485, & quinto ante primum bellum Punicum, postquam i 1.1510 arcem Samniticam, in qua Argenti copia erat, expugnassent, nummum argenteum primo excudebant, prius autem solis aeneis nummis utebantur, Argenteum igitur nummum 625 annos, ante quam Romae cusus fuit, Graeci habuere.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Phidonem Strabo decimum ab Hercule fu∣isse tradit, & Agonem Olympiacum invitis Eleis statuisse; quod idem etiam narrant m 1.1511 Herodotus, & n 1.1512 Pausanias, illudque octavâ Olympiade o 1.1513 Pau∣sanias factum dicit. Sed haec nequeunt constare, Hercules enim regnante A∣thenis Aegeo maxime inclaruit, à morte autem Aegei ad octavam Olympia∣dem sunt anni 513, si igitur Phidon decimus ab Hercule octavâ Olympiade floruerit, singulis generationibus, quae inter Herculem & Phidonem inter∣cesserunt, plures quam 50 anni attribuendi sunt, quod nullo modo admitten∣dum. p 1.1514 Lydiatus igitur (quem vide) ut tam Herodoto, Straboni, & Pausaniae, quam nostro Chronico fides constaret, duos Phidones distinguit, quorum l 1.1515

primum nummum Argenteum excudisse, secundum prioris nepotem aut pro∣nepotem Olympiade octavâ ludis praesidisse supponit, Strabo vero, & Pausa∣nias utrosque confundunt. q 1.1516 Eusebius & r 1.1517 Syncellus, cum nostro Chronogra∣pho consentientes Phidonem undecimum ab Hercule, & septimum à Teme∣no dicunt, & ad tempus etiam in nostro Chronico huic Regi assignatum, cum eum anno 26 Thespiei nummum Argenteum primo cudisse dicant, multo pro∣pius, quam aut Herodotus, aut Strabo, aut Pausanias accedunt.

Ep. 32. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Mutili loci sic supplendi sunt, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Secundum s 1.1518 Eusebium enim vigesimus primus annus Aeschyli est septuagesimus quartus ante Magistratum Cerontis primi an∣nui Archontis. Si igitur secundum nostrum Chronicon annus, quo Creon A∣thenis primus archon fuit, est annus Ep. Mar. CCCCXX, vigesimus primus annus principatus Aeschyli est annus Ep. Mar. 494. De ceteris, quas restitui, vocibus nullum est dubium.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hic notat Seldenus, Archiae, qui etiam ex Heraclidis fuit, patrem aulbi occurrere se incompertum habere. Sed de colonia ab eo à Corintho deductâ, Syracusis conditis aut ampliatis, & Temeno (unde Te∣menidae) observat satis haberi apud Thucydidem in sexto, Marcianum Hera∣cleotem, Pausaniam in Eliacorum primo, Strabonem lib. 6. & 8. & Scalige∣rum ad numerum Eusebianum MCCLXXXIV, quibus ipse etiam addo Plu∣tarchum in narrationibus amatoriis, & Scholiasten Apollonii Rhodii, ad lib. 4. & è Modernis Dominum Johannem Marshamum in Canone Chronico, pag. 466. Videas etiam si placeat notas meas ad Ep. 6. ubi omnia ea, quae de Te∣meno, Archia, & Syracusis conditis ab aliquo antiquo scriptore narrantur, simul congesta habes.

Ep. 33. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas Selde∣nus sic supplet, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed literae, quae relinquun∣tur, & Lacunarum spacium multo melius Palmerii supplementa admittunt, atque ideo cum eo potius lego, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Creon e∣nim primus Archon annuus fuit. De eo lege Meursium, De Archontibus lib. 8. Petavium lib. 13. pag. 585. & Sigonium in fastis Atticis. De Archontis officio, & quot eorum erant quotannis electi, satis dixi in notis ad Chroni∣ci prooemium.

Ep. 34. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cum annus Ep. Mar. 418. incidat in tertium annum 24 Olympiadis ob praelia t 1.1519 inter Lacedaemonios & Messenios acerrimis animis commissa, & Tyr∣taeum poetam ab Atheniensibus Lacedaemoniis pro duce datum celebrem; Lacunas sic suppleo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cum enim Lacedaemonii u 1.1520 ab Aristomene & Messeniis in praelio male mulctati essent, de belli eventu Oraculum Delphicum consulunt, ab eoque jubentur ducem belli ab Atheniensibus petere. Porro Athenienses cum responsum co∣gnovissent, in contemptum Spartanorum Tyrtaeum poetam altero pede clau∣dum, & mente non satis sanum misere, qui elegos & anapesta decantans, sic Lacedaemoniorum animos ad praelia excitabat, ut illi deinde multo majori fortitudine ferocioribusque animis bellum gerentes illius carminibus debuere, quod, cum cetera defecissent belli subsidia, tandem victores evasere. De his

Plura videas apud Pausaniam in Messenicis, Strabonem lib. 8. Justinum lib. 3. Suidam in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Plutarchum in Apothegmatibus Laconicis. Pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 lege 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; qui vero hic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, apud x 1.1521 Pausaniam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocatur.

Ep. 35. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Omnes has Lacunas Palmerius sic sup∣plet, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, enim ponit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quia ex-〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 neminem hic credit aliquid, quod Hellenismum sapiat, posse elicere. Sed maximum est dubium, quid sit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, de hac periocha sic dicit Seldenus. De Terpandro hoc dici nemo sanus putet. Quid enim cum Terpandro autori nostro, qui quadringentis aut circiter postea annis vixit? Libenter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 heic. Nec tamen quod con∣jectura suggerit, invidebo. Cum venia id forsan placebit, sine qua placet nihil. Autor heic legitimae Musicae, cum Imperio forsan, in Republica sua praefuit, & prehensionem seu in jus vocationem, seu utramque habuit eorum qui, contra quam leges aut mores recepti praescripsissent, Musicam innovas∣sent, atque, inter narrandum Terpandri novationem, alium sibi coaevum (ita videri possit) obiter & parenthesi memorabat, qui, Terpandri exem∣plo fretus, etiam in receptos illos harmoniae mores commiserat, & in jus de∣mum vocatus absolutus est. Judicium in re hujusmodi latum habes apud Bo∣etium lib. 1 de Musica in Laconico illo Ephororum Decreto in Timotheum Milesium, quod in evulgatis libris misere corruptum habetur. Reperitur e∣tiam tum apud Paulum Leopardum Emendationum, lib. 8. cap. 14. tum in Gregorii Gyraldi Historiae Poetarum, Dialogo 9. Sed emendatius apud Jo∣sephum Scaligerum in Manilianis, pag. 426. Actio in Timotheum instituta est, praecipue quod chordarum lyrae numerum usque ad undecem auxisset, atque ita juvenum animos corrupisset, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed Artemon apud Athenaeum lib. 14. scribit eum, dum in judicio stabat, atque aderat mi∣nister, qui, ex Decreto, superfluas chordas praecideret, lyramque ad septem reduceret, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu minutulum Apollinem indicasse, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉,

Cujus lyrae tot erant chordae haud diverso situ dispositae, atque inde absolutum fuisse.

Judicium de Ti∣motheo annos C. aut circiter autoris nostri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 antevertit. Sed e∣tiam ejus aevo, hoc est, post initia imperii Graeci, seu Seleucidarum, insi∣gnes, pro artificum ingeniis, in Musicam receptam irrepsisse mutationes pa∣lam est ex iis imprimis quae apud Plutarchum habet Aristoxenus de Telesia Thebano sibi coaevo, & de Aristonico Argivo Menecharmus, & Lysandro Sicyonio Philochorus apud Athenaeum lib. 14. Alia ejusmodi sunt. Et ejus∣modi quempiam reum coram ipso autore, judicis partes sustinente, absolu∣tum praecedens forte lacuna heic occuparat. Sed Palmerius pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, scribit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Ratione emendationis & explicatione periochae sic emendatae haec habet. Multum elaboravit, & ingeniose multa ex∣cogitavit, ut solet Doctissimus Seldenus, ut aliquem sensum commodum tri∣bueret lectioni, quae extat in voce 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed incassum se torque∣bat vir summus: est enim mendosa, & unius literae transpositione laborat, & proculdubio sanabitur, si legas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Hesychio est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (ubi forte legendum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 i. e.) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicitur, qui ad tempus adest, qui ad horam praestitutam aliquid agit. Cum autem de Musica hic agatur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, lex rythmi, quam nos vernacule Cadence, cadentiam, vocamus, eo quod manus vel pes debet una cum sono quodam cadere. Itaque Terpan∣der

hoc loco dicitur antiquum rythmi morem mutâsse, & quum olim requi∣reretur, ut exacte ad 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 caderent soni, eam antiquae Musicae sim∣plicitatem mutasse, & introduxisse alium morem licentiorem, sed gratiorem, & sonos aliquando extendisse vel contraxisse ultra vel citra momenta 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (quod nunc Syncopas facere vocant, eo quod vox canentis cum cessat in momento 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ubi exspectatur ab audiente, videtur Syncopen pati.) Sic ego puto hunc locum intelligendum. Hactenus Palmerius, sed Ly∣diatus pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae multo potior est lectio, & omnibus aliis conjecturis praeferenda. y 1.1522 Terpander enim, cum Lyram, quae prius ex quatuor tantum nervis constabat, ut ei modos Lyricos z 1.1523 à se primo inventos adaptaret, septichordem fecisset, eâque Lacedaemone usus esset, quod antiquam musicam legibus stabilitam mutasset, coram populo in jus vo∣catus, secundum a 1.1524 Plutarchum mulctatus, secundum Marmor absolutus fuit. Marmoris autem autoritas praeferenda est, quia septichordem Terpandri Ly∣ram tandem eam solam fuisse, quae Lacedaemone in usu erat, invenimus. b 1.1525 Ti∣motheus enim ab iisdem Lacedaemoniis, quod hac non usus fuisset, sed eâ, quae ex undecim nervis constabat, postea condemnatus erat. Sola igitur Terpan∣dri Lyra à Lacedaemoniis admissa fuit, quod factum videtur post hoc judicium, quod attigit noster Chronographus, in quo cum tantum evicisset Terpander, ut non tantum ob mutatam antiquam Musicam absolveretur, sed etiam omni∣bus deinde persuasum esset eam mutationem in melius factam fuisse, inde forte obtinuit, ut legibus sancitum esset, solam Terpandri septichordem Lyram a∣pud Lacedaemonios deinde in usu fore; quam cum tanta semper religione re∣tinuissent, eâque solâ uterentur, non omnino verisimile videtur, illum, qui hanc Lyram Lacedaemonem primo attulit, populi suffragiis condemnatum fuisse. Praeterea Terpander magno semper apud Lacedaemonios in honore ha∣bebatur: quis igitur credet eum ab iisdem unquam mulctatum fuisse?

c 1.1526 Cum enim Lacedaemonii seditione laborarent, Apollinis Oraculum consulentes responsum tulerunt, ut Terpandrum Musicum Lesbo accerserent, qui ve∣niens, & Musicâ suâ usus eorum animos composuit, tumultumque sedavit. Spartani igitur Terpandrum deinde summo in honore habentes, si quando post haec Musicum quempiam insigniorem audirent, exclamabant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quasi maximae laudes essent, quae Musico dari poterant, eum di∣cere Terpandro secundum.

Hic etiam dicitur in festis Carneis in honorem Apollinis, Lacedaemone institutis d 1.1527 primo Musico certamine vicisse, tantum∣que Lyrâ potuisse, ut e 1.1528 Boetius dicat eum dulcedine illius solitum fuisse Iones & Lesbios ab eorum morbis liberare.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Nomis antea diximus. In utraque vocabuli notione, Nomorum Lyricorum autor fuit Terpander, etiam, ut volunt a∣liqui, primus, quem alii tamen Philammonem fuisse malunt. Sed hanc rem dijudicandam puto ex varia Lyrae Chordarum accessione. Nova enim quae∣libet accessio novos peperit Nomos seu leges Musicas. Tetrachordem aiunt Orphei, cujus Mercurius dicitur inventor, primo auxit Chorebus, secundo Hyagnis, tertio Terpander, septimâ adjectâ. Ita Boetius de Musica, lib 1. cap. 20. ubi Nicomachum affert autorem, Lyram quatuor duntaxat chordis, etiam Orphei aetate, constitisse. Certe Nicomachus Gerasenus diserte Or∣phei Lyram ait fuisse septichordem, atque, ipso à Maenadibus discerpto, in mare jactam. Ejectam autem ad Antissam Lesbi insulae urbem. Repertam ad Terpandrum (qui Antissaeus) allatam esse. Illum vero secum in Aegyptum portasse ut antistibus sacris ostenderet, ejusque inventorem se primarium seu

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 venditasse. Vide Nicomachum in Harmonicae Enchiridii, lib· 2. cap. 1. Et Nicephorus Gregoras ad Synesii insomnia septem etiam chordas Orphei Lyrae tribuit, ita alii. Neque sane temporum rationi satis conveni∣unt quae habet ibi Boetius. Nam Hyagnis etiam Orpheo vetustior; si nostro & Eusebio fides. Higynus item Mercurium primo, septichordem formasse Lyram memorat. De Terpandro porro, Nomis ejus, Lyra septichordi, at∣que aliis in Musica ab eo novatis, vide Plutarchum de Musica, Cleonidis quae Euclidi tribuitur Harmonicam, Athenaeum lib. 14. Strabonem lib. 13. Sui∣dam, Anonymum cum Censorino plerumque editum, cap. 19. & veterem hypothesin Pythiorum apud Pindari Scholiasten. Et de Lyrae forma, & Chor∣dis, earumque variatione, consule insuper in primis viros summos Scalige∣rum patrem Poetices, lib. 1. cap. 48. Filium ad Manilium, pag. 422. & Hugo∣nem Grotium ad Arateorum Phaenomenon imagines, pag. 54. Et 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 historicâ cum Eusebio editâ, Simonidem Lyricum, nepotem scilicet, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 traditur ad invenisse: vide ibi Olympiade N〈☐〉〈☐〉. Ceterum Clemens Alexandrinus, Stromat. 〈☐〉〈☐〉. de Terpandro; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod Hervetus vertit,

Modos Poematibus primus adjecit & La∣cedaemoniorum leges numerosis versibus scripsit.

De Poematibus vide quae supra ex Plutarcho adnotavimus, ubi de Nomis. Sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 heic Leges deno∣tare mihi persuasum omnino non est. Civiles scilicet; quae tamen apud ve∣teres Graecos, seculis eorum vetustioribus, ni fallat Capella, canebantur; de qua re etiam nos supra aliquid adduximus. Exprobrat eo in loco Graecis do∣ctissimus ille pater prima artium, quae tunc in usu, inventa recentiora fuisse, & Ebraicâ antiquitate multo posteriora. Quamplurima enumerat. Inter ea etiam hoc objicit; quo tempore nihil minus in usu fuisse merito existimarit quisquam alicubi omnino Civiles Leges in Graecia, nedum Lacedaemone, sive cantari, sive versibus scribi numerosis. Neque enim ejusce rei exemplum a∣libi reperire potuit Aristoteles suo aevo praeterquam apud Agathyrsos. Ut vi∣dere est in Problematum decimo nono. Intempestive igitur nimis neque ad rem, de Legibus Civilibus, haec scripserat Clemens. Sed vero de Nomis, id est cantilenis sacris tunc temporis Lacedaemone usitatis, appositissime. No∣tissimum erat, Graecorum Festis Nomos hujusmodi cani, quod scimus ex Plu∣tarcho libro de Musica, ubi Olympo autori tribuuntur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (quae ejus verba sunt) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉,

Nomi harmonici, quibus nunc etiam utuntur Graeci in Festis Deorum. Sed nec 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est Clementi, numerosis versibus scribere, sed Modulis, seu notis Musicis temperare, aut phthongos aptare, id est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: adeo ut id, quod hic dixit, non aliud fuerit quam Terpandrum tum poematis primum modos adjecisse, seu carmina fecisse melica, tum Mu∣sicae sacrae, cujus in Nomis seu cantilenis sacris tunc usus erat Lacedaemone, autorem fuisse.

Ita Timosthenes Ptolemaei Philadelphi classis praefectus No∣mon Pythicum, cujus usus solennis in certamine Pythico, & partes ejus quin∣que 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, apud Strabonem, lib. 9. De opinionis in hac re Patris veri∣tate, non disceptavimus. Sed aliam fuisse ejus mentem credere nequeo. La∣cedaemonios autem signanter nominavit, quia nulla Graecarum civitatum ae∣que ac illi Musicam, sive bello, sive pace, curabant. Testes sunt Athenaeus lib. 14. Capella lib. 9. Agellius lib. 1. cap. 11. Joannes Tzetzes Chiliad. lib. 1. cap. 16. Sextus Empericus adversus Mathematicos, lib. 4. alii. Seld.

Ep. 36. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas sic supplet Seldenus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, De literis numeralibus restitutis vide illius notas ad Cano∣nem

Chronicum, & Lydiatum in notis Chronologicis. Palmerio autem, quia in Autographo habetur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 cum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 potius quam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 placet legere. Sed verba imperandi raro regunt Dativum, nisi apud Poetas: nec verisimile est Chronographum nostrum, qui in omnibus aliis locis post verbum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 genitivum ponit, illud verbum in hac Epocha contra linguae Analogiam cum dativo construxisse. Multo igitur melius Doctissimus Seldenus supponit ο in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aut quadratarii errore pro ω scriptum, aut suo pro ea litera in exeso Marmore lectum fuisse. Hic Alyattes Lydorum Rex erat pater Croesi. De eo legas Herodotum lib. 1. Diogenem Laertium in vita Bi∣antis, Strabonem lib. 14. & Polyaenum lib. 6. & lib. 7.

Ep. 37. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Syllaba 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 post ultimam Lacunam monet in ea legen∣dum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Annum Epochae, qui in Lacuna eam vocem praecedente ob∣literatur, supponimus esse 330. Secundum enim f 1.1529 Eusebium Sappho & Al∣caeus duodecimo Alyattis anno floruerunt, qui est annus Epochae Marmoreae secundum ipsum Marmor 330. Annus enim 341, ut in praecedente Epochâ patet, erat primus Alyattis. In ultima igitur Lacuna restituimus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quae in ceteris Lacunis delentur impos∣sibile est restituere.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Phaon Lesbius, quem misere deperibat Sappho poetria Lyrica, in Siciliam velificaverat, quem demum (ut noster hic innuit) Sappho secuta est, & taedium, quod ob absentem ama∣sium passa est, & patriam fugiens. Ovidius in amatoria Sapphus Epistola ad Phaonem,

Nunc tibi Sicelides veniunt nova praeda puellae, Quid mihi cum Lesbo? Sicelis esse velim.

Sed amoris postea, ac spretae formae injuriae impatiens in Acarnaniam se con∣tulit, ad Leucatem Petram, indeque in amoris remedium se in mare praecipi∣tans occubuit, ab eoque tempore secundum Menandrum apud g 1.1530 Strabonem ad hanc Petram è tota Graecia se recipiebant desperantes amatores, ut ab ea saltu se in mare mittentes amoris insania liberarentur. h 1.1531 Ipse autem Strabo Cepha∣lum ob amorem i 1.1532 Parolae, Ovidius Deucalionem ob amorem Pyrrhae, Ptolo∣us autem Hephaestion, quem vide apud Photium, Cod. CXC, multos alios dicit ante Sappho in amoris remedium hunc saltum subiisse, quo∣rum plerique fere omnes periere: qui evaserunt, vulneribus, ossium fractu∣ris, aliisque ab eo saltu acceptis damnis forte debuerunt, quod amoris po∣stea non meminere. In Petrae ^l cacumine erat Apollinis Leucadii fanum, in quo isti deo vota & preces faciebant saltum subituri. Et in festis huic deo quotannis eo in loco celebratis Acarnanibus solenne erat reorum ali∣quem ab hac Petra, ei plumis omnisque generis avibus, quorum volatu saltus sublevaretur, alligatis, averruncandi gratia praecipitasse; infra autem in lembis erant, qui dejectum quantâ poterant celeritate è fluxibus extrahentes, eum, si nullo scopulo allisus cum vita evasisset, extra fines salvum emittebant. De hoc Leucadio saltu lege Strabonem lib. 10. Ovidii Epistolam pro Sappho ad Phaonem scriptam, quae, nisi cognoscatur quid sit Leucadius saltus, probe intelligi non potest. Ante alios autem legas Ptolomaeum Hephaestionem apud Photium Cod. CXC. & quae ex eo transcripsit Josephus Scaliger in notis ad Ausonium, lib. 2. cap. 18. & Lilium Gyraldum Hist. Poet. Dialog. 9. ubi de

Sappho agit. Hic saltus maxime viris proprius erat: quod igitur Sappho eum subiit, inde m 1.1533 Criticis placet eam apud Poetas masculam vocari. Duae autem Sapphoi fuere, utraeque Lesbiae & ob Poeticam celebres, n 1.1534 prior vero Eressia, secunda Mitylenaea erat. Quae Phaonem arsit secundum nonnullos o 1.1535 Eressia fuit, sed hos errasse convincit Marmoris autoritas. Sappho Mitylenaea, de qua hic agitur, p 1.1536 Scamandronymi filia erat, & soror Caraxi, Rhodopes insignissimae meretricis amasii, q 1.1537 quem ob eum amorem versibus suis saepe perstringebat. Primo nupta fuit r 1.1538 Cercalae ex Andro insulâ viro ditissimo, ex eoque filiam Cleidem peperit; illo autem defuncto omni lasciviae generi se dedit, & multis amoribus defamata erat, quos carminibus etiam suis a 1.1539 decantabat; b 1.1540 eaque, & post illam Anacreon, primi dicuntur fuisse, qui magnam carminum partem in exprimendis amoribus consum sere. Sappho autem postquam multis aliis amoribus implicata esset, tandem c 1.1541 Phaonem juvenem Lesbium arsit, quem à Venere, quod, cum nauta esset, eam sub anus specie apparentem sine mercede transfretasset, formosissimum dicunt factum fuisse. Fabulam legas apud Aelia∣num Var. Hist. lib. 12. c. 18. & Palaephatum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non longe à fine. Sed d 1.1542 Plinius Phaonem amatum dicit propter herbae radicem, quam nostri cen∣tum capita vocant, quae alterutrius sexus similitudinem refert, unde si viris contigerit mas, amabiles fiunt, quo pacto, inquit, amatus fuit Phaon Lesbius à Sappho. Haec ob Poeticae laudem tam celebris fuit? ut e 1.1543 Strabo nullam aliam ei similem fuisse, ne in minima quidem Poetices parte asserat: tantoque sem∣per à Mitylenaeis in honore habebatur, f 1.1544 ut omnibus eorum numismati∣bus illius imago imprimeretur. Scripsisse dicitur g 1.1545 Lyricorum libros novem, & etiam Epigrammata multa, Elegia, Iambos, Monodias, Epithalamium, a∣liaque multa. h 1.1546 Harmoniam mixo-Lydiam invenit, ab eâque hanc didicere Tragoedi, qui eam cum Dorica conjungentes Tragoediis adaptarunt. i 1.1547 Car∣men etiam Sapphicum ab ejus nomine dictum primo excogitavit, & l 1.1548 plectrum invenit. Ei in Poetices studio maxime socia erat m 1.1549 Erynna, & ipsa etiam Mi∣tylenea erat, & maxime celebris ob trecenta carmina ab ea in colum scripta ae∣quali olim laude cum Homeri carminibus celebrata, & quod haec ante deci∣mum nonum aetatis annum, quo virgo occubuit, scripta fuissent. De hac & Sappho dicit Poeta antiquus apud n 1.1550 Eustathium.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Palmerius, & D^s Johan. Marshamus, opinantur legi debere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & non male; de fini∣timis enim nullibi, de Geomoris autem apud o 1.1551 Herodotum Syracusis rerum potientibus facta est mentio. Hi autem Geomori optimates erant, qui agrum Syracusanum inter se partiti, servis suis, qui p 1.1552 Callicyrii dicebantur, eloca∣bant colendum, indeque nomen adepti reipublicae praeerant, donec à Cal∣licyriis servis suis expellerentur. Expulsi autem ad Gelonem Gelae tunc Ty∣rannum fugiebant, qui cum eos Syracusas iterum reduxisset, illorum ope ob∣tinuit, ut illius etiam civitatis fieret Tyrannus. Sed quia in Seldeni autogra∣pho legitur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, eam potius vocem in textu retinemus.

Ep. 38. .........〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna supplet Palmerius. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae supplendi ratio in Graeca historia versato satis obvia est. In ultima Lacuna supplendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In media vero Lacuna, in qua litera numeralis ob∣literatur, legendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 numerales notae sequentis Epochae & eae quae in hac integrae relinquuntur satis ostendunt.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cum q 1.1553 Cyrrhaei ob mercaturam, quam cum Italis & Siculis exercebant, opibus aucti vectigalia acerbius exegissent ab iis, qui ad Oraculum Delphicum proficiscebantur, ipsique etiam Templo in∣jurii essent, Amphictyones sibi duces eligentes Clisthenem Sicyonium, Alc∣maeonem Atheniensem, & Eurylocum Thessalum, Solonis r 1.1554 Atheniensis suasu iis bellum inferunt, ejusdemque s 1.1555 astu Cyrrham capientes, in illius ex∣pugnationis memoriam, t 1.1556 ludos Pythicos in Apollinis honorem quinto quo{que} anno celebrandos instaurabant, captamque n 1.1557 urbem & agrum, illius incolis sub hasta venditis, eidem deo consecrantes Delphis in sacros usus tradidere, ab eoque tempore Cyrrha Delphorum, à quibus circa x 1.1558 70 stadia, seu 9 milliaria distabat, y 1.1559 navale fuit. Haec urbs antiquitus z 1.1560 Crissa dicebatur, ab eaque sinus Corinthiacus, a 1.1561 Crissaeus etiam vocatus fuit, b 1.1562 in eo enim Sicyoni è re∣gione ad ostium Plisti amnis in Phocide sita fuit. In eodem latere Cyrrhae opposita erat c 1.1563 Anticyrrha ideo sic dicta, ob Helleborum ibi natum d 1.1564 cele∣bris, quae herba quum in alia Graeciae parte prope sinum Maliacum magnâ co∣piâ nasceretur, occasionem praebuit, ut urbs ibi condita Anticyrrha inde e∣tiam diceretur. Utriusque urbis nomen plerique apud antiquos non observa∣tâ Etymologiae origine Anticyram scribebant. Ad utrasque, majori autem cum successu ad posteriorem ob Hellebori praestantiam, navigabant in∣sani.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Pythico cer∣tamine hic agitur, quod e 1.1565 antiquissimum totius Graeciae fuisse perhibetur, ab ipso Apolline, in cujus honorem celebratum fuit, primo institutum; cum e∣nim ille f 1.1566 è Delo insulâ, ubi natus erat, cum matre Latona in Phocidem transi∣isset, in Parnassi montibus in latronem quendam Pythonem appellatum, quem, quia in montium latebris peregrinantibus insidiebatur, Draconem etiam co∣gnominabant, incidisse dicitur; quem in Apollinem irruentem cum Latona prius animadvertisset, exclamabat, g 1.1567 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Apollo igitur emissa sagitta Pythonem occidebat, & post victoriam h 1.1568 composito illo hymno, quem à vo∣cibus, quibus mater eum ad pugnam excitabant, factâ in iis quâdam mutatio∣ne 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Io Poean dictum Graeci in praeliis, & maxime post victorias canebant. In memoriam hujus latronis à se occisi i 1.1569 certamina Musica, in qui∣bus hic hymnus à citharoedis ad citharas caneretur, singulis octoenniis agen∣da Delphis instituit, eaque seu à Pythonis, quem occidebat, seu potius ab urbis illius Pythûs, ubi celebrata erant, nomine Pythica appellabat; urbs e∣nim Delphica antiquitus à Pythone, l 1.1570 Pytho dicebatur, indeque Apollo, quia in ea maxime colebatur, Pythius, & vates, quae responsa ab illius oraculo da∣bat, Pythia dicebantur. m 1.1571 In hoc certamine primus vicisse dicitur Chryso∣themis Cretensis, cujus pater Carmanor Apollinem de caede purgasset, & post

eum Philammon, & deinde Thamyris Philammonis filius, & tandem post mul∣tos annos hoc certamen etiam ingressus est Hesiodus Poeta, sed, quod ad can∣tum citharam pulsare non poterat, repulsam tulit. Postea vero omnino ne∣glecta & diu intermissa fuere certamina Pythica, n 1.1572 donec Amphictyones post captam Cyrrham secundum o 1.1573 Pausaniam anno tertio quadragesimae octavae O∣lympiadis, secundum Marmor vero anno secundo quadragesimae septimae, eo∣dem modo quo Iphitus Olympiaca, de novo iterum instituerunt, & Citha∣roedis, p 1.1574 qui soli antiquitus in his ludis certabant, aulaedos etiam adjecerunt, (quos proxima Pythiade, quod minime gratum erat quod ab iis canebatur, ite∣rum sustulerunt) eosque qui cithara ludentes sine cantu modulabantur car∣men, quod nomus seu modus Pythius dicebatur. De eo legas Strabonem lib. 9. pag. 421. quaeque è Strabone transcripsit Julius Scaliger Poetices, lib. 1. c. 23. Et praeter haec Musica certamina q 1.1575 Gymnica etiam & Equestria proponeban∣tur, tandemque etiam armatorum cursus, & bigarum certamen, ceteraque lu∣dicra addebantur. Antiquitus haec r 1.1576 certamina enneaterica erant, i. e. post exactos octo annos in initio noni cujusque anni agebantur, post eorum autem instaurationem singulis s 1.1577 quadrienniis, eodem modo quo Olympiaca, cele∣brata fuere. In eo agone, t 1.1578 qui post captam Cyrrham proponebatur, pecuniae ex illius urbis spoliis, in aliis vero omnibus v 1.1579 coronae tantum è lauro factae vi∣ctoribus pro praemiis dabantur, atque ideo ille agon 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ceteri omnes 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Locus certaminis equestris erat x 1.1580 Campus Cyrrhaeus, cetera vero omnia ipsis Delphis acta fuisse videntur. y 1.1581 Ludorum praesides Amphictyones, Curatores vero Delphi fuere. Si de his plura velis, legas ex antiquis Strabonem lib. 9. Pausan. lib. 10. Argumenta Scholiis Pindari Pythiorum praefixa. E modernis vero Julium Scaligerum, Poetices lib. 1. cap. 23. Coelium Rhodoginum Antiq. Lect. lib. 14. cap. 19. Petrum Fabrum in Agonistico lib. 1. cap. 17. & 25. & lib. 2. cap. 24. & Dominum Johannem Marshamum in Canone Chronico, pag. 619.

Ep. 39▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna obvium est supplere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Agon enim Pythicus post instaurationem illius ab Amphictyonibus factam a 1.1582 primo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, postea vero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuit.

Ep. 40. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉......... priores Lacunas sic supplet Palmerius. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quibus ipse addo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉..... de anno & Archontis nomine conjectandi nullum datur fundamen∣tum.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Comoediae origine & vocis Etymologiâ multa & diversa legas apud Donatum in Prolegomenis ad notas in Terentium, Diomedem Grammaticum lib. 3, Scholiastem Aristopha∣nis in iis quae Scholiis suis praemisit, Athenaeum lib. 2. Aristotelem de Poe∣tica, & Etymologicum in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Maxime autem mihi placent, qui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 b 1.1583 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictam volunt. Comoediae enim antiquitus erant Cantelinae in honorem Bacchi post comessationes & compotationes à pastoribus & rusticis per Atticae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu vicos decantatae, maxime vero in I∣cario

oppido, ubi secundum c 1.1584 Athenaeum, tum Comoedia, tum Tragoedia, ab ebrietate & temulentiâ, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. vindemiae tempore originem habu∣ere, atque ideo utraeque communi nomine antiquitus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Et profecto in initio non tantum nomine, sed aliis etiam multis convenie∣bant Comoedia & Tragoedia, e 1.1585 utraque enim tum erat carmen 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & simplex, sine personis aut scenarum ornatu decantatum, utraque erat f 1.1586 con∣vitiis plena, & in hoc tantum antiquitus discrepabant, quod Comoedia Mimo, Tragoedia Satyrae propius accedentes, haec severe, illa ridicule civium primo∣rum vitia perstringebat. Comoedia autem, quae postea viguit, ab hac longe diversa erat, quatuor enim Athenis numerantur Comoediae aetates, in qui∣bus omnibus magnas mutationes subiit, donec eam tandem, quam nunc habet, à Menandro obtinuit perfectionem. Prima illius aetas g 1.1587 à Susarione, de quo hic in nostro Marmore agitur, habuit initium; ille enim, quia primus Co∣moediam Athenis edidit, pro illius inventore à plerisque habetur. Sed Comoe∣dia longe ante Susarionem (quem inter annum Epochae Marmoreae 318, & 297, i. e. inter Olympiadem 50, & 540, quo tempore maximum inclaruit Solon Atheniensis legislator, floruisse indicat mutilum Marmor) per Atticae vicos h 1.1588 videtur decantata fuisse. Susarion autem eam, quae prius per compi∣ta incondite canebatur, primus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in populi conspectu edidit, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illud pastorum carmen ita excoluit, ut in urbem ipsasque Athenas deinde recipi dignum videretur. Haec tamen Comoedia, utpote jam in primis incunabilis, valde rudis erat, i 1.1589 ex solo enim choro sine histrionum personis con∣stans nec scenae ornatum, nec ullius fabulae argumentum habuit, sed in ea civium res gestae, cum eorum nominibus qui gesserunt, palam in conspectu populi incondite decantabantur. Comoediae fictum argumentum primo ad∣didere, & talari veste in scena usi sunt l 1.1590 Epicharmus, & Phormus Siculi, qui eodem tempore, regnantibus Syracusae Gelone & Hierone, in Sicilia simul flo∣ruere, ibique primo circa horum tempora, haec Dramatis species, habitâ ad originem ratione, quia per Atticae vicos olim decantata erat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 di∣cebatur. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 m 1.1591 enim non est Attica, sed Dorica vox; Doricis enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Atticis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicuntur. Cum autem Epicharmus, quod coram Hieronis uxore obscoenum quid protulisset, ab illo solum vertere coactus in n 1.1592 Co insula exulasset, inde insignissimae eae, quas scripserat fabulae, cum iisque hoc Dori∣cum earum nomen ad omnes Graecos ipsosque etiam Atticos transiere, apud quos Epicharmi Comoediae tanto deinde in pretio fuere, ut o 1.1593 Chonnidas, Ma∣gnes, & Mullus insignissimi Athenis Poetae Comici, ad earum exemplar scri∣psere, quas deinde edidere Comoedias, primique dicuntur fuisse, qui in Co∣moediis suis praeter civium convitia fictum aliquod argumentum habuere. Sed hactenus è solo choro constabat vetus Comoedia, eaque erat, quae primâ Co∣moediae aetate Athenis viguit. Postea autem multa alia ei addita fuere, & tunc, aeo scilicet tempore, quo Pericles Athenis maxime floruit, secunda Comoediae aetas habuit initium. Cum enim sub illius praestantissimi viri administratione p 1.1594 Republicâ maxime florente, & urbe in pace constitutâ, populus ex otio sce∣nicis ludis magnopere se dedisset, magnaque victoribus donasset praemia, iis exstimulati Poetae Comici ad excolendas fabulas suas, ut populo deinde ma∣gis placerent, multa invenere. q 1.1595 Cratinus histriones induxit, & Comoediam in actus distribuit; r 1.1596 Crates, Plato Comicus, Pherecrates, & Phrynichus alia addidere, donec tandem tempore belli Peloponnesiaci, ab Eupolide, & A∣ristophane

omnino perfecta erat. Illa Comoedia, quae his duabus prioribus Comoediae aetatibus Athenis viguit, Vetus Comoedia dicebatur. Mordacis∣sima autem erat haec s 1.1597 Comoedia, & nonnunquam obscoena, & nominatim perstringebat vitam moresque primatum; atque ideo populo maxime place∣bat, cui ex invidia semper gratum erat convitia de potentioribus imo & melio∣ribus audire. Atque ideo ut infimorum plausum captarent, neutris parcebant Poetae Comici; sed eâdem licentiâ, quâ Cleonem, Cleophontem, & Hyperbo∣lum seditiosos & improbos, optimos etiam Euripidem & Socratem in scena laedebant, quorum hunc in Nebulis, illum in Equitibus Aristophanes tradu∣cebat. t 1.1598 Sed cum post captas à Lysandro Athenas totum Reipublicae regimen abolitâ Democratiâ penes optimates esset, sublata est haec maledicendi licentia, lege latâ, ut iis licitum esset, qui in scena injuriis affecti essent, Poetam in jus vocare. Ab hoc igitur tempore sublato è Comoedia choro, in quo maxime re∣gnabat maledicentia, incepit tertia Comoediae aetas; quaeque in ea vigebat, postquam Comoedia nova inventa erat, Media Comoedia dicebatur, cujus generis fabulae insigniores Athenis editae x 1.1599 1017, & Poetae Comici earum scri∣ptores 57 numerantur, quorum Antiphanes & Stephanus fuere celeberrimi. Haec Comoedia à veteri differebat, quod chorum non habuit, & neminem no∣minatim laedebat, nisi ipsos Comicos: post enim latam hanc contra convitia legem semper Poetis indulta licentia erat aliorum Poetarum dicta & scripta cavillari; in quibus igitur hoc factum erat, choro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 successere. Sed cum in his Poetae non tantum suae professionis hominibus, sed alios etiam è potentioribus civibus celato nomine obscure & aenigmatice laederent, quaeque in hos effusa erant convitia, singuli in se dicta fuisse suspicarentur, Tempori∣bus Alexandri Magni, hâc etiam malidicentiâ prohibitâ, omnis deinde repre∣hendendi potestas è Comoedia sublata est, illiusque ab hoc tempore quarta se∣cuta est aetas, quaeque in ea viguit y 1.1600 Comoedia Nova dicebatur, quae prologo etiam donata à Comoedia media differebat, quod hunc loco 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sub∣latâ omni maledicendi licentiâ habuit; à veteri secundae aetatis, quod choro etiam caruit; à veteri primae aetatis, quod illa è solo choro sine personis, haec è solis personis sine choro constabat. Hujus novae Co∣moediae scriptores Graeci a 1.1601 insigniores erant sexaginta quatuor, quorum Philemon, Menander, Diphilus, Philippides, Posidippus, & Apollodo∣rus in Prolegomenis ad Scholia Aristophanis, utpote eorum celeberrimi, no∣minantur. Omnium autem judicio maxima gloria fuit Menandri, cujus fabu∣lae numerantur 108, à quo Comoedia ultimam adepta perfectionem, talis pri∣mo facta est, qualis à nostrae aetatis Comoedis in scena exhibetur. E Triplici hac Comoedia Romani novam solam imitabantur, primusque qui eam Romae edidit, erat b 1.1602 Livius Andronicus, Marci Livii Salinatoris, cujus & liberos erudierat libertus, qui anno V. C. 514. C. Claudio Centone, & M. Sempro∣nio Tuditano Coss. anno secundo post finitum primum bellum Punicum, tum Comoediae, tum Tragoediae Romanis exhibendae primus autor erat. Livii exemplum quinquennio postea secutus est c 1.1603 Naevius, qui belli etiam primi Punici, cui interfuit, historiam scripsit. Post illum autem d 1.1604 Licinius, Caeci∣lius, Plautus, Terentius, multique alii Comici Romae inclaruere: omnium autem insignissimi erant Plautus, & Terentius. Eorum e 1.1605 Fabulae, quoad ar∣gumentum, dividebantur in Togatas, & Palliatas; quoad Personas, in Praetex∣tatas, Trabeatas, Togatas, & Tabernarias; quoad actionem in Motorias, Statarias, & Mixtas. Fabula Togata fuit, cujus Argumentum erat Romanum, Palliata cujus Graecum; Toga enim Romana, Pallium Graeca vestis erat. Fa∣bula Praetextata erat, quae è personis primariis, quales erant Reges, Caesares,

& magistratus Romani, quorum Toga praetextata erat, constabat, quas easdem personas cum f 1.1606 C. Melissus Augusti libertus & Bibliothecarius cum togis tra∣beatis in scenam introduxisset, eadem deinde fabula trabeata etiam coepit ap∣pellari. Fabula Togata erat, quae è personis privatis, quae solam simplicem gerebant Togam, constabat. Fabulae Tabernariae secundum g 1.1607 Scaligerum di∣cebantur, quarum personae erant ex infimâ plebe, qualis in Tabernis habita∣bant: secundum Festum vero mixtae erant è Praetextatis & Togatis, dicit e∣nim ille in Schedis Pomponii Laeti,

Togatarum duplex genus, praetexta∣rum, hominum fastigio, quae sic appellantur, quod togis praetextis Rem∣publicam administrent. Tabernariarum, quia hominibus excellentibus etiam humiles permisti, ut sunt plagiarii; servi denique & Cauponae è Ta∣bernis honeste prodeunt persaepe.

Atque ideo bene observat h 1.1608 Doctissimus Vossius, quod fabula Praetextata & Trabeata plerumque erat Tragoedia, qualis est Octavia, quae attribuitur Senecae, Fabula Togata Comoedia, & Fabula Ta∣bernaria mixta ex utrisque, quam Tragico-Comoediam appellamus, cujus∣modi sunt Amphitryo Plautina, & Graecorum Hercules Lycimnius. Tragoe∣dia enim, cum de rebus grandibus agat, è personis nobilioribus, quales erant Reges, Duces & Magistratus; Comoedia, cum de rebus jocosis erat, è pri∣vatis & vilioribus: Tragico-Comoedia vero, cum illius argumentum erat mixtum, ex utrisque constabat. l 1.1609 Motoria Comoedia erat, cujus actio erat turbulentior, stataria cujus actio erat quietior, in mixta utraque con∣currebat. Motoria est Amphitryo; Stataria Cistellaria; Mixta Eunuchus & Andria. Comoedia quoad quantitatem dividebatur in Actus; & in Pro∣logum, Protasin, Epitasin, & Catastrophen. Actus erant quinque, & hi rursus in scenas dividebantur. Actus distinguebantur antiquitus chori in∣terventu, choro autem sublato Tibicinum cantu. Distributio Fabulae in actus ab ipsis Poetis, actus vero in scenas à Grammaticis excogitata fuit, eaque è veteribus Plauti & Terentii Codicibus abest. Prologus est Pro∣oemium Fabulae à novae Comoediae scriptoribus primo excogitatus. Pro∣tasis est Dramatis initium, quo quod antecessit narratur, & ad reliquam fa∣bulam via munitur. Catastrophe est exitus Fabulae, quo exponitur fortu∣na in Tragoedia in pejus, in Comoedia in melius conversa. Epitasis est quic∣quid Fabulae inter Protasin & Catastrophen intercessit. Tam Comoediae quam Tragoediae in Theatro agebantur, quod in m 1.1610 modum erat Hemicycli, in quo erat scena, proscenium, pulpitum, & onchestra. Scena erat frons Thea∣tri ab uno ejus cornu ad alterum cum cooperturâ; Proscenium locus erat ante scenam porrectus; Pulpitum in Proscenio erat, in illudque prodibant actores: Onchestra fuit ubi apud Graecos saltarent, apud Romanos Senato∣res spectarent. Scena erat Pulpito altior, Pulpitum proscenio, & Onchestrâ. n 1.1611 Comoedias Romae edendi quadruplex erat occasio. Vel enim à Curilibus Ae∣dilibus in ludis Megalensibus magnis diis consecratis, vel in honorē Apollinis, vel pro salute plebis, vel in funere alicujus viri patricii ad retinendum popu∣lum, dum pompa funebris institueretur, edebantur. Athenis autem multo fre∣quentius exhibiti fuerunt Ludi scenici, praesertim post bellum Peloponnesia∣cum, quo tempore his & diebus Festis celebrandis ita dediti fuere Athenien∣ses, ut o 1.1612 eorum gratiâ neglectâ armorum, omnique imperii propagandi curâ, per tam foedissimum otium semetipsos & rempublicam Macedonibus in servi∣tutem prodidere. De Comoedia plura legas apud Julium Scaligerum Poeti∣ces, lib. 1. & lib. 3. Lilium Gyraldum Hist. Poet. Dial. 6. & Vossium Insti∣tutionum Poeticarum, lib. 2. Ex antiquioribus autem legas Prolegomena Do∣nati ad Terentium, Platonium, Aristotelem de Poetica, quaeque Scholiastes Aristophanis de Comoedia habet in Prolegomenis ad Aristophanem.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. o 1.1613 Icaria oppidum Atticae

in montibus Icariis situm, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Tribus Aegeidis fuit; omnes enim Atti∣cae villae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Celebris erat haec villa p 1.1614 ob Hircum ibi, quod vitem laesisset, Baccho primum immolatum, cui cum etiam Icarienses circa aram fumantem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quaedam carmina decantarent, in quibus poten∣tiorum mores vitamque perstringebant, ab his sacrificiis, tum Comoedia, tum Tragoedia dicuntur originem habuisse; utraeque enim in Icario vico natae fu∣erunt, indeque illa à Susarione, haec à Thespide Athenas primo allatae; u∣trique enim hi Icarienses erant. Susarionis Senarii aliquot de Femina citan∣tur Stobaeo Sermone 67; Iidem sunt quos dissimulato Stobaei nomine habet Gyraldus de Poetis Dialogo 6, qui nihil aliud de Susarione à se reper∣tum esse ait. Sed praeter Stobaeum de Susarione habet Diomedes Grammaticus, quod ad rem nostram magis pertinet, r 1.1615 eum in Icario vico Comoediae inven∣torem fuisse. Clemens etiam Alexandrinus habet Strom. lib. 1. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & in Prolegomenis ad Aristophanem etiam dici∣tur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nonne Sannarion idem fuit, qui Susarion hic dicitur? haud rarum enim est, ut nomina, quae raro occur∣runt, depravatissime à librariis describantur. Sannarionis autem Atheniensis Comici nomen apud Athenaeum aliquoties occurrit: habet etiam Suidas, & veteris Comoediae autor primus aut inter primos fuisse dicitur, vide Julium Scaligerum Poetices, lib. 1. cap. 7. Vossium institutionum Poeticarum lib. 2. & Gyraldum Poet. Dial. 6. Pro qua re ulterius facit, quod in iisdem Aristo∣phanis Prolegomenis, qui Comoediae inventor fuit in uno loco Susarion in a∣lio Sannarion appellatur, nec contra facit, quod Sannarion Atheniensis, Susa∣non Icariensis dictus fuerit, qui enim Icariensis necessario etiam Atheniensis erat, populus enim Atheniensis in Tribus, & Tribus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dividebantur; cum igitur Icarium oppidum esset 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Tribus Aegeidis, quicunque illius op∣pidi incolae erant, necesse est etiam cives Athenienses fuisse.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sic locum restituit Pal∣merius, de talibus autem praemiis negat se aliquid unquam legisse, sed si Do∣nati Prolegomena ad Terentium, aut s 1.1616 Diomedem Grammaticum unquam inspexisset, ibi legere poterat, solenne esse in Bacchi festis cantoribus pro praemio utrem musti plenum accepisse: qui vero antiquitus, i. e. in prima veteris Comoediae aetate Athenis in Bacchi festis canebant, t 1.1617 Tragoedi & Co∣moedi fuere. Manifestius dicit Aristophanis Scholiastes, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ampliori∣bus autem postea, qui Comoedia vincebat, praemiis donabatur. Temporibus Alexandri legem latam invenimus, autore x 1.1618 Lycurgo oratore, ut qui Comoe∣dia vincerent, si Athenienses non essent, jure civitatis donarentur.

Ep. 41. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 * 1.1619 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna supplendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, methodus per totum Marmor observata satis evidenter ostendit. In secunda è Plutar∣cho, qui dicit Pisistratum Tyrannidem Athenis occupasse, cum Comias Ar∣chon esset, restituo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Pisistrato, & quomodo Tyrannidem Athenis obtinuit, eamque, postquam multos annos tenuerat, filiis reliquit, legas Hero∣dotum lib. 1. & lib. 5. Thucydidem lib. 1. Plutarchum in vita Solonis, quae∣que ex his aliis{que} antiquis autoribus collegit eruditissimus in Graeca Historica Johannes Meursius in libro singulari De Pisistrato.

Ep. 42. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sic legit Seldenus, ultimaque hujus Periochae verba q 1.1620

interpretatur, Archonte Athenis populo, quasi hoc anno nullo Athenis Ar∣chonte electo totum Regimen penes populum esset, sed foedissime erravit vir doctissimus, eum enim TOY 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legisse manife∣festissimum est, Euthydemus enim, ut notat Autor Anagraphes Olympiadum cum Eusebianis à Scaligero editae, Archon erat anno primo quinquagesimae sextae Olymp. qui an. est Epochae nostrae Marmoreae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quem ipse Seldenus monet, & literae numerales, quae relinquuntur integrae, demonstrant hic supplendum esse. In ceteris Lacunis suppleo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De initio regni Croesi in mutilo hoc Marmoris loco agi ex Eusebio liquet, secundum illum enim Alyattes Croesi pater 49 annos regnavit, si igitur Alyattes an. Ep. Mar. 341 regnare incepe∣rit, annus Ep. Mar. 292 erit primus regni Croesi.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Apollinem Delphicum magna semper religione ^y co∣luere Lydorum Reges, maxime vero illum veneratus est Croesus. Saepius e∣nim ad consulendum illius oraculum misit, maximaque, quae in hujus Dei tem∣plo Delphis antiquitus videbantur donaria, ab hoc Rege dicuntur consecrata fuisse. Celeberrimum apud antiquos fuisse oraculum Delphicum satis notum est. Sed quam originem habuit, & quale fuit nemo satis explicavit, mihi igi∣tur in animo erat plenam illius historiam, quanta haberi poterat ex antiquis scriptoribus, hic subjungere; sed cum hoc opus nimis longum esset, & ipse mo∣near ad finem properare, à proposito cogor decedere, atque ideo tibi imprae∣sentiarum haec de eo sufficiant, quae habet Diodorus Siculus Bibliothecae suae, lib. 16.

Sed quoniam Tripodis mentio hic facta sit, historiam antiquitus de eo traditam hic repetere non in tempestivum arbitror. Olim à capris hoc o∣raculum inventum fuisse memoratur, cujus gratia mactatis ut plurimum ca∣pris ad hunc usque diem Delphi consulunt oraculum. Inventionis hunc por∣ro modum tradunt. Terrae hiatus eo loco fuit, ubi nunc adytum, quod vo∣catur, Templi existit, circumque hunc caprae pascentes oberrarunt, quod Delphi tunc nondum incolerentur. Ibi frequenter accidit, ut quaecunque propius ad voraginem accedens despiceret mirum in modum exsultaret, & vocem ab usitata prius dissonam emitteret. Id pastor gregis ut insolens ad∣miratus quid rei foret exploraturus accessit, & ipse despectans eodem modo quo caprae affectus abiit, nam istae ut divino afflatae spiritu se gessere, hic fu∣turos eventus praecinebat; mox fama ad accolas divulgata tam miris mo∣dis affectos fuisse, qui specui approximarunt, plures eo loci convenere; cumque propter rei novitatem periculum facerent omnes, quicunque pro∣pius adierant furore divino corripiebantur; hinc locus ille, ut fatidicus pro miraculo habitus, terraeque Oraculum credebatur. Duravit ad tempus illud mos, ut qui divinare vellent, antro propinquantes de futuris alter alteri responsarent. Sed cum multi per excessum mentis lymphaticum in spe∣cum desultarent, omnesque è conspectu hominum auferrentur, consultius ac∣colis visum, ne quis alius idem periculum incurreret, unam faeminam omni∣bus vatem constituere, quae fatidicis posthac effatis praeesset, machinamque ei fabricari quâ conscensâ citra noxam afflatu divino repleri, & consulen∣tibus vaticinari possit. Machinae tres erant bases, unde Tripodis illi nomen obvenit. Figuram ejus propemodum omnes hodieque conflati ex aere Tri∣podes imitantur: Quemadmodum igitur oraculi sedes inventa, quibusque de causis Tripus exstructus sit, satis jam declaratum arbitror. Oracula à vir∣ginibus olim data fuisse fama est, quod & naturam haberent incorruptam, & ob virginitatem Dianae similes essent; adde quod servandis oraculorum se∣cretis magis idoneae viderentur; sed posterioribus temporibus aiunt Eche∣cratem Thessalum ad Oraculum profectum visam fatidicam vatem ob exi∣mam illius pulchritudinem deperire, & ei per vim raptae stuprum intulisse, quod facinus Delphos impulit, ut lege sancitâ caverent, ne virgo deinceps,

sed femina quinquagenariâ major, virgineo tamen ornatu, in memoriam an∣tiqui in vaticinando moris dei responsis praesideret.

Hactenus Diodorus. Si plura velis de hoc oraculo, sparsim possis colligere è z 1.1621 Strabone, a 1.1622 Pausania, b 1.1623 Plutarcho, aliisque antiquis autoribus.

Ep. 43. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas sic supple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Croesum enim ab Oraculo Delphico, quod prae∣dixerat eum magnum imperium ever surum, si fluvium Halym transiisset, de∣ceptum Cyro bellum intulisse, ab eoque victum, & postea, expugnatis Sar∣dibus, captum fuisse, satis nota est historia. Eam narrant Herodotus lib. 1. Xenophon in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Justinus lib. 1. Frontinus lib. 2. & lib. 3. Polyae∣nus lib. 7. aliique. Annum supplevi ex Eusebio, qui dicit Croesum 15 annos Lydis imperasse: cui consentit etiam c 1.1624 Herodotus, qui dicit Croesum post∣quam quatuordecem annos regnasset, i. e. in initio decimiquinti captum fu∣isse. Si igitur Epochae Marmoreae annus 292. sit primus annus regni Croesi, an∣nus Ep. Mar. 278, est ultimus illius. Post annum Epochae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, observata per totum Chronicon methodus jubet supplere; nomen autem illi∣us qui hoc anno Archon Athenis fuit in ultima Lacuna obliteratum è nulla hi∣storia possum supplere.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. d 1.1625 Pythia vates erat, quae Oracula Apollinis Delphici consu∣lentibus dabat responsa. Quoties enim aliquis ad Templum accesserat ad deum dere aliqua consulendum, peractis sacrificiis huic vati causam adventus expone∣bat, quae conscenso Tripode, qui in specu erat, ubi spiritum acceperat, solu∣tâ oratione Oraculum proferebat, quod Poetae quidam fani administri in versus numerosque redigentes ei, qui Apollinem consulebat, carminibus tradidere.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Carmen Iambicum, quo Hipponax hic dicitur inclaruisse, sic dictum fuit e 1.1626 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod est convitiari, maledicere; antiquissimus enim Iamborum usus in convitiando fuit. Cum enim f 1.1627 Archi∣lochus Parius invectivum in Lycamben, quod ei filiam Neobolem despondens, deinde mutatâ voluntate non dederit, & in ipsam etiam Neobolem scripsisset, hoc carminis genus primus invenit, in quo tantam amarulentiam posuit, ut quos eo laeserat, ad laqueum adegisse perhibetur. g 1.1628 Hanc igitur cum Homero gloriam communem habuisse dicitur, quod opus, cujus autor erat, in eo per∣fectissimum inveniatur. Praeter Archilochum autem h 1.1629 duo tantum memo∣rantur, qui in Iambis inclaruere, Simonides scilicet Amorginus, & Hippo∣nax Ephesius, de quo in hoc loco agit Chronographus noster. i 1.1630 Huic nota∣bilis vultus foeditas erat, quam ob rem imaginem ejus Bupalus & Anthermus Pictores Chii lasciviâ jocorum proposuere ridentium circulis; quod Hippo∣nax indignatus, in injuriae vindictam ad scribendum Amphilochium carmen se magna industria dedit, l 1.1631 illudque ut vehementius feriret in Scazontem primo deflectens, tantâ amaritudine in Bupalum & Anthemum distrinxit, m 1.1632 ut eodem successu, quo Archilochus socerum, ipse hos derisores suos ad laqueum adegisse perhibetur, atque ideo n 1.1633 Horatius utrosque jungit dicens,

Cave, Cave, namque in malos asperrimus Parata tollo cornua, Qualis Lycambae spretus infido gener, Aut acer hostis Bupalo.

