The works of the pious and profoundly-learned Joseph Mede, B.D., sometime fellow of Christ's Colledge in Cambridge

OCCASUS ANTICHRISTI, SEU MENS SEPTEM PHIALARUM Quantum adhuc intelligere datum est. Primoque De PHIALIS generatim.

PHIALARUM Angelorúmque Effusorum historiam bifaríàm proponit Spi∣ritus Sanctus.* 1.1 Primò generatim, ab initio Cap. 15. usque ad versûs 5 finem: ubi septem Angelorum septem Phialas habentium Viso summ•• tenus comme∣morato, priusquam ad particularem sive Angelorum sive Phialarum descriptionem ventum, alterius unà cum illis Visionis exhibitae narratio instituitur; quâ Ecclesiae, servente Effusione, status figuratur, ab inquinamentis & sordibus idololatricis, in sacro illo ex materia non aenea, ut Solomonis, sed crystallino Templi labro, seu Mari, ablutae, totóque effusionis tempore* 1.2 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de BESTIA superata cantillantis; ídque dum adhuc Labri ipsius crepidini insistebat, quasi vixdum balneo, quo sese abluerat, egressa.

Deinde ad Angelorum amictum apparatúmque, Phialásque speciatim describendas, acceditur, ab illis versûs 6 verbis, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Et exierunt septem isti Angeli habentes septem plagas, è Templo, in∣duti lino mundo & splendido, & praecincti circa pectora zonis aureis, id est, habitu & cinctu* 1.3 Sacerdotali ornati. Cave enim nè verba, quae posuimus, cum illis versûs praecedentis conjungas: siquidem quod ibi dicitur de Templo Tabernaculi testimonii in coelo aperto, id non ad initium, sed eventum Phialarum pertinet; scilicet Templum quod, interim dum Phialae effundebantur, impletum crat fumo à Majestate Dei & à virtute ejus, adeò ut nemo ingredi posset, ver. 8. (allusum est tum ad Tabernaculi, Exod. 40. 34. tum ad Templi dedicationem septiduanam, 1. Reg. 8. 10. 2. Paralip. 5. 13.) peractis demum Phialis ità serenabit, ut ipsa Arca testimonii [Christus] con∣spicua futura sit: utì habetur ad septimae Tubae clangorem [cap. 11. ver. ult.] qua∣cum novissimam Phialarum contemporare ostensum est Synch. III. Part. ••.

De PHIALIS singillatim Hypotheses.

• EFsusio Phialarum significat Ruinam BESTIAE Antichristianae.* 1.4 Apparet ex textu; de quo vide Synch. VII. Part. I. Quemadmodum enim prior illa & antiquior Regni Romani 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Tubarum; ità novissima haec, Phialarum plagis sub∣ruenda est. Haec tantae inter utrasque similitudinis causa est, cùm & prioris Politiae Romanae postrema haec imaginem gerat.
• 2. Septem Phialae totidem sunt istius Ruinae gradus. Sicut enim BESTIA gradatim succrevit, ità gradatim quoque abolenda est.
• 3. Quicquid tandem sit in quod Phialarum quaeque effunditur, id damnum & jacturam patitur à Phiala; cùm Phialarum effusio sit Effusio irae Dei [cap. 15. v. 1.] Nulla igitur interpretatio hîc stare potest, quâ Phialae effusio in bonum ejus cedat in quod effunditur.
• 4. Terra, Mare, Fluvii, Sol, aliquid sunt de BESTIA Antichristiana, instar Terrae, instar Maris, instar Fluviorum, instar Solis. Nam Phialae omnes in BESTIAM effun∣duntur: ergò & singulae in aliquid BESTIAE, aut saltem quod BESTIAE saluti in∣nexum, ejúsque interest.
• 5. Totum BESTIAE corpus, seu Universitas Antichristiana, à Spiritu Sancto, similiter ut in Tubis factum, tacitè comparatur Systemati mundano cujus partes sunt

• ... Terra, Mare, Flumina, Coelum, Luminaria: ità ut Terra in Universitate Pontificia dicatur id quod sit instar Telluris in Mundo physico; Mare, quod sit Maris instar; Fluvii, quod Fluviorum; Sol, quod Solis.
• 6. Denique (ut jam semel iterúmque monuimus) quoniam Deus Angelos adhi∣bet providentiae suae,* 1.5 in rerum humanarum motubus & conversionibus ciendis gubernan∣dísque, administros; idcirco quae multorum manibus peraguntur, Angelo tamen, tan∣quam rei gerendae Praesidi & Duci, pro communi loquendi more, tribuuntur.

