The works of the pious and profoundly-learned Joseph Mede, B.D., sometime fellow of Christ's Colledge in Cambridge

PARS PRIMA. (Book 1)

SYNCHRONISMUS I.

MULIERIS IN EREMO AGENTIS, BESTIAE SEPTICIPITIS INSTAURATAE, ATRII EXTERIORIS CALCATI A GENTIBUS, TESTIUM IN TERRA PROPHETANTIUM IN SACC••.

HIC ordior; primúsque mihi Synchronismus erit nobilis istius quaternionis Vati∣ciniorum aequalibus Temporum intervallis insignium. 1. Mulieris in Eremo agentis per Tempus, Tempora, & dimidium, seu (ut ibidem explicatiùs dicitur) Dies 1260. 2. Bestiae Septicipitis instauratae rerúmque potiturae Mensibus XLII. 3. Atrii exterioris (seu Civitatis Sanctae) totidem Mensibus calcati à Gentibus. Denique, Testium in sacco prophetantium Dies 1260.

Hujus Synchronismi veritas ferè in confesso est, & tum astrui posse videtur, tum verò solet, ex ipsa aequalitate Intervallorum: Nam Tempus, Tempora, & Dimidium Temporis, i. tres Anni cum semisse (ut patet ex collatione vers. 6, & 14. Cap. 12.) efficiunt Menses XLII; Menses XLII Dies 1260.

Sed quoniam necessarium non est (utcunque in Visionibus eodem tempore oblatis perquam verisimile) ut Tempora aequalia sint etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cùm aequalitas non

prohibeat quin alia aliis priora, alia posteriora esse possint: ideo Character iste aequa∣litatis intervallorum non erit praefracto cogendo idoneus.* 1.1 Proinde Characteres mihi aliunde accersam, ex quibus demonstratione clarâ & invictâ rem sic conficio.

Bestiae & Mulieris.

Tempora Bestiae & Mulieris ••emicolae ah ••noeodémque rerum termino egrediun∣tur, nimirum à Dracone rufo devicto & in terram deturbato: ergò, aequalia cùm sint, toto intervallo concurrisse, & simul tandem curriculum suumabsolvisse, necesse est.

Ab illo autem principio seu termino utriusque tempora inchoari, patet ex Cap. 12. Siquidem, cùm jam dejecto Dracone per Michaelem, simul Mulier à facie ejus evadit in Eremum, [ver. 6, & 14.] iratus Draco, quòd ipsam eò jam ingredientem obruere incassum tentâsset [versibus 15, 16, 17.] abiit ut gereret bellum cum reliquis ex semine ejus; [iis nimirum quos in Eremo pa••itura erat, v. 17.]* 1.2 stánsque super arenam Ma∣ris, [v. 18.] Bestiae Decemcornupetae indè ascendenti [Cap. 13. 1.] tradit virtutem suam, & thronum suum, & potestatem magnam; ibid. v. 2.

Bestiae & Prophetiae Testium.

Tempora Bestiae & Prophetiae, Testium, perinde aequalia, simul finiuntur ad exitum sextae Tubae: ergò simul quoque incepisse, ac per totum intervallum contemporâsse, manifestum est.

Iam quòd simul cum sextae Tubae exitu finiantur tempora tum Bestiae, tum Testium Dei in sacco & cilicio prophetantium, id verò liquet ex vers. 14. cap. 11. ubi tam as∣census Testium in Coelum (qui pullatae prophetiae terminus est) quàm Terraemotus iste magnus (quo, Urbe regiâ disjectâ, de Bestiae regno actum est) signatur articulo, quo VAE secundum (i. Tuba VI.) abierit, Vae{que} tertium (seu Tuba VII.) protinus adventurum esset. Quippe eo temporis momento, Testes (quos testimonium suum in sacco jam jam finituros (hoc enim est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉) Bestia quae ex Abysso ascende∣rat, morte affecisset) divinitus reviviscentes in coelum ascendisse; [ver. 7, 11, 12.] fa∣ctó que eâdem horâ [ver. 13.] terraemotu magno, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 URBIS corruisse; eóque rem devenisse, ut, septimâ Tubâ clangente, facta sint regna mundi Domini nostri & Christi ejus, ver. 15.

