The works of the pious and profoundly-learned Joseph Mede, B.D., sometime fellow of Christ's Colledge in Cambridge

VISIO COETUS SERVORUM DEI, SIVE ECCLESIAE ELECTAE & FIDELIS, Sub Septimi Sigilli sive Tubarum ruinis conservandae, exhibita typo CXLIVM EX OMNIBUS TRIBUBUS ISRAELIS SIGNATORUM, Ineunte Sigillo Septimo.

BIS ponitur Signatorum Visio:* 1.1 primô hîc ineuntibus Tubis, in Pro∣phetia prima; iterum, ceu Bestiae rerum potiuntis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, in Prophetia secunda, c. 14. Duplici etiam respectu: hîc quá conser∣vandorùm sub Tubarum ruinis; illic quà collaudandorum ob fidem Deo & Agno servatam, cùm caeteri Orbis Incolae, desertores & trans∣fugae, Bestiae characterem accepissent. Ex quo liquidò apparet, Va∣ticinium Bestiae Tubarum rebus contemporare: quousque autem, aliunde judicandum est; nempe non ultra Tubae sextae exitum, quo Bestiae menses cum Testium lugentium diebus finiuntur, cap. 11. 14. Nobis in praesenti institutum est, priori Signatorum Visioni, quâ de iisdem conservandis agitur, faculam interpreta∣tionis allucere: de collandandis postea, cùm eò ventum.

Postea, inquit, (id est, sexti Sigilli visione transactâ, septimóque, quod Tubarum est, jam inituro) vidi quatuor Angelos stantes super quatuor angulos terrae, retinentes quatuor ventos terrae, nè flaret ventus super terram, neque super mare, neque in ullam arborem.* 1.2

Sensus est, Vidit Angelos qui praeessent ventis, id est, bellorum & calamitatum procellis, quacunque ex mundi plaga proditurae essent, quousque Deo visum, coer∣cendis; ad ejus verò nutum, signum siquando daret, in Orbem terrarum laxandis: non quidem eosdem cum Tubarum Angelis, sed qui ad illorum tamen sonitum Ventos istos modò ex hac, modò ex illa mundi parte laxaturi essent, Rei Romanae dissipandae ac prosternendae. Ventorum enim parabola apud Prophetas motus bellicos & hostiles impetus atque impressiones designat: ut Ier. 49. 36. Inducam super Elam quatuor ventos à quatuor plagis coeli, & ventilabo eos in omnes ventos istos; & non erit gens ad quam non perveniant profugi Elam. Vide caetera. Item cap. 51. 1, 2. Ecce ego, dicit Dominus, excitabo super Babel, &c. ventum corrumpentem. Et emittam in Babel ventilatores, & ventilabunt eam, & evacuabunt terram ejus. Adde quoque cap. 18. 17. Sicut ventus Orientalis dispergam eos (id est, Iudaeos) coram inimico, hoc est, Rege Babylonis. Hue quoque referendum videtur illud Danielis cap. 7. 2, 3. Ecce quatuor venti coeli pugnabant in mari magno; Et quatuor Bestiae grandes ascendebant de mari: id est, ex gentium undique bello ferróque inter sese concurrentium, de di••ionéque & imperio concertantium conflictu, nata sunt quatuor Regna magna.

Et vidi, inquit, alium Angelum ascendentem ab ortu Solis, habentem sigillum Dei vivi: (sortè igitur Christus Dominus est) & clamavit voce magnâ quatuor Ange∣lis, quibus datum est (ventos nempe laxando, quos retinuerant) laedere terram & marc, dicens, Nè laedite terram, neque mare, neque arbores, quousque signaveri∣mus Servos Dei nostri in frontibus suis.

