Nostōdia In serenissimi, potentissimi, et inuictissimi monarchae, Iacobi Magnæ Britanniæ, Franciæ & Hiberniæ Regis, fidei defensoris, &c. felicem in Scotiam reditum, Academiæ Edinburgiensis congratulatio.

ΝΟΣΤΩΔΙΑ. JN SERENISSIMI, potentissimi, & inuictissimi Mo∣narchae, JACOBI Magnae Bri∣tanniae, Franciae & Hiberniae Regis, Fidei defensoris, &c. felicem in Scotiam reditum, Academiae Edinburgensis Congratulatio.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

EN lux alma redit, quâ nobis Sextus, & Anglis Primus, nunc aucto nomine, MAGNVS, adest. Est octo-decies Sextus de principe gentis Fergusio; Rex bis-sextus & a Brusio. Nominis à primo Sextus: Sexto editus anno Et sexageno. Bimus & in solio Marmoreo, regimen subiit bis-sexto: Et ad annum Terque & ter sextum sceptra Britanna adiit. Sextus adhuc, populis nam à quinis antè fuerunt Regnata: est Noster Sextus ab indigenis. Rex & ab Henrico Sextus, qui ciuica clausit Funera, felicis foedere Conjugii.

Id nostro inferior, stirpes tantùm vniit ille, Hic gentes: noster pace, sed ille acie. Cum toties Sextus, cur non Tibi congruat omen, Semper sub Sextis perdita Roma fuit. Huc te fata vocant, manet haec te laurea, Solo Te digna: hinc fausto nomine Primus eris. Non Anglis tantùm Primus quòd diceris, aut quòd Primo succubuit Insula tota tibi. Sed quod Romuleos, regali indagine, Saltus Cinxisti Primus, èque lupam latebris Eduxti: Ecce stylo debent haec saecula vestro Quòd lupa nunc prostet: Et dabis vt feriat Alter quisquam? Absit: quin sis Tu Caesar vtrinque: Quamque priùs calamo, cuspide fige lupam: En alacres adstant praesto ad tua jussa molossi: Signumque expectant: Dic modò; Conficient. Sin contrà feriat, non est mora; sunt tibi Pardi Horrendi, est acer indomitusque Leo: Hos solue, hi cursu praestant & robore, brutam Discerpent bruto fulmine posthabito. Tunc tu MAGNVS eris, cui MAGNA BRITANNIA paret, Cum duce te MAGNO, MAGNA ruet meretrix. Quae DEVS vt faxit, geminantes vota precamur Tot numeres annos quot numerantur aui.

ALIVD.

NOn res mira rosas Henricus junxerit: illis Gens eadem, solus & color alter erat: Aiba priùs rubuit sociali imbuta cruore, Et facta est rubeae concolor inde rosae.

Namque huic Mas deerat, fuit & dux vnicus illi: Sic bello attritae tum coiêre Rosae. At mirum est Pardos IACOBVM vnîsse Leoni; Queis natura, genus, dispar & ingenium; Dissimiles vultus, morésque, & pectora marti Assueta, & genti, gens inimica, diu, Par virtus, iraeque pares, & viribus ambae Illaesis, mirum si coiêre ferae! Ecce tamen, coëunt duce te, REX MAGNE, trucesque Deponunt iras, collaque sponte tibi Subjiciunt: Mouítne feras vis Lilii odora Ter-gemini? argutae vóxne sonora Lyrae? Ast, sine te, nec plectra sonant, nec Lilia odorant, Muta Chelys sine Te, Flosque inodorus erit. Plusquàm humana tibi vox est, mensque enthea: Solus Solâ voce moues Lilia, Plectra, Feras.

THO. HOPAEVS. I. C.

SCOTIA jam longo in luctu & squalore jaceba•• Et propè Cimmeriis mersa fuit tenebris. Regis vt aduentum sparsit praenuncia fama Luctusque & squalor desiit & tenebrae. Aduentus si fama tui, Rex magne, remouit Luctum, squalorem dispulit & tenebras: Quantam laetitiam tua nunc praesentia, quantam Lucem SCOTIGENIS lautitiamque feret? Ne posthàc luctus, squalor, redeantve tenebrae, Sidereo nobis ore perennè mica.

Quod si fata negant, si stat sententia menti Nobile SAXONIDVM mox remeare solum: Fac per te hîc vigeat pietas sincera, fidesque, Relligio & puras intemerata manus. Per te, extincta diu, coelis Astraea relictis, Inuisat terras, almaque Pax niteat. Per te florescant Musae, vitium omne facessat, Exulet & Musis inuida Barbaries. Fac jus, fas, virtus firmentur, denique quicquid Luctu, squalore, & vindicat à tenebris. Sed quid te moneo, patriae cui pellere luctum, Squalorem, tenebras vnica cura subit?

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

HENRICVS CHARTERIS.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

SOl velut humentes cum se demittit ad Austros Nostra riget pigro terra perusta gelu. Tunc ne{que} fronde nemus ridet, nec gramine campus, Flore carent horti, frugibus almus ager. Ast vbi flammantes propiùs contorquet habenas, Exuit ignauum terra nouata situm. Arboribus redeunt frondes, & gramina campis, Flore nitent horti, fruge virescit ager. Haud secus Anglorum regni dum fraena gubernas, Orbe nec in Patrio per tria lustra micas: Terra parem superis quae te produxit Alumnum, Illuuie, & tristi nocte sepulta jacet. Ast simul aethereis ostentas aemula flammis Lumina, nox radiis cedit opaca tuis. Auspiciis igitur faustis, & numine dextro, Laetus adi Patrii tecta cupita soli. Et velut arctöum cum Sol conscendit in axem Abscessu renouat quae periêre suo. Sic Patriae exangues artus, moribundaque membra Accessu recreas restituisque tuo.

ALIVD.

CYnthia ceu nitidos tristi ferrugine vultus Condit, vbi fratris sentit abesse facem.

Non minùs illaetis nos circumfundimur vmbris Vt radii vultus non micuere tui. Hinc puto majorum solertia, gnara futuri, Apta dedit nostrae nomina bina plagae. SCOTIA quod Sacri vultus orbata nitore, Appositè Graia voce vocanda foret: Ausonio haec eadem dicenda Albania ritu, Candida cum frontis cerneret astra tuae.

REGIS 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

EXimiae decorant quae te (REX MAXIME) dotes Et numerum exuperant, exuperantque fidem. Igneus ingenii vigor & vis enthea mentis, Ardua qua sensu cuncta minora tuo. Largiter Aoniis & pectora culta camoenis, Et fluitans sacro melleus ore lepos. Major auaritia, turpique libidine maior, Atque animus recti propositique tenax. Relligionis amor, fidei studiumque tuendae, Quod placuit titulis inseruisse tuis. Iustitiam moderans facilis Clementia, Virtus Et niueus candor, munificae que manus. Inuenias alios qui haec singula fortè tenebunt, Sed qui possideas omnia solus eris.