Testium & Atrii (sive Civitatis Sanctae) à Gentibus occupati.

Tempora Testium & Atrii (seu Civitatis Sanctae) occupati à Gentibus contempo∣rare liquet, tum ex mente textûs, cap. 11. v. 2, 3. tum ex ira Gentium jam exturbata∣rum, ineunte Tubâ septimâ; id est, à fine sextae, quando Testium quoque dies exi∣erunt, ut jam ostensum est. Nam non aliae sunt Gentes quae ver. 18. ad septimae Tubae cla••gorem irâ inflammari dicuntur, quàm quae hactenus totis XLII. mensibus Atrium Templi exterius (id est, Civitatem Sanctam) conculcâssent, quaeque nunc ideo ab ira Dei perdendae veniunt. Et hic quidem Synchronismus à nemine, quod sciam aut me∣minerim, in dubium vocari solet.

Testium, Atrii, Bestiae, Mulieris.

Si Atrii Civitatísque Sanctae conculcatio contemporavit Prophetiae Testium, con∣temporabit quoque Bestiae, cui Testes contemporaverint; ideóque etiam Mulieri Ere∣miticae, cui contemporavit Bestia. Ità Mulier Eremitica, Dominium Bestiae, Calca∣tio Civitatis Sanctae, & Prophetia Testium, singula singulis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

SYNCHRONISMUS II.

BESTIAE BICORNIS (QUI ET PSEUDOPROPHETA) CUM BESTIA DECEMCORNUPETA (QUAE ET IMAGO BESTIAE DICITUR.* 1.3)

BEstia enim Bicornis conditor est, seu instaurator, Bestiae illius Septicipitis, de∣cem cornua diadematis redimitae; quam scilicet, post lethalem plagam, ad pristini cujusdam statûs Imaginem magno cum Sanctorum malo redintegravit, &

verò rerum totis mensibus XLII. potituram [cap. 13. ver. 3, 5, 12, 14, 15.] Quo facto, ipse in conspectu ipsius omnem potestatem ejus exercet; edit quoque, (seu facit) signa magna in conspectu ejus [ver. 12, 13. & cap. 19. v. 20.] Tandem verò eadem haec Bestia Bicornis (quam aliàs Pseudoprophetam Ioannes vocat) unà cum Bestia illa altera, in cujus conspectu ediderat signa, tanquam comites individui apprehenduntur, & vivi conjecti sunt ambo in stagnum ignis ardens sulphure, cap. 19. v. 20. Cùm ergò Be∣stia Decemcornupeta (fas enim mihi sit Bestiam illam Septicipitem redintegratam sic evi∣dentiae causâ appellare) & Bicornis Pseudopropheta à se invicem ne que ortu suo neque interitu separentur; quinetiam altera alterius potestatem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, hoc est, in prae∣sentia ipsius, administret: quis non videt illas omniaevo suo necessariò contempora∣re? Ut autem res tota rectè percipiatur, sciendum, nullum alium Bestiae Septicipitis statum cap. 13. describi, quàm instaurationis, seu capitis novissimi, quo Decemcornu∣peta evasit; id quod tota descriptionis series evincit. Quicquid enim mali Bestia pa∣trâsse dicitur, quicquid cultûs & adorationis eidem ab incolis terrae delatum est, id omne post instaurationem ipsius, seu plagae curationem, factum perhibetur. Porrò, decem cornua ad caput seu statum Bestiae novissimum (qui status instaurationis istius est) pertinere, ex Angeli interpretatione cap. 17. manifestum est. Siquidem ibi, cùm quinque capita cecidissent, id est, vices suas complevissent, sextum autem jam tum Ioannis aevo vicem suam obiret; cornuum tamen tempus nondum advenisse dicitur. Ergò ad septimum seu novissimum caput pertinere necesse est.

Appendix de alternatione Nominum Bestiae & Pseudoprophetae; item Bestiae & Imaginis Bestiae.