Ep. 43. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Has Lacunas à Palmerio & Seldeno hiantes relictas sic suppleo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. X enim in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro 〈☐〉〈☐〉 facile in exeso Marmore legi poterat. I, est dimidium literae H, alterâ illius parte obliteratâ. X post sextam Lacunam pro K, ab exscriptore lectum puto. Difficile enim saepe est in antiquis Marmoribus has literas distinguere. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in ultima Lacuna restituitur à Lydiato quem, vide in notis Chronologicis.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De hoc Thespide con∣troversia est inter Grammaticos o 1.1634 an erat decimus sextus, an secundus, an omnino primus, qui Tragoediam docuit. Qui decimum sextum dicunt, p 1.1635 inter Dores primo volunt natam fuisse Tragoediam, & q 1.1636 ab Epigene Sicyonio primo inventam, qui cum Tragoediam de Baccho docuisset, in qua nihil ad Bacchum erat, notissimo inter Graecos proverbio, r 1.1637 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod ei post actam fabulam à populo acclamatum fuit, primo dedit initium. Hujus non∣nullae fabulae s 1.1638 ab Athenaeo citantur. Sed cum Tragoedia, quae ante Thespi∣dem apud antiquos edebatur, carmen valde rude, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 esset, eo∣demque modo quo Comoedia è solo choro constaret; Thespis qui choro t 1.1639 per∣sonam addidit, fabulamque primo ex arte docuit, eamque totam fere mutatam ita excoluit, ut quae prius à solis pastoribus, rudioribusque villarum incolis de∣cantabatur, ipsis deinde esset Athenis digna, merito pro primo ipsius autore v 1.1640 à pleris{que} habetur: at{que} ideo de eo dicit Horatius in Epistola de Arte Poetica,

Ignotum Tragicae genus invenisse Camoenae, Dicitur & plaustris vexisse poemata Thespis, Quae canerent agerentque peruncti faecibus ora.

Thespis enim nondum exstructis Theatris plaustrum pro scena habuit, ex eo∣que docuit quas populo exhibuit Tragoedias, atque ideo in mutilo Marmore supplevi, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quae in his agebantur Tragoediae, eodem modo quo Comoediae, mordacissimae erant, & convitiis in primates plenae, atque inde quicunque convitia in aliquem jaciebat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 notis∣simo apud Graecos proverbio coepit dici. Hujus fabulae argumentum traheba∣tur è calamitatibus heroum regum, & illustriorum hominum, a 1.1641 atque ideo, qui eum agebant, usque ad Aeschylum, ut majorem incuterent terrorem, faeci∣bus vini ora perlinebant, indeque nonnulli deducunt vocis originem, volunt{que} 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, dici quasi b 1.1642 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, à 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 faex, sed supra monui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non tantum Tragoediae, sed etiam Comoediae, antiquitus nomen fuisse; atque ideo multo potior videtur aliorum Etymologia, qui dicunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dici 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 c 1.1643 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia Tragici Poetae hircum olim pro praemio habuere. Atque ideo dicit Horatius,

d 1.1644 Carmine qui Tragico vilem certavit ob hircum.

De Thespide plura legas apud Plutarchum in vita Solonis, Julium Scaligerum Poetices, lib. 1. Lilium Gyraldum Hist. Poet. Dial. 6. Isaacum Casaubonum De Satyrica Poesi, lib. 1. cap. 5. & Vossium Institutionum Poeticarum, lib. 2. e 1.1645 Thespidis discipulus erat Phrynichus, qui ipse etiam Tragoediam multum ex∣coluit. Post hunc circa tempus primi & secundi belli Persici claruit Aeschylus, qui secundam personam multaque alia Tragoediae ad eam excolendam addidit. De eo sic dicit f 1.1646 Philostratus.

Erat Aeschylus Poeta Tragicus, qui cum Tragoediam incompositam inornatamque animadverteret, Choros in unum contraxit, disjunctissimi antea cum forent, & histrionum crebras responsio∣nes auferens, unici cantus prolixitate intra scenas faciendam jugulationem excogitavit, ne coram populo trucidationes hominum fierent, quae licet ipsa per se sapientia carere nemo dixerit, ulterius tamen aliquid excogitan∣di etiam in Poetica minus peritis praestitit occasionem. Cum rursus ipse ex∣cogitaret, quo pacto dignitatem Tragoediis posset afferre, videretque ejus∣modi arti sublimitatem potius, quam humilitatem convenire, apparatus or∣natiores instituit, & heroum figuris magis accommodatas, & pulpitis histri∣ones superimposuit, ut alti sicut heroes graderentur, vestibusque primus eosdem ornavit, quas heroas & heroinas decere putabat. Quibus de causis A∣thenienses Tragoediae parentem putant, & in Bacchi festis etiam mortuum advocant. Ejus igitur Tragoediae etiam à morte ejus actae fuerunt, quique eas docebant etiam Atheniensium decreto vicere denuo.

His similia etiam habes apud Athenaeum lib. 1. Aristotelem de Poetica, Horatium in Epistola ad Pisones, Acronem Horatii Scholiastem, aliosque. g 1.1647 Tertiam personam in Tragoediam induxit Sophocles, à quo & Euripide omnino perfecta est Tra∣goedia, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Tragoediae partes eaedem erant, quae Comediae, quas supra descripsimus. Si de hoc Dramate plura velis, legas Aristotelem de Poetica, Diomedem Grammaticum lib. 3. Lilium Gyraldum Hist. Poet. Dial. 6. Scaligerum patrem Poetices, lib. 1. & 3. Vos∣sium Institutionum Poeticarum lib. 2. & Isaac. Casaubonum de Satyrica Poe∣si, lib. 1. & Canonem Chronicum insignissimi viri Domini Johannis Marsha∣mi, pag. 621.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Alcestis igitur erat prima Tragoedia quam docuit Thespis; cog∣nominem habet Euripides. Sed in recensendis Thespidis Tragoediis nemo scriptorum puto Alcestin memorat. Seld.

Ep. 45. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.......... In prima Lacuna Seldenus, Lydiatus, & Palmerius supplent 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed annus Ep. Mar. 253 incidit in annum Julianae Periodi 4197, qui est annus Nabonassari 231, secundum vero infallibilem Ptolemaei Canonem Darius Hystaspis non an. Nab. 231. sed quadriennio prius, anno scilicet 227 incepit regnare. De hoc Metachronismo multum se torquet i 1.1648 Ly∣diatus, quem vide. Seldenus l 1.1649 autem exclamat, manifestissimus est error; sed erroris ipse autor videtur, suspicor enim eum legisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; cum e∣nim Marmor, è quo Seldenus haec transcripsit, utpote 1893 an. priusquam ille librum suum edidit, exaratum, tam misere exesum fuerit, ut sine perspicillo∣rum ope omnino esset non legendum, literae numerales 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 deletâ lineolâ trans∣versa in litera Π in notas numerales III, facile poterant mutari. Annus au∣tem Ep. Mar. 256, est Nab. 228, qui revera primus erat Darii Hystaspis. Cum enim Ptolomaeus initium Darii ad an. Nab. 227 referat, illum annum, quo Magi regnarunt, ejus regno etiam adjecisse evidentissimum est. In initio se∣cundae h 1.1650

Lacunae lego 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quis vero hoc anno Athenis archon erat, cujus nomen in fine illius Lacunae obliteratur, nulla docet historia.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Post Cyrum m 1.1651 Persis imperabat Cambyses fili∣us illius, qui Aegyptum imperio suo subjecit, in qua moratus, cum è somnio praecognovisset n 1.1652 Smerdem post se regnaturum, Susam ad occidendum fratrem eo nomine appellatum mittit: eo autem occiso Patizithes magus, quem Cam∣byses Susâ decedens urbi & Regiae suae praeposuerat, illi fratrem suum Smer∣dem etiam dictū, & Smerdi Cambysis fratri o 1.1653 oris totius{que} corporis lineamen∣tis persimilem substituit, & vivente adhuc Cambyse p 1.1654 regem constituit, qui eodem mox mortuo ab omnibus existimatus Cyri filius fuisse per unum annum à nemine perturbatus regnabat; tunc autem dolo detecto, eoque à Persarum primatibus occiso, Darius Hystaspis filius, qui unus conjuratorum fuit, re∣gnum obtinuit. Historiam plenius narratam habes apud Herodotum lib. 3. Justinum lib. 1. Polyaenum lib. 7. Valerium Maximum, lib. 7. cap. 3. Cte∣siam in Photio Cod. 72. & Ammianum Marcellinum, lib. 23.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Smerdes, quo occiso Darius regnabat, Magus dicitur, quia è Magorum s••ct•• erat; quae q 1.1655 à Zoroastre aut secundum alios ab r 1.1656 ipso Nimrode originem habens per totum Orientem, maxime vero in Persia, & Assyria viguit, ibique etiam ad hunc usque diem viget. Hi duo statuunt prin∣cipia, Lucem & Tenebras, ab iisque hausit, quae de suis duobus principiis do∣cuit, Manes Haereticus. Lucem deum primum & Rerum omnium principi∣um, Tenebras vero Deum creatum, & hunc mali, illum boni autorem statuunt: Qui boni autor putabatur antiquioribus Oromasdes, recentioribus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Kadiman, i. e. antiquus & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Yazdan; qui mali ab antiquioribus Arima∣nius à recentioribus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ahraman vocabatur. Lucem igitur quia boni causam maxime colebant Magi, honorisque, quem ei habebant testificandi gratiâ, solem, & ignem ut solis Symbolum, colebant, ipsasque etiam stel∣las, à quibus mundum regi putabant. Atque ideo ad malos earum influxus a∣vertendos Telesmata faciebant, & coeli faciem, Planetarum, Stellarumque cursum quam accuratissime observabant; quique inde de futuris praedicere sus∣cepere, Astrologiaeque initium dedere, antiquissimi & primi fuere, alioque nomine etiam Chaldaei appellantur. De his legas Diog. Laert. in Prooemio, Herodot. lib. 1. Plutarchum in Iside, Agathiam lib. 2. Michaelem Psellum in libro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Francisci Patricii Zo∣roastrem, Johannem Vossium de Idololatriâ lib. 1. c. 5, & lib. 2. c. 19. Instar autem omnium est Clarissimus Pocockius, qui è Libris Linguis Orientalibus scriptis, in quarum scientia nostrum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, tum magorum sectam, tum Zabiorum, qui à Magis videntur originem habuisse, & in iisdem quibus illi antiquitus locis viguere, & adhuc vigent, in specimine suo Historiae Ara∣bicae quam optime descripsit.

Ep. 46. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉............ In tribus prioribus Lacunis suppleo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in ceteris è Palmerio, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Dicit enim s 1.1657 Herodotus de ejectione Pisistratidarum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Historiam, quomodo Har∣modius

& Aristogeiton, Hipparchum interfecerunt, legas apud Herodotum lib. 5. Thucydidem lib. 1. & lib. 6. Aristot. Rhet. lib. 2. c. 24. & Polit. l. 5. c. 8. Maximum Tyrium, Dissert. 8. Justin. lib. 2. Aelian. Var. Hist. lib. 11. c. 8. & Platonem in Hipparcho. Cum per hanc caedem primo aperta esset via ad re∣stituendam Atheniensium libertatem, evertendamque Pisistratidarum Monar∣chiam, Harmodius, & Aristogeiton, qui Hipparchum interfecerunt, quamvis hoc minime m 1.1658 animo patriae liberandae fecissent, ipseque quem interfecerunt, Regum optimus & Philosophorum sui temporis doctissimus esset, tanto Athe∣nis in honore semper habebantur, ut n 1.1659 omnibus aliis, qui in eâ urbe unquam nascebantur civibus praelati, quam diu libera manebat Respublica, aeque ac praestantissimi heroes, non multo minus, quam ipsi dii, in eâdem colebantur. Quotannis o 1.1660 illis parentatum fuit, illudque Polemarcho post Archontem Epo∣nymum & Regem praestantissimo inter Atheniensium magistratus dabatur munus. p 1.1661 Lege Sancitum fuit ut eorum nomina nullis nisi liberis & ingenuis in∣derentur, ut q 1.1662 eorum laudes in omnibus conviviis symposiiis etiam & diebus Festis, r 1.1663 maxime in Panathenaeis peculiari carminum genere quae Scolia di∣cebantur (quorum non nulla habes apud Athenaeum lib. 15.) canerentur, & ut s 1.1664 posteri ob parentum merita primum in omni consessu locum haberent, & publicis sumtibus in Prytaneo alerentur, multaque alia prae ceteris civibus privilegia & immunitates haberent. Et cum aliis lapideae solae statuae, his ho∣noris gratiae t 1.1665 Aeneae eaeque v 1.1666 in foro ponebantur, qui honos nisi x 1.1667 Cononi per∣paucissimisque aliis, qui patriae liberatores existimabantur, nulli alii da∣batur.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. y 1.1668 Rex optimus & praestantissimus moribus & doctrina inter omnes Graecos fuit Hipparchus, summâque cum justitiae & aequitatis laude Rempublicam administrabat, & tam propensi erga doctos animi fuit, ut quicunque per totam Graeciam, aut Poeticâ, aut Phi∣losophiâ, aut aliquâ aliâ arte, aut scientiâ excellebat, magnis datis stipendiis ad se alliciebat, atque ideo apud se habuit z 1.1669 Simonidem Ceium, & Anacreon∣tem Teium Poetas insignissimos, & multos alios usque ad caedem suam. Con∣troversia est inter antiquos, an primogenitus Pisistrati filius, an Hippia ju∣nior fuit, plerique Hipparchum seniorem tradunt, iis autem contradicit Thu∣cydides, sed hujus objectionibus respondit Meursius, contenditque Hippar∣chum primogenitum Pisistrati filium fuisse, nec ante illius obitum Hippiam Athenis regnasse, eum vide in Pisistrato.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Murus Pelasgicus ille est, a 1.1670 quo Arx Athenis circumcincta fuit, sic dictus, quia à b 1.1671 Pelasgis condebatur. c 1.1672 Hi enim à Boeotis, qui circa 70 an. post bellū Trojanum ab Arna Thessaliae in patriam redierunt, Boeotia pulsi d 1.1673 in Atticam se receperunt, ubi agrum sub Hymetto monte ea conditione ab Atheniensibus accipientes, ut arcem e 1.1674 palis tantum spinosis prius septam muro lapideo circumdarent, hunc condidere, qui postea à conditoribus Murus Pelasgicus dicebatur, de eo vide etiam Johan. Meursium in Cecropia, & quae prius habuimus in notis ad Ep. 6. De ejectione Pisistratidarum haec narratur Historia, f 1.1675 Alcmaeonidae, potens Athenis familia à Pisistratidis pulsi mercede pacti sunt cum Amphictyonibus templum Delphicum, circa 40 annos antea incensum, de novo aedificare: Delphis igitur sedentes, g 1.1676 Pythiam

datâ pecuniâ induxerunt, ut quoties Spartani venirent ad Oraculum consu∣lendum, juberet illos liberare Athenas. Lacedaemonii igitur primo Anchi∣molium cum exercitu, & eo victo occisoque Regem, suum Cleomenem ad li∣berandas Tyrannide Athenas mittunt. Pisistratidae autem à Cleomene victi relictâ urbe intra murum Pelasgicum in arce se muniunt, parati longam obsidi∣onem sustinere; sed captis eorum liberis, quos clam ex Attica mittebant, eorum gratiâ cum Atheniensibus Lacedaemoniisque, qui ad eos liberandos ve∣nerunt, pacti sunt, ut intra quinque dies arce muroque Pelasgico, intra quem se munivissent, totaque Atticâ excederent. Et sic finita fuit Pisistratidarum Tyrannis. Historiam plenius habes narratam apud Herodotum lib. 5. & Thu∣cydidem lib. 6. quae alii de ea habeut autores legas à Meursio collecta in illius Pisistrato.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cum Pisistratidae non eodem anno, quo Hipparchus occisus fuerat, h 1.1677 sed quarto postea testibus Herodoto, Thucydide, & Platone Athenis pellerentur, manifestum est hic à Chronographo nostro res diversis annis actas in eâdem Epocha simul conjungi, quod etiam ab eo Epocha 23. factum observes. Eteoclus enim, Adrastus, & Amphiaraus non eodem an∣no, quo ad bellum Thebanum profecturi ludos Nemaeos primo celebrarunt, sed ut eorum historiam legenti apparebit, multos annos antea inceperunt Argis regnare. Eodem igitur modo, quo ibi regnum eorum regum Nemaeo∣rum institutioni, sic hic caedes Hipparchi Pisistratidarum ejectioni per mo∣dum praefationis praemittitur, ita ut hoc solum, quod ultimo loco, & non il∣lud, quod primo narratur, ad annum subjunctum debet referri. Ad annum igi∣tur Ep. Mar. 248, qui est Olympiad. 67. an. 1. non Hipparchi caedes, sed Pisistratidarum ejectio à Chronographo nostro refertur. Ille igitur à Thucy∣dide uno anno differt, quod non cum illo Pisistratidarum ejectionem viginti i 1.1678 tantum annos, sed viginti & unum pugnam Marathoniam facit antecedere: secundum illum enim pugnatum est Marathone an. Ep. Mar. 227. Inter autem an. 227, & 228. anni 21 intercedunt, sed haec unius anni levis est differentia, & forsan non à Chronographo, sed ab exscriptore facta.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sic locum restituit Palmerius, quia enim Clistenes dicitur post expulsos Pisistratidas l 1.1679 rempublicam Athenis ordinare, & leges statuisse, concludit inde illum in summo magistratu eo anno, atque id∣eo Archontem fuisse. m 1.1680 Hic autem Clisthenes è familia Alcmaeonidarum fuit, omniumque sui temporis Atheniensium celeberrimus. Alcmaeonidarum au∣tem familia Athenis valde insignis erat, magnae potentiae, & vetustissimae nobilitatis, n 1.1681 à Nestore enim Pyli Rege deducebat originem. Nestoris filius erat Thrasymedes, Thrasymedis Sillus, Silli Alcmaeon, qui à Doribus circa 80 annos post bellum Trojanum Messeniâ, ubi regnabat, pulsus Athenas fugie∣bat, ibique huic familiae nomen & initium dedit. Ex hujus posteris multis post eum seculis claruit Athenis o 1.1682 Megacles, qui Cylonii piaculi, quod urbem diu∣tissime turbavit praecipuus autor erat. Cylon enim Atheniensis vetustae no∣bilitatis & magni animi juvenis, cum in Olympiade 35 vicisset, & Theage∣nis Megaridis Tyranni filiam duxisset, superbia elatus de occupanda p 1.1683 Athe∣nis Tyrannide cogitabat. Consulto igitur Oraculo, cum responsum accepis∣set, arcem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, occupandum esse, ignorans Diasia (de quibus vide Meursium in Graecia feriatâ) esse illud Festum, sed ratus Deum Olympia intellexisse, quae maxima Jovis Festa existimabat, dum ea agebantur collectis sociis suis, & copiis etiam à Theagene socero acceptis, facinus aggre∣diebatur, & arcem occupabat: quo cognito Athenienses ad eum expellendum concurrunt, arcemque diu obsidebant. Cylon igitur ejusque frater clam eva∣sere,

socii autem, qui relicti fuerant, fame consumpti ad aram Minervae, quae in arce erat supplices consederunt, & cum coacti essent inde descendere ad causam dicendam filum arae alligatum manibus tenebant, eo autem inter de∣scendendum forte disrupto, Megacles, qui eo anno Archon erat, cum colle∣gis suis eos corripientes, quasi à Dea cujus supplices erant rejectos, omnes in∣terficiunt, ideoque iram Deae implacabilem incurrisse existimati illi posteri{que} eorum ob violatam arae religionem, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, multaeque Athenis turbae ob hoc facinus ortae fuerunt. Cum enim filii eorum, qui occidebantur, adulti essent, patrum interfectores continuo accusabant admissi piaculi, ab iisque & posteris eorum diu mota est sedito contra eorum posteros, qui admisere, iisque tandem Solonis temporibus, cum gravis pe∣stis, quâ tunc forte urbs laborabat, ob hoc piaculum à Dea immissa putaba∣batur, Athenis pellebantur, & q 1.1684 Epimenides è Creta accersitus fuit, ut urbem ob hoc scelus contra deam commissum lustraret. Non diu autem postea ite∣rum rediere. Alcmaeon enim Megaclis filius valde Athenis claruit, magnum∣que familiae suae attulit splendorem. Cum r 1.1685 enim iis Lydis qui Sardibus à Croe∣so ad consulendum Oraculum Delphicum mittebantur, administrum se prae∣buisset, eosque comiter accepisset, ob illud beneficium à Croeso accersitus, multas ab eo divitias accepit, domum{que} inde suam valde locupletam habuit, di∣gnusque existimatus fuit, qui t 1.1686 ex omnibus Graecis ab Amphictyonibus in bel∣lo, quod contra Cyrrhaeos gerebant, dux eligeretur. Maximam autem Alcmaeo∣nidarum familiae gloriam addidit Megacles Alcmaeonis filius. v 1.1687 Clisthenes enim Sicyoniorum Tyrannus, cum ea Olympiade, quâ ipse victor erat, praestan∣tissimos Graecorum voce praeconis invitasset ad ambiendas unigenitae suae filiae nuptias, multique ex omni Graeciae parte convenissent, omnium eorum, post∣quam per anni spatium in singulorum virtutes inquisivisset, dignissimum ju∣dicabat Megaclem, eique ideo filiam dabat: quibus nuptiis Megacles opibus & splendore auctus valde inde Athenis claruit, & paulo ante Pisistrati Tyran∣nidem, cum Athenienses in tres factiones dividerentur, x 1.1688 in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, scili∣licet, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. in eos qui in montanis locis, & qui in mari∣timis, & qui in vallibus habitabant, ipse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ducebat, ceteras duas fa∣ctiones Pisistratus & Lycurgus. Cum autem Pisistratus Tyrannidem obtinu∣isset, y 1.1689 Megacles & cum illo omnes Alcmaeonidae secundo exulabant. Non diu autem postea z 1.1690 Megacles cum Lycurgo contra Pisistratum conspirans, eo ejecto iterum rediit. Sed quin{que} annis postea facto cum Lycurgo dissidio Pisistratum datâ ei filiâ in uxorem a 1.1691 iterum reducit, & mox quod nolens ex Megaclis filia, qui piaculo tenebatur sobolem suscipere, cum eâ non concubuisset, se∣cundo fecit exulare. b 1.1692 Cum igitur Pisistratus ope Thebanorum & Argivo∣rum tertio Tyrannidem occupasset, tertio iterum exulant Alcmaeonidae, eique tunc defuncto Megacle illius filium c 1.1693 Clisthenem avo materno cognominem (cujus nomen in mutilo hoc Marmoris loco à Palmerio restituitur) pro duce habuere, qui cum post Hipparchi caedem tentato in patriam reditu conatu excidisset, Lipsydrium supra Poeoniam occupabat, corruptâque Pythiâ, ut su∣pra narravi, Lacedaemonios ad auxilium suum attraxit, eorumque ope ejectis Pisistratidis, Athenas Tyrannide liberavit, magnam{que} ideo in ea urbe adeptus potentiam omnia fere in republica gessit, multaque in ea mutavit. Senato∣rum enim numerum à quadringentis ad quingentos, & Tribuum à quatuor ad decem auxit, abolitisque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nomi∣nibus, quae iis antiquitus ab Ione indita fuere, eas ab Heroum nominibus, qui deinde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur denominavit. d 1.1694 Hi autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 erant Cecrops, Pandion, Erichtheus, Aegeus, Acamas, Reges Athenienses, Hippothoon

Neptuni filius, Antiochus Herculis filius, Ajax Telamonis filius, Leon, qui filias pro publica salute devovit, & Oeneus Pandionis secundi filius, quibus A∣thenienses postea Attalum Pergamenum, & Ptolomaeum Philadelphum Aegy∣ptium, ob beneficia ab iis regibus accepta addidere, & Tribus deinde duodecim fecerunt. Hi Athenis magno in honore habebantur, eorumque statuae prope quingentorum curiam ponebantur, ad eas{que} & non ad Archontum Eponymo∣rum (illi enim eo nomine statuas non habebant) ut e 1.1695 stupidissime hallucinatur Petitus, suspendebantur Leges à Nomothetis scriptae, ut, priusquam latae e∣rant, ab omnibus approbarentur. Hic etiam Clisthenes f 1.1696 Ostracismum, quo in exilium Tyrannidis evitandae causâ mittebantur potentiores, primus insti∣tuisse, eoque primus damnatus perhibetur, sed falso: non enim ab Athenien∣sibus, sed g 1.1697 à Cleomene Lacedaemoniorum Rege, ab Isagora, qui Tyranni∣dem affectabat, accersito sub praetextu reatus ob Cylonium piaculum cum septingentis militaribus familiis urbe pellebatur, ejectis autem ab Atheniensi∣bus Cleomene & Isagora iterum rediit, & h 1.1698 Democratiam secundum Solonis le∣ges stabilivit. i 1.1699 Clisthenis frater erat Hippocrates, qui genuit Megaclem, & Agaristam. Agarista à Xantippo ducta peperit Periclem. Megacles vero genuit Dinomacham matrem Alcibiadis; hinc Alcibiadis cum Pericle, & u∣triusque cum Alcmaeonidis cognatio, ob quam utrique piaculo ob supplicum caedem tenebantur: k 1.1700 atque ideo in initio belli Peloponnesiaci Lacedaemo∣nii, cum Pericle ejecto Athenienses facilius vinci sperarent, per legatos po∣stulabant, ut de piaculi reis iterum Quaestio haberetur.

Ep. 47. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas sic sup∣ple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cum enim nu∣merus restituendus debet esse unus eorum, qui inter numerum 248 & 231 intercedunt, numerum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 eligo, utpote qui omnium eorum, qui hic restitui possunt, Lacunae spatio maxime mihi videtur convenire. Prae∣tera non dubium est, quin hic pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, reponendum sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Isagoras autem archon fuit, testibus ^l Dionys. Hal. lib. 5. & Anonymo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Olymp. Autore, Olymp. 68. an. 1. an. autem primus Olymp. 68. est an. Ep. Mar. 244.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sublatâ è veteri Comoedia Chororum licen∣tiâ, agi coeperunt seorsim, ut primo ferme agebantur. Nam vetus Atheni∣ensium musa nihil aliud erat praeter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, choros puerorum & virorum, quod docet Maximus Tyrius dissertatione 21. Unde etiam Tragoedia & Comoedia tandem propagatae. Trichoriam Lacedaemoniis instituerat Tyr∣taeus ad tres aetates, Puerorum scilicet chorum, Virorum, & Senum. Vide Pollucem lib. 4. De chori item vetustate, vide Eusebium numero DCCX∣XXIV, ubi de Philammone, & Philostratum in vita Apollonii, lib. 4. cap. 6. ubi de Aeschylo. Virorum autem non solum agebatur chorus, sed demum in certamen evasit, quod vicit primus choragus hic seu chori coryphaeus (ita dictus, qui choro praeerat & eum docuit seu edidit) cujus nomen pene in Mar∣more obliteratum aliunde restitui, puto, nequit. Hypodicus si legam, favent satis & elementorum quae supersunt vestigia & lacunae spatiolum. Chalciden∣sem fuisse palam est. Nam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 tantum non integrum in Marmore habetur. Quisquis demum heic fuerit, & Poetam & Musicum fuisse insignem dubitandum non est. Viderint igitur perspicaciores an Hippicus carminum scriptor numero Eusebiano MCCCCLXXVII. (qui aeque ignotus est) aut Hippasius, nomen apud Capellam aeque controversum lib. 9. aut Pondos & Hyperides, in libello cum Censorino plerunque edito, aut medelam heic sub∣ministrent, aut hinc accipiant. Seld.

Ep. 48. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quid sit, quod de Hippia in hoc mutilo Marmoris loco obli∣teratur, nescio, nec Seldenus, nec Palmerius, nec Lydiatus restituerunt, nec ipse possum restituere. De Hippia narratur, quod postquam Athenis pulsus fuerat, m 1.1701 in Sigeum Hellesponti concessit ad Hegesistratum fratrem suum no∣thum, n 1.1702 quem Pisistratus hujus urbis, postquam eam à Mitylenaeis eripuerat, constituit Tyrannum. Inde non diu postea Lacedaemonem accersitus fuit. Cum enim Athenienses in liberâ patria potentiâ valde creverint, ad eos repri∣mendos Lacedaemonii o 1.1703 in animo habuerant eum Athenas iterum reducere; sed cum huic consilio omnes socii restitissent, Hippias, ubi nullam recupe∣randae per Graecos Tyrannidis spem viderat, Sigeum iterum redit, & cum A∣myntas Macedonum Rex Anthemuntem, Thessali Iolcum urbem obtulissent, neutram recipere voluit, sed animo ulciscendi Athenienses p 1.1704 primo Lampsa∣cum ad Hippoclum Aeantidem illius urbis Tyrannum generum suum, ab eo{que} ad Persas profectus iis bellum Atheniensibus illaturis se ducem praebuit, cum iisque contra patrem pugnans, q 1.1705 tandem in praelio Marathonio jam valde se∣nex, & secundum r 1.1706 Meursii computum nonagenario major occubuit. An vero de fuga Hippiae ad Persas hic agatur, sive de aliqua alia re ab eo gestâ, quae ob defectum Historiarum ignoratur, cum tam pauca in mutilo hoc Mar∣moris loco earum vocum, quae obliterantur, restent vestigia, non possum conjectare.

Ep. 49. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunae omnes, sic à Palmerio supplentur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ad quae supplementa Historia, & vocum reliquiae satis manifeste dirigunt. Sola manet difficultas, quis sit hic Arientes, qui dux Persarum in pugna Marathonia dicitur fuisse. s 1.1707 De Artapherne Artaphernis Darii fratris filio, & Dati Persarum in pugna Marathonia ducibus in omni legitur historia, de Ariente vero in nulla. Ille autem Artaphernes, t 1.1708 Herodoto dicitur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Palmerius igitur, quia ei haud verisimile videtur nomen patris in filio repeti∣tum fuisse, Herodotum ex Marmore corrigit, putatque aut ipsius Historici, aut Librariorum errore Artaphernem appellari, qui Arientes revera diceba∣tur. Sed hoc nimis audax inceptum est à recepta lectione ex tam levi conje∣cturâ decedere. Praesertim cum non tantum v 1.1709 Herodotus, sed x 1.1710 Pausanias, y 1.1711 Cornelius Nepos, alii{que} etiam illum qui, Persarum in pugna Marathoniâ dux fuit, Artaphernem vocant. Multo igitur mihi verisimilius videtur Seldenum in fracto, & exeso Marmore, APIENTEA, male pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 reliquias vocis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, legisse literis fere disparentibus. Φ enim deleta pri∣ori literae parte in P, & E deletis tribus lineolis transversis in I facile mutari po∣terant; P impactâ in Marmore ad pedem literae transversâ fissurâ pro E pote∣rat legi, atque ideo deletâ literâ T, quae post N superabundat, locum sic restituo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Artaphernes enim, qui Persis in pugna Marathonia imperabat, Darii è fratre nepos fuit. De hac pugna, & victoria, quam Athenienses in ea obtinuerunt, legas Herodotum

lib. 6. Justinum lib. 2. Pausaniam in Atticis, Cornelium Nepotem in vita Miltiadis, Plutarchum in Themistocle & Aristide. In quarta, quinta, & sexta Lacuna, restituo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Phaenippum enim eo anno, quo ab Atheniensibus contra Persas in Marathone pugnatum fuit, Ar∣chontem Athenis fuisse testatur Plutarchus in vita Aristidis.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hic Aeschylus insignissimus Poeta Tragicus fuit, cujus septem Tragoediae adhuc supersunt. Vitam ejus habes iis à Scholiaste praemissam, in qua etiam narratur, illum in pugna Ma∣rathonia fortissimi militis officio functum fuisse, quo tantum postea gloriatus fuit praesertim in senectute, ut cum paulo ante obitum carmen aliquod de pu∣gna Marathonia a 1.1712 scripsisset, in ipso operis fronte suum, & patriae nomen in∣scripsit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Multo autem major in bello gloria fuit fratrum illius Armi∣niae & Cynaegiri, quorum hic b 1.1713 in pugna Marathonia contra Persas fortissi∣me pugnans occubuit, ille in praelio Salaminio omnium Atheniensium c 1.1714 pri∣mas fortitudinis laudes obtinuit.

Ep. 50. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas obvium est, sic supplere, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Simonide vide quae infra annotantur ad Ep. 55. De Darii autem morte, & quomodo Xerxes regnum illius obtinuit, legas Herodotum lib. 7. Justinum lib. 2. & Plutarchum in libro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Ep. 51. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunam suppleo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Stesichorus enim Siculus fuit, vocem autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ante 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 inserendam esse requirit verbum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, eam cum in fine lineae restituenda sit, ob fractum Marmoris marginem in illo desideratam fuisse bene poterat Seldenus non observare.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De hoc, & quantum Tragoediae addidit satis diximus d 1.1715 in superioribus, plura de eo habes ex antiquis scriptoribus collecta apud Li∣lium Gyraldum. Histor. Poet. Dial. 6. & Vossium Institutionum Poeticarum lib. 2. in quibus etiam de Euripide multa habes.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Stesichorus hic ex Himera in Sicilia fuit, & inter decem insignissimos Poetas Lyricos numeratur. e 1.1716 Ceteri fuerunt Bac∣chilides, Ilycus, Anacreon, Pindarus, Simonides, Alcman, Alcaeus, Sap∣pho, & Corinna, & cum f 1.1717 Coream Alcman Lacedaemonius, Amatoria Ana∣creon Teius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu Canticum ad saltandum accommodatum Pinda∣rus Thebanus, Stesichorus Hymnum primo invenisse perhibetur. Lyrica hic sua g 1.1718 Dorice scripsit, Doricus enim ille fuit è Sicilia. Plura de eo legas apud Lilium Gyraldum Poet. Hist. Dial. 6.

Ep. 52. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In duabus primis Lacunis restituo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; cum enim nulla Graeca vox, quae hic inseri potest exeat in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, eas literas ex aliarum reliquiis

collectas fuisse manifestissimum est. In tertia Lacuna suppleo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, il∣lum enim hoc anno Archontem fuisse testantur h 1.1719 Herodotus, i 1.1720 Laertius, l 1.1721 Diodorus Siculus, m 1.1722 Dionysius Halicarnasseus, & Thomas Magister in vita Euripidis.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quomodo Xerxes junctis navibus pontem supra Hellespon∣tum fecit, per quem exercitus in Graeciam transiret, legas Herodotum in Po∣lyhymnia & hujus rei explicationem eruditam apud Dionysium Petavium, ad Themistii orationem decimam. Seld.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Thermopylae erant angustiae, per quas solas è Thessalia in australes Graeciae partes patebat aditus, per eas igitur Xerxi Atticam inva∣suro erat transeundum. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia, ut janua, angustae erant, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quia in illis angustiis multae Thermae, seu fontes aquae calidae fuerunt. Non erant inter montes, ut plerique in Tabulis Geo∣graphicis describunt, sed ex uno tantum latere montes, ex altero sinum Melia∣cum habuerunt, uti in perspicacissima tabula eas descripsit peritissimus Geogra∣phorum Philippus Brietius, in qua uno intuitu videbis omnia ea, quae n 1.1723 Stra∣bo, o 1.1724 Herodotus, & p 1.1725 Pausanias satis prolixe descripserunt. De pugna quae in his Angustiis inter Xerxem, & Leonidem Lacedaemoniorum regem, commis∣sa fuerat. Legas etiam q 1.1726 Herodotum, r 1.1727 Pausaniam, s 1.1728 Diodorum Siculum, t 1.1729 Ju∣stinum, & v 1.1730 Plutarchum. De pugna etiam navali prope Salaminem à Graecis contra Persas commissa, ingentique, quae ibi parta erat victoria, eosdem legas autores.

Ep. 53. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Primam Lacunam supple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, secundam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu potius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cum autem hoc verbum cum iis vocibus, quibuscum in hoc loco con∣strui debet, mihi non videtur tam proprie posse convenire, multo potius vel∣lem hic supplere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, si haec vox iis, quae relinquuntur, literis bene po∣tuisset adaptari; sed sive haec, sive illa, sive aliqua alia hic inseratur, sensus debet idem esse, eo scilicet anno, quo ad Plataeas pugnatum fuit, Aetnam ignes evomuisse.

Literas numerales debere esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, eae, quae sunt in praecedenti & se∣quenti Epochâ, satis ostendunt. De pugna ad Plataeam commissâ, & victo∣ria ibi à Graecis contra Persas partâ legas Herodotum, lib. ult. Plutarchum in Themistocle & Aristide, Cornelium Nepotem in Pausania, Diodorum Si∣culum lib. 11. eodem die quo haec Plataeae parta est victoria, Persae etiam, ad Mycalen Ioniae promontorium in praelio navali ab Atheniensibus duce Xan∣tippo Periclis patre, qui hujus anni Archon dicitur, aequali clade superati fu∣erunt. De ea eosdem quos supra citavi legas autores.

Ep. 54. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉... In prima & secunda Lacuna legas, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in ultima, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quomodo Gelo, cum prius Gelae Tyrannus esset, Syracusas etiam obtinuit, supra ex Herodoto narravi in notis ad Ep. 37. Cum de eo satis multa in Lydiati notis Chronologicis habean∣tur, non opus est ut plura annectam.

Ep. 55. ..... 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna lege 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in secunda 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in tertia, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· x 1.1731 Adimantus enim archon erat pro∣ximo post Timosthenem anno. Si igitur Timosthenes archon fuerit, An. Ep. Mar. 215, annus, quo Adimantus hunc Magistratum gessit, erat 214. Restitu∣endum autem hic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 literae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae integrae relinquuntur, satis ostendunt.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Bini Simonides clariores apud Scriptores habentur. Avus & ex filia nepos. Avus Leoprepis filius vocatur Suidae; atque ei memo∣randi artis inventio tribuitur, de qua item Cicero de Oratore Secundo. At ex nostro liquet Leoprepem avi generum fuisse & nepotis patrem. De avo antea dixerat. Heic de nepote. Ceius uterque fuit; uterque Poeta. Neque igitur avo sed nepoti inventio illa debetur. De Simonide hoc, vide Joannem Tzetzem Chiliade 1. cap. 24. ubi victorias reportasse ait quinquagenta sex. Consule etiam Valerium Maximum, lib. 8. cap. 7. Seld.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Statuae de quibus hic agit Chronographus noster, non primae erant, quae Harmodio & Aristogitoni ponebantur; longe enim antea, quarto scilicet postquam Hippias Athenis y 1.1732 eodem, quo Tarquinius Româ pellebantur, anno aeneae illis statuae in foro erectae fuere, eaeque primae erant, quae Tyrannicidis unquam publice pone∣bantur. z 1.1733 Sed captis à Xerxe Athenis hae Susam translatae fuerunt, novae i∣gitur illis post finitum bellum Persicum & restauratas iterum Athenas, quas Persae destruxerunt, ponebantur, de iisque hic agere videtur Chronographus noster. Quae autem Susam à Persis avectae fuerunt, a 1.1734 Alexander captâ eâ urbe iterum remisit, quae suis locis in foro iterum erectae, ibi usque ad tem∣pora Bruti & Cassii permansere, qui cum Caesarem eodem modo, quo Har∣modius & Aristogiton Hipparchum interfecissent, inter alios honores, quos si∣bi ob illud parricidium arrogarunt, hunc Athenis, ut maximum, quem in illa civitate consequi poterant, habuere, b 1.1735 quod statuae aeneae juxta statuas Har∣modii & Aristogitonis illis etiam in foro ponebantur.

Ep. 56. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna supple 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, c 1.1736 Chares enim Athenis Archon erat proximo post Adimantum anno, si igitur Adimantus Archon esset, anno Ep. Mar. 214, an. Ep. Mar. 213 Archon erat Chares.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Mortuo Gelone ei successit frater illius d 1.1737 Hi∣ero, quem carminibus suis celebrat Pindarus Poeta, & Syracusis regnavit an∣nos decem, ei successit e 1.1738 frater Thrasybulus, qui, cum non ut fratres illius, sed crudeliter imperium exercuisset, undecimo regni mense Syracusis pulsus apud Locros exulavit, & democratia deinde restituta per 60 annos usque ad Tyran∣nidem Dionysiii senioris in Republica Syracusanâ fuerat stabilita. De his le∣gas Diodorum Siculum lib. 11. De Epicharmo, qui hic dicitur Hieronis tempo∣ribus floruisse, satis diximus in notis ad Ep. 40.

Ep. 57. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Haec Periocha, cum tota integra sit, nullo egit supplemento. Sophoclis adhuc ex 130, f 1.1739 quas

scripserat; Tragoediis septem supersunt, quibus prae••••xam habes viram illius, quam etiam legas apud Lilium Gyrald. Hist. Poet. Dial. 6.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est nomen vici, g 1.1740 seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Attici, h 1.1741 è quo Sophocles fuit, cujus Tribus incertum est. Populus enim Atheniensis in Tribus, & Tri∣bus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dividebantur. Tribus ab Heroibus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 à villis, è quibus The∣sei temporibus populus Athenas commigrabant, denominationes habuere. Duo i 1.1742 autem erant Athenienses 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, unus k 1.1743 circa 10 stadia ab Athenis dissi∣tus, alter intra urbem in ipso foro l 1.1744 inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictus situs fuit. In urbano m 1.1745 Colono mercenarii, in Rustico Muliones dominos quaerentes conveniebant, atque ideo hic n 1.1746 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ille o 1.1747 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 etiam dicebantur. Qui autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu po∣pulo Atheniensi nomen dedit, erat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 extra urbem situs, qui celebris fuit, quod p 1.1748 Oedipus à ••reonte regno exutus illuc fugiebat, ubi cum filia Antigona misere aliquandiu vitam pauper & coecus degebat, donec tandem Athenienses misericordiâ tacti illâ sede eximerunt, ei{que} in ipsis Athenis hospi∣tium & alimentum, quamdiu vixerat, praebuere, & mortuum in Areopago sepulchro & monumento donavere. De hujus post exilium miseriis Tragoe∣diam scripsit Sophocles dicta 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quam inter septem illius, quae adhuc supersunt, Tragoedias habes editam.

Ep. 58. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna supple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in secunda è Diodoro Siculo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De saxo illo quod è coelo in Aegos slumen cecidisse dicitur, vide Plinium lib. 2. cap. 58. Ejusdem casus & praedictionis Anaxagorae meminit Laertius in ejus vita. Et apud eundem Silenus histori∣cus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 scribit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Archonte Dymilo lapi∣dem è coelo decidisse. Sed hujus nominis archon alibi non reperitur. Unde Jo∣sephus Scaliger librarios in Laertii exemplaribus Lacunam, quae archontis nominis locus fuerat, ita praeteriisse existimat, ut ex 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod lapi∣dem instar duarum molarum ei significant & autoris verba erant archontem sequentia, archontis nomen perperam crearent. Legi igitur voluit ille 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Vide eum ad Eusebianum numerum MDLI. Certe & ipsum Anaxagoram dixisse solem fuisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu molarem lapidem ignitum legimus apud Josephum contra Appionem; ubi tamen 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut apud Laertium habetur, id est, massam candentem reponi vult I∣saacus Casaubonus. Sed demum si archontis nomen fuerit apud Laertium, ita ut vult Scaliger, praetermissum, nostro heic autore, intersere 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Philostratus autem ait Anaxagoram praedixisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Lapides, pluraliter, in Aegos flumen •• coelo casuros; De vita Apollonii lib. 1. cap. 2. Seld.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De duobus Simonidis avo & nepote Poetis Lyricis supra q 1.1749 dicitur. Avus erat, qui hic post tam longaevam senectutem occubuisse fertur, idemque qui Hipparcho Pisistrati filio familia∣ris erat; si enim annos natus esset 90 an. Ep. Mar. 205, nascebatur an. Ep. Mar. 295. qui erat annus Tyrannidis Pisistrati tertius, quum igitur Hippar∣chus ad Tyrannidem accessisset, annos natus erat triginta. De eo & altero Simonide nepote illius vide quae supra annotantur ad Ep. 50. Alii etiam e∣rant hujus nominis Poetae, quorum unum in Amorgo insula natum inter tres

celeberrimos Iamborum scriptores supra memoravi ad Ep. 43. De ceteris vide Vossium in libello de Poetis Graecis.

Ep. 59. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna lege 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in secunda 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Qui hic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicitur, in Dio∣doro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocatur, ibique traditur 79 Olymp. an. 4 Archon fuisse, atque ideo Lydiatus è numeralibus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, unam virgulam subducit, ut Marmor cum r 1.1750 Diodoro conveniat; at secundum meum computum annus quartus Olympiadis 79 est annus Ep. Mar. 197, & non 198, atque ideo si ad∣mittenda esset in Marmore mutatio, Numerales literae debuerant scribi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed cum Chronographus noster in plerisque aliis Epochis uno anno, & in nonnullis etiam duobus à Diodoro differat, nullam video necessi∣tatem, quare hic putaretur cum eo convenire.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ne nobis in sequentibus moram faciant Macedonum Reges, notandum hic est, quod s 1.1751 supra etiam diximus, Macedones ab Argivis originem habuisse, & Caranum Phidonis Argivorum Tyranni fratrem Regno Macedonico primo initium praebuisse. t 1.1752 Post hunc Caenus, Thurimas, Perdiccas, Argius, Philippus, Alcetas, & Amyntas successionis ordine regnarunt. Amyntae filius erat Alex∣ander, de quo hic agit Chronographus noster, v 1.1753 qui & potentia, & virtute majoribus suis longe erat superior, primusque est è Macedoniae Regibus, de quo aliquid historiâ dignum memoratur. x 1.1754 Cum enim sororem suam Bubari nobili Persae in uxorem dedisset, conciliato sibi iis nuptiis Persarum favore eorum liberalitate multum crevit, & cum Xerxes Graeciam occupasset, ab eo quicquid est inter Olympum & Haemum montes dono accepit. Animo au∣tem multo amicior erga Graecos quam Persas fuit: atque ideo cum Mardo∣nius statuisset cum Graecis prope Plataeas pugnare, y 1.1755 proximâ ante pugnam nocte Atheniensibus indicavit; ob quod beneficium à Graecis omni benevo∣lentiâ & honore exceptus ad ludos Olympiacos z 1.1756 admittebatur, in iisque nonnullis certaminibus vicit. Huic cum regnasset annos 43 a 1.1757 succedit filius il∣lius Perdiccas, cujus primum regni annum Eusebius Olympiadis octogesimae anno primo, Chronici Marmorei autor Olympiadis septuagesimae nonae an∣no tertio; ejusdem{que} exitum hic Olympiadis nonagesimae anno primo, ille O∣lympiadis octogesimae septimae anno primo ascribunt. Sed cum apud Thucy∣didem gravem, & summae autoritatis historicum b 1.1758 anno decimo quinto belli Peloponnesiaci, qui est annus quartus nonagesimae Olympiadis, mentio fiat Perdiccae in Macedonia regnantis, quam foedissime errant utrique. Ut ambo igitur corrigantur, ad annum decimum septimum belli Peloponnesiaci, seu Olympiad. 91. an. 2. protrahendum est Perdiccae regnum, cui defuncto successit filius c 1.1759 Archelaus Euripidis Poetae Tragici fautor & patronus, qui à Cratero amasio suo per imprudentiam sauciatus occubuit, cum regnasset annos quatuordecim. Ei succedit filius illius Orestes puer adhuc, atque ideo ei da∣tur Tutor Aëropas, qui occiso pupillo suo cum tres annos regnaverat, ipse re∣gnum occupat, filioque suo Pausaniae post annos quatuor moriens reliquit. Pausaniam autem, cum regnasset annum unum, occidit Amyntas, regnum∣que, utpote sibi debitum, successionis jure d 1.1760 accepit, filius enim erat Aridaei, qui erat filius Amyntae fratris Perdiccae Regis. Eo autem non diu postea ab Il∣lyriis Macedoniâ pulso, per duos annos regnabat Argius, donec Amyntas à Thessalis reductus regnum iterum recuperavit tenuitque annos 24. Filii illius

ex uxore Euridice suscepti numerantur ^e Alexander, Ptolomaeus Alorites, Perdiccas & Philippus, qui omnes post Amyntam successionis ordine, Alexan∣der scilicet annum unum, Ptolomaeus annos tres, Perdiccas quinque regna∣runt. Perdicca autem in bello contra Illyrios occiso, regnum accepit Philip∣pus Alexandri magni pater, de quo satis multa in Justino, & Diodor. Sic.

Ep. 60. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna supple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In secunda & tertia, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Aeschyli Poetae obitu haec narrantur. Cum ille jam aetate provectus Tragoe∣dia cum f 1.1761 Sophocle certaret, ab eoque tunc valde juveni superaretur (quae eadem est forsan Sophoclis victoria, cujus meminit Chronographus noster Ep. 57.) ex animi aegritudine Athenis in Siciliam secessit, ibique g 1.1762 Catanae, eo tempore h 1.1763 quo Hiero Syracusarum Tyrannus eam urbem de novo condens à vicino monte Aetnam appellavit, sedes fixit. Post obitum autem Hieronis & Thrasybuli Hieronis fratris exilium Gelam videtur migrasse. Ibique i 1.1764 quum in aperto quodam loco sedisset, quod eo die è quodam vaticinio timuerat se tegulae casu periturum, ab Aquila, quae supervolans testudinemque in ungui∣bus tenens eam in calvi senis caput putans album saxum fuisse demisisset, ut fractâ testâ, quod intus erat, eliceret & vesceretur, confracto elisoque ce∣rebro interfectus fuisse perhibetur. Mortuum autem l 1.1765 Geloi magnifice sepe∣livere, juxtaque eorum urbem illius sepulchrum diu videbatur, in quod in∣scriptum erat hoc Epitaphium,

m 1.1766 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. n 1.1767 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Et profecto non tantum ex hoc Epitaphio, sed etiam è Plutarcho, qui in vita Cimonis dicit, Aeschylum prope Gelam sepultum fuisse, satis manifeste pro∣batur, illum Gelae occubuisse. Fallitur igitur Lydiatus, qui in mutilo Mar∣moris loco supplet 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quasi Aeschylus Aetnae seu Catanae, quod nemo unquam dixit, & non Gelae, diem suum obiisset. Magnos hic honores post o∣bitum suum in Sicilia, Athenis, totaque Graeciâ est consecutus. Filii illius erant Bion & Euphorion utrique Tragoedi, qui & suis & patris Tragoediis, quas iterum edidere, victorias obtinuerunt. Plura de Aeschylo legas apud Lilium Gyraldum, Hist. Poet. Dial. 6. & in notis Stanleii ad vitam Aes∣chyli.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cum Marmore consentit Scholiastes Aristo∣phanis ad Acharnenses, dicit enim, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Ep. 61. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas sic supple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Numerales notas debere esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aetas Euripidis satis manifeste ostendit. Si enim ille natus esset an. Ep. Mar. o 1.1768 222, ille annus, qui erat aetatis illius 43, est an. Ep. Mar. 180. De Euripide Tragoedo legas vitam illius à Thoma Magistro scriptam, quaeque

ex eo aliisque autoribus à Lilio Gyraldo, colliguntur Hist. Poet. Dial. 7. De Socrate & Anaxagora legas Diogenem Laertium.

Ep. 62. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna lege 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Astyphilus enim archon Athenis erat, p 1.1769 anno primo nona∣gesimae Olympiadis, qui est annus Ep. Mar. 156. De Archelao modo dixi∣mus in notis ad Ep. 59. Vide etiam, si placeat, Lydiati notas Chronologi∣cas, pag. 6, & 7.

Ep. 63. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quomodo Dionysius abolitâ Democratiâ, quae ab exilio Thrasybuli per annos 60 Syracusis stabilita fuit, Tyrannidem inva∣sit, eamque per annos duodequadraginta satis feliciter gessit, nimis longa est Historia, eam legas apud Diodorum Siculum, lib. 13.

Ep. 64. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna legas, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Euripides enim natus erat an. Ep. Mar. 222. Anno igitur Ep. Mar. 145, quo obiit, annos natus erat 77, atque ideo bene observat Palmerius Seldenum, cum in Canone Chronico dicat Euripidem septuagenarium occubuisse, turpi∣ter errasse. P proxima ante Lacunam litera est literae B pars relicta.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· De Euripidis morte narratur, q 1.1770 quod cum uxor illius cum Cephisophonte proprio ejus mimo deprehensa fuisset, atque ideo à Comicis in omni fere scenâ irrideretur, illius contumeliae impatiens Athenis decessit, & in Macedoniam ad Archelaum regem proficisce∣batur, à quo cum honeste reciperetur, & magnos honores, summamque digni∣tatem in illius aulâ consecutus fuisset, aulicorum contraxit invidiam, q 1.1771 atque ideo illi, cum Euripides nocte quadam à regis coenâ rediret, ei immittunt canes rabidos, à quibus dilaceratus interiit. Sic historiam narrant Valerius Maximus, & A. Gellius. Diogenianus Paroemiographus dicit illum, qui hos canes immittebat, Promerum dictum fuisse, indeque proverbium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 originem habuisse. Sed Thomas Magister in Euripidis vitâ tradit eum in sil∣vâ quâdam à Regis canibus, quibuscum venatum iverat, dilaceratum peri∣isse. Ad nuncium illius mortis magnus Athenis per totam civitatem erat lu∣ctus, & inter alios maxime eum lugebat Sophocles aemulus illius; atque ideo in certamen tunc temporis celebratum ipse pullâ amictus tunicâ mimos suos sine Coronâ introduxisse narratur. Cetera, quae de hoc insignissimo Poeta Tragico traduntur, habes apud Lilium Gyraldum in Hist. Poet. Dial. 7.

Ep. 65. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas sic supple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Callias enim t 1.1772 secundum Diodorum Siculum, Archon erat Athenis anno tertio 93 Olympiadis, qui est an. Ep. Mar. 142. Sed cum Sophocles annos natus esset u 1.1773 28 an. Ep. Mar. 206; anno Ep. Mar. 142 annos natus esset 92; & literae relictae satis manifestae osten∣dunt in tertia Lacuna legendum esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; annus igitur quo Sophocles annos natus erat 21, est annus Ep. Mar. 143. Chronici igitur autor Diodorum, r 1.1774 s 1.1775

uno anno antecedit, quod non tantum in hac Epocha, sed in omnibus fere a∣liis ab eo factum observes.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Sophoclis morte narratur à nonnullis quod uvae grano x 1.1776 strangulatus fuerat; alii autem dicunt eum, quod cum Tragoediam suam Antigonem, quae adhuc superest, in ex∣trema senectute scriptam docuisset, praeter spem victoriam obtinuerat, prae repentino gaudio expirasse. z 1.1777 Pausanias & qui Sophoclis vitam scripsit illius Tragoediis praefixam, dicunt eum eo tempore, quo Lysander Athenas obsi∣debat, occubuisse, atque ideo, cum ejus ossa Decelaeam in paternum tumu∣lum deportari non poterant, Liberum patrem Lysandro apparuisse, jussisse{que} eum, ut novam Serenem sepeliri permitteret, omnibusque, qui mortuis ha∣beri consueverant, honoribus prosequeretur; Lysandrum igitur à trans∣fugo edoctum Sophoclem defunctum fuisse, per praeconem veniam concessisse, ut ad sepulchrum deportaretur. Sed huic historiae contradicit tempus, ad quod Chronographus noster Sophoclis mortem refert: secundum illum enim oc∣cubuit Sophocles Olymp. 93. an. 2. qui est belli Peloponnesiaci annus 25; non autem éo anno, sed anno 27, qui illius belli ultimus erat, Lysander Athenas obsidebat.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Cyrus, de quo hic agitur, filius erat secun∣dus Darii Nothi Persarum Regis: primogenitus fuit Artaxerxes Mnemon. a 1.1778 Artaxerxi pater legavit regnum, Cyro Lydiae aliarumque omnium mino∣ris Asiae provinciarum praefecturas, quas ille vivente adhuc patre obtinuerat. Ex his bis in Persiam regni gratiâ, cujus valde cupidus erat, primo vi∣vente adhuc patre ad nuncium illius morbi è quo occubuerat, ut per matris favorem paterno Testamento, secundo post patris obitum ingenti exercitu, ut bello illud obtineret, dicitur ascendisse. De primo ascensu hic dicit Chro∣nographus noster, de secundo in Ep. 67. Totam Historiam plenius narratam habes apud Plutarchum in vita Artaxerxis, Diodor. Sic. lib. 14. & Xenophon. qui de ultima illius expeditione plenam scripsit Historiam.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Calliam Archontem Athenis fuisse anno tertio O∣lymp. 93. testatur b 1.1779 Diodorus Siculus. Sed, cum duos ejusdem nominis an∣te eum annum apud Diodorum Archontes fuisse invenimus, quare Callias, qui eo Archontis Magistratum gessit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocatur, merito lectorem tor∣queat. Seldenus opinatur hunc Calliam eundem fuisse, qui 50 retro annis Epoch. 60. dicitur Archon fuisse, atque ideo hic iterum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellari; sed cum Callias, qui Epoch. 60 Archon dicitur, esset ille dives Atheniensis, qui c 1.1780 Elpenicen Cimonis sororem circa initium secundi belli Persici, annis re∣tro 74 duxerat, tot anni prohibent illum jam in vivis fuisse. Bene igitur Palmerius & Lydiatus pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 restituendum putant; circa hoc e∣ni••••empus floruit Callias iste, qui sororem suam Hipparetam Alcibiadi in uxorem dedit, eumque eundem fuisse, quem in hoc Marmoris loco Archon∣tem dicit Chronographus noster, non omnino dubito. Hic autem Callias erat filius Hipponici, & prioris Calliae nepos, cujus respectu merito Callias 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dici potest, quia secundus erat ejus nominis ex eadem familia, qui & hunc Magistratum gessit, & omnium Atheniensium erat ditissimus.