Id est, Ventos nè laxetis, néve iisdem in Orbem eundi, furendi potestatem faciatis. Terram autem, mare & arbores nominat ventorum imagini congruenter, utpote quibus venti damnum inserre soleant; terrae, aedificiorum ruinis; mari, naufragiis; arboribus, strage & laceratione multifariâ. Sustinete, inquit, quousque signaverimus servos Dei nostri in frontibus suis: id est, notâ impressâ discreverimus, ceu electum Dei Coetum, in quem perditoribus istis ventis, reliquam hominum societatem in exitium daturis, nihil juris sit; sed cui, sigillo suo animadverso, Providentia Divina jugiter invigilaret, nè hâc rei Romanae ruinâ, quam afferrent Tubae, sancta ipsorum progenies extingue∣retur. Ità enim rem comparatam fore, ut neque impunè laturi sint qui laeserint, tan∣quam juris à Deoconcessi limites transgressi; porrò damnum, si quod datum fuerit, à Deo protinus resarciretur. Allusum verò est ad locum Ezechielis cap. 9. ubi ab An∣gelo signantur suspirantes, & exclamantes propter abominationes Ierusalem, ad hoc, nè parem cum impiis & reprobis cladem à percussoribus sustineant.

Et sanè, eventum quod attinet, si quis temporum de quibus hîc agitur statum per∣penderit; miraculi instar videbitur, fieri potuisse, ut Imperio Rom. tanta cum urbium atque incolarum suorum strage dissipato & destructo, ità ut, veteribus incolis prope∣modum extinctis, à barbaris & à Christo alienis gentibus habiraretur; Ecclesia tamen ibidem in mediis hisce malis, & quasi mundo in caput ipsius corruente, perennaret; imò etiam, Bestia eodem tempore (ut suo loco audiemus) universum Christianismum cultu idololatrico incestante, Coetum nihilominus (qualis hic est) illibatum, có∣que nomine Deo curae, in situ suo foveret. Tanti erat Dei signaculi munitam fuisse.

Et audivi, inquit, numerum signatorum; centum quadraginta quatuor millia signali sunt ex omnibus tribubus filiorum Israel, id est, duodecies duodecim millia, ex singulis tribubus duodena millia.

Quemadmodum enim initio, Theatrum Visionum seu Consessum Apocalypticum pro veteris Synagogae imagine statúque descriptum vidimus, magnáque pars hujus libri Typorum eódem spectat, adeò ut etiam Pseudo-Christiani in Epistolis ad Eccle∣sias ea de causa* 1.3 Pseudo-Iudaei audiant; ità quoque hic Ecclesia gentium catholica, sigillo Dei munienda, figuratur typo Israelis; duodecim illius Apostolis totidem hujus Patriarchis commodè respondentibus.

Nec id quidem immeritò fit, cùm alias ob causas, tum maximè quòd Ecclesia, quae indè à rejectione Iudaeorum hucusque ex Gentibus colligitur, in Israelis vicem successerit, ••ít{que}, ut ità loquar, surrogatus ISRAEL; eó{que} loco apud Deum tantis∣per habenda, dum, veteri populo suo denuo misericordiam consecuto, plenitudo gentium introierit; id est, Turba illa innumera ex omnibus gentibus, tribubus, populis & linguis, quam, finitâ demum Israelis hujusce signaturâ, Ioannes se vidisse testatur, laudes Deo &