De utraque enim monebat Titulus Synchronismi. Et primò, eandem esse Bestiam Bicornem atque Pseudoprophetam, ex vetustissimis Apocalypseos interpretibus observa∣vit Irenaeus. Id quod ex collatione ver. 13, 14, 15, 16. cap. 13. cum versu 20. capitis 19. adeò clarum est & manifestum, ut ulteriori confirmatione non egeat.

Sed quod porrò praefert Titulus, Bestiam Decemcornupetam nomine Imaginis Bestiae aliàs signari solitam, id minùs liquidum est, & de quo Lectori non nimis forsan attento nihil suboleret. Illud tamen ità esse, haud temere mihi observâsse videor; ac proin∣de, ubicunque occurrit Bestia cum Pseudopropheta, (id quod ter factum reperio) ibi Bestiae cognomento non aliam quàm Decemcornupetam Bestiam intelligi; cùm per Pseu∣doprophetam, Bicornem designari satìs liqueat. Contrà, ubi cum Bestia Imaginem Bestiae componi videas [ut cap. 14. v. 9, 11. cap. 15. v. 2. cap. 16. 2. cap. 19. 20. & cap. 20. 4.] istîc per Bestiam, Pseudoprophetam intelligendum esse; per Imaginem verò ejus, Bestiam Decemcornupetam, seu Septicipitem restitutam: Haec enim, cùm Pseudoprophetam instauratorem suum agnoscat, séque totam arbitrio ejus tanquam supremi Domini regendam permittat [cap. 13. v. 12, 14, 15.] non immeritò Imago ejus dicitur; non quidem cujus similitudinem gerit, Genitivo passivè sumpto (eo namque respectualîus Imago est, Draconis fortè Septicipitis, aut statûs in quo vigu∣it ante plagam, juxta cujus ideam scilicet de integro Deum blasphemat, bellúmque gerit adversus Sanctos) sed Imago, cujus Bicornis iste Draconiloquus & restituendae author fuit, próque peculio suo vendicat, Genitivo nempe Agentem & Possessorem denotante; quemadmodum in iisdem illis locis Character Bestiae non est qui ipsi Bestiae imprimitur, sed quo Bestia eadem illa cultores suos inurit.

Et quidem rem ità se habere, ut dixi, de Imagine Bestiae, argumento est primò, quòd cap. 13. ver. 15. dicitur, illam ipsam Imaginem Bestiae, quam ibi animavit Pseu∣dopropheta, facere ut quicunque non adorârint Imaginem Bestiae, occidantur; imò alibi (ut Bestiam agnoseas) adorandi verbo ferè semper subjicitur, tanquam aliquid in quod adoratio competat. Cùm igitur duas tantùm, non plures, delineet Apocalypsis Bestias; haec tam improba, cum non dispari sive jubendi sive cogendi potestate, Ma∣jestas non potest non earum alterutri convenire. Porrò ubi Bestia simul adest cum Pseudopropheta, Imago Bestiae, in eadem verborum constructione, non comparet, quasi nimirum tunc vicem ejus suppleret Appellatio Bestiae. Denique, ejusdem illius esse dicitur Imago Bestiae cujus est Nomen Numerúsque, c. 15. 2. At verò Nomen & Numerus non alterius Bestiae dici videntur, c. 13. quàm Bicornis: Ejusdem igitur (utputa Architecti & Domini) Imaginem quoque dici par est. Sed Imago haec, si∣ve fit, sive non sit Bestia illa Decemcornupeta, instituto nostro nihil officit quid∣quam: huic enim hypothesi non innititur Synchronismus Bestiarum.

SYNCHRONISMUS III.

MERETRICIS MAGNAE SEU BABYLONIS MYSTICAE CUM BESTIA EADEM ILLA SEPTICIPITE DECEMCORNUPETA.

