The works of the pious and profoundly-learned Joseph Mede, B.D., sometime fellow of Christ's Colledge in Cambridge

About this Item

Title
The works of the pious and profoundly-learned Joseph Mede, B.D., sometime fellow of Christ's Colledge in Cambridge
Author
Mede, Joseph, 1586-1638.
Publication
London :: Printed by Roger Norton for Richard Royston ...,
1672.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
Mede, Joseph, 1586-1638.
Theology -- Early works to 1800.
Theology -- History -- 17th century.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A50522.0001.001
Cite this Item
"The works of the pious and profoundly-learned Joseph Mede, B.D., sometime fellow of Christ's Colledge in Cambridge." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A50522.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed May 18, 2025.

Pages

IOS. MEDI Responsio ad Animadversiones. LUDOVICI De DIEU.

Reverende & Clarissime Vir;

QUas mecum communicavit Nobilissimus & amplissimus Eques, mihi{que} amicissimus, Ds. G. B. Animadversiones tuas in Clavem meam Com∣mentationésque Apocalypticas, adeò mihi gratae acceptaeque fuerunt, ut diutiùs ferendum non putaverim nullum te earum exemplar man∣cupio possidere. Mitto igitur hoc quod vides honoris & amicitiae pignus: quod tametsi tardiusculum sit, (tantam enim fore apud vos exemplarium penuriam nunquam suspicatus sum) spero tamen te ni∣hilominus pro humanitate tua non de dignaturum.

Ego sanè ex eruditissimis Animadversionibus tuis profecisse me non diffitebor; im∣primis ex eo quod mones de verbis istis, cap. 4. [〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉] non per 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut ego volebam, verùm rectiùs 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 intelligendis. Lectis enim quae ex Ezechiele ibi doctè annotâsti, inopinato lumine mentem meam perfun∣di sensi, statímque in eam sententiam concessisse, Sellam cui Deus insidebat absque dubio quatuor Animalibus gestatam fuisse, quorum singula, posterioribus intrò laten∣tibus, in 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 sibi in circuitu Throni Animalia ora sua obverterent; quemadmodum apud Ezechielem, divinum Numen legimus Cherubinis quadruplici eorundem Animalium vultu conspicuis subvectum fuisse. Atque hoc illud esse quod Ioannes de Theatro Apo∣calyptico refert, non solùm in Throni circuitu, sed etiam in medio Throni, quatuor ista Animalia conspecta sibi fuisse. Gavisus igitur sum admodum, à duriori ista expositione mea me tam insperatò liberatum, de quo (ut verum fatear) scrupulus aliquis mihi sem∣per inhaeserat: Eo enim ingenio sum, (delicatulo, an moroso?) ut nisi ubi interpreta∣tio commodè & abs{que} salebris eat, nunquam mihi satisfacere soleam. Porrò quod hîc ad∣dis de 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ezech. 10. 14. significante Bovem à Chaldaico Syriacó{que} 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aravit; de hoc quo{que} monito gratias tibi debeo maximas, & magnopere confirmatum vellem.

At verò quod Clav. p.* 2.1 6. de Bestia & Imagine ejus affirmo; ubicunque eae jugales eant sive invicem componantur, ibi Bestiae nomine Pseudoprophetam indigitari, Imagi∣nis autem Bestiam Decemcornupetam; id tibi ex cap. 13. dubium videri ais, & omnino intricatum; explicatius tamen fortassis uturum si mentem meam pleniùs perspectam ha∣beres. Ego igitur sic ampliùs declaro mentem meam; Me dictum illud meum non ul∣trà extendi voluisse quàm ad loca ubi copulatio ista occurrat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Ibi enim Genitivum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 activè, non passivè capiendum; ut sit sensus, Imago quam fieri curavit Bestia, quaeque in dominio ejus sit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non autem quae re∣praesentet Bestiam. Quemadmodum nimirum si Michae Idolum diceretur 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, i. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ut sanè dicitur, Iudic. 18. 31. aut Nebuchadnezzaris Colossus (qud

Page 570

forsan hîc allusum est) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ûtque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Spir. Sanctus exponit (Amos. 5. 26. Act. 7. 43.) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quod nisi admittatur, extra caput 13, ubi primò in scenam prodit, nunquam iterum Pseudopropheta in tota Apocalypsi Bestia vocabitur: quod mihi non sit verisi∣mile, Sp. Sanctum nomen quo primò eum produceret atque describeret nunquam postea adhibiturum.

Attamen alibi, ubi Copulatio ista, quam dixi, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 minimè reperitur, ut cap. 13, libens agnosco (nequè unquam aliter vel per somnium mihi sentire contigit) eandem Imaginem Bestiae quoque primae seu Decemcornupetae Ima∣ginem dici; atque hîc quidem sensu passivo, & similitudinis intuitu; id est, Imagi∣nem quâ Bestia repraesentetur, imò quâ ipsa seipsam, sed alio atque alio statu, reprae∣sentet. Quod ut rectè intelligatur, duplex Bestiae Decemcornupetae status discernen∣dus est: unus in quo plagam accepit, (hic Imperii Romani Ethnici, seu à Dracone insessi, status fuit:) alter post plagae curationem, quo Pseudoprophetae imperio, reli∣gioso nomine, subdita est. Posterior hic status est qui prioris Imago audit; cujus nempe effigiem adeò ad vivum exprimat, ut in eo prior iste status, vel Bestia priore isto statu, omnimodo revixisse videatur.