Expositio Phialarum ad amussim Hypotheseon. PHIALA I. IN TERRAM

Universitatis Bestianae.

TErra in Universitate Antichristiana designat populum, sive vulgus Christianum, scabellum (proh pudor!) Antichristi; cui tanquam Basi superstructa moles illa Hierarchico-papana, instar Turris Babylonicae—vertice ad auras AEtherias tendit.

In hanc Terram Bestianam effusâ Phialâ; eam ab effusione affectionem contraxit; ut Bestiae sectatores furiis & intemperiis tanquam ulceribus impleret, iisdémque tetris ••deò & malignis, ut sanari non potuerint, sed nec cicatrice ullâ obduci, quâ non di∣ruptâ illico renovarentur.

Hoc impletum cùm vulgus Christianum, Waldensium, Albigensium, Wiclifistarum, Hussitarum, alissque nominibus appellatum, authoritati Bestiae passim renunciare coe∣pit, Romam BABYLONEM Apocalypticam clamitans, Papam Antichristum. Quo Terrae suae jam zelo Dei torridae afflatu pulsati Bestiani, doloris & indignationis ulceribus toti excanduerunt; quibus in rabiem acti ferro & flammâ per annos complu∣res mirabiliter saevierint: sed frustrà; quippe ulcere malo & insanabili percussi, quod, quò magis sese commovebant, eò indies ingravescebat magís. Sic olim Terra AEgypti pulvere cinereo divinitus conspersa,* 1.6 Pharaonitas omnes cum jumentis suis ulceribus oppletos reddidit. Orbis autem Bestianus jam capite 11. AEgyptus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 perhibetur; proindéque hîc plaga ulceris 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, id est, mysticè & ex ana∣logia, interpretanda: id quod in duarum quoque sequentium Plagarum figuris, ex ea∣dem historia petitis, diligenter observandum est.

PHIALA II. IN MARE

Mundi Bestiani.

MAre in Mundo Antichristiano est communionis Pontificiae comprehensio, quâ non singuli tantùm Christiani, sed integrae gentes, populi, regna, provinciae, dioeceses, alioquin inter se disjuncta divulsáque, in unum congregantur: vel sic, Mare Antichristianum est Iurisdictionis seu Ditionis Pontificalis ambitus, homines & gentes Christicolas circumplectens & involvens, ficut Mare Terram.

In hoc Mare Phialâ secundâ effusâ, factum est illico ut cruor cadaveris, seu san∣guis gelidus & concretus,* 1.7 qualis mortuorum & occisorum, seu membri abscissi, esse soleat, cùm soluto cum vitali fonte commercio, spiritûs calorísque influxu destituitur. Sensus est, Mare Pontificale quasi morte, truncatione, lanienâ mactatum esse.

Hoc autem impletum cùm Lutheri caeterorúmque illustrium illius aevi Ecclesiae Reformatorum operâ, Deo coeptis mirabiliter aspirante, non jam è Christianitatis vulgo solummodo singulae aliquot personae, quinimo integrae Provinciae, Dioeceses, Regna, Nationes, Urbes communioni Bestianae renunciârunt, magnâque amplissimae olim Ditionis mutilatione factâ, à corpore Bestiano avulsae recesserunt. Quo casu Mare ditionis Pontificiae evasit magnâ suâ parte mortuum, instárque cruoris cadaveris, in quo Animalia Pontificia spirare ampliùs & vivere non potuerint.

PHIALA III. IN FLUMINA ET FONTES Mundi Bestiani.