ALIVD REGNI.

AVGVSTI cedant felicia tempora, Regis Et Solymae regnis, Rex venerande, tuis. Nam simul ac sacros pressit diadema capillos, Et data sunt tenerâ Sceptra gerenda manu. Protinùs errorum foedis erepta tenebris Emicuit puro lumine, pura fides.

Tetraque septenis quae collibus ardua regnat Corruit auspiciis Bellua fusa tuis. Iam neque consumptis carie damus oscula truncis, Fundimus aut stolidas ad caua sacra preces. Triticeum (nec triste nefas) pro numine vero Quem tacito fingit murmure Mysta, Deum Nunc colimus: Sed qui terram, mare, sidera fecit, Et regit imperio cuncta creata suo. Relligione simul nitido pax aurea coelo Lapsa fouet Patriae viscera fessa tuae. Iam neque securos abrumpunt classica somnos, Mollibus aut stratis ad fera bella cient. Arua peremptorum non ampliùs ossibus albent, Sanguine nec diro flumina mixta fluunt. Rusticus in duros contundit tela ligones, Et religat pandos ad iuga sueta boues. Iam mercator, opes per mille pericula quaerens, Impiger audaci caerula puppe secat. Iamque nitet Tyrio Iudex sublimis in Ostro, Et calcata diu iura retractat ouans. Procedant simili semper tua Regna tenore, Teque fauens numen sic sine fine beet; Relligio vt vigeat semper te vindice tuta, Floreat & fidei pax quoque iuncta comes.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

ASSYRIVM Perses, proles hunc clara Philippi Graios Roma potens exuit imperio. Ultimus imperii Romani Scotia limes, Sola gerens Latio libera colla iugo. Deque aliis dum tu terris Adriane triumphas, A Scotis vallo, tuque Seuere, caues.

Namque hinc ven turum veteres cecinere Sibyllae Qui Romae aequaret moenia celsa solo. Quem Dominae celsas vrbis qui diruat arces Credibile est superos constituisse ducem? Qui Babylona feram Sanctorum caede rubentem Cogat ad exemplum tristia ferre suum? Quem nisi te Scorti gnauus qui pocula dira Respuis, & mirâ detegis arte dolos. Macte animo, fatis & te poscentibus offer, Victor adi palmis debita Regna tuis. Quamque expugnasti doctis, REX MAXIME, Scriptis Romuleam ferro contere, perde LVPAM.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

POst bis septenas viso te Principe messes Perfundunt Patriae gaudia blanda sinus. Sidus & vt niuei nunquam dispareat oris, Sollicita lassat numina summa prece. Si tamen haec superis nimis inuidiosa videntur Vota, sacro miserae nec datur ore frui. Serus in aethereas redeas pius incola sedes, Et Pylio maior, Dardanioque sene. Cumque tuae vitae Lachesis finiuerit annos Regali in tumulo molliter ossa cubent.

ALIVD.

AVrea dum fundet Phoebus sua lumina mundo, Et capiet vultus candida Luna nouos. Deficiat nunquam Regalibus edita lumbis, Quae sedeat solio stirps generosa tuo.

PATRICIVS NISBETVS.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

PRIME BRITANNORVM, post tot vaga saecula, regum, Qui patrio in Boream raptus amore venis, PRIMVS AMATVS ADES: primi praeludia amoris PRIMA damus, Sceptri sed tibi prima tui. Illa quidem primâ longè à Permessidis vndâ: At tibi sub primo nata, renata, polo. Accipe placato, Regum illustrissime, vultu: Vatum ego postremus sic mihi primus ero.

PRIME BRITANNORVM (PRIMO HAVD SINE NVMINE) Regum, Concilias Sceptro qui tria regna tuo; Unio prima trium; magni prime vnio mundi; Prime salutiferae duxque, comesque viae; DEFENSOR PRIMAE toto spectabilis orbe; Terror prime Erebi, primaque cura poli; Iustitiae & pacis Princeps, qui PRIMVS ab oris Primus abes patriis; nunc quoque primus ades; Qui numeros retrahis labentes primus in orbe Nostro, iterum PRIMVS, qui modò SEXTVS eras▪ De quo fatidici tot primò oracula vates Fudêre, euentis jam rata facta suis: QVIS tibi prima canet quoque carmina; dignaque tanto Principe quis? PRIMVM non nisi PRIMA decent. Parcito, lineolas si ego tantùm duxero primas: Nobilis ad viuum ducere Apellis erit. Primus vt es Regum, qui tot feliciter annos Missa per illustres Sceptra tueris auos:

Centum sic proaui cum septem inuicta dederunt; Bisque capis fastis secula dena tuis. Te duce distractas vt plurima secula gentes Cernimus hostiles jam posuisse minas; Cernimus & tumidos tot retrò secla gigantas Attonitos justo subdere colla jugo. Te PRIMVM geminis, clarâ cum Principe, natis Iunxerat vna dies, unxerat alma dies. Quae tibi natalis, natisque illuxerat ipsa▪ Mensis & à decimâ lux ea nona fuit. Quattuor vna dies mensis (non vnius vna) Quattuor in lucem protulit vna dies. Admiranda dies! Primo hanc dignare lapillo, Inter & illustres digere, Musa, dies: Prima sit haec Epoche▪ retrò hinc, citròque putemus Tempora, cum PRIMIS, PRIME IACOBE, tuis. Sed quò PRIMA trahunt? Vtinam mihi PRIMA sequenti Suggereret Primos Calliopea sonos. Vt te Prima ornat virtutum gloria, PRINCEPS▪ Quas colit vt Primas natio docta deas: Vt SOPHIA in fibris, vultu CHARIS, ipsa labellis SVADA, THEMIS Sceptro, RELLIGIO Alma sinu: (Haec, quae Prima tuis affulsit gloria Sceptris, Inseret & Primo te dea Prima polo:) Dat tibi lauricomae Primas Regina coronae, Primus & Aonii splendor Apollo chori. Primus alis magnum Rex cum Cicerone Maronem Pectore; fers Scriptis Primus vtrumque tuis. Dumque parat vacuo Primos ludibria coelo Mittere Styx technis, teque tuosque, suis: Eumenidum Stygios PRIMVS TV detegis ignes: Terror Prime Erebi; Primaque cura Poli!

Quis nisi diuino praecordia percitus oestro PRIMA queat calamo tot superare suo? Primus honorandis Mystis quos Anglia fouit▪ Nobilibus Primus jam comitatus ades▪ Primus agens clarum, clarâ de gente, triumphum: Quos Mars non potuit jungere, junxit amor. Prime amor Anglorum▪ Scotorum gloria Prima▪ Primus vt in Boream raptus amore venis. PRIMVS AMATVS ADES: Primum expectamus amorem, Prima sit vt Patriae Pax, & honesta, tuae. Saxonidûm hic Primus celebrans comitia Princeps Iura dabis populo non peritura tuo. Progredere, O felix, quò duxerit entheus ardor; Primus vt in cunctis, hîc quoque primus eris. Primus eris, Musis Rex; Primas assere: primus Et mihi Moecenas, si placet, esse potes.