Agno concinentem. Hoc enimvero illud est, (de surrogatione loquor) quod Aposto∣lus Paulus docere voluit ad Rom. c. 11. dum inculcat, ruinam Iudaeorum salutem at∣tulisse Gentibus, & eorum abjectionem fuisse reconciliationem mundi. Non quòd aliter Gentes suo tempore vocandae non fuissent, (cùm totus Prophetarum chorus elamet, Gentes ad gloriam Israelis aggregandas, & ad Dominum convertendas fuisse; quod neque ipsi Iudaei jam olim, neque hodie diffitentur:) sed quòd non hâc, quae per anticipationem, surrogationem, & ad Zelotypiam facta est, vocatione, nisi Iudaei Christo renunciâssent. Intelligens sciet quid velim. Vobis necesse fuit, inquit Aposto∣lus Act. 13. primùm exponi Verbum Dei: postquam autem ipsum repellitis, & indignos vos ipsos decernitis aeternâ vitâ; ecce, convertimus nos ad Gentes. De Gentium verò con∣versione anticipata (id est, quae. Iudaeorum instaurationem praecederet) accipiendum videtur (ut hoc quoque moneam) testimonium illud Amosi à Iacobo in Concilio Apo∣stolorum Act. 15. laudatum; eóque sortasse nomine caeteris, quae de Gentium in po∣pulum Dei cooptatione aliàs haberi potuissent, vaticiniis tunc praelatum. Innuit enim, non tantùm nomen Domini super gentes invocandum fuisse (id est, futuras ei Gentes in populum;) sed etiam illud ex parte tunc futurum, dum adhuc tabernaculum Davidis collapsum jaceret, id est, regnum Israelis nondum per Christum instauraretur. Posthaec, inquit, revertar, & reaedificabo tabernaculum Davidis collapsum, & diruta ejus reaedifi∣cabo, & erigam illud: ut requirant caeteri hominum Dominum, & omnes gentes super quos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 invocatum esset nomen meum; hoc est ut reliquiae hominum, unà cum gentibus istis super quas jam antea nomen meum invocatum esset, tum demum me ve∣rum Deum requirerent & colerent. Pro eo enim quod nunc in textu Hebraico habe∣tur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, id est, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, olim scriptum lectum videtur, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, id est, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quinimo ex Hebraica ••ectione quae nunc obtinet, idem de anticipata gentium in Dei populum cooptatione colligi posse videtur; nempe isto sensu: Iudaeos reduces, tum cùm tabernaculum Da∣vidis collapsum denuo instauraretur, reliquias Edom, necnon Gentes super quas nomen Domini jam antea invocatum esset, haereditario jure adituros: ergò Gentium aliquas in Dei populum futuras ante instaurationem tabernaculi Davidici. Sed deistis satis.

Numerum signatorum quod attinet, Duodenarius numerus Apostolici generis insig∣ne est; qui tribuum tam singularum, quàm universarum millenos multiplicando pro∣geniem denotat Apostolicam; progeniem putà, licèt in plures millenos auctam, mini∣mè tamen degenerem, sed parentes suos side & sanctitate exprimentem. Nimirum, quemadmodum Bestiae numerum habere,* 1.4 (ut postea audiemus) gentem Bestianam seu Bestiae sectatricem; ità & Apostolorum numerum gerere, legitimam Apostolorum sobolem designat. Hanc esse duodenariae illius multiplicationis verissimam mentem, oftendit analogia novae Ierusalem; in cujus structura & dimensionibus portarum, fundamentorum areae, murorum ambitûs, longitudinis, latitudinis, altitudinis, idem duo∣denarius numerus, aut duodenaria multiplicatio adhibetur. Et nè ampliùs haesitaremus duodenarius iste quorsum tandem respiciat, ecce de duodecim muri fundamentis di∣sertè dicitur quòd inscripta fuerint nominibus duodecim Apostolorum Agni, cap. 21. 14.

Ex tribu Iudae, ex tribubus Reubenis, Gad, Aseris, Nephthali, Manassis, Simeonis, Levi, Isacharis, Zabulonis, Iosephi, Benjaminis, ex singulis signata sunt duode∣cim millia.

Nusquam alibi in tota Scriptura hoc ordine Tribus recensentur, etiamsi aliàs nume∣rentur diversimodé. Praeterquam enim quòd Dan prorsus non compareat, neque Ephraimi nomen audiatur; in caeteris ab omnium quae alibi habentur recensionum lege disceditur, neque aut nativitatis, aut dignitatis natalium, aut habitationis ordo serva∣tur; sed extremae permiscentur mediis, & ancillarum filii natu minores semel atque ite∣rum majoribus natu uxorum liberis praeponuntur: ut minimè dubitandum sit, quin praecipuum aliquod Typi mysterium in ordine tam novo ac insolito lateat. Hoc, Deo coeptis adspirante, aliquatenus eruisse videmur; nempe hujusmodi.

Primùm, ab hoc Typo abjicitur Dan, tacetur Ephraim, tanquam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Israe∣liticae antesignani & primipili (Iud. capitibus 17, & 18.) i••démque, tempore Regni, publicorum idolorum Dane & Bethele hospites; propterea religionis purioris cultori∣bus figurandis omnino inepti.

Ut autem nihilominus duodenarius numerus compleatur, pro Dane Levi substitui∣tur, tacitum Ephraimi nomen supplet Iosephi.