Ep. 66. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas sic restituo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Telestes d 1.1781 insignis erat Dythyramborum scriptor, è Selinunte Siciliae urbe ortus, atque ideo dialecto Dorica scripsit: ejus tamen y 1.1782

dithyrambi adeo celebres fuere, ut cum Alexander ex ulterioribus Asiae par∣tibus ad Harpalum scripsisset, ut ei libros mitteret, Ille post Homerum, Aes∣chylum, Euripidem, & Sophoclem e 1.1783 Telestae, & Philoxeni Dithyrambos, ut dignissimos qui à doctissimo illo rege legerentur, dicitur misisse. f 1.1784 Dithy∣rambi autem erant Cantilenae in honorem Bacchi decantatae, atque ideo Di∣thyrambi dicebantur (Dithyrambus enim g 1.1785 Bacchi nomen apud Graecos, quia ille erat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. bis natus.) Ab invocatione illius dei incipie∣bant, eorumque initium plerumque erat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, atque inde etiam h 1.1786 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. i 1.1787 Ebriorum hoc carmen erat, & vix unquam nisi in Symposiis aut Bacchi festis à temulentis & Bacchico furore correptis ca∣nebatur, & ut his magis conveniret, l 1.1788 turgidis novis & sesquipedalibus voci∣bus plerumque constabat, ita ut, quando à Bacchico furore correptis ca∣nebatur, illud etiam aliquid furoris visum est in se habuisse: & ut omnia ha∣beret furori convenientia, m 1.1789 cum insanis motibus, saltu, & ad tibias, & mo∣dos Phrygios canebatur, indeque, qui furebant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & qui aliquid inconsiderate aut temere agebant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, proverbio apud Graecos dicebantur. De Dithyramborum origine dicit Pro∣clus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Eos autem primus excoluit & ex agris in urbes transtu∣lit n 1.1790 Arion è Lesbo Methymnaeus, de o 1.1791 quo & Delphino fabula narratur, & in Dionysiacis Corinthi primus canebat. Philoxenus autem Cytherius, de quo infra agitur Epoch. 70. hoe carminis genus perfecit, & in iisdem etiam Dionysiacis Corinthi dicitur cecinisse, & à Diodoro Siculo eodem tempore p 1.1792 quo Telestes Selinuntius, & Timotheus Milesius traditur floruisse. Tam de Philoxeno, quam Teleste plura legas apud Lilium Gyraldum, Hist. Poet. Dial. 9. De Dithyrambis legas Scaligerum patrem Poetices, lib. 1. cap. 46. & Vos∣sium Institutionum Poeticarum, lib. 3.

Ep. 67. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉... Lacunas sic supple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De iis Graecis qui cum Cyro in Persiam contra Artaxerxem ascenderunt, & reditu eorum, plenam & accuratam historiam habes à Xenophonte eorum duce scri∣ptam. Legas etiam si placeat p 1.1793 Diodorum Siculum, lib. 3. Diogenem Laertium in vita Xenophontis, & Plutarch. in vita Artaxerxis.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Narrat Plato in Apologiâ pro Socrate scriptâ, quod cum Chaerephonti datum esset Delphis Oraculū, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Socrates ut intelligeret, quomodo ipse ceteris sap••••n∣tior, quid sapientiae erat in aliis hominibus diligenter inquirebat, atque ideo Poetas, opifices, oratores, ceterarumque professionum homines adiit, quos cum omnes desipere & sapientia carere deprehendisset, eos valde carpebat. Melitus igitur è Poetis, Anytus ex opificibus, & Lycon ex oratoribus se à So∣crate rideri non ferentes, primo Aristophanem Comicum instigarunt eum in scena traducere, & cum hoc populo placere vidissent, audaciam inde sumentes actionem capitalem contra eum intendebant, & impietatis erga deos & corru∣ptae juventutis accusabant. Cum igitur Socrates à judicibus de more interroga∣tus esset, quânam potissimum poena se dignum existimaret, ut inquit in Pry∣taneo alar è publico, quo responso irritati judices eum temere capitis damnan∣tes cicutam bibere coegerunt. Cujus mortis Athenienses adeo postea poenituit, ut Palaestras & Gymnalia clauderent, & accusatoribus Socratis indictâ causâ ad

mortem damnatis, eum jam mortuum aeneâ statuâ publice donarent, summis∣que honoribus ut virum de republica optime meritum coerent. Haec legas in Apologiis pro Socrate, à Platone, & Xenophonte scriptis, Diodoro Sicu∣lo lib. 14. Diog. Laert. in vita Socratis, Aelian. Var. Hist. lib. 1. c. 16. Tusc. Quaest. lib. 5. Max. Tyr. dissert. ••. aliisque.

Ep. 68. .................. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Ep. 69. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.................... In duabus hic Epochis, cum tam pauca earum vo∣cum, quae obliterantur, maneant vestigia, nemo credo potest aliquid resti∣tuere.

Ep. 70. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De Philoxeno Dithyramborum scriptore modo diximus. Si plura de eo velis, adeas Diodor. Sic. lib. 14. & Lilium Gy∣raldum Hist. Poet. Dial. 9.

Ep. 71. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna lege, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Callias enim Archon fuit tertio post Pytheam anno. Si igitur Pytheas Archon esset, an. Ep. Mar. 116, annus debet esse 113, quo Callias hunc Ma∣gistratum gessit. Cetera ex observata in aliis Epochis Methodo restituimus.

Ep. 72. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉................. In Lacuna restitue, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉·

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Secundum q 1.1794 Suidam duo erant Astydamae, pater & filius, utrique Tragici Poetae, quorum pater 240 Tragoedias scripsisse, & quindecies vicisse dicitur. An vero hic aut filius sit, qui in hoc Marmoris loco è Tragoedia vicisse, & in Diodoro Siculo anno secundo nonagesimae quin∣tae Olympiadis primo Tragoedias docuisse dicitur, non possum certo statuere.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quidnam id fuerit, quod hic autor interseruerat, satis perspectum non habeo, sed si bene ariolor Cometae flammis coelum micans, seu ardens notarat. Certe sub Archonte, Aristote∣lis exemplaribus Aristaeo dicto, ingens in Achaia v••sus est cometa, in hyeme circa occasum aequinoctialem, cujus radii etiam tertiam partem coeli illumina∣runt. Vide eum Meteorologicorum, lib. 1. cap. 6. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicitur. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, "Lumen ejus se extendebat usque in tertiam coeli partem, id est, circa occasum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, "tertiam Hemispherii par∣tem illuminabat, quae verba sunt Olympiadori ad eundem locum. Loqui∣tur de eo Aristoteles ac si suo aevo apparuisset. Natus est Aristoteles Olympi∣ade 99, teste Laertio, atque ita 12 annum aetatis agebat, Olympiadis 101 quarto, seu archonte Asteio, de cujus nomine in Marmore non dubitandum. Nam et•• quintum elementum non satis manifestum sit, haud aliud tamen fu∣isse quam quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 formet ex vestigiis palam est. Neque lacunae spatium quam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 amplius est. At vero neque dum vixit Aristoteles, Aristaeus ar∣chon reperitur, nec in perpetua illa serie archontum 150 aut circiter, quae A∣ristotelis excessum proxime antevertit, nec alibi occurrit aut nomen archon∣tis ejusmodi, aut aliud quod tam Aristaeo proximat quam Asteius, uti vocatur etiam in Fastis archon hujus anni. Sub Alcisthene autem archonte qui proxi∣mum

occupat annum, id ipsum quod Aristaei anno apud Aristotelem tribui∣tur, collocare videtur Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Scaligeriana. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉,

Fax coelo vi∣sa est plures noctes, cujus tantus erat luminis fulgor, vis tanta, ut etiam vix minores fecerit in terra, quam luna, umbras.

Sed vitium solenne est, in annos proximos Epochas ex locis propriis desilire; & non semel in ea 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 commissum. Seld.

Ep. 73. ...........〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In prima Lacuna le∣ge, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in secunda, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pugna enim, in qua Thebani hoc anno Lacedaemo∣nios vicerunt, in Leuctris commissa fuit, in eaque occisus fuit Cleombrotus Lacedaemoniorum Rex. De hac pugna legas Cornelium Nepotem in vitis Pe∣lopidae, & Epaminondae, & Plutarchum in vita Pelopidae, Diodor. Siculum lib. 15. & Xenophontem de Rebus Graecis lib. 6.

Ep. 74. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉...................... Lacunam sic supple, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Megalopolis in Arcadia paucis post pugnam Leuctricam mensibus, eodem quo pugna commissa est anno, qui erat secundus Olympiadis 102, & Epochae Marmoreae nostrae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, archonte Athenis Phrasiclide secundum r 1.1795 Pausaniam condebatur. Sed secundum men∣tem Chronographi nostri hanc urbem Archonte Athenis Phrasiclide condi∣tam fuisse prohibet methodus illius per totum Chronicon observata, in quo nunquam bis ponit ejusdem Archontis nomen, sed semper omnia, quae sub eodem Archonte evenerunt, simul enumerat; atque ideo in Lacuna potius ponimus Archontem Dyscinetum, qui proximo post Phrasiclidem anno Ma∣gistratum gessit, & annum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quo Megalopolis ab Epaminonda Thebano∣rum Duce condi inceperat. Perfecta autem fuit duobus annis postea archon∣te Athenis Nausigene, quod dicit Diodor. Sic. lib. 15.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. De primo Stesichoro dicitur in notis ad Ep. 51. de quo & secundo etiam Stesichoro legas in notis Chronologicis Seldeni ad eandem Epocham.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· s 1.1796 Megalopolim post pugnam Leuctricam condidit Epaminandas Thebanus, in eamque magnam Arcadum multitudinem con∣gregavit, ut illi, qui prius per vicos dispersi facile Lacedaemoniorum imperio subjiciebantur, jam in unam magnam urbem collecti illius beneficio semetip∣sos, & libertatem suam melius possent contra eosdem tueri. Quo consilio idem Epaminondas non diu postea conditâ Messene omnes fere Messenios in eam congregavit, per easque duas civitates, ut praeviderat sapientissimus Theba∣nus, effectum fuit, ut Lacedamonii deinde nec Graeciae, nec Peloponnesi domini fuere.

Ep. 75. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In Lacuna lege, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. t 1.1797 Alexander enim Pheraeus oc∣ciso patruo suo Polyphrone ejus loco Pheris hoc anno inceperat regnare.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. De morte Dionysii senioris, & filio il∣lius

etiam Dionysio dicto, qui ei in regno successit legas Diodor. Sic. lib. 15. Plutarch. in Cornel. Nepot. in vita Dionis.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hic Alexander nepos erat Jasonis Pheraei viri eximii, & in bellicis artibus praestantissimi, •• qui cum Thessalos persuasisset, ut Graecorum sibi imperium vindicarent, ab iis summae rerum praefectus omni∣bus Thessalis imperabat. Cum autem inito cum Macedonibus foedere, mul∣tisque è finitimis in armorum societatem pertractis, paratus esset Graeciam in∣vadere, illum Polydorus & Polyphron fratres illius, tanti imperii cupidi im∣missis sicariis interficiunt, & in illius imperio succedunt: sed Polyphron con∣sortis impatiens mox Polydorum dormientem jugulat. Polydori filius erat Alexander, de quo hic agitur, qui non diu postea patrem ultus Polyphronem etiam interficit, ejusque Regnum adeptus x 1.1798 undecim annos Phaeraeis aliisque Thessalis summa immanitate imperavit. Plura de eo & bellis, quae cum Theba∣nis gessit legas Diodorum Siculum lib. 15. & Plutarchum, & Cornelium Ne∣potem in vita Pelopidae.

Ep. 76. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· In Lacuna lege, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 enim pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aut exaratum in Marmore, aut à Seldeno transcriptum fuisse, evidentissimum est; Cephiso∣dorus enim Archon erat anno tertio Olympiadis 103; hoc autem anno nemo unquam dixit Phocenses Templum Delphicum expilasse; sed novem an∣nis postea, Olympiadis scilicet centesimae quintae anno quarto, quo Archon fuit Agathocles, secundum x 1.1799 Pausaniam & Anonymum Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autorem hoc sacrilegium commissum fuit. Proximo autem ante A∣gathoclem anno archon erat Cephisodotus, at{que} ideo Phocensium sacrilegium ad illius potius, quam Cephisodori, qui novem retro annis archon erat, Ma∣gistratus annum à Chronographo nostro relatum fuisse multo melius possu∣mus supponere, annus autem tertius centesimae quintae Olympiadis est annus Ep. Mar. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, hunc igitur numerum in Lacuna restituimus. De hoc Phocensium sacrilegio & bello sacro dicto, quod inde originem habuit, legas Diodor. Sic. lib. 16. & Pausan. lib. 10.

Ep. 78. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉... Sic lo∣cum legit Seldenus, & hunc Marmoris locum in duas Epochas distribuens, sic putat ultimam primae Lacunae partem debere suppleri, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Sed cum Agathocles proximo post Cephisodotum anno Ma∣gistratum gessit, si hunc Marmoris locum in duas Epochas distribuamus, in u∣trisque ejusdem Archontis nomen debet poni, quod prohibet methodus à Chronographo nostro in omnibus aliis Epochis observata. Praeterea diu ante expilatum à Phocensibus Templum Delphicum, & Artaxerxes occubit, & Phi∣lippus coepit regnare, atque ideo secundum mentem Lydiati, sic mihi potius placet locum restituere. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Anno enim Ep. Mar. 93. qui est Olymp. 105. an. 4, & Philippus Philippos urbem condidit, & Alexander Pheraeus ab uxore sua jugulatus interiit, & Dion Dionysii Tyranni Duces su∣peravit. De his lege Diodor. Sic. lib. 16. & Plutarch. in vita Pelopidae, & Di∣onis.

Timotheus, qui in hac Epocha nonagenarius occubuisse dicitur, videtur fuisse insignis ille Lyricus Milesius, qui Lacedaemone mulctatus fuit, quod chordarum Lyrae numerum à septem us{que} ad undecem augens antiquam Mu∣sicam mutasset. De eo lege Athenaeum lib. 14. Boetium de Musica lib. 1. Lilium Gyrald. Hist. Poet. lib. 9. & Joseph. Scaliger. in Manilianis pag. 426.

Ep. 79. .....................〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lacunas has, quas Seldenus, Lydiatus, & Palmerius, se sup∣plere posse desperarunt, sic restituo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· Secundum a 1.1800 Eusebium enim, qui iisdem autoribus, quibus Chronographus noster, cum in omnibus fere cum eo consentiat, in compo∣nendo Chronico suo videtur usus fuisse, Alexander Magnus ille Macedonum Rex hoc anno, secundo scilicet Olympiadis centesimae sextae, nascebatur; b 1.1801 a∣lii autem uno anno, alii biennio prius natum volunt. De nato autem Alex∣andro hic agi à Chronici nostri autore suadet, quod hoc dignissimum illius observatione, nec aliquid aliud praeter Sacrilegium Phocensium, & bellum inde ortum, de quo prius dixerat, hoc anno actum, cujus hic meminisse Chro∣nographus noster supponi potest, in ulla historia memoratur. Aristotelem eo tempore, quo Alexander natus fuit, cum illius magister esset, floruisse satis notum est. d 1.1802 Natus enim fuit Aristoteles anno primo nonagesimae nonae Olym∣pidis, & anno aetatis 17 in Platonis Scholam admittebatur, anno igitur Ep. Mar. 91, qui est Olymp. 106 annus secundus, natus erat annos triginta, & tredecem in audiendo Platone posuerat.

Ep. 80. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ........ Mutilum hoc locum sic restituo, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. In exeso enim Marmore literis pene evani∣dis Λ pro A post K facile legi poterat. Calippum autem, quem e 1.1803 Cornelius Nepos vocat Callicratem, hoc anno, quo Archon Athenis erat Diotimus, Dionem occidisse & Tyrannidem Syracusis occupasse, testatur Diodor. Siculus lib. 16. Sed si literas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quae in Seldeni autographo habentur, potius placet retinere, De Clearchi Heracliae Ponticae Tyranni morte, quem anno sequen∣te, quarto scilicet centesimae sextae Olympiadis, Archonte Athenis Eudemo oc∣cisum fuisse idem narrat Diodorus, hic agi supponas, & locum sic. suppleas, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed magis ad propositum Chronographi nostri Res Siculae, quam Ponticae videntur pertinere, praesertim cum quo tempore omnes Syra∣cusani Tyranni inceperint regnare diligenter adhuc observavit. Quae per 88 deinde annos us{que} ad primum annum primi belli Punici in Chronicum suum redegit extremâ Marmoris parte distractâ amissâque omnino desiderantur.

c 1.1804

APPARATUS CHRONOLOGICUS, ET CANON CHRONICUS AD EPOCHAS MARMOREAS; Maximam partem ad mentem JOHAN. SELDENI.

UT satis intelligantur clariora vetustissimae, quam Marmori debe∣mus, Epocharum descriptionis vestigia, & usui facilius accom∣modentur, post Notas Historicas, adjecimus etiam Apparatum Chronologicum, & Chronicum Canonem. Ad primum recte in∣stituendum, Tria item aperienda sunt, & argumentis, pro viribus, firman∣da. Annorum nempe quibus Tempora putantur, ratio; Annus in quem Termini, ad quos intervalla deducuntur, sive citeriora calculi parapegmata incidunt; & demum Astyanactis archontis Parii (ita enim mutilum illud in fronte nomen supplere liceat) & Diogneti Athenarum archontis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ini∣tia; quibus porro accedat de archontum ceterorum, quorum annis singulis E∣pochae notantur complures, quantum sane fieri potest, initiis & finibus indi∣cium. Horum enim quodpiam quo minus scimus, eo in Epocharum & inter∣vallis & parapegmatis, ut magis caecutiamus necesse est. Atheniensibus, ad quorum tempora omnia plane heic exigenda sunt, quemadmodum & pleris{que} aliis gentibus, in usu fuisse annos tum Naturales, seu hierophanticos, tum Ci∣viles, seu populares, tam certum est ut de ea re dubitari nequeat. Natura∣les dico, quos Tropicos esse seu Astronomicos, id est, circulari Solis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 motu terminatos credebatur. Atque redeuntis aevi constans, com∣munis, & aequabilis mensura hi erant; systemata nimirum dierum 365, & plerunque quadrantis, qualia sunt ipsi Juliani quibus hodie utimur; aut eis proximantia. Horum, ante alios, insignis est testis autor vetustissimus Gemi∣nus. Civiles anni erant Lunares, qui scilicet Festis celebrandis, Magistrati∣bus ineundis, creditis, usuris, stipendiis, pensionibus solvendis, & id genus aliis statis temporibus, perficiendis aptati, inaequales quidem fuere, adeo ut Communes Naturalibus, diebus aliquot, essent minores; Embolimaei, pro embolismi varietate, pluribus majores. Utrique tamen ita dispositi erant, ut, per solennes integrorum, suis locis, mensium embolismos, & dierum, ad patrium ritum, prosthaphaereses, post certam annorum Naturalium absolu∣tam periodum, ab eodem naturali initio denuo Civiles redintegrarentur, & u∣triusque sideris rationum ejusmodi fieret pariatio, quae in orbem deinceps si∣militer rediret. Lunarium horum annorum, puto, quantitas primo dierum erat 360, quot scilicet menses pleni 12 conficiunt. De hisce capio Herodo∣tum in Clio, seu Solonis ibi de infelicitate humana ad Croesum orationem. Neque vero Lunares appello, perinde ac si veris Lunae motibus is numerus di∣erum respondisset. Sed, rudi hactenus Mathematices in Graecia aevo, men∣strui Lunae motus quam annui Solis imperitiores non minore quam 30 dierum spatio Lunam circulum suum peragrare falso autumabant, & ad eum calculum neomenias, exactiori artificio carentes, & cetera tam sacra quam civilia cele∣lebrabant.

Postea, exploratâ, quae vero proprior erat, mensis atque anni Lunaris quantitate, diebus 354, cum horis & scrupulis appendicibus Civilis annus terminabatur, post certas etiam (uti vetustior) periodos, anno Solari seu Naturali per embolismos & prosthaphaereses conciliatus. Atque, ad hu∣jus generis formulas, annis eorum peractis, primo in Trieteridibus, postmo∣dum Octaeteridibus Cleostrateâ & Harpaleâ, inde in Metonica Enneadecae∣teride seu cyclo decemnovennali, & demum in Calippica Hebdomecontaexae∣teride seu cyclo annorum 76, (neque enim infra autoris nostri Marmorei ae∣vum descendimus) utriusque sideris circulares motus & tempora ab iis men∣surata, pro vario cyclorum artificum ingenio, aequabantur. Et de hisce Cen∣sorinus satis, ad rem nostram, de Die Natali capite 18. Sed vero non solum adinvicem erant inaequales civiles anni seu Lunares, verum etiam ipsa inae∣qualitas per frequentem periodorum novationem & multiplices artificum er∣rores adeo incerta erat & tumultuaria, ut, superioribus maxime seculis, Festa sua, variatim inde revertentia, ne ipsi quidem Dii (ut lepide, apud Aristopha∣nem in Nubibus, conqueritur Luna) cogno scerent; Sed, cum sacrarum epu∣larum lautitias, sive ad verum Lunae motum, sive ad elapsi ultimo anni ratio∣nem, expectabant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ob dierum sive anticipationem, sive comperen∣dinationem, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, tam festo die quam epulis fru∣strati redirent jejuni, eoque nomine Lunae ipsi graviter minarentur. Quin postea quam propius ad veras Lunae rationes accesserant novae periodi, ita ut non tam dissimiles locos neomemae, panegyres, & festa quotannis redeuntia sortirentur; ejusmodi nihilominus mansit Communium & Embolin aeorum inaequalitas, atque ea alternationis disparitas, ut ne sic quidem communis men∣surae omnino praestare potuissent officium sine accuratissimâ simul embolismi cujuslibet, praeter id genus cetera quae inaequalitatem pariebant, cognitione, quâ operosius vix quidquam erat in calculo, aut in turba periodorum incerti∣us. Quamobrem, tametsi anni vocabulo, ubi veteribus Graecis de stipendi∣orum, verbi gratiâ, solutionis tempore, quod ad civilis anni rationem accipi∣endum erat, verba fiunt, Lunaris denotatur (c••jus rei expressissimum est apud Aristotelem in Oeconomicorum secundo, ubi Cleomenis fraudem memorat, exemplum) attamen, intervallis per annos generatim designandis, alium quam Naturalem seu Solarem annum, aequabilem scilicet, stabilem, communem & notissimam mensuram, Scriptorem apud eos quempiam, adeoque inter eos Autorem nostrum, adhibuisse credibile puto non est. Maxime autoris nostri seculo, quod in periodum Calippicam primam, ut mox demonstrabitur, in∣cidit, cui, uti & proxime saltem superiori, non modo ad aequandam Lunarium anomaliam, sed etiam ad annos simpliciter designandos, Solares in usu fuisse manifestum est. Inde annus absolute Platoni in Timaeo dictus, Solaris est. Lunae motu Mensis, inquit, conficitur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, annus vero postquam Sol suum absolverit circulum, quod nec de alio anno solari quam quo nunc utimur intelligit, ad eundem, scriptor vetustus Chalci∣dius, Neque de alio sane anno loqui Aristotelem, summorum aliquot viro∣rum pace, existimo, ubi, temporum spatia explicando, dies duntaxat 360, numero rotundo, annuae tempestati tribuere videatur. Libro 6, de Historia animalium cap. 20. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Gestat uterum canis Laconica, sextam anni partem, quae sex∣agenis ex di••bus constat; quanquam uno alterove, aut tertio die plures; pauciores vero uno; ut recte vertit Julius Scaliger, & Theodorum Gazam, qui aut uno vel altero die plus minusve habet, in corruptum notat incidisse exemplar.

Et paulo post etiam Aristoteles, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Nonnullae canes uterum ferunt quintam anni partem, id est, dies 72.

Annus hic Solaris in∣telligitur.

Neque enim, aut Aristotelis aevo, aut eo quod eum praecessit, Lu∣naris tot dierum systema esse credebatur; quod ex periodorum Cleostratae, Harpaleae, Metonicae, etiam Callipicae, (nam post ejusce etiam initia Aristo∣teles circa sexennium vixit) ratione satis deprehenditur. Scio locum illum; ad aequabilem Graecorum annum, uti appellatur, Minorem, trahi ab incom∣parabili viro Josepho Scaligero. Atqui nec de ipso anno, ita ei dicto, mihi quidem persuadet. Ingeniosissimum agnosco Inventum. Sed qua ratione ve∣terum testimoniis ita subnitatur, ut fides ei sit habenda, nondum ex eruditissi∣mis ejus lucubrationibus, quarum nec indiligens fui, mihi compertum est. Sed vero neque Aristotelem ex tot solum diebus annum Solarem constituisse quis, sine summa in magnum Philosophiae parentem injuria, autumet. Nam tum in Metonica enneadecaeteride tum in hebdomecontaexaeteride Calippi (quibus utrisque labentibus floruit Aristoteles) annum Solarem dierum fuisse 365, praeter horas appendices, ab eo ignorari plane nequibat. Sed rotun∣de ad morem loquutus est vulgi, quod, utcunque receptâ, ob aequationem & temporum per secula dinumerationem, accuratiori anni Solaris quantitate, atque ea quae à vero propius aberat; exprimendis tamen anni partibus, qui∣bus agriculturae, uteri gestationis, & id genus aliorum tempestates mensurabat, ejusmodi dierum numerum qui maxime multiplices haberet ex diebus integris conflatas partes, unde scilicet divisioni esset commodissimus, uti fieri amat, re∣tinebat: quinque, qui appendices erant, diebus, eo quod multiplicem divisio∣nem impedirent, non minus quam horis & momentis, neglectis. Nam etsi quinta pars anni Solaris, sive Metonici; sive Calippici, dies habuit 73, atque ita totidem dies pro quinta anni parte vulgo usurpari potuit; attamen, si ad eum modum porro supputassent, nullam aliam ex diebus integris constantem habuissent; sed in divisione, seu partium pro vario usu, indicatione, admo∣menta non ad dies satis incommode necessario numerâssent. Sed notissima plerunque fuit numeri 360, ut etiamnum est in calculo Astronomico, com∣moditas. Alias autem integer annus, ut communis erat intervallorum men∣sura, solis integra revolutio Aristoteli aestimabatur. Et tralatitium satis est nu∣meros rotundos, momentis quae calculum turbarent praetermissis, ubi perne∣cessaria non sunt, adhiberi. Id ipsum fere quod heic Aristotelem fecisse cen∣semus, fecit olim Gregorius Magnus, cum dies 36 anni Juliani pars decima ei habiti sunt; uti videre est Homilia ejus 16 ad Evangelia, & Dist. 5. de Con∣secratione c. 16. Neque aliud Jurisconsulti Romani, qui in eodem anno, menstruum tempus simpliciter dictum nec termino diei quoti, à quo, signa∣tum, triginta tantum diebus, atque hisce multiplicatis menses plures metiri solent, quod habetur C. de jure deliberandi l. 22. sect. 1. & 2. Idem docet Alexander Consilio 114, Alciatus ad lib. 98. Cum bissextus D. de verborum significatione, alii. Haud aliter, opinor, intelligendum est illud Cleobuli, de duodecem anni filiis, quorum singulis triginta filiae, aenigma Graecum quod in disputationibus de anno Graecorum afferri solet; nisi forsan ad superiora se∣cula, quibus annum Lunarem revera diebus 360 confici creditum est, spectet. Nec quid aliud innuere videtur togatorum ille Doctissimus Varro, ubi, apud Nonium, tot scribit statuas aeneas Demetrio Phalereo Athenis dicatas,

Quot luces habet annus absolutus.

Signanter dicit annus absolutus. Non pro eo quod est annui Solaris motus tempus absolute finitum, sed pro absoluto illo & rotundo dierum numero, qui, diebus illis multiplicem divisionem minime ferentibus liber & absolutus, an∣num mensurare vulgo solebat. Inde est quod st tuarum numerus erat 360, uti à Plinio libro 34, cap. 6, docemur. Sed quod addit Plinius nondum anno hunc numerum dierum excedente ab hoc ipso Varronis loco perperam intellecto emanâsse suspicor, & temere viro alioquin scientissimo excidisse. Neque enim

hujusmodi anni sive Lunaris, sive Solaris vestigium, puto, circa Demetrii Phalerei seculum in Graecorum monimentis omnino occurrit. Erat autem Demetrius autori nostro & primae periodo Calippicae labenti coaevus. Ita tandem annorum simplex dinumeratio, tum alibi apud Aristotelem, tum apud vetustiores Graecos, qui extant, de solaribus, seu Julianis, saltem qui Julia∣nis proximant, intelligenda est. Ejusmodi habendus etiam Decennii calculus apud Homerum in Iliados secundo, quod nempe belli Trojani mensura. Inde Themistius ad Physicorum quarti extremum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Quanto tempore Ilium captum est? Decem annis, id est, decem solis revolutionibus. Annis ejusmodi si∣gnantur apud Herodotum & Thucydidem (quorum uterque Nostro antiqui∣or est) Induciae, Foedera, & quae sunt id genus aliae temporum durationes. Atque inde est quod Thucydides, ubi annos Peloponnesiaci belli numerat, non per archontum series aut nomina, quod idem est acsi dixisset, non per annos Lunares (quibus singulis archontes singuli imperabant) sed per aestates & hy∣emes, quae annos plane solares significant, se putare profitetur; & decennium ejudem belli integrum, & hujusmodi nempe annis conflatum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vo∣cabulo denotat, quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu solidorum & Naturaliter revertentium annorum spatio recte interpretatur Scholiastes. Vide eum libro quinto. Hinc vetustissimis Graecorum, annum simpliciter dictum nomine à Sole, quem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabant, sumto, indicari credebatur. Id 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est. Homero usur∣patum Odyss. 〈☐〉〈☐〉. Macrobius Saturnalium 1. cap. 17. Annum vetustissimi Grae∣corum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, id est, Sole 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 autem Solem vocari Lycopolitana Thebaidos civitas testimonio est, quae pari religione Apollinem itemque Lupum, hoc est, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 colit, in utroque Solem venerans. Nec quisquam alios quam solares in Eratosthenis, Nostro coaetanei, Canoni∣bus Chronicis intellexit. Iidem usurpabantur in Chaldaeorum veterum, & Aegyptiorum temporis calculo. Et tandem universe id verum fuisse videtur etiam ab initio seculi, quod scribit Cicero in Somnio Scipionis (idque ante∣quam in civilem usum Romanis receptus est annus Solaris, aliter quam ad Lu∣nares aequandos) homines populariter, seu vulgari temporum dinumeratione, Annum tantummodo Solis reditu metiri. Quin nostrum & coaetaneos, in Grae∣cia & ubicunque periodus Calippica civiles annos aequabat, scriptores ita re∣ditu Solis tempora mensos esse verisimillimum est, ut etiam diem integrum ex quatuor quadrantibus confectum cuilibet quadriennio non minus nec ali∣ter adjicerent quam Romani post Julianam anni novationem, & Christianae etiamnum Europae gentes. Sic ratio certissima temporum constare potuit, & revertentium annorum initia satis retineri, quae, quadrantibus illis neglectis, per totum annum post periodum annorum 1440, prorsum vagari necesse erat; uti in veteri Aegyptiorum rationibus. Calculus autem hujusmodi quadran∣tum in Calippica periodo nemini non obvius erat. Nam anni ejusdem sola∣res, ipsissimi erant Juliani. Et de Annorum, quibus usus est Noster, ratione, hactenus. Plura de ea multa dici poterant. Sed doctioribus haec multa ni∣mis videantur; quae tamen, ne harum rerum rudiores variis apud veteres an∣norum formis turbati, in limine haesitarent, praemonere duximus. Quod vero ad Terminorum ad quos, seu citeriorum parapegmatum, Annum attinet: cum intervalla omnia usque ad Astyanactem Parium & Diognetum Atheni∣ensem Archontas (quos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu annuos fuisse dubitandum non est) dedu∣cantur, par sane est ut ante eorum initia quodlibet intervallum penitus abso∣lutum esse existimemus, atque sic putata ab Autore tempora fuisse, ut in an∣num Solarem qui proxime Archontū horum initia antecedebat, universi ter∣mini citeriores incidant; habita nempe, ut necessarium est, ratione varieta∣tis mensium, dierum, & anni tempestatum, ad quas sigillatim spectabant ter∣mini à quibus, sive ulteriores. Scio nihilominus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, uti nostro scribitur, id est, usque, tam inclusionem, quam exclusionem saepius signare.

Et si inclusio heic eo intelligatur, Annus terminorum erit ipse archontum, quos diximus, annus; non autem qui praecedit, nisi exclusionem denotari sentia∣mus, uti & ego quidem sentio, & in hujusmodi rationibus res ipsa ferme exi∣git. Atque ita sane verisimillimum est Autorem nostrum ipso Archontum anno Chronologiam suam scripsisse. Quotus igitur annus ille Archontum ini∣tia praecedens, seu Annus Terminorum citeriorum fuerit in Periodo Juliana, quae tum communis, tum optima annorum mensura est, perpendamus. Ut is rite eruatur, Epochae Autoris nostri, de quibus omnino consensus est apud Scriptores alios fide dignissimos, observandae; atque ex eis per annorum ad∣jectionem annus, quem quaerimus, prodibit. Cum autem, juxta tria illa, de quibus Varro apud Censorinum, temporum discrimina, Obscurum nempe seu, ut vocat ille 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Mythicum sive Fabulosum, & Historicum; in pri∣mo nullas, in secundo & tertio complures habeat noster Epochas; eae vero, quae ad secundum spectant, non minus sint plerunque incertae quam quae ad primum, adeo ut de illis etiam inter veteres passim disconveniat; è tertio dun∣taxat sumendae sunt quae hic usui esse possunt. Secundum autem, quod O∣lympiadum Iphitearum initia antevertit, apud nostrum durat usque ad Epo∣cham de Colonia Syracusas deducta ab Archia, regnante Athenis Aeschylo. Quae hanc praecedunt, intervalli sunt Mythici. Haec autem & quae sequun∣tur, Historici. In Historico tamen intervallo, ad eliciendum annum Ter∣minorum, non sine delectu adhibendae sunt Epochae. Etenim in hoc etiam sunt nonnullae huic rei nimis incertae; quippe controversae. Controversam autem Epocham heic in partes trahere, est ipsam, quam venamur, rem aeque controversam imprudentur relinquere. Superest igitur ut certissimas se∣ligamus. Eae sunt de quibus non solum unanimis inter Scriptores editos, sed etiam inter hosce & Nostrum reperitur consensus, quales sunt anni ali∣quot Archontum qui proximo ante Nostrum seculo Imperia tenuêre, adeoque etiam ei ante alias notissimi. Hujus generis sunt omnium Archontum anni qui, Marmore numeris notati, Socratis mortem & Lachetem Archontem se∣quuntur; Aristocratis scilicet, Pytheae, Asteii, Phrasiclidis, Nausigenis, & Agathoclis, quos singulis ad hunc modum Epochis adjectos exhibet Marmor.

	Anni	Archonte.
Ex quo ....................	CXXXV	Aristocrate.
Ex quo mortuus est Philoxenus	CXVI	Pytheâ
Ex quo Astydamus vicit	CIX	Asteio.
A pugna Leuctrica	CVII	Phrasiclide.
A morte Dionysii Siculi	CIV	Nausigene.
A morte Timothei	XCIII	Agathocle.

Rerum aliarum in hisce Epochis, praeter ipsos Archontas, nihil ad id quod impraesentiarum agimus, spectar. Anni autem horum Archontum in Fastis Atticis, nemine contradicente, Olympiadum & proinde periodi Julianae an∣nis quos subjicimus, signantur.

	Olympiadis	Anno;	Periodi Juliana.
Aristocratis	XCV	2	4315.
Pytheae.	C	1	4334.
Asteii.	CI	4	4341.
Phrasiclidis.	CII	2	4343.
Nausigenis.	CIII	1	4346.
Agathoclis.	CV	4	4357.

Ineundus igitur ita est calculus. Singulis Archontum annis, in Periodo Ju∣liana, adjice singula Marmorei autoris intervalla. Conficitur annorum nu∣merus qui Terminorum annum indicat. Aristocratis annus est in Periodo

4315. Autoris intervallum 135, cui annis 4315 adjectis, fiunt 4450 in Pe∣riodo. Itaque annus 4450, cui Olympiadi 129 respondet, est annus citeri∣oris Termini Intervalli quod Aristocrate signatur. Eadem dinumeratione in ceteris, quae sequuntur, adhibita, idem prodit annus. Sed monendum interea, anni in Periodo ejusmodi heic rationem habendam, ut non aliud initium & finem sortiatur quam initia binorum in fronte Marinoris Archon∣tum; quae jam demum eruenda sunt, patiantur. Neque enim Periodi hujus anni minus ab alio quovis, in Chronologicis explicationibus, die exordium pro re nata sumere possunt quam à Calendis Januariis; ut nemini non liquet cui varius ejus usus incognitus non est. Cum igitur, labente Periodo Calip∣pica prima, sub qua Noster scripsit, anni Attici civilis seu Lunaris aut Magi∣stratuum, sive 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, caput sub aestivum solstitium figeretur, nemo non videt finem & initia anni terminorum circa eandem cecidisse tempestatem. Unde fit, ut, sub aestivum solstitium anni 4450 Periodi Julianae à Calendis Januariis, ut vulgo, putati, initium habuerit Terminorum annus; circa idem quod secutum est, solstitium, anni nempe Periodi Julianae 4451, finitus; pri∣die scilicet neomeniae Hecatombaeonis mensis (in qua Magistratus iniri soli∣ti) seu ultimo anni praecedentis. Atque ita à Solstitio aestivo ad solstitium, ad Atticorum temporum rationem, non à Calendis Januariis, ut plerique ho∣die ad Christianorum annos Periodi Marmori mox aptatos dinumeramus. Restat igitur ut binorum, quos diximus, Archontum initiorum diem, caput nimirum anni Lunaris seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, id est, neomeniam Hecatombaeonis, anni Periodi Julianae 4451, in diebus item Julianis disquiramus. Eâ repertâ, ipsa etiam anni solaris Terminorum inde retro putandi initia aeque erunt ma∣nifesta. Periodus Calippica, seu hebdomecontaexaeteris, quae annorum 76 cyclus est, ad cujus rationes Lunares Magistratuum quotannis initia aliter at{que} aliter se habuere, incepit sub aestivum solstitium anni Periodi Julianae 4384. quod satis ex Ptolemaeo non uno in loco liquet. Id item pluribus & expres∣sius post virum summum Josephum Scaligerum, ostendit pridem vir sane eti∣am summus Dionysius Petavius in secundo de Doctrina Temporum, lib. 2. cap. 18. cujus ideo libentius hoc nomine obiter memini, ut Exemplarium Pto∣lemaei editorum apud eum ibi castigationem saltem unicam, quae ad periodi hujus exordium spectat, ex Manuscripto Ptolemaei Codice, firmarem. Me∣morat Ptolemaeus sub extremum libri 4 Almagesti, tres ab Hipparcho de∣fectiones Lunares observatas. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, primam ait commissam anno quin∣quagesimo secundo periodi Secundae Calippicae. Mendosum heic numerum esse quovis pignore contendere vult Petavius, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 substituen∣dum. Idque rectissime. Quod non modo Georgii Trapezuntii versio, ubi 54, habetur, suadet, verum etiam tum Calculus Astronomicus, quo in 26 gradu Piscium eclipsis illa anno 54 Periodi reperitur, tum Periodi ipsius alibi apud Ptolemaeum computus demonstrat. Et Codex, quem dixi, qui ante an∣nos 200 aut circiter pulcherrime exaratus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est Bibliothecae instructis∣simae Reverendissimi Archiepiscopi Cantuariensis, eo in loco, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 habet. An∣num item 54 heic notari in Latino Codice Ms. ex Arabico verso, qui servatur in Bibliotheca Collegii Omnium Animarum Oxoniis, pridem monuit, idque amicissime, vir doctissimus Joan. Banbrigius, Astronomiae ibidem Professor dignissimus. Ceteros autem annorum ejusdem Ptolemaei capitis non aliter ex∣hibet Codex Cantuariensis, ac exemplaria typis vulgata. Sed vero, primo ita primae Periodi Calippicae anno indicato, annum Julianae Periodi 4451, anno Calippicae primae 68 respondere palam est. Neomenia autem Hecatom∣baeonis mensis anni, Periodi Calippicae primae 68, seu initium Magistratu∣um in anno eo Lunari, tam ad Petavianas, quam ad Scaligerianas rationes, cadit in 8 Julii. Eo igitur die inibant Magistratus Astyanax noster Parius &

Diognetus Atheniensis Archontes. Itaque septimo Julii, seu, quod in hoc anno idem est, pridie neomeniae Hecatombaeonis finitus est annus noster Ter∣minorum, qui cum Solaris, ut ante disputatum est, fuerit, ab 8 die Julii re∣tro putatus, ab eodem die in anno praecedente, feu 4550 Julianae Periodi, & 67 Periodi ejusdem Calippicae sumsit exordium. Atque ita inter 7 Julii anni alterius & alterius 8, omnes intervallorum termini citeriores collocandi. Hisce nixi fundamentis Canonem construximus Chronicum tum Per. Jul. tum eis qui vulgarem D. N. Epocham antevertunt aliis{que} item Epocharum annis signatum, quo, sine operiosiori aliquo calculo, Epochae cujussibet Autoris No∣stri annus indicetur. Reges item Athenarum adjecimus, & Archontas annuos seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quemadmodum in Marmore habentur. Sed & horum tandem initia & fines, quantum scilicet à doctissimis temporum interpretibus edoce∣mur, qua ratione eliciantur heic subjungimus. Ad hanc rem, Tempora quae in Canone, quem infra exhibemus, primam annorum Archontum institutio∣nem sequuntur, trifariam dividimus; In intervallum quod ab anno Periodi 4030 usque ad 4178 inclusis Terminis protenditur; Id quod hunc annum & 4294 interjacet; & demum quod inde ad extremum succedit. Intervalli primi, fateor me nulla ratione ita Attica tempora hactenus assecutum esse, ut qualesnam Periodi annorum ad aequandos utriusque luminalis motus in usu fuerint, satis cognoverim. In obscuro sunt & incerto posita quae de ea re Scriptores reliquere. Atqui ex Tetraeteridibus hebdomecontaexaeteridem confecit Vir magnus Josephus Scaliger, quam ut vetustissimam Atticorum temporum & certissimam mensuram, Periodi Atticae vocabulo, tam in libris de Emendatione quam in Canonibus edidit. Sed ingenium scientissimi He∣rois & immensam eruditionem multo magis semper admiratus sum, quam do∣ctrinae illius periodi assentiri potui. Etiam ipsa quibus nititur ipse testimonia (& res est ejusmodi quae non tam artificis ingenio quam vetustatis testimonio ponderanda est) lectoris benignioris, si bene perpendantur, etiam cohibent assensum, saltem non pariunt; quin adversariis tela fiunt, quibus sententia ejus fidenter nimis tradita, non mediocriter enervatur. Consule, si placet, quae contra disputarunt & popularis noster Thomas Lydiatus, & Dionysius Petavius. Ceterum quoniam impense autori periodus illa placuit, & aliis for∣san non paucis ob incomparabilis viri autoritatem nondum displicet, tabellam adjicimus quâ laterculum neomeniarum periodi Atticae apud Scaligerum in 1. de Emendatione, pagina 42. & primo Canonum pag. 59. cuiquam ingredi liceat,* 1.1805 & facillime Neomeniam seu caput anni cujusque Archontis atque finem in primo Canonis nostri Intervallo reperire. Neome∣nia autem ea est heic Gamelionis mensis. Nam, seculis vetustiori∣bus, Gamelion anni civilis caput habetur cui locus est sub hibernum Solstitium. Dato nimirum, in hoc Canonis intervallo, Periodi Julianae anno, abjice numerum qui in tabella proxime minor est. Nam 3976 primus est primae Periodi Atticae seu Scaligerianae hic labentis. Qui residuus habetur, in laterculo Scaligeriano Neomeniam Ga∣melionis seu archontis initium indicat. Proximus demum in eodem laterculo, demto triduo, finem ostendit. Nam, etsi pridie Neomeniae Gamelionis pro∣xime sequentis annus lunaris finiebatur, attamen, ad Scaligeri rationes, duo annum clauserunt, ad finem Posideonis ultimi mensis, adjectitii dies qui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicti, eo quod per illud biduum Athenae Magistratibus carebant. Im∣periis enim, ut vult ille abibant ultimo die, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Posideonis, adeo{que} triduo ante Neomeniam. Biduo autem interjacente, comitia creandis Ma∣gistratibus habita. Verbi gratia Agon Pythicus, in Canone nostro, Corona∣rius denuo fit anno Periodi Julianae 4132, archonte Damasiâ Secundo. Nu∣merus in tabella proxime minor est 4127; quo abjecto, residuus est 5. Huic respondet in Laterculo Scaligeriano dies 22 Januarii pro Neomenia Gamelio∣nis, qua Magistratum iniit Damasias. Neomenia Gamelionis anni insequen∣tis

est Januarii 19, unde triduo demto, dies ejusdem Januarii 16, anni Da∣masiae exitum indicat. Intervallo autem Canonis nostro secundo, omnia ad hanc disquisitionem adeo incerta sunt ob Octaeteridum Cleostrateae & Har∣paleae usus ignorationem, ut futile nimis esset contendere in eo initia & fines archontum certis diebus signare. Sed sub hujus intervalli extremum saltem, si non antea, caput anni 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu Magistratuum à Gamelione seu car∣dine hiberno translatum est, quod necessario monendum, ad Hecatombaeo∣nem seu aestivum cardinem, quod non solum ex Antiphontis coaevi oratione 16 seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sed etiam, ut alia omittamus, ex Thucydide liquet. De Rege Sacrorum (qui in Magistratibus annuis) locutus Antiphon 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Imperii ejus duo menses supererant, Thargelion & Scirrophorion; quibus verbis manifesto innuit insequentis mensis, qui Hecatombaeon est, Neomeniam caput anni Magistra∣tibus creandis aptati fuisse. Thucydides autem de ipso anno, à cujus initio enneadecaeteridem suam (quae nondum in usu recepta erat) auspicabatur Me∣ton, verba faciens libro 2. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ait, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Cum Pythodoro duo praete∣rea menses fungendi Magistratus superessent, sexto scilicet mense à pugna in Potidaea commissa, & ver jam incepisset, Thebanorum quidam paulo plures trecentis ingressi sunt Plataeam Boeotiae.

Et versioni huic adstipula∣tur plane Scholiastes vetus. Mensis igitur, de quo loquitur, Munichion e∣rat jam labens; is scilicet qui vernorum primus erat; adeoque duo illi qui Pythodoro, primi enneadecaeteridis Metonicae anni archonti 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, super∣erant, ut Thargelion & Scirrophorion fuerint necesse est, & proinde ut He∣catombaeonem caput anni 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 teneret, uti postea, perpetuo tenuit. Tertium demum Intervallum Periodus illa Metonica seu enneadecaeteris oc∣cupat, ad cujus neomenias Hecatombaeonis, quae ad nostri spectant archon∣tas,* 1.1806 eruendas, similem priori tabellam adjungimus, usu non omni∣no dissimili. Numero residuo ingredere Laterculum sive Scalige∣rianum sive Petavianum enneadecaeteridis Metonicae. Neomenia quam quaeris in diebus Julianis, statim occurrit; sed diversimode pro diversis, quas amplexantur illi putandi rationibus. Scalige∣rianum habetur in 2 de Emendatione pag. 77. & Canonum 1. p. 64. Petavianum lib. 2. de Doctrina Temporum, cap. 13. Discrepantiae autem cardo in hoc versatur, quod alter neomenias Hecatombaeonis solstitium aestivum nunquam vult antevertisse, alter tam antever∣tisse quam secutas esse. Nam de Periodi hoc initio & Embolismo∣rum numero controversia non est. De horum vero locis, non exigua. Sed de ea re non est hic disputandi locus. Vide quae in Canone notamus ad annum Periodi 4305. In archontis autem cujuslibet exitu seu anni fine heic eruendo, pro triduo quod in Periodo Attica, à proximi anni neomenia, demitur, dies quinque heic subtrahere oportet. Nam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sub Metonica Ennea∣decaeteride quatuor erant, de quibus diserte Ulpianus Rhetor ad Demosthe∣nis orationem contra Androtionem.

Absoluto demum Apparatu nostro ad Epochas Chronologico; loco non ita importuno, obiter adjicere liceat de Mensium Atticorum ordine & textu co∣rallarium non omnino contemnendum, quod ad calcem Ptolemaei Magnae Con∣structionis, quam diximus, manu exaratae reperitur. De mensibus iis atque singulis eorum locis diu est quod desudârunt viri Doctissimi, Theodorus Gaza, Gregorius Giraldus, Hadrianus Junius, Joannes Lalamantius, & alii. Sed fru∣stra nimis plerique. Feliciori multo pridem operâ Josephus Scaliger, & nu∣perrime Dionysius Petavius tam ad S. Epiphanium quam in Doctrina Tempo∣rum. Sed nec in eorum contextu Scaligero adversatur Petavius, praeter∣quam quod Maemaecterionem Boedromioni proximâsse vult, nec Pyanepsio∣nem

intervenisse, ut Scaliger, sed esse secutum. Ad calcem autem Ptole∣maei, quo utimur, eâdemipsissimâ contextus formâ qua Scaliger eos disposuit, occurrunt, à vetusto aliquo, nec imperito, quod dubitari nequit, Mathe∣matico, cum Romanorum, Macedonum, Persarum, Arabum & Aegyptio∣rum mensibus, in Chronologorum usum, ad hanc faciem, non alio quam scri∣ptus est codex ipse charactere, adjecti;

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
			〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.		〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

non ut gentis alterius mensium loci, in anno naturali, mensium alterius locis ubique responderent (quid enim Septembri Romanorum cum Attico Poside∣one, qui primus mensis est hibernus?) sed ut tum mensium cujusque gentis textus, tum diversa veterum annorum civilium initia, mensibus primis signa∣ta, exhiberentur. Fideliter descripsi etiam ea in quibus à librario plane pec∣catum est. Illud enim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in Persarum laterculo legi de∣bet 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 furtivi quinque dies, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Musterakath, uti eodem sensu vocant Persae. Eos inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellat Isaacus Monachus in Canone Persico, apud Christmannum. De hisce & Persicorum mensium no∣minibus, quae heic, uti etiam in tabulis Alfonsinis, Alfragano, & Isaaco jam dicto depravate nimis leguntur, vide Josephum Scaligerum de Emendatione lib. 3, capite de anno vago Jezdegird, pag. 200, & Canonum lib. 3. ad cap. 11, & ibi Georgium Chrysococcem. Adde Petavii de Doctrina Temporum lib. 3. cap, 9. & sequentia. Arabicos item menses, quorum aliqui in por∣tentosa vocabula (ut fieri saepius amat cum quid ex orientalibus linguis Euro∣paeis characteribus exprimitur) degenerarunt, habes apud Scaligerum de E∣mendatione libro 2. pag. 107. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in Arabum laterculo & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Arabice sunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Rabiu alawol, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Rabiu ala∣cher, id est, Rabiu prior, & Rabiu posterior. Eadem vocabula priorem & poste∣riorem notant in binis sequentibus quorum uterque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Gumedii, dictus. Id hic Graecis characteribus sonat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Consule Scali∣gerum in Canonibus, pag. 235. Sed de Maemacterionis loco praeter Scalige∣rum de Emendatione lib. 1. pag. 31. vide porro Petavii disputationes, lib. 1. cap. 10. & libro 4. cap. 8. & ad S. Epiphanii Haeresin 51. pag. 135. Adi etiam Gaurici additiones, quae ad calcem Almagesti, à Georgio Trapezuntio versi, habentur. Laterculus autem, qui prae oculis etiam est, mensium Macedo∣num (in quo pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legendum) non sinit ut castigationem Editorum Venerabilis Bedae nostri exemplarium de Temporum ratione prae∣termittamus.

In ejus quem diximus libelli capite 12, Graecorum menses ita recensentur. Vocatur autem apud eos ipse December 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Januarius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Februarius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Martius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Aprilis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Maius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Junius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Julius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Augustus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, September 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) October 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, November 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Portentosa plane est enumeratio. Quid Elaphebolioni cum Distro, Xantico, & Macedonum ce∣teris? Quid Thargelioni? Hi enim Attici menses, inter illos Macedonum, locum nunquam habuere. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vero omnino verbum nihili est. Forsan Munichionis reliquiae. Sed & ita hinc non minus ablegandum quam Attici menses ceteri. Et nimis oscitanter Joannes Noviomagus, qui seriem mensi∣um Graecorum ex depravatissimo hoc loco excerptam Bedae autori tribuit. Ceterum Graecorum vocabulo, Macedonas tantum seu Syromacedonas aeter∣num illud Britanniae decus heic innuit, nec alios quam Macedonum menses revera nominavit. Ita scilicet scripsit ipse; Vocatur autem apud eos ipse De∣cember 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Januarius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Februarius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Martius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Aprilis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Id discimus ex vetustissimo Bedae exemplari Ms. in in∣structissima Nobilissimi viri Roberti Cottoni Bibliotheca, ubi ad hunc mo∣dum locus ille exaratur; Graecis, ut fit, nominibus aliquantulum corruptis. Vocatur autem apud eos ipse December Apileos, Januarius Exdynios, Februa∣rius Perithios, Martius Distrios, Aprilis Xanthicos, Maius Artemiseos, Ju∣nius Deseos, Julius Panemos, Augustus Loos, September Gorpieos, October Hyperberetaeos, November Dios. Ita notissimo & perpetuo mensium Mace∣donum textu usus est doctissimus Beda. Elaphebolioni, Thargelioni, Nychi∣oni seu Munichioni, nempe Atticis, nullus ibi locus erat, antequam, sive ab exscriptoribus imperitis, sive à negligentibus Editoribus, perperam, neque summa sine injuria, praeberetur. Quin satis obvium sane fuisset etiam, ex ipsius Ephemeride, sua mensibus heic tribus nomina restituisse. Nam in ea Graecorum duodecem menses vocabulis item Macedonicis adnotantur.

Canon Chronicos.

Veterum Graecorum Epochas ab Anonymo in Marmore descriptas, an∣nis tum Periodi Julianae, tum qui vulgarem D. N. Jesu Chri∣sti Epocham antevertunt singulatim indicans. Adjectae etiam sunt, ut Syncronismus melius cognoscatur, Epochae Graecae, Ro∣manae, & Sacrae. Epochae Graecae sunt ante Trojae excidium, post Trojae excidium, & Olympiadum. Epochae Romanae sunt ante Vrbem conditam, & post Vrbem conditam. Epochae Sacrae sunt ante Exodum Israelitarum ex Aegypto, post Exodum, post conditum Templum Solomonis, & post destructum Templum So∣lomonis. Literae I. P. in prima numerorum Columnâ denotant Julianam Periodum, A. C. in secunda: Ante Christum natum secundum computum vulgarem, Ep. M. in tertia: Epocham per quam in Marmore computatur: In quarta Ant. E. T. ante ex∣cidium Trojae, P. E. T. Post excidium Troja, Olymp. annos Olympiadum: In quinta Ant. V. C. ante urbem seu Romam conditam, V. C. Post urbem conditam: In sexta Ante Ex. ante Exodum, P. Ex. post Exodum, C. T. S. post conditum Templum Solomonis, P. T. D. post Templum destructum.