Patricius Sandeus.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

DVm, REX MAGNE, tui fidissima pectora SCOTI Aemula in aduentu testari gaudia certant; Ille tuos vultus spiranti excudit in aere, Atque alius viuo ducit de marmore, & alter In tabulâ fingit te animosâ, auróve loquaci: Hic rursum eloquio pollens, vel diuite venâ Castalii fontis, calido cui sanguine Titan Corda animat, dotes animi quoque dicere versu Tentat, & audacem tractus se praepete penna

Librat in aereos, vt te sublimè volantem Sectetur, superisque tuos componat honores. Omnes solerti ingenio & mirâ arte, sed omnes Ni temerè, at vanis forsan conatibus audent Tantae molis opus: nam plurima lucis imago Diuinae, & coeleste tuo quid splendet in ore. Est & inaccessae mentis vis ardua, nulli Peruia, tot laudum tituli, tot sunt monumenta Ingenii, tot virtutis tua nomina, Regis; Omnia supra hominum captum, mentemque manumque. Te quoque naturae, te nos virtutis, & artis Mirum opus, at{que} operum metam{que} apicem{que} supremum, Quo Dii nil melius terris maiusve dederunt, Dum canimus: fulgore tui vis languida mentis Deficit insolito, metuensque ingentia laudis In spatia ire tuae, veluti libamina quaedam Has eluctatur •••• faecundo è pectore voces. Salue deliciae populi, decus orbis amorque: Atque Erebi terror, coeli charissima cura. Salue Heros inuicte, hominum Rex, maxime Regum: Imò omnes supra Heroas, Regesque, hominesque, Te maior, Rex ipse Tui, qui numine solùm Diuino minor es. Salue Dîs proxime Princeps.

REGIS EFFIGIES.

NOn Auro ex rutilo Gemmísve aut Marmore, Imago Est te digna satis, nec satis apta tibi: En maius molitur opus tibi fama perennis, Effigiem pingens nobiliore modo. Pro tabulâ est orbis, pro penna temporis omnis Aeterni fasti, qui tua facta notant:

Proque auro & gemmis & mille coloribus, vnà Agmina virtutum, & nomina mille ruunt. Gratia, Maiestas, solidae quoque gloria laudis Sunt operi nitidum lumen, & vmbra decens. Tum tabula inscripta est, Ter-Magni Nomina Regis Qui meruit summo proximus esse Deo. Qui solus titulus mirâ feliciter arte Et mentem & tanti Principis ora refert. Haec ubi perfecit, tabulamque hanc ritè sacrauit, Admiratur opus fama superba suum. Tu tamen hoc famae, quo non praestantius vllum, Vincis opus maior, victaque fama stupet. Haec quoque, rara licet, nec talis tantaque Imago Est te digna satis, nec satis apta tibi.

Iac. Sandilandius. I. C.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

QUi mirare hilarent hominum vt noua gaudia mentes, Scotia vt insolitâ laetitiâ trepidet; Vt facies coelique solique nouata sit, vtque Gramine prata vitent, lumine cuncta nitent! Nonne vides geminos SOLES ascendere ab austro, & Ignibus his gelidum percaluisse polum? Feruida cùm Phoebus conscendet sidera Cancri, A summo & rapidos vertice flectet equos, Vt renouet flammas austro, non ignibus AVSTER Phoebeis fuerit feruidior BOREA, Si NOSTER currum sistas hîc PHOEBE, perenne Qui potis es nobis reddere SOLSTITIVM.

Io. ADAMIDES.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

SCOTIA, te visit Rex, Anglis ecce relictis, Quaeritur, insuetae quae pote causa viae? Externi nil est, sinit hoc non Anglia, non Rex: Hic habuit quantum optabat, & illa dabat. Sollicitauit amor, qui se festinat amato Vnire, hinc gestit regna subire sua. Magnus amor Patriae, qui quondam numina coelo In terras (vates sic retulêre) tulit. Magnus amor Patriae, quem nullâ exstinxeris arte. Aphrica cum Loto fabula vana fuit. Salmoni hunc placuit Regi componere, primis Dedoceat nullus quem remeare vadis. Et potuit nullus, quin Rex succensus amore, Te videat, solus limine mouit amor. Solus amor motum prouexit, denique Regem Ad te perduxit, Scotia, solus amor. Quare age, nunc alacri Regem cape Scotia vultu: Testare & Regis quàm tibi gratus amor. Nec trepides pompis succumbere, plenus amoris Rex petit affectus commoda signa tui. Dona Deo in coelis gratissima, plenus amoris Nonne animus? Regi, Scotia, gratus amor: Et longùm gratus, longùm sit nexus amoris Inter te & regem, Scotia chara, tuum.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, REX, SCOTIA, EDINVM.

ANglia multa tibi debet, glacialis Ierne Multa, ah si possent debita nosse sua.

Scotia plura tibi debet, tibi debet Edinum Plurima: se Regi debet vtrumque suo. Nec sunt solvendo, nôrunt: Res vnica restat: Esse volunt nexu, mancipioque tua. Ludere sed libeat, libeat sed soluere ludo Debita▪ quae possit soluere nulla dies. Scotia multa suo Regi, Rex debet & ipsi, Per SCOTAM dices Anglia facta tua est. Edinum multum Regi, Rex debet & ipsi Edini, Rex, tu si modò natus eras. Lusimus: ast clamant Edinum & Scotia velle Esse tua, & nexu, mancipioque tua. Et sint aeternùm, tibi tantùm cura tuorum, Hactenus vt fuerat, sit, maneatque tibi. Scotia prima tibi sit cura, & proxima Edinum Natale Edinum proxima cura tibi. Edinum, regnumque tuum curare memento, Tu magna vt magno sis quoque cura Deo. Edini & quae sunt duo prima, Ecclesia, Musae (IACOBE EDINI) sint quoque prima tibi.

HARMONIA LYRAE ET LEONIS IN INSIGNIBVS REGIIS.

PArcere subjectis & debellare superbos: Hoc opus est Regis, Regia Sparta tua haec. Perfecti Regis perfecta insignia, Regi Quàm bene conueniunt, REX IACOBE, tibi. Dum Lyra, dumque Leo junguntur, mitiùs illâ Quid sonat? hôc vel quid fortius esse potest? Mitibus & quàm tu mitis, Rex, quamque rebelles Debelles facilis, Scotia testis erit. Absit caussa omnis posthàc rugire Leoni, Dulcis & inter nos (REX) Lyra sola sonet.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ECCLESIAE & MVSARVM.

