Hē tēs anthologias anthologia Florilegium epigrammatum græcorum, eorumque latino versu à varijs redditorum / authore Tho. Farnabio.

About this Item

Title
Hē tēs anthologias anthologia Florilegium epigrammatum græcorum, eorumque latino versu à varijs redditorum / authore Tho. Farnabio.
Publication
Londini :: Apud A.M. pro Christophero Meredith ...,
1650.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
Epigrams, Greek.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A40902.0001.001
Cite this Item
"Hē tēs anthologias anthologia Florilegium epigrammatum græcorum, eorumque latino versu à varijs redditorum / authore Tho. Farnabio." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A40902.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed June 12, 2024.

Pages

IN DIVITES PARCOS & AVAROS.

Incerti. D. Heinsius.
Omnibus es dives, solo me judice pauper, Usus opum namque est testis, Apollophanes. Si frueris, sunt nempe tuae: si haeredibus usum Conservas, etiam nunc aliena tenes.
Palladae. D. Heinsius.
Ditis opes tibi sunt, animus sed pauperis: ergò Haeredi locuples, at tibi pauper eris.
Poliani. T. F.
Inter opes pauper qua sis ratione requiris? AEra locas, aliis dives, inò sque tibi.
Inèerti. V. Obsopoeus.
Vivens, ut mulus, dum sumptus praecavet omnes, Supputat innumeras Artemidorus opes. Auri saepe gerunt ingentia pondera dorso Muli: sed siecum nil nisi gramen edunt.

Page 104

Lucilij. T. Morus.
Murem Asclepiades ut apud se vidit avarus, Et quid apud me ô mus, inquit, amice facis? Mus blandè arridens, noli, inquit, amice timere, Hîc ego non victum quaero, sed hospitium.
Nicarchi. H. Stephanus.
Nectere quum vellet laqueum Dinarchus avarus, Illi obolus coepit nectere, Glauce, moram. Namque obolus laquei precium fuit: ille licetur Haud tanto: &, mors hac vilior (inquit) erit. Ultima avaritiae meta haec; qui mortis amore Arserit, illi obolum nectere posse moram.
Lucilii. Idem.
Hermocrates morti quum se videt esse propinquum, Ex asse haeredem se facit in tabulis. Supputat in morbum quos sumptus fecerit, exin Sit medicis merces debita quanta suis; Ergò valetudo drachmâ haud reparabilis una, Est potior mihi mors, inquit; & en moritur. Possidet unum obolum nunc mortuus, at bona multi Haeredes avido caetera dente vorant.
Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.