I. P.	A. C.	Ep. M.		A. E. T	A. V. C	A. Ex.
3132	1582	1318	CEcrops primus Athenarum Rex re∣gnare coepit, ab eoque Regio cir∣cumjacens prius ab Actaeo Actica di∣cta nominata est Cecropia, regnat an. 50.	373	830	86
3140	1574	1310	Deucalion incepit regnare Lycoriae in Parnasso, anno quo Cecrops regnabat Athe∣nis, nono.	365	822	78
3182	1532	1268	Cranaus secundus Athenarum Rex ince∣pit regnare, regnat{que} annos novem, quorum primo Mars Athenis ob caedem Hallirrothii filii Neptuni à patre ejus in judicium vocatus fuit, & locus ubi causam dixit inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. Martia rupes dicebatur.	323	780	36
3185	1529	1265	Diluvium tempore Deucalionis evenit, & ipse Deucalion ex eo servatus Athenas evasit, Templumque ibi condens Jovi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (i. e. qui fecit evadere) ob vitam praeservatam sa∣crificavit, an. Cranai quarto.	320	777	33
3191	1523	1259	Amphictyon Deucalionis filius, & Cranai gener expulso socero Athenis regnum inva∣dit, tenetque an. decem.	314	771	27
3192	1522	1258	Amphictyon defuncto patre Deucalione in Thermopylis etiam regnat, ibique è gen∣tibus vicinis Amphictyonicum concilium primo congregat, anno quo ipse Athenis regnabat secundo.	313	770	26

3193	1521	1257	Hellen Deucalionis filius in Phthiotide re∣gnat, & incolas illius regionis prius Graecos dictos à suo nomine Hellenas appellat. Et A∣thenis decretum est Agonem Panathenaicum in Minervae honorem agendum, anno regni Amphictyonis Athenis tertio.	312	769	25
3195	1519	1255	Cadmus è Phoenicia in Boeotiam veniens Cadméam condidit an. regni Amphictyonis A∣thenis quinto.	310	767	23
3198	1516	1252	Eurotas & Lacedaemon, qui Lacedaemonem condidit, in Laconica simul regnant anno re∣gni Amphictyonis Athenis octavo.	307	764	20
3201	1513	1249	Erichthonius pulso Amphictyone Regnum Athenis occupat, tenetque annos quinqua∣ginta.	304	761	17
3203	1511	1247	Navis, quae appellata est Pentecontorus, in Graeciam primo allata est à Danao, qui fra∣trem Aegyptum fugiens, in eâ primo ad Rho∣dum insulam cum quinquaginta filiabus, quae ibi prope Lindum Templum exstruentes Mi∣nervae Lindiae sacrificabant, indeque in Grae∣ciam navigabat, anno Erichthonii Athenis tertio.	302	759	15
3208	1506	1242	Erichthonius Athenarum Rex, celebratis primis Panathenaeis, primus currum junxit. Simulacrum Matris Deorum in Cybelis monti∣bus primoi nventum fuit; & Hyagnis Phryx Tibias primus invenit in Celaenis urbe Phry∣giae, & Harmoniam Phrygiam iis primo ceci∣nit, & aliorum nomorum Matris Deorum Bac∣chi, Panis autor fuit, anno quo Athenis re∣gnabat Erichthonius octavo.	297	754	10 P. Ex.

I. P.	A. C.	Ep. M.		A. E. T	A. V. C	P. Ex.
3218	1496	1232	Exodus Israelitarum ex Aegypto, regnante Erichthonio Athenis anno decimo octavo.	287	744	1
3251	1463	1199	Pandion post Erichthonium regnat Athenis annos quadraginta.	254	611	34
3282	1432	1168	Minos ejus nominis primus in Creta regnat, & Cydoniam condit; in eâque insula ab Idaeis Dactylis Celme & Damnaneo in Ida monte ferrum primum inventum fuit, anno regni Pandionis Athenis tricesimo secundo.	223	680	65
3291	1423	1159	Erichtheus post Pandionem Athenis regnat annos quinquaginta.	214	671	74
3305	1409	1145	Ceres Athenas venit, & fruges seminavit, easque ad alias etiam urbes per Triptolemum mittit anno Regni Erichthei Athenis decimo quinto.	20	657	88
3308	1406	1142	Triptolemus hordeum primo seminavit in Campo Rhario prope Eleusinem, regnante A∣thenis Erichtheo an. decimo octavo.	197	654	91
3315	1399	1135	Antiqui alicujus Poetae scil. Orphei, vel Pamphi, vel Eumolpi poemata de Proserpinae raptu, Cereris investigatione, iisque, qui fru∣ges à Cerere acceperunt, edita fuisse existima∣bantur, regnante Athenis Erichtheo an. 25.	190	647	98

....	.....	.....	Eumolpus Musaei poétae filius mysteria E∣leusinia, quorum primus antistes fuit, primo exhibuit, & patris sui Musaei Poemata edidit, regnante Athenis Erichtheo.	....	....	....
3341	1373	1109	Cecrops illius nominis secundus post Erich∣theum regnat Athenis an. 40.	164	621	124
3381	1333	1069	Pandion ejus nominis secundus post Cecro∣pem Athenis regnat an. 25.	124	581	164
3388	1326	1062	Lustratio primo facta est Athenis, Regnante Pandione an. octavo.	117	574	171
....	....	.....	Gymnicum certamen in Eleusine primo pro∣ponebatur.	....	....	....
.....	....	.....	Lycaea, Latine Lupercalia dicta, in Arcadiâ primo instaurata fuere.	....	....	....
3406	1308	1044	Aegeus Pandionis filius Athenis regnat post Pandionem an. 48.	99	556	189
.....	....	.....	Hercules Athenis mysteriis minoribus initia∣tus fuit.	....	....	....
3419	1295	1031	Frugum sterilitas apud Athenienses fuit, de qua Oraculo consulto, datum est responsum debere Athenienses Minoi ob caedem Andro∣gei filii illius, qui Athenis occisus fuit, poenas dare, quascunque ille postularet: indictum i∣gitur à Minoe tributum adolescentum impube∣rum & virginum subiere, regnante Athenis Aegeo an. decimo quarto.	86	543	202
3454	1260	996	Theseus Aegei filius regnat Athenis post Ae∣geum an. 30.	51	508	237
3455	1259	995	Theseus sparsos Atheniensium vicos in u∣nam civitatem collegit, statum popularem in∣stituit, & in Isthmo Corinthiaco Isthmicorum certamen in honorem Neptuni post occisum Sinin instauravit, anno regni sui Athenis se∣cundo.	50	507	238
3463	1251	987	Eteoclus Adrastus & Amphiaraus, qui Ar∣gis simul regnarunt, ad bellum Thebanum gratiâ Polynicis profecturi, in honorem Arche∣mori Nemeorum certamen in Nemea primo instituerunt, regnante Athenis Theseo anno decimo.	42	499	246
3484	1230	966	Menestheus pulso Theseo Athenis regnat, an. 23.	21	478	267
3496	1218	954	Graeci ad Trojam expeditionem susceperunt regnante Athenis Menestheo anno decimo tertio.	9	466	279

I. P.	A. C.	Ep. M.		P. E. T	A. V. C	P. Ex.
3505	1209	945	Troja capta est mensis Thargelionis die vi∣cesimo quarto, regnante Athenis Menestheo an. vicesimo secundo.	1	457	288
3507	1207	943	Demophoon Thesei filius post Menesthei obitum paternum regnum recuperat, regnat{que} an. 33.	3	455	290
3508	1206	942	Orestes ob occisos Aegisthum & Clytem∣nestram in Ariopago Athenis causam dixit, &, quod judicum suffragia aequalia essent, abso∣lutus fuit, regnante Athenis Demophoonte anno 2.	4	454	291

3512	1202	938	Teucer Telamonis Insulae Salaminis Regis filius, à patre post reditum à Troja non rece∣ptus, in Cyprum insulam solvit, ibi{que} Salaminē insulae, è qua exulaverat, cognominem condi∣dit, regnante Athenis Demophoonte an. 6.	8	450	295
3540	1174	910	Oxyntas Demophoontis filius Athenis re∣gnat post patrem annos 12.	36	422	323
3552	1162	898	Aphidas Oxyntae filius regnat Athenis an∣num unum.	48	410	335
3553	1161	897	Thymaetes Aphidantis frater Athenis regnat post Aphidantem an. 8.	49	409	336
3561	1153	889	Melanthus Andropompi filius Messenius è Nestoris posteris, cum in bello, quod Atheni∣enses contra Boeotos gesserant, Xanthum Boe∣otiae regem monomachiâ occidisset, illiusque caede finem bello feliciter imposuisset, deposi∣to Thymaete Erichthidarum ultimo, quam∣vis peregrinus & exul Rex ab Atheniensibus creatur, regnatque annos 37.	57	401	344
3584	1130	866	Heraclidarum in Peloponnesum descensus, regnante Athenis Melantho an. 24.	80	378	367
3598	1116	852	Codrus Melanthi filius post patrem Athenis regnat an. 21.	94	364	381
3619	1095	831	Post Codri mortem, cum Athenienses in Codri honorem, quod se pro patria devovisset, neminem regnare permitterent, abolito regio nomine primus Archon creatur Medon Codri filius, eoque titulo reipublicae praefuit annos 20.	115	343	402
3625	1089	825	Neleus Codri filius fratrem Medontem, illi∣us clauditatem pro injuriae praetextu habens, à principatu per violentiam detrudit, illiusque loco reipublicae praeest an. 13.	121	337	408
3637	1077	813	Neleus, cum principatum, quo fratrem Me∣dontem exuerat, 13 annos tenuisset, ab oracu∣lo Delphico eo iterum cedere jussus, cum Ioni∣bus (qui è Peloponneso pulsi ab Achaeis, quos Lacedaemone & Argis prius expulerant Dores, regnante Melantho Athenas venerant) in A∣siam solvit, Regionemque ibi, quae à gentis no∣mine, quam in Coloniam duxerat, Ionia de∣inde dicebatur, & duodecim illius civitates oc∣cupavit, anno à quo ipse primo, decimo ter∣tio, à quo frater decimo nono, Athenis prin∣cipatum obtinuere.	133	325	420
3639	1075	811	Acastus Medontis filius post patris obitum archon erat Athenis an. 36.	135	323	422
3675	1039	775	Archippus Acasti filius Archon post patrem reipublicae praefuit an. 19.	171	287	458
3694	1020	756	Thersippus Archipi filius Archon Athenis post patrem reipublicae praefuit an. 41.	190	268	477

I. P.	A. C.	Ep. M.		P. E. T	A. V. C	A. C. T. S.
3697	1017	753	Jactum est fundamentum Templi Solomo∣nis an. 480 post Exodum.	193	265	1

3735	979	715	Phorbas post Thersippum est archon Athe∣nis, an. 31.	231	227	39
3766	948	684	Megacles post Phorbam est archon Athenis, an. 30.	262	196	70
3770	944	680	Hesiodus Poeta floruit, archonte Athenis Me∣gacle, an. 5.	266	192	74
3796	918	654	Diognetus post Megaclem est archon Athe∣nis, an. 28.	292	166	100
3807	907	643	Homerus Poeta floruit archonte Athenis Diogneto, an. duodecimo.	303	155	111
3819	895	631	Phidon Argis Tyrannidem occupat, & men∣suras, & pondera invenit, & nummum Ar∣genteum in Aegina insulâ primo excudebat, archonte Athenis Diogneto, an. 24.	315	143	123
3824	890	626	Pherecles post Diognetum est archon Athe∣nis, an. 19.	320	138	128
3843	871	607	Ariphon post Phereclem est archon Athe∣nis, an. 30.	339	119	147
3873	841	577	Thespieus post Ariphontem est archon A∣thenis, an. 37.	369	89	177
3910	804	540	Agamestor post Thespieum est archon A∣thenis, an. 26.	406	52	2••4
3936	778	514	Aeschylus post Agamestorem est archon A∣thenis, an. 22.	432	26	240

I. P.	A. C.	Ep. M.		Olymp.	A. V. C	C. T. S.
3938	776	512	Prima celebrata est Olympias, anno post Trojam captam 434 archonte Athenis Aeschy∣lo, an. tertio.	1. an. 1.	24	242
3956	758	494	Archias Corinthius ob caedem pueri Actaeo∣nis, quem ei vim inferendo occiderat, exulare coactus, educto secum exercitu primo Corcy∣ram occupat, quam cum uni copiarum parti tradidisset incolendam, ipse cum alterâ in Si∣ciliam solvit, ibique, eodem tempore quo Myscellus Achaeus Crotonem in Italia, ille Sy∣racusas condidit, archonte Athenis Aeschylo, anno vicesimo primo.	5. an. 3.	6	260
3958	756	492	Alcmaeon perpetuorum archontum ultimus reipublicae praeest, an. 2.	6.1	4	262
3960	754	490	Alcmaeone defuncto aboletur Athenis perpe∣tuorum Archontum imperium, eorumque loco rempublicam deinde administrant archontes Decennales, quorum primus fuit Charops.	6.3	2 V. C	264

I. P.	A. Ch.	Ep. M.		Olymp.	V. C	C. T. S.
3962	752	488	Roma Condita est secundum computum Catonis anno 1. Olymp. 7.	7.1	1.	266
3970	744	480	Asimedes secundus decennalis archon Athe∣nis constituitur.	9.1	9	274
3980	734	470	Clidius tertius decennalis archon Athenis constituitur.	11.3	19	284
3990	724	460	Hippomenes quartus decennalis archon Athe∣nis constituitur.	14.1	29	294
4000	714	450	Leocrates quintus decennalis archon Athe∣nis constituitur.	16.3	39	304
4010	704	440	Apsander sextus decennalis archon Athenis constituitur.	19.1	49	314
4020	694	430	Erixias septimus decennalis archon Athenis constituitur.	21.3	59	324

4030	684	420	Abolito decennalium archontum imperio annuus archon Athenis primo constituitur Creon.	24.1	69	334
4032	682	418	Tyrtaeus Poeta Lacedaemoniis contra Mes∣senios ab Atheniensibus dux, datur archonte Athenis Lysia seu Tlesia.	24.3	71	336
4069	645	381	Terpander Lesbius nomos Lyricos primo in∣venit, & tibiis cecinit, & Lacedaemone in jus vocatus, quod antiquae tetracordi Lyrae tres nervos addidisset, populi suffragiis absolutus fuit, archonte Athenis Dropilo.	33.4	.108.	373
4109	605	341	Alyattes Croesi pater Lydis incepit regnare archonte Athenis Aristocle.	43.4	148	413
4120	594	330	Sappho Poetria Lyrica Mitylenae in Lesbo floruit, indeque in Siciliam navigat Phaon∣tem juvenem Lesbium, quem misere deperi∣bat, secuta, archonte Athenis Critia priori, & Syracusis rerum potientibus optimatibus Geo∣moris dictis.	46.3	159	424
4123	591	327	Amphictyones victis Cyrrhaeis, quibus ob sacrilegium bellum intulerant, ludos Pythicos instaurant, & captae Cyrrhae spolia victoribus praemia proponunt, unde Agon 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 di∣ctus, archonte Athenis Simone.	47.2	162	427

I. P.	A. Ch.	Ep. M.		Olymp.	V. C	P. T. D
4124	590	326	Templum Solomonis à Chaldaeis destruitur annos 427 postquam exstructum fuit 300 post initium Regni Rehoboami.	47.3	163	.1.
4132	582	318	Secunda Pythias celebrata fuit nono post primam anno, in qua, cum nulla è captae Cyr∣rhae spoliis relicta essent, Coronae laureae se∣cundum vetus institutum, quod in certamini∣bus Musicis antiquitus Delphis in honorem A∣pollinis celebratis observatum fuit, pro prae∣miis victoribus dabantur, & agon inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictus, qui ab eo tempore quinto quo{que} anno, i. e. post exactos quatuor plenos, eodem modo, quo ludi Olympiaci, agi coeperunt, archonte Athenis Damasio secundo.	49.3	171	9
....	.....	....	Comoedia primo acta fuit Athenis à Susario∣ne & Dolone Icariensibus.	....	....	....
4153	561	297	Pisistratus Athenis Tyrannidem occupat, archonte Athenis Comia.	54.4	192	30
4156	558	294	Simonides Poeta avus nascitur, anno enim Ep. Mar. 205. erat annos natus 90.	55.3	195	33
4158	556	292	Croesus in Asia regnat, & legatos ad Oracu∣lum Delphicum mittit, Archonte Athenis Eu∣thydemo.	56.1	197	35
4172	542	278	Cyrus Persarum Rex Sardes expugnat, & Croesum vivum capit, circa quod tempus flo∣ruit Hipponax, Ephesius Iamborum scriptor insignissimus.	59.3	211	49
4178	536	272	Thespis Icariensis Alcestidem, primam quae Athenis exhibita fuit, Tragoediam è plaustro docuit, & hircum pro praemio reportavit, ar∣chonte Athenis Alcaeo priore.	61.1	217	55

4186	528	264	Mortuo Pisistrato, cum regnasset annos 33, ei succedit in Tyrannide Hipparchus filius il∣lius.	63.1	225	63
4189	525	261	Aeschylus Poeta nascitur; anno enim Ep. Mar. 227. erat annos natus 35.	63.4	228	66
4197	517	253	Darius filius Histaspis occisis Magis Rex Persarum constituitur.	65.4	236	74
4198	516	252	Hipparchus Pisistrati filius Athenarum Ty∣rannus ab Harmodio & Aristogitone interfi∣citur, cum regnasset annos 13, ei succedit fra∣ter illius Hippias.	66.1	237	75
4202	512	248	Hippias cum ceteris Pisistratidis Athenis pel∣litur quarto post Hipparchi caedem anno, & archontis Magistratum accipit Clisthenes Alc∣maeonida.	67.1	241	79
4206	508	244	Chororum virilium certamen primo agi∣tur, quo vicit Hypodicus Chalcidensis archon∣te Athenis Isagorâ.	68.1	245	83
4217	497	233	Sophocles Poeta Tragicus Sophillo patre nascitur; anno enim Ep. Mar. 206 annos na∣tus erat 28.	70.4	256	94
4219	495	231	De Hippia Pisistratida nescio quid habet hic autor.	71.2	258	96
4223	491	227	Athenienses Duce Miltiade Persas prope Marathonem magna clade superant, cui pugnae interfuit Aeschylus Poeta annos natus 35. Ar∣chonte Athenis Phaenippo.	72.2	262	100
4225	489	225	Simonides Ceius Poeta avus Simonidis, qui etiam Poeta fuit, Athenis claruit. Darius mor∣tuus est, & Xerxes filius illius in Persia regnat, archonte Athenis Aristide.	72.4	264	102
4228	486	222	Aeschylus Poeta annos natus 40 Tragoediâ primo vicit. Euripides Poeta nascitur, & Ste∣sichorus è Sicilia in Graeciam venit, archonte Athenis Philocrate.	73.3	267	105
4233	481	217	Xerxes facto super Hellesponto navigiorum ponte in Graeciam ad Thermopylas cum Lace∣daemoniis pugnat, & praelio navali prope Sala∣minem insulam à Graecis superatur, archonte Athenis Calliade.	74.4	272	110
4234	480	216	Pugna ad Plataeas à Graecis contra Persas commissa est, quo Persae amisso Mardonio duce superati Graeciâ iterum excidere. Aetna ignem evomuit archonte Athenis Xantippo.	75.1	273	111
4235	479	215	Gelon Dinomenis filius Syracusis Tyranni∣dem occupat, archonte Athenis Timosthene.	75.2	274	112
4236	478	214	Simonides nepos, Leoprepis filius, Ceius, is, qui memorandi artem invenerat, ludis Athenis vicit; & statuae positae sunt Harmodio & Ari∣stogitoni, qui Hipparchum interfecerunt. Ar∣chonte Athenis Adimanto.	75.3	275	113
4242	472	208	Hiero Syracusis Tyrannidem occupat Gelo∣ni fratri succedens, cujus temporibus floruit Epicharmus Poeta Comicus. Archonte A∣thenis Charete.	77.1	281	119

4244	470	206	Socrates Philosophus nascitur, anno enim Ep. Mar. 137. annos natus erat 70. Et Sopho∣cles Poeta Tragoediâ primo vicit annos natus 28, archonte Athenis Apsephione.	77.3	283	121
4245	469	205	Saxum cecidit in Aegos Potamos, & Simo∣nides Poeta moritur nonagenarius, archonte Athenis Theagenida.	77.4	284	122
4251	463	199	Alexander Macedonum Rex moritur, & ei succedit filius illius Perdiccas, archonte Athe∣nis Euthippo.	79.2	290	128
4257	457	193	Aeschylus Poeta annum agens 69 moritur in Sicilia, archonte Athenis Callia primo.	80.4	296	134
4268	446	182	Timotheus Milesius nascitur: anno enim Ep. Mar. 93. annos natus erat 90.	83.3	307	145
4271	443	179	Euripides Poeta aetatis annorum 43 Tragoe∣diâ primo vicit, archonte Athenis Diphilo. Euripidi coaevi erant Socrates & Anaxago∣ras.	84.2	310	148
4275	439	175	Philoxenus Poeta Dithyrambicus nascitur: anno enim Ep. Mar. 116 annos natus erat 60.	85.2	314	152
4294	420	156	Perdiccas Macedonum Rex moritur, eique succedit filius illius Archelaus, archonte Athe∣nis Astyphilo, seu Aristophilo.	90.1	333	171
4303	411	147	Dionysius senior Syracusis Tyrannidem oc∣cupat, archonte, Athenis Euctemone.	92.2	342	180
4305	409	145	Euripides Poeta moritur annos natus 77, ar∣chonte Athenis Antigene.	92.4	344	182
4307	407	143	Sophocles moritur annos natus 91, & Cy∣rus minor in Persiam ascendit, archonte Athe∣nis Callia secundo.	93.2	346	184
4311	403	139	Telestes Poeta Dithyrambicus Athenis vi∣cit, archonte Athenis Micone.	94.2	350	188
4313	401	137	Qui cum Cyro in Asiam ascenderunt Duce Xenophonte in Graeciam, iterum redeunt, & Socrates Philosophus senex septuagenarius ab Atheniensibus condemnatus haustâ cicutâ mo∣ritur, archonte Athenis Lachete.	94.4	352	190
4315	399	135	.................................... .......... archonte Athenis Aristocrate.	95.2	354	192
4334	380	116	Philoxenus Poeta Dithyrambicus sexagena∣rius moritur, archonte Athenis Pythea.	100.1	373	211
4337	377	113	Anaxandrides Comicus Athenis vicit, ar∣chonte Athenis Callia.	100.4	376	214
4341	373	109	Astydamus Poeta Tragicus Athenis vicit, archonte Athenis Astio, & ingens in coelo ar∣sit cometa.	101.4	380	218
4343	371	107	Pugna Leuctrica Lacedaemoniorum & The∣banorum commissa est, in qua Thebani Duce Epaminanda vicere, & in pugna occisus est Cleombrotus Lacedaemoniorum Rex, archon∣te Athenis Phrasiclide.	102.2	382	••20
4344	370	106	Stesichorus Himeraeus secundus vicit Athe∣nis, & Megalopolis condita est in Arcadia, ar∣chonte Athenis Dyscineto.	102.3	383	221

4346	368	104	Dionysius senior Syracusarum Tyrannus moritur, & ei succedit Dionysius filius illius; & Alexander Pheraeus, Pherae in Thessalia incipit regnare, archonte Athenis Nausige∣ne.	103.1	385	223
4356	358	94	Phocenses Templum Delphicum expilarunt, archonte Athenis Cephisodoto.	105.3	395	233
4357	357	93	Timotheus Milesius insignis Lyricus nona∣genarius moritur Athenis, & Philippus Mace∣donum Rex urbem Philippos condidit, & A∣lexander Pheraeus ab uxore sua occisus fuit, & Dion Dionysii duces superavit, archonte A∣thenis Agathocle.	105.4	396	234
4359	355	91	Nascitur Alexander Magnus archonte Athe∣nis Callistrato, cujus tempore floruit Aristote∣les Philosophus.	106.2	398	236
4360	354	90	Calippus occiso Dione Tyrannidem Syracu∣sis occupat archonte Athenis Diotimo.	106.3	399	237

Cetera desiderantur.

Notae Chronologicae ad Canonem Chronicum.

AD an. 3132. Epocha haec recentior est Eusebio, annis 26. Nec major firme consensus est inter eum & nostrum ante annuorum archontum initia, seu Periodi Julianae, an. 4030.

Ad. an. 3185. Convenit Varro apud D. Augustinum de Civitate Dei, lib. 18. cap. 10. uti etiam Graeca Eusebii, pag. 27. Etsi in Chronico ab Hierony∣mo verso & in Canone pag. 74. sub Cecrope ab eodem collocetur. Adstipu∣latur nostro etiam Cedrenus, cujus tamen Graeca male distincta, non melius versa legimus. Diluvium contigit in Thessalia, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sub Deucalione, regnante At he∣nis Rege secundo Cranao indigena. Sed perperam typis editur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod à Xylandro pejus redditur, Deucalione Athenis regnante, secundo à Cranao indigena. Quin cum nostro consentiunt Tatianus adversus gentes, & Clemens Alexandrinus Stromat. 〈☐〉〈☐〉. quorum uterque sub Crotopo Argivorum Rege, Atheniensium Cranao coaevo, Diluvium hoc ponunt. Sed Orosius lib. 1. cap. 9. sub Am∣phictyone. Seld.

Ad an. 3463. Bellum igitur Thebanum secundum Chronographum no∣strum 42 annis Trojae excidium antecessit. Vetus apud Clementem Alexan∣drinum Chronographus, Strom. 1. illud 5 annis serius statuit. Sed haec in re tantae & tam obscurae antiquitatis levis est disserentia. Hoc bellum ad quod profecti sunt hi Argivorum Reges post instituta Nemaea primum bellum The∣banum dicitur, in quo omnes duces excepto solo Adrasto periere. Illorum igitur filii Epigoni dicti in patrum vindictam secundum bellum Thebanum, a 1.1807 decem annos post primum gesserunt, quorum Diomedes, Sthenelus, & Eu∣ryalus bello Trojano etiam interfuere.

Ad an. 3505. Is dies ad Scaligerianae Periodi Atticae rationes, est 23. Junii Juliani. De mense convenit nostro cum plerisque veterum. Nam Tharge∣lione captum Ilium plures scripsere. Plerunque etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu 23; alii etiam Scirrophorionis, mensis sequentis, eodem die. Vide Clemen∣tem Stromat. 〈☐〉〈☐〉. & Dionysium Halicarnassensem, lib. 1. Certe, ea anni tem∣pestate, scilicet sub aestatis initium, captum esse etiam indicat Virgilius Ae∣neidos 3.

— Vix prima inceperat aestas Et pater Anchises dare fatis vela jubebat.

Ut autem die septimo & die octavo idem dies innui posset palam est; diversa scilicet initii ratione habita. De anno quo capta est Troja alia fuit plerunque Atticorum scriptorum sententia. Ultimo Menesthei tribuunt, qui scilicet sub Menestheo collocant; aliis sub Demophonte Rege, captam tradentibus. At noster proculdubio vigesimum secundum Menesthei, penultimum scilicet ejus annum, heic adjecerat, utcunque quadratarii incuria 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 praeter∣mittatur, ut supra monuimus. Et ad annum usque 23 regnasse eum plerun∣que volunt; etsi in Graecis Eusebii non semel 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ci assignetur, & diserte legamus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, hujus anno 33 Troja capta est. Sed vide item addenda Graecis ejus, pag. 215. ubi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. leguntur. Plerunque etiam 407. anni ab excidio hoc ad Olympiadem primam Iphiteam numerantur. Vide Eratosthenis Canones, Eusebium numero 835. & ibi Scaligerum, quem etiam consule in 1 de Emendatione pag. 43. & 5. pag. 355. & 3. Canonum

pag. 283. & Dionysium Petavium de Doctrina Temporum, lib. 9. cap. 27. & sequentibus. Constantinus autem Manasses bellum, Trojanum, annis 150. circiter recentius facit. Nam, unde edoctus nescio, Priamum à Davide Ju∣daeorum Rege copias frustra poposcisse auxiliares scribit,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c.

Et praeter Chronologorum, qui perpetuas temporum series ducunt, turbam, videsis item Herveti Collectanea in Clementem Alexandrinum, pag. 797. Sed demonstrativam esse hanc Epocham asserit Scaliger, utpote quae suo tempe∣statis charactere nititur; adeoque, rationibus subductis, collocat ille in anno Periodi Julianae 301, qui, anno à nostro notato, annis etiam 26 recentior est. Uno anno vetustius numero Scaligeriano conjectat fuisse hoc excidium Petavius. Utriusque rationes perpendant & porro viderint heic doctores. Quin Novennium tantum integrum intervenit post expeditionem Graeco∣rum ad urbem excisam. Et Tempore verno expeditiones fieri solebant, de qua re vide plura postea Notis ad Smyrnaeorum Foedus. Absoluto demum post expeditionem novennio, sub aestatis initiis, id est proximo seu decimo anno capta est urbs.

Et Danaum decimo vere redisse rates

ait Propertius lib. 4. quod & Chalchantis passerum portenti interpretamen∣to apud Homerum Iliade secunda est consonum. Seld.

Ad an. 3561. Hoc anno secundum Eusebium Melanthus Messenius 23 an. ante Heraclidarum in Peloponnesum descensum Athenis primo coepit regna∣re. Non igitur ab Heraclidis pulsus, ut dicunt b 1.1808 Strabo, c 1.1809 Pausanias, & d 1.1810 Co∣non, sed ab aliquam aliam rationem è Patriâ commigravit, quando Athenis regnum obtinuerat. Erroris autem ansam supra citatis autoribus praebuit, quod Nestoridae omnes ab Heraclidis pulsi Athenas fugiebant, atque ideo existima∣runt cum iis etiam Melanthum ad eam civitatem primo commigrasse. Sed ob eam potissimam rationem videntur Nestoridae, cum è Messenia pellerentur, Athenas potius quam ad aliquam aliam Graecam civitatem fugisse, quod in ea Melanthus eorum cognatus, à quo hospitium poterant sperare, antequam ex∣pulsi fuerant regnum obtinuisset, quod idem etiam ea, quae Pausanias in alio loco dicit, satis innuunt. e 1.1811 Tradit enim Iones, qui eodem anno, quo Ne∣storidae Peloponneso exacti fuerunt, à Melantho tunc Athenarum rege re∣ceptos fuisse. Melanthus igitur priusquam aut Iones, aut Nestoridae Pelo∣ponneso pellebantur, atque ideo ante Heraclidarum descensum, Athenis re∣gnabat.

Ad an. 3637. Tribuuntur haec plerunque anno octavo Acasti Regis Atheni∣ensium, seu Periodi Julianae 3673. Vide Eusebium numero 975. Et anno∣rum 140 intervallum plerunque habetur inter Trojanum excidium & hanc migrationem, uti diserte etiam numerat Eratosthenes in canonibus. Vide Clementem Stromat. 〈☐〉〈☐〉. Scaligerum ad dictum Eusebii locum, & Petavium de Doctrina Temporum, lib. 9. cap. 30. Atqui, licet prior pars numeri apud nostrum disparuerit, tamen 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. seu 13 eum terminat. Sed nullus est nu∣merus qui ternario terminatus & ex 945 (quo scilicet Epocha Trojae captae Nostro notatur) deductus relinquit 140. Si scripsit noster 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, id est, 813 intervallum illud ei erit tantum annorum 132. Neque alius est nu∣merus ita terminatus unde aut intervallo quod diximus numerus propior elici potest, aut quo propius ad aliorum rationes accedat noster. Ceterum & ita

non solum in anno regis (quocunque is fuerit nomine dictus) annis aliquot ab aliis discrepat, sed etiam prochronismo annorum 36 in Epochae constitu∣tione. Nam si detur numerum quem diximus eum heic adnotâsse, respon∣det, in Periodo, annus 3637.

Ad an. 3770. Suadet Lacuna quae vestigia reliqua numeri, qui ad Hesiodi spe∣ctat, sequitur, eum integrum fuisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu 680, unde annus, quem adje∣cimus, exit. Si aliter fuit terminatus, pauculorum utcunque annorum dis∣crimen esse duntaxat palam est. Annum autem notatum fuisse puto non a∣lium quam quo primum Hesiodus poemata publice recitavit, aut in certamen Poeticum descendit; quod ipsum sentiendum est de anno Homero proxime assignato. Seld.

Ad an. 3807. Ita 37 annis Hesiodus artis suae specimina publice edidit ante Homerum. De horum aetate, quaestio est & vetustissima & celeberrima. Et uter natu antiquior. Sed L. Accius Poeta, & Ephorus historicus, ut noster, Hesiodum priorem faciunt. Vide Agellium lib. 3. cap. 11. Varias autem de Homeri aevo sententias vide apud Clementem Stromat. 〈☐〉〈☐〉. & Eusebium nume∣ro 908. & in Chronico Graeco, pag. 31, 33, 34, & 215. Adi porro si placet Scaligerum ad dictum numerum, Petavium de Doctrina Temporum, lib. 9. cap. 30. Paterculum lib. 1. &, ad eum, Lipsium, Philostrati 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in Eu∣phorbo, &, praeter ea quae congessit Gregorius Gyraldus dialogo 2. Apollo∣dorum atque alios apud Joannem Tzetzem Chiliad. 12. cap. 399. Recentio∣res, qui perpetuas annorum series obiter contexunt, praetermittimus. Seld.

Ad an. 3824. Hactenus in assignandis annis regnorum regum Athenien∣sium Eusebium secuti sumus, in sequentibus vero in quibus Marmor ab Euse∣bio differt usque ad Archontes decennales secundum hypothesin Lydiati (quem vide pag. 51.) annos assignamus

Ad an. 3956. Conditas Syracusas numero 1284. scribit Eusebius, id est anno Clidici Athenarum Regis primo. Epochae numerus annorum in Marmore evanuit. Sed annus regis manet, nimirum 21 Aeschyli regis, qui primum Clidici annis 24 antevertit, & anno 4. Olympiadis 5 respondet, seu Periodi 3957. Videsis Scaligerum ad Eusebianum numerum & Hubertum Goltzium in Sicilia pag. 21. qui Eusebium heic sequuntur. Sed instauranda forsan hinc est Chronologia tam de Naxo condita quam de Syracusis, si Thucydidi item fides habenda, cui, proximo post Naxum conditam anno, colonia ab Archia deducta est. Vide eum sub initio libri 6. Quinto item, inquit ille, post ha∣bitatas Syracusas anno, Chalcidenses è Naxo profecti Catanam condidere, & sub idem tempus Lamis, coloniâ Megaris deductâ, Trotilum condidit; alia item enumerat quae pariter ab hoc Archiae Epocha ita pendent, ut, eâ ignora∣tâ, simul etiam illa ut ignorentur necesse est. Haec omnia à Chronologicis instaurentur, nostro autore, qui 150 duntaxat annis aut circiter post Thucy∣didem scripsit. Seld. Sed cum Lydiati hypothesin sequamur, qui 22 annos Aeschylo assignat, à Seldeno uno anno differimus.

Ad an. 3970. Secundum f 1.1812 Pausaniam Aesimedes tres annos citius principa∣tum adeptus est, dicit enim ille annum secundum nonae Olympiadis esse quin∣tum à quo Aesimedes Aeschyli filius decennalis archon summae reipublicae prae∣erat.

Ad an. 3990. g 1.1813 Pausanias eodem modo quo Aesimidis sic etiam Hippomenis initium tres annos citius ponit; dicit enim Hippomenis annum quartum esse Olympiadis decimae quartae primum.

Ad an. 4030. Consentit heic noster ad amussum cum Eusebio. Et firmat id uterque quod impugnat Scaliger ad numerum Eusebianum, & 1296. & 1333. Sed & vide Eusebii Graeca, pag. 215. ubi item Olympiade 24. primus archon annuus praeficitur; qui idem est annus. Atqui ex Pausaniae loco in

Messenicis de Hippomenis archontis decennalis anno quarto, adstruere hic vult Scaliger metrachonismum integri quadriennii commissum esse Eusebio, quem arguit ac si in confesso esset, decennales illos archontas quatuor singulis decenniis integris praefuisse; id quod etiam admittit Eusebius. Sed disce∣dendum à receptiori de hac Epocha sententia non fentio. Ea scilicet procul∣dubio notior multo erat quam singulorum archontum qui praecesserunt, anni, qui etiam pro imperiorum prorogatione, morte praeveniente, aut Decreto summovente, plures aut pauciores esse potuissent, nec satis scriptoribus co∣gniti; ipsa interim annuorum Epochâ, utpote Olympiadibus aut alio quovis charactere certissimo signatâ, notissimâ. Sed & vide porro Eusebii Graeca, pag. 39. lin. 42. & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 historicam Scaligerianam, ubi triennio recen∣tius quam nostro collocatur Creon, primus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, scilicet anno O∣lympiadis 24, tertio, uti etiam Carolo Sigonio in Fastis Atticis. Adi insuper Meursium de Archontibus lib. 1. cap. 8. & Petavium lib. 13. pag. 548. Seld.

Ad an. 4032. Seldenus in hoc Marmoris loco archontis nomen legit Lysiam, sed pro Lysia restituendum esse Tlesiam supra indicavi in Notis Historicis, Tlesias enim secundum h 1.1814 Pausaniam archon erat anno quarto 23 Olympiadis; sed eo anno secundum Chronographum nostrum nondum constituti erant an∣nui archontes Athenis; anno enim sequenti primo scilicet Olympiadis 24 ab eo primus archon statuitur Creon, eodem igitur modo, quo supra in statuen∣dis initiis Aesimedis & Hippomenis, sic etiam hic in statuendo Tlesiae magi∣stratus anno Pausanias computationem Chronographi tres annos antecedit. Additis igitur tribus annis quarto anno 23 Olympiadis erit annus tertius 24 Olympiadis, & Ep. Mar. 418. quo secundum mentem Chronographi nostri Tlesias Athenis archon erat, & bellum Messenium secundum habuit initium, & Lacedaemoniis à Messeniis ad Deras superatis ex Oraculi responsu ab Atheni∣ensibus datur Dux Tyrtaeus poeta.

Ad an. 4069. Annus est Olympiadis 33 quartus. Ejusdem secundo Ter∣pander insignis habetur Eusebio. Huic etiam aevo eum tribuit Hellanicus de anno dissentiens, apud Athenaeum lib. 14. ubi in Carneis primum eum vicisse ait. Carneorum autem Festum institutum est 26 Olympiade, teste ibidem Sosimo. Sed Hieronymo, eodem in loco, Plutarcho etiam libro de Musica, & Nichomacho Geraseno lib. 2. cap. 1. multo vetustior est, & Olympiadibus Iphiteis prior. Unde etiam collocatur à Josepho Blancano in Mathematico∣rum Chronologia, an. 800, ante Christi Epocham. De Terpandro vide item Joannem Tzetzem Chil. 1. cap. 16. & Eusebium in Chronico Graeco pag. 40. Seld.

Ad an. 4109. Prochronismus est apud Chronologos aliquot, qui accuratius rem aestimant, novennii; Eusebio, septennii. Ex vestigiis quae in Marmore nondum obliterata sunt, cum systemate ejusdem aevi comparatis, alium heic praeter hunc Alyattem innui persuasum non habeo. Numeri, qui Epocham designaret, partem priorem disparuisse verum est. Sed reliquiae illae .....〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, si conjecturae fides, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 indicant. Major esse annorum nu∣merus nequit, quod tum ex instituto autoris ordine, tum ex veteri Graecorum numerandi ratione scimus. Si minor fuerit, ut decennio minor sit necesse est, adeoque ut eo longius à recepta Chronologia discrepet. Vide Eusebium num. 1405. & Canonum Scaligerianorum lib. 2. & 3. atque ejusdem fequaces. Seld.

Ad an. 4132. Sic firmat noster sententiam receptam de anno quo heic agon coronarius factus est; tertio scilicet Olympiadis 49, uti diserte Pausanias e∣tiam in Phocicis. Sed dum hoc firmat, convellit interim, quae de Pythiade praecedente habent scriptores Vide 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 historicam cum Eusebii Chro∣nico editam in Olympiadis MH anno tertio. Quin vero Agonem pentaeteri∣cum ante hanc instaurationem fuisse, pro confesso habent, hoc est, post quar∣tum

quemlibet annum agi, uti Olympicum, solitum, adeoque praecedentem instaurationem quâ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Cyrrhaeis excisis, factus est, tertio Olympiadis 48. tribuunt, uti etiam, apud Pausaniam in Phocicis, habetur. Et videsis Scaligerum operis magni libri 1. capite de Periodo Delphorum Pythia & ad numerum Eusebianum 1435. Adde Petavium de Doctrina Temporum lib. 1. cap. 33. & Erasmum Schmidium in prolegomenis ad Pindari Pythionicas. Atqui instauratio illa, quae Cyrrhae excidium secuta est, nostro cadit in an∣num 2. Olympiadis 47, Julianae nempe, ut vides, Periodi 4123. Ita noven∣nium intercessit, non tantum quadriennium. Et certe legimus agonem hunc olim fuisse novennalem. Argumenti tertii Pythiorum Pindari autor, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Celebrabatur antiquitus cer∣tamen Pythium quolibet novennio. Et Censorinus de die Natali capite 18. Delphis quoque ludi, qui vocantur Pythia, post octavum olim conficiebantur. Ce∣terum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quam diximus autor (qui ipse Scaliger est) ab instaurata, an∣no Olympiadis 48 tertio, Pythiade, ipsas dinumerari Pythiadas scribit, neque aliter dinumerat. Res non omnino levis est momenti. Et porro viderint e∣ruditi. Quod autem ad archontas attinet, gratissima à nostro lux est. Et Simon, & Damasias secundus, in archontum Fastis, suis locis, unde apud vi∣ros doctissimos hactenus exularunt, restituendi. Vide loca superius in notis ad hunc agonem indicata. Damasias vero apud Diodorum, qui Olympiade 35 praefuit, primus erat; hic, sub quo instauratus agon, secundus; quod primo ex hoc Marmore cognitum facem praebet insignem viro doctissimo lib. 1. de Archontibus cap. 11. quem unicum Damasiae nomen fefellit. Seld.

Ad an. 4172. Si nostro heic cum Eusebio convenit, tunc scripsit noster 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 282, unde fit Periodi 4168. Nam Eusebio haec Epocha est Olympiadis 58, annus tertius. Sed neque hisce acquiescas. Consule quae adnotat Scaliger ad numeros Eusebianos 1462, & 1471, & Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in NH. Sed de Hipponacte complurium annorum heic apud Eu∣sebium prochronismus est. Is Olympiade 23 collocat Hipponactem, seu pe∣riodi Julianae 4026. At Plinius certum esse ait Hipponactem fuisse Olympiade 93, quae seculo quod à nostro indicatur satis respondet, Vide item Scaligeria∣nam illam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 historicam Olympiade 〈☐〉〈☐〉. Seld. Sed rationem ob quam à Seldeno discrepamus legas in notis Historicis.

Ad an. 4178. Olympiade 61 docuisse seu Tragoediam primo edidisse Thes∣pim, autor est Suidas. Nostri numerus in Lacunam desinit. At si Suidae fi∣des, spatio Lacunae non refragante potius annuente, habenda sit, ita supplen∣dus est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 273. Inde prodeunt numeri quos adnotavimus. Certe minorem fuisse quam 291 liquet ex Croesi Epocha; & cum nostro exacte ita convenit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Olympiadum. Sed de hirco pro praemio dato & Tragoe∣dia inde dictâ, prochronismus est apud Eusebium annorum sane 55. Vide Nu∣merum ejus 1426. Seld.

Ad an. 4186. Pisistratus enim occubuit 33 annis postquam Tyrannidem obtinuisset: si igitur ille an Ep. Marmor. 297. successor illius anno Ep. Marm. 264 incepit regnare.

Ad an. 4197. Quae reliqua sunt numeri, autorem scripsisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 253, satis demonstrant. Sed metachronismus est quadriennii, & manifestissimus error, nisi alia nostro fuerit annorum ejus ratio quam hactenus didicimus. Nam binas habemus apud Ptolomaeum in quarto Magnae Constructionis, E∣clipses Lunares, quarum alteri annus Darii 20 & dies vigesimus octavus Epi∣phi, Novembris scilicet 19, alteri annus 31 & dies tertius Tybi seu Aprilis 25 tribuitur. Nec aliter ejus anni in Ms. quem diximus codice Reverendis∣simi Archiepiscopi Cantuariensis notantur quam in vulgatis, nisi quod nu∣merus 31, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non numeralibus literis exprima∣tur. Et consensus hic est tam exemplarium Graecorum quam versionum sive

ex Graecis, sive ex Arabicis, uti ab eximio Mathematices Oxonii professore Joanne Banbrigio, peramice monitum est. Eclipsium harum altera in an∣num Nabonassari 246 incidit, altera in 257, id est, in annum Periodi Julia∣nae 4212 altera, altera in 4223. Ergo annus Darii primus congruit Periodi anno 4193 qui quadriennio solido nostri calculum antevertit. Videsis Jose∣phum Scaligerum lib 5. de Emendatione, pag. 379. & Dionysium Petavium de Doctrina Temporum, lib. 10. cap. 18. Seld.

Ad an. 4198. Hipparchus ab Harmodio & Aristogeitone occisus fuit qua∣tuor annis priusquā Pisistratidae Athenis exulabant. Si igitur secundum Chro∣nographum nostrum Pisistratidae Athenis exularent, an. Ep. Mar. 248. Hip∣parchus interfectus fuit an. Ep. Mar. 252.

Ad an. 4202. Prope abest noster à sententia quam V. CL. Joannes Meursius de Pisistratidatum initio stabilire nititur libro de Fortuna Attica cap. 10. Sed tamen abest. Vide ejus rationes tum ibi, tum in Pisistrato ejus cap. 5. Adde Dionysii Petavii Paralipomena ad libros de Doctrina Temporum pagina 856. Seld.

Ad an. 4219. Fuga ejus in Sigeum non aliud videtur quam tyrannidis Pisi∣stratidarum finis, quem supra indicaverat. Neque finis ille locum omnino heic obtinere potuit. De Hippiae rebus vide Herodotum in Terpsichore & Thu∣cydidem lib. 6. Annus hic est quartus ante pugnam Marathoniam, qua Hippias sub Dario stipendia meritus est, & in patriam pugnans occubuit. Notatur eidem anno ab aliis Philippus archon. Vide Meursium de archontibus lib. 2. cap. 3. Seld.

Ad an. 4223. Discrepant de anno hujus pugnae Scriptores. Olympiadis 72 anno primo (qui ipse nostri possit esse annus; Saltem plusquam anno unico discrepare nequit) Epocham hanc collocat Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Scaligeri∣ana. Adi Scaligerum ad numerum Eusebianum 1525, & Meursium de archon∣tibus lib. 2. cap. 4. Sed ingeniosissimas Scaligeri rationes exacte firmat noster. Vide eum de Emendatione Temporum lib. 5. pag. 382. Sed adversatur Pe∣tavius de Doctrina Temporum lib. 10. cap. 22. & anno sequenti tribuit. Hac pugna, quod ex vestigiis orationis contextus elicitur, Aeschylus poeta annos natus 35, certamine strenue contendit, cum fratre scilicet Cynaegiro. An∣nus est Olympiadis 72 secundus. Suidas autem concertâsse scribit Pratinam cum Aeschylo & Chaerillo Olympiade 70, in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, neque aliud puto voluit in Aeschylo ubi, ut codices editi habent, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Certavit Olympiade 9. annos natus 25. Rescribendum forsan, modo sit ipse sui medela, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et proclivis lapsus erat, ut ex O, in numeris Θ fieret. Ita inter Suidam & nostrum de aetate consensus est. Atque ita recte, puto, Suidas emendatus. Satis item consentit Olym∣piadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Videsis Isaacum Casaubonum de Satyra Poesi lib. 1. cap. 5. & 1. Meursium de Archontibus lib. 2. cap. 2. & 19. & Periodi heic annos 4228. & 4257. Seld.

Ad an. 4225. Quae restant ex notis numeralibus sunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. aut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nam utrum ex vestigiis eliciendum sit, non satis liquet. Scripsisse puto autorem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Inde natus est in Periodio Juliana, annus 4225. In Darii excessu heic prochronismus est, ut in initiis metachronismus, si ad aliorum rationes exigas. Si alium fingamus numerum integrum ita finientem, longius à rece∣pta Epocha vagabimur. Vide Josephum Scaligerum de Emend. Temp. lib. 5. pag. 382. Ad Simonidem hunc spectat illud apud Eusebium num. 1530. Sed & vide eum numero 1354. & Graece pag. 40. & infra, annum Periodi 4245. Seld.

Ad an. 4228. De Aeschyli victoriis, vide Scholiastem ejus in Persas, Sui∣dam, vitam ejus, Gregorium Giraldum Dialog. 6. & quae supra citavimus an∣no Periodi 4223. Instauratio Olympiadum aliquot, quae ei tributae, à nostro

forsan accipienda. Sed trinis ferme Olympiadibus integris, ante nostri Epo∣cham Aeschylum agnitum fuisse notat Eusebius; quod ipsum etiam notat O∣lympiade plusquam integrâ recentius.

Euripidis autem natales, apud nostrum, sexennio antevertunt annum à Diogene Laertio in vita Socratis assignatum, qui est Olympiadis 70 primus seu Periodi 4234, qui annus dicitur vulgo Xerxis transitus in Graeciam, ut alter regni ejus initiorum. Etiam Suidas & Thomas Magister, Olympiadum item 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Scaligeriana Laertii sunt sequaces. Vide porro Giraldum Dialog. 6. & 1. Meursium de Archontibus lib. 2. cap. 8. Sed Eusebio clarus habetur anno tertio Olympiadis 77. Certe ad Laertii rationes ita admodum puer clarus erat. Ad nostri vero, annum agens sextum decimum.

Stesichoros autem habet noster binos. De altero seu juniore, inferius pro∣xime post annum Periodi 4343. Natum autem scribit Stesichorum Suidas 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Olympiade 37. Et ad summam senectutem eum per∣venisse, annum scilicet 85, ex Luciani Macrobiis docemur. At si natus fue∣rit Olympiade 37; ad nostri rationes, jam ad annum 146 pervenerat, aeta∣tem eo aevo rarissimam. Atqui & mortem obiisse ait Suidas Olympiade 56, seu annis 70 ante annum quo noster eum collocat. Eusebio autem clarus ha∣betur Olympiade 42, mortuus 55. Stesichorus vero, Poeta etiam insignis, de quo mortuo Phalaris tyrannus scribit tum ad filias suas, tum ad Himeraeos Epistolas 31, 54, & 103, obiit saltem ante Olympiadis 38 annum secundum, quo nempe ipsa Phalaridis tyrannis juxta Eusebium finita. Vide etiam Phila∣ridis Epistolas alias. Anne igitur tres Stesichori? Adi etiam, si placet, Gi∣raldum Dialog. 6. & Joannem Tzetzem Chiliad. 1. cap. 25. Sed Suidae etiam convenit cum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 historiarum Scaligeriana, quam videsis Olympiadi∣bus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Geloni autem Siciliae tyranno coaevum fuisse Stesichorum habet Conon, nostro astipulatus, apud Photium Cod. 186. sect. 42. vide in∣fra, annum Periodi 4235. Seld.

Ad an. 4233. Haec vulgo anno tribuuntur proximo. Alii aliter. Sed de ea re vide quae Scaliger disputat lib. 5. de Emendatione pag. 383. & in tertio Canonum pag. 231. ubi etiam de die, ingeniosissime, ut solet. Sed exacte cum nostro conveniunt Petavii rationes, quas vide de Doctrina Temporum lib. 10. cap. 24. Adde ejus caput 22. libri 1. & notas ad Themistii orationem 12. Archon heic erat Calliades uti etiam ex Marmoris vestigiis liquet. Ita etiam nominatur Laertio in vita Socratis, Dionysio Halicarnassensi lib. 9. Diodoro lib. 11. & Thomae Magistro in vita Euripidis. Sed eidem Laertio in Anaxagora Callias vocatur, uti & Eusebio, & D. Hieronymo ad Danielem cap. 11. & Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Seld.

Ad an. 4234. Neque enim Marmore alius hic potuit esse numerus integer quam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 qui annum hunc indicat. Transitus Xerxis praecedente hanc pugnam anno suffragiis plerumque omnium collocatur. Itaque Pausaniae cum nostro de utroque forte convenit. Is enim in Eliacorum 2 pugnam hanc Olympiadi 75 tribuit qui hic ipse annus est; ergo, ut videtur, Xerxis tran∣situm praecedenti. Sed apud Eusebium metachronismus est quadriennii; pu∣gna hac Olympiade 76 positâ.

De Aetnae flammis consule Philippum Cluverium in Sicilia antiqua lib. 1. cap. 8. Sed nunc primum montem ignem evomuisse, innuit, ni fallor, no∣ster. Seld.

Ad an. 4235. Sed mirum heic inter nostrum & Scriptores alios, quos inter neque consensus est, discrimen. Vide Eusebium numero 1530, &, ad eun∣dem, Scaligerum. Adde Pindari Scholiasten ad Pythionicarum 1. & 3. & Sca∣ligerum ad numerum porro Eusebianum 1542. item Olympiadis OB'. anni secundi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Seld.

Ad an. 4236. In Lacunam desinit numerus. Sed ex eo quod archontis no∣minis reliquum est .... 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, manifestum est satis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, exaratum fuisse.

Is proximum post Timosthenem annum occupat in Fastis Atticis. Nu∣merus igitur erat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 214, qui nostros facit; aut proxime minor. De Simonide hoc, nihil, ni fallor, occurrit in Eusebii Chronicis. Videsis supra ad annum Periodi 4225. & inferius ad 4245. ubi de Simonide avo. Nepo∣tem autem legimus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 historica à Josepho Scaligero edita, flo∣ruisse Olympiade 56, anno scilicet 80 aut circiter ante nostri Epocham. Seld.

Ad an. 4242. Ergo annos duntaxat 7 non 17 regnavit Gelo; quod tamen in Eusebii Graecis, &, pro rationum fundamento, Scaligero habetur. Annus hic est Olympias 77. Prochronismus est, in Hieronis initiis, triennii apud Eusebium; spatii item amplioris, si perochae, quae de Hierone praecedit, fi∣des apud eundem magis habenda. Vide eum numero 1538, & 1542. Pin∣dari Scholiastes ad Pythiorum 3, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Regnare coepit Hiero Rex Olympiade 76, quae Pythiadi 28 respondet. Id est anno Olympiadis 76 tertio, qui ipsa est Pythias 28, ab eo tempore quo agon Pythicus coronarius factus est dinumerata; de qua re vide ante numerum Periodi 4132. Tertii autem Olympiadum anni Pythiades sunt. Sed Pindari Scholiastis calculus, biennio tantum antevertens, Nostri rationibus proxi∣mat. Vide supra citata ad numerum 4235. praeter 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Olympiadum, in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Vestigia autem quae in Marmore restant, Charetem satis indicant ar∣chontem qui hunc annum in Fastis Atticis tenet. Scripsit plane noster 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Seld.

Ad an. 4244. De Socrate vide infra annum Periodi 4313. At natus igitur est Sophocles Periodi anno 4217. seu Olympiadis 70. quarto, ut supra notavi∣mus. Metachronismus, de natalibus, novennii est apud Suidam, qui natum eum esse ait, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu Olympiade 73. Quadriennil, apud vitae ejus autorem, qui 71. Olympiadis secundo & Philippo archonti tribuunt. Ita etiam Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 anonymus, quem vide item anno tertio 73 Olympiadis. Vide Meursium de archontibus lib 2. cap. 3. & Gregori∣um Giraldum. Sed hoc ipso anno id ipsum de victoria ejus forte innuerat Eusebius. Nam sub eodem in Latinis; Sophocles & Euripides, inquit, clari babentur. In Graeco vero Canone, anno praecedente eum quem designat no∣ster, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ait, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Sophocles Tragicus Poeta primum ingenii sui opera publicavit, id est, in certamen Poeticum descendit, quod tamen in Latinis Eusebii ipsa Olympiade ponitur. Vide eum numero 1545, & in priore parte Chronicorum Graece pag. 44. D. Hieronymum ad Danielem cap. 11. & Scaligerum ad dictum numerum. De Archonte hujus anni, vide inferius ad Periodi 4313. Seld.