VOta animo voluens, & munera quae tibi ferre Possumus, hic mens est sic resoluta mea. Pompas, diuitias aliis offerre licebit Atque dapes, pereunt munera, quique ferunt. Viuunt & viuum praestant, Ecclesia, Musae. Munere quem donant, sic sua dona probant. Illa preces, docta hae monumenta offerre paratae: Illis tu viuis, his tua fama viret. Et viues semper, semper tua fama virebit. Munera sint prima haec, hinc, IACOBE, tibi. Rex pius & doctus, pia munera, munera docta Vnicè amet, viuit queis & in orbe viret.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 MVSARVM.

GAllia nunc Martem vidit conferre Mineruae Aedem, natali quo fuit ipse loco. Quid de te Phoebo Natali hinc ipsa Minerua Natalis speret, dicere nemo queat.

VOTVM SCOTIAE.

SPes & opes in te Patriae ponuntur, in illa Tu ponis rursus gaudia cuncta tua, Spes & opes tantae maneant, & gaudia tanta Comprecor vt maneant, Rex IACOBE, diu. Dum precor inter nos maneas, & Magne IACOBE: Dum precor à nobis serus abire velis:

Dum precor Arthuri resonet mons, (Magne IACOBE, Io decus patriae, serus abire velis) Et sic dum pro me, pro te precor, vsque precabor Et sic: votum vnum sit mihi, sitque tibi.

Tho. Synserfius. P. E. E.

ELEGIA 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

SCOTIA. PHΩΤΙΑ. POËTA.

POET.

NYmpharum tenui Musam meditemur auena, Scotia quam creperâ, Phωtia luce canat.

SCOT.

Salue aeui decus hoc aeternum, lucide Paean, Te reduce è tenebris turba Scoteina redux. Phoebus & accedens & cedens duplicat vmbras: Immineat capiti, corporis vmbra fugit. Solis Sol solus nobis, IACOBE, recessu Et reditu duplex contigit vmbra tuo. Pallida moeroris te decedente premebat, Grataque laetitiae te redeunte redit. Vt reditus tandem supra caput adstitit, vmbram Tristitiaeque simul laetitiaeque fugas. Illa quidem tam mole suâ disparuit, ista Corripuit tremulam mole manente fugam. Laetitiae molem immanem quo marte feremus? (In se magna suo pondere lapsa ruunt) Maxime Rex regum, fateor, medicabilis ista, Hei mihi, debilitas est nimis arte tua: Discessu properas gratam attenuare secundo Molem istam, Scotis sic redit vmbra duplex, Laetitiae, luctusque: isthaec cum mole redibit, Laetitiae sola ast vmbra superstes erit.

Sed satis vmbrarum, lucent jam spicula Phoebi Aurea, luminibus spicula missa tuis. Salue aeui decus hoc aeternum, lucide Paean, Te reduce è tenebris turba Scoteina redux.

POET.

Scotia sic: Vos quae respondit Phωtia, Musae Dicite Edinaeae, me mea vena fugit.

PHωT.

Ingredere, O soboles supremi clara Tonantis: Phωteina hunc niueum pinge caterua diem. Phoebus & accedens & cedens, floribus almis Alternat gratâ poma sapora vice. Desuper illuxit: feruens incanduit aestas, Aestatem, Autumnum, Ver IACOBE facis: Carpere decedens maturae poma dedisti Pacis: habe regnis altera, Mome, tuis. Ciuilis scissâ cessit Discordia pallâ, Discessu facta est, Insula, Firma, tuo. Sed simul increpuit reditus praenuncia vestri Fama, redit facies Veris aperta simul. Ver erit aeternum, Scotorum, currite, Parcae Dixerunt fusis aurea saecla suis. Comminùs illuces: facie praesentis inardet, Aestuatin vultu patria fixa patris, Lumine inexpleto, nec se mortalia demens Augusta adspectans ora videre putat. Patria sub Geminis generosum amplexa Leonem, Nunc tibi pro Maio mense IACOBVS eat. Ingredere, ô Soboles supremi clara Tonantis Phωteina hunc niueum pinge caterua diem.

Thom. Nicolsonus.

NOx ruit, occiduus rutuli dum fulgor Olympi Delius hesperias lambit & intrat aquas. Fausta renascentis succedit gloria Phoebi, Dum jubar exoriens, REX IACOBVS, adest. Ergo Caledoniis geminus Sol surgit in oris, Binaque Scotigeno lux redit alma solo. Qualis enim Titan viridanti gramine terrae; Talis ades populo Dîa propago tuo. Lumen in immensum fundit Sol aureus orbem, Clarius Hic morum nobilitate nitet. Exerit aethereas Pythius per inania flammas: Numinis Hic Sacri, nostro & amore calet. Arua fouet Phoebus vernantia: Prouidus Heros Pace suum populum pacis alumnus alit. Ast aestu quandoque graui sitibundus Apollo Exurit tepidi gramina picta soli. At meliora jubet sperare BRITANNVS APOLLO, Idem vnusque suis, vnus vt vsque sibi.

DAVID PRYMROSIVS.

INsula quae ternis discreta Britannia regnis, Sub sceptris primùm floruit, vna, tribus: Tandem, trina gradu justo contendere ad vnam Accelerans, gentes passa sit vna duas: Mox tua: terrarum quas Tethyos alluit aequor Maxima, in amplexus quae tibi tota ruit.

Sed ne quid numeris pereat titulisque vetustis, Deque ferant primis vltima iudicium: Insula cessit ouans Regi data: Ter Deus vnus Hunc numerum & titulis jussit adesse suis. Sic Iouis horrendi, magnum per inane, trisulca Iussa ferire reos fulmina sparsa micant: Tres Charites grato vincentes cuncta lepôre Conciliant animos in fera bella truces: Hae comites Regi assistunt Dominumque sequuntur, Principe nec quicquam gratius vlla videt. Grata Thalia minùs jam grata, notata rubore Datque libens victas in sua jura manus. Principe non alio contenta Britannia, coeli Orbis ab immenso quam dirimebat amor: Quam qui coelitibus junctus, quem gloria coelo Defert, humanum hic exuperatque modum. Proxime Dîs princeps, cujus stant publica fatis Fata, tuis tibi quae laeta velint superi. Incolumi te, quicquid habet tuus orbis & alter Exultat, genio debita paxque tuo. Teque adeò sacrum dum nobis Anglia reddit Depositum, fidei nobile pignus habens: Sedulus occursat populus, dum compita gente Feruent natiuâ, te cupiente frui: Dum proceres vtriusque, vno te Principe, gentis Vnius, vnum te quem venerentur habent; Quem comitentur habent, implentes omnia plausu Gaudia per varias dant repetuntque vices: Non strepitus animosque virûm tua Scotia vidit Assimiles, fato non strepere aera pari: Agmina non simili affectu coëuntia: donec Vna alii quondam gens inimica stetit,

Aurea saecla tibi dat sors inuersa, per agros Cantaturque ferâ nil nisi pompa tuba. Sic eat: atque suo felix ter maximus Heros Cum populo, terrae jura detatque mari. Decurratque Augusta domus, seruetque tridentem Regalem donec voluerit astra polus.

Alexander Peirsoun.

GRATVLATORIVM.