Numero sic constituto, uxorum & ancillarum filii, insuper habitâ natalium dignita∣te, permiscentur, ac ancillarum liberi in Dominarum adoptantur. In Christo enim neque servus est, neque liber, sed omnes unius rationis sunt.

Cùm igitur Leae filii, quà naturales, quà adoptivi, duplo plures sint quàm Rachelis; illius nempe octo, hujus tantùm quatuor: proinde ordo iste in recensendo observa∣tur, ut duplâ quoque ratione quaterni Leae filii alternatim cum binis Rachelis confer∣rentur: utrobique autem eae Tribus reliquis, tanquam potiores, praeferantur, quas factum aliquod suum aut suorum, in sacris literis memoratum, de vero Dei cultu & erga eundem zelo commendaverat. Primum verò agmen ducit prosapia Leae propter Christi, Principis Coetûs, praerogativam, ex ejus utique stirpe oriundi: hoc modo.

Primus qua∣ternio filio∣rum LEAE.

• 1 IUDA
• 2 Reuben
• 3 Gad
• 4 Aser.

Prima biga filiorum RACHELIS.

• 5 Nephthali
• 6 Manasse.

Alter quater∣nio filiorum LEAE.

• 7 Simeon
• 8 Levi
• 9 Isachar
• 10 Zabulon.

Altera biga filiorum RA∣CHELIS.

• 11 Ioseph
• 12 Benjamin.

Ratio ordinis filiorum Leae.

EX LEAE, ut vides, filiis primum quaternionem constituunt Iuda, Reuben, Gad, Aser, utpote prae caeteris eo nomine, cui Typus figurando est nobilitati.

In istis primus locus, ut par est, tribuitur Iudae, ob Christum Regem fidelium eâ tribu proseminatum.

Secundus Reubeni, quem illustris illa protestatio de altari 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ad Iorda∣nis ripam exstructo nobilitavit; quâque meruit, nè nativitatis praerogativam (pri∣mogenitus enim fuit) alii quàm Iudae, tribui regiae submitteret.

Tertium locum sortitur Gad, utpote Reubenis in celebri ista protestatione de vero Dei cultu retinendo socius; & porrò Eliâ Prophetâ & Iehu Rege Baalismi destructo∣ribus, insignis.

Quartum denique, & in hoc quaternione novissimum, locum capessit Aser, viduâ Sareptanâ, quae Eliam pavit, illustris, (nam ad Aseris sortem spectavit Sarepta) nec∣non Annâ Prophetissâ Aseritide, quae Christo, cùm in Templo juxta Legem sisteretur, testimonium perhibuit, nobilis; sed tribus praecedentibus, quòd utraque foemina esset, nequaquam comparandus.

In ultimum quaternionem rejiciuntur Simeon, Levi, Isachar, Zabulon; nempe aut nullis, aut pa••••ioribus nominibus condecorati, aut, si quae habuerint, scelere aliquo postmodum obliteratis. Siquidem Levi zelum, quo se in deserto probavit, (ut ta∣ceam de seditione Korachi) obliteravit ejus cum apostatis & idololatris Israeliticis indè ab initio consortium. Tam enim Michae Ephraimitae quàm suribus Danitis, primis à morte Iosuae idololatris, Ionathan Levites Mosis neoos operam suam in idolorum cultu condixit, Iud. 17. 10. & 18. 30. Fieri etiam potest ut Levi in postremum qua∣ternionem detruserit substitutio in locum Danis.

Porrò, cùm nihil habeant hujus quaternionis fratres quo alii aliis praecellant; ideo nativitatis ordinem servant immutatum, & quo quisque ordine natus est, juxta eum recensetur.

Ratio ordinis filiorum Rachelis.

Inter RACHELIS autem posteros familiam ducit biga Nephthalis & Manassis; agmen claudunt Ioseph & Benjamin. Praeferuntur Nephthali & Manasse; quia ille, ut Baraco Siserae Cananaei debellatore, ità Hiramo instrumentorum & supellectilis Tem∣pli Dei artifice ex patre Nephthalita, (1 Reg. 7. 14. cum 2 Chron. 2. 14.) sed & majori adhuc nomine (de quo postea) inclytus; hic Gideone Baalis subversore, & Elisaeo Prophetâ nobilis fuit.