Ad an. 4245. De archontis nomine non est cur dubitemus. Plane indicat quod est nominis in Marmore reliquum. Vide autem notas historicas. De Saxi casu (de coelo nempe decidisse ferebant) quadrennii est apud Eusebium Metachronismus. Prochronismus Plinio biennii. Vide eum lib. 2. cap. 58. Sed non omnino heic doctissimo viro assentire queo, qui, ex Lysandri vita a∣pud Plutarchum, putat eliciendum, Anaxagoram quidem casum, uti est a∣pud Laertium, praedixisse, sed sexaginta aut circiter post annis saxum ceci∣disse; eo scilicet quod Lysandri in Athenienses victoriam, quae tot annis po∣stea parta est ad Aegos flumen, casum hunc portendisse tunc conjectabant nonnulli, aut ejus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod ait Plutarchus, fuisse; ac si casus, qui tot an∣nis anteverterat, victoriae signum fuisse minime omnino conjectassent harioli. At vero ex astrorum positu, scimus, fata, quae post multo plures annos eve∣niant, à futili Astrologorum gente quotidie, idque ritu veteri, praedici solere. Quod nemo nescit qui eorum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Directiones, uti vo∣cant, & Revolutiones tam in singularium hominum quam in urbium genti∣umque thematis atque alias ejusdem farinae nugas exploravit. Etiam celeber∣rimum

est in historia Britannica saxum, quod, non semel translatum, certissi∣mum futuri, post compluria secula in loco quem occupaverit, regni indici∣um & omen habitum est; idque divulgatissimo carmine. Nihil igitur vetat quin Saxum quod sub Anaxagora cecidit, victoriae quae tot annis postea par∣ta est, sive signum sive portentum apud conjectores, qui tam libentissime re∣rum ejusmodi ansas quam vanissime arripiunt, aestimaretur. Sed porro de casu vide ibidem Plutarchum. Adi, si placet, I. Meursium de Archontibus lib. 2. cap. 14. Romae certe lapidibus pluisse saepius, & portentum sacris no∣vendialibus ritu veteri lustrari solitum legimus apud Julium Obsequentem de Prodigiis. Et ejusmodi quid de lapidibus, aevis recentioribus non uno in loco memoratur. Seld.

De Simonide avo heic autorem locutum esse puto. Adi notas historicas, pag. 220. Simonidis nomen non semel luxatum legitur apud Eusebium. Vide supra, annum periodi 4225, Sed & vide eum numero 1457, qui Olympias est 55, id est, Periodi Julianae 4154. Simonides, inquit, clarus habetur; & in Graecis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Certe circa eum ipsum annum, si nunc no∣nagenarius erat, natales ejus collocandi. Nonne igitur pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illuc ir∣repsit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quod tum Eusebium in annalibus quos exscripsit, tum D. Hieronymum fefellerit? Suadit sane temporis ratio. Ad eundem Simoni∣dem etiam spectat illud, puto, quod habet Eusebius numero 1480. Sed quod occurrit de hoc nomine apud eum 1354, pertinere ad avum ibi nequit, nedum ad nepotem. Et certe submovendum. Vide Gregorium Giraldum. Adde quod habetur in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉· & apud Synesium Epistola 49, ad Theotimum. Seld.

Ad an. 4251. De Archonte quem tamen Euhippum vocant, consensus a∣liquis est apud alios scriptores. De anno vix ullus apud veteres. Vide Eu∣sebium, Diodorum, Scaligeri Canonum librum 3. pag. 335. & Dionysium Petavium in Paralipomenis ad Doctrinam Temporum, pag. 849. Marmo∣ris autem vestigia reliqua tam patris quam filii nomina satis indicant. Seld.

Ad an. 4257. De eo vide supra ad annos Periodi 4189, 4223, & 4228. A∣pud Suidam autem aetas ejus annis undecem minor est. In vita ejus, sexen∣nio. Adi item, praeter Isaacum Casaubonum de Satyrica Poesi, lib. 1. cap. 5. & Gregorium Giraldum, Joannem Meursium de Archontibus, lib. 2. cap. 19. Seld.

Ad an. 4271. Vide supra ad annum Periodi 4228. Hoc ipso anno Euse∣bius, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Euripides tragoediarum scriptor cla∣rus habetur, ut habet D. Hieronymus. Victoria haec innuitur. Numeri in Marmore literae posteriores evanuere. Sed par satis est, ut credamus, ex iis quae de natalibus Euripidus supra habentur, scriptum fuisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, sive CLXXX. Id firmat etiam lacunae spatium. Sed & vide D. Hieronymum ad Danielem cap. 11. At Diphilus biennio post Archon est in Fastis. Seld.

Ad an. 4294. Obliterantur pleraeque numerales literae quae Archelai ini∣tium signabant. Sed ex Archontis nomine forsan deprehendendi. Is est A∣styphilus, aliis item Aristophilus dictus. Sed, cum nostro, Astyphilum eum nominat Athenaeus lib. 5. Archon erat ille anno Olympiadis 90. primo, qui est Periodi Julianae 4294. Vide Diodorum, & Meursium de Archontibus lib. 3. cap. 8. Ita scripsit noster 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 156, si ad Archontum Fastos vulga∣tos eum exigas. Quos inter & eum interdum tamen discrimen est. Ergo regnavit Perdiccas annos 63, qui sunt 15 plures quam ei tribuit Eusebius. Sed de Perdiccae excessu & Archelai initiis immanis est apud veteres discrepantia, quorum nemini tamen adsentit noster. Certe Nicomedes Acanthius qui an∣nos 41 Perdiccam regnasse scripsit, propius à nostro abest. Theopompus au∣tem regnasse eum tradidit annos 35, Anaxamines 40, Hieronymus, vetus re∣rum

Graecarum Scriptor, 28, (quem secutus est Eusebius) & ut aliquis de∣mum reperiatur consensus, Marsyas & Philochorus 23. Horum sententias ex∣hibet Athenaeus lib. 5. Singularem item habet Diodorus sibi Perdictae exces∣sus annum. Seld.

Ad an. 4303. Metachronismus est triennii apud Eusebium. Vide eum num. 1609, Diodorum, alios. Sed tamen ipsum annum, cui ejus initia ty∣rannidis plerunque tribuuntur, obtinet Euctemon (quem habet noster) Ar∣chon in Fastis vulgatis, in quibus Theopompus est nostri anno Archon, in∣tercedentibus Glaucippo & Diocle ante Euctemonem. Vide Epocham heic proximam. Seld.

Ad an. 4305. Vide supra ad annum periodi 4228. & 4270. At Eusebio anno qui proxime insequitur, eodem scilicet quo ille Dionysii Siculi initia statuit, moritur Euripides. Videsis ad eum, Scaligerum, ad numerum 1609. Archon autem anni, quo vivere desiit Euripides, Callias est aliis; qui Anti∣genem scilicet excepit, & triennio tardius quam nostri rationes patiuntur Ma∣gistratum inivit, uti & Antigenes biennio; si scriptoribus vulgatis credimus. Vide Diodorum & Meursii Archontas, lib. 3. cap. 12. Et huic anno Diocles assignatur. Quin Euctemon & Antigenes archontes sunt in fastis continui, cum tamen inter Dionysii initia, archonte Euctemone, & Euripidis mortem, Antigene archonte, intercedat heic biennium integrum. Sed id recte satis fieri forsan potuit, servatâ interim exactissime successione illa continua, si an∣norum embolimaeorum rationem habeamus, eorumque in enneadecaeteride Metonica ad Scaligeri calculum. Etenim sub hisce archontibus agebatur ennedecaeteris secunda, cujus in annum quintum, juxta nostrum, cadit annus Antigenis, qui Scaligero atque ejus sequacibus est embolimaeus. Et rationi∣bus ita subductis, Euctemonis initia sive Hecatombaeonis ejus neomenia inci∣dit in 12 Julii, Antigenis in ejusdem mensis redeuntis 2, cujus tamen annus, utpote embolimaeus, Euctemonis superabat diebus saltem 15, & ad 16 diem Julii proximi anni protendebatur. Ita Euctemonis & Antigenis bini anni ci∣viles preater duos integros annos solares communes, dies 4 occupabant. Cum quibus etiam quatuor alii dies 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 censendi, de quibus supra. Itaque quod sub initiis evenit Euctemonis, biennio ante collocandum fuerit quam id quod sub Antigenis finem. Atque ita tempestas anni, ferme ipsi dies, in utraque Epocha hinc (si fides calculo) indicari possint. Ceterum, levi ele∣mentorum figurae mutatione vulgatis heic rationibus consentiet fere noster in utroque archonte. Scilicet si in hac Epocha legerimus, quod mihi non permittit Marmor, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in illa vero 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed ratio tunc in∣tercalationis Scaligerianae non procedit. Nam anni quibus collocantur hi archontes in fastis sunt ei utrique communes. Sextus nempe & septimus en∣neadecaeteridis. Sed de Metonico hoc cyclo, vide porro Dionysium Peta∣vium, cui calculus alius est, alia embolismorum dispositio. Et nec Euctemo∣nis neque Antigenis (ut nostro collocantur) annus ei embolimaeus est. Dis∣crepant enim saepius Scaliger & Petavius in primae anni Attici neomeniae loco. Hic eam perpetuo fuisse quae Solstitio proximabat asserit, ille eam quae solsti∣tium proxime insequebatur. Atque in ea re cardo certe est controversiae quam de calculo Attico instituit in Scaligerum Petavius. Vide Petavium lib. 2. de Doctrina Temp. cap. 11, 12, & 13. Seld.

Ad an. 4307. Quam vis disparuerit Epochae numerus, & primum etiam ae∣tatis Sophoclis elementum, tamen ex eo quod hujus reliquum est, & eis quae superius de Sophocle occurrunt, annus quem annotavimus non obscure eli∣citur, vide supra ad annum 4244. Epocha igitur in Marmore heic erat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 143. At tam Euripidis quam Sophoclis mortem statuunt eodem anno, alii plerique. Vide Meursium de Archontibus, lib. 3. cap. 12. Gregorium Giraldum Dialog. 6. & Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 anno tertio no∣nagesimae tertiae. Cyri ascensum ex vestigiis illis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ........ quod 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

forte indicat, adjecimus. Sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hunc sexennio post ascendisse tam Eusebius quam Diodorus scribit, archonte Exaeneto. Vide inferius ad annum periodi 4313. Sed nec ita, biennio intercedente inter hanc & eam quae pre∣cedit Epocham, Antigeni proxime succedit Callias, quod tamen volunt fasti omnes. Neque heic ab intercalatione medicina est, juxta nostri rationes; si eas recte capimus. Atque ita hi in fastis collocantur, ut septimum alter, alter octavum enneadecaeteridis annum, id est embolimaeum, occupet. Et Antigenis sic annus à 10 Julii ad 28 Junii, Callia autem inde ad 17 Julii rede∣untis anni Scaligeriani extenditur. Certe sic biennium inter eorum praetu∣ris signatas Epochas locum habuerit. Adjectione autem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 innuit Calliam, ut videtur, etiam nunc archontem fuisse qui 50 antea anno, quo mortuus est Aeschylus, archon item erat etiam tunc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dictus. Alius enim ejusdem nominis erat eodem aevo subinde archon annuus. Seld.

Ad an. 4311. Selinuntium poetam dithyrambicum intelligit. Athenaeo citatur hic saepius. Nec dubitari potest de nomine tametsi primum disparu∣erit in Marmore elementum. Quadriennio autem post, illustris habetur a∣pud Diodorum, lib. 14. Ithycle scilicet archonte. Et cum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Timotheo Milesio, Philoxeno & Polyeido connumeratur. Vide infra ad annum periodi 4334. Telestis vitam scripsit Aristoxenus Musicus, uti memorat Apollonius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Seld.

Ad an. 4313. Hoc anno Graecos, qui cum Cyro contra Artaxerxem ascen∣derunt Duce Xenophonte in Graeciam iterum rediisse ex ipso Xenophonte, qui hujus expeditionis scripsit Historiam, manifestum est; dicit enim ille totum tempus expeditionis in ascensu & reditu absumtum fuisse unum an∣num & tres menses: Ascensus autem fuit, teste Diodoro Siculo, Archonte Athenis Exaeneto, reditus igitur fuit anno sequente quo Archon fuit La∣ches.

Eusebio Olympiadis 95 anno 2 moritur Socrates. Metachronismus est bi∣ennii, aut circiter. Sed & Eusebius in Graecis nonagenarium tempore mor∣tis fuisse ait. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 G, Hausta cicuta mortuus est no∣nagenarius. Depravata forte est illa figura numeralis ex O. quod Septuaginta notat. Quin natales Socratis Eusebio, ipso anno tertio Olympiadis 78 tri∣buuntur. Ita mortuus est, postquam vicerat annos 65. In utroque igitur loco erratum est. Sed ad amussim ferme consentiunt noster & Apollodorus a∣pud Laertium, qui Olympiadis 77. anno quarto sub Aphepsione, aut Apse∣phione, uti nostro vocatur, archonte natum scribit. Et tam de anno nata∣lium expresse Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quam de mortis, astipulatur. Vide supra annum periodi 4244. Neque omnino ullâ Laertii loco, in vita Socratis, de hac re medelâ opus est, quam tamen attulit vir doctissimus tam Aphepsionis & Phaedonis nominibus eundem, apud Scriptores, annum designantibus, quam iteratis forte Aphepsionis praeturis, ni fallor ipse, deceptus: nec tamen sine exemplo: videsis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Olympiadum, Olympiad. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 anno tertio & 1. Meursium de Archontibus lib. 2. cap. 7. & 12. Nam per totum annum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quo Socratem natum aiunt, aut Aphepsion magistratum gessit, Phaedon etiam, nescio quare, vocatus, aut suffectus est ei mortuo Phaedon, qui quod reliquum erat anni incepti implevit. Videsis fastos Atticos & Sui∣dam. Etiam de morte adeoque de aetatis annis cum nostro satis convenit La∣ertio, quem consulas in vita Xenophontis, ubi idem dicit quod in Socratis. Laertius autem Xenophontem cum Cyro ascendisse ait proximo ante Socratis obitum anno. Certe de iis qui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 scripsisse etiam heic no∣strum, vix est ut omniho dubitemus. Vestigia illa ....... 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 satis suadent. Etiam sub hoc ipso tempore collocatur apud optimos Scriptores ipsa Cyri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Vide Scaligerum de Emendatione lib. 5. pag. 389. & supra, annum periodi 4037. Seld.

Ad an. 4315. Atqui in Fastis, archontes continui sunt Laches & Aristo∣crates; integro nihilominus heic inter Epochas biennio putato. Neque o∣pem fert heic Scaligeriana intercalatio, sive anni 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ratio. Secundae enim enneadecaeteridis Metonicae annos habent hi, uti in fastis locantur, 14 & 15, quorum uterque ad Scaligeri calculum communis est. Anne igitur in∣ter hosce alius locum obtinuit? Atqui ad nostri rationes, Lacheti annus est em∣bolimaeus, decimustertius nimirum enneadecaeterici Cycli secundi, unde sal∣tem res haec salva fieri possit. Calculo autem Petaviano etiam annus Cycli hujus 14 est embolimaeus. Seld.

Ad an. 4337. Annus Epochae disparuit; sed manet archon qui Calleas est seu Callias, ut Diodoro atque aliis dicitur: quem Chabriam male nominat Si∣gonius. Post Aristocratem archontem, nostro cum fastis vulgatis, de annis, exacte convenit. Ita numerus heic erat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, seu 113, unde is quem adje∣cimus prodit. Optime consentit Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et anno proximo 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, archonte Chariandro.

Ad an. 4341. Fabulae Astydamas, poeta utpote tragicus, commissione certabat annis antea 26, aut circiter, archonte Aristocrate. Ita tum Dio∣doro, lib. 14. tum Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legitur. De Cometa, vide Notas Historicas. Seld.

Ad an. 4343. In hanc Lacedaemoniorum cladem collocat diserte Pausa∣nias in Arcadicis; ita alii. Anno insequenti potius tribuit magnus Scaliger. Vide eum de emendatione lib. 5. pag. 391. Saltem Phrasiclide in fine anni magistratum gerente, putat praelium commissum. Nam Plutarchus (quem de hac pugna vide in Pelopida & Epaminonda) contigisse ait Hippodromii mensis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et Hippodromium cum Hecatombaeone confert. Sed ea res satis est, si dies spectemus, incerta; de tempestate interim anni, non item. Phrasiclidis annus, ad Scaligeri rationes Metonicas, embolimaeus, quintus nempe enneadecaeteridis quartae Metonicae, incepit 2. die Julii; fi∣nivit ejusdem mensis 15. in anno sequente. Et cum sub id tempus, aestivum scilicet Solstitium, quod Plutarchi de Hecatombaeone mentio innuit, prae∣lium commissum fuerit, atque noster annos solares ab 8 Julii retro putarit (de qua re, in apparatu diximus) secundum hasce rationes tam in finem Phrasi∣clidis, quam in initium conjici posset. Sed annus hic communis est Petavio, & incipit 3 die Julii, Junii 22 (aut si 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ratio habeatur) 18. fi∣nitus. Vide autem proximam Epocham, qua forte ad finem ejus praeturae necessario trahendum indicatur. Seld.

Ad an 4344. De Stesichoris vide supra ad annum 4228. Epochae numerus heic cum ipsius Marmoris fragmentis aliquot amplis uti & alia pluria disparu∣ere. At si Pausaniae fides, ipsum qui adjectus erat numerum revocare for∣san non est difficile. Certe si nostro cum Pausania hic quemadmodum in priori Epocha, conveniebat, res erit manifesta. Ille in Arcadicis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inquit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Condita est Megalopolis eodem anno quo & mensibus paucis postquam cladem accepere Leuctris La∣cedaemonii, Phrasiclide Archonte Athenarum, secundo scilicet anno Olym∣piadis 102.

Vide Epocham proxime superiorem. De initio Phrasiclidis anni loqui eum non opinor nisi à nostro plane discedat. Nam si menses illi pauxilli ab initiis ejus putandi, tunc hae duae Epochae in unam concurrere debu∣issent non dividi. Nec eosdem annorum numeros alibi omnino iterat noster praeterquam semel idque sub tempus mythicum: sed quae ad eundem spectant numerum, sub eodem simul collocare solet. Ceterum annum hic ad Juliani formulam intelligi opi••or à Pausania quae, eo scribente, passim in usu; neque aliter quam si dixisset eodem anno Juliano, à Calendis scilicet Januariis putato, quo praelium contigit Leuctricum Archonte nempe Phrasiclide, seu Olym∣piadis

102 secundo, & paucis, post ipsum praelium, mensibus, conditam esse Megalopolin; id est, in annis Olympiadicis, anno post Phrasiclidem, proxi∣mo, seu Olympiadis tertio. Si ita intelligatur tunc ad finem Phrasiclidis non ad initia ejus spectat ipsum praelium in nostri Epocha; si nempe recte Plutar∣chus sub Solstitium aestivum id collocarit. Sic numerus in Marmore erat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 106. Sed tam Megalopolis conditum quam Pugnam Leuctricam sub Phra∣siclidis anno ponit Scaliger in Olympiadum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Vide Petavium de Doctrina Temporum, lib. 10. cap. 31. Seld.

Ad an. 4346. De anno hoc, cum aliis nostro convenit. Exacte ita Euse∣bius; qui Olympiade 103 collocat Dionysii junioris initia. Sed si recte ra∣tiones nostri tenemus, plures aliquot anni Dionysio patri, quam vulgo assi∣gnantur, tribuendi. Certissimum est male tam in Graecis quam Latinis Eu∣sebii octodecim duntaxat notari, quod ex ipso Eusebio, cui Dionysius tyran∣nidem invasit sub Olympiade 93. satis arguitur. Triginta octo habet Hel∣ladius in Chrestomathia. Id rationibus, ex Dionysii initiis apud Eusebium sumtis proximat, & à Chronologis magnis recipitur. Sed nostro sunt 43. Vide supra ad annum Periodi 4303. & Scaligerum ad Eusebianum numerum 1649. Quae in lacuna hujus Epochae supersunt vestigia Alexandri Amyntae F. Mace∣donum Regis mors & Ptolomaei Aloritae successoris initia fuerint notata, ne ariolari possum quid sibi velint. Spatium fragmenti quod evanuit non dissen∣tit. Sed prochronismus est apud Eusebium quinquennii; apud quem Mace∣donum Regum etiam satis turbata sunt tempora. Sed vide Scaligeri Cano∣num lib. 3. pag. 335. Seld.

Ad an. 4348. Nausigenem excepit Polyzelus Archon, quem Cephisodorus, fastorum consensu. Sed quid de Phocensibus & Delphis annotatum fuerit, ne conjectari quidem possum. Graeca habent 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ..... Certe octennio post, Archonte Agathocle, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 diripiunt Templum Delphicum quod docent & Pausanias in Phocicis, & Olympiadis 105 anni quarti 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sed Cephisodori annus in fastis ei quem adjicimus respondet. Seld.

CXXII.

D.M. T. STABERI FELICISSIMI VIXIT ANN. LIII. M. VIII.

CXXIII.

D. M. ...... MNIO AVG. VERNAE ...... ANN ......... D ........ DIONYSIVS ... AVG. LIB......

CXXIV

P. TVRVLLIVS P.ET. O.L. APOLLONIVS Θ CAPRIA O.L. ANDROMACHA BETVTIA Q.L. FAVSTA C. VICRANVS SECVNDVS ......... CERCENIO M.L. VRANIO.

CXXV.

D. M. CL. EVPHROSVNE BENED. HIC .S. EST FECERVNT M. VLPIVS AVG. LIB. NICANOR CONIVGI KAR. DVLC. ET L. BAEBIVS ONESIPHOR VS MATRI DVLC. PIENT.

CXXVI.

[illustration]

[illustration]

CXXVII.

D. M. ... S ABASCANIVS .... NIA RESTITVTA ... ET SIBI ET SVIS ET LIBERTIS LIBERTABVSQVE SVIS POSTERISQVE EORVM.

CXXVIII.

D. M. DOMITIAE PHILOTERI IVLIA MVSA FECIT MATRI. B.M.

CXXIX.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Gessius

Flaccus

Praefectus armorum, Herculi armo∣rum custodi.

Stephanophori magistra∣tum gerente C. Porcio Do∣mitio, Cleodemo Flaviano juvene Sagirita.

Curator praefecturae F. Avidius Niger, Menophantus Timaei fil. Marcus aerarii prae∣fectus & Collegae ejus suffragiis populi electi, Cl. Ruffinus Cartoria∣nus, Hermogenes Zosimi F. Hermogenes, Aeneas F. Mystici, Pu. Aelius Metrobius juvenis, L. Tonnius Carto∣rianus, M. Ra. Rufus Scriba comitiorum Populi, Bibius Miletus juvenis Dispensator, Pamphilus juvenis, in Fanum Benefici.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ut Jovem Custodem, ita Herculem Custodem, ante alia numina, hoc nomine colebant veteres. Et festum celebrabant Romani pridie Idus Augusti, Herculi Magno Custodi in Circo Flaminio, quod ex anti∣quissimo Kalendarii fragmento in aedibus Capranicorum Romae visitur. Idem Hercules memoratur Ovidio in Fastis, & Victori in Regionibus Urbis. Vide item, si placet, Ianum Gruterum pag. 45. & 134. in Inscriptionibus. Sed 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu Armorum Custodis nomine cultum Herculem alibi legisse me non memini. Seld.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Obscurius est hoc, in Marmore, vocabulum. Qui non seusu & notis Verborum terminationibus ductus legeret, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ma∣gis exscriberet. Seld.

CXXX.

[illustration]

Notat doctissimus Seldenus a 1.1815 in ultimo suo de Synedriis Tomo nec de die 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nec de voce alibi, quam in hoc Marmore, unquam legi; at∣que ideo forsan in editione Marmorum Arundellianorum & suorum insigne hoc antiquitatis Monumentum inter alia non publicavit, quod nihil ad illud habuisset annotandum. Sed quamvis nec de die 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, nec de voce in aliquo authore legamus, Imagines tamen, quae in figura supra excusâ vi∣dentur, satis indicant hanc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in illa expressam, eam fuisse Tau∣rorum venationem ab equitibus habitam, quae à Thessalis b 1.1816 primo instituta, tandem imperante C. Julio Caesare in Circo Romano, & deinde per alias e∣tiam civitates in spectaculum dabatur. Festa quibus hae venationes editae erant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur; venationem, quae in secunda earum habebatur, hic in figura habes expressam. In ea quinque equites vides, quo∣rum primus & tertius Tauros in Marmore, quod fugâ longe praeverterunt, non expressos incitato cursu persequuntur; secundus & ultimus cursu lassatos & anhelantes cornibus tenent; quartus lassatum intortâ cervice prostravit, & incumbit prostrato. Hinc discas hanc Taurorum venationem apud antiquos sic institutam fuisse. Primo Tauri emissi erant, deinde equites conscensis equis

cursu celerrimo eos diu persequebantur, donec tandem lassatos assecuti eo∣rum cornua apprehendebant, eaque tenentes juxta aliquandiu ulterius lassan∣tes equitabant, donec tandem cum exhausto lassitudine spiritu viribus inferi∣ores reddidissent, intortâ cervice ab equis defilientes humi prosternebant, & prostratis incumbentes jugulabant, illudque in hoc certandi genere victoria, summaque eorum, qui assequebantur, gloria aestimabatur. Venatio igitur haec, ut modo monui, eadem est, quam è Thessalia Caesar Dictator Romam transtulit, ibique in Circo inter alios, quos exhibuit, ludos in spectaculum de∣dit. De ea sic dicit c 1.1817 Plinius, Thessalorum gentis inventum equo juxta quadrupe∣dante cornu intorta cervice Tauros necare. Primus id spectaculum dedit Romae Caesar Dictator. Illius etiam alii autores meminere. d 1.1818 Suetonius in Claudio, Prae∣terea Claudi us exhibuit Thessalos equites, qui feros Tauros per spatia circi agunt, insili untque defessos, & ad terram cornibus detrahunt. Et Dio in Nerone, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. quo∣dam spectaculo viri Tauros ab equis juxta cursitando assectantes sibi prosternebant. Hic igitur Tauros venandi Ludus apud Thessalos maxime in usu erat, iisque diu proprius fuit. Ab ipsis Centauris, qui inter antiquissimos gentis Thessalicae progenitores numerantur, videtur originem habuisse; cum enim illi e 1.1819 in urbe

Pelitronio prope Peneum fluvium habitantes primi inter Thessalos equitandi studio se dedissent, eoque ceteros excellere semper gestiissent, illud ex inven∣to cujusdam regis sui his artibus promovebant. Tauros efferatos è quodam loco in latam planitiem, quae ad fluvium Penaeum erat, emittebant, & post e∣os equites stimulis armatos, qui eos cursu affectantes ad locum, unde emissi e∣rant, revocarent. Illi igitur tum in assectandis his Tauris, tum in eorum icti∣bus evitandis, variis artibus utentes se exercebant, donec per varias ambages agentes, lassatos tandem stimulis, quibus armati erant, pungentes, ad locum, unde emissi fuere, iterum reducebant, atque inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & quod equis insidebant dum Tauros sic stimulis agebant, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur. Postea vero cum hi non tantum agere Tauros, sed e∣tiam in cursu prosternere aggressi sint, vice stimulorum retia & vincula acce∣perunt, quibus eos in cursu implicantes subvertebant, uti f 1.1820 magnus Salma∣sius observavit, ex Epigrammate Philippi prius inedito, in quo ille hanc Tau∣rorum venationem Thessalis familiarem ita describit,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Postea vero sine omnibus armis hoc certamen iniere: & sic in Marmore, qui Tauros venantur, vides descriptos. Et sic Heliodorus in Aethiopica Historia hanc venationem describit, usque enim ad illius tempora (i. e. regnum g 1.1821 Theo∣dosiii Magni, illi enim coaevus fuit) haec venatio apud Thessalos retinebatur. Atque ideo cum vellet Thessali sui Theagenis ante destinatam mactationem virtutem & fortitudinem indicare, illum hoc patrio more Rege populoque Ae∣thiopico spectantibus, Taurum efferatum venantem introducit, ibique hanc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quam optime, utpote illi familiariter notam, cum Triccae in Thessalia Episcopus fuisset, ita in Persona Theagenis describit, h 1.1822 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. i. e.

(Inter∣prete Stanislao Warschewiczki Polono) Ibi Theagenes, seu proprio & virili spiritu incitatus, sive etiam divinitus immisso impetu usus, & custodes, qui illi adstiterant dispersos propter tumultum exorsum conspicatus, erexit se subito, cum antea ad aram genibus incumberet, & mactationem singulis mo∣mentis expectaret, lignumque fissum (quorum magnus numerus in ara ja∣cebat) arripit, & ex equis, qui non effugerant, unius dorsum occupat, & apprehensis crinibus ad collum propendentibus, jubâque tanquam freno u∣tens, calcaneoque quasi calcaribus equum urgens, & loco flagri ligno fisso continue concitans, Taurum, qui effugerat, agebat. Ac initio fuga esse Theagenis, ii qui aderant, suspicabantur; & clamore, ne sineret illum ex∣tra septum armatorum evehi, quilibet alterum, cui proxime astiterat, co∣hortabatur. Ceterum procedente conatu, quod non formido esset, neque fuga mactationis, edocebantur. Assecutus enim celerrime Taurum, ali∣quandiu à cauda detentum egit, lassitudine conficiens simul, & ad celerio∣rem cursum bovem incitans: quo se autem concitasset conversum sequeba∣tur, gyrationes & exitus angustos caute declinans. Postquam autem illi no∣tum & familiarem conspectum sui actionemque ipsam reddidit, jam ad la∣tus adequitabat, cute cutem attingens, & anhelitum taurinum ac sudorem equestri miscens, & cursum ita aequali celeritate moderans, ut hi, qui lon∣gius aberant, coaluisse vertices animalium opinarentur, & Theagenem aperte divinis laudibus extollerent, qui peregrinum quoddam ex equo & tauro ju∣gum confecisset. — Theagenes vero cum permisisset equo, quanta celeritate posset uti, & praecurrentem aliquantum, pectus capiti taurino adaequare, hunc quidem liberum ferri sivit desiliens: injicit autem se in collum tauri, & in medium spatium inter cornua facie collocata, ulnis vero tanquam corona circumpositis, ac digitis in taurina fronte in nodum complicatis, ac reliquo corpore juxta dextrum armum bovis demisso, dependens ferebatur, ita ut paululum taurinis saltibus concuteretur. Postquam autem jam fatigatum nimio pondere & languefactos esse illi musculos ex nimia intensione sensit, at{que} id loci in quo sedebat Hydaspes, praetereuntem, obvertit eum in ante∣riorem partem, & illius cruribus suos pedes objicit, ungulis eos continue im∣pingens, & gressum bovis implicans. Ille autem in impetu cursus impeditus, & robore juvenis gravatus evertitur, ac repente in caput devolutus, & ere∣ctis pedibus in scapulas ac deorsum projectus, diu resupinus porrectim jacuit, cornibus terrae infixis, & ita, ut caput movere non posset, radicatis: cruri∣bus autem nequicquam salientibus, & opportune aerem findentibus, & vi∣ctoriam languore confitentibus. Incumbebat vero Theagenes solâ sinistrâ

manu ad deprimendum vaca••s, dextram autem in coelum continue tendens, & in Hydaspem, & reliquam multitudinem exporrecta fronte intuebatur, risu illos ob oblectationem provocans, & mugitu tauri tanquam tubâ celebrita∣tem victoriae denuncians.

Hoc certandi genus in Circo Romae primus, ut supra diximus, exhibuit Caesar Dictator eo tempore, quo post victos Pom∣peianos i 1.1823 de Gallis, Alexandrinis, Ponticis, Mauritanis, ceterisque hostibus suis per multos dies triumphos egerat, & ad hoc nummum Julii Caesaris, l 1.1824 qui in una parte Caesaris imaginem cum Inscriptione, C. CAESAR DICTATOR, & in reversa taurum concitatum & furentem cum Inscriptione, L. LAVI∣NEIVS REGVLVS habet, respexisse, & L. Lavineium Regulum ei certamini praesidisse putat Jacobus m 1.1825 Dalechampius. Post Julium Caesarem idem spe∣ctaculam Claudius, Nero, aliique Imperatores dabant. Et non tantum Ro∣mani, sed aliae etiam gentes à Thessalis hunc tauros venandi ludum accepe∣re, eoque magnopere delectati fuere; dicit enim Artemidorus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. i. e.

Cum Tauris ex instituto Ephesiorum filii in Ionia certant, & in Attica in spectaculis Eleusiniis annis circumvolutis, & in La∣rissâ urbe Thessaliae incolarum nobilissimi, & in aliis orbis partibus haec ad mortem damnatis accidunt.

In Ionia igitur apud Ephesios celebratum erat hoc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 certamen, ab iis ad Smyrnaeos eorum vicinos facile po∣terat transire, à quibus tanta delectatione videtur acceptum fuisse, ut dies quotannis ei edendo in illa urbe destinati fuere, qui 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebantur; in illa enim urbe hoc Marmor consecratum fuit, unde commercii beneficio, quod cum Smyrnaeis habemus in Angliam ad magnum Seldenum translatum fuit, à quo Academiae nostrae cum aliis antiquitatis Monumentis, ex summa illius benevolentiâ legatum, hic in Memoriam tam antiquissimi & clarissimi certaminis habemus repositum.

CXXXI.

DIS MANIBVS .... PARENTES FECIT .... CLAVDIVS MEN .... CL ATTICO F. VIX ANN ... ET ATTICILLAE FVI ... PRIMIGENIVS. AVG. L. A.... PERAGENDVM CVR....

CXXXII.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

. . . . . . .

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

. . . . . . .

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

Athenienses & Delii qui incolunt Delum, & Mercatores & Naucleri Alexandro Polycliti filio Pluensi ob virtutem & justitiam.

. . . . . . .

qui curator Deli erat eo anno, quo Archon erat Zeno

Apollini.

a 1.1826 Delos insula est in mari Aegeo, & inter Cycladas prima, b 1.1827 illae enim ideo, quod circa hanc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sitae essent, Cyclades dicebantur. Primo ob fabu∣las de natis ibi Apolline & Diana narratas, tandem vero ob religionem, quâ in ea haec numina celebrantur, fuit celeberrima. c 1.1828 Templum ibi Apollini pri∣mo conditum dicunt ab Erisichthone Cecropis filio; maximam autem loco religionem Pisistratus, d 1.1829 qui tantum insulae, quantum in Templi conspectu circumcirca erat, & Athenienses, qui postea, e 1.1830 tempore belli Peloponnesiaci, totam eam exportatis omnibus sepultorum cadaveribus Apollini consecra∣runt; ab eo tempore Delus locus sanctissimus, & totius Graeciae post Delphos religione celeberrimus, atque ideo f 1.1831 nulli in ea aut nasci, aut sepeliri fas erat, ne aut funeribus aut puerperiis religio tam sanctissimi loci violaretur; si qui igitur morituri, aut feminae pariturae essent, in vicinam insulam Rheniam di∣ctam exportabantur. Cum religione loci crevere etiam incolarum divitiae, ita ut inter omnes insulanos primi existimarentur, praecipue g 1.1832 postquam de∣letâ Corintho, qui prius in illa urbe mercaturam exercebant, Delum immu∣nitate loci & commoditate portus allecti transiere; à quo tempore factum e∣rat Emporium totius Graeciae celeberrimum. Ut Parus, ceteraeque insulae, sic etiam haec primo Phoenices, postea Cares, & tandem expulsis utrisque Cretenses dominos habuit: postea vero ut auctae fuerant Atheniensium res, eorum imperio subdita erat, atque ideo Archontes Annuos ceteramque politi∣am eodem modo quo Athenienses habuit: nunc jacet tota deserta & tantum ob vastas, quae ibi conspiciuntur, Templi & Urbis ruinas, & Fontem, quem dicunt Nilum inundando imitari, celebratur.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Sic in Marmore vox manifestissime legitur, miror igitur, quomo∣do Seldenus legere poterat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, notat tamen ille. Si Marmor inspiciat quis, forsan etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 legerit: sed utrumque aeque mei fugit intelle ctum. Nescis igitur Seldene quid sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉? tibi indicant h 1.1833 Stephanus Byzantinus, Harpocration, Hesychius, & Suidas, qui omnes dicunt Phluam esse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Atticae, cujus po∣pularis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicebatur, inde in casu Accusativo est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, quâ voce deno∣tatur, Alexandrum Polycleti filium, cui hoc Marmor inscribitur Atheniensem è populo Phluensi fuisse; semper enim, ut saepius monui, apud Athenienses in usu erat, post nomina, cujus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 erant, addere. i 1.1834 Stephanus Byzantinus, l 1.1835 Harpocration, & m 1.1836 Suidas, hunc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Tribus Cecropidis, n 1.1837 Hesychius vero, Tribus Ptolemaidis dicunt. Sed cum Euripides Poeta Tragicus, qui prius∣quam tribus Ptolemais Athenis instituta fuerat, diu occubuerat, o 1.1838 hujus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fuisse dicatur, priorum praeferenda est autoritas. Hic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 etiam à p 1.1839 Plu∣tarcho ob sacrarium in eo Lycomidarum commune à Themistocle conditum, & q 1.1840 à Pausania ob aras ibi multis Diis consecratas celebratur. Cum igitur Sel∣denus se nescire dicat, quid sit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ignorantiam suam hic etiam, ut solet saepe, in re manifestissimâ confitetur.

CXXXIII.

D. M. P. AEL. PAEDEROS FECIT SIBI ET VLPIAE IANVARIAE CONIVGI BENE MERENTI ET M. VLPIO DIONYSIO ET ANICIAE FAVSTI NAE CONIVGI LIBERTIS LIBERTAB VSQVE POSTERISQVE EORVM

CXXXIV.

DELLIA. SP. FANTIO CHI. S. DELLIAE Q. DELLI. F. COITIONIS PRIMIGENIAE MATRI. SVAE. ET. SVIS. ABAC. D. D.

CXXXV.

..... M . AVG. LIB. . ET CONIVGI .. ET LIB ... EVS ... ERE

D. M. M. VLPIO AVG. LIB. CLARO. FECIT CALPVRNIA RESTITVTA CONIVGI. SV O. BENE. ME RENTI. ET. P CALPVRNIO.

CXXXVI.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Amilla Metrei filia, dum vixit, praeparavit sibi & contubernali suo Asclepiadae hoc Monumentum, & Alumnis, & Posteris eorum, & Alumnis; in Sepulchrum vero meum, in quo inest contubernalis meus, praeter me nemo alius injiciatur: si vero quis injiciat, solvat Smyrnaeorum Senatui mille Dena∣rios. Tatium vero Asclepiadae filia, si velit condi in Monumento faciens Sepulchrum sibi, condetur sola, & non licebit illi, neque haeredibus illius, aliquem alium in Monumento ponere; si vero alium quis ponat in sepulchro illius, similiter dabit Senatui mille Denarios: concedo vero Alumnis meis, si velint, Sepulchra adjicere, quia contulere ad exstructionem Monumenti. habebit vero & Hymnosegeron cum gratis operatus sit medium Essorin. Haere∣des vero meos hoc Monumentum non sequetur. In hoc Marmore multi sunt quadraturii errores.

CXXXVII.

QVINTVM ANNVM ET DECIMVM NARCISSVS FLOREIVVENTAE HOC IACET ABREPTVS CONDITVS IN TVMVLO QVISQVIS ADES LECTOR FATVM MISERABILE CERNIS PARCAE NAM IMPVBEM QVEM RAPVERE MIHI MAERET CARA SOROR QVAE FRATREM LVGET ADEMPTVM MATER HABET NATVM FLORVM LVX CANDIDA TORQVET HIC SEPTIMVM DECIMVM FRVMENTVM PVBLICVM ACCEPIT SEXTVM DECIMVM.

CXXXVIII.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ... 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ... 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ... 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ...... 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

CXXXIX.

[illustration]

D.M.L. MARCIO DECATO FILIO DULCISSIMO FECIT RODOPE MATER INFELICISSIMA QUI VII ANNOS XV MVIIII. DVIIII.

CXL.

Marmor sequitur quod in utroque latere Inscriptiones habet, sed in neutro ob vetustatem legendas.

CXLI.

Marmor oblongum & quadrilaterum, habet in primo latere signum Crucis, in secundo hanc Inscriptionem,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

In tertio latere,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Johannes Rufini filius Smyrnaeus Senatus scriba dedi hortulum hunc Theodoro meo legitimo nepoti, & Pneumatico filio.

Populus posuit Gerontidae Theodori fil.

CXLII.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Populus Deliacus Reginae Laodicae Regis Seleuci filiae, Uxori vero Regis Persei ob virtutem & pietatem erga templum, & benevolentiam erga populum Deliacum.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Seleucum heic intelligo Philopatorem Antiochi Magni filium; Perseum autem esse illum Macedonicorum Regum ultimum, quem captum in triumpho duxit splendissimo Paulus Aemilius, & finem ita ad∣jecit inclyto, uti ait Livius, per Europae plerunque atque Asiam omnem regno. Ce∣terum Laodicen aut hujus uxorem, aut illius filiam alibi occurrere non memini. Uxorem autem, sed sine nomine, Persei meminit Plutarchus in Pauli vita. Ea haec ipsissima, puto, erat Laodice. Saxum pars est basis super quam statua Laodices, ni fallor, erigebatur à Deliis. Seld.

CXLIII.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Cum bona fortuna.

Prima Asiae pulchritudine & magnitudine, & splendidissima, & Metropolis, & ter Aeditua Au∣gustalium

secundum decreta sanctissimi se∣natus, & ornamentum Ioniae Smyr∣naeorum civitas.

Lerennio Septimio Heliodoro Antino∣ensi & Smyr∣nensi Pancrati∣astae.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quomodo Adrianus Antinoum Catamitum suum deum fece∣rat, & in illius honorem ludos & festa instituit, Casaubonus, & Salmasius in notis ad Adrianum Spartiani, aliique satis dixere. In ejusdem etiam ho∣norem urbem condidit, quam Antinoïam dixit. Sic enim Stephanus Byzan∣tinus. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inde in Accusativo casu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vox, quae in Marmore habetur.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 qui sit docet Aristoteles Rhetor cap. 5. ubi dicit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. e. qui potest crura projicere certo quodam mo∣do, & movere, & velociter, & longe, cursor est; qui vero stingere & tenere, luctator; at qui pellere plaga, pugil; qui autem utrisque his, Pancratiasticus. Inde observat Falconerius Pancratium quid mixtum esse ex luctâ & pugilatu, quod Plutarchus docet lib. 2. Sympos. quaest. 4. Plura de hoc certandi genere, legas apud Mercurialem De arte Gymnasticâ, Fabrum De arte Athletica, Fal∣conerium de Inscriptionibus Athleticis Romae inventis, pag. 72. aliosque.

CXLIV.

Marmor sequitur latum, & longâ Inscriptione plenum; sed ita vetustate e∣rasum, ut nihil in eo legere possim, nisi in uno aut altero loco notas nume∣rales iisdem figuris, quibus Marmore hujus partis primo, expressas; quae, cum apud solos vetustiores in usu fuerint, indicant Inscriptionem vetustam fuisse, nobisque valde venerabile antiquitatis Monumentum fore, si non antiquitate periisset.

CXLV.

Marmor, quod sequitur figurae Cylindricae est, & circumcirca habet sertum lemniscatum ex foliis & floribus contextum: Hoc quatuor capita ovilla aeque per circuitum distantia laxius pendens sustinent; Praeter capitum aures pen∣duli sunt, juxta item aurium Africanarum Caprarum instar, lemnisci; qui nisi aures ovillae simul affabre formarentur, & penitius sertum inspiciens eos cir∣cumvolentes animadvertas, etiam pro auribus capitum sumi possent; neque enim alibi serto appenduntur, quam ubi illud sustinent haec capita. Basis sta∣tuae hoc Marmor erat; fere omnes enim Statuarum bases, quae in hortis Regiis Albae Aulae videntur, hujus formae sunt. Inscriptionem Graecam duarum li∣nearum in superiori parte habet, sed ita vetustate deletam, ut nihil in eo, quamvis adhibitis omnibus perspicillorum auxiliis, praeter unam in fine vocem XAIPE legere potuissem.

CXLVI.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Dis Manibus. Cornelius Glyconi, & Tertyllinae filiis Legitimis & fidelibus.

CXLVII.

[illustration]

D M VIVIO MARCI ANO LEG. H. AVG. IANVARIA MARINA CONIVNX PIENTISSIMA POSVIT MEMORIAM

Notae ad Marmor CXLVII.

Hic Lapis è Londini ruinis post magnum illius conflagrationem, A. D. 1666. prope Portam Luddanam erutum erat, indeque impensis Reverendissimi Do∣mini Archiepiscopi Cantuariensis huc translatum. Monumentum Sepulchrale fuit in memoriam Vivii Marciani Legati per Britanniam Hadriani Augusti ab uxore illius Januaria Marina secundâ post Christum natum centuriâ posi∣tum. Vocis Legati multiplex est significatio; Legati enim dicebantur, vel qui Ducibus ad bella profectis dati erant conciliarii▪ de quibus lege Lipsium, lib. 2. Dial. 11. vel qui Populi aut Senatus Nuncii erant, & sic Legatus fuit Den∣tatus Siccius, qui Decemvirorum dolo occidebatur, aliique plures in Hi∣storia Romana; vel qui ab Imperatoribus missi Provincias eorum vice admi∣nistrabant, quâ significatione tunc primo, cum Triumviri Pompeius, Caesar, & Crassus, & post eos Octavius, Antonius, & Lepidus Imperium Romanum inter se partiti sint, vox maxime nota esse inceperat; cum enim tum singuli eorum multas Provincias sortiti essent, quarum omnium regimini non pote∣rant vacare, eas per Vicarios administrabant, quos Legatos vocabant, & sic Afranius, & Petreius Pompeii; & Q. Fabius, & Q. Pedius Caesaris in Hispania; & sic Ventidius Antonii in Syria Legati fuere. Maxime autem in hac signifi∣catione vox usurpata fuit, postquam Octavius Caesar victo Antonio totius Imperii Princeps Senatus decreto constituebatur; ab eo enim tempore qui∣cunque ab Imperatoribus in Provincias ad eas regendas emittebantur, Legati appellati fuere; Octavius enim Principatum adeptus non omnes Imperii Pro∣vincias, sed tantum remotiores, quae bello & barbarorum incursionibus ma∣gis expositae fuere, sibi sumebat regendas; ceteras Magistratus populi Roma∣ni Consules, & Praetores Magistratu functi sortiebantur more, qui stante Republica observabatur; atque ideo hae Populi, illae Imperatoris Provinciae dicebantur; utraeque erant vel Consulares, vel Praetoriae; Consulares erant, qui jure Consulari; Praetoriae, qui jure Praetorio regebantur; qui in Praeto∣rias provincias populi mittebantur, Praetores, qui in Consulares Proconsu∣les; qui vero in Principis sive Praetorias, sive Consulares omnes Legati dice∣bantur, cum hac tamen differentiâ, quod qui Provincias Praetorias pro Im∣peratoribus regebant, Legati Praetorii, & Legati Caesaris seu Augusti pro Praetore; qui Consulares, Legati Consulares dicebantur. Legati Consula∣res frequenter simpliciter Consulares, & Legati Praetorii simpliciter Legati vocantur; cum igitur Vivius Marcianus hic simpliciter Legatus dicatur, in∣telligendum est illum Britanniae Legatum Praetorium fuisse, Praetorioque jure toti Insulae vice Imperatoris Adriani, cujus Legatus erat, praesidisse. Bri∣tanniam autem administratam fuisse ab Augusti Propraetore ex autoribus con∣stat, & apud Gruterum, si indicem illius quintum Consulas, uti aliarum Pro∣vinciarum saepius, sic Britanniae Legati Praetorii bis mentionem fieri invenies. Quis autem fuerat hic Marcianus, qui Imperante Adriano hic in Britannia Imperium gesserat, cum illius nomen in nulla historia inveniam, non possum indicare. De his Legatis plura legas in notis Salmasii ad Adrianum Spartiani, p. 34. & pag. 198, 199. ad Antoninum Capitolini pag. 344. & 375. & ad Tri∣ginta Tyrannos Trebellii Pollionis, pag. 346. & ad Probum Flavii Vopisci, pag. 660. edit. Hackianae, & apud Spanhemium in egregio illius libro de Praestantia Numismatum antiquorum Dissert. 6. pag. 559, & 560. aliosque.

Notae ad Marmor Cestrense.

CXLVIII.

I. O. M. TANARO T. ELVPIVS GALER PRAESENS GVNA PRI LEG. XX. V. V. COMMODO ET LATERANO COSS. V. S. L. M.

Hunc lapidem Inscriptio indicat esse aram votivam, quam Jovi Tanaro Ti∣tus Elupius Galerius, ex voto, quod huic Deo periculis forsan imminenti∣bus fecerat, cum ab iis liberatus esset, consecravit; atque ideo in fine Inscri∣ptionis ponuntur hae literae V. S. L. M. i. e. Votum solvit liberatus malo; vel votum solvit lubens merito; utraque explicatio harum literarum, cum aris votivis inscriptae inveniantur, à viris doctis traditur, sed posterior à pluribus approbatur. Si ea in hoc loco sit potius admittenda, inde intelligendum est Elupium Galerium Deo bene de se merito votum suum solvisse lubenter, i. e. sine coactione; apud Romanos enim penes Pontifices, ceterosque religio∣nis Curatores fuit, illos qui in periculis alicui Deo vota faciebant, eademque non solvebant liberati, cogere non esse sacrilegos; illique non lubentes, sed coacti vota solvebant.

Ara formae fere Cubicae est, nisi quod paulo magis in altitudinem, quam in latitudinem laterum extendatur. In summitate habet cavamen, seu cotylam quandam concavam, quae ignem, quo Thus in sacrificando incendebatur, vi∣detur continuisse. Posita erat in urbe Cestriâ, quae olim Romanum praesi∣dium fuit, ibique per occasionem defodiendae Cellae Promptuariae in domo cujusdam Richardi Tyrer citra portam urbis Orientalem, A. D. 1653. effossa fuit, in hortisque istius domus diu manebat spectanda, donec tandem A. D. 1675. eam Dominus Franciscus Cholmley, Domini Thomae Cholmley de Valle Regiâ in Comitatu Cestriae, viri ob nobilitatem familiae, virtutes, o∣mnigenaque erga Regem, Patriam, & Ecclesiam merita, in patriâ suâ, cujus est Decus, in Parlamento cujus est Senator, & ubicunque per Angliam viri optimi approbantur, notissimi Frater, vir ipse optimus, & integerrimus, fi∣deique Orthodoxae ardentissimus cultor, Honoratissimi Comitis Marescalli, & magni Seldeni benevolentiam in Academiam nostram imitatus, huc non parvis impensis translatam inter eorum Donaria reponebat. Literae in ea exaratae jam fere evanidae sunt, Inscriptionis igitur lectionem debemus Do∣mino Johanni Grenehalgh, Scholae Cestrensis Archididascalo, qui eam, cum lapis primo Cestriae effossus fuerit, literis tunc multo manifestius apparenti∣bus accurate transcripsit, & notas insuper addidit non contemnendas, quae huc cum Lapide transmissae erant, ex iisque addito autores nomine pauca ex∣cerpta sunt, quae habemus in nostris.

I. O. M. i. e. Jovi Optimo Maximo. Has literas in omnibus fere aris voti∣vis Jovi consecratis, cujus generis plurimae in Britannia nostra inventae sunt, Inscriptionibus habes praefixas. Consule Gruterum circa finem, & Cambdeni nostri Britanniam.

Tanaro. Dii Gentilium praeter nomina varia etiam Epitheta habuere, & sine uno aliquo eorum vix unquam in antiquis Monumentis nominantur. Haec autem Epitheta aut à locis, quibus colebantur, aut à virtute aliqua seu pote∣state, quâ maxime pollere credebantur, accepta habuere. A locis Jupiter, a 1.1841 Lycaeus, Larissaeus, Olympius, Capitolinus; à potestate Tonandi apud Graecos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, apud Latinos Tonans, apud Gallos Taranis, apud Saxones

Thor, apud Teutones Thonder, seu Donder, (unde Dies Jovis à nobis Anglis Thorsday seu Thursday, à Teutonibus Dondersdach, & Thondersdach, i. e. dies Tonantis dicitur) & apud Britannos Tanar vocabatur. Tanar au∣tem addita Terminatione Latinâ fit Tanarus, inde in Dativo casu Tanaro, vox, quae in Marmore habetur, Thor notissimus erat Germanorum Deus, de quo Adam Bremensis. Thor, inquiunt, praesidet in aere, qui tonitrus, & ful∣mina, ventos, imbresque, serena, & fruges gubernat; & paulo post Thor cum sceptro Jovem exprimere videtur. Taranis, seu ut Bocharto placet corrigere Ta∣ramis, meminit Lucanus lib. 1. carm. 446. quo dicit,

Et Taranis Scythicae non mitior ara Dianae.

De Jove vero Tanaro nullibi nisi in hoc Marmore me legisse memini: eum autem eundem fuisse cum Jove Tarane Gallorum, & Tonante Latinorum signi∣ficatio vocis Tanar in Lingua Britannicâ, quae imperantibus in hac insulâ Ro∣manis, per totam eam partem illius, quae nunc Anglia vocatur, vernacula fuerat, satis convincit. Testatur enim Dominus Grenehalgh, se de hac voce multos Cambro-Britannos seu Wallos, qui antiquam linguam Britannicam ad∣huc retinent, consuluisse, à singulisque eorum responsum accepisse, quod in lingua Latina Tonitru, id in eorum Tanara appellari; ulteriusque observat ille vocabulum Tanaro, apud eosdem Cambro-Britannos ignem subitanium sive fulgetrum significare, & in Dictionario Cambro-Britannico vocem Tanar, quae redditur tonitru, inveniri. Quibus similia sunt, quae de hac eadem voce Camdenus noster harum rerum peritissimus in initio Britanniae suae habet: ibi enim dicit ille, pag. 12.

Jovem, qui à Tonitru Graecis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Latinis Tonans, sub Taranis nomine Gallis cultum fuisse, non pauci scriptores me∣morarunt. Taran autem Britannis tonitru denotat, quâ etiam significatio∣ne Germani Jovem Thonder dixisse videntur: Diem enim Jovis Thonders∣dach, i. e.

Tonantis Diem vocant. Et sic Bochartus. Geographiae Sac. part. 2. l. 1. cap. 42.

Taramis est Zeus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Jupiter Tonans, cui Templum con∣secravit Augustus; nempe Taram vel Taran Cambricâ linguâ hodieque est Tonitru, ut Germanicâ Donner, & veteri Suecicâ Thor, unde Jovis Dies Germanica Donnersdag, & Suecica Thorsdag, Anglica Thursday.

Et non tantum lingua Britannicâ, sed & in Teutonica etiam Tonitru Tonner, seu Don∣ner, appellari observat Skinnerus noster in Anglicano Dictionario suo in vo∣cibus Thunder, & Thursday, indeque apud superiores Germanos Dies Jo∣vis Donnerstag seu Tonnerstag, i. e. Dies Tonantis appellatur. Omnia haec Clu∣verius peritissimus rerum antiquorum investigator quam accuratissime tradit; ejus verba in Germania sua antiqua, lib. 1. cap. 26. haec sunt.

Taranem fuisse Jovem nemo dubitârit, cui notum hodieque Britannos, quos Wallos vulgo vocant, tonitru dici Taran, nam Jovis Epitheton ab effectu erat apud Graecos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, apud Latinos Tonans. Quin Germani etiam hodie omnes eodem vocabulo quamvis Dialectis variato tonitru vocant. Superiores at∣que Saxones Donner, & illi etiam apperiori ore Tonner: circa Rhenidivortia, atque ostia colentes Donder: Angli in Britannia Thunder: septentrionales Germani in Dania Torden: unde verbum tonare Germani dicunt suâ quique Dialecto, superiores, atque Saxones Donneren, & illi saepius Tonneren: Rhe∣ni Divortiorum Ostiorumque accolae Donderen: Angli, to Thunder: Da∣ni Tordner & Donner; ex his iterum Diei Jovis factum est cognomentum, quod superiores dicunt Donnerstag, & Tonnerstag, contracteque saepe Dor∣stag, & Torstag: Saxones Donnersdach: Rheni divortiorum accolae Don∣dersdach: Septentrionales Thorsdag: & Angli in Britannia Thursday. Anti∣quissimum igitur non modo apud Celtas in Europa, sed ante etiam in Asia Jo∣vis nomen fuit Taran, & variis dialectis Thoran, Doran, Tordar, Dondar, Thon∣dar, Donnar, Tonnar, Donar, Tonar.

Hactenus Claverius. Haec igitur o∣mnia

probant, qui hic in Marmore Jupiter Tanarus appellatur, eundem fu∣isse cum eo, qui à Latinis sub Nomine Tonantis colebatur.