VRbs Edina, tribus jam lustris lurida vîxti Auricomi solis radiis fulgentibus orba, Marcida torpentis gelido ceu fidere brumae Heu longùm iacuisti: heu consternata, Penates Heu laceri, Patres moesti & Respublica, ciues, Luxistis Regem, heu toties totiesque petitum. Phosphorus ecce tibi illucet, jubar ecce IACOBI Exoritur rutilans, radius Regalis obumbrat Vrbem hinc, arcemque inde suae incunabula lucis, Pollicitans meliora tibi: licet occiduus Sol, Occiduoque licet te primùm hoc tempore visat, Perpetuam spondet, Sol surgens vespere, lucem. Aurea nunc, placidum numen tibi saecla reducit, Pulchrior apparet Phoebus splendore corusco, Nocturnas pellens tenebras nunc mense sereno Floriferis Maio Zephyris spirantibus, igne Viuifico, priùs algentes nunc calfacit artus, Nimbiferosque Ioues, & iniquas diluit auras;

Ne desponde animum, neu consternêre, Patronus Ecce tuus Princepsque venit, tibi brachia pandens Obvia, & amplexu prensans tua colla benigno. Plaude lubens Regi nunc in tua tecta regresso. Quos laceros dixi, sacri gaudete Penates; Summus Pastor adest, tenero qui pellat ouili Vulturios rapidosque lupos, non indigus aurae Aethereae, rara praestans pietate Monarcha. Gloria Christicolûm cui Dîa atque enthea mens est, Relligio, cui cana fides candore niuali Purior, Albionis lux alma, & lucida lampas. Plaudite vos Regi nunc vestra in tecta regresso. Pellite tristitiam Patres, nunc compita plausu Laetifico resonent, hujus solatia lucis Inuida non vnquam valeat delere vetustas, Heroas Deus inter adest, qui nunc Iubilaeo Hoc currente suo, Patriae reparare ruinas Instituit, triplici Diademate, triplice cura Inuigilans, sacris cum legibus & magnis diis: Pignore qui triplici patrium firmabit amorem, Plaudite vos Regi nunc vestra in tecta regresso. Nullo vnquam tantum gauisa est Principe Edina, Quem Methusaleos exoptat viuere Soles.

NICOLAVS UDWARD.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

ADuentu, Rex Magne, tuo jam machina mundi Insolito applausu laeta triumphat ouans. Nam quae moesta cauis latuêre sepulta cauernis, Nunc tollunt cristas germina laeta suas.

Mollia purpureum pingunt violaria campum, Gemmea frondenti gramine prata virent. Nunc micat herba comis, nunc omnis parturit arbos, Exultantque suis arbor & herba comis. Vndique turgescunt foecundi floribus horti, Floreque plaudentes versicolore nitent. Flos quoque fragrantem per inane refundit odorem, Et Syrio nares mulcet odore sacras. Nunc jucunda Ceres spicis onerata ferendis, Vernali tenerum pingit honore solum. Et quae muta fuit glacialis frigore Brumae, Dulce sonat tenui gutture carmen auis. Regius expansum pennarum pauo flabellum Erigit, & pennas ad sua terga rotat. Floribus instrepitans apis alto laeta susurro, Nunc mirâ flauos construit arte fauos. Luxuriant agni pratis, hoedique petulci, Et gestit laetas dux gregis inter oues. Omne genus pecudum gaudet, genus omne ferarum, Squamigerumque salit, te redeunte, pecus. Ipsaque Phoebaeos dum lympha reuerberat ignes, Fulget, & applausu laeta tremente salit. Atque aetas multis quos ferrea presserat annis, Aurea nunc nobis, te redeunte, redit. Nec tantùm quae Terra tenet, quae Pontus, & Aer, Gaudia jam posito plena dolore nouant; Ipsa sed exultat stellantis machina Coeli, Spirantque influxus sidera clara nouos. Nam simul ac patriae tetigisti limina terrae, Cynthia laetitiam lumine plena probat.* 1.1 Teque salutatum descendit ab abside summâ Augis, & in Cyclo fit perigaea suo.

Vnde tuae dulcis fluxit facundia linguae, Mercurius superâ laetus ab auge venit.* 1.2 Auspiciisque tuis adspirans cessit ab austro, Et tenet arctoi signa benigna poli. Vtque alacris laeto testetur gaudia plausu, Ecce Venus radio splendidiore micat.* 1.3 Phoebus vt optatam, REX, te comitetur ad Arcton,* 1.4 Verticis ad punctum, te redeunte, redit. At Mars pacifici quia non fert lumina Regis,* 1.5 Directo fugiens tramite signa subit. Dumque petit rapidi tecum Sol sidera Cancri, Horribili subiit Virginis astra metu. Vt petat occiduas cum principe Iupiter oras,* 1.6 Retrogrado repetit signa priora gradu. Et ne quis vitreo splendescat in orbe Planeta, Poplite qui flexo non tibi dicat Ave, Saturnus fugiens australem laetior axem,* 1.7 En meat in boream, te remeante, plagam. Et DEVS immensum nutu qui temperat orbem, En jubet auspiciis cuncta fauere tuis. Ergo renascentis testatur gloria mundi, Aureaque & Regem saecla redire simul.

Andreas Iunius.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

QUae cura Gentis magna BRITANNICAE, Plenis honorum muneribus, tuas IACOBE

virtutes in aeuum,

Per titulos, memoresque fastos

Aeternet? O quà Sol habitabiles

Illustrat oras, Maxime Principum,

Reges coruscas Tu inter omnes, Sol micat vt media inter astra. Multi volantes vrbibus inferunt Ignes, & aequalem arcibus aggerem Tollunt, in altum aduecta quaeque Dejiciunt animo feroci. Multi valerent agmina ducere, Grauesque tergis acriter hostium Instare, & optatum peractis Imperiis decus arrogare. Vicêre Gentes indomitâ manu Multi: sed omnes insatiabilis Vrgebat ardor plura habendi, Ambitioque tumens agebat. Iniurioso non gladio domat Extraneos, sed dirigit aureo Sceptro suos, qui regna iusta Et stabilita daret nepoti.

Vis consilî expers mole ruit suâ.

Vim temperatam Dî quoque prouehunt.

Nec desinunt mulcere Reges, Omnia jura animo mouentes: Dum Regis omnes gnauiter indolem, Statumque regni, dissidiis procul Cernunt remotis: Ecce Regem Nunc Salomona vident Britannis Praeesse: votum par animo fuit, Euentus idem.

Namque animus tibi,

Rerumque prudens, & secundis

Temporibus dubiisque rectus.

