Dissertationum ecclesiasticarum triga De sanctitate relativa De veneratione sacra, De sortitione & alea : quibus accednnt [sic] fragmenta sacra / a Josepho Medo ...

CAP. VII.

Repetitur, & accuratius explicatur Responsum, Omnes oblationes in lege non fuisse Typicas: non enim res simpliciter sanctas, seu Therumoth: ejus rei 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉? ideo C••rbanim Deum saepe aver∣saetum, & dedignatum in Scripturis; Terumoth nunquam.

SED jam rerum sanctarum gentem lustravi, & exploravi satis. Tribus enim discrevi duas; utriusque cognomenta indicavi; fa∣milias numeravi; indolem cujusque, privilegia quoque & jura notavi. Quae omnia idcirco feci, ut quod ante indistinctius, paullo & obscurius in responsum dixi, nunc distincte dicam & partite. Dixi autem, eodem non intendisse omnes in lege Oblationes: aliquas quidem umbras fuisse futu∣rorum; omnes non fuisse. Nunc igitur dico, Solas res Sanctas Sanctarum, seu Corbanim umbras fuisse, & typos sanctos; simpliciter sanctas, seu Therumas non fuisse: neque igitur hoc crimine in Evange∣lio damnandas & abrogandas; imo non esse abro∣gatas; nisi si forte quid in aliquibus fuerit de modo, numero & ordine ad istius populi, Sa∣cerdotij, aut legis circumstantias accommo∣datio.

Rationes mihi ex praedictis duae, validae om∣nino & apodicticae. Prima, Si res sanctae sanctarum propterea sic dicebantur, quod non tantum san∣ctae ipsae erant, sed & rerum sanctarum umbrae:

tum quae ita dici non debuerunt, ut omnis The∣ruma: eae vero simpliciter tantum Sanctae fue∣runt; non rerum sanctarum umbrae.

Secunda, Si sancta sanctorum, aut rerum san∣ctarum typos sanctos nemini absumere fas erat, nisi solis Sacerdotibus, nisi solis Maribus, idque in solo Sanctuario; quia scilicet Typum Christi, & ad Christum gesserunt soli Sacerdotes, soli Mares, & solus locorum Sanctus locus: certe quae quilibet Levitarum comedebat, etiam uxo∣res tam Levitarum, quam Sacerdotum, etiam fi∣liae virgines, non virgines, viduae, repudiatae, e∣tiam Vernae & Mancipia, idque in omnibus om∣nino locis: qui potuerint haec ad Christum, aut ejus aliquid spectasse; nisi, non Levitas dico om∣nes, sed etiam Uxores, filias, viduas, repudiatas, sed & Vernas, & Mancipia, & omnia in Israele loca dixeris fuisse typos Christi?

Hinc de Theruma abolenda nihil in sacris lite∣ris; de Corbanis expressa est sententia, Dan. 9. 27. Christum cessare facturum Zebach & Mincham: & Paulus, Heb. 9. & 10. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ait in∣stituta fuisse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non dixit: qua voce LXX fere reddunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ut alteris duabus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Hinc quoque Therumam nusquam dedigna∣tur Deus; Zebach, & Mincham saepiuscule: ut Psal. 40. 7.

Zebach & Mincham noluisti: Hola & Chatath non expetivisti:

& 50. v. 8. 10.

Non prop∣ter Zebacha tua arguam te, ut Holocausta tua sint co∣ram me jugiter. An vescor carne Arietum, aut sangui∣nem

hircorum bibo? Sacrifica Deo laudem, & redde altissimo vota tua.

At vero in laudem offeruntur, saepe & voventur Deo Therumae, Ier. 7. 21. &c.

Holocausta vestra adjicitote ad Zebacha vestra, & comedite eorum carnem: nam non sum locutus cum ma∣joribus vestris, neque praecepi eis, quo die eduxi vos è terra Egypti, de Holocaustis & Zebachis: sed rom hanc praecipi ijs, edicendo, auscultate voci meae— & ambulate in tota via illa, quam praecepi vobis.

Vide & Psal. 51. 18. &c. Isa. 1. v. 11. 13. Ierem. 6. v. 20. & 7. 21. &c. Hos. 6. 6. Amos. 5. 22. Ubi saepe audias in sententia simili Holocausta, Zebacha, Min∣cham, Schelamim; nunquam autem Therumam. Nec id quidem injuria, cum Theruma per se sit opus obedientiae Deo debitae: Sacrificia vero symbola tantum obedientiae per Christum prae∣standae, in nobis inchoandae. Sacrificia erant prop∣ter aliud, at Theruma aeque est per se opus pi∣etatis, ac quodvis beneficentiae aut charitatis o∣pus: Imo, quasicardo est reliquorum, & princeps omnium operum externorum Theruma. Quo spreto, aut sublato, tantum fere de reliquis, quae ad proximum, licet sperare, quantum de reliqui corporis salute, abscisso capite. Nunquam enim ardebit erga homines charitas, ubi friget erga Deum gratitudo.