Nostōdia In serenissimi, potentissimi, et inuictissimi monarchae, Iacobi Magnæ Britanniæ, Franciæ & Hiberniæ Regis, fidei defensoris, &c. felicem in Scotiam reditum, Academiæ Edinburgiensis congratulatio.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

SCOTIA, te visit Rex, Anglis ecce relictis, Quaeritur, insuetae quae pote causa viae? Externi nil est, sinit hoc non Anglia, non Rex: Hic habuit quantum optabat, & illa dabat. Sollicitauit amor, qui se festinat amato Vnire, hinc gestit regna subire sua. Magnus amor Patriae, qui quondam numina coelo In terras (vates sic retulêre) tulit. Magnus amor Patriae, quem nullâ exstinxeris arte. Aphrica cum Loto fabula vana fuit. Salmoni hunc placuit Regi componere, primis Dedoceat nullus quem remeare vadis. Et potuit nullus, quin Rex succensus amore, Te videat, solus limine mouit amor. Solus amor motum prouexit, denique Regem Ad te perduxit, Scotia, solus amor. Quare age, nunc alacri Regem cape Scotia vultu: Testare & Regis quàm tibi gratus amor. Nec trepides pompis succumbere, plenus amoris Rex petit affectus commoda signa tui. Dona Deo in coelis gratissima, plenus amoris Nonne animus? Regi, Scotia, gratus amor: Et longùm gratus, longùm sit nexus amoris Inter te & regem, Scotia chara, tuum.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, REX, SCOTIA, EDINVM.

ANglia multa tibi debet, glacialis Ierne Multa, ah si possent debita nosse sua.

Scotia plura tibi debet, tibi debet Edinum Plurima: se Regi debet vtrumque suo. Nec sunt solvendo, nôrunt: Res vnica restat: Esse volunt nexu, mancipioque tua. Ludere sed libeat, libeat sed soluere ludo Debita▪ quae possit soluere nulla dies. Scotia multa suo Regi, Rex debet & ipsi, Per SCOTAM dices Anglia facta tua est. Edinum multum Regi, Rex debet & ipsi Edini, Rex, tu si modò natus eras. Lusimus: ast clamant Edinum & Scotia velle Esse tua, & nexu, mancipioque tua. Et sint aeternùm, tibi tantùm cura tuorum, Hactenus vt fuerat, sit, maneatque tibi. Scotia prima tibi sit cura, & proxima Edinum Natale Edinum proxima cura tibi. Edinum, regnumque tuum curare memento, Tu magna vt magno sis quoque cura Deo. Edini & quae sunt duo prima, Ecclesia, Musae (IACOBE EDINI) sint quoque prima tibi.

HARMONIA LYRAE ET LEONIS IN INSIGNIBVS REGIIS.

PArcere subjectis & debellare superbos: Hoc opus est Regis, Regia Sparta tua haec. Perfecti Regis perfecta insignia, Regi Quàm bene conueniunt, REX IACOBE, tibi. Dum Lyra, dumque Leo junguntur, mitiùs illâ Quid sonat? hôc vel quid fortius esse potest? Mitibus & quàm tu mitis, Rex, quamque rebelles Debelles facilis, Scotia testis erit. Absit caussa omnis posthàc rugire Leoni, Dulcis & inter nos (REX) Lyra sola sonet.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ECCLESIAE & MVSARVM.

VOta animo voluens, & munera quae tibi ferre Possumus, hic mens est sic resoluta mea. Pompas, diuitias aliis offerre licebit Atque dapes, pereunt munera, quique ferunt. Viuunt & viuum praestant, Ecclesia, Musae. Munere quem donant, sic sua dona probant. Illa preces, docta hae monumenta offerre paratae: Illis tu viuis, his tua fama viret. Et viues semper, semper tua fama virebit. Munera sint prima haec, hinc, IACOBE, tibi. Rex pius & doctus, pia munera, munera docta Vnicè amet, viuit queis & in orbe viret.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 MVSARVM.

GAllia nunc Martem vidit conferre Mineruae Aedem, natali quo fuit ipse loco. Quid de te Phoebo Natali hinc ipsa Minerua Natalis speret, dicere nemo queat.

VOTVM SCOTIAE.

SPes & opes in te Patriae ponuntur, in illa Tu ponis rursus gaudia cuncta tua, Spes & opes tantae maneant, & gaudia tanta Comprecor vt maneant, Rex IACOBE, diu. Dum precor inter nos maneas, & Magne IACOBE: Dum precor à nobis serus abire velis:

Dum precor Arthuri resonet mons, (Magne IACOBE, Io decus patriae, serus abire velis) Et sic dum pro me, pro te precor, vsque precabor Et sic: votum vnum sit mihi, sitque tibi.

Tho. Synserfius. P. E. E.