Mentem scientem, qua populum tuum Iustè regas, non Nestoreos dies, Ditesque opes, magnosque honores, Hostibus ambierásve stragem. Orbis Creator qui regit exitus, Regi benigno, non modò prouidam Largitus est mentem, sed vltrà Muneribus cumulauit amplis. Nomen Britannorum, atque Britanniae Creuêre vires,

famaque & Imperî

Porrecta Majestas ad ortum

Solis ab occiduo cubili. Reges relictâ non malè patriâ Nunc regna nostra inuisere gestiunt. Regesque legant jam orbe toto, Vt sapiant, videantque mira. Diuisa longo tempore nunc vident Non Marte forti, sed Sapientiâ Vnita sceptra: nunc beatas Viuere & Imperio sub vno Gentes feroces. O ter & ampliùs Certè beati, quos regit ardua Mens Regis, orbem qui patentem In placidâ regeret quiete. Tu praeter omnes Scotia splendida Felix voceris: Te piè & vnicè Vt patriam ambit, qui est tuarum Grande decus, columenque rerum. Rex ergo sancto consilio redis: Votis diu nunc icta fidelibus, Ducemque custodemque quaerit Patria nocte dieque Regem.

Regnante nostro Caesare,

non furor

Ciuilis, aut vis eximet otium

Externa,

quae procudit enses,

Et miseras inimicat vrbes.

Affulsit vt vultus populo tuus, Ibit dies & gratior, & veris Instar virescent cuncta; Sole Et gelidae fugient pruinae. Praesentiâ Tu namque, Diespiter Ceu Phoebus ardens Aethere lucido, Clarè relucebis, dabisque Perpetuam sine nocte lucem.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ ΠΑΝΑΡΕΤΟΝ. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

In Regis Statuam Edinburgi erectam.

CAesaris extabant Heroïca symbola Romae; Rex orbem pedibus, Dexterâ habens gladium. Ast IACOBE tua Edini sunt symbola: plano Stas, orbem laeua, & dextera sceptra gerit.

〈2 pages missing〉〈2 pages missing〉

ALIVD.

RArò concurrunt virtus & summa potestas, Aut nunquam (vati si sit habenda fides) In te vno coëunt ambo haec, Auguste Monarcha, At virtus multo est amplior imperio. Ampla quidem imperii, verùm est finita potestas, Inclyta sed virtus nubila transgreditur. Imperium meliùs constat virtute, domatque Plus virtutis amor, quam timor imperii. Quem penes est virtus, huic soli est summa potestas, Imperat ipse aliis, imperat ipse sibi.

Iac. Fairlie.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉▪ 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

QUalis Hyperboreis semestri nocte grauatis Laetitia exoritur Sole oriente nouo: Cuius ab Oceano radiis surgentibus altae Diffugiunt tenebrae, frigora cana liquent: Sensim vita redit longùm languentibus herbis: Incipiunt syluae fronde virere nouâ: Sydera vanescunt furuâ fulgentia nocte: Apparent tenebris corpora tecta priùs: Rebus adest cunctis caecâ sub nocte sepultis Et vigor, & viuus, qui fuit ante, color. Talia confectos incessunt gaudia Scotos Deliquio Phoebi per tria lustra sui: Cum tuus affulget vultus, Ter Maxime Princeps, Et lucem patriae reddis, Apollo, tuae. Nam quibus ater erat vultus, mens nubila, fuscus Corde dolor tristi pellitur, ore nigror: Queîsque impacatis odiis fera corda rigebant, Mutuo amicitiae foe dere iuncta calent: Incipiuntque nouâ subitò reuirescere vitâ Membra vietorum cassa vigore senum: Aurea iamque tuae fuscat praesentia lucis Supra alios multùm qui micuere priùs: Quae loca senta situ, vel quae squalore latebant Corpora, purpureo cuncta colore nitent. Cynthie ad occiduas currum ne flectito metas, Ducat vt aeternum Scotia laeta diem. Quod si fata vetant, si non iuuat vsque morari: Si patriam tristi condere nocte libet: At saltem Eoas alternè pandito portas, Ne ruat aeternùm Scotia cassa die.

Andreas Stephanides.

QUid proceres hilares, & festa fronde prementes Tempora, quidque equites clari ac ignobile vulgus, Quà Caledon fusis circùm se porrigit vndis, Sacra canunt digitisque lyras & pectine pulsant? Nempe dies venit, venit lux aurea multùm Exoptata tibi, Caledon, quâ laetus alumnus REX IACOBVS adest, claro diademate fulgens: Dotibus ingenii qui Reges prouocat omnes Quotquot alit tellus humano è semine cretos: Iustitiáne fidéne incertum clarior, an quae Praecipitem mitis clementia temperat iram. His ducibus comitatus adest, his vndique cinctus Rex magnus, magni magna admiratio mundi est. Cernere nunc oculis maiorem est omnibus illis Quos sibi prisca optârunt, laudâruntve: futura Aut ausint olim promittere saecula Regem. Tu quoque, Rex, claris quamuis sis Regibus ortus, Et proauos quamuis superes virtutibus omnes, Diuitias quamuis tibi spondeat Anglia multas, Scotorum exiguos ne dedignêre penates: Scotia te genuit, nutriuit Scotia, tellus Nulla tibi patrio videatur amicior aruo. Nos certè Edini gaudentes turba Camoenis Te colimus studiis nostris pacique patronum: Et cum permultos feliciter egeris annos, Dulcem sidereo tibi vitam optamus Olympo.

ROBERTVS STEPHANVS.

PHosphore redde diem, ne gaudia nostra moreris, Noster adest Caesar, Phosphore redde diem.

Liuor edax apage; Romano est Caesare quouis Dignior hic noster, liuor edax apage. Caesar, Alexander, pepererunt Marte triumphos, Tempore sic prisco caetera turba ducum. Tu plures almâ peperisti pace triumphos, Inclyte Rex, omni tempore pacis amans. Pacificus vîxti dum Scotica sceptra tenebas, Anglica gens nullo sanguine parta fuit. Pacificus Patriam (Domino aspirante) revisis, Transigito reliquos (quà pote) pace dies▪ Cruda gerant gentes inter se bella prophanae: Fraternam pacem terra Britanna colat.

VNa aestas hilarat mortalia corda quotannis, Vnus & aethereo Phoebus ab axe micans. In patrios fines te, Rex Iacobe, reuerso, Bino aestu, duplici Scotia Sole viget. Prata virent, campi rident, fert florida tellus Germina, tu flores, Rex Iacobe magis. O fortunatos nimium sua si bona nôrint Scotigenas, tanti sub ducis imperio. Perge iubar Regum Scotosque, Anglosque fouere, Et quot amant Christum sub ditione tua. Pergito degeneris tenebras dispellere Romae, Perge Deum verâ Relligione sequi. Te tandem Christus regno potiore beabit, Supra solarem, sidereamque domum. Scotia tu reducem diuino munere Regem Excipe laetitiâ, lautitiâque tuum. Rex coeli hunc mandat, sperat terrenus honorem: Sic dabit intuitum Rex tibi vterque suum.

