〈◊〉〈◊〉 non deceat tacere, aut periculosum sit 〈◊〉〈◊〉 dicere, nisi quod haec aestuanti res sola 〈◊〉〈◊〉, quod videatur ei facile ignosci posse, qui 〈◊〉〈◊〉 timuit audere. Quam ob rem, carissimi 〈◊〉〈◊〉, tot tantisque rebus etsi potentia rei 〈◊〉〈◊〉 facultas ingenii, ut quantum se in 〈◊〉〈◊〉 martyrii dignitate protulerit, 〈◊〉〈◊〉 ipso pondere laudis oppressa, atque aesti∣matione rerum omnium, de quibus cum 〈◊〉〈◊〉 loquitur, debilitata ac fracta, intra se ipsa 〈◊〉〈◊〉 oratione desiciat; nec habenis 〈◊〉〈◊〉 ac solutis in apertum sermonis 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 tantae laudis expromat; tamen erit 〈◊〉〈◊〉, nisi fallor, in eloquendo facultas , quae 〈◊〉〈◊〉 operis oratione munita large fundat , 〈◊〉〈◊〉 à dicendo impar ingenii conscientia 〈◊〉〈◊〉 . Cum igitur, fratres carissimi, tot 〈◊〉〈◊〉 rebus impliciti, ad comprobandos 〈◊〉〈◊〉 eximios pulcherrimosque proventus, omni 〈◊〉〈◊〉 ac labore nitamur; non vereor, ne quo 〈◊〉〈◊〉 metu territus vel revocer, vel 〈◊〉〈◊〉: cum si quis ad id voluerit, de quo agimus, 〈◊〉〈◊〉, spe devotionis expensa, atque ipsa ejus 〈◊〉〈◊〉 ponderata, magis miretur audere 〈◊〉〈◊〉, in quo me positum & amplitudo rei 〈◊〉〈◊〉, & confusam gaudio mentem in 〈◊〉〈◊〉 animi voti sui fervorurgeret. Nam & 〈◊〉〈◊〉 est, quem non ista res terreat? quis, quem 〈◊〉〈◊〉 admirationis suae pavore subverat? 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 profecto, nisi sallor, etiam in ipso 〈◊〉〈◊〉 robore admiranda formido , quae nos 〈◊〉〈◊〉 pariter & inflammet. Cujus quanto 〈◊〉〈◊〉 inspexeris potestatem, tanto 〈◊〉〈◊〉 ipso 〈◊〉〈◊〉 claritatis aspectu, religionis suae 〈◊〉〈◊〉 horrorem .
Considerare enim utique debetis, quantae sit 〈◊〉〈◊〉, vitae quamlibet maculam , & sordes 〈◊〉〈◊〉 corporis, & longa vitiorum tabe 〈◊〉〈◊〉 contagia, tantoque temporis tractu mundi crimen exceptum, unius ictus remediis 〈◊〉〈◊〉: quo & augeri merces, & crimen possit 〈◊〉〈◊〉. Unde omnis consummatio & status 〈◊〉〈◊〉 martyrio est collocatus. Hoc 〈◊〉〈◊〉 vitae & fidei, hoc praesidium salutis, hoc 〈◊〉〈◊〉 libertatis & honoris: & quamvis sint & 〈◊〉〈◊〉 per quae adipisci lux possit, tamen ad 〈◊〉〈◊〉 muneris repromissi, poenis 〈◊〉〈◊〉 patrocinantibus pervenitur. Quantae enim 〈◊〉〈◊〉 gloriae ponderate, hujus vitae cupiditatibus , 〈◊〉〈◊〉 ab omni animum natura, mundique 〈◊〉〈◊〉 segregatum, contra adversantis discri∣men opponere, nec 〈◊〉〈◊〉 torquentis horre∣re: 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 dolore, quo credatur 〈◊〉〈◊〉 & id sibi in 〈◊〉〈◊〉 virtutis assu∣mere, quod cruciatui putat prodesse, qui pu∣nit. Nam praedurantibus licet costis resultans ungula recurrat in vulnus, & euntibus flagris 〈◊〉〈◊〉 avulsa corporis parte rediens habena du∣catur; stat immobilis tamen poenis suis forti∣or, hoc solum secum ipse convolvens; quod in illa crudelitate carnisicum, plus, pro quo pati∣tur, Christus, quam ipse patiatur. Nam quan∣do, si negaverit Dominum, pro eo crimen sub∣cat, pro quo vicisse debebat; 〈◊〉〈◊〉 est eum videri cuncta tolerare, cui victoria debetur ex poena.
Igitur quoniam res summa martyrium est, tria sunt quae ex eo nobis 〈◊〉〈◊〉 esse 〈◊〉〈◊〉: Quid sit , quantum sit, cui rei prosit. Quid est ergo martyrium? Delictorum finis, periculi terminus, dux salutis, patientiae magister; do∣mus vitae , quo protecto etiam ea occidunt, quae in futuro discrimine potuissent 〈◊〉〈◊〉 reputari. Per hoc & 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 red∣ditur, & majestas nominis 〈◊〉〈◊〉 , 〈◊〉〈◊〉 quod per se ipsa minui possit, vel de 〈◊〉〈◊〉 detractantis magnitudo ejus 〈◊〉〈◊〉, sed quod redundet ad gloriae cumulum, dum circumstrepentis populi terror impavidos ani∣mos dat dolori; & minis frendentis invidiae addit ad titulum quod sibi mens 〈◊〉〈◊〉 in pugna, quantum se ille putaverit vincere, per quem Christus hominem voluerit coronare. 〈◊〉〈◊〉 etgo omne fidei robur expenditur, 〈◊〉〈◊〉 credulitas comprobatur, cum in sermones vul∣gi atque in opprobrium veneris: cumque te 〈◊〉〈◊〉 illas populares insanias religiosa men∣te firmaveris, convincens scilicet ac repugnans, quidquid super persona tua in injuriam Christi profanus sermo jactaverit. Ut cum adverso ma∣ri moles opposita reluctatur, feriant licet slu∣ctus, & revolutum aequor identidem pulset; ta∣men haeret immobilis virtus, nec undis circum∣spumantibus adoperta succumbit, donec per scopulos vis digesta se supprimat, & 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 in aperta litoris spatia victum aequor eva∣dat. Quid enim est in illis aliud quam sermo vacuus, & inane colloquium, & 〈◊〉〈◊〉 volup∣tas prava verborum? sicut scriptum est: Ocu∣los habent & non vident, 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 & non 〈◊〉〈◊〉. Gravatum est cor insipiens eorum, ne quando convertantur & salvem illos . Non