A letter written to Dr. Burnet, giving an account of Cardinal Pool's secret powers from which it appears, that it was never intended to confirm the alienation that was made of abbeylands : to which are added, two breves that Card. Pool brought over, and some other of his letters, that were never before printed.

A Letter of Cardinal Pool's to Philip the 2d, com∣plaining of the Delays that had been made, and de∣siring a speedy admittance into England.

Serenissime Rex,

JAm annus est cum istius regiae domus fores pulsare cae∣pi, nedum quisquam eas mihi apperuit. Tu vero, Rex, si quaeras, ut solent qui suas fores pulsare audiunt, quis∣nam pulset? atque ego hoc tantum respondeam me esse qui ne meo assensu regia ista domus ei clauderetur, quae tecum simul eam nunc tenet, passus sum me domo & Patria expelli, & exilium viginti annorum hac de causa pertuli. An si hoc dicam non vel uno hoc nomine dig∣nus videar cui & in Patriam reditus & ad vos aditus de∣tur? At ego nec meo nomine nec privatam Personam gerens pulso, aut quidquam postulo, sed ejus nomine ejus∣que Personam referens, qui summi Regis & Pastoris ho∣minum in Terris vicem gerit. Hic est Petri Successor:

atque adeo ut non minus vere dicam, ipse Petrus, cujus Authoritas & Potestas cum antea in isto Regno maxime vigeret ac floreret, postquam non passa est jus Regiae domus ei adimi, quae nunc eam possidet, ex eo per summam injuriam est ejecta. Is Regias per me fores jampridem pulsat, & tamen quae reliquis omnibus patent ei uni nondum aperiuntur. Quid ita ejus ne pulsantis sonum an vocantis vocem non audierunt, qui intus sunt? audierunt sane, & quidem non minore cum admiratione divinae Potentiae & Benignitatis erga Ecclesiam, quam olim Maria illa affecta fuerit, cum ut est in Actis Aposto∣lorum, Rhode ancilla ei nunciasset Petrum quem Rex in vincula conjecerat, ut mox necaret, & pro quo Ecclesia assidue precabatur, e carcere liberatum ante ostium pul∣santem stare. Ut enim hoc ei ceterisque qui cum illa erant magnam attulit admirationem, ita nunc qui norunt eos qui Petri Authoritatem Potestatemque in isto Regno retinendam esse contendebant, in vincula Herodiano Im∣perio conjectos, & crudelissime interfectos fuisse, quin etiam Successorum Petri nomina e libris omnibus sublata in quibus precationes Ecclesiae pro eorum incolumitate ac Salute continebantur, qui inquam haec norunt, facta ad omnem memoriam Petri Autoritatis a Christo traditae penitus ex animis hominum delendam, qui fieri potest ut non maxime admirentur hoc divinae Benignitatis & Po∣tentiae pignus ac testimonium, Petrum nunc quasi iterum e carcere Herodis liberatum, ad Regiae domus fores unde haec omnia iniquissima in eum edicta emanarunt, pulsan∣tem stare, & cum hoc maxime mirandum est, tum illud non minus mirum, a Maria Regina domum hanc teneri: sed cur illa tamdiu foras a perire distulit. De ancilla quidem illud Mariae scriptum est, eam Petri voce audita praenimio gaudio suae quasi oblitam, de aperendo non cogitasse: rem prius, ut Mariae aliisque qui cum ea erant nunciaret,