MAgne Britannorum Princeps, cunctis iubar ingens Gentibus, immensae quas continet orbita terrae. Stella nitens Patriae, Musarum gloria dulcis, Iustitiae cultor, verae pietatis asylum, Defensor fidei, columen virtutis auitae. Quale decus Phoebus stellis, Phoebaeque sorori Impertit, radios totum qui fundit in orbem. Tale decus cunctis, O Rex praeclare, Monarchis Addis (mordaci rumpantur vt Ilia Momo, Et fremat immensùm Satanas, Satanaeque satelles) Exoptata diu iam lux affulsit ab alto, Omine felici, Christo ducente, Penates, Et Patriam antiquam propè post tria lustra reuisis. Crebra tuae quaerunt proceres en oscula dextrae, Oscula deuotae affectus testantia mentis. Et geminat multam plebs vndique fusa salutem, Pectora tantus amor natiui principis vrit Visendi studio, sic vt non currere cunctos Sed volitare putes, (plantis amor exhibet alas) Sexus vterque, aetas omnis, volat obuia Regi. Nil tardare potest, ferit aurea sidera clamor Gratantis populi: crescat precor illa voluntas, Testeturque aliis studium gens integra signis: Carmina pars dicat, pars ducat laeta choreas, Munera munifico Regi pars larga propinet. Salue igitur multùm, salue celeberrime Princeps, Ecce tibi obsequium, & fortunas sponte vouemus.

Alexander Douglasius.

REx populum, sanctusque, fidem, prudensque senatum Lege regis, clypeo protegis, arte reples. Vir diuos, doctus Musas, & largus egenos Ore aequas, sophiâ vincis, & aere reples.

QUas gentes poterant nullae conjungere vires, Firmaque non vllo pax sociare die; Has pace aeternâ nectens (mirabile visu) Isque redisque vnus, primus & vnus ouans.

Gulielmus Scotus.

QUaliter Hesperidum cultis dum pullulat hortis Solsequium, valuas fertque refertque suas. Solis ad occasum luget, quia lumine cassum, Solis ad exortum, germinat, halat, hiat. Hispidus haud aliter Scotorum carduus, altis Accinctus spinis, purpureisque comis. Quoquouersus abis votis, vultuque sequaci Vertitur, heu vitâ sole vacansque suo. Sentit enim solio dum tu, Rex clare, coruscas Numinis instar, opes: luminis instar, opem. Puncta poli tetigit Titan duodena duoque, Nec caluit radiis Carduus ille tuis. Nempe Rosam exhilarans, atque exhilaratus ab illa, Rore, calore tuo: flore, colore suo. Purpureumque licet vallabat plurima spina, (Pacis & Astraeae symbola certa tuae; Purpura namque refert pacem, jus spina virescens Illius haec fomes, juris & illa comes) Attamen intereà viduos transegimus annos, Defuit & viridans, & vetus ille vigor, Iamque redis rhedis, ceu Titan, vectus Eois; Atque animus nobis, vita, vigorque redit. Viue diu solus Sol tu, Pacisque patronus, Dum ferit vnda oras, dum feret astra polus.

IOANN. NIMMO.

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

ORTA Caledoniis est lux optata per annos Multos, spe & votis ante petita piis. Non fulsit terris tam clarâ lampade Phoebus (Qui radiis, terram percutit auricomis) Quàm tua magnanimos decorat praesentia Scotos: Torpentes Musas mulcet & exhilarat. Quae ad te confugiunt, O vatum maxime Princeps, Artes Phoebaeas qui regis arte tua. Quem pietas, quem vera fides, quem celsa potestas Regia condecorat, semideumque facit. Pectoris alma tui radios tua Scotia sensit. Quam nunc incensam reddis amore tui. Templa, Arces, Vrbes, augusta Palatia, Campi Gratantur reditum, MAGNE IACOBE, tuum. Nestora vt ingenio superas, tibi Nestoris annos Exoptat votis Scotia perpetuis.

ROBERTVS SMITHVS.

QUid nunc canorâ pangere barbito Musas coëgit carmina? Principis Aduentus est, aegros Edinae Sic qui animos reficit Camoenae: Arsit suorum visere Rex bonus Fines remotos, impatiens morae: Non illum, opes si polliceris Attalicas, licet impedire. Namque in popellum crescit amor suum. Natalis illi est aura cupidini; Gaudetque campos intueri Rex proprios, Patrios penates:

Miranda virtus carmina postulat: Pax, non priori cognita saeculo, Qualem per orbem non videbit Sol rapidos agitans iugales. Nomen timendum gentibus exteris Euasit: huius finibus imperî Durabit ingens & colendum, Quod tribuit pietas fidesque. Tot Regna sanctis viuere legibus, Sincera & horum Relligio, tuo In corde virtutum repostam Congeriem penitùs recludunt. Tu charus Anglis, Optime Principum, Te Rege pacem seruat Hybernia: Passimque Scoti gestientes Excipiunt auidè reuersum.

Iac. Loganus.

INCLYTIS, O REX, generate diuis Scotiae custos, nimiùm diu absens Patrios tandem, (patrium solumque) Vise penates. Iuppiter, magni grauitate sceptri, Gaudet amotâ Cybelen, & vrbes Gnosias, Delum modò fluctuantem Visere Apollo. Redde Rex lucem patriae, benignus It dies, Scotis, vbicunque fulget, Instar aurorae, diadema sanctum Et venerandum. Filium, vt clamat precibus, nec vnquam Dimouet curuo faciem rigentem,

Littori, mater, mare belluosum Naue secantem: Icta sic regem, studio fideli Maximum gratis animis, amore & Debito, plusquàm nimiùm morantem Scotia quaerit. Lustra vertentem tria post Iacobum Fronde demonstrat viridi, canitque Sylua, vertentem decorant renato Gramina flore. Iungere en, Regis properat cateruis Musa se, aequales numeros sonare Docta: post Regis sequitur Phalanges Casta Minerua. Alma (cui summae fuit, estque curae) Se fides addit clypeo: salutant Numen occasus, decus & Trionum Aequora, tellus. Hospes ergò adsis, Iacobe, regnans Quâ iacit Titan radios reflexos Rex sui prudens, sapiens, serenus, Rexque suorum: Rex auis major, tibi prima pandit Albion cunabula bellicosa; Et tibi gaudens proauos auitos Scotia pandit. En sinus, vt te capiat, resoluit Se (frui paulò 〈◊〉〈◊〉 benignè▪ Rege si tanto) reputans beatam Terque quaterque. Omne Rex & lex domuit nefandum Prole landantur simili parentes:

Vt comes culpam sequitur premitque Congrua poena. Quis timet Maurum, metuit Sicambros? Quis Tyrum, Poenum timet aut Iberum? Vendicat dum tam strenuum & potentem Scotia Regem. Conterit tempus propriis in aruis Quisque, rus findit propriis paternum Bubus: hinc mensis laticum secundis Libat honorem. Voce, te multo sequitur meroque, Cum suis numen, laribusque nomen En tuum immiscet, geminos vt orat Graecia fratres. Ferias longas vtinam Britannis, Magne Rex, praestes, superato & annos Nestoris, detur super astra vitam Viuere sponsam.