FLumina & Fontes aquarum Orbis Bestiani sunt Iurisdictionis Antichristianae Mini∣stri & Propugnatores; sive Ecclesiastici, ut Iesuitae aliíque Sacerdotes emissa∣••••; sive etiam Seculares & Laici, ut Pugiles Hispanici: quorum utrisque ut à Iuris∣dictione ista causam, quam Catholicam vocant, procurandi promovendique mandatur munus, perinde ut Flumina originem suam ducunt ex Mari; ità quoque eidem am∣plificandae & conservandae operam & opes suas conferunt, sicut & Flumina ad Mare revertuntur.

Haec autem Flumina dum alveos suos, quò jam illis ultrà integrum non erat, teme∣rè prosequuntur, justo Dei judicio à tertiae Phialae effusione cruentanda veniunt, quomodo & ipsi Sanctos Dei & Prophetas ejus jam olim cruentâssent. Nempe ab hac Phiala res Bestiana in eum statum deventura esset, ut Ministri & Propugnatores ejus, jam mutatis vicibus, easdem caedes perferre cogerentur quibus Sanctos & Prophetas Dei, florente ipsorum dominatione, mactare consuevissent: ut disertè habetur ver. 5, 6. tanquam Clavis parabolae reserandae.

Quod de Emissariis Ecclesiasticis cum asseclis suis tune impletum opinor, cùm in Anglia nostra, gloriosae memoriae Elisabethâ regnante, atque etiam postea, sangui∣narii isti authoritatis Bestinae procuratores, etiam latis eo nomine legibus, procura∣tionem suam sanguine (quod iis antea nunquam sic acciderat) luerunt. Nec is•••• so∣lùm, sed qui istis multò formidabilores fuerint, causae Bestianae Pugiles Hispani, suam Ecclesiae Romanae ditionem armis recuperaturi, sanguinem sitientes, sanguinem, clade praesertim illâ memorabili anni 88 & sequentium aliquot annorum, plenis hausti∣bus biberunt; Anglis & Belgis, terrâ maríque, calicem potenti Dei manu affatim insundentibus. Adeò ut justis & veris Dei in utrosque judiciis, non ab Insulanis tan∣tummodo ipsis, sanguinem suorum olim effusum jam ulciscentibus; sed etiam à vici∣nis Gallis sub cruce adhuc & Altari, imò recenti tum lanienâ anni 1572, gementibus, mirificè acclamatum fuerit. Atquc hucusque Phialae progressae videntur: reliquae adhuc effundendae supersunt.

PHIALA IV. IN SOLEM

Coeli Bestiani.

SOL quid sit in Mundo Bestiano ut indagemus, priùs quid Coelum ibi sit perviden∣dum est, nè alioquin analogiae filo destituti, nimium quantum à scopo aberremus. SOL enim non nisi in Coelo sibi congruo ponendus aut concipiendus est. Coelum igitur Mundi Antichristiani vel est ipsa Suprema & Universalis potestas Pontificia, vel om∣nino quicquid uspiam est sublimioris regiaeque potestatis in Mundo isto Bestiano, id est, in tota Universitate Provinciarum Pontificem Romanum pro Capite agnoscentium. Ità enim in Mundo physico totum id quod sursum est, supráque terram & aquas, no∣tione Hebraeorum & Spiritus Sancti Coelum appellatur. Iam in isthoc Coelo Antichri∣stiano (ad naturalis Coeli typum) plurimae sunt Stellae diversaeque magnitudinis, Principes, Duces, Praesules, Reguli, Reges; sunt & magna Luminaria instar Solis & Lunae: quae omnia Coeli istius motu circumaguntur, ex ejúsque lege vicissitudines suas obeunt. Ex istis verò splendidissimum, & longè omnium, quae in Papali firmamento radiant, maximum Luminare est Imperium Germanicum, Domûs Austriacae jam à du∣centis plùs minùs annis peculium. Annon igitur hic SOL est illius Coeli?

In hune verò SOLEM Phiala quarta jam jámque est effundenda; ut is Coelo Be∣stiano revulsus, alióque radians, aestu & ardore ad blasphemiam usque torreat tor∣queá que Orbis Antichristiani indigenas, quos antea calore & jubare suo multùm recreare solebat.

