Clievelandi Vindiciæ, or, Clieveland's genuine poems, orations, epistles, &c. purged from the many false and spurious ones which had usurped his name, and from innumerable errours and corruptions in the true copies : to which are added many never printed before, with an account of the author's life.

Oratio habita in Scholis publicis cum Patris officio fungeretur.

QVam aequivocum sit Patris nomen, quo∣ta & quam discolor officii ratio, si non aliunde, ab hac varia frequentia (Severiores viri & Lepidissima proles) possem dignosce∣re? Si enim ad singula Auditorum ingenia quilibet Orator componendus sit, ita ut cum Senibus tussiat, rideat cum pueris; quid ego hominis? Quale futurus sum Monstrum, gravitate & nucibus, Patre & puero inter∣punctum? Quod in dispertita & expansa Aquila fieri videmus unum corpus duplicem ostentare faciem: eadem est nostra erga vos & filios bifrons conditio. Hos cum aspicio, sumso∣nex Aquila pullos meosad vestrū jubar explo∣ratura; ubi vos è contra, nescio quomodo ipse in pullum redeo, & ad instar Aquilae juventutem renovo. Duae igitur Dramatis personae sustinen∣dae sunt; vestrâ in scenâ acturus sum Filium, in vestrâ Patrem, alterum genu flexum, al∣terum stabit Elephantinum, oscillatione, quod quod aiunt, ludam. Superam modo, modo infe∣ram occupabo partem; partim Senex, partim Puer, qualis Aeson ille in Aheno Medeae semi∣coctus. Et quae quidem aptior via inveniri po∣terat quam per ferulam ad fasces, per Filii sca∣bellum ad culmen Patris assurgere? Servien∣dum

ut imperes, Aulicorum methodus; à Vitulo ad Taurum Milonis progressus. Vobis igitur, Viri Gravissimi, primitiae nostrae sunt consecrandae; quod si nullo, vel, quod pe∣rinde est, tralatitio tantum honore proseque∣rer, non dico causam, quin filii mei impro∣bitate erga me pari, injuriam vestram ul∣ciscantur. Neque tamen interea nosci∣mus quali vos compellemus nomine, quo∣rum Eruditio scribit Academiae Maritos, obsequium malit Filios. Perplexus suit & tortuosus ille incesti nodus, quem de Oedi∣po suo fabulatur Graecia; major Maeander unusquisque vestrûm, quorum eruditione cum Alma Mater gravida fiat, & quotannis par∣turiat; quorum praeceptis & exemplari vir∣tute; cum tenella pubes (quasi binis uberi∣bus) lactetur indies; non Oedipus majori cum aenigmate sceleratus, quam quilibet ve∣strum pius: Matris Maritus, Vxoris Filius, & Fratrum Pater. Neque hic se sistit vestra divina indoles, cujus vel pictura est satis prolifica; siquidem Alma Mater ubi concipi∣at, speciem vestram ob oculos ponit, vestrum instar repraesentat animo, ut masculam ma∣gis, magis excultam sobolem enitatur. Illi, illi estis, quibus si ante inventas literas con∣tigisset vivere, Imagines vestras ab Aegyptiis expressas, hodie pro Artibus & Scientiis le∣geremus. Non ego sequax erroris illius qui

nihil egregium ducit nisi quod vetustum, qui praesentia fastidit tempora, & ex hesterno jure panem atrum vorat. Senescit, si Diis placet, Natura; Majoribus quidem nostris dedic animarum jugera, nobis spithamas; Gigan∣tes illi, nos Pusiones. Degeneres animae & verè minores in hac opinione: Lucrifecit haec aetas, non decoxit. Illi quidem Literarum Atavi, sed quota est familia? cujus primus fuit illud quod dicere nolo, secundus illud quod nequeo: Humilis principii nobilis pro∣gressus. Habeant quod suum est Antiqui, sed nè in solidum fiant Domini: suas sibi laudes vendicent, sed vestras vobis nè praeripiant; quorum ego meritis tantum confido, ut vete∣rum sicut canitiem veneror, sic misereor im∣potentiam. Ruct arunt illi glandes, vestrum est triticum: calceati corum dentes, & vi∣ctus asper, vestrae dapes & ingenii gulae; qui∣bus quod retro est seculum tantùm stravit mensam, erit à quadris futurum. Clari Con∣vivae, quibus obsonantur antiqui, ministrant posteri. Sed quam effrons ego & devorati pudoris, qui dum vestra molior Encomia, O∣rationem meam foelicitatis tantae commensa∣lem reddam! Liceat tamen peccare, Audito∣res, ut ignoscatis; pupura elotis maculis est iterata murice; gloriabor de culpâ à vobis remissâ magis quam de innocentiâ. Julius Sabinus, cum à Romano imperio defecisset, su∣sis

jam copiis & afflictis rebus in monumen∣tum quoddam se abdidisse dicitur, ubi cum Vxore tamdiu latuerit, ut plures filios ex ea susceperit; tandem vero deprehensus, & pro Tribunali positus, filios suos in medium si∣stens, sic affatur Iudicem. Parce, Parce, Caesar; hos in monumento genui, hosce alui, ut tibi plures essemus supplices. Vestram fi∣dem, Auditores, quicquamne uspiam rotundi∣us dictum? Consulite quicquid est Rhetorum. O vanas spes tuas Cicero! O frustra susceptos labores! O inanes cogitationes! Tinnis, tin∣nis prae hoc Oratorum maximo, qui si cum V∣xore tua Rhetorica tamdiu in Musaeo conclu∣sus esses, quam ille in Mònumento, nunquam Orationem hujus parem genuisses. Gratias tibi, Sabine, de excusatione mea, qui cum necesse sit ut delinquam, habeo tamen depre∣candi formulam. Habeo silios quos ostendam, hanc circumstantem Rhetoricam. Magna, magna est Infantium Eloquentia, qui eò plus exorant quò non loquantur. Eorum illice ta∣cendi Suadâ & ego in praesens utar; neque dubito quin plus favoris demerear silentio, quam ulteriori taedio.