• 1. TEmpus Bestiae est tempus Deserti [Synch. 1. §. 1.] Meretrix autem à Ioanne conspicitur in Deserto, cap. 17. ver. 3, 4. Sed hic character non multùm co∣git.
• 2. Bestia Decemcornupeta portat Meretricem, seu mavis Moechatricem, & Mere∣trix insidet Bestiae: Ergò ambae sunt unius ejusdémque temporis, ver. 3, 7.
• 3. Decem cornua Bestiae (quibus scilicet [N. B.] supremum ejus novissimúmque Caput frondescit, cujúsque solius sub vicibus (quibus utique à lethali plaga revixit, reliquorum Capitum vicibus jam antea peractis) Meretrix Bestiam agit, Bestiáque Me∣retricem bajulat; haec, inquam, decem Gornua sunt decem Reges, qui authoritatem su∣am ut Reges ad unam horam accipiunt cum Bestia, restitutâ illâ videlicet, Moechatricem bajulante, jámque Decemcornupetâ, hoc est, ultimi Capitis vices exercente. Hi, expleto tempore quo autoritatem suam erant tradituri Bestiae [ver. 13, 17.] id est, quando jam dissolvenda venerat compago Bestiae, Meretricem odio prosequuntur, deser∣tam illam reddunt & nudam, tandémque exurunt igne, [ver. 16.] Ità igitur Bestia, quae in Statu decacorni (quo solo eam Ioannes propheticè contemplatur) cum Mere∣trice, hoc est, Moechatrice, primùm coeperat, Meretrici quoque non erit superstes, neque illi Meretrix: Ergò, Meretrix & Bestia illa universè & ad amussim 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

SYNCHRONISMUS IV.

CENTUM ET QUADRAGINTA MILLE SIGNATORUM, VIRGINUM, CUM MERETRICE BABYLONICA ET BESTIA.

• 1. PRimò enim Virgines dicuntur, atque ab eo laudantur, quòd meretriciis com∣plexibus sese non coinquinâssent, cap. 14. v. 4. Incidunt ergò in meretricia tempora Moechae Babylonicae, quacum fornicantur Reges & incolae terrae, cap. 17. ver. 2. & 18. 3.
• 2. Ex Choro hoc Virgineo prodeunt qui ruinam Babylonis denunciant [vers. 8. ejusdem cap. 14.] quíque absterrent homines ab omni communione Bestiae, Imaginis, Characterisque ipsius: Ergò Coetus iste Virgineus contemporat Babyloni & Bestiae.
• 3. Hi denique sunt Vocati isti, electi & fideles Agni stipatores, vers. 4. cap. dicti, quibus comitatus (cap. 17. 14.) bellum gerit cum Regibus seu Cornubus Bestiae Ba∣bylonicae; quíque ejus auspiciis (utpote Regis Regum & Domini Dominantium) vi∣ctoriam tandem reportabunt [ibid.] Illa enim, de Domino Dominantium & Rege Re∣gum, per parenthesin censeo legenda, ubi dicit Angelus, Hi cum Agno pugnabunt, & Agnus vinceteos (quoniam Dominus Dominorum est & Rex Regum) & qui cum eo sunt Vocati, & Electi, & Fideles: hoc est, Agnus, & qui cum eo sunt Vocati, Electi & Fideles, vincent decem Reges Babyloniferos.
• 4. Sed haec nondum ad contemporationem plenariam & in solidum astruendam suffi∣ciunt; possunt enim omnia vel cum partiali contemporatione consistere. Sic igitur in universum & ad amussim Coetum Signatorum Agni Bestiae contemporare demonstro. Coetus iste Signatorum, Bestiae seu Bestiisequarum universitatis '〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 coaevum est; copiae videlicet sanctorum militum, tum cùm caeteri Orbis incolae desertores & transfugae Bestiae characterem accepissent, in Agni fide etiamnum permanentium. Pa∣tet ex textu. Unde, ut olim prisco ritu servi & milites, ejus cui fidem suam addixe∣rant, stigmate notari & nomine inscribi solebant; ità isti nomen Agni & Patris ejus in frontibus gestare perhibentur. Hoc cùm ità sit, sequitur, utrumque alteri commensum esse & pariomnino intervallo respondere. Poscit enim hujuscemodi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ratio, ut Coetus Signatorum Agni, pro eo quod Viso isto intenditur, ex opposita Bestiae ra∣tione penitus aestimetur; citra cujus nempe oppositionem ipse, ex mente hujus Visi, rationem nullam habeat; proindéque cum eadem incipiente incipiat, desinentéque de∣sinat.
• ...