PRAESENS GVNA. Has duas voces exhibet tertiae Inscriptionis linea, & satis perspicue adhuc leguntur; earum posterior non est integra vox, sed abbreviatio, ut putat Dominus Grenehalgh, vocis Gubernator; cum enim ille apud a 1.1842 Herodianum legisset Britanniam, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in duas praefecturas, ••. e. in Britanniam superiorem, & Britanniam inferiorem distributam fuisse; Britanniae superioris, in qua sita erat Cestria, praefuisse opinatur Galerium nostrum eo tempore, quo hanc aram consecraverat, atque ideo in Marmore praesentem Gubernatorem appellari. Sed omnia haec contra fidem Historiarum, & Linguae Latinae Analogiam: contra fidem Historiarum, b 1.1843 quia à Severo diu post Consulatum Commodi & Latarani, quibus Magistratum gerentibus haec ara Cestriae posita erat, primo facta erat haec divisio; prius unus tantum e∣rat totius insulae Propraetor; sed cum Albinus, qui ultimus toti insulae praefuit, tanto imperio fretus ad principatum ausus esset aspirare, Severus eo devicto, ne tam ampla praefectura aliis animum ad talia incepta daret, eam in duas di∣visit. Praeterea Galerius tantum primipilus vicesimae Legionis, quae superio∣rem Britanniam tuebatur in Marmore dicitur; Primipilus autem c 1.1844 primus in∣ter Centuriones erat, & sic dictus, quia primum Legionis pilum seu ordinem in acie ducebat. Centurionibus vero Tribuni, Cohortium ductores, aliique in singulis Legionibus erant superiores; hunc igitur supremum in Provincia Romana Imperium gessisse, qui tam insimum in Legione habuit, quae eam tuebatur, omnino absurdum est opinari. Conrra analogiam vero Linguae Latinae Galerium Praesentem Gubernatorem appellari quis non, qui in ea mo∣diocriter versatus est, statim confitebitur? Quid quaeso est praesens Guberna∣tor? Quis unquam in aliquo approbato Autore aut antiquo Marmore prae∣fectum Romanae Provinciae Gubernatorem appellari unquam inveniet? Po∣tius igitur crederem literam N, in voce PRAESENS quadratarii errore in∣sertam fuisse, & ut me monuit vir magnus, legi deberi Praeses Gunethae, seu Guinethae; in Provinciis enim Romanis Consularibus & Praetoriis, multae inferiores Jurisdictiones erant, seu Provinciae Praesidiales, quae à viris inferio∣ris dignitatis sub Proconsulibus seu Praetoribus administratae erant, quae ali∣quando Praesides, aliquando Procuratores, aliquando utroque nomine appel∣labantur; Horum unum sub Propraetore Britanniae Imperante Antonino Pio, in Provincia Gunethae, seu Guinethae fuisse Elupium Galerium, cum hanc aram consecrasset, Marmor videtur indicasse. Guinetha autem ea Britanniae pars erat, quae nunc North-Wales appellatur, cui cum Cestria, in qua Mar∣mor hoc inventum fuerat, proxime vicina sit, firmat hoc conjecturam no∣stram. Hanc Provinciam d 1.1845 Pausanias Genuniam vocat, eamque à Briganti∣bus (e 1.1846 qui Lancastriae, Cumberlandiae, Westmorlandiae, Eboraci, & Episco∣patus Dunelmensis incolae fuere) Imperante Antonino Pio bello vexari solitam dicit; in uno forte aliquo praelio, quod cum iis Provinciam suam propugnando habuit Elupius, hanc aram vovit, & victis hostibus in urbe Cestria, ubi Legio, cujus primipilus erat, Castra habuerat, ex voto Jovi Tanaro consecravit.

PRI. LEG. XX. V. V. i. e. Primipilus Legionis vigesimae Valerianae vi∣ctricis, seu Valentis Victricis, utroque enim nomine apud Autores appellatur haec Legio, eamque in aliis etiam vetustis lapidibus iisdem notis, f 1.1847 quibus in hoc; in aliis vero plenius his g 1.1848 LEG. XX. VAL. VICT. & g 1.1849 LEG. XX. VA∣LEN. VICTR. invenies denotari; Victrix in i 1.1850 Ptolomaei Geographia, An∣tonini Itinerario, l 1.1851 Nummo antiquo Getae, m 1.1852 Columnâ Romae, in qua omni∣um

Legionum nomina scribuntur, aliisque item Monumentis antiquis appel∣latur; sed hoc nomen cum aliis Legionibus habuit commune; sexta enim Le∣gio in o 1.1853 Dione, & Columnâ Romanâ, aliaeque in aliis antiquitatis Monu∣mentis Victrices cognominantur; ut igitur ab his distingueretur, aliud etiam nomen à quodam Valerio habuit, & Valeriana Victrix, & inde facili errore à quibusdam Valens victrix vocabatur. De hac Legione legas Wolfgangum Lazium, in Commentario Reipublicae Romanae in externis Provinciis bello acquisitis constitutae lib. 5. cap. 26. p 1.1854 Stativa olim in Germania habuit, inde in Britanniam Galba Imperatore iterum, & C. Vinnio Coss. translata q 1.1855 superi∣orem Britanniam acceperat tuendam, Cestriae plerumque (quam à Romanis non multos ante annos constructam, & Ordovicum cervicibus impositam o∣pinatur r 1.1856 Camdenus) castra habens; indeque ea urbs, à Castris scilicet, tan∣dem Cestria, & s 1.1857 ab antiquis Saxonibus Legea Caester, i. e. Cestria, seu Ca∣stra Legionis, & t 1.1858 à Britannis Caer Legion, i. e. Urbs Legionis; & Caer Leon Vaur, i. e. Urbs Legionis magnae; & Caer Leon ar Dufyr Dwy, i. e. Urbs Legionis ad fluvium Dwy appellabatur. Ptolomaeus fateor alibi in Britannia ponit vicesimae Legionis stationem, u 1.1859 Deuvanae scilicet. Sed alia omnia an∣tiquitatis Monumenta Cestriam fuisse sedem illius probant, non multis enim ab hinc annis aliquot pulcherrima latera in ea urbe effossa fuere, quae testatur Dominus Grenehalgh se vidisse, eaque adhuc ibi superesse videnda, in quibus plenis & planissimis literis Inscriptum erat, LEGIO VICESIMA VI∣CTRIX. x 1.1860 Nummus etiam Septimii Getae in aversa parte habet, COL. DI∣VANA LEG. XX. VICTRIX. Colonia autem Divana erat Cestria, eoque nomine apud y 1.1861 Ptolomaeum haec urbs appellatur, Antoninus vero in Itinera∣rio Devam vocat, ibique illius temporibus (quibus haec ara Jovi consecrata fuit) vigesimam Legionem stationem habuisse ipse testatur; post enim nomen urbis Devae scribit, Legio vicesima victrix, quo denotat secundum methodum alibi per Itinirarium usurpatam eam urbem illius Legionis vicesimae sedem fuisse. Cum Elupius Gelerius hujus Legionis vicesimae Primipilus, & Provinciae Guinethae praeses aliquam legionis partem, quam ad tuen∣dam forte Provinciam eduxerat, post victos hostes Cestriam in castra iterum salvam reduxisset, ibi aram ponens votum, quod in praelio cum hostibus com∣misso forsan fecerat, post felicem reditum solvebat: quod vero Ptolomaeus hanc Legionem Deuvanae collocat, similitudine nominum Deuvanae & De∣vanae videtur fuisse deceptus.

COMMODO ET LATERANO COS. i. e. Commodo & Laterano Consulibus. Lucius autem Aelius Commodus, & Sextilius Lateranus, z 1.1862 uti consentiunt Chronologi, Consules simul erant anno Imperii Antonini Pii de∣cimo septimo, urbis conditae 907, A. D. 154. Horum consulatus Cassiodo∣rus in Chronico, Cuspinianus in Tabulis, Capitolinus in Vero, Fasta Graeca, aliique Autores meminere. Hic autem Commodus idem erat, qui a 1.1863 à Capi∣tolino L. Cejonius Aelius Commodus Verus Antoninus dictus Lucii Aelii Commodi Veri Caesaris ab Adriano adoptati filius erat, qui ipse postea, ju∣bente Adriano, à Marco Aurelio Antonini Pii filio, Adriani nepote adoptivo adoptatus cum eodem pari autoritate Imperavit; cum hic Consulatum cum Sextilio Laterano gesserit, Haec ara ponebatur; Elapsi igitur anni sunt 1522. ab eo tempore, quo primo Cestriae fuerat consecrata.

n 1.1864

CLIX.

MEMORIAE FABI RVFINI

FABIVS IVSTVS.

CL.

Sequitur Marmor ejusdem Formae cum Marmore 145. nisi quod duplo majus sit, & loco capitum ovillorum habeat Taurina. In superiore parte illius est Inscriptio Latina haec,

Q. AVLICI C. F. LANVINE SALVE.

In parte inferiori Graeca haec,

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quinte Avilli Caii fili Romane, bone vale.

Finis partis Secundae.

Notes

• a 1.1

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• b 1.2

  Plin. Hist. Nat. lib. 4. cap. 12.
• c 1.3

  Strabo lib. 10.
• d 1.4

  Strabo lib. 10. Plinius lib. 4. cap. 12. Dionys. Peri∣eg. ver. 526. Eustathius ib. Pomponius Mela. lib. 2. c 7. Solinus cap. 17.
• e 1.5

  Plinius lib. 4. cap. 12.
• f 1.6

  Pto∣lomaeus lib. 3. c. 15.
• g 1.7

  Thucydides, lib. 1. Diodorus Siculus, lib. 5.
• h 1.8

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.9

  Bochart. Geographiae Sacrae, lib. 1. cap. 14.
• k 1.10

  Herodotus lib. 1. Thucyd. lib. 1. Diodorus Siculus, lib. 5.
• l 1.11

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Plinius lib. 4, cap. 12.
• m 1.12

  Thucyd. lib. 1. Diod. Sicul. lib. 5. Herodot. lib. 1.
• n 1.13

  Solinus cap. 17. Stephan. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• o 1.14

  Stephan. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Solinus Pol. cap. 17. Plinius lib. 4. c. 12.
• p 1.15

  Stephan. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• q 1.16

  Bochart. Geographiae Sacrae, lib. 1. c. 14.
• s 1.17

  Versio Syriaca novi Testamenti▪ Heb. cap. 11. c. 38.
• t 1.18

  Thucyd. lib. 1. Diodor. Sic. lib. 5.
• v 1.19

  Plut. in Numa.
• x 1.20

  Pausan. in Arcadicis.
• y 1.21

  Pau∣san. in Acha••a••.
• z 1.22

  Thucyd. lib. 1.
• a 1.23

  Servius ad Vir. lib. 6.
• b 1.24

  Plin. lib. 36. c 5. Strabo l. 10.
• c 1.25

  Herod. lib. 5.
• d 1.26

  Plin. lib. 36. cap. 5. Strabo lib. 10.
• e 1.27

  Plinius lib. 36. cap. 5. Athenaeus lib. 5.
• f 1.28

  Stephan▪ in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• r 1.29

  Esaias cap. 2. com. 20
• g 1.30

  Cornel. Nepos in Miltiade. Herod. lib. 6.
• h 1.31

  Steph. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ Hesych. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉:
• i 1.32

  Pausan. in Atticis.
• l 1.33

  Stephan. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.34

  Solinus cap. 17. Plin. lib. 4. c. 12. & lib. 36 c. 5. Strabo l. 10. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustath. in Dionys. ad ver. 526.
• n 1.35

  Stephan. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Strabo lib. 10.
• o 1.36

  Strabo lib. 10.
• p 1.37

  Strabo lib. 10.
• r 1.38

  Diodor. Sic. lib. 14. Strabo lib. 7.
• s 1.39

  Polyb lib. 2.3, 4, & 5. L. Florus de bello Illyrico. Strabo lib. 7.
• t 1.40

  Cornel. Nepos. in Miltiade.
• v 1.41

  Herodot. lib. 6.
• x 1.42

  Herodot. lib. 6. Cor∣nel. Nepos in Miltiade.
• a 1.43

  Cornel. Nepos. in Miltiade. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustathius in Dionys. ad ver. 526.
• b 1.44

  Herodot. lib. 8.
• c 1.45

  Herodot. lib. 8. Pausan. in Arcadicis. Plutarch. in Aristide.
• d 1.46

  Thucyd. lib 2. Diod. Sic. lib. 12.
• e 1.47

  Plutarch. in Lysandro. Xenophon. lib. 2. Diodor. Sic. lib. 13.
• f 1.48

  Grut. pag. 400. n. 8. pag. 405. num. 1. & pag. 1021. num. 7.
• g 1.49

  Aristot. Pol. lib. 5. c. 7. Thucydides lib. 5. Xenophon lib. 2. Plutarch. in Alcibiade. Cornel. Nepos in Conone. Xenophon. lib. 4. Diodor. Sic. lib. 14.
• i 1.50

  Diodor. ib. Xenoph. ib.
• a 1.51

  Pollux lib. 8 c. 9. sect. 2.
• b 1.52

  Thucyd. lib. 1. Trebellius in Gallienis.
• c 1.53

  Valerius maximus, lib. 5. cap. 6. Polyaenus, lib. 1. Velleius. l. 1. Justin. l. 2. Conon apud Photium. Au∣gust. de Civit. Dei, l. 18. c. 19 Pausan. in Atticis, & Achaicis Tzetzes Chil. 1. cap. 4. Euseb. in Chronicis, Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Lycurgus Orat. in Leocratem. Plato in convivio. Cicero de fin. lib. 5 & de Nat. Deorum l. 3. Lactantius, l. 3. cap. 12. Theodoret. Therapeut. l. 8.
• d 1.54

  Eusebius in Chron. Velleius, l. 1. Justin. l. 2.
• e 1.55

  Euseb. Chron. lib. 1.
• f 1.56

  Euseb. Chron. lib. 1. Velleius Paterculus, lib. 1.
• g 1.57

  Hesych. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Velleius, l. 1. Pausan. in Messenicis.
• h 1.58

  Plutarch. in Solone.
• i 1.59

  Pollux, lib. 8. c 9. S. 1.
• l 1.60

  Plut. in comp. Solonis, & Publicolae.
• m 1.61

  Aeschines in orat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• n 1.62

  Plutarch. in Aristide.
• o 1.63

  Pollux lib. 8. c. 9. sect. 3. Demosthenes in orat. contra Macertatum, & in orat. contra Midiam. & in orat. contra Lacritum, & in orat. contra Pantaenetum. Lysias in orat. contra Alcibiadem 2. Aeschines in orat. contra Timarchum. Plato in Menexeno Lesbonax in protreptico Athenaeus, lib. 12.
• p 1.64

  Pollux. lib. 8. c. 9. S. 3.
• q 1.65

  Herodot. lib. 6.
• r 1.66

  Pollux lib. 8. c. 9. sect. 4. Aristophanis Scholiast. ad Vesp. Harpocratian in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• s 1.67

  Pollux lib. 8. c 9. sect. 1.
• t 1.68

  Aelianus variae Historiae, lib. 8. cap. 10.
• v 1.69

  Pollux lib. 8. cap 9. sect. 1. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• x 1.70

  Aeschines 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Harpocrat. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪
• y 1.71

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pau∣sanias in Atticis.
• z 1.72

  Plutarch. in Solone. Diogenes Laert. in Solone.
• a 1.73

  Pollux lib 8. cap. 9. sect. 1.
• b 1.74

  Aes∣chines 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Etymol. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Harpocrat. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Demosthenes in Midiana, & Ulpian. ib.
• c 1.75

  Plutarch. in Solone, & Pericle. Pollux, l. 8. c. 10. Libanius in Androtionae argumento.
• d 1.76

  Pollux lib. 8. c. 9. S 1. Thucyd. lib. 1.
• e 1.77

  Pollux lib. 8. c. 9, S. 2. Pausanias in Laconicis. Libanius in Argumento, orat. contra Androtionem. Philo.
• f 1.78

  Plutarch. in Demetrio.
• g 1.79

  Plutarch. in Demetrio.
• h 1.80

  Suetonius in vita Vespasiani. Pausanias in Achaicis. Paulus Diaconus, Hist. Misc. lib. 9. Orosius lib. 7. c. 9.
• i 1.81

  Au∣relius Victor in vita Nervae. Paulus Diaconus, Hist. Misc. lib. 10.
• k 1.82

  Spartianus in Adriani vita.
• l 1.83

  Tre∣bellius in Gallienis.
• m 1.84

  Gruterus, pag. 105. num. 9.
• n 1.85

  Julian. Imper. orat. 1. E••napius in vita Proaeresii.
• o 1.86

  Nicephorus Gregoras, lib. 7.
• p 1.87

  Theodoret. Therapeut. lib. 7.
• q 1.88

  Nicephorus Gregoras, lib. 9.
• r 1.89

  Chal∣cocondylas, lib. 9.
• a 1.90

  Pausan. in Atticis. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Euseb. praep. Evang. l. 10. c. 10.
• b 1.91

  Pausan. in Atticis. Apollodorus, lib. 3.
• c 1.92

  Pausan. in Atticis. Clemens strom. lib. 1. Tatianus, & Africanus apud Euseb. praep. Evang. lib. 10. c. 10.
• d 1.93

  Strabo l. 9.
• e 1.94

  Euseb. Chron. l. 1. Syncellus.
• f 1.95

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Tzet∣zes in Lycophron. Eustathius in Dionys. Suidas. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• g 1.96

  Pollux lib. 8. cap. 9. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustathius in Dionsii Periegesin,
• h 1.97

  Cedren. lib. 1.
• i 1.98

  Theophilus ad Autolycum, lib. 3.
• k 1.99

  Euseb. Chron. lib. 1. Praep. Evang. l. 10. Autor Etymolog. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Apollodorus, l. 3.
• l 1.100

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.101

  Pausanias in Boeoticis. Varro de Re ••ustica l. 3. c. 1. Apol∣lod. lib. 3. Strabo lib. 9. Scholiastes Apollonii, lib. 3.
• n 1.102

  Euseb. Chron. lib. 1. & 2. Praep. Evang. lib. 10. Cedren. lib. 1.
• o 1.103

  Euseb. Chron. & Praepar. Evangelii, lib. 10.
• p 1.104

  Pausanias in Atticis.
• q 1.105

  Thucydides l. 1. Dionys. Hal. lib. 1.
• r 1.106

  Athenaeus lib. 14.
• s 1.107

  Dionys. Hal. lib. 1.
• t 1.108

  Dionys. Hal. lib. 1.
• v 1.109

  Herodotus lib. 1. & ••.
• x 1.110

  Eustathius in Dionys.
• y 1.111

  Marcianus in Periegesi.
• z 1.112

  Dionys. Hal. lib. 1.
• a 1.113

  Strabo lib. 9.
• b 1.114

  Hie∣ronymus in versione Latina Eusebii Chron. lib. 1. & 2.
• c 1.115

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• d 1.116

  Cedren▪ l. 1.
• e 1.117

  Johan. Antiochenus MS. in Bibliotheca Bodleiana, lib. 4
• f 1.118

  Pausanias in Phocicis.
• g 1.119

  Pausan. in Atticis.
• h 1.120

  Plutarchus in vita Syllae. Etymolog. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas & Hesychius ad eandem vocem.
• i 1.121

  Plutarchus contra Colotem. Apollonius Rhodius, lib. 3.
• l 1.122

  Johannes Antiochenus M. S. lib 4.
• m 1.123

  Solinus cap. 17. Apollonius Rhodius, lib 3.
• n 1.124

  Ovid. lib. 1. Lucian de Dea Syrâ. Plutarchus adversus Colo••em.
• o 1.125

  Lucian. de Dea Syrâ.
• p 1.126

  Ovid. Met. lib. 1. Lucian▪ de Dea Syrâ, & in Timone, & de Saltatione.
• q 1.127

  Apollodorus lib. 1. Lucian. de Dea Syrâ.
• r 1.128

  Lucian de Dea Syrâ.
• s 1.129

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Etymolog. & Suidas ad eandem vocem. Ovid. Metaph. lib. 1.
• t 1.130

  Plutarch. in libro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• v 1.131

  Diodor. Siculus lib. 1.
• x 1.132

  Pausan. in Atticis.
• y 1.133

  Gen. cap. 9. v. 11.
• z 1.134

  Justin. Martyr in oratione cohortatoriâ ad Graecos.
• a 1.135

  Hieronymus in Latina versione, Eusebii Cron.
• b 1.136

  Diodorus Siculus, lib. 1.
• c 1.137

  Eusebius in Chronicis.
• d 1.138

  Vide Petavium Rat. Temp. lib. 2. cap. 10.
• e 1.139

  Cedrenus lib. 1.
• f 1.140

  Tzetzes in Lycophron.
• g 1.141

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• h 1.142

  Pausan. in Atticis.
• i 1.143

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• k 1.144

  Pausanias in Boeoticis.
• l 1.145

  August. Civ. Dei, lib. 18. c. 8. Eusebius in Chronicis. Scholiastes Apollonii, lib. 4. Apollodorus lib. 1.
• m 1.146

  Schol. Pindari, Pyth. od. 4. Scholiastes Apollonii, lib. 4.
• n 1.147

  Pausanias in Boeoticis.
• o 1.148

  Pausanias in Boeoticis.
• p 1.149

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• q 1.150

  Herod. lib. 1. ubi legitur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• r 1.151

  Pausanias in Boeoticis.
• s 1.152

  He∣sychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• t 1.153

  Pausanias in Laconicis.
• v 1.154

  Vide Seldenum de Diis Syris, Syntag. 1. cap. 2.
• x 1.155

  Sui∣das in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hesychius ad eandem vocem.
• y 1.156

  Hesych. ib. pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 enim legendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• a 1.157

  Pausanias in Atticis.
• b 1.158

  cap. 6.
• c 1.159

  Pausan. in Atticis.
• d 1.160

  Pausanias in Atticis.
• e 1.161

  Suid. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. He∣sych. ad eandem vocem.
• e 1.162

  Suid. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. He∣sych. ad eandem vocem.
• f 1.163

  Pausan. in Atticis. Apollodorus lib. 3. Porphyr. de abstinentia, lib 2.
• g 1.164

  Eu∣seb. Chron. lib. 1.
• h 1.165

  Tzetzes Chil. 5. c. 8. Schol. Aristoph. ad Plut. Syncellus p. 153. Suidas in▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustathius in Dionys.
• i 1.166

  Strabo lib. 9. Plutarchus in Theseo.
• l 1.167

  Euseb. in Chron. & Praep. Evang. lib. 10. c. 9. Syncellus, p. 153. Epiphan. Haeres. lib. 1. Macrob. Saturnal. lib. 1. c. 10. Cyril. contra Julian. lib. 1. Pausan. in Arcadicis.
• m 1.168

  Athenaeus lib 13. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Justin. lib. 2. Eustathius ad Iliad. σ. & ω. Johan. Antioch. MS. lib. 4. Nonnus Dionysiac. 41.
• n 1.169

  Iidem autores, ib.
• o 1.170

  Aristophanes Vesp. & Scholiast. ib. Apollodor. lib. 3. Tzetzes ad Lycoph.
• p 1.171

  Euseb. in Chronicis. lib. 1. Syncellus, p 153.
• q 1.172

  Schol. Ari∣stoph ad Plut. August. de Civ. Dei, lib. 18. c. 8. Plin. lib. 7. cap. 56. Isidor. Hispalensis in Chron. & Orig. l. 15. c. 1.
• r 1.173

  Apollodorus lib. 3. Herodotus lib. 8. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Priscianus, lib. 2. Plinius l. 7. c. 56.
• s 1.174

  Plutarch. in Theseo. Strabo lib. 9.
• t 1.175

  Apollodorus, lib. 3. August. Civ. Dei, lib. 18. c. 9.
• v 1.176

  Athenaeus lib. 9. Euseb. in Chron. Cedren. lib. 1.
• x 1.177

  Herodot. in Clio. Thucyd. lib. 3. Diodorus Sic. lib. 12.
• y 1.178

  Pausan. in Atticis. Ovid. Metamorph. lib. 2. Hyginus Fab. 156. Apollodor. lib. 3. Pausanias in Atticis.
• a 1.179

  Ulpian. ad Demosthen. de Falsa Legatione▪ Pausanias in Atticis. Apollodor. lib 3.
• b 1.180

  Atha∣nag. Apologia pro Christianis.
• c 1.181

  Herodot lib. 8. Pausanias in Atticis. Polyaenus lib. 1.
• d 1.182

  Hisychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ulpian. ad Demosthenis, orat. contra Leptinum. Philostratus, lib. 4. c. 7.
• e 1.183

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• f 1.184

  Hesych. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• g 1.185

  Harpocrat. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Plutarch. in Alcibiade.
• h 1.186

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.187

  Plutarch. in Alcibiade.
• l 1.188

  Xenophon. Hist. Graec. lib. 1.
• m 1.189

  Hesych. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Etymologicum, & Suidas ad eandem vocem.
• n 1.190

  Theodoret. Therapeut. lib. 7. Porphyr. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, lib. 2. Cyril. contra Jul lib. 4.
• o 1.191

  Athanag. Apologia.
• p 1.192

  Pausanias in Atticis.
• q 1.193

  Harpocrat. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• r 1.194

  Pausanias in At∣ticis. Apollodor. lib 3.
• s 1.195

  〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Olymp. ad Olymp. 118. an. 3. Dionys Hal. in Dinarcho.
• t 1.196

  Suid. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Henric. Stephan. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• v 1.197

  Pollux lib. 8. c. 9. sect. 1. Demosthenes 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• x 1.198

  Schol. Aristoph ad Nubes, & ad Aves.
• a 1.199

  Suid. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• b 1.200

  Suid. ad eandem vocem Etymol. ad eandem vocem.
• c 1.201

  Harpocrat. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• d 1.202

  Etymol. ad eandem vocem.
• e 1.203

  Etymol. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas ib.
• f 1.204

  Pau∣san. in Atticis. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• g 1.205

  Pausanias in Atticis.
• h 1.206

  Pausan. in Atticis.
• i 1.207

  Etymolog. Autor.
• l 1.208

  Athenaeus lib. 3.
• m 1.209

  Pausanias in Atticis.
• o 1.210

  Suidas ad eandem vocem.
• p 1.211

  Euseb. Chron. lib. 1.
• q 1.212

  Euseb. Chr. lib. 1.
• r 1.213

  Clemens in Protreptico. Arnobius lib. 6. Theodoret. Therapeut. lib. 8.
• s 1.214

  Hyginus
• a 1.215

  He∣rodotus lib. 7. Scholiastes Apollonii Rhodii, l. 3. ad vers. 1085. Strabo lib. 9. Apollodorus l. 1.
• b 1.216

  Chron. lib. 2.
• c 1.217

  Libro 1.
• e 1.218

  Apollodorus lib. 1. Pausanias in Phocicis. Orosius lib. 1. Ovid. Metamorph. lib. 1. Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Phavorinus in eadem voce. Lucianus de Dea Syra. De Saltatione, & in Timone.
• f 1.219

  In Libro de Longua Hellenistica, parte 2. cap. 1. pag. 327.
• g 1.220

  Strabo lib. 9.
• h 1.221

  Strabo lib. 9.
• i 1.222

  Strab. ib.
• l 1.223

  Pausanias in Atticis.
• m 1.224

  Plutarchus in initio vitae Pyrrhi.
• p 1.225

  Strab. lib. 9. Pausanias in Phocicis. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Strabo lib. 9. Lucan. l. 5. Varro lib. 3. Cicero de Divinatione, lib. 2. Claudian. in Epigrammate ad finem illius Poematum plerum∣que posito. Pausanias in Phocicis. Plutar. in libro de Oraculorum defectu. Livius lib. 38. Ovid. Metaph. l. 10.
• n 1.226

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• o 1.227

  Vide Apollodorum, lib. 1. & Strabo lib. 9.
• r 1.228

  Strabo lib. 9. Pausanias in Phocicis.
• t 1.229

  Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Etymologici autor, & Pha∣vorinus ad eandem vocem.
• v 1.230

  In Phocicis.
• x 1.231

  Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Phavorinus ad easdem voces.
• y 1.232

  Strabo lib. 9. Pausanias in Phocicis.
• z 1.233

  Strabo lib. 9. Pausanias in Boeoticis.
• a 1.234

  Pau∣sanias in Boeoticis.
• b 1.235

  Strabo lib. 9. Pausanias in Boeoticis.
• c 1.236

  Pausanias in Phocicis. Strabo lib. 9.
• d 1.237

  Stra∣bo lib. 9. Pausanias in Phocicis, & Boeoticis.
• e 1.238

  Pausan. in Boeoticis.
• f 1.239

  Pausanias in Boeoticis.
• g 1.240

  Pausan. in Boeoticis. Ovid. Metamorph. lib. 3.
• i 1.241

  Pausanias in Phocicis.
• k 1.242

  Pausanias in Boe∣oticis.
• h 1.243

  Strabo lib. 9.
• l 1.244

  Strabo lib. 9. Pausanias in Boeoticis.
• m 1.245

  Ovid. Fastorum, lib. 6.
• n 1.246

  In Prologo.
• o 1.247

  Vide Notas Casau∣boni in Prologum Persii.
• q 1.248

  Stra∣bo lib. 9. Heliodus in Theogoniae initio. Statius Theb. l. 7.
• r 1.249

  Pausan. in Boeoticis.
• s 1.250

  Bochartus Geogra∣phiae Sacrae, l. 1. c. 16.
• t 1.251

  Strabo lib. 9. Pausan. in Boeoticis.
• v 1.252

  Carm. 22.
• x 1.253

  In Notis ad Prologum Persii.
• y 1.254

  Pausanias in Boeoticis. Strabo lib. 9.
• z 1.255

  Pausanias in Boeoticis.
• a 1.256

  Vide Gyraldum in Syntagmate de Musis.
• b 1.257

  Pausanias in Boeoticis.
• d 1.258

  Pausan. in Boeoticis.
• e 1.259

  Hesiodus in Theogo∣niae initio. Apollodorus, lib. 1. Strabo lib. 10. Pausanias in Boeoticis.
• p 1.260

  Solinus cap. 13. Pausanias in Boeoticis. Strabo lib. 9. Plin. lib. 4. cap. 7.
• c 1.261

  Plin. lib. 36. cap. 4.
• f 1.262

  Pausanias in Boeoticis. Strabo lib. 9. & 10.
• g 1.263

  Plato de Legibus, lib. 2.
• h 1.264

  Tzetzes Hist. 90. Hesio∣dus in Theogonia carm. 54.
• i 1.265

  Strabo lib. 9. & 10. Pausan. in Boeoticis.
• k 1.266

  Pausan. in Boeoticis.
• l 1.267

  Strabo lib. 9. & 10. Pausan. in Boeoticis.
• m 1.268

  Pausan. ib. Strabo ib.
• n 1.269

  Strabo lib. 10.
• o 1.270

  Pausanias in Boeoticis. Strabo lib. 9, & 10.
• p 1.271

  Pausanias in Phocicis. Strabo lib. 9.
• q 1.272

  Iidem Autores, ib.
• r 1.273

  Pausanias in Phocicis.
• s 1.274

  Strabo lib. 9. Pausanias in Phocicis.
• t 1.275

  Stephanus Byzant. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Phavorinus ad eandem vocem.
• v 1.276

  Lucian in Timone, ibi enim dicitur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. scil. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• x 1.277

  Herodot. lib. 8. Pausanias in Phocicis.
• a 1.278

  Pau∣san. in Phocicis. Solin. c. 13.
• b 1.279

  In Jove Tragoedo.
• c 1.280

  Lib. 4. Dionysiac.
• d 1.281

  Nonnus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ad secundam orationem Gregorii Na∣zianzeni contra Julianum, cap. 14. Hermius Sozomenes, lib. 5. c. 19. Theodoret. Historiae Ecc••esiasticae, lib. 3. cap. 10. Socrates Scholiast. Hist. Eccles. lib. 3. c. 18. Gregorius Nazianzenus, orat. 4. & orat. 19. Clemens Alexa••drinus in oratione admonitoriâ ad gentes.
• d 1.282

  Nonnus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ad secundam orationem Gregorii Na∣zianzeni contra Julianum, cap. 14. Hermius Sozomenes, lib. 5. c. 19. Theodoret. Historiae Ecc••esiasticae, lib. 3. cap. 10. Socrates Scholiast. Hist. Eccles. lib. 3. c. 18. Gregorius Nazianzenus, orat. 4. & orat. 19. Clemens Alexa••drinus in oratione admonitoriâ ad gentes.
• e 1.283

  Sozome••es Hist. Eccles. lib. 5 c. 19.
• f 1.284

  Am∣mianus Marcellinus, lib. 22. Sozomenes lib. 5. cap. 19.
• g 1.285

  In Oratione Hortatoria ad gentes.
• h 1.286

  Ammianus Marcellinus, lib. 22. Socrates lib. 3. c. 18. Theodoret. Hist. Eccles. lib. 3. c. 10. Sozom. l. 5. c. 19.
• i 1.287

  Vide Theodorerum, Sozomenem, & Socratem ubi sup.
• k 1.288

  Sozomenes, lib. 5. cap. 19.
• l 1.289

  Lib. 5. c. 19.
• m 1.290

  Lib. 22.
• n 1.291

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nicephorus in Scholiis ad Synesium. Nicephorus Hist. Ecclesiasticae, lib. 10. cap. 28.
• o 1.292

  Pausanias in Phocicis. Strabo lib. 9.
• p 1.293

  Strabo lib. 14.
• q 1.294

  Cant. cap. 4. com. 14. & versio Syriaca, ad eundem Te••tum.
• r 1.295

  Bochart. Geographiae Sacrae, lib. 1. cap. 5.
• s 1.296

  Apollodorus lib. 1.
• t 1.297

  Pausan. in Pho∣cicis. Strabo lib. 9.
• v 1.298

  Persius in Prologo. Lucian. in Charone.
• x 1.299

  Statius Thebaid, lib. 1.
• y 1.300

  Pausan. in Phocicis. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• a 1.301

  Lucan. lib. 5.
• b 1.302

  Pausan. in Phocicis.
• c 1.303

  Lucian in Charone.
• d 1.304

  Pau∣sanias in Phocicis.
• e 1.305

  Alexander ab Alexandro, lib. 6. c. 2. & plerique Commentat. Moderni in Classicos Autores.
• f 1.306

  Herodot. lib. 8.
• g 1.307

  in Phocicis.
• h 1.308

  Herodot. lib. 8
• i 1.309

  Vide Notas Variorum à Batavis Edit.
• k 1.310

  In Geographia Antiqu•• Achaiae.
• l 1.311

  Ad Aeneidum lib. 10.
• m 1.312

  Thebaid. lib. 1.
• n 1.313

  Lactantius, ib.
• o 1.314

  Strabo lib. 9. Pausanias in Phocicis. Plin. lib. 4. c. 3.
• p 1.315

  Strabo lib. 9. Pausanias in Boeoticis. Eusta∣thius ad ζ. Iliad. Homeri, p. 629.
• q 1.316

  Eustath. ib. Diodor. Sic. l. 3.
• q 1.317

  Eustath. ib. Diodor. Sic. l. 3.
• q 1.318

  Eustath. ib. Diodor. Sic. l. 3.
• r 1.319

  Diodorus Siculus, lib. 3, & 4. Strabo lib. 15. Mela▪ lib. 3. c. 7. Plinius lib. 6. cap. 21. & l. 16. c. 34.
• s 1.320

  Eustathius ad Iliad. Homeri β. p. 310. lin. 7.
• t 1.321

  Bochartus Geographiae Sacrae, lib. 1. cap. 18.
• v 1.322

  Strabo lib. 15.
• x 1.323

  Apollodorus lib. 3. Diodorus Siculus lib. 3. & 4. Ovid. Metamorph. lib. 3. Johannes Antioch. lib. 2. Cedrenus lib. 1. Pausan. in Boeoticis. Suid. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Euripides in Bacchis. Orpheus in Hymnis.
• a 1.324

  Athenaeus lib. 12.
• c 1.325

  Servius in primum Li∣brum Georgicorum Virgilii, ubi dicit Hallirrhothium Cecropis temporibus à Marte ideo occisum fuisse, quod vites à Baccho plantatas excidisset.
• d 1.326

  Herodot. lib. 2. Plutarch. in Iside. Diodor. Sic. lib. 1.
• e 1.327

  Dio∣dorus Siculus, lib. 4.
• f 1.328

  Strabo lib. 17. Herodotus lib. 2. Elmacinus in Historiae Saracenicae, lib. 1.
• g 1.329

  Strabo lib. 17. Herodo∣tus in Euterpe.
• h 1.330

  Strab. lib. 17. Herodot. lib. 2.
• i 1.331

  Diodorus Siculus lib. 3, & 4.
• l 1.332

  Ad Lib. 1. Georgi∣corum.
• n 1.333

  Euseb. Chron. Pausanias in Atticis, Athenaeus lib. 2. & 4. Eustathius ad Odyss. Homeri ρʹ.
• o 1.334

  Compara Eusebii Canonem Regum Atheniensium, cum Epocha Marmorea septima.
• p 1.335

  Apollodor. lib. 3. Pausan. in Boeoticis.
• q 1.336

  Etymologici autor in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Diodorus Sicul. lib. 3. & 4.
• r 1.337

  Diodor. Sic. ib.
• s 1.338

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• t 1.339

  Scriptores Historiae Byzantinae in vita Justiniani, & alibi Auxunos, qui erant Aethiopes, & Homeritas, qui erant Arabes, plerumque Indos vocabant. Vide Johannem Antiochenum, lib. ult. Theo∣phanem & Agathiam.
• v 1.340

  Doctissimus Poeockius, in specimine Historiae Arabum. pag. 106.
• x 1.341

  Lib. 2.
• a 1.342

  Apollodor. lib. 1. Diodorus Siculus, lib. 3. Hesiodus in Theogonia. Euseb. Praep. Evang. lib. 2. c 2.
• b 1.343

  Diodorus Siculus, lib. 3. Euseb. ib.
• c 1.344

  Diodorus Siculus, lib. 3. Euseb. ib. Apollodorus l. 1. Hesiodus in Theogonia.
• e 1.345

  Homerus Il. θʹ. vers. 479 & Didymus Schol. ib. Apollodorus, lib. 1. Hesiodus in Theogonia.
• f 1.346

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas ad eandem vocem. Aristophanes in Nubibus.
• g 1.347

  Lucian. in Dialogo Jovis & Cupidinis.
• h 1.348

  Lucian. in Dialogo Apollinis & Vulcani.
• i 1.349

  De Lingua Hellenistica, part. 2 cap. 2.
• l 1.350

  Apollodorus lib. 1. Hesiodus in Theogonia.
• m 1.351

  In Oratione contra gentes.
• n 1.352

  In Chron. lib. 2.
• o 1.353

  Epoch. 2.
• p 1.354

  Pag. 149.
• q 1.355

  Euseb. in Chronicis, lib. 1. & 2.
• s 1.356

  Diodorus Sic. lib. 3. Tzetzes Chil. 5. Hist. 1. Lucian. in Charone. Didy∣mus ad Odys. Hom. αʹ. vers. 52.
• t 1.357

  Virgil. Aeneid. lib. 4.
• v 1.358

  Herodotus in Melpomene. Pausanias in Atticis
• x 1.359

  Diodor. Sic. lib. 3.
• r 1.360

  Diodor. Sicul. lib. 3. Eu∣seb. Praep. Evang. lib. 2. cap. 2.
• y 1.361

  Herodot. in Melpomene. Strabo lib. 17. Diodor Sicul. lib. 3.
• z 1.362

  Servius in lib. 1. Aeneid. ••sidorus. Orig. lib. 14. cap. 3.
• a 1.363

  Diodor. Sic. lib. 3.
• b 1.364

  Diodor. Sic. ibid. Ovid. Fastorum, lib 4. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• c 1.365

  Diodor. Sic. lib. 3. Ovid. Fastor. lib. 5.
• d 1.366

  Diodor. Sic ib.
• e 1.367

  Apollodor. lib. 1. Hesiodus in Theogoniâ.
• f 1.368

  Apollodorus lib. 1. Apollonius Rhodius, lib. 3. Hesiodus in Theogonia,
• g 1.369

  Herodot. lib. 4.
• h 1.370

  Aeschylus in Prometheo.
• i 1.371

  Theophrastus apud Phavorinum in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Syncellus▪ pag. 149. Ce∣drenus. lib. 1. Johannes Antiochenus, MS. in Bibliothecâ Bodl. lib. 4.
• l 1.372

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.373

  Aesculus in Pro∣metheo.
• n 1.374

  Pausanias in Atticis. Scholiast. Sophoclis ad Oedipodem in Colono.
• o 1.375

  Pausan. in Atticis. Xe∣nophon de Repub. Atheniensi. Lysias in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Isaeus in orat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• p 1.376

  Pau∣sanias in Atticis. Aristoph. Scholiast ad Ranas. Plutarch. in Solone. Harpocration.
• q 1.377

  Aeschylus in Pro∣metheo.
• r 1.378

  Lucian. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• s 1.379

  Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• t 1.380

  Apud Phavorinum in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• v 1.381

  Apud Phavorinum in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• x 1.382

  Diodorus Siculus, lib. 1. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. vide etiam Johannem Tzetzem, Chil. 5. vers. 23.
• y 1.383

  Lucianus de Deâ Syrâ.
• z 1.384

  Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Apollonius Rhodius. lib. 3. vers. 1085. Scholiast. ib. Plutarch. contra Colotem.
• a 1.385

  Lib. 2.
• b 1.386

  Saepius in quinque primis libris.
• c 1.387

  Dionysius Halicarnasseus. l. 1.
• d 1.388

  Dionys. Hal. ib.
• e 1.389

  Strabo lib. 7 in fine libri. Dionys. Hal. lib. 1.
• f 1.390

  Didymus Scholiastes in Homeri Il. πʹ carm. 233. Dionys. Hal. l. 1. Strabo l. 5. p. 220.
• g 1.391

  Apollodor. l. 1. Strabo lib. 9. p. 443. Ovid. Metam. l. 1. Didymus in Homeri Il. μʹ. carm. 117. & ad Il. αʹ. carm. 10.
• h 1.392

  Ovid. Metam. l. 1. fab. 7.
• i 1.393

  Didymus Scholiast. ad Homeri Il. πʹ. v. 233.
• k 1.394

  Strabo l. 9. in fine.
• l 1.395

  Strabo l. 9 ib.
• m 1.396

  Apollod. l. 1. Strabo l. 9. Eusebius in Chronicis. Didymus, ad Homeri Il. μʹ. carm. 117. Lexicographi Graeci in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• n 1.397

  Apollod. l. 1. Euseb. in Chro. Pausan. in Phoc. Suidas & Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Didymus ad Il. Homeri μ. carm. 117.
• o 1.398

  Pausanias in Phocicis.
• p 1.399

  Pausanias in primo Eliacorum. Apollodorus lib. 1. Didymus ad Il. Homeri μʹ. carm. 117.
• q 1.400

  Pausanias in primo Eliacorum. Apollodorus lib. 1. Strabo lib. 9.
• r 1.401

  Scholiastes ad Pindari Olymp. 9.
• s 1.402

  Pausanias in primo Eliacorum.
• t 1.403

  Apollod. lib. 1. Strabo lib. 9. Pausanias in Achai∣cis. Euseb. in Chronicis Epocha Marmorea 6.
• v 1.404

  Strabo lib. 9. Pausan. in Phocicis. Epocha Marmorea. 5.
• x 1.405

  Compara Epocham 2. & Epocham 6.
• y 1.406

  Pausanias in Atticis. Strabo lib. 9. p. 425.
• z 1.407

  Strabo lib. 9▪ pag. 425.
• a 1.408

  Pausanias in Atticis. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Stephanus Byzantinus. Etymologici autor, & Phavori∣nus ad eandem vocem. Libanius orat. 22. & 23. Isidor. Pelusiota. l. 2. Ep. 92.
• b 1.409

  Pausanias in Atticis. Demosthenes in orat. contra Aristocratem. Aristides in Panathenaicâ. Aeschines Epist. 9. Scholiastes Juvenalis, Sat. 9. Simeon Metaphrastes in Martyrio Dionysii Areopagitae, & Michael Singelus in vita ejusdem. Oecumenius Theophylactus, & Beda ad Acta Apostolorum, cap. 17. Lactantius lib. 5. cap. 3. Isidorus Pelusiota, lib. 2. Epist. 91. & 92. Augustinus de Civitate Dei, lib. 18. cap. 10. Ste∣phanus, Suidas, Etymologici Autor, & Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Servius ad Georg. Virgil. lib. 1. Ma∣ximus, & Georgius Pachymerius in Dionysium Areopagitam.
• c 1.410

  In Eumenidibus.
• d 1.411

  In Dionysium ad vers. 655.
• e 1.412

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• f 1.413

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Etymol. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• g 1.414

  Ad Act. Apost. cap. 17. com. 19.
• h 1.415

  Ad eundem Textum.
• i 1.416

  Lib. 2. Epist. 91.
• l 1.417

  〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.418

  In Eumenidibus.
• n 1.419

  In Ele∣ctra.
• o 1.420

  Metamorph. lib. 6. Fabula 2.
• p 1.421

  Lib. 8.
• q 1.422

  Act. Apost. cap. 17. com. 22.
• r 1.423

  Lib. 3. cap. 11. p. 261.
• s 1.424

  Dionysius Hal. lib. 1. & lib. 4. (ss) Vide Theodoretum lib. 3. cap. 3. & Baronii Annal. Ecclesiast. ad An▪ Dom. 351.
• t 1.425

  Valerius Maximus, lib. 5. cap. 3. Lucianus in Piscatore.
• v 1.426

  Aeschylus in Eumenidibus. Etymol. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustathius in Dionysium, ad vers. 654.
• x 1.427

  Herodotus lib. 8.
• y 1.428

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• z 1.429

  Herodotus lib. 8.
• a 1.430

  Lucian. in Piscatore.
• b 1.431

  Diogenes Laertius, in vita Epimenidis.
• c 1.432

  Leviticus cap. 16. com. 21, &c.
• d 1.433

  Bab. Joma, fol. 66.
• e 1.434

  Pausanias in Atticis.
• f 1.435

  J. Pollux, lib. 8. c. 10.
• g 1.436

  Pausanias in Atticis.
• h 1.437

  Diogenes Laertius, in vita Epime••idis. Clemens in Protreptico.
• i 1.438

  Cicero de Legibus, lib. 2.
• k 1.439

  Vitruvius lib. 2. cap. 1.
• l 1.440

  Pausanias in Atticis, Aristides in Panathenaica sua. Dinarchus orat. in De∣mosthenem. Scholiastes Thucydidis, ad lib. 1. Ulpianus in Commentario in orat. in Midiam. Pausanias in Achaicis.
• m 1.441

  Pausanias in Atticis.
• n 1.442

  Pausanias in Atticis.
• o 1.443

  Ulpianus in Comme••tario ad orationem Demosthenis in Midiam.
• p 1.444

  Ulpianus ib.
• q 1.445

  In oratione in Midiam.
• r 1.446

  Diogenes Laertius, in vita Epimenidis. Pausanias in Atticis, & Achaicis. Demosthenes in orat▪ contra Midiam. Scholiastes Thucyd. ad lib. 1. Dinarchus in orat. contra Demosthenem. Aristides in Panathenaicâ su••.
• s 1.447

  Diogenes Laert. in vita Epimenidis.
• t 1.448

  Pausanias in Atticis.
• v 1.449

  Pausanias in Atticis.
• x 1.450

  Lysias in oratione de caede Eratosthenis, & in Andocidem.
• y 1.451

  Strabo lib. 6. pag 260.
• z 1.452

  Lucianus in his Accusato.
• c 1.453

  Plutarch. in Solone, Pericle, Cimone, &c. Pausanias in Atticis, Messenicis, &c.
• d 1.454

  Plut. in Solone. Ma∣ximus in Prologo ad Dionysium Areopagitam.
• e 1.455

  Aristides in Panathenaicâ.
• f 1.456

  Maximus in Prologo ad Di∣onysium Ariopagitam.
• g 1.457

  Cicero. de Divinatione, lib. 1.
• h 1.458

  Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas in eadem dictione.
• i 1.459

  Demosthenis orat. in Aristocratem. Lucianus in Anacharside. Pollux lib. 8. cap. 10. Lysias in orat. contra Andocidem. Aeschines de falsa legatione, & in Ctesiphontem. Lucian. in Timone.
• k 1.460

  A Gellius, lib. 12. c. 17. Demosthenes in orat. contra Aristocratem. Pollux lib. 8. cap. 10.
• l 1.461

  Demosthenes ib. Pollux ib. Lucianus in A••acharside.
• m 1.462

  Demosthenes, Pollux, & Lucianus ib. Helladius apud Photium in Bibliotheca. Demosthenes in Leptinem. Lysias de caede Eratosthenis. Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Demo∣sthenes in Theocritem, & Cononem. Pollux, lib. 8. c. 9. sect. 3.
• n 1.463

  Demosthenes in Neaeram. Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Justin Martyr in Exhortatione ad Gentiles.
• o 1.464

  Athenaeus lib. 6.
• p 1.465

  Meursius, De Areopa∣go, cap. 5.
• q 1.466

  Diogenes Laertius, in vita Aristippi.
• r 1.467

  Acta Apostolorum, cap. 17.
• s 1.468

  Heraclides de Rebus Publ.
• t 1.469

  Isocrates in Areopagiticâ. Valerius Maximus, lib. 2. cap. 6. Athenaeus lib. 4. Plut. in Solone.
• v 1.470

  Aeschines Philosophus in Axiocho.
• x 1.471

  Isocrates in Areopagitica. Valerius Maximus, lib. 2. cap. 6.
• b 1.472

  A∣thenaeus lib. 4.
• c 1.473

  Plutarchus in Themistocle.
• d 1.474

  Plutarchus in Solone. Andocides in Oratione de Mysteriis.
• e 1.475

  Demo∣sthenes in orat. de Coronâ. Philostratus in vita Aeschinis, Sophist. lib. 1. Plutarchus in vita Aeschinis.
• f 1.476

  De∣mosthenes in orat. contra Androtionem.
• g 1.477

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Lysias in oratione de probatione E∣vandri.
• h 1.478

  De Natura Deorum, lib. 2.
• i 1.479

  Aeschines in Timarchum.
• l 1.480

  Seneca de Tranquillitate, cap. 3.
• m 1.481

  Aristides in Panathenaicâ.
• n 1.482

  Valerius Maximus, lib. 2. cap. 6. Lysias in Andocidem.
• o 1.483

  Aeschylus in Eumenidibus. Demosthenes in Aristocratem. Isocrates in Areopag.
• p 1.484

  Plutarchus de Gloria Atheniensi∣um.
• q 1.485

  Aeschines in orat. de Coronâ.
• r 1.486

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Diogenianus Ce••t. 2. Proverb. 91.
• s 1.487

  Iso∣crates in Areopagitica. Demosthenes in orat. contra Aristocratem. Aristides in Panathenaica. Lycurgus in orat. in Leocratem. Xenophon Memorab. lib. 3.
• v 1.488

  Pollux lib. 8. cap. 10.
• x 1.489

  Lucianus in bis accusato.
• y 1.490

  Athenaeus lib. 9.
• z 1.491

  Demosthenes in orat. prima contra Aristogeitonem.
• a 1.492

  Pollux lib. 8. cap. 10. Antiphon de caede Herodis.
• b 1.493

  Lucianus in Hermotemo, & de domo. Athenaeus lib. 6.
• c 1.494

  Aeschylus in Eumenidibus, & Scholiastes illius ad eum locum.
• d 1.495

  Lucianus in Bis accusato.
• t 1.496

  Michael Apostolius, Cent. 7. Proverb. 80.
• e 1.497

  Pollux lib. 8. cap. 9.
• f 1.498

  Pollux, ib.
• g 1.499

  Demosthenes in Aristocratem. Antiphon de caede Herodis
• h 1.500

  Pollux lib. 8. c. 10. Dinarchus in orat. in Demosthenem. Demosthenes & Antiphon, ib. ubi sup. Ly∣sias in orat. in Theomnestum. 1.
• i 1.501

  Antiphon de caede Herodis. Dinarchus in Demosthenem. Demosthenes in Aristocratem.
• k 1.502

  Pausanias in Atticis.
• l 1.503

  Lucian. in Anacharside.
• m 1.504

  Lucianus in Anacharside. Sextus Empiricus adversus Mathematicos, lib. 2, Pollux lib. 8. cap. 10. Themistius orat. 16. Apuleius Miles. 10. Quintilianus Institut. orat. lib. 2. cap. 16. & lib. 6. cap. 2. Pollux lib. 8. cap. 6. Aristot. Rhet. lib. 1. cap. 1. Lycurgus in oratione adversus Leocratem. Julianus in oratione de Rebus Gestis Constantii Imperatoris.
• n 1.505

  Scholiastes Hermogenis. Apuleius Meles. 10. Quintilian lib. 6. c. 2. Lucianus in Anacharside.
• o 1.506

  De∣mosthenes in Aristogeitonem, orat. 1. Macrobius, Saturn. lib. 7. cap. 1.
• p 1.507

  Sat. 9.
• q 1.508

  Themistius in orat. 1.
• r 1.509

  Plutarch. in Alcibiade, & in Apothegmatibus. Ovid. Met. lib. 15. Ulpianus in orat. Demosthenis con∣tra Timocratem.
• s 1.510

  iidem Autores, ib.
• t 1.511

  Ulpian. in orat. Demosthenis contra Timocratem. Pollux lib. 8. c. 10. Aeschines in Timarchum. Scholiastes Aristophanis ad Vesp. Lucian. in Bis accusato.
• v 1.512

  Scholiastes Aristophanis ad Vespas.
• x 1.513

  Scholiastes Aristoph. ib.
• y 1.514

  Scholiastes Aristophanis ad Vespas.
• z 1.515

  Scholiastes Aristophanis ad Vespas.
• a 1.516

  Philostratus in Arist••••le. Aristides in orat. in Minervam. Julianus in Eusebiae Encomio, orat. 2. Cantacuzenus Hist. lib. 2. c. 19.
• b 1.517

  Aristides in rat. in Minervam.
• c 1.518

  Demosthenes in Aristocratem. Pollux lib. 8. c. 10. Dinarchus in orat. in Demosthenem.
• d 1.519

  Aristophanis Scholiastes ad E∣quites.
• e 1.520

  Scholiastes Aristophanis, ib. & ad Vespas.
• f 1.521

  Pollux lib. 8. c. 5. Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Scholia∣stes Aristophanis ad Equites, & Vespas.
• g 1.522

  Aristophanes in Vespis, & Scholiast. ad illam Comoediam.
• h 1.523

  Sextus Empericus adversus Mathemati∣cos, lib. 2.
• i 1.524

  Scholiastes Aristophanis ad Vespas. Harpocrat. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Suidas, & Etymologici au∣tor.
• k 1.525

  Aristophanes in Vespis, & Scholiastes ad illam fabulam.
• l 1.526

  Lucianus in Anacharside, & in Bis accusato.
• m 1.527

  Lucianus in Bis accusato.
• n 1.528

  Lucianus in Bis accusato.
• o 1.529

  i. e. In initio drachmam postea tantum dimidium drachmae. Lucianus in Bis accusato.
• p 1.530

  Plutarch in vita Solonis. Pollux lib. 8. cap. 10. Plutarchus in vita Periclis. Demosthenis Scholiastes in argumento Orationis adversus Androtionem. De∣mosthenes in orat. in Neaeram. Demosthenes in orat. in Timocratem, & in Aristogitonem orat. 2.
• r 1.531

  Nice∣phorus Callistus. Ecclesiast. Histor. lib. 2. cap. 20.
• s 1.532

  Ad Eumenidas.
• t 1.533

  In Areopagitica.
• v 1.534

  Plutarchus in vita Lycurgi.
• x 1.535

  Plutarch. ib.
• y 1.536

  Ad Dionysium Areopagitam.
• z 1.537

  Plutarchus in vita Solonis. Pollux lib. 8. cap. 10.
• a 1.538

  In vita Socratis.
• b 1.539

  Plato in Apologia Socratis.
• c 1.540

  Pollux lib. 8.
• d 1.541

  Plutarchus in vita Periclis▪
• e 1.542

  In vita Socratis.
• f 1.543

  Plinius lib. 7. c. 57. Etymologici autor in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• g 1.544

  In oratione in Aristocratem.
• h 1.545

  Eusebius in Chronicis.
• i 1.546

  In Chronicis.
• k 1.547

  In Chronico.
• l 1.548

  Apollodor. lib. 3.
• m 1.549

  Apollodorus lib. 3.
• n 1.550

  Apollodorus lib. 3. Johannes Tzetzes, Chil. 1. cap. 20 Scholiastes Euripidis ad Orestem.
• o 1.551

  Apollodorus lib. 3. Scholiastes Euripidis ad Orestem.
• p 1.552

  Pau∣sanias in Atticis.
• q 1.553

  Pausanias in Atticis. Aristides in Panathenaica. Euripides in Oreste, & Scholiastes ad illam Tragoediam. Isaacius Tzetzes in Lycophrontem. Eusebius in Chronicis. Athenaeus lib. 10.
• r 1.554