Nephthalim verò, licèt ancillae filium, supra Manassen extulit gloria incolatûs Christi; qui utique munus suum orsurus, in nobilissima Nephthaliticae sortis urbe, totiúsque Galilaeae metropoli, Capernaum, domicilium & praedicationis suae sedem fixit: unde tanquam ex urbe Episcopali totam Galilaeam cum Apostolis suis semel iterúmque obivit, in omnibus Synagogis & vicis docens Evangelium regni & miraculis sanationum coruscans.

Id enim Lector, ex Evangelica historia notes velim (quia multos fugit) Servatorem nostrum omni tempore quo in terris versabatur in Galilaea habitâsse; in Iudaea verò, prae∣cipuâ tum gentis tum tribûs suae sede, non nisi festis temporibus conspectum suisse. Hóc{que} illud esse quod Isaias jam olim praedixerat (Isa. 9. Matth. 4. 14.) Consiliarium illum admirabilem, Deum sortem, Authorem aeternitatis (Septuag. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) Principem pacis, uno verbo MESSIAM, Galilaeum suturum; & quasi in ••ompensationem & solatium captivitatis, quam prima omnium Terrae sanctae regio∣num ab Assyrio tum recèns Galilaea pertulerat, (2 Reg. 15. 29.) illum praecipuè

tractum praesentiâ suâ illustraturum; in specie autem viam illam publicam, dictam VI∣AM MARIS, quò loci ex Syria veniens Iordanem p••r mediam Capernaum transit, indéque secundùm Mare Galaeae pergens in AEgyptum ducit.* 1.5 Audiamus ipsum: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Quod, distinctione vulgatâ posthabitâ, sponte & ad literam ità sonat: Sicut tempore primo vilem reddidit terram Zabulon & terram Nephthali; (utique, ut dixi,* 1.6 per Tiglath-peleserem) ità in novissimo gloriosam [& inclytam] faciet. Via [enim] Ma∣ris (ab assyrio calcata) ad transitum Iordànis (ibi Capernaum sita) Galilaea gentium, populus qui ambulabat in tenebris (nempe afflictionum) vidit lucem magnam, habitan∣tibus in regione umbrae mortis lux exorta est, &c. Vin•• scire unde, & quo authore ità beabitur Galilaea, in eâque via illa maritima ubi trajectus est Iordanis? statim subji∣cit, Quia parvulus natus est nobis, filius datus est nobis, & erit principatus super hume∣rum ejus, & vocabitur nomen ejus Admirabilis, Consiliarius, Deus fortis, Pater aeterni∣tatis, Princeps pacis.

Verba autem illa 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (à quibus nostri ferè, Iudaeorum, qui nunquam hanc prophetiam intellexerunt, vestigia prementes, caput hoc, magnâ sensûs perturbatione, ordiuntur) cum Hieronymo & Bibliis Regiis praecedentis capi∣tis sententiae annecto; vertóque, quoniam non est obscuratio ei qui angustiae est ipsi: id est, in calamitoso isto & afflicto rerum statu, in quem respublica Israelitica tunc tem∣poris, juxta Legis comminationem, incidisse memoratur, atque oculis quasi subjicitur, ad indignationem & desperationem homines adactos, quòd hostem quo premebantur viderint perpetuis successibus uti, ne{que} ullum ei insortunium obveni••e. Magni profectò fidei Christianae interest, oraculum hoc de Messia Galilaeo clarè intelligi, at{que} Matthaei ipsum allegantis fidem asseri: proptereá lucem ei qualemcun{que} hâc occasione foenerare volui, sperans Lectorem id non ingratum habiturum. Ad Apocalypsin redeo, illúdque porrò addam, priusquam Nephthali•••• dimisero, Quòd quemadmodum in Leae filiis pri∣mum locum sortitus sit Iuda, propter Christi genus; ità inter Rachelidas, Nephthali, ob ejus domicilium; ut utrobique superemineat Christi praerogativa, cujus nomine, ceu Domini & Imperatoris, Coetus iste* 1.7 (ut suo loco audiemus) inscribitur.