Atque ecce, dum haec quae pridem commentatus eram in ••ucem edo, fama totum Chri∣stianum Orbem, piis gratulantibus, implevit, advenisse jam tandem Vindicem Dei

ab Aquilone, ut afflictae & laboranti Germaniae succurreret; Regem Pium, Felicem, & quaquà venit Victorem, cujus successus Aquilae volatum superent. Annon hic est quem Dominus exercituum ad hujusce Phialae opus exsequendum destinavit? Ità spero, & precor animitus. Accingere igitur gladio tuo, REX MAGNE, prosperè pro∣cede & regna, propter veritatem, mansuetudinem & justitiam; nam deducet te mirabi∣liter dextra tua.

PHIALA V. IN THRONUM BESTIAE.

PHiala quinta in Thronum seu Sedem Bestiae effundenda est; hoc est, in ROMAM ipsam:* 1.8 ubi nullo ampliùs Spiritus Sanctus rem abscondit figurarum aut allegori∣arum velo; fortè propter ingens tunc oriturum Vaticiniis istis lumen, hoc quasi Mercuriali signo conspecto, quo non ultrà erit ambiguum quantum itineris Phialae jam confecerint, quantúmve adhuc iis conficiendum rester.

Hâc verò VRBIS Romanae clade (quam illam ipsam esse puto quae Testium resur∣rectionem ascensionémque exceptura dicitur, cap. 11. V. 13.) Nomen Pontificium non quidem penitus interibit, sed gloriâ & splendore suo deinceps spoliabitur, adeò ut linguas mordeant prae dolore: interim tamen, in impoenitentia sua adhuc obfirmatis ani∣mis perseverantes, doloribus suis ad ulteriorem blasphemiam abutentur.

PHIALA VI. IN EUPHRATEM.

PHiala sexta essundetur in Flumen illud magnum EVPHRATEM, ut, eo exsiccato, transitus paretur novis Bestiae hostibus ab Oriente venturis, hoc est, Israelitis ad puram Christi sidem cultúmque mirabiliter convertendis, jámque Regni tot seculis promissi candidatis. Quos Bestiani forsan, sic ulciscente Deo erroris pervicaciam, pro fictitii Antichristi sui ex Iudaeis oriundi exercitu sint habituri; cujus & nos pro∣dromos esse hodiéque asserere non dubitant.

Hosce autem Reges ab ortu Solis, ut dicitur, venturos, ut de Iudaeis accipiam, duo faciunt. Primò, quod penultima haec Phiala est; ad quam proinde nisi Iudaei con∣verterentur, necessa••iò futurum esset ut cum reliquis Christi hostibus, in quorum nu∣mero & ipsi adhuc essent, in magno illo universalis ultionis & Iudicii Die, quam proxima & novissima Phiala superinducet, perderentur. Deinde me huc adducit eódem specta••s lsaiae locus, unde hunc Apocalypseos mutuatum esse perquam verisimi∣le est: Et desolabit (inquit cap. 11. v. 15, 16.) Dominus (malim, Quemadmodum desolavit Dominus) Linguam Maris AEgypti, & (malim, ità) levabit manum suam super FLVMEN (Targ. Flumen Euphratem) in fortitudine Spiritûs sui, & percutiet eum in septem rivos, ità ut transeant per eum calceati. 16. Et erit via residuo populo meo, qui relinquetur ab Assyriis, (ergò Euphrates intelligitur) sicut fuit in die illa quâ ascendit de Terra AEgypti. Videat Lector Zach. 10. ver. 10, 11. ibíque Chaldaeum Paraphrastem.