accurrisse, qui cum primo an ita esset dubitassent, mox cum Petrus pulsare pergeret aperierunt, neque illum domo recipere sunt veriti, etsi maximam timendi causam habe∣bant, Herode ipso vivo & regnante. Hic vero quid di∣cam de Maria Regina, gaudeo ne eam an timore esse pro∣hibitam quominus aperuerit; presertim cum ipsa Petri vocem audierit, cum certo sciat eum ad domus suae janu∣am jamdiu pulsantem stare: cum admirabilem Dei in hac re potentiam agnoscat, qui non per Angelum, ut tunc Pe∣trum e carcere Herodis, sed sua manu eduxit, dejecta porta ferrea quae viam ad Regiam ejus domum intercludebat: scio equidem illam gaudere, scio etiam vero timere; ne∣que enim nisi timeret tam diu distulisset. Verum si Pe∣tri liberatione gaudet, si rei miraculum agnoscit, quid im∣pedimento fuit quo minus ei ad januam laetabunda occur∣rerit, eumque meritas Deo gratias agens, introduxerit, Herode presertim mortuo, omnique ejus imperio ad eam delato? An fortassis divina Providentia quae te dilectum Petri Filium & ei virum destinarat, illam timore aliquo tantisper affici permisit, dum venisses, ut utriusque ad rem tam praeclaram & salutarem agendam, opera atque offici∣um conjungeretur: equidem sic antea hunc Mariae Regi∣nae conjugis tuae timorem, quod etiam ad eam scripsi fum interpretatus: ac propterea ad te nunc, virum ejus, Prin∣cipem religiosissimum, scribo, & abs te ipsius Petri Christi Vicarii nomine postulo, ut illi omnes timoris causas pror∣sus excutias: habes vero expeditissimam excutiendi ratio∣nem, si consideres eique proponas, quam indignum sit si dum te illa corporis sui sponsum accerserit, cum non de∣essent quae timenda viderentur, tamen omnem timorem so∣la vicerit, nunc te tanto Principi illi conjuncto, timore prohiberi quominus aditum ad se aperiat sponsae animae suae, mecum una & cum Petro tamdiu ad fores expectanti; qui presertim tot & tam miris modis custodem ejus se, de∣fensoremque

esse declaraverit. Noli enim, Rex, putare, me, aut solum ad vestram Regiam domum, aut uno tan∣tum Petro comitatum venisse; cujus rei hoc quidem tibi certum argumentum esse potest, quod tamdiu persevero pulsans: nam sive ego solus venissem, solus jampridem abiissem, querens & expostulans quae aliis omnibus pate∣ant, mihi uni occlusas esse fores; sive una mecum solus Petrus, jampridem is quoque discessisset, meque secum ab∣duxisset, pulvere pedum excusso, quod ei preceptum fuit a Domino ut faceret quotiefcunque ejus nomine aliquo accedens non admitteretur. Cum vero nihil ego, quod ad me quidem attinet conquerens, perseverem, cum Pe∣trus pulsare non defistat, utrunque scito ab ipso Christo retineri, ut sibi sponso animae utriusque vestrum aditus ad vos patefiat. Neque enim unquam verebor dicere, Christum in hac Legatione, qua pro ejus Vicario fungor, mecum adesse: quamdiu quidem mihi conscius ero me ni∣hil meum, me non vestra, sed vos ipsos toto animo om∣nique studio quaerere. Tu vero, Princeps Catholice, cui nunc divina Providentia & Benignitate additum est alte∣rum hoc praeclarum Fidei Defensoris cognomen, quo Re∣ges Angliae Apostolica Petri Autoritate sunt aucti atque ornati, tecum nunc considera quam id tuae Pietati con∣veniat, cum omnibus omnium Principum ad te Legatis aditus patuerit, ut tibi de hoc ipso cognomine adepto gratularentur, solum Successoris Petri qui hoc dedit, Le∣gatum, qui propterea missus est ut te in solio Regni di∣vina summi omnium Regis quam affert pace & gratia, con∣firmet, non admitti? An si quidquam hic ad timorem proponitur, quominus eum admittis non multo magis Christi hac in re metuenda esset offensio, quod ejus Le∣gatus qui omnium primus audiri debuit, tamdiu fores ex∣pectet, cum caeteri homines qui multo post venerunt, nulla interposita mora, introducti auditique sint & hono∣rifice

dimissi. At hic conqueri incipio; conqueror qui∣dem, sed idcirco conqueror, ne justam tuae Majestati cau∣sam de me conquerendi praebeam, quam sane praeberem, si cum periculi, quod ex hac cunctatione admittendi Le∣gati a Christo Vicario missi, nobis vestroque Regno im∣pendet, Reginam saepe admonuerim, nihil de ea re ad Majestatem tuam scriberem; quod officium cum tibi a me pro eo quo fungor munere maxime debeatur, id me satis persoluturum esse arbitror, si his Literis ostendero quan∣tum periculi ei immineat, cui illud vere dici potest, distu∣listi Christum tuum. Is autem Christum differt, qui Lega∣tum missum ab ejus Vicario, ad requirendam Obedientiam Ecclesiae, ipsi Christo debitam, ex quo nostra omnium pendet Salus, non statim admittit. Differs vero, tu Prin∣ceps, si cum accersitus fueris, ut pro munere Regio viam ad hanc divinam Obedientiam in tuo isto Regno restitu∣endam munias, ipse alia agas.

FINIS.