Sententia definitiua retractari non potest nisi contraius diuinum feratur. Cap. 10.
POrrò si nihil talium in sententia definitiua desideretur, vt tāquam illegitimo modo lata, pro nulla haberi possit,
To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.
POrrò si nihil talium in sententia definitiua desideretur, vt tāquam illegitimo modo lata, pro nulla haberi possit,
nec ab ea intra spatium, quo appellari permissa est, appella∣tum sit, tunc eam in rem iudicatam transire volumus, hoc est, talem consequi authoritatem, vt cōtravenire nemo pos∣sit: nec iudici quidem liccat eam reuocare, mutare, aut ali∣quam eius partem tollere, vel emendare, siue bene, siue male suo officio in ea parte ferenda functus sit. Sed in hacregula magnopere obseruandum, quòd sententia contra ius litigan tium male lata transeat in rem iudicatam, modò ab ea ap∣pellatum non sit. Sed secus esse statuimus, si sententia contra ius diuinum, aut naturale lata sit. Nam sententia manife∣stam iniquitatem continēs est ipso iure nulla, nec debet quis iure cogi, vt ei stet, etiamsi ab ea appellare sit prohibitus. Proinde sententia, quae sine peccato mortali seruari non po∣test, rectè à iudice reuocatur, & à litigantibus tanquam nul∣la negligitur, quia transire in rem iudicatam non potest, propter offensionem conscientiae, licitè etiam iudex mutabil sententiam, si viderit eam obesse reipublicae.