Sed quid tandem Euphratem hunc esse, cujus aquae siccabuntur, dicemus? Annon enim juxta literam id accipiendum sit, praesertim in Isaiae loco, aliquatenus dubito. Interim huic Apocalypseos malim parabolae & allegoriae nonnihil, nec tamen adeò mul∣tum, aspergi; ut reliquarum Phialarum analogia de effusionis objecto hîc quoque sarta tecta máneat. Habitura enim videtur, non secùs ac vetus illa, suum quoque Babylon mystica Euphratem; Imperium, opinor, Ottomanicum, unicum futurum novis istis ab Oriente hostibus obstaculum, Bestiae{que} ab ea parte munimentum. Neque hujusmodi Euphratis intellectus absque Isaiae ipsius exemplo erit, qui cap. 8. ver. 7. simili Euphra∣tis parabolâ Assyrium exercitum ejusdem Fluminis accolam expressit. Dominus, inquit, faciet ut ascendant contra istos (Syros & Israelitas) aquae illius FLVMINIS (sic Euphra∣tes 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dici solet) fortissimae & amplissimae, REX ASSYRIAE & omnis gloria ejus. (Targum, exercitus ejus,) &c.* 1.9 Quidni jam pari ratione Euphrates iste Phialarum de Turcis acciperetur? non minùs utique quàm Assyrii, Euphratis, ante exundationem suam, accolis, imò ejusdem tractûs incolis. Huc non parum facit, quòd Solutionem in∣gentis illius & diu vincti ad Magnum Plumen Euphratem exercitûs equestris, ad sextae Tubae clangorem, cap. 9. ver. 15. de TURCIS inde in Orbem Romanum exunda••u∣ris, Tubarum seriem reíque concinnam veritatem secuti, interpretati sumus.

Per sextam igitur Phialam exsiccabitur Diluvium isthoc Euphrataeum. Planè juxta quod c. 11. dicitur, proximè post illam URBIS cladem in magno terrae motu futu∣ram (quam superiori Phialae ibi aptavimus) VAE secundum, id est, sextae Tubae pla∣gam, abiturum. Id verò quâ ratione, quibúsque tandem authoribus sit futurum, (utrúmne ab ipsis Iudaeis (quod forsan Ezechiel innuit cap. 38. & 39.) Terram sanctam postliminiò occupaturis; an ex dissidio aliquo intestino horum reditum com∣modè praecessuro; an utroque forsan, sed ordine & deinceps; an aliâ causâ) frustrà conjectando, utpote re adhuc totâ futurâ, laborabimus. Quicquid sit, hoc obice re∣moto, viam aliquò eundi paerari dicitur novis istis ab Oriente Christianis; ídque ex∣peditionem, ut videtur, contra Bestiam facturis, cujus exitio Phialae omnes inser∣viunt. Unde enim alioquin & quamobrem tanta ab hac siccatione trepidatio & pavor Bestianos, imò Daemones, ut videtur, ipsos è vestigio incesseret, ut tam hor∣ribili & inaudito ad bellum apparatui, qualis hîc describitur, causam daret; nisi ipsi jam cum tota cohorte Diabolica extrema quaeque à novorum istorum Orientis Regum accessione metuerent?

PHIALA VII. IN AEREM.

SEptima & novissima Phiala in Aerem effunditur, id est, in POTESTATEM Aeream, seu Satanae; non Bestiae tantummodo, sed omnium ubicunque terrarum Christi Domini nostri hostium Ditiones sinu suo complectentem atque animantem. Ex hac autem ut spiritum & vitam jam ab initio duxit Bestia, ità ejus praecipuè vir∣tute & auspiciis nitentur novissimae Bestianorum fortunae: id quod tum ex tot foede∣rum auxiliorúmque in Phialae hujus novissimae bellum apparatu, artibus, ut perhibe∣tur, Diabolicis conciliando, constare potest; tum ex eo quòd Draco Satanas jam, non solùm per Vicarios suos, Bestiam & Pseudoprophetam, res suas in Exercitu isto Oe∣cumenico conflando satagat, sed ipse per se, tanquam in ultimo Regni sui discrimine, partes quoque proprias & peculiares videatur habiturus [v. 13.] illis praesertim in belli hujus societatem evocandis, apud quos alioquin Bestia & Pseudopropheta, ut nequaquam authoritate, ità nec gratiâ, aut communis forsan periculi repraesenta∣tione, valuissent.

