Reformatio legum ecclesiasticarum ex authoritate primum Regis Henrici. 8. inchoata: deinde per Regem Edouardum 6. prouecta, adauctaq́[ue] in hunc modum, atq[ue] nunc ad pleniorem ipsarum reformationem in lucem ædita.

¶De Praedestinatione. Cap. 22.

AD extremum in Ecclesia multi feris, & dissolutis mo∣ribus viuunt, qui cum re ipsa curiosi sint, differti lu∣xu, & a Christi spiritu prorsus alieni, semper praedestina∣tionem, & reiectionem, vel vt vsitatè loquuntur, reproba∣tionem in sermone iactant, vt cum aeterno consilio Deus vel de salute, vel de interitu aliquid certi constituerit, inde la∣tebram suis maleficijs, & sceleribus, & omnis generis per∣uersitati querant. Et cùm pastores dissipatam illorū, & fla∣gitiosam vitam coarguunt, in voluntatem Dei criminum suorum culpam conferunt, & hac defensione profligatas admonitorum reprehensiones existimant: ac ita tandem duce diabolo, vel in desperationem, praesentem abijciuntur precipites, vel ad solutam quandam, & mollem vitae secu∣ritatem, siue aut poenitentia, aut scelerum conscientia dila∣buntur. Quae duo mala disparem naturam, sed finem vi∣dentur, eundem habere. Nos verò sacris Scripturis eruditi, talem in hac re doctrinam ponimus, quod diligens, accura∣ta cogitatio, de praedestinatione nostra, & electione susce∣pta (de quibus Dei voluntate determinatum fuit antequàm mundi fundamenta iacerentur.) Haec ita{que} diligens, & se∣ria quam diximus, his de Rebus cogitatio, piorum hominū animos spiritu Christi afflatos, & carnis, & membrorum subiectionom praesentientes & ad caelestia sursum tendētes, dulcissima quada, & iucundissima consolatione permulcet, quoniam 〈◊〉〈◊〉 nostram de perpetua salute per Christū ad nos peruentura a confirmet, vehementissimas charitatis in

flammas accendit, mirabiliter ad gratias agendas exusci∣tat, ad bona nos opera propinquissimè adducit, & a peccatis longissimè abducit, quoniam a Deo sumus electi, & filij eius instituti: quae singularis, & eximia conditie summam a no∣bis sa lubritatem morum, & excellentissimam virtutis per∣fectionem requirit. Deni{que} nobis arrogantiam minuit, ne viribus nostris geri credamus: quae gratuita Dei beneficen∣tia, & infinita bonitate indulgentur. Preterea neminem ex hoc loco purgationem censemus vitiorum suorum afferre posse, quia Deus nihil vlla in re iniustè cōstituit, nec ad pec∣cata voluntates nostras vnquam inuitas trudit. Quapro∣pter omnes nobis admonendi sunt, vt in actionibus susci∣piendis ad decreta praedestinationis se non referāt, sed vni∣uersam vitae suae rationem ad Dei leges accommodent, cum & promissiones bonis, & minas malis, in sacris Scripturis generaliter propositas contemplentur. Debemus enim ad ad Dei cultum vijs illis ingredi, & in illa Dei voluntate commorari, quam in sacris Scripturis patefactam esse vi∣demus.