Atque hinc statim colligere licet, Imaginem istam non Decemcornupetae restitutae Imaginem dicendam esse, sed Decemcornupetae caesae; restitutae verò formam quate∣nus restituta est. Quod verò opponis De Bestiae curatione ab initio capitis memorata, antequam ulla Imaginis mentio facta sit; non video cur me à sententia mea depellere debeat, cùm illud non in eadem ejusdem Bestiae historia fiat, sed in diversis visioni∣bus Bestiarum diversarum: quarum quidem una, septem capitibus & decem corni∣bus insignis, plagae quam acceperat curationem adepta est; altera verò emplastrum edocuit quo curatio illa facta est. Quae duo, utut simul eodémque tempore gesta sint, simul tamen narrari non potuerint, eò quòd diversarum Bestiarum essent, qua∣rum suum cuique seorsim attribui oportebat. Quare & illud hìc notandum venit, Apostolum, cùm in secundae Bestiae descriptione mentionem inferat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non ad tempus rei gestae, sed ad narrationis or∣dinem respexisse.

Atque haec de Bestiis. Sed de Mari quoque Vitreo (* 2.2 p. 6. Com. de Sigill) dicen∣dum est aliquid, quòd aliorsumibi sententiam meam accipis. Neque enim ego isthîc dico, eo non ad Labrum Solomonis, quod aeneum, sed ad Mosaicum, quod ex specula∣ri quadam materia conflatum fuit, alludi, quasi Mosaicum non fuerit aeneum, cùm id Textus apertè dicat: imò expressè scripsi, Mare istud vitreum Labrum illud immane in Templo Solomonìs, Mare nuncupatum, repraesentâsse, quamvìs illud aeneum fuit, nostrum verò ex vitrea pellucidâque materia: unde sortasse (nempe ob formam istam pellucidam) alludi simul ad vetustius illud Mòsaici Tabernaculi labrum suspicari quis possit, quòd illud similiter ex speculari quadam materia conflatum fuisse per∣hibetur.

Ad reliquas Animadversiones tuas, quae ferè ad linguarum Orientalium (quarum tu verè Oraculum es) judicium spectent, nimis inscitiam meam & temeritatem pro∣derem siquid tibi reponerem, Súsque, quod aiunt, cum Minerva in arenam descende∣rem. Ut enim in Hebraicis modicum fortè possim, reliquarum peritiam non habeo: praeterea is sum qui multò magìs aliorum judicia audire malim quàm mea praefractè defendere. Interim facere non possum quin unum hoc porrò adjiciam; Me nullam adhuc causam videre potuisse, cur magìs in Veteri Testamento* 2.3 variantem lectio∣nem admittere reformidem quàm in Novo; aut cur ubi Apostoli & Evangelistae lectionem quam secuti sunt LXX (nam aliter eos alicubi legisse quàm nos hodie non est dubitandum) calculo suo comprobâsse videantur, illos Duces sequi perinde tutum non esset ac Masorethas.

Ut siquis, exempli gratia, pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Esai. 29. 13. legendum censeat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ex Matth. 15. aut pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ier. 31. 32. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 i. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) juxta allegationem Apostoli ad Hebrae∣os, cap. 8. 9. aut pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Hos. 14. 3. sublata 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 constr. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ex cap. 13. vers. 15. ejusdem Epistolae, Non video, inquam, cur in S. Scripturam sacrilegus audire mereretur, qui sie ex ipsa Scriptura S. de meliore ejus lectione pronunciaverit: cùm praesertim Spiritum Sanctum alicubi observare sit crisin manifestiùs exercentem, aliámque à recepta lectionem praeferentem,

Page 571

etiam ubi LXX versioni cum hodiernis exemplaribus Hebraicis ad amussim convenit. Locus est Matth. 27. commate 9, & 10. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Aut enìm nimiùm fallor, aut Evangelista hoc loco apud Prophetam in Hebraeo legendum innuit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro eo quod in nostris eodicibus est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quorsum enim alioquin Textum ità clauderet, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & interim nullam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 mentionem saceret? Imô verò suspicari quis possit, etiam Spiritum S. tria ista Prophetae capita, 9, 10, 11. genuino suo Authori vindicare voluisse: Pluscula enim in iis sunt quae, si quis attentè conside∣ret, nontam Zachariae aetati convenire videantur quàm Ieremiae: sed quoniam forsan à Zacharia post captivitatem reperta, ejúsque testimonio & fide primùm Ecclesiae commendata, indè factum ut Prophetiis ejus adjungerentur.

Ego verò is non sum qui harum quidquam temerè & solus affirmare velim: qui∣nimo conjecturas hasce meas virorum doctorum, & tuo inprimis, Vir eximie, judicio subjectas volo.

Plura non addo, nisi hoc solum; Unà cum libello meo ad te venire exemplar Epistolae ad Amicum, quâ sententiam meam de Millenario paulò pleniùs aperio: in quam me nullâ animi levitate aut studio praepostero delapsum credas velim; sed post∣quam alia omnia frustrà tentâssem, tandem rei ipsius claritudine perstrictum paradoxo succubuisse. Deus te, Vir clarissime, diu incolumem servet Ecclesiae & Reipublicae literariae bono. Ità vovet, &c.

Iun. 4. 1634.

I. M.

Notes

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.