NUnc voce, & prece debita, Nunc gratis animis & studio pio, Custodem IACOBI DEVM Placate, incolumis qui redit Angliae A terrâ in patriam vltimâ: Signetur niueâ haec fausta dies notâ. (Veris libera fit vice, Terra astricta hiemis frigore & imbribus:) Annos mortua Scotia Bis septem ex reditu Principis inclyti Viuit: quâ Patriae lyrâ Patrem commemorem? Laude Britanniae Qua Regem recinam? Decus

Terra rum, occiduum carmine gloriam Quo dicam? Attilium fide; Cultu Pompilium: Pallade Pallada Vincit: justitiam sui Virtutem propriis vincit & artibus. Orbis quî mediter facem, Coelis inserere & consilio Iouae? (Quis Martem meritò efferet Loricâ, aut tunicâ indutum adamantinâ? Quis mirabitur vnicum Troiae Merionem, puluere squalidum?) Ipsis vel superis parem Quis scribet IACOBVM? quis satis efferet? Virtutes IACOBI labor Quis nostrûm egregias, curaque Scotiae, Aut quae cura Britanniae, Plenis muneribus vel titulis satis Aeternet? tua Scotia Sentit, quid valeas, Maxime Principum, Quos Phoebi orbita circuit (Sentire, ast alii exponere non potest) Est per te domitum nefas: Te solo incolumi luxuriat pecus Per campum viridem, procul Damno: Rura Ceres, Ruraque faustitas Nutrit: pervolat aequora▪ Mercator: lituus, bellaque matribus Detestata sinunt: vocas Artes & veteres, Scotia creuerat Et crescet quibus: O diu Intersis populo, vita Britanniae, Faxit veriloquus Deus, Et serus penetres aurea sydera.

IN te sperabat, spirabat Scotia, & in te Sperat adhuc, in te Scotia spirat adhuc. Jn te dum spirat sperat meliora, caducam Nec spem dum spiras Scotia habere potest.

Georgius Synserfius.

Scotia vel solis Regis natalitiis sola felix.

IUstitiae ac pietatis amans REX, vita, salusque, Cor, caput, is solus, omnia & est populo. Omnia terra ferens, habet aurea saecula, dici Aurea saecla tenens, sola Beata potest: Quae te produxit tulit omnia Scotia: dici Sola ergò in terris terra Beata potest.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ad regem acerrimum Regiae potestatis vindicem.

QUantum alias superant sortes diademata, tantum Supra alios Reges, lucida gemma micas. Nam quae alii debent Sceptris munimina Reges, Illa, enses regum, purpura, sceptra tibi. Fergusius regni, Imperii sit Caesar, at omnis Imperii & Regni Conditor vnus eris.

Iacobi currus triumphalis & Traiani.

I, numera Traiane, satas in sanguine lauros, Quas priùs vrbs emit, quam tibi Roma dedit. Circumuerte oculos, cernes quanti emerit Hostis: Sic pingit sortem currus vtramque tuus. Tu iacta ex orbis (Rex Magne) salute triumphos Orbis, cui te non charior ipsa salus. Continuatus adhuc fluxit tua vita triumphus, Sic sine caede beans orbis vtrumque latus:

Quid mirum in solido nam currus vertitur auro, Quem dubiae sortis nescia dextra regit. Dum pro axe est pietas, animi moderamen habenae, Bijugi equi, mentis candor, & orbis amor. De orbe armis domito Caesar, tu de tribus orbis (Perfidiâ, Inuidiâ, ac Impietate) malis.

Salue & vale Patriae ad regem.

COnjuge ut exultat longo post tempore viso Quae jacuit vacuo casta marita thoro: Sic ades, O Rex Magne, mihi gratissimus: aeui Rara tui, vitae gloria sola meae. Amplexus ne solue meos, charissime conjunx, Eia mane (quid abis) tu mea vita, mane. Sed si aliter poscat superis tibi credita cura, Vtile quod tibi sit, ferre necesse mihi est. Ergo necesse tibi sit quod mihi & vtile, & illic Curâ, & amore, morae, vincito damna tuae. Sponsam absensque putes quod tangere possit amantem Quicquid sollicitus fingere nouit amor.

Robertus Balcanquall.

LAnguida viuifico Phoebi spoliata nitore Emoritur Clytie, luctum testata ruente In terram capitis nodo, dum pulchra resurgat Tithoni croceum linquens Aurora cubile, Tum sinuata hilari distendit brachia vultu Et tota optati solis complexibus haeret. Scotia non aliter placidi, Rex Maxime, vultus Aspectu viduata tui moerore per annos Ter quinos confecta iacet, semperque iaceret Obruta, ni nitidos oculos faciemque serenam Cernere fas tandem foret, vt surgentia solis

Lumina queis fessos artus moribundaque membra Nostra foues, tristique tuos à morte reducis. Salue igitur multum, Regum Rex Maxime, saluus Ingredere optatam Patriam, saluusque reuise Quae loca grata tibi, felix terraque, marique, Aeternumque tuos & te diadema coronet.

QUanta animae humano virtus in corpore, tanta Principis in regno cernitur esse suo: Illa velut praesens corpus vegetatque fouetque: Illâ abeunte, putres hoc abit in cineres. Sic vbi festa micat Regis praesentia regno, Omnia viuifico foeta calore vigent: Illa vbi concessit fatis abrepta sinistris Omnia tabifico mersa dolore labant: Quod tu sollicitâ tecum dum mente reuoluis, Ecce tuum pectus regia cura subit; Languentem vt patriam, tristique in morte natantem Lethiferis praesens fluctibus eripias. Hoc studio superas fastidia longa viarum: Hoc studio sumptus exuperasque graues; Vnica dum patriae tete anxia cura remordet, Quam properas radiis lenè fouere tuis. Ecce igitur patriis Rex optatissime Scotis Imber vt aestiuo sidere gratus ades. Quique salutifero reuocasti lumine vitam Non minùs ac dulcis vita cupitus ades.

Iac. Scotus.

De ingressu Regis in Scotiam 13 Maii quo die Sol illuxit clarissimus.

VT primùm Patriae tetigisti limina, Phoebi Est sibi visa noui Patria luce frui. Vidit & indoluit Phoebus, dolor arsit in iram Certantem lucem vincere luce tuam. Dum epotat nubes, ventos dispellit, & auro Depingit radios, multiplicatque suos. En tibi cedit adhuc: mersum nox nulla secuta est, Sic Iacobi vno lumine mundus ouat: Caetera riserunt quae accendit sidera Phoebus, Quòd caderet dextrâ Phoebus & ipse tua. Queis ille; Aetherei sum lux ego luminis; ille Sed super-aethereae splendet imago facis.

ROBERTVS BALCANQVALL.

Notes

• * 1.1

  ☽
• * 1.2

  ☿
• * 1.3

  ♀
• * 1.4

  ☉
• * 1.5

  ♂
• * 1.6

  ♃
• * 1.7

  ♄