S. BERNARDI CLAR AE-VALLIS ABBATIS, IN EXTREMIS POSITI, AD ARNOLDUM BONAE-VALLIS ABBATEM EPISTOLA.
SUSCEPIMUS caritatem vestram in ca∣ritate & non in voluptate. Quae enim voluptas ubi totum sibi vendicat amari∣tudo? nisi quod solum nihil comedere 〈◊〉〈◊〉 delectabile est. Somnus recessit à 〈◊〉〈◊〉 ne vel beneficio sopiti sensus, dolor unquam 〈◊〉〈◊〉 Defectus stomachi, fere totum quod 〈◊〉〈◊〉 est. Frequenter & in die & in nocte 〈◊〉〈◊〉 confortari modico admodum qualicunque 〈◊〉〈◊〉 nam ad solidum omne inexorabiliter 〈◊〉〈◊〉 Hoc parum quod dignatur 〈◊〉〈◊〉 non sine gravi molestia sumit: sed 〈◊〉〈◊〉 graviorem, si se vacuum omnino 〈◊〉〈◊〉 Quod si plusculum quid interdum admit∣tere acquiescat, id gravissimum. Pedes & cru∣ra intumuerunt, quemadmodum hydropicis contingere solet; & in his omnibus ne quid la∣teat amicum de statu amici solicitum, secun∣dum interiorem hominem (ut minus sapiens dico) spiritus promtus est in carne insirma. Orate Salvatorem qui non vult mortem pec∣catoris, ut tempestivum jam exitum non difle∣rat sed custodiat. Curate 〈◊〉〈◊〉 votis calca∣neum nudum meritis: ut is qui insidiatur 〈◊〉〈◊〉 non possit unde figat dentem, & vulnus innigat. Haec ipse dictavi, ut per notam vo∣bis manum agnoscatis affectum. Veruntamen rescripsisse quam scripsisse maluerim.