In tot igitur hostes, Aereae Potestatis auspiciis, in unum congregatos, atque Arma∣geddunte quasi in cavea conclusos, Phiala septima, non humanâ jam ampliùs manu, sed coelesti & sulmineâ vindictà (magni enim illius Diei, & Dei omnipotentis praelium est) detonabit. Hâc Bestiae excidium penitus consummabitur; neque cellae tantùm, seu Urbis Babylonis, ut priùs sub Tuba quinta, sed Civitatis ipsius, id est, Senatûs popu∣líque Babylonici, ubi ubi post Urbis cladem supersuerit; adhaec Regum Civitatûm{que} omnium eousque cum idolis & Deastris fornicantium, reliquorúmque Sanctam Christi Ecclesiam unà oppugnantium tyrannorum, exterminium in solidum peragetur.

DE MILLE ANNIS TUBAE SEP∣TIMAE, CAETERISQUE EIDEM

contempor antibus rerum mirabilium Vaticiniis.

HIC breviter, Lector, quod sentio absolvam; neque in re ob inveterata jam∣diu praejudicia incredibili,* 1.10 omniúmque totius Scripturae propheticae abstru∣sissimâ maximéque admirandâ, orationem nimis diducam. In tanto myste∣rio sat erit rem generatim tenere, neque singulorum rationes curiosiùs inquirere: nè liberiùs fortè quàm par est exspatianti illud Solomonis occinatur, In multitudine ver∣borum non deerit praevaricatio.* 1.11

Rem verò ipsam quod attinet, ea irrefragabili ordinis Apocalyptici sequelâ, quam antea demonstravi, nititur; eandémque reliquarum Scripturarum, praesertim Pro∣pheticarum, consensus mirificè confirmat. Id adeò proximi post Apostolos seculi

Christianis fuit perspectum, ut Iustinus Martyr non seipsum solum, sed, si qui essent tunc temporis orthodoxae per omnia sententiae Christiani, summâ idipsum consensione credidisse attestetur.

Quam tamen primorum Christianorum sententiam,* 1.12 five assumentis quibusdam post∣modum deformatam, five iniquè & perperàm (ut quidem arbitror) intellectam, re∣jecerunt eorundem post unum & alterum seculum posteri: eousque tamen, priusquam res confici potuit, progresso (quod meritò mireris & doleas) contentionis ardore; ut qui aliter sese ab adversariae sententiae vi, Apocalypseos fundamento subnixâ, expe∣dire nequîssent, divinissimam, omnibúsque Apostolorum discipulis proximísque eorum successoribus testatam & consignatam Prophetiam, in dubium potiùs vocare, imò con∣fictis in eam rem praesumptionibus authoritatem ejus apertè & audacter elevare, quàm succumbere & victas manus dare, maluerint: donec tandem commodam MILLENNII istius interpretationem (ut ipsi quidem tum rebantur) nacti, incolumi relictâ Apoca∣lypseos authoritate, ab incepto, impietatis crimini haud facilè eximendo, posterísque tremendo, quieverunt.

Ego verò, Lector, (nè te diutiùs in vestibulo distineam) ità rem totam expediam, ut à sententia recepta de Die adventûs Christi, excidium Antichristi evestigiò secutu∣ro, quàm minimùm fieri possit abiisse videar. Tu rem, omni semoto praejudicio, in Dei timore expendas, mihíque, sicubi erravero, ex charitatis judicio ignoscas. Sic igitur habeto.

TUBAM SEPTIMAM cum tota 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, caeterísque eódem spe∣ctantibus oraculis, designare MAGNUM illum, priscae Ecclesiae Iudaicae, Christó∣que & Apostolis ejus celebratum IUDICII DIEM 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, non breve ali∣quot (ut vulgò creditur) horarum spatiolum, sed (pro more Hebraeorum, Diem pro* 1.13 tempore usurpantium) continuatum multorum annorum intervallum, duabúsque Resurrectionibus, tanquam terminis, circumscriptum: DIEM, inquam, à particulari primùm & quasi matutino Antichristi caeterorúmque vivorum Ecclesiae hostium Iudicio, per gloriosam Domini nostri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, inchoandum; tandémque post MILLE ANNORUM regnum Novae Ierusalem, Sponsae suae sanctissimae, in his terris indultum, novorúmque adhuc suboriturorum, DIE magno advesperascente, Satanâ∣que iterum soluto, hostium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Universali demum omnium mortuorum tum Resurrectione tum Iudicio absolvendum. Quibus peractis, Impii in Gehennam aeter∣nùm cruciandi, Sancti verò in Coelum cum Christo aeternùm victuritransferentur.