  Pau∣san. in Achaicis.
• s 1.555

  Pausan. in Messenicis.
• t 1.556

  Isocrates in Panathenaica.
• v 1.557

  Plutarch. in Solone.
• x 1.558

  Pollux lib. 8. cap. 10.
• y 1.559

  Plutarch. in Solone.
• z 1.560

  Plutarch. in Solone.
• a 1.561

  Plu∣tarch. in Solone.
• b 1.562

  Plutarchus in Solone.
• c 1.563

  Herodot. lib. 5.
• d 1.564

  Plutarch. in Solone.
• e 1.565

  Isocrates in A∣reopagitica. Aristoteles Politic. lib. 5. c. 4.
• f 1.566

  Plutarchus in Pericle & Cimone. Pausanias in Atticis. A∣ristoteles Politic. lib. 2. cap. 10. Plutarchus in Praeceptis de gerenda Republica. Diodorus Sic. lib. 11. ad Olymp. 80. an. 1.
• g 1.567

  Isocrates in Areopagitica. Plutarch. in vita Periclis.
• h 1.568

  Plutarch. in Lysandro, Al∣cibiade, &c.
• i 1.569

  Demosthenes in orat. contra Aristocratem.
• k 1.570

  Aulus Gellius, lib. 12. cap. 7. Valer. Max. lib. 8. c. 1. Ammianus Marcellinus, lib. 29.
• l 1.571

  In Bis accusato, &c.
• m 1.572

  Theodoret. Therapeut. lib. 9.
• a 1.573

  Eu∣seb. Chron. lib. 1. & lib. 2. Justin. lib. 2. Apollodor. lib. 3.
• b 1.574

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustathius in Dionysi∣um, ad vers. 423.
• c 1.575

  Pindar. Olymp. Od. 7. & Nem. Od. 8. Aristophanes in Avibus, & Atharnensibus. Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• d 1.576

  Strabo lib. 9. Herodot. lib. 8.
• e 1.577

  Justin. lib. 2. Apollodorus, lib. 3. Pau∣sanias in Atticis. Strabo lib. 9. Eusebius in Chronico. Philoponus in Te••••hicis.
• f 1.578

  Pollux lib. 8. c. 9. sect. 31.
• g 1.579

  Apollodorus l. 3.
• h 1.580

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.581

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pausanias in Atticis.
• k 1.582

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• l 1.583

  Apollodorus lib. 1. vocat Celeum Eleusinis Regem.
• m 1.584

  Pausanias in Atticis.
• n 1.585

  Apollodorus lib. 3.
• o 1.586

  Pausanias in Atticis.
• p 1.587

  Eusebius in Chronico. Cedrenus lib. 1.
• q 1.588

  Pausanias in Atticis.
• r 1.589

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• a 1.590

  Apollodorus lib. 1. Didymus Scholiastes ad Homeri Iliad. υʹ. carm. 10. Pausanias in Corinthia∣cis.
• b 1.591

  Pausanias in Atticis.
• c 1.592

  Vide Dicaearchum in descriptione Graeciae, ubi de Athenis agit, Livium, lib. 41. & Pausaniam in Atticis, & Vitruvium in Praefatione libri septimi.
• d 1.593

  Pausanias in Atticis.
• e 1.594

  Vitru∣vius in Praefatione, lib. 7.
• f 1.595

  In descriptione Graeciae ubi de Athenis agit.
• g 1.596

  Lib. 41.
• h 1.597

  Dionys. Halicar. lib. 4. Liv. lib. 1.
• i 1.598

  Herodotus lib. 3. Aristoteles Politic. lib. 5. c. 11.
• l 1.599

  Aristoteles Politic. lib. 5. c. 11.
• m 1.600

  Herodot. lib. 1.
• n 1.601

  Aristot. Politic. lib. 5. c. 11.
• o 1.602

  Herodot. lib. 5. Thucyd. lib. 1. Pausanias in Atticis.
• p 1.603

  Plutarch. in vita Solonis in fine, Dicaearchus ubi supra. Lucianus in Icaromenippo. Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• q 1.604

  Livius lib. 41.
• r 1.605

  Vitruvius in Praefatione libri septimi. Velleius lib. 1. Athenaeus lib. 5.
• s 1.606

  Pli∣nius lib. 36. c. 6.
• t 1.607

  Suetonius in Augusti vita, cap. 60.
• v 1.608

  Anonymus Author, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Olympiadum à Scaligero in Eusebianis suis editae, ad Olymp. 227. an. 3.
• x 1.609

  Pausanias in Atticis. Xiphilinus in vita A∣driani, Spartianus in vita Adriani.
• y 1.610

  Philostratus Sophist. lib. 1. in Polemone.
• z 1.611

  Xiphilinus in vita A∣driani.
• a 1.612

  Eusebius in vita Constantini, lib. 3. Theodoret. lib. 5. cap. 21. Socrates lib. 1. c. 18. & lib. 5. c. 16▪ Sozomenes lib. 2. c. 5. & lib. 7. c. 15. & 20. Eunapius in vita Aedesii. Cedreni l. 1. & caeteri. Byzantini in vitis Constantini & Theodosii.
• b 1.613

  Vitruvius lib. 3. cap. 1.
• c 1.614

  Vitruvius in Praefatione, lib. 7.
• d 1.615

  Lib. 3. c. 1. in fine capitis.
• e 1.616

  Vitruvius lib. 3. cap. 1.
• f 1.617

  Pausanias in Atticis.
• g 1.618

  Vitruvius lib. 3 cap. 1.
• h 1.619

  Strabo lib. 14.
• i 1.620

  Vitruvius lib. 3. cap. 1.
• l 1.621

  Lib. 36.
• m 1.622

  Illius enim Temporibus Bis Cos. fuerat & praefectus Panno∣niae, Xiphilin. in vita Alexandri.
• n 1.623

  Pausanias in Atticis.
• o 1.624

  Pausanias ib.
• p 1.625

  Pausan. ib.
• q 1.626

  Herodotus lib. 1.
• r 1.627

  Josephus Archaeologiae, lib. 15. c. 14. Middoth. Per. 2. Hal. 1.
• s 1.628

  Dion Chrysostomus de Regno, Orat. 2.
• t 1.629

  Autor Anonymus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Olympiadum à Scaligero cum Eusebianis suis Editae ad Olympiadis 85. annum quartum. Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• v 1.630

  Pollux lib. 9. cap. 6.
• x 1.631

  Plutarch▪ in Solone.
• y 1.632

  Plutarchus in Sylla.
• z 1.633

  Pausanias in Atticis.
• a 1.634

  Ad Epocham primam.
• a 1.635

  Apollodorus lib. 3.
• b 1.636

  Pausanias in Phocicis. Eusebius in Chronicis. Suidas. Harpocration. & Pha∣vorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Didymus ad Il. Homeri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. v. 117. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• c 1.637

  Stephanus ib. Didymus ib.
• d 1.638

  In notis ad Epocham tertiam
• e 1.639

  Eusebius in Chronicis.
• f 1.640

  Pausanias in Atticis. Athenaeus lib. 2.
• g 1.641

  Prometheo enim Amphictyonis avo fuerat coaevus. Diodorus Sic. lib. 1. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• h 1.642

  Vide Notas ad Epocham secundam.
• i 1.643

  Athenaeus lib. 2. & lib 4.
• l 1.644

  Athenaeus lib. 2. & 4.
• m 1.645

  Athenaeus lib. 2.
• n 1.646

  Eusebius in Chronicis.
• o 1.647

  Pausanias in Atticis. Tzetzes Chil. 5 cap. 18.
• p 1.648

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pausanias in primo Eliacorum, & in Boeoticis.
• q 1.649

  Pausanias in Atticis.
• r 1.650

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pausanias in Boeoticis in initio.
• s 1.651

  Pausanias in primo Eliacorum.
• t 1.652

  Apollodorus lib. 1. Pausanias in primo Elia∣corum.
• v 1.653

  Apollodorus & Pausan. ib.
• x 1.654

  Pausanias in primo Eliacorum.
• y 1.655

  Pausan. ib.
• z 1.656

  Pausan. ibid.
• a 1.657

  Apollodorus lib. 1. Pausanias in primo Eliacorum.
• b 1.658

  Apollodorus ib. Pausanias in Phocicis, & Messenicis. Homerus Il. 9. Ovidius Metamorph. lib. 8. &c.
• c 1.659

  Homeri Il. ζ. Apollodor. lib. 1. Pausanias in Corinthiacis.
• d 1.660

  Apollodor. lib. 1. Pausan. lib. 2.
• e 1.661

  Pau∣sanias in primo Eliacorum.
• f 1.662

  Pausanias in primo Eliacorum.
• f 1.663

  Pausanias in primo Eliacorum.
• g 1.664

  Pausanias ib.
• h 1.665

  Homerus Iliad. βʹ.
• i 1.666

  Pausan. in primo Eliacorum.
• l 1.667

  Eusebius in Chronicis. Pausanias in Phocicis. Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Antiquum Scholion ad Demosthenis orationem de pace, in fine Edit. Bas. Alexander ab Alexan∣dro, lib. 5. c. 7. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas ad eandem vocem. Dionys. Hal. lib. 4.
• m 1.668

  Pausanias in Atticis, & Achaicis, &c. Strabo lib. 8. & lib. 9. Apollodorus lib. 1. Vitruvius lib. 4. c. 1.
• n 1.669

  Apol∣lodorus lib. 1. &c. Pausanias in Achaicis. Strabo lib. 8.
• o 1.670

  Dionys. Hal. lib. 1.
• p 1.671

  Dionys. Hal. ib.
• q 1.672

  Dio∣nys. Hal. lib. 4.
• r 1.673

  Strabo lib. 9. Herodot. lib. 7.
• s 1.674

  Herodot. lib. 7. Strabo lib. 9.
• t 1.675

  Strabo lib. 9. A∣lexander ab Alexandro, lib. 3. c. 28. & lib. 5. cap. 7.
• v 1.676

  Herodot. lib. 7. Pausan. in Phocicis, & in Atticis. Strabo lib. 9. Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aeschines in orat. contra Ctesiphontem, & Demosthenes in orat. pro Ctesiphonte. Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• x 1.677

  Strabo lib. 9. Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Harpocrat. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• y 1.678

  Apollodorus lib. 2. Pausanias in Corinthiacis.
• z 1.679

  Strabo lib. 9.
• a 1.680

  Compara Eusebii Canonem de Regibus Argivorum cum hac Epocha.
• b 1.681

  Strabo lib. 9.
• c 1.682

  Strabo lib. 9. Pausanias in Phocicis. Plutarchus in Solon••▪ Aeschines in orat. contra Ctesiphontem. Pausanias in Achaicis. Herodot. lib. 5. Plutarchus in Sylla.
• d 1.683

  Aeschi∣nes in orat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Harpocration, Suidas, & Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Michael Apostolius lib. 3. Prov. 4. Alexander ab Al••xandro▪ lib. 5. c. 7. Pausanias in Phocicis.
• e 1.684

  Strabo lib. 9.
• f 1.685

  Strabo ib.
• g 1.686

  In orat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• h 1.687

  Aeschines in orat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.688

  Diodorus Siculus, lib. 15. Pausanias in Phoci∣cis.
• k 1.689

  Pausanias, & Diodorus. ib.
• l 1.690

  Demosthenes in orat. de Pace, & antiquum Scholion ad illam orat. in fine Edit. Bas. Pausanias in Phocicis, & Diodorus Siculus, lib. 15.
• m 1.691

  Pausanias in Phocicis.
• n 1.692

  Strabo lib. 9.
• o 1.693

  Vide Aeschinis orationem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• p 1.694

  Diodor. Sic. lib. 15. Pausan. lib. 10.
• q 1.695

  Lib. 10.
• r 1.696

  Vide Aeschinis orat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• s 1.697

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• s 1.698

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• t 1.699

  Lib. 3. Prov. 4.
• v 1.700

  Lib. 5. c. 7.
• x 1.701

  Pau∣san. in Phocicis.
• y 1.702

  Dion Cassius, lib. 51. Strabo lib. 7.
• z 1.703

  Pausanias lib. 10.
• a 1.704

  Meminit enim belli Judai∣ci confecti in Atticis, & Antonini in Corinthiacis.
• b 1.705

  Pausanias lib. 10.
• c 1.706

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• c 1.707

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• d 1.708

  Lib. 3. Prov. 4.
• e 1.709

  Libro 5. c. 7.
• f 1.710

  Vide Po••ybium lib. 2, 3, 4, 5. Plutarchum in Arato, Cleomene, Philopoemene, & Tito Quintio, & Livium. Decad. 4.
• g 1.711

  Argivorum enim Rex fuit, Argivi autem ante Heraclidarum descen∣sum Achaei fuerunt, & sic plerumque ab Homero vocantur.
• h 1.712

  Lib. 9.
• i 1.713

  Themistoclis temporibus 31. ci∣vitates Amphictyonicae fuerunt. Plut. in vita ejus.
• l 1.714

  Pausan. lib. 10.
• m 1.715

  Harpocration, Suidas & Hesy∣chius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Strabo lib. 9.
• n 1.716

  Aeschines in orat. contra Ctesiphontem.
• o 1.717

  Pausan. in Phocicis.
• p 1.718

  Aes∣chines in orat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• q 1.719

  Dionys. Hal. lib. 4. Strabo lib. 9.
• r 1.720

  Aeschines contra Ctesiphontem. Plutarch. in Solone, &c.
• s 1.721

  De∣mosthenes in orat. de Coronâ.
• t 1.722

  Diodorus Sic. lib. 15.
• v 1.723

  Pausanias in Phocicis. Diodorus lib. 15.
• x 1.724

  Aes∣chines in orat. contra Ctesiphontem.
• y 1.725

  Aeschines ib.
• z 1.726

  Suidas & Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• a 1.727

  He∣rodot. lib. 7.
• b 1.728

  Plutarchus in Solone. Aeschines in orat. contra Ctesiphontem.
• c 1.729

  Pausan. lib. 10. Dio∣dorus Sic. lib. 15. Aeschines in oratione contra Ctesiphontem, & Demosthenes in orat. de Coronâ.
• d 1.730

  Demosthenes de Coronâ.
• e 1.731

  Suidas, Harpocration, Phavorinus & Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Scholia∣stes Aristophanis ad Neubes. Aeschinis orat. contra Ctesiphontem.
• f 1.732

  Henricus Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. pro hac vocis significatione citat Aristote••em.
• g 1.733

  Ad Odyss. θʹ. vers. 163.
• h 1.734

  Etymolog. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.735

  Lucian in Macrobiis. Porphyrius lib. 4. sect. 8. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• l 1.736

  Vide Clarissimum Lightfoot, in Horis Hebraicis, ad Matth. cap. 2. ver. 4.
• m 1.737

  Matth. cap. 2. v. 4.
• n 1.738

  Bab. Beracoth. fol. 45.2. & apud Talmudicos passim.
• o 1.739

  Scholiastes Aristophanis ad Nubes. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• p 1.740

  Etymolog. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Phavorinus, Suidas, & Harpocration ad eandem vocem: Scholia∣stes Aristoph. ad Nu••es, Aeschines contra Ctesiphontem. Diodorus Siculus, lib. 15.
• q 1.741

  Scho••iastes Aristo∣phanis ad Nubes. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• r 1.742

  Aeschines contra Ctesiphontem, & Demosthenes pro Cte∣siphonte. Phavorinus & Hesychius, & Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• s 1.743

  Diodorus Siculus, lib. 15.
• t 1.744

  Aeschines in orat. contra Ctesiphontem.
• v 1.745

  Phavorinus. Etymolog. Harpocration & Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pausanias in Phocicis. Strabo lib. 9. Scholiastes Aristophanis ad Nubes. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Scholiastes Sopho∣clis ad Trachinias.
• y 1.746

  Dominus Jo••annes Marshamus, in libro suo nuper edito, pag. 116.
• z 1.747

  Strabo lib. 9.
• a 1.748

  Plutarch. in Solone.
• b 1.749

  Aeschines in orat. contra Ctesiphontem, & Demosthenes in orat. pro Ctesiphonte,
• c 1.750

  Lib. 15.
• d 1.751

  Lib. 35. cap. 9.
• e 1.752

  In orat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• f 1.753

  In Phocicis.
• g 1.754

  Pau∣sanias in Achaicis.
• h 1.755

  Aeschines in orat. contra Ctesiphontem.
• l 1.756

  Pausan. in Phocicis.
• m 1.757

  Vide illius no∣tas ad hanc Epocham.
• n 1.758

  Vide notas nostras ad Epocham quintam.
• o 1.759

  Vide notas nostras ad Epoch. 5.
• p 1.760

  Vide Epoch. 10.
• q 1.761

  Thucydides lib. 1,
• r 1.762

  Dominus Johannes Marshamus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad librum suum nuper editum. Salmasius de lingua Hellenistica, part. 2. cap. 1. & alii.
• s 1.763

  Eusebius in Chronicis.
• t 1.764

  Eusebius ib. Pau∣sanias in Arcadicis. Apollodorus lib. 2. Herodotus lib. 1.
• v 1.765

  Pausanias in Arcadicis. Apollodorus lib. 2. Euseb. in Chronicis.
• x 1.766

  Dionys. Hal. lib. 1.
• y 1.767

  Dionys. Hal. ib. Pausanias lib. 8. Apollodorus lib. 2.
• z 1.768

  Dionys. Apollod. & Pausan. ib. Diodorus Siculus lib. 4. Nonnus lib. 32. Scholiastes ad Statii Theb. l. 4.
• a 1.769

  Dionys. Hal. lib. 1.
• b 1.770

  Pausan. lib. 8. Dionys. ib. Apollodorus lib. 2.
• c 1.771

  Dionys. Hal▪ lib. 1. Eustathius in Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad vers. 415.
• d 1.772

  Strabo lib. 5. p. 221.
• e 1.773

  Pausan. lib. 8. in initio.
• f 1.774

  Herodot. lib. 1. Pausan. in Arcadicis.
• g 1.775

  Dionys. Hal. lib. 1. Pausanias lib. 8.
• h 1.776

  Strabo lib. 13.
• i 1.777

  Dionys. Hal. lib. 1. Eustathius in Scho∣liis ad Homeri Il. βʹ.
• l 1.778

  Diodorus Siculus lib. 1. part. 1.
• m 1.779

  Dionys. Hal. lib. 1. Eustathius in Scholiis ad Homeri Il. βʹ.
• n 1.780

  Dionys. Hal. ib.
• o 1.781

  Pausanias lib. 8 Dionys Hal. lib. 1. Servius ad Virgilii Aen. lib 3.
• p 1.782

  Dicit enim 432 annos ab excidio Trojae ad Romam conditam esse 17 aetates, lib. 1. & lib. 2.
• q 1.783

  Dio∣nys. Hal. lib. 1. Didymus in Scholiis ad Homeri Il. βʹ. vers. 681. Eustathius ad eundem locum. Didymus ad Homeri Il. ωʹ. vers. 233.
• r 1.784

  Dionys Hal. lib. 1. Eustathius in Scholiis ad Homeri Il. βʹ. vers. 681.
• s 1.785

  Vide Strabonem lib. 9. aliosque.
• t 1.786

  Pausanias in Phocicis.
• v 1.787

  Strabo lib. 9.
• x 1.788

  Strabo lib. 5. & lib. 8.
• y 1.789

  Stra∣bo ib. Eustath. & Didym. ad Il. Hom. βʹ. v. 681.
• z 1.790

  Eustathius in Scholiis ad Dionys. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad ver. 418. Strabo lib. 8. p. 365.
• a 1.791

  Hom. Il. βʹ. ver. 681.
• b 1.792

  Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• c 1.793

  Stephanus, ibid.
• d 1.794

  ••hianus Poeta. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• e 1.795

  Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• f 1.796

  Scilicet quinque aetates priusquam à Deucalione victi fuerant. Dionys. Hal. lib. 1.
• g 1.797

  Strabo lib. 9. in fine libri. Dionys Hal. lib. 1. Rhiani Poetae fragmentum. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• h 1.798

  Euseb. in Chronicis. Strabo l. 9. in fine libri. Eustathius in Scholiis ad Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad vers. 427. Rhiani Poetae fragmentum. Stepha∣nus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.799

  Eusebius in Chronicis. Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• l 1.800

  In Chronicis.
• m 1.801

  In notis ad Eusebii Chronica.
• n 1.802

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• o 1.803

  Dionys. Hal. lib. 1.
• p 1.804

  Lib. 5.
• q 1.805

  Lib. 1.
• r 1.806

  Thucydides lib. 1. Strabo lib. 9. Pausanias lib. 2. p. 110.
• s 1.807

  Strabo lib. 5. pag. 221.
• t 1.808

  Dionys. Hal. lib. 1. Strabo lib. 13. Didymus in Scholiis ad Homeri Il. χʹ. ver. 429.
• v 1.809

  Strabo lib. 13.
• x 1.810

  Strabo lib. 13.
• y 1.811

  Il. χʹ. ver. 429.
• z 1.812

  Strabo lib. 13.
• a 1.813

  Herodot. l. 6. Pausa∣nias lib. 1. Strabo l 9.
• b 1.814

  Dionys. Hal. lib. 1.
• c 1.815

  Dionys. ib.
• d 1.816

  Eustathius in Scholiis ad Homeri Il. ωʹ. v. 233.
• e 1.817

  Herodot. lib. 2. Strabo lib. 7. p. 328. Pausanias in Atticis, p. 30. in Arcadicis, p. 490. & in A∣chaicis, pag. 438. & in Phocicis, p. 631.
• f 1.818

  Vide Vossium de Idololatria. lib. 1. cap. 7.
• g 1.819

  Lib. 7. p. 327.
• h 1.820

  In Scholiis ad Homeri Il. ωʹ. ver. 233. vide etiam Herodotum, lib. 2.
• i 1.821

  Il. ωʹ. v. 233.
• l 1.822

  Dionys. Hal. l. 1.
• m 1.823

  Pausanias lib. 8. Dionys. ib.
• n 1.824

  Dionys. Hal. lib. 1.
• o 1.825

  Herodot. lib. 1.
• p 1.826

  Lib. 1.
• q 1.827

  Dionys. Hal. lib. 1.
• r 1.828

  Vide Salmasium de lingua Hellenistica, part. 2. cap. 1.
• s 1.829

  Strabo lib. 9. Eustathius in Scholiis ad Il. Homeri βʹ. ver. 681. Dicaearchus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. T••ucydides lib. 1. Diodorus Sic. lib. 4. Conon apud Photium narrat. 27. Rhiani Poeta fragmentum, quod extat in Scholiis ad vers. 1085. tertii libri Apol∣lonii Rhodii.
• t 1.830

  Strabo lib. 9.
• v 1.831

  Lib. 1.
• x 1.832

  De Mereoris libro 1. in fine libri.
• y 1.833

  Lib. 4. cap. 7.
• z 1.834

  Pag. 84. Vide etiam Eusebium in Chronicis, & Servium ad secundum librum Aeneid Virgilii.
• a 1.835

  De Linguâ Hellenisticâ, part. 2. cap. 1.
• b 1.836

  Strabo lib. 8. Eustathius in Scholiis ad Homeri Il. ωʹ. vers. 233.
• c 1.837

  Dio∣nys. ••al. lib. 1.
• d 1.838

  Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• e 1.839

  Vide Eustathium ad Homeri Il. βʹ. pag. 266, & Stephanum Byzantinum in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• f 1.840

  Il. βʹ. vers. 498. Pausanias in Boeoticis.
• h 1.841

  In Chronico Catholico ad annum Mun∣di 2500.
• i 1.842

  In notis ad Lycophronem, p. 225.
• l 1.843

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.844

  Vide Dicaearchum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Thu∣cydidem lib. 1. Strabonem lib. 9. aliosque.
• n 1.845

  Strabo lib. 9.
• p 1.846

  Il. βʹ. ver. 395.
• q 1.847

  O∣dyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ver. 344. vide Pausaniam in Laconicis, pag. 201. lin. 48.
• r 1.848

  Il. β. ver. 681.
• s 1.849

  Lib. 1. in initio libri.
• g 1.850

  Pausanias lib. 9.
• o 1.851

  Il. βʹ. ver. 681.
• t 1.852

  Lib. 8. pag. 370.
• v 1.853

  Il. βʹ. ver. 867.
• x 1.854

  Strabo lib. 14. pag. 662.
• y 1.855

  Epoch. 29.
• z 1.856

  Strabo lib. 8. p. 370.
• a 1.857

  Lib. 1.
• b 1.858

  Lib. 1.
• c 1.859

  Herodot. lib. 5. Alexander Macedo prohibitus erat in iis ludis certare, pri∣usquam probasset se Graecum fuisse.
• d 1.860

  Lib. 14. pag. 662.
• e 1.861

  Strabo lib. 8. in initio.
• f 1.862

  Conon apud Photium narrat. 27. Apollodorus lib. 1. Strabo lib. 8. Dio∣dorus Siculus lib. 4. Pausanias lib. 7. in initio. Scholiastes Apollonii Rhodii, ad lib. 1. ver. 143.
• g 1.863

  Co∣non apud Photium, narrat. 27. Strabo lib. 8. p. 383. Apollodorus lib. 1. Apollonii Rhodii Scholiastes, ad lib. 3. ver. 1093.
• h 1.864

  Apollonii Schol. ib.
• i 1.865

  Apollonii Schol. ib. Strabo lib. 8. p. 383. Eustathius in Dio∣nysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ad ver. 820. Diodorus Siculus lib. 4.
• l 1.866

  Apollodorus lib. 1.
• m 1.867

  Apollodorus ib
• n 1.868

  Pausa∣nias lib. 7. in initio.
• o 1.869

  Strabo lib. 8. & 9. Eustathius ad Homeri Il. βʹ. v. 684. Apollonius Rhodius Thes∣saliam, per totum fere suum Poema Achaidem appellat, cujus Scholiastem vide ad lib. 1. v. 243.
• p 1.870

  Eusta∣thius ad Homeri Il. βʹ. v. 684. Servius ad Virgilii librum 2. ver. 7.
• q 1.871

  Il. βʹ. v. 684.
• r 1.872

  Eustathius ad Ho∣meri Il. βʹ. ver. 684. & ad Il. αʹ. v. 337. Scholiastes Apollonii, ad lib. 1. & lib. 4 Hunc Apollodorus lib. 1. vocat Actonem sed omnes alii Actorem, atque ideo forte mendum est in libro impresso.
• s 1.873

  Eustathius ad Hom. Il. βʹ. v. 684.
• t 1.874

  Apollodorus lib. 3. Diodor. Sic. lib. 4. Pausanias lib. 1. & 2. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• u 1.875

  Eustathius ad Homeri Il. αʹ. v. 337. & ad Il. βʹ. v. 684. Scholiastes Apollonii, ad lib. 1. v. 71. Apollodo∣lodorus lib. 1.
• x 1.876

  Eustathius ad Homeri Il. βʹ. v. 684.
• y 1.877

  Eustathius ib. Scholiastes Apollonii ad lib. num. 1. & 4.
• z 1.878

  Apollodor. lib. 3. Diod. Sic. lib. 4. Scholiastes Apollonii, ad lib. 1. &c.
• a 1.879

  Pausanias lib. 2. Dio∣dorus Sic. lib. 4. Apollodorus lib. 3. Scholiastes Pindari, ad Nem. Od. 5.
• b 1.880

  Pausan. Diod. & Apollodor. ib.
• c 1.881

  Eustathius ad Il. Homeri βʹ. ver. 684. Apollodorus lib. 3. Diodorus Sic. lib 4.
• e 1.882

  Eustathius ad Ho∣meri Il. βʹ. v. 684.
• f 1.883

  Eustathius ib. Diodorus Sic. lib. 4. Apollodorus lib. 3.
• g 1.884

  Pausan. lib. 1. Apollo∣dorus lib. 3.
• h 1.885

  Eustathius ad Homeri Il.βʹ. v. 684. Scholiastes Apollonii Rhodii, ad lib. 1. ver. 558. & ad lib. 4. v. 816.
• i 1.886

  Ad ver. 816.
• l 1.887

  Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. & 〈☐〉〈☐〉. Servius ad lib. 3 Aeneid. Virgilii. Philostra∣tus in Heroicis. Pausanias in Atticis. Pindar. Pyth. 3.
• m 1.888

  Scholiastes Pindari, ad Pyth. 3. quod etiam innuit Homerus in Odyss. λʹ.
• n 1.889

  Servius ad Virgilii Aeneid. lib. 2. Pausanias in Atticis. Plutarc••. in Pyr∣rho. Apollodorus lib 3.
• o 1.890

  Pausan. in Atticis. Virgilius lib. 3 Aeneid. & Servius Scholiastes, ad illum librum.
• p 1.891

  Pausanias lib. 1.
• q 1.892

  Pausanias ib. Strabo lib. 13. Justinus, Livius, Appianus, Polybius, aliique.
• r 1.893

  Pausanias lib 1. Servius ad Virgilii. Aeneid. lib. 3. Strabo lib. 7. p. 326.
• s 1.894

  Pausanias lib. 1.
• t 1.895

  P••utar. in initio vitae Pyrrhi.
• v 1.896

  Eustath. ad Il. Homeri αʹ. & β. Didymus ad Homeri Il. πʹ. v. 14. Scholiastes Apol∣lonii Rhodii ad ib. 1
• x 1.897

  Didymus ad Homeri Il. μʹ. v. 1. & ad Il. πʹ. v. 14.
• y 1.898

  Apollodorus lib. 1.
• z 1.899

  Pau∣sanias in primo Eliacorum▪
• a 1.900

  Pausanias in Boeoticis.
• b 1.901

  Apollodorus lib. 1.
• c 1.902

  Apollodor. ib. Didymus ad Homeri Il. εʹ. ver. 385.
• d 1.903

  Pausan. in Boeoticis.
• e 1.904

  Pausan. ib.
• f 1.905

  Scholiastes in Lycophronem. Aelian. var. hist. li••. 1. cap. 27.
• g 1.906

  Diodorus Siculus, lib. 5.
• h 1.907

  Herodot. lib. 1.
• i 1.908

  Eusebius in Chronicis. Diodor. Siculus, lib. 5.
• l 1.909

  Pau∣sanias in Messenicis. Apollodor. lib. 1.
• m 1.910

  Pausanias in Messenicis. & Laconicis. Homerus hoc saepe te∣statur, & in illum Eustathius, & Didymus.
• n 1.911

  Pausanias in Laconicis.
• o 1.912

  Pausan. ib.
• p 1.913

  Suidas i 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Tzetzes Hist. 7. Chil. 1••5.
• q 1.914

  Pausan. in Messenicis.
• r 1.915

  Apollodorus lib. 1. Eustathius & Didy∣mus ad Homeri Odyss. λʹ. v. 235. Servius ad Virgilii Aeneid. lib. 6.
• s 1.916

  Virgilius lib. 6. & Servius ad illum locum. Didymus ad Odyss. Homeri λʹ. v. 235. Valerius Flaccus lib. 1. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• t 1.917

  I secunda oratione contra Julianum, cujus Scholiasten Nicephorum etiam vide ad illum locum.
• v 1.918

  Homerus Odyss. λʹ. ver. 235.
• x 1.919

  Eustathius ad Odyss. Homeri λʹ. v. 235.
• y 1.920

  Apollodor. lib. 1. Didymus ad Odyss. Home∣ri λʹ. Eustathius ad Odyss. Homeri λʹ. Homerus Odyss. λʹ. v. 235.
• z 1.921

  Apollodor. li••. 1. Didymus & Eu∣stathius ad Odyss. Homeri λʹ. Apollonius Rhodius, & Scholiast. illius. Pausan. in Messenicis.
• a 1.922

  Apollodorus lib. 1. Pausan. in Arcadicis. Ovid. Metamorph. lib. 7. Diodorus Sic. lib. 4.
• b 1.923

  Apollo∣dor. lib. 1. Eustathius ad Homeri Iliad. βʹ. ad ver. 700.
• c 1.924

  Diodor. Sic. lib. 4. Pausanias in Messenicis. Di∣dymus ad Odyss. Homeri λʹ. ver. 280. Eustathius ad Homeri Odyss. γʹ. pag. 1454. & ad Odyss. λʹ. p. 1681. & p. 1684.
• d 1.925

  Pausanias in Boeoticis, & Phocicis. Didymus ad Homeri Odyss. λʹ. v. 280. Eustathius ad e∣undem locum. Homerus Odyss. λʹ. v. 280.
• e 1.926

  Didymus ad Homeri Odyss. λʹ. v. 285. Eustathius ad eundem librum, p. 684. Diodor. Sic. lib. 4.
• f 1.927

  Homerus Il. λʹ. v. 690. Eustathius & Didymus ad illum locum. Pau∣sanias in Messenicis.
• g 1.928

  Pausanias in Messenicis.
• h 1.929

  Homeri Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.930

  Homeri Odyss. δ. & Eustathius ad Odyss. λʹ. p. 1697.
• l 1.931

  Homeri Odyss. γʹ.
• m 1.932

  Pausanias in Corinthiacis.
• n 1.933

  Pausan. ib.
• o 1.934

  Pausan. ib. & in Laconicis, & Messenicis.
• p 1.935

  Pausanias in Corinthiacis & Messenicis.
• q 1.936

  In Scholiis ad Dionysiii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ad ver. 427.
• r 1.937

  Pausanias, Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• s 1.938

  Plutarchus. in vita Cimonis.
• t 1.939

  Eustathius ad Homeri Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. pag. 338.
• v 1.940

  Eustathius ad Homeri Il. βʹ. p. 338.
• x 1.941

  Apollodorus lib. 1. & 2.
• y 1.942

  Apol∣lodorus ib. Strabo lib. 10. pag. 487.
• z 1.943

  Pausanias in Boeoticis.
• a 1.944

  Eustathius ad Homer. Il. βʹ. pag. 338.
• b 1.945

  Homeri Il. βʹ. v. 756. & Eustathius ad illum versum.
• c 1.946

  Conon apud Photium, narrat. 29.
• d 1.947

  Eustathius ad Homeri Il. βʹ. ver. 756.
• e 1.948

  Apollodor. lib. 1.
• f 1.949

  In Heroicis ad annum Mundi, 2596.
• g 1.950

  Lib. 4.
• h 1.951

  Apollodor. lib. 1.
• i 1.952

  Apollodor. ib. Pausanias in Atticis, & Phocicis. Eustathius ad Ho∣meri Il. βʹ. & ad Odyss. λʹ. v. 320. Strabo lib. 10.
• l 1.953

  Apollodor. Eustathius, & Didymus, & Pausan. ib.
• m 1.954

  Didymus ad Odyss. Homeri λʹ. v. 320. Eustathius ad eundem locum, & ad Il. βʹ. pag. 308. & ad Odyss. αʹ. pag. 1396. Ovid. Metamorph. lib. 7.
• n 1.955

  Pausanias in Atticis. Eustathius ad Homeri Il. βʹ. v. 631. & ad Odyss. αʹ. pag. 1396. Strabo lib. 10.
• o 1.956

  Eustathius ad Homeri Il. βʹ. pag. 307.
• p 1.957

  Diodorus Siculus lib. 4.
• q 1.958

  Eustath. ib.
• r 1.959

  Homeri Il. βʹ. ver. 631.
• s 1.960

  Diodor. Sic. lib. 4.
• t 1.961

  Apollodorus ib. Didymus ad Homeri Odyss. λʹ. ver. 289. Eustath. ad Homeri Il. βʹ. v. 700. & ad Odyss. λʹ. v. 289. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• v 1.962

  Eu∣stathius ad Il. Homeri βʹ. pag. 323. & ad Odyss. λʹ. p. 1685. Didymus ad Homeri Odyss. λʹ. v. 289. Apol∣lodor. lib. 1.
• x 1.963

  Eustath. ad Homeri Il. βʹ. p. 323.
• y 1.964

  Iidem Autores qui ad literam v. Pausanias lib. 4. in fine. Homerus Il. βʹ. v. 705.
• z 1.965

  Homerus Il. βʹ. ver. 700. & v. 716.
• a 1.966

  Pindari Scholiastes ad Pyth. 2. Eustathius ad Homeri Il. βʹ. pag. 101. Diodor. Siculus lib. 4.
• b 1.967

  Pyth. 2.
• c 1.968

  Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 101.
• d 1.969

  Hom. Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 740. Eustath. & Didym. ad il∣lum locum.
• e 1.970

  Diodorus Siculus lib. 4. Pindar. Pyth. 2.
• f 1.971

  Diodorus Siculus lib. 4. Servius ad 3 librum Georgicorum Virgilii.
• g 1.972

  Diodor. ib.
• h 1.973

  Pausanias in Arcadicis. Didymus ad Odyss. Homeri 〈☐〉〈☐〉. ver. 432.
• i 1.974

  Didymus ib. Pausan. ib.
• l 1.975

  Homer. Odyss. 〈☐〉〈☐〉. ver. 85. Didymus & Eustathius ad illum locum.
• m 1.976

  Scho∣liastes Sophochis ad Philoctetem.
• n 1.977

  Lib. 13.
• o 1.978

  In Philoctete.
• p 1.979

  Strabo lib. 9. Eustath. ad Homeri Il. ι. pag. 762.
• q 1.980

  Strabo & Eustathius ib.
• r 1.981

  Homer. Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 735.
• s 1.982

  Homer. Il. ι. ver. 448. & Didym. & Eustath. ad illum locum.
• t 1.983

  Urbem enim à se in Thessalia conditam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ Alum appel∣lavit.
• v 1.984

  Pausan. in Boeoticis.
• x 1.985

  Pausan. ib. Apollodor. lib. 1.
• y 1.986

  Apollodor. lib. 1. Pausan. in Boeoti∣cis. Didymus ad Il. Hom. 〈☐〉〈☐〉. v. 497.
• z 1.987

  Apollodor. Pausan. ib. & in Atticis. Didymus ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 86. Eustathius ad Homeri Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. pag. 667. & ad Odyss. ι. pag. 1543. Ovid. Met. 4.
• a 1.988

  Apollonius Rhodius, & Scholiastes Apollonii saepius in omni libro. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 86. & ad Odyss. ι. pag. 1543. Apoll. lib. 1. Ovid. Met. lib. 4. Pausan. in Boeoticis.
• b 1.989

  Iidem Autores ib.
• c 1.990

  Apollodor. lib. 1. Pausan. in Atticis sub fine. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 667. Didymus ad Homeri 〈☐〉〈☐〉. v. 86.
• d 1.991

  Scholiastes ad Apollonii lib. 1. v. 256. Eustathius ad Il. Homeri 〈☐〉〈☐〉. pag. 667.
• e 1.992

  Eustathius & Didymus ad Homeri Il 〈☐〉〈☐〉. v. 86. Apollodor. lib. 1.
• f 1.993

  Pausan. in Boeoticis Apollodor. lib. 1. Apollonius Rhodius, & Scholiastes illius sepius in omni libro. Eustathius & Didymus ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 86.
• g 1.994

  Pausan. in Atticis, Apollodor. lib. 3. Didymus, & Eustath. ib. & Eustathius ad Odyss. ι. p. 1543. Ovid. Met. lib. 4.
• h 1.995

  Eustathius Odyss. Homeri 〈☐〉〈☐〉. pag. 1543. Pausanias in Atticis in Corinthiacis. Didymus ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 86. Plutarchus in libro de Quaestionibus Romanis.
• i 1.996

  Clemens Strom. lib. 1. Pausanias in Atticis, & Corinthiacis. Schol. ad Apollon. lib. 3. Plutarchus in Theseo.
• l 1.997

  Clemens Alexandrinus Strom. l. 1.
• m 1.998

  Plutarchus in Theseo.
• n 1.999

  Pausan. in Boeoticis.
• o 1.1000

  Apollodor. lib. 1. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• p 1.1001

  Ho∣merus Il. 〈☐〉〈☐〉.
• q 1.1002

  Apollodor. lib. 1. Scholiastes ad Apollonii Rhodii lib. 2. ver. 1147.
• r 1.1003

  Eustathius ad Ho∣meri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 265. Didymus ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 497. Pausanias in Arcadicis.
• s 1.1004

  Didym. & Eustath. ib. Ovid. Met. lib. 10. Pausan. in Arcadicis.
• t 1.1005

  Pausan. lib. 9.
• v 1.1006

  Pausan. ib.
• x 1.1007

  Strabo lib. 9. pag. 414. Pausan. lib. 9.
• y 1.1008

  Pausan. ib. Scholiastes Apollonii Rhodii ad lib. 2. ver. 1095. & v. 1125.
• z 1.1009

  Pausan. ib. Apol∣lonius Rhodius lib. 2. & Scholiastes illius.
• a 1.1010

  Pausan. lib. 9.
• b 1.1011

  Pausanias lib. 2. Eusebius in Chronicis. Apollodor. lib. 1.
• c 1.1012

  Scholiastes Apollonii lib. 4. ver. 1212.
• d 1.1013

  Euseb. in Chronicis.
• e 1.1014

  Apollodor. li••. 1. & alii. Vide Scal. in notis ad Euseb. Chron.
• f 1.1015

  Eustath. ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 631. & ad Odyss. 〈☐〉〈☐〉. p. 1701. & 1702.
• g 1.1016

  Apollodor. lib. 1. Pausan. lib. 2.
• h 1.1017

  Pausan. lib. 2.9. & 10.
• i 1.1018

  Pausan. lib. 2. & 10.
• l 1.1019

  Pausan. lib. 9. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 274.
• m 1.1020

  Pausanias lib. 2.
• n 1.1021

  Pausanias lib. 2.
• o 1.1022

  Pau∣san. ib.
• p 1.1023

  Pausanias in Corinthiacis. Pindari Scholiastes ad Nem. 7. Conon apud Photium, narrat. 26. Zenobius in Paraem••••s. Syncellus in Chronicis. Velleius Paterculus lib. 1.
• q 1.1024

  Pausan. lib. 2.
• r 1.1025

  Pausanias lib. 6.
• s 1.1026

  Ap••••lodor. lib. 2. Homer. Il. ζ. v. 150. Didymus & Eustathius ad illum locum, Pausanias l. 2.
• p 1.1027

  Didymus ad Il. Homeri 〈☐〉〈☐〉. ver. 155 Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. p. 632.
• q 1.1028

  Homer. Didymus, & Eustath. ib.
• r 1.1029

  Homerus. Didymus, & Eustath. ib. & Apollodorus lib. 3.
• s 1.1030

  Homer. Il. ζ. ver. 203.
• t 1.1031

  Vide Bo∣chartum, Salmasium, aliosque.
• v 1.1032

  Homer. Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 199. & 206. Eustathius ad illum librum.
• x 1.1033

  Pausanias li••. 9 Eustathius ad Il. Homeri 〈☐〉〈☐〉. pag. 268.
• y 1.1034

  Pausanias lib. 9.
• z 1.1035

  Plutarchus in vita Lysandri, & in Xe∣nophonte de rebus Graecis.
• a 1.1036

  Pausanias in Boeoticis.
• b 1.1037

  Pausanias lib. 9.
• c 1.1038

  Strabo lib. 9. Eustath. ad Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 333.
• d 1.1039

  Pausan. lib. 9.
• e 1.1040

  Pausanias lib. 2. & lib. 9.
• f 1.1041

  Pausan. lib. 9. Didymus ad Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 302.
• g 1.1042

  Virgil. lib. 6.
• h 1.1043

  Pausanias lib. 9.
• i 1.1044

  Pausan. in Boeot. Eustath. ad Il. Hom. 〈☐〉〈☐〉. p. 272. Stephan. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• l 1.1045

  Pausan. lib. 9.
• m 1.1046

  Pausanias ib. Eustath. ad Il. Homeri 〈☐〉〈☐〉. pag. 272. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Didy∣mus ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 511.
• n 1.1047

  Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 511.
• o 1.1048

  Pausanias lib. 9.
• p 1.1049

  Diodorus Sic. lib. 4. Pausanias lib 9. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 272. Apollodorus lib. 2.
• q 1.1050

  Pausan. ib.
• r 1.1051

  Pausanias in Boeoticis. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 272.
• s 1.1052

  Homeri Il. β. ver. 501.
• t 1.1053

  Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 518.
• v 1.1054

  Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 273. Strabo lib 9. pag. 416.
• x 1.1055

  Strabo lib. 9. Pausanias in Atticis, & Eustathius ad Homeri Il. ι. ver. 380.
• y 1.1056

  Il. ι. ver. 380.
• z 1.1057

  Strabo lib. 9.
• a 1.1058

  Diodorus Siculus lib. 4.
• b 1.1059

  Diodorus Siculus lib. 4. & Eustathius ad Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. pag. 1644.
• c 1.1060

  Diodor. Sic. lib. 4. & 5.
• d 1.1061

  Diodorus Siculus lib. 5. Eustathius ad Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. pag 1645. Strabo lib. 1.
• e 1.1062

  Diodor. lib. 5.
• e 1.1063

  Diodor. lib. 5.
• f 1.1064

  Diodor. ib.
• g 1.1065

  Strabo lib. 9. pag. 401. Diodorus lib. 4. & lib. 19. p. 700.
• h 1.1066

  Dio∣dor. Sic. lib. 4. Nicocrates & Euphorion apud Stephanum Byzantinum in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.1067

  Vide Stephanum By∣zantinum in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• l 1.1068

  Pausanias lib. 9. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.1069

  Thucydidis lib. 1. Strabo lib. 9. Dio∣dor. Sic. lib. 4. & lib. 19. p. 700.
• n 1.1070

  Pausanias lib. 9. Strabo lib. 9. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 270. Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• o 1.1071

  Plutarch. in vita Demosthenis, & in vita Phocionis, & Diodorus Si∣culus lib. 16.
• p 1.1072

  Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. v. 252. Didymus & Eustathius ad illum locum Homeri. Apollodorus lib. 1. Pausan. lib. 4. & 5. Scholiastes Apollonii Rhodii ad lib. 1.
• q 1.1073

  Apollodorus lib. 1. Apollonius l. 1. & Scholiastes illius.
• r 1.1074

  Apollodorus lib. 1. Eustathius ad Il. Homeri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• s 1.1075

  Apollodorus lib. 1.
• t 1.1076

  Apollodor. ib.
• v 1.1077

  Apollo∣dor. lib. 3. Pausan. lib. 2.
• x 1.1078

  Apollodor. lib. 1. Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 713. Didymus & Eustath. ad illum lo∣cum.
• y 1.1079

  Homerus Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 712.
• z 1.1080

  Apollodor. lib. 1. Diodorus Siculus lib. 4.
• a 1.1081

  Apollodor. lib. 1. Eu∣stathius & Didymus ad Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. v. 289. Pausanias lib. 2.
• b 1.1082

  Didymus & Eustath. ad Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. ver. 289. & ad Odyss. 〈☐〉〈☐〉. ver. 225. Pausan. in Messenicis. Herodotus lib. 2. Diodorus Siculus lib. 1. & 4. Apollodorus lib. 1.
• c 1.1083

  Herodotus lib. 2. Diodorus Sic. lib. 1. part. 2.
• d 1.1084

  Pausan. lib. 2. Herodotus lib. 9. Eustathius ad Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. pag. 1480. & ad Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 288. Didymus ad Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. ver. 225. A∣pollodor. lib. 2.
• e 1.1085

  Dioscorides ubi agit de Helleboro.
• f 1.1086

  Plin. lib. 25. cap. 5. Philandri annotationes ad Vitruvium, lib. 8. c. 3. Homer. Odyss. 〈☐〉〈☐〉. vers. 225. & Eustathius ad illum locum. Pausan. lib. 6
• h 1.1087

  Pau∣san. lib. 2. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 288. & pag. 29••.
• i 1.1088

  Eustathius ad Homeri Il. δ. p 485. Pau∣san. lib 9. Apollodor. lib. 3.
• l 1.1089

  Pausan. lib. 2. & 9. Diodorus Siculus lib. 4. Apollodor. lib. 3. Eustath. ad Homeri Il. δ. pag. 484.
• m 1.1090

  Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. v. 225. &c. Eustathius & Didymus ad illum locum. Pau∣san. lib. 2. & 5.
• n 1.1091

  Apollodor. lib. 3. Pausan. lib. 2. Strabo lib. 10. Eustath. ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. p. 489.
• o 1.1092

  Apollodor. lib. 3. Pausanias in Arcadicis. Eustathius ad Homeri Odyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. pag. 1689, & 1697. & ad Odyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. pag. 1780.
• p 1.1093

  Pausan. in Arcad. Apollodor. lib. 3. Strabo lib. 10.
• q 1.1094

  Thucydides lib. 2. Stra∣bo lib. 10. Apollodor. lib. 3.
• r 1.1095

  Pausan. lib. 2. Apollodor. lib. 3. Diodorus Siculus, lib. 4.
• s 1.1096

  Pausan. lib. 2. pag. 142.
• t 1.1097

  Homeri Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. v. 663.
• v 1.1098

  Thucydides lib. 1. Clemens Alexandrinus, Strom. lib. 1. pag. 336.
• x 1.1099

  Apollodorus lib. 2. Pausan. lib. 2, 3, 4.
• y 1.1100

  Strabo lib. 9. pag. 401, & lib. 13.
• z 1.1101

  Strabo lib. 8, 9, & 13. Pausanias lib. 3. pag. 160.
• a 1.1102

  Herodot. lib. 1. Strabo lib. 13.
• b 1.1103

  Strabo lib. 6.
• c 1.1104

  Strabo l. 6.
• d 1.1105

  Lycophron & Tzetzes ad Lycophronem. Virgil. lib. 10. Et Servius ad Virgilium. Strabo lib. 6. Justin. lib. 20. Plinius lib. 3. c. 11. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• e 1.1106

  Strabo lib. 6. Virgil. Aeneid. lib. 3. & Servius ad illum locum. Eustathius ad Dionysii Periegisin.
• f 1.1107

  Eusebius in Chronicis.
• g 1.1108

  Vide Strabonem.
• h 1.1109

  Lib. 6.
• i 1.1110

  Lib. 9. & lib. 13.
• l 1.1111

  Lib. 1.
• m 1.1112

  In Chronicis.
• n 1.1113

  In vita Homeri.
• o 1.1114

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• p 1.1115

  Lib. 6.
• r 1.1116

  Hero∣dot. lib. 1. Strabo lib. 9. Apollodorus lib. 1.
• s 1.1117

  Strabo lib. 9.
• t 1.1118

  Herodot. lib. 1.
• v 1.1119

  Diodor. Sic. lib. 4.
• x 1.1120

  Diod. Sic. lib. 4.
• y 1.1121

  Eusebius in Chronicis. Apollodor. lib. 3. Diodorus Sic. lib. 4. Lycophron. in Cas∣sandra. Augustinus de civitate Dei, lib. 18. c. 12, Xanthum pro Asterio nominat.
• z 1.1122

  Lycophron, & Scho∣liastes illius Isacius Tzetzes. Isidorus originum lib. 8. Julius Pollux lib. 1. cap. 9. sect. 1.
• a 1.1123

  In Miscella∣neis lib. 4. cap. 10.
• b 1.1124

  Diodorus Siculus lib. 4. Eusebius in Chronicis. Apollodorus lib. 3.
• c 1.1125

  Plato in Minoe, & in primo libro de legibus. Diodorus Siculus in fragmentis. Strabo lib. 10. Aristot. Pol. lib. 2. c. 8. & lib. 7. c. 10. Eustathius ad Homeri Odyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. v. 179. Valerius Maximus, lib. 1. cap. 2.
• d 1.1126

  Diodorus l. 1 & in fragmentis, Eustathius ad Homeri Odyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ver. 179. & Didymus ad eundem versum. Plato in Minoe.
• e 1.1127

  Plutarchus in vita Numae. Livius lib. 1. Dionys. Hal. lib. 2.
• f 1.1128

  Odyss. 〈☐〉〈☐〉. v. 179.
• g 1.1129

  In Minoe & in primo libro de legibus.
• h 1.1130

  Lib. 1. cap. 2.
• i 1.1131

  Lib. 10.
• l 1.1132

  Ad Ho∣meri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. v. 179.
• l 1.1133

  Ad Ho∣meri Odyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. v. 179.
• m 1.1134

  Diodor. Sicul. lib. 4. Eustathius ad Homeri Il: 〈☐〉〈☐〉. pag. 313. l. 13.
• n 1.1135

  Diodor. Sic. lib. 4.
• o 1.1136

  Epocha Marmorea 11. Apollonii Scholiastes. Strabo lib. 14. p. 634. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 313.
• o 1.1137

  Epocha Marmorea 11. Apollonii Scholiastes. Strabo lib. 14. p. 634. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 313.
• p 1.1138

  Apollodorus lib. 3. Pausanias in Achaicis.
• q 1.1139

  Herodot. lib. 1. Diodorus Sicul. lib. 5. Strabo lib. 12. p. 573. Apollodorus lib. 3. Eustathius ad Homeri Iliad. 〈☐〉〈☐〉. pag. 369. Pausanias lib. 7.
• r 1.1140

  Herodot. lib. 1. Diodor. Sic lib. 5. Strabo lib. 12. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 369. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pausanias lib. 1.
• s 1.1141

  Diodorus Siculus lib. 5.
• t 1.1142

  Diodor. ib.
• v 1.1143

  Diodorus Siculus lib. 5.
• x 1.1144

  Thucy∣dides lib. 1. Diodorus lib. 5. Plutarchus in vita Thesei. Strabo lib. 10. Aristot. Politic. lib. 2. c. 8. Hero∣dotus lib. 1.
• y 1.1145

  Lib. 4.
• z 1.1146

  Scholiastes Callimachi.
• a 1.1147

  Cicero de Natura Deorum, lib. 3. Callimachus in Hymn. 1 in Jovem. v. 8. & Scholiastes illius.
• b 1.1148

  Diodorus Siculus lib. 5.
• c 1.1149

  Scholiastes Apollonii Rho∣dii, ad lib. 1. Apollodorus lib. 1. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 158. & ad Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 980. Herodotus lib. 6.
• d 1.1150

  Herodot. lib. 6. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. p 158. & ad Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 980.
• e 1.1151

  Homerus Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 468. & Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 747. & Eustathius ad illa loca. Apollodorus lib. 1.
• f 1.1152

  Herodot. lib. 1. De explicatione Herodoti vide Salmasium de lingua Hellenistica, part. 2. c. 1.
• g 1.1153

  Herodot. lib. 1. Strabo lib. 8. & 9. Co∣non. apud Photium, narrat. 27.
• h 1.1154

  Diodor. lib. 4. Apollodor. lib. 2. Strabo lib 9. Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.1155

  Iidem Autores ib.
• l 1.1156

  Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.1157

  Herodot. lib. 5.
• n 1.1158

  Diodorus Sic. lib 4. Apollodorus lib. 2. Pau∣san. l. 1.
• o 1.1159

  Diod. & Apollodor. ib. Isocrates in Panegyrico, & in orat. ad Philippum, & in Helenae encomio. Pausan. lib. 1.
• p 1.1160

  Diod. Sic. lib. 4. Apollodor. lib. 2. Thucydides lib. 1. Eustath. ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 290. Pausan. lib. 1. pag. 61. & 84. Strabo lib. 8. Pindar. Pyth. 9. & Scholiast. illius.
• q 1.1161

  Diodor. Sic. lib. 4. Apollodor. lib. 2.
• r 1.1162

  Plutarch. in vita Thesei. Pausanias in Atticis. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉.
• s 1.1163

  Pindarus Pyth. Od. 1. & Od. 5. Diodorus Sic. lib. 4. & Apollodorus lib. 2. Isocrates in Archidamo.
• t 1.1164

  Apollodor. lib. 2.
• v 1.1165

  Eustathius ad Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. pag. 1644.
• x 1.1166

  Herodot. lib. 9. Pausan. in Atticis, & Arcadicis. Diodo∣rus lib. 4. Apollodorus lib. 2.
• y 1.1167

  Diodor. lib. 4. Apollodor. lib. 2.
• z 1.1168

  Homeri Il 〈☐〉〈☐〉. ver. 663. & Eustathius & Didymus ad illum versum. Apollodor. lib. 2. Diodor. lib. 4. Pindar. Olymp. Od▪ 7. Strabo lib. 14.
• a 1.1169

  Homerus Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. v. 659.
• b 1.1170

  Herodot. lib. 1. Strabo lib. 14.
• c 1.1171

  Strabo lib. 14.
• d 1.1172

  Strabo lib. 8. pag. 374. & lib. 14. pag. 656. Pausanias lib. 2. pag. 142.
• e 1.1173

  Herodotus lib. 1.
• f 1.1174

  Eusebius in Chronicis. Pindari Scholiastes ad Olymp. 2. Athenaeus lib. 8. Stephanus Byzantinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Thucyd. lib. 6.
• g 1.1175

  Apollodorus lib. 2. Herodot. lib▪ 6. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aelian. Hist. Animal. lib. 12. c. 32. Tzetzes in Lycoph. Scho∣liastes Pindari ad Od. 7. Pausanias in Laconicis.
• h 1.1176