• 5. Porrò de finali Contemporatione, id etiam isto charactere ex cap 7. evinci potest: quia utriusque, tam Bestiae tyrannidis, quàm Coetûs istius Signatorum, limes est Turba Palmifera. Bestiae, quia de Palmiferis ibidem dicitur, Hi sunt qui venerunt ex tribulatione magna: quâ verò tribulatione nisi Bestiae Sanctos tribulantis? Ergò Bestiae tyrannidem à tergo relinquunt. Coetus Signatorum, quia eum Turba Palmife∣ra continuò sequitur, ut ex Transitione ista* 1.4 [〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉] manifestum est.

V. CONSECTARIUM

DE GENERALI OMNIUM HACTENUS MEMORATORUM SYNCHRONISMO.

ITà Mulieri Eremicolae Conculcationi Civitatis Sanctae, & Testibus interea sa∣cro plangentibus contemporavit Bestia rediviva seu Decemcornupeta, Synch. I. Bestiae Decemcornupetae Bestia Bicornis, Synch. II. Utrique Meretrix, Synch. III. Meretrici & Bestiae Virgineus Signatorum Coetus, Synch. IV. Ergò omnia omnibus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

SYNCHRONISMUS VI.

ATRII INTERIORIS CALAMO DEI COMMENSI DRACONISQUE SEPTICIPITIS INSIDIAM ET PRAEIII CUM MICHAELE DE PUERPERIO.

SUnt enim proxima antecedentia contemporaneorum; Praelium Draconis ac Mu∣lieris puerperium, Habitationis Mulieris in Eremo, Bestiaeque Decemcornupetae; Atrium interius (ejus enim periphrasis est quod de 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Thysiasterio & ado∣rantibus illic pro more Sacerdotibus, dicitur) Atrii exterioris seu populi, ubi gentes praeter jus & fas stabulari perhibentur.

Primò enim utrumque, tam puerperium Mulieris quàm dimicatio Draconis cum Michaele, in eundem omnino terminum impingit, Fugam Mulieris in Eremum; quae utriusque rem gestam proximè excepisse dicitur. Nam Mulier, simul ac peperit, fugit in Eremum, ibi alenda dies 1260. cap. 12. v. 6. Similiter, Dracone deturbato, fugit Mulier in Eremum, ibi alenda à facie Serpentis, seu Draconis, per tempus, tempora & dimidium temporis, v. 13, 14. Propterea duo haec, ut vides, in unum confert titulus Synchronismi, tanquam ejusdem temporis & junctae omnino rei Visiones, quásque in hoc negotio separare adeò opus non fuerit.

Porrò idem illud Duellum, quo Michael Draconem devicit, proximè antecessit Bestiam Septicipitem redin••egratam, seu Decemcornupetam: nam Draco, statim ut de∣turbatus est in terram, stans super arenam maris, Bestiae indè emergenti de caetero tradit vices suas, i. virtutem suam, thronum suum & potestatem magnam: & (ut cum * 1.5 Irenaeo habet Editio Complut.) unum ex capitibus suis quasi occisum ad mortem; cujus curatâ plagâ, Bestiant admirans sequuta est universa terra, cap. 13. v. 1, 2, 3.

Atque hucusque res plana & liquida est: sed de antecessu Atrii interioris ad Atrium exterius (quod unicum ad Synchronismum hunc conficiendum restat) paulò difficilior est probandi provincia, quia res diu aliter credita, ideóque praejudiciis impedita. Sic tamen ostendo. Atrium interius, ratione structurae Templi, situ & ordine antecedit Atrium exterius, qui Throno Dei, seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (qui totius structurae caput) proximus erat. Ergò, si res significatae diversorum temporum sint (neque enim novum est, ordi∣nem sitûs ordinem temporis denotare, ut in* 1.6 statua quam somniavit Nebuchadnezar videre est;) sanè Interioris Atrii significatum Exterioris significato tempore prius esse, rationi consentaneum est. Esse autem Atriorum significata diversorum temporum, atque adeò Interioris Atrii significatum antiquius & prius altero, sic porr•• demonstro.