Hoc nimirum est Tempus illud Dei in gentes irae, mortuorúmque propter Christum causae judicandae, de quo ad septimae Tubae clangorem, cap.* 1.14 11. Presbyteri ovantes gratulantur, Quòd eo utique Deus daturus est mercedem servis suis Prophetis & Sanctis, & timentibus nomen ejus, parvis & magnis, eósque perditurus qui perdunt terram.

Hic est DIES ille Iudicii & perditionis impiorum hominum, de quo Petrus 2 Epist. c. 3. v. 7. locutus, statim subjicit, Vnum verò hoc non lateat vos, charissimi, (nempe quòd Diem modò dixi) unum Diem apud Dominum esse sicut Mille anni, & Mille annos sicut unus Dies. Quo eodem enimvero Die Apostolus cum fratribus & contribulibus suis Iudaeis (ad quos scribit) Novam illam rerum faciem futuram exspectat, de qua * 1.15 mox inquit, NOVOS VERO COELOS ET NOVAM TERRAM, secundùm promissum ejus, exspectamus, in quibus justitia habitat. Nota, secundùm promissum ejus. Ubi autem extabat haec de Coelis novis & Terra nova Promissio (cùm nondum Ioannes Apo∣calypsin vidisset) nisi Isaiae cap. 65. 17. & 66. 22? Quam certè Promissionem qui lege∣rit, mirarer si eam alibi quàm in his terris existimaret impletum iri.

Hoc quoque est Regnum illud cum Christi Mundum judicaturi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 conjun∣ctum, de quo Paulus ad Timotheum, 2 Epist. cap. 4. v. 1. Obtestor te coram Domino nostro Iesu Christo, qui judicaturus est vivos & mortuos in APPARITIONE sua & REG∣NO suo. Nam post ultimam ac universalem Resurrectionem, eodem teste, 1 Cor. 15. Christus Morte, hostium ultimo, sublatâ, Regnum tradet Patri, ut ipse subjiciatur ei qui ei subjecit omnia; nedum ut tunc novum aliquod regnum inire dicatur. Quod igitur Regnum neque ante Domini nostri 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, neque post ultimam Resurrectionem est futurum, id necessariò inter utrumque est concludendum.

Hoc est Regnum illud quod Daniel vidit, Filii hominis, expletis CORNU Anti∣christiani temporibus, seu finitis temporibus Gentium (Luc. 21. 24.) apparituri in nubi∣bus coeli, quando ei dabitur potestas, gloria & regnum; ut omnes populi, nationes & linguae ei serviant: seu quando (ut Angelus mox exponit) Regnum, potestas, & am∣plitudo regnorum subter omne coelum [N. B.] dabitur populo Sanctorum Altissimi. Dan. 7. 13, 14. item 18, 22, 26, 27. Neque enim (ut modò dixi) Regnum hoc post ultimam Resurrectionem est futurum; quandoquidem tunc FILIO hominis non regnum ineun∣dum

est, sed, Paulo teste, deponendum & Patri tradendum. De eodem autem Reg∣no utrobique, tum apud Ioannem tum apud Danielem, agi, duobus hisce argumentis evincipotest. Primùm, quòd utrumque ab eodem termino, nempe Bestiae quartae seu Romanae exterminio, ineat: illud Danielis, quando Bestia sub novissimo illo Cor∣nu oculati regimine agens neci data fuit, & corpus ejus traditum combustioni ignis, Dan. 7. 11, 22, 27. illud Apocalypseos, cùm Bestia & Pseudopropheta (improbum illud Cornu apud Danielem os & oculos capitis instar habens) apprehensi sunt, & ambo vivi missi in Stagnum ignis ardens sulphure. Secundò, ab eodem IUDICII conseffu utri∣que praemisso: Alterum enim ab altero mutuatum esse, atque in eandem omnino rem intendere, collatis utriusque descriptionis verbis apparebit.