  Eusebius praep. Evang. lib. 5. pag. 124.
• i 1.1177

  Pausanias in Corinthiacis. Apollodor. lib. 2. Herodot. lib 6. Eusebius Praep. Evang. lib. 5. c. 20.
• k 1.1178

  Apollodorus lib. 2. Pausan. lib. 2, 3, 4, 5, & 7. Velleius Paterculus lib. 1. Euseb. praep. Evang. lib. 5. c. 20. Thucydides lib. 1. Isocrates in Panathenaico.
• l 1.1179

  Strabo lib. 9. p. 427. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.1180

  Apollodor. lib. 2. Eusebius lib. 5. cap. 20. Conon apud Photium narrat. 26. Pausanias lib. 3.
• n 1.1181

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• o 1.1182

  Athe∣naeus lib. 4. & lib. 14. Aelianus var. Hist. lib. 12. c. 50. Anagraphe Olympiadum, cum Eusebianis edita ad Olymp. 26.
• p 1.1183

  Pausan. lib. 5. Apollodor. lib. 2. Strabo lib. 8.
• q 1.1184

  Clemens Alexand. Strom. lib. 1. Thu∣cydides lib. 1. Velleius Paterculus lib. 1. Tatianus.
• r 1.1185

  Pausan. in primo Eliacorum. Strabo lib. 8. Apollo∣dor. lib. 2.
• s 1.1186

  Pausan. lib. 2. Strabo lib. 8.
• t 1.1187

  Pausanias in Messenicis, & Laconicis. Strabo lib. 8. Apollodor. lib. 2.
• v 1.1188

  Pausan. & Strabo ib. Apol∣lodorus lib 2. Herodot. lib. 6.
• x 1.1189

  Pausanias in Laconicis. Apollodorus lib. 2.
• y 1.1190

  Ad Ep. 5.
• z 1.1191

  Pausanias in primo Eliacorum.
• a 1.1192

  Pausanias lib. 2. Apollodorus lib. 2.
• b 1.1193

  Pausanias lib. 2. & Apollodorus lib. 2.
• c 1.1194

  Pausanias lib. 2.
• d 1.1195

  Pausan. ib.
• e 1.1196

  Pausan. lib. 2.
• f 1.1197

  In vita Pythagorae.
• g 1.1198

  Plutarchus in Numa. Dionys. Hal. lib. 2. Liv. Dec. 1. lib. 1.
• h 1.1199

  Dionys. Laertius in vita Pythagorae.
• i 1.1200

  Dionys. Hal. lib. 2. Livius Dec. 1. lib. 1.
• l 1.1201

  Pausanias l. 2.
• m 1.1202

  Strabo lib. 10.
• n 1.1203

  Strabo lib. 10. & 14.
• o 1.1204

  Justin. lib. 2. cap. 6. Herodot. l. 6. Strabo lib. 9. Paterculus lib. 1. Cicero Tusc. Quaest. 1. Pausanias lib. 1. & 7.
• p 1.1205

  Pausanias lib. 1. Strabo lib. 9.
• q 1.1206

  Plutarchus in Theseo. Pausan. lib. 1. Strabo lib. 3. p. 171. & lib. 9. pag. 392.
• r 1.1207

  Strabo lib. 10. & 14.
• t 1.1208

  Pausan. lib. 2.
• v 1.1209

  Ep. Marm. 31.
• x 1.1210

  Strabo lib. 8. Herodot. lib. 6. Scholiast•• Pindari, Olymp. 13. Pausan. in secundo Eliacorum.
• y 1.1211

  Euseb. in Chron. Epocha. Marm. 31. Strabo lib. 8. Pindar. Olymp. 13. & Scholiastes illius. Aelian. var. Hist. lib. 12. cap. 10.
• z 1.1212

  Euseb. in Chronicis.
• a 1.1213

  Euseb. ib. Paterculus lib. 1. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Julius Solinus cap. 15. Ju∣lianus Imp. in Encomio Eusebiae Imperatricis. Justin. lib. 7. Pausan. in fine lib. 9.
• b 1.1214

  Velleius Paterculus lib. 1.
• c 1.1215

  Pausanias in Messenicis. Apollodor. lib. 2.
• d 1.1216

  Strabo lib. 6. & lib. 8. Pausan. in Messenicis, & Laconicis. Justinus lib. 8. Orosius lib. 1. cap. 21.
• e 1.1217

  Pausanias in Messenicis. Justinus lib. 3.
• f 1.1218

  Strabo lib. 6. pag. 257. Pausanias in Messenicis.
• g 1.1219

  Siculi enim falcem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 vocabant. Thucydides lib▪ 6. Eustath. ad Homeri Odyss. 〈☐〉〈☐〉. p. 1716.
• h 1.1220

  Pausanias in Messenicis. Strabo lib. 6. Eustath. ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 294. & 295. & ad Odyss. 〈☐〉〈☐〉. p. 1716. & in Scholiis ad Dionys. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. v. 411. Herodot. lib. 7.
• i 1.1221

  Lib. 7.
• l 1.1222

  Lib. 11. & 15.
• m 1.1223

  Justinus lib. 3. cap. 6. Thucydides lib. 1. Plutarchus in Cimone & Pelopida. Isocrates in Archidamo, &c.
• n 1.1224

  Herodotus lib. 6. Pausanias in Laconicis.
• o 1.1225

  Herodotus lib. 4. Pausanias in Laconicis.
• p 1.1226

  Herodotus lib. 4. Pausanias in Laconicis in initio. Strabo lib. 8. Apollonius Rhodius lib. 4. ver. 1760, & seq. & Scholiastes illius ad illud locum.
• q 1.1227

  Herodotus lib. 4. Solinus cap. 30. Salustius Jugurth. cap. 19. Heraclides de Polit. Justin. lib. 13. Eustathius ad Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ver. 213. Pausan. lib. 3, & 10. Pindar. Pyth. 5. Strabo lib. 1. & 17. Apollonius Rhodius lib. 4. ver. 1760. & seq. & Scholiastes il∣lius ad illum locum.
• r 1.1228

  Solinus cap. 30.
• s 1.1229

  Herodot. lib. 4.
• t 1.1230

  Justin. lib. 3. Strabo lib. 6. Pausanias in Phocicis. Servius ad Virgilii. Aeneid. lib. 3.
• v 1.1231

  Justin. lib. 3. Strabo lib. 6. Eustathius ad Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suidas & Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Servius ad Virgilii Aeneid. lib. 3. Lactantius autem Histioram de Par∣theniis aliter narrat. lib. 1. c. 20.
• x 1.1232

  Thucydides lib. 3. Diodorus Siculus lib. 1. Strabo lib. 9.
• y 1.1233

  Eusebius in Chronicis.
• z 1.1234

  Dionysius Hal. lib. 1. & 2. Livius lib. 22, & 34. Plinius lib. 3. Strabo lib. 5.
• * 1.1235

  Lib. 24.
• a 1.1236

  Pausanias in Corinthiacis. Pindari Scholiastes ad Nem. 7. Conon apud Photium, narrat. 26. Syncellus pag. 179. Velleius Paterculus l. 1.
• b 1.1237

  Velleius Paterculus ib.
• c 1.1238

  Vide Eusebium & Syncellum.
• d 1.1239

  Eusebius in Chronicis. Syncellus ex Diodoro, pag. 179. Pausanias in Corinthiacis.
• e 1.1240

  Eusebius in Chronicis.
• f 1.1241

  Thucydides lib. 1. de qua re lege notas Scaligeri ad Eusebii Chronica, pag. 66.
• g 1.1242

  Diodor. Sic. apud Syn∣cellum, pag. 179. & Eusebii Chronica. Pausanias in Corinthiacis.
• h 1.1243

  Epocha Marmor. 32. Thucydides l. 6. & 8. Pausanias lib. 5. Scholiast. Pindari ad Pyth. 2. Plutarch. in narrat. Amatoriis.
• l 1.1244

  Scholiast. Apollonii Rhodii ad lib. 4. ver. 1212. Strabo lib. 6.
• l 1.1245

  Strabo ib. Eustath. ad Dionys. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad ver. 494.
• m 1.1246

  Herodot. lib. 3.
• n 1.1247

  Thucydides lib. 1. Diodorus Siculus lib. 12, & 13.
• o 1.1248

  Strabo lib. 6. Scholiastes Apollonii ad lib. 4. v. 1212.
• p 1.1249

  Thucydides lib. 6. Cron. Marm. Ep. 32. Strabo lib. 6. Pausanias lib. 5. Scholiastes Pindari ad Pyth. 2. Plutarch. in narrationibus amatoriis.
• q 1.1250

  Plutarch. ib.
• r 1.1251

  In notis ad Eusebiana.
• s 1.1252

  Diodor. apud Syncellum pag. 179. Eusebius in Chronicis. Herodot. lib. 5. Pausanias in Corinthiacis.
• t 1.1253

  Dionys. Hal. lib. 3. Liv. lib. 1.
• v 1.1254

  Lib. 1.3 & 5.
• x 1.1255

  Strabo lib. 12. Pom∣ponius Mela. lib. 1.
• y 1.1256

  Marcianus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Eustathius ad Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ver. 804.
• z 1.1257

  Thucy∣dides lib. 6. Strabo lib. 6.
• a 1.1258

  Pausanias in Achaicis. Apollodor. lib. 1. Conon apud Photium narrat. 27. Strabo lib. 8 pag. 383. Pausanias in Achaicis.
• c 1.1259

  Strabo lib. 18. Pausanias in Atticis & Achaicis. Apollo∣dor. lib. 1.
• d 1.1260

  Euripides in Ione.
• e 1.1261

  Strabo lib. 8. Pausanias in Atticis. Conon apud Photium, narrat. 27.
• f 1.1262

  Euripides in Ione. Vitruvius lib. 4. c. 1. Pausan. lib. 1. & 7. Scholiastes Aristophanis ad aves. Harpocrati∣on in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Strabo lib. 8. Aurelius victor de origine gentis Romanae. Conon apud Photium, narrat. 27.
• g 1.1263

  Pausan. lib. 1. & 7. Strabo lib. 8. Euripides in Ione. Herodot. lib. 7. Eustathius ad Dionys. ver. 423. & 822.
• h 1.1264

  Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aristides in Eleusinia. Strabo lib. 8. Pausanias lib. 1.
• i 1.1265

  Pausanias ib.
• l 1.1266

  Conon apud Photium, nar. 27. Vitruvius lib. 4. c. 1. Strabo lib. 8.
• m 1.1267

  Eustathius ad Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ad v. 423. & v. 822. Strabo lib. 8. Pausanias lib. 1. Herodot. lib. 8.
• n 1.1268

  Pausan. in Achaicis.
• o 1.1269

  Diodorus Si∣culus lib. 15.
• p 1.1270

  Pausan. in Achaicis. Herodot. lib. 1. & 7. Diodor. Sic. lib. 15. Strabo lib. 8. p. 383. & alibi.
• q 1.1271

  Pausan. lib. 7. Didymus ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 2.
• r 1.1272

  Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 321. Scholiastes Apollonii Rhodii ad lib. 1. v. 243. Didymus ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. ver. 2.
• s 1.1273

  Pausanias lib. 7.
• t 1.1274

  Pausan. ib.
• v 1.1275

  Compara Eusebii. Chronica, & Chronicon Marmoreum.
• x 1.1276

  Pausanias lib. 7. Strabo lib. 8.
• y 1.1277

  Vide Po∣lybium & Plutarchum in vitis Arati & Philopoemenis.
• z 1.1278

  Strabo lib. 6. pag. 269.
• a 1.1279

  Strabo lib. 6.
• b 1.1280

  Dio∣dorus Siculus lib. 12. Herodot. lib. 5. Eustathius in Scholiis ad Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad ver. 373. Aelian. de a∣nimalibus, lib. 16. c. 23. Athenaeus lib. 7.
• c 1.1281

  Pausan. lib. 7. Strabo lib. 3. p. 171.
• d 1.1282

  Pausanias in Achaicis. Strabo lib. 14. Aelian. var. Hist. lib. 8. c. 5. Herodot. lib. 9. Ammianus Mar∣cellinus, lib. 22. & 28. Harpocratian. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Tertullian. de Pallio.
• e 1.1283

  Herodot. lib. 1, & alibi. Stra∣bo lib. 10. Thucydides lib. 1, & alibi. Plutarch. in vitis Themistoclis. Aristidis, Cimonis, & Periclis.
• f 1.1284

  Lib. 14.
• f 1.1285

  Lib. 14.
• g 1.1286

  Herodot. lib. 1. Justin. lib. 43. Athenaeus lib. 13. Solinus cap. 8. Pomponius Mela, lib. 2. c. 5. Strabo lib. 6. Isocrates in Archidamo. Ammianus Marcellinus, lib. 15.
• h 1.1287

  Strabo lib. 8.
• i 1.1288

  Strabo lib. 8 in initio.
• l 1.1289

  Pausanias lib. 9. Apollodor. lib. 3. Aristophanis Scholiastes ad Ranas.
• m 1.1290

  De Apide vide Seldeni de diis Syris Sytagma. 1. c. 4. & Domini Johannis Marshami Canonem Chronicon. pag. 59.
• n 1.1291

  Apollodor. lib. 2. Pausan. lib. 2. Euseb. in Chron. Syncellus pag. 152. Eusebius in Chronicis.
• p 1.1292

  A∣pollodorus lib 2. Eusebius in Chronicis. Strabo lib. 10 in initio.
• q 1.1293

  Apollodor. lib. 2. Johannes Antio∣chenus liber MS. in Bibliotheca Bodliana non longe ab initio, Chronicon Alexandrinon, & Cedrenus lib. 1, Eusebius in Chronicis.
• r 1.1294

  Apollodor. lib. 2. Johannes Antiochenus, Cedrenus, Eusebius, & Chronicon Alexandrinum. ib.
• s 1.1295

  Iidem autores, ib. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• t 1.1296

  Herodot lib. 7. Apollodor. lib. 3. Jo∣hannes Antiochenus, Cedrenus, & Chronicon Alexand. ubi supra.
• v 1.1297

  Apollodor. lib. 3. Pausanias lib. 5.
• x 1.1298

  Eusebius in Chronicis. Diodorus Siculus lib. 1.
• y 1.1299

  Eusebius in Chronicis, part. 1. pag. 27. Syncellus pag. 152. Pausan. lib. 7. pag. 402.
• z 1.1300

  In notis ad hanc Epocham.
• b 1.1301

  Pausan. lib. 3.
• c 1.1302

  Pausan. lib. 1.
• d 1.1303

  Pausan. lib. 3, & 4.
• vv 1.1304

  Pausanias lib. 9. Apollodor. lib. 3. Strabo lib. 9.
• a 1.1305

  In Canone Chronico, pag. 124.
• e 1.1306

  Lib. 2.
• f 1.1307

  In notis ad Eusebii Chronica.
• g 1.1308

  Apollodor. lib. 2. Pausan. lib. 2. Scholiast. ad Apollo∣nii Rhodii, lib. 1. ver. 135.
• h 1.1309

  Lib. 2.
• i 1.1310

  Ib.
• l 1.1311

  Lib. 14.
• m 1.1312

  Lib. 5.
• n 1.1313

  Lib. 2.
• o 1.1314

  Eusebius in Chronicis. Theophilus ad Autolycum, lib. 3. Josephus lib. 1 contra Appionem. Apollo∣dor. lib. 2. Pausan. lib. 2.
• p 1.1315

  In Chronicis.
• q 1.1316

  Lib. 3.
• r 1.1317

  Lib. 1 contra Appionem.
• s 1.1318

  Manetho apud Josephum, lib. 1 contra Appianem, &c.
• t 1.1319

  Politic. lib. 7. cap. 10.
• v 1.1320

  Lib. 2. p. 55.
• x 1.1321

  In Argonauticis.
• y 1.1322

  Ad lib. 4. ver. 276.
• y 1.1323

  Ad lib. 4. ver. 276.
• z 1.1324

  Lib. 17.
• a 1.1325

  Lib. 2.
• b 1.1326

  Lib. 1.
• c 1.1327

  1 Reg. 14. v. 25. 2 Chron. 12. v. 2.
• d 1.1328

  Josephus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, lib. 8. c. 4. pro hac opinione maxime pugnat Dominus Johannes Marshamus in Canone Chro∣nico.
• e 1.1329

  Contra Appionem lib. 1.
• f 1.1330

  Vide Diodorum Siculum lib. 1. & Syncellum, p. 60.
• g 1.1331

  In Chronicis
• h 1.1332

  Annal. lib. 2. an. 772.
• i 1.1333

  Ad lib. 4. v. 276.
• l 1.1334

  Plutarch. in Iside. Diodor. Siculus, lib. 1.
• m 1.1335

  Plutarch. in Iside. Diodorus Siculus, lib. 1 & 3.
• n 1.1336

  Diodor. Sic. lib. 1. & 3.
• o 1.1337

  Diodor. ib.
• p 1.1338

  Herodot. lib. 2. Diodor. lib. 1. Plutarchus in Iside.
• q 1.1339

  Diodor. Sic. lib. 1. Manetho apud Josephum contra Appionem, lib. 1. & Theophilum ad Autolycum, lib. 3.
• r 1.1340

  Apollodor. lib. 2. & 3.
• s 1.1341

  Diodorus Sicu∣lus lib. 1. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Scholiastes Apollonii Rhodii.
• t 1.1342

  Diodor. Sic. lib. 1.
• v 1.1343

  P••inius lib. 36. cap. 9. Diodor. ib.
• x 1.1344

  Diodor. lib. 1.
• y 1.1345

  Lege Exodi init••um.
• z 1.1346

  Lege Exodi cap. 1. com. 11. & cap. 12. com. 37.
• a 1.1347

  Pollux lib. 8. c 9. sect. 31.
• b 1.1348

  Pollux ib.
• c 1.1349

  Pollux lib. 1. c. 1. sect. 32. Scholiastes Euripidis ad Hecubam. Theodoret. Therapeut. lib. 8. Libanius Decl. 14.
• d 1.1350

  Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & Suidas ad eandem vocem. Pausanias in Arcadicis.
• e 1.1351

  Plutarchus in vita Thesei. Pausanias in Arcadicis. Euripi∣dis Scholiastes ad Hecubam.
• f 1.1352

  Herodotus lib. 8. Marcianus in Periegesi. Eustath. ad Dionysii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad ver. 4234. Vide Meursium de regno Attico, lib. 1. c. 10. & De Fortuna Attic••, c. 2.
• h 1.1353

  Ibi ubi supra.
• i 1.1354

  Lib. 12.
• k 1.1355

  In libro de Mu∣sica.
• l 1.1356

  Lib. 10.
• m 1.1357

  Strabo lib. 13. p. 616. Pausan. lib. 10.
• n 1.1358

  Lib. 3.
• o 1.1359

  Lib. 10.
• p 1.1360

  Lib. 14.
• q 1.1361

  Scho∣liastes Aristophanis ad Nubes.
• r 1.1362

  Praeter Ma••mor. Harpocration & Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Apostolius Cent. 15. Proverb. 80. Apollodor. lib. 3.
• s 1.1363

  Suid. & Harpocrat. ib.
• t 1.1364

  Proclus in Timaeum Platonis comment. 1.
• t 1.1365

  Proclus in Timaeum Platonis comment. 1.
• u 1.1366

  Liv. Dec. 3. lib. 7. sub finem.
• x 1.1367

  Herodian in Commodo. Strabo lib. 12. pag. 567.
• x 1.1368

  Herodian in Commodo. Strabo lib. 12. pag. 567.
• a 1.1369

  Livius Dec. 3. lib. 9. Valerius Maximus, lib. 8. c. 15. Ovid. Fastorum lib. 4.
• b 1.1370

  Strabo lib. 10.
• c 1.1371

  Strabo lib. 10. Plu∣tarchus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• a 1.1372

  In notis Chronologicis ad hanc Epocham.
• b 1.1373

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• c 1.1374

  Strabo lib. 10.
• d 1.1375

  Ejus incolae enim erant 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Strabo lib. 10. p. 475.
• e 1.1376

  Cydon, enim à quo urbs Cydonia dicta ••uit, Minois primi nepos erat. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• f 1.1377

  Strom. lib. 1.
• g 1.1378

  In Chronicis.
• h 1.1379

  Clemens Strom. lib. 1.
• i 1.1380

  Athenaeus enim lib. 6. dicit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• l 1.1381

  Strabo lib. 10. Pausan. lib. 5. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 353.
• n 1.1382

  Euseb. in Chronicis.
• o 1.1383

  Apollodor. lib. 3. Ovid. Mer. lib. 6.
• p 1.1384

  Thucydides lib. 2. Strabo lib. 7. Conon apud Photium narrat. 31. Pausanias in Atticis.
• q 1.1385

  Thucyd. lib. 2. Ovid. Met. lib. 6. Conon. ib.
• r 1.1386

  Lib. 1.
• s 1.1387

  Herodot. 2. Diod. lib. 1. Plutarch. in Iside.
• t 1.1388

  In Chronicis.
• v 1.1389

  In notis ad Eusebiana.
• x 1.1390

  Vide Suidam in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• y 1.1391

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• z 1.1392

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• a 1.1393

  Lib. 1.
• b 1.1394

  Pausan. ib. Plutarch. in praeceptis conjug.
• c 1.1395

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• d 1.1396

  Lib. 1. & 9.
• e 1.1397

  Stobaeus Serm. 38.
• f 1.1398

  In fragmento apud Pausaniam in Corinthiacis.
• g 1.1399

  In Protreptico.
• h 1.1400

  Lib. 5.
• i 1.1401

  Pausan. in Messenicis.
• l 1.1402

  In Scholiis ad Sophoclis Oedipodem in Colono.
• l 1.1403

  In Scholiis ad Sophoclis Oedipodem in Colono.
• m 1.1404

  Strabo lib. 7.
• n 1.1405

  Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• o 1.1406

  Pau∣sanias in Atticis. Clem. Alex. Strom. lib. 1. Scholiastes Euripidis in Phoeniciis. Thucyd. lib. 2. Scholia∣stes Sophoclis, ubi supra. Isocrates in Panathenaico. Lycurgi orat. in Leocratem.
• p 1.1407

  Pausan. in Atticis.
• q 1.1408

  Justin. lib. 2. Aristides in Eleusinia. Diodorus lib. 1. aliique plures.
• r 1.1409

  Scholiastes Aristoph. ad Plutum 2. Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustath. ad Il. Homeri 〈☐〉〈☐〉. Plutarch. in Demetrio, &c.
• s 1.1410

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eusta∣thius ad Il. 〈☐〉〈☐〉. Plutarch. in Demetrio.
• t 1.1411

  Tertullianus adversus Valentinianos.
• u 1.1412

  Scholia Aristophanis ad Plutum 2. Didymus ad Il. 〈☐〉〈☐〉. Tzetzes in Lycophron.
• x 1.1413

  Clemens Strom. lib. 7. Maximus in Dionys. Ario∣pag. cap. 7.
• y 1.1414

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Scholiastes Aristoph. ad Ranas. Plutarch. in Alcibiade. Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Marinus in vita Procli. Themistii orat. in patris obitum.
• k 1.1415

  Tzetzes ad Lycophronem. Scholiastes Sophoclis. Oed. Col. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Etymol. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• z 1.1416

  Apollodor. lib. 3.
• a 1.1417

  Apud Photium.
• b 1.1418

  Diogenes Laertius in vita Epimenidis.
• c 1.1419

  Eusebius in Chronicis.
• d 1.1420

  Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. Apollodor. lib. 3. Pausanias lib. 2. & 10.
• e 1.1421

  Pausan. lib. 2.
• f 1.1422

  Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉.
• g 1.1423

  Pausanias in Atticis, & Achaicis. Eusebius in Chronicis. Apollodor. lib. 3. Tzetzes Chil. 1. c. 4. & Chil. 5. c. 19.
• h 1.1424

  Euseb. in Chronicis. Pausan. lib. 1. Apollodor. & Tzetzes, ubi supra
• i 1.1425

  Apollodor. lib. 9. Pausanias lib. 1.
• l 1.1426

  A Gellius lib. 15. c. 20.
• m 1.1427

  Aristides in orat. Eleusinia.
• n 1.1428

  Aristides ib. Scholiastes Pindari ad Olymp. 9.
• o 1.1429

  Plinius lib. 18. c. 7.
• p 1.1430

  Aristides in Eleusinia.
• q 1.1431

  Pausanias in Arcadicis.
• r 1.1432

  Pausan. ib. s. ad Ep. 6.
• t 1.1433

  Pausan. in Arcadicis.
• v 1.1434

  De abstinentia, lib. 2.
• x 1.1435

  Pausanias in Laconicis.
• y 1.1436

  Pausan. in Arcadicis.
• z 1.1437

  Scholiastes Pindari.
• a 1.1438

  Can. Chron. p. 288.
• b 1.1439

  Diodor. Sic. lib. 4. Didymus ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. v. 368.
• c 1.1440

  Diodor. Didym. ib. Scholiast. Aristoph. ad Plu∣rum 2. Tzetzes ad Lycophrontem.
• d 1.1441

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Eustathius ad Il. 〈☐〉〈☐〉. Clemens in Protreptico.
• e 1.1442

  Diodor. & Scholiast. Aristoph. & Tzetzes, ubi supra.
• f 1.1443

  Polyaenus lib. 5.
• g 1.1444

  Arrian. in Epictetum lib. 3. c. 21. Schol. Aristophanis ad Plutum secu••d. Clemens Strom. 5.
• h 1.1445

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.1446

  Dion Chryso∣stomùs orat. 12.
• l 1.1447

  Marinus in vita Procli. Themistii orat. in patris obitum, & in altera ad Jovianum Im∣peratorem.
• m 1.1448

  Clemens Strom. l. 5.
• n 1.1449

  Plutarchus in vita Thesei.
• o 1.1450

  Pausan. lib. 1.
• p 1.1451

  Lib. 4.
• q 1.1452

  Lib. 3.
• r 1.1453

  In vita Thesei.
• s 1.1454

  Lib. 1.
• t 1.1455

  Therapeut. lib. 19.
• u 1.1456

  In Epistolam Pauli ad Titum. cap. 2. Hom. 6.
• x 1.1457

  Ad lib. 6.
• y 1.1458

  Ad Ep. 6.
• z 1.1459

  In vita Thesei.
• a 1.1460

  Ad Ep. 6.
• b 1.1461

  Plutarch. in Theseo.
• c 1.1462

  Pindar. Nem. Od. 6. Aristides Rhetor.
• d 1.1463

  Plut. Sympos. lib. 3. prob. 5. Pindarus in Isthmicis Od. 2. Diodor. Sic. lib. 16. Julianus in Epistola pro Argivis.
• e 1.1464

  Pausanias lib. 2.
• f 1.1465

  Julianus in Epistola pro Argivis.
• g 1.1466

  Ad Ep. 6.
• h 1.1467

  Lib. 2.
• i 1.1468

  Schol. Pindar. in vita Pindari.
• l 1.1469

  Juliana Epistola pro Argivis.
• m 1.1470

  Strabo lib. 8. Diodorus Sicul. l. 19.
• n 1.1471

  Juliana Epistola pro Argivis.
• o 1.1472

  Euseb. in Chronicis. Pausan. lib. 2. Eustathius ad Il. Homeri 〈☐〉〈☐〉. Plutarchus in Theseo.
• p 1.1473

  Plutarch. in vita Thesei. Pausan. l. 1.
• q 1.1474

  Justinus lib. 2. Eusebius in Chronicis. Pausan. lib. 1.
• r 1.1475

  Servius ad Virgilii Aen. lib. 1. Strabo lib. 14. Tzetzes in Lycophronem p 80.
• s 1.1476

  Pausan. lib. 2.
• t 1.1477

  Isocrates in Euagora. Pausan. lib. 2.
• u 1.1478

  Diodorus Siculus lib. 15.
• z 1.1479

  Strabo lib. 14.
• a 1.1480

  Diodorus Siculus lib. 1. Strabo lib. 8. & lib. 14. Herodot. lib. 1.
• b 1.1481

  Diodor. Sic. lib. 1.
• c 1.1482

  Diod. ib. & Dionys. Hal. lib. 4.
• d 1.1483

  Strabo lib. 8. & lib. 14.
• e 1.1484

  Justin lib. 2. Eusebius in Chronicis. Velleius lib. 1.
• f 1.1485

  Euseb. in Chronicis.
• g 1.1486

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Strabo lib. 9. p. 409. & lib. 13. pag. 622.
• h 1.1487

  Vide notas meas ad Ep. 2.
• i 1.1488

  Pausan. in Boeoticis.
• l 1.1489

  Plutarch. in convivio septem sapientum. Pausanias lib. 9.
• m 1.1490

  Plutarchus dicit Poetae cadaver Rhium à Delphinis allatum fuisse. ib.
• n 1.1491

  Plutarch. de solertia animalium.
• o 1.1492

  Plutarchus in convivio 7 sapientum.
• p 1.1493

  Pausan. lib. 9.
• q 1.1494

  Pag. 49. & seq.
• r 1.1495

  In Chronicis.
• s 1.1496

  Pausanias lib. 2. Strabo lib. 8. Plutarch. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Herodotus lib. 6.
• t 1.1497

  Lib. 8.
• v 1.1498

  Lib. 7. c. 56.
• x 1.1499

  Lib 9. cap. 6.
• y 1.1500

  Ad Olymp. 19.
• z 1.1501

  Lib. 6.
• a 1.1502

  Pag. 198.
• b 1.1503

  In Chronicis.
• c 1.1504

  Strabo lib. 8.
• d 1.1505

  Var. Hist. lib 12. cap. 10.
• e 1.1506

  Julius Pollux.
• f 1.1507

  Lib. 3. pag. 182.
• g 1.1508

  Il. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. ver. 235.
• h 1.1509

  Plinius lib. 33. cap. 3.
• i 1.1510

  Zonaras.
• m 1.1511

  Lib. 6.
• n 1.1512

  Lib. 2.
• o 1.1513

  Ib.
• p 1.1514

  In notis Chronologicis ad hanc Epocham.
• l 1.1515

  Lib. 8.
• q 1.1516

  In Chronicis.
• r 1.1517

  Pag. 198.
• s 1.1518

  In Chronicis.
• t 1.1519

  Pausanias in Messenicis.
• u 1.1520

  Pausan. ib. Justin. lib. ••. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• x 1.1521

  In Messenicis.
• y 1.1522

  Strabo lib. 13. pag. 618.
• z 1.1523

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• a 1.1524

  In libro de institutis Laconicis.
• b 1.1525

  Legas de∣cretum quo condemnatus fuit Timotheus, quod habes apud Lilium Gyraldum, Hist. Poet. Dial. 9. Paulum Leopardum emendationum, lib. 8. c. 14. & in notis Scalig. ad Manilium de Sphaera. Et apud Boetium. l. 1. de Musica.
• c 1.1526

  Zenobius Centur. 5. prov. 9.
• d 1.1527

  Athenaeus lib. 14.
• e 1.1528

  In libro de Musica.
• f 1.1529

  In Chronicis.
• g 1.1530

  Lib. 10. pag. 452. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• h 1.1531

  Ib.
• i 1.1532

  In Epistola Sapphûs ad Phaonem. Strabo lib. 10.
• m 1.1533

  Vide eos qui notas scripsere in Horatium.
• n 1.1534

  Athenaeus lib. 13.
• o 1.1535

  Athenaeus ib.
• p 1.1536

  Aelian. V.H. l. 12. c. 19. Herodot. l. 2. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• q 1.1537

  Athenaeus lib. 13. p. 596
• r 1.1538

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• a 1.1539

  Athenaeus lib. 15. pag 687. Pausanias lib. 1. & lib. ••.
• b 1.1540

  Pausanias in Atticis. pag. 44.
• c 1.1541

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aelian. Var. H. lib. 12. c. 19.
• d 1.1542

  Lib 22. c. 8.
• e 1.1543

  Lib. 13. p 617.
• f 1.1544

  Pollux lib 9.
• g 1.1545

  Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. p. 327. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• h 1.1546

  Plutarchus in libro de Musica.
• i 1.1547

  Diom. Grammat. aliique.
• l 1.1548

  Athenaeus lib. 14. pag. 635.
• m 1.1549

  Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉, pag. 327.
• n 1.1550

  Ib.
• o 1.1551

  Lib. 7.
• p 1.1552

  Herodot. lib. 7. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• q 1.1553

  Strabo lib. 9. Pausan. lib. 10. Aeschines in orat. contra Cresiphontem. Argumenta Pindari Pythiorum. Plutarch. in Solone.
• r 1.1554

  Plutarchus in Solone.
• s 1.1555

  Pausanias lib. 10.
• t 1.1556

  Pausan. lib. 10. Argumenta Pin∣dari Pythiorum. Strabo lib. 9.
• n 1.1557

  Pausanias lib. 10. Aeschines in orat. contra Cresiphontem.
• x 1.1558

  Strabo 80 stadia, Pausanias 60 Cyrrham à Delphis distare dicu••t, ipse, quo minus ab utrisque discedam, medium eligo.
• y 1.1559

  Pausan. lib. 10. Strabo lib 9.
• z 1.1560

  Pausanias lib. 10. Eustath. ad Il. Homeri 〈☐〉〈☐〉. pag. 273.
• a 1.1561

  Eustath. ib.
• b 1.1562

  Pausan. lib. 10. Strabo lib. 9.
• c 1.1563

  Pausan. lib. 10. Strabo lib. 9.
• d 1.1564

  Strabo lib. 9. Plinius lib. 25. c. 5.
• e 1.1565

  Pau∣san. lib. 10.
• f 1.1566

  Argumenta Pythiorum, Pindari. Strabo lib. 9.
• g 1.1567

  Strabo lib. 9. Clearchus Solensis in pri∣mo libro proverbiorum.
• h 1.1568

  Strabo lib. 9. Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉, pag. 1275. vide etiam illum ad Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 137. & 138.
• i 1.1569

  Strabo lib. 9. Pausan. lib. 10. Argumenta Pythiorum Pindari.
• l 1.1570

  Eustathius ad Homeri Il. 〈☐〉〈☐〉. pag. 274. Phavorinus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.1571

  Pausan. lib. 10.
• n 1.1572

  Strabo lib. 9. Pausan. ib. Argumenta Pythiorum, Pindari, Helladius apud Photium.
• o 1.1573

  Lib. 10.
• p 1.1574

  Pau∣san. ib. Strabo lib. 9.
• q 1.1575

  Pausan. lib. 10. Strabo ••ib. 9.
• r 1.1576

  Censorinus cap. 18.
• s 1.1577

  Pausanias lib. 10.
• t 1.1578

  Pau∣san. lib. 6 & 10.
• v 1.1579

  Pausan. ib.
• x 1.1580

  Pausan. in Phocicis, in fine fere.
• y 1.1581

  Strabo lib. 9. Pausan. lib. 6. & 10. Argumenta Pythiorum Pindari
• a 1.1582

  Pausanias lib 6. & 10.
• b 1.1583

  Donatus in Prolegomenis ad Terentium. Scho∣liastes Aristophanis in Prolegomenis ad Aristophanem. Etymolog. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• c 1.1584

  Lib. 2.
• e 1.1585

  Donatus & Scholiastes Aristophanis ubi sup. Aristoteles de Poetica.
• f 1.1586

  Donatus in Prolego∣menis ad Terentium. Scholiastes Aristophanis. Aristot. de Poetica.
• g 1.1587

  Diomedes Gram. lib. 3. Scholiastes Aristoph. ib. Clemens Strom. l. 1.
• h 1.1588

  Vide Plat. in Minoe.
• i 1.1589

  Platonius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Scholia∣stes Aristophanis in Prolegomenis. Donatus in Prolegomenis ad Terentium. Aristot. Poet.
• l 1.1590

  Aristoteles Poetices, cap. 5. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.1591

  Scholiastes Aristophanis in Prolegomenis. Aristoteles Poetices, cap. 3.
• n 1.1592

  Diomedes Gram. l. 3.
• o 1.1593

  Aristot. Poet. Diomedes Gram. lib. 3.
• p 1.1594

  Plutarch. in Pericle.
• q 1.1595

  In Prolegomenis ad Aristoph.
• r 1.1596

  Aristot. de Poet. Diomedes lib. 3. Platonius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Scho∣liastes Aristophanis in Prolegomenis. Donatus in Prolegomenis ad Terentium.
• s 1.1597

  Horat. lib. 1. Sat. 4. Acron Scholiastes Horatii ad illum locum. Donatus in Prolegomenis ad Teren∣tium. August. civit. Dei, lib. 4. c. 9.
• t 1.1598

  In Prolegomenis Terentianis. Horatius de Arte Poetica, & Acron Scholiastes illius.
• x 1.1599

  In Prolegomenis ad Aristophanem.
• y 1.1600

  In Prolegomenis Terentii, & Aristophanis, & in Platonio.
• a 1.1601

  Prolegomena Aristoph.
• b 1.1602

  Livius historicus, lib. 7. Diom. Grammat. lib. 3. Acro in Ho∣rat. lib. 2. Epist. ad Aug. Cassiodorus in Coss. Cicero in Bruto, & Tuscul. Quaest. Prol. Valer. Max. lib. 2. cap. 4. A Gellius lib. 17 cap. 21.
• c 1.1603

  A Gellius lib. 17. cap. 21.
• d 1.1604

  A Gellius lib. 15. cap. 24.
• e 1.1605

  Prolego∣mena Terentiana. Diomedes Gram. lib. 3.
• f 1.1606

  Suetonius in illustribus Grammaticis.
• g 1.1607

  Poet. lib. 1.
• h 1.1608

  Poeticarum institutionum lib. 2.
• l 1.1609

  Prole∣gomena Terentiana. Diomed. Grammat.
• m 1.1610

  Vitruvius lib. 5. cap. 3. & seq. & in Prooem. lib. 7. Tertullianus de spectaculis, aliique.
• n 1.1611

  Prolegomena Terentia••a.
• o 1.1612

  Justin. lib. 6.
• o 1.1613

  Justin. lib. 6.
• p 1.1614

  Stephanus in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Hesychius in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Solinus cap. 17. Plinius lib. 4. c. 7. Harpocrat. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• r 1.1615

  Diomed. lib. 3.
• s 1.1616

  Lib. 3.
• t 1.1617

  Diomed. ib.
• x 1.1618

  In vita Solonis.
• * 1.1619

  Plutarch. in vita Lycurgi orato∣ris.
• q 1.1620

  Porphyr. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• z 1.1621

  Lib. 9.
• a 1.1622

  Lib. 10.
• b 1.1623

  In libris 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, aliisque in locis.
• c 1.1624

  Lib. 1.
• d 1.1625

  Vide ea quae è Diod. supra attulimus. Strabonem lib. 9. Pausan. lib. 10. & Plutarchum in locis supra citatis.
• e 1.1626

  Proclus in Chrestomathia.
• f 1.1627

  Ho••atius in E∣pist. 3. ad Mecaen. lib. 1. & in Poetica, & Acron. Horatii. Schol. ad utraque haec loca. Et etiam ad E∣poda. Proclus in Chrestomathia.
• g 1.1628

  Vel••eius Pater. l. 1.
• h 1.1629

  Proclus in Chrestomathia.
• i 1.1630

  Plinius lib. 36. c 5.
• l 1.1631

  Dionys. Hal. Athenaeus lib. 15 vocat Scazontem Hyponacteum Iambum.
• m 1.1632

  Eustathius ad Homeri Odyss. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. p. 1684. Cicero lib. 3. de Natura Deorum.
• n 1.1633

  Epod. 6.
• o 1.1634

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• p 1.1635

  Aristot. Poet c. 3.
• q 1.1636

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• r 1.1637

  Michael. Apostolius, cent. 15. prov. 23,
• s 1.1638

  Lib. 9.
• t 1.1639

  Diogenes Laert. in vita Platonis.
• v 1.1640

  Horatius in Arte Poet. Acron Scholiastes Horatii, Cle∣mens Strom. lib. 1. Donatus in Prolegomenis ad Terentium Diomed. Gram. lib. 3.
• a 1.1641

  Horatius in Arte Poetica.
• b 1.1642

  Tzetzes in Prolegomenis ad Lycophronem. Donatus in Prolegomenis ad Terentium.
• c 1.1643

  Dio∣med. Gram. lib. 3. Donatus in Prolegomenis ad Terentium.
• d 1.1644

  De ••rte Poetica.
• e 1.1645

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• f 1.1646

  In Apollonii vita, lib. 6. cap. 6.
• g 1.1647

  Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aristot. Poet. cap. 4. Diogenes Laert. in vita Platonis.
• i 1.1648

  In notis Chronologicis ad hanc Epocham.
• l 1.1649

  In notis ad Canonem Chronicon.
• h 1.1650

  Diogenes Laert. in vita Platonis.
• m 1.1651

  Ptolomaei Ca••on. Euseb. Chron. Herodot. lib. 3. Justin. lib. 1. Ctesias apud Photium.
• n 1.1652

  Herodot. lib. 3.
• o 1.1653

  Justin. lib. 1.
• p 1.1654

  Herodot. & Justin. ib.
• q 1.1655

  Plutarch. in Isid. Diogenes Laert. in Prooemio.
• r 1.1656

  Cle∣mens Alexandrinus dicit Nimrodem primo ignem coluisse, ignis autem cultores Magi.
• s 1.1657

  Lib. 5.
• m 1.1658

  Ut legas apud Thucyd. lib. 6.
• n 1.1659

  Dion. Chrysostomus, orat. 11. Aeschinis orat. in Timarchum, &c.
• o 1.1660

  Pollux lib. 8. c. 9. sect. 4.
• p 1.1661

  Libanius Declam. 29. A Gell. lib. 9. c. 2.
• q 1.1662

  Athenaeus lib. 15. Hesychius & Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aristoph. in Acar. & Scholiastes illius.
• r 1.1663

  Philostratus in Apollonii vita lib. 7. cap. 2.
• s 1.1664

  Isaeus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Dinarchi orat. in Demosthenem. Theodoret. Therapeut. lib. 8. De∣mosth. orat. in Leptinem.
• t 1.1665

  Theodoret. Therapeut. 8. Demosthenes orat. in Leptinem. Plutarchus in vita Antiphontis oratoris. Lucianus in Parasito.
• v 1.1666

  Lucian. ib. Aristot. Rhet. lib. 1 c. 9.
• x 1.1667

  Demosthe••is orat. in Leptinem.
• y 1.1668

  Thucyd lib. 6. Plato in Hipparcho. Aelian Var. Hist. lib. 8. c. 2.
• z 1.1669

  Plato in Hip∣parcho. Aelian. Var. Hist. l. 8. c. 2.
• a 1.1670

  Herodot. lib. 5. Philostratus in Herode Sophista. Lucianus in bis accusato Thucyd. lib. 2. Pollux lib. 8. c. 9. sect. 19. Aristoph. in avibus. Dionys. Hal. lib. 1.
• b 1.1671

  Pausan. in Atticis. Herodot. ••ib. 6. Dionys. Hal. ••ib. 1.
• c 1.1672

  Strabo lib. 9.
• d 1.1673

  Herodot. li••. 6. Dionys. lib. 1.
• e 1.1674

  Sy∣rianus in Hermogenem. Sopater in libro cui titulus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• f 1.1675

  Herodot. lib. 6. Thucyd. lib. 1. & lib. 6.
• g 1.1676

  Herodot. l 6.
• h 1.1677

  Plato in Hipparcho. Thucyd. l. 6.
• i 1.1678

  Thucyd. l. 6.
• l 1.1679

  Herodot. iib. 6. Plutarchus in Pericle.
• m 1.1680

  Plu∣tarch. & Herodot. ib.
• n 1.1681

  Pausanias in Messenicis. Herodot. lib. 6.
• o 1.1682

  Thucyd. lib. 1. Herodot. lib. 5. Plu∣tarchus in Solone.
• p 1.1683

  Thucyd. lib. 1. Herodot. lib. 5. Plutarch. in Solone. Scholiastes Aristophanis ad equites.
• q 1.1684

  Diogenes Laert. in vita Epimenidis. Plutarchus in Solone.
• r 1.1685

  Herodot. lib. 6.
• t 1.1686

  Plutarch. in So∣lone.
• v 1.1687

  Herodot. lib. 6.
• x 1.1688

  Plutarch. in Solone. Herodot. lib. 1.
• y 1.1689

  Plut. ib.
• z 1.1690

  Herodot. lib. 1.
• a 1.1691

  He∣rodot. lib. 1.
• b 1.1692

  Herodot. ib.
• c 1.1693

  Herodot. lib. 5, & 6. Plutarch. in Pericle.
• d 1.1694

  Pausanias in Atticis.
• e 1.1695

  In libro De Legibus Atticis.
• f 1.1696

  Var. Hist. l. 13. c. 24.
• g 1.1697

  Herodotus lib. 6.
• h 1.1698

  Aristot. Polit. lib. 5. c. 1. & lib 6. c. 1.
• i 1.1699

  Herodot. lib. 6. Plutarch. in Pericle, & Alcibiade.
• k 1.1700

  Thucydides lib. 1. Plutarchus in Pericle.
• m 1.1701

  Thucyd. lib. 6. Herodot. lib. 5.
• n 1.1702

  Herodot. lib. 5.
• o 1.1703

  Herodot. lib. 5.
• p 1.1704

  Thucyd. lib. 6. Herodot. lib. 5.
• q 1.1705

  Cicero ad Atticum, lib. 9. epist. 10. Tertul. adversus gentes. Justinus lib. 2.
• r 1.1706

  In Pisistrato cap. ult.
• s 1.1707

  Herodot. lib. 6. Cornelius Nepos in Miltiade. Pausanias lib. 1. &c.
• t 1.1708

  Lib. 6.
• v 1.1709

  Lib. 5.
• x 1.1710

  Lib. 1.
• y 1.1711

  In Miltiade.
• a 1.1712

  Pausan. lib. 1.
• b 1.1713

  Justin. lib. 2. Plutarchus in Parallelis. Herodot. lib. 6. Suidas in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• c 1.1714

  Di∣odor. Sic. lib. 11. Aelian. Var. Hist. lib. 5. c. 19.
• d 1.1715

  In notis ad Ep. 40.
• e 1.1716

  Tzetzes in Prolegomenis ad Ly∣cophronem.
• f 1.1717

  Clemens Strom. lib. 1.
• g 1.1718

  Pausan. in Corinthiacis, Arcadicis, Boeoticis, & Phocicis. Plu∣tarch. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Tzetzes in Prolegomenis Lycophronis.
• h 1.1719

  Lib. 7.
• i 1.1720

  In vita Anaxagorae.
• l 1.1721

  Lib. 11.
• m 1.1722

  Lib. 9.
• n 1.1723

  Lib. 9.
• o 1.1724

  Lib. 7.
• p 1.1725

  Lib. 10.
• q 1.1726

  Lib. 7.
• r 1.1727

  In Atticis.
• s 1.1728

  Lib. 11.
• t 1.1729

  Lib. 2.
• v 1.1730

  In Themistocle.
• x 1.1731

  Diod. Sic. lib. 11.
• y 1.1732

  Plin. lib. 34. c. 4.
• z 1.1733

  Arrian lib. 3. Plin. lib. 34. c. 8.
• a 1.1734

  Arrian. ib.
• b 1.1735

  Dion Cassius lib. 4. Zonaras Anal. lib. 2. Xiphilin in Augusto.
• c 1.1736

  Diod. Sic. l. 11.
• d 1.1737

  Aristot. Polit. lib. 5. c. 12. Pinda••i Scholiastes ad Pyth. 3.
• e 1.1738

  Diodor. Sic. lib. 11. Aristot. Polit. lib. 5. c. 12.
• f 1.1739

  In vita illius Tragoediis à Scholiaste praefixà.
• g 1.1740

  Scholiastes Aristoph. ad aves. Demosthenis orat. in Neaeram.
• h 1.1741

  Vide vitam Sophoclis Tragoediis prae∣fixam.
• i 1.1742

  Harp. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Pollux lib. 7. c. 29. Etymolog. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Suid. in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• k 1.1743

  Thucyd. l. 8.
• l 1.1744

  Harpocrat. ib.
• m 1.1745

  Harp. Pollux, Suid. & Etymol. ubi supra.
• n 1.1746

  Iidem Autores ibid. & Schol. Sopho∣clis ad Oedipodem in Colono, & Pausan. in Atticis.
• o 1.1747

  Schol. Aristoph. ad aves.
• p 1.1748

  Pollux ib. Pausan. in Atticis. Didymus ad Il. Homeri 〈☐〉〈☐〉. Apollodor. lib. 3. Schol. Statii ad Theb. 12.
• q 1.1749

  In notis ad Ep. 50.
• r 1.1750

  Lib. 11.
• s 1.1751

  In notis ad Ep. 6.
• t 1.1752

  Eusebius in Chronicis. Dexippus apud Eusebiana Scaligeri, & Syn∣cellum.
• v 1.1753

  Justin. lib 7.
• x 1.1754

  Justin. lib. 7.
• y 1.1755

  Herodot. lib. 9.
• z 1.1756

  Herodot.
• a 1.1757

  Eusebius in Chronicis. Dexippus ubi supra.
• b 1.1758

  Lib. 6.
• c 1.1759

  Euseb. & Dexippus ubi supra.
• d 1.1760

  Euseb. & Dexippus ib. Justin. lib. 7. Diodorus lib. 14.
• f 1.1761

  Justin. l. 7. Plut. in Cimone. Schol. Aeschyli in vita illius.
• g 1.1762

  Schol. Aesch. ib.
• h 1.1763

  Schol. Aesch. ib. Diodo∣rus lib. 11.
• i 1.1764

  Scholiastes Aeschyli ib.
• l 1.1765

  Plutarchus in vita Cimonis. Scholiastes Aeschyli in vita illius.
• m 1.1766

  In vita Aeschyli Plutarchus in libello de exilio.
• n 1.1767

  In vita Aeschyli & in Athenaei lib. 14.
• o 1.1768

  Ep. Mar. 51.
• p 1.1769

  Diodoros Siculus lib. 6.
• q 1.1770

  Thomas Magister in vita Euripidis.
• q 1.1771

  Thomas Magister in vita Euripidis.
• t 1.1772

  Lib. 13.
• u 1.1773

  E∣poch. 57.
• r 1.1774

  A Gellius lib. 15. c. 20. Valerius Maximus lib. 9. c. 12. Diogenianus in Paroemiis.
• s 1.1775

  Thomas Magister in vita Euripides.
• x 1.1776

  In vita illius cum Tragoediis edita.
• z 1.1777

  Lib. 1.
• a 1.1778

  Plutarchus in vita Artaxerxis.
• b 1.1779

  Lib. 13.
• c 1.1780

  Plutarch. in Cimone.
• d 1.1781

  A∣thaeneus lib. 14. Diodor. Sic. lib. 14.
• y 1.1782

  Valerius Maximus lib. 9. c. 12. Lucianus in Macrobiis, & Scho∣liastes in vita Sophocl.
• e 1.1783

  Plutarchus in vita Alexandri.
• f 1.1784

  Proclus in Crestomathia.
• g 1.1785

  Proclus ib. Tzetzes in Prolegom. ad Lycophronem.
• h 1.1786

  Suidas, Scholiastes Aristophanis ad Nubes.
• i 1.1787

  Athenaeus lib. 14.
• l 1.1788

  Aristot. Rhet. lib. 3. C. 3.
• m 1.1789

  Plato in Phaedro, & Proclus in Crestomathia. Aristot. Polit. lib. 8. c. 7.
• n 1.1790

  Herodot. Lib. 1.
• o 1.1791

  Vide Plutarch. in conviv. Sapientum. Herod. l. 1.
• p 1.1792

  Lib. 14.
• p 1.1793

  Lib. 14.
• q 1.1794

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• r 1.1795

  In Arcadicis.
• s 1.1796

  Pausanias in Arcadicis.
• t 1.1797

  Plutarch. in vita Pelopidae.
• x 1.1798

  Lib. 10.
• x 1.1799

  Lib. 10.
• a 1.1800

  In Chronicis.
• b 1.1801

  Plutarchus enim narrat. Alexandrum eodem tempore, quo ludi Olympiaci cele∣brati erunt natum fuisse.
• d 1.1802

  Diog. Laert. in vita illius.
• e 1.1803

  In vita Dionis.
• c 1.1804

  Solinus.
• * 1.1805

  Anui Periodi Julianae.

  • 3075.
  • 4051.
  • 4127.
• * 1.1806

  Anni Periodi Julianae.

  • 4281.
  • 4300.
  • 4319.
  • 4338.
  • 4357.
• a 1.1807

  Diodor. Sic. lib. 4. Apollodor. lib. 3.
• b 1.1808

  Lib. 9.
• c 1.1809

  In Corinthiacis.
• d 1.1810

  Apud Photium narrat. 39.
• e 1.1811

  In Achaicis.
• f 1.1812

  In Messenicis pag. 226.
• g 1.1813

  Messenicis pag. 241.
• h 1.1814

  In Messenicis pag. 243.
• a 1.1815

  Lib. 3. c. 4.
• b 1.1816

  Vide Plin. Nat. Hist. l. 8. c. 45.
• c 1.1817

  ib.
• d 1.1818

  Cap. 21.
• e 1.1819

  Servius in Virgil. Georg. lib. 3. pag. 120. Edit. P. Dan.
• f 1.1820

  In ••otis ad Trebellii Pollionis Gallienos.
• g 1.1821

  Vide Vossium de Historicis Graecis, lib. 4. c. 18.
• h 1.1822

  Lib. 10. non longe à fine.
• i 1.1823

  Vide Dionem lib. 43. Plut. in Caesare, Appianum belli Civilis, lIb. 2.
• l 1.1824

  Vide Ursinum pag. 119. Golt∣zium pag 177. Tristan. Tom. 1. pag. 31.
• m 1.1825

  In notis Plinii lib. 8. cap. 45.
• a 1.1826

  Vide Strabonem lib. 10. Plinium lib. 4. c. 12. aliosque.
• b 1.1827

  Plin. & Strab. ib. Dionys. Perieg. vers. 526. Eustathius Schol. ad illum versum Pomponius Mela. l. 2. c. 7. Solinus cap. 17.
• c 1.1828

  Pausan. in Atticis.
• d 1.1829

  He∣rodot. lib. 1.
• e 1.1830

  Thucydides l. 3. Diod. Sic. l. 12.
• f 1.1831

  Strabo lib. 10. Thucydides ubi sup.
• g 1.1832

  Strabo lib. 10.
• h 1.1833

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• i 1.1834

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• l 1.1835

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• m 1.1836

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• n 1.1837

  In 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• o 1.1838

  Harpocration in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• p 1.1839

  In vita Themistoclis.
• q 1.1840

  In Atticis.
• a 1.1841

  Vide Pausaniam, aliosque.
• a 1.1842

  Lib. 3.
• b 1.1843

  Lege Herodianum, lib. 3.
• c 1.1844

  De Primipilo lege Antoninum Augustinum in lis sing. ad Mode∣stinum, Aldum Manutium, lib. 2. De Quaesitis Epist. 3. Steweccium ad Vegetium lib. 2. cap. 8. & Lipsium de re Militari Romanorum, lib. 2. Dial. 8.
• d 1.1845

  In Arcadicis.
• e 1.1846

  Vide Cambdeni Bri••anniam.
• f 1.1847

  Vide Grut. pag. 350. testatur etiam Dominus Grenehalgh Crowdandalewa••thae in Westmorlandia lapidem inventum fu∣isse, in quo exarata erat haec Inscripto VARONIVS PRAEFECTVS LEG. XX. V. V. quae Inscriptio etiam habetur in Burtoni Commentario ad ••tinerarium Antonini.
• g 1.1848

  Grut. pag. 1101. & pag. 256.
• g 1.1849

  Grut. pag. 492. & pag. 537.
• i 1.1850

  Geographiae lib. 2. cap. 3.
• l 1.1851

  Vide Cambdeni Britanniam, p. 458.
• m 1.1852

  Vide eam tran∣scriptam apud Rosinum lib. 10. cap. 4. Pancirolum in Commentario ad notitiam Imperii cap. 35 aliosque.
• o 1.1853

  Lib. 513. & 555.
• p 1.1854

  Vide Tacitum in primo Annalium libro, & alibi apud eun∣dem saepius.
• q 1.1855

  Dio lib. 55.
• r 1.1856

  Pag. 458.
• s 1.1857

  Vide Skinneri Dictionarium in voce Chester.
• t 1.1858

  Cambdeni Britan. p. 458. Vide etiam Burtoni Commentarium ad Antonini Itinerarium, pag. 126. &c.
• u 1.1859

  Geogra∣phiae, l. 2. cap. 3.
• x 1.1860

  Cambden ib.
• y 1.1861

  Ib.
• z 1.1862

  Vide Petavium lib. 13. De Doctrina Temporum, pag. 688. & Onuphrii Fasta, lib. 2. aliosque.
• a 1.1863

  In vita Veri.
• n 1.1864

  Grut. pag. 391.