Epist. 15.
1. INcredebilis me tenet admiratio, quòd crescentibus annis nihilo plus sapias, quàm cùm in puerilibus bal∣butires cunabulis.
To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.
1. INcredebilis me tenet admiratio, quòd crescentibus annis nihilo plus sapias, quàm cùm in puerilibus bal∣butires cunabulis.
2. Nemo est adeò delirans animi, quem suae tandem s••ultitiae non poeniteat.
3. Te verò nec piget, nec pudet, rebus tuis etiam pes∣sum ••untibus, cunctisque naso te suspendentibus, & po∣stic•• ••ludentibus sannâ, quòd nuces nondum reliqueris.
4. Dic, quaeso, quonam modo apud parentes super vi∣tia ratiocinabere, nisi his ignorantiae tenebris emergas?
5. Fuerat nobis in summâ votorum bene semper de te mereri, teque nullo non honoris genere prosequi.
6. Videreturne tibi vacantis operae, si his obedires, qui tuae satagunt utilitatis?
7. Hactenus quantâ maximâ potui benevolentiâ te monui.
8. Verùm, nisi blandis hujusmodi verbis animus tuus remollescat, praeceps in convitia mutabo, tuisque (quod dici solet) te pingam coloribus. Vale.