DAN. cap. VII.	APOC. XX. 4* 1.16.
V. 9 Videbam donec throni positi sunt. Ita enim cum Vulg. LXX. & Theod. reddenduin; sicque v••x 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de solio usurpatur in Targum ad vers. 15 cap. 1. Ieremiae.	Et vidi thronos.
10. Et Iudicium sedit. Id est, Iudices, ut in magno Iudaeorum Synedrio, ad cujus normam tota descriptio conformatur.	Et sederunt super eos.
22. Et Iudicium datum est Sanctis excelsis. Id est, potestas judicandi. Hinc illud Pauli, Sancti judi∣cabunt mundum.	Et Iudicium datum est illis.
Et regnum obtinuerunt Sancti. Scilicet cum Filio. hominis, qui veniebat in nubibus coeli.	Et Sancti vixerunt & regnârunt cum Chri∣sto Mille annis.

Porrò illud Lectorem monitum velim; Quicquid ferè à Iudaeis sani, quicquid à Do∣mino in Evaugelio, vel uspiam in N. T. ab Apostolis de Die Iudicii magni proditum est, id ex hac Danielis Visione haustum esse: nempe Iudicium illud igne perageudum, venturum Christum in nubibus coeli, venturum in gloria Patris cum multitudine Ange∣lorum, Sanctos cum eo Mundum judicaturos, Antichristum abolendum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Ut omnino fidei Evangelicae de glorioso Christi adventu co∣lumnam subductum eant qui, veturtâ Ecclesiae traditione neglectâ, Prophetiam istam aliò transferre conantur.

Denique, ut finem faciam, Hoc est Regnum illud amplissimum, quod, Daniele in∣terprete, in Statua illa quatuor Regnorum fatidica, Nebuchadnesari praemonstratum fuit: Non illud LAPIDIS, superstite adhuc Monarchiarum serie ex monte abscissi, (nam hic praesens Regni Christi status est;) sed LAPIDIS, iisdem funditus commi∣nutis & deletis, in MONTEM evasuri atque universum impleturi terrarum Orbem.

Haec ità, Lector, disserui, non temerè asserui. Rem verò totam Ecclesiae ex verbo Dei ar∣bitrandam defero: cujus judicio, ut par est, meam de hoc mysterio sententiam lubens submitto.

Notes

• * 1.1

  Ad Cap. 15.
• * 1.2

  Canticum Mosit & Agni dictum; nempe Dominum so∣lum colendum esse & glorifi∣candum ut De∣um. Quae Can∣tici hujus sen∣tentia a Mose pariter & Agno hominibus pro∣mulgata est.
• * 1.3

  Ezech 44. 17 18. Maiemon. de Va••••s San∣ctuar•• c. 10. Sect. 1.
• * 1.4

  Ad Cap. 16. 1.
• * 1.5

  Ita & Plagae AEgyptiacae Angelorum oper•• exerce∣bantur; ut in∣nuitur Psal. 78. 49.
• * 1.6

  Exod. 9. 8•• 9.
• * 1.7

  〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Cada∣ver passim a∣pud C••esiam de Astyage, Dat•• & Artaxerz••.
• * 1.8

  In Geogr. Arab. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Curisi (••Thro∣ni seu Sedes) quatuor; Ro∣ma, Antiochia, Alexandria, & Domus Sanctu∣arii. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Sedes maxima Roma. Vid. Schindl. p. 879.
• * 1.9

  Vide Ier. 47. 2, &c.
• * 1.10

  Ad Cap. 20, &c.
• * 1.11

  Prov. 10. 19.
• * 1.12

  Dial. cum Try∣phone.
• * 1.13

  Apud Pro∣phètas passim (ut cùm di∣cunt, Indieicto) & alibi in V. T. In Novo au∣tem Matth. 6. 11. cum Luc. 11. 3. Ioan. 16. 26. 2. Cor. 6. 2. Heb. 3. 8, 9, 13, &c. item cap. 4. denique 2 Pet. 3. v. ult. ubi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
• * 1.14

  Vers. 18.
• * 1.15

  Vers. 13.
• * 1.16

  Cyprianus locum hunc Apocal. nobis∣cum exponit de mercede mar∣tyribus promis∣sa in Die Iudi∣cii. Vide eum de Exhortatio∣ne Martyrii.