deficientibus viribus. Gislerius sic adhortatus est, in ejus adhortatione vis laet imperii. Dabit Deus vires; quo jussit, promptus accedam. Ne in no∣vissima hac hora, ita Deus à vobis malum omne avertat, deseratis gravi morbo exhaustam. Sinite vestra ope, qui mea non possum, Gislerii praeceptis ob∣temperm: frustraque lassum corpus erigere tentabat. Familiares non sine ingenti labore, tristitia, lacrymarumque effusione, humeris, manibus, brachiis, toto denique corpore dulce onus, omni motu destitutum, in aliud cu∣bile transferunt, & declinatum fovendo, si quid exposceret, interrogant. Sat bne, ait, mecum in omnibus actum est: paululum post, sicuti accepi, videbo. Vere Deus magnus, ac potens est in misericordiis suis. Sed unde egressa est, revertatur oratio. Loco jam humando corpori praeparato, ani∣mum ad ipsam mortem assuefaciens, continua ejus meditatione, non alio di∣stractum, neque invitum, ad Deum ipsum reserebat. Cujus amore jam in∣ s ardebat, memoria expergefactus festinabat ad exitum, beneficiis erige∣b ac morae impatiens, omnibus votis id exorabat, ut liceret sibi huma∣nis hisce iudumentis abjectis ad divinam gloriam, sempiternaeque lucis ma∣jestatem traduci. Itaque jam illi voluptates, deliciae, dignitates, fastus, & quicquid aliud apud homines in pretio est, omnino sordebant. Tandem, quo voti compos fieret, vehementius morbus familiaris invasit. Accersit Francis∣cum Carum, ob elegans ingenium, velut musarum & gratiarum alumnum, plurimis annis arcto amoris vinculo sibi dilectum: meque unum, quo cum rationes omnes studiorum, nec non & adversae fortunae temeritatem, rerum{que} angustias, magno suo solatio, atque oblectamento, sedulo communicabat. Postquam vero convenimus, non contraxit frontem tristitia, sed dulce riden∣tibus oculis, manuque utrique arrepta, En, inquit, Deus propitius, quae sua est benignitas, vota concessit. Aegritudo haec fine dubio vitae meae finem im∣ponet: jam ducor ad corporis hujusce, quod mihi tandiu ne Deum viderem, ne illo fruerer, obstitit, solutionem. Laetus expecto vocem Domini, quae ut felix, faustaque auribus insonat, omni qua possum reverentia Deum exoro, vosque pro me preces effundere. Satis diu mundo vivimus, vivamus Deo, Dum haec dicret contremuit totus, distortisque brachiis, digitos in pugnum contraxit, arique morsu adstrinxit labia. Quid esset quaerimus. Dolorum, ait, qui per totum corpus vagantes, interiora dilacerant, omnesque partes excuciant, effectus hic est. Nae hujus vitae constitutio summa calamitas est▪ sexcntisque infirmitatibus obnoxia. Quid in se homo habeat, pro quo in Deum arrogans insolesit nondum capio. Sicque de rerum omnium opisice, mundi structura, hominisque creatione multas, variasque difficultates sol∣vendo, & loca divinae Scripturae explicando, ita more suo diligenter, & eru∣di exposuit, quemadmodum à sano, & omni dolorum cruciatu libero ex∣poni possent. Caduca haec esse, nulliusque dignationis, quae praeterierant; aeterna, Deo ipsi coaeva, quae futura speraret. Interim nocte sequente dolor atrocior cor occupat: pedes distenti difficile contrahuntur, motuque corpus um, in unam tantum partem quieverat. Sicque identidem magis ac tudine grassante, doloribusque crescentibus, vacillare vires, facul∣ ui, ruere omnia in pejus percipiebantur. Sana tamen mentis acie, que inconcusso, quae sibi & usui esse & utilitati, quasi non de proprio, 0