Restant Ioseph & Benjamin, ad postremum Rachelidarum bigam rejecti quorum illum in hunc locum detrusit peccatum Ephraimiticum: siquidem Ephraim est, qui Iosephi nomine tegitur, indignus qui suo (tum quia Idololatriae Israeliticae, authore Michâ, antesignanus suit; tum ob immanem illam, Ieroboamo & Achabo authoribus, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) in hoc catalogo audiatur. Benjaminem denique, aliàs natu minimum, altiori gradu prohibet Saulis Benjaminitae adversus Davidem (utpote Christi genear∣cham typúmque) odium, & Schimei in eundem maledicta.

¶Sententia memorialis ex nominum, quibus Tribus appellentur, significatis conflata; quâ, cùm Tribuum signatarum ordo, tum Coetûs ipsius indoles, lucta, atque à Deo praemium declarantur.

IUDA	Confitetur Deo	Cultus purus & ritè Christianus.
REUBEN	intuendo filium
GAD	Coetus
ASER	benedictus.
NEPHTHALIM	Luctantur cum	Lucta.
MANASSE	obliviscentibus
SIMEON	obedientiam.
LEVI	Adhaesio, scil. Christo	Praemium.
ISACHAR	mercedem
ZABULON	habitaculi, se. aeterni
IOSEPH	adjicit
BENIAMIN	filio dextrae

Confitetur, vel celebrat Deum, intuendo filium, (id est, Christum mediatorem uni∣••um) Coetus benedictus, (coetus signatorum.) Luctantur cum obliviscentibus obedi∣entiam (id est, cum Antichristianis.) Adhaesio Christo mercedem habitaculi (nemp•• aeterni) adjiciet filio dextrae, (id est, ei quem Deus magni facit:) vel aliter, Adhae∣rentibus Deo mercedem habitaculi (id est, aeternae vitae) adjiciet Filius dextrae, (id est, Christus.)

Contractiori huic & afflictiori Ecclesiae statui Typo signatorum ex Israele,* 1.8 succedit amplissimus longéque felicissimus ejusdem status, imagine Palmiferorum innumerabili∣um, ex omni gente, populo, tribu, & lingua. Posthaec, inquit, vidi, & ecce turba multa, quam numerare nemo poterat, ex omni gente & tribubus, & populis, & linguis, stantes ante thronum, & ante Agnum, amictai vestibus, albis, & palmae in manibus eorum. Et clamabant voce magnâ, dicentes, Salus Deo nostro qui sedet super thronum, & Agno, &c. Atqui haec Visio ••ùm ad Tubam septimam pertineat, neque alibi commodè & dilu∣cidè ob tot praenoscenda explicari possit, eò scholium ejus differemus. Praesenti loco sufficiat quod modò in genere dictum est, Lectorémque memoriâ tenere, ambas qui∣dem Visiones istas junctim totum Sigilli septimi seu Tubarum intervallum pervadere; seorsim verò Coetum Signatorùm sex primis Tubis, Turbam Palmiferorum ••Tubae sep∣timae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Atque ità interjectae Visionis Visionúmve interpretatione defuncti, intermissam Sigillorum seriem resumamus.

Notes

• * 1.1

  Ad Cap. 7.
• * 1.2

  R••••••bi Ted••∣cu•• Ler•• in lib. de 10. Nume∣rationibus, Et illis qua••nor Vouis cr••••vit quatuor Aege∣los, qui pruae∣fecti sunt super eos in di•• & nocte. Apud Reuchlin. de A••te Cabbal. lib. 3. versus ••••••em.
• * 1.3

  Cap. 2. 9. & cap. 3. 9.
• * 1.4

  Cap. 13. 17.
• * 1.5

  Vid. Adrichoni. Tab. Neph∣thal. ipsum que pag. 115. b.
• * 1.6

  Vel Tempora primo vilem redi••••it, &c. sed in novissi∣mo, &c.
• * 1.7

  Cap. 14. 1.
• * 1.8

  Ad Cap. 8.