Quia Visio haec Atrii Templi & Altaris, seu interioris, mensurandi, exordium est Pro∣phetiae repetitae; quae nempe (ut mox pluribus ostendetur) ab origine & quasi ab ovo relegit tempora Prophetiae Sigillorum, quorum initium ab ipsa intervalli Apocalyptici Epocha accersendum, nemo dubitaverit: Oportet te (inquit) iterum prophetare (ità libri comesti symbolum explicat) populis, & gentibus, & linguis, & regibus multis, iterum, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, id est, ordine temporum, de quo antè prophetaverat, repetito. Inci∣pit autem à dimensione isthac 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & Thysiasterii, eorúmque qui illic adorabant. Si igitur visio de Mulieris puerperio & Draconis praelio (quae ipsa pars est Prophetiae hujusce repetitae) ad ipsum caput periodi, seu Temporis Apocalyptici ascendat, usque adeò, ut nihil eâ antiquius habeat Apocalypsis, quódve altiùs originem ducat (id quod tum ex rei ipsius ingenio, quae Partus est, tum ex hactenus firmatis & porrò fir∣mandis patebit Synchronismis:) quidni multò magìs ejusdem Prophetiae exordium, & prima omnium Visio eódem ascendere putaretur? At Atrii exterioris Menses eò ascendere nequeunt; ut qui toti jam Bestiae Decemcornupetae contemporaverint. Ergò interioris Atrii 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 tempora exterioris 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Menses non solùm antecedere, sed ab origine Prophetiae repetitae, unà cum Visione de Puerperio & Dracone, duci debere, mihi quidem liquidissimum est.

Iam tria haec, Mulieris habitationem in Eremo, Bestiam Decemcornupetam, Atri∣um exterius à Gentibus calcatum, contemporanea esse, patet ex primo Synchronismo: Ergò Atrii interioris commensi tempora, & Puerperium Mulieris, unà cum Draconis insidiis & Praelio cum Michaele, sunt proxima antecedentia contemporaneorum; & consequenter ipsa quoque sibi invicem non possunt non contemporare; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

SYNCHRONISMUS VII.

SEPTEM PH••ALARUM & BESTIAE BABYLONISQUE AD OCCASUM VERGENTIUM.

EFfusio Phialarum affert ruinam & interitum Bestiae, ut ex textu ipso manifestum est. Canunt enim victores Bestiae canticum Mosis 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, cap. 15. vers. 2, 3. At∣que porrò speciatim patet de Phiala prima [cap. 16. v. 2.] quae ulceris plagam im∣mi••••it in homines habentes characterem Bestiae & eos qui adorabant Imaginem ejus: De quinta [vers. 10.] quae effunditur super thronum Bestiae, & Regnum ejus reddit tene∣brosum: Itémque de ultima, quâ effusâ, Babylon funditus exscinditur, [vers. 19.] Ergò Effusio Phialarum contemporat Bestiae & Babyloni finientibus.

Notes

• * 1.1

  Pars I.
• * 1.2

  Nam procul∣dubio legen dum cum La∣tinis omnibus, Grae••o Aldi, anno 1518.& Syro interprete (qui ex Graeco vertit) Et ste∣tit, non, ut hodie habent exemplaria Graeca, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et sl••∣••i [In Bibl. Polyglott. MS. Alexandrin, habet 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Et ste∣tit.]
• * 1.3

  Cap. 13.
• * 1.4

  Cap. 7. 9.
• * 1.5

  Lib. 5. cap. 28. al. 23. & huic quoque le∣ctioni astipulatur t••xtus apud Andream Caesariensem in Codice Augustano; nec non Syrus Interpres qui nuper editus est. I••••o apud Latinos Primasius illud (vidi) non legit, quamvis perinde accipit, addendo verbum [s••••rit.] Illi imposuit, quód Latine Vnum ex capitibus, &c. de casu ambiguum sit, non item Graece.
• * 1.